"Happy Birthday ဦးေနမင္းမဟာ ေမြးေန႔မွစပီး အၿမဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ"
ဆုေတာင္းစာနဲ႔အတူ ဘူးအညိဳေလးတဘူး သူ႔အလုပ္စားပြဲေပၚမွာမနက္ခင္းအေစာအလုပ္သြားမလို႔ျပင္တုံးေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဘယ္သူရွိဦးမလဲ ဟိုငတိမပဲေနမွာေပါယ။ ဘယ္ကေန ဘယ္လို သူ႔ေမြးေန႔မွန္းသိတာလဲ။ ဘယ္လိုသိသိထက္ သူကအေစာႀကီးဆုေတာင္းေပးလိုက္တာနဲ႔တင္ က်က္သေရက ယုတ္ပီ....ခါတိုင္းဆို ည ၁၂ ထိုးတာနဲ႔ ဆုေတာင္းေပးေနက် ဧကရီက ဒီႏွစ္ေတာ့ မနက္ ၈ နာရီထိုးေတာ့မယ္ message တေစာင္ေရာက္မလာေသး။ သူသက္ျပင္းခိုးခ်ကာ ေရွ႕မွာေတြ႕ရတဲ့ဘူးအညိဳေလးကို ဖြင့္မယ္အလုပ္ ဟိုငတိမေပးတာသိေနေတာ့ စိတ္မဝင္စားေနဘူးဆိုတဲ့အသိက ေပၚလာျပန္တာနဲ႔ပဲ ျပန္ခ်ကာ ကုမၸဏီကိုပဲထြက္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
"Happy Birthdayy......"
"ဟာ မင္းတို႔ကြာ မေျပာမဆိုနဲ႔......"
"ေျပာရင္ ျငင္းေနဦးမွာ မလုပ္ခ်င္ဘူး ဘာညာ"
"ကဲ ကဲ make a wish"
မဟာ ႐ုတ္တရက္ သူ႔႐ုံးခန္းထဲကို ေဖာင္းခနဲျမည္သံနဲ႔အတူ ႏွင္းပြင့္လို အျဖဴဖတ္ေတြက်လာေတာ့ ဘာမ်ားလဲေပါ့ လူအုပ္လိုက္ဝင္လာေတာ့မွ ဟိုေကာင္ေတြဆိုတာသိရေတာ့သည္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့လဲ သူ႔႐ုံးခန္းကို ခုလိုဝင္လာႏိုင္တာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလြဲရင္ ဘယ္သူမွမရွိ....ဒါေတာင္ သူတို႔ေတြက သာမန္ခ်ိန္ဆို PA ကတဆင့္ပဲ အေၾကာင္းၾကားပီးမွဝင္တတ္တဲ့သူေတြ.....
မဟာ ေမျဖဴကိုင္ထားတဲ့ ေ႐ႊေရာင္ကိတ္ေပၚက ဖေယာင္းတိုင္ ၃ တိုင္ကို မႈတ္လိုက္ပီး ခနၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ တကယ္တမ္းေတာ့ သူဒါမ်ိဳးေတြကိုမႀကိဳက္ ကေလးကလားဆန္လြန္းသည္ထင္သည္။ ၿငိမ္မေနရင္လဲ ဟိုေကာင္ေတြရဲ႕ ပူညံပူညံလုပ္မည္ကို နားမခံႏိုင္တာေၾကာင့္ ဆုေတာင္းသလိုလိုနဲ႔ ေနေနရသည္။ ခနအၾကာ သူဆုေတာင္းပီးပီဆိုတာကို ယုံေလာက္မွ အကုန္လုံး သူ႔႐ုံးခန္းထဲက ဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္ကာ ကိတ္ခြဲစားၾကသည္။ ဘယ္ေလာက္ကေလးဆန္လိုက္လဲ အဲ့တာသာၾကည့္.....အသက္က ၃၀ ျပည့္ေနပီ လူစုပီး ဖေယာင္းတိုင္မႈတ္ ကိတ္ခြဲစားတုံး....ဒါေတာ္ေသးသည္ေျပာရမည္....မႏွစ္က ေဝယံ့ေမြးေန႔တုံးကဆို ကိတ္က cream ေတြနဲ႔ပါ အခ်င္းခ်င္းသုပ္ၾကေသးတာ
"ဘာေတြ ဆုေတာင္းလဲ သားႀကီး "
"ဘာလို႔ေျပာျပရမွာလဲ"
"မေျပာလဲသိပီးသားး"
"မင္းက.....?"
မဟာ မင္းက ဘယ္လိုမ်ားသိမွာလဲ ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ေဝယံ့ကိုၾကည့္ေတာ့ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးနဲ႔ သူေျပာတာ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ကိတ္မုန္႔ကို အရသာခံစားေနေတာ့သည္။ သူဲ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ တကယ္တမ္းဆုေတာင္းရင္ေတာင္ ဘာဆုေတာင္းရမလဲ စဥ္းစားေနမိသည္။ ခုနက ဆုေတာင္းဆိုတုံးက စိတ္မဝင္စားဘဲ ခုမွ ျပန္ဆုေတာင္းခ်င္လာသည္။ ေတာင္းခ်င္မိတဲ့ဆု ျပည့္ခ်င္မိတဲ့ဆုကေတာ့.........ေတြးရင္း မဟာၿပဳံးလိုက္ျပန္သည္။
"ဘာေတြၿပဳံးေနတာလဲ......"
မင္းသိန္းအေမးကို မဟာ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးနဲ႔ ေခါင္းခါျပလိုက္ေတာ့
"ရတယ္ မေျပာခ်င္လို႔....ဒါမဲ့ ညက်ရင္ေတာ့ ဘားသြားမယ္....မင္းစပြန္ေနာ္"
"ဟင္.....ဘာဆိုင္လဲ သူမ်ားေတြဆို ကိုယ့္ေမြးေန႔မွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္ၾက မရွိဆင္းရဲသားေတြကို လႉၾကတာ မင္းတို႔က်မွ..... "
"ဘာေနေနကြာ ညက် တာရာ့လဲေခၚခဲ့"
"ဘာကိစၥေခၚရမွာလဲ ေဟ့ ေဟ့ မင္းတို႔ေနာ္ ဒါ ငါ့ေမြးေန႔ ငါ့ကိုစိတ္ရႈပ္ေအာင္မလုပ္နဲ႔"
မဟာမေခၚရင္ေတာင္ ေဝယံတို႔လင္မယားသြားဝင္ေခၚမလို႔ဟာ တျခားေန႔ဆို ကိစၥမရွိေပမယ့္ ဟုတ္သည္....သူ႔ေမြးေန႔ေတာ့ ေလွ်ာ္ေပးလိုက္ဦးမည္ေပါ့။
"ေအးပါကြာ မင္းသေဘာ မင္းသေဘာ"
.......
တာရာ ေအာက္မွာ ညေနစာ ခ်က္ျပဳတ္ေနရင္း အေပၚတက္ပီးေခၚေတာ့မလို႔ မီးဖိုထဲကအထြက္ ဟိုလူ အိမ္ေပၚထက္က ဆင္းလာတာေတြ႕လိုက္ရသည္။ အမေလး ေရေမႊးပုလင္းလိုက္မ်ားေလာင္းခ်ထားသလားပဲ ေမႊးႀကိဳင္ေနတာမ်ား တေနရာရာသြားမလို႔ထင္တယ္.....
"ဟို.....အျပင္သြားမလို႔လား"
"အင္း...."
"ေအာ္.....အင္း အင္း....ညက်ရင္ေကာ အေစာျပန္လာမွာလား"
"ဘာကိစၥလဲ"
"ဟင့္အင္း....ဒီတိုင္းေမးတာရယ္"
သူမကို စိတ္ရႈပ္သလိုၾကည့္ေနတဲ့သူ႔ကို တာရာ လက္ကေရေတြကို အဝတ္တခုနဲ႔သုပ္ရင္းပဲ ေျပာလိုက္သည္။ သူ႔ေမြးေန႔မလို႔ အျပင္သြားမလို႔ထင္ပါရဲ႕.....မဧကရီျပန္လာတာလားမသိဘူး။ စိတ္ထဲေတြးပီးမွ ျပန္လာေတာ့ေရာ ဘာလုပ္လို႔ရမွာလဲ.....သူ႔ခ်စ္သူေမြးေန႔ သူျပန္လာတာပဲေလေပါ့။
သူမကို ခနၾကာစိုက္ၾကည့္ပီး ထြက္သြားတဲ့ သူ႔ေနာက္ေက်ာကိုပဲ မ်က္စိတဆုံးၾကည့္ေနမိတဲ့သူမ သူ႔ကားထြက္သြားမွ မီးဖိုထဲျပန္ဝင္ပီး သိမ္းစရာရွိတာ သိမ္းရင္း လုပ္လက္စေတြကို လက္စသတ္လိုက္ေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ အစထဲက သူအိမ္မွာရွိမယ္လို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္မထားတာ ဒါေပမယ့္လဲ သူရွိေနရင္ အဆင္ေျပေျပ စားလို႔ ရေအာင္ဆိုပီး ဒီညေသခ်ာေလးခ်က္ထားတာ သူ႔ေမြးေန႔မလို႔လဲ ပါတာေပါ့..... သူ႔ေမြးေန႔မွန္းလဲ facebook ေပၚမွာ ပလူပ်ံေအာင္ဆုေတာင္းေပးေနၾကမွသိတာရယ္....သူတို႔က နာမည္ႀကီးေတြ လူသိမ်ားတဲ့သူေတြမလို႔ သူမရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ တန္းေတြ႕တာပဲ။ တခါမွ သူ႔ wall ထဲဝင္မၾကည့္ဖူးတဲ့ တာရာ ခုသူ႔ေမြးေန႔က်မွ ဆုေတာင္းေပးတဲ့ပုံေတြထဲ အမ်ားဆုံးက သူနဲ႔သူ႔ခ်စ္သူ မဧကရီတို႔ပုံေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ ဟိုး ငယ္ငယ္ထဲကပုံေတြကေန ခုလက္ရွိထိသူတို႔အတြဲပုံေတြကို စုံေနေအာင္ေတြ႕ရသည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ တာရာ မနက္ပိုင္းထဲက ပုံေတြထိုင္ၾကည့္ေနတာ ေစ်းေတာင္ ေန႔လည္ေတာ္ေတာ္ေနျမင့္မွ သြားခဲ့ရသည္။ အရင္ကေတာ့ အလုပ္ပိတ္ရက္ေတြလဲ ဟိုလူနဲ႔မေတြ႕ခ်င္တာမလို႔ အၿမဲအလုပ္သြားခဲ့တာ ခုေတာ့ အိမ္မႈကိစၥေတြနဲ႔ဗ်ာမ်ားေနတာမလို႔ေရာ ကိုယ္ဝန္နဲ႔က် နဲနဲနားခ်င္တာမလို႔ေရာ ပိတ္ရက္ေတြဆို အၿမဲအနားယူေနတတ္ပီ။ ခုလဲ သူ႔ေမြးေန႔နဲ႔ပိတ္ရက္က တိုက္လို႔ ဟင္းေကာင္းေကာင္းေလးခ်က္ေကြၽးခ်င္တာနဲ႔ တေန႔လည္လုံး ေစ်းသြားလိုက္ google မွာ ရွာလိုက္ေဖြလိုက္နဲ႔ခ်က္ေနတာ ခုေတာ့ ေရခဲေသတၱာထဲထည့္ပီး ေနာက္ေန႔မွစားရေတာ့မည္။ ဒီညလဲ ျပန္လာမွာမဟုတ္ဘူးနဲ႔တူတယ္.....
မဟာ ဆုံေနက် ဘားကိုေရာက္ေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြက ဝီရိယႀကီးစြာ သူ႔ကိုေစာင့္ေနပီျဖစ္သည္။
မသိရင္ မစားႏိုင္မေသာက္ႏိုင္တဲ့ေကာင္ေတြက်လို႔.....
"တကယ္ႀကီးေခၚမလာဘူးေပါ့...."
ေတာ္ေတာ္ဇြဲေကာင္းတဲ့ေကာင္ဟုသာ ေဝယံ့ကို စိတ္ထဲကမွတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။
"ေရာက္ေနတာၾကာပီလား လမ္းေတြပိတ္ေနလို႔ကြာ ေဆာရီး"
ေျပာခ်င္တာေတြ စိတ္ထဲရွိေပမယ့္ တေယာက္တခြန္း ျပန္ေျပာေနရမယ့္ အ႐ြယ္ေတြမဟုတ္တာမလို႔ စကားလမ္းေၾကာင္းသာလႊဲလိုက္ေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့လဲ အရာရာေမ့ေမ့ေပ်ာက္နဲ႔ ေရာက္တတ္ရာရာေတြသာေျပာရင္း ရီလိုက္ေမာလိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္စရာအခိုက္အတံ့ေလးမ်ားကိုဖန္တီးလိုက္ၾကသည္။ သူတို႔က အတြဲကိုယ္စီနဲ႔ ကိုယ္က တေယာက္ထဲမလို႔ ဧကရီ႕ကို သာမန္ထက္ပိုပီး သတိလဲရသလို အရမ္းလဲေတြ႕ခ်င္မိသည္။
"မမဧကရီေတာင္ ေနာက္လထဲ ျပန္လာမွာေနာ့္ တလေလာက္ေတာ့ေနမွာနဲ႔တူတယ္ ဟုတ္တယ္မလား ကိုမဟာ"
"ဟင္....."
ပန္းခ်ီ႕ဆီက ႐ုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရတဲ့သတင္း
ေၾကာင့္ မဟာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္တဲ့ထိ အံ့ၾသသြားမိသည္။ သူ႔ခ်စ္သူတေယာက္လုံး ျပန္လာမယ့္ ကိစၥကို သူတစက္ကေလးမွ မသိရေသး။ ခုေနာက္ပိုင္း ဧကရီ႕အေၾကာင္းဆို သူမ်ားေျပာမွသိရသည္ကမ်ားသည္။ သူ႔ကိုသာ အလုပ္ေတြမ်ားလို႔ စာလုပ္စရာရွိလို႔ဆိုပီး အဆက္သြယ္ျဖတ္ထားတာ ပန္းခ်ီတို႔ ေမျဖဴတို႔နဲ႔က် ပုံမွန္အဆက္သြယ္လုပ္သည္တဲ့။ ခုလိုသိရေတာ့ မဟာ ကိုယ့္ခ်စ္သူျပန္လာမွာမလို႔ ေပ်ာ္တာက တပိုင္း ကိုယ့္ကိုမေျပာလို႔ ဝမ္းနည္းတာကတပိုင္းနဲ႔ ခံစားခ်က္က အီလည္လည္ႀကီး....
"ကိုမဟာမသိေသးဘူးလား မမဧကရီက ေျပာပီးပီေတာင္ထင္ေနတာ"
"အင္း မသိေသးဘူး"
မဟာ မသိေသးတာေၾကာင့္ အံ့အားသင့္သြားပုံက သိသာလြန္းတာမလို႔ ဖုံးကြယ္ဖို႔လဲ မႀကိဳးစားေတာ့ပါ....မသိေသးဘူး ေပၚတင္ေပါ့။
"ဟာ ပန္းခ်ီကလဲကြာ ေနာက္ပီ.....ဧကရီက မဟာ့ကို surprise check လား ႐ိုး႐ိုး surprise လား ဘာေနေန surprise လုပ္မွာမလို႔ ႀကိဳမေျပာတာေနမွာေပါ့"
"အာ.....spoil မိသြားပီ ေဆာရီးး ဟီးဟီး"
"မဟုတ္တာ ရပါတယ္ ကိစၥမရွိဘူးရယ္"
ေဝယံက ဝင္ထိန္းေျပာေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာကေတာ့ ဖုံးမရေအာင္ကိုသိသာေနပီ။ က်န္တဲ့စကားဝိုင္းကဟာေတြကို အာ႐ုံက မရေတာ့....ဧကရီသူ႔ကိုဘာလို႔ခုလိုဆက္ဆံသလဲဆိုတာပဲ စိတ္ထဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ေနမိေတာ့သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေသးေသးေလးကေတာ့ ေဝယံေျပာတာျဖစ္ပါေစေပါ့....သူ႔ကို မေျပာပဲ တိတ္တိတ္ေလးျပန္လာပီး သူ႔အေျခေနကို check မယ္ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ကို ဝမ္းသာေအာင္ ႐ုတ္တရက္ျပန္လာမယ္ေပါ့။ ဘယ္လိုေနေန ဘယ္ပုံနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆုံး ျပန္လာရင္ကို ရပီ.....သူဧကရီ႕ကို အရမ္းေတြ႕ခ်င္သည္။ လြမ္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ ဖက္ထားပီးေျပာျပခ်င္သည္။ အရင္ကလို သူ႔ကိုဆိုးတာေလးေတြ ခံခ်င္သည္။
ေမြးေန႔ဆိုပီး ဘာပစၥည္း ညာပစၥည္းမရခ်င္ေပမယ့္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ဆိုပီး ႐ုတ္တရက္ျပန္ခ်လာဖို႔ကိုေတာ့ တိတ္တခိုးေမွ်ာ္လင့္မိသည္။
မဟာ ထိုညကေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြနဲ႔ ေသာက္တတယ္ဆို႐ုံ တခြက္ ႏွစ္ခြက္ေလာက္ပဲေသာက္ကာ အိမ္အေစာျပန္ခဲ့သည္။ ဧကရီဖုန္းေခၚမလား ေခၚရင္သူ မူး႐ူးေနတဲ့အခ်ိန္နဲ႔မတိုးခ်င္တာမလို႔ အမ်ားႀကီးေတာင္မေသာက္ခဲ့ေပ။ သူအိမ္ေရာက္ေတာ့ ကားသံၾကားလို႔ထင္ပ အိမ္ထဲကေန ငတိမထြက္လာသည္။ ဘာစကားမွမေျပာခ်င္တာမလို႔ သူ႔ကိုေက်ာ္ပီး အိမ္ထဲဝင္ကာ အခန္းထဲတန္းဝင္ခဲ့ေတာ့သည္။
တာရာ မႈန္ကုပ္ကုပ္နဲ႔အိမ္ျပန္လာတဲ့သူ႔ကိုၾကည့္ပီး တခုခုမျမင္မၾကည္တာ ရွိေနလား မိမိကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္မိေသးသည္။ အျမင္မၾကည္ရေအာင္လဲ သူ႔ဘာမွမလုပ္ စကားေတာင္မေျပာတဲ့ဟာကို....သူ႔ဟာသူ ကိစၥရွိလို႔ေနမွာပါဆိုပီးပဲ စိတ္ေလွ်ာ့ေတြးကာ အခန္းထဲဝင္ခဲ့ေတာ့သည္။
"မင္း စားပီးပီလား"
"ဟင္....."
အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ သူမအိပ္ခန္းထဲဝင္ေတာ့မယ္ျပင္တုံး ေနာက္ကအသံေပၚလာလို႔ အလန္႔တၾကားလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ သူ႔အဝတ္လဲခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ ဟိုလူႀကီး....အဝတ္စားေတာင္လဲပီးပီ။ ေမးတာကလဲ မထင္ထားတာမလို႔ သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္ပီး ေၾကာင္ေနတုံး သူမကို ဘာလဲဆိုပီး မ်က္ခုံးပင့္ျပေတာ့မွ သူမလဲ ေသေသခ်ာခ်ာေလး ၿပဳံးျပလိုက္မိသည္။ သူကိုယ့္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေမးတယ္ဆိုတာ ရွားတယ္မလား....
"အင္း စားပီးပီ....ျပန္မလာဘူးထင္လို႔ ခုနကပဲစားလိုက္တာ ေစာင့္ေတာ့ေစာင့္ေသးတယ္"
"Aww....အင္း ပီးတာပဲ စားပီရင္"
ေစာင့္ေသးတယ္ဆိုလို႔ အခ်ိန္ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ၁၁ နာရီထိုးေနပီ ဘယ္ခ်ိန္ထိေစာင့္ေနတာလဲ သူ႔ကို....သူနဲ႔ တူတူညစာျပန္လာစားမယ္လို႔ ထင္ေနတာလား သူက
တာရာ ျပန္မလာဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ျပန္လာခဲ့ရင္ဆိုပီး ေစာင့္ေတာ့ေစာင့္လိုက္ေသးသည္။ ၁၀ နာရီေလာက္ထိေစာင့္ေပမယ့္ မလာတာမလို႔ ျပန္မလာတဲ့သူႀကီးကို အငတ္ခံပီးေစာင့္ေနရေအာင္ ကိုယ္က သူ႔အတြက္ဘာမွမလဲမဟုတ္.....ကိုယ္အငတ္ခံတာသိလဲ ျပန္လာမယ့္သူမဟုတ္ ပီးေတာ့ ကိုယ္က ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ ကေလးေလးဗိုက္ထဲရွိေသးသည္။ ခုလိုေစာင့္ေနတာေတာင္လြန္လွပီဆိုပီး ဆက္မေစာင့္ပဲ ကိုယ့္ဘာသာပဲစားလိုက္တာ။ ဒါမဲ့ ဘာလို႔ေမးတာလဲ သူ႔ကိုေစာင့္ေစခ်င္လို႔လား ေစာင့္ေနမွာ သိလို႔လား ဘာလို႔လာေမးရတာလဲ။ သူမဘာသာစားစားမစားစား စိတ္ထဲ မရွိတဲ့သူကေမးေတာ့ သူက ျပန္ပီး သိခ်င္လိုက္ေသးသည္။ လက္ဆုံမစားရလို႔ စိတ္ဆိုးမယ့္သူလဲမဟုတ္တာမလို႔ေလ။
"ဘာလို႔လဲ ဗိုက္ဆာလို႔လားးး"
"ေအာ္ အဲ့လိုလဲမဟုတ္ပါဘူး....."
"အင္း အင္း အဲ့ဆို ရာရာ သြားအိပ္ေတာ့မယ္"
"အင္.....ေနဦးေလ..."
"ဘာခိုင္းမလို႔လဲ"
"ဟို..... ဗိုက္မဆာဘူးေျပာေပမယ့္ တခုခု...နဲနဲေတာ့ တခုခုစားခ်င္တယ္"
တာရာ သူေျပာတာ ခုမွနားလည္ေတာ့သည္။ ဘယ့္ႏွယ့္ ကိုယ့္ အိမ္ပဲဥစၥာ ဗိုက္ဆာတယ္ ဘာလုပ္ေပးဆိုပီးေနတာပဲကို။ ေတာ္ေသး ငါ့ကိုေမးလို႔ ငါ့မ်ား သေဘာထားေပ်ာ့ေျပာင္းပီလားလို႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္မေတြးမိလို႔ မဟုတ္ရင္ ေတာ္ေတာ္တုံးတာပဲလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္မွတ္မိဦးမွာ....သူဆိုတာ ဘယ္တုံးက တာရာ့အေပၚ သေဘာထားေပ်ာ့ေျပာင္းခဲ့ဖူးလို႔လဲ။
မဟာ တကယ္က ဘာမွစားခ်င္စိတ္မရွိ။ သို႔ေသာ္ တေယာက္ထဲေနရမွာ စိတ္ထဲတမ်ိဳးမလို႔ ငတိမကို ဝင္မအိပ္ေစခ်င္ သူ႔နားမွာ တခုခုလုပ္ရင္း ရွိေနေစခ်င္သည္။ သူေျပာပီးေတာ့ ငတိမေအာက္ဆင္းသြားသည္။ ခနအၾကာေတာ့ လက္ထဲ ကိတ္မုန္႔ေသးေသးေလးတလုံးနဲ႔ ႏို႔တခြက္ယူကာ ျပန္တက္လာသည္။
"ဗိုက္သိပ္မဆာရင္ ႏြားႏို႔နဲ႔ ကိတ္ေလးပဲစားလိုက္ေလ....ထမင္းစားခ်င္ရင္ေတာ့ ဟင္းေတြသိမ္းထားတာ ရွိတယ္ေႏႊးေပးမယ္"
"ရတယ္....မေႏႊးနဲ႔"
"အင္း အင္း အဲ့ဆို ရာရာ သြားေတာ့မယ္ေလ ဦးေနမင္းမဟာလဲ ေအးေဆးအနားယူလိုက္ပါဦး"
သူ႔ေရွ႕ ကိတ္နဲ႔ ႏို႔ခ်ေပးပီး ထြက္သြားမယ္ျပင္ေတာ့ သူစိတ္ဆိုးလာသည္။ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ေလာေနတာလဲ....ဘယ္သူနဲ႔ခ်ိန္းထားလို႔လဲ.... ဖုန္းေျပာဖို႔ ဘာဖို႔ေပါ့။
"ဘာေတြအေရးႀကီးေနလို႔ အတင္း အခန္းထဲ ဝင္ခ်င္ေနရတာလဲ မင္းက"
"ဟင္....."
သူ႔အေမးကို နားမလည္သလိုနဲ႔ သူ႔ကိုၾကည့္ေနတဲ့ ငတိမကိုၾကည့္ပီး သူပိုစိတ္ဆိုးလာသည္။
"ခ်ိန္းထားတာရွိလို႔ အဲ့ေလာက္ေတာင္သြားခ်င္ေနတာလား"
"ဘယ္သူနဲ႔လဲ ဘယ္နားမွာလဲ"
ကဲ အဲ့တာသာၾကည့္ သူစိတ္တိုတာအဲ့တာမ်ိဳးေတြ သူေမးေနတာကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ျပန္ေမးေနေသးတယ္။
"ဘယ္နားမွာလဲ မင္းပဲသိမွာေပါ့ အတင္းကိုသြားခ်င္ေနတာ"
တာရာ အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာေနတဲ့သူ႔ကိုၾကည့္တာ စိတ္ရႈပ္လာသည္။ သူပဲအရင္က သူ႔ျမင္ကြင္းကေန ေပ်ာက္ေအာင္ေနေစခ်င္တာဆို အဲ့ေၾကာင့္ ေတာ္႐ုံသူ႔အနားမေနတာကို ခုက ဘာျဖစ္ရတာလဲ.....စိတ္ရႈပ္ေပမယ့္ သီးခံ သီးခံ တာရာေရ....ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိလဲေပး မ်က္ႏွာကလဲ အတတ္ႏိုင္ဆုံးၿပဳံးရင္း
"ဘာခိုင္းစရာရွိေသးလို႔လဲ ခိုင္းစရာရွိရင္ ေျပာေလ ရာရာလုပ္ေပးမွာေပါ့"
"...."
"ပီးေတာ့ ရာရာက ဒီအခ်ိန္ႀကီးဘယ္သူနဲ႔ခ်ိန္းထားရမွာလဲ...."
ဒီအခ်ိန္မဟုတ္ရင္ တျခားအခ်ိန္ဆို ခ်ိန္းဦးမွာေပါ့.....သူမစကားေၾကာင့္ မဟာ သူမကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔အၾကည့္ကိုနားလည္သြားဟန္နဲ႔
" တျခားအခ်ိန္ဆိုလဲ ခ်ိန္းခ်ိန္မရွိဘူး အခ်ိန္ရွိလဲမခ်ိန္းဘူး.....ေလာေလာဆယ္က က်မက လူလြတ္မွမဟုတ္တာ ဘယ္လိုအေျခေနပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်မေစာင့္ထိန္းရမယ့္ဝတၱရားေတြရွိတာပဲေလ"
သူဆက္ေျပာမယ့္စကားေတြထြက္မလာေတာ့ေအာင္ကို အဆုံးစြန္ထိေျပာပစ္လိုက္သည္။ မဟုတ္ရင္ သူရစ္ေနတာနဲ႔ တာရာအိပ္ရမယ့္ပုံမေပၚေတာ့။ တာရာသူ႔ကို ေျပာပီး သူဘာမွျပန္မေျပာခင္ အခ်ိဳသာဆုံးထပ္ၿပဳံးျပကာ သူ႔ေရွ႕ကေနလွည့္ထြက္လိုက္ေတာ့
"ကိတ္ေပးတုံးကေပးပီး ဘယ္မွာလဲ ဖေယာင္းတိုင္"
"ဟင္....."
သူ႔စကားေၾကာင့္ အံ့ၾသလြန္းတာနဲ႔ မ်က္လုံးေတြပါျပဴးပီး သူ႔ကိုေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိသည္။ သူကေတာ့ သူမဟုတ္သလိုနဲ႔.....အသက္ကျဖင့္ ဘယ္အ႐ြယ္ရွိေနပီလဲ ဖေယာင္းတိုင္မႈတ္ပီး ေမြးေန႔ကိတ္ခြဲခ်င္ေသးတာလားးး
"ဖေယာင္းတိုင္ေတာ့ မရွိဘူးေလ....လိုခ်င္ရင္ေတာ့ ဘုရားစင္မွာထြန္းတဲ့ အတိုင္အေသးေလးေတြေတာ့ရွိတယ္ ယူမလား"
သပ္သပ္ရစ္ေနတာမလို႔ တမင္ကိုေျပာပစ္လိုက္တာ။
"အဲ့ ဖေယာင္းတိုင္သြားယူ....."
"ဟင္....."
သူသိသားပဲ သူ႔ကို တမင္ေျပာေနတာဆိုတာ....သူကလဲ မဟာ ပါ သူဂ်စ္ရင္ ႏွစ္ဆေလာက္ကို ျပန္ဂ်စ္ခ်င္တာ....
ဒီလိုနဲ႔ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘုရားစင္မွာထြန္းတဲ့ဖေယာင္တိုင္ေပါက္စနဲ႔ ကိတ္ရခြဲေတာ့မည္ေပါ့....ေဝယံတို႔သာသိရင္သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ေလွာင္လိုက္မလဲ။
"ေရာ့.....ကိတ္ကေသးလို႔ တတိုင္ပဲယူလာတာ ရတယ္မလား"
"ရတယ္...."
"အဲ့ဆို...."
ၾကာၾကာေနရင္ သူေရာကိုယ္ေရာေဒါသေတြထြက္လာေတာ့မွာမလို႔ အျမန္ေရွာင္ေတာ့မယ္အလုပ္
"မင္းသြားရင္ ဘယ္သူက သီခ်င္းဆိုေပးမွာလဲ...."
" ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းေလ.... "
"ဆိုေလ .....Happy birthday to you ေလာက္ေတာ့ ရတယ္မလား "
စသျဖင့္ အစုံကို သူျဖစ္ခ်င္တာေတြခိုင္းေတာ့သည္။ ကဲပါေလ သူ႔ေမြးေန႔ပါပဲ ေနပါေစေလဆိုပီး စိတ္ေလွ်ာ့ကာ သူ႔စိတ္တိုင္းက်ေနေပးရေတာ့သည္။ ကိတ္ကိုယူကာ ဝရံတာဘက္ထြက္သြားလို႔ ေနာက္ကေနလိုက္သြားရေသးသည္။ ကိတ္ကိုဖေယာင္းတိုင္ထြန္း...သူမကို သီခ်င္းဆိုခိုင္းပီး သူက ဖူးခနဲေနေအာင္မႈတ္လိုက္သည္။ ဖေယာင္းတိုင္မမႈတ္ခင္သူက ဆုေတာင္းေသးတာဗ်.. သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ ျမန္ျမန္ေပါင္းရပါေစဆိုပီးေနမွာေပါ့......သူ ဖေယာင္းတိုင္မႈတ္ ဆုေတာင္းပီးတဲ့ထိ တာရာေနေပးပီး ထကာ ျပန္ေတာ့မယ္အလုပ္.... သူမလုပ္ေပးစရာ ဘာမွမက်န္ေတာ့တာပဲ
"မသြားနဲ႔ဦး...."
"ဘာခိုင္းမလို႔လဲ ေျပာေလ"
"ဟင့္အင္း ဒီတိုင္းပဲ ထိုင္ေန....ငါ အရမ္း အထီးက်န္ေနတယ္ တေယာက္ေယာက္ကို စကားေျပာခ်င္တယ္"
သူ႔စကားေၾကာင့္ တာရာ အထဲမဝင္ခိုင္းပဲ မ်ိဳးစုံႀကိဳးခုံရစ္ေနတာကို သေဘာေပါက္ေတာ့သည္။ သူအထီးက်န္ေနတာဆိုပဲ....သူ႔ခ်စ္သူကေကာ အဆင္မေျပၾကျပန္ဘူးလား.... တာရာ အလိုက္တသိပဲ ဘာမွမေမးဘဲ သူ႔နားမွာ ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။...ေတာ္ေတာ္နဲ႔ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား စကားမေျပာျဖစ္....ခနအၾကာမွ သူက စပီး
"မေမးဘူးလား ဘာလို႔အထီးက်န္တာလဲလို႔"
"အင္း....ဘာလို႔လဲ"
သူေမးခိုင္းမွ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ေမးတဲ့သူမကို ခုခ်ိန္အျပစ္ရွာခ်င္စိတ္မရွိ
"ဒီလိုပါပဲ....."
ေမးေတာ့လဲ ေျပာျပတာက်လို႔ ဒီလိုပါပဲတဲ့....သူ႔ခ်စ္သူေၾကာင့္ေနမွာေပါ့...ဒါမ်ိဳးကိစၥက ဘယ္ေျပာျပခ်င္မလဲ အတူေနတာမလို႔ အလုံးစုံမသိရင္ေတာင္ တခ်ိဳ႕တေလေတာ့ သိထားသည္မလို႔ ဘာမွဆက္မေမးခဲ့
"မင္း ေမြးေန႔က ဘယ္ေတာ့လဲ"
"အတိအက်ေတာ့မသိဘူး လာပစ္သြားတုံးကလဲ ဘာေမြးစာရင္းဘာမွ မပါလာေတာ့ မသိရဘူး"
"အဲ့ေတာ့ ေမြးေန႔က်ေကာ"
" ေဂဟာကို လာပို႔တဲ့ေန႔က ေမြးေန႔ပဲေပါ့....သူတို႔ေတြမလိုခ်င္လို႔ စြန္႔ပစ္လိုက္ပီး ဘဝအသစ္တခုေရာက္သြားတဲ့ေန႔ေပါ့ အဲ့တာေမြးေန႔ပဲမလား ေမြးတဲ့ေန႔မဟုတ္ေပမယ့္ ျပန္ေမြးဖြားတဲ့ေန႔လို႔သတ္မွတ္လို႔ရတယ္ေလ"
"အဲ့က်ေမြးေန႔လုပ္ေတာ့ ဘယ္ရက္လုပ္လဲ"
"မလုပ္ဘူးေလ....လာပို႔တုံးက February လႀကီး အဲ့တုံးက ခန္႔မွန္းေျခ တလသားေလာက္ရွိမယ္ ၃ ပတ္ေလာက္လဲ ျဖစ္ရင္ျဖစ္မွာေပါ့....အဲ့ေတာ့ January ထဲမွာေမြးခဲ့တယ္ထင္တာပဲ အတိအက်ေတာ့ မသိဘူးေပါ့"
" ေမြးေန႔က် January မွာလုပ္တာလား February မွာလုပ္တာလား"
"ဟင့္အင္း...ဘယ္လမွာမွမလုပ္ဘူး....က်မတို႔က ေဂဟာကေလ ဦးေနမင္းမဟာရယ္ ဘယ္လိုလို႔ အဲ့လို အပိုေငြကုန္တဲ့အရာေတြ လုပ္လို႔ရမွာလဲ....ေမြးေန႔ဆိုတာ ေဂဟာမွာ သူမ်ားလာလုပ္မွ ႀကဳံဖူးတာ....ကိုယ္တိုင္ေတာ့ စိတ္ေတာင္မကူးဖူးဘူး"
"Aww....."
သူမစကားေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ထဲ တမ်ိဳးေတာ့ျဖစ္သြားသည္။ ငယ္စဥ္ကေတာ့ ေမြးေန႔ေတြကို ေနရာေပါင္းစုံမွာ က်င္းပဖူးသည္။ ဟိုတယ္ ကစားကြင္း ပန္းၿခံ ေက်ာင္း စားေသာက္ဆိုင္....အဲ့တာေတြအျပင္ ဘိုးဘြားရိပ္သာတို႔ မိဘမဲ့ေဂဟာတို႔ေတာင္ပါေသးသည္။ သူမေျပာမွ ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ သူအဲ့တုံးက ေမြးေန႔က်င္းပေနတုံးက အဲ့မိဘမဲ့ေဂဟာက ကေလးေတြ ေမြးေန႔ဆိုတာမက်င္းပရမွန္း အဆုံးစြန္ေျပာရရင္ ေမြးေန႔ဆိုတာသိေတာင္သိခြင့္မရတဲ့သူေတြရွိမွန္းသိလိုက္ရသည္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ စိတ္ေတာ့မေကာင္း သူတို႔ေတြမရႏိုင္တာကို သူတို႔ေရွ႕မွာ ႂကြားျပသလိုမ်ားျဖစ္ခဲ့သလားေပါ့.....ေျခက်ိဳးေနသူေရွ႕မွာ ခုန္ ခုန္ပီး ႂကြားျပသလိုေပါ့
" ေဂဟာမွာ ေမြးေန႔လာလုပ္ရင္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္...လက္ေဆာင္ေတြလဲရတယ္ မုန္႔ေတြလဲအမ်ားႀကီးစားရတယ္ေလ"
သူမစကားအဆုံးမွာ မႈိင္က်သြားတဲ့သူ႔ေၾကာင့္ တာရာ ခပ္ျမဴးျမဴးေလးျပန္ေျပာလိုက္သည္။ သူမေၾကာင့္ေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲတမ်ိဳးျဖစ္သြားမွာ မလိုလားေပ။ သူတို႔လိုလူခ်မ္းသာေတြက မိဘမဲ့ေဂဟာမွာ ေမြးေန႔ဆိုတာလုပ္ဖူးၾကမွာပဲေလ
"နာမည္ကေကာ ဘယ္သူေပးတာလဲ"
"ရာရာ့ကိုေတြ႕တဲ့ညက ၾကယ္ေတြစုံလို႔ တာရာလို႔ေပးခဲ့တာတဲ့ ဆရာမႀကီးေျပာတာပဲ ....ျပန္ေတြးရင္ ေတာ္ေသးတယ္ ပလူေတြစုံမေနလို႔ ေတာ္ၾကာ မယ္ပလူတို႔ဘာတို႔ျဖစ္ေနမွ ၾကားမေကာင္းဘူးေလ "
"ဟား ဟား"
သူမစကားေၾကာင့္ မဟာ သေဘာက်စြာ ရယ္မိလိုက္သည္။
ဟင္ သူရယ္ေနတာလား.....သူမေၾကာင့္....? မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္သည္အထိ သေဘာက်စြာရယ္ေနတဲ့သူ႔ကို သူမလဲ ၿပဳံးကာ ျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။
Ring.......
သူ႔ ဖုန္းျမည္သံၾကားေတာ့ ေဘးခ်ထားတဲ့ဖုန္းကို ယူကာ ၾကည့္လိုက္ပီးး......ခုနကထက္ပို႐ႊင္တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ဖုန္းကိုၾကည့္ေနေတာ့ သိလိုက္ပီ.... သူ႔ခ်စ္သူေနမယ္..... တာရာလဲ အလိုက္သိစြာနဲ႔ပဲ သူ႔ကို အသံတိတ္ၿပဳံးျပ ႏႈတ္ဆက္ပီး ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ျပန္ဝင္ခဲ့ေတာ့သည္။
ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ လူႀကီးေရ......ေမြးေန႔မွာေကာ ေနာင္အၿမဲတမ္းေကာ....