'ဘေဘီ အောက်မှာကိုယ်ရောက်နေပြီနော်'
သီချင်းတိုက်ပြီးနောက် အဖွဲသားတွေနဲ့ သောက်ဖြစ်နေတုန်း ဝင်လာတဲ့စာတိုကြောင့် သောက်လက်စ ဘီယာဘူးကို ချလိုက်ရသည်။
"ဟာ့ ငါတို့ကောင် စောစောစီးစီး လက်နက်ချနေပြီလား"
"သွားစရာရှိသေးတယ်ဗျ၊နောက်ရက်မှ အေးဆေးထပ်ဝိုင်းကြတာပေါ့"
"ဘာလဲ ဟို ရှိန်းဆိုတဲ့ကောင်လေးနဲ့ ဒိတ်မလို့လား"
"နားစမ်းပါ၊တခြားသွားစရာရှိလို့
သွားပြီ ကိုဝေကြီး၊ကျွန်တော် ကားထားခဲ့မယ်နော်"
"ဟေ အေးအေး ထားခဲ့လေ၊မင်းက ကားထားခဲ့ပြီး ဘယ်လိုသွားမလို့လဲ"
"ကိုဝေကြီးရာ လင်းရိပ်ညိုမျက်နှာ ဒီနေ့ပြုံးချင်ချင်ဖြစ်နေတာ သတိမထားမိဘူးလား
ဒိတ်တာထက်ပိုတဲ့ ချစ်သူရနေပြီနေမှာပေါ့၊ပခုလည်း လာကြိုလို့နေမှာပေါ့"
"ဟေ ဇော်မင်းပြောတာ ဟုတ်သလား ကောင်လေး"
"ချစ်သူမရပါဘူးဗျာ၊အဖေတစ်ယောက် ထပ်ရထားတာ
အခုလည်း အဖေလာကြိုနေလို့ သွားပြီဗျို့"
ကျွန်တော့်စကားအဆုံးမှာ အာမေဋိတ်သံတွေနဲ့အတူ ရယ်နေကြသည့်သူတွေကို လက်ပြနှုတ်ဆက်ရင်း ၆လွှာကနေ ဆင်းလာလိုက်သည်။
ဒီနေ့မှပဲ ခြေလှမ်းတွေက ပို၍တက်ကြွမြန်ဆန်နေသလို
လမ်းတစ်ဖက်ခြမ်းမှာ ရပ်ထားတဲ့ကားပေါ်ကနေ လက်လှမ်းပြသူကြောင့် သောက်လက်စစီးကရက်အတိုကို အစည်ခံထိအောင် ဖွာရှိုက်လိုက်ပြီး မြောင်းထဲပစ်ချလိုက်သည်။
ဂစ်တာအိတ်ကို ပြန်ပြင်လွယ်ရင်း ကားရှိရာတစ်ဖက်လမ်းကိုကူးလိုက်ပြီး ကားထဲဝင်ထိုင်တော့ လူကိုပြုံးလို့ကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံရသည်။
"မူးနေပြီလား"
"မမူးပါဘူး၊ဘီယာ၃ဘူးပဲ သောက်ရသေးတယ် ခင်ဗျားရောက်လာတာ"
ဂစ်တာအိတ်ကိုနောက်ခန်းထဲ လှမ်းထားရင်း မေးခွန်းကိုလည်းအဖြေမပျက်
လောလောလတ်လတ်ရှိုက်ထားသည့် စီးကရက်နံ့တချို့က အပေအတေလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းမှာ ရနေဆဲပင်ရှိသေးသည်။
"ဘယ်သွားပြီး ဘာစားချင်လဲ"
"မစားချင်ပါဘူးဗျာ၊ကျုပ်က အစားမမက်ဘူး
အရည်ပဲမက်တာ အဟွန်း"
"တော်တော် အရည်တော့ ထပ်မသောက်တော့နဲ့
တခြားဟာ စဉ်းစား"
"အဲဒါတွေနောက်မှစဉ်းစားမယ်၊ခင်ဗျား အချိန်ရရင် ကျွန်တော့်ကို ၁၅လမ်းဖက်လိုက်ပို့ပေး
ဂစ်တာကြိုးဝယ်စရာရှိလို့"
"ရပါ့ဗျာ ရပါ့၊သခင်လေးက ဒီလိုလိုက်ပို့ခိုင်းတာ လိုချင်လွန်းလို့ ဒီအထိရောက်လာရတာပါ"
ပိုပိုကဲကဲတွေပြောနေသည့်ဘဲကြီးကို ခေါင်းအသာရမ်းလို့သာ မနိုင်ဘူးဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ ကြည့်မိလိုက်သည်။
ကော်လံတီရှပ်နက်ပြာရောင်နဲ့စတိုင်ပန်အဖြူကို ရိုးရှင်းစွာဝတ်ထားပြီး လက်မှာလည်း Rolexနာရီတစ်လုံးသာ ပတ်ထားသည့်ဘဲကြီးက မြင်တာနဲ့ကို gentle manမှန်း သိသာစေသည့် ရုပ်ရည်ပုံစံမျိုးပင်။
သူ့လို ဂျစ်ပစီပုံနဲ့ဘဲကြီးပုံက အရှေ့အနောက်၊တောင်နဲ့မြောက်ပင်။
မတူညီတဲ့အရာနှစ်ခုရဲ့ ပေါင်းစပ်မှုက လက်ရာမြောက်လွန်းရင်လည်း လူတွေအရူးအမူးသဘောကျကြတာ ထုံးစံပင်။
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပေါင်းစပ်မှုကလည်း လက်ရာမြောက်လွန်းသည့် ပေါင်းစပ်မှုမျိုးဖြစ်မယ်လို့ တွေးမိတော့ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ရယ်ချင်သား။
ပြည်လမ်းအတိုင်းမောင်းလာသည့်ကားက ဆေး(၁)ရှေ့ကဖြတ်သည့်အခါ ဘေးကကောင်လေးကို လှည့်ကြည့်မိသည်။
ရေဒီယိုကလာနေသည့် သီချင်းရဲ့သံစဉ်အတိုင်း လက်တွေလှုပ်နေသည့်ကောင်လေးကတော့ ကားမှန်ကနေ အပြင်ကို ငေးနေပြီး ကျောင်းကိုတော့ တစ်ချက်တွေခနဲကြည့်လိုက်တာ သတိထားမိလိုက်သည်။ဒီကောင်လေးပုံလေးနဲ့ အဖြူရောင်ဂျူတီကုတ်နဲ့ဆို သိပ်ကိုလိုက်ဖက်နေမှာကို မြင်ယောင်မိတော့ ဆန္ဒတွေ၊လောဘတွေနဲ့အတူ ဆရာဝန်မဖြစ်တော့ရင်ဆိုတဲ့ နှမြောစိတ်ကပါ လျှံတက်လို့လာရသည်။
"ဘေဘီ ဆေးကျောင်းဒုတိယနှစ်ပြီးထားတာဆို"
အမေးသဘောနဲ့စကားစတော့ လူကိုလှည့်ကြည့်လာပြီး တစ်ချက်ပြုံးသည်။
"ခင်ဗျားလည်း ကျုပ်အကြောင်း အကုန်စုံစမ်းထားတော့တာပဲနော်"
"ချစ်မိတော့လည်း အရာရာစိတ်ဝင်စားမိတာပေါ့ကွာ၊ဒါနဲ့ ကိုယ်တကယ်သိချင်တာပါ စာမေးပွဲလည်းအောင်တာကို ဘာလို့ ကျောင်းဆက်မတက်တော့တာလဲ
ငွေကြေးမတတ်နိုင်တာလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့"
"ဒီလိုပါပဲဗျာ၊အိမ်ကဘိုးတော်ကိုရွဲ့ရင်း မတက်ဖြစ်တော့တာ"
"ဒါဆို ၁၀တန်းအောင်တော့ ဆေးလိုင်းကိုဘာလို့ရွေးခဲ့တာလဲ၊ဘေဘီ့ကြည့်ရတာ အိမ်ကခိုင်းတာနဲ့ မတက်ချင်ဘဲရွေးမယ့်သူမှ မဟုတ်တာ"
ဒီနှစ်ထဲမှာ ကိုယ်တိုင်မေ့ထားတဲ့အဖြေကို ပြန်လည်တူးဆွ မေးခွန်းထုတ်လာတဲ့သူကြောင့် သူ အပြင်ကိုသာ ငေးနေမိလိုက်သည်။
တကယ်ဆို သူစွန့်လွှတ်ဖို့ပြင်ဆင်ထားပြီးပြီပဲလေ။
"ဖြေလေ ဘေဘီရဲ့၊ကိုယ်တကယ်သိချင်လို့ပါ"
"ဆရာဝန်မဖြစ်ချင်ဘဲတော့ AllDပါအောင် တကူးတက ဘယ်စာလုပ်နေပါ့မလဲဗျာ"
ကွေ့ဝိုက်နေတဲ့အဖြေဖြစ်ပေမယ့် လိုရင်းကဆရာဝန်ဖြစ်ချင်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ အဖြေပဲမို့ တည်ကြည် ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့ပဲ နောက်မေးခွန်းကို ဆက်မေးလိုက်မိသည်။
"ဒါဆို ဘာလို့ဆက်မတက်တော့တာလဲ"
"ဒီတက်တူးလေ ပထမဆုံးထိုးဖြစ်တာ ဒုတိယနှစ်စာမေးပွဲတွေပြီးတော့"
ဘယ်ဖက်လက်ခုံးနားက ဂီတသံစဉ်ပုံတက်တူးကို ထောင်ပြလာတာမို့ လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြတော့ ပြောလက်စ'စကားကို ဆက်၍လာသည်။
"ပြီးတော့ ဒီနားပေါက်၃ခု၊ဒါလည်း အဲ့အချိန်မှာ ထပ်ဖောက်ဖြစ်တာ
ကျွန်တော်ကြိုက်လို့လေ အဲ့လိုနားကွင်းတွေဝတ်ရတာ၊ပြီးတော့ ဒီလို တက်တူးထိုးရတာ
အစကတော့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်ရင် ဒီတက်တူးကို မမြင်အောင်ဖုံးထားမယ်၊နားကွင်းတွေ ဖြုတ်ထားမယ်၊အဲ့လို စိတ်ကူးတာပေါ့
ဒါပေမယ့် အဲ့ညကအဖေနဲ့ရန်ဖြစ်တော့ ဆရာဝန်လုပ်မယ့်ကောင်က ဒီလိုတွေလုပ်စရာလား၊ပတ်ဝန်းကျင်က မင်းကိုဘယ်လိုကဲ့ရဲ့ကြမလဲနဲ့ နားပူပြီးကွဲထွက်မတတ် ပြောတာလေ
အဲ့မှာတင် တစ်ခါထဲဆုံးဖြတ်ပြီး အဖေ့ကိုပြောလိုက်တာ ဆရာဝန်မလုပ်တော့ဘူးလို့
အဖေကတော့ သူ့ကိုစိတ်ဆိုးလို့ ခဏတဖြုတ်ရွဲ့ပြောတယ်ထင်လား မသိဘူး
ကျွန်တော်ကတော့ အဲ့လိုသူများစိတ်တိုင်းကျ နေပေးရမှာမျိုးဆို မလိုချင်တော့လို့ မတက်တော့ဘူး ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ
နောက်ရက်တွေ ဒီတက်တူးတွေပါ ဆက်ထိုးဖြစ်သွားတာပဲ။ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့လည်း မတက်ဖြစ်ဘူး၊ဒါပါပဲ"
ကောင်လေးရဲ့စကားတွေထဲမှာ ဆရာဝန်လုပ်ဖို့ကို စိတ်ကုန်သွားပြီဆိုတဲ့ စကားမပါတာကို သတိပြုမိတဲ့နောက် တွေးမိတာက လူကြီးတွေကိုရွဲ့ရင်း ဒီကောင်လေး ဆိုးသထက်ဆိုးနေတယ်ဆိုတာပါပဲ။
"ကျောင်းက ထုတ်စာမလာသေးဘူးမဟုတ်လား"
"အင်း နောက်နှစ်လည်းဆက်မတက်မှ သူတို့ထုတ်မှာပေါ့"
"ကိုယ်ကတော့ ဘေဘီ့ကို ကျောင်းပြန်တက်စေချင်တာပဲကွာ၊ဆရာဝန်ဆိုတာ အမှတ်မီတိုင်းလည်း ဝါသနာပါကြတာမဟုတ်သလို၊ဝါသနာပါတိုင်းလည်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် တက်ခွင့်ရတာမဟုတ်ဘူးလေ
ဘေဘီက ဝါသနာလည်းပါ၊နောက်ခံလည်းပူစရာမလို၊အားလုံးအဆင်ပြေနေတဲ့ အနေအထားမှာ လမ်းတစ်ဝက်ရောက်နေတဲ့ ကိုယ့်အိပ်မက်ကို ဆက်ကြိုးစားသင့်တယ်လို့ ကိုယ်ကတော့ထင်တယ်
တခြားသူတွေကို အရွဲ့တိုက်ရင်း ကိုယ့်ဘဝကြီးကို ကိုယ်တိုင်ရေစုန်မျှောပစ်တာက အဲ့လူတွေကို အရှုံးပေးလိုက်တာနဲ့ အတူတူပဲပေါ့
ကိုယ်ကတော့ ဘေဘီ့ကို အရှုံးမပေးစေချင်ဘူးကွာ"
"ဆေးကျောင်းရှေ့က ဖြတ်လာမိတာ မှားပြီထင်ပါတယ်ဗျာ၊ဂစ်တာဆိုင်ကိုပဲ သွားပါတော့ ဦးတည်ကြည်နန္ဒရာ"
စကားလွှဲသွားသည့်ကောင်လေးကြောင့် သူလည်း အလိုက်သင့် ရယ်ရင်းငြိမ်နေလိုက်တော့သည်။
ဒါမျိုးက တစ်ခါတည်းပြောလို့ရတဲ့ ကိစ္စမျိုးမှ မဟုတ်ဘဲလေ၊နားဝင်အောင် အကြိမ်ကြိမ်လျှော့ပြောရတဲ့ ကိစ္စမျိုးပဲမို့ ဒီတစ်ကြိမ်ကိုတော့ သူဒီလောက်နဲ့ပဲ ရပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ဒီနေ့အခြေအနေအရဆို သူ့တာထွက်က အခြေအနေမဆိုး၊ကောင်လေးစိတ်ထဲမှာ အတွေးတချို့ ရောက်သွားတာ၊သူ့ရဲ့ဆရာဝန်အိပ်မက်ကို မစွန့်လွှတ်ချင်သေးတာ လူကဲခတ်မညံ့တဲ့သူ ရိပ်စားမိပါသည်။
လမ်းမတော်ကိုရောက်တော့ မြို့ထဲရဲ့ထုံးစံအတိုင်း ဘေဘီညွှန်ပြသည့် ဂစ်တာဆိုင်ရှေ့မှာ ကားပါကင်မရှိနေ။ရှိတဲ့နေရာအလွတ်ကလည်း နေရာဦးထားတာမို့ ပါကင်နေရာကိုသာ အရင်လိုက်ရှာရတော့သည်။
"အဲဒါတွေကြောင့် မြို့ထဲကိုမလာချင်တာ၊ပါကင်တစ်နေရာရဖို့ကို မလွယ်ဘူး
ကားကဘယ်နေမှန်းမသိဘဲ နေရာဦးထားတဲ့သူတွေလည်း သေရင်တောင် ကျွတ်ပါ့မလားမသိဘူး
အခုတော့ လမ်းပြန်လျှောက်ရဦးမယ် တစ်ကွေ့တစ်ပါတ်ကြီး"
ပါကင်ရသည့်နေရာနှင့် ဆိုင်နှင့်က ခပ်လှမ်းလှမ်းဖြစ်နေတာမို့ မကျေမနပ်သမျှကို တဗျစ်ဗျစ်တတောက်တောက်ပြောနေသည့် ကိုစိတ်တိုလေး
လူကလည်း မကျေမနပ်ဖြစ်ပြီး မှုန်ကုပ်နေတာမို့
အသည်းတယားယားနဲ့ ပါးကိုလိမ်ဆွဲမိရင်းပဲ
"ကဲပါကွာ ဒီအထာတွေလည်း သိလျက်နဲ့၊တမင်စိတ်တိုစရာရှာမနေနဲ့
အခုလိုနေရာရလိုက်တာပဲ ကံကောင်းတယ်မှတ်
လမ်းမလျှောက်ချင်ရင်ပြော၊ကျောပိုးဆိုလည်း ဖြစ်တယ်"
စိတ်မကြည်မှန်းသိလို့ တမင်စနေတဲ့သူကို ဂြိုဟ်ကြည့်ကြည့်ရင်းပဲ ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်မိသည်။
တရုတ်တန်းရဲ့ ညနေစျေးတန်းက စခါစမို့ လူတွေက ကျိုးတိုးကျဲတဲနဲ့ အရှိန်ယူနေကြတုန်း ရှိသေးသည်။နောက်တစ်နာရီလောက်ဆိုရင်တော့ ဘယ်ကထွက်လာမှန်းမသိသည့် လူအုပ်တွေနဲ့ ရန်ကုန် night lifeကို အသက်ဝင်စေဦးမည်။
နှစ်ယောက်အတူယှဉ်လျက်လျှောက်တုန်း လက်ကိုဆုပ်ကိုင်လာသူကြောင့် ဘေးကလူကိုကြည့်မိတော့ မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ရင်း ပြုံးပြပြီး
"လူကွဲသွားမှာစိုးလို့"ဟု အဓိပ္ပါယ်မရှိသော ဆင်ခြေကို ပေးလာသေးသည်။
ဟုတ်တယ် ဒီကမလည်မဝယ်၊သူငယ်နှပ်စားလေးဆိုတော့ ပျောက်သွားနိုင်တာပေါ့။
ဂစ်တာအတွက် ကြိုးစမ်းရင်း တပ်ကြည့်နေတော့ ဘဲကြီးက တစ်ဆိုင်လုံးကဂစ်တာတွေရဲ့ အမျိုးအစားတွေကို လိုက်ကြည့်နေသည်။
လိုအပ်တာဝယ်ပြီးတဲ့နောက် ကိုဝေကြီးမိတ်ဆွေ ဆိုင်ရှင်က သူ့ဘော်ဒါကို လူကြုံပါးချင်တာရှိသည်ဆိုပြီး ပထမထပ်ကို တက်သွားတာမို့ ထိုင်ရင်းစောင့်ရသေးသည်။
ထိုအချိန် ဆိုင်ထဲဝင်လာသည့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးနဲ့အတူ ပါလာသည့်ခွေးစုတ်ဖွားလေး၊ကြိုးနဲ့ဆွဲထားတဲ့ကြားကကို သူကရုန်းချင်၊ဟောင်ချင်သေးသည်။ကျွန်တော်တို့က သူ့ကိုကြည့်မှန်းသိလေ၊သူက မာန်ပိုဖီပြလေ့နဲ့ အသံတွေ ဇွတ်ပေး၊ဇွတ်စွာနေတော့တာဖြစ်သည်။
ကြည့်နေရင်း ဘေးကကောင်လေးကို သတိတရစချင်လာတာမို့
"လင်းရိပ်ညိုအငယ်စားလေးပဲ"
"ဘာဗျ"
သူ့ကိုပြောတော့ ချက်ချင်းထွက်လာတဲ့ ရန်လိုတဲ့အသံ၊လူကို ပေစောင်းစောင်းကြည့်ရင်း
"ခင်ဗျားတော့ နာတော့မယ်"ဟု ကြောက်စရာကောင်းအောင် ကြိမ်းဝါးလာသေးသည်။
"ဘေဘီလည်း ဒီိနားတင် အရိုက်ခံချင်ပြီထင်တယ်နော်"
"ဟိတ်လူ ခင်ဗျားနော်"ဆိုပြီး မျက်နှာလေးရဲလာသူကြောင့် သူ့မှာချစ်အားပိုစွာကြည့်ရင်း ရယ်ရပြန်သည်။
နှစ်ယောက်က တိုးတိုးကျိတ်ကျိတ် ကျီစယ်နေလေ ဟိုခွေးပေါက်စဟောင်လေနဲ့ ပိုင်ရှင်လည်း မတားနိုင်ဖြစ်နေတော့သည်။
အင်မတန်စွာနေတဲ့ ခွေးကိုကြည့်ရင်း
"တကယ် တကယ်၊လင်းရိပ်ညိုမှလင်းရိပ်ညိုပဲ
တစ်ချိန်လုံး မာန်ဖီပြီးစွာနေလိုက်တာကွာ အာ့!"
စလို့ပင်မဆုံးသေး၊လက်မောင်းဆီပစ်ဝင်လာသည့် လက်သီးကြောင့် အီစိမ့်သွားရသည်။
တကယ်ကို အထိမခံရွှေပန်းကန်လေး
ဆိုင်ကပြန်ထွက်လာချိန်မှာတော့ ၆နာရီကျော်ဖြစ်နေပြီး လမ်းတစ်လျှောက်မှာလည်း စျေးသည်၊စျေးဝယ်တွေနဲ့ အပြည့်ဖြစ်နေလေပြီ။
ပေါ်လာသည့် စိတ်ကူးကြောင့်
"ဘေဘီ ဂစ်တာနဲ့အဲ့အိတ်ထားပြီးရင် ကိုယ်တို့ တရုတ်တန်းပတ်ကြမလား"
"အင်း ပတ်လေ"
ဘာမဆို ဘွင်းဘွင်းရှင်းရှင်းပြောသည့် ကောင်လေးရဲ့ထုံးစံအတိုင်း ဘာဖြစ်တာတွေ၊ဒါဖြစ်တာတွေနဲ့ အီလည်နေတာမျိုးမရှိ။
တိုတိုတုတ်တုတ်အဖြေပေးပြီး ပြီးသွားတာမျိုးပင်။ဒါကိုက လင်းရိပ်ညိုလေးရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုတစ်မျိုးထင်ပါရဲ့။
တည်ကြည်တရုတ်တန်းကို ဒီလိုပတ်ဖြစ်တာ နယူးယော့မသွားခင် စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်တက်နေစဉ်ကာလက နောက်ဆုံးဖြစ်သည်။နောက်ပိုင်း ကားနဲ့ဖြတ်သွားမိတာရှိပေမယ့် ဒီလိုတကူးတကတော့ မပတ်ဖြစ်။
အခုတော့ သူမြတ်နိုးရ၊ချစ်ရတဲ့ အပေအတေလေးရဲ့ လက်ကိုဆွဲရင်း တရုတ်တန်းရဲ့ မုန့်သည်တွေဆီ တစ်ခါပြန်လည်ခြေချမိတော့သည်။
"ခဏ၊ကျွန်တော် ဒီမုန့်ဝယ်ဦးမယ်"
"ဦးလေး လမုန့်တွေက တစ်ခုဘယ်လောက်လဲ"
"တစ်ခု၅၀၀ပါ သားလေး"
"ဒါဆို ကျွန်တော့်ကို ၄ခုပေး၊ဘဲဥငန်အရသာနှစ်ခုနဲ့ပဲပါတဲ့ဟာနှစ်ခု
ပူတင်းပါတာ မထည့်နဲ့နော်"
စျေးသည်ဦးလေးကို ပြေပြေလည်လည်ပြောရင်း လိုချင်တာဝယ်နေသည့် ဘေဘီ့ပုံစံလေးက တစ်မျိုးချစ်စရာကောင်းပြန်သည်။
ပြောတဲ့လေသံကအစ ချိုသာနေပြီး မျက်နှာကလည်း လမုန့်တွေကိုကြည့်ရင်း အနည်းငယ်ပြုံးနေဟန်ပေါ်သည်။မျက်နှာကြောက မာတင်းမနေ။
သူထင်တာမမှား၊ဒီကောင်လေးက ပတ်ဝန်းကျင်ကို အရွဲ့တိုက်ရင်းသာ လူဆိုးလုပ်နေတာ၊သူ့နဂိုစိတ်က ပျော့ပြောင်းပြီး ကြင်နာတတ်တာမျိုးဖြစ်သည်။
ကျသင့်ငွေ၂ထောင်ကို သူ့ထက်အရင်ထုတ်ပေးတော့ ကျွန်တော့်ကို ပေစောင်းစောင်း ကြည့်လာသည်။
"ကိုယ်လည်း ပြာကျသွားပါဦးမယ် ဘေဘီရာ၊အသာကြည့်ပါ"
"ခင်ဗျား အမ်းဘဲကြီးစတိုင်လုပ်မနေနဲ့
ကျုပ်ဘာကျုပ်ဝယ်စားလို့ရတယ်"
သူကြိုက်တဲ့မုန့်မြင်ပြီး ပျော်သွားချိန်နဲ့ သူ့အကြောင်းတချို့ပြောပြီး စိတ်ပျော့ချိန်ကသာ ကျွန်တော်လို့ ထွက်လာတာဖြစ်သည်။
တခြားအချိန်မှာတော့ ခင်ဗျားတွေ၊ကျုပ်တွေ ပြန်ဖြစ်သွားတာပင်။
သူကလည်း ထိုအသုံးအနှုန်းလေးကိုမှ မကြားရရင် နေသာထိုင်သာရှိတယ်တောင် မထင်တော့။
"၂၀၀၀လောက် ရှင်းပေးတာနဲ့တော့ အမ်းဘဲစတိုင်လို့ မပြောနဲ့ကွာ၊ကိုယ်လည်း ရှိုးပဲ့တယ်
ဘေဘီ့အတွက် တိုက်တွေ၊ကားတွေဝယ်ပေးမှ အဲ့လိုသုံးချင်သုံး ဟုတ်ပလား"
"ဟုတ် ဖေဖေလေး၊နောက်မပြောတော့ပါဘူး"
ရွဲ့တဲ့တဲ့ပြန်ပြောသူကြောင့် သူရယ်ရပြန်သည်။အရင်က တစ်နေ့တစ်ခါတောင် မရယ်ဖြစ်သောသူက အခုတော့ အနှီပြောမကောင်းဆိုမကောင်း ကျေးဇူးနဲ့ ဒီတစ်ရက်အတွင်းမှာ တော်တော်ရယ်ဖြစ်နေပါပြီ။
"ဟိတ်လူ ကျွန်တော်ဝက်သားတုတ်ထိုးစားဦးမယ် ခဏ"
"ဟင် မသန့်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ဘေဘီစားချင်ရင် ကိုယ်ဟိုတယ်က မြန်မာchefတစ်ယောက်ကို လုပ်ခိုင်းပေးမယ်လေ"
"ဟာ မစားချင်ပါဘူး အဲ့လိုတကူးတကကြီး
ဒီမှာပဲစားမှာ၊ခင်ဗျား မထိုင်ချင် ကားပေါ်သွားနေ"
"နေစရာလား"ဆိုပြီး သူကအရင် တုတ်ထိုးဆိုင်ကခုံပုလေးဆီ သွားထိုင်တဲ့သူကြောင့် ရယ်ရခက်၊ငိုရခက်
ဒီဘဲကြီးက ဒီလိုလည်း ကလေးဆန်တတ်ပြန်သေးတာပဲ။
"ဘေဘီ အဲ့ဒါကအဆီများတယ်၊သီချင်းဆိုရင် ပြသနာတက်ဦးမယ်"
"ဘေဘီ ကလီစာတွေသိပ်မစားနဲ့၊ဗိုက်တွေအောင့်ဦးမယ်နော်"
"ဟာ ဘေဘီ ဝက်မြှီးကြီးစားမလို့လား"
"ဘေဘီ အချဉ်တွေတအားမတို့နဲ့နော်၊ဗိုက်နာမယ်"
ဆက်တိုက်နီးပါး ထွက်ပေါ်လာသည့် စကားသံတွေကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ထူပူစိတ်တိုလာရသလို၊ဆိုင်ရှင်အစ်မကြီးကလည်း ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေလေပြီ။ဒီလူ ဒီလိုနေရာလည်းမရှောင် ဘေဘီချင်းထပ်အောင်ခေါ်နေတော့တာပဲ။
ကိုယ်စားဖို့ရွေးသမျှကလည်း သူ့အတွက်စိုးရိမ်စရာတွေချည်း ဖြစ်နေတာ၊ဘာစားရမှန်းတောင် မသိတော့။
"ခင်ဗျား ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဦးတည်ကြည်နန္ဒရဲ့၊ ကျုပ်ကလေး မဟုတ်ပါဘူးဗျ"
"ပြီးရော ပြီးရော၊အဲဒါဆိုလည်း စား
နေမကောင်းမှ နာနာလေးရိုက်!!"
'အဟွတ် အဟွတ် အဟွတ်'
"ဟာ ဘေဘီသီးသွားတာလား၊ရေနွေလေးသောက်လိုက်ဦး"
ချောင်းဆိုးပြီးသီးတော့လည်း ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိနဲ့ ဖြစ်နေပြန်တဲ့သူ
လူကိုသီးပြီးသေမလိုဖြစ်စေတဲ့ တရားခံကလည်း သူ့ရဲ့ ဘေးဘီမကြည့် ပြောတဲ့စကားတွေပါပဲ
ဒီဲဘဲကို သူပြန်ရိုက်မှပဲ နားအေးတော့မည်ထင်သည်။မဟုတ်ရင် သူပြောမနိုင်တိုင်း ဒီစကားပဲ ထုတ်သုံးနေတာ လူရှေ့သူရှေ့မှာ အဆင်မပြေတော့။
မျက်နှာလေးရဲပြီး လူကိုစားမလို၊ဝါးမလိုကြည့်နေတဲ့ ကောင်လေးကြောင့် သူဘာမှားလဲ သေချာပြန်စဉ်းစားရသေးသည်။
ရိုက်မယ်ပြောလို့ ရှက်ပြီးသီးသွားတာဖြစ်မယ်ကို စဉ်းစားမိတော့ ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ်အသာပြန်ပိတ်ရပြန်သည်။တကယ်တော့ သူရိုက်မယ်ပြောတာက ကလေးတွေကို ဆူသလို၊ခြိမ်းခြောက်သလို ရိုးရိုးစကားအဖြစ်သုံးတာဖြစ်ပြီး မနက်ကလို ရည်ရွယ်တာ မဟုတ်ရိုးအမှန်မှန်း သူနဲ့ဘုရားသာ အသိဆုံးပင်။
"ဘေဘီ အဆင်ပြေရဲ့လား၊လည်ချောင်းက"
တုတ်ထိုးဆိုင်ကပြန်ထလာတော့ စိတ်ပူနေဟန်နဲ့ မေးလာတဲ့သူ
စိတ်ကုန်လက်ကုန်ကြည့်မိရင်း
"ခင်ဗျားပါးစပ်ကြီးသာ ပိတ်ပေးထားရင် အကုန်အဆင်ပြေနေပြီ သိလား"
"ဟားဟား ဘေဘီကကွာ၊ကိုယ့်ထက်အကြီးကို တစ်ချိန်လုံး ဆူပူမာန်မဲနေတော့တာပဲ"
"ကျုပ်က ပါးစပ်ကတင်ပြောတာ၊ခင်ဗျားက လက်ပါပြီး ေ_ာက်ရူးထချင်နေတာလည်း ထည့်ပြောဦး"
"အား တကယ်အသည်းယားလာပြီကွာ မရတော့ဘူး ကဲ"
"အွန်း"
'ပြွတ်'
ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတဲ့ လူတွေကြား လမ်းမအလယ်မှာ ဒီလိုအနမ်းခံရမယ်လို့ တစ်ခါမှပင်မတွေးဖူးခဲ့
ကိုယ်တိုင်လည်း ဘယ်ရည်းစားကိုမှ လမ်းမအလယ်မှာ ဒီလိုအရူးထပြီး မနမ်းဖူးခဲ့
အခုတော့ လမ်းမအလယ်မှာတင် ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖိကိုင်ပြီး စူထော်သွားတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အနမ်းခံလိုက်ရတာ သူ့သွေးတွေပင် ပြောင်းပြန်စီးဆင်းသွားသလို
မဖြစ်တော့၊သူ ဒီဘဲကို မထင်ရင်မထင်သလို အကန်တွေပြောတာ ရှောင်မှဖြစ်တော့မည်
ကိုယ်ပြောသမျှ သူ့ကိုကျီစယ်ပြီး ပန်းနဲ့ပေါက်နေတယ်အမှတ်နဲ့ အသည်းယားပြီး လူကြားမရှောင်နမ်းနေတာကြီးက အဆင်မပြေတော့၊သိတဲ့သူ တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားရင် သူ့ရဲ့လူမိုက်သိက္ခာတွေ ကျရချည်ရဲ့။
"ဦးတည်ကြည်နန္ဒ ခင်ဗျားအရှက်ကိုမရှိဘူး"
"အွန် ဘာကိုရှက်ရမှာလဲ၊ဘေဘီပဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်ဘူးဆို ဘာကိုရှက်နေတာလဲ"
"ဟာ့ တူမလား ခင်ဗျား"
"အဟွန်း တူပါတယ်၊တကယ်တော့ ဘေဘီက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုစိုက်ပါတယ်၊ဂရုစိုက်လို့ပဲ ပြောသမျှကို လိုက်ခံစားပြီး အရွဲ့တိုက်တာတွေလုပ်နေတာပေါ
ကိုယ်ကျ ကိုယ်မှန်တယ်ထင်ရင်၊ဘယ်သူ့ကိုမှ မထိခိုက်ရင် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ခေါင်းထဲကို မထည့်ဘူး ဘေဘီရဲ့"
ပုခုံးလေးကို ခပ်ဖွဖွဖက်ရင်း၊ စိုလက်လက်မဟူရာမျက်လုံးလေးတွေကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူပြောတော့ ခေတ္တအရောင်ပြောင်ပြီး မှိန်ကျသွားတဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ
ခဏလေးပါပဲ၊ဟန်ဆောင်ကောင်းတဲ့ကောင်လေးက အကြည့်တွေကိုရှောင်ရင်း လမ်းတစ်ဖက်ကို ကြည့်ပြီး
"ဒူး ဒူးရင်းသီးစားမယ်၊ဟိုမှာ ဒူးရင်းသီးတွေ"
"အဟွန်း စားစေဗျာ၊ လာ သွားမယ်"
ရုန်းဖယ်ခြင်းမပြုတော့တဲ့ လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒူးရင်းသီးသည်တွေရှိရာဆီ လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။
"ယိုးဒယားသီး၊မော်လမြိုင်သီး အစုံရှိတယ်နော်
မြည်းကြည့်လို့လည်း ရတယ်၊စိတ်ကြိုက်ရွေးပေးတယ်
ဒီက အချစ်ငှက်လေးနှစ်ကောင်ရော ဘယ်အသီးယူမလဲ"
ဒူးရင်းသီးသည်ကြီးရဲ့ အပြောကြောင့် မျက်နှာကို ရေနွေးပူပူနဲ့ အပက်ခံရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ဒီလောက် အရှက်မရှိနမ်းနေမှတော့ မမြင်ဘဲနေပါတော့မလား။တရားခံကို မကျေမနပ်နဲ့ကြည့်တော့ ပုခုံးကိုအသာတွန့်ရင်းသာ ရယ်နေပြီး
"ဦးလေး ကျွန်တော့်ကောင်လေးက အစားဂျီး(ချေး)များလို့ ချိုအီမွှေးနေမယ့် အကောင်ဆုံးအလုံးသာ ရွေးပေးပါဗျ"
"အေးအေး ရွေးပေးမယ်နော့၊ဒူးရင်းသီးစားပြီး ကောင်လေးပိုချစ်အောင် ဦးလေးကူညီမယ် ငါ့တူရေး"
ပျော်ပျော်နေတတ်ပုံရတဲ့ ဒူးရင်းသီးသည်ဦးလေးနဲ့ အရှက်တစ်စက်မှမရှိတဲ့ ဘဲနာကြီးကြား လင်းရိပ်ညိုမှာ ဘာစကားမှကို မပြောနိုင်တော့
"ငါ့တူလေး မြည်းကြည့်ပါဦး၊ဒီအလုံးက ရှယ်ဆိုမှရှယ်ပဲ"
"နေ နေ ရတယ် ဦးလေး၊ကျွန်တော်မမြည်းတော့ဘူး၊အဲဒါပဲ ထည့်ပေးလိုက်ပါ"
"ဟေ ဖြစ်သလားကွဲ့၊မြည်းကြည့်ပါဦးလား
တော်နေ(တော်ကြာ) မင့်အကြိုက်မဟုတ်မှ ဒီကတူကြီးက ဦးလေးကို စိတ်ဆိုးနေပါဦးမယ်"
"ဟာ ဦးလေးရယ်၊အဲဒါပဲ ထည့်ပေးပါ၊ရပါတယ်ဆိုဗျာ"
ဒီဦးလေးကြီးက တည်ကြည်နန္ဒဆိုတဲ့ ဘဲနာကြီးများ ပိုက်ဆံပေးပြီး တမင်ခေါ်ထားလားထင်ရအောင်ကို ဘဲနာကြီးနဲ့ အတိုင်အဖောက်ညီနေတော့တာ။သူ့မှာသာ မျက်နှာတွေပူပြီး စိတ်တွေအိုက်၊အငွေ့ပျံချင်နေတာ ထိုဦးလေးကြီးနဲ့ ဘဲနာကြီးကတော့ ပြုံးပြုံး၊ပြုံးပြုံးနဲ့
"မင်းဂွတ်သီးရော ယူကြဦးမလား၊ကြက်မောက်သီးလည်း ရှိတယ်နော"
"ယူမယ် ဦးလေး၊အကောင်းဆုံးတွေသာ ရွေးထည့်ပေးလိုက်"
"အေးအေး ထည့်ပေးမယ်ဗျာ၊ငါ့တူလေး ဟန်ကျသကွာ၊ချစ်သူကောင်လေးက အကောင်းဆုံးတွေချည်း ပေးချင်နေတာ"
"ဟားဟား ဦးလေးတစ်ဆိုင်လုံးတောင် ကျွန်တော်ဝယ်ချင်လာပြီဗျာ
ဦးလေးက အမှန်တွေလည်းသိ၊အပြောလည်းကောင်း ဟားဟား"
ဒူးရင်းသီးသည်ကြီးပြောသမျှကို တဟားဟားရယ်ရင်း ဘဲနာကြီး သဘောကျနေသမျှ သူ့မှာတော့ ခေါင်းသာဖြုတ်ထားလိုက်ချင်စိတ် ပေါက်နေရသည်။
ကွမ်းဂျိုး(ကျိုး)တွေအရဲသားနဲ့ သဘောတကျပြုံးနေတဲ့ ဦးလေးကြီးကလည်း နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး သဘောကျနေပုံနဲ့ ခေါင်းတညိမ့်ညိမ့်
မြို့လည်ခေါင်မှာ ကျင်လည်နေသူမို့ ကိုယ်တွေလိုအတွဲတွေအကြောင်း သူရင်းနှီးနေမှာမဆန်း၊ဒါပေမယ့် နှစ်ယောက်ကို လိုက်ဖက်လွန်းတယ်ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ တပြုံးပြုံးဖြစ်နေတာကြီးကတော့ ဦးလေးကြီး လွန်ကိုလွန်ပါတယ်။
အားလုံးရဲ့တရားခံ ဘဲနာကြီးကို မကြည်ကြည့်နဲ့ကြည့်တော့ ခေါင်းကိုခပ်ဖွဖွအုပ်မိုးရင်း မေးငေါ့ပြပုံက
"ဘာဖြစ်လဲ"ဆိုတဲ့သဘော
တကယ်တော့ လူဆိုးက ကျွန်တော်မဟုတ်ဘူး၊အဲဒီဘဲနာကြီး။
တရုတ်တန်းရဲ့ ဆိုင်တွေကြား ဟိုငေးဒီငေး ငေးရင်း လမ်းလျှောက်ဖြစ်ပြီး ဘာဆိုင်တွေ့တွေ့ လက်ညှိုးထိုးပြီး 'စားမလား'မေးနေသူကြောင့် သူ့မှာ ခေါင်းကိုတွင်တွင်ခါပြနေရပြန်သည်။
လက်ထဲမှာလည်း အထုပ်ပေါင်း၁သောင်းလောက် ဖြစ်နေပြီမဟုတ်လားလေ။
"ဘေဘီ ခုနကလမုန့်ဝယ်တော့ ပူတင်းပါတာ မထည့်နဲ့ပြောတာလေ၊ဘေဘီက ပူတင်းမကြိုက်ဘူးလား
မနက်ကကျ အကုန်စားသလားလို့"
"ပူတင်းကြိုက်တယ်၊ပူတင်းအဆာသွပ်ထားတဲ့မုန့်တွေပဲ မကြိုက်တာ"
တည်ကြည်တစ်ယောက် ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့သာ သူ့ကောင်လေးအကြိုက်တွေကို လိုက်မှတ်နေရသည်။ဘာကြိုက်တတ်လဲ မေးမရသည့် ကောင်လေးရဲ့အကြိုက်တွေကို ဒီလိုဝယ်ရင်းနဲ့ပဲ သူမှတ်မှရပါလိမ့်မည်။
'ဝေါ ဝေါ ဝေါ'
"ဟာ သောက်ကျိုးနဲ မိုးရွာလာပြီ"
မေလရဲ့ပထမအပတ်သာရှိသေးပြီး မပြောမဆိုရွာချတဲ့ ရန်ကုန်မိုးရဲ့ ထုံးစံက စတင်လာပုံရသည်။
သည်းထန်လာတဲ့ မိုးစက်တွေနဲ့အတူ အားလုံးလည်း ကိုယ်စီအလုပ်ရှုပ်ကုန်ကြပြီး သူတို့နှစ်ယောက်မှာလည်း ကားရှိရာကို အပြေးအလွှားသွားရသည်။
ကားဆီရောက်တော့ နှစ်ယောက်လုံး မိုးရေစက်လက်နဲ့ ဟောဟဲဆိုက်နေကြပြီ
သို့သော် နှစ်ယောက်လုံးပျော်နေသည်
ကားထဲကိုတောင် ချက်ချင်းမဝင်ဖြစ်ဘဲ၊တွဲထားတဲ့လက်တွေမဖြုတ်ဖြစ်ဘဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ရယ်မိတဲ့အထိ သူတို့ပျော်နေကြသည်။
A/N
Daily updateနေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အရမ်းချစ်နေမိပြီ:
Please kindly leave cmt&vote
Love u all
Rachel
29Nov,2022
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
'ေဘဘီ ေအာက္မွာကိုယ္ေရာက္ေနၿပီေနာ္'
သီခ်င္းတိုက္ၿပီးေနာက္ အဖြဲသားေတြနဲ႔ ေသာက္ျဖစ္ေနတုန္း ဝင္လာတဲ့စာတိုေၾကာင့္ ေသာက္လက္စ ဘီယာဘူးကို ခ်လိုက္ရသည္။
"ဟာ့ ငါတို႔ေကာင္ ေစာေစာစီးစီး လက္နက္ခ်ေနၿပီလား"
"သြားစရာ႐ွိေသးတယ္ဗ်၊ေနာက္ရက္မွ ေအးေဆးထပ္ဝိုင္းၾကတာေပါ့"
"ဘာလဲ ဟို ႐ွိန္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ ဒိတ္မလို႔လား"
"နားစမ္းပါ၊တျခားသြားစရာ႐ွိလို႔
သြားၿပီ ကိုေဝႀကီး၊ကြၽန္ေတာ္ ကားထားခဲ့မယ္ေနာ္"
"ေဟ ေအးေအး ထားခဲ့ေလ၊မင္းက ကားထားခဲ့ၿပီး ဘယ္လိုသြားမလို႔လဲ"
"ကိုေဝႀကီးရာ လင္းရိပ္ညိဳမ်က္ႏွာ ဒီေန႔ျပဳံးခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတာ သတိမထားမိဘူးလား
ဒိတ္တာထက္ပိုတဲ့ ခ်စ္သူရေနၿပီေနမွာေပါ့၊ပခုလည္း လာႀကိဳလို႔ေနမွာေပါ့"
"ေဟ ေဇာ္မင္းေျပာတာ ဟုတ္သလား ေကာင္ေလး"
"ခ်စ္သူမရပါဘူးဗ်ာ၊အေဖတစ္ေယာက္ ထပ္ရထားတာ
အခုလည္း အေဖလာႀကိဳေနလို႔ သြားၿပီဗ်ိဳ႕"
ကြၽန္ေတာ္႕စကားအဆုံးမွာ အာေမဋိတ္သံေတြနဲ႔အတူ ရယ္ေနၾကသည့္သူေတြကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ရင္း ၆လႊာကေန ဆင္းလာလိုက္သည္။
ဒီေန႔မွပဲ ေျခလွမ္းေတြက ပို၍တက္ႂကြျမန္ဆန္ေနသလို
လမ္းတစ္ဖက္ျခမ္းမွာ ရပ္ထားတဲ့ကားေပၚကေန လက္လွမ္းျပသူေၾကာင့္ ေသာက္လက္စစီးကရက္အတိုကို အစည္ခံထိေအာင္ ဖြာ႐ိႈက္လိုက္ၿပီး ေျမာင္းထဲပစ္ခ်လိုက္သည္။
ဂစ္တာအိတ္ကို ျပန္ျပင္လြယ္ရင္း ကား႐ွိရာတစ္ဖက္လမ္းကိုကူးလိုက္ၿပီး ကားထဲဝင္ထိုင္ေတာ့ လူကိုျပဳံးလို႔ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆုံရသည္။
"မူးေနၿပီလား"
"မမူးပါဘူး၊ဘီယာ၃ဘူးပဲ ေသာက္ရေသးတယ္ ခင္ဗ်ားေရာက္လာတာ"
ဂစ္တာအိတ္ကိုေနာက္ခန္းထဲ လွမ္းထားရင္း ေမးခြန္းကိုလည္းအေျဖမပ်က္
ေလာေလာလတ္လတ္႐ိႈက္ထားသည့္ စီးကရက္နံ႔တခ်ိဳ႕က အေပအေတေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ရေနဆဲပင္႐ွိေသးသည္။
"ဘယ္သြားၿပီး ဘာစားခ်င္လဲ"
"မစားခ်င္ပါဘူးဗ်ာ၊က်ဳပ္က အစားမမက္ဘူး
အရည္ပဲမက္တာ အဟြန္း"
"ေတာ္ေတာ္ အရည္ေတာ့ ထပ္မေသာက္ေတာ့နဲ႔
တျခားဟာ စဥ္းစား"
"အဲဒါေတြေနာက္မွစဥ္းစားမယ္၊ခင္ဗ်ား အခ်ိန္ရရင္ ကြၽန္ေတာ္႕ကို ၁၅လမ္းဖက္လိုက္ပို႔ေပး
ဂစ္တာႀကိဳးဝယ္စရာ႐ွိလို႔"
"ရပါ့ဗ်ာ ရပါ့၊သခင္ေလးက ဒီလိုလိုက္ပို႔ခိုင္းတာ လိုခ်င္လြန္းလို႔ ဒီအထိေရာက္လာရတာပါ"
ပိုပိုကဲကဲေတြေျပာေနသည့္ဘဲႀကီးကို ေခါင္းအသာရမ္းလို႔သာ မႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္မိလိုက္သည္။
ေကာ္လံတီ႐ွပ္နက္ျပာေရာင္နဲ႔စတိုင္ပန္အျဖဴကို ႐ိုး႐ွင္းစြာဝတ္ထားၿပီး လက္မွာလည္း Rolexနာရီတစ္လုံးသာ ပတ္ထားသည့္ဘဲႀကီးက ျမင္တာနဲ႔ကို gentle manမွန္း သိသာေစသည့္ ႐ုပ္ရည္ပုံစံမ်ိဳးပင္။
သူ႕လို ဂ်စ္ပစီပုံနဲ႔ဘဲႀကီးပုံက အေ႐ွ႕အေနာက္၊ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ပင္။
မတူညီတဲ့အရာႏွစ္ခုရဲ႕ ေပါင္းစပ္မႈက လက္ရာေျမာက္လြန္းရင္လည္း လူေတြအ႐ူးအမူးသေဘာက်ၾကတာ ထုံးစံပင္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပါင္းစပ္မႈကလည္း လက္ရာေျမာက္လြန္းသည့္ ေပါင္းစပ္မႈမ်ိဳးျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးမိေတာ့ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ရယ္ခ်င္သား။
ျပည္လမ္းအတိုင္းေမာင္းလာသည့္ကားက ေဆး(၁)ေ႐ွ႕ကျဖတ္သည့္အခါ ေဘးကေကာင္ေလးကို လွည့္ၾကည့္မိသည္။
ေရဒီယိုကလာေနသည့္ သီခ်င္းရဲ႕သံစဥ္အတိုင္း လက္ေတြလႈပ္ေနသည့္ေကာင္ေလးကေတာ့ ကားမွန္ကေန အျပင္ကို ေငးေနၿပီး ေက်ာင္းကိုေတာ့ တစ္ခ်က္ေတြခနဲၾကည့္လိုက္တာ သတိထားမိလိုက္သည္။ဒီေကာင္ေလးပုံေလးနဲ႔ အျဖဴေရာင္ဂ်ဴတီကုတ္နဲ႔ဆို သိပ္ကိုလိုက္ဖက္ေနမွာကို ျမင္ေယာင္မိေတာ့ ဆႏၵေတြ၊ေလာဘေတြနဲ႔အတူ ဆရာဝန္မျဖစ္ေတာ့ရင္ဆိုတဲ့ ႏွေျမာစိတ္ကပါ လွ်ံတက္လို႔လာရသည္။
"ေဘဘီ ေဆးေက်ာင္းဒုတိယႏွစ္ၿပီးထားတာဆို"
အေမးသေဘာနဲ႔စကားစေတာ့ လူကိုလွည့္ၾကည့္လာၿပီး တစ္ခ်က္ျပဳံးသည္။
"ခင္ဗ်ားလည္း က်ဳပ္အေၾကာင္း အကုန္စုံစမ္းထားေတာ့တာပဲေနာ္"
"ခ်စ္မိေတာ့လည္း အရာရာစိတ္ဝင္စားမိတာေပါ့ကြာ၊ဒါနဲ႔ ကိုယ္တကယ္သိခ်င္တာပါ စာေမးပြဲလည္းေအာင္တာကို ဘာလို႔ ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့တာလဲ
ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္တာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔"
"ဒီလိုပါပဲဗ်ာ၊အိမ္ကဘိုးေတာ္ကို႐ြဲ႕ရင္း မတက္ျဖစ္ေတာ့တာ"
"ဒါဆို ၁၀တန္းေအာင္ေတာ့ ေဆးလိုင္းကိုဘာလို႔ေ႐ြးခဲ့တာလဲ၊ေဘဘီ့ၾကည့္ရတာ အိမ္ကခိုင္းတာနဲ႔ မတက္ခ်င္ဘဲေ႐ြးမယ့္သူမွ မဟုတ္တာ"
ဒီႏွစ္ထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ေမ့ထားတဲ့အေျဖကို ျပန္လည္တူးဆြ ေမးခြန္းထုတ္လာတဲ့သူေၾကာင့္ သူ အျပင္ကိုသာ ေငးေနမိလိုက္သည္။
တကယ္ဆို သူစြန္႔လႊတ္ဖို႔ျပင္ဆင္ထားၿပီးၿပီပဲေလ။
"ေျဖေလ ေဘဘီရဲ႕၊ကိုယ္တကယ္သိခ်င္လို႔ပါ"
"ဆရာဝန္မျဖစ္ခ်င္ဘဲေတာ့ AllDပါေအာင္ တကူးတက ဘယ္စာလုပ္ေနပါ့မလဲဗ်ာ"
ေကြ႕ဝိုက္ေနတဲ့အေျဖျဖစ္ေပမယ့္ လိုရင္းကဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အေျဖပဲမို႔ တည္ၾကည္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔ပဲ ေနာက္ေမးခြန္းကို ဆက္ေမးလိုက္မိသည္။
"ဒါဆို ဘာလို႔ဆက္မတက္ေတာ့တာလဲ"
"ဒီတက္တူးေလ ပထမဆုံးထိုးျဖစ္တာ ဒုတိယႏွစ္စာေမးပြဲေတြၿပီးေတာ့"
ဘယ္ဖက္လက္ခုံးနားက ဂီတသံစဥ္ပုံတက္တူးကို ေထာင္ျပလာတာမို႔ လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပေတာ့ ေျပာလက္စ'စကားကို ဆက္၍လာသည္။
"ၿပီးေတာ့ ဒီနားေပါက္၃ခု၊ဒါလည္း အဲ့အခ်ိန္မွာ ထပ္ေဖာက္ျဖစ္တာ
ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္လို႔ေလ အဲ့လိုနားကြင္းေတြဝတ္ရတာ၊ၿပီးေတာ့ ဒီလို တက္တူးထိုးရတာ
အစကေတာ့ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရင္ ဒီတက္တူးကို မျမင္ေအာင္ဖုံးထားမယ္၊နားကြင္းေတြ ျဖဳတ္ထားမယ္၊အဲ့လို စိတ္ကူးတာေပါ့
ဒါေပမယ့္ အဲ့ညကအေဖနဲ႔ရန္ျဖစ္ေတာ့ ဆရာဝန္လုပ္မယ့္ေကာင္က ဒီလိုေတြလုပ္စရာလား၊ပတ္ဝန္းက်င္က မင္းကိုဘယ္လိုကဲ့ရဲ႕ၾကမလဲနဲ႔ နားပူၿပီးကြဲထြက္မတတ္ ေျပာတာေလ
အဲ့မွာတင္ တစ္ခါထဲဆုံးျဖတ္ၿပီး အေဖ့ကိုေျပာလိုက္တာ ဆရာဝန္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔
အေဖကေတာ့ သူ႕ကိုစိတ္ဆိုးလို႔ ခဏတျဖဳတ္႐ြဲ႕ေျပာတယ္ထင္လား မသိဘူး
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲ့လိုသူမ်ားစိတ္တိုင္းက် ေနေပးရမွာမ်ိဳးဆို မလိုခ်င္ေတာ့လို႔ မတက္ေတာ့ဘူး ဆုံးျဖတ္လိုက္တာ
ေနာက္ရက္ေတြ ဒီတက္တူးေတြပါ ဆက္ထိုးျဖစ္သြားတာပဲ။ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေတာ့လည္း မတက္ျဖစ္ဘူး၊ဒါပါပဲ"
ေကာင္ေလးရဲ႕စကားေတြထဲမွာ ဆရာဝန္လုပ္ဖို႔ကို စိတ္ကုန္သြားၿပီဆိုတဲ့ စကားမပါတာကို သတိျပဳမိတဲ့ေနာက္ ေတြးမိတာက လူႀကီးေတြကို႐ြဲ႕ရင္း ဒီေကာင္ေလး ဆိုးသထက္ဆိုးေနတယ္ဆိုတာပါပဲ။
"ေက်ာင္းက ထုတ္စာမလာေသးဘူးမဟုတ္လား"
"အင္း ေနာက္ႏွစ္လည္းဆက္မတက္မွ သူတို႔ထုတ္မွာေပါ့"
"ကိုယ္ကေတာ့ ေဘဘီ့ကို ေက်ာင္းျပန္တက္ေစခ်င္တာပဲကြာ၊ဆရာဝန္ဆိုတာ အမွတ္မီတိုင္းလည္း ဝါသနာပါၾကတာမဟုတ္သလို၊ဝါသနာပါတိုင္းလည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တက္ခြင့္ရတာမဟုတ္ဘူးေလ
ေဘဘီက ဝါသနာလည္းပါ၊ေနာက္ခံလည္းပူစရာမလို၊အားလုံးအဆင္ေျပေနတဲ့ အေနအထားမွာ လမ္းတစ္ဝက္ေရာက္ေနတဲ့ ကိုယ့္အိပ္မက္ကို ဆက္ႀကိဳးစားသင့္တယ္လို႔ ကိုယ္ကေတာ့ထင္တယ္
တျခားသူေတြကို အ႐ြဲ႕တိုက္ရင္း ကိုယ့္ဘဝႀကီးကို ကိုယ္တိုင္ေရစုန္ေမွ်ာပစ္တာက အဲ့လူေတြကို အ႐ႈံးေပးလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပဲေပါ့
ကိုယ္ကေတာ့ ေဘဘီ့ကို အ႐ႈံးမေပးေစခ်င္ဘူးကြာ"
"ေဆးေက်ာင္းေ႐ွ႕က ျဖတ္လာမိတာ မွားၿပီထင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ဂစ္တာဆိုင္ကိုပဲ သြားပါေတာ့ ဦးတည္ၾကည္နႏၵရာ"
စကားလႊဲသြားသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သူလည္း အလိုက္သင့္ ရယ္ရင္းၿငိမ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
ဒါမ်ိဳးက တစ္ခါတည္းေျပာလို႔ရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးမွ မဟုတ္ဘဲေလ၊နားဝင္ေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ေလွ်ာ့ေျပာရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးပဲမို႔ ဒီတစ္ႀကိမ္ကိုေတာ့ သူဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ရပ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ဒီေန႔အေျခအေနအရဆို သူ႕တာထြက္က အေျခအေနမဆိုး၊ေကာင္ေလးစိတ္ထဲမွာ အေတြးတခ်ိဳ႕ ေရာက္သြားတာ၊သူ႕ရဲ႕ဆရာဝန္အိပ္မက္ကို မစြန္႔လႊတ္ခ်င္ေသးတာ လူကဲခတ္မညံ့တဲ့သူ ရိပ္စားမိပါသည္။
လမ္းမေတာ္ကိုေရာက္ေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲရဲ႕ထုံးစံအတိုင္း ေဘဘီၫႊန္ျပသည့္ ဂစ္တာဆိုင္ေ႐ွ႕မွာ ကားပါကင္မ႐ွိေန။႐ွိတဲ့ေနရာအလြတ္ကလည္း ေနရာဦးထားတာမို႔ ပါကင္ေနရာကိုသာ အရင္လိုက္႐ွာရေတာ့သည္။
"အဲဒါေတြေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ထဲကိုမလာခ်င္တာ၊ပါကင္တစ္ေနရာရဖို႔ကို မလြယ္ဘူး
ကားကဘယ္ေနမွန္းမသိဘဲ ေနရာဦးထားတဲ့သူေတြလည္း ေသရင္ေတာင္ ကြၽတ္ပါ့မလားမသိဘူး
အခုေတာ့ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္ရဦးမယ္ တစ္ေကြ႕တစ္ပါတ္ႀကီး"
ပါကင္ရသည့္ေနရာႏွင့္ ဆိုင္ႏွင့္က ခပ္လွမ္းလွမ္းျဖစ္ေနတာမို႔ မေက်မနပ္သမွ်ကို တဗ်စ္ဗ်စ္တေတာက္ေတာက္ေျပာေနသည့္ ကိုစိတ္တိုေလး
လူကလည္း မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး မႈန္ကုပ္ေနတာမို႔
အသည္းတယားယားနဲ႔ ပါးကိုလိမ္ဆြဲမိရင္းပဲ
"ကဲပါကြာ ဒီအထာေတြလည္း သိလ်က္နဲ႔၊တမင္စိတ္တိုစရာ႐ွာမေနနဲ႔
အခုလိုေနရာရလိုက္တာပဲ ကံေကာင္းတယ္မွတ္
လမ္းမေလွ်ာက္ခ်င္ရင္ေျပာ၊ေက်ာပိုးဆိုလည္း ျဖစ္တယ္"
စိတ္မၾကည္မွန္းသိလို႔ တမင္စေနတဲ့သူကို ၿဂိဳဟ္ၾကည့္ၾကည့္ရင္းပဲ ကားေပၚကဆင္းလိုက္မိသည္။
တ႐ုတ္တန္းရဲ႕ ညေနေစ်းတန္းက စခါစမို႔ လူေတြက က်ိဳးတိုးက်ဲတဲနဲ႔ အ႐ွိန္ယူေနၾကတုန္း ႐ွိေသးသည္။ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ကထြက္လာမွန္းမသိသည့္ လူအုပ္ေတြနဲ႔ ရန္ကုန္ night lifeကို အသက္ဝင္ေစဦးမည္။
ႏွစ္ေယာက္အတူယွဥ္လ်က္ေလွ်ာက္တုန္း လက္ကိုဆုပ္ကိုင္လာသူေၾကာင့္ ေဘးကလူကိုၾကည့္မိေတာ့ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ရင္း ျပဳံးျပၿပီး
"လူကြဲသြားမွာစိုးလို႔"ဟု အဓိပၸါယ္မ႐ွိေသာ ဆင္ေျခကို ေပးလာေသးသည္။
ဟုတ္တယ္ ဒီကမလည္မဝယ္၊သူငယ္ႏွပ္စားေလးဆိုေတာ့ ေပ်ာက္သြားႏိုင္တာေပါ့။
ဂစ္တာအတြက္ ႀကိဳးစမ္းရင္း တပ္ၾကည့္ေနေတာ့ ဘဲႀကီးက တစ္ဆိုင္လုံးကဂစ္တာေတြရဲ႕ အမ်ိဳးအစားေတြကို လိုက္ၾကည့္ေနသည္။
လိုအပ္တာဝယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကိုေဝႀကီးမိတ္ေဆြ ဆိုင္႐ွင္က သူ႕ေဘာ္ဒါကို လူၾကဳံပါးခ်င္တာ႐ွိသည္ဆိုၿပီး ပထမထပ္ကို တက္သြားတာမို႔ ထိုင္ရင္းေစာင့္ရေသးသည္။
ထိုအခ်ိန္ ဆိုင္ထဲဝင္လာသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးနဲ႔အတူ ပါလာသည့္ေခြးစုတ္ဖြားေလး၊ႀကိဳးနဲ႔ဆြဲထားတဲ့ၾကားကကို သူက႐ုန္းခ်င္၊ေဟာင္ခ်င္ေသးသည္။ကြၽန္ေတာ္တို႔က သူ႕ကိုၾကည့္မွန္းသိေလ၊သူက မာန္ပိုဖီျပေလ့နဲ႔ အသံေတြ ဇြတ္ေပး၊ဇြတ္စြာေနေတာ့တာျဖစ္သည္။
ၾကည့္ေနရင္း ေဘးကေကာင္ေလးကို သတိတရစခ်င္လာတာမို႔
"လင္းရိပ္ညိဳအငယ္စားေလးပဲ"
"ဘာဗ်"
သူ႕ကိုေျပာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းထြက္လာတဲ့ ရန္လိုတဲ့အသံ၊လူကို ေပေစာင္းေစာင္းၾကည့္ရင္း
"ခင္ဗ်ားေတာ့ နာေတာ့မယ္"ဟု ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ ႀကိမ္းဝါးလာေသးသည္။
"ေဘဘီလည္း ဒီိနားတင္ အ႐ိုက္ခံခ်င္ၿပီထင္တယ္ေနာ္"
"ဟိတ္လူ ခင္ဗ်ားေနာ္"ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာေလးရဲလာသူေၾကာင့္ သူ႕မွာခ်စ္အားပိုစြာၾကည့္ရင္း ရယ္ရျပန္သည္။
ႏွစ္ေယာက္က တိုးတိုးက်ိတ္က်ိတ္ က်ီစယ္ေနေလ ဟိုေခြးေပါက္စေဟာင္ေလနဲ႔ ပိုင္႐ွင္လည္း မတားႏိုင္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
အင္မတန္စြာေနတဲ့ ေခြးကိုၾကည့္ရင္း
"တကယ္ တကယ္၊လင္းရိပ္ညိဳမွလင္းရိပ္ညိဳပဲ
တစ္ခ်ိန္လုံး မာန္ဖီၿပီးစြာေနလိုက္တာကြာ အာ့!"
စလို႔ပင္မဆုံးေသး၊လက္ေမာင္းဆီပစ္ဝင္လာသည့္ လက္သီးေၾကာင့္ အီစိမ့္သြားရသည္။
တကယ္ကို အထိမခံေ႐ႊပန္းကန္ေလး
ဆိုင္ကျပန္ထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ၆နာရီေက်ာ္ျဖစ္ေနၿပီး လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း ေစ်းသည္၊ေစ်းဝယ္ေတြနဲ႔ အျပည့္ျဖစ္ေနေလၿပီ။
ေပၚလာသည့္ စိတ္ကူးေၾကာင့္
"ေဘဘီ ဂစ္တာနဲ႔အဲ့အိတ္ထားၿပီးရင္ ကိုယ္တို႔ တ႐ုတ္တန္းပတ္ၾကမလား"
"အင္း ပတ္ေလ"
ဘာမဆို ဘြင္းဘြင္း႐ွင္း႐ွင္းေျပာသည့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ထုံးစံအတိုင္း ဘာျဖစ္တာေတြ၊ဒါျဖစ္တာေတြနဲ႔ အီလည္ေနတာမ်ိဳးမ႐ွိ။
တိုတိုတုတ္တုတ္အေျဖေပးၿပီး ၿပီးသြားတာမ်ိဳးပင္။ဒါကိုက လင္းရိပ္ညိဳေလးရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈတစ္မ်ိဳးထင္ပါရဲ႕။
တည္ၾကည္တ႐ုတ္တန္းကို ဒီလိုပတ္ျဖစ္တာ နယူးေယာ့မသြားခင္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္တက္ေနစဥ္ကာလက ေနာက္ဆုံးျဖစ္သည္။ေနာက္ပိုင္း ကားနဲ႔ျဖတ္သြားမိတာ႐ွိေပမယ့္ ဒီလိုတကူးတကေတာ့ မပတ္ျဖစ္။
အခုေတာ့ သူျမတ္ႏိုးရ၊ခ်စ္ရတဲ့ အေပအေတေလးရဲ႕ လက္ကိုဆြဲရင္း တ႐ုတ္တန္းရဲ႕ မုန္႔သည္ေတြဆီ တစ္ခါျပန္လည္ေျခခ်မိေတာ့သည္။
"ခဏ၊ကြၽန္ေတာ္ ဒီမုန္႔ဝယ္ဦးမယ္"
"ဦးေလး လမုန္႔ေတြက တစ္ခုဘယ္ေလာက္လဲ"
"တစ္ခု၅၀၀ပါ သားေလး"
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္႕ကို ၄ခုေပး၊ဘဲဥငန္အရသာႏွစ္ခုနဲ႔ပဲပါတဲ့ဟာႏွစ္ခု
ပူတင္းပါတာ မထည့္နဲ႔ေနာ္"
ေစ်းသည္ဦးေလးကို ေျပေျပလည္လည္ေျပာရင္း လိုခ်င္တာဝယ္ေနသည့္ ေဘဘီ့ပုံစံေလးက တစ္မ်ိဳးခ်စ္စရာေကာင္းျပန္သည္။
ေျပာတဲ့ေလသံကအစ ခ်ိဳသာေနၿပီး မ်က္ႏွာကလည္း လမုန္႔ေတြကိုၾကည့္ရင္း အနည္းငယ္ျပဳံးေနဟန္ေပၚသည္။မ်က္ႏွာေၾကာက မာတင္းမေန။
သူထင္တာမမွား၊ဒီေကာင္ေလးက ပတ္ဝန္းက်င္ကို အ႐ြဲ႕တိုက္ရင္းသာ လူဆိုးလုပ္ေနတာ၊သူ႕နဂိုစိတ္က ေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ၾကင္နာတတ္တာမ်ိဳးျဖစ္သည္။
က်သင့္ေငြ၂ေထာင္ကို သူ႕ထက္အရင္ထုတ္ေပးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္႕ကို ေပေစာင္းေစာင္း ၾကည့္လာသည္။
"ကိုယ္လည္း ျပာက်သြားပါဦးမယ္ ေဘဘီရာ၊အသာၾကည့္ပါ"
"ခင္ဗ်ား အမ္းဘဲႀကီးစတိုင္လုပ္မေနနဲ႔
က်ဳပ္ဘာက်ဳပ္ဝယ္စားလို႔ရတယ္"
သူႀကိဳက္တဲ့မုန္႔ျမင္ၿပီး ေပ်ာ္သြားခ်ိန္နဲ႔ သူ႕အေၾကာင္းတခ်ိဳ႕ေျပာၿပီး စိတ္ေပ်ာ့ခ်ိန္ကသာ ကြၽန္ေတာ္လို႔ ထြက္လာတာျဖစ္သည္။
တျခားအခ်ိန္မွာေတာ့ ခင္ဗ်ားေတြ၊က်ဳပ္ေတြ ျပန္ျဖစ္သြားတာပင္။
သူကလည္း ထိုအသုံးအႏႈန္းေလးကိုမွ မၾကားရရင္ ေနသာထိုင္သာ႐ွိတယ္ေတာင္ မထင္ေတာ့။
"၂၀၀၀ေလာက္ ႐ွင္းေပးတာနဲ႔ေတာ့ အမ္းဘဲစတိုင္လို႔ မေျပာနဲ႔ကြာ၊ကိုယ္လည္း ႐ိႈးပဲ့တယ္
ေဘဘီ့အတြက္ တိုက္ေတြ၊ကားေတြဝယ္ေပးမွ အဲ့လိုသုံးခ်င္သုံး ဟုတ္ပလား"
"ဟုတ္ ေဖေဖေလး၊ေနာက္မေျပာေတာ့ပါဘူး"
႐ြဲ႕တဲ့တဲ့ျပန္ေျပာသူေၾကာင့္ သူရယ္ရျပန္သည္။အရင္က တစ္ေန႔တစ္ခါေတာင္ မရယ္ျဖစ္ေသာသူက အခုေတာ့ အႏွီေျပာမေကာင္းဆိုမေကာင္း ေက်းဇူးနဲ႔ ဒီတစ္ရက္အတြင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ရယ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
"ဟိတ္လူ ကြၽန္ေတာ္ဝက္သားတုတ္ထိုးစားဦးမယ္ ခဏ"
"ဟင္ မသန္႔ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ေဘဘီစားခ်င္ရင္ ကိုယ္ဟိုတယ္က ျမန္မာchefတစ္ေယာက္ကို လုပ္ခိုင္းေပးမယ္ေလ"
"ဟာ မစားခ်င္ပါဘူး အဲ့လိုတကူးတကႀကီး
ဒီမွာပဲစားမွာ၊ခင္ဗ်ား မထိုင္ခ်င္ ကားေပၚသြားေန"
"ေနစရာလား"ဆိုၿပီး သူကအရင္ တုတ္ထိုးဆိုင္ကခုံပုေလးဆီ သြားထိုင္တဲ့သူေၾကာင့္ ရယ္ရခက္၊ငိုရခက္
ဒီဘဲႀကီးက ဒီလိုလည္း ကေလးဆန္တတ္ျပန္ေသးတာပဲ။
"ေဘဘီ အဲ့ဒါကအဆီမ်ားတယ္၊သီခ်င္းဆိုရင္ ျပသနာတက္ဦးမယ္"
"ေဘဘီ ကလီစာေတြသိပ္မစားနဲ႔၊ဗိုက္ေတြေအာင့္ဦးမယ္ေနာ္"
"ဟာ ေဘဘီ ဝက္ၿမႇီးႀကီးစားမလို႔လား"
"ေဘဘီ အခ်ဥ္ေတြတအားမတို႔နဲ႔ေနာ္၊ဗိုက္နာမယ္"
ဆက္တိုက္နီးပါး ထြက္ေပၚလာသည့္ စကားသံေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထူပူစိတ္တိုလာရသလို၊ဆိုင္႐ွင္အစ္မႀကီးကလည္း ျပဳံးျပဳံးႀကီး ၾကည့္ေနေလၿပီ။ဒီလူ ဒီလိုေနရာလည္းမေ႐ွာင္ ေဘဘီခ်င္းထပ္ေအာင္ေခၚေနေတာ့တာပဲ။
ကိုယ္စားဖို႔ေ႐ြးသမွ်ကလည္း သူ႕အတြက္စိုးရိမ္စရာေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတာ၊ဘာစားရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့။
"ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ဦးတည္ၾကည္နႏၵရဲ႕၊ က်ဳပ္ကေလး မဟုတ္ပါဘူးဗ်"
"ၿပီးေရာ ၿပီးေရာ၊အဲဒါဆိုလည္း စား
ေနမေကာင္းမွ နာနာေလး႐ိုက္!!"
'အဟြတ္ အဟြတ္ အဟြတ္'
"ဟာ ေဘဘီသီးသြားတာလား၊ေရေႏြေလးေသာက္လိုက္ဦး"
ေခ်ာင္းဆိုးၿပီးသီးေတာ့လည္း ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိနဲ႔ ျဖစ္ေနျပန္တဲ့သူ
လူကိုသီးၿပီးေသမလိုျဖစ္ေစတဲ့ တရားခံကလည္း သူ႕ရဲ႕ ေဘးဘီမၾကည့္ ေျပာတဲ့စကားေတြပါပဲ
ဒီဲဘဲကို သူျပန္႐ိုက္မွပဲ နားေအးေတာ့မည္ထင္သည္။မဟုတ္ရင္ သူေျပာမႏိုင္တိုင္း ဒီစကားပဲ ထုတ္သုံးေနတာ လူေ႐ွ႕သူေ႐ွ႕မွာ အဆင္မေျပေတာ့။
မ်က္ႏွာေလးရဲၿပီး လူကိုစားမလို၊ဝါးမလိုၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သူဘာမွားလဲ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားရေသးသည္။
႐ိုက္မယ္ေျပာလို႔ ႐ွက္ၿပီးသီးသြားတာျဖစ္မယ္ကို စဥ္းစားမိေတာ့ ကိုယ့္ပါးစပ္ကိုယ္အသာျပန္ပိတ္ရျပန္သည္။တကယ္ေတာ့ သူ႐ိုက္မယ္ေျပာတာက ကေလးေတြကို ဆူသလို၊ၿခိမ္းေျခာက္သလို ႐ိုး႐ိုးစကားအျဖစ္သုံးတာျဖစ္ၿပီး မနက္ကလို ရည္႐ြယ္တာ မဟုတ္႐ိုးအမွန္မွန္း သူနဲ႔ဘုရားသာ အသိဆုံးပင္။
"ေဘဘီ အဆင္ေျပရဲ႕လား၊လည္ေခ်ာင္းက"
တုတ္ထိုးဆိုင္ကျပန္ထလာေတာ့ စိတ္ပူေနဟန္နဲ႔ ေမးလာတဲ့သူ
စိတ္ကုန္လက္ကုန္ၾကည့္မိရင္း
"ခင္ဗ်ားပါးစပ္ႀကီးသာ ပိတ္ေပးထားရင္ အကုန္အဆင္ေျပေနၿပီ သိလား"
"ဟားဟား ေဘဘီကကြာ၊ကိုယ့္ထက္အႀကီးကို တစ္ခ်ိန္လုံး ဆူပူမာန္မဲေနေတာ့တာပဲ"
"က်ဳပ္က ပါးစပ္ကတင္ေျပာတာ၊ခင္ဗ်ားက လက္ပါၿပီး ေ_ာက္႐ူးထခ်င္ေနတာလည္း ထည့္ေျပာဦး"
"အား တကယ္အသည္းယားလာၿပီကြာ မရေတာ့ဘူး ကဲ"
"အြန္း"
'ႁပြတ္'
႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ့ လူေတြၾကား လမ္းမအလယ္မွာ ဒီလိုအနမ္းခံရမယ္လို႔ တစ္ခါမွပင္မေတြးဖူးခဲ့
ကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္ရည္းစားကိုမွ လမ္းမအလယ္မွာ ဒီလိုအ႐ူးထၿပီး မနမ္းဖူးခဲ့
အခုေတာ့ လမ္းမအလယ္မွာတင္ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဖိကိုင္ၿပီး စူေထာ္သြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အနမ္းခံလိုက္ရတာ သူ႕ေသြးေတြပင္ ေျပာင္းျပန္စီးဆင္းသြားသလို
မျဖစ္ေတာ့၊သူ ဒီဘဲကို မထင္ရင္မထင္သလို အကန္ေတြေျပာတာ ေ႐ွာင္မွျဖစ္ေတာ့မည္
ကိုယ္ေျပာသမွ် သူ႕ကိုက်ီစယ္ၿပီး ပန္းနဲ႔ေပါက္ေနတယ္အမွတ္နဲ႔ အသည္းယားၿပီး လူၾကားမေ႐ွာင္နမ္းေနတာႀကီးက အဆင္မေျပေတာ့၊သိတဲ့သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္ သူ႕ရဲ႕လူမိုက္သိကၡာေတြ က်ရခ်ည္ရဲ႕။
"ဦးတည္ၾကည္နႏၵ ခင္ဗ်ားအ႐ွက္ကိုမ႐ွိဘူး"
"အြန္ ဘာကို႐ွက္ရမွာလဲ၊ေဘဘီပဲ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆို ဘာကို႐ွက္ေနတာလဲ"
"ဟာ့ တူမလား ခင္ဗ်ား"
"အဟြန္း တူပါတယ္၊တကယ္ေတာ့ ေဘဘီက ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္၊ဂ႐ုစိုက္လို႔ပဲ ေျပာသမွ်ကို လိုက္ခံစားၿပီး အ႐ြဲ႕တိုက္တာေတြလုပ္ေနတာေပါ
ကိုယ္က် ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရင္၊ဘယ္သူ႕ကိုမွ မထိခိုက္ရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေခါင္းထဲကို မထည့္ဘူး ေဘဘီရဲ႕"
ပုခုံးေလးကို ခပ္ဖြဖြဖက္ရင္း၊ စိုလက္လက္မဟူရာမ်က္လုံးေလးေတြကို စိုက္ၾကည့္ရင္း သူေျပာေတာ့ ေခတၱအေရာင္ေျပာင္ၿပီး မွိန္က်သြားတဲ့ မ်က္လုံးေလးေတြ
ခဏေလးပါပဲ၊ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးက အၾကည့္ေတြကိုေ႐ွာင္ရင္း လမ္းတစ္ဖက္ကို ၾကည့္ၿပီး
"ဒူး ဒူးရင္းသီးစားမယ္၊ဟိုမွာ ဒူးရင္းသီးေတြ"
"အဟြန္း စားေစဗ်ာ၊ လာ သြားမယ္"
႐ုန္းဖယ္ျခင္းမျပဳေတာ့တဲ့ လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဒူးရင္းသီးသည္ေတြ႐ွိရာဆီ ေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"ယိုးဒယားသီး၊ေမာ္လၿမိဳင္သီး အစုံ႐ွိတယ္ေနာ္
ျမည္းၾကည့္လို႔လည္း ရတယ္၊စိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြးေပးတယ္
ဒီက အခ်စ္ငွက္ေလးႏွစ္ေကာင္ေရာ ဘယ္အသီးယူမလဲ"
ဒူးရင္းသီးသည္ႀကီးရဲ႕ အေျပာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကို ေရေႏြးပူပူနဲ႔ အပက္ခံရသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ဒီေလာက္ အ႐ွက္မ႐ွိနမ္းေနမွေတာ့ မျမင္ဘဲေနပါေတာ့မလား။တရားခံကို မေက်မနပ္နဲ႔ၾကည့္ေတာ့ ပုခုံးကိုအသာတြန္႔ရင္းသာ ရယ္ေနၿပီး
"ဦးေလး ကြၽန္ေတာ္႕ေကာင္ေလးက အစားဂ်ီး(ေခ်း)မ်ားလို႔ ခ်ိဳအီေမႊးေနမယ့္ အေကာင္ဆုံးအလုံးသာ ေ႐ြးေပးပါဗ်"
"ေအးေအး ေ႐ြးေပးမယ္ေနာ့၊ဒူးရင္းသီးစားၿပီး ေကာင္ေလးပိုခ်စ္ေအာင္ ဦးေလးကူညီမယ္ ငါ့တူေရး"
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ပုံရတဲ့ ဒူးရင္းသီးသည္ဦးေလးနဲ႔ အ႐ွက္တစ္စက္မွမ႐ွိတဲ့ ဘဲနာႀကီးၾကား လင္းရိပ္ညိဳမွာ ဘာစကားမွကို မေျပာႏိုင္ေတာ့
"ငါ့တူေလး ျမည္းၾကည့္ပါဦး၊ဒီအလုံးက ႐ွယ္ဆိုမွ႐ွယ္ပဲ"
"ေန ေန ရတယ္ ဦးေလး၊ကြၽန္ေတာ္မျမည္းေတာ့ဘူး၊အဲဒါပဲ ထည့္ေပးလိုက္ပါ"
"ေဟ ျဖစ္သလားကြဲ႕၊ျမည္းၾကည့္ပါဦးလား
ေတာ္ေန(ေတာ္ၾကာ) မင့္အႀကိဳက္မဟုတ္မွ ဒီကတူႀကီးက ဦးေလးကို စိတ္ဆိုးေနပါဦးမယ္"
"ဟာ ဦးေလးရယ္၊အဲဒါပဲ ထည့္ေပးပါ၊ရပါတယ္ဆိုဗ်ာ"
ဒီဦးေလးႀကီးက တည္ၾကည္နႏၵဆိုတဲ့ ဘဲနာႀကီးမ်ား ပိုက္ဆံေပးၿပီး တမင္ေခၚထားလားထင္ရေအာင္ကို ဘဲနာႀကီးနဲ႔ အတိုင္အေဖာက္ညီေနေတာ့တာ။သူ႕မွာသာ မ်က္ႏွာေတြပူၿပီး စိတ္ေတြအိုက္၊အေငြ႕ပ်ံခ်င္ေနတာ ထိုဦးေလးႀကီးနဲ႔ ဘဲနာႀကီးကေတာ့ ျပဳံးျပဳံး၊ျပဳံးျပဳံးနဲ႔
"မင္းဂြတ္သီးေရာ ယူၾကဦးမလား၊ၾကက္ေမာက္သီးလည္း ႐ွိတယ္ေနာ"
"ယူမယ္ ဦးေလး၊အေကာင္းဆုံးေတြသာ ေ႐ြးထည့္ေပးလိုက္"
"ေအးေအး ထည့္ေပးမယ္ဗ်ာ၊ငါ့တူေလး ဟန္က်သကြာ၊ခ်စ္သူေကာင္ေလးက အေကာင္းဆုံးေတြခ်ည္း ေပးခ်င္ေနတာ"
"ဟားဟား ဦးေလးတစ္ဆိုင္လုံးေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ဝယ္ခ်င္လာၿပီဗ်ာ
ဦးေလးက အမွန္ေတြလည္းသိ၊အေျပာလည္းေကာင္း ဟားဟား"
ဒူးရင္းသီးသည္ႀကီးေျပာသမွ်ကို တဟားဟားရယ္ရင္း ဘဲနာႀကီး သေဘာက်ေနသမွ် သူ႕မွာေတာ့ ေခါင္းသာျဖဳတ္ထားလိုက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္ေနရသည္။
ကြမ္းဂ်ိဳး(က်ိဳး)ေတြအရဲသားနဲ႔ သေဘာတက်ျပဳံးေနတဲ့ ဦးေလးႀကီးကလည္း ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး သေဘာက်ေနပုံနဲ႔ ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္
ၿမိဳ႕လည္ေခါင္မွာ က်င္လည္ေနသူမို႔ ကိုယ္ေတြလိုအတြဲေတြအေၾကာင္း သူရင္းႏွီးေနမွာမဆန္း၊ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္ကို လိုက္ဖက္လြန္းတယ္ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ တျပဳံးျပဳံးျဖစ္ေနတာႀကီးကေတာ့ ဦးေလးႀကီး လြန္ကိုလြန္ပါတယ္။
အားလုံးရဲ႕တရားခံ ဘဲနာႀကီးကို မၾကည္ၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းကိုခပ္ဖြဖြအုပ္မိုးရင္း ေမးေငါ့ျပပုံက
"ဘာျဖစ္လဲ"ဆိုတဲ့သေဘာ
တကယ္ေတာ့ လူဆိုးက ကြၽန္ေတာ္မဟုတ္ဘူး၊အဲဒီဘဲနာႀကီး။
တ႐ုတ္တန္းရဲ႕ ဆိုင္ေတြၾကား ဟိုေငးဒီေငး ေငးရင္း လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ၿပီး ဘာဆိုင္ေတြ႕ေတြ႕ လက္ညိႇဳးထိုးၿပီး 'စားမလား'ေမးေနသူေၾကာင့္ သူ႕မွာ ေခါင္းကိုတြင္တြင္ခါျပေနရျပန္သည္။
လက္ထဲမွာလည္း အထုပ္ေပါင္း၁ေသာင္းေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီမဟုတ္လားေလ။
"ေဘဘီ ခုနကလမုန္႔ဝယ္ေတာ့ ပူတင္းပါတာ မထည့္နဲ႔ေျပာတာေလ၊ေဘဘီက ပူတင္းမႀကိဳက္ဘူးလား
မနက္ကက် အကုန္စားသလားလို႔"
"ပူတင္းႀကိဳက္တယ္၊ပူတင္းအဆာသြပ္ထားတဲ့မုန္႔ေတြပဲ မႀကိဳက္တာ"
တည္ၾကည္တစ္ေယာက္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔သာ သူ႕ေကာင္ေလးအႀကိဳက္ေတြကို လိုက္မွတ္ေနရသည္။ဘာႀကိဳက္တတ္လဲ ေမးမရသည့္ ေကာင္ေလးရဲ႕အႀကိဳက္ေတြကို ဒီလိုဝယ္ရင္းနဲ႔ပဲ သူမွတ္မွရပါလိမ့္မည္။
'ေျဗာ ေျဗာ ေျဗာ'
"ဟာ ေသာက္က်ိဳးနဲ မိုး႐ြာလာၿပီ"
ေမလရဲ႕ပထမအပတ္သာ႐ွိေသးၿပီး မေျပာမဆို႐ြာခ်တဲ့ ရန္ကုန္မိုးရဲ႕ ထုံးစံက စတင္လာပုံရသည္။
သည္းထန္လာတဲ့ မိုးစက္ေတြနဲ႔အတူ အားလုံးလည္း ကိုယ္စီအလုပ္႐ႈပ္ကုန္ၾကၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာလည္း ကား႐ွိရာကို အေျပးအလႊားသြားရသည္။
ကားဆီေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး မိုးေရစက္လက္နဲ႔ ေဟာဟဲဆိုက္ေနၾကၿပီ
သို႔ေသာ္ ႏွစ္ေယာက္လုံးေပ်ာ္ေနသည္
ကားထဲကိုေတာင္ ခ်က္ခ်င္းမဝင္ျဖစ္ဘဲ၊တြဲထားတဲ့လက္ေတြမျဖဳတ္ျဖစ္ဘဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ရယ္မိတဲ့အထိ သူတို႔ေပ်ာ္ေနၾကသည္။
A/N
Daily updateေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရမ္းခ်စ္ေနမိၿပီ:3
Please kindly leave cmt&vote
Love u all
Rachel
29Nov,2022