My First Love(short story)[Completed]

7

uni

ရက်တွေလတွေတရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးလို့ အထက်တန်းနှစ်ဝက်စာမေးပွဲများဖြေရမည့်အချိန်သို့ရောက်လာခဲ့သည်။

ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ဂုကတော့ စာမေးပွဲနီးသည့်ရက်တွေမှာ စာကြည့်တိုက်မှာသာ နှစ်ယောက်လုံး အ်ချိန်ဖြုန်းလေ့ရှိကြသည်။

''ဂျောင်ဂု...''

နှစ်ယောက်စာလုပ်နေရင်းမှ သူတို့စားပွဲဝိုင်းနားကပ်လာသည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်က ဂျောင်ဂုကိုခေါ်လိုက်တာဖြစ်သည်။

ဂျောင်ဂုလဲဘာလဲဆိုသည့်သဘောဖြင့် မော့ကြည့်သည့်အခါ ထယ်ယောင်းလည်း ဂျောင်ဂုနည်းတူ ထိုမိန်းကလေးကို ကြည့်လိုက်သည်။

စာအုပ်လေးတစ်အုပ်နှင့်အတူ ဖောင်တိန်အနက်ရောင်လေးကို ထိုးပေးကာ

''ဒါလေး လက်ခံပေးပါ''

ထယ်ယောင်းကတော့ ဂျောင်ဂုဘာပြန်ပြောမည်ကိုသာ အရိပ်အခြေကြည့်နေလိုက်သည်။

လက်ဆောင်ပဏ္ဍာပေးကာ ဂျောင်ဂုကို အခုလိုပိုးပန်းကြသည်က အရင်နှစ်တွေထဲကရှိခဲ့တာမို့ ထယ်ယောင်း သဘောမကျသော်လည်း ထုတ်ဖော်ပြောကြားထားခြင်းမရှိသည့် သူတို့ဆက်ဆံရေးကြောင့် ဂျောင်ဂုကို လူလွတ်အထင်နှင့် အခုလိုလာပြောနေခြင်းကိုတော့ ဆက်၍ခံနေရအုံးမည်။

''ဘာအတွက်လဲ''

ဂျောင်ဂုကလက်မခံပဲ စာကိုပြန်အာရုံစိုက်ကာပြောသည်။

''ငါနဲ့တွဲပေးနိုင်မလား''

''ငါနင့်ကိုတကယ်သဘောကျတာပါ''

''ငါတော့သဘောမကျဘူးပဲ နင့်ကိုလေ''

ပြတ်ပြတ်သားသားငြင်းဆန်လိုက်သည့် ဂျောင်ဂုစကားကြောင့် မိန်းကလေးမှာ မျက်နှာပျက်သွားရပြီး

''လက်ရှိမှာနင်ရည်းစားလဲထားမနေပဲ ဘာလို့ငါ့ကိုငြင်းရတာလဲ''

အငြင်းခံနေရလည်း အရှက်မရှိ ဆက်ပြောနေသည်မို့ ဂျောင်ဂု စုတ်သပ်လိုက်ကာ စိတ်မရှည်သလိုကြည့်လာပြိီး

''ရည်းစားမရှိဘူး...ဘယ်သူပြောလဲ''

''ဟမ် ဂျောင်ဂုနင်က ဘယ်သူနဲ့တွဲနေတာလဲ''

ထိုမိန်းကလေးရဲတင်းလွန်းသည်။ ဂျောင်ဂုအနားကိုကပ်ပြီးကိုမေးနေတာ

''အဲ့ဒါတွေအထိပြောပြဖို့လိုလို့လား''

''ဘယ်တုန်းကမှမငြင်းပဲလက်ခံတွဲပေးခဲ့တဲ့နင်က ငါ့ကျမှအကြောင်းပြချက်ရှာပြီးငြင်းနေတာ''

မိန်းကလေးမို့လို့သာ ညှာတာပြောပေးနေတာကို အထွန့်တတ်နေသည်မို့

''ငါ့မှာတွဲနေတဲ့သူတကယ်ရှိတာ။ ပြီးတော့ တခြားသူလည်းမဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါ ကင်မ်ထယ်ယောင်းပဲ''

''ကင်မ်ထယ်ယောင်း!...''

ထိုမိန်းကလေးက သူ့ဘက်က်ိုကြည့်လာတော့ ထယ်ယောင်းလည်း ဂရုမစိုက်သလို စာကိုသာပြန်ဖတ်နေလိုက်သည်။

''နင်တို့ကယောက်ျားချင်း...''

''သိပြီဆိုတော့ လစ်လိုက်တော့နော်''

''ထယ်...သွားရအောင်''

''ဟမ်?''

ဂျောင်ဂုစကားကိုတုန့်ပြန်ချိန်လည်းမရလိုက်ကာ ထယ်ယောင်း ဂျောင်ဂုဆွဲခေါ်ရာကိုပါသွားခဲ့သည်။

''တောက်စ်...''

ကျန်ခဲ့သည့်မိန်းကလေးမှာတော့ ထွက်သွားသည့်ကောင်လေးနှစ်ယောက်က်ိုကြည့်ကာ မကျေမနပ်ဖြစ်ရင်းကျန်ခဲ့တော့သည်။

.
.

''တောင်းပန်ပါတယ် မင်းသဘောကိုမမေးပဲ ငါပြောလိုက်မိတယ်''

အပြင်ရောက်မှ ထယ်ယောင်းလက်ကိုလွှတ်ပေးကာ တိုးလျှိုးစွာပြောလာသည်။

''မဟုတ်တာ ငါကပိုသဘောကျတယ်။ ငါ့ရည်းစားကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းကြည့်နေကြတဲ့အကြည့်တွေ ပြီးတော့ ဒီနေ့လိုဖွင့်ပြောတာတွေ အဲ့အချိန်တွေက ငါသဝန်တိုခဲ့ရတဲ့နေ့တွေပဲလေ။ အခုမင်းက အဲ့လိုတရားဝင်ပြောပေးတော့ငါတကယ်သဘောကျနေမိတာ ။''

တခြားအရာတွေပေါ်မှာသာ ထယ်​ယောင်းလောဘမရှိခဲ့တာ ဂျောင်ဂုနဲ့ပတ်သတ်ရင်တော့ အထိအခိုက်လုံးဝမခံသည့်ထဲတွင်ပါသည်။

''သဝန်တိုတာကိုထုတ်မပြောဘူးပဲ ကင်မ်ထယ်ယောင်းက''

''ငါကအရမ်းသဝန်တိုတတ်တာ မင်းစိတ်ပျက်သွားမှာစိုးလို့သာ တစ်ယောက်ထဲကြိတ်တိုနေခဲ့တာ။ ဖြစ်နိုင်ရင်မင်းကို ဘယ်သူ့မှမမြင်အောင်ဖွက်ထားချင်မိတဲ့ထိပဲ''

''ဖွက်ထားလေ မင်းနှလုံးသားထဲမှာ''

ပြောရင်းပင် ဂျောင်ဂုက ထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထဲတိုးဝှေ့လာတော့တာ

''အပြီးဖွက်ထားမှာနော် ပြီးမှမွန်းကြပ်တယ်ဆိုပြီးထွက်ပြေးဖို့မကြိုးစားနဲ့''

''မပြေးပါဘူးဗျာ''

နှစ်ယောက်သားသဘောတကျရယ်မောရင်းပွေ့ဖက်မိကြသည်။

''ဒီအတိုင်းလေးသွားချင်လို့ရတယ်မလား''

ဘေးချင်းယှဥ်လျှောက်ကြရင်း ဆုပ်ကိုင်လာသည့် ဂျောင်ဂုလက်တွေနဲ့အတူ ထိုအပြောလေးကြောင့် ထယ်ယောင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး

''အော''

''ဂျွန်ဂျောင်ဂု''

''မင်းဘာကိုဝါသနာပါလဲ''

''ပန်းချီဆွဲတာ''

''တကယ်!''

''ဒါဆို ငါ့ပုံတူဆွဲပေးမလား''

ထယ်ယောင်းကခပ်စစလေးပြုံးကာပြောလာတော့ ဂျောင်ဂုပြုံးလိုက်ကာ

''ငါက nake(ဝတ်လစ်စလစ်) အမျိုးအစားတွေဆွဲရတာပိုကြိုက်တာ''

''ဆွဲမလို့လား''

ဂျောင်ဂုစကားကြောင့် ထယ်ယောင်းပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်မှာနီရဲသွားရပြီး

''အာ...ဂျွန်ဂျောင်ဂုညစ်ညမ်းလိုက်တာ''

''ဒါအနုပညာပါထယ်ယောင်းရဲ့''

''အဲ့လိုဆိုမဆွဲတော့ဘူး''

နှုတ်ခမ်းလေးစူကာတစ်ဖက်လှည့်သွားသည့် ကင်မ်ထယ်ယောင်း က ကလေးလေးတွေအတိုင်း ချစ်စဖွယ်

''ပြီးတော့ငါက ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေဆွဲဖြစ်တယ် ။မင်းကိုတော့ မျက်လုံးလေးကိုဆွဲချင်တယ်''

''ငါ့မျက်လုံး''

ထယ်ယောင်းကို မိမိမျက်လုံးကိုညွှန်ပြရင်းမေးသည်။

''အော''

''ဘာလို့လဲ''

''မျက်ဝန်းညိုတွေနဲ့ သိပ်လှလွန်းတာလေ''

''အာ''

ဘာနေနေ ချစ်ရသူကလှသည်ဆိုတော့ ထယ်ယောင်း ကျေနပ်မိသည်လေ

''ထယ်ယောင်း...''

''ဟင်''

ထိကပ်လုနီးနှာခေါင်းနှစ်ခုနှင့်အတူ ရီဝေဝေအကြည့်တွေဖြင့် ဂျောင်ဂုကြောင့် ထယ်ယောင်း လှုပ်ရှားမှုတို့ရပ်တန့်သွားရပြီး

''နမ်းချင်တယ်''

ထပ်မံထွက်လာသည့်ဂျောင်ဂုစကားကြောင့် ထယ်ယောင်း အသက်ပင်ရှူနေရဲ့လားတောင်မိမိကိုယ့်ကိုမသိတော့

''...''

''အွန့်...''

ကြောင်အစွာရပ်နေစဲဖြစ်သည့်ထယ်ယောင်းမျက်နှာလေးကို ကိုင်ကာ ဂျောင်ဂု နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကိုထိကပ်လိုက်သည်။

နူးညံ့စွာအလှည်ကျဆွဲယူငုံထွေးနမ်းရှိုက်မိတော့မှ ထယ်ယောင်းအသိစိတ်ပြန်ဝင်ခဲ့ပြီး ဂျောင်ဂုအနမ်းတွေကို တုန့်ပြန်လာသည်။

အတန်ကြာသည်အထိ မလွှတ်ပေးချင်သည်အထိ ထယ်ယောင်းနှုတ်ခမ်းပါးတွေဟာနူးညံ့လွန်းတာမိူ့ ဂျောင်ဂုပိုမိုကာတင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်လို့နမ်းရှိုက်နေဆဲ။ သက်လုံမကောင်းသည့် ထယ်ယောင်းက ကျောကိုဖွဖွထုကာ သတိပေးတော့မှ ဂျောင်ဂုလွှတ်ပေးလိုက်ရသည်။

နဖူးချင်းထိကပ်ကာ အမောဖြေကြရင်း အကြည့်ချင်းစုံစေကာ

''ငါမင်းကိုချစ်မိနေပြီ''

ခပ်တိုးတိုး သူ့စကားက ကျွန်တော့်နားထဲ သံပြိုင်ထပ်လို့ ထပ်ခါ ထပ်ခါ ကြားမိနေတာ။ နောက်ဆုံးတော့ သူကျွန်တော့်ကိုချစ်သွားပြီ။

''ငါရဲ့ပထမဆုံးအနမ်းပါ ။ငါချစ်တဲ့သူကိုသာငါပေးဖို့ရည်ရွယ်ထားတာ။ရည်းစားတွေပဲများခဲ့တာ ငါကမင်းနဲ့မှ အချစ်ကိုခံစားဖူးတဲ့သူပါ
ကင်မ်ထယ်ယောင်း''

''ချစ်တယ် ဂျောင်ဂု''

''ငါလည်းပဲ ချစ်တယ်''

ထယ်ယောင်း နဖူးလေးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းလို့ နှစ်ယောက်သား ပန်းခြံလေးထဲမှာ ပွေ့ဖက်ထားမိကြသည်။

.
.
.

''ဖွားရေ''

''ဟော ဂျောင်ဂုတောင်ရောက်လာပြီ''

ဒီလတွေအတွင်းမှာ ဂျောင်ဂုထယ်ယောင်းအိမ်ခဏခဏရောက်ဖြစ်တာမို့ အဖွားနဲ့လည်းရင်းနှီးနေပြီဖြစ်သည်။

''ထယ်လေးကတော့ အိပ်တုန်းပဲထင်ပါရဲ့ သားအပေါ်တက်သွားလိုက်''

''ဟုတ်ကဲ့''

''ထယ်ယောင်း...''

''ငါဝင်လာပြီနော်''

လော့မချထားသည့်အခန်းထဲကိုဝင်လာတော့ စောင်ပုံထဲမြှုပ်နေသည့် ထယ်ယောင်းကိုတွေ့ရပြီး

''ထယ်ယောင်း...ထယ် ထတော့လေ''

''အင်းးးး''

''ဂျောင်ဂု?''

အိပ်ရာနိုးစမို့ ထယ်ယောင်းအသံဟာ ခပ်ရှရှ

''အော...ထတော့လေ''

''အစောကြီး...''

''မစောတော့ဘူး ရေချိုး ပြီးရင်သွားကြမယ်''

''ဘယ်လဲ''

''dateမယ်လေ''

''ဘယ်ကိုလဲ''

''ဘူဆန်ဘက်''

''တစ်နာရီတောင်မသွားရပါဘူး ပြီးတော့ ဆိုင်ကယ်နဲ့သွားမှာ''

ထိုတော့မှ ထယ်ယောင်းမျက်လုံးဝိုင်းစက်ကာ ထလာပြီး

''ခဏစောင့် ''

''အိုကေ...အောက်ကစောင့်နေမယ်''

ဂျောင်ဂုဆင်းသွားသည်နှင့် ရေချိုးကာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်စေမည့် စပို့ရှပ်လက်တိုအဖြူလေးနဲ့ စတိုင်ပန်အညိုလေးတွဲဝတ်ကာ ဆင်းလာလိုက်သည်။
.
.
.

''နှစ်ယောက်သားရှိုးစမိုးအပြည့်နဲ့ ဘယ်တုံး''

အဖွားကဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်ရင်း ဧည့်ခန်းမှလှမ်းမေးတော့ ဂျောင်ဂုကပဲ

''ဘူဆန်ကိုပါ စိတ်ချနော် ဖွား...သား ထယ်ယောင်းကိုညနေပြန်ရောက်အောင်ပို့ပေးမယ်''

''ဟုတ်ပါပြီ ဆိုင်ကယ်နဲ့လား''

''ဟုတ်တယ်ဖွား''

''ထယ်လေး ဂျောင်ဂုလေးကိုသေချာကိုင်နော် ​ပြီးတော့ သားလဲအရမ်းအရှိန်တင်မမောင်းနဲ့''

''စိတ်ချပါဖွား''

''သား သွားပြီနော် ဖွား... မွ''

အဖွားနားသွားကာအာဘွားပေးလိုက်ပြီး ဂျောင်ဂု နောက်ကို ထယ်ယောင်း လိုက်သည်။

ဦးထုပ်သေချာစောင်းပေးပြီး ထယ်ယောင်းဝင်ထိုင်သည်နှင့် ထယ်ယောင်းလက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကာသူ့ခါးကိုပွေ့ဖက်စေသည်။

''သေချာဖက်ထား''

''အော''

မမြန်လွန်းသော်လည်း မနှေးလွန်းသောအရှိန်ဖြင့် နှစ်ယောက်သားဘူဆန်ကိုထွက်ခဲ့ကြသည်။

.
.
.

ဘူဆန်မြို့ထဲဝင်သည်နှင့် ပထမဆုံးတွေရသည့် ပင်လယ်ကမ်းခြေနားမှာ ရပ်ကာ နှစ်ယောက်သား လက်တွေတွဲလို့ လမ်းလျှောက်ကြသည်။

''ထယ်ယောင်း''

''အော''

''အခုငါ့စိတ်ကူးကိုမင်းနဲ့အကောင်အထည်ဖော်နေတာသိလား''

''ဘာစိတ်ကူးလဲ''

''ကမ်းခြေမှာအခုလိုလမ်းလျှောက်တာလေ''

''ဟင်...ဘာထူးဆန်းလို့လဲ''

ထယ်ယောင်းကတော့ဂျောင်ဂုအပြောကိုနားမလည်သလိုလုပ်နေတာမို့

''ချစ်ရတဲ့သူနဲ့ အခုလိုလေး လမ်းလျှောက်ဖို့လေ''

''အာ..''
သူ့ရဲ့စိတ်ကူးကကိုယ်နဲ့မှအကောင်အထည်ပေါ်သွားစေတော့လည်း စိတ်ထဲကြည်နူးမိသား

''ပြီးတော့နောက်တစ်ခုရှိသေးတယ်''

''ဘာများလဲ''

''မင်းငါ့ကို ဂျွန်ဂျောင်ဂုမဟုတ်ပဲတခြားနာမ်စားမခေါ်ပေးချင်ဘူးလား''

''ဘယ်လိုမျိုးလဲပြောကြည့်လေ အရမ်းချွဲချွဲနွဲ့နွဲ့ဆိုရင်တော့ ငါခေါ်နိုင်ပါ့မလားပဲ''

''မောင်....''

''မောင်...လို့ခေါ်''

ဂျောင်ဂုခေါ်ခိုင်းသည်ကြောင့် ထယ်ယောင်းစိတ်ထဲမှာခေါ်ကြည့်မိရင်တောင် ရှက်စိတ်ဝင်မိတာမို့

''အဲ့ဒါက''

''မခေါ်ချင်ဘူးလား''

''ငါ...''

''အခေါ်ရခက်နေလည်းရပါတယ် ငါကခေါ်စေချင်တာပြောရုံပါပဲ ''

ထိုမျှသာပြောပြီးလက်ကိုလဲလွှတ်ကာ ပင်လယ်ဘက်ကိုဂျောင်ဂုမျက်နှာမူလိုက်သည်။

''စိတ်ဆိုးသွားလား''

အနောက်ကထယ်ယောင်းလက်ကိုင်လာတော့ ပြုံးလိုက်မိပေမယ့် စချင်နေသေးသည်မို့

''မဆိုးပါဘူး အခေါ်အဝေါ်လေးပဲဟာ အရေးမှမကြီးတာကို''

''ဒါဆိုဘာလို့ငါ့ကိုမကြည့်တော့တာလဲ''

''ပင်လယ်ကိုကြည့်ချင်လို့''

''အဲ့ပင်လယ်ကြီးနဲ့ငါတစ်ခုရွေး''

ထယ်ယောင်းကိုလှည့်မကြည့်ပဲ သဘောတကျပြုံးမိလိုက်ပြီး

''ပင်လယ်ပေါ့ ဘယ်လောက်လှလဲ ကြည့်ပါအုံး''

''ဟင့်...အင့်...အီး...ဟီး အစုတ်ပလုတ်ကောင် မောင်လို့မခေါ်တာနဲ့... ဟင့်....ငါ့ကို...အင့်..ပင်လယ်နဲ့ပါယှဥ်ရွေးနေတာ...ဟင့်''

ရုတ်တရက်ထအော်ငိုလာသည့်ထယ်ယောင်းကြောင့် ဂျောင်ဂုအမြန်ပဲလှည့်ကြည့်ရသည်။

ထယ်ယောင်းကတော့သောင်ပြင်အော်မှာ ထိုင်ချကာအားရပါးရကိုငိုနေတာဖြစ်သည်။

''သူများတွေကြည့်ကုန်ပြီ''

''ကြည့်...ကြည့်..ကွာ..ဟင့်...မင်းငါ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလေ...ဝမ်းနည်း...အင့်လို့...ငိုတာ...ရွှတ်...ဘယ်သူ့ဂရုစိုက်ရမလဲ''

''စိတ်ဆိုးတာကိုမချောပဲ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်ငိုနေတာပဲ ဆိုးလိုက်တာ ကင်မ်ထယ်ယောင်း''

''ဟင့်...အခုတောင်...အသံကမာနေတုန်း...ဂျွန်ဂျောင်ဂု...မင်း..အင့်...မကောင်းဘူးးး''

''ဟောဗျာ...စိတ်မဆိုးတော့ပါဘူး မငိုနဲ့တော့နော်''

''တကယ်လား...ရွှတ်''

ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာပြောလိုက်မှ တကယ်လားဆိုလာသည့် မျက်နှာက မျက်ရည်တွေနှပ်တွေနဲ့ပေပွနေတော့တာ

''ဒါပေါ့.... ကြည့်ပါအုံး နှပ်တွေပေပွနေပြိီ ''

''အဲ့ဒါမျက်ရည်လို့''

''ဟုတ်ပါပြီ မျက်ရည်ပါ''

ထယ်ယောင်းမျက်နှာကို ရေစိုတစ်သျူးလေးဖြင့်ဂျောင်ဂုသန့်စင်ပေးသည်။မဟုတ်ရင် သဲသောင်ပြင်မှာလေတိုက်ချိန် ကြောင်ချိီးရုပ်ဖြစ်နေတော့မှာ

''မျက်လုံးတွေဖောင်းအစ်ကုန်ပြီ စိတ်ဆိုးရင်အဲ့လိုချော့ရမယ်လို့ ဘယ်သူကသင်ပေးထားတာတုံး''

''ငါ့မှမချော့တတ်တာ...ပြီးတော့ ဂျွန်ဂျောင်ဂု မင်းစိတ်ဆိုးရင် လေသံလဲမာသွားတယ် မျက်နှာကလဲအရမ်းတည်သွားတာ အဆိုးဆုံးကငါကိုမရွေးပဲအဲ့ပင်လယ်ကိုရွေးတာပဲ...။

အဲ့ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ရေတစ်စက်မှမရှိတော့ သည်အထိတောင်ဆားထုတ်လိုက်ချင်တယ်''

''ဟား ဟား''

''မရယ်နဲ့ကွာ''

''မင်းကသိပ်ချစ်စရာကောင်းနေတာလေ''

''ပြွတ်စ်''

ရုတ်တရက်အသံထွက်အောင်နမ်းလိုက်သည့်ဂျောင်ဂုကြောင့် ထယ်ယောင်းလန့်သွားရကာ

''ဂျောင်ဂု!''

''ပြွတ်စ်''

''ဂျောင်ဂုလို့!''

''ပြွတ်စ် ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်!''

''လူတွေကြည့်နေတာကို ဘယ်လိုဖြစ်''

''မောင်လို့မခေါ်မချင်းနမ်းမှာ''

''ဂျောင်ဂုကလဲ''

''ပြွတ်စ်''

''မခေါ်ဘူးလား...စကားမပြောပဲနေလည်း နမ်းမှာ''

''ပြွတ်စ် ပြွတ်စ် ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်''

''တော်တော့လို့''

''အ့ဆိုမောင်လို့ခေါ်''

''ထပ်နမ်းရမှာလား ဒီတစ်ခါ အကြာပြီးနမ်းပစ်မှာနော် ''

''....''

''နှုတ်ခမ်းပေါက်အောင်နမ်းပစ်...''

''မောင်...''

စကားမဆုံးလိုက်ခင် ခေါ်လိုက်သည်မို့ ဂျောင်ဂုနှာခေါင်းလေးရှုံ့သည်အထိပြုံးမိလိုက်ပြီး

''မောင်လို့...''

''မင်းကိုချစ်လိုက်တာ''

''ပြွတ်စ်''

''ပြောတော့မနမ်းတော့ဘူးဆို''

''သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းနေလို့ အဲ့လိုလေးပဲခေါ်နော်''

''အင်းပါ ဒါပေမယ့် နှစ်ယောက် ထဲရှိမှနော်''

''အော''

''အခုပြော ပင်လယ်ကြီးနဲ့ငါဘယ်သူ့ကိုရွေးမလဲ''

''သေချာပေါက် မောင်ချစ်ရတဲ့...ထယ်...ပေါ့''

''တတ်လဲတတ်နိုင်လွန်းပါရဲ့''

''မောင့်စိတ်ကူးကတစ်ခုကျန်သေးတယ်''

''ကျန်သေးတာလား ဘာများလဲ''

မိမိလှည့်လာသည့် ထယ်ယောင်း မျက်နှာလေးကို ကိုင်တွယ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်လိုက်ပြီး ပင်လယ်ပြင်ကြီးရှေ့မှာ အနမ်းတို့ကိုလှပစွာပုံဖော်လိုက်ကြသည်။

''မောင် မင်းကိုသိပ်ချစ်တယ်''

''ငါ့လဲမောင့်ကို အများကြီးချစ်တယ်''

ထပ်မံကာထိကပ်သွားသည့်နှုတ်ခမ်းပါးတွေကလဲသူ့အလုပ်သူလုပ်နေကြသလို ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှ လှိုင်းလုံးလေးများဟာလဲ ကမ်းဆီတရွေ့ရွေ့...။

...........

ဆက်ရန်

Zg

ရက္ေတြလေတြတေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ကုန္ဆုံးလို႔ အထက္တန္းႏွစ္ဝက္စာေမးပြဲမ်ားေျဖရမည့္အခ်ိန္သို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။

ထယ္ေယာင္းနဲ႕ေဂ်ာင္ဂုကေတာ့ စာေမးပြဲနီးသည့္ရက္ေတြမွာ စာၾကည့္တိုက္မွာသာ ႏွစ္ေယာက္လုံး အ္ခ်ိန္ျဖဳန္းေလ့ရွိၾကသည္။

''ေဂ်ာင္ဂု...''

ႏွစ္ေယာက္စာလုပ္ေနရင္းမွ သူတို႔စားပြဲဝိုင္းနားကပ္လာသည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ေဂ်ာင္ဂုကိုေခၚလိုက္တာျဖစ္သည္။

ေဂ်ာင္ဂုလဲဘာလဲဆိုသည့္သေဘာျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္သည့္အခါ ထယ္ေယာင္းလည္း ေဂ်ာင္ဂုနည္းတူ ထိုမိန္းကေလးကို ၾကည့္လိုက္သည္။

စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ႏွင့္အတူ ေဖာင္တိန္အနက္ေရာင္ေလးကို ထိုးေပးကာ

''ဒါေလး လက္ခံေပးပါ''

ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုဘာျပန္ေျပာမည္ကိုသာ အရိပ္အေျခၾကည့္ေနလိုက္သည္။

လက္ေဆာင္ပ႑ာေပးကာ ေဂ်ာင္ဂုကို အခုလိုပိုးပန္းၾကသည္က အရင္ႏွစ္ေတြထဲကရွိခဲ့တာမို႔ ထယ္ေယာင္း သေဘာမက်ေသာ္လည္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားထားျခင္းမရွိသည့္ သူတို႔ဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုကို လူလြတ္အထင္ႏွင့္ အခုလိုလာေျပာေနျခင္းကိုေတာ့ ဆက္၍ခံေနရအုံးမည္။

''ဘာအတြက္လဲ''

ေဂ်ာင္ဂုကလက္မခံပဲ စာကိုျပန္အာ႐ုံစိုက္ကာေျပာသည္။

''ငါနဲ႕တြဲေပးနိုင္မလား''

''ငါနင့္ကိုတကယ္သေဘာက်တာပါ''

''ငါေတာ့သေဘာမက်ဘဴးပဲ နင့္ကိုေလ''

ျပတ္ျပတ္သားသားျငင္းဆန္လိုက္သည့္ ေဂ်ာင္ဂုစကားေၾကာင့္ မိန္းကေလးမွာ မ်က္ႏွာပ်က္သြားရၿပီး

''လက္ရွိမွာနင္ရည္းစားလဲထားမေနပဲ ဘာလို႔ငါ့ကိုျငင္းရတာလဲ''

အျငင္းခံေနရလည္း အရွက္မရွိ ဆက္ေျပာေနသည္မို႔ ေဂ်ာင္ဂု စုတ္သပ္လိုက္ကာ းိတ်မရှည်သလိုကြည့်လာပြိီး

''ရည္းစားမရွိဘူး...ဘယ္သူေျပာလဲ''

''ဟမ္ ေဂ်ာင္ဂုနင္က ဘယ္သူနဲ႕တြဲေနတာလဲ''

ထိုမိန္းကေလးရဲတင္းလြန္းသည္။ ေဂ်ာင္ဂုအနားကိုကပ္ၿပီးကိုေမးေနတာ

''အဲ့ဒါေတြအထိေျပာျပဖို႔လိုလို႔လား''

''ဘယ္တုန္းကမွမျငင္းပဲလက္ခံတြဲေပးခဲ့တဲ့နင္က ငါ့က်မွအေၾကာင္းျပခ်က္ရွာၿပီးျငင္းေနတာ''

မိန္းကေလးမို႔လို႔သာ ညွာတာေျပာေပးေနတာကို အထြန့္တတ္ေနသည္မို႔

''ငါ့မွာတြဲေနတဲ့သူတကယ္ရွိတာ။ ၿပီးေတာ့ တျခားသူလည္းမဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒါ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းပဲ''

''ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!...''

ထိုမိန္းကေလးက သူ့ဘက်က်ိုကြည့်လာတော့ ထယ္ေယာင္းလည္း ဂ႐ုမစိုက္သလို စာကိုသာျပန္ဖတ္ေနလိုက္သည္။

''နင္တို႔ကေယာက္်ားခ်င္း...''

''သိၿပီဆိုေတာ့ လစ္လိုက္ေတာ့ေနာ္''

''ထယ္...သြားရေအာင္''

''ဟမ္?''

ေဂ်ာင္ဂုစကားကိုတုန့္ျပန္ခ်ိန္လည္းမရလိုက္ကာ ထယ္ေယာင္း ေဂ်ာင္ဂုဆြဲေခၚရာကိုပါသြားခဲ့သည္။

''ေတာက္စ္...''

က်န္ခဲ့သည့္မိန္းကေလးမွာေတာ့ ထွက်သွားသည့်ကောင်လေးနှစ်ယောက်က်ိုကြည့်ကာ မေက်မနပ္ျဖစ္ရင္းက်န္ခဲ့ေတာ့သည္။

.
.

''ေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းသေဘာကိုမေမးပဲ ငါေျပာလိုက္မိတယ္''

အျပင္ေရာက္မွ ထယ္ေယာင္းလက္ကိုလႊတ္ေပးကာ တိုးလွ်ိုးစြာေျပာလာသည္။

''မဟုတ္တာ ငါကပိုသေဘာက်တယ္။ ငါ့ရည္းစားကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္းၾကည့္ေနၾကတဲ့အၾကည့္ေတြ ၿပီးေတာ့ ဒီေန႕လိုဖြင့္ေျပာတာေတြ အဲ့အခ်ိန္ေတြက ငါသဝန္တိုခဲ့ရတဲ့ေန႕ေတြပဲေလ။ အခုမင္းက အဲ့လိုတရားဝင္ေျပာေပးေတာ့ငါတကယ္သေဘာက်ေနမိတာ ။''

တျခားအရာေတြေပၚမွာသာ ထယ္ေယာင္းေလာဘမရွိခဲ့တာ ေဂ်ာင္ဂုနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ေတာ့ အထိအခိုက္လုံးဂမခံသည့္ထဲတြင္ပါသည္။

''သဝန္တိုတာကိုထုတ္မေျပာဘူးပဲ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက''

''ငါကအရမ္းသဝန္တိုတတ္တာ မင္းစိတ္ပ်က္သြားမွာစိုးလို႔သာ တစ္ေယာက္ထဲႀကိတ္တိုေနခဲ့တာ။ ျဖစ္နိုင္ရင္မင္းကို ဘယ္သူ႕မွမျမင္ေအာင္ဖြက္ထားခ်င္မိတဲ့ထိပဲ''

''ဖြက္ထားေလ မင္းႏွလုံးသားထဲမွာ''

ေျပာရင္းပင္ ေဂ်ာင္ဂုက ထယ္ေယာင္းရင္ခြင္ထဲတိုးေဝွ႕လာေတာ့တာ

''အၿပီးဖြက္ထားမွာေနာ္ ၿပီးမွမြန္းၾကပ္တယ္ဆိုၿပီးထြက္ေျပးဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႕''

''မေျပးပါဘူးဗ်ာ''

ႏွစ္ေယာက္သားသေဘာတက်ရယ္ေမာရင္းေပြ႕ဖက္မိၾကသည္။

''ဒီအတိုင္းေလးသြားခ်င္လို႔ရတယ္မလား''

ေဘးခ်င္းယွဥ္ေလွ်ာက္ၾကရင္း ဆုပ္ကိုင္လာသည့္ ေဂ်ာင္ဂုလက္ေတြနဲ႕အတူ ထိုအေျပာေလးေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး

''ေအာ''

''ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု''

''မင္းဘာကိုဝါသနာပါလဲ''

''ပန္းခ်ီဆြဲတာ''

''တကယ္!''

''ဒါဆို ငါ့ပုံတူဆြဲေပးမလား''

ထယ္ေယာင္းကခပ္စစေလးၿပဳံးကာေျပာလာေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုၿပဳံးလိုက္ကာ

''ငါက nake(ဝတ္လစ္စလစ္) အမ်ိဳးအစားေတြဆြဲရတာပိုႀကိဳက္တာ''

''ဆြဲမလို႔လား''

ေဂ်ာင္ဂုစကားေၾကယင့္ ထယ္ေယာင္းပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္မွာနီရဲသြားရၿပီး

''အာ...ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုညစ္ညမ္းလိုက္တာ''

''ဒါအႏုပညာပါထယ္ေယာင္းရဲ႕''

''အဲ့လိုဆိုမဆြဲေတာ့ဘူး''

ႏႈတ္ခမ္းေလးစူကာတစ္ဖက္လွည့္သြားသည့္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း က ကေလးေလးေတြအတိုင္း ခ်စ္စဖြယ္

''ၿပီးေတာ့ငါက ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းေတြဆြဲျဖစ္တယ္ ။မင္းကိုေတာ့ မ်က္လုံးေလးကိုဆြဲခ်င္တယ္''

''ငါ့မ်က္လုံး''

ထယ္ေယာင္းကို မိမိမ်က္လုံးကိုၫႊန္ျပရင္းေမးသည္။

''ေအာ''

''ဘာလို႔လဲ''

''မ်က္ဝန္းညိုေတြနဲ႕ သိပ္လွလြန္းတာေလ''

''အာ''

ဘာေနေန ခ်စ္ရသူကလွသည္ဆိုေတာ့ ထယ္ေယာင္း ေက်နပ္မိသည္ေလ

''ထယ္ေယာင္း...''

''ဟင္''

ထိကပ္လုနီးႏွာေခါင္းႏွစ္ခုႏွင့္အတူ ရီေဝေဝအၾကည့္ေတြျဖင့္ ေဂ်ာင္ဂုေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း လႈပ္ရွားမႈတို႔ရပ္တန့္သြားရၿပီး

''နမ္းခ်င္တယ္''

ထပ္မံထြပ္လာသည့္ေဂ်ာင္ဂုစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း အသက္ပင္ရႉေနရဲ႕လားေတာင္မိမိကိုယ့္ကိုမသိေတာ့

''...''

''အြန့္...''

ေၾကာင္အစြာရပ္ေနစဲျဖစ္သည့္ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာေလးကို ကိုင္ကာ ေဂ်ာင္ဂု ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကိုထိကပ္လိုက္သည္။

ႏူးညံ့စြာအလွည္က်ဆြဲယူငုံေထြးနမ္းရွိုက္မိေတာ့မွ ထယ္ေယာင္းအသိစိတ္ျပန္ဝင္ခဲ့ၿပီး ေဂ်ာင္ဂုအနမ္းေတြကို တုန့္ျပန္လာသည္။

အတန္ၾကာသည္အထိ မလႊတ္ေပးခ်င္သည္အထိ ထယ္ေယာင္းႏႈတ္ခမ္းပါးေတြဟာႏူးညံ့လြန္းတာမိူ႕ ေဂ်ာင္ဂုပိုမိုကာတင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္လို႔နမ္းရွိုက္ေနဆဲ။ သက္လုံမေကာင္းသည့္ ထယ္ေယာင္းက ေက်ာကိုဖြဖြထုကာ သတိေပးေတာ့မွ ေဂ်ာင္ဂုလႊတ္ေပးလိုက္ရသည္။

နဖူးခ်င္းထိကပ္ကာ အေမာေျဖၾကရင္း အၾကည့္ခ်င္းစုံေစကာ

''ငါမင္းကိုခ်စ္မိေနၿပီ''

ခပ္တိုးတိုး သူ႕စကားက ကြၽန္ေတာ့္နားထဲ သံၿပိဳင္ထပ္လို႔ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ၾကားမိေနတာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္သြားၿပီ။

''ငါရဲ႕ပထမဆုံးအနမ္းပါ ။ငါခ်စ္တဲ့သူကိုသာငါေပးဖို႔ရည္႐ြယ္ထားတာ။ရည္းစားေတြပဲမ်ားခဲ့တာ ငါကမင္းနဲ႕မွ အခ်စ္ကိုခံစားဖူးတဲ့သူပါ
ကင္မ္ထယ္ေယာင္း''

''ခ်စ္တယ္ ေဂ်ာင္ဂု''

''ငါလည္းပဲ ခ်စ္တယ္''

ထယ္ေယာင္း နဖူးေလးကိုခပ္ဖြဖြနမ္းလို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ပန္းၿခံေလးထဲမွာ ေပြ႕ဖက္ထားမိၾကသည္။

.
.
.

''ဖြားေရ''

''ေဟာ ေဂ်ာင္ဂုေတာင္ေရာက္လာၿပီ''

ဒီလေတြအတြင္းမွာ ေဂ်ာင္ဂုထယ္ေယာင္းအိမ္ခဏခဏေရာက္ျဖစ္တာမို႔ အဖြားနဲ႕လည္းရင္းႏွီးေနၿပီျဖစ္သည္။

''ထယ္ေလးကေတာ့ အိပ္တုန္းပဲထင္ပါရဲ႕ သားအေပၚတက္သြားလိုက္''

''ဟုတ္ကဲ့''

''ထယ္ေယာင္း...''

''ငါဝင္လာၿပီေနာ္''

ေလာ့မခ်ထားသည့္အခန္းထဲကိုဝင္လာေတာ့ ေစာင္ပုံထဲျမႇုပ္ေနသည့္ ထယ္ေယာင္းကိုေတြ႕ရၿပီး

''ထယ္ေယာင္း...ထယ္ ထေတာ့ေလ''

''အင္းးးး''

''ေဂ်ာင္ဂု?''

အိပ္ရာနိုးစမို႔ ထယ္ေယာင္းအသံဟာ ခပ္ရွရွ

''ေအာ...ထေတာ့ေလ''

''အေစာႀကီး...''

''မေစာေတာ့ဘူး ေရခ်ိဳး ၿပီးရင္သြားၾကမယ္''

''ဘယ္လဲ''

''dateမယ္ေလ''

''ဘယ္ကိုလဲ''

''ဘူဆန္ဘက္''

''တစ္နာရီေတာင္မသြားရပါဘူး ၿပီးေတာ့ ဆိုင္ကယ္နဲ႕သြားမွာ''

ထိုေတာ့မွ ထယ္ေယာင္းမ်က္လုံးဝိုင္းစက္ကာ ထလာၿပီး

''ခဏေစာင့္ ''

''အိုေက...ေအာက္ကေစာင့္ေနမယ္''

ေဂ်ာင္ဂုဆင္းသြားသည္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးကာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္ေစမည့္ စပို႔ရွပ္လက္တိုအျဖဴေလးနဲ႕ စတိုင္ပန္အညိုေလးတြဲဝတ္ကာ ဆင္းလာလိုက္သည္။
.
.
.

''ႏွစ္ေယာက္သားရွိုးစမိုးအျပည့္နဲ႕ ဘယ္တုံး''

အဖြားကဇာတ္လမ္းတြဲၾကည့္ရင္း ဧည့္ခန္းမွလွမ္းေမးေတယ့ ေဂ်ာင္ဂုကပဲ

''ဘူဆန္ကိုပါ စိတ္ခ်ေနာ္ ဖြား...သား ထယ္ေယာင္းကိုညေနျပန္ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးမယ္''

''ဟုတ္ပါၿပီ ဆိုင္ကယ္နဲ႕လား''

''ဟုတ္တယ္ဖြား''

''ထယ္ေလး ေဂ်ာင္ဂုေလးကိုေသခ်ာကိုင္ေနာ္ ၿပီးေတာ့ သားလဲအရမ္းအရွိန္တင္မေမာင္းနဲ႕''

''စိတ္ခ်ပါဖြား''

''သား သြားၿပီေနာ္ ဖြား... မြ''

အဖြားနားသြားကာအာဘြားေပးလိုက္ၿပီး ေရ်ယင္ဂုေနာက္ကို ထယ္ေယာင္း လိုက္သည္။

ဦးထုပ္ေသခ်ာေစာင္းေပးၿပီး ထယ္ေယာင္းဝင္ထိုင္သည္ႏွင့္ ထယ္ေယာင္းလက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကာသူ႕ခါးကိုေပြ႕ဖက္ေစသည္။

''ေသခ်ာဖက္ထား''

''ေအာ''

မျမန္လြန္းေသာ္လည္း မႏွေးလြန္းေသာအရွိန္ျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သားဘူဆန္ကိုထြက္ခဲ့ၾကသည္။

.
.
.

ေဘာဆန္ၿမိဳ႕ထဲဝင္သည္ႏွင့္ ပထမဆုံးေတြရသည့္ ပင္လယ္ကမ္းေျခနားမွာ ရပ္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား လက္ေတြတြဲလို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္။

''ထယ္ေယာင္း''

''ေအာ''

''အခုငါ့စိတ္ကူးကိုမင္းနဲ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတာသိလား''

''ဘာစိတ္ကူးလဲ''

''ကမ္းေျခမွာအခုလိုလမ္းေလွ်ာက္တာေလ''

''ဟင္...ဘာထူးဆန္းလို႔လဲ''

ထယ္ေယာင္းကေတာ့ေဂ်ာင္ဂုအေျပာကိုနားမလည္သလိုလုပ္ေနတာမို႔

''ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႕ အခုလိုေလး လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ေလ''

''အာ..''
သူ႕ရဲ႕စိတ္ကူးကကိုယ္နဲ႕မွအေကာင္အထည္ေပၚသြားေစေတာ့လည္း စိတ္ထၾကည္ႏူးမိသား

''ၿပီးေတာ့ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္''

''ဘာမ်ားလဲ''

''မင္းငါ့ကို ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုမဟုတ္ပဲတျခားနာမ္စားမေခၚေပးခ်င္ဘူးလား''

''ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲေျပာၾကည့္ေလ အရမ္းခြၽဲခြၽဲႏြဲ႕ႏြဲ႕ဆိုရင္ေတာ့ ငါေခၚနိုင္ပါ့မလားပဲ''

''ေမာင္....''

''ေမာင္...လို႔ေခၚ''

ေဂ်ာင္ဂုေခၚခိုင္းသည္ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းစိတ္ထဲမွာေခၚၾကည့္မိရင္ေတာင္ ရွက္စိတ္ဝင္မိတာမို႔

''အဲ့ဒါက''

''မေခၚခ်င္ဘူးလား''

''ငါ...''

''အေခၚရခက္ေနလည္းရပါတယ္ ငါကေခၚေစခ်င္တာေျပာ႐ုံပါပဲ ''

ထိုမွ်သာေျပာၿပီးလက္ကိုလဲလႊတ္ကာ ပင္လယ္ဘက္ကိုေဂ်ာင္ဂုမ်က္ႏွာမူလိုက္သည္။

''စိတ္ဆိုးသြားလား''

အေနာက္ကထယ္ေယာင္းလက္ကိုင္လာေတာ့ ၿပဳံးလိုက္မိေပမယ့္ စခ်င္ေနေသးသည္မို႔

''မဆိုးပါဘူး အေခၚအေဝၚေလးပဲဟာ အေရးမွမႀကီးတာကို''

''ဒါဆိုဘာလို႔ငါ့ကိုမၾကည့္ေတာ့တာလဲ''

''ပင္လယ္ကိုၾကည့္ခ်င္လို႔''

''အဲ့ပင္လယ္ႀကီးနဲ႕ငါတစ္ခုေ႐ြး''

ထယ္ေယာင္းကိုလွည့္မၾကည့္ပဲ သေဘာတက်ၿပဳံးမိလိုက္ၿပီး

''ပင္လယ္ေပါ့ ဘယ္ေလာက္လွလဲ ၾကည့္ပါအုံး''

''ဟင့္...အင့္...အီး...ဟီး အစုတ္ပလုတ္ေကာင္ ေမာင္လို႔မေခၚတာနဲ႕... ဟင့္....ငါ့ကို...အင့္..ပင္လယ္နဲ႕ပါယွဥ္ေ႐ြးေနတာ...ဟင့္''

႐ုတ္တရက္ထေအာ္ငိုလာသည့္ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုအျမန္ပဲလွည့္ၾကည့္ရသည္။

ထယ္ေယာင္းကေတာ့ေသာင္ျပင္ေအာ္မွာ ထိုင္ခ်ကာအားရပါးရကိုငိုေနတာျဖစ္သည္။

''သူမ်ားေတြၾကည့္ကုန္ၿပီ''

''ၾကည့္...ၾကည့္..ကြာ..ဟင့္...မင္းငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနတာေလ...ဝမ္းနည္း...အင့္လို႔...ငိုတာ...႐ႊတ္...ဘယ္သူ႕ဂ႐ုစိုက္ရမလဲ''

''စိတ္ဆိုးတာကိုမေခ်ာပဲ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ငိုေနတာပဲ ဆိုးလိုက္တာ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း''

''ဟင့္...အခုေတာင္...အသံကမာေနတုန္း...ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု...မင္း..အင့္...မေကာင္းဘူးးး''

''ေဟာဗ်ာ...စိတ္မဆိုးေတာ့ပါဘူး မငိုနဲ႕ေတာ့ေနာ္''

''တကယ္လား...႐ႊတ္''

ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာေျပာလိုက္မွ တကယ္လားဆိုလာသည့္ မ်က္ႏွာက မ်က္ရည္ေတြႏွပ္ေတြနဲ႕ေပပြေနေတာ့တာ

''ဒါေပါ့.... ၾကည့္ပါအုံး နှပ်တွေပေပွနေပြိီ ''

''အဲ့ဒါမ်က္ရည္လို႔''

''ဟုတ္ပါၿပီ မ်က္ရည္ပါ''

ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာကို ေရစိုတစ္သ်ဴးေလးျဖင့္ေဂ်ာင္ဂုသန့္စင္ေပးသည္။မဟုတ္ရင္ သဲေသာင္ျပင္မွာေလတိုက္ခ်ိန္ ကြောင်ချိီးရုပ်ဖြစ်နေတော့မှာ

''မ်က္လုံးေတြေဖာင္းအစ္ကုန္ၿပီ စိတ္ဆိုးရင္အဲ့လိုေခ်ာ့ရမယ္လို႔ ဘယ္သူကသင္ေပးထားတာတုံး''

''ငါ့မွမေခ်ာ့တတ္တာ...ၿပီးေတာ့ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု မင္းစိတ္ဆိုးရင္ ေလသံလဲမာသြားတယ္ မ်က္ႏွာကလဲအရမ္းတည္သြားတာ အဆိုးဆုံးကငါကိုမေ႐ြးပဲအဲ့လယ္ကိုေ႐ြးတာပဲ...။

အဲ့ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ေရတစ္စက္မွမရွိေတာ့ သည္အထိေတာင္ဆားထုတ္လိုက္ခ်င္တယ္''

''ဟား ဟား''

''မရယ္နဲ႕ကြာ''

''မင္းကသိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာေလ''

''ႁပြတ္စ္''

႐ုတ္တရက္အသံထြက္ေအာင္နမ္းလိုက္သည့္ေဂ်ာင္ဂုေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းလန့္သြားရကာ

''ေဂ်ာင္ဂု!''

''ႁပြတ္စ္''

''ေဂ်ာင္ဂုလို႔!''

''ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္!''

''လူေတြၾကည့္ေနတာကို ဘယ္လိုျဖစ္''

''ေမာင္လို႔မေခၚမခ်င္းနမ္းမွာ''

''ေဂ်ာင္ဂုကလဲ''

''ႁပြတ္စ္''

''မေခၚဘူးလား...စကားမေျပာပဲေနလည္း နမ္းမွာ''

''ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္''

''ေတာ္ေတာ့လို႔''

''အ့ဆိုေမာင္လို႔ေခၚ''

''ထပ္နမ္းရမွာလား ဒီတစ္ခါ အၾကာၿပီးနမ္းပစ္မွာေနာ္ ''

''....''

''ႏႈတ္ခမ္းေပါက္ေအာင္နမ္းပစ္...''

''ေမာင္...''

စကားမဆုံးလိုက္ခင္ ေခၚလိုက္သည္မို႔ ေဂ်ာင္ဂုႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕သည္အထိၿပဳံးမိလိုက္ၿပီး

''ေမာင္လို႔...''

''မင္းကိုခ်စ္လိုက္တာ''

''ႁပြတ္စ္''

''ေျပာေတာ့မနမ္းေတာ့ဘူးဆို''

''သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနလို႔ အဲ့လိုေလးပဲေခၚေနာ္''

''အင္းပါ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္ ထဲရွိမွေနာ္''

''ေအာ''

''အခုေျပာ ပင္လယ္ႀကီးနဲ႕ငါဘယ္သူ႕ကိုေ႐ြးမလဲ''

''ေသခ်ာေပါက္ ေမာင္ခ်စ္ရတဲ့...ထယ္...ေပါ့''

''တတ္လဲတတ္နိုင္လြန္းပါရဲ႕''

''ေမာင့္စိတ္ကူးကတစ္ခုက်န္ေသးတယ္''

''က်န္ေသးတာလား ဘာမ်ားလဲ''

မိမိလွည့္လာသည့္ ထယ္ေယာင္း မ်က္ႏွာေလးကို ကိုင္တြယ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိကပ္လိုက္ၿပီး ပင္လယ္ျပင္ႀကီးေရွ႕မွာ အနမ္းတို႔ကိုလွပစြာေပၚေဖာ္လိုက္ၾကသည္။

''ေမာင္ မင္းကိုသိပ္ခ်စ္တယ္''

''ငါ့လဲေမာင့္ကို အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္''

ထပ္မံကာထိကပ္သြားသည့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြကလဲသူ႕အလုပ္သူလုပ္ေနၾကသလို ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွ လွိုင္းလုံးေလးမ်ားဟာလဲ ကမ္းဆီတေ႐ြ႕ေ႐ြ႕...။

...........

ဆက္ရန္