ថ្នមស្នេហ៍ក្បែរកាយ(ចប់)

ភាគ១៩-២០

<<បងជុង~>>លូណា

<<ថ្ងៃនេះកូនប្រសារម៉ាក់មកលេងណាប្រុសជុង>>

<<ម៉ាក់ប្រហែលជាច្រលំហើយនាងគឺជាអតីតសង្សារបស់បងជុងទេ នាងប្រឹងមកតាមទាមណាស់ដែរតែប្ដីខ្ញុំមិនខ្វល់>>ថេហ្យុងធ្វើជាដើរមកប្រាប់អ្នកជាម្ដាយក្មេកទាំងដែលគេក៏អាចស្មានបានថាលោកស្រីចនដឹងប៉ុន្តែគាត់ចង់និយាយចឹងឌឺនាយតូចប៉ុណ្ណោះហើយនាយតូចនេះក៏មិនអន់ធ្វើជារ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់វិញឲវ័យចំណាស់បានជ្រាបរិតតែច្បាស់បន្ថែម ។

<<ហេតុអីក៏ក្មេងដូចជាឯងឈ្លើយថ្នាក់នឹង>>លោកស្រីចាប់ផ្ដើមច្រាលកំហឹងឡើងនៅពេលឃើញកូនប្រសារហាស្ដីប្រយោគមុននេះ ស្ដាប់មើលទៅដូចជាមើលងាយកញ្ញាលូណាដល់ហើយលេងសុទ្ធតែនិយាយពាក្យតោងទាមបែបនេះមិនខុសពីសត្វឆ្លើងទេ ។

<<អ្នកម៉ាក់កុំប្រកាន់នឹងថេហ៍អី គេនៅក្មេងអញ្ចឹងបានជាមានចរឹកបែបនេះ>>លូណា

<<ខ្ញុំគ្រាន់តែប្រាប់អ្នកម៉ាក់ឲបានយល់ប៉ុណ្ណោះកុំឲមានការយល់ច្រលំម្ដងទៀត>>ថេហ្យុងនៅតែបន្តពាក្យគេនៅតែនិយាយប្រាប់ហេតុផលឲវ័យចំណាស់ដដែល

<<ប៉ុន្តែឯងនិយាយមកវាឈ្លើយ>>

<<បានហើយម៉ាក់ខ្ញុំសុំណា បើម៉ាក់មានភ្ញៀវក៏នៅអង្គុយលេងជាមួយគ្នាចុះ ខ្ញុំសុំឡើងទៅបន្ទប់ហើយតោះអូន>>ជុងហ្គុកងាកមកចាប់ដៃប្រពន្ធបណ្ដើរគ្នាដើរឡើងទៅជាន់ខាងលើ ប៉ុន្តែក៏ត្រូវបង្អាក់ដំណើរវិញពេលលោកស្រីចននិយាយ

<<នេះកូនលូណាខំមកលេងណា កូនមិននៅបានជាគ្នាជាមួយនាងបន្តិចទេ?>>

<<នាងជាភ្ញៀវរបស់ម៉ាក់មិនមែនជាភ្ញៀវរបស់ខ្ញុំទេមួយណាពួកយើងក៏មិនដែលនិយាយជាមួយគ្នាស្រាប់ហើយ>>ជុងហ្គុកថាហើយក៏បន្តដំណើរទៅរីឯអ្នកអង្គុយនៅលើសាឡុងនេះខឹងចិត្តសឹងតែបញ្ចេញធាតុពិតទៅហើយប៉ុន្តែខំលាក់លៀមរៀបរឹករៀបពាដូចជាស្ងប់ធម្មតា

<<ហ្ហើយកូននេះ!>>លោកស្រីចន

<<មិនអីទេអ្នកម៉ាក់កូនយល់ពីគាត់ បងជុងអាចហ្នឹងមិនទាន់ទទួលបានព្រោះខ្ញុំអាក្រក់ដាក់គាត់ខ្លាំងណាស់អ្ហឹក>>លូណា

<<ទេកូនមិនបានអាក្រក់នោះទេ ជុងហ្គុកទេដែលមិនឃើញពីទង្វើល្អរបស់កូនពេលណាដែលអាក្មេងនោះឃ្លាតឆ្ងាយពីកូនជុង ម៉ាក់អាចស្មានថាជុងហ្គុកនឹងងាកមកមើលពីទង្វើល្អរបស់កូនហើយ>>

<<អរគុណអ្នកម៉ាក់ខ្លាំងណាស់ដែលយល់ពីកូន>>
     _______

ពេលនេះជុងហ្គុកបានមកដល់ព្រលានយន្តហោះហើយនាយគឺធ្វើដំណើរនៅព្រឹកនេះតែម្ដង មនុស្សដូចនាយគឺមិនដែលទុកការងារឲយឺតយ៉ាវទេ

<<បងទៅហើយណា មើលថែខ្លួនផងបងទៅមិនយូរទេ>>ជុងហ្គុក

<<លោកចនក៏ដូចគ្នាមើលថែខ្លួនផង>>ថេហ្យុង

<<យ៉ុនជូនមើលប្រពន្ធយើងឲបានល្អដឹងទេ>>

<<បាទចៅហ្វាយ>>យ៉ុនជូន
ដោយធ្វើការផ្ដែផ្ដាំពាក្យសម្ដីគ្នាខ្លះហើយទើបរាងក្រាស់ក៏ចេញដំណើរទៅតែម្ដង ។
   |S K I P|

ថេហ្យុងត្រូវមកនៅផ្ទះមួយនេះម្នាក់ឯងតែក៏មានជំនិតម្នាក់ចាំការពារសុវត្ថិភាពរបស់គេមករហូតផងដែរ ឆ្លៀតទំនេរពីការងារមួយរយៈបែបនេះនាយតូចក៏ចង់ទៅជួបអ្នកជាមិត្តដើម្បីមានគ្នានិយាយលេងជាមួយដើម្បីបន្លប់ភាពអផ្សុកខ្លះ

<<បងយ៉ុនជូន>>ថេហ្យុង

<<បាទអ្នកប្រុស>>យ៉ុនជូន

<<ជួយជូនខ្ញុំចេញក្រៅបន្តិចបានទេ?>>

<<បាទបានអ្នកប្រុស>>
និយាយចប់អ្នកទាំងពីរក៏ដើរចេញទៅ ថេហ្យុងដើរមកដល់មុខបន្តិចក៏នឹកឃើញថាខ្លួនភ្លេចការបូបទើបបែក្រោយដើរទៅវិញ*ដឹបបប

<<អួយ៎ សូមទោសលោក>>ថេហ្យុងឱនក្បាលជាការសូមទោសដល់នាយកម្លោះដែលឈរនៅចំពោះមុខ មុននេះមកពីរត់លឿនពេកអញ្ចឹងហើយចាប់ហ្វ្រាំងមិនទាន់ក៏ជ្រុលមកបុកខ្នងរបស់នាយម្នាក់នេះតែម្ដង

<<បាទមិនអីទេ>>នាយកម្លោះងាកក្រោយឃើញនាយតូចម្នាក់នេះក៏និយាយដោយគួរសមវិញ មើលទៅនាយដូចជាចាប់អារម្មណ៍នឹងរាងតូចយ៉ាងម៉េចទេបានជាតាមសម្លឹងរហូតនេះប្រើក្រសែភ្នែកស្រទន់ទៀត ។
      ថេហ្យុងបម្រុងនឹងដើរចេញតែក៏ត្រូវនាយកម្លោះម្នាក់នេះបន្លឺឡើងបង្អាក់ដំណើរឲងាកមុខមកក្រោយវិញ

<<តើលោកឈ្មោះអ្វីដែរទៅ? ខ្ញុំដូចជាធ្លាប់ជួបលោកពីមុនមក>>

<<បាទខ្ញុំឈ្មោះថាចន ថេហ្យុង>>

<<អូ៎ លោកគឺជាភិរិយារបស់លោកចនត្រូវទេ? ខ្ញុំឈ្មោះថាហូស៊ុកហៅhobiក៏បាន>>

<<លោកដឹង?>>

<<បាទព្រោះខ្ញុំឃើញលោកចននិយាយនៅក្នុងបទសម្ភាសកាលពីមានការដេញថ្លៃលើកមុន>>

<<អរ អញ្ចឹងរីករាយណាស់ដែលបានស្គាល់>>

<<បាទរីករាយដូចគ្នាតែថាលោកនៅទីនេះហ្ហេស៎?>>

<<មែន>>

<<ខ្ញុំក៏នៅទីនេះដូចគ្នា>>

<<អូ៎ ចៃដន្យល្អណាស់>>

<<ប្រាកដហើយ>> ហូស៊ុក

<<អ្នកប្រុស~>>យ៉ុនជូន

<<បាទបងខ្ញុំទៅហើយ លោក...>>ថេហ្យុង

<<ហូស៊ុក!>>

<<អរមែនហូស៊ុកខ្ញុំសុំលាទៅសិនហើយ>>

<<បាទជួបគ្នាលើកក្រោយ>>
ចប់ការសន្ទនារាងតូចក៏ដើរចេញទៅចំណែកឯហូស៊ុកវិញនៅតាមមើលដំណើររបស់គេរហូតទាល់តែថេហ្យុងដើរទៅផុតទើបនាយក៏ដើរចេញពីទីនោះដូចគ្នា ។
    ....
<<ស៊ូរីន~>>ថេហ្យុង

<<អាថេហ៍ ម៉ោះមកអង្គុយទីនេះមក>>ស៊ូរីន

<<តូបឯងដូចប្លែកជាងមុន>>

<<ប្លែកស្អីនៅតែដដែលហ្នឹងគ្រាន់តែឯងខានមកយូរអញ្ចឹងហើយបានមើលទៅឃើញប្លែកនោះ>>

<<ប្រហែលជាបែបហ្នឹងមែនហើយ>>

<<យ៉ាងម៉េចដែរលោកចន?>>

<<លោកចន? ចង់សួរពីអីឯងនៀក>>

<<ចង់សួរថានៅជាមួយលោកចនយ៉ាងម៉េចដែរ គេមានដែលធ្វើបាបអីឯងទេ>>

<<អត់ទេ គាត់ល្អនឹងយើងណាស់>>

<<អាថេហ៍!នេះពាក់ចិញ្ចៀនដៃនាងផងមានន័យថា...>>ស៊ូរីន រេភ្នែកប្រទាក់ជាមួយនឹងម្រាមដៃរបស់មិត្តខ្លួនទើបបន្លឺឡើងទាំងភ្ញាក់ផ្អើល

<<មែន ពួកយើងបានចុះអេតាស៊ីវិលជាមួយគ្នាហើយ>>

<<អញ្ចឹងពួកឯងជាប្ដីប្រពន្ធស្របច្បាប់ហើយ ហៃយ៉ាមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំលេងនៅលីវទៀតហើយ>>

<<អឺយើងមិននៅលីវដូចជាឯងនោះទេ>>ថេហ្យុង
អ្នកទាំងពីរនៅនិយាយគ្នាលេងពីនេះពីនោះរហូតទាល់តែមេឃរៀងព្រលប់បន្តិចពួកគេក៏ញ៉ាំសាច់អាំងនិងផឹកស្រាជាមួយគ្នាហើយនាយយ៉ុនជូនក៏ចូលរួមផងដែរ មិត្តភក្តិគេនេះឲតែជួបគ្នាគឺដឹងតែផឹកស្រាតែម្ដង  ក្រោយពីញ៉ាំហើយរួចរាល់ទើបពួកគេត្រូវបំបែកផ្លូវគ្នាស៊ូរីនត្រូវបិទតូបទៅផ្ទះរបស់នាងវិញចំណែកឯថេហ្យុងនិងយ៉ុនជូនក៏ត្រូវទៅផ្ទះវិញដូចគ្នាដែរ ។
     ......
ការរស់នៅគឺធម្មតា ថេហ្យុងនិងយ៉ុនជូនតែងតែទៅណាមកណាជាមួយគ្នាមើលទៅអ្នកប្រុសនិងនាយជំនិតម្នាក់នេះហាក់ស្និទ្ធស្នាលនិងគ្នាណាស់ ។
      កន្លងទៅអស់រយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃទៅហើយល្មមការងាររបស់ជុងហ្គុកបានរួចរាល់ស្រេច នាយក៏ប្រញ៉ាប់មកកូរ៉េវិញតែម្ដង ពេលធ្វើការនៅប្រទេសចិនជុងហ្គុកក៏បានជ្រើសយកលេខាស្រីម្នាក់ដែលជាជនជាតិចិនឲមើលការខុសត្រូវរឿងការងារមួយចំនួនផងដែរ ។

"កូនបានឃើញអ្វីដែលម៉ាក់ផ្ញើឲដែរទេ?"លោកស្រីចន

<<ខ្ញុំបានមើលវារួចហើយ តែម៉ាក់ប្រាកដដែរទេថាវីដេអូនេះកូនចៅខ្ញុំជាអ្នកថតដោយផ្ទាល់>>ជុងហ្គុកពេលនេះមកដល់ប្រទេសកូរ៉េហើយ នាយកំពុងតែនិយាយទូរស័ព្ទជាមួយម្ដាយនៅក្នុងឡានដែលបរនៅលើដងវិថីដោយល្បឿនលឿនស្លេវតែម្ដងហាក់ប្រញ៉ាប់ខ្លាំងណាស់បើមើលតាមទឹកមុខនាយក៏មិនស្រួលដែរ

"ប្រាកដ! ម៉ាក់យកពីអង្គរក្សរបស់កូនដោយផ្ទាល់"

<<ពិននឹងសិនចុះអ្នកម៉ាក់>>ជុងហ្គុកនិយាយឡើងដោយសម្លេងរឹងកំព្រឹស កែវភ្នែកម៉ុតស្រួចក៏ងាកទៅសម្លឹងទេសភាពស្រុកកូរ៉េដោយទឹកមុខស្ងប់ស្មើដែលមិនអាចស្មានបានពីជម្រៅចិត្តនាយថាគិតអ្វីនោះទេនាពេលនេះ ។
     ....
   *ងឺតត~
សម្លេងហ្វ្រាំងឡានបានបន្លឺឡើងនៅមុខផ្ទះធ្វើឲចិត្តរាងតូចដែលអង្គុយលើសាឡុងនេះងាកទៅចាប់អារម្មណ៍នៅខាងក្រៅ ថេហ្យុងងើបឈរឡើងមុននឹងបោះជំហានចេញមក

<<លោកចន>>ថេហ្យុងគ្រាន់តែឃើញវត្តមានអ្នកជាប្ដីភ្លាមក៏ស្ទុះទៅអោបភ្លេត ប៉ុន្មានថ្ងៃមកនេះគេគេងនឹករាងក្រាស់មករហូត ទោះឃ្លាតគ្នាត្រឹមរយៈពេលខ្លីប៉ុន្តែថេហ៍ហាក់មានអារម្មណ៍ថាយូរខ្លាំងណាស់សម្រាប់គេ ។

<<លោកចនត្រឡប់មកវិញហើយ ហេតុអីមិនខលប្រាប់ខ្ញុំផងដើម្បីឲខ្ញុំបានទៅទទួល>>ថេហ្យុង

<<គ្មានបងនៅក្បែរប៉ុន្មានថ្ងៃនេះតើអូនបានធ្វើអីខ្លះថេហ្យុង>>ជុងហ្គុកសួរដោយទឹកមុខរាបស្មើហាក់គ្មានអារម្មណ៍អ្វីបន្តិច ថេហ៍ឃើញបែបនេះក៏ប្លែកចិត្តដែរតែមិនចង់សួរនាំច្រើនព្រោះគិតថានាយទើបតែមកពីហត់

<<ខ្ញុំហ្ហេស៎? លោកចនចូលទៅខាងក្នុងផ្ទះសិនទៅចាំនិយាយគ្នាបន្ត>>ថេហ្យុង

<<អូនក្បត់បងមែនទេ? រាល់ថ្ងៃអូនមិនបានស្រលាញ់បងទេមែនទេ?អូនឆ្លើយទៅថេហ៍!រាល់ទង្វើគឺអូនសម្ដែងធ្វើជាល្អមែនទេ?>>ជុងហ្គុក

<<លោកនិយាយអី?ជុងហ្គុកខ្ញុំមិនយល់ទេ>>

<<ប្ដីមួយមិនស្កប់ចង់បានប្ដីដប់ឬយ៉ាងម៉េច?>>

<<លោកចន! ខ្ញុំមិនយល់ថាពេលនេះលោកកើតអីទេហេតុអីក៏ប្រើសម្ដីបែបនេះជាមួយនឹងខ្ញុំ>>

<<មិនយល់ឬក៏ធ្វើភ្លើឲប្រាកដ!>>ម្ដងនេះជុងហ្គុកស្រែកប៉ោងសរសៃកតែម្ដងធ្វើឲរាងតូចត្រូវភ្ញាក់ក្រញ៉ាងខ្លួន កែវភ្នែកក៏ចាប់រលីងរលោងមកមួយរំពេច

<<លោកចង់និយាយពីអីខ្ញុំមិនយល់ពិតមែន>>

<<មិនយល់ក៏បើកភ្នែកមើលខ្លួនឯងទៅ>>ជុងហ្គុកបោះរូបថតពីរបីសន្លឹកមកលើថេហ្យុង ទើបគេក៏យកវាមកមើលទើបដឹងថាជាអ្វី ក្នុងរូបភាពនេះគឺជាសកម្មភាពថេហ្យុងជាមួយនិងយ៉ុនជូនដែលចេញទៅមកណាជាមួយគ្នាហើយមើលទៅស្និទ្ធស្នាលខ្លាំងណាស់ប៉ុន្តែអ្វីដែលធ្វើឲជុងហ្គុកខឹងនោះគឺរូបភាពមួយសន្លឹកដែលឃើញនាយយ៉ុនជូនបីកាយប្រពន្ធចូលផ្ទះព្រោះពេលនោះថេហ្យុងស្រវឹងឡើងដើរលេងរួចដោយសារតែផឹកសប្បាយជាមួយអ្នកជាមិត្តនឹងឯង

<<ដោយសាររឿងនេះ? លោកគិតអីទៅជុងហ្គុក>>

<<ប្រាប់មកវាជាការពិតទេ?>>ជុងហ្គុកមិនឆ្លើយនាយបែជាសួរបកវិញ ទោះពេលនេះក្នុងខ្លួនមានកំហឹងខ្លាំងពិនណាក៏ដោយក៏នាយនៅតែសួររកហេតុផលពីថេហ៍ដែរ នាយខំទប់អារម្មណ៍ឲស្ងប់មកវិញ

<<មិនចាំសួរខ្ញុំនៅឆ្នាំក្រោយទៅ លោកមកតម្លើងសរសៃកដាក់ខ្ញុំហើយទើបសួរនាំរកហេតុផលតាមក្រោយអញ្ចឹងឬ? លោកចនតើលោកទុកចិត្តខ្ញុំដែរទេ?>>ថេហ្យុង

TO BE CONTINUED♡.....

By:Bella jell