"Şartlar hiçbir zaman gerektiği gibi olmaz, bütün şartlar yerine gelinceye kadar erteleyen, hiç bir iş yapamaz."
--William Feather--
Hayat akıp giderken...
Siz siz olun, bugün aklınızdan geçen güzellikleri asla yarına bırakmayın...
Ne yapacaksınız, hemen, ama hemen şimdi yapın...
Çiçek mi sulayacaksınız, sulayın...
Kitap mı okuyacaksınız, okuyun...
Sinemada çok beğendiğiniz bir film mi var, hemen gidin seyredin...
Sevgilinizi mi öpmek istiyorsunuz, hemen öpün...
Bir yakınınızı mı aramak istiyorsunuz?
Sarılın telefona ve hemen arayın...
Yiyin, için, şarkı söyleyin, dans edin...
Ama ne yapacaksanız hemen yapın...
Çünkü siz bu günü yaşıyorsunuz...
Ve yarını da yaşayacağınıza ilişkin hiç bir sözleşmeniz yok.
Geçtiğimiz gün bir mezarlık ziyaretine gitmiştim... Orada, aramızdan zamanlı veya zamansız ayrılan 7' den 70' e çok sayıda insan sessizce yatıyordu...
Orada yatanlar sadece bedenler degildi... Ertelenmiş umutlardı...
Söylenmemiş sözlerdi... Yarım bırakılmış işlerdi... Evet, evet...
Kimbilir onlar hayata veda ettikleri sırada neleri yarım bırakmışlardı?
Kimisi, "Tamam onu ben kırdım ama nasılsa yarın alırım," diyordu...
Kimisi, "Adam sen de, bu konsere bir dahaki sefere gelirim," demişti...
Kimisi de, "Tatile haftaya çıkarım, hele şu işi de halledeyim," diye düşünüyordu.
Ve onlar hiçbiri, düşündüklerini yapamadı...
Belki bir küçük çocuk babasından gelecek bisikleti bekliyordu...
Adamsa, "Bu akşam yorgunum, yarın alır giderim," diye düşünmüştü... Ve o çocuk bisiklete binemedi...
İtiraf etmeliyiz ki bizler; belki iyi belki kötü ama çok yanlış yaşıyoruz...
Hepimizin hayatı, yarınlara bırakılmış işlerle, ertelenmiş umutlarla dolu...
Çalışıyoruz, çalışıyoruz...
Hayatın tüm güzel renklerini ellerimizle itiyoruz...
Ve de sanki tüm yarınlar bizimmiş gibi, hayaller kurup duruyoruz...
Sevinçleri, mutlulukları, hep sonraya bırakıyoruz...
Bizler var ya bizler... İnanın çok yanlış yapıyoruz...