လူဆိုးကောင် (completed)

You are reading

Fanfiction

ကျူးလစ်ဝါလေးတစ်ခက်နဲ့ မောင့်အချစ်ကိုရည်ညွှန်းမယ်...။

jikook kookmin romace yaio

🤍အပိုင်းတစ်ဆယ့်တစ်🤍

4.9K 413 88

By AyeMon687

( Unicode )

(အပိုင်းတစ်ဆယ့်တစ် )

ဂျွန်ဂျောင်ကုကို မုန်းခဲ့ဖူးတယ်။ဒါပေမယ့်?
အဲ့မေးခွန်းကို အခု မဖြေပေးချင်သေးဘူး။
ချစ်လားဆိုတော့လည်း ငါ့ကိုယ်ငါမသိဘူး။
ဒီအတိုင်းပဲ သူ့ကို ငါ့အနားမှာရှိစေတာ။ဟုတ်တယ် အနားမှာရှိစေတယ်။

လူတစ်ယောက်က နောက်လူတစ်ယောက်ကိုပြန်ချစ်ဖို့မလွယ်ရင်သာနေမယ်။ထွက်သွားခွင့်တော့မပေးနိုင်ကြဘူး။ငါလိုပေါ့...။

သေချာတဲ့အဖြေတစ်ခုထွက်လာမယ့်အချိန်...
ငါ့စိတ်ကို ငါမြင်လာမယ့်အချိန်...အဲ့ဒီတစ်နေ့နေ့မှာ ငါဝန်ခံပါ့မယ်။အခုတော့ ငါတွန်းထုတ်ခဲ့မိရင်တောင် ထွက်မသွားပါနဲ့လား။သံသယမြူတွေကင်းစင်တဲ့တစ်နေ့... ငါတို့ရိုးရိုးသားသားချစ်ကြည့်ကြတာပေါ့။

မင်းကပဲ နားလည်ပေးပါ။

••••••• လူဆိုးကောင် •••••••

ပတ်ခ်ဂျီမင်တစ်ယောက် သူ့ကိုယ်ပိုင်ကွန်ဒိုကိုပြန်ရောက်ပြီးလာသည့်တိုင် အပေါ်သို့မတက်မိသေးပါ။သူ့စိတ်တွေနည်းနည်းထွေပြားနေတာလည်းပါတယ်။ကားသွားထားလိုက်ပြီး ကွန်ဒိုဝန်းထဲကအလှစိုက်ပန်းပင်လေးတွေ၏အုတ်စည်ရိုးမှာခပ်ကုတ်ကုတ်ထိုင်နေခဲ့ရင်း မီးမှောင်နေတဲ့အခန်းတစ်ခန်းကို မော့ကြည့်နေခဲ့သည်။

* ပြန်မရောက်သေးဘူးလား...? *

လူ့စိတ်ဆိုတာမျိုးက အရမ်းဆန်းကြယ်တယ်။ကိုယ့်အနီးမှာရှိနေတုန်းကတော့ မမြင်ချင်မတွေ့ချင်လို့ဆိုပြီး မောင်းထုတ်ခဲ့တယ်။
အခုကျတော့ မြင်ချင်နေတယ်တဲ့လား...?!။

* ရူးနေပြီမင်း..!ရူးနေပြီ ရူးနေပြီ !!*

အုတ်စည်ရိုးတွင်ထိုင်နေသူမှာ ချက်ချင်းပင်သူ့ခေါင်းကိုသူ ဆက်ကာတက်ကာထုလေပြီး
မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီးနောက် အုတ်စည်းရိုးလေးကိုတစ်ချက်ပိတ်ကန်ကာ ရှက်ရှက်နဲ့ကွန်ဒိုထဲ ပြေးဝင်လေတော့သည်။

သူ့ရဲ့ရုတ်ချည်းအပြုအမူတွေကြောင့် လုံခြုံရေးဦးလေးကြီးမှာ ဘာဖြစ်တာလဲ?ဟူသောသဘောနဲ့ လှမ်းကြည့်နေခဲ့သည်လေ။

ဂျီမင်၏မျက်နှာနီနီလေးဆို ရှက်လွန်းလို့ဆိုပြီး ခေါင်းပင်ဖော်မလာတော့ပါဘူး။ဓာတ်လှေကားထဲရောက်တာနဲ့သူဝတ်ထားသောစွယ်တာအင်္ကျီ၏ရင်ဘက်အနားစကိုစွဲယူပြီး မျက်နှာလေးကိုဖွက်ထားလိုက်တော့သည်။

တောင်ခနဲပွင့်ကျသွားတဲ့ ဓာတ်လှေကားကြောင့် ဘာမှထပ်စဥ္းစားမနေတော့ဘဲ ကိုယ့်အခန်းရှိရာဆီကို အမြန်ပြေးမိတော့သည်။သို့သော် ခြေလှမ်းတွေမှာရပ်သွားခဲ့ရပြီး
မျက်လုံးလေးတွေမှာလည်းဝိုင်းခနဲနှင့် ဒါ့အပြင်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေပါ ပြုံးသွားရသည်။

တွေ့ချင်နေတဲ့သူ့လူဆိုးကောင်ကို သူ့အခန်းရှေ့မှာ ရှိနေခဲ့တယ်။ခြေတစ်ဖက်ဆင်းတစ်ဖက်ထောင်ပုံစံနဲ့ အခန်းတံခါးကိုကျောအပ်ကာ ဖြစ်စလတ်ခတ်ထိုင်နေခဲ့တာက သူအခန်းမဟုတ်တဲ့ဒေါက်တာ့အခန်းရှေ့မှာတဲ့။

* ဘာလာလုပ်နေပြန်ပြီလဲ *

မောင့်ကို ဆောင့်တွန်းပစ်လိုက်ရင်းတံခါး၏လျှို့ဝှက်နံပါတ်ကို ရိုက်ထည့်လိုက်သည်။ပြောရမယ်ဆို ရှက်ရမ်းရမ်းတယ်ဆိုတာဒါပေါ့။မောင်ဟာ ကျောက်ရုပ်ကြီးလိုပင်နည်းနည်းလေးမှရွေ့သွားခဲ့ခြင်း အလျဥ္းမရှိ။

* ဘာလို့ခိုးကြည့်နေတာလဲ?မြင်သွားတယ်မလား *

* ဘယ်မှာခိုးကြည့်လို့လဲ *

* ဗြောင်လိမ်ဗြောင်စား! *

မျက်စောင်းထိုးသွားတာတဲ့လား။ချစ်စရာကောင်းအောင်လုပ်ပြနေတော့တာပဲကွာ။

* ချစ်ဖို့ကောင်းတယ် *

* မင်းအဲ့မှာ လဲသေလိုက် *

* မသေနိုင်သေးပါဘူးဗျာ ချစ်သူက ပြန်မချစ်သေးဘူးလေ အဟင်း...! *

* အသံကိုက လူယုတ်မာအသံနဲ့ မင်းရွံဖို့အကောင်းဆုံးပဲသိလား *

ပါးစပ်ကအငြိမ်မနေပြန်ပါဘူး။လွှတ်ခနဲထွက်သွားမိတဲ့အခါ ပြန်ရလိုက်တာက ရင်အုပ်ကျယ်တွေကိုဖောင်းခနဲ အကျွေးခံလိုက်ရခြင်းပါ။အဲ့ဒီနောက်မှာတော့
မောင့်ကိုယ်လုံးထွားထွားကြီးကို မရမကတွန်းထုတ်ပစ်ပြီး အခန်းထဲဝင်ဖို့ပြင်ရှာသည်။

မောင့်ဘက်က သူ့လက်တစ်ဖက်ကိုရုတ်ချည်းဖမ်းဆွဲလိုက်သောအခါ တံခါးနဲ့မောင်ရင်ခွင်ကြား ကြက်ပေါက်လေးလမ်းပျောက်သလိုနှယ် ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြစ်ရသည်။အလန့်တကြားမော့ကြည့်လာတဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေကသိပ်လှလွန်းနေ၍ မောင့်အဖို့ပြန်လမ်းမဲ့ရပြန်ပြီပေါ့။

မောင့်အတွက်တော့ အသုကယ်ရာချောက်လှလှလေးက မင်းမျက်ဝန်းတွေပါပဲ...။

* ဘာလုပ်တာတုန်း မယုတ်ကမ်းနဲ့နော် *

* ေမာင်ယုတ်ကမ်းရင်တောင် ချစ်လို့ပဲယုတ်ကမ်းချင်တာ မင်းပြော...မောင့်ကို ယုတ်ကမ်းခွင့်ပေးမှာလား *

* ဟင့်အင်း မင်းကိုမုန်းလွန်းလို့ *

* မောင်ကတော့ချစ်တယ် *

ရုန်းကန်တွန်းထိုးနေဆဲ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ငြိမ်ကျသွားခဲ့ပြီး မောင့်နည်းတူ နူးနူးညံညံလေးပြန်စိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။မောင်ကတော့ ဖီးလ်တွေဆောင့်ဆက်တက်ရပြီး သဘောကျလွန်းလို့ခပ်ဟဟရယ်လိုက်တဲ့အထိတွေ။

အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ ဂျီမင်တစ်ယောက် မောင်ဘယ်လိုမှမထင်မှတ်ထားတာကို လုပ်ချလိုက်ပါတော့သည်။မောင့်အပြုံးတွေဆို တစ်မဟုတ်ချင်းပျောက်ပြယ်သွားခဲ့ရသည်။

* ဖောင်း !"" !

* အ့..မောင့်ဂျီမင် *

* သောက်ကျင့်ကိုက ငါ့အသားထိဖို့မကြံနဲ့တဏှာရူး *

ခြေဖျားထောက်ပြီး မောင့်ဇတ်ပိုးကို ဖောင်းခနဲရိုက်ချလိုက်တာပါပဲ။လက်ကလေးတွေက သေးပေလို့သာပေါ့။မဟုတ်ရင် မောင်ဆေးရုံပို့နေရလောက်ပြီ။

* မောင်တဏှာရူးချင်တာ မင်းကိုပါ *

ဂျီမင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ကြည့်နေရုံသာတတ်နိုင်တော့၏။မောင်က မသိမသာလေးဖြင့်သူ့ဇာတ်ပိုးကိုခပ်ဖွဖွပွတ်လိုက်တာကို ဂျီမင်အနေနဲ့ မြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်ရပါသေးတယ်။မောင့်ရဲ့ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့မျက်နှာလေးကြောင့် ဂျီမင်သူရိုက်လိုက်တဲ့ဂုတ်ပိုးကိုလှမ်းရှိူးလိုက်သည်။

နီရဲနေသောဂုတ်ပိုးကြောင့် ဂျီမင်ကိုယ်တိုင်
သတိ်မထားလိုက်ပါဘဲ မောင့်ဂုတ်ပိုးကိုလက်ဖဝါးတစ်ဖက်နဲ့ပွတ်ပေးလိုက်မိတယ်။ အားတုံအားနာဖြစ်သွားတာလည်းပါတယ်။
ရှက်ရမ်းရမ်းပြီးရိုက်လိုက်မိတာ အဲ့လောက်ထိအားပါးသွားလိမ့်မယ်မထင်ခဲ့ဘူး။

ဂျီမင် သူ့ကိုအားနားသွားမှန်း မောင်လည်းရိပ်စားမိပါတယ်။စိုးရိမ်တကြီးမျက်ဝန်းတွေနဲ့စိုက်ကြည့်လာပြီး တဖွဖွလိုက်ပွတ်ပေးနေတာမလို့ မောင်မနာနိုင်တော့ပါဘူး။ဂျီမင်မျက်နှာအား အရည်ပျော်ကျတော့မတတ်ကြည့်နေလိုက်တာများ ခပ်အီအီမျက်ဝန်းတွေကသိပ်ချစ်ကြောင်းသက်သေတွေလေ။

ထပ်ပြီး ဂျီမင်အနေကျုံ့နေမှာစိုးတာကြောင့်ရော..၊အားနာနေတဲ့မျက်နှာလေးကို မကြည့်ရက်တာကြောင့်ရော စကားလမ်းကြောင်းအမြန်လွှဲဖို့ ခေါင်းထဲစာစီလိုက်ရတော့သည်။

* မောင်ဗိုက်ဆာတယ်~မောင့်ဂျီမင်က တစ်ခုခုချက်ကျွေးပေးပါလား *

ခခယယတောင်းဆိုသံလေးက နူးညံခြင်းတွေဝပ်ဆင်းနေလို့လားမသိ သူ့မှာငြင်းဆိုနိုင်ရန်အင်းအားမဲ့ရတယ်။ဂျီမင်တစ်ေယာက် သူ့အခန်းထဲဝင်သွားပြီးမှ ချက်ချင်းပြန်လှည့်လာပြီး တံခါးဘောင်ကိုခြေထောက်လေးနဲ့ကန်ထားလိုက်ကာ မောင့်အားအိမ်ထဲပေးမဝင်ပါ။

ရစ်ပြီးရင်းကို ရစ်နေတော့တာပါပဲ။
မျက်အိမ်ကျဥ္းကျဥ္းလေးတွေကို တမင်မှေးကျဥ္းလိုက်ရင်း မောင့်ရင်ဘက်ကိုတွန်းပစ်လိုက်ကာ ထိုသို့မေးလာသည်။

* မင်းကိုငါ့ရှေ့ကထွက်သွားဖို့ ငါပြောထားတယ်လေ *

ခပ်စူးစူးအသံလေးကြောင့် ဘာကိုဆိုလိုသလဲမောင်နားလည်လိုက်ပြီ။ညနေက ဆေးရုံမှာနှင်ထုတ်ခဲ့တာကို အစပြန်ဖော်နေတာမလား။မောင်ကလည်း ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နှင့်ကြောင်တောင်တောင်အဖြေတစ်ခုကိုပြန်ပေးလာခဲ့သည်။

* အင်းလေ မောင်စကားနားမထောင်လို့လား *

* အခုထိငါ့ရှေ့မှာဘာလို့ရှိနေရသေးတာလဲ *

* ဒါလား..။မင်းစိတ်ဆိုးလို့ မောင်းထုတ်တိုင်း မောင်ကလွယ်လွယ်နဲ့ထွက်သွားပေးစရာလား။အခုထိချစ်လို့တောင် မဝသေးတာကို။မောင့်ကိုထွက်သွားခိုင်းတာဆေးရုံမှာလေ...မောင်ထင်လိုက်တာက မောင့်ကိုဆေးရုံဝန်းထဲမှာ ထပ်မမြင်ချင်ဘူးပြောတယ်ထင်လို့...!အဲ့ဒါနဲ့ မောင်လည်းအိမ်တန်းပြန်လာလိုက်တာ..ညနေက မင်းရှေ့ ထပ်မပေါ်လာခဲ့ဘူးနော်။မင်းစကားကိုမောင်နားထောင်တယ် မောင်လိမ္မာတယ်မလား...။ *

မောင်ဟာ စပ်ဖြီးဖြီးပြောင်ချော်ချော်မျက်ထားတစ်ခုနှင့်ထိုသို့ပြန်ဖြေလာတာမို့ ဂျီမင်ခမျာရှက်ပဲရှက်ရမလိုလို..၊မောင့်ကို စိတ်တိုတိုနဲ့ထုပဲထုရမလိုလိုနဲ့ မျက်နှာလေးကမအီမလည်ဖြင့်။မောင့်ရဲ့စပ်ဖြီးဖြီးမျက်နှာကြီးက ခြောက်ချက်တင်မဟုတ်
ဆယ့်ရှစ်ချက်လောက်ထိ ကုတ်ပစ်ချင်စရာကောင်းနေ၏။

* ကလိမ်ကကျစ်!! မင်း လူယုတ်မာ *

* ဘယ်မှာယုတ်မာရသေးလို့လဲကွာ။ယုတ်မာချင်ပေမယ့် မင်းစိတ်ဆိုးသွားမှာစိုးလို့ *

••••••• လူဆိုးကောင် •••••••

ဉာဏ်များလွန်းတဲ့မောင်ဟာ ဆရာဝန်လေးရဲ့ကိုယ်လုံးထွေးထွေးလေးကို ခါးသိမ်သိမ်လေးမှနေ ဆွဲဖက်ပစ်လိုက်ပြီး တိုက်ခန်းတွင်းသို့ အလောတကြီးဝင်တော့သည်။ဂျီမင်မှာသာ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိအောင်
ကြောင်အမ်းလျက် မောင့်လက်တွေကြားပါသွားခဲ့ရပြီ။

* စကားတွေများနေရတော့ မောနေမှာပေါ့။မောင်ရေခပ်တိုက်ရမလား *

သူ့အိမ်သူရာလိုမျိုး အတင်းတိုးဝင်သွားပြီး
ဆရာဝန်လေးခါးကိုမချင့်မရဲတိုးဖက်လာကာ
ညှစ်သွားသေးသည်။ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတစ်ဖက်ကိုလည်း တရွှတ်ရွှတ်နမ်းသွားပြီး
နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးကိုလည်း အသည်းယားနေဟန်နဲ့ခပ်ဖွဖွညှစ်သွားသေးတာ။

သူ့စိတ်ကြိုက်ရမ်းကားလို့ပြီးတော့မှ ဂျီမင်ကိုမျက်လုံးတစ်ဖက်မှိတ်ပြခဲ့ပြီး ဆိုဖာတွင်ရိုးရိုးကုတ်ကုတ်လေးသွားထိုင်ရှာတာများ မသိရင်သူက မခုပ်တတ်တဲ့ကြောင်ကလေးပါပေါ့။
ဂျွန်ဂျောင်ကုတို့ လက်ရဲဇတ်ရဲနိုင်ခဲ့တာအခုမှ-မှမဟုတ်ဘဲ။

ဒါပေမယ့် ဒီကောင့်လက်ရဲမှုကလွန်ကိုလွန်ပါတယ်။တစ်ကိုယ်လုံးရဲတဲ့ကောင်။

* ဟိုကောင် ဘာစားချင်လဲ?ငါဘာချက်ပေးရမလဲ *

* စားချင်တာ ဒေါက်တာ့ကို..! *

မောင်ဟာရွှတ်နောက်နောက်နဲ့ မျက်လုံးတစ်ဖက်မှိတ်ပြလာသေးတာ။အကြည့်တွေက ဘယ်လိုအဓိပ္ပာယ်တွေနဲ့ပြည့်နှက်နေမှန်း ဆရာဝန်လေးတစ်ယောက်နားလည်ခဲ့ပါ၏။

* ငါဒီကနေ ပန်းအိုးနဲ့ကောက်ပေါက်ရမလား?မင်းဟာမင်းထွက်သွားမလား? *

ပန်းအိုးကောက်ကိုင်လိုက်သည်မို့ မောင့်ခမျာမျက်နှာငယ်လေးနှင့် ဇတ်ကလေးအသာပုရင်း အပိုးကျိုးကျိုးလေးရယ်ပြလာခဲ့လေသည်။ဆရာဝန်လေးက လူသာသေးတာ ဒေါသကတော့အသေကြီးတာရယ်။လက်ကလည်းမြန်တယ်။

မင်းတကယ်လုပ်ရင် မောင်ချည်းလှိမ့်ခံရမှာ။

* မောင်ပြောချင်တာက မောင့်ဂျီမင်သဘောလို့..မောင်က အစားမရွေးပါဘူး *

* ပြီးတာပဲ *

* မောင် လိမ္မာတယ်မလား...ချီးကျူးပေးသွားဦးလေကွာ *

ခပ်ချွဲချွဲလေသံပိုင်ရှင်လေးကို မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့မျက်ဝန်းမျိုးနဲ့စိုက်ကြည့်လာသူမှာ ဆိုဖာပေါ်ကိုခုန်အုပ်ပြီး နပမ်ကျင်းပစ်ချင်နေမှန်းသိသာလှတယ်။

* သူငယ်ပြန်နေတာလား!အောကလီဆန်လွန်းလို့ လာမချွဲစမ်းပါနဲ့ *

* မောင်က မင်းထက်ငယ်တယ်လေ..ချွဲလို့မရဘူးလား *

* မရဘူး! *

* ချွဲတယ်ဆိုတာ ချစ်လို့လေ မောင်မင်းကိုချစ်နေတာမသိဘူးလား *

* တော်တော့ တော်တော့...နားငြီးတယ် *

ဂျီမင်သည် သူ၏စွယ်တာလေးကိုခေါင်းမှနေလျှိုကာချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး မီးဖိုချောင်ဝင်ဖို့ပြင်ရတော့သည်။ထမင်းအိုးကိုအရင်တည်ထားလိုက်ပြီး..ဂျီမင်တစ်ယောက် သူအခုဘာတွေလုပ်နေမိပါလိမ့်ဟုတွေးမိလိုက်သည်နဲ့ ပါးမို့မို့လေးနှစ်ဖက်ဟာရဲခနဲ။

တစ်ယောက်တည်းနေတာမို့ ထွေထွေထူးထူးချက်မစားဖြစ်တာကြာလှပြီ။ဘယ်လိုပဲပြောပြော ဒီဂျွန်ဂျောင်ကုကလက်ရိှမှာတော့ ငါ့အိမ်မှာထမင်းလာစားတဲ့ဧည့်သည်လေ။ထမင်းတစ်နပ်ကိုတော့ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ချက်ကျွေးရမှာပဲ။

* ဂျွန်ဂျောင်ကု ..မင်း ကင်ချီစတူးနဲ့ သုံးထပ်သားကြော် ကြိုက်လား *

* မောင်အကြိုက်ဆုံးပဲ...ဝက်သားဆို မောင်သိပ်ကြိုက်တာ။ဝက်သာ လူတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ရင် မောင်လက်ထပ်ယူလိုက်ပြီ *

ဒီကောင် မဟုတ်မှ...!သူငယ်မစင်သေးတာများလား။ဘာကို ဝက်သားကိုလက်ထပ်ယူမှာလဲ။ဒါသာမန်လူတစ်ယောက်တွေးတဲ့အတွေးအခေါ်မှမဟုတ်တာကို။ရူးနေတာမ်ားလား။

သူ့အိမ်သူ့ရာရောက်နေတယ်လို့ မှတ်သလားမသိ။တီဗီွရီမုကွန်းထရိုးတစ်ခုနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့ပြီးအပြောင်အပျက်ဖြေလာတာကြောင့်
ဂျီမင်မှာ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်ရစွာနှာခေါင်းရှုံလိုက်မိတော့သည်။

* ထမင်းစားပြီးရင် တစ်ခါတည်းပြန်နော်။
ငါနားချင်နေပြီ *

ပဲပြားလှီးနေရာမှနေ ဂျီမင်က ဂျောင်ကု့၏ပုံရိပ်အား ငေးခနဲဖြစ်သွားပြီးမှ ထိုသို့စကားလွှဲသည်။၎င်းစကားကြောင့်ဂျောင်ကုရဲ့ခေါင်းမှာဆက်ခနဲနောက်လှည့်လာခဲ့ပြီး ဂျီမင်အားခပ်တည်တည်စိုက်ကြည့်လာခဲ့ပြီးနောက်....

* မင်းကိုပြောဖို့မေ့သွားတယ်... မောင်ဒီည မင်းအခန်းမှာပဲအိပ်မှာ မပြန်ဘူး *

ဂျီမင်က သူ့လက်ထဲက ဓားကိုပစ်ချလိုက်ပြီး
အံအံဩဩမျက်ဝန်းလေးတွေနဲ့ပြူးကြည့်လျက် မောင့်ကိုအော်ဟစ်လာခဲ့သည်။

* ရူးနေတာလား ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်လေ *

* ဟူး...!မောင့်အခန်းထဲ မပြန်ရဲဘူး *

တွန်ကျုံ့သွားသော မျက်ခုံးတန်းနက်နက်တွေကို မောင်မြင်ရမှာပါ။အလိုမကျဖြစ်ရလွန်းလို့ ဆရာဝန်လေးရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှာစူထွက်လာခဲ့ပြီလေ။

* ဘာတွေအကြောင်လာရိုက်နေတာလဲ?!
မင်းလား သရဲကြောက်နေဦးမှာ *

* သရဲကြောက်လို့မဟုတ်ပါဘူး မီးပျက်နေလို့ပါမောင့်ဂျီမင်ရယ် *

* မီးပျက်နေလည်း မင်းအခန်းမှာ အင်ဗာတာတော့ရှိမှာပဲ... ဖွင့်လိုက်ရင်ရနေပြီကို! သပ်သပ်မဲ့ဉာဏ်ဆင်နေတာ ငါမသိတာမှတ်လို့ *

* အောဟော်..တစ်ကယ်မီးပျက်နေတာပါဆို
မောင် ဒီကိုပြောင်းလာတာရက်ပိုင်းပဲရိှသေးတယ်လေကွာ။ကျွမ်းကျင်သူခေါ်ဖို့ကျတော့လည်း မောင့်မှအိမ်မှာမရှိဘဲ ...
အခန်းတောင်နေရာမချရသေးဘူး မင်းမယုံရင်မောင့်အခန်းကိုလိုက်ကြည့်ရတယ် မောင်မညာဘူး *

ဂျောင်ကုရဲ့ခပ်စူးစူးအသံဟာတိုက်ခန်းထဲမှနေ တိုးထွက်လာလျက်။အတည်ပေါက်ကြီးတွေပြောလာပြန်တော့လည်း ဂျီမင်ပင် တစ်ခါတစ်ခါပြန်လန့်ရတဲ့အထိတွေမဟုတ်လား။

မရှိက-ရှိက နှုတ်ခမ်းပိစိကိုစူထော်ထားပြီး ရန်တွေ့နေလိုက်တာများ ဒီကောင် ငါ့ကိုကြိုက်နေတာရော ဟုတ်ရဲ့လား။အခုငါ့ကိုလာအော်နေတာလား။စိတ်တိုလွန်းလို့လက်ထဲက ဓားမြှောင်နဲ့ကောက်ပေါက်လိုက်ရ
နေ့ချင်းပြန်ဘဝကူးသွားရမယ်။

* ဘာလို့လာအော်နေတာလဲ *

* ဘယ်မှာအော်လို့လဲ မင်းက မောင့်ကိုဆိုဘယ်တော့မှမယုံဘူး...အော်မိသွားရင်
မောင်ကပဲတောင်းပန်တယ် *

ခေါင်းလေးကိုငုံထားပြီး လက်လေးတစ်ဖက်ကဆိုဖာ၏သရေသားတွေကို ကုပ်ထုတ်နေကာ တိုးလျှလျှလေသံဖြင့် တောင်းပန်စကားဆိုလာတဲ့အခါ ဂျီမင်အဖို့ဟန်ဆောင်ပြီးတောင် တင်းမထားနိုင်တော့ဘူး။

* စကားပြောရင် ပါးစပ်ကပြော..!ငါ့ခုံတွေ
ပြဲကြည့် နှစ်ဆအလျော်ပြန်တောင်းမှာ *

* အခုမောင့်ကို လက်ခံလိုက်တာလား *

* မင်းနော်...စကားကိုက! ဒီတစ်ညပဲအိပ်ခွင့်ပေးမှာ နောက်ညထပ်လာကြည့်ငါနဲ့အတွေ့ပဲ *

* တွေ့ချင်နေတာကိုကွာ *

ပြီတီတီစကားပြောဖို့လမ်းကြောင်းရှာနေမှန်းငါသိတယ်။သိတာမို့လို့ လျစ်လျှူရှုထားလိုက်ရတယ်။မဖြစ်ဘူး. ဂျွန်ဂျောင်ကုနဲ့ ကြာကြာနေရင်နှလုံးရောဂါရတော့မလားပဲ။
ဒါကဂျွန်ဂျောင်ကုနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ဘာစိတ်မှရှိလို့မဟုတ်ဘူးနော်။

••••••• လူဆိုးကောင် •••••••

ကင်ချီစတူးအတွက် ကြက်သွန်မြိတ်လှီးသင်နေရာကနေ ဂျောင်ကုဆီကို အကြည့်ပို့မိပြန်သည်။အဲ့Suitက မနက်အလုပ်သွားကတည်းက ဝတ်ထားတာကြီးမဟုတ်ဘူးလား။တစ်နေကုန်ဝတ်ထားကြီးကိုအခုထိ
မလဲသေးတာ အံဩလို့မဆုံးဘူး။ချွေးစော်တွေဒီလောက်နံ့နေမှာကို မနံလို့များလား?။

* မင်းအခန်းပြန်ပြီး အဝတ်အစားလေးလောက်တော့ပြန်လဲဦးလေ *

ကြည့်နေလို့ ဘယ်လိုမှအမြင်မသင့်တော့တဲ့အဆုံး အဲ့ဒီလျှာရှည်လန်ဘားကောင်ကိုစကားစမိပြန်တယ်။

* ဟင့်အင်း မပြန်ရဲဘူး *

* ဖုန်းမီးဖွင့်သွားပေါ့ *

* မောင်ကြောက်တယ်...။ဂျီမင်ရဲ့အင်္ကျီလေးတစ်ထည်လောက်ဖြစ်ဖြစ်တော့ မောင့်ကိုပေးဝတ်ထားပါလား *

* ဆုတောင်းလေ တဏှာရူးရဲ့၊ ငါ့အခန်းထဲပေးဝင်တာနဲ့တင် တော်တော်လွန်နေပြီကို
အင်္ကျီငှားရဲသေးတယ်နော် *

ထိုသို့ ငေါက်ငမ်းပစ်လိုက်သည့်တိုင် မောင်ကပြောင်စပ်စပ်ရုပ်နဲ့ မျက်လုံးတစ်ဖတ်မှိတ်ပြလာတာမို့ မျက်စောင်းထိုးပေးလိုက်ရသေးတယ်။အဲ့ဒီနောက်တွင်တော့ ရုပ်သံလိုင်းတစ်ခု၌လာနေတဲ့ သတင်းတစ်ပုဒ်ကြောင့် မောင့်အာရုံတွေဟာ ဂျီမင်ဆီမှနေ တီဗီွဖန်သားပြင်ထက်သို့ ပြန်ရောက်သွားလေတော့၏။

အရံဟင်းတစ်ချို့ပြင်ဆင်ပြီး အဆုံးသတ်အနေနဲ့ကြက်ဥလိပ်ကြော်ဖို့လုပ်နေပါသော
ဂျီမင်ကိုယ်တိုင်ပင် ယင်းသတင်းကြောင့်လှုပ်ရှားမှုတွေတန့်သွားရပြီး မယုံနိုင်စွာပဲနားထောင်နေမိသည်။ဂျီမင်နှင့်ဆန့်ကျင်စွာမောင်ကတော့ ခြေလေးတလှုပ်လှုပ်နှင့် တီဗီွအသံကိုတောင် မြှင့်လိုက်သေးသည်။

ယနေ့မှာတော့ ဟန်ဆောင်းလုပ်ငန်းစု၏
ရှယ်ယာဝင်တစ်ဦးဖြစ်သူ ထို(...) ၎င်းအား
ရှယ်ယာဝင်ဘုတ်အဖွဲ့အစည်းမှနေ တစ်ညီ
တစ်ညှွတ်တည်း သဘောတူညီမှုများနဲ့ ထုတ်ပယ်ခဲ့ကြတယ်လို့ သိရပါတယ်ရှင်...။

သတင်းနားထောင်ပြီးသည်နှင့်
ဂျီမင်၏မျက်ဝန်းများက ကျောပေးထိုင်နေသူထံသို့ တန်းတန်းမတ်မတ်ကျရောက်သွားတော့သည်။ကြက်ဥဆက်ခလောက်နေပေမယ့် ဂျောင်ကုကိုပဲစိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။

* ဂျီမင်..ဒါ ဟိုမိန်းမကြီး မဟုတ်လား *

မောင်က သူ့ရှိရာဆီ လှည့်ကြည့်လာခဲ့ပြီး
လက်မလေးနဲ့နောက်ပြန်ညွှန်ပြလာတယ်။

* ငါဘယ်သိမလဲ ဟုတ်ချင်ဟုတ်မှာပေါ့ *

သူ့စကားကို မောင်က ထောက်ခံတဲ့သဘောဖြင့် ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်လုပ်ပြပြီးမှ ချက်ချင်းရှေ့ပြန်လှည့်သွားခဲ့ပေမယ့် သူသည် မောင့်အပေါ်တွင် သို့လောသို့လောသံသယအမြင်လေးတွေနဲ့ ဆက်ပြီးစိုက်ကြည့်နေမိတုန်းပါ။

* မောင့်ကို အဲ့လောက်ထိစိုက်ကြည့်မနေနဲ့ *

အငေးလွန်နေတုန်း မောင့်အသံကိုရုတ်တရတ်ကြားလိုက်ရသောအခါ ဂျီမင်သည်မျက်နှာနီနီလေးဖြင့် လွင့်ချင်ချင်အာရုံတွေကို မနည်းပြန်စုစည်းလိုက်ရပြီး လက်ကျန်ကြက်ဥလေးကို အိုးထဲထည့်ကာအလုပ်ရှုပ်ချင်ယောင်ဆောင်တော့သည်။

* မောင့်ဂျီမင် ဘာတွေတွေးနေလဲ မောင်သိတယ်။မောင့်ကိုအထင်ကြီးမနေနဲ့ ဆက်ခံသူကမောင်မဟုတ်ဘူး။မောင်က ဒီအတိုင်း မင်းရဲ့မောင်..!ဂျွန်ဂျောင်ကုပဲ *

အင်မတန်စကားများလွန်းတဲ့မောင့်ကို မျက်စောင်းထိုးသွားပြီး ရနေပြီဖြစ်တဲ့ကြက်ဥလိပ်လေးကို ပန်းကန်ထဲလှယ်ထည့်လိုက်ပြီး ညီညီညာညာလှီးဖြတ်လိုက်တော့သည်။

၎င်းနောက်တွင်တော့ ဂျောင်ကုဟာသူ့ရှိရာဆီထလာခဲ့ပြီး သူဝတ်ထားသည့်အေပရွန်၏
ခါးစည်းကြိုးကို ဆွဲဖြည်လာတာကြောင့်
ထိတ်လန့်နေတဲ့မျက်လုံးလေးတွေနဲ့မော့ကြည့်မိသွားတော့ မောင်ကပြုံးပြလာခဲ့တယ်။

* မောင်ဆက်လုပ်ထားလိုက်မယ် မောင့်ဂျီမင်က ရေသွားချိုးတော့ *

* ကျေးဇူးပဲ *

တကယ်ရေချိုးချင်နေပြီမို့ မောင့်လက်ထဲ
အေပရွန်ကိုထိုးထည့်ပေးလိုက်ပြီး မီးဖိုချောင်မှထွက်ဖို့ပြင်ရတော့သည်။ထို့အပြင်ဘေးစင်မှာပုံနေတဲ့ ဆေးစရာတစ်ပုံတစ်လင်ကို မောင်ကဆေးကြောနေပြီမဟုတ်လား။...........။

* ရေသွားချိုး ပြီးရင် ဒါကိုဝတ်ထားလိုက်..
ငါ့အခန်းထဲမှာ ရေချိုးခန်းရှိတယ် *

ရေချိုးပြီးခါစ ဂျီမင်ရဲ့မျက်နှာလေးက
ရှင်းသန့်လို့နေပြီး ချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့ မောင်ဖြင့်အချစ်ပိုရပြန်သည်။ခပ်ရဲရဲနှာခေါင်းလေးကို ဖွဖွဆွဲလိုက်ပြီးကျီစယ်လေတော့ ဂျီမင်ကမျက်စောင်းထိုးလာခဲ့တယ်။

အချစ်ချင်းပြိုင်ဘယ်သူနိုင်ဆို ဒီပွဲမှာမောင့်အချစ်ကိုစိန်ခေါ်ရဲမယ့်လူ ရှိလာမယ်မထင်။
မောင်ဟာ ပြုံးစိစိမျက်နှာလေးဖြင့် ဂျီမင်လက်ထဲက ညအိပ်ဝတ်စုံကိုဆွဲယူသွားပြီး
ဂျီမင်အခန်းထဲကိုပြေးဝင်သွားတော့သည်။

ခန္ဓာကိုယ်ထွားထွားကြီးနဲ့မှမလိုက် အပြုအမူတွေက ချစ်စရာကောင်းလွန်းနေသည့်မောင့်ကြောင့် သူသတိလက်လွှတ်ဖြင့် ပြုံးနေခဲ့မိပါသည်။ဂျောင်ကုကိုစောင့်နေရင်းနဲ့ ဟင်းပွဲတွေကိုပြန်နွှေးနေလိုက်ရင်းပေါ့။

* ဂျီမင်...အင်္ကျီကမောင်နဲ့နည်းနည်းသေးနေသလားလို့ *

မောင်ဟာ အလောတကြီးပြန်ထွက်လာခဲ့ပြီး
ဂျီမင်ရှေ့ ခြေစုံရပ်ပြကာ သူအဆင်မပြေကြောင်းကို ခပ်ချွဲချွဲလေးပြောပြလာသည်။
ဂျီမင်ကတော့ မောင့်ပုံစံကိုကြည့်ပြီးရယ်ချင်နေပုံရတယ်။သို့သော် မရယ်ခဲ့ပါဘူး။

* ငါ့ဝတ်စုံထဲ အကြီးဆုံးဆိုလို့ ဒီတစ်ထည်ပဲရှိတာ...တစ်ညတစ်လေပဲကို ။ဂျီးများမနေဘဲဝတ်ထားလိုက်တော့ *

* ဟာကွာ...!မောင့်စတိုင်လ်ကို မင်းဖျက်ပြီ။မောင့်ဂျီမင်ရာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးများ ဒီလောက်ထိသေးကွေးနေရတာလဲ.. မဖြစ်တော့ဘူး မင်းကိုနွားနို့များများတိုက်ပေးရမယ် *

* မင်းကသာ ဆိုဒ်လွန်နေတာလေ မင်းကို မင်းလည်းပြန်ကြည့်စမ်းပါဦး လူကလူနဲ့
တူသေးရဲ့လားလို့ ဟားဟား...!တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဂေါ်ဇီလာရုပ်ပေါက်နေပြီ *

ဆက်၍ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘူးထင်ပါရဲ့
ဂျီမင်က ဗိုက်နှိပ်ပြီးတော့ကို ခွက်ထိုးခွက်လန်အော်ရယ်တော့သည်။မောင့်သည် အရှက်ပြေလည်ဂုတ်လေးအား ကုတ်လိုက်ပွတ်လိုက်နှင့် ထမင်းစားခန်းထဲပြေးဝင်သွားလေသည်။

ဝတ်စုံကဘယ်လိုပင် ဆိုဒ်လွန်နေတယ်ပြောပြော မောင်ဝတ်လိုက်တော့ကြည့်ရဆိုးပြီး ရယ်ချင်စရာကောင်းနေတာတော့အမှန်ပါပဲ။
ပခုံးအကျယ်ချင်းက မတူတာမို့အင်္ကျီ၏လက်တွေမှာ မောင့်လက်ဖျံလောက်ထိတိုတက်နေပြီး လက်မြှောက်လိုက်ရင်ဗိုက်ကပေါ်နေသေးတယ်။

အင်္ကျီတောင်အဲ့လောက်ထိကြည့်ရဆိုးနေတာ ဘောင်းဘီဆိုပြောမနေပါနဲ့တော့ ခြေသလုံးအလယ်ထိပဲအရှည်ရောက်တဲ့ဘောင်းဘ္ီကတိုနှံ့နှံ့နဲ့။မသိရင် ပွဲဈေးတွေမှာမြင်နေကျ
ကို့ရို့ကားယားဝမ်းဆတ်ကြီးတွေနဲ့ဂျိုကာရုပ်ကြီးကျနေတာပဲ။တကယ်ပါ ဂျွန်ဂျောင်ကုကရယ်ရတယ်။

••••••• လူဆိုးကောင် •••••••

အိပ်ခန်းထဲဝင်ဖို့လုပ်နေသူလေးရဲ့ အင်္ကျီစလေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲဆုပ်ထားရှာသည့် မောင်ဟာတကယ့်ကိုသနားစရာလေးလို။ဉာဏ်များပြီးပလီပလာသာမတတ်ရင်
တကယ်ကိုချစ်စရာယုန်ပေါက်လေးနဲ့တူနေမှာသေချာတယ်။

* မောင် ဘယ်နားလေးမှာအိပ်ရမလဲဟင် *

* အဲ့မှာအိပ်လေ *

မောင်ထိုင်နေတဲ့ဆိုဖာကို မေးငေါ့ပြလိုက်ကာခပ်ပြတ်ပြတ်ပဲအဖြေပြန်ပြုသည်။

* ဆိုဖာမှာလား *

ဆိုဖာကို လက်ညိုးထိုးပြလာခဲ့ပြီး မျက်တောင်လေးပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ပြနေတဲ့ သကောင့်သားမှာ လုံးဝကိုရိုက်သတ်ချင်စရာအပေါက်အလမ်းနဲ့။ငါပဲသွေးတက်ရလွန်းလို့ အရင်ဂန့်မလား?ဒီကောင်ပဲတဏှာရူးလွန်ပြီး အရင်ဂန့်မလား?နှစ်ခုတည်းကတော့ တစ်ခုပဲ။

* အေးလေ ဆိုဖာမှာမအိပ်လို့ မင်းကဘယ်မှာအိပ်ချင်နေတာလဲ *

* မင်းအခန်းမှာ မောင်လိုက်အိပ်လို့မရဘူးလား...အတူတူအိပ်မယ်လေ *

* ငါ့အခန်းထဲရောက်နေတယ်ဆိုပြီးတော့
မင်းယုတ်ကမ်းဖို့မကြိုးစားနဲ့နော်။ကြောင်တောင်တောင်လုပ်မနေဘဲ အခုချက်ချင်းပဲ မင်းပြန်လိုက်တော့ *

တစ်ခန်းထဲအတူတူအိပ်ဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တဲ့ကိစ္စကြီး။ရိုးသားတဲ့စိတ်တွေအရင်းခံနဲ့ဆို အကြောင်းမဟုတ်ပေမယ့် သူကငါ့ကိုကြိုက်နေပြီး ငါရင်ခုန်နေတာကလည်းသူ့ကိုလေ!ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လိုက်လျောပေးလို့ရပါ့မလဲ။

ပြီးတော့ အခန်းကနှစ်ခန်းရှိပေမယ့် ဘေးအခန်းကို စတိုခန်းလုပ်ထားတာ။ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လူတစ်ယောက်ကို ပစ်စလတ်ခတ်သိပ့်လို့ဖြစ်ပါ့မလဲ။ဒီဆိုဖာက အကောင်းဆုံးပဲကို ဂျီးများမနေဘဲ အိပ်လိုက်တော့တာမဟုတ်ဘူး။

ဂျွန်ဂျောင်ကုကိုက မဟုတ်တဲ့နေရာမှာဂျစ်တိုက်လွန်းတာ.!။

* မောင့်ကိုမအော်ပါနဲ့ ဂျီမင်ရယ် *

မောင့်ကိုလျစ်လျှူရှု့လိုက်ပြီး အခန်းထဲက ခေါင်းဦးတစ်လုံးနဲ့စောင်ပါးလေးတစ်ထည်ကိုဆွဲယူလိုက်ကာ အခန်းပြင်ပြန်ထွက်လာပြီးဆိုဖာမှာခပ်တောင့်တောင့်လေးထိုင်နေရှာတဲ့လူဆိုးကောင်ကို ရပ်ကြည့်နေမိပြန်သည်။

တော်တော်လေးကြာပြီးတော့မှ ဆိုဖာဆီ
ပစ်တင်ပေးလိုက်ပြီး အခန်းထဲပြန်ဝင်ပြေးကာ ခုတင်ပေါ်ပြေးတက်လိုက်ရင်းအိပ်ဖို့အတွက်အသင့်ဖြစ်နေခဲ့ပြီ။ဒီရာသီက စောင်နဲ့ထုပ်ပြီးကွေးဖို့အတွက် အကောင်းဆုံးပဲမဟုတ်ဘူးလား။

••••••• လူဆိုးကောင် •••••••

ဘယ်လိုဘယ်လိုအိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိပေမယ့် သူပြန်နိုးလာတော့ ညလယ်တောင်ရောက်နေခဲ့ပြီ။နားထဲမှာကြားနေရသော မိုးသံသဲ့သဲ့ကြောင့်..ဒါကအပြင်မှာမိုးရွာနေတာလား။

မိုးခြိမ်းသံပြင်းပြင်းတွေကို ဒီလိုအလုံပိတ်အခန်းထဲကနေတောင်အတိုင်းသားကြားနေရတာမို့ တော်တော်လေးမိုးသည်းနေမှန်းသိလိုက်ရတယ်။သူမျက်လုံးတွေကိုပြန်မမှိတ်မိခင် တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့မျက်နှာလေးကိုမြင်ယောင်လာသည်မို့... ။

* အေးနေတာကို စောင်မခြုံထားဘူး *

ဆိုဖာထက်မှာခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကျုံ့ကွေးထားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရီနေရှာသည့်ဒီယောကျာ်း!။သန်မာရဲ့သားနဲ့ပျော့ညံချင်ယောင်ဆောင်နေတာများလား။ဂျွန်ဂျောင်ကုက လူကိုစိတ်ပူရအောင်သိပ်လုပ်လွန်းတယ်။

အခုငိုနေတာများလား။လူကိုအမြင်ကပ်ပေမယ့် အဲ့မျက်လုံးပြူးပြူးထဲက မျက်ရည်တွေကို ငါမကြည့်ရက်လို့ ဒီတစ်ခါတော့ဖြင့် ငါစိတ်ကောင်းဝင်ပေးလိုက်ပါ့မယ်။

ေစာင်အပါးလေးအောက်က ကိုယ်လုံးထွားထွားကြီးမှာ ဘယ်လောက်တောင်မှ
ချမ်းနေလိုက်မလဲ။စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့စောင်အပါးလေးပဲ တမင်ထုတ်ပေးလိုက်တဲ့ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်ရှိသလိုခံစားသွားရပြီး ဒီကောင့်အပေါ်မှာ အလွန်အမင်းကိုစိတ်ပူသွားရတယ်။

* ဂျွန်ဂျောင်ကု...မင်းအဆင်ပြေလား *

* ဂျီမင်လား...ဟင့်!မောင်အဆင်မပြေဘူး *

ခေါင်းလေးပင်ဖော်မလာခဲ့ဘဲ စောင်ထုပ်ကြားထဲကနေမေးလာတဲ့အသံလေးဟာ
ရှိုက်သံလေးတွေရောထွေးလျက်။ဖျားလို့
မဖြစ်ဘူးနော်။

သင့်တော်၏မတော်၏တွေ စဥ္းစားမနေတော့ပါဘူး။စောင်ကို ဆွဲလှန်ပစ်လိုက်ပြီးမျက်နှာလေးကိုရော သူ့လက်တွေကိုရော
ကိုယ့်လက်ဖဝါးဖြင့်လိုက်စမ်းပြီးအပူချိန်တိုင်းပေးမိသည်။

* တစ်ကိုယ်လုံးလည်းအေးစက်နေတာပဲ *

* အေးတယ်~မောင့်ကိုဖက်ထားပေးပါလား *

သူ မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့ဘူး။မကြည့်ရက်စွာဘဲ
ဆွဲဖက်ပေးလိုက်ပြီး ခေါင်းလေးကိုပွတ်သပ်ပေးလိုက်ကာ မောင့်စိတ်လုံခြုံသွားစေဖို့ အတတ်နိုင်ဆုံးဖေးမခဲ့တယ်။မေတ္တာတွေဟာအအေးချမ်းဆုံးပါပဲ။

* ထ ငါ့အခန်းထဲလိုက်အိပ် *

ဂျီမင်စကားပင်မဆုံးလိုက် အိပ်နေရာမှနေ ဝုန်းခနဲထရပ်လိုက်တာမို့ ဂျီမင်ခမျာ မောင်တစ်ယောက် ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်မှန်းနားမလည်နိုင်ခဲ့ပါ။အခုလိုကျတော့လည်း မောင်ဟာမောင်ဖြစ်နေဆဲပါပဲ...သွက်လက်နေလိုက်တာမှ လျှပ်စီးလတ်နေသလားလို့။

* တကယ်လား *

မောင့်ရဲ့ရွှန်းရွှန်စားစားမျက်လုံးကြီးတွေ။မောင့်အပြုံး မောင့်စကားအသွားအလာကြောင့် ဘာတွေတွေးနေသလဲကို ဂျီမင်သိလိုက်တော့သည်။ချက်ချင်းဆိုသလိုဂျီမင်ဟာ မောင့်လက်မောင်းကြီးကို တဖျတ်ဖျတ်ပိတ်ရိုက်ပစ်လိုက်ပြီးနောက် နီနီရဲရဲမျက်နှာလေးနဲ့ ထိုသို့အော်ဟစ်လာသည်။

* မင်း!မဟုတ်တမ်းတရားတွေ တွေးပြီး
ယုတ်ကမ်းဖို့ကြံစည်မနေနဲ့ ငါ့အကျွမ်းကျင်ဆုံးအလုပ်က ဓားကိုင်တာကွ!မင်းဗိုက်ထဲက ကလိစာတွေအေကာင်းတိုင်းကျန်ချင်သေးတယ်ဆိုရင် မင်းစကားပြောဆင်ခြင်ပါ ဂျွန်တဏှာရူးရှီး *

* အွန်းပါ မောင်မယုတ်မာပါဘူး။မင်းသဘောမပါဘဲနဲ့ မင်းအသားကိုလက်လွှတ်စပယ်မထိဘူးနော်။မောင့်ကိုယုံ *

လူလည်ေကာင်သည် စကားပြောလိုက်ရင် သူ့ဘက်သူသိပ်ယှက်လွန်းပါတယ်။မင်းသဘောမပါရင် မထိဘူးဆိုတော့...မင်းသဘောပါရင်တော့ ထိပစ်မှာ ယုတ်ကမ်းပစ်မယ်ဆိုတဲ့သဘောလား။

သူကသာ ဒေါသေတွထွက်နေရတာ အဲ့ဒီဂျွန်ဂျောင်ကုမှာတော့ ခုတင်ပေါ်ပြေးတတ်သွားပြီး ခုတင်အလယ်တွင်မှောက်ခုံကြီးနဲ့မှောက်အိပ်နေပြီလေ။မထူးတော့တဲ့အဆုံး
သူပါခုတင်ပေါ်နေရာယူလိုက်ရတော့သည်။

" ဖြန်းးးးး*။

ဒါကတော့အရိုက်ခံလိုက်ရတဲ့အသံပါ။ဘယ်နေရာကိုရိုက်တာလည်းလို့ မေးလာကြရင်
ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ တင်းပါးကိုရိုက်လိုက်တာပါလို့
ငါအဖြေပြန်ပေးပါ့မယ်။ဘယ်သူ့ကိုဘယ်သူကရိုက်တာလဲဆို ဂျွန်ဂျောင်ကုကို ငါကရိုက်လိုက်တာလေ။

မွေ့ယာပေါ်မှာကားယားကြီးကားပြီးသူကအိပ်နေတော့ ငါကဘယ်မှာဆင်းအိပ်ပေးရမှာလဲ။တော်တော်လူပါးဝလွန်းတဲ့ကောင်ကို အဲ့လောက်လေးပဲရိုက်တာက ငါအနိုင်မကျင့်ချင်လို့သက်ညှာပေးလိုက်တယ်လို့မှတ်ပါ။

* အဲ့ဒီဖက််မှာအိပ်!ဒီမှာ ဒီစည်းကိုတွေ့လား
ကျော်လာဖို့မစဥ္းစားနဲ့နော် အိပ်နေရင်းနဲ့ ဘဝကူးပေးလိုက်မယ် *

နှုတ်ခမ်းစူစူလေးနဲ့ သက်ရှိကြွေရုပ်ခလေးဟာစူပုတ်ပုတ်လေးဖြင့် စူအောက်နေခဲ့သည်။

လက်ညိုးပိစိလေးက သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက မွေ့ယာထူထူကို စည်းတားသလိုမျိုးလက်လေးနဲ့ အသာပွတ်ဆွဲပြပြီး ဖက်လုံးအားခလယ်မှာထားလေပြီး သူ့ဘက်ကျော်မလာစေရန်သတိအထပ်ထပ်ပေးရှာသည်။
စည်းတားလို့လည်းဝ နယ်မြေပိုင်းခြားလို့လည်းဝသွားတော့မှ မောင့်ကိုကျောလေးပေးပြီးအိပ်ချလိုက်သတဲ့။

မောင်ဟာ မချင့်မရဲနဲ့ဂျီမင်အနားပိုတိုးကပ်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်ကြားက ခွခေါင်းဦးအား ကြမ်းပြထက်သို့ဖြည့်ညှင်းစွာပစ်ချလိုက်တော့သည်။မောင်ဟာလေ ဒီလိုအနေအထားမှာတောင် တကယ်စည်းမစောင့်တဲ့လူပါ။ဒေါက်တာကိုဆို အသေရရအရှင်ရရ ယူမယ့်လူမျိုး။

တရွေ့ရွေ့တိုးကပ်လာတဲ့မောင့်ကိုယ်ငွေ့ရဲ့အနွေးဓာတ်ကို ခံစားလို့ရနေပါတယ်။ဒါပေမယ့် ဘာစကားမှတော့မပြောလာခဲ့ပါဘူး။အေးစက်စက်လက်ထိပ်လေးတွေအချင်းချင်းသာ ဆော့ကစားနေခဲ့သည်လေ။

* ဂျောင်ကု မင်း! မင်းနော် *

မင်းနှုတ်က အလိုမကျတိုင်းထွက်လာတတ်တဲ့" မင်းနော် "ဆိုတဲ့အသံလေးက မောင့်ကို
ပိုရူးသွပ်စေတယ်။ပိုပိုချစ်လာအောင် မင်းပဲပြုစားနေခဲ့တာ မောင့်ဂျီမင်။

* ခဏလေးပါ မောင်ဖက်ထားပါရစေ *

ဂျီမင်ခါးသိမ်သိမ်လေးကို မောင်ကညင်ညင်သာသာကလေးဖက်တွယ်ပစ်လိုက်ပြီး
ဂျီမင်ရဲ့ခေါင်းလေးကိုဆွဲလိုက်ကာ သူ့လက်မောင်းပေါ်မှာ အနားယူဖို့အတွက်အတင်းအကြပ်အိပ်ခိုင်းခဲ့ပြန်တယ်။

* မဖက်နဲ့ ငါမကြိုက်ဘူး *

* မောင့်ကိုအရမ်းမုန်းနေတာလား *

* အွန်းမုန်းတယ်။မင်းမျက်နှာကိုမမြင်ချင်တဲ့အထိပဲ *

* ဟင်း!မောင်ကတော့ ချစ်ရပါတယ် *

မောင့်ရဲ့သက်ပြင်းချသံက ကျယ်လွန်းလို့
သူဂုတ်သားတွေပေါ်အထိ မောင်ရှုထုတ်လိုက်သမျှလေငွေ့တွေဟာ ကရောကပါးကမ်းကပ်နေကြပုံပါပဲ။နှစ်ယောက်လုံးအနေကျုံ့နေကြသလို သူတို့ထံမှ စကားသံတွေဟာလည်းတိတ်ဆိတ်နေခဲ့ကြတယ်။

နီးနီးကပ်ကပ်မြင်နေရတဲ့ ဂုတ်ပိုးနုနုလေးကိုစိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီး မောင့်နှုတ်ခမ်းပါးတွေက နှုတ်ပိုးလေးထက်တိတိရိရိထိကပ်နေလိုက်တာများ တကယ့်ကိုအံဝင်ခွင်ကြနှင့်လေ။
မနမ်းမိဖို့မောင်ထိန်းချုပ်ကြည့်ပေမယ့် ရမှမရတာ မောင်တမင်လုပ်တာလည်းမဟုတ်ဘူး။

* ဘာလုပ်တာလဲ အသားမယူဖို့ပြောထားရဲ့နဲ့ကို လွှတ်ပေးတော့ *

* အသားမယူပါဘူး ချစ်လို့နည်းနည်းလေးနမ်းရုံပါဗျာ *

နမ်းပြီးရင်း နမ်းနေခဲ့တယ်။နှုတ်ခမ်းပါးတွေနဲ့ထိလိုက်ကွာလိုက်တောင်ကစားနေသေးတာ။

* ဂျွန်ဂျောင်ကု !!တော်တော့ မနမ်းနဲ့ဆို *

* ချစ်လို့ပါ *

ထွက်ပြေးဖို့ကြံစည်နေသူလေးအား ဖမ်းဆွဲကာရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပစ်လိုက်ပြီး ကြားလေသွေးတောင်အဝေးမခံနိုင်သူတစ်ယောက်လို။မောင်ဟာ တစ်တစ်ဇွတ်ထိုးသမားမို့ တစ်ဇွတ်ထိုးတွေနမ်းရှိုက်နေခဲ့တယ်။

* အင့် အရမ်းမဖက်ထားနဲ့လေ အသက်ရှုရခက်တယ် *

* ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မောင်တော့ ချစ်ရလွန်းလို့သေတော့မတတ်ပဲ *

* ဒါဆိုလည်း သေလိုက်လေ *

* မသေနိုင်သေးပါဘူး...ချစ်သူလေးက ပြန်မှမချစ်သေးတာ မောင်မသေချင်သေးဘူး *

မောင့်လက််မောင်းတွေကြား ဆက်ရုန်းလို့ရမှာမဟုတ်မှန်းသိတာမို့ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပြီးအိပ်ပျော်ရန်သာ ဆုတောင်းရတော့သည်။
ခါးပေါ်က လက်တွေကိုလည်းတွန်းမထုတ်မိတော့သလို ကိုယ့်ခေါင်းအောက်ကလက်မောင်းကြီးကိုလည်း တွန်းမထုတ်မိတော့ဘူး။

ဒီပုံအတိုင်းသာတစ်ညလုံးအိပ်မယ်ဆို သူ့လက်ကိုက်သွားရင် တကယ်ပြသနာတက်မှာ။

* မညောင်းဘူးလား~! *

* ဟင့်အင်း နည်းနည်းလေးတောင် မညောင်းဘူး *

ရင်ခုန်တာက ရင်ခုန်တာမှန်ပေမယ့်ဒါကိုအချစ်လို့ခေါင်းစဥ္တပ်ပစ်လို့မှမရဘဲ...။

* ဂျောင်ကု..အိပ်ပြီလား *

* ဟင့်အင်း အိပ်ပစ်လိုက်ရမှာနှမြောလို့ မောင် ဒီတစ်ညလုံးမင်းကိုကြည့်ပဲကြည့်နေတော့မယ် *

* အပိုတွေပြောပြန်ပြီ *

မောင့်ရင်ဘက်တွေကို တံတောင်နဲ့နောက်ပြန်တွတ်ပစ်လိုက်တယ်။စပရိန်လိုပဲ အမြဲတမ်းပြောင်စပ်စပ်လုပ်လိုက်ရမှ သူ့တစ်နေ့တာက အားပြည့်သလား မပြောတတ်တော့ဘူး။မင်းဟာလေ တကယ့်မနိုင်စိန်ပါလား ဂျွန်ဂျောင်ကုရယ်။

* မင်းငါ့ကို တကယ်ပဲကြိုက်နေတာလား *

* မကြိုက်ပါဘူး *

* ဘာ! *

မောင့်အဖြေစကားက ဘဝင်မကျချင်စရာကောင်းလိုက်တာ။

* ဟုတ်တယ်လေ။မောင့်ဂျီမင်ကိုမောင်ကကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး ချစ်တာဗျ ချစ်တာ *

ပြုံးလိုက်မိတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဂျီမင်ကိုယ်တိုင် သတိထားမိခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး။

* ယုံချင်စရာရှိတယ်ဆိုတော့ *

* မောင့်ကိုမယုံဘူးပေါ့ *

* အွန်းမယုံဘူး ငါမင်းကိုနည်းနည်းလေးမှ
မယုံဘူး *

* အာရီဂူး ဝမ်းနည်းဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ။မောင့်နှလုံးသားလေးနာသွားရပြီ ဘယ်လိုလုပ်ပြမှ မောင်ချစ်တာကိုယုံပေးမှာလဲ *

* ယုံတာမယုံတာက ငါ့ကဏ္ဍပါ *

* ဒါဘာလဲ?မောင့်ကို အခွင့်အရေးပေးလိုက်တာလားဟင် *

* ငါအဲ့လိုမပြောမိပါဘူးနော် *

* မရဘူး။တစ်ခါပြောပြီးရင် အတည်ပဲ။
အခုကစပြီး "မောင်"မင်းကိုအတည်ချစ်ပြတော့မှာမို့ မင်းသာပြန်ချစ်ဖို့ပြင်ထား *

* အပြောတွေစောမနေလွန်းဘူးလား။လေကြီးလွန်းနေပြီ ငါမင်းကိုကြည့်မရနေတာနော် မျက်နှာရူးလာထမနေနဲ့ဂျွန်တဏှာရူးလေး *

* အပြောကြီးတာမဟုတ်ဘူးမောင့်ဂျီမင်ရဲ့။တကယ်ချစ်ပြတော့မှာပါဆို တကယ်တကယ်!မောင့်ချစ်ပြပေးမှုအောက််မှာ
သည်းသည်းလှုပ်အချစ်ခံဖို့ မင်းသတ္တိရှိပြီလား *

* အရူး!မင်းက နှာဗူးကောင်ပဲ *

* မင်းပြောတော့လည်း မောင်ကတကယ်နှာဗူးကောင် ဖြစ်ပြရသေးတာပေါ့ကွာ။မင်းကိုပဲ ဗူးမယ့်Limited Edition နှာဗူးလေး..ဂျွန်ဂျောင်ကုပါဗျ *

မောင်တို့ ရင်ခုန်သံတွေကာရံညီဖို့ဆို ဘယ်ကဗျာမှရေးဖွဲ့စရာမလိုပါဘူး။အချစ်ဆိုတဲ့ဗိုင်းရပ်တစ်မျိုးက ရင်ဘတ်မှာ စက််မတပ်ထားတဲ့ကောင်တွေလေ။အဲ့ဒါကို မင်းသိရင်ရပြီမောင့်ဂျီမင်။

* အနားအရမ်းမကပ်နဲ့ မနေတတ်ဘူး *

* မောင့်ကိုမကြောက်ပါနဲ့ ဖက်ထားချင်ရုံကလွဲပြီး မောင်အသားမယူတတ်ဘူး *

မောင်က ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုပိုဆွဲကပ်ပစ်လိုက်တာမို့ ဂျီမင်ခမျာငြင်းဆန်ချိန်တောင်မရခဲ့ပါဘူး။မောင့်ရင်ခွင်ထဲငြိမ်ငြိမ်ကလေးနေခဲ့တာမို့ မောင့်မှာမေတ္တာတွေပိုရပြန်ပါပြီ။

* မင်းခြေဖျားတွေအေးနေတယ်ဂျောင်ကု အရမ်းချမ်းနေလို့လား *

နှစ်ယောက်ကြား ကြားလေမတိုးနိုင်အောင်ကပ်ထားကြတာမို့ မောင်နဲ့ဂျီမင်ဟာ စွယ်တော်ရွက်လေးနဲ့ပင်တူနေခဲ့ပါသည်။
မောင့်ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်ပေါ်တွင် ဂျီမင်၏ခြေဖဝါးလေးနှစ်ဖက်က ထပ်လျက်ဖြင့်။

* မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရင်ခုန်နေလို့ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးနေတာလေ *

* ဖြစ်ရမယ် ငါရင်တုန်ဖို့လည်းထားပါဦး *

မောင်က ရွှတ်နောက်နောက်နဲ့အရွှန်းဖောက်ပြန်သည်။ဂုတ်ပိုးလေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းရှိုက်နေပြန်တာကြောင့်မို့ မောင့်ကိုမျက်စောင်းလှည့်ထိုးရသေးတယ်။မျက်စောင်းထိုးပြဖို့ကိုတော့ ဘယ်တော့မှမမေ့ခဲ့ပါဘူး။

* ေချာက်(ဂျောက်)... *

အခန်းမီးပိတ်ပစ်လိုက်တဲ့ ဂျီမင်ကြောင့်မောင့်မှာကြောက်ပါတယ်လို့တောင် အထွန့်မတတ်ရဲပါ။ပြီးတော့ မောင့်အနားမှာ မောင့်ဂျီမင်တစ်ယောက်လုံးအတူတူရှိပေးနေတာကို မောင်ကဘာတွေများကြောက်ပြရပါဦးမလဲ။
မောင့်ရင်ခွင်ထဲ မင်းကိုထည့်ဖက်ထားပြီးမောင်အားနည်းပြနေလို့ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ။

ဘယ်လိုပင် စိတ်ကိုလှည့်တွေးတွေး ဖြေဖျောက်ဖျောက် ကြောက်စိတ်ကတော့
အရှင်းမပျောက်သွားပါဘူး။အခန်းမှောင်မှောင်ကြောင့် မောင့်ကြောက်စိတ်တွေဟာ ပိုမိုအားတောက်နေခဲ့တာအမှန်ပါပဲ။ပိုမိုတင်းကြပ်သွားတဲ့လက်ဖဝါးရဲ့အထိအတွေ့ကို
ဂျီမင်ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။

ထို့ကြောင့် ဂျီမင်သည်သူ့စိတ်ကို တစ်ထစ်လောက်လျော့ပစ်လိုက်ရင်း တင်းခံမထားတော့ဘဲမောင့်လက်ဖဝါးတွေမှနေ ထပ်ကိုင်လိုက်ပြီးလက်ဖဝါးချင်ထပ်တူကျစေပြီးမှ လက်ချောင်းတွေချင်းဆုပ်ကိုင်ပေးလာခဲ့သည်။

* ငါရှိတယ် မကြောက်နဲ့ *

ပတ်ဝန်းကျင်က ဘယ်လိုပဲထင်ထင် ဘယ်လိုပဲဝေဖန်နေကြပါစေ အရေးကြီးတာကငါတို့စိတ်တွေပါပဲ။မောင့်မျက်နှာချောချောဟာ ဘေးတိုက်လေးမြင်နေရတဲ့ ဂျီမင်မျက်နှာနားထိတိုးကပ်သွားခဲ့တယ်လေ။

* ဂျီမင်..မောင့်ဂျီမင်လေး *

မောင်ဟာ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေကို
ခပ်နွေးနွေးလက်ဖဝါးကျယ်ကြီးနဲ့အသာအယာထိကပ်လိုက်ရင်း မောင့်နှုတ်ခမ်းတွေကတော့ ပါးအို့ရဲရဲလေးတွေနဲ့မေးဖျားလေးတွေနား တဝဲလည်လည်နှင့်...။

ပန်းပွင့်ငယ်နား မြူးတူးနေတဲ့လိပ်ပြာငယ်လေးတစ်ကောင်ပမာ မောင့်ရင်ခုန်သံတွေဟာလည်း ပျိုမျှစ်နိုပျိုနေခဲ့၏။

* ဘာလုပ်မလို့လဲ မင်းနော် *

* နည်းနည်းနမ်းချင်လို့ နမ်းခွင့်ပေးလေ *

ခွင့်ပြုပေးသည်အထိမစောင့်။မောင့်သဘောနဲ့မောင် နမ်းချင်လို့နမ်းတာဖြစ်လို့ မြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်းရှိုက်လာခဲ့တယ်။အနမ်းတွေနဲ့ခစားခြင်းခံလိုက်ရတဲ့ ပါးအို့လေးတွေခမျာ ကြွေကျရတော့မယ့် မက်မွန်ပွင့်ဖတ်လေးတွေလိုမျိုး ရှက်သွေးသန်းလျက်။

မင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို မောင်မသိမ်းပိုက်ဝံ
ပါဘူး။ဒီအသည်းအမြစ်နှုတ်ခမ်းလေးက မောင့်ရဲ့တားမြစ်ဇုန်လေး။မောင့်ဂျီမင်နှုတ်ကနေပြီးမောင့်ကိုချစ်ပါတယ်လို့ မဖွင့်ဟ
မချင်းမောင်မကျူးကျော်ဘူးဆိုတာကို ယုံပေးပါ။

အသာအယာနမ်းရှိုက်လိုက်သော မောင့်နှုတ်ခမ်းပါးတွေကြောင့် ဂျီမင်ကမျက်လုံးလေးကို မောင့်သဘောကျမှိတ်ပေးထားခဲ့တယ်။ပြီးနောက််မှာတော့နှစ်ယောက်သား မျက်ဝန်းချင်းဆုံခဲ့ကြပြန်ပြီး စကားသံတွေနဲ့အငြင်းပွားနေမယ့်အစား မျက်ဝန်းတွေချင်းအကြည့်မလွှဲရက်ခဲ့ကြဘူး။

* ဂျွန်ဂျောင်ကု မနက်မိုးလင်းတာနဲ့
မင်းမျက်နှာကြီးကိုထပ်မမြင်ချင်ဘူး *

ချက်ချင်းဆိုသလို ရဲတက်လာတဲ့နားရွတ်ဖျားလေးတွေနဲ့ နှာခေါင်းထိပ်လေးတွေက မေတ္တာပိုချင်စရာလေးတွေမို့ အာခံတွင်းထဲထိငုံထားချင်စရာအကောင်းဆုံးတွေအဖြစ် မောင့်နှလုံးသားထက်ဝယ် မှတ်ကျောက်တင်ထားရပါမည်။

* အင်းမောင်ပြန်မှာပါ *

ရှက်နေမှန်းသိတာမို့ မောင်ဟာဇွတ်တရွတ်တွေတောင်မစမိခဲ့ပါ။ဂျီမင်စိတ်ကျေနပ်ဖို့ကမောင့်အတွက်တော့ နံပါတ်တစ်ဦးစားပေးအရေးကြီးဆုံး။မောင့်ဂျီမင်သဘောမကျတာဆို မောင်လှည့်တောင်ကြည့်မှာမဟုတ်ဘူး။

ဂျီမင်စိတ်မညိုဖို့အတွက် မောင်ဟာခပ်လောလောပင်ခေါင်းငြိမ့်ပြလေတော့ ဂျီမင်ဟာ ရှက်ရှက်ရွံရွံမျက်နှာလေးနဲ့အကြည့်လွှဲသွားခဲ့ပြီး လက်ထဲကစောင်လေးကိုမျက်နှာလုံသည်အထိဆွဲခြုံလိုက်တော့သည်။

အပြုအမူလေးက ဘယ်လောက်ထိချစ်စရာကောင်းနေလိုက်သလဲလို့။မောင်က အသည်းတယားယားနဲ့စိုက်ကြည့်လို့ဝကာမှ သူ့နေရာသူပြန်သွားကာ လှဲချလိုက်ပြီး ဂွမ်းစောင်လေးနဲ့လုံးနေတဲ့အလုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပစ်လိုက်ရုံနဲ့အားမရစွာ ခြေထောက်တွေနဲ့ပါခွထားပစ်လိုက်တော့သည်။

အသက်ရှုကြပ်နေမှာစိုး၍ မျက်နှာလေးဖုံးထားတဲ့စောင်လေးကို အောက်သို့ဆွဲချပေးလိုက်ပြီး..မောင်က မောင့်ဂျီမင်ရဲ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးအနှံ့နမ်းရှိုက်ပစ်လာပြီး မေးရိုးလေးနှင့်လည်တိုင်တစ်လျှောက်ကိုပါ တယုတယနမ်းရှိုက်လာခဲ့တယ်။

* အသက်ရှုကြပ်မယ်..မောင့်ကိုမရှက်ပါနဲ့
ချစ်လို့ မေတ္တာရှိလို့ မောင်ကြင်နာချင်ရုံပါ *

မင်းဆီကချစ်တယ်လို့ကြားရတိုင်း ငါ့ဘက်က အရင်လို" မင်းကို မုန်းလိုက်တာ " လို့တောင် ဘုဆတ်ဆတ်ပြန်မပြောနိုင်တော့ဘူး။ရင်ခုန်တာဟာ အချစ်ကြောင့်ဆို ဒီအချစ်ကိုငါ အစပျိုးမိတော့မယ်ထင်တယ်...။

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

(ဖတ်ပေးကြသူအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။)

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

.
.
.
.
.

(Zawgyi )

( အပိုင္းတစ္ဆယ့္တစ္ )

ငါက စိတ္ဆိုးလို႔ ထြက္သြားခိုင္းတာနဲ႕တကယ္ထြက္သြားရေရာလား။မုန္းဖို႔ေကာင္းလြန္ပါတယ္။ဒါလား သူ႕အခ်စ္...!ဘာကိုယုံမွတ္ၿပီး သူေျပာတဲ့အခ်စ္ကို ခံစားေပး
ရမွာလဲ။

ခဏခဏအညာခံထိေနတာေတာင္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတုန္းလားလို႔ေမးလာရင္?အင္း ငါေမွ်ာ္လင့္ေနမိဆဲလို႔ ျပန္ေျဖမိမယ္ထင္တယ္။မုန္းတာကေတာ့မုန္းတာေပါ့!ခါးတူးေနေအာင္မုန္းခဲ့ဖူးတာ။အခုေတာ့...?အဲ့ေမးခြန္းကို မေျဖေပးခ်င္ေသးဘူး။

ခ်စ္လားဆိုေတာ့လည္း ငါကိုယ္တိုင္မသိျပန္ဘူး။ဒီအတိုင္းပဲ သူ႕ကိုအနားရွိေစခ်င္တာ။ဟုတ္တယ္ အနားမွာရွိေစတယ္။လူတစ္ေယာက္က ေနာက္လူတစ္ေယာက္ကိုျပန္ခ်စ္ဖို႔မလြယ္ရင္သာေနမယ္။ထြက္သြားခြင့္ေတာ့မေပးနိုင္ၾကျပန္ဘူးေလ။

ပင္ပန္းလာတဲ့အခါဆို သူ႕ပခုံးေလးေပၚမွီခ်လိဳက္ခ်င္တယ္။ေပြ႕ဖက္လာတဲ့အခါမ်ိဳးဆို
သူ႕အထိအေတြ႕က ေႏြးေထြးလြန္းလို႔ လုံၿခဳံသြားသလိုခံစားရေစတယ္။ငါေပ်ာ့ညံတတ္တဲ့လူမဟုတ္ဘူး ဒါေပမယ့္သူ႕ရဲ႕ကာကြယ္ေပးမႈကိုေတာ့ ငါတကယ္လိုလားတယ္။

ရန္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာေတာင္ ငါ့စိတ္ကသူနဲ႕ဆို သက္ေတာင့္သက္သာခံစားေနရတာ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက အႏၲရာယ္မ်ားလိုက္တာ။

အတၱႀကီးတယ္ပဲေျပာေျပာ ငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆို
အဲ့ဒီလူဟာငါ့အပိုင္ပဲ။ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက ငါ့အပိုင္!ငါတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕လူ ငါ့အပိုင္ေလး...။ငါေတာ့ျပန္မခ်စ္နိုင္ေသးလို႔ သူ႕ဘက္ကပဲအဆုံးအဆမဲ့တဲ့အထိခ်စ္ေပးေနလို႔မရဘူးလား။

ေသခ်ာတဲ့အေျဖတစ္ခုထြက္လာမယ့္အခ်ိန္...
ငါ့စိတ္ကို ငါျမင္လာမယ့္အခ်ိန္...အဲ့ဒီတစ္ေန႕ေန႕မွာ ငါဝန္ခံပါ့မယ္။အခုေတာ့ ငါတြန္းထုတ္ခဲ့မိရင္ေတာင္ ထြက္မသြားပါနဲ႕လား။သံသယျမဴေတြကင္းစင္တဲ့တစ္ေန႕... ငါတို႔ရိုးရိုးသားသားခ်စ္ၾကည့္ၾကတာေပါ့။

ကင္မင္ဟီဘက္က မင္းကိုခြင့္လြတ္ေပးမယ့္ အဲ့ဒီတစ္ေန႕ေန႕ ေရာက္လာဦးမွာပါ။မင္ဟီရဲ႕စိတ္ကို ငါ့ထက္မင္းကပိုသိခဲ့မွာပါေဂ်ာင္ကုရယ္။သူမ ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္ခဲ့သလဲ?ေပးဆပ္ခဲ့ရသလဲ?သူမ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ခင္းထားတဲ့လမ္းကိုငါလိပ္ျပာျပာနဲ႕ မေလွ်ာက္ဝံဘူးေလ...။

မင္းကပဲ နားလည္ေပးပါ။

••••••• လူဆိုးေကာင္ •••••••

ပတ္ခ္ဂ်ီမင္တစ္ေယာက္ သူ႕ကိုယ္ပိုင္ကြန္ဒိုကိုျပန္ေရာက္ၿပီးလာသည့္တိုင္ အေပၚသို႔မတက္မိေသးပါ။သူ႕စိတ္ေတြနည္းနည္းေထြျပားေနတာလည္းပါတယ္။ကားသြားထားလိုက္ၿပီး ကြန္ဒိုဝန္းထဲကအလွစိုက္ပန္းပင္ေလးေတြ၏အုတ္စည္ရိုးမွာခပ္ကုတ္ကုတ္ထိုင္ေနခဲ့ရင္း မီးေမွာင္ေနတဲ့အခန္းတစ္ခန္းကို ေမာ့ၾကည့္ေနမိသည္။

* ျပန္မေရာက္ေသးဘူးလား...? *

လူ႕စိတ္ဆိုတာမ်ိဳးက တယ္လည္းဆန္းၾကယ္သား။ကိုယ့္အနီးမွာရွိေနတုန္းကေတာ့ မျမင္ခ်င္မေတြ႕ခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ေမာင္းထုတ္ခဲ့တယ္။
အခုက်ေတာ့ ျမင္ခ်င္ေနတယ္တဲ့လား...?!။
ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုထက္ ပတ္ခ္ဂ်ီမင္ကပိုနားလည္ရခက္ေနသလားလို႔။

* ႐ူးေနၿပီမင္း..!႐ူးေနၿပီ ႐ူးေနၿပီ !!*

အုတ္စည္ရိုးတြင္ထိုင္ေနသူမွာ ခ်က္ခ်င္းပင္သူ႕ေခါင္းကိုသူ ဆက္ကာတက္ကာထုေလၿပီး
မတ္တတ္ရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ အုတ္စည္းရိုးေလးကိုတစ္ခ်က္ပိတ္ကန္ကာ ရွက္ရွက္နဲ႕ေျပးဝင္ေလေတာ့သည္။

သူ႕ရဲ႕႐ုတ္ခ်ည္းအျပဳအမူေတြေၾကာင့္ လုံၿခဳံေရးဦးေလးႀကီးမွာ ဘာျဖစ္တာလဲ?ဟူေသာသေဘာနဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္ေလ။အရင္ညေတြဆို အျပင္ကျပန္လာတိုင္း ႏႈတ္ဆတ္ေနၾကမို႔ လုံၿခဳံေရးဦးေလးႀကီးခမ်ာေခါင္းကုတ္ရင္းနဲ႕ အူတိအူတျဖစ္က်န္ေနခဲ့ရသည္။

ဂ်ီမင္၏မ်က္ႏွာနီနီေလးဆို ရွက္လြန္းလို႔ဆိုၿပီး ေခါင္းပင္ေဖာ္မလာေတာ့ပါဘူး။ဓာတ္ေလွကားထဲေရာက္တာနဲ႕သူဝတ္ထားေသာစြယ္တာအကၤ်ီ၏ရင္ဘက္ကိုစြဲယူၿပီး မ်က္ႏွာေလးကိုဖြက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။

ေတာင္ခနဲပြင့္က်သြားတဲ့ ဓာတ္ေလွကားေၾကာင့္ ဘာမွထပ္စၪ္းစားမေနေတာ့ဘဲ ကိုယ့္အခန္းရွိရာဆီကို အျမန္ေျပးမိေတာ့သည္။သို႔ေသာ္ ေျခလွမ္းေတြမွာရပ္သြားခဲ့ရၿပီး
မ်က္လုံးေလးေတြမွာလည္းဝိုင္းခနဲႏွင့္ ဒါ့အျပင္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြပါ ၿပဳံးသြားခဲ့သည္ေလ။

ဘာေၾကာင့္ဆို သူ႕သိပ္ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု တစ္နည္းဆိုေသာ္ ထိုလူဆိုးေကာင္အား သူ႕အခန္းေရွ႕ဝယ္ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ပါပဲ။ေျခတစ္ဖက္ဆင္းတစ္ဖက္ေထာင္ပုံစံနဲ႕ အခန္းတံခါးကိုေက်ာအပ္ကာ ျဖစ္စလတ္ခတ္ထိုင္ေနခဲ့တာက ဂ်ီမင္အခန္းေရွ႕မွာတဲ့ေလ။

စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းလို႔ ေဒါက္တာပတ္ခ္္မွာ
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးငယ္မူျပန္ေနသလိုႏွယ္
ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ။စိတ္ရဲ႕ခိုင္းေစခ်က္ေၾကာင့္ သူ႕ေျခလွမ္းေတြဟာ ခပ္သြက္သြယ္ျဖင့္လွမ္းေနခဲ့၏။သူ႕အျဖစ္ကိုသူျပန္သတိရလိုက္ၿပီးမွ အိေႏၵျမနည္းျပန္ဆယ္လိုက္ရသည္။

ေျခသံခပ္ျပင္းျပင္းေၾကာင့္ထင္ ေဂ်ာင္ကုဟာေခါင္းေထာင္ၾကည့္လာခဲ့ၿပီး ထုံးစံအတိုင္းစပ္ၿဖီးၿဖီးမ်က္ခြက္နဲ႕ေျပာင္ေခ်ာ္ခ်ာ္လုပ္ျပေနျပန္တာမို႔ မ်က္ႏွာကိုလိုတာထက္ပိုတင္းပစ္လိုက္ရင္း မွင္ေသေသမ်က္ဝန္းေတြနဲ႕သာ ေဒါသတႀကီးၾကည့္ပစ္လိုက္သည္။

* ဘာလာလုပ္ေနျပန္ၿပီလဲ..ငါ့အခန္းေရွ႕ကဖယ္ေလ *

ေမာင့္ကို ေဆာင့္တြန္းပစ္လိုက္ရင္းတံခါး၏လွ်ို႔ဝွက္နံပါတ္ကို ရိုက္ထည့္လိုက္သည္။ေျပာရမယ္ဆို ရွက္ရမ္းရမ္းတယ္ဆိုတာဒါေပါ့။ေမာင္ဟာ ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးလိုပင္နည္းနည္းေလးမွေ႐ြ႕သြားခဲ့ျခင္း အလ်ၪ္းမရွိ။

ဂ်ီမင္မ်က္ႏွာေလးကိုသာ ငုံမိုးၿပီးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ရဲတင္းလွေသာ ေမာင့္အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ခမ်ာအသက္ပင္ရဲရဲမရႈဝံပါ။ဒါေပမယ့္ ေမာင့္ေရွ႕မွာေတာ့ အရင္အတိုင္းပင္အေၾကာတင္းျပရင္း သူ႕ရင္ထဲ
ဘာမွမခံစားေနရသူတစ္ေယာက္လိုအခ်ိဳးနဲ႕ေပါ့။

တံခါးနံပါတ္ရိုက္ေနခဲ့ရင္းနဲ႕မွ တစ္ခုခုကိုသတိရေလၿပီး ေဘးကလြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တိုင္ေကာင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။နံရံကို ပခုံးတစ္ျခမ္းနဲ႕မွီထားေလၿပီး
လက္ပိုက္ရပ္အေနအထားနဲ႕ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုသည္ မုန္းစရာေကာင္းေအာင္ကိုခန့္ျငားလွပါသည္။

သူထင္ေနတဲ့အတိုင္းပါပဲ။သူ႕အခန္းတံခါးဖြင့္ေနတာကို ဒီလိုရပ္ၾကည့္ေနခဲ့တာလား။
ပတ္စ္ေဝါ့ကို သိမ်ားသိသြားၿပီလား...။

* ဘာလို႔ခိုးၾကည့္ေနတာလဲ?ျမင္သြားတယ္မလား *

* ဘယ္မွာခိုးၾကည့္လို႔လဲ *

* ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စား! *

မ်က္ေစာင္းထိုးသြားတာတဲ့လား။ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္လုပ္ျပေနေတာ့တာပဲကြာ။

* ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ *

* မင္းအဲ့မွာ လဲေသလိုက္ *

* မေသနိုင္ေသးပါဘူးဗ်ာ ခ်စ္သူက ျပန္မခ်စ္ေသးဘူးေလ အဟြန္း...! *

* အသံကိုက လူယုတ္မာအသံနဲ႕ မင္း႐ြံဖို႔အေကာင္းဆုံးပဲသိလား *

ပါးစပ္ကအၿငိမ္မေနျပန္ပါဘူး။လႊတ္ခနဲထြက္သြားမိတဲ့အခါ ျပန္ရလိုက္တာက ရင္အုပ္က်ယ္ေတြကိုေဖာင္းခနဲ အေကြၽးခံလိုက္ရျခင္းတဲ့ေလ။အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့
ေမာင့္ကိုယ္လုံးထြားထြားႀကီးကို မရမကတြန္းထုတ္ပစ္ၿပီး အခန္းထဲဝင္ဖို႔ျပင္ရွာသည္။

ေမာင့္ဘက္က သူ႕လက္တစ္ဖက္ကို႐ုတ္ခ်ည္းဖမ္းဆြဲလိုက္ေသာအခါ တံခါးနဲ႕ေမာင္ရင္ခြင္ၾကား ၾကက္ေပါက္ေလးလမ္းေပ်ာက္သလိုႏွယ္ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႕ေလ။အလန့္တၾကားေမာ့ၾကည့္လာတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြက
သိပ္လွလြန္းေန၍ ေမာင့္အဖို႔ျပန္လမ္းမဲ့ရျပန္ေပါ့။

ေမာင့္အတြက္ေတာ့ ေမာင္နစ္မြန္းဖို႔ရာအတြက္ အသုကယ္ရာေခ်ာက္လွလွေလးက မင္းမ်က္ဝန္းေတြပါပဲဗ်ာ...။

* ဘာလုပ္တာတုန္း မယုတ္ကမ္းနဲ႕ေနာ္ *

* ေမာင္ယုတ္ကမ္းရင္ေတာင္ ခ်စ္လို႔ပဲယုတ္ကမ္းခ်င္တာ မင္းေျပာ...ေမာင့္ကို ယုတ္ကမ္းခြင့္ေပးမွာလား *

* ဟင့္အင္း မင္းကိုမုန္းလြန္းလို႔ *

* ေမာင္ကေတာ့ခ်စ္တယ္ *

႐ုန္းကန္တြန္းထိုးေနဆဲ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ၿငိမ္က်သြားခဲ့ၿပီး ေမာင့္နည္းတူ ႏူးႏူးညံညံေလးျပန္စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ေမာင္ကေတာ့ ဖီးလ္ေတြေဆာင့္ဆက္တက္ရၿပီး သေဘာက်လြန္းလို႔ခပ္ဟဟရယ္လိုက္တဲ့အထိေတြေလ။

အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ ဂ်ီမင္တစ္ေယာက္ ေမာင္ဘယ္လိုမွမထင္မွတ္ထားတာကို လုပ္ခ်လိဳက္ပါေတာ့သည္။ေမာင့္အၿပဳံးေတြဆို တစ္မဟုတ္ခ်င္းေပ်ာက္ျပယ္သြားခဲ့ရသည္။အဲ့တာက ဘာလုပ္လိုက္တာလဲဆိုေတာ့....

* ေဖာင္း !"" !

* အ့..ေမာင့္ဂ်ီမင္ *

* ေသာက္က်င့္ကိုက ငါ့အသားထိဖို႔မႀကံနဲ႕တဏွာ႐ူး *

ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး ေမာင့္ဇတ္ပိုးကို ေဖာင္းခနဲရိုက္ခ်လိဳက္တာပါပဲ။လက္ကေလးေတြက ေသးေပလို႔သာေပါ့။မဟုတ္ရင္ ေမာင္ေဆး႐ုံပို႔ေနရေလာက္ၿပီ။

* ေမာင္တဏွာ႐ူးခ်င္တာ မင္းကိုပါ *

ဂ်ီမင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ၾကည့္ေန႐ုံသာတတ္နိုင္ေတာ့၏။ေမာင္က မသိမသာေလးျဖင့္သူ႕ဇာတ္ပိုးကိုခပ္ဖြဖြပြတ္လိုက္တာကို ဂ်ီမင္အေနနဲ႕ ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ရပါေသးတယ္။ေမာင့္ရဲ႕ရႈံ႕ရႈံ႕မဲ့မဲ့မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ ဂ်ီမင္သူရိုက္လိုက္တဲ့ဂုတ္ပိုးကိုလွမ္းရွိူးလိုက္သည္။

နီရဲေနေသာဂုတ္ပိုးေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ကိုယ္တိုင္
သတိ္မထားလိုက္ပါဘဲ ေမာင့္ဂုတ္ပိုးကိုလက္ဖဝါးတစ္ဖက္နဲ႕ပြတ္ေပးလိုက္မိတယ္။ အားတုံအားနာျဖစ္သြားတာလည္းပါတယ္။
ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီးရိုက္လိုက္မိတာ အဲ့ေလာက္ထိအားပါးသြားလိမ့္မယ္မထင္ခဲ့ဘူး။

ဂ်ီမင္ သူ႕ကိုအားနားသြားမွန္း ေမာင္လည္းရိပ္စားမိပါတယ္။စိုးရိမ္တႀကီးမ်က္ဝန္းေတြနဲ႕စိုက္ၾကည့္လာၿပီး တဖြဖြလိုက္ပြတ္ေပးေနတာမလို႔ ေမာင္မနာနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ဂ်ီမင္မ်က္ႏွာအား အရည္ေပ်ာ္က်ေတာ့မတတ္ၾကည့္ေနလိုက္တာမ်ား ခပ္အီအီမ်က္ဝန္းေတြကသိပ္ခ်စ္ေၾကာင္းသက္ေသေတြေလ။

ထပ္ၿပီး ဂ်ီမင္အေနက်ဳံ႕ေနမွာစိုးတာေၾကာင့္ေရာ..၊အားနာေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကို မၾကည့္ရက္တာေၾကာင့္ေရာ စကားလမ္းေၾကာင္းအျမန္လႊဲဖို႔ ေခါင္းထဲစာစီလိုက္ရေတာ့သည္။

* ေမာင္ဗိုက္ဆာတယ္~ေမာင့္ဂ်ီမင္က တစ္ခုခုခ်က္ေကြၽးေပးပါလား *

ခခယယေတာင္းဆိုသံေလးက ႏူးညံျခင္းေတြဝပ္ဆင္းေနလို႔လားမသိ သူ႕မွာျငင္းဆိုနိုင္ရန္အင္းအားမဲ့ခဲ့ရၿပီ။ဂ်ီမင္တစ္ေယာက္ သူ႕အခန္းထဲဝင္သြားၿပီးမွ ခ်က္ခ်င္းျပန္လွည့္လာၿပီး တံခါးေဘာင္ကိုေျခေထာက္ေလးနဲ႕ကန္ထားလိုက္ကာ ေမာင့္အားေပးမဝင္ျပန္ဘူးေလ။

ရစ္ၿပီးရင္းကို ရစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။
မ်က္အိမ္က်ၪ္းက်ၪ္းေလးေတြကို တမင္ေမွးက်ၪ္းလိုက္ရင္း ေမာင့္ရင္ဘက္ကိုတြန္းပစ္လိုက္ကာ ထိုသို႔ေမးလာသည္။

* မင္းကိုငါ့ေရွ႕ကထြက္သြားဖို႔ ငါေျပာထားတယ္ေလ *

ခပ္စူးစူးအသံေလးေၾကာင့္ ဘာကိုဆိုလိုသလဲေမာင္နားလည္လိုက္ၿပီ။ညေနက ေဆး႐ုံမွာႏွင္ထုတ္ခဲ့တာကို အစျပန္ေဖာ္ေနတာပါလား။ေမာင္ကလည္း ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္အေျဖတစ္ခုကိုျပန္ေပးလာခဲ့သည္ေလ။

* အင္းေလ ေမာင္စကားနားမေထာင္လို႔လား *

* အခုထိငါ့ေရွ႕မွာဘာလို႔ရွိေနရေသးတာလဲ *

* ဒါလား..ဟဲဟဲ မင္းစိတ္ဆိုးလို႔ ေမာင္းထုတ္တိုင္း ေမာင္ကလြယ္လြယ္နဲ႕ထြက္သြားေပးစရာလားကြာ။အခုထိခ်စ္လို႔ေတာင္
မဝေသးတာကို။ေမာင့္ကိုထြက္သြားခိုင္းတာ
ေဆး႐ုံမွာေလ...ေမာင္ထင္လိုက္တာက ေမာင့္ကိုေဆး႐ုံဝန္းထဲမွာ ထပ္မျမင္ခ်င္ဘူးေျပာတယ္ထင္လို႔...!အဲ့ဒါနဲ႕ ေမာင္လည္းအိမ္တန္းျပန္လာလိုက္တာ..ညေနက မင္းေရွ႕ ထပ္မေပၚလာခဲ့ဘူးေလ။မင္းစကားကိုေမာင္နားေထာင္တယ္ေနာ္ ေမာင္လိမၼာတယ္မလား...။ *

ေမာင္ဟာ စပ္ၿဖီးၿဖီးေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္မ်က္ထားတစ္ခုႏွင့္ထိုသို႔ျပန္ေျဖလာတာမို႔ ဂ်ီမင္ခမ်ာရွက္ပဲရွက္ရမလိုလို..၊ေမာင့္ကို စိတ္တိုတိုနဲ႕ထုပဲထုရမလိုလိုနဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကမအီမလည္ျဖင့္ေပါ့။ေမာင့္ရဲ႕စပ္ၿဖီးၿဖီးမ်က္ႏွာႀကီးက ေျခာက္ခ်က္တင္မဟုတ္
ဆယ့္ရွစ္ခ်က္ေလာက္ထိ ကုတ္ပစ္ခ်င္စရာေကာင္းေန၏။

* ကလိမ္ကက်စ္!! မင္း လူယုတ္မာ *

* ဘယ္မွာယုတ္မာရေသးလို႔လဲကြာ။ယုတ္မာခ်င္ေပမယ့္ မင္းစိတ္ဆိုးသြားမွာစိုးလို႔ *

••••••• လူဆိုးေကာင္ •••••••

ဉာဏ္မ်ားလြန္းတဲ့ေမာင္ဟာ ဆရာဝန္ေလးရဲ႕ကိုယ္လုံးေထြးေထြးေလးကို ခါးသိမ္သိမ္ေလးမွေန ဆြဲဖက္ပစ္လိုက္ၿပီး တိုက္ခန္းတြင္းသို႔ အေလာတႀကီးဝင္ေတာ့သည္။ဂ်ီမင္မွာသာ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေအာင္
ေၾကာင္အမ္းလ်က္ ေမာင့္လက္ေတြၾကားပါသြားခဲ့ရၿပီ။

* စကားေတြမ်ားေနရေတာ့ ေမာေနမွာေပါ့။ေမာင္ေရခပ္တိုက္ရမလားဟင္ *

သူ႕အိမ္သူရာလိုမ်ိဳး အတင္းတိုးဝင္သြားၿပီး
ဆရာဝန္ေလးခါးကိုမခ်င့္မရဲတိုးဖက္လာကာ
ညွစ္သြားေသးသည္။ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးတစ္ဖက္ကိုလည္း တ႐ႊတ္႐ႊတ္နမ္းသြားၿပီး
ႏွာေခါင္းလုံးလုံးေလးကိုလည္း အသည္းယားေနဟန္နဲ႕ခပ္ဖြဖြညွစ္သြားေသးတာ။

သူ႕စိတ္ႀကိဳက္ရမ္းကားလို႔ၿပီးေတာ့မွ ဂ်ီမင္ကိုမ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ျပခဲ့ၿပီး ဆိုဖာတြင္ရိုးရိုးကုတ္ကုတ္ေလးသြားထိုင္ရွာတာမ်ား မသိရင္သူက မခုပ္တတ္တဲ့ေၾကာင္ကေလးပါေပါ့။
ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုတို႔ လက္ရဲဇတ္ရဲနိုင္ခဲ့တာအခုမွ-မွမဟုတ္ဘဲ။

ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင့္လက္ရဲမႈကလြန္ကိုလြန္ပါတယ္။တစ္ကိုယ္လုံးရဲတဲ့ေကာင္။လူကိုမ်ားပိုင္စိုင္းပိုင္နင္းနဲ႕ သူ႕အ႐ုပ္ေလးလို လာလာနမ္းတတ္တာကို တစ္ဆတ္ကေလးမွမႀကိဳက္ပါဘူး။ေနာင္ႀကဳံမွ သူ႕ဗိုက္ေၾကာသားကိုနာနာဆြဲၿပီး ေနာင္က်ၪ္ေအာင္ဆုံးမေပးလိုက္ပါဦးမယ္...။

* ဟိုေကာင္ ဘာစားခ်င္လဲ?ငါဘာခ်က္ေပးရမလဲ *

* ဂ်ီမင္ကို..! *

ေမာင္ဟာ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္နဲ႕ မ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ျပလာေသးတာ။အၾကည့္ေတြက ဘာအဓိပၸာယ္ေတြနဲ႕ျပည့္ႏွက္ေနမွန္း ဆရာဝန္ေလးတစ္ေယာက္နားလည္ခဲ့ပါ၏။

* ငါဒီကေန ပန္းအိုးနဲ႕ေကာက္ေပါက္ရမလား?မင္းဟာမင္းထြက္သြားမလား? *

ခပ္စူးစူးအသံေလးေၾကာင့္ ေမာင့္ခမ်ာဇတ္ကေလးအသာပုလိုက္ရင္း အပိုးက်ိဳးက်ိဳးေလးရယ္လာျပလာခဲ့ေလသည္။ဆရာဝန္ေဘးက လူေသးသေလာက္ေဒါသကအေသႀကီးတာရယ္။လက္ကလည္းျမန္တယ္။

စိတ္ကဆုံးျဖတ္ၿပီးရင္ ႏွစ္ခါျပန္ေတြးမေနတတ္ဘူး။တကယ္လုပ္ရင္ လူဆိုးေကာင္ခ်ည္းလွိမ့္ခံရမွာ။ပန္းအိုးကိုေကာက္ကိုင္လိုက္တာမို႔ ေမာင့္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕မ်က္လုံးေလးေတြဆိုဝိုင္းခနဲေပါ့။

* ေမာင္ေျပာခ်င္တာက ေမာင့္ဂ်ီမင္သေဘာလို႔..ေမာင္က အစားမေ႐ြးပါဘူး *

* ၿပီးတာပဲ *

* ေမာင္ လိမၼာတယ္မလား...ခ်ီးက်ဴးေပးသြားဦးေလကြာ *

ခပ္ခြၽဲခြၽဲေလသံပိုင္ရင္ေလးကို မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းမ်ိဳးနဲ႕စိုက္ၾကည့္လာသူမွာ ဆိုဖာေပၚကိုခုန္အုပ္ၿပီး နပမ္က်င္းပစ္ခ်င္ေနမွန္းသိသာလွတယ္။

* သူငယ္ျပန္ေနတာလား!ေအာကလီဆန္လြန္းလို႔ လာမခြၽဲစမ္းပါနဲ႕ *

က်ားကိုးစီး စားမကုန္တဲ့ကိုယ္လုံးႀကီးကိုမွအားမနာလွ်ာမႀကိဳးေတြပါလား ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုရယ္။အခုငါ့ကိုလာခြၽဲေနတာ ခ်စ္ဖို႔မေကာင္းဘူးထင္တယ္ေနာ္။႐ြံစရာႀကီး ေဝးေဝးသြားေနစမ္းပါ။

* ေမာင္က မင္းထက္ငယ္တယ္ေလ..ခြၽဲလို႔မရဘူးလား *

* မရဘူး!ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု စကားကိုလူလိုေျပာစမ္းပါ *

* ခြၽဲတယ္ဆိုတာ ခ်စ္လို႔ေလ ေမာင္မင္းကိုခ်စ္ေနတာမသိဘူးလား *

* ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ့...နားၿငီးတယ္ *

ဂ်ီမင္သည္ သူ၏စြယ္တာေလးကိုေခါင္းမွေနလွ်ိုကာခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္ဖို႔ျပင္ရေတာ့သည္။ထမင္းအိုးကိုအရင္တည္ထားလိုက္ၿပီ...ဂ်ီမင္တစ္ေယာက္ သူအခုဘာေတြလုပ္ေနမိပါလိမ့္ဟုေတြးမိလိုက္သည္နဲ႕ ပါးမို႔မို႔ေလးႏွစ္ဖက္ဟာရဲခနဲ။

တစ္ေယာက္တည္းေနတာမို႔ ေထြေထြထူးထူးခ်က္မစားျဖစ္တာၾကာလွၿပီ။ေမေမပို႔ေပးတဲ့
အရံဟင္းေတြ ကင္ခ်ီေတြနဲ႕ပဲ ႏွစ္ပါးသြားေနခဲ့တာ။ကိုယ္စားသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ကတတ္ဆန္းေရာ့အင္ဆိုၿပီး ထမင္းျဖဴတစ္ပန္းကန္တည္းခ်ေဗေေကြၽးလို႔လည္းမျဖစ္ေသးဘူး။

ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ဒီဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက
လက္ရိွမွာေတာ့ ငါ့အိမ္မွာထမင္းလာစားတဲ့
ဧည့္သည္ေလ။ထမင္းတစ္နပ္ကိုေတာ့ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ခ်က္ေကြၽးရမွာပဲ။

* ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု ..မင္း ကင္ခ်ီစတူးနဲ႕ သုံးထပ္သားေၾကာ္ ႀကိဳက္လား *

* ေမာင္အႀကိဳက္ဆုံးပဲ...ဝက္သားဆို ေမာင္သိပ္ႀကိဳက္တာ။ဝက္သာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေမာင္လက္ထပ္ယူလိုက္ၿပီ *

ဒီေကာင္ မဟုတ္မွ...!သူငယ္မစင္ေသးတာမ်ားလား။ဘာကို ဝက္သားကိုလက္ထပ္ယူမွာလဲ။ဒါသာမန္လူတစ္ေယာက္ေတြးတဲ့အေတြးအေခၚမွမဟုတ္တာကို။႐ူးေနတာမ္ားလား။

သူ႕အိမ္သူ႕ရာေရာက္ေနတယ္လို႔ မွတ္သလားမသိ။တီဗီြရီမုကြန္းထရိုးတစ္ခုနဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့ၿပီးအေျပာင္အပ်က္ေျဖလာတာေၾကာင့္
ဂ်ီမင္မွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ရစြာႏွာေခါင္းရႈံလိုက္မိေတာ့သည္။

* ထမင္းစားၿပီးရင္ တစ္ခါတည္းျပန္ေနာ္။
ငါနားခ်င္ေနၿပီ *

ပဲျပားလွီးေနရာမွေန ဂ်ီမင္က ေဂ်ာင္ကု႔၏ပုံရိပ္အား ေငးခနဲျဖစ္သြားၿပီးမွ ထိုသို႔စကားလႊဲသည္။၎စကားေၾကာင့္ေဂ်ာင္ကုရဲ႕ေခါင္းမွာဆက္ခနဲေနာက္လွည့္လာခဲ့ၿပီး ဂ်ီမင္အားခပ္တည္တည္စိုက္ၾကည့္လာခဲ့ၿပီးေနာက္....

* မင္းကိုေျပာဖို႔ေမ့သြားတယ္... ေမာင္ဒီည မင္းအခန္းမွာပဲအိပ္မွာ မျပန္ဘူး *

ဂ်ီမင္က သူ႕လက္ထဲက ဓားကိုပစ္ခ်လိဳက္ၿပီး
အံအံဩဩမ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႕ျပဴးၾကည့္လ်က္ ေမာင့္ကိုေအာ္ဟစ္လာခဲ့သည္။

* ႐ူးေနတာလား ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ေလ *

* ဟူး...!ေမာင့္အခန္းထဲ မျပန္ရဲဘူး *

တြန္က်ဳံ႕သြားေသာ မ်က္ခုံးတန္းနက္နက္ေတြကို ေမာင္ျမင္ရမွာပါ။အလိုမက်ျဖစ္ရလြန္းလို႔ ဆရာဝန္ေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးမွာထြက္လာခဲ့ၿပီေလ။

* ဘာေတြအေၾကာင္လာရိုက္ေနတာလဲ?!
မင္းသရဲေၾကာက္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ
မျဖစ္နိုင္လို႔ ငါမယုံဘူး *

* သရဲေၾကာက္လို႔မဟုတ္ပါဘူး မီးပ်က္ေနလို႔ပါေမာင့္ဂ်ီမင္ရယ္ *

ေဂ်ာင္ကုက ခႏၶာကိုယ္ကိုလိမ္ပစ္လိုက္ရင္း ဆိုဖီေက်ာမွီေပၚကို လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ပစ္တင္လိုက္ပုံမွာ အျမင္ကပ္စရာေသာက္ရမ္းေကာင္းပါသည္။"ေမာင္အေမွာင္ကိုေၾကာက္လို႔ပါ"ဟုမေန႕ညက ဒုကၡလာေပးသြားတာကိုသတိရမိၿပီး ဂ်ီမင္စိတ္ထဲေတြေဝသြားရၿပီ။

* မီးပ်က္ေနလည္း မင္းအခန္းမွာ အင္ဗာတာေတာ့ရွိမွာပဲ... ဖြင့္လိုက္ရင္ရေနၿပီကို! သပ္သပ္မဲ့ဉာဏ္ဆင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာ
ငါမသိရင္ခက္္မယ္ *

* ေအာေဟာ္..တစ္ကယ္မီးပ်က္ေနတာပါဆို
ေမာင္ ဒီကိုေျပာင္းလာတာရက္ပိုင္းပဲရိွေသးတယ္ေလကြာ။ကြၽမ္းက်င္သူေခၚဖို႔က်ေတာ့လည္း ေမာင့္မွအိမ္မွာမရွိဘဲ ...
အခန္းေတာင္ေနရာမခ်ရေသးဘူး မင္းမယုံရင္သြားၾကည့္လို႔ရတယ္ေနာ္ ေမာင္မညာဘူး *

ေဂ်ာင္ကုရဲ႕ခပ္စူးစူးအသံဟာတိုက္ခန္းထဲမွေန တိုးထြက္လာလ်က္။အတည္ေပါက္ႀကီးေတြေျပာလာျပန္ေတာ့လည္း ဂ်ီမင္ပင္ တစ္ခါတစ္ခါျပန္လန့္ရတဲ့အထိေတြမဟုတ္လား။

မရွိက-ရွိက ႏႈတ္ခမ္းပိစိကိုစူေထာ္ထားၿပီး ရန္ေတြ႕ေနလိုက္တာမ်ား ဒီေကာင္ ငါ့ကိုႀကိဳက္ေနတာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား။အခုငါ့ကိုလာေအာ္ေနတာလား။စိတ္တိုလြန္းလို႔လက္ထဲက ဓားျမႇောင္နဲ႕ေကာက္ေပါက္လိုက္ရ
ေန႕ခ်င္းျပန္ဘဝကူးသြားရမယ္ ဟြန္း။

* ဘာလို႔လာေအာ္ေနတာလဲ *

* ဘယ္မွာေအာ္လို႔လဲ မင္းက ေမာင့္ကိုဆိုဘယ္ေတာ့မွမယုံဘူး...ေအာ္မိသြားရင္
ေမာင္ကပဲေတာင္းပန္တယ္ *

ေခါင္းေလးကိုငုံထားၿပီး လက္ေလးတစ္ဖက္ကဆိုဖာ၏သေရသားေတြကို ကုပ္ထုတ္ေနကာ တိုးလွ်လွ်ေလသံျဖင့္ ေတာင္းပန္စကားဆိုလာတဲ့အခါ ဂ်ီမင္အဖို႔ဟန္ေဆာင္ၿပီးေတာင္ တင္းခံမထားနိုင္ေတာ့ဘူးေလ။

* စကားေျပာရင္ ပါးစပ္ကေျပာ..!ငါ့ခုံေတြ
ၿပဲၾကည့္ ႏွစ္ဆအေလ်ာ္ျပန္ေတာင္းမွာ *

* အခုေမာင့္ကို လက္ခံလိုက္တာလား *

* မင္းေနာ္...စကားကိုက! ဒီတစ္ညပဲအိပ္ခြင့္ျပဳမွာ ေနာက္ညထပ္လာၾကည့္ငါနဲ႕အေတြ႕ပဲ *

* ေတြ႕ခ်င္ေနတာကြာ *

ၿပီတီတီစကားေျပာဖို႔လမ္းေၾကာင္းရွာေနမွန္းငါသိတယ္။ငါသိတာမို႔လို႔ လ်စ္လ်ႉရႈလိုက္ရင္း ဟင္းခ်က္ေနရာမွာပဲ စိတ္ႏွစ္ထားလိုက္ရေတာ့သည္။ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုနဲ႕ ၾကာၾကာေနရင္ႏွလုံးေရာဂါရေတာ့မလားပဲ။

ဒီေကာင္ ဉာဏ္မ်ားေနတာကိုသိေပမယ့္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ဉာဏ္မ်ားခြင့္ေပးဖို႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိဳက္မိသည္။

ညေနက သူ႕အေပၚမွာ လြန္ထားခဲ့မိကိုျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရလြန္းလို႔ တင္းမာျခင္းေတြတစ္ထစ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ်ာ့ေပးၿပီး လိုက္ေရာေပးမလားလို႔ပါ။

ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ဘာစိတ္မွရွိလို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္။ငါမွားခဲ့တာကိုအေလ်ာ္ျပန္ေပး႐ုံပဲ။ညေနကကိစၥနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ဒီေကာင္ေခ်ာ့ခ်င္ေနမွန္းသိလို႔ အခြင့္အေရးေပးလိုက္တာ ဒါပါပဲ။

••••••• လူဆိုးေကာင္ •••••••

ကင္ခ်ီစတူးအတြက္ ၾကက္သြန္ၿမိတ္လွီးသင္ေနရာကေန ေဂ်ာင္ကုဆီကို အၾကည့္ပို႔မိျပန္သည္။အဲ့Suitက မနက္အလုပ္သြားကတည္းက ဝတ္ထားတာႀကီးမဟုတ္ဘူးလား။တစ္ေနကုန္ဝတ္ထားႀကီးကိုအခုထိ
မလဲေသးတာ အံဩလို႔မဆုံးဘူး။ေခြၽးေစာ္ေတြဒီေလာက္နံ႕ေနမွာကို မနံလို႔မ်ားလား?။

* မင္းအခန္းျပန္ၿပီး အဝတ္အစားေလးေလာက္ေတာ့ျပန္လဲဦးေလ *

ၾကည့္ေနလို႔ ဘယ္လိုမွအျမင္မသင့္ေတာ့တဲ့အဆုံး အဲ့ဒီလွ်ာရွည္လန္ဘားေကာင္ကိုစကားစမိျပန္ၿပီ။နာၿငီးဦးမယ္ ပတ္ခ္ဂ်ီမင္ေရ ခံလိုက္ေပေတာ့ကြ။

* ဟင့္အင္း မျပန္ရဲဘူး *

* ရား...!ဖုန္းမီးဖြင့္သြားေပါ့ *

* ေမာင္ေၾကာက္တယ္...။ဂ်ီမင္ရဲ႕အကၤ်ီေလးတစ္ထည္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ေမာင့္ကိုေပးဝတ္ထားပါလား *

* ဆုေတာင္းေလ တဏွာ႐ူးရဲ႕ ငါ့အခန္းထဲေပးဝင္တာနဲ႕တင္ ေတာ္ေတာ္လြန္ေနၿပီကိုအကၤ်ီလာေတာင္းေနတာလား *

ေျပာင္စပ္စပ္႐ုပ္နဲ႕ မ်က္လုံးတစ္ဖတ္မွိတ္ျပလာေသးတာမို႔ မ်က္ေစာင္းပိတ္ထိုးေပးလိုက္ရေသးတယ္။အဲ့ဒီေနာက္တြင္ေတာ့ ႐ုပ္သံလိုင္းတစ္ခု၌လာေနတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ေမာင့္အာ႐ုံေတြဟာ ဂ်ီမင္ဆီမွေန တီဗီြဖန္သားျပင္ထက္သို႔ ျပန္ေရာက္သြားေလေတာ့၏။

အရံဟင္းတစ္ခ်ိဳ႕ျပင္ဆင္ၿပီး အဆုံးသတ္အေနနဲ႕ၾကက္ဥလိပ္ေၾကာ္ဖို႔လုပ္ေနပါေသာ
ဂ်ီမင္ကိုယ္တိုင္ပင္ ယင္းသတင္းေၾကာင့္လႈပ္ရွားမႈေတြတန့္သြားရၿပီး မယုံနိုင္စြာပဲနားေထာင္ေနမိသည္။ဂ်ီမင္ႏွင့္ဆန့္က်င္စြာေမာင္ကေတာ့ ေျခတလႈပ္လႈပ္နဲ႕ေလ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးၾကည့္ေနမိတဲ့ ထိုသတင္းဟာဒီေန႕ညအတြက္ေတာ့ေရပန္းအစားဆုံးျဖစ္ေနမွာေသခ်ာသေလာက္ပါပဲ။

ယေန႕မွာေတာ့ ဟန္ေဆာင္းလုပ္ငန္းစု၏
ရွယ္ယာဝင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ထို(...) ၎အား
ရွယ္ယာဝင္ဘုတ္အဖြဲ႕အစည္းမွေန တစ္ညီ
တစ္ညွတ္တည္း သေဘာတူညီမႈမ်ားနဲ႕ ထုတ္ပယ္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္ရွင္...။

သတင္းနားေထာင္ၿပီးသည္ႏွင့္
ဂ်ီမင္၏မ်က္ဝန္းမ်ားက ေက်ာေပးထိုင္ေနသူထံသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ေက်ာက္ခ်ေလေတာ့သည္။ၾကက္ဥဆက္ခေလာက္ေနေပမယ့္ ေဂ်ာင္ကုကိုပဲစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့မိတာ။

ဘာေၾကာင့္ သူ႕စိတ္ထဲထင့္သြားရတာပါလိမ့္။ဒီသတင္းက ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုနဲ႕ဘာဆိုင္လို႔ ငါ့စိတ္ထဲတစ္ခုခုသိသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနရတာလဲ။မဟုတ္ေသးပါဘူး။သက္ေသလည္းမရွိဘဲနဲ႕ငါက ဘာလို႔သံသယစိတ္ေတြဝင္ေနရတာလဲ။

* ဂ်ီမင္..ဒါ ဟိုမိန္းမႀကီး မဟုတ္လား *

ေမာင္က သူ႕ရွိရာဆီ လွည့္ၾကည့္လာခဲ့ၿပီး
လက္မေလးနဲ႕ ေနာက္ျပန္လွမ္းထိုးျပလာခဲ့တယ္ေလ။

* ငါဘယ္သိမလဲ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မွာေပါ့ *

သူ႕စကားကို ေမာင္ကေထာက္ခံတဲ့သေဘာျဖင့္ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္ျပၿပီးမွ ခ်က္ခ်င္းေရွ႕ျပန္လွည့္သြားခဲ့သည္။တစ္ဆိတ္သူ႕မ်က္လုံးေလးေတြက အျပစ္ကင္းစင္ေနသလားလို႔။
ဟုတ္မွာပါ အဲ့ေလာက္ထိလုပ္နိုင္မယ့္အင္အားမ်ိဳးေဂ်ာင္ကုမွာ ဘယ္ရိွပါ့မလဲ။

သူေဌးသားဆိုေပမယ့္ သာမန္သူေဌးသားပဲျဖစ္မွာပါ။ဟားဟား...!မ်က္ႏွာဝွက္ထားတဲ့ဆက္ခံသူက ဘယ္လုပ္လုပ္ၿပီးမ်ား ဒီအ႐ူးျဖစ္မွာတဲ့လဲ။အေတြးေတြေခ်ာ္ေနျပန္ၿပီ ပတ္ခ္ဂ်ီမင္ေရ။ေခါင္းေလးကိုဘယ္ညာခါယမ္းလိုက္ၿပီး ၿပဳံးလိုက္မိေတာ့တယ္။

ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက တကယ္ပဲဆက္ခံသူျဖစ္ေနရင္ေရာ?ရွယ္ယာဝင္ေတြလိုမ်ိဳး ငါ့ကိုထုတ္ပစ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။သူ႕အေပၚမွာ
ငါေကာင္းခဲ့ဖူးတာဘာမွမရွိဘူးေလ။တကယ္ပဲဆက္ခံသူလား?မဟုတ္ဘူးလား။

* ေမာင့္ကို အဲ့ေလာက္ထိစိုက္ၾကည့္မေနပါနဲ႕ *

အေငးလြန္ေနတုန္း ေမာင့္အသံကို႐ုတ္တရတ္ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ဂ်ီမင္သည္မ်က္ႏွာနီနီေလးျဖင့္ လြင့္ခ်င္ခ်င္အာ႐ုံေတြကို မနည္းျပန္စုစည္းလိုက္ရၿပီး လက္က်န္ၾကက္ဥေလးကို အိုးထဲထည့္ကာအလုပ္ရႈပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေတာ့သည္။

ဒီေကာင္ အၾကားအျမင္ရေနတာမ်ားလား။ငါၾကည့္ေနတာကို ဘယ္လိုသိတာလဲ။

* ေမာင့္ဂ်ီမင္ ဘာေတြေတြးေနလဲ ေမာင္သိတယ္။ေမာင့္ကိုအထင္ႀကီးမေနနဲ႕ ဆက္ခံသူကေမာင္မဟုတ္ဘူး..အဟက္!ေမာင္က ဘာေကာင္မွမဟုတ္ဘူး။ဒီအတိုင္း မင္းရဲ႕ေမာင္..!
ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုပဲ *

မဟုတ္လည္းၿပီးေရာေပါ့။စကားက အင္မတန္မ်ားတယ္။ငါၾကည့္မရတာလည္း အဲ့ဒါေတြပဲ။ၾကက္ဥလိပ္ေလးကို ညီညီညာညာလွီးျဖတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ပန္းကန္ငယ္ေလးထဲတြင္ပုံေဖာ္လိုက္ေတာ့သည္။

ခ်က္ျပဳတ္လို႔အားလုံးၿပီးသြားေပမယ့္ ကင္ခ်ီစတူးအိုးကိုခ်၍မရေသးတာမို႔ မီးဖိုခုံေပၚလက္ေထာက္ရပ္ေနလိုက္ၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေမႊေပးေနရေသးသည္ေလ။အမွန္ဆို
ငါေရခ်ိဳးပစ္ခ်င္ေနၿပီ။

ဒီအတိုင္း ဗိုက္ျဖည့္လို႔ရတာတစ္ခုခုစားၿပီး အိပ္ရာထဲဝင္ေခြ႕လို႔ရေနပါရက္နဲ႕ အက်ိဳးနည္းဧည့္သည္ႀကီးေၾကာင့္ မခ်က္စဖူးဖြယ္ဖြယ္ရာရာေတြခ်က္ေပးေနရတယ္လို႔။ဟင္အိုးၾကည့္ထားေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းလို႔ရေပမယ့္ငါမေတာင္းခ်င္ဘူးေလ။

အဲ့လိုသာလုပ္မယ္ဆို ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အေနအထားႀကီးကဘာနဲ႕တူသြားမလဲ...?။
အဲ့ေလာက္ထိ နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္းႀကီးေတြမေတြးခ်င္ေသးလို႔ အိမ္မွာထမင္းတစ္နပ္
လာစားတဲ့ဧည္သည့္တစ္ေယာက္လိုပဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးဆက္ဆံခ်င္ပါတယ္။

၎ေနာက္တြင္ေတာ့ ေဂ်ာင္ကုဟာသူ႕ရွိရာဆီထလာခဲ့ၿပီး သူဝတ္ထားသည့္ေအပ႐ြန္၏
ခါးစည္းႀကိဳးကို ဆြဲျဖည္လာတာေၾကာင့္
အထိတ္တလန့္ျဖစ္ရျပန္ၿပီ။

မ်က္ႏွာေလးကိုတည္တင္းပစ္လိုက္ၿပီး
ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္ေပးမိတယ္။မဟုတ္တာလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနရင္မင္းေသၿပီသာမွတ္လို႔ေတးထားလိုက္ရင္းေပါ့။

* ေမာင္ဆက္လုပ္ထားလိုက္မယ္ ေမာင့္ဂ်ီမင္က ေရသြားခ်ိဳးေတာ့ *

* ေက်းဇူးပဲ *

တကယ္ေရခ်ိဳးခ်င္ေနၿပီမို႔ ေမာင့္လက္ထဲ
ေအပ႐ြန္ကိုထိုးထည့္ေပးလိုက္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္မွထြက္ဖို႔ျပင္ရေတာ့သည္။ေဘးစင္မွာပုံေနတဲ့ ေဆးစရာတစ္ပုံတစ္လင္ကိုေမာင္ကစေဆးဖို႔ျပင္ေနၿပီေလ။

အိမ္ထဲမွာ ကိုယ္မဟုတ္တဲ့တစ္ျခားတစ္ေယာက္ ကိုယ္နဲ႕အတူရွိေနေသးတယ္ဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးတာေတာင္မရဲတရဲနဲ႕။
ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုကိုေၾကာက္ပါတယ္။ငါၾကာေနလို႔ သူစိတ္မရွည္ရင္...! အခန္းတံခါးဖ်က္ဝင္လာမွဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဂ်ီမင္လည္း ေရအျမန္ခ်ိဳးခဲ့ရပါတယ္ေပါ့။suitႀကီးတကားကားနဲ႕ ေခြၽးတလုံးလုံးသံတစ္လုံးလုံးနဲ႕အပူသယ္ႀကီးကို
ၾကည့္ၿပီးစိတ္ဆင္းရဲလွၿပီမို႔ ကိုယ့္ညအိပ္ဝတ္စုံေတြထဲမွေန အႀကီးဆုံးတစ္စုံကိုေပးဝတ္ထားဖို႔ျဖစ္လာရၿပီ။

* ေရသြားခ်ိဳး ၿပီးရင္ ဒါကိုဝတ္ထားလိုက္..
ငါ့အခန္းထဲမွာ ေရခ်ိဳးခန္းရွိတယ္ *

ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ ဂ်ီမင္ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးက
ရွင္းသန့္လို႔ေနၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ ေမာင္ျဖင့္အခ်စ္ပိုရျပန္သည္။ခပ္ရဲရဲႏွာေခါင္းေလးကို ဖြဖြဆြဲလိုက္ၿပီးက်ီစယ္ေလေတာ့ ဂ်ီမင္ကမ်က္ေစာင္းထိုးလာခဲ့တယ္။

အခ်စ္ခ်င္းၿပိဳင္ဘယ္သူနိုင္ဆို ဒီပြဲမွာေမာင့္အခ်စ္ကိုစိန္ေခၚရဲမယ့္လူ ရွိလာမယ္မထင္။
ေမာင္ဟာ ၿပဳံးစိစိမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ဂ်ီမင္လက္ထဲက ညအိပ္ဝတ္လးကိုလွမ္းယူလိုက္ၿပီး ဂ်ီမင္အခန္းထဲကိုေျပးဝင္သြားပါေတာ့သည္။

ခႏၶာကိုထြားထြားႀကီးနဲ႕မွမလိုက္ အျပဳအမူေတြက ကေလးေလးတစ္ဦးႏွယ္ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည့္ေမာင့္ေၾကာင့္ သူသတိလက္လႊတ္ျဖင့္ ၿပဳံးေနခဲ့မိပါသည္။ေဂ်ာင္ကုကိုေစာင့္ေနရင္းနဲ႕ ဟင္းပြဲေတြကိုျပန္ေႏႊးေနလိုက္တယ္။

* ဂ်ီမင္...အကၤ်ီကေမာင္နဲ႕နည္းနည္းေသးေနသလားလို႔ *

ေမာင္ဟာ အေလာတႀကီးျပန္ထြက္လာခဲ့ၿပီး
ဂ်ီမင္ေရွ႕ ေျခစုံရပ္ျပကာ သူအဆင္မေျပေၾကာင္းကို ခပ္ခြၽဲခြၽဲေလးေျပာျပလာသည္။
ဂ်ီမင္ကေတာ့ ေမာင့္ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီးရယ္ခ်င္ေနပုံရတယ္။သို႔ေသာ္ မရယ္ခဲ့ပါဘူး။

* ငါ့ဝတ္စုံထဲ အႀကီးဆုံးဆိုလို႔ ဒီတစ္ထည္ပဲရွိတာ...တစ္ညတစ္ေလပဲကို ။ဂ်ီးမ်ားမေနဘဲဝတ္ထားလိုက္ေတာ့ *

* ဟာကြာ...!ေမာင့္စတိုင္လ္ကို မင္းဖ်က္ၿပီ။ေမာင့္ဂ်ီမင္ရာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးမ်ား ဒီေလာက္ထိေသးေကြးေနရတာလဲလို႔.. မျဖစ္ေတာ့ဘူး မင္းကိုႏြားနို႔မ်ားမ်ားတိုက္ေပးရမယ္ *

* မင္းကသာ ဆိုဒ္လြန္ေနတာေလ မင္းကို မင္းလည္းျပန္ၾကည့္စမ္းပါဦး လူကလူနဲ႕တူေသးရဲ႕လားလို႔ ဟားဟား...!တျဖည္းျဖည္းနဲ႕
ေဂၚဇီလာ႐ုပ္ေပါက္ေနၿပီ *

ဆက္၍ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕
ဂ်ီမင္က ဗိုက္ႏွိပ္ၿပီးေတာ့ကို ခြက္ထိုးခြက္လန္ေအာ္ရယ္ေတာ့သည္။ေမာင့္သည္ အရွက္ေျပလည္ဂုတ္ေလးအား ကုတ္လိုက္ပြတ္လိုက္ႏွင့္ ထမင္းစားခန္းထဲေျပးဝင္ပါေတာ့သည္။

ဝတ္စုံကဘယ္လိုပင္ ဆိုဒ္လြန္ေနတယ္ေျပာေျပာ ေမာင္ဝတ္လိုက္ေတာ့ၾကည့္ရဆိုးၿပီးရယ္ခ်င္စရာေကာင္းေနတာေတာ့အမွန္ပါပဲ။
ပခုံးအက်ယ္ခ်င္းက မတူတာမို႔အကၤ်ီ၏လက္ေတြမွာ ေမာင့္လက္ဖ်ံေလာက္ထိတိုတက္ေနၿပီး လက္ျမႇောက္လိုက္ရင္ဗိုက္ကေပၚေနေသးတယ္ေလ။

အကၤ်ီေတာင္အဲ့ေလာက္ထိၾကည့္ရဆိုးေနတာ ေဘာင္းဘီဆိုေျပာမေနပါနဲ႕ေတာ့ ေျခသလုံးအလယ္ထိပဲအရွည္ေရာက္တဲ့ေဘာင္းဘ္ီကတိုႏွံ႕ႏွံ႕နဲ႕။မသိရင္ ပြဲေဈးေတြမွာျမင္ေနက်
ကို႔ရို႔ကားယားဝတ္ဆတ္ႀကီးေတြနဲ႕ဂ်ိဳကာႀကီးေတြလိုလို။ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက တကယ္ရယ္ရတယ္ေနာ္။

ထမင္းစားၾကသည့္ေတာက္ေလွ်ာက္မွာလည္း အေရွ႕တည့္တည့္ကေမာင့္ကိုၾကည့္ၿပီး
ခိုးခိုးၿပဳံးမိေသးတာေပါ့။ေပၚတင္လည္းမရယ္ရဲပါဘူး။ေမာင္ကေတာ့ သူ႕ထမင္းကိုသာသူအာ႐ုံစိုက္ၿပီးစားေနခဲ့တယ္ေလ။ထမင္းစားၿပီးၾကေသာအခါ အိပ္ဖို႔အတြက္နဲ႕ျပသနာစတက္ပါေတာ့သည္။

••••••• လူဆိုးေကာင္ •••••••

အိပ္ခန္းထဲဝင္ဖို႔တာဆူေနသူေလးရဲ႕ အကၤ်ီစေလးကို လက္တစ္ဖက္နဲ႕ဆြဲဆုပ္ထားရွာသည့္ ေမာင္ဟာတကယ့္ကိုသနားစရာေလးလိုေပါ့။ဉာဏ္မ်ားၿပီးပလီပလာသာမတတ္ရင္
တကယ္ကိုခ်စ္စရာယုန္ေပါက္ေလးနဲ႕တူေနမွာေသခ်ာတယ္။

* ေမာင္ ဘယ္နားေလးမွာအိပ္ရမလဲဟင္ *

* အဲ့မွာအိပ္ေလ *

ေမာင္ထိုင္ေနတဲ့ဆိုဖာကို ေမးေငါ့ျပလိုက္ကာခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲအေျဖျပန္ျပဳသည္။ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုနဲ႕ တစ္ညလုံးအတူတူရွိေနရမွာဆိုေတာ့
ငါကဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုပရိုမတ္ျဖစ္ေနမွသင့္ေတာ္မွာေပါ့။ဒီေကာင့္လက္ထဲမပါသြားအေရး
ငါ့ကိုယ္ငါကာကြယ္ရလိမ့္မယ္။ဒီေကာင့္လို
ဉာဏ္မ်ားသင့္လည္းမ်ားရမွာေပါ့။

* ဆိုဖာမွာလား *

ဆိုဖာကို လက္ညိုးထိုးျပလာခဲ့ၿပီး မ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ျပေနတဲ့ သေကာင့္သားမွာ လုံးဝကိုရိုက္သတ္ခ်င္စရာအေပါက္အလမ္းနဲ႕။ငါပဲေသြးတက္ရလြန္းလို႔ အရင္ဂန့္မလား?ဒီေကာင္ပဲတဏွာ႐ူးလြန္ၿပီးဂန့္မလား?ႏွစ္ခုတည္းကေတာ့ တစ္ခုပဲ။

* ေအးေလ ဆိုဖာမွာမအိပ္လို႔ မင္းကဘယ္မွာအိပ္ခ်င္ေနတာတုန္း *

* မင္းအခန္းမွာ ေမာင္အိပ္လို႔မရဘူးလားဟင္...အတူတူအိပ္မယ္ေလ *

* ဘာ!!!ေသနာေကာင္ ငါ့အခန္းထဲေရာက္ေနတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ မင္းယုတ္ကမ္းဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႕ေနာ္။အခုခ်က္ခ်င္း မင္းျပန္လိုက္ေတာ့ *

တစ္ခန္းထဲအတူတူအိပ္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္တဲ့ကိစၥႀကီး။ရိုးသားတဲ့စိတ္ေတြအရင္းခံနဲ႕ဆို အေၾကာင္းမဟုတ္ေပမယ့္ သူကငါ့ကိုႀကိဳက္ေနၿပီး ငါရင္ခုန္ေနတာကလည္းသူ႕ကိုေလ!ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး လိုက္ေလ်ာေပးလို႔ရပါ့မလဲ။

ၿပီးေတာ့ အခန္းကႏွစ္ခန္းရွိေပမယ့္ ေဘးခန္းက စတိုခန္းလုပ္ထားတာေလ။ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး လူတစ္ေယာက္ကို ပစ္စလတ္ခတ္သိပ့္လို႔ျဖစ္ပါ့မလဲ။ဒီဆိုဖာက အေကာင္းဆုံးပဲကို ဂ်ီးမ်ားမေနဘဲ အိပ္လိုက္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး။

စိတ္တိုတိုနဲ႕ေအာ္ပစ္လိုက္ၿပီးမွ အားနာရျပန္ၿပီ။သူကိုက မဟုတ္တဲ့ေနရာမွာဂ်စ္တိုက္လြန္းတာကိုး...။

* ေမာင့္ကိုမေအာ္ပါနဲ႕ ဂ်ီမင္ရယ္ *

ေမာင့္ကိုလ်စ္လ်ႉရႈ႕လိုက္ၿပီး အခန္းထဲကေခါင္းဦးတစ္လုံးနဲ႕ေစာင္ပါးေလးတစ္ခုကိုဆြဲယူလိုက္ကာ အခန္းျပင္ျပန္ထြက္လာၿပီး
ဆိုဖာမွာခပ္ေတာင့္ေတာင့္ေလးထိုင္ေနပါေသာ လူဆိုးေကာင္အား ရပ္ၾကည့္ေနမိျပန္သည္။

ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာၿပီးေတာ့မွ ဆိုဖာဆီ
ပစ္တင္ေပးလိုက္ၿပီး အခန္းထဲျပန္ဝင္ေျပးကာ ခုတင္ေပၚေျပးတက္လိုက္ရင္းအိပ္ဖို႔အတြက္အသင့္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီေလ။ဒီရာသီက ေစာင္နဲ႕ထုပ္ၿပီးေကြးဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးပဲမဟုတ္ဘူးလား။

••••••• လူဆိုးေကာင္ •••••••

ဘယ္လိုဘယ္လိုအိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိေပမယ့္ သူျပန္နိုးလာေတာ့ ညလယ္ေတာင္ေရာက္ေနခဲ့ၿပီေလ။မိုး႐ြာေနတာလား။မိုးၿခိမ္းသံျပင္းျပင္းေတြကို ဒီလိုအလုံပိတ္အခန္းထဲကေနေတာင္အတိုင္းသားၾကားေနရတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးမိုးသည္းေနမွန္းသိလိုက္ရတယ္။

မွန္ျပတင္းကေန ျမင္ေနရတဲ့လွ်ပ္စီးလိႈင္းေတြက တကယ့္ကိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလွ၏။ျပန္အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ သူမ်က္လုံးမမွိတ္ခင္မွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ေယာင္လာၿပီးေနာက္ ခုတင္ေပၚကေန ကမန္းကတန္းေျပးဆင္းလိုက္မိေတာ့သည္။

ဆိုဖာထက္မွာခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက်ဳံ႕ေကြးထားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ရီေနရွာသည့္ဒီေယာက်ာ္း!။သန္မာရဲ႕သားနဲ႕ေပ်ာ့ညံခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာမ်ားလား။ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက လူကိုစိတ္ပူရေအာင္သိပ္လုပ္လြန္းတယ္။

အခုငိုေနတာမ်ားလား။တစ္ကိုယ္လုံးလည္းတုန္ရီေနၿပီးေတာ့ အဲ့ေလာက္ထိေတာင္အေမွာင္ကိုေၾကာက္ရသလား...။လူကိုအျမင္ကပ္ေပမယ့္ အဲ့မ်က္လုံးျပဴးျပဴးထဲက မ်က္ရည္ေတြကို ငါမၾကည့္ရက္လို႔
ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ ငါစိတ္ေကာင္းဝင္ေပးလိုက္ပါ့မယ္။

ေစာင္အပါးေလးေအာက္က ကိုယ္လုံးထြားထြားႀကီးမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ
ခ်မ္းေနလိုက္မလဲ။စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႕ေစာင္အပါးေလးပဲ တမင္ထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္ရွိသလိုခံစားသြားရၿပီး ဒီေကာင့္အေပၚမွာ အလြန္အမင္းကိုစိတ္ပူသြားရတယ္။

* ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု...မင္းအဆင္ေျပလား *

* ဂ်ီမင္လား...ဟင့္!ေမာင္အဆင္မေျပဘူး *

ေခါင္းေလးပင္ေဖာ္မလာခဲ့ဘဲ ေစာင္ထုပ္ၾကားထဲကေနေမးလာတဲ့အသံေလးဟာ
ရွိုက္သံေလးေတြေရာေထြးလ်က္။ဖ်ားလို႔
မျဖစ္ဘူးေနာ္။

သင့္ေတာ္၏မေတာ္၏ေတြ စၪ္းစားမေနေတာ့ပါဘူး။ေစာင္ကို ဆြဲလွန္ပစ္လိုက္ၿပီးမ်က္ႏွာေလးကိုေရာ သူ႕လက္ေတြကိုေရာ
ကိုယ့္လက္ဖဝါးျဖင့္လိုက္စမ္းၿပီးအပူခ်ိန္တိုင္းေနမိသည္။

* တစ္ကိုယ္လုံးလည္းေအးစက္ေနတာပဲ *

* ေအးတယ္~ဖက္ထားေပးပါလားကြာ *

သူ မျငင္းဆန္နိုင္ခဲ့ဘူး။မၾကည့္ရက္စြာဘဲ
ဆြဲဖက္ေပးလိုက္ၿပီး ေခါင္းေလးကိုပြတ္သပ္ေပးလိုက္ကာ ေမာင့္စိတ္လုံၿခဳံသြားေစဖို႔ အတတ္နိုင္ဆုံးေဖးမခဲ့တယ္။ေမတၱာေတြဟာအေအးခ်မ္းဆုံးပါပဲ။

* ထ ငါ့အခန္းထဲလိုက္အိပ္ *

ဂ်ီမင္စကားဆုံးေအာင္ေတာင္နားေထာင္မေနေတာ့ပါဘူး။အိပ္ေနရာမွေန ဝုန္းခနဲထရပ္လိုက္တာမို႔ ဂ်ီမင္ခမ်ာ ေမာင္တစ္ေယာက္ ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းနားမလည္နိုင္ေတာ့ပါ။အခုလိုက်ေတာ့လည္း ေမာင္ဟာေမာင္ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ...သြက္လက္ေနလိုက္တာမွ လွ်ပ္စီးလတ္ေနသလားလို႔။

* တကယ္လား *

ေမာင့္ရဲ႕႐ႊန္း႐ႊန္စားစားမ်က္လုံးႀကီးေတြ။ေမာင့္အၿပဳံး ေမာင့္စကားအသြားအလာေၾကာင့္ ဘာေတြေတြးေနသလဲကို ဂ်ီမင္လိုက္ေတာ့သည္။ေဖာက္လာၿပီ အခ်ိဳးကတစ္ဆတ္မွမေျပဘူး။ႏွာဗူးအက်င့္ ႏွာဗူးအႀကံ
ႏွာဗူးအေတြးနဲ႕ တကယ့္တဏွာ႐ူးေကာင္။

ဂ်ီမင္ဟာ ေမာင့္လက္ေမာင္းေတြကို
တဖ်တ္ဖ်တ္ပိတ္ရိုက္ပစ္လိုက္ၿပီးေနာက္
နီနီရဲရဲမ်က္ႏွာေလးနဲ႕ ထိုသို႔ေအာ္လာသည္။

* ရား!မဟုတ္တမ္းတရားေတြ ေတြးၿပီး
ယုတ္ကမ္းဖို႔ႀကံစည္မေနနဲ႕ ငါ့အကြၽမ္းက်င္ဆုံးအလုပ္က ဓားကိုင္တာကြ!မင္းဗိုက္ထဲက ကလိစာေတြအေကာင္းတိုင္းက်န္ခ်င္ေသးတယ္မလား...!ေအးဒါဆို မင္းစကားေျပာဆင္ျခင္ပါ ဂြၽန္တဏွာ႐ူးရွီး *

* အြန္းပါ ေမာင္မယုတ္မာပါဘူး။မင္းသေဘာမပါဘဲနဲ႕ မင္းအသားကိုလက္လႊတ္စပယ္မထိဘူးေနာ္။ေမာင့္ကိုယုံ *

လူလည္ေကာင္သည္ စကားေျပာလိုက္ရင္ သူ႕ဘက္သူသိပ္ယွက္လြန္းပါတယ္။မင္းသေဘာမပါရင္ မထိဘူးဆိုေတာ့...မင္းသေဘာပါရင္ေတာ့ ထိပစ္မွာ ယုတ္ကမ္းပစ္မွာဆိုတဲ့သေဘာပဲမဟုတ္ဘူးလား။

သူကသာ ေဒါသေတြထြက္ေနရတာ အဲ့ဒီဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုမွာေတာ့ ခုတင္ေပၚေျပးတတ္သြားၿပီး ခုတင္အလယ္တြင္ေမွာက္ခုံႀကီးနဲ႕ေမွာက္အိပ္ေနၿပီေလ။ဒီေကာင္ကိုအရႈံးေပးလိုက္ဖို႔ဘယ့္္ႏွယ္ရွိစပါ့မလဲ?မထူးေတာ့တဲ့အဆုံး
သူပါခုတင္ေပၚေနရာယူလိုက္ရေတာ့သည္။

" ျဖန္းးးးး*

ဒါကေတာ့အရိုက္ခံလိုက္ရတဲ့အသံပါ။ဘယ္ေနရာကိုရိုက္တာလည္းလို႔ ေမးလာၾကရင္
ရွက္ရွက္နဲ႕ပဲ တင္းပါးကိုရိုက္လိုက္တာပါလို႔
ငါအေျဖျပန္ေပးပါ့မယ္။ဘယ္သူ႕ကိုဘယ္သူကရိုက္တာလဲဆို ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုကိုငါရိုက္လိုက္တာေလ။

ေမြ႕ယာေပၚမွာကားယားႀကီးကားၿပီးသူကအိပ္ေနေတာ့ ငါကဘယ္မွာဆင္းအိပ္ေပးရမွာလဲ။ေတာ္ေတာ္လူပါးဝလြန္းတဲ့ေကာင္ကို အဲ့ေလာက္ေလးပဲရိုက္တာက ငါအနိုင္မက်င့္ခ်င္လို႔သက္ညွာေပးလိုက္တယ္လို႔မွတ္ပါ။

* အဲ့ဒီဖက္္မွာအိပ္!ဒီမွာ ဒီစည္းကိုေတြ႕လား
ေက်ာ္လာဖို႔မစၪ္းစားနဲ႕ေနာ္ အိပ္ေနရင္းနဲ႕ ဘဝကူးေပးလိုကြမယ္ *

ႏႈတ္ခမ္းစူစူေလးနဲ႕ သက္ရွိေႂကြ႐ုပ္ခေလးဟာစူပုတ္ပုတ္ေလးျဖင့္ စူေအာက္ေနခဲ့သည္။လက္ညိုးပိစိေလးက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ေမြ႕ယာထူထူကို စည္းတားသလိုမ်ိဳးလက္ေလးနဲ႕ အသာပြတ္ဆြဲျပၿပီး ဖက္လုံးအားခလယ္မွာထားေလၿပီး သူ႕ဘက္ေက်ာ္မလာေစရန္သတိအထပ္ထပ္ေပးရွာသည္။

စည္းတားလို႔လည္းဝ နယ္ေျမပိုင္းျခားလို႔လည္း ဝသြားေတာ့မွ ေမာင့္ကိုေက်ာေလးေပးၿပီးအိပ္ခ်လိဳက္သတဲ့။ေမာင္မယုံနိုင္ေသးဘူး ဂ်ီမင္ရယ္။အခုလိုမ်ိဳး အခြင့္အေရးေပးလာမယ္လို႔ ေမာင္ဘယ္တုန္းကမွပုံေဖာ္မၾကည့္ခဲ့ဖူးဘူး။

လက္ေလးကိုေခါက္ၿပီး ထိုတံေတာင္ဆစ္ေကြးေလးေပၚမွ အိပ္ေနတာတဲ့လား။လက္ေလးေတြေတာ့ နာေနေတာ့မွာပဲကြာ။ေမာင္ဟာ မခ်င့္မရဲနဲ႕ဂ်ီမင္နဲ႕ပိုတိုးကပ္လိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ခြေခါင္းဦးအား ၾကမ္းျပထက္သို႔ျဖည့္ညွင္းစြာပစ္ခ်လိဳက္ေတာ့သည္။

တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တိုးကပ္လာတဲ့ေမာင့္ကိုယ္ေငြ႕ရဲ႕အေႏြးဓာတ္ကို ဂ်ီမင္ခံစားလို႔ရပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ဘာစကားမွေတာ့မေျပာလာခဲ့ပါဘူး။ေအးစက္စက္လက္ထိပ္ေလးေတြအခ်င္းခ်င္းသာ ေဆာ့ကစားေနခဲ့သည္ေလ။

* ေဂ်ာင္ကု မင္း! မင္းေနာ္ *

မင္းႏႈတ္က အလိုမက်တိဳင္းထြက္အံလာတတ္တဲ့" မင္းေနာ္ "ဆိုတဲ့အသံေလးက ေမာင့္ကို
ပို႐ူးသြပ္ေစတယ္ ဂ်ီမင္ရယ္။ပိုပိုခ်စ္လာေအာင္ မင္းပဲျပဳစားေနခဲ့တာ ေမာင့္ဂ်ီမင္။

* ခဏေလးပါ ေမာင္ဖက္ထားပါရေစ *

ဂ်ီမင္ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို ေမာင္ကညင္ညင္သာသာကေလးဖက္တြယ္ပစ္လိုက္ၿပီး
ဂ်ီမင္ရဲ႕ေခါင္းေလးကိုဆြဲလိုက္ကာ သူ႕လက္ေမာင္းေပၚမွာ အနားယူဖို႔အတြက္အတင္းအၾကပ္အိပ္ခိုင္းခဲ့ျပန္ေလသည္။

* မဖက္နဲ႕ ငါမႀကိဳက္ဘူး *

* ေမာင့္ကိုအရမ္းမုန္းေနတာလား *

* အြန္းမုန္းတယ္။မင္းမ်က္ႏွာကိုမျမင္ခ်င္တဲ့အထိပဲ *

* ဟင္း!ေမာင္ကေတာ့ ခ်စ္ရပါတယ္ *

ေမာင့္ရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံက က်ယ္လြန္းလို႔
သူဂုတ္သားေတြေပၚအထိ ေမာင္ရႈထုတ္လိုက္သမွ်ေလေငြ႕ေတြဟာ ကေရာကပါးကမ္းကပ္ေနၾကပုံပါပဲ။ႏွစ္ေယာက္လုံးအေနက်ဳံ႕ေနၾကတယ္ထင္ပါရဲ႕ စကားသံေတြဟာဆိတ္ေနခဲ့ၾကၿပီး ဘာစကားမွမဆိုျဖစ္ၾက။

နီးနီးကပ္ကပ္ျမင္ေနရတဲ့ ဂုတ္ပိုးႏုႏုေလးကိုစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ၿပီး ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြက ႏႈတ္ပိုးေလးထက္တိတိရိရိထိကပ္ေနလိုက္တာမ်ား တကယ့္ကိုအံဝင္ခြင္ၾကႏွင့္ေလ။

ထိန္းခ်ဳပ္ၾကည့္ေပမယ့္ သူ႕စိတ္ေတြဟာအထိန္းခ်ဳပ္ခံလိုက္သူလိုမ်ိဳး ထိေတြ႕ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြသာ ႀကီးေနတာမို႔ ေမာင္းနမ္းလိုက္မိသည္။ဂ်ီမင္မွာေတာ့ ရွက္လြန္းလို႔ဒီခုတင္ေပၚကဆင္းေျပးခ်င္တာပဲသိေတာ့တယ္။

* ဘာလုပ္တာလဲ အသားမယူဖို႔ေျပာထားရက္နဲ႕ကို လႊတ္ေပးေတာ့ *

* အသားမယူပါဘူး ခ်စ္လို႔နည္းနည္းေလးနမ္း႐ုံပါဗ်ာ *

နမ္းၿပီးရင္း နမ္းေနခဲ့တယ္။ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြနဲ႕ထိလိုက္ကြာလိုက္ေတာင္ကစားေနေသးတာ။

* ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု !!ေတာ္ေတာ့ မနမ္းနဲ႕ဆို *

* ခ်စ္လို႔ပါ *

ထြက္ေျပးဖို႔ႀကံစည္ေနသူေလးအား ဖမ္းဆြဲကာရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းပစ္လိုက္ၿပီး ၾကားေလေသြးေတာင္အေဝးမခံနိုင္သူတစ္ေယာက္လိုႏွယ္။ေမာင္ဟာ တစ္က္တစ္ဇြတ္ထိုးမို႔ သူ႕ကိုငါေၾကာက္တယ္ ရိွန္လည္းရွိန္ပါတယ္။

* အင့္ အရမ္းမဖက္ထားနဲ႕ေလ အသက္ရႈရခက္တယ္အ႐ူးရဲ႕ *

* ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ေမာင္ေတာ့ ခ်စ္ရလြန္းလို႔ေသေတာ့မတတ္ပဲ *

ေမာင့္လက္္ေမာင္းေတြၾကား ဆက္႐ုန္းလို႔ရမွာမဟုတ္မွန္းသိတာမို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ရန္သာဆုေတာင္းရေတာ့သည္။
ခါးေပၚက လက္ေတြကိုလည္းတြန္းမထုတ္မိေတာ့သလို ကိုယ့္ေခါင္းေအာက္ကလက္ေမာင္းႀကီးကိုလည္း တြန္းမထုတ္မိေတာ့ဘူး။

ဒီပုံအတိုင္းသာတစ္ညလုံးအိပ္မယ္ဆို သူ႕လက္ကိုက္သြားရင္ တကယ္ျပသနာတက္မွာ။

* မေညာင္းဘူးလား~! *

* ဟင့္အင္း နည္းနည္းေလးေတာင္ မေညာင္းပါဘူး *

ရင္ခုန္တာက ရင္ခုန္တာမွန္ေပမယ့္ဒါကိုအခ်စ္လို႔ေခါင္းစၪၱပ္ပစ္လို႔မွမရဘဲ...။
ရင္ထဲကသိခ်င္တာေတြကို ငါေမးလို႔ရမယ္
မလားဟင္။မင္းက မလိမ္ညာဘဲနဲ႕အမွန္အတိုင္းေျပာျပေပးေပါ့။

* မင္း...အိပ္ၿပီလား *

* ဟင့္အင္း အိပ္ပစ္လိုက္ရမွာႏွေျမာလို႔ ေမာင္ ဒီတစ္ညလုံးမင္းကိုၾကည့္ပဲၾကည့္ေနေတာ့မယ္ *

* အပိုေတြေျပာျပန္ၿပီ လွ်ာရိုးမရွိတိုင္း *

ေမာင့္ရင္ဘက္ေတြကို တံေတာင္နဲ႕ေနာက္ျပန္တြတ္ပစ္လိုက္တယ္။စပရိန္လိုပဲ အၿမဲတမ္းေျပာင္စပ္စပ္လုပ္လိုက္ရမွ မင္းတစ္ေန႕တာက အားျပည့္သလိုပဲေနာ္။မင္းဟာေလ တကယ့္မနိုင္စိန္ပါလား ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုရယ္။

* မင္းငါ့ကို တကယ္ပဲႀကိဳက္ေနတာလား *

* မႀကိဳက္ပါဘူး *

* ဘာ! *

ေမာင့္အေျဖစကားက ဘဝင္မက်ခ်င္စရာေကာင္းလိုက္တာ။

* ေမာင့္ဂ်ီမင္ကိုေမာင္ကႀကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး ခ်စ္ေနရတာပါဗ်ာ *

ၿပဳံးလိုက္မိတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဂ်ီမင္ကိုယ္တိုင္သတိမထားမိလိုက္ဘူးေလ။

* ယုံခ်င္စရာရွိတယ္ဆိုေတာ့ မင္းပဲ ပလီပလာေျပာေနလိုက္ေတာ့ဟုတ္ၿပီလား *

* ေမာင့္ကိုမယုံဘူးေပါ့ *

* အြန္းမယုံဘူး ငါမင္းကိုနည္းနည္းေလးမွ
မယုံဘူး *

* အာရီဂူး ဝမ္းနည္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ။ေမာင့္ႏွလုံးသားေလးနာသြားရၿပီ ဘယ္လိုလုပ္ျပမွ ေမာင္ခ်စ္တာကိုယုံေပးမွာလဲ *

* ယုံတာမယုံတာက ငါ့က႑ပါ မင္းဘက္ကအေျပာနဲ႕အလုပ္နဲ႕ညီ-မညီကိုေတာ့ ငါကဆတ္ဆတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနဦးမွာ *

* ဒါဘာလဲ?ေမာင့္ကို အခြင့္အေရးေပးလိုက္တာလားဟင္ *

* ငါအဲ့လိုမေျပာမိပါဘူးေနာ္ *

* aya...ေျပာၿပီးစလစ္ပဲ မရေတာ့ဘူး!အခုကစၿပီး "ေမာင္"မင္းကိုအတည္ခ်စ္ျပေတာ့မွာမို႔ မင္းသာျပန္ခ်စ္ဖို႔ျပင္ထား *

* အေျပာေတြေစာမေနလြန္းဘူးလား။ေလႀကီးလြန္းေနၿပီ ငါမင္းကိုၾကည့္မရေနတာေနာ္ မ်က္ႏွာ႐ူးလာထမေနနဲ႕ဂြၽန္တဏွာ႐ူးေလး *

* အေျပာႀကီးတာမဟုတ္ဘူးေမာင့္ဂ်ီမင္ရဲ႕။တကယ္ခ်စ္ျပေတာ့မွာပါဆို တကယ္တကယ္!ေမာင့္ခ်စ္ျပေပးမႈေအာက္္မွာ
သည္းသည္းလႈပ္အခ်စ္ခံဖို႔မင္းသတၱိရွိၿပီလား *

* အ႐ူး!မင္းက ႏွာဗူးေကာင္ပဲ *

* မင္းေျပာေတာ့လည္း ေမာင္ကတကယ္ႏွာဗူးေကာင္ ျဖစ္ျပရေသးတာေပါ့ကြာ။မင္းကိုပဲ ဗူးမယ့္Limited Edition ႏွာဗူးေလးပါဗ် *

ဒီလိုပါပဲ ေမာင့္နဲ႕ဂ်ီမင္က တက်တ္က်တ္ဆက္ဆံေရးေလးထဲကေနမွ အတြယ္တာဆုံးရစ္ပတ္ထားၾကတာဆိုလည္း မမွားနိုင္ေလာက္ပါဘူး။ရင္ခုန္သံေတြကာရံညီဖို႔ဆို ဘယ္ကဗ်ာမွေရးဖြဲ႕စရာမလိုပါဘူး။

အခ်စ္ဆိုတဲ့ဗိုင္းရပ္တစ္မ်ိဳးက ရင္ဘတ္မွာ
စက္္မတပ္ထားတဲ့ေကာင္ေတြေလ။တစ္နည္း
နည္းေျပာျပရရင္ေတာ့ ဆြဲငင္အားသိပ္ျပင္းလြန္းလို႔ ထန္းခ်ဳပ္လို႔ေတာင္မရနိုင္ေတာ့တဲ့ရင္တြင္းဗိုင္းရပ္ကို... အခ်စ္ရဲ႕ရင္ခုန္သံလို႔ေခၚတြင္ၾကပါသတဲ့။

* အနားအရမ္းမကပ္နဲ႕ မေနတတ္ဘူး *

* ေမာင့္ကိုမေၾကာက္ပါနဲ႕ ဖက္ထားခ်င္႐ုံကလြဲၿပီး အသားမယူဘူးေနာ္ *

ေမာင္က ခါးသိမ္သိမ္ေလးကိုပိုဆြဲကပ္ပစ္လိုက္တာမို႔ ဂ်ီမင္ခမ်ာျငင္းဆန္ခ်ိန္ေတာင္မရခဲ့ပါဘူး။ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးေနခဲ့တာမို႔ ေမာင့္မွာေမတၱာေတြပိုရျပန္ပါၿပီ။

* မင္းေျခဖ်ားေတြေအးေနတယ္ေဂ်ာင္ကု အရမ္းခ်မ္းေနလို႔လား *

ႏွစ္ေယာက္ၾကား ၾကားေလမတိုးနိုင္ေအာင္ကပ္ထားၾကတာမို႔ ေမာင္နဲ႕ဂ်ီမင္ဟာ စြယ္ေတာ္႐ြက္ေလးနဲ႕ပင္တူေနခဲ့ပါသည္။
ေမာင့္ေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္ေပၚတြင္ ဂ်ီမင္၏ေျခဖဝါးေလးႏွစ္ဖက္က ထပ္လ်က္ျဖင့္။

* မဟုတ္ပါဘူး ေမာင္ရင္ခုန္ေနလို႔ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးေနတာေလ *

* ျဖစ္ရမယ္ ငါရင္တုန္ဖို႔လည္းထားပါဦး *

ေမာင္က ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္နဲ႕အ႐ႊန္းေဖာက္ျပန္သည္။ဂုတ္ပိုးေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းရွိုက္ေနျပန္တာေၾကာင့္မို႔ ေမာင့္ကိုမ်က္ေစာင္းလွည့္ထိုးရေသးတယ္။မ်က္ေစာင္းထိုးျပဖို႔ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ခဲ့ပါဘူး။

* ေခ်ာက္(ေဂ်ာက္)... *

အခန္းမီးပိတ္ပစ္လိုက္တဲ့ ဂ်ီမင္ေၾကာင့္ေမာင့္မွာေၾကာက္ပါတယ္လို႔ေတာင္ အထြန့္မတတ္ရဲပါ။ၿပီးေတာ့ ေမာင့္အနားမွာ ေမာင့္ဂ်ီမင္တစ္ေယာက္လုံးအတူတူရွိေပးေနတာကို ေမာင္ကဘာေတြမ်ားေၾကာက္ျပရပါဦးမလဲ။

ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ မင္းကိုထည့္ဖက္ထားၿပီးေမာင္အားနည္းျပေနလို႔ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ဘယ္လိုပင္ စိတ္ကိုလွည့္ေတြးေတြး ေျဖေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ေၾကာက္စိတ္ကေတာ့
အရွင္းမေပ်ာက္သြားပါဘူး။

အခန္းေမွာင္ေမွာင္ေၾကာင့္ ေမာင့္ေၾကာက္စိတ္ေတြဟာ ပိုမိုအားေတာက္ေနခဲ့တာအမွန္ပါပဲ။ပိုမိုတင္းၾကပ္သြားတဲ့လက္ဖဝါးရဲ႕အထိအေတြ႕ကို ဂ်ီမင္ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။

သူ႕ကိုအပူမကပ္ေပမယ့္ေမာင္ေၾကာက္ေနတယ္ေလ။ျပင္ပရွိမိုးေတြမွာလည္းပိုမိုသည္းလာခဲ့တယ္ထင္တယ္။မိုးသည္းသံက တိုးလို႔ေတာင္မေပါက္ခဲ့ဘူးေလ။

ဂ်ီမင္သည္သူ႕စိတ္ကို တစ္ထစ္ေလာက္ေလ်ာ့ပစ္လိုက္ရင္း တင္းခံမထားေတာ့ဘဲေမာင့္လက္ဖဝါးေတြမွေန ထပ္ကိုင္လိုက္ၿပီးလက္ဖဝါးခ်င္ထပ္တူၾကၿပီးမွ လက္ေခ်ာင္းေတြခ်င္းဆုပ္ကိုင္ေပးလာခဲ့သည္။

* ငါရွိတယ္ မေၾကာက္နဲ႕ *

ပတ္ဝန္းက်င္က ဘယ္လိုပဲထင္ထင္ ဘယ္လိုပဲေဝဖန္ေနၾကပါေစ အေရးႀကီးတာကငါတို႔စိတ္ေတြပါပဲ။ေမာင့္မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာဟာ ေဘးတိုက္ေလးျမင္ေနရတဲ့ ဂ်ီမင္မ်က္ႏွာနားထိတိုးကပ္သြားခဲ့တယ္ေလ။

* ဂ်ီမင္..ေမာင့္ဂ်ီမင္ေလး *

ေမာင္ဟာ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြကို
ခပ္ေႏြးေႏြးလက္ဖဝါးက်ယ္ႀကီးနဲ႕အသာအယာထိကပ္လိုက္ရင္း ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကေတာ့ ပါးအို႔ရဲရဲေလးေတြနဲ႕ေမးဖ်ားေလးေတြနား တဝဲလည္လည္ႏွင့္...။

ပန္းပြင့္ငယ္နား ျမဴးတူးေနတဲ့လိပ္ျပာငယ္ေလးတစ္ေကာင္ပမာ ေမာင့္ရင္ခုန္သံေတြဟာလည္း ပ်ိဳမွ်စ္နိုပ်ိဳေနခဲ့၏။

* ဘာလုပ္မလို႔လဲ မင္းေနာ္ *

* နည္းနည္းနမ္းခ်င္လို႔ နမ္းခြင့္ေပးေလ *

ခြင့္ျပဳေပးသည္အထိမေစာင့္။ေမာင့္သေဘာနဲ႕ေမာင္ နမ္းခ်င္လို႔နမ္းတာျဖစ္လို႔ ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးနမ္းရွိုက္လာခဲ့တယ္။အနမ္းေတြနဲ႕ခစားျခင္းခံလိုက္ရတဲ့ ပါးအို႔ေလးေတြခမ်ာ ေႂကြက်ရေတာ့မယ့္ မက္မြန္ပြင့္ဖတ္ေလးေတြလိုမ်ိဳး ရွက္ေသြးသန္းလ်က္။

မင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ေမာင္မသိမ္းပိုက္ဝံ
ပါဘူး။ဒီအသည္းအျမစ္ႏႈတ္ခမ္းေလးက ေမာင့္ရဲ႕တားျမစ္ဇုန္ေလ။ေမာင့္ဂ်ီမင္ႏႈတ္ကေနၿပီးေမာင့္ကိုခ်စ္ပါတယ္လို႔ မဖြင့္ဟ
မခ်င္းေမာင္မက်ဴးေက်ာ္ဘူးဆိုတာကို မင္းယုံေပးပါ။

အသာအယာနမ္းရွိုက္လိုက္ေသာ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ကမ်က္လုံးေလးကို ေမာင့္သေဘာကိမွိတ္ေပးထားခဲ့တယ္။ၿပီးေနာက္္မွာေတာ့ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ဝန္းခ်င္းဆုံခဲ့ၾကျပန္ၿပီး စကားသံေတြနဲ႕အျငင္းပြားေနမယ့္အစား မ်က္ဝန္းေတြကိုသာ အၾကည့္မလႊဲနိုင္ခဲ့ၾကဘူးေလ။

* ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕
မင္းမ်က္ႏွာႀကီးကိုထပ္မျမင္ခ်င္ဘူး *

ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ရဲတက္လာတဲ့နား႐ြတ္ဖ်ားေလးေတြနဲ႕ ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးေတြက ေမတၱာပိုခ်င္စရာေလးေတြမို႔ အာခံတြင္းထဲထိငုံထားခ်င္စရာအေကာင္းဆုံးေတြအျဖစ္ ေမာင့္ႏွလုံးသားထက္ဝယ္ မွတ္ေက်ာက္တင္ထားရပါမည္။

ရွက္ေနမွန္းသိတာမို႔ ေမာင္ဟာဇြတ္တ႐ြတ္ေတြေတာင္မစမိခဲ့ပါ။ဂ်ီမင္စိတ္ေက်နပ္ဖို႔ကေမာင့္အတြက္ေတာ့ နံပါတ္တစ္ဦးစားေပးအေရးႀကီးဆုံး။ေမာင့္ဂ်ီမင္သေဘာမက်တာဆို ေမာင္လွည့္ေတာင္ၾကည့္မွာမဟုတ္ဘူး။

ဂ်ီမင္စိတ္မညိုဖို႔အတြက္ ေမာင္ဟာခပ္ေလာေလာပင္ေခါင္းၿငိမ့္ျပေလေတာ့ ဂ်ီမင္ဟာ ရွက္ရွက္႐ြံ႐ြံမ်က္ႏွာေလးနဲ႕အၾကည့္လႊဲသြားခဲ့ၿပီး လက္ထဲကေစာင္ေလးကိုမ်က္ႏွာလုံသည္အထိဆြဲၿခဳံလိုက္ေတာ့သည္။

အျပဳအမူေလးက ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္စရာေကာင္းေနလိုက္သလဲလို႔။ေမာင္က အသည္းတယားယားနဲ႕စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး တဟားဟားေအာ္ရယ္ေတာ့သည္။

ၿပီးေတာ့မွ သူ႕ေနရာသူျပန္သြားကာ လွဲခ်လိဳက္ၿပီး ဂြမ္းေစာင္ေလးနဲ႕လုံးေနတဲ့အလုံးေလးကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းပစ္လိုက္႐ုံနဲ႕အားမရစြာ ေျခေထာက္ေတြနဲ႕ပါခြထားပစ္လိုက္ေတာ့သည္။

အသက္ရႈၾကပ္ေနမွာစိုး၍ မ်က္ႏွာဖုံးထားတဲ့ေစာင္ေလးကို ေအာက္သို႔ဆြဲခ်ေပးလိုက္ၿပီး..
ေမာင္က သူ႕ေမးရိုးထင္းထင္းေလးကိုအသံျမည္အထိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတစ္ခ်က္
အနမ္းေပးၿပီးမွ မ်က္ႏွာဖူးဖူးေလးတစ္ျခမ္းလုံးရယ္ ေမးရိုးေလးႏွင့္လည္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္ကို တယုတယနမ္းရွိုက္လာခဲ့တယ္ေလ။

* အသက္ရႈၾကပ္မယ္..ေမာင့္ကိုမရွက္ပါနဲ႕ဗ်ာ
ခ်စ္လို႔ ေမတၱာရွိလို႔ ေမာင္ၾကင္နာခ်င္႐ုံပါ *

မင္းဆီကခ်စ္တယ္လို႔ၾကားရတိုင္း ငါ့ဘက္က အရင္လို" မင္းကို မုန္းလိုက္တာ " လို႔ေတာင္ ဘုဆတ္ဆတ္ျပန္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး။ရင္ခုန္တာဟာ အခ်စ္ေၾကာင့္ဆို ဒီအခ်စ္ကိုငါ အစပ်ိဳးမိေတာ့မယ္ထင္တယ္...။

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

(ဖတ္ေပးၾကသူအားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

၂ရက္အၾကာလို႔ေျပာၿပီး ကတိမတည္နိုင္ခဲ့လို႔
အားနာရင္းနဲ႕ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။
ခ်စ္လွစြာေသာ ကိုကိုး(AyeMon687)...။

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

You'll Also Like

ကျိန်စာသင့်သတို့သား By ကိုးလေး

Fanfiction

5.2K 555 9

ကျွန်တော်သာအရိပ်လေးဖြစ်ခဲ့ရင်သံသရာအဆက်ဆက်Jiminနောက်ကိုဇွတ်လိုက်နေမိအုံးမှာ Start Date~ Jan20 End Date~???

𝐒𝐓𝐀𝐑𝐆𝐈𝐑𝐋! jude bellingham¹ By · ͟͟͞͞➳❥ CJ

Fanfiction

1M 35.5K 62

𝐒𝐓𝐀𝐑𝐆𝐈𝐑𝐋 ──── ❝i just wanna see you shine, 'cause i know you are a stargirl!❞ 𝐈𝐍 𝐖𝐇𝐈𝐂𝐇 jude bellingham finally manages to shoot...

ချစ်ခြင်းတွေ ထပ်တူမကျသောအခါဝယ် By JeonJimin

Fanfiction

85.3K 5.7K 40

" အမြဲတမ်းချစ်ပေးနေခဲ့ပေမဲ့ တစ်ဖက်ကအချစ်မခံနိုင်တဲ့အခါ ပြန်ရုတ်သိမ်းသွားရုံပေါ့"

You're MINE(Complete) By ꪶꪮꪜꫀ 𝓽ꫀꪖ ☕︎

Fanfiction

504K 30K 23

မင်းကိုငါပိုင်တယ်ဆိုတာ အားလုံး သိအောင်ပြပေးရမလား?????? မင္းကိုငါပိုင္တယ္ဆိုတာ အားလုံး သိေအာင္ျပေပးရမလား??????