တာရာ သူေျပာပီးထဲက စားေသာက္ဆိုင္ကအလုပ္ထြက္လိုက္ရတာ တလေလာက္ရွိေတာ့မယ္။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့လဲ သူမကိုယ္တိုင္လဲ အဲ့လို သူမကိုထိကပါးရိကပါးေနာက္ထပ္လုပ္မွာမ်ိဳးေတြကို မခံခ်င္....အၿမဲျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတာမဟုတ္ေပမယ့္ ေနာက္တခါဆို သူမကိုယ္တိုင္လဲ အရင္တခါကလို ေအးေဆးေျဖရွင္းမိလိမ့္မည္ဆိုတာ မေသခ်ာေတာ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ဘာျပသနာမအစမပ်ိဳးခင္ ထြက္လိုက္တာပဲေကာင္းမည္ဆိုပီး ကိုယ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ ေတာ္ေသးသည္ေျပာရမည္ store ဆိုင္ကလဲ မနက္ပိုင္းအတြက္လူထပ္ေခၚေနတဲ့အခ်ိန္နဲ႔တိုးလို႔ store ဆိုင္က အလုပ္ေလးကိုပဲ မနက္ခင္းပါဆင္းရလို႔။ ကံေကာင္းတယ္ေျပာရမည္ အလုပ္တခုထဲနဲ႔ဆို သူမ ေနဖို႔စားဖို႔ေတာ့ ရပ္တည္ႏိုင္ေပမယ့္ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ေတာ့အေတာ္အလွမ္းေဝးသြားမွာ။ ေက်ာင္းျမန္ျမန္တက္ပီး ဘြဲ႕ျမန္ျမန္ရမွ ေရွ႕ေလွ်ာက္အဆင္ေျပမွာမလား.....
ဟိုေကာင္ေတြလဲ ဆိုင္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ထဲက ဒီဆိုင္ပဲ ဘာကိုဓာတ္က်လဲမသိ ခ်ိန္းတိုင္းမ်ားေသာအားျဖင့္ ဒီဆိုင္ပဲ..... တလကို ၄ ေခါက္ ၅ ေခါက္ေလာက္ကေတာ့ အနဲဆုံးေရာက္ျဖစ္ေနသည္။ သတိထားမိတာေတာ့ တလေလာက္ရွိပီ ဟိုကေလးမကို သူလာတိုင္းမေတြ႕ သူ႔ပဲပုန္းေနတာလား အလုပ္ပဲထြက္သြားတာလားမသိ။ ဘာေနေန မ်က္စိေရွ႕ေပၚမလာတာကိုက ေက်နပ္စရာေကာင္းေနပီ။
"သားႀကီး ငါေျပာတာၾကားလား"
"ဟင္ ေအးးး ေျပာ"
Menu စာအုပ္ကို ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ၾကည့္ရင္း အေတြးေတြထဲနစ္ေနတဲ့သူ႔ကို မင္းသိန္းက လွမ္းပုတ္လိုက္မွ လက္ေတြ႕ေလာကထဲျပန္ေရာက္လာသည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ေယာက္်ားေလး ၃ ေယာက္ပဲမလို႔ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိလွသည္။ ခါတိုင္းဆို ပန္းခ်ီတို႔ ေမျဖဴတို႔က ပါေသးသည္မလား။ သူတို႔ေၾကာင့္ေတာ့ ထူးပီး အေနမက်ပ္ေပမယ့္ အေတာ္စကားမ်ားတဲ့ကေလးမေတြမလို႔ အာ႐ုံေတာ့ ေနာက္ရသည္။ ဧကရီနဲ႔မတူတာအဲ့တာ ဧကရီက သူ႔ဘာသာသူေနတတ္သည္။ သူမ်ား အာ႐ုံေနာက္ေစမွာမ်ိဳးေတြကို သိသလို ေရွာင္တတ္သည္။ လူေပါင္းနပ္သည္ လ်င္သည္။ သူ ဧကရီ႕ကိုသေဘာအက်ဆုံးက social skill ပဲ ဘယ္သူမွ ဧကရီ႕ကို ၿငိဳျငင္ရတယ္ စိတ္ပ်က္ရတယ္မရွိခဲ့ဖူးေအာင္ကို ပါးနပ္လြန္းသည္။
"ဘာေတြ ဒီေလာက္ေတာင္ စဥ္းစားေနတာလဲကြာ...ဧကရီ႕အေၾကာင္းလား"
မဟာ ေရွ႕ကေရခြက္ကိုယူေသာက္ရင္း အသာအယာပဲ ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ ပီးမွ
"မဟုတ္ပါဘူး အလုပ္ကိစၥပါ....မင္းခုနက ဘာေျပာေနတာလဲ"
မဟာအလိမ္အညာသုံးပီးပဲ ေျပာလိုက္ရသည္။ ဧကရီဆိုမွ သူဧကရီနဲ႔ အဆက္သြယ္မရတာ ၂ ပတ္ေလာက္ေတာင္ရွိေတာ့မယ္။ အခ်ိန္ေတြမတူတာေၾကာင့္ သိပ္လဲ စကားေျပာရတယ္မရွိ....သူ႔မွာသာ စကားေျပာခ်င္လို႔ သတိရလို႔ ညႀကီးထိုင္ေစာင့္လဲ ဧကရီက မအားသည္ကမ်ားေနသည္။ မဟာညလုံးေပါက္ထိုင္ေစာင့္ေပမယ့္ ဟိုဘက္မွာ ဧကရီတို႔က မနက္ပိုင္း အတန္းခ်ိန္ေတြျဖစ္ေနတတ္တာမ်ားသည္။ အဲ့ေၾကာင့္လဲ သူေခၚလိုက္တိုင္း အတန္းတက္ေနတာနဲ႔ group project လုပ္ေနတာနဲ႔ အားရတယ္ကိုမရွိ။ ဒါေပမယ့္လည္း ေျပာခ်င္တဲ့သူက သူ မလို႔ ေစာင့္ရတာပဲ။
"ငါတို႔ေတြ ကမ္းေျခသြားမလို႔.....မင္းလဲလိုက္ခဲ့လို႔...."
"ကမ္းေျခ.....ငါမလိုက္ေတာ့ပါဘူးကြာ...."
"သားႀကီး မင္းအဲ့လိုေတာ့မရဘူး ၃ ရက္ထဲပါကြာ....ေဆာင္းရာသီ႐ုံးပိတ္ရက္ေတြေရာက္ေတာ့မွာပဲ....ႏွစ္တိုင္းလဲသြားေနက်ပဲကို"
မဟာေခ်ာင္ပိတ္မိသြားသည္။ ဟုတ္သည္။ ေဆာင္းရာသီ႐ုံးပိတ္ရက္ေတြဆို သူတို႔သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္ ခရီးထြက္ေနက်။ အမ်ားဆုံးကေတာ့ ကမ္းေျခေပါ့။ အဲ့မွာ မင္းသိန္းရဲ႕အေဖပိုင္တဲ့ ေဟာ္တယ္ေတြရွိေတာ့ ေအးေဆးသြားအနားယူလို႔ရတယ္ ေဆာင္းရာသီဆိုေတာ့ လူလဲသိပ္မမ်ား။ ေဆာင္းရာသီကို ကမ္းေျခသြားဖို႔ အစထြင္တဲ့သူက ဧကရီ.....ေႏြရာသီဆို ပိုပီးအသားမည္းလို႔တဲ့ မိုးရာသီက် ကမ္းေျခကပိတ္ ဒါ့ေၾကာင့္ ေဆာင္းရာသီပဲ ကမ္းေျခသြားျဖစ္ၾကတာ ထုံးစံႀကီးကိုျဖစ္လို႔.....
"လိုက္ခဲ့ပါကြာ...."
"ဘယ္သူေတြပါမွာလဲ...."
အရင္ႏွစ္ကထိ သူတို႔သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္ထဲသြားခဲ့ၾကတာ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေဝယံက အိမ္ေထာင္က်ပီးသည္မလို႔ ပီးေတာ့ မင္းသိန္းကလဲ ဒီတခါတြဲတဲ့ေကာင္မေလးကို အတည္ပုံစံျဖစ္ေနတာမလို႔ သူတို႔လဲပါမွာလား တမင္ေမးလိုက္ျခင္းပင္။
"ပန္းခ်ီနဲ႔ ေမျဖဴလဲ join မယ္တဲ့ မင္းအဆင္မေျပရင္ေတာ့....."
မင္းသိန္းရဲ႕ဆက္ေျပာမယ့္စကားေတြကို သေဘာေပါက္တာမလို႔ မဟာလက္ကာျပရင္း
"ရတယ္ ရတယ္.....သြားၾကတာေပါ့"
မဟာသေဘာတူလိုက္မွ ေဝယံေကာ မင္းသိန္းေကာမ်က္ႏွာေတြက စည္းကမ္းႀကီးတဲ့ဖေအကို လိုခ်င္တာပူဆာလို႔ ရသြားသလိုမ်ိဳး ႐ႊင္လန္းသြားၾကေတာ့တယ္။ ဒါကို အစအေနာက္သန္တဲ့ေဝယံက ထပီး
"ဟိုကေလးမကိုလဲ ေခၚခ်င္ေခၚခဲ့လို႔ရတယ္ေနာ္ မင္းတေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနမွာစိုးရင္ ဟီးဟီး.."
"ဘယ္သူ.....ဟာ မေခၚပါဘူး အေနသာႀကီး"
"ဟား ဟား ဟိုက်မွ ငါတို႔က စကီေလးေတကိုယ္စီနဲ႔ ေပ်ာ္ေန သာယာေနရင္ မင္းပဲ fifth wheel ျဖစ္မွာေနာ္ ကိုယ့္လူ"
"Fifth ျဖစ္႐ုံမကလို႔ hundredth ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ေတာ့မေခၚဘူး...."
ဆူပုတ္ပီးေျပာလိုက္တဲ့ မဟာ့စကားေၾကာင့္ ေဝယံေကာ မင္းသိန္းေကာ တခြိခြိႏွင့္ သေဘာက်ေနၾကသည္။
"ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္လား"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းႀကီး အေဖာ္မဲ့ေနမွာစိုးလို႔ေျပာတာကိုကြာ...."
ထိုေန႔က စစေနာက္ေနာက္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း၃ ေယာက္ ေန႔လယ္စာတူတူစားခဲ့ၾကသည္။ မဟာ သိပ္မလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ဒီကာလေတြမွာ ကိစၥေေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ေရာ လူေရာ ပင္ပန္းေနတာမလို႔ နဲနဲပဲအပန္းေျပရင္ေတာင္ မဆိုးဘူးဆိုပီး လိုက္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ မလိုက္ဘူးဆိုလဲ ဟိုေကာင္ေတြက ပီးမွာမဟုတ္ တဂ်ီဂ်ီနဲ႔ ပိုစိတ္ရႈပ္ရေပဦးမည္။
မနက္ ၃ နာရီထိုးပီ.... မဟာခုထိမအိပ္ရေသး..မနက္ခင္းမွာ ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္ေတြနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ရွိတာေတာင္ အိပ္ဖို႔ မစဥ္းစားရေသး။
ဧကရီ႕ကိုစကားေျပာခ်င္တာမလို႔ တေနကုန္အလုပ္ပင္ပန္းပီး အိပ္ခ်င္ေနတာေတာင္ ေကာ္ဖီ ၂ ခြက္ေသာက္ပီး ေစာင့္ေနရသည္။ ခနေနေတာ့ ဧကရီအတန္းပီးတဲ့အခ်ိန္မွန္းပီး video call ေခၚလိုက္ေတာ့ ဧကရီ ကိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ကို စိတ္ရႈပ္သလိုၾကည့္ရင္း
"ေန....မအိပ္ဘူးလား ခုခ်ိန္ထိ"
"ဧကရီ.....ကိုယ္က ဧကရီနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔"
"ေန.....ဧကရီ႕မွာ လုပ္စရာေတအမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္ မအားေသးဘူး ေန ေရာ ဘာအလုပ္မွ မရွိဘူးလား"
ေန လို႔ေခၚေနထဲက ဧကရီ စိတ္မရွည္ေတာ့တာသူသိသည္။ ေနဆိုတဲ့ နာမ္စားကို ဧကရီသူ႔အေပၚစိတ္တိုမွသာ သုံးေလ့ရွိသည္မလား။ လုလဲသူ႔ကို အလုပ္မရွိဘူးလားတဲ့...ဘယ့္ႏွယ့္ေမးလိုက္တာလဲ ဧကရီရယ္....ကိုယ့္လိုစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တေယာက္က လုပ္စရာအလုပ္ေတြမွပုံလို႔....ဧကရီနဲ႔ေျပာခ်င္လြန္းလို႔သာ။ ဧကရီ႕ဆီက ဒီလိုတုံ႔ျပန္မႈတခါမွမရဖူးတာမလို႔ စိတ္ဆိုးရေကာင္းမွန္း စိတ္တိုရေကာင္းမွန္းမသိ စိတ္ထဲေတာ့ အံ့ၾသတာေကာ ဝမ္းနည္းတာေကာေရာေထြးေနသည္။
"ဒါပဲ ဒါပဲ လုပ္စရာရွိေသးတယ္"
ဟုဆိုကာ မဟာေတာင္ ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္မရ သူမဘက္က ဖုန္းခ်သြားပီ။ ဧကရီဖုန္းခ်သြားလို႔ ခနေနတဲ့ထိ မဟာ ဖုန္းႀကီးကို လက္ထဲကိုင္ပီး ငူငူႀကီးထိုင္ေနမိသည္။ တလေက်ာ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ ဧကရီအေတာ္ႀကီးေျပာင္းလဲသြားတာ သူသိသည္။ သို႔ေသာ္ သူလဲ သူ႔အျပစ္ေတြရွိခဲ့တာမလို႔ ဘာမွေျပာခြင့္မရ။ အမွန္တကယ္ အလုပ္ေတြမ်ားေနတာသာ ျဖစ္ပါေစလို႔ပဲသူဆုေတာင္းခဲ့ရတဲ့ေန႔ရက္ေတြမ်ားလွပီ။ သူဖုန္းခ်ပီး သူဖုန္းရဲ႕ screen ကို ငိုင္တိုင္တိုင္ႀကီးၾကည့္ေနေတာ့ ဖုန္းscreen ေပၚတင္ထားတဲ့ သူနဲ႔ ဧကရီ႕ပုံေလးကို သတိထားမိသြားကာ ဧကရီ႕ကိုပို၍ လြမ္းသြားသည္။ ပုံထဲမွာ သူေရာ ဧကရီေရာ ရီေမာေနၾကတာ...မွတ္မွတ္ရရဒီပုံက ေဝယံ့မဂၤလာေဆာင္ dinner မွာ႐ိုက္ထားတာ....ရီေမာေနၾကတာ အသက္ဝင္လြန္းလို႔ သူ႔ social media account ေတြအားလုံးရဲ႕ profile ေတြကို ဒီပုံေလးထားထားတာ။ မဟာ သူ႔အေတြးနဲ႔သူ ေမ်ာေနတုံး သူမသိလိုက္တာက အေမွာင္ထဲကေန သူ႔ကို ၾကည့္ေနတဲ့သူတေယာက္ရွိတယ္ဆိုတာကို.....
တာရာ ညပိုင္းမႏိုးစဖူး ႏိုးပီး ေရဆာလို႔ ေရေသာက္မလို႔ထေတာ့ ေဘးနားက ေရဘူးက ေရကုန္ေနတာနဲ႔ပဲ ေအာက္ဆင္းယူမလို႔ အသာေလးအထြက္....ဒီခ်ိန္ဆို ဟိုလူလဲအိပ္ေနေလာက္ပီဆိုပီး ေျခသံမၾကားေအာင္ထြက္ပါတယ္ဆိုမွ....ဟိုလူက ငုတ္တုပ္ႀကီး သူ႔အလုပ္စားပြဲမွာထိုင္လို႔။ တာရာဘာရယ္ ေရေရရာရာေတာ့ မသိလိုက္ေပမယ့္ သူ႔ေကာင္မေလးကို လြမ္းေနတာ ျဖစ္မယ္။ သူ႔ဖုန္းက သူတို႔ပုံေလးကိုၾကည့္လို႔။ တာရာ ၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲ ဝမ္းနည္းလာသည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကို ကိုယ္လဲ မရဖူး သူမ်ားကိုလဲ မေပးဖူးလို႔ မခံစားတတ္ေပမယ့္ ခုလို ကိုယ့္ေၾကာင့္ ခ်စ္ရသူႏွစ္ဦးေဝးၾကတာ ေနာက္တခုက က်န္ခဲ့တဲ့တေယာက္က ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိေနေတာ့ သူ႔ခ်စ္သူကို ဘယ္ေလာက္လြမ္းေနတာ စတာေတြကို ျမင္ေနသိေနေတာ့ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးႀကီး ရင္ထဲမေကာင္း။ ဘာမွလဲ ေလာေလာဆယ္မလုပ္ေပးတတ္။ တကယ္ဆို သူ႔ကိုကြာရွင္းပီး သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔သူေနလိုက္ရင္ပီးေနတဲ့ကိစၥကို သူ႔ဘာသာေခါင္းမာေနတာ။ ကိစၥတခ်ိဳ႕က ကံေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ သူေခါင္းမာေနလို႔ ပိုဆိုးကုန္တာေတြကမ်ားသည္။ သူ႔ရဲ႕ငူေငါင္ေငါင္ပုံေရွ႕ ျဖတ္ပီးေရဘူးလဲသြားမယူခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ အသာပဲ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့သည္။
အဲ့ေန႔ညကေတာ့ တာရာလဲ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္အိပ္မရေတာ့လို႔ ဟိုလူလဲ အိပ္ေပ်ာ္ပါ့မလား ဝမ္းနည္းေနလား ေလွ်ာက္ေတြးေနမိကာ မိုးလင္းခါနီးမွ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ မနက္လင္းေတာ့ အိပ္ရာထေနာက္က်လို႔ အလုပ္က ေနာက္က်ေတာ့မယ္.....အလုပ္သြားဖို႔ကမန္းကတမ္းျပင္ဆင္ရင္း ညက လွ်ာရွည္ပီး ဟိုလူ႔အေၾကာင္းေလွ်ာက္စဥ္းစားမိတဲ့ ကိုယ့္ေခါင္းကို ျပန္ထုမိေသးသည္။ အေရးမပါတာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာ ခုေတာ့ အလုပ္ေနာက္က်ေတာ့မယ္ မိရာရာေရးး.....ငံတယ္ဆိုတာေနရာတိုင္းမေကာင္းတာသိထား သိထား....
မဟာ တညလုံးလဲ မအိပ္ျဖစ္တာမလို႔ မနက္အေစာပဲ ေရထခ်ိဳးပီး အလုပ္သြားဖို႔ျပင္ဆင္လိုက္သည္။ ခါတိုင္းဆို သူႏိုးရင္ ဟိုငတိမက အလုပ္သြားႏွင့္ေနပီ ဒီေန႔ေတာ့ မအိပ္ျဖစ္လို႔ သူအေစာႀကီး လႈပ္ရွားေနသည္ႏွင့္ သူမကလဲ ပ်ာယာခပ္ေနေအာင္ကို ဗ်ာမ်ားေနသည္။ အဲ့ေလာက္အလ်င္လိုေနရင္လဲ ဝီရိယရွိရွိေစာေစာႀကိဳထပါလားဟု စိတ္ထဲက ေျပာမိတဲ့အထိကို မ်က္စိေနာက္ေနပီ....နဂိုထဲက စိတ္မၾကည္တာလဲပါမည္ေပါ့။
အင့္...
ေသပီ ေသပီ...တာရာ ျပင္ဆင္စရာရွိတာအျမန္ျပင္ဆင္ေနတာနဲ႔ သူ႔ကိုမျမင္မိဘဲ အရွိန္နဲ႔ဝင္တိုက္မိသည္။ အေျပးတပိုင္းမလို႔ ဝင္တိုက္မိေတာ့ အားနဲ႔ တိုက္မိသလိုျဖစ္သြားတာမလို႔ ဟိုလူေကာ တာရာကိုယ္တိုင္ေကာ အင့္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ တာရာ နာသြားတဲ့ ကိုယ့္ပုခုံးကို ဂ႐ုမစိုက္အားေသး....ဟိုလူ႔ကို မရဲတရဲ ၾကည့္မိေတာ့ အမေလး ေလး ေဒါသေတြျပည့္ေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ သူမကို ခါးေထာက္ကာငုံ႔ၾကည့္ေနတဲ့ ဟိုလူႀကီး။ တာရာ နား႐ြက္ဖ်ားေတြပင္ ရဲတက္လာေတာ့သည္။ ေသခ်င္တာပါပဲေနာ္ ဟိုကမွ ခ်ိန္ကိုင္ဗုံးလို ဘယ္ခ်ိန္ထေပါက္မယ္မသိတာ ကိုယ္က တက္နင္းမိသလိုျဖစ္ေနပီ
"ဟို.... ဟို...."
ဘာလဲဆိုတာကို ထုတ္မေျပာေပမယ့္ သူ႔ေဒါသနဲ႔ သူမ်က္ႏွာထား ရႈံ႕ထားတဲ့မ်က္ခုံးေမြးေတြကိုၾကည့္ပီး အက်ယ္ႀကီးၾကားလိုက္ရသလိုပင္။
"အရမ္း နာသြားလားဟင္... ေဆာရီး ေဆာရီး ပါ ရာရာေလ....အလုပ္ အင္း ဟုတ္တယ္ အလုပ္ေနာက္က်ေနလို႔ တကယ္ မေတာ္လို႔ပါေနာ္"
မဟာ အစက မ်က္စိေနာက္ေနတဲ့ၾကားထဲ သူ႔လာ အရွိန္နဲ႔ပစ္ေဆာင့္မိတဲ့ အဲ့ငတိမကို စိတ္ေတာ္ေတာ္တိုသြားေပမယ့္ ေရွ႕မွာ လက္အုပ္ခ်ီတယ္ေတာ့မဟုတ္ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုပြတ္လို႔ မ်က္လုံးမ်ားျပဴးကာ အတင္းေတာင္းပန္ေနတဲ့ပုံကိုျမင္ေတာ့ ပါးစပ္ကေတာ့ ဘာမွထြက္မလာခဲ့။
"သြား....သြား မင္းငါ့ေရွ႕က သြားေတာ့"
"ဟင္... ဟုတ္ဟုတ္ မနာဘူးမလားဟင္"
"ငါေဒါသ ထပ္ထြက္မလာခင္ ျမန္ျမန္သြားေတာ့"
သြားပါေတာ့ဆိုမွ လွ်ာထပ္ရွည္ေနေသးတဲ့သူမကို ဒီ့ထက္ေတာ့ စိတ္ကိုထပ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့တာမလို႔ ျမန္ျမန္သြားခိုင္းလိုက္ရသည္။ သူ႔စကားအဆုံးမွာ လွစ္ခနဲေျပးထြက္သြားတဲ့သူမ သူ႔ကို အေတာ္လန္႔တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ မဟာလဲ အလ်င္လိုေနတာမလို႔ ယူစရာရွိတဲ့ file ေတြယူပီး ေအာက္မွာ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနတဲ့ေမာင္စိုးကိုေတြ႕တာနဲ႔ ကားေပၚတက္လိုက္ပီး သူနဲ႔ေမာင္စိုးတို႔ ထြက္လာလိုက္ေတာ့တယ္။
"ဒါ boss အတြက္ energy drink ပါ"
"အင္း...ေက်းဇူး"
ညက သူ မအိပ္မွန္းသိေနတဲ့ ေမာင္စိုးက ခုလိုအလိုက္တသိပင္ energy drink ကိုစီစဥ္ေပးထားေသးသည္။ ေမာင္စိုးေပးတဲ့ drink ကို သူ႔ေဘးက အေအးထည့္တဲ့ခြက္ထဲထည့္ပီး လုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္ေနေပမယ့္ စိတ္ထဲေတာ့ ေမာင္စိုးကို appretiate ျဖစ္မိသည္။ သူနဲ႔လက္တြဲလာတဲ့ ဒီႏွစ္ေတြမွာ သူ႔အလိုက္အသိဆုံး အနီးဆုံးသူမလား။
"Boss....ဟို"
"အင္း.."
"ဟို ေလ boss"
ဆက္ေျပာမယ့္စကားကို မေျပာဘဲ တဟို ဟိုနဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့ ေမာင္စိုးေၾကာင့္ မဟာ laptop ကိုၾကည့္ေနရာမွ ေခါင္းကိုမတ္လိုက္ေတာ့ ေမာင္စိုးေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေျပာမထြက္ရဲတာကိုသိလိုက္ပီ။...ဟိုငတိမ....လမ္းေပၚက သြားေနတဲ့ taxi ေတြကို တားေနတာ တစီးမွမရ လက္ကနာရီကိုၾကည့္လိုက္ ကားတားလိုက္နဲ႔ ပ်ာယာခတ္ေနတာ အိမ္ကထက္ပိုဆိုးေနသည္။
"အနားကပ္ရပ္လိုက္...."
ေမာင္စိုးတေယာက္ ဟိုကေလးမေလးကိုျမင္သည္ႏွင့္ အကူညီလိုေနမွန္းသိတာေၾကာင့္ သူ႔ဆရာ မၾကည္တဲ့ၾကားကေန ျပမိေအာင္ေခၚျပမိေသးသည္။ ဆရာနဲ႔ အနီးဆုံးေနပီး သူ႔ကိစၥအဝဝကိုလိုက္လုပ္ေပးေနက်မလို႔ အဲ့ကေလးမအေၾကာင္းကိုလဲ သူ႔ဆရာအတြက္ ေနာက္ကြယ္ကေန စုံစမ္းျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ ကေလးမေလးက ဆရာအရမ္းၾကည့္မရေလာက္ေအာင္ေတာ့ ဆိုးမေနခဲ့ပါ။ ဒါေပမယ့္လဲ သူနဲ႔မသက္ဆိုင္တဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ေရာက္လာခဲ့ေတာ့ အရာရာက သူ႔အတြက္ခက္ခဲေနမွာ က်ိန္းေသတယ္။ ဆရယကလဲ သူ႔ယုံၾကည္မႈအလြဲသုံးစားလုပ္တာေတြ လိမ္ညာတာေတြ ဟန္ေဆာင္တာေတြကို မုန္းေတာ့ ကေလးမနဲ႔ ေရွ႕မွာ ဘာျဖစ္ခဲ့လဲ မသိေပမယ့္ ႀကီးႀကီးမားမားအထင္လြဲစရာတခုခုေတာ့ ရွိခဲ့ပုံရသည္။ ခုေတာ့ သူ႔ဆရာေျပာလို႔ ေရွ႕က ကားတားေနတဲ့ကေလးမနား ကပ္ရပ္လိုက္ေတာ့ ႐ုတ္တရက္မလို႔ထင္တယ္ ကေလးမက လန္႔သြားပုံရသည္။
႐ုတ္တရက္ တာရာ သူမေရွ႕ကို ထိုးရပ္လိုက္တဲ့ကားကိုၾကည့္ေတာ့ ကားက အေကာင္းစားႀကီး taxi ေတာ့ျဖစ္ပုံမရ....ေတြးေနတုံး ေနာက္ခန္းကေန မွန္တခ်ပ္ခ်လာကာ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ ဟိုလူ႔မ်က္ႏွာေပၚလာပီး
"ကားေပၚ တက္"
"..."
"မင္းကိုေျပာေနတာ မၾကားဘူးလား ငါအခ်ိန္မရွိဘူး"
တာရာ ေတာ္႐ုံေတာ့ မပတ္သတ္ခ်င္ေပမယ့္ ဒိေန႔ ဆိုင္ကို အထက္က စာရင္းစစ္လာမွာမလို႔ တအား ေနာက္က်လို႔မရတာေၾကာင့္ သူ႔ကားေပၚတက္လိုက္လာရသည္။ ခါတိုင္းေတာ့ bus ကားနဲ႔ သြားေနက်ပါ ဒီေန႔က ေနာက္က်ေနတာေရာ အလုပ္ကလဲ ေနာက္က်မရတာေရာမလို႔ taxi နဲ႔သြားဖို႔ကားငွားေနတာ ကားကမရ လူက ေခြၽးေတာင္ပ်ံခ်င္လာသည္။ ခုေတာ့ ဟိုလူက သေဘာေတြေကာင္းလို႔ ..... ရွည္ရွည္ေဝးေဝးလဲ သိပ္မေတြးေနႏိုင္ အလုပ္အရမ္းေနာက္က်မွက ပိုပူေနရေသးသည္မလား။
"မင္း ဘယ္သြားမယ္မေျပာဘဲ ငါတို႔က ဘယ္ခ်ေပးရမွာလဲ"
"Aww ဟုတ္သားပဲ ..... Blazon centre နားခ်ေပးရင္ရပါပီ ေက်းဇူးပါ"
တာရာေျပာတာ သူေရာ သူ႔တပည့္ေကာ ၾကားပုံရမွာပါ ဘာမွေတာ့ျပန္မေျပာၾက။ ဟိုလူက သူမကိုေျပာပီး သူ႔ laptop ကိုၾကည့္ေနတာမလို႔ တာရာလဲ ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကိုၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
"မင္း အရင္အလုပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးလား"
"ဟင္....ရာရာ့ကိုေမးတာလား"
ေငးေနရင္း ေဘးက အသံသဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ေတာ့မွ အာ႐ုံကသူ႔ေပၚျပန္ေရာက္လာပီး လွည့္ေမးလိုက္ေတာ့ laptop ကိုပဲ ၾကည့္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ သူက သူမအသံၾကားမွ သူမဘက္ကိုလွည့္လာပီး
"ဒီကားထဲ မင္းရယ္ ငါရယ္ ေမာင္စိုးရယ္ပဲရွိတာ ေမာင္စိုးက ငါ့လူ ငါ့ဆီမွာလုပ္ေနတာ ငါက သူ႔ကိုေမးပါ့မလား ပီးေတာ့ ငါက ငါကိုယ္တိုင္ျပန္ပီး စကာေျပာေနတယ္ထင္ေနလို႔လား"
မင္းကိုေမးေနတာဆိုလဲ ပီးေနတာကို အဲ့လူလဲ အသက္ႀကီးလို႔ထင္တယ္ ပစိပစပ္မ်ားပီး စကားေတာ့အေတာ္ေျပာသည္။
"ဦးေနမင္းမဟာရယ္....ရာရာ့ကိုေမးတာဆိုလဲ ေျဖမွာပဲကို အရွည္ႀကီးေတြေျပာေနတယ္ ေမာတာ ရွင့္အစား"
"ဘာ...."
"အင္း ရာရာ စားေသာက္ဆိုင္ကထြက္လိုက္တာ တလေလာက္ရွိပီ"
သူေက်နပ္တဲ့အေျဖရသြားတာမလို႔ထင္တယ္ မ်က္ႏွာက ခုနကလို ေဒါသေတြနဲ႔ေတာ့ တင္းမေန။
"အလုပ္ျပဳတ္သြားတာလား"
"ျပဳတ္စရာလား ကိုယ့္ဘာသာထြက္လိုက္တာ ကိုယ့္ဘာသာဆိုတာလဲ ကိုယ့္သေဘာစစ္စစ္နဲ႔ထြက္လိုက္တာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္မွမဟုတ္ဘူး"
ေျပာခ်င္တာ သူထြက္ခိုင္းလို႔မဟုတ္ဘဲ သူ႔ဘာသာသူထြက္တာပါေပါ့ လာေသးတာ ငတိမက။ ဘာေနေနေပါ့ သူေက်နပ္တဲ့အေျဖရလို႔။ ခနေနေတာ့ ငတိမေျပာတဲ့ဆီေရာက္လို႔ ေမာင္စိုးကားရပ္လိုက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေက်းဇူးတင္စကားေျပာပီး ဆင္းသြားမွ သူတို႔လဲ သူတို႔သြားမယ့္ဆီကို ဆက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
တလမ္းလုံး ေမာင္စိုးဆရာ့ကိုၾကည့္ေနတာ ဒီကေလးမကို တမင္အႏိုင္က်င့္ခ်င္ပုံရသည္။ မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာေတာ့ အဆိုးႀကီးမဟုတ္။ သူ႔ဆရာကို ခုနကလို ျပန္ေျပာရဲတာ ဒီကေလးမပဲေတြ႕ဖူးသည္။ ၾကားထဲက ၾကားလိုက္ရတဲ့သူေတာင္ ရီခ်င္တာမလို႔ၿပဳံးစိစိျဖစ္ေနခဲ့ရေသးတယ္မလား။
"ေမာင္စိုး မင္းၾကည့္ေမာင္းေနတာ လမ္းလား back မွန္ထဲက ငါ့မ်က္ႏွာလား"
သူ ေဟာက္သလိုေျပာလိုက္မွ ေမာင္စိုး ၿပီတီတီနဲ႔ လမ္းကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ကာ ၾကည့္ေမာင္းေတာ့သည္။ ခုနက ဟိုငတိမတက္လာထဲက ေနာက္ကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္ပီးစပ္စုေနတာ မဟာ မၾကည့္ဘဲကိုသိသည္။ မဟာဆိုတာ သူမ်ားဘာျဖစ္ခ်င္ေနလဲဆိုတာ စိတ္ထဲထိသိတဲ့သူမ်ိဳးပါ....