"What should we do, Ms Del Rio? The company is in a state of panic. They are losing their confidence in you dahil ilang araw ka ding hindi nakadalo sa mga meeting. Noong nakaraan pang hindi pa nawawala ang iyong ama." Pinagsalikop ni Mr Hermano ang mga kamay nito at ngumiti ng may pang uuyam sa kanya bago tumingin sa mga board members.
Sam pressed a finger to her temple. Sumasakit ang ulo niya sa Vice-president. Alam niyang i-b-brought up nito ang ilang araw niyang hindi pag asikaso sa kumpanya. That was the time that she was still hurting from Amelia's revelation.
At ngayon nga ay kakabalik niya pa lang sa kumpanya after her father's burial.
The pressure from all sides is making her head hurt.
"Alright. Settle down, ladies and gentlemen."
She looked at them one by one. Alam niyang nasa delikadong sitwasyon siya ngayon dahil maging ang mga batang board members ay biglang naging alangan sa kanya. Aminado din kasi siyang napabayaan niya nga ang kumpanya dahil ilang araw siyang nag mukmok noon. But this time it's different. She doesn't want to hand over the company to the Vice President. That's why to appease the other board members. Siya na ang pupunta sa US para asikasuhin ang dahilan ng pag alis ng mga empleyado doon. Sigurado siyang may hindi sinasabi sa kanya ang manager doon nang ipadala nito ang written report nito.
"I will personally go there. Ako ang mag aasikaso. I'll go there, next week." She cleared her throat. "Sa ngayon I'll leave the company to Charity De Dios as my acting CEO."
She nodded to her bestfriend at lumapit ito sa unahan. Pinasa niya ang microphone dito. Cha smiled and cleared her throat.
"Hi. I am Charity De Dios of the Peak Ways Airline Industry. As you all know, our company's tag line is safety delivered to your homes. I'll safeguard Ms Del Rio's position here as the CEO in the meantime. I hope we'll get along."
Isang palakpakan ang namayani sa paligid nang sabihin iyon ni Cha.
Yung iba kasing mga older members ay napanganga. Akala siguro nang mga ito ay ang Vice President ang gagawin niyang acting CEO habang wala siya. But she can see that they are not disappointed na si Cha and itinalaga niya on her stead.
De Dios are the leading company when it comes to the airline industry. Hindi siguro inaasahan ng mga ito na kaibigan niya ang mga De Dios. Now Mr. Hermano will think twice about his moves.
Nakita niya ang pag simangot nito. But he pursed his lips and forced a smile on it.
Hindi talaga siya kumporme sa vice president. She has to guard her back from him at all times.
-------
"Nakita mo ba yung tingin ng matandang yun? He doesn't look pleased."
Cha threw her head back laughing. Sam shook her head amused at her best friend's theatrical display earlier. They are at a restaurant eating lunch nang sabihin nito iyon.
"Akala siguro ay sa kanya mo ibibigay ang posisyon as an acting CEO. Mas may tiwala ka naman sakin kesa sa kanya, no."
"Dapat hindi mo ginagalit yung matandang yun. He could be plotting something right now." Sam put the pasta in her mouth and chewed.
Cha scoffed. "Subukan niya lang galawin ako. Si Dad ang makakalaban niya. Hindi niya alam kung anong gagawin ng Dad ko sa kanya."
"I would have laughed kung hindi lang tayo andun sa harap."
Cha smiled. "Welll. Dapat tumawa ka para lalong kumunot ang noo nung matandang yun." Her besftriend nudge her shoulders. "Ano nga palang nangyari pagkatapos namin kayong iwan noon sa puntod ng Dad mo?"
Sam immediately felt her cheeks creep up with heat. Alam din siguro nang bestfried niya na gusto niyang masolo si Amelia. Unconsciously she was still seeking Amelia's presence. Kaya nang lumapit ito ay hindi niya na ito pinigilan. Her pride was immedieatly brought down dahil marupok siya. Yes, she is pero hindi niya iyon pinag sisisihan.
Amelia didn't bring up what happened. She was just comforted. At isa iyon sa mga dahilan kung bakit mahal niya ito. Amelia could set aside her feelings and be professional. Kagaya nang ginawa nito nang araw na iyon.
"S-She comforted me."
Namilog ang mata ng kaibigan niya at inilapit nito ang mukha sa kanya. Kunot ang noong inilayo niya ito by putting a finger on Cha's forehead. Tinulak niya ito gamit ang daliri niya.
Tatawa tawang bumalik ito sa upuan nito. "So ayos na kayo?"
"N-No. She just comforted me."
"Ayieh! Ang green naman ni Amelia eh. She didn't push you to talk to her. Tapos may pa comfort pa." Cha giggled and put a steak in her mouth. "Sana all may Amelia Montenegro."
"But she's still married." Napayuko siya. Nag init na naman ang sulok ng mga mata niya.
"Best malay mo naman kaya ka gustong kausapin ay para mapag usapan niyo yung ganyan. Ang tanong lang ay handa ka na bang kausapin siya?"
Sam tilted her head. Naalala niya ang huling message nito sa kanya na hindi niya ni-reply-an.
'Sam. Mag iingat ka pauwi. I love you.'
She bit her lip. Amelia stayed true to what she said na hindi siya nito iistorbuhin hangga't hindi pa siya handang kausapin ito. Tama nga siguro si Cha. Kailangan na nilang mag usap ni Amelia bago siya pumunta sa ibang bansa para asikasuhin ang kumpanya doon.
"I'll talk to her after this. Kung aalis ako next week. Dalawang araw na lang kaming magkikita. I don't want to leave hangga't di kami nag uusap. I think I'm ready Cha."
"Very good" Cha scooped another bite of a steak and put in her mouth.
Pagkatapos nilang kumain ay dumiretso na sa kumpanya ang kaibigan niya. She on the other hand stayed to call Amelia.
Ilang minuto atang nag ring ang cellphone niya bago nito iyon sagutin.
"Hello, Sam?"
Rinig niya sa boses nito ang excitement at hindi mapigilan ni Sam ang mapangiti. She feels the same way pero ayaw niyang ipahalata na na–m-miss niya na din ito. They still need to talk at ayaw niyang umasa ang puso niya.
"Amelia. I'm ready to talk to you. Magkita tayo."
"Alright. I'll text you my address."
Pagkasabi nun ay pinatay na nito ang tawag. Napailing si Sam. Mukhang excited nga talaga ito. When she received the message of the address ay saglit na kumunot ang noo niya. Hindi na ito nakatira sa bahay ni Christian? Sa naisip ay biglang umusbong ang saya sa dibdib niya.
Siya ba ang pinipili ni Amelia?
There was a lightness to her steps nang umibis siya sa sasakyan niya. She maneuvered the car out of the parking of the restaurant. Tinahak niya ang highway papunta sa sinabi nitong address. Her heart is warm habang iniisip niya ito.
She couldn't wait to get to Amelia
Huminga muna ng malalim si Sam nang makita ang tinutuluyang bahay ni Amelia. It was in a remote location at napapaligiran iyon ng mga puno. Iyon lang ang nag iisang bahay doon. It looked like an ancestral house dahil open halos ang itsura ng bahay. It was even made of glass.
Bumaba siya sa sasakyan niya at tinitigan ang gate nun. There was a guard on the guard house at tinitigan siya nito ng maigi.
"H-Hi. Andiyan po ba si Amelia?"
"Ah, kayo po si Sam? Pasok po kayo." The guard opened the small gate and led her to the huge oak door.
Muli siyang nagpasalamat dito bago ito umalis. Sam looked at the huge door and stepped towards it. Lumakas ang tibok ng puso niya. Rinig na rinig niya iyon sa tenga niya. Napahawak tuloy siya doon para pakalmahin iyon. There was a feeling of anticipation, happiness and anxiety in her. Pero andito na siya at gusto niya din namang makausap si Amelia.
She knocked on the wooden door. Nag antay lang siya nang kaunting minuto bago iyon bumukas.
Amelia's smiling face greeted her nang buksan nito ang pinto. Sam bit her lip to stop herself from smiling. Lalo itong gumanda at mukha itong blooming. Maybe it was because of the baby. Napatingin tuloy siya sa tiyan nito. There was a noticeable baby bump there.
Lumamlam ang mga mata niya. Amelia looked happy having a child. Pero sana iba na lang ang nakabuntis dito. She was happy for Amelia pero tila kinukurot ang puso niya sa isiping anak nito iyon kay Christian.
"Sam. Pasok ka."
Amelia held her hand and pulled her inside.
Sumunod na lang siya dito at hindi na nag salita pa. Napansin ba nito ang dumaang lungkot sa mga mata niya?