(A/N: Don't forget to show your support by Voting, Commenting and following me. Thank you!)
_____________
SHANIAH KHALED MAXIMUS POV
"Manong saan po dito ang daan papuntang sakaya--" tanong ko sa matandang nagtitinda ng buko.
Bigla itong umiling iling, at tinuro ang kanyang tenga. Ha? Ano meron sa tenga niya?
Pagkatapos ay tinuro nya ang karatula sa gilid ng kanyang lamesa.
'bingi ho ako'
Ay? Tumango-tango ako at kumaway sakanya bago tinahak ang daan patungo sa iba pamg nagtitinda rito.
May nakita akong nagtitinda ng prutas, agad ko itong linapitan.
Magtatanong palang sana ako, nang bigla nalng tumalikod sa akin ang nagtitinda ng mga prutas. Lah grabe siya gorl.
"Hindi ka sasagutin ng mga yan, baby." agad nag init ang ulo ko ng marinig ko ang boses ng babaeng kinaii-- hindi ko kilala.
"Wag mo ng subukan pang tumakas, kasi hindi ka naman nagtatagumpay. Handa na ang miryenda, kumain na tayo. Paborito mo ang nakahain" hinawakan nya ang aking kanay at naglakad.
"ew, germs bitawan mo nga ako?" Umirap ako at binawi ko ang kamay ko rito at nauna nang naglakad.
Ayaw ko man ay kumain ako, Ceasar salad ba naman ang inihain sa harap ko.
"Uminom ka nang tubig" inabot nya ang tubig sa akin.
"Yaya na pala kita ngayon?" Taas kilay na tanong ko sakanya.
Agad itong napatigil sa pag nguya, at tumingin sa akin.
"Kahit anong gawin mo, hindi magbabago ang pananaw ko sayo. Ibalik mo na ako sa Manila. Magkakasakitan lang tayo rito" seryoso kong sambit.
"Sabi ko naman sayo, hindi tayo uuwi hanggat hindi mo ako pinapakingga--"
"Hindi ako makikinig sayo. Hinding hindi na ulit ako magtitiwala sayo, Amara."
"Kh--khaled, pakinggan mo lang ang side ko ok na sa--"
"Saakin hindi ok, hinding-hindi kita papakinggan. Ayaw ko na marinig ang mga kasinungalingan mo." Seryosong wika ko.
Padabog akong tumayo at umakyat, agad akong pumasok sa aking silid at sinara ito ng malakas.
Nakakainis, limang araw na kami rito. Limang araw ko na siyang kasama, baka tatagal pa kami rito.
Sawang-sawa na ako sa presensya nito.
Umupo ako sa aking kama. Ang boring kahit anong gadgets wala. Kinuha lahat ng bwiset na yon.
TV lang ang meron sa kwartong ito, tumayo ako at tinungo ang bintana. Linibot ko ang aking paningin sa labas. Maganda ang resort na ito, malinis at alagang-alaga talaga.
Pagmamay-ari raw ito ng mga Wú, pamilya ng Chinese-- kaano-ano kaya ni Keizel ang nagmamay-ari nito?
Bakit kaya Cǎihóng ang pinangalan dito? Ano kayang meaning nito-- may meaning kaya ito?
Matanong nga kay Keizel kung ano meaning nito. Kahit papaano kase ay may alam ito sa Chinese.
Tumingin ako sa wall clock upang malaman kung anong oras na ba, pasado ala una na pala ng hapon.
Makapag beach nga mamaya kapag hindi na masyadong mainit
Natigil lang ako sa pag-iisip nang marinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto. Si Amara ito, kaya hindi na ako nagtangkang lingunin ito.
"Baby, hindi mo inubos ang kinakain mo kanina. Baka sumakit ang tiyan mo niyan."
"Hindi ako gutom, busog pa ako." Walang ganang saad ko, habang nakatingin sa tanawin.
Napasinghap ako nang biglang may yumakap galing sa likuran ko.
"Khaled, sorry." Nagsusumamong saad nito.
Naramdaman ko ang hininga nito sa leeg ko.
Biglang tumaas ang balahibo ko dahil sa paghalik nito sa leeg ko.
"H-hmm.." shit anong nangyayari sayo Shan? Wag kang magpadala sa ganyan! Wag marupok!
Kinalas ko ang pagkakayakap nito tsaka ito hinarap. Tinignan ko ito ng malamig.
"Wag kang dikit nang dikit saakin-- at tsaka puwede ba? Tigil-tigilan mo ang paghalik saakin. Dahil sa pagkakaalam ko wala kang karapatan." Wika ko at inirapan ito.
Iniwan ko itong nakatulala, linisan ko ang silid.
Agad akong tumungo sa kusina para uminom ng tubig, pagkatapos ay kinuha ko ang big hat na nakasabit sa estante na meron sa pinto ng kusina.
"Pwede ba akong sumama? Gusto ko din mag beach eh, may alam akong maga--" hindi ko na pinatapos si Chloe at nilagpasan ko na siya.
"Ayaw kitang kasama" I said coldly. Wala akong pakealam kung ano man ang mararamdaman niya.
"Do you have any choice? Ni hindi mo alam kung saan ka nga pupunta" mayabang na sabi niya. Napatigil naman ako sa pag lalakad.
She's right, but who cares? Bahala ng maligaw--mas ok pa yun, kesa sa makasama itong babaeng to.
Hindi ko ito sinagot at lumabas na, napapikit ako at dinama ang simoy ng hangin, ang fresh ng air, hindi puro polusyon.
Inayos ko ang sumbrerong suot ko, at naglakad palapit sa dagat. Nakangiti kong tinanaw ang kulay asul at perpektong guhit sa dulo ng dagat.
Magkahalong berde at asul ang tubig, na pagnag lalakad ako ay makikita ko pa ang nga paa ko, at ang kaonting bato sa ilalim ng tubig.
Tuningala ako at pumikit, ang sarap naman sa pakiramdam, kahit papano pala ay may magandang dulot din ang pagdala sa akin dito ng babaeng yun.
Naglakad pa ako papunta sa ilalim na parte ng dagat, hanggang tuhod ko na ang tubig ng maka-apak ako ng natulis na lamang dagat, sht tangina!
"Ahh! Aray!" Daing ko at agad na bumalik sa pang pang, umupo ako aa buhangin at agad tinignan ang paa ko, agad akong napahikbi ng makita kong may nakatusok doon na itim na tinik. Ang sakit!
"Khaled! Bakit?! Anong nangyari sayo?! Hindi ka nag iingat!" Hinihingal at nag aalala ang tono ni Amara ng kumapit ito sa akin.
"A-ang sakit!" Mangiyak-iyak kong wika.
Shit ano ba kase ang naapakan ko?!
"Manang tulong!" Pag tatawag nito sa isang kasambahay.
"Hindi ka kase nagiingat eh, lagot ako nito." Binuhat ako nito at dinala ako sa loob nang cabin
Ang sakit talaga, halos hind ko na maigalaw ang aking paa.
"Ma'am ano pong nangyari?"
"M-may naapakan po siya" tinaas nito ang aking paa, upang makita ang aking talampakan.
"Naku ma'am delikado iyan-- saglit ma'am kukuha akong suka."
"Pakibilisan manang baka mapano si Shan! Shit." Hindi parin iro mapakali.
Tinitigan ko ito, bakas parin sa mukha nito ang pagaalala.
"Ito ma'am Amara, ibuhos n’yo ang suka kung saan may mga bakas ng naapakan niyang sea urchin"
Parang kung may ano akong naramdaman dahil sa pinapakita nito saakin ngayon.
"Manang n-natatakot ako, ikaw n-na magbuhos."
Kahit hindi ko ito pinapansin nagagawa niya parin akong alagaan.
"Ok na ho ma'am Amara, baka lagnatin siya nyan. Masakit po talaga iyan." Paliwanag ng matanda
"Hindi kase nag-iingat eh hays."
Pagka rinig kong okay na ay, inapak ko na ang aking paa sa sahig--
"S-shit! Ano yong masakit sa talampakan k-- ahhh!"
Shit ang sakit pala kapag inaapak!
"Khaled! Ano ba umupo ka nga? Ang tigas ng ulo mo!" Inis na sambit nito, kaya napalunok ako. Para siyang si mama!
"m-makakatulong ho ba yung suka, manang?" Nag aalala nyang tanong kay manang Lucy--care giver ng bahay.
"Oo ma'am, yan po ang gamot ng mga mangingisda rito, Chloe hija" niligpit ni manang ang mga ginamit niya.
"Sige po..salamat po ah? Sorry po sa abala, magpahinga na ho kayo" magalang na sabi nya.
"Naku, wala iyon Hija. Lagi mo lang syang babantayan dahil minsan ay grabe kumirot" sambit ni manang Lucy bago lumabas.
"Ayos ka na ba? Masakit ba ang paa mo? May gusto kaba kaini--"
"Wala. Umalis ka na nga? Naiirita nako sayo, mas lalo lang sumasakit ang paa ko" I said harshly. Bigla naman siyang natigilan at napalunok.
My heart suddenly filled with guilt.
"G-ganun ba? Ah..okay, p-papasuyo nalang ako sa kasama natin sa bahay p-para alagaan ka" garalgal ang kanyang boses, tila iiyak na.
Nakakainis! Bakit ba hindi ko mapigilan ang bunganga ko?! But she deserves it! Right?
"Chl--" hindi ko na naitapos ang salita ko dahil lumabas na ito. Nakita ko pa ang pag punas niya sa kanyang pisngi.
Gusto ko man syang sundan at humingi ng sorry sa nasabi ko ay hindi ko na ginawa. Nakakainis mang aminin pero nagsisi ako sa sinabi ko.
Nakatulog ako dahil sa kirot ng talampakan ko, pero nagising dahil sa tao na humahaplos sa buhok ko.
"S-sorry..shan, kung palaging sakit ang naidudulot ko sayo" hindi ako dumilat ng marinig ko ang boses ni Chloe, umiiyak siya.
"Hihintayin ko kung kailan mo ako handang harapin. Ngayon, may aasikasuhin lang ako. Sana nga ay mapawalang bisa ang kasal namin dahil ikaw talaga ang gusto ko, Khaled. Iloveyou" Hinalikan nito ang aking noo.
Gusto kong hawakan ang kamay nya at ibalik sa buhok ko ng tanggalin nya ito.
"Ah, Jane mauuna na ako, baka magising pa siya at makita ako dito, ikaw muna ang bahala sakanya"
Narinig ko na ang paglakad nito palabas ng aking kwarto.
Anong si Jane muna ang bahala? Saan ba siya pupunta?