The Immortal Royalties | Tafiana [C O M P L E T E D]

EPILOGUE

Epilogue

"I'm so excited to be home."

I am now busy checking my things inside my travelling bag. Baka may makalimutan kasi ako dahil sa sobrang excited.

Hays. Mabuti naman ngayon na talagang stable na ang nararamdaman ko. I think I forgot the pain I suffered for the last long years. Finally, I feel okay lalo na't uuwi na kami sa IMLIDOWS.

It's been eight years. Oo, walong taon na mula noong nakipaglaban ako kay Reib. Eight years na ang dumaan mula noong sumasakit ang puso ko, pati rin 'tong utak ko. Eight years na mula noong nagmumukha akong baliw sa lahat. Lahat ng pain na naranasan ko for the past 8 years ay dahil sa paninibago ng katawan, pakiram at isipan ko. Epekto ito ng pagmemerge ng buong katauhan ni Skitt  sa katauhan ko.

"Guys, I love you all."

sabi ko nang niyakap ko ng mahigpit ang mga kaibigan ko. Pero bigla na lamang-

"AHH-AHG! Ang-Sakit!Ahh!"

Biglang sumakit ang puso tapos ulo ko na parang sinasaksak ito sa loob!

Napaluhod ako sa sakit!

"Tafiana!"-Nag-aalala silang lahat.

"I can't...breathe."

dug.dug.

dug.dug.

And my head is like cracking into two! Agh!

What's going on with me! I don't know what to do with my self now!

"Ahhhhh!" I shout as feel the pain running inside me.

Binuhat ako ni Rodge tapos nagkagulo na sa paligid ko. They are trying to help me with their healing powers but mas lumalala ang sakit!

"STOP! AHHHH! STOP-UGH!"

parang umiiyak na ako sa sakit. Nagblu-blur na nga ang paningin ko. Hindi ko na alam kung ano ng nangyayari sa paligid ko.

"AHHHrg!" When I shout louder than before, Nararamdaman kong mas natataranta na ang lahat!

After a while, naramdaman ko na lamang na nasa bed na ako.

"Ahhhrg!"

Nanginginig na ako sa sakit! Feels like my body's gonna give up now!

Habang sumasakit parin ang chest at ulo ko, biglang may nag pop-out sa utak ko. Those are unfamiliar scenes. Umiiyak raw ako kasi I am expecting na ibibigay sakin ni lola ang Hashierine Necklace. Nasasaktan ako kasi walang sino mang gustong makipagkaibigan sakin. Nasasaktan ako kasi mahina ako...kasi wala akong kapangyarihan. Nasasaktan ako kasi iba ako...kasi hindi ako si Tafiana!

"Ano 'to-ha..h...ah!"

Hindi ako si Tafiana? But I'm Tafiana! I am!

Kahit nilalabanan ko 'yung ginagawa ng puso't isipan ko, patuloy parin ito sa pagflaflash back!

"AHHHHHH!"

Mas lalong sumasakit If I stop myself from thinking those old memories.

Nasasaktan ako dahil nakikita kong mas mahal ka ni mommy. Nagseselos ako dahil mahal ka ng mga Dark shadow immortals. Nagseselos ako kasi makapangyarihan ka!

"Ski-"

Sounds like Skitt. Nararamdaman ko ba ang nararamdaman niyang hatred noon dahil she's now part of me?

"I hate you...I hate you, Taf-Ahhhh!"

I stopped myself! Parang nababaliw na ako. Parang I'm inside Skitt's point of view! I can't control myself!

Marami pa akong nasabi na mukhang galing sa iniisip at nararamdaman ni Skitt. Nararamdaman ko rin na parang may tinutusok ang mga immortals sakin ngayon pero hindi naman ito effective! Sumsakit parin...head to toe.

"Hahahaha! Tanga ka Tafiana! Tanga ka!"

I even surprisingly laughed despite of the pain!

Vinovoice out ko ngayon ang nasa isipan at puso ni Skitt. I look indeed insane!

"But! I'm sorry! I'm so sorry sa lahat!—AHHHHrg!"

Gusto kong saktan ang sarili ko para mawala ang sakit! I want to head bang my head, stab my heart, and burn my body!

"AHHHHHH!HEL-P!"

Isa lang 'yong lumabas na word na siguradong galing sakin nd it is 'Help'.

"Tafiana! Tafiana! What happen to you! Hey!"-Rodge.

I can hear Rodge's voice!

"Anak! Anak! Si Nanay 'to!"-Nanay Celia.

It's Nanay Celia. Parang umiiyak siya.

Niyakap ako ni Nanay ng mahigpit. Nang magkayakap kami, I can hear the beat of her heart. 

Her warm embrace made me forget the pain suddenly.

I started to calm myself now and later on, I fall asleep.

But that was my past. Naka move narin ako 'non sa wakas.

"Skitt, I know that you suffered that bad. Naiintindihan ko kung gaano kasakit 'yong napagdaanan mo. But let's think na tapos na 'yon.The suffering is indeed over! Masaya na tayo, Skitt! Tapos we will finally go home now. Rester ici est termineé (Staying here is over)."

Paminsan-minsan, ginagawa ko'to na parang kinakausap si Skitt inside me. Nakakagaan rin naman ito sa pakiramdam.When Skitt merged with my body, I wondered kung nasaan ba ang Hashierine Necklace na suot niya sa mga panahong 'yon then I asked my immortal doctors about that. They said, there's a possibility that it is inside me. Well, there were times na sinubukan kong pakiramdaman 'yon pero hindi ko masyadong maramdaman. Baka naman naapektuhan ang kapangyarihan ng Hashierine Necklace when I released almost of my power when everyone's dying.

"Anak, avez -vous mangé votre petit déjeuner ?( have you eaten your breakfast?)"-Nanay Celia.

Biglang sulpot ni Nanay from my back. Bukas kasi ang pintuan ng kwarto ko tska she didn't knocked kaya hindi ko napansin.

" oui (Yes). I already eat some sandwiches."

Kumain na ako kanina eh. I just grabbed something from the refrigerator. Maaga kasi akong gumising para paulit-ulit na i check ang mga gamit ko. Ganito ako ka excited sa pag-uwi.

Me and Skitt Was being merged long time ago. Actually, hindi ko naman nakakausap si Skitt na parang there are two souls in one body pero alam ko ang lahat-lahat sa kanya ngayon. Lumalabas sa utak ko ang lahat ng memories niya. 

Nalaman ko rin 'yong mga plinano nila ni Reib. Si Reib pala, matagal na niyang plinano ang sumulong sa IMLIDOWS. Sabi ni Reib kay Skitt, if the day came na pupunta siya ng IMLIDOWS with the hypnotized Dark Shadows, that's the time na babawiin na ni Skitt ang pagkatao ko.

Nararamdaman ko rin lahat ng mga nararamdaman niya noon.

Minsan, naaalala ko ang mga magagandang memories ni Skitt with Carper. Nararamdaman pala ni Skitt na parang may gusto si Carper sa kanya. At first, naiirita siya pero nagkagusto rin naman di kalaunan. Unfortunately, hindi man lang siya nakapagconfess kay Carper dahil sa nangyari.

Si Skitt, may mga panahon rin palang minahal niya ako kahit saglit. Well, masaya ako nang malaman ko 'yon.

Minsan naman kapag pumupunta ako sa isang mall, I said to myself na ayaw ko sa damit na 'yan but my other side, seems like gusto niya ito kaya binibili ko na lang.

Noon, nahihirapan akong makapagdecide sa isang bagay kasi parang may kaaway kasi ako inside. Pero naipractice ko na rin ang mai-manage ang decision making na 'yon.

I became intelligent now! As in! I can't imagine how I calculate and solved all the mathematical problems. Mahilig akong magbasa noon but hindi 'yong mga librong may mga nakaka nosebleed na mga terms! But ngayon, gustong-gusto ko na iyon kasi mahilig siguro sa mga ganun si Skitt. Nagka interest pa nga ako sa Art! haley! hahaha!Kahit inignore ko lang 'yang mga bagay na yan noon. Malakilaki rin ang impact sakin ni Skitt.

It's hard to manage two minds and two feelings in one body. It took me years para mai master ang hindi maguluhan sa mga desisyon ko.

"Nako! That's not enough, anak. Que diriez-vous du café?

(How about coffee?)"-Nanay Celia.

Tumayo na ako from sitting my bed.

" bien (Well), I want to have some coffee!"

Ang sarap kasi ng coffee ni Nanay Celia kaya how can I refuse?

"Hindi ka marunong humindi sa Kape ko, Descendons.

(baba na muna tayo.)"-Nanay Celia.

Lumabas na ako ng kwarto tapos sabay na kaming bumaba papunta sa dining table namin.

By the way, I'm in France now. kaya we are talking french. Since I was like insane and confuse about everything about how I feel and think, they have decided na ilayo ako from IMLIDOWS. Dinala nila ako dito sa France kung saan, two years akong nakakulong sa isang kwarto. Araw-araw nga akong kinakausap ng mga immortal doctors dito as they always checked my condition. They talk and talk to me and insisting about how should I think and feel! I should feel and think like my old self.

Tinatatak nila sa isipan ko na kailangan kong mag-isip as Tafiana and not Skitt. Yet, I end up merging mysellf with Skitt's thoughts. Naging smooth naman 'yong treatment sakin tska nag improve rin ako. kaya di kalaunan, pinalabas na nila ako sa kwarto but still under observation.

Nag-aral ako dito sa France na parang like a normal human being. Nag-aral ako sa Paris-Sorbonne University, One of the first universities of the world. I studied Art and archeology, It is the study of human history and prehistory through excavation of sites. Nag-aanalyze rin kami ng mga artifacts and other physical remains. We studied about the archaeology of Ancient Mediterranean, Baroque Art in Europe and the like.

Nagtapos ako after four years of struggling. Well that time, I successfully put myself back ngunit may time parin na sumasakit parin ang chest at ulo ko dahil minsan, sobra akong nagiisip at sobrang emotional.

For 8 years, hindi nila ako pinayagang umuwi sa IMLIDOWS dahil sa kondisyon ko pero kahit parang under rehabilitation or therapy ako, naging maayos naman ang buhay ko.

"Anak, pwede naman tayong magteleport. Why would you rather go for a plane trip?"-Nanay Celia.

I took a sip of my coffee then stirred it after.

" Je manqué voyager (I missed traveling). Tho traveling is a little tiresome but it's enjoyable. Eight years rin akong nandito na parang walang masyadong nakakathrill na nangyari sakin. Kaya gusto kong bumawi. hehehe. Teleportation is amazing yet boring."

Natawa si Nanay Celia sa sinabi kong amazing yet boring.

"Precisely, anak. Parang in a blink lang kasi, nandoon na tayo. Honestly, I feel dizzy in riding a plane so bare with me in case."-Nanay Celia.

Ako na naman ang natawa sa kanya. 'Yon bang she said it in a calm way but you can sense that she's terribly afraid ! hahahaha!

"And one thing, anak, baka naman bigla kang-"-Nanay Celia.

I know what is she going to say. Two years ng hindi dumadalaw 'yong pain na naranasan ko noon kaya I'm okay na. I can manage myself now.

I hold her hand.

"Nay, the doctors already permitted us to go home so that means, I am now okay. Trust me please, I can now manage myself, my feelings, my thoughts. I am now 25 years old and to think, well, Je suis à peu près un adulte maintenant (I am pretty much an adult now). I have this obligation back home and it's time for me to do it even though I'm not really powerful just like before at kahit hindi na ako full immortal ngayon."

Then I smiled for assurance. Yes, I am not that powerful now.Nang binuhay ko ang mga immortals na supposedly ay mamamatay na, hindi ko napansin na I'm releasing almost all my powers that time. Now, hindi ko nagagamit ang fire, water, air and earth power ko. According to an immortal doctor na isa sa nag-alaga at nag observe sakin, naibigay ko raw ang almost or about 60% of my major elemental powers sa mga immortals ng mga panahong 'yon kaya nabuhay sila.

Well, wala man ang presence ng powers ko, ngunit nararamdaman ko ito. Sabi ng doctors ko, if I already have children, one of them ay magkakaroon ng elemental powers na kasing lakas ng kapangyarihan ko noon. Sa time na yan rin, lalabas na ang natirang kapangyarihan sa'kin. Siguro, magagamit ko ito pero hindi na kasing lakas noon. Kaya, I am training myself to do some spells. For a year, marami na akong nalamang mga spells! Mas nag-eenjoy pa nga ako sa mga spell casting activities.

About my strength, mas lumakas ako. Si Skitt kasi, noon paman, malakas na siya pagdating sa mga kung anu-ano pang physical fights.

Because Skitt and me merged, of course naging half mortal and half immortal na ako. I will die at the mortal world at masusugatan doon like humans but! I still have some powers that can manipulate some sorts of spells and that makes me an immortal parin.

"Nanay, hindi ko alam kung paano ko sila kakausapin in personal. I mean, How can I talk to them? as a mature one?"

Tapos I pouted at Nanay Celia.

"Hehehe! Anak, everything will be fine basta't magpakatotoo ka lang. Ano ka ba!"-Nanay Celia. Sometimes, nagiging jologs na si Nanay sa pananalita.

About the immortals na nakatanggap sa kapangyarihan ko, sabi ni nanay, they were okay. Just like Zabrina, nabigyan ko siya ng percentage of my power. Naicombine niya 'yon easily with her power kaya naging mas malakas siya. Siyempre if you have this water power, ang matatanggap mo rin from me is the same as your power. Everybody's okay but not for Mesaria and Vien immortals.

Dark kasi 'yong fire and earth power ko kaya nang naibigay ko 'yon sa mga Light shadow fire or earth immortals, nagbigay ito ng malaking problema.

A day after that incident, biglang nagloko ang mga kapangyarihan nila Rodge, Lark at ng iba pang immortals. Kaya like me, pinapunta rin sila somewhere para pag-aralan ang situation nila at para tulungan silang maimanage ang bagong features ng powers nila.

Si Rodge, siya 'yung lubhang naapektuhan sa biglaang pagbago ng kapangyarihan niya. Siya daw 'yong nagwawala dahil parang like me, may time na hindi niya nakokontrol ang powers niya. His new Dark fire controls him instead.

" en tout cas (By the way), Nay. How's Rodge?"

Tumayo na kami sa dining table after that coffee time para dalhin na sa baba ang maleta. Naitanong ko 'yon ni Nanay nang chinecheck niya kung ilang bags ba ang dadalhin namin.

Natigilan naman siya sa tanong ko. She faced me with this 'okay' look.

"Rona...Si Ms. Analisa pala said that Rodge is completely okay right now pero pinag-uusapan pa namin ng doctors niya kung pauuwiin siya sa IMLIDOWS, anak."-Nanay Celia.

I don't know where exactly he went for his power regulation therapy. Hindi rin naman sinasabi sakin ni Nanay Celia for our own good. After all these years, ano na kayang nangyari kay Freak? Mas naging Freak ba siya? Mas naging ulol?Mas naging feeler? Mas naging maarte?hehehe. Ewan ko ba sa kanya.

Si Ms. Analisa, who is the growned up Rona who is Rodge's sister, siya ang nag-aalaga sa Brother niya habang under therapy ito. Ang mom nila na si Nanay Celia sana ang mag-aalaga kay Rodge kaso, she's the only one who can calm me everytime I feel the pain again. Bumibisita rin naman si Nanay sa kanya but I don't know parin kung saan niya ito binibisita.

About my friends, there was once na pinayagan silang bisitahin ako personally but they went here in france one by one. Bilin kasi ng mga doctors eh dapat daw hindi biglain ang puso't isipan ko. Baka kasi magkocontribute ng pain ang mga kakilala ko noon sa nararamdaman ni Skitt that is now inside me, too.

Luckily, ang pagbisita nila ay maayos naman. Mas gumaan pa nga ang pakiramdam ko lalo na nang nagkita kami ni Sera tapos ni Divine. Ang ingay-ingay nila but naimanage ko naman ang sariki ko!

Nang bumisita naman si Lark, ako na naman 'yung maingay sa kakatawa dahil sa pinakita niya saking nagrorole play na mga halaman. Take note, naimanage niya rin ang new Dark earth power niya. I'm so happy about that!

With  Zabrina naman, medyo tahimik kami sa isa't isa na parang nahihiya. Di kalaunan ay nakapaghanap rin kami ng topic na siyang rason kung bakit tumagal kami sa pag-uusap.

Marami pa namang bumisita sakin but sa lahat ng bumisita, I feel heavy with Carper.

I started to feel the pain again. To stop such pain. Lakas loob ko 'tong sinabi.

"Gusto kita, Carper!... sabi 'yon ni Skitt."

After saying that, biglang nawala ang pananakit ng chest at ulo ko. Parang lumabas 'yong matagal ng nakatagong words inside Skitt. 

May nararamdaman nga talaga si Skitt for Carper. Well, walang duda 'yon since mabait at gwapo naman itong si Carper.

Carper smiled at me. Suddenly, he cupped my face like he was going to kiss me! Napanganga ako sa harapan niya while he's doing that.

When his face gets closer to me, I suddenly remembered Rodge...His handsome face...I mean his Freak face.

agad akong umiwas!

"Ca-Carper!" Tska tinulak ko siya. Ano 'yon.

Natawa naman siya sa ginawa ko. Hmf.

"I was just kidding. I was just testing kong nandiyan parin ba si Skitt. Pero Joke lang talaga 'yon."-Carper.

Tapos namimilipit pa siya sa kakatawa. Tumanda lang ang isang 'to, naging pilyo na!

"Kainis ka Carper."

"Now, I conclude na mas lumalamang parin ang nararamdaman mo, Tafiana. I congratulate you na sa wakas,nai manage mo rin."-Carper.

I admit, minsan kong naging crush si Carper dahil sa kabaitan at kagwapohan niya pero si Freak talaga...Kay Rodge talaga ako nakadama ng kakaiba.

"Yeah."

Well, naalala ko 'yong moment na 'yon habang nasa loob na kami ng sasakyan. Papunta na kami sa airport.

Napatingin ako sa phone ko. I am now actually chatting with Sera and Divine. Actually, di nila alam na uuwi na ako. hahah! Gugulatin ko talaga sila! I'm so excited with their shocking reactions!

Lagi ko ring ka chat sina Katherine at Felize na ngayo'y in a relationship na! Hahaha! Kahapon ko pa nalaman na official na sila ng baklang ito!

"Pero bakla ka parin, Felize! hahaha!" While I'm viewing their photos together. Ang kwento daw kung bakit naging sila, well, bigla nalang daw nagkagusto si Felize sa kanya dahil sa sobrang pagiging Ms. Comforter ni Katherine kapag broken hearted siya sa mga boys! xD haha.

Marami akong ka chat, ka email at ka call mate araw-araw but may isang immortal na kahit email lang, wala talaga.

Eight years ko ng hindi nakikita at hindi nakakausap ang freak na 'yon. What if, nakalimutan na niya ako? Hays. Gusto niya ako diba? Pero baka naman...noon lang 'yon, bago nangyari sa kanya ang ganon.

"Nay, bakit, hindi man lang.Huh. Bakit he didn't even text or call me for all those years?"

As I look at the window of the car.

Nasa tabi ko lang si Nanay.

"Alam kong wala ka ng ibang tinutukoy kundi si Rodge lang. Ilang beses mo narin 'yang tinatanong sakin at sasagutin naman kita ng paulit-ulit. Anak, medyo slow 'yung recovery niya kaya mahigpit muna kami sa kanya when it comes to communicating. Baka kasi bigla siyang mawalan ng control emotionally which is bad for his power regulation. For this year, medyo okay na siya as what I told you earlier. So we are on the process of checking if he can go home. One of this days siguro, magmemessage rin 'yon sayo."-Nanay Celia.

Sana nga, kahit 'Hi' lang, wala eh. Even messages na ipapadala niya through Nanay, wala man lang.

"Anak, 'yong last visit ko, may ibinigay siya sakin for you."-Nanay Celia.

Ang kaninang gloomy, biglang naging hyper! Napangiti ako sa sinabi ni Nanay!

"Talaga po?"

May kinuha si Nanay sa bag niya. Tapos nang makita na niya ito, she gave it to me.

It's an envelope. Nang buksan ko'to, I only found a single picture.

" Est-ce lui(Is this him)?"

It's him na naka peace sign habang nagsusuot ng jacket na kulay green. Medyo long hair siya dito at parang nag mature siya sa paningin ko . But what catches me is his eyes. Parang may iba sa mga mata niya. Nag contact lens kaya siya?

Actually, siya parin naman ito, pero may iba akong nakikita sa kanya.

"Hahahaha! Mukhang taong kweba!"

Sinabi ko 'yon without thinking na nasa tabi ko ang mama niya.

Akala ko, picture lang 'yon but may kaunting words sa likuran.

'Double Freak, 'till we meet again'

"Ay! Ang tipid? Ito lang?" Oo, bitin na bitin ang isinulat niya. Man of few words o sadyang naubusan ng ink?

"Nanay, Il est tellement romantique( sobrang romantic niya)! As in! Huh." I sarcastically said while natatawa si Nanay. Pero kahit 'yon lang ang ibinigay niya sa kin, It's a big thing na for me!

I am now secretly smiling while walang sawa kong tinititigan ang picture niya ng paulit-ulit. This picture made my day!

It took us long hours! Nakakapagod man ngunit hindi ko naman ininda. Lagi kasi akong napa-isip kung ano na kayang itsura ng buong immortal place!

'Yong IMLIDOWS kasi at DARSHAIM, open na ang dalawang lugar sa isa't isa. They can visit each other's place freely. Naging peaceful naman daw kahit papaano.

Actually, kakaunti na lamang ang population ng mga Dark Shadow immortals dahil sa labanang 'yon pero kahit ganon man, hindi nila inisip na maghiganti or anoman kasi alam nilang hindi 'yon kasalanan ng mga Light Shadow immortals. It was their late ruler's fault.

Ang temporary na namumuno ngayon sa buong immortal place ay ang ama parin ni Rodge. Supposedly, when i turn 22, ipapauwi na sana ako sa IMLIDOWS at DARSHAIM to officially crowned as the queen pero hindi pa ako pinayagan ng mga immortal doctors dahil hindi pa masyadong stable ang situation ko.

Kaya expected na sa pag-uwi ko ngayon, pag-uusapan nila ang seremonyas na gagawin to officially proclaim me as the queen.

"Nanay, Makakaya ko kayang maging reyna?"

Nang palabas na kami ng plane. Nasa may stairs na kami.

"You deserve to be a queen. You proved it during the battle as you saved all your fellow immortals. Kaya huwag ka ng mag-isip ng mga negative thoughts diyan. Nous sommes ici (Nandito na tayo). Tatapak na tayo sa lugar na'tin."-Nanay.

Dahil sa kakaisip ng mga kung anu-ano, hindi ko tuloy naramdaman that we've gone two airplane rides just to arrive in our destination. But na enjoy ko naman ang pag-iisip.

Sabi ni Nanay, she feels dizzy now but naimanage naman niya. Sabi pa nga niya, she didn't even used any spell or potion kasi parang namiss rin naman niya ang mahilo.

"Here we go!"

I hold Nanay's hand. Napaisip ako na kahit ang daming twist na nangyari sa buhay ko, nandito parin siya sa tabi ko at hindi ako pinapapabayaan. Maaga akong naulila sa parents ko ngunit hindi ko naman naramdamang ulila na ako dahil sa mga tao sa paligid ko na patuloy na nagmamahal sakin.

"Nay, naiihi po ako. Punta muna ako ng Restroom."

Papalabas na sana kami ng arrival area pero bigla akong napa call of nature dito.

"Sige. Alam mo ba kung saang banda ang Restroom dito?"-Nanay Celia.

Oo, nakita ko 'yon. May sign naman dito na nagtuturo kung saan ang papuntang restroom.

"Yes po, Alam ko po."

Napaupo si Nanay sa isang long chair doon na for passengers. Inilagay ko muna sa tabi niya ang maleta at bags ko.

"I'll be waiting here."-Nanay Celia.

"opo."

Nagmamadali akong napatungo sa Restroom! Naiihi na talaga ako!

Pero may lalaking naka shades tapos may dalang maleta na pinigilan ako sa pagpasok.

"Excuse me, sir?"

He looks like a cowboy from mexico because of his Rayban shades and his tattered jeans.

"Hindi ka pwedeng pumasok."—this unknown guy na itago natin sa pangalang 'Cowboy'.

"Excuse me?Bakit naman hindi? Kailangan ba ng bayad? Magkano?"

Kinuha ko ang wallet ko from my pocket and handed him a 20 peso bill.

"Oh! hayan. ipang cornetto mo para naman lumamig 'yang utak mo tapos matigil mo na rin 'yang kahibangan mo."

Tumawa pa siya sa sinabi ko. Actually, tinanggap niya ang 20 peso bill ko pero hindi parin siya umaalis sa pintuan. Nagpapatentero tuloy kami.

Wala namang lumalabas na mga babae from the CR since he closed the door.

May bunch of ladies naman na sa tingin ko ay paparating rin dito para mag CR.

"Ano bang trip mo? Gusto mo bang maihi ako dito sa harapan mo?"

Naiihi na ako, promise. Parang anytime, sasabog na'tong bladder ko.

"Huwag mong hintaying maihi ako sa mukha mong mukhang toilet bowl."

Kumuha pa ako ng ilang bills para ibigay sa kanya. Bago tuluyang lumapit ang mga papalapit na mga babae dito sa CR, malakas akong hinila ng lalaking 'to papuntang ewan!

"Hey! You! Let me go!"

Mas humigpit pa nga ang paghawak niya sakin.

Ahh... Ano 'to kidnapping? Well, hindi ako sisigaw ng tulong because I can handle this.

"Binabalaan kita. Let me go bago kita mapatay."

Ang harsh yata ng sinabi ko pero bagay naman sa katulad niyang mukhang kidnapper!

"Weh? Patayin mo na ako! Right now!"-Cowboy.

Ah? Sinusubukan mo akong hayop ka?

"Confident ka masyado na mas malakas ka compared to me? Well, let's see!"

Malakas ko siyang sinipa sa weak point ng paa niya! Kaya natumba siya! Pero never give up parin ang gagong 'to! Hindi niya parin binitiwan ang kamay ko!

"Hindi ka pwedeng tumakas!"-Cowboy.

Hindi ko makakagamit ng spells now dahil nasa territory ako ng mga humans kaya gagamitin ko na lamang ang lakas ko.

"Ganun ba?"

Kaya ang nangyari, naging agaw pansin kami dahil sa karateng ginagawa namin ngayon! Magaling rin pala ang cowboy na'to sa Martial arts? Huh!

Kahit todo galaw kami, hindi parin nahuhulog ang shades na suot niya! 'yong totoo, gumamit ba siya ng mighty bond?

Umalerto na ang mga guards at police sa loob habang hinahabol parin niya ako! Nagiging abala na ang buong lugar na'to dahil sa kaguluhang ito.

Hanggang sa nahuli niya ako then locked my arms.

"hays." okay fine. He caught me.

Pero pinalilibutan na kami ng mga police woth their guns.

"Pakawalan mo ang babae bago namin paputukin ito."-Police.

Well, Hindi naman ako natatakot sa kanya. Mas maganda nga kung ilalayo niya ako dito, from the ground para magagamit ko na talaga ang kapangyarihan ko.

Patay ka sakin, cowboy! Baka maging cowgirl ka dahil sa gagawin ko sayo mamaya.

Kahit tinatakot ng mga police ang lalaking 'to, hindi parin ito umawat. He still locked my arms. Kaya ko naman siyang takasan ngayon pero mukhang exciting kung paparusahan ko siya mamaya.

Okay, I admit, this is like thoughts of Skitt. pwew.

"Kung ayaw mong sumama sakin, babarilin ko ang mga tao sa paligid mo o papatayin kita ngayon din."-cowboy. Bulong niya sakin.

Sa right side niya, I saw a gun. Ngayon ko lang napansin yan ah. Ayaw kong may madamay na inosente dito tapos gusto ko siyang malagot sakin kaya sasama ako.

"Huh. Fine."

I secretly smiled evily. Villain huh? I'm so excited to see you terrified with me.

I turned my locked arms para makatakas muna ako.

"ugh!"-Cowboy.

umungol pa siya sa sakit. Don't try me kasi.

"Sorry for that. Actually, kakilala ko po siya."

Sabi ko sa mga police. Nagkatinginan tuloy sila.

Pagkatapos kong sabihin 'yon, that Cowboy grabbed my waist. Like yuck?

"Aalis na kami."-Cowboy.

Sumunod lamang ako sa kanya habang sumusunod 'yong tingin ng mga tao samin. Parang sasabog na ako dahil sa pandidiri sa kanya. Naiinis ako dahil hinahawakan niya ang baewang ko.

Until sa lumabas na rin kami sa wakas tapos pumunta na sa parking lot.

Binuksan niya ang kotse niya. Ako naman, I look around.

Okay. This would be so exciting. Walang tao eh.

"Pasok!"

Binuksan niya ang passengers' seat then he slightly push me sa loob.

Pumasok naman ako politely. Nang pumasok na ako, pumasok narin siya sa driver's seat.

"Huh. Damn you. "

Oo, bigla akong nagmura. hays.

Ni locked ko ang leeg niya para masakal ko siya.

"Ano? Anong gagawin mo sakin?!"

Nahihirapan siyang sumagot kasi sinasakal ko nga siya.

"Ilang babae na kaya ang nabiktima mo, hayop ka!"

Gumawa ako ng ilang gestures to give him some paralyzes spell. You will suffer for a year!

Pero nakatakas siya kaya hindi natuloy sa spell ko.

"You! Tsk! Yah!"

I made a fire ball spell! I will really roast you now!

Nai release ko ang kapangyarihan ko.

*Boggshh*

"HUH! UMIWAS KA PA TALAGA?!"

Nakaiwas siya sa tira kaya ang nasira ko, ang front view ng sasakyan niya. Well, sirang-sira na ito ngayon.

"Ah! Ganun ha? Palaban ka?!"

I know now that he's terrified now! hahaha!

I made some gestures na naman that calls on shadows around me.

"Tie him!" As I command!

Lumapit ang mga shadows sa kanya then tie him sa may upuan ng passengers' seat.

Pumiglas siya but he have this 0% chances of winning. huh!

"Ano? Suko ka na?"

Through my spell again, I have created a knife made of broken glasses I gathered around.

I crawled above him tapos tinutukan siya ng kutsilyo.

"Answer me as I asked you."

Then I stared at him in a threatening way.

"Tsh! Don't rape me!"-Cowboy.

Holy cow! Ako pa talaga 'yong rapist?

"Huh! Siraulo ka rin? Sa tingin mo, may gana ang isang tulad kong napakaganda na gahasain ang isang mukhang baliw na katulad mo na mukhang laging naliligo sa drainage?"

He smirked. Gago talaga.

"Basta. Don't rape me."-Cowboy.

Sus. In his wet dreams.

"Listen, nasaan ang ibang mga biktima mo? At anong modus ito?! ANSWER ME!"

Sus. Nako! Nanggigigil na talaga ako! Ang sarap i torture!

I waited for one minute para hintayin ng sagot niya pero wala eh.

"No answer? I should give you a hard slap now!"

Tapos lakas loob kong sinampal siya na pwedeng ikasira ng ngipin, gums at pisngi niya!

*Slap*

"Sh**"-Cowboy.

Nang sinampal ko siya ng ganun kalakas, tumilapon tuloy ang shades niya. Akala ko pa naman naka mighty bond 'yon sa kanya.

Now, kitang-kita-

My eyes widened.

His eyes' lens are dark blue in color. Ito ang una kong napansin sa kanya. I look at every part of his face and his body.

Iba man ang mata, ang kulay ng balat niya, ang buhok, ang boses at ang katawan niya but I can recognize him now.

"Kainis ka!"

Tapos sinuntok ko naman ang kabilang pisngi niya!

"Aray! Masakit na talaga!"-He said habang halatang-halata na nasasaktan na siya ng sobra.

"Rodge!Nakakainis ka! Nakakainis ka!"

Tapos pinagsusuntok ko pa siya! Gusto ko siyang i-knock down to the highest level!

"You are Freak to the power of one hunded! I hate you."

Hanggang sa nanghihina na ang suntok ko when my tears started to fall from my eyes.

Dahil sa pagbreak down ng emotions ko, nasira rin 'yong spell na ginamit ko para taliin siya.

He is now free from my spell power kaya nagawa na niyang pigilan ang kamay kong suntok ng suntok sa kanya.

"Double freak, stop this."-Rodge.

Tapos all force niyang pinagpalit ang posisyon namin.

"Ano-"

He is now on my top and still holding both of my hands.

"Rodge, nakakainis ka. I mean it!"

Sabi ko habang humihikbi na ngayon. Bakit nagkaganun pa? Bakit may mga eksena pa kaming ganun para magkita lang kami? Freak talaga!

"I know how you hate me but I'm certain that you missed me more. Na miss rin kasi kita."-Rodge.

Then he hugged me so tight. I responded his hug too.

"Bakit humantong pa sa ganito?tsk. Muntik na sana kitang mapatay."

He laughed a bit.

"I can't imagine that you are that powerful."-Rodge.

Nag-uusap kami habang nakahigang magkayakap kami.

"Well, what do you expect pa ba? I am a Sentibiene and a Hashierine immortal Royalty.hehehe. Hey, lumaki ka talaga...I mean parang nagkamuscles ka ng todo 'di tulad 'nong sa picture mo."

Sasagot pa sana si Rodge but natigilan kami nang may dumaang matandang babae. Take note, I broke the front glass of this car kaya kitang-kita kami ng Rodge.

Napasigaw pa si Lola tapos nagblublush!

"Nako!Nako! Mga kabataan ngayon! Huwag naman sana dito! Napaka public naman!"-Lola.

She shouted like she really expects na ganoon ang ginagawa namin ng Freak.

"Ma-mali po kayo lola!"

Uminit na 'tong pisngi ko tapos I can see Rodge's cheek na nagblablush rin!

Tumayo na sana kami pero nadulas si Rodge kaya balik position kami na ganun!

Tapos muntikan pa kaming naghalikan! Wah!

"hehe! Hindi na nahiya sakin! Pinagpatuloy pa!"-lola.

Feeling ko, malulunod na ako sa hiya ngayon din!

Nang umalis na si Lola, sinutok ko ng malakas si Rodge!

"Ar-ay!What was that for?!"-Rodge.

Nang sinutok ko siya, lumayo na rin siya sakin.

"Huh! Rodge! Nakakahiya 'yon! Nakakahiya!"

I shouted with anger and shame! I want to kill him now!

"That's nothing kasi wala naman talaga. kasalanan mo naman eh! Ikaw naman talaga ang sumira sa kotse!"-Rodge.

I rolled my eyes.

"Ewan ko sa'yo."

Hinila niya ako palabas ng kotse. Saan naman kaya niya ako dadalhin?

"Hoy, Freak, saan mo ako dadalhin? Naghihintay ang mommy mo sakin sa airport kaya don't you ever haul me anywhere or else-"

He cut me in midsentence.

"Tumakas ako kaya hindi nila ako pwedeng makita. This my 108th attempt sa pagtakas at ngayon lang rin naging successful. Nabalitaan ko kasing uuwi ka na ng dito kaya instead of going to france, dumiretso na ako all the way from US. Dahil araw ko'to at ang swerte ko, nakita kita and grabbed the chance na kunin ka nang pumunta ka sa CR. Naiihi ka pa ba?"-Rodge.

Speaking of urinating, nakalimutan ko tuloy but nang pinaalala niya, naiihi tuloy ako.

"Naiihi na ako, promise."

kinuha ni Rodge ang phone ko before I went to a restaurant's restroom. Nang bumalik na ako, nalaman kong he texted Nanay Celia something na agad naman niyang binura.

"Hey! Anong sinabi mo kay Nanay?Rodge!"

As I keep on slapping his shoulder.

"I just texted something then it's okay."-Rodge.

Ayaw niya talagang sabihin sakin. Kainis na freak! baka nag-aalala na si Nanay sakin!

"Tafiana, please, kahit ngayon lang. Matagal na kitang gustong makausap at makita. Please? Spend the day with me. Then just like Cinderella, as the 12 o'clock strikes, babalik na ako kaagad sa USA."-Rodge.

'Yong huli naming pag-uusap ay noong 17 years old pa kami. We are 25 now but seems like itsura lang ang medyo nagbago samin but ang pananalita namin for each other? hindi yata nagbago.

"Fine. May Cinderella ka kasing nalalaman." then I winked at him.

_________________________________________

Saan kami pumunta? We went anywhere. pumunta nga kami sa isang waterpark. Natutuwa naman ako sa mga sea creatures. Dahil nga I'm an immortal, parang nakakausap ko sila.

"Rodge, sabi ng dugong na'to, hindi daw tayo bagay. Mas bagay daw kami.haha!"

Rodge smirked.

"Susuntukin ko 'yang Dugong na 'yan!"-Rodge.

Nang sinabi niya 'yon, kinurot ko ang pisngi niya.

"Hoy Freak, We look not good together. Look at yourself, nagmumukha kang cowboy nakakaligo lg sa may drainage.hahaha!" Well, I was just making fun at him.

"Tsk. Oo na. Bibili muna ako ng bagong damit. Disguise ko kasi 'to."-Rodge.

Pumunta naman kami ng mall para bumili ng damit niya. Kumain kami of course pero nilibre niya ako kahit alam kong kakaunti lang ang dala niyang pocket money.

"Matanong ko lang, Freak, naging ganyan ba 'yang mga mata at boses mo dahil sa kapangyarihan kong na'sayo?"

Habang kumakain ng napakalaking slice ng pizza.

"Yes, sabi ng doctors ko. Sa totoo lang, hindi ako makakalaya sa therapy ko hangga't hindi bumabalik ang totoong kulay ng mga mata ko at ang totoong boses ko. Having the color of my eyes and my true voice back, that means I can entirely control myself.Ngayon, hindi ko ginagamit ang kapangyarihan ko. Medyo natatakot pa ako na baka mawalan na naman ako ng control."-Rodge.

Kumuha ako ng isa pang slice ng pizza at pinagbuksan ang bibig niya.

"Freak, kumain ka muna."

Tapos pinalamon ko sa kanya ang buong pizza. hahaha!

"ugh!ugh!"-Rodge.

Napa-ubo tuloy siya kaya binigyan ko siya ng isang baso ng coke.

"Alam mo, kung kinaya mong lunukin 'yon, that simply means na makakaya mo rin ang ibang bagay. Freak, maging ako ay naranasan ko 'yan. Mahirap pero If you will try and try and never give up, for sure, you can control what you needed to control."

Alam na niya 'yong tungkol sa situation ko. Kwenento ni Ms. Analisa sa kanya. Bakit alam niya na nasa France ako? He did his best para mag eavesdropping sa mga conversation ni Ms. Analisa at ng doctors niya.

"Double Freak!Do you want to kill me?"-Rodge.

Hahaha! Seriously, nabulunan talaga siya ng bonggang-bongga.

"Ay! Peace freak!"

tska napa peace sign ako. Pagkatapos 'non ay ako na naman 'tong biglaang pinakain ng buong pizza! Revenge lang.

Nagkatuwaan kami sa pizza restaurant na 'yon hanggang sa lumabas na kami para makapag window shopping naman sa mall. Naninibago pa nga ako kasi medyo iba kasi 'yong ambiance ng malls and boutiques sa Paris,France.

"Tafiana! Manood tayo ng horror movie!"-Rodge.

'Yon bang ang saya-saya niya nang may nakita siyang 'Now Showing'.

"Eh baka naman matakot ka sa movie na 'yan? Mukha kasing...hmmm...kamukha mo'tong mismong halimaw."

Alam ko, ang ganda ng joke ko kaya hindi siya natawa. Naging tanga tuloy ako sa harapan niya.

"Oo na. Ako na itong walang sense of humor."

Then sinapak ko siya.

"Mukha mo palang, may sense of humor na!"-Rodge.

then sumabay ako sa tawa niya sarcastically.

"duh. Anong nakakatawa 'don?Tsk. Kainis 'no? Parang nawala 'tong Cat and Dog version natin. Parang feeling ko, nailibing na 'yung childish acts natin for each other. Medyo boring tumanda. Pwew."

Nang sinabi ko 'yon, ginulo niya ng ginulo ang buhok ko!

"Hoy! What are you doing! Hey!"

Sinasabunaton ko rin siya but cannot be reach eh! Hindi na kami nahiya sa mga tao sa paligid. Nako po.

"Double freak ka parin! Hindi magbabago 'yon!"-Rodge.

Tinapos na namin ang sabunutan moment namin dahil hiyang-hiya naman tayo dito.

"Fine!Fine! Ako nga parin 'yong tinatawag mong double Freak pero kyut pa ba 'yon? Parang kadiri na eh!"

Tapos inakbayan pa niya ako. Tignan mo nga naman? Kailangan lang ng 8 years without communication para magkasundo.

"Sige! Magsi-sine na tayo!"-Rodge.

inakay pa niya ako papunta sa may ticket table.

Nang ibinigay na ng babae 'yong ticket, Inilabas rin naman ni Freak ang isang bag ng coins niya.

My jaw dropped. Akala ko ba medyo tilt siya ngayon sa pera. Well, nahihiya siguro dahil imagine? Kailangan pang effort sa pagbibilang ng mga barya-baryang ito.

"56...57..58.."-Rodge.

Natatawa talaga ako sa ginagawa niya but I appreciate his effort kaya hindi ko na siya pinakialaman.

Naiinip tuloy ang mga tao sa likuran ko.

Kinuha ko ang phone ko tapos kinuna ko siya ng picture.

"'Yan! Stolen!"

Tapos natawa ako. Hanggang sa wakas ay natapos rin siya sa pagbibilang.

"Mabuti naman na tapos kana. Akala ko, matatapos ka kapag tapos na rin ang panonoorin natin." Then I cross my arms in front of him.

"Sorry! Your date is not that filthy now."-Rodge.

Date? Hindi yata ako nainformed.

"Ang filthy mo kaya! Coins lang! I coconvert natin 'yan into bills sa bank. Actually, I have some bills here but you never asked."

"You never offered."-Rodge.

I smirked.

"Whatever. Pero cute 'yon."

Tapos umiwas ako ng tingin sa kanya.Oo na. Ang kyut niya habang ginagawa niya 'yong counting. Parang 'yong tanga lang na ang kyut-kyut.

"I'm the guy so I should shoulder all our date's expenses. Nakakahiya kaya kung ikaw 'tong magbabayad. Hindi cool."-Rodge.

Abah. Abah. Nag mature na ang gagong 'to. Kung noon, nahihirapang mag share, ngayon, Mahilig ng magshare.

"Ano? Magpuputakan lang ba tayo dito forever? Hali ka na, Manonood na Tayo. Kahit a least 'yong pinakanakakatakot moment ang makita natin. Halika na!"

Nang pumasok na kami, We looked for our seats.

Nasa may pinaka front kami. Such a nice placement.Imagine? ang laki-laki ng screen tapos kailangan mong mapahead's up to watch the movie in a better way.

"Ito lang kasi ang better."-Rodge.

"Worst than worst." sabi ko then stretched my neck.

Baka ma stiff neck tayo nito.

After I think 5 minutes, nagsimula na ang movie. Well,it's a thai horror movie.Siyempre, what to expect? Introduction pa nga lang, mayayanig ka na but not for me...I mean not for us. Hindi rin kasi natatakot si Freak. Kalmado lang siya.

Umalis pa nga siya for a while para bumili ng drinks at popcorn namin.

Buti naman na mabilis siyang napacount ng coins niya this time. hahahaha!

We are on the part kung saan may torture scene na. Ang mga tao sa paligid namin, todo sigaw. Kahit madilim, may nakita parin akong babaeng takot na takot tapos napa embrace yata sa boyfriend niya.

"Kung maglalandian man lang sila dito ede sana, hindi na lamang sila nanonood ng horror movie."

Sabi ko habang cool na cool na nanonood sa movie. Actually, without Skitt's thoughts and feelings inside me, takot na takot na siguro ako. No fear kasi itong sister ko kaya heto, ang cool ko.

"Double Freak, It's natural for lovers na maglalandian."-Rodge.

Lumingon ako sa kanya tapos kumuha ng popcorn.

"Yeah. But not here like...The ambiance is romantic, right?as in."

I sarcastically said.

"Maybe the ambiance is damn romantic for them."-Rodge.

Napasilip ako ulit sa mag lovers na 'yon. 'Yong sa likuran nilang mga lovers rin, well, naghahalikan na.

"I guess so."

Imagine myself in that scenario. Ako 'yong babaeng takot na takot at si Freak naman, siya 'yong parang my hero. Until maghahalikan kami dahil hindi na namin mapipigilan ang nararamdaman namin! Wala kaming pakialam sa paligid naman! Basta't inexpress lang namin ang nararamdaman namin sa isa't isa.

"Hahaha! Medyo nakakadiri."

Sabi ko nang napaisip ako ng ganon. Napansin ni Freak 'yon kaya he asked me.

"Saan naman ang nakakadiri diyan?"-Rodge.

Wika niya without looking at me.

"Wala. Wala diyan."

Hindi na siya nagpupumilit tungkol doon kaya patuloy parin kami sa panonood ng horror movie na'to.

"Tafiana, what I said 8 years ago is seriously true. Siraulo man ako ngunit hindi ako nasisiraan ng ulo nang sinabi ko 'yon sayo."-Rodge.

Napasip ako sa juice ko but then I suddenly stopped when he said that. 8 years ago...'yong embarrassment confession namin? That was!oh my.

I think I'm blushing right now but thanks sa dilim, hindi naman siguro masyadong halata.

"Naiinis ako because I thought you never tried to reach me. I thought, kinalimutan muna ako all those years and I thought, you forgot na panagutan ako sa sinabi mo."

That was just exchanging 'I like you' but with feelings ko 'yong tinanggap at sinabi rin sa kanya.

The last time we met, we are Frenemies and now I think, Frenemies two point O. hahaha.

"One main reason why I tried my best to see you again ay para panagutan 'yong sinabi ko sa'yo noon."-Rodge.

Ha? Lumaki 'yong mga mata ako! Tapos napaubo ako.

"Ugh!Ugh! What?!"

Ewan ko ba kung anong tamang reaction for that. Basta, di ko talaga alam.

Nahiya rin siya kaya napafocus siya ulit sa movie. Ako naman, napafocus na rin.

Ngunit, hindi ko inexpect na ganun kapanget ang totoong halimaw ng movie na ito!

"AHHHH!" BOTH OF US SCREAMED!

Natakot kami sa movie na ito for the first time in forever kaya nagkayakapan kaming dalawa.

"Ano 'yon?"-Rodge.

Habang nagyayakapan kami.

"Ewan ko ba! Anong klaseng halimaw ba 'yon? Scarier than Hilars and Banbacus!"

Well, 'yon na pala ang last part ng movie kaya ang sumunod 'non, siyempre scrolling up, list of movie's characters and staffs.

Nagsitayuan narin ang mga tao para umalis na.

Kami ni Freak, nagyayakapan parin kami. Ewan ko ba kung bakit di magawang humiwalay sa kanya.

"Ano ba naman! Horror 'yong movie tapos naglalandian sa harapan!"-May biglang sumigaw sa likuran namin. If I know, siya 'yong nakakadiring nakipaghalikan sa kasama niya.

"Ey!"

Tapos tinulak ko si Freak. Kinabahan tuloy ako.

Napaupo lamang kami while looking at the names that scrolls up.

"Any plans of leaving this place?"

Sabi ko without looking at him.

"Not yet."-Rodge.

Not yet?Anong gagawin namin dito? Magdadasal?

Tumayo na si Freak tapos hinarap ako. When our eyes met, hinila naman niya ako para tumayo narin.

We were like in a movie. Kahit ang panget ng background music namin na from the movie, It feels like different. I mean...It feels romantic in a weird way.

"Tafiana Cassandra Immera Hahierine Sentibiene, I am Rodgerian Vanhayne Deibraz Iann Mesaria and I'm standing here in front of you para panagutan ang sinabi ko 8 years ago."-Rodge.

Eh! Paulit-ulit! Nakakahiya kaya 'yon. tsh.

Dahan-dahan siyang lumuhod sakin. Pagkatapos ay may kinuha siya from his pocket.

It's a ring with a fire red gem on the center.

Teka? I like you lang naman ang sinabi niya? Bakit papakasalan na niya ako?

"Hindi ako mag propropose sayo. This is to ask permission for you kung pwede ba kitang..."-Rodge.

Huminga muna siya ng malalim bago nagpatuloy. Kinakabahan na nga yata siya.

"Tafiana, Can I...huh...Can I cour- Court you?"

Pwede be daw niya akong ligawan? Heto lang ang question but may singsing na props pa!

Well, nice offer. Liligawan raw niya ako. Pero hindi naman ako pakipot. Matanda narin ako. I'm 25 years old but then single for all those years. I never been in this kind of relationship before.

"To get it straight, this idea of ligaw-ligaw is okay but it's time consuming. May ibang offer ka pa ba higher than this?"

Tapos natawa kaming dalawa. Siguro naman, alam niya 'yong ibig kong sabihin.

"Very well. Huh. okay. Tafiana Cassandra Immera Hashierine Sentibiene, will be my...girl...girlfriend?"-Rodge.

Tinanggap ko ang sing-sing from him and I let him put this to my finger before answering his question.

"Freak, bawal ang landian."

He broadly smiled.

"Does it mean 'Yes'?"-Rodge.

Sa sobrang saya niya, napatalon pa siya sa saya. Ako rin naman, sinabayan ko siya sa pagtalon!

Sa totoo lang, masayang masaya ako ngayon. Well, hindi ko alam kung saan hahantong ang relationship na ito but then nothing's wrong of trying.

"Hoy! Anong nangyayari diyan?"-Guard.

pinagbuksan na ni guard ang ilaw kaya kitang-kita niya ang childish acts namin na napatalon-talon sa saya.

"Heheh! Naglalaro po kami!"- We both said then laughed like crazy.

Dali-dali narin kaming umalis sa lugar na 'yon. Panira kasi si Manong guard sa moment namin.

__________________________________________________________________

Well, I honestly had a great time with my Freak boyfriend now. Yes, Freak boyfriend.

Infairness, for just a day, may boyfriend na ako. Kung akala niyo puro landian ang ginawa namin after that cinema moment, nagkakamali kayo.

Kami parin 'yong Frenemies. Hindi pa namin nagagawa ang 'Holding hands' thing dahil puro pagkain ang nasa mga kamay namin. Kisses? paano kami magkikiss eh abalang-abala ang mga bunganga namin sa kakatawa at paninira sa isa't isa.

Basta, marami kaming hindi nagawa as new lovers dahil abalang-abala kami sa ibang bagay which we think are more interesting.

"Mag jowa ba yan? They both had the good looks but they don't look good for each other."-A lady whispered sa kasama niya.

Nag whi-whisper na nga, dinig na dinig pa namin.

Hindi daw kami bagay ni Freak. Napa stop tuloy kami ni Freak at napatingin sa isang malaking salamin.

We look at each other. Sabay pa nga kaming napaismid when we realized something.

"Alam mo, Freak, tayo lang 'tong love team na hindi bagay tingnan. Siguro kapag may movie tayo, walang manonood."

I said as I still look at the glass wall. I actually feel sad about that.

"Wala silang karapatang hadlangan ang relationship natin. Bagay man tayo o hindi, ang importante, totoo ang nararamdaman natin for each other. Right, Double Freak?"-Rodge.

Then I look at him as he smiled so handsome! Masaya ako kasi at least, nagmature na ang Freak na'to. Maganda na 'yong thoughts niya. Honestly, hindi ko na siya gusto ngayon kasi...

Mukhang mahal ko na siya.

"You are right, my Freak."

I slowly lift up myself to reach his cheek.

Of course I kissed him.

Siya naman, nagulat siya at napahawak sa pisngi niya.

"Nakakatawa ka,Freak. You are acting like you are innocent when it comes to kissing."

Nag blush pa nga siya pero di kalaunan ay napatingiti naman.

"We will go to some other places. Tara?"-Rodge.

Bigla niyang hinawakan ang kamay ko. I just let him hold me while hauling me somewhere.

We look like typical lovers having a good time at our next destination which is the park. Kain kami ng kain tapos usap ng usap at tawa pa ng tawa. May time rin na nag-aaway kami wherein walang nagpapatalo samin.

Cinderella's wonderful night ends at 12 o'clock but that doesn't mean her happiness ends only that time.

Ganon rin ang pagsasama namin ngayon. By 12 midnight, may flight si Rodge pauwi ng USA.

Actually, pumasok na kami sa isang portal papuntang IMLIDOWS. Gabi na kaya wala ng masyadong immortals doon.

Tahimik lang kaming naglalakad papuntang palasyo. Seems like naubos ang yata ang words ko sa araw na'to. Marami kasi kaming pinag-usapan ng freak na'to.

We are now 6 meters from the palace's gate.

"When will I see my boyfriend again?"

As I face him habang nakapamaewang ako.

Siya naman, napa cross arms tapos cool na cool na ngumiti. Si Rodge talaga, he is all grown up. Kung titignan natin siya ngayon, he looks like a hot model of Calvin klein.

Oops. What am I thinking?

I shaked my head para kalimutan 'yon.

"I'll request my doctors to communicate with you through telepresence. Don't worry, I'll try my best in my therapy sessions para tuluyan ko ng ma regulate ang blue fire ko. "-Rodge.

I nod at him as I said okay.

"You can also email me. I'll be waiting. "

Nang sinabi ko 'yon, nagkatinginan lang kami. Ano naman kasing susunod naming sasabihin?

hmm..Yah. babye!

"Bye!" Sabay kaway. Pero 'yong feeling na hindi enough ang simpleng bye lang?

Pumasok ako sa relasyong ito without any orientation. Paano ba 'to?

"Bye, Tafiana."-Rodge.

Bigla niya akong hinila papunta sa kanya tapos niyakap ako. Well, heheh. It feels good.

"'Till we meet again, Freak."

"Likewise, Double freak."-Rodge.

Pagkatapos naming magyakapan, siyempre, umalis na siya. Kinawayan ko siya hanggang sa nawala na siya sa paningin ko.

Pumunta na ako sa palasyo para pumasok na. Nagulat ako dahil nandoon pala si Nanay Celia na feeling ko ay kanina pa ako hinihintay.

Patay tayo kay Nanay.

" bonsoir, nanay (Good evening, Nanay)"

I said tska napa smile na parang walang nangyari! hehee.

"Why it took you that long para bumili ng pasalubong? Tapos nasaan ang pasalubong?"-Nanay.

Si Freak talaga. Hindi man lang sinabi sakin kung ano 'yong itnext niyo. Patay sakin ang chonggong 'yon sa telepresence!

"Nay, hehehe! Actually po, I just walk around the place namiss ko-"

She cut me in midsentence.

"You walk around with Rodge, vrai (right)?"-Nanay.

Rodge? Bakit alam niya? Patay tayo.

"Ahmm..."

Kailangan ko pa bang ideny ito?

Mukhang I'm perfectly caught guess. I mean... WE are caught.

"ey.opo...Nanay."

_________________________________________

Nang dahil sa pangyayaring 'yon, hindi ko tuloy naisurprise ang mga kaibigan ko sa arrival ko.

Nang mawala kasi ako, umalarma si Nanay. Tinawagan niya ang mga Immortal warriors para tulungan siyang hanapin ako but that is before Rodge texted na sabi ko raw ay bibili muna ako ng pasalubong.

Ngayon, nasa may staircase ako tapos pababa na to have lunch with my friends. Sa kasamaang palad, I wore this princess outfit na parang feeling ko, nagmamascot ako.

"Ano ba'to. Ang bigat ng gown."

Nakababa na rin ako after all the long time na naiconsume ko sa kakalakad with this heavy outfit.

Napatingin silang lahat sakin. Napanganga naman ako. Ang ganda...Ang ganda nila! They look matured and professional more than the last time I saw them when they visited me at France.Siguro just like me na nagtapos ng art and archaeology at si Rodge na nagtapos ng Journalism but through online school lang, may natapos narin sila.

"Tafiana!"-Sera and Divine.

Sabay pa silang napatayo tapos tumakbo papunta sakin to embrace me.

"Namiss ko kayo ng sobra!"

I hugged them back.

Tumayo narin sila Carper, Zabrina, Lark, Felize (Real man version), Katherine and Zeb na binatang-binata na!

"Payakap nga rin sa inyo! I miss you all!"

Tapos nag group hug kami. We talked alot while standing there but then na realize namin na kailangan rin naming umupo at pansinin ang pagkain sa hapag.

Umupo na kami tapos nilantakan ang masasarap na pagkain.

"Tafiana, I and Lark are getting married next month."-Sera.

Katabi niya si Lark tapos hinawakan nito ang kamay niya.

"Hhehe! Wala na talagang makakahadlang sa pagmamahalan niyong 'yan. hehehe! Go lang ng go!"

Sera told me noon na nakipag deal si Lark at 'yong dating fianceé niya noon. May iba rin kasing mahal ang immortal na 'yon until umayon narin ang parents nila.

"Ako naman, I'm into continuing my studies in Cambridge.And I just got married yesterday. Sorry, Tafiana na hindi kita ininform. Medyo private kasi yon but I was planning to inform you after. "-Zabrina.

Wika ni Zabrina. Kanino naman siya ikinasal?

Tapos biglang bumukas ang pintuan namin.

"Sorry! I'm late!hais."-Dexter.

It's Dexter! Saan naman kaya siya galing? He looks exhausted.

"Gayle, Sit here."-Zabrina.

Alam niyo na, Gayle Dexter ang name niya.

Lumapit si Dex sa table namin tapos umupo sa tabi ni Zab.

"Don't tell me, Zab!"

Sabi ko as I realized something.

"Hehe. Yes, Tafiana. Gayle Dexter is now my husband."-Zabrina.

Tapos napatingin siya kay Dexter na kinindatan naman siya.

Love is in the air talaga ngayon. I look at Divine na napaismid for a while.

"Divine! How's your love life?"

Natawa siyang napatingin sakin.

"Tafiana! I have dated so many guys but wala akong nakitang tumama sa standards ko."-Divine.

Tinawanan namin siyang lahat.

"Huwag ka na kasing choosy eh! Nandiyan naman si Carper o! Mukhang single naman 'yan."

I look at Carper.

"No.No. Mag-aunder go pa ako ng change of face because what he want is exactly look like you."-Divine.

Then she mocked at Carper.

"Divine, why don't we have some date tomorrow?"-Carper.

Ows. Hinahamon si Carper!

"Sis, pumayag kana!"-Sera.

Nagulat si Divine sa offer niya but then parang kinilig after.

"Is this real? Are you really going to date me?"-Divine.

Haha! Desperate be like that!

"Why not? Let us talk about that later."-Carper.

May namumuong love team na naman. Hehehe! I'm glad na nakapag move on na rin si Carper kay Skitt.

"Felize? Katherine?"

Ang dalawa na sumasabay lang sa tawa ng mga kasama nila.

"I love her, Tafiana. Kaya I am doing my best na maging Guy ulet! But ang herep ei!"-Felize.

Nagsusuot na nga ng guy outfit, hindi parin niya nai change ang nakasanayan niyang way ng pananalita.

"Felize, I told you that you don't need to do that. Gusto kong magpakatotoo ka sakin. I don't care kung bakla 'tong boyfriend ko basta't loyal sakin."-Katherine.

Katherine is right. It is the true feelings that is important in a relationship. Hindi 'yong itsura ninyo, 'yong katayuan niyo or kung bagay ba kayo.

Si Zeb naman, tahimik lang but kinausap ko talaga siya.

"Zeb, binata ka na talaga! Ang liit mo pa noon! Hehehe. May girlfriend ka na ba? dis-moi (tell me)!"

Napakati siya sa ulo tapos nahihiyang magsalita sakin.

"Zeb! Ang sabihin mo, hindi ka pa sinasagot ni Hurlyn! Haha!"-Divine.

Napatingin siya ng masama kay Divine.

"Ate Divine!Shut up!"-Divine.

Hays nako. That Hurlyn little girl ha? Siya yata 'yong nakaaway ni Zeb noon nang ipinagtanggol ko siya. What a destiny!

Hanggang sa umabot 'yong topic nila about Rodge. Ako na naman ang napagtripan. Buti nalang itinago ko kaagad ang ring na suot ko.

"Ehh! Tafiana for Rodge!"-Divine.

"may ibang gusto pa ba 'yan?"-Sera.

"I miss your freak moments"-Zabrina.

Tapos marami pa silang pinagsasabi para i-push 'tong love life ko. Secret muna ang relationship ko with Rodge kasi nga, baka malaman nilang lumayas 'yon from USA.

Umabot ng 5 hours ang lunch namin dahil sa pag-uusap, pagkwekwento at pagtatawanan namin.

But hindi naman nagtapos lang doon ang lahat. May pupuntahan pa kami. Ang pupuntahan namin ngayon ay isa sa mga purpose ko kung bakit gustong-gusto ko ng umuwi.

Pero bago 'yan, change outfit muna tayo. Baka kasi akala nila, Si Barnie ako. Mukhang nagmamascot kasi!hahaha.

Nang nakapagbihis na ako, dumiretso na ako sa van kung saan nandoon ang lahat. Sa totoo lang, they have their own cars but mas masaya yata ang biyahe with friends.

"Naipasok na ba ang lahat?"

I ask them.

"Yep! all the fruits and flowers are in!"-Sera.

Then napa thumb sign ang iba.

Nang pumasok na ang driver namin, we started to drive away na.

Dahil sa medyo malayo ang biyahe namin, nasusuka na dito si Carper.

"Tafiana, Why don't we just teleport?"-Carper.

Habang nakapikit siya sa tabi ko.

"And use your teleport rings? uh-ha?"

Again,I want an adventure. Ngayon, nasa mortal world na naman ako with them. Papunta na kami sa isang lugar na matagal ko ng gustong puntahan.

After one and a half hours of travelling, sa wakas ay nakarating narin kami.

"Hindi ko namalayang, we are here na!"-Sera.

Hindi nga namin namalayan dahil sa kakachika namin ng mga bagay-bagay.

"Excited na akong bisitahin si kuya Nickol ulit."-Katherine.

as she get some fruits and flowers.

"Siguradong matutuwa si Ken nito."-Dexter. Tapos pinakita niya sakin ang isang baseball cap.

"Mahilig sina Sir Frederick at Dad sa kape. haha."-Carper.

Pinakita pa niya ang isang box ng black coffee.

Kinuha ko naman ang isang box of marshmallows for Weng.

"And for sure, matutuwa rin si Ammi or Weng nito."

Nagtulungan kaming ilabas ang mga things na dinala namin.

Habang we are busy getting those things, may biglang lumapit samin at sinabing...

"Sinabi ni Maria Dawn at Maria Celina na bibisita kayo dito."

Abala ako sa paglalagay ng mga gamit sa baba. Dahan dahan naman akong napa head's up.

I smiled broadly at her.

"Mama Elay!"

Of course, I hug and kiss her! Ka email or ka chat ko lang kasi siya. Hindi siya pumunta sa France dahil abala siya sa pag-aasikaso sa mga bata.

"You look so beautiful parin, hija."-Mama Elay.

"Thanks po!"

Hinahaplos-haplos niya ang pisngi ko. Talagang namatay si Mama Elay during that incident. Isa si Mama Elay sa binuhay ko noon. She's a mortal kaya kahit may inihandog akong kapangyarihan, hindi niya nakuha 'yon but instead, binuhay siya nito.

About the children na nadamay, we erased their memories regarding that day kaya they have grown without any terror of the past.

"Hello, Ma!"-Divine.

"Hey!Ma!"-Sera.

Lumapit sila sa ina nila tapos nakipagbeso.

Bumibisita lang ang dalawang ito every weekend dito sa mundo ng mga tao para kumustahin ang mama nila. Ang dalawang 'to kasi, abalang-abala sa IMLIDOWS at DARSHAIM dahil sila ang naghahandle ng peace and order. Ang mga pamilyang Fecile who possess hydrokinetic power ang siyang may responsibilty sa peace and order na 'yon. Sina Sera at Divine pala ay ang nawawalang mga anak ng dating prime minister ng IMLIDOWS.

Well, kahit they already possessed such a royalty power, hindi parin nila kinalimutan ang mga weird powers nila.

"Let's get in."

Pumasok na kami sa isang Center kung saan minamanage ito ng mga immortal doctors.

Actually, mga mortals ang nandito but ito 'yong mga immortals na mukhang wala ng pag-asang mabuhay pa. Most of them ay commatosed na for months and years at plinano na ng mga parents nila to just have the mercy killing for them.

Ang center na 'to ang nagbigay pag-asa sa mga magulang na ito. Recently lang nila ito ipinatayo. And sa totoo lang, I was the one who contributed this kahit malayo ako. Isa rin ako sa nag conceptualize ng project na'to dahil pinangako ko sa sarili kong buhayin ang mga immortals na nadamay sa labanang 'yon.

Remember the diamonds left when an immortal dies? Maliit lang ang diamond na ito at pwedeng lunukin. Nilagyan nila ng isang healing spell ang diamond na 'yon at pinalunok sa mga unconscious human body.

Okay, parang darna lang. But! Ang mangyayari nito, mabubuhay ang katawang taong lumunok ng diamond pero hindi namin nakitaan ng kakaiba when they woke up. They were still humans as they don't have powers. Isa pa, ang memories nila as human remained but may kaunting changes when it comes to thinking about theirselves.

Ang mukha kasi nila ngayon ay ang mukha ng immortal na nagmamay-ari ng diamond na meron sila ngayon.

Of course, automatically ring nagbabago ang paningin ng ibang tao at ng kanyang pamilya sa kanya kaya they will not wonder.

Na achieve namin ang mission namin last 3 months but sinabi namin sa mga parents na kailangan muna nilang magtagal even just for a couple of months para masigurado ang health condition ng pasyente. This operation is actually private and limited kaya hindi ito alam ng karamihan.

"Hi Vince! kumusta? Gusto mo ng apples ulit?"-Katherine.

Nilapitan niya ang isang batang lalaki na kamukhang kamukha ni Nickol. During that incident kasi, napaslang rin kasi si Nickol ngunit hindi ko nakita.

"Opo, ate Katherine."-Vince.

Para sa amin, okay lang ang ganito kaysa naman tuluyan silang mawala sa paningin namin. Tapos isa pa, we are helping humans in this way.

I look around and I saw so many familiar faces. 'Yong iba, classmates ko noon at ang iba, kinamumuhian at classmates ni Skitt. Remember that I had Skitt's memories.

Di lang kasi Light shadows, pati Dark shadows' diamonds ay isinali namin sa operation na'to.

"Tafiana, that's Ammi."-Carper.

Then he hold my shoulder then pointed out a 17 year old girl na nakaupo sa ilalim ng puno.

"Yeah. It's really her." Walang masyadong changes physically since kasing edad niya ang babaeng ito.

Lumapit ako sa kanya with Carper.

Nag-iisa lang siya doon mukhang malalim ang iniisip niya.

"Hi!"

Bati ko sa kanya.

"Hello po! Kuya carper, bagong medical sponsor po ba siya?"-sabi niya.

Then Carper anwered her while looking at me.

"Yes."-Carper.

I smiled broadly at her then handed her a pack of mallows while tumabi ako sa kanya.

"Kumakain ka ba nito?"

Tapos bigla siyang napangiti rin. Mukhang gusto rin niya ito just like Ammi/ Weng did.

"Yes, I like it."-she replied.

Habang pinagbubuksan niya ang paketeng 'yon, I talked at her.

"What's your name?"

Napalunok muna siya then extend her hands to me.

"I'm angel po. Nice to meet you."-Angel.

Tinanggap ko ang pakikipagkamayan niya sakin.

"I'm Tafiana. Just call me, Ate Taffy."

Tapos hindi ko napigilan ang sarili kong yakapin siya.

"Ahh..Ate?"-Angel.

I know she's wondering but namiss ko talaga siya just like others.

Naiyak pa nga ako. But before I stop hugging her,I wiped my tears muna para di niya masyadong mahalata na umiyak ako.

"Sorry! hehehe! I just remembered someone."

Tumayo na ako para hanapin muna ang iba.

"Angel!Nandito-"-a boy's voice suddenly called Angel's name.

Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses na 'yon.

"Ken."

Lumapit ito sa amin na may suot na baseball cap.

Tumayo na rin si Angel at lumapit sa lalaking kaedad rin niya that looks like Ken.

"Ychi, Si ate Taffy, bago nating medical sponsor."-Angel.

Pagpapakilala niya sakin kay Ken na ang pangalan na pala ay Ychi.

"Kumusta po,ako po si Ychi."-Ychi.

Siyempre, niyakap ko rin siya tulad ni Angel kanina.

"Sorry ha! Ganito kasi ako kapag may bagong kakilala! hehee!"

Nagpapalusot lang. xD hahaha.

After that, nakipaghalubilo pa ako sa ibang mga patients. Sa totoo lang, ang ibang patients dito ay pwede ng lumabas tomorrow. Sa wakas, magiging normal narin ang buhay nila.

Nandoon rin pala sina Sir Frederick at Ang dad ni Carper. Medyo matatanda na ang dalawang 'to but the face of course looks exactly like them.

About Reib's diamond? We kept it in a safe place kasi we are not yet sure about reviving his identity. Kailangan pa naming pag-aralan ng maayos ang operation na ito.

~Hey! Someone's calling!

Ringtone ko'to.

May tumatawag?

I answer it immediately. It's a phone call from the palace.

"Yes? Hello?"

As I answered it.

"Princess Tafiana, there's an urgent meeting now. You must be here within 10 minutes." sabi ng nasa kabilang linya.

As in? Ganun?

"Ah!Ganoon ka urgent? aist.Sige po."

Then dropped the call.

Agad akong lumapit kay Carper na abalang-abala sa pakikipaglaro sa mga bata.

"Carper! I really need your help."

I said with my worried eyes. Siya lang kasi ang pag-asa ko ngayon.

"What is it?"-Carper.

Nag-aalala rin niyang tanong.

"Please teleport me pauwi. I have an urgent meeting now at the palace."

Napabuntong hininga siya.

"Akala ko pa naman kung ano yun."

I bid goodbye to everyone. I also told them na may emergency kasi.

Pumunta kami sa isang tagong lugar ni Carper.

Binigyan niya ako ng sing-sing. As I wore his teleport ring, napansin niyang may isang ring rin ako.

"Where did you get that?"-Carper.

Sabay turo sa ring na ibinigay ni Rodge sakin.

"Ah-Eto?! Sa...Sa...I got it somewhere in France! I mean, binili ko.hehehe."

Hindi ko pwedeng sabihin eh. Sorry na.

"Okay. Get ready, Tafiana."-Carper.

Tapos hinawakan niya ang kamay ko.

_________________________________________

For just minutes, nakarating kami kaagad sa Palace.

"Carper, Thank you."

Nasa may labas kami ng Palace.

"Are you sure you are perfectly okay?"-Carper.

I gave him a smile with assurance.

"I am. May importante siguro kaming pag-uusapan."

He nod. Tapos biglang ginulo 'tong hair ko.

"Bad habit, Carper!"

"Hahaha! Hindi ka parin nagbabago, Tafiana. sige na, babalik na ako dun. Bye!"-Carper.

Marami pa kasing mga activities silang gagawin doon.

"I'll try to return there as fast as I can." then winked at him.

"I shall fetch you then or wait for you to finish?"-Carper.

Napailing ako as I'm not sure kung gaano katagal ang meeting na'to.

"No. It's okay. I'm not sure kasi kung gaano katagal ito. Go back first kasi marami pang mga activities na gagawin doon, Right?"

Umayon naman siya sa sinabi ko kaya umalis na siya at bumalik na ng Center.

I asked the guards kung saan ba 'yong meeting namin.

Sabi niya, sa pinakamalaking meeting room daw. Hindi ko naman alam 'yon kaya nagpasama ako.

Napatakbo pa akong napapunta doon kasi baka may masamang balita. Well, as the new queen sooner or later, kailangan kong siguraduhin ang kabutihan ng buong immortal world.

"Ay! Ang laki ng pintuan."

Habang humihingal kami ng maid na kasama ko.

*Knock2x*

Nilingon ko muna ang naghatid sakin dito.

"Nako po, Sorry po talaga! Napagod tuloy kayo. Peace po."

Alam kong naiinis siya kasi takbo ako ng takbo na parang alam ko ang pupuntahan tapos hinahabol naman niya ako para di tuluyang maligaw.

After knocking, dahan-dahan ng bumukas ang Sided door na 'to.

Nang tuluyan na itong bumukas tapos pumasok na ako, medyo nahiya ako sa outfit nila. 'Yong outfit nila ay 'yong ayaw ko? 'yong mabigat?

Well, ang ikinahihiya ko naman, naka white shirt lang ako paired with jeans tapos sneakers 'tong shoes ko.

"Eh-I'm so sorry! hehehe."

I rubbed my neck. This is pretty much embarrassing.

"Anak, umupo kana."-Nanay Celia.

Sabi ni Nanay. As I looked nanay, gumanda siya lalo with her dazzling big jewelries. Nako, ang bigat niyan.

Nandoon rin ang emperor at si...

"Ms. Analisa! Oh!-Sorry!"

Napasigaw kasi ako. Eh. Sa tagal ba naman naming hindi nagkita ni Ms. Analisa? Sino bang hindi sisigaw ng ganun?

But! that was a wrong behavior.

Nandoon rin ang ilang officials ng palasyo also wearing their royalty dress.

"Magandang araw po sa inyung lahat, it's my pleasure to see you all."

Sabi ko in soft tune tapos dahan-dahang napa bow.

Umupo na ako sa mesa nila wherein my kakaunting snacks ang nakahanda. May nagseserve rin ng tea and coffee dito.

Mukhang prepared meeting ito? Saang banda naman ang 'urgent'?

"We will be tackling about your coronation and your marriage this time, your majesty."-King, Rodge' s father.

When I heard coronation,I said in my mind 'okay'. But nang marinig ko ang marriage, parang sumabog ang eardrums ko.

"o-okay? About the marriage thing, I want to clarify that, Your majesty."

Gulat man ako but I still asked him na kalmado lang.

"Tafiana, anak, marriage is a requirement for you to officially receive the crown."-Nanay Celia.

Eh sino naman ang papakasalan ko? Paano kung ayaw ko sa kanya?What am I going to do? This is absurd.

"But, your majesty, I want to marry someone that I truly love."

Then silence surrouds us. Ganito ba kahirap maging reyna? Hindi ka makakapagdesisyon ng para sayo?

"This is part of the tradition,your majesty. We are hoping that you'll agree with this."-Sabi ng prime minister.(Master Gres Fecile)

Ininom ko muna ang coffee ko then huminga ng malalim.

"If...If this is part of my duty as your queen, I'll go for it."

I am no more a teenage girl now so I should stop thinking like I'm spoiled or a rebelious one.

Napangiti silang lahat sa sinabi ko. Well, kahit mahirap ang Political Marriage na 'to, I need to deal with this. Then who am I going to marry?

"Prince Rodge, it took you too long."-Nanay Celia.

Napalingon ako sa kung saan siya nakatingin. Nandoon nga si Rodge!and he is in his best suit now.

"Patawad inang-"-Rodge.

Natigilan siya when our eyes met.

Tumagal kami sa moment na 'yon habang nagtataka na ang mga immortals sa ginagawa namin.

"Aham.You may take your seat, Rodge."-King.

Umupo na si Rodge. He is sitting in front of me.

Kaya pala nandito si Ms. Analisa ay dahil nandito rin si Rodge.

Nagsimula ng mag-usap ng masinsinan pa. Noong araw na hinatid ako ni Rodge, he was actually caught. Nalaman na rin kasi ng mga nagbabantay sa kanya sa USA na tumakas siya then they informed Nanay Celia about this kaya nalaman niyang si Rodge ang kasama ko that time.

Hindi pa lubos na magaling si Rodge, they said but! He is the next powerful immortal that I should...

"I'm going to marry him?!"

Napasigaw ako. I mean,hindi ko napigilan ang sarili kong magulat. Nakakahiya tuloy. hays.

However, after our wedding, babalik siya ng US until he is completely okay.

Maging si Rodge ay parang hindi na inform as I look at his expression. Yes, he is my boyfriend pero is that too fast to marry him?

"Yet your majesty, you still have an option. You could choose whether you'll marry the prince from Mesaria family who is prince Rodge or the prince from Abresa, Prince Carper."-Prime minister.

Ano? Pipiliin ko it's either Rodge or Carper.

"I-"

Biglang sumakit ang chest ko. Oh my. Baka biglang bumalik 'yong sakit ko. I think, komocontradict na naman ang feelings ni Skitt from me.

Kahit masakit na, hindi ko parin pinapahalata.

"She's not going to marry the Prince from Abresa Royalty, Your majesty. Kahit umayaw man siya, ididiin ko ang sarili ko for her to marry me."-Rodge.

Nang sinabi 'yon ni Rodge, biglang nawala 'yung sakit na nararamdaman ko. Ngayon, they are all looking at me kung anong magiging reaction ko nito.

"I guess I should marry the next strongest immortal."

Habang nakatingin kay Rodge na parang umaapaw sa saya ang mga mata.

Pumayag ako para hindi na maging complicated itong feelings ko. Magiging Reyna na ako kaya kailangang stable ang health ko.

Sabi pa nila, Bukas na bukas raw ang wedding at coronation namin as the new rulers of DARSHAIM and IMLIDOWs. Ipagsasabay daw 'yon.

"Bukas na bukas?"

'Yong reaction na pilit mong tinatanggap ang mga nakakashock event na bukas na mangyayari.

"hehe. Unexpected."-Rodge.

Me and Rodge, pilit kaming napangiti sa isa't isa. 'Yon bang sarcastic ang mga ngiti namin.

Habang abala kami sa pag-uusap with the royalties here, sekreto naman kaming nag-aaway ni Rodge. Todo sipa kami sa isa't isa. Hindi naman masyadong halata since may cloth naman ang table na'to.

Call us childish pero ang sarap talagang sipain si Rodge na siyang unang sumipa sakin.

"yeah. Tomorrow would be great."

Tapos sipa kay Rodge.

Natapos ang meeting na 'yon na may kamustahan moment pa kami ni Rodge kung saan pinapakitang deal is close.

"See you tomorrow, Mahal na prinsipe Rodge."

"Me too, Queen to be Tafiana."-Rodge.

Matagal pa nga kaming natapos sa pakikipagkamustahan.

Sumama with me si Ms. Analisa. Siya raw ang maghahatid sakin sa kwarto ko. While we are walking together, todo hug at todo chika kami.Namiss talaga ang isa't isa. May napansin akong kakaiba sa kanya. Parang bumait siya compared noon?

"Ms. Analisa, napansin kong parang medyo bumait ka yata ngayon?"

Natawa siya sa tanong ko.

"Yeah. You're right. Medyo strict ang personality ko noon dahil sa Dad mo. Kailangan ko kasing magpaka strict para matuto ka."-Ms. Analisa.

Naalala ko noon when we first met. Gusto pa niya akong sagasaan? Tapos she even pretend na clueless siya at first nang makita niya ako na hindi niya raw alam na ako si Tafiana. Akala ko nga noon na sasagasaan talaga nila ang sinomang nandoon paa maitest na immortal ba talaga. Ako lang pala 'yong ginanon. Tsk! Ang bad talaga.

When I was young, hindi ko talaga napapansin na isa akong immortal dahil sabi ni Nanay, they put a spell on me that will stop my power from coming out in a day.Pero, hindi ko napansing every night pala, walang malay na lumalabas ang kapangyarihan ko. Naalala ko rin noon na everytime na may sugat ako, agad ko itong nawawala. I don't feel weird about that kasi, sabi ni Nanay, dahil daw 'yon sa lagi kong iniinom na vitamins. At isa pa, hindi naman ako laging nasusugatan,I'm always careful.

Kahit pinipigilan nila ang paglabas ng kapangyarihan ko, lalabas ito if maaakisidente ako ng napagrabe.

Tulad noong sa bus. Sabi ni Nanay, hindi ako namatay because I'm an immortal. Sa totoo lang, lumabas rin ang kapangyarihan ko sa mga panahong 'yon kung saan my elemental powers are trying to kill the fire. Pero dahil unconscious ako at hindi ko nacocontrol ito, wala ring nangyari.

I came at IMIDOWS na parang powerless. Hindi pa kasi ako marunong makiramdam 'non. Iniisip ko lagi that I don't have powers, na tao ako! kaya nahihirapan akong palabasin ang mga kapangyarihan ko. Well, nang natanggap na siguro ng sarili ko that I'm an immortal,nai labas ko rin ang kapangyarihan ko.

"I am dating Benesis, Tafiana."-Ms. Analisa.

Si Benesis? 'yong may crush sa kanya noon? Yung kampon ni Reib?

Well, nabalitaan ko namang bumaiit na 'yon at naging loyal na sa palasyo.

"So, kumusta?"

She laughed a bit.

"Really boring."-Ms. Analisa.

hays. Si Ms. Analisa talaga na tinuturing kong ate na actually ay little sister ni Rodge.

Naihatid na niya ako sa kwarto ko. Bilin daw ni Nanay Celia ang ipagpapahinga ako. Hindi nila ako pinayagang bumalik sa center. I need beauty rest daw for tomorrow's event.

"Bye Ms. Analisa!"

"Have a nice beauty sleep."-Ms. Analisa.

_________________________________________

THE DAY HAS FINALLY COME.

Alam kong kahapon pa 'yong preparations at lahat-lahat pero napakaganda ng palasyo ngayon.

Mga pink roses ang nakapalibot ngayon. Tapos mukhang violet ang theme. Violet means royalty kasi.

Napakaraming immortals nga sa paligid ko ngayon. May mga press na todo kuha ng picture sakin tapos may mga immortals na todo hiyaw sakin habang tinatahak ko ang kay habang red carpet.

Nabibigatan ako actually sa cream-white gown ko which is I think both for wedding and for coronation. Naka bun naman ang buhok ko para magmukhang royalty. I also have this big jewelries na parang nakakatakot suotin kung ikaw ay sasakay ng jeepney sa mortal world. hahaha.

Siyempre, I'm happy na napaka supportive ng lahat. Nakita ko rin kasi ang mga kaibigang kong todo kaway sakin. Natutuwa rin ako sa ibang immortals na todo ngiti sakin. I love these immortals. Gagalingan ko ang pagiging queen.

Hanggang sa hindi ko namalayang last pair of swords na pala ang mageexecute ng entance moment ko.

Lumapit na sakin si Rodge na parang hindi makahinga sa suot niya. Hahaha! Ede apir kami.

"You look heavy." I whispered.

"You too."-Rodge. He whispered back tapos slightly kaming tumawa.

Humarap na kami sa preacher. Nagsimula na ang seremonyas. Basta, marami silang pinagawa at pina pledge samin.

"I do." I said na walang pang-aalinlangan. May ibang choice ba ako?

"I do."-Rodge. Maging siya naman eh.

Hindi ko inexpect na ang pag-aaway bati namin ay hahantong sa exchanging of vows. Galing. Galing.

Hanggang sa nagsusuotan na kami ng rings. Hindi ko pa naman hinubad 'yong 'in a relationship' ring na ibinigay niya sakin.

"Mas maganda talaga 'yang ibinigay ko sa'yo."-Rodge.

While he let me wear our wedding ring.

"Kaya nga hindi ko hinubad."

then I winked at him.

Hanggang sa pinaupo na kami sa Royalty chairs. Lumapit ang parents ni Rodge then they turn over their crowns to us.

"Hail the new rulers of IMLIDOWS and DARSHAIM! Queen Tafiana Cassandra Immera Sentibiene Mesaria! And King Rodgerian Vanhayne Deibraz Iann Mesaria!" sabi ng prime minister na siyang tagapag introduce samin.

Tumayo kami tapos napakaway sa lahat ng mga immortals. Napahiyaw pa nga sila then they spread the roses petals around.

"Pang Ms. Universe lang ha?"- I said secretly kay Rodge.

"It's awkward."-Rodge.

Totoo nga. Napa awkward nga pero I'm happy seeing them happy.

Because this is a conservative wedding, no kissing. Mas mabuti nga kasi nakakahiya.

After that, the palace threw a huge party for everyone!

Almost all of them congratulates us tapos may gift pa.

Itong mga kaibigan naman namin, ang saya-saya dahil sa wakas ay nagsama na rin kami. Actually, ini interview nila ng todo si Rodge dahil namiss rin nila ito.

"Pare, take good care of her, alam mo na, I'm always here to catch her."-Carper .

habang nagbro-brother hug sila.

"Kahit lumayo man ako from her pare, hindi niya ako ipagpapalit."-Rodge.

Ey? Kung palitan kita ngayon din?

Nagkatawanan rin sila after! Palagi lang kami ni Rodge sa chairs namin habang tinitignan ang lahat ng taong nagsasayaw at nagkakatuwaan.

"Freak, paano kung naiihi ako? hays. Ang bigat na lahat. Pati 'tong crown. Parang bato!"

Sabi ko without facing him.

"I can feel you double freak kaya we have to escape now."-Rodge.

Escape?

"Weh?"

Napatingin na talaga ako sa kanya.

"Just watch what will happen after five minutes."-Rodge.

Okay. 5 minutes daw.Anong kayang pasabog ni Freak?

So, I started counting na.

"It's already 5 minutes."

When I said that, all the lights here suddenly turns off. Naging maingay ang lahat!

Ako naman, natataranta na rin.

"Freak-"

"Let's go."-Rodge.

he hauled me with this pretty much heavy outfit of mine. Tapos ang taas pa ng heels ko.

"Nahihirapan akong maglakad!"

Nang sinabi ko yan,agad niya akong binuhat pero patuloy parin sa pagtakbo!

Until naramdaman kong medyo malayo na kami sa lugar na pinanggalingan namin.

"Lumiwanag na."

Umilaw na ulit ang mga lights. I saw it 15 meters away from us.

Nasa may daanan kami. Malapit sa isang bench at vendo machine.

"Paano na 'yan? tumakas tayo-"

Kumuha siya ng dalawang canned softdrinks from the vendo machine at ibinigay sakin ang isa.

"I planned that. Actually, I asked helped from our friends.Someone pretend there as us. Ginagawa ko ito kasi I'm afraid na hindi tayo makapag bonding. Right after this, babalik na ako ng USA."-Rodge.

Bonding talaga? ang taray? Ano? As new couples?

"Mag joy ride tayo for our second serious date, Double freak."-Rodge.

Hindi na niya ako pinagsalita. She dragged me papunta sa isang white sports cars na nakaparada di kalayuan from me.

Siyempre, sumakay ako as what he wants me.

He started the engine tapos nag maneho na siya.

"Rodge, I honestly don't know how to be a wife.Kaya huwag kang mag expect."

Habang binubuksan ko ang canned sofdrinks ko.

"You might be my wife now but our boyfriend-girlfriend thing ay nagsisimula pa lang."-Rodge.

Anong ibig niyang sabihin?

hmm!Okay! Gets ko na!

"Ah! Oo nga 'no. Nagsisimula pa lang. Let's do our best to work for our relationship. Hindi tayo magiging maayos na mag-asawa kung hindi natin I try ang pagiging mag jowa! hahaha!"

Heto na naman kami, nagtatawanan na naman.

We talked random things habang napa drive siya anywhere.

I even turn on the music at timing na gustong-gusto ko ang kanta!

Every Little Thing (He Does Is Magic) by MYMP

Though I tried before to tell him

All the feelings I have for him in my heart

Everytime that I come near him

I just loose my nerve as I've done from the start

"Remember this, Tafiana, I will marry you again after our boyfriend-girlfriend thing. I promise."-Rodge.

Coz every little thing he does is magic

Every thing he does just turns me on

Even though my life before was tragic

Now I know my love for him goes on

Do I have to tell the story

Of the thousand rainy days since we first met

It's a big enough umbrella

But it's always me who ends up getting wet

"Pero aalis kana diba? Paano 'yon?"

Pupunta na siya ng USA. Ano 'to? long distance relationship?

"I will always visit you through the help of Carper's teleportation power. Mas malakas na ito compared noong dati kaya it will be easy for me to teleport kaya ang layo ng pinanggalingan ko."-Rodge.

Coz every little thing he does is magic

Every thing he does just turns me on

Even though my life before was tragic

Now I know my love for him goes on

Do I have to tell the story

Of the thousand rainy days since we first met

It's a big enough umbrella

But it's always me who ends up getting wet.

"Pangako mo yan, ha? Baka di mo tuparin. Patay ka sakin!"

Sabi ko then glared at him.

"Of course, tutuparin ko 'yon kahit mahirap. Mahal kasi kita."-Rodge.

It makes me surroundings really beautiful. Feeling ko, parang nasa isang movie kami.

I resolve to call him up

A thousand times a day

And ask him if he'll marry me

In some old fashioned way

But my silent fears have gripped me

Long before I reached the phone

Long before my tongue has stripped me

Must I always be alone

Is this love?

Napapreno tuloy siya dahil natutulala ako.

"Hahaha! What's the matter?!"-Rodge.

Tinawanan pa ako!Freak talaga.

"Wala!Medyo nagulat lang ako. Ano nga ba 'yong sinabi mo?"

I crossed my arms then stupid na napangiti sa kanya.

Nag blush tuloy siya. Hehehe. Namiss ko tuloy 'yong version niyang umaapoy. Umaapoy kaya siya because he's blushing?

Pero bago siya magsalita, napasigaw naman ako sa magandang view na nakita ko!

"Wow! Beautiful!"

I saw thousands of lights here. It's a view of the entire IMLIDOWS here.

Timing huh? Namiss ko na dito!

Kaso, my twinkling eyes of the view suddenly stops when Rodge suddenly gave me a long...

Steady...

Lip kiss...

It was like I suddenly saw fireworks around. Biglang nag New Year. Parang suddenly is 'Magic'.

Coz every little thing he does is magic

Every thing he does just turns me on

Even though my life before was tragic

Now I know my love for him goes on

Do I have to tell the story

Of the thousand rainy days since we first met

It's a big enough umbrella

But it's always me who ends up getting wet

After he kissed me, he spoke.

"I love you, double freak. "-Rodge.

Puwesto na siya ulit to drive again but pinigilan ko siya.

"Magdradrive na ako-"-Rodge.

Hindi ko siya pinatapos sa pagsasalita as I also kiss him quickly on the lips. Parang nagnakaw lang.

"Freak, siyempre, mahal rin kita. "

Every little thing

Every little thing he does

Every little thing he does is magic, magic, magic...

When I confessed that way, he just laughed at me pero 'yong laughed niya, I know, masayang-masaya siya sa sinabi ko.

Medyo awkward 'yong ginawa namin but hakbang na 'yon sa relationship namin. Mukhang nag upgrade na! Hahaha. Actually, ngayon ko lang na realize ang magic behind the kiss.

Every little thing he does is really magic! Hehehe!

While he's driving now tapos salita ako ng salita, parang bigla siyang napabuntong hininga. Parang may sumasakit sa kanya base on his facial expression.

Hinawakan ko ang kamay niya and stare at him worriedly.

"Are you okay?"

But then nawala 'yong pag-aalala ko when he smiled with sunshine to me. Pinisil rin niya ang kamay kong nakahawak sa kanya.

"Of course, I'm fine! Ano nga ba 'yong topic natin?"-Rodge.

Then ipanagpatuloy namin ang chika namin na parang may forever.

He just keep on driving until we don't know where it ends.

Sabi ko nga noon, Parang it takes billions of steps para mapatunayan kong isa akong Great Immortal Royalty. Marami na nga akong masasamang napagdaanan na sumubok sakin. But those trials doesn't make me weak! But it makes me strong!

Sabi nila, too kindness might lead you to failure but I object that dahil if you have kindness in your heart, you also have the courage to fight for what is right.

Minsan, masasabi natin na ang pag-iyak ay sumisimbolo sa pagiging mahina natin. Well, I cried for a lot of times but that doesn't mean I showed my weakness. My tears shows how strong is my love and concern for someone and for everybody.

Seems like today is like a happy ending for me but this isn't an ending just like fairytale stories. Simula palang 'to ng journey ko as the most powerful immortal Royalty.

Well, whatever happens, I will do my best to become the best ruler of IMLIDOWS and DARSHAIM!

Good luck to me.

_____________________________________

AN: exactly 11 am ko ito natapos (May 12, 2015). Hahaha! Sorry talaga guys na natagalan ko ito kasi gusto ko kasing ilagay lahat ng mga ideas na natira sa utak ko fir this story tapoa minsan, abalang abala ako sa pagdodownload ng Avatar na all time favorite ko! *peace*.

Sorry rin na baka kay haba nito na baka naiinip kayo! hehehe!

This is real na, this is the ending. The longest Epilogue ever. xD Masayang-masaya ako na natapos ko rin ang story na'to. Sana kahit hindi perfect ang story na 'to, tumatak ito sa isipan at puso niyo. I'm into editing this para mas comfortable kayo sa pagbabasa. I'll try to wipe the unneccesary words here na nagpapaconfuse sa inyo.

TIR starts with scratch I think it ends good because of you!Thank for appreciating! Maraming Salamat!

Gagawa naman akong story na may different genre.Gusto ko lang kasing mai test ang writing skills ko sa ibang genre. :-)

Sana naman! Suportahan at basahin niyo rin! hehehe.

(By the way, JAMELA MAE CALAPIZ, PAGBASA NA!)

Hindi ko sinabi sa inyo kung ano exactly ang nagyari kay Rodge but then you can form your own conclusions. Ang mystery na 'yon ay part ng Book 2 ng story na ito.

hehehe!Yes it's confirmed na Book 2 but it is after my next story.

Tapos! Please comment everyone! lalo na 'yong mga silent readers. I want to know your views regarding this story! Thanks!

PS Please spread and share this story to others! Baka magustuhan nila. Salamat!

—princerichian