"ඔයා ලස්සනයි..." එයාගෙ ඉස්සරහින් හිට ගෙන ඉන්න මනුස්සයෙක් දිහා බලා ගෙන ඒ අවුරුදු දහයක පොඩි කොල්ලා කතා කරේ, පැහැදිලිව හැඟීමක් නොලියවෙච්ච මූණකින් උනත්, එයාගෙ දිලිසෙන පුංචි ඇස් වලින්.
"ඔ- ඕහ්... well... thank you?" එයා ආපස්සට උත්තර දුන්නෙ, පොඩි එකෙක් එයාව මෙහෙම වර්ණනා කරපු එකට ටිකක් විතර හිත කලබලෙන් වගේ.
"... ඒ වගේම ගොඩක් strong..." තාමත් ඒ කියව ගන්න බැරි මූණෙන්ම අර පොඩි එකා උත්තර දුන්නත්, ඒ දිහා බලන් ඉන්න ජිමින්ට තේරුනා ඒ පොඩි එකා මොනව හරිම ගැන කල්පනා කරන බව.
"Thank-"
"ඔයා මගෙ අප්පාව මැරි කරන්න කැමතිද?" අර පොඩි කොල්ලා හෙනම බරපතල විදිහට අහද්දි නං, තව පොඩ්ඩෙන් ජිමින්ට හුස්මත් හිර වෙනවා.
_____________________________________________
ජියෝන් කන්ග්හූන්, අවුරුදු දහයක පුංචි දරුවෙක්. මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් එයාගෙ ඔම්මා එයාව දාලා යන්නම ගියේ, බූසාන් වලදි. එයාගෙ අප්පා, ජියෝන් ජන්ග්කුක්, TBI , Traumatic Brain Injury එකකින් පීඩා විඳින කෙනෙක්. ඒ මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් වෙච්ච ඒ accident එක නිසා, ඒ accident එක නිසාම අවුරුදු විසි අටක් වෙච්ච ජියෝන් ජන්ග්කුක් මේ වෙද්දි හැසිරෙන්නෙ අවුරුදු පහක පොඩි දරුවෙක් වගේ. ඉතින් එයාලා බූසාන් දාලා සෝල් වලට ආවෙත් කොහොමහරි ජන්ග්කුක්ව හොඳ කර ගන්නවා කියල ලොකු බලාපොරොත්තුවක් එක්ක.
පාර්ක් ජිමින්, එයා stripper කෙනෙක්, ඒ වගේම ඔයා එයා එක්ක පැටලෙන්න කියල හිතා ගෙන ඉන්නව නං, ලේසියෙන් ගැලවීමක් හිතන්නවත් එපා. එයා භයානක, ඒ වගේම හරි straightforward චරිතයක්. අරයා, මෙයා ගැන හිත හිත එයා ලත වෙයි කියල ඔයාලා හිතනවද? අපෝ නෑ, එයාට ඒ දේ ඕනෙ නං එයා ඒ දේ කරා, ඊට එහා වෙන කිසිම දෙයක් ගැන එයාට කිසීම අදාළත්වයක් තිබුනෙම නෑ.
_____________________________________________
ඉතින් මොනව වෙයිද?
එයාලගෙ අලුත් අසල්වැසියාට එයා වහ වැටිච්ච තරම කොච්චරද කියනව නං,
ජියෝන් කන්ග්හූන්ට එයාගෙ අප්පාව, එයාට මැරි කරවල දෙන්න හිතුනොත්...
_____________________________________________