34:នូរ៉ាអាល់ហ្វាសាន់!
«អូន..ក៏បានវានៅទីនេះក៏នៅទៅតែកុំមករញេរញៃជាមួយអូនទៅបានហើយ»ប្រកែកមិនឈ្នអមានតែតាមចិត្តចាន់មួយគ្រាសិនហើយស៊ូមុខក្រាសតាមសម្តីជំនិតសិនប្រសើជាងខ្លាំងរាងខ្លួន
«បើបែបនេះតាំងពីដំបូងវាចប់រឿងបាត់ហើយ»ជីនញាក់ចិញ្ចើមឌឺ
«ម៉ែដោះជួយរៀបចំបន្ទប់អោយបងជីនមួយផង»ចាន់បែរមកប្រាប់ម៉ែដោះ
«ចា៎ អ្នកប្រុសតូច»គាត់ចូលទៅយកអីវ៉ាន់រួចក៏ឡើងទៅរៀបចំបន្ទប់ឲ្យជីន
«ខ្ញុំឡើងទៅខាងលើមុនហើយ បងមានអ្វីបងអាចប្រាប់អ្នកក្នុងផ្ទះនេះបាន»ចប់ប្រយោគចាន់ទាញអីវ៉ាន់ឡើងទៅខាងលើសម្តៅទៅបន្ទប់បាត់ដោយមិនបានខ្វល់ពីអុីបូដែលខំតាមសម្លឹងមើលគេមិនដាក់ភ្នែក
+កាត់មកដល់ពេលយប់នៅក្នុងក្លឹបវិញម្តង ក្រោយពីនិយាយជាមួយចាន់មិនត្រូវគ្នាមកអ៊ីបូក៏រត់រកជំនួយពីពួកតែម្តងហើយលើកនេះសូម្បីតែថេយុងនឹងជីមីនពួកគេក៏មកជាមួយដែលមិនមែនមកតាមមើលប្តីតែតាមមកជួយគិត
«ឯងគិតយ៉ាងមិចបន្តទៀត? មើលទៅចាន់គេដូចជាខឹងនឹងឯងណាស់មិនមែនលួងងាយៗបាត់នោះទេ!»
«មិនដឹងទេ យើងស្មុកណាស់បានជាមករកពួកឯងអោយជួយ យើងមិនដឹងថាត្រូវរកវិធីណាដើម្បីនិយាយជាមួយគេអោយគេបាត់ខឹងននោះទេ»
«ខ្ញុំគិតថាអោយគេស្ងប់ចិត្តរឿងកូនសិនទៅ ចាំទៅនិយាយជាមួយគេពេលនេះគេកំពុងតែគិតរឿងកូនទោះលោកខំនិយាយមិចក៏គេនៅតែស្តាប់ហើយកាន់តែខឹងថែមទៀតក៏ថាបាន»
គ្រប់គ្នាគិតមិនចេញមិនដឹងថាគួរតែរកវិធីណាដើម្បីជួយអុីបូទេមានតែជួយអោយគំនិតដល់គេដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាមួយគ្រាៗសិនប៉ុណ្ណោះ
«បងចាន់គាត់ឆ្លងកាត់រឿងនឹងស្មានមិនដល់ច្រើនបែបនេះហើយការលើកលែងទោសខ្ញុំគុតសង្ឃឹមតិចណាស់»លឺថេយុងនិយាយភ្លាមធ្វើឲ្យអុីបូចាប់ផ្តើមគិតពីរឿងរ៉ាវកន្លងដែលគេធ្លាប់ធ្វើដាក់ចាន់ ត្រូវហើយវាធ្ងន់ធ្ងរណាស់ធ្ងន់រហូតដល់ថ្នាក់គិតថាចំណងប្តីប្រពន្ធពួកគេសឹងតែគ្មាននៅសល់សោះហើយពេលនេះក៏មានអ្នកមកជ្រៀតជ្រែកទៀតវាជាកាលំបាកមួយទៀតសម្រាប់អុីបូ
«មែនហើយកំហុសខ្ញុំច្រើនណាស់ធ្វើដាក់គេម្តងហើយម្តងទៀត ខ្ញុំមិនដែលយល់ពីគេម្តងណាទេ គេនិយាយអ្វីក៏ខ្ញុំមិនដែលស្តាប់ខ្ញុំយកគេក្តីស្រលាញ់របស់គេមកលេងសើច...ហ្ហឹស....មានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំពិតជាគួរអោយអស់សំណើចណាស់មែនទេ?»យូទៅបែជាមកអង្គុយសើចនឹងជីវិតខ្លួនឯងនៅពេលនេះវិញ សូម្បីតែបួននាក់ទៀតក៏ហត់ចិត្តជំនួសអុីបូមិនដឹងថាគួរតែអាណិតឬជេថែមទេព្រោះកំហុសទាំងអស់គឺគេអ្នកសាងគ្មានអ្នកណាមកបញ្ឆេះបញ្ឆួលគេអោយគេសាងកំហុសទេ
«ធ្វើចិត្តសប្បាយៗដោះស្រាយវាយឺតៗកុំរារេកពេកយ៉ាងណាក៏ចាន់គេនៅស្រលាញ់ឯងគ្រាន់តែគេនិយាយខុសពីចិត្តប៉ុណ្ណឹងឯង»យុងហ្គីទះស្មាតិចៗផ្តល់កម្លាំងចិត្តគេមិនដឹងជួយមិចទេបានត្រឹមតែជួយនិយាយជួយផ្តល់មតិប៉ុណ្ណោះ
«ឆាប់ទៅវិញទៅទាន់អណ្តាតភ្លើងនៅមានតិចៗ ឯងចេញមកបែបនេះគេអាចគិតថាឯងមករកស្រីមកលេងក្លឹបផឹកសុីក៏ថាបានដែរ»ជុងហ្គុក
«អឺ...អគុណហើយដែលជួយផ្តល់គំនិតយើងទៅវិញហើយ»
«អឺ...ស៊ូៗសម្លាញ់»
«ហ្ហឹម....»
ចប់ប្រយោគហើយពួកគេក៏បំបែកគ្នាទៅផ្ទះរាងៗខ្លួន អុីបូបើកឡានទាំងគ្មានវិញ្ញាណក្នុងខ្លួនមិនដឹងអារម្មណ៍ហោះហើរគិតដល់ណាទេផ្លូវទៅវិញក៏រាងស្ងាត់ដែលព្រោះវាយប់ណាស់ហើយ
(ឡានរបស់អ្នកណាបើកតាមយើង?)ងាកភ្នែកថាសម្លឹងទៅមុខតែក៏ប៉ះនឹងកញ្ចក់ឡានទើបដឹងថាកំពុងតែមានឡានខ្មៅមួយបើកតាមពីក្រោយខ្លួនមករហូត
....ង៉ោង.....
មិនចាំយូអុីបូក៏បន្ថែមល្បឿនឡានយ៉ាងលឿនបើកទាំងគ្មានទិសដៅច្បាស់លាស់ដើម្បីបង្វែដានឡានដែលកំពុងតាមគេពីក្រោយ
«អ្នកនាង គេដឹងខ្លួនហើយថាពួកយើងតាមគេ»
«បើកតាមទៅ ចាប់គេអោយបាន»
«បាទ....!!»ទទួលបញ្ជាពីម្ចាស់ស្រីខ្លួនហើយទើបកូនចៅប្រញាប់បើកឡានដេញពីក្រោយដោយល្បឿនលឿនមិនចាញ់ពីអុីបូប៉ុន្មានទេ
ប្រហែលជា15នាទីក្រោយឡានពួកគេទាំងពីរក៏បើកទៅកកិតនឹងគ្នាឡានខ្មៅនោះខំប្រឹងគៀឡានអុីបូទម្លាក់ទៅផ្លូវមហខាងតែមិនសម្រេចព្រោះអុីបូបានបើកបំបុកឡានរបស់នាងអោយខ្ទៀតមកមុខាងផ្លូវមុនវិញ
....ផាំង....ងឺត...
ឡានទាំងពីរឈប់ងក់ដណាលគ្នាបន្ទាប់ពីគៀរគ្នាឆ្អែតឆ្អន់អស់ចិត្តអស់ចង់
«ខ្ញុំស្មានថាជាអ្នកណា តាមពិតជានាងសោះ បូរ៉ា អាល់ហ្វាសាន់»ទោះបីជាមេឃរាងងងឹតមើលឃើញតែស្រមោលព្រិលៗក៏ដោយតែអុីបូគេបានសម្លឹងមើលទៅអ្នកម្ខាងទៀតដែលឈរដោយមានអំណាចនៅចំពោះមុខគេនោះស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ថាជាអ្នកណានឹងបានហៅឈ្មោះរបស់នាងច្បាស់ៗដោយស្នាមញញឹមក្បួចចុងមាត់ឌឺដងទៅនាង
«មិននឹងស្មានថាលោកនៅចងចាំខ្ញុំបានច្បាស់ល្អយ៉ាងនេះសោះ»នូរ៉ា នាងញញឹមឆើតបបូមាត់ពណ៍ក្រហមឆេះឌិតតបទៅកាន់អ្នកម្ខាងទៀតទាំងការអស់សំណើចបែកគ្នារាប់ឆ្នាំហើយមិនគួរណាគេនៅចងចាំនាងបានល្អយ៉ាងនេះ
«នាងជាអ្នកសម្លាប់គ្រួសារស៊ានចាន់ រូបភាពនៅថ្ងៃនោះខ្ញុំចាំមិនភ្លេចទេជាពិសេសស្រីថោកទាបដូចជានាងសម្លាប់ម្តាយឪពុកគេហើយនៅតាមសម្លាប់កូនប្រុសគេទៀត ពេលនេះនាងគិតថាត្រកូលវ៉ាងអូ៊សាគិអោយនាងប៉ះពាល់គេបានតាមចិត្តដូចកាលគេនៅពីក្មេងមែនទេ?»អុីបូនិយាយច្បាស់ៗសង្កត់សម្លេងមួយៗស្មើថេងបង្កប់ដោយភាពស្អប់ខ្ពើមទៅកាន់នាង មែនហើយនូរ៉ានេះហើយជាអ្នកសម្លាប់ម្តាយឪពុកចាន់ពីព្រោះពួកគាត់ទាំងពីរបានដឹងរឿងថានាងគឺជាស្រីកាកីស្រីពស់វែកដែលធ្វើឲ្យគ្រួសារវ៉ាងទាំងមូលធ្លាប់យល់ច្រឡំលើគ្នាដោយចោតប្រកាន់ថាប៉ារបស់អុីបូធ្វើឲ្យនាងមានកូនធ្វើឲ្យអ្នកស្រីវ៉ាងគ្រាំចិត្តក្បែរស្លាប់ទៀត គុំនុំមួយនេះគេមិចនឹងភ្លេចបានទៅ
«បន្ទោសវាទេដែលចេះដឹងរឿងយើងច្រើនពេក ហើយក៏បន្ទោសឯងដែលមិនព្រមស្រលាញ់យើង យើងធ្វើគ្រប់យ៉ាងព្រោះឯងយើងចង់បានឯងជារបស់យើងតែឯងតែងតែប្រឆាំងងជាមួយនឹងយើង គ្រប់ពេលឯងម៨នដែលមើលឃើញយើងឯងសម្លឹងមើលឃើញស្រីក្នុងក្លឹបអស់នោះ»នូរ៉ា
«ស្រីស្មោគគ្រោកចិត្តអប្រិយដូចជានាងខ្ញុំមិនប្រថ្នាយកខ្លួនក្បែរឡើយ ហើយនាងកុំគិតថាប៉ះពាល់មនុស្សក្នុងត្រកូលវ៉ាងបានអោយសោះ»អុីបូ
«ចឹងហ្ហ៎? ប៉ះមិនបាន ចឹងសម្លាប់ចោលតែម្តងតើល្អទេ?»នាងសួរឌឺដងបញ្ឆួលចិត្តខឹងអោយអុីបូ តែនាយក្រាសហាក់គ្មានប្រតិកម្មអ្វីបន្តិចសោះចំពោះសម្តីនាង
«បើនាងគុតថាធ្វើបានធ្វើទៅ! ខ្ញុំរង់ចាំទទួលនាងជានិច្ច »ចប់ប្រយោគអុីបូក៏ប្រញាប់ឡើងឡានហើយបើកចេញទៅវិញទាំងបន្សល់ទុកនូវពាក្យដែលស្រគៀលត្រចៀកទៅអោយនូរា៉
«យើងមិនប៉ះពាល់មនុស្សរបស់ឯងទេ តែយើងនឹងប៉ះពាល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់មិត្តរបស់ឯង »នូរា៉
នាងមានបំណងអ្វី?នាងកំពុងគិតចង់បំបែកបំបាក់មិត្តភាពមែនទេ?
The Continue ✨
វ៉ាងជីនណា