Twenty-Third Changed
Napahawak ako sa dibdib ko ng makalapit na ako sa puno kung nasaan yung Tree house ni Jimuel. Ang bilis-bilis ng tibok ng puso ko dahil tumakbo ako. Inangat ko yung tingin ko at parang wala namang tao sa taas. Nagdadalawang-isip ako kung aakyat ba ako o hindi, parang may kakaiba kasi.
"Dana" agad akong napalingon nung may tumawag sa pangalan ko. Nakita ko si Jimuel na naglalakad papalapit sa akin. Ibinuka ko yung bibig ko para magsalita pero niyakap nya agad ako.
"Jimuel" tawag ko sa kanya. Naramdaman kong hinalikan nya yung ulo ko.
"Come" sabi nya sa akin at pinauna akong umakyat sa tree house nya.
Pag-akyat namin ay agad kaming umupo at tinignan ko sya. Medyo pumayat sya at habang tinititigan ko sya ay nakikita kong malungkot na malungkot sya.
"Bakit Jimuel?" tanong ko sa kanya. Tumingin sya sa akin pero hindi sumagot. Hinawakan ko yung kamay nya at pinisil iyon.
Ngumiti sya pero ramdam kong peke iyon kaya lalo akong nagtaka.
"Do you like me?" biglang tanong nya. Nagulat ako. Anong ibig nyang sabihin?
"Oo naman" sagot ko. Gusto ko naman sya eh.
"Really? Then can you run away with me?" ano daw? Tama ba ako ng rinig?
"Ano? Run away with you?" tanong ko. Bakit naman nya ako yayayaing umalis kami?
"Yes Dana, run away with me" ulit nya. Inalis ko yung kamay ko na nakahawak sa kanya at umayos ng upo at umiwas ng tingin.
"Ano bang nagyayari? Noon hindi na nagpapapasok tapos malalaman ko aalis ka dahil sa akin para hindi ako mapahamak tapos ngayon aayain mo akong umalis kasama mo? Ano bang meron?" sunod-sunod na tanong ko sa kanya. Tumingin sya sa akin pero agad ding umiwas ng tingin.
"Dad told me that if I would not agree with him they will hurt you" nagsimula syang magsalita.
"Bakit daw? Bakit ako?" singit ko. Sumandal sya sa sandalan nung inuupuan namin.
"They found out that I like you, he wants me to marry his business partner daughter in Paris and I didn't agreed. I was blackmailed Dana. If I don't agree with him they might hurt you and I don't want that to happen." sagot nya.
Ang komplikado naman ng buhay nya.
"I asked you to runaway with me because you're the one I like to be with" dagdag nya pa. Sorry Jimuel pero kasi..
Napabuntong-hininga ako. Naaawa ako kalagayan nya, gusto ko syang tulungan pero sa tingin ko yung pagsama sa kanya ay hindi tama.
"Hihintayin kita Dana. Hihintayin kita sa Jan.10". Pagkatapos nyang sabihin yun ay umalis na sya sa tree house nya at naiwan akong mag-isa.
***
Stephen's POV
"Hindi ba papasok si Dana?" kumunot ang noo ko ng tanungin ako ni Cherry tungkol kay Dana. Sa pagkaka-alam ko nauna na syang pumasok sa akin kanina. Gusto ko nga sana sabay kaming pumasok kaso pagbaba ko naka-alis na raw sya.
"What? I thought she's already here?" tanong ko rin sa kanya. Tinignan nya yung cellphone nya pero agad ding ibinaba.
"Akala ko rin, nagtext sya kanina sa akin na papasok na raw sya pero hanggang ngayon wala pa rin" sagot nya. Bigla naman akong kinabahan. She's not here? Inilabas ko yung cellphone ko at tinawagan yung number nya pero nagriring lang.
Lumabas ako ng room pero patuloy pa rin ako sa pagdial sa number nya. Sumunod sa akin si Cherry, nagtanong kami sa guard at di daw nya nakitang pumasok sa loob si Dana. Pinuntahan na rin namin lahat ng posibleng puntahan nya pero wala sya.
"Ano?" sabay-sabay na sigaw nila nung sabihin naming nawawala ata si Dana.
"San naman pupunta yun eh di naman gala yung si Dana?" tanong ni Jimin. I know, hindi nya alam ang pasikot-sikot dito kaya hindi nya maaaring magwala.
"Jimuel! Kasama mo ba si Dana?" napatingin ako dun sa may pintuaan at papasok sa loob si Jimuel. It's been years since the last time we talked.
Nakita kong kumunot ang noo nya sa tanong ni Jin.
"No, why?" sagot nya.
"Nawawala kasi sya eh" singit ni Vincent. Agad namang nag-iba yung aura nya.
"What? What do you mean nawawala?" tanong nya. Nilapitan nya si Vincent kaya napaatras ito. Hanggang ngayon magagalitin pa rin sya.
Naramdaman konh nagvibrate yung cellphone ko kaya tinignan ko ito.
From:***********
She's here.
Nakita kong inilabas din.nila yung mga cellphone nila tapos nagkatinginan kaming lahat.
"Wag mong sabihing—" hindi ko na narinig yung mga sunod na sasabihin ni Jimin dahil agad na akong tumakbo palabas at sumakay sa kotse ko. Alam kong nakasunod sila sa akin pero kailangan kong puntahan si Dana. I don't want that to happen again.
"Stephen! Mauulit na naman ba?" napatigil ako sa pagpasok ko sa kotse ng magsalita si Jimin. Tumingin ako sa kanya at umiling.
"I won't let that happen again" sagot ko tsaka ako tuluyang pumasok sa loob.
Wait for me Dana, I'll save you.
***
Dana's POV
Nagising ako dahil nararamdaman kong masakit yung mga kamay ko. Nakakaramdamn din ako ng hilo at nanlalabo yung paningin ko. Nakaka-aninag ako ng isang pigura ng lalaki pero hindi ko makita ng malinaw yung mukha nya. Madilim kasi sa kinatatayuan nya.
Flashback
Maaga akong gumising para makapasok ako ng maaga. Ngayon kasi yung unang araw ng balikan sa school matapos ang Christmas vacation. Nangako kasi ako kay Cherry na nagyon ko ibibigay yung regalo ko sa kanya dahil hindi ko natapos noong pasko. Medyo malapit na ako sa school ng biglang may tumawag sa akin at pagharap ko ay isang puting tela ang sumalubong sa akin. Itinakip nya yun sa ilong ko hanggang sa mawalan ako ng malay.
End of flashback
"Good thing you're awake" sabi nya. Parang narinig ko na yung boses nya, hindi ko lang matandaan kung saan.
Magsasalita sana ako ng maramdaman kong may busal ako. Unti-unti ng lumilinaw yung paningin ko, nakita kong hindi lang sya yung mga tao dito, marami sila at mostly lalaki. Nasaan ba ako? Anong ginagawa ko dito? Nakaramdam ako ng takot.
Dahan-dahang naglakad yung lalaki sa harapan ko at umupo sa tapat ko. Nanlaki ang mga mata ko ng makita ko kung sino sya.
Akala ko mabait sya di pala. Hinawakan nya yung pisngi ko pero iniwas ko yun. Tama sila hindi sya dapat—-
"Don't act that you're so brave Dana. I know that you can't beat me" hinaplos nya ulit yung pisngi ko tapos dahan-dahan nyang tinanggal yung busal sa bibig ko.
"Anong kasalanan ko sayo? Nasan ako? Bakit ako nandito?" sunod sunod na tanong ko sa kanya pero ngumisi lang sya. Inilapit nya yung mukha nya sa akin kaya naamoy ko na yung hininga nya.
"I wonder what your lips taste like" sabi nya. Nakaramdam ako ng mas matinding takot nung marinig ko yun. Di kaya ako nandito para gahasain nila? Mas inilapit nya yung mukha nya kaya inilalayo ko naman yung mukha ko. Hinawakan nya yung batok ko para hindi gumalaw yung ulo ko. Tinignan ko sya ng masama. Ano bang kasalanan ko sa lalaking to?
"Don't go away honey, you'll like it" sabi nya. Pilit kong inilalayo yung mukha ko pero pinipigilan nya hanggang sa konti galaw na lang ay magkakalapat na yung mga labi namin.
Nakikipagtitigan ako sa kanya, gusto kong umiyak pero ayokong ipakita sa kanyang mahina ako. Ibinaba nya yung tingin nya sa labi ko, pilit kong ginagalaw yung mga kamay ko, nagbabakasakaling makawala ako pero mahigpit yung pagkakatali.
Binitawan nya yung batok ko at lumayo sa akin habang natawa sya. Nakahinga naman ako ng maluwag dahil sa ginawa nya pero hindi ko inaasan yung sunod na ginawa nya.
Siniil nya ako ng halik, marahas na halik. Doon tumulo ang mga luha ko. Natatakot ako ngayon, sa kanya at sa pwede nya gawin sa akin. Naramdaman kong kinagat nya yung labi ko hanggang sa dumugo ito.
Tumigil sya sa paghalik sa akin nung makarinig kami ng makina ng sasakyan.
Tumingin sya sa akin at muling ngumisi.
"Its Showtime baby. Just sit back and watch how we kill your boyfriend and his friends" boyfriend? Sa pagkaka-alam nya ang boyfriend ko ay si ...
"Hi Stephen" bati nya sa napasok na si Stephen.
Hindi pwede to.
——————————
Congrats Bangtan sa 1st, 2nd at 3rd Win~~ Sana dumami pa yung mga awards nyo... Bangtan Fighting!!!!
Nga pala sino yung umaway kay Alien ha? Bakit malungkot si Taehyung noong nakaraan?? Ano suntukan na lang tayo? Kala mo kinaganda/gwapo mo yan? Pwes ako na nagsasabi sayong hindi.
-_-
Cliche ang wala -_-