ភាគទី31:អ្នកណាប៉ះប្អូនរបស់យើងវាក៏មិនរស់ស្រួលដែរ
«ត្រូវហើយខ្ញុំស្អប់លោក ស្អប់ៗៗៗ...លោកលឺទេថាខ្ញុំស្អប់លោក លោកសម្លាប់កូនខ្លួនឯងលោកគ្មានហេតុផលបើពេលនោះលោកស្តាប់ខ្ញុំតែបន្តិចរឿងក៏វាមិនកើតឡើងដែរ»ចាន់គេស្រែកខ្លាំងៗដាក់អុីបូដោយមិនបានគិតខ្វល់ពីអារម្មណ៍របស់នាយនៅពេលនេះឡើយ
«សុំទោស!!»ចុងក្រោយនៅតែជាពាក្យសុំទោសដដែល គេធ្លាប់ស្តីបន្ទោសចាន់ត្រង់ពាក្យនេះតែចុងបញ្ចប់គេក៏ក្លាយជាអ្នកនិយាយពាក្យនេះជំនួសចាន់ទៅវិញ
«សុំទោសហើយបានអីមកវិញ សុំទោសហើយកូនខ្ញុំរស់ឡើងវិញទេ ?»
«......»
«ចេញឲ្យពីមុខខ្ញុំទៅហើយកុំមកឲ្យខ្ញុំឃើញមុខលោកទៀត»
«អូន.../ចេញទៅទាន់ខ្ញុំនៅស្អប់លោកតិចៗកុំឲ្យការអត់ធ្មត់របស់ខ្ញុំហួសព្រំដែនឲ្យសោះ»អុីបូបម្រុងនឹងប្រកែក តែក៏ត្រូវទទួលប្រយោគមួយធ្វើឲ្យគឺនិយាយលែងចេញ ចែញតែទឹកភ្នែក នេះហ្ហ៎អារម្មណ៍ដែលចាន់ធ្លាប់បានពីនាយពេលនេះទើបគេដឹងថាវាឈឺចាប់ប៉ុណ្ណា
«បងនឹងចេញ តែសុំម្យ៉ាងកុំស្អប់បងអីអោយបងធ្វើអ្វីក៏បានដែលចាន់បងព្រមគ្រប់យ៉ាងតែកុំស្អប់បងអី»
«ខ្ញុំប្រាប់ថាឲ្យចេញទៅ..ផូស...»ចាន់ជ្រុលដៃខឹងឡើងបាត់សតិបានទាញក"វថ្មរគប់ទៅអុីបូមួយទំហឹងរហូតដល់ប"កហូរឈាមមកកក្លាក់
«សម្រាកទៅបងមិនរំខានទៀតទេ»មួយកែវមុននេះវាមិនឈឺទេ តែអ្វីដែលឈឺបំផុតនោះគឺនាយកំពុងតែទទួលបានអារម្មណ៍ថាកំពុងតែបាត់គ្រាប់ពេជ្រមួយគ្រាប់ដែលនាយតែងតែមើលរំលងនិងគិតថាជាដុំថ្មរមករហូតពេលនេះគេយល់ពីតម្លៃការស្រលាញ់ច្បាស់ហើយន នាយបែរខ្នងដើរចេញទៅទាំងទឹកភ្នែកជំហ៊ានជើងបោះវែងទាំងអារម្មណ៍មិននៅក្នុងខ្លួន
_មួយម៉ោងក្រោយមកទ្វាបន្ទាប់ចាន់ក៏បើកឡើងម្តងទៀតដោយដៃតូចស្រឡូនល្វកល្វន់ដែលមានកាន់កន្រ្តកផ្លែឈើនិងរបស់ជាច្រើនទៀតមកជាមួយផងដែរ
«សុខទុក្ខយ៉ាងមិចហើយអាល្អិត?»សម្លេងតូចបានសួរទៅអ្នកដែលកំពុងដេកយំអណ្តឺតអណ្តកមិនឈប់
«បងប្រុសជីន...ហ្ហឹកៗ...បងប្រុសជីន..កូនខ្ញុំ...ហុឺៗ»ចាន់បានស្រវាអោបជីនយ៉ាងណែនក្រោយដឹងថាជាមនុស្សដែលគេរាប់ទុកដូចជាបងប្រុសបង្កើត
«បងដឹងហើយ កយំអីឯងយំហើយគេក៏មិនត្រឡប់មកវិញដែលតាំងសតិហើយធ្វើចិត្តឲ្យអោយល្អរៀនទទួលយកការពិត ពេលនេះអ្វីដែលត្រូវគិតគឺសុខភាពរបស់ឯងនឹងមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនរបស់ឯង» មិននឹងជីនមកដល់មន្ទីពេទ្យគេក៏បានចូលទៅភូមិគ្រឹះវ៉ាងដែរ តែមិនបានជួបជាមួយចាន់នោះទេគឺជួបជាមួយនិងលោកវ៉ាងអ្នកស្រីវ៉ាងទើបគាត់បានរៀបរាប់រឿងគ្រប់យ៉ាងឲ្យជីនបានស្តាប់ ក្រោយស្តាប់ចប់ទើបគេរាន់មកមន្ទីពេទ្យ
«ហ្ហឹកៗ...ខ្ញុំនៅមិនទាន់បានឃើញមុខគេនៅឡើយទេ តែហេតុអីក៏ទេវតាដាច់ចិត្តយកគេចេញពីខ្ញុំ»ចាន់
«ស្តាប់បងណាចាន់ បើមាននិស្ស័យគេច្បាស់ជាមកនៅជាមួយឯងម្តងទៀត ឯងកុំយំអីយំបែបនេះអាក្រក់មើលណាស់តិចប្តីឈប់ស្រឡាញ់ទៅ»
«គេមិនដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំតាំងពីដើម ខ្ញុំមានអិត្រូវខ្វល់ពីរឿងនេះទៀត»
«ឯងកុហកខ្លួនឯងបានតែឯងមិនអាកុហកអ្នផ្សេងទេ មាត់និយាយថាស្អប់ថាមិនខ្វល់ទាំងនេះដោយសាតែអារម្មណ៍ខឹងរបស់ឯងមួយពេលប៉ុណ្ណោះ»ជីនលួចអស់សំណើច មិនខ្វល់បានយ៉ាងមិចនេះស្មានថាគេមើលមិនដឹងមែនទេថាមាត់របស់ចាន់កំពុងតែនិយាយក្បត់ចិត្តខ្លួនឯងនិង
«ខ្ញុំចង់លែងលះជាមួយគេ »ចាន់ងើយមុខឡើងសម្លឹងជីនម៉ក់ៗដូចកូនទារកទើបចាប់ចេញពីផ្ទៃ ពាក្យថាលែងលះគេនិយាយឡើងស្រួលតែគេមិនគិតថានេះគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍មួយឆាវរបស់គេឡើយ
«ផូស~ក្មេងចម្កួតអ្នកណាឲ្យឯងនិយាយពាក្យនេះហ្ហា៎ លែងលះជាមួយគេហើយឯងគិតថាឯងមានក្តីសុខមែនទេ?ឯងត្រូវចាំណាចាន់ ជីវិតគ្រួសារមិនខុសពីចានក្នុងរាវតែងតែមានការប៉ះទង្គិចខ្លាំងតិចនោះគឺអាស្រីលើចិត្តរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ពេលនេះគេកំពុងដឹងកំហុសគេកំពុងតែចង់កែប្រែខ្លួនឯង បើឯងសុំគេលែងជីវិរបស់គេអាចនឹងជាប់ងងឹតនៅក្នុងពាក្យថាសោកស្តាយអស់មួយជីវិត ដល់ពេលអ្នកដែលសោកស្តាយបំផុតគឺជាឯងទេមិនមែនជាគេឡើយ»ជីនបាននិយាយពន្យល់ចាន់មួយៗដើម្បីឲ្យគេគិតឲ្យច្បាស់មុននឹងសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយ គេដេងថាពេលនេះចាន់កំពុងខឹងប្តីតែក៏មិនគួរប្រើអារម្មណ៍ខឹងមួយឆាវនឹងមកអាកាត់លើជីវិតប្តីប្រពន្ធរបស់ពួកគេឡើយព្រោះវាអាចនឹងធ្វើអោយមានការសោកស្តាយរាងខ្លួនប៉ុណ្ណោះ
«ចឹងគួរធ្វើបែបណាទៅ? ខ្ញុំមិនបានស្អប់ទេហើយលែងលះមុននេះក៏ចេះតែនិយាយដែរ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ផ្តល់មេរៀនមួយដល់គេប៉ុណ្ណោះ»ចាន់បានយល់ហើយពេលនេះទើបដឹងថាគេមិនបានខឹងស្អប់មិនបានចង់លែងលះស្អីទេតែចង់បង្រៀនអុីបូឲ្យស្គាល់ពីទុក្ខលំបាករបស់ខ្លួនកន្លងមកវិញ
«ងាយៗ មិនបាច់លែងលះមិនបាច់នៅផ្ទះផ្សេងគ្នា គ្រាន់តែឯងយកអ្វីដែលគេធ្វើដាក់ឯងពីមុនមកប្រើជាមួយគេទៅ ពេលនោះគេនឹងយល់អារម្មណ៍ឯងហើយ
តែកុំជ្រុលពេកប្រយ័ត្នគេរត់ចោល»ជីន
«ហិហិ...អគុណបងប្រុស ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាធូរស្បើយវិញហើយ មែនហើយខ្ញុំមានរឿងប្រាប់បង»
«និយាយទៅ»
«ព្រឹកមិញនេះខ្ញុំបានឃើញសារមួយវាចម្លែកណាស់ផ្ញើរចូលក្នុងទូរស័ព្ទរបស់ប្តីខ្ញុំ»ចាន់ទាញទូរស័ព្ទអុីបូហុចឲ្យជីនមើល
(ការពារមនុស្សរបស់ឯងឲ្យបានល្អ...)វាជាអក្សរដែលសរសេរផ្ញើរនៅក្នុងសា ជីនអានហើយគេក៏ចាប់ផ្តើមដឹងរឿងមិនថាច្បាស់ជាមានអ្នកណាម្នាក់មានបំណងមិនល្អមកលើពួកគេមិនខាន
«ចាន់ បងគិតថាលើកនេះបងមិនត្រឡប់ទៅបារាំងវិញទេ បងចង់នៅជាមួយឯង»ជីនមិនបានប្រាប់ថាសារនោះសរសេរអ្វីទេព្រោះមិនចង់ឲ្យចាន់គិតច្រើន រួចគេក៏គិតថានឹងនៅជាមួយចាន់ក្នុងភូមិគ្រឹះវ៉ាងតែម្តងស្រួលចិត្តក្នុងការការពារគេ
«បាទ បានតើ»គេញញឹមថើៗតបទៅជីនតែភ្នែកចេះតែរេទៅទូរស័ព្ទអុីបូរហូតព្រោះចង់ដឹងថាសារនោះជាអ្វី(ចាន់មិនបានមើលសារទេគេគ្រាន់តែឃើញសារឡោតមកក៏ចុចបិតវិញព្រោះពេលនឹងកំពុងខឹងនឹងអុីបូហើយអារម្មណ៍មិនស្ងប់ទើបមិនចាប់អារម្មណ៍
(អ្នកណាហ៊ានប៉ះប្អូនរបស់យើង វាក៏មិនរស់ស្រួលដែរ!)
The Continue ✨
វ៉ាងជីនណា