"ဗျာ...အပါး..."
(..............)
" သား...ခုချက်ချင်းပြန်လာခဲ့မယ် အပါး...."
ဟန်သာ၏ကိုယ်ပိုင် Jet ဖြင့် ကိုလင်းဦးဆောင်ကာ ကလေးငယ်တို့ နယ်မြို့လေးဆီ လာနေပြီဖြစ်ကြောင်း အပါးကပြောပြခဲ့သည်။ အမှားမှား အယွင်းယွင်း ဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီလိူက်မောကာ ရှေ့ဘက်စူးစူးရှိအရာရာတိုင်းဟာ ဗလာအတိုင်း ဘာဆိုဘာမှ မမြင်ရဘဲ တုန်ရီနေသော ခန္ဓာကိုယ်က ချက်ချင်း အားတွေလျော့ကျကာ ခွေယိုင်လုလု ၊ အနားရှိ ပစ္စည်းအရာများ၏ အမျိုးအမည်ကို မသိမ မြင်တော့စွာ မှောင်မိုက်ကျသည့်အလား ၊ တစ်ချိန်က ထိခိုက်ဖူးသော ခြေထောက်က မျက်ခနဲနာကျင်စွာ ရိုးတွင်းချဉ်ဆီတွေ ယုတ်လျော့ကာ ခွေယိုင်နေသည့်ကျွန်တော်ကို လက်သေးသေးတစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖေးမနေသူက မြတ်နိုးရသည့် အမျိုးသားငယ်။
ကြွေကျလုဆဲဆဲ မျက်ရည်တွေနှင့် အနားရှိကလေးငယ် လက်ကလေးကို တုန်ရီစွာဆုပ်ကိုင်ရင်း ကလေးငယ် ကို လိူက်မောတုန်ရီစွာ ကြည့်နေမိသည်။
" မား.....မားမား..အခြေအနေမကောင်းတော့ဘူး ...ကလေး...ကိုယ်...."
"ဗျာ....ခင်များ...စိတ်ထိမ်းပါအုံး..ကျွန်တော်တို့ ခု ပြန်ကြမယ်လေ ...."
" အင်း...."
ကလေးငယ်ရှေ့ ထိုင်ချကာ မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကာ တုန်ရီစွာရိူက်ငိုနေမိသည်။ ကျွန်တော်ပုခုံးထက် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်နေသော ကလေးငယ်ကို မော့မကြည့်အား ၊ ရှိသမျှအင်အားတွေအကုန်စုစည်းကာ ငိုချမိသည်ကား အဖေ၏ အလှူတော် ဧည့်ခံခန်းမအနီးအနား ။ များပြားစွာသော ဧည့်ပရိသတ်တွေလည်း မော့မကြည့်အား အရာရာဟာ အမှားမှား အယွင်းယွင်းပြိုပျက်စွာ၊ ပြာလဲ့နေသော ကောင်းကင်ပြာကို မျက်ရည်အိုင်တွေကြား မော့ကြည့်မိတော့ အဖြူရောင် ပိတ်ကားပြင်ကလွဲ ဗလာနတ္ထိ။ မာတာမိခင်ဟူသော ဂုဏ်ပုဒ်ဖြင့် ထိုက်တန်ခဲ့သော မားကို ဘယ်လိုမှ ဆုံရူံးမခံနိုင်။ ကိုယ့်အမှားကြောင့် ကလေးငယ်လည်း မိခင်ဆုံးရူံးခဲ့ရဖူးသူမို့ ဘယ်လောက်နာကျင်ရမလဲ သိမြင်နိုင်ခဲ့ပြီ။
ကိုယ်တိုင်အသုံးမကျမူတွေကြောင့် ပျက်ကွက်ခဲ့သော တာဝန်များ၊ နာကျင်မူများ ၊ ဆုံးရူံးမူများကြောင့် ရင်ထဲ တင်းခံကာ မွန်းကြပ်နေသည့် ခံစားမူဆိုးများနှင့် ဆုံးရူံးရမည်သိသော နာကျင်မူတွေက ရှိသမျှအားအင်ကို ချို့တဲ့စေသည်။ ခြေအစုံရပ်လို့ ကောင်းကင်ကို မျက်နာမူနေသောလည်း မျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်ကြည်များသာ စီးဆင်းနေသည်။
ဘေးအနားဝယ် ကလေးငယ်ရှိသေးတယ်အသိနဲ့ လက်ခုံနှစ်ဖက်ဖြင့် မျက်ရည်တွေကိုဖယ်ချကာ ကလေးငယ် လက်ကလေးကို အသာဆုပ်ကိုင်မိသည်။
" ကလေး....."
သားငယ် ဘယ်ဆီမှာမသိ၊ သက်ပိုင်တို့ကို ဘယ်လိုပြောရမလဲမတွေးမိတော့ဘဲ ဆက်ကာဆက်ကာ ငိုနေမိသည်ကား မာတာမိခင်ဆုံးရူံးရမှာ ကြောက်သော စိတ်တစ်ခုတည်း။
" ခင်များ အဆင်ပြေရဲ့လား "
" ကိုယ့်ကို ခဏလောက် ဖက်ထားပေးနိုင်မလား? "
ဖုန်းကို လက်က ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ပျက်ယွင်းနေတဲ့ မျက်နှာထားနှင့် နီရဲလာသောမျက်ဝန်းတွေကြောင့် အလန့်တကြား ထပြီး သူဆီကို လျှောက်သွားရင်း အမှားမှားအယွင်းယွင်းခြေလှမ်းတွေနဲ့သူက တောင်၊ မြောက်၊ ဝဲ၊ ယာမသိသလို နာကျင်မူတွေကို ထိမ်းမထားနိုင်ဘဲ ငိုချနေသည်။
အစ်ကိုမင်းမြတ်ဆီက မားမားအခြေအနေ မကောင်းတော့ဘူး " အမြန်ပြန်လာပါ "ဆိုတဲ့ ပြောစကားအဆုံး ဧည့်ခံပွဲက လူတွေ မမြင်အောင် စိတ်တွေလျော့ချလို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝိုင်းထဲက နေရောင်ကျဲကျဲကျရောက်နေသော ဝါးရုံပင်အောက် အသိစိတ်ပျောက်နေသူ ။
မိခင်ဆိုတဲ့ အရာမျိုးက အစားထိုးမရနိုင်သည်မို့ နေခဲ့ပါအတန်တန်ပြောရက် ငြင်းပယ်ပြီး သားငယ်မျက်နာနဲ့ စိတ်နှစ်ခွကို ဟန်ချက်ထိမ်းနေသူကို ကြည့်ပြီး သနားစိတ်ဝင်မိတာအမှန်။ ဧည့်ခံပွဲမှ ထထွက်ပြေးသွားသော သူနောက်အမှီလိုက်လာရင်း အံ့ကိုတင်းတင်းကြိတ်နေတဲ့သူကို ပွေ့ဖက်ထားမိတော့ စီးကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေကြောင့် ကိုယ်ပါစိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြီ ။
ငိုနေလို့မထူးတဲ့အရာမို့ အမြန်ဆုံး ရန်ကုန်ပြန်နိုင်ဖို့ မနက်အစော ကတည်းက အစ်ကိုမင်းမြတ် လွတ်လိုက်သော jet ကို စောင့်ပြီး အိမ်ပြန်ရန် သာ စိတ်လော ဖို့နိူးဆော်ရအုံးမည်။
" ခု..... ကျွန်တော်တို့ မားမားဆီသွားကြမယ်လေ...နော်"
" အင်း...အင်း..ကိုကို စိတ်ခဏ လွတ်သွားလို့ပါ ...သားငယ်ရော...ဦးဇင်းကို အကြောင်းစုံလျှောက်တင်ပြီး ကိုယ်တို့ ပြန်ကြအောင်နော် "
ရန်ကုန်ဖုန်းရလို့ ထင်ရဲ့ ။
အနားကိုအပြေးတပိုင်းလာနေသော အစ်ကိုသက်ပိုင်သည်လည်း ပျက်ယွင်းသော မျက်နာနှင့်။
" ရဲရင့်.....မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား "
"ငါ...အားချင်း ရန်ကုန်ဆင်းမယ် သက်ပိုင်၊ ဒီက အလှုကိစ္စ မင်းတို့ဆီ လက်လွဲ အပ်ခဲ့ရမှာပဲ သက်ပိုင်၊ ကူညီပါအုံး"
" ပြော စရာ မလိုဘူး ကွာ...သွား....သွား...အားတင်းပါ သူငယ်ချင်းရာ "
" အင်း...."
" ငါတို့လည်း မကြာပါဘူးကွာ..ပြန်လာမယ်"
" အေးပါ...."
" ငါတို့ ပြန်မယ်နော် ဝင်းထက် ဦးဇင်းဆီက ပြန်လာခဲ့ပြီ ကျန်တာ ကြည့်လုပ်ပေးနော် ..သားသား လာ "
" ဘယ်လဲဟင် ပါးပါး...သားသားတို့ အလှူ မပီးသေးဘူးလေ "
"ဖိုးဖိုးကြီး က ..ရန်ကုန် ပြန်လာအုံးတဲ့သားသားရဲ့ ခု အကြိုတွေ လာနေပြီလေ "
" ဟုတ်လား ပါးပါး ၊ သားသားကို လွမ်းလို့လားဟင် ..ဖွားဖွားရော နေကောင်းပြီလား "
" အင်း သားငယ် ၊ ဒယ်ဒီတို့ ရန်ကုန်ပြန်ကြမယ်နော် "
" ဟုတ် ဒယ်ဒီ"
" သားငယ်ပစ္စည်းတချို့ပဲ ယူခဲ့..ကလေးငယ်၊ ကျန်တာ သက်ပိုင်တို့ကြည့်ယူခဲ့လိမ့်မယ် Jet ကဆင်းနေပြီ ကိုလင်းပါတယ် ကလေး.."
" ဟုတ်...ဟုတ် ပြီးပြီရယ် "
အလောသုံးဆယ်ဖြင့် စတစ်အကျီ်အဖြူလေးကို အပြာရင့်ရောင်ယောပုဆိုးလေး ဆင်တူဝတ်ဆင်ထားသော မိသားစုလေး ၊ သားငယ်ကိုပွေ့ချီ၍ နောက်မှအပြေးလာနေသောကလေးငယ်ကို ကားတံခါးဖွင့်၍ ကြိုနေမိသည်။ ရင်ထဲကမီးတောင်သည်လည်း ပေါက်ကွဲလုလု ၊ မာတာမိခင်ဟုသည် ကိုယ့်အတွက်အဖိုးမဖြတ်နိုင်စရာမို့ ငိုကြွေးခြင်းမမည်လည်း မျက်ရည်တို့က တသွင်သွင်စီးကျနေပြီ။ သားငယ်ကို ကားပေါ်ပွေ့တင်ပြီး ကလေးငယ်စောင့်ကြိုနေချိန် ဝန်းကျင်က အရာအားလုံးက တိတ်ဆိတ်လျှက် ရင်ထဲမှာအပူတွေက လျှံထွက်နေသည့်အလား မျက်နှာပင်ညိုးနွမ်းစေပြီ။
" သားတို့ကို စောင့်နေပါ မားမား "
တိတ်တဆိတ်ရေရွတ်ခြင်းသာ တက်နိုင်သူမို့ Jack လွတ်လိုက်သည့် Jet ဆင်းရာ အနီးစပ်ဆုံး နေရာကိုခပ်သွက်သွက်မောင်းနှင်မိသည်။
အမောကရော ပြေးလာရသည့်အရှိန် ၊ မားအတွက် စိုးရိမ်မူတို့ပေါင်းစပ်ပြီး ကားမောင်းသူကိုကြည့်မိတော့ တည်ငြိမ်ခြင်းကင်းတဲ့ မျက်ဝန်းတွေထဲက ကြောက်လန့်ခြင်းတွေအထင်းသားမြင်နေရသည်။ တစ်ဆက်ဆက်တုန်နေသော နုတ်ခမ်းပါးတွေကို မတည်ငြိမ်၊ လိူက်ဖိုမောနေသော ရင်ဘတ်သည်ကား နိမ်တခါ မြင့်တလှည့် ။
မမြဲသော အနိစ္စတရားကို သိရက်နဲ့ ရင်မဆိုင်နိုင်ဟန် ၊ မောပမ်းခြင်းကို ရင်မှာတည်ပြီးမိခင်အတွက်စိုးရိမ်သောကတွေသာ စိတ်ဇောနေရသည်။
" အဆင်ပြေမှာပါ ၊ ခင်များ သတိကပ်ပါအုံး "
ကိုယ်တိုင်မောင်နှင်ခြင်းကို ခွင့်မပြုဘဲ အသိအစ်ကိုတစ်ယောက်ကိုသာ မောင်းနှင်စေသည့် သောကတွေနဲ့ ရန်ကုန်ပြန်ခရီး။
ကားပြတင်းပေါက်ကိုသာ ငေးပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်တောင်းဆုပြုရင်း တုန်လူပ်နေသည့် သူကို ကြည့်ပြီး ကိုယ်တိုင်ပင် စိုးရိမ်ပူပင်မူများခဲ့ပြီ။
သားငယ်ကို ရင်ခွင်ထဲပိုက်ပြီးညာဘက်လက်လေးဖြင့် တုန်လူပ်နေသူအား ဆုပ်ကိုင်၍ အားပေးမိသည်။ အနည်းငယ် ပူပင်ကင်းပါစေ ။
" အင်း ကိုယ် ပြေတယ် ၊ ကလေးငယ် သားကို အဝတ်လဲဖို့ ထည့်လာသေးလား "
ကားထဲ သားငယ်အတွက် ပစ္စည်းတချို့ ရှိနေမလားဆိုပြီး တောင်မြောက်ရှာဖွေနေမိသည်။
စတစ်အဖြူရောင်လက်ရှည်လေးကို ခေါက်ပေးထားပြီး အပြာရောင်ယောပုဆိုးလေးဆင်မြန်းထားသည့်သားကို ကြည့်ပြီး ဝမ်းနည်းစိတ်ကပိုတိုးလာမိပြီ။
တင်းခံထားသမျှကို အံ့ကြိတ်၍ သားငယ် ပါးလေးကိုသာ အသာအယာပွတ်သပ်ပေးမိသည်။
" ဒယ်ဒီ "
" ဗျ "
" မငိုပါနဲ့ "
" အင်း ...ဒယ်ဒီမငိုဘူး "
" ဒယ်ဒီ ဝမ်းနည်းရင် သားသား ဖက်ထားပေးမယ် ..."
" ဟုတ်ပါပြီဗျာ....ကျေးဇူးပါသားသားရာ"
" ရတယ်...ရတယ်ရယ်....ဒယ်ဒီက သားသားဒယ်ဒီမို့လေ..."
အဟက် ....
သားငယ် အသိပေးမှ ကျနေသောမျက်ရည်တို့ကို သုတ်မိသည်။
အားပေးနေသော သားငယ်လက်သေးသေးလေးကို ဆွဲယူ၍ နူတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဖွဖွ အနမ်းပေးမိသည်။
ကိုယ်ဆီ လာရန် လက်လှမ်းနေသော သားကို ကလေးဆီမှတဆင့် ပွေ့ယူ၍ရင်ခွင်ထဲ မြုပ်နေအောင် ဖက်ထားမိသည်။
" သားငယ်လေးအတွက် ဖြစ်ဖြစ်မားမား စောင့်နေပေးပါ "
" အဆင်ပြေပါမှာ ခင်များစိတ်လျော့ပါအုံး"
သားငယ်ကို နှစ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး ထိတ်လန့်နေသူအား ပုခုံးလေး ပုတ်ပြီးအားပေးမိသည်။
" ကိုယ် ပြေအောင် အတက်နိုင်ဆုံး ထိမ်းပါ့မယ် "
မြို့ပြင်ပ ကွင်းပြင်တစ်နေရာက ရပ်ထားသော Jet နှင့် အိမ်တော်က လူယုံတချို့ ။
Jet ကိုမြင်ပြီး အံ့ဩနေသော သားငယ်အမေးကိုပြန်မဖြေနိုင်သေး သားငယ်ကို ပွေ့ချီ၍ ကိုလင်းရှိရာ မြန်ဆန်သော ခြေလှမ်းတို့ဖြင့် ။
" မား အခြေအနေ "
" သခင်လေးကို စောင့်နေပါတယ် "
" အင်း "
အထုပ်လေး ဆွဲ၍ လူပ်တုပ်တုပ်ဖြင့် လာနေသောကလေးငယ်ကို ရပ်စောင့်ပြီး လူယုံတချို့ရဲ့ အလေးပြုခေါင်းညိမ့်ခြင်းကို တုန့်ပြန်သော သားငယ်ပါးပါး။
"ကိုလင်း သားငယ်ကိုနေရာပေးနှင့် "
သားကို ကိုလင်းဆီလွဲပေးပြီး ကလေးငယ်ဆီက အထုပ်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ နီရဲနေသော လက်သေးသေးလေးကို ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ နေရောင်အရှိန်ဖြင့် မျက်နှာကို မော့ကြည့်နေသော ကလေးကို တစ်ခဏ ထွေးပွေ့ပြီး အပေါ်တက်ရန် အသိပေးမိသည်။
" အမြင့် မကြောက်တက်ဘူးမို့လား "
" အင်း နည်းနည်းတော့...."
"ကိုယ်ရှိတယ်လေ ..သွားရအောင်နော်"
" ဟုတ်"
ပြန်လည်ဆုပ်ကိုင်လာသော လက်လေးကို အသာ ပွတ်သပ်၍ အားဖြည့်ပေးမိသည်။ Jet ပေါ်မှ အသံစာစာဖြင့်ခေါ်နေသောသားကို တစ်ချက်ပြုံးပြရင်း ကလေးအဖလေးကို လက်ဆွဲကာ အပူသောကတွေနှင့် အိမ်အပြန်ခရီးကိုစတင်ရန် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
——————————————————————————————————————
ကျယ်ပြန့်လှသော ဟန်သာအိမ်တော်၏ နောက်ဘက် ခြံဝင်းအတွင်း Jet ကိုဆင်းစေပြီး အိမ်အတွင်းသို့ အပြေးလေးလှမ်းနေမိသည့်ခြေထောက်တွေက တုန်ရီခြင်းတွေကြောင့် တိကျတဲ့ ခြေအချတို့မှားယွင်းခဲ့ပြီ။ ကိုလင်းက သားငယ်ကို ချီ၍ နောက်ကလိုက်ပါလာသောအခါ အထုပ်လေးတွေကို လူယုံတချို့ဆီ လွဲအပ်နေသော ကျွန်တော်ကလေးငယ်ကို လှည့်ကြည့်ပြီးစောင့်နေရပြန်သေးသည်။
စောင့်နေမှန်းသိသာ၍အပြေးလေး လှမ်းနေသော ကလေးငယ်က ယောပုဆိုးလေးကြောင့် တစ်နေသလို အနည်းငယ် မ, ၍ လျှောက်နေသောကြောင့် ဖဝါးနုနုအောက်က ကတ္တီပါ ဖိနပ်အပြာလေးက ထင်းလို့ ။
" ခင်များ ပြေရဲ့လား "
နီရဲနေသော မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ခေါင်းလေးညိမ့်ပြီးဖြေနေသူအား လက်မောင်းလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဘေးဖက်ကနေအားပေးနေမိသည်။ အထိတ်ထိတ်အလန့်လန့်ဖြင့်ကြောက်လန့် နေသူက မြင်မကောင်းအောင် ပြိုလဲနေပြီ။
ကိုလင်းကိုယ်ပေါ်ကနေ ကိုယ်တွေကိုလှည့်ကြည့်နေသော သားငယ်ကို ခပ်ပြုံးပြုံးသာ ဆက်ဆံ၍ ကိုလင်းကိုသာ စောင့်ရှောက်ပေးရန်မှာကြားခဲ့သည်။
အိမ်အောက်ထပ် ပေါ်တီရှေ့ခြေချမိတော့ မမဧကရီနှင့် များပြားလှသော အိမ်အကူများက ခေါင်းငုံ့၍ ကြိုဆိုနေကြသည်။ မိကပ်ရောင်စုံလိမ်းခြယ်ခြင်း ကင်းမဲ့နေတဲ့ မမဧကရီမျက်နှာက အပြုံးအရယ် မတွေ့ရသောကြောင့်ပို၍ သောက တိုးရပြန်ပြီ။
" မမ ...."
" လာ မောင်လေးတို့ကို စောင့်နေတာ ..ခရီးပမ်းလာကြသေးလား "
" ဟင်းအင်း....မားကရော ..."
မမလက်ကလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီးအပေါ်ထပ်ကို အလောတကြီးတက်သွားသူ ကျောပြင်ကြီးကို ငေးကြည့်မိရင်း မမဆီက အဖြေကိုသာ စောင့်နေမိသည်။
" မောင်လေးတို့ကိုစောင့် နေတယ် "
" ဗျာ..."
" ပါးပါး.."
မမနဲ့ အပေါ်ထပ် တက်မယ်ခြေလှမ်းတော့ ပုဆိုးစလေးကို လာဆွဲသော သားငယ်ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးပြမိသည်။
" သားသားက ဦးဦးဆီ ခဏ နေပေးနော် ပါးပါးက ဖွားဖွားဆီ သွားတွေ့ရမယ် သားရဲ့ "
သားငယ်အနီး ဒူးတုပ်ထိုင်ချပြီး သားသားဆံစလေးတွေကို ပွတ်သပ်၍ နားလည်အောင်ချော့မော့နေမိသည်။ သားငယ် ဘေး ရပ်နေသော ကိုလင်းသည်လည်း မျက်နှာမကောင်းလှ။
" ဟုတ်ကဲ့ပါ..ပါးပါး "
ခေါင်းညိမ့်၍ ဖြေနေသော သားငယ်သည်ကား အားလုံးကိုနားလည်နေသလို အသံစာစာလေးသည်ကင်းမဲ့လျှက် အပေါ်ထပ်ဆီ မော့ငေးနေသည်။
မမကို အချက်ပြ၍ အပေါ်ထပ် ရှိနေသော သားအဖွားအခန်းဆီသို့လေးလံနေသော ခြေလှမ်းတွေဖြင့် ။
အခန်းကျယ်ကြီးအလယ်က ဆေးပိုက်များစွာ အကူအညီဖြင့် ရူသွင်းခြင်းကို လုပ်ယူနေရသော မားမား၊ သားငယ်အပေါ် ပျက်ကွက်ခဲ့သည့် တာဝန်တွေကို ကျေအောင်ဆပ်ချင်သည်ဟု မကြာခဏ ပြောဆိုတက်သော မားမား ။
အရွယ်မလွန်ခင် မရဏတရားကို ရင်ဆိုင်တွန်းလှန်နေသော မားမားက သတိမပျက်သေးခင် မျက်စိမဖွင့်ဘဲ မှေးနေသည်။ ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းများစွာက ဘေးဘက်က စီတန်းရပ်နေကြပြီး အပါးက မားကုတင်ဘေးက ခုံပေါ်ထိုင်ပြီး ခေါင်းညိမ့်ပြ၍ နူတ်ဆက်သည်။
မားကုတင်ဘယ်ဘက်မှာ ထိုင်နေသော မားမားညီမများနှင့် သားနှစ်ယောက် ။
ပျက်ယွင်းနေသော ခံစားချက်ကိုဖုံးကွယ်၍ ဆယ်ယောက်ထက်မနည်းသော လူအုပ်ကြီးသည်ကား စကားတို့တိတ်ဆိတ်နေသည်။
အပါးဘေး ခုံလွတ်ပေါ်ထိုင်ပြီး မားမား ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ မနေ့ကတည်းက ဖောက်ပြန်လာသော ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်ခံနိုင်ခြင်းမရှိသည့်အလျှောက် ဘယ်အချိန် ရူသွင်း/ရူထုတ် လုပ်ငန်းစဉ်ကို ရပ်ဆိုင်းမလဲ စောင့်ကြည့်နေတဲ့ လူအုပ်ကြီးက စက္ကန့်အလိုက် ရင်မောနေမိပြီ။
တဖြေးဖြေး အားယူ၍ ဖြေးညင်းစွာဖြင့်လာသော မားမျက်ဝန်းတွေက ပကတိတည်ငြိမ်စွာဖြင့် ပတ်လည်က လူအများကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်ဆီကို ရည်ရွယ်ဦးတည်နေသော မျက်ဝန်းတွေက သက်သေမို့ ' အပါးစကားအရ ရှေ့တိုး၍ 'မားလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။
" မား..."
အသက်ရူပိုက်ဖြင့် ရူသွင်းနေရတဲ့မားမားက မျက်တောင်ခတ်၍သာ ဖြေကြားခဲ့သည်။
ဘယ်သူ့မှမထင်မှတ်ထားတဲ့ ထိုလူလက်ကိုတဖြေးဖြေး ယူ၍ ကျွန်တော်လက်ပေါ်ထပ်၍ အပေါ်ကနေ ခပ်ဖွဖွ ပုတ်ပေးသည့်မားကို ဝေ့ဝဲနေသော မျက်ရည်အိုင်ထဲကနေ မော့ကြည့်မိသည်။
မားရဲ့ ဆန္ဒလေးလား မားမားရယ်။
ခေါင်းကိုတဆက်ဆက် ညိမ့်၍ မားကို ကတိပေးနေမိသည်။ မိခင်နေရာ ကိုယ်ချင်းစာတက်ခဲ့လို့မားဆန္ဒတွေပြည့်ဝပါစေရမယ်...မားရယ်။
ဘယ်ချိန်ကတည်းက သားငယ်ကို အခေါ်လွတ်ထားသည်မသိသည့်ကျွန်တော်က အခန်းတံခါးဆီက သားငယ်ကိုပွေ့၍ ဝင်လာသော ကိုလင်းကို မြင်မှ သိရသည်။
အပါးပေါင်ပေါ် ချ၍ ခေါင်းညိမ့်ပြပြီးထွက်သွားသော ကိုလင်း ။
အပါးပေါင်ပေါ်ကနေ မားမားကိုစိုက်ကြည့်နေသော သားငယ်က အရာအားလုံးကိုနားလည်သည့်နှယ်တိတ်တိတ်လေး ငြိမ်နေသည်။
စတစ်လက်ရှည်အဖြူရောင်လေးကို ခရမ်းရောင်ယောလုံခြည် ကြိုးရူံ့ပုဆိုးလေး ဆင်ယင်နေတဲ့သားငယ်ကို ကိုလင်းက အဝတ်လဲမပေးထားသေး။
သားငယ်ကိုစိုက်ကြည့်နေသည့်မား၏မျက်ဝန်းတွေက ပျော်ရွှင်ခြင်းလား ၊ ဝမ်းနည်းခြင်းလား မသိစေရဘဲမျက်ဝန်းထောင့်ဆီက မျက်ရည်ကြည်တို့ စီးဆင်းခဲ့သည်။
နူးညံ့သော wet tissue လေးဖြင့်ခပ်ဖွဖွ သုတ်ပေးနေသည့် အစ်ကိုမင်းမြတ်။
မျက်နှာပျက်ယွင်းနေသည့် ဘေးက သားငယ်ဒယ်ဒီလက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်၍ အားပေးနေမိသည်။
မိသားစုဝင်တိုင်းကို တစ်ချက်ကြည့်ရူ့ပြီး ဝင်လေထွက်လေ အပေါ်ကိုသာ အာရုံစူးစိုက်ထားသည့်မား၏ အသက်ရူသံလေးက တဖြေးဖြေးငြိမ်ကျသွားသည်ကို မျက်ရည်အိုင်တွေကြားက ရင်သပ်မောစွာ ကြည့်နေသောမိသားစုများ၏ အံ့ဩမူတွေကို အထင်းသားမြင်နေရသည်။
တီ~ ခနဲကျသွားသော ဘေးက နှလုံးခုံစက်၏မော်နီတာပေါ်က မျဉ်းဖြောင့်လေးကသာ မားမား၏ အသက်ဝိဉာည်ချုပ်သွားသည်ကို သက်သေပြနေသည်။
" မား...မားမား....."
" မား!!!!!"
အံ့ဩစွာ စိုက်ကြည့်နေပါသော မိသားစုဝင်တွေကြားက ဘေးကထိုလူ၏ အော်သံစူးစူးတို့ကြောင့်သတိပြန်ဝင်လာ၍ ဘေးကမိသားစုတွေက ဖယ်ရှားပြီး အနီးကပ်ဆရာဝန်သမားတော်တွေက စမ်းသပ်မူကိုတရစပ် ပြုလုပ်ကြသော်လည်း ခေါင်းခါ၍သာ တုန့်ပြန်ကြပြန်သည်။
သားငယ်ကို ပွေ့ချီထားသော အပါးကို ခေါင်းဆောင်ဆရာဝန်သမားတော်တွေက တန်းစီ၍ အရိုအသေပြုပြီး ဟန်သာဘုရင်မ၏နောက်ဆုံးထွက်သက် အချိန်နာရီအတိအကျပြောစွာ အခန်းပြင်ဘက် အစီအရီထွက်သွားကြသည်။
ဘာမှမသိသေးသည့်သားငယ်က မားမား၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို လူပ်၍ အော်ဟစ်ငိုနေသော ထိုလူကိုကြည့်ပြီး ဒယ်ဒီ!!!ဟူသော အမည်ကို အဆက်မပြတ်ရွတ်၍ မျက်ရည်ကြနေပြန်သေးသည်။ အပါး လည်ပင်းကို ဖက်၍ လည်ပင်းတွေကြား ခေါင်းစိုက်၍ နှပ်တရူံရူံဖြင့်ငိုနေသော သားငယ်ကို အပါးက နောက်ကျောလေးပွတ်သပ်၍ အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်ပြီး ဝရံတာမှန်ပြတင်းဘေး ဘယ်ညာလျှောက်၍ ချော့နေမိသည်။
အခန်းတွင်းက အော်ငိုသံတို့ တချက်တချက်လွင့်ပျံ့လာလျှင် အခန်းဆီကို လက်ညိုးထိုး၍ သွားခိုင်းစေသူမြေးငယ်ကို နွမ်းလျနေတဲ့ စိတ်အစဉ်ကြားက ချော့မော့ပြော၍ အိမ်တော်၏ စာကြည့်ခန်းတွင် ဟန်သာအုပ်စုကြီး၏ လုပ်ပိုင်ခွင့်ရ ရှေ့နေများစွာကို စုစည်းခိုင်းစေမိသည်။ အိမ်တော်သခင်မ ဘဝနတ်ထံပြောင်းလဲသွားသည်ကို အများသူငါကိုအသိပေးရန် ဖြစ်သည်။
နာရေးအခန်းအနားကိုအိမ်တော်သခင်မ၏ ယုံကြည်ရာ ဘာသာရေးထုံစံအတိုင်း ဘာသာရေးဘုရားကျောင်းမှာ တခမ်းတနား ကျင်းပမည်ဖြစ်ကြောင်းကိုပါ သတင်းထုတ်ပြန်စေမိသည်။
ငိုရိူက်မူများ၍ ပေါင်ပေါ်ကမဆင်းဘဲ လည်ပင်းကိုဖက်၍ အိပ်ငိုက်နေသော မြေးငယ်ကို ဟန်သာအုပ်စုကြီး၏ ရှေ့နေတွေရှေ့ ချော့နေမိသည့် ဥက္ကကြီး။
" မား....မားမား...သားကိုကြည့်ပါအုံး မားရယ် ...."
မား၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ဖက်၍ ငိုနေသော ထိုသူကို ဘေးကနေ ကျောသပ်၍ အားပေးမိသည်ကိုယ်တိုင်သော်လည်း ကျေကွဲရပြန်ပြီ။
မားမားက သူ့မြေးငယ်ကိုသိပ်ချစ်ရှာတာ ။
ပါးပါးသားလေး အဖွားမေတ္တာငတ်မွတ်ရပြန်ပြီ တွေး၍ ယူကျိုးမရ နှမျောတသခြင်းများ။
မား၏ လက်ကလေးကို ကိုင်၍ တိတ်တဆိတ် ငိုကြွေးနေသော အစ်ကိုမင်းမြတ်ကိုလည်း မမက အားပေးနှစ်သိမ့်နေရပြန်သည်။ သံယောဇဉ်ကြီးကြတဲ့မိသားစုတွေလို့ အမည်တပ်လိုက်သည်။
" သားကြီးတောင်းပန်ပါတယ် မားမားရယ် "
မား၏ လက်ခုံလေးကိုမလွတ်တမ်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး မား၍ မှေးမိတ်နေသော မျက်နာကို စူးစိူက်ကြည့်၍ တစ်ခွန်းတည်းသော စကားတွေ အမြဲမပြတ်ရွတ်နေသော အစ်ကိုမင်းမြတ်။
အော်ဟစ်ငိုယိုသံတို့က အချိန်ကာလတစ်ခုအရောက်ပင်ပမ်း နွမ်းကျလာသော စိတ်တို့ကြောင့် မတ်တပ်ရပ်ဖို့ပင် ယောကျာ်းကြီးတွေတန်မဲ့ အိမ်သူသက်ထားတွေရဲ့ ဖေးမ တွဲခေါ်မူတွေဖြင့် အနီးနားက ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်စေပြီး တူညီသော လားရာတစ်ခုတည်းကိုသာကြည့်၍ လက်နှစ်ဖက်ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ပြီး အသံတိတ်ကျေကွဲနေသော ဟန်သာ မင်းသားနှစ်ပါး။
#မမအတွက် vote ပေးခဲ့ဖို့မမေ့နဲ့နော်
#Take care all
(ကိုယ့်အားပေးတဲ့🇫🇷 အသင်းက ဗိုလ်လုပွဲ မှာ ကျန်ခဲ့လို့ ငိုရပြီလေ...၂၀၂၂ကမ္ဘာဖလားပွဲစဉ်တစ်လျှာက်လုံး ပြိုင်ဖက်အသင်းတွေကို အနိုင်ယူလာခဲ့သမျှ Final ကျမှ လွဲချော်ခဲ့ရတယ်။ World Cup 2018ကတည်းက ပြင်သစ်အသင်းကိုပဲ တစ်စိုက်မတ်မတ်အားပေးလာခဲ့တာ အမ်ဘာပေ၊ ဂျရူး၊ ဂရေ့စမန်း၊ ဒမ်ဘီလီ....စသည့်ပြင်သစ်အကျော်အမော်တွေရဲ့ ကစားကွက်တွေကြား ရင်ခုန်လိုက်မောရင်း....မနေ့ညက ငိုချလိုက်ရတယ်....... ကိုယ့်Idol MBAPPE ခြေစွမ်းတွေက အံ့မခန်းမို့ ပယ်နတီမှာ ရူံးခဲ့ရပေမယ့် အများကြီးစိတ်ဖြေနိုင်သေးတာ.....💙🇫🇷။
——————————————————————————————————————-
"ဗ်ာ...အပါး..."
(..............)
" သား...ခုခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့မယ္ အပါး...."
ဟန္သာ၏ကိုယ္ပိုင္ Jet ျဖင့္ ကိုလင္းဦးေဆာင္ကာ ကေလးငယ္တို႔ နယ္ၿမိဳ႕ေလးဆီ လာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အပါးကေျပာျပခဲ့သည္။ အမွားမွား အယြင္းယြင္း ျဖင့္ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ရီလိူက္ေမာကာ ေရွ႕ဘက္စူးစူးရွိအရာရာတိုင္းဟာ ဗလာအတိုင္း ဘာဆိုဘာမွ မျမင္ရဘဲ တုန္ရီေနေသာ ခႏၶာကိုယ္က ခ်က္ခ်င္း အားေတြေလ်ာ့က်ကာ ေခြယိုင္လုလု ၊ အနားရွိ ပစၥည္းအရာမ်ား၏ အမ်ိဳးအမည္ကို မသိမ ျမင္ေတာ့စြာ ေမွာင္မိုက္က်သည့္အလား ၊ တစ္ခ်ိန္က ထိခိုက္ဖူးေသာ ေျခေထာက္က မ်က္ခနဲနာက်င္စြာ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေတြ ယုတ္ေလ်ာ့ကာ ေခြယိုင္ေနသည့္ကြၽန္ေတာ္ကို လက္ေသးေသးတစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဖးမေနသူက ျမတ္နိုးရသည့္ အမ်ိဳးသားငယ္။
ေႂကြက်လဳဆဲဆဲ မ်က္ရည္ေတြႏွင့္ အနားရွိကေလးငယ္ လက္ကေလးကို တုန္ရီစြာဆုပ္ကိုင္ရင္း ကေလးငယ္ ကို လိူက္ေမာတုန္ရီစြာ ၾကည့္ေနမိသည္။
" မား.....မားမား..အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ဘူး ...ကေလး...ကိုယ္...."
"ဗ်ာ....ခင္မ်ား...စိတ္ထိမ္းပါအုံး..ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခု ျပန္ၾကမယ္ေလ ...."
" အင္း...."
ကေလးငယ္ေရွ႕ ထိုင္ခ်ကာ မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ကာ တုန္ရီစြာရိူက္ငိုေနမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ပုခုံးထက္ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ေနေသာ ကေလးငယ္ကို ေမာ့မၾကည့္အား ၊ ရွိသမွ်အင္အားေတြအကုန္စုစည္းကာ ငိုခ်မိသည္ကား အေဖ၏ အလႉေတာ္ ဧည့္ခံခန္းမအနီးအနား ။ မ်ားျပားစြာေသာ ဧည့္ပရိသတ္ေတြလည္း ေမာ့မၾကည့္အား အရာရာဟာ အမွားမွား အယြင္းယြင္းၿပိဳပ်က္စြာ၊ ျပာလဲ့ေနေသာ ေကာင္းကင္ျပာကို မ်က္ရည္အိုင္ေတြၾကား ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အျဖဴေရာင္ ပိတ္ကားျပင္ကလြဲ ဗလာနတၳိ။ မာတာမိခင္ဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ျဖင့္ ထိုက္တန္ခဲ့ေသာ မားကို ဘယ္လိုမွ ဆုံ႐ူံးမခံနိုင္။ ကိုယ့္အမွားေၾကာင့္ ကေလးငယ္လည္း မိခင္ဆုံး႐ူံးခဲ့ရဖူးသူမို႔ ဘယ္ေလာက္နာက်င္ရမလဲ သိျမင္နိုင္ခဲ့ၿပီ။
ကိုယ္တိုင္အသုံးမက်မဴေတြေၾကာင့္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ေသာ တာဝန္မ်ား၊ နာက်င္မူမ်ား ၊ ဆုံး႐ူံးမူမ်ားေၾကာင့္ ရင္ထဲ တင္းခံကာ မြန္းၾကပ္ေနသည့္ ခံစားမူဆိုးမ်ားႏွင့္ ဆုံး႐ူံးရမည္သိေသာ နာက်င္မူေတြက ရွိသမွ်အားအင္ကို ခ်ိဳ႕တဲ့ေစသည္။ ေျခအစုံရပ္လို႔ ေကာင္းကင္ကို မ်က္နာမူေနေသာလည္း မ်က္ဝန္းထဲက မ်က္ရည္ၾကည္မ်ားသာ စီးဆင္းေနသည္။
ေဘးအနားဝယ္ ကေလးငယ္ရွိေသးတယ္အသိနဲ႕ လက္ခုံႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြကိုဖယ္ခ်ကာ ကေလးငယ္ လက္ကေလးကို အသာဆုပ္ကိုင္မိသည္။
" ကေလး....."
သားငယ္ ဘယ္ဆီမွာမသိ၊ သက္ပိုင္တို႔ကို ဘယ္လိုေျပာရမလဲမေတြးမိေတာ့ဘဲ ဆက္ကာဆက္ကာ ငိုေနမိသည္ကား မာတာမိခင္ဆုံး႐ူံးရမွာ ေၾကာက္ေသာ စိတ္တစ္ခုတည္း။
" ခင္မ်ား အဆင္ေျပရဲ႕လား "
" ကိုယ့္ကို ခဏေလာက္ ဖက္ထားေပးနိုင္မလား? "
ဖုန္းကို လက္က ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ပ်က္ယြင္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ နီရဲလာေသာမ်က္ဝန္းေတြေၾကာင့္ အလန့္တၾကား ထၿပီး သူဆီကို ေလွ်ာက္သြားရင္း အမွားမွားအယြင္းယြင္းေျခလွမ္းေတြနဲ႕သူက ေတာင္၊ ေျမာက္၊ ဝဲ၊ ယာမသိသလို နာက်င္မူေတြကို ထိမ္းမထားနိုင္ဘဲ ငိုခ်ေနသည္။
အစ္ကိုမင္းျမတ္ဆီက မားမားအေျခအေန မေကာင္းေတာ့ဘူး " အျမန္ျပန္လာပါ "ဆိုတဲ့ ေျပာစကားအဆုံး ဧည့္ခံပြဲက လူေတြ မျမင္ေအာင္ စိတ္ေတြေလ်ာ့ခ်လိဳ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝိုင္းထဲက ေနေရာင္က်ဲက်ဲက်ေရာက္ေနေသာ ဝါး႐ုံပင္ေအာက္ အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနသူ ။
မိခင္ဆိုတဲ့ အရာမ်ိဳးက အစားထိုးမရနိုင္သည္မို႔ ေနခဲ့ပါအတန္တန္ေျပာရက္ ျငင္းပယ္ၿပီး သားငယ္မ်က္နာနဲ႕ စိတ္ႏွစ္ခြကို ဟန္ခ်က္ထိမ္းေနသူကို ၾကည့္ၿပီး သနားစိတ္ဝင္မိတာအမွန္။ ဧည့္ခံပြဲမွ ထထြက္ေျပးသြားေသာ သူေနာက္အမွီလိုက္လာရင္း အံ့ကိုတင္းတင္းႀကိတ္ေနတဲ့သူကို ေပြ႕ဖက္ထားမိေတာ့ စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ ကိုယ္ပါစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရၿပီ ။
ငိုေနလို႔မထူးတဲ့အရာမို႔ အျမန္ဆုံး ရန္ကုန္ျပန္နိုင္ဖို႔ မနက္အေစာ ကတည္းက အစ္ကိုမင္းျမတ္ လြတ္လိုက္ေသာ jet ကို ေစာင့္ၿပီး အိမ္ျပန္ရန္ သာ စိတ္ေလာ ဖို႔နိူးေဆာ္ရအုံးမည္။
" ခု..... ကြၽန္ေတာ္တို႔ မားမားဆီသြားၾကမယ္ေလ...ေနာ္"
" အင္း...အင္း..ကိုကို စိတ္ခဏ လြတ္သြားလို႔ပါ ...သားငယ္ေရာ...ဦးဇင္းကို အေၾကာင္းစုံေလွ်ာက္တင္ၿပီး ကိုယ္တို႔ ျပန္ၾကေအာင္ေနာ္ "
ရန္ကုန္ဖုန္းရလို႔ ထင္ရဲ႕ ။
အနားကိုအေျပးတပိုင္းလာေနေသာ အစ္ကိုသက္ပိုင္သည္လည္း ပ်က္ယြင္းေသာ မ်က္နာႏွင့္။
" ရဲရင့္.....မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား "
"ငါ...အားခ်င္း ရန္ကုန္ဆင္းမယ္ သက္ပိုင္၊ ဒီက အလႈကိစၥ မင္းတို႔ဆီ လက္လြဲ အပ္ခဲ့ရမွာပဲ သက္ပိုင္၊ ကူညီပါအုံး"
" ေျပာ စရာ မလိုဘူး ကြာ...သြား....သြား...အားတင္းပါ သူငယ္ခ်င္းရာ "
" အင္း...."
" ငါတို႔လည္း မၾကာပါဘူးကြာ..ျပန္လာမယ္"
" ေအးပါ...."
" ငါတို႔ ျပန္မယ္ေနာ္ ဝင္းထက္ ဦးဇင္းဆီက ျပန္လာခဲ့ၿပီ က်န္တာ ၾကည့္လုပ္ေပးေနာ္ ..သားသား လာ "
" ဘယ္လဲဟင္ ပါးပါး...သားသားတို႔ အလႉ မပီးေသးဘူးေလ "
"ဖိုးဖိုးႀကီး က ..ရန္ကုန္ ျပန္လာအုံးတဲ့သားသားရဲ႕ ခု အႀကိဳေတြ လာေနၿပီေလ "
" ဟုတ္လား ပါးပါး ၊ သားသားကို လြမ္းလို႔လားဟင္ ..ဖြားဖြားေရာ ေနေကာင္းၿပီလား "
" အင္း သားငယ္ ၊ ဒယ္ဒီတို႔ ရန္ကုန္ျပန္ၾကမယ္ေနာ္ "
" ဟုတ္ ဒယ္ဒီ"
" သားငယ္ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ပဲ ယူခဲ့..ကေလးငယ္၊ က်န္တာ သက္ပိုင္တို႔ၾကည့္ယူခဲ့လိမ့္မယ္ Jet ကဆင္းေနၿပီ ကိုလင္းပါတယ္ ကေလး.."
" ဟုတ္...ဟုတ္ ၿပီးၿပီရယ္ "
အေလာသုံးဆယ္ျဖင့္ စတစ္အက်ီ္အျဖဴေလးကို အျပာရင့္ေရာင္ေယာပုဆိုးေလး ဆင္တူဝတ္ဆင္ထားေသာ မိသားစုေလး ၊ သားငယ္ကိုေပြ႕ခ်ီ၍ ေနာက္မွအေျပးလာေနေသာကေလးငယ္ကို ကားတံခါးဖြင့္၍ ႀကိဳေနမိသည္။ ရင္ထဲကမီးေတာင္သည္လည္း ေပါက္ကြဲလုလု ၊ မာတာမိခင္ဟုသည္ ကိုယ့္အတြက္အဖိုးမျဖတ္နိုင္စရာမို႔ ငိုေႂကြးျခင္းမမည္လည္း မ်က္ရည္တို႔က တသြင္သြင္စီးက်ေနၿပီ။ သားငယ္ကို ကားေပၚေပြ႕တင္ၿပီး ကေလးငယ္ေစာင့္ႀကိဳေနခ်ိန္ ဝန္းက်င္က အရာအားလုံးက တိတ္ဆိတ္လွ်က္ ရင္ထဲမွာအပူေတြက လွ်ံထြက္ေနသည့္အလား မ်က္ႏွာပင္ညိုးႏြမ္းေစၿပီ။
" သားတို႔ကို ေစာင့္ေနပါ မားမား "
တိတ္တဆိတ္ေရ႐ြတ္ျခင္းသာ တက္နိုင္သူမို႔ Jack လြတ္လိုက္သည့္ Jet ဆင္းရာ အနီးစပ္ဆုံး ေနရာကိုခပ္သြက္သြက္ေမာင္းႏွင္မိသည္။
အေမာကေရာ ေျပးလာရသည့္အရွိန္ ၊ မားအတြက္ စိုးရိမ္မူတို႔ေပါင္းစပ္ၿပီး ကားေမာင္းသူကိုၾကည့္မိေတာ့ တည္ၿငိမ္ျခင္းကင္းတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြထဲက ေၾကာက္လန့္ျခင္းေတြအထင္းသားျမင္ေနရသည္။ တစ္ဆက္ဆက္တုန္ေနေသာ ႏုတ္ခမ္းပါးေတြကို မတည္ၿငိမ္၊ လိူက္ဖိုေမာေနေသာ ရင္ဘတ္သည္ကား နိမ္တခါ ျမင့္တလွည့္ ။
မၿမဲေသာ အနိစၥတရားကို သိရက္နဲ႕ ရင္မဆိုင္နိုင္ဟန္ ၊ ေမာပမ္းျခင္းကို ရင္မွာတည္ၿပီးမိခင္အတြက္စိုးရိမ္ေသာကေတြသာ စိတ္ေဇာေနရသည္။
" အဆင္ေျပမွာပါ ၊ ခင္မ်ား သတိကပ္ပါအုံး "
ကိုယ္တိုင္ေမာင္ႏွင္ျခင္းကို ခြင့္မျပဳဘဲ အသိအစ္ကိုတစ္ေယာက္ကိုသာ ေမာင္းႏွင္ေစသည့္ ေသာကေတြနဲ႕ ရန္ကုန္ျပန္ခရီး။
ကားျပတင္းေပါက္ကိုသာ ေငးၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ေတာင္းဆုျပဳရင္း တုန္လူပ္ေနသည့္ သူကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ပင္ စိုးရိမ္ပူပင္မူမ်ားခဲ့ၿပီ။
သားငယ္ကို ရင္ခြင္ထဲပိုက္ၿပီးညာဘက္လက္ေလးျဖင့္ တုန္လူပ္ေနသူအား ဆုပ္ကိုင္၍ အားေပးမိသည္။ အနည္းငယ္ ပူပင္ကင္းပါေစ ။
" အင္း ကိုယ္ ေျပတယ္ ၊ ကေလးငယ္ သားကို အဝတ္လဲဖို႔ ထည့္လာေသးလား "
ကားထဲ သားငယ္အတြက္ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ ရွိေနမလားဆိုၿပီး ေတာင္ေျမာက္ရွာေဖြေနမိသည္။
စတစ္အျဖဴေရာင္လက္ရွည္ေလးကို ေခါက္ေပးထားၿပီး အျပာေရာင္ေယာပုဆိုးေလးဆင္ျမန္းထားသည့္သားကို ၾကည့္ၿပီး ဝမ္းနည္းစိတ္ကပိုတိုးလာမိၿပီ။
တင္းခံထားသမွ်ကို အံ့ႀကိတ္၍ သားငယ္ ပါးေလးကိုသာ အသာအယာပြတ္သပ္ေပးမိသည္။
" ဒယ္ဒီ "
" ဗ် "
" မငိုပါနဲ႕ "
" အင္း ...ဒယ္ဒီမငိုဘူး "
" ဒယ္ဒီ ဝမ္းနည္းရင္ သားသား ဖက္ထားေပးမယ္ ..."
" ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ....ေက်းဇူးပါသားသားရာ"
" ရတယ္...ရတယ္ရယ္....ဒယ္ဒီက သားသားဒယ္ဒီမို႔ေလ..."
အဟက္ ....
သားငယ္ အသိေပးမွ က်ေနေသာမ်က္ရည္တို႔ကို သုတ္မိသည္။
အားေပးေနေသာ သားငယ္လက္ေသးေသးေလးကို ဆြဲယူ၍ ႏူတ္ခမ္းေလးျဖင့္ ဖြဖြ အနမ္းေပးမိသည္။
ကိုယ္ဆီ လာရန္ လက္လွမ္းေနေသာ သားကို ကေလးဆီမွတဆင့္ ေပြ႕ယူ၍ရင္ခြင္ထဲ ျမဳပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားမိသည္။
" သားငယ္ေလးအတြက္ ျဖစ္ျဖစ္မားမား ေစာင့္ေနေပးပါ "
" အဆင္ေျပပါမွာ ခင္မ်ားစိတ္ေလ်ာ့ပါအုံး"
သားငယ္ကို ႏွစ္ေနေအာင္ဖက္ထားၿပီး ထိတ္လန့္ေနသူအား ပုခုံးေလး ပုတ္ၿပီးအားေပးမိသည္။
" ကိုယ္ ေျပေအာင္ အတက္နိုင္ဆုံး ထိမ္းပါ့မယ္ "
ၿမိဳ႕ျပင္ပ ကြင္းျပင္တစ္ေနရာက ရပ္ထားေသာ Jet ႏွင့္ အိမ္ေတာ္က လူယုံတခ်ိဳ႕ ။
Jet ကိုျမင္ၿပီး အံ့ဩေနေသာ သားငယ္အေမးကိုျပန္မေျဖနိုင္ေသး သားငယ္ကို ေပြ႕ခ်ီ၍ ကိုလင္းရွိရာ ျမန္ဆန္ေသာ ေျခလွမ္းတို႔ျဖင့္ ။
" မား အေျခအေန "
" သခင္ေလးကို ေစာင့္ေနပါတယ္ "
" အင္း "
အထုပ္ေလး ဆြဲ၍ လူပ္တုပ္တုပ္ျဖင့္ လာေနေသာကေလးငယ္ကို ရပ္ေစာင့္ၿပီး လူယုံတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အေလးျပဳေခါင္းညိမ့္ျခင္းကို တုန့္ျပန္ေသာ သားငယ္ပါးပါး။
"ကိုလင္း သားငယ္ကိုေနရာေပးႏွင့္ "
သားကို ကိုလင္းဆီလြဲေပးၿပီး ကေလးငယ္ဆီက အထုပ္ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲယူကာ နီရဲေနေသာ လက္ေသးေသးေလးကို ဆုပ္ကိုင္မိသည္။ ေနေရာင္အရွိန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ကေလးကို တစ္ခဏ ေထြးေပြ႕ၿပီး အေပၚတက္ရန္ အသိေပးမိသည္။
" အျမင့္ မေၾကာက္တက္ဘူးမို႔လား "
" အင္း နည္းနည္းေတာ့...."
"ကိုယ္ရွိတယ္ေလ ..သြားရေအာင္ေနာ္"
" ဟုတ္"
ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္လာေသာ လက္ေလးကို အသာ ပြတ္သပ္၍ အားျဖည့္ေပးမိသည္။ Jet ေပၚမွ အသံစာစာျဖင့္ေခၚေနေသာသားကို တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပရင္း ကေလးအဖေလးကို လက္ဆြဲကာ အပူေသာကေတြႏွင့္ အိမ္အျပန္ခရီးကိုစတင္ရန္ အမိန့္ေပးလိုက္သည္။
က်ယ္ျပန့္လွေသာ ဟန္သာအိမ္ေတာ္၏ ေနာက္ဘက္ ၿခံဝင္းအတြင္း Jet ကိုဆင္းေစၿပီး အိမ္အတြင္းသို႔ အေျပးေလးလွမ္းေနမိသည့္ေျခေထာက္ေတြက တုန္ရီျခင္းေတြေၾကာင့္ တိက်တဲ့ ေျခအခ်တိဳ႕မွားယြင္းခဲ့ၿပီ။ ကိုလင္းက သားငယ္ကို ခ်ီ၍ ေနာက္ကလိုက္ပါလာေသာအခါ အထုပ္ေလးေတြကို လူယုံတခ်ိဳ႕ဆီ လြဲအပ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္ကေလးငယ္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီးေစာင့္ေနရျပန္ေသးသည္။
ေစာင့္ေနမွန္းသိသာ၍အေျပးေလး လွမ္းေနေသာ ကေလးငယ္က ေယာပုဆိုးေလးေၾကာင့္ တစ္ေနသလို အနည္းငယ္ မ, ၍ ေလွ်ာက္ေနေသာေၾကာင့္ ဖဝါးႏုႏုေအာက္က ကတၱီပါ ဖိနပ္အျပာေလးက ထင္းလို႔ ။
" ခင္မ်ား ေျပရဲ႕လား "
နီရဲေနေသာ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ ေခါင္းေလးညိမ့္ၿပီးေျဖေနသူအား လက္ေမာင္းေလး ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေဘးဖက္ကေနအားေပးေနမိသည္။ အထိတ္ထိတ္အလန့္လန့္ျဖင့္ေၾကာက္လန့္ ေနသူက ျမင္မေကာင္းေအာင္ ၿပိဳလဲေနၿပီ။
ကိုလင္းကိုယ္ေပၚကေန ကိုယ္ေတြကိုလွည့္ၾကည့္ေနေသာ သားငယ္ကို ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးသာ ဆက္ဆံ၍ ကိုလင္းကိုသာ ေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္မွာၾကားခဲ့သည္။
အိမ္ေအာက္ထပ္ ေပၚတီေရွ႕ေျခခ်မိေတာ့ မမဧကရီႏွင့္ မ်ားျပားလွေသာ အိမ္အကူမ်ားက ေခါင္းငုံ႕၍ ႀကိဳဆိုေနၾကသည္။ မိကပ္ေရာင္စုံလိမ္းျခယ္ျခင္း ကင္းမဲ့ေနတဲ့ မမဧကရီမ်က္ႏွာက အၿပဳံးအရယ္ မေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ပို၍ ေသာက တိုးရျပန္ၿပီ။
" မမ ...."
" လာ ေမာင္ေလးတို႔ကို ေစာင့္ေနတာ ..ခရီးပမ္းလာၾကေသးလား "
" ဟင္းအင္း....မားကေရာ ..."
မမလက္ကေလး ဆုပ္ကိုင္ၿပီးအေပၚထပ္ကို အေလာတႀကီးတက္သြားသူ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ေငးၾကည့္မိရင္း မမဆီက အေျဖကိုသာ ေစာင့္ေနမိသည္။
" ေမာင္ေလးတို႔ကိုေစာင့္ ေနတယ္ "
" ဗ်ာ..."
" ပါးပါး.."
မမနဲ႕ အေပၚထပ္ တက္မယ္ေျခလွမ္းေတာ့ ပုဆိုးစေလးကို လာဆြဲေသာ သားငယ္ကို ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးျပမိသည္။
" သားသားက ဦးဦးဆီ ခဏ ေနေပးေနာ္ ပါးပါးက ဖြားဖြားဆီ သြားေတြ႕ရမယ္ သားရဲ႕ "
သားငယ္အနီး ဒူးတုပ္ထိုင္ခ်ၿပီး သားသားဆံစေလးေတြကို ပြတ္သပ္၍ နားလည္ေအာင္ေခ်ာ့ေမာ့ေနမိသည္။ သားငယ္ ေဘး ရပ္ေနေသာ ကိုလင္းသည္လည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းလွ။
" ဟုတ္ကဲ့ပါ..ပါးပါး "
ေခါင္းညိမ့္၍ ေျဖေနေသာ သားငယ္သည္ကား အားလုံးကိုနားလည္ေနသလို အသံစာစာေလးသည္ကင္းမဲ့လွ်က္ အေပၚထပ္ဆီ ေမာ့ေငးေနသည္။
မမကို အခ်က္ျပ၍ အေပၚထပ္ ရွိေနေသာ သားအဖြားအခန္းဆီသို႔ေလးလံေနေသာ ေျခလွမ္းေတြျဖင့္ ။
အခန္းက်ယ္ႀကီးအလယ္က ေဆးပိုက္မ်ားစြာ အကူအညီျဖင့္ ႐ူသြင္းျခင္းကို လုပ္ယူေနရေသာ မားမား၊ သားငယ္အေပၚ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည့္ တာဝန္ေတြကို ေက်ေအာင္ဆပ္ခ်င္သည္ဟု မၾကာခဏ ေျပာဆိုတက္ေသာ မားမား ။
အ႐ြယ္မလြန္ခင္ မရဏတရားကို ရင္ဆိုင္တြန္းလွန္ေနေသာ မားမားက သတိမပ်က္ေသးခင္ မ်က္စိမဖြင့္ဘဲ ေမွးေနသည္။ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းမ်ားစြာက ေဘးဘက္က စီတန္းရပ္ေနၾကၿပီး အပါးက မားကုတင္ေဘးက ခုံေပၚထိုင္ၿပီး ေခါင္းညိမ့္ျပ၍ ႏူတ္ဆက္သည္။
မားကုတင္ဘယ္ဘက္မွာ ထိုင္ေနေသာ မားမားညီမမ်ားႏွင့္ သားႏွစ္ေယာက္ ။
ပ်က္ယြင္းေနေသာ ခံစားခ်က္ကိုဖုံးကြယ္၍ ဆယ္ေယာက္ထက္မနည္းေသာ လူအုပ္ႀကီးသည္ကား စကားတို႔တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
အပါးေဘး ခုံလြတ္ေပၚထိုင္ၿပီး မားမား ကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ မေန႕ကတည္းက ေဖာက္ျပန္လာေသာ ခႏၶာကိုယ္က ေတာင့္ခံနိုင္ျခင္းမရွိသည့္အေလွ်ာက္ ဘယ္အခ်ိန္ ႐ူသြင္း/႐ူထုတ္ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ရပ္ဆိုင္းမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးက စကၠန့္အလိုက္ ရင္ေမာေနမိၿပီ။
တေျဖးေျဖး အားယူ၍ ေျဖးညင္းစြာျဖင့္လာေသာ မားမ်က္ဝန္းေတြက ပကတိတည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ ပတ္လည္က လူအမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ဆီကို ရည္႐ြယ္ဦးတည္ေနေသာ မ်က္ဝန္းေတြက သက္ေသမို႔ ' အပါးစကားအရ ေရွ႕တိုး၍ 'မားလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။
" မား..."
အသက္႐ူပိုက္ျဖင့္ ႐ူသြင္းေနရတဲ့မားမားက မ်က္ေတာင္ခတ္၍သာ ေျဖၾကားခဲ့သည္။
ဘယ္သူ႕မွမထင္မွတ္ထားတဲ့ ထိုလူလက္ကိုတေျဖးေျဖး ယူ၍ ကြၽန္ေတာ္လက္ေပၚထပ္၍ အေပၚကေန ခပ္ဖြဖြ ပုတ္ေပးသည့္မားကို ေဝ့ဝဲေနေသာ မ်က္ရည္အိုင္ထဲကေန ေမာ့ၾကည့္မိသည္။
မားရဲ႕ ဆႏၵေလးလား မားမားရယ္။
ေခါင္းကိုတဆက္ဆက္ ညိမ့္၍ မားကို ကတိေပးေနမိသည္။ မိခင္ေနရာ ကိုယ္ခ်င္းစာတက္ခဲ့လို႔မားဆႏၵေတြျပည့္ဝပါေစရမယ္...မားရယ္။
ဘယ္ခ်ိန္ကတည္းက သားငယ္ကို အေခၚလြတ္ထားသည္မသိသည့္ကြၽန္ေတာ္က အခန္းတံခါးဆီက သားငယ္ကိုေပြ႕၍ ဝင္လာေသာ ကိုလင္းကို ျမင္မွ သိရသည္။
အပါးေပါင္ေပၚ ခ်၍ ေခါင္းညိမ့္ျပၿပီးထြက္သြားေသာ ကိုလင္း ။
အပါးေပါင္ေပၚကေန မားမားကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာ သားငယ္က အရာအားလုံးကိုနားလည္သည့္ႏွယ္တိတ္တိတ္ေလး ၿငိမ္ေနသည္။
စတစ္လက္ရွည္အျဖဴေရာင္ေလးကို ခရမ္းေရာင္ေယာလုံျခည္ ႀကိဳး႐ူံ႕ပုဆိုးေလး ဆင္ယင္ေနတဲ့သားငယ္ကို ကိုလင္းက အဝတ္လဲမေပးထားေသး။
သားငယ္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည့္မား၏မ်က္ဝန္းေတြက ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းလား ၊ ဝမ္းနည္းျခင္းလား မသိေစရဘဲမ်က္ဝန္းေထာင့္ဆီက မ်က္ရည္ၾကည္တို႔ စီးဆင္းခဲ့သည္။
ႏူးညံ့ေသာ wet tissue ေလးျဖင့္ခပ္ဖြဖြ သုတ္ေပးေနသည့္ အစ္ကိုမင္းျမတ္။
မ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းေနသည့္ ေဘးက သားငယ္ဒယ္ဒီလက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္၍ အားေပးေနမိသည္။
မိသားစုဝင္တိုင္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ူ႕ၿပီး ဝင္ေလထြက္ေလ အေပၚကိုသာ အာ႐ုံစူးစိုက္ထားသည့္မား၏ အသက္႐ူသံေလးက တေျဖးေျဖးၿငိမ္က်သြားသည္ကို မ်က္ရည္အိုင္ေတြၾကားက ရင္သပ္ေမာစြာ ၾကည့္ေနေသာမိသားစုမ်ား၏ အံ့ဩမူေတြကို အထင္းသားျမင္ေနရသည္။
တီ~ ခနဲက်သြားေသာ ေဘးက ႏွလုံးခုံစက္၏ေမာ္နီတာေပၚက မ်ဥ္းေျဖာင့္ေလးကသာ မားမား၏ အသက္ဝိဉာည္ခ်ဳပ္သြားသည္ကို သက္ေသျပေနသည္။
" မား...မားမား....."
" မား!!!!!"
အံ့ဩစြာ စိုက္ၾကည့္ေနပါေသာ မိသားစုဝင္ေတြၾကားက ေဘးကထိုလူ၏ ေအာ္သံစူးစူးတို႔ေၾကာင့္သတိျပန္ဝင္လာ၍ ေဘးကမိသားစုေတြက ဖယ္ရွားၿပီး အနီးကပ္ဆရာဝန္သမားေတာ္ေတြက စမ္းသပ္မူကိုတရစပ္ ျပဳလုပ္ၾကေသာ္လည္း ေခါင္းခါ၍သာ တုန့္ျပန္ၾကျပန္သည္။
သားငယ္ကို ေပြ႕ခ်ီထားေသာ အပါးကို ေခါင္းေဆာင္ဆရာဝန္သမားေတာ္ေတြက တန္းစီ၍ အရိုအေသျပဳၿပီး ဟန္သာဘုရင္မ၏ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ အခ်ိန္နာရီအတိအက်ေျပာစြာ အခန္းျပင္ဘက္ အစီအရီထြက္သြားၾကသည္။
ဘာမွမသိေသးသည့္သားငယ္က မားမား၏ ခႏၶာကိုယ္ကို လူပ္၍ ေအာ္ဟစ္ငိုေနေသာ ထိုလူကိုၾကည့္ၿပီး ဒယ္ဒီ!!!ဟူေသာ အမည္ကို အဆက္မျပတ္႐ြတ္၍ မ်က္ရည္ၾကေနျပန္ေသးသည္။ အပါး လည္ပင္းကို ဖက္၍ လည္ပင္းေတြၾကား ေခါင္းစိုက္၍ ႏွပ္တ႐ူံ႐ူံျဖင့္ငိုေနေသာ သားငယ္ကို အပါးက ေနာက္ေက်ာေလးပြတ္သပ္၍ အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္ၿပီး ဝရံတာမွန္ျပတင္းေဘး ဘယ္ညာေလွ်ာက္၍ ေခ်ာ့ေနမိသည္။
အခန္းတြင္းက ေအာ္ငိုသံတို႔ တခ်က္တခ်က္လြင့္ပ်ံ့လာလွ်င္ အခန္းဆီကို လက္ညိုးထိုး၍ သြားခိုင္းေစသူေျမးငယ္ကို ႏြမ္းလ်ေနတဲ့ စိတ္အစဥ္ၾကားက ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာ၍ အိမ္ေတာ္၏ စာၾကည့္ခန္းတြင္ ဟန္သာအုပ္စုႀကီး၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရ ေရွ႕ေနမ်ားစြာကို စုစည္းခိုင္းေစမိသည္။ အိမ္ေတာ္သခင္မ ဘဝနတ္ထံေျပာင္းလဲသြားသည္ကို အမ်ားသူငါကိုအသိေပးရန္ ျဖစ္သည္။
နာေရးအခန္းအနားကိုအိမ္ေတာ္သခင္မ၏ ယုံၾကည္ရာ ဘာသာေရးထုံစံအတိုင္း ဘာသာေရးဘုရားေက်ာင္းမွာ တခမ္းတနား က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုပါ သတင္းထုတ္ျပန္ေစမိသည္။
ငိုရိူက္မူမ်ား၍ ေပါင္ေပၚကမဆင္းဘဲ လည္ပင္းကိုဖက္၍ အိပ္ငိုက္ေနေသာ ေျမးငယ္ကို ဟန္သာအုပ္စုႀကီး၏ ေရွ႕ေနေတြေရွ႕ ေခ်ာ့ေနမိသည့္ ဥကၠႀကီး။
" မား....မားမား...သားကိုၾကည့္ပါအုံး မားရယ္ ...."
မား၏ ခႏၶာကိုယ္ေပၚဖက္၍ ငိုေနေသာ ထိုသူကို ေဘးကေန ေက်ာသပ္၍ အားေပးမိသည္ကိုယ္တိုင္ေသာ္လည္း ေက်ကြဲရျပန္ၿပီ။
မားမားက သူ႕ေျမးငယ္ကိုသိပ္ခ်စ္ရွာတာ ။
ပါးပါးသားေလး အဖြားေမတၱာငတ္မြတ္ရျပန္ၿပီ ေတြး၍ ယူက်ိဳးမရ ႏွေမ်ာတသျခင္းမ်ား။
မား၏ လက္ကေလးကို ကိုင္၍ တိတ္တဆိတ္ ငိုေႂကြးေနေသာ အစ္ကိုမင္းျမတ္ကိုလည္း မမက အားေပးႏွစ္သိမ့္ေနရျပန္သည္။ သံေယာဇဥ္ႀကီးၾကတဲ့မိသားစုေတြလို႔ အမည္တပ္လိုက္သည္။
" သားႀကီးေတာင္းပန္ပါတယ္ မားမားရယ္ "
မား၏ လက္ခုံေလးကိုမလြတ္တမ္း ဆုပ္ကိုင္ၿပီး မား၍ ေမွးမိတ္ေနေသာ မ်က္နာကို စူးစိူက္ၾကည့္၍ တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားေတြ အၿမဲမျပတ္႐ြတ္ေနေသာ အစ္ကိုမင္းျမတ္။
ေအာ္ဟစ္ငိုယိုသံတို႔က အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအေရာက္ပင္ပမ္း ႏြမ္းက်လာေသာ စိတ္တို႔ေၾကာင့္ မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ပင္ ေယာက်ာ္းႀကီးေတြတန္မဲ့ အိမ္သူသက္ထားေတြရဲ႕ ေဖးမ တြဲေခၚမူေတြျဖင့္ အနီးနားက ဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္ေစၿပီး တူညီေသာ လားရာတစ္ခုတည္းကိုသာၾကည့္၍ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ၿပီး အသံတိတ္ေက်ကြဲေနေသာ ဟန္သာ မင္းသားႏွစ္ပါး။
#မမအတြက္ vote ေပးခဲ့ဖို႔မေမ့နဲ႕ေနာ္
#Take care all
(ကိုယ့္အားေပးတဲ့ အသင္းက ဗိုလ္လုပြဲ မွာ က်န္ခဲ့လို႔ ငိုရၿပီေလ...၂၀၂၂ကမၻာဖလားပြဲစဥ္တစ္လွ်ာက္လုံး ၿပိဳင္ဖက္အသင္းေတြကို အနိုင္ယူလာခဲ့သမွ် Final က်မွ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရတယ္။ World Cup 2018ကတည္းက ျပင္သစ္အသင္းကိုပဲ တစ္စိုက္မတ္မတ္အားေပးလာခဲ့တာ အမ္ဘာေပ၊ ဂ်႐ူး၊ ဂေရ႕စမန္း၊ ဒမ္ဘီလီ....စသည့္ျပင္သစ္အေက်ာ္အေမာ္ေတြရဲ႕ ကစားကြက္ေတြၾကား ရင္ခုန္လိုက္ေမာရင္း....မေန႕ညက ငိုခ်လိဳက္ရတယ္....... ကိုယ့္Idol MBAPPE ေျခစြမ္းေတြက အံ့မခန္းမို႔ ပယ္နတီမွာ ႐ူံးခဲ့ရေပမယ့္ အမ်ားႀကီးစိတ္ေျဖနိုင္ေသးတာ.....။
(အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုေပၚ စိတ္နစ္ၿပီးထားတက္လို႔ မမက မ်က္ရည္လြယ္သူမ်ိဳး)
ခ်စ္ျခင္းတို႔က (၇၀)ဇာတ္သိမ္းပါ ခ်စ္ေသာတို႔ေရ ...မမ ဇာတ္သိမ္းထိ ဆက္တိုက္တင္ေပးမွာမို႔........let's vote and follow me)
-
Frozen zawgyi version
"ဗျာ...အပါး..."
(..............)
" သား...ခုချက်ချင်းပြန်လာခဲ့မယ် အပါး...."
ဟန်သာ၏ကိုယ်ပိုင် Jet ဖြင့် ကိုလင်းဦးဆောင်ကာ ကလေးငယ်တို့ နယ်မြို့လေးဆီ လာနေပြီဖြစ်ကြောင်း အပါးကပြောပြခဲ့သည်။ အမှားမှား အယွင်းယွင်း ဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီလိူက်မောကာ ရှေ့ဘက်စူးစူးရှိအရာရာတိုင်းဟာ ဗလာအတိုင်း ဘာဆိုဘာမှ မမြင်ရဘဲ တုန်ရီနေသော ခန္ဓာကိုယ်က ချက်ချင်း အားတွေလျော့ကျကာ ခွေယိုင်လုလု ၊ အနားရှိ ပစ္စည်းအရာများ၏ အမျိုးအမည်ကို မသိမ မြင်တော့စွာ မှောင်မိုက်ကျသည့်အလား ၊ တစ်ချိန်က ထိခိုက်ဖူးသော ခြေထောက်က မျက်ခနဲနာကျင်စွာ ရိုးတွင်းချဉ်ဆီတွေ ယုတ်လျော့ကာ ခွေယိုင်နေသည့်ကျွန်တော်ကို လက်သေးသေးတစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖေးမနေသူက မြတ်နိုးရသည့် အမျိုးသားငယ်။
ကြွေကျလုဆဲဆဲ မျက်ရည်တွေနှင့် အနားရှိကလေးငယ် လက်ကလေးကို တုန်ရီစွာဆုပ်ကိုင်ရင်း ကလေးငယ် ကို လိူက်မောတုန်ရီစွာ ကြည့်နေမိသည်။
" မား.....မားမား..အခြေအနေမကောင်းတော့ဘူး ...ကလေး...ကိုယ်...."
"ဗျာ....ခင်များ...စိတ်ထိမ်းပါအုံး..ကျွန်တော်တို့ ခု ပြန်ကြမယ်လေ ...."
" အင်း...."
ကလေးငယ်ရှေ့ ထိုင်ချကာ မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကာ တုန်ရီစွာရိူက်ငိုနေမိသည်။ ကျွန်တော်ပုခုံးထက် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်နေသော ကလေးငယ်ကို မော့မကြည့်အား ၊ ရှိသမျှအင်အားတွေအကုန်စုစည်းကာ ငိုချမိသည်ကား အဖေ၏ အလှူတော် ဧည့်ခံခန်းမအနီးအနား ။ များပြားစွာသော ဧည့်ပရိသတ်တွေလည်း မော့မကြည့်အား အရာရာဟာ အမှားမှား အယွင်းယွင်းပြိုပျက်စွာ၊ ပြာလဲ့နေသော ကောင်းကင်ပြာကို မျက်ရည်အိုင်တွေကြား မော့ကြည့်မိတော့ အဖြူရောင် ပိတ်ကားပြင်ကလွဲ ဗလာနတ္ထိ။ မာတာမိခင်ဟူသော ဂုဏ်ပုဒ်ဖြင့် ထိုက်တန်ခဲ့သော မားကို ဘယ်လိုမှ ဆုံရူံးမခံနိုင်။ ကိုယ့်အမှားကြောင့် ကလေးငယ်လည်း မိခင်ဆုံးရူံးခဲ့ရဖူးသူမို့ ဘယ်လောက်နာကျင်ရမလဲ သိမြင်နိုင်ခဲ့ပြီ။
ကိုယ်တိုင်အသုံးမကျမူတွေကြောင့် ပျက်ကွက်ခဲ့သော တာဝန်များ၊ နာကျင်မူများ ၊ ဆုံးရူံးမူများကြောင့် ရင်ထဲ တင်းခံကာ မွန်းကြပ်နေသည့် ခံစားမူဆိုးများနှင့် ဆုံးရူံးရမည်သိသော နာကျင်မူတွေက ရှိသမျှအားအင်ကို ချို့တဲ့စေသည်။ ခြေအစုံရပ်လို့ ကောင်းကင်ကို မျက်နာမူနေသောလည်း မျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်ကြည်များသာ စီးဆင်းနေသည်။
ဘေးအနားဝယ် ကလေးငယ်ရှိသေးတယ်အသိနဲ့ လက်ခုံနှစ်ဖက်ဖြင့် မျက်ရည်တွေကိုဖယ်ချကာ ကလေးငယ် လက်ကလေးကို အသာဆုပ်ကိုင်မိသည်။
" ကလေး....."
သားငယ် ဘယ်ဆီမှာမသိ၊ သက်ပိုင်တို့ကို ဘယ်လိုပြောရမလဲမတွေးမိတော့ဘဲ ဆက်ကာဆက်ကာ ငိုနေမိသည်ကား မာတာမိခင်ဆုံးရူံးရမှာ ကြောက်သော စိတ်တစ်ခုတည်း။
" ခင်များ အဆင်ပြေရဲ့လား "
" ကိုယ့်ကို ခဏလောက် ဖက်ထားပေးနိုင်မလား? "
ဖုန်းကို လက်က ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ပျက်ယွင်းနေတဲ့ မျက်နှာထားနှင့် နီရဲလာသောမျက်ဝန်းတွေကြောင့် အလန့်တကြား ထပြီး သူဆီကို လျှောက်သွားရင်း အမှားမှားအယွင်းယွင်းခြေလှမ်းတွေနဲ့သူက တောင်၊ မြောက်၊ ဝဲ၊ ယာမသိသလို နာကျင်မူတွေကို ထိမ်းမထားနိုင်ဘဲ ငိုချနေသည်။
အစ်ကိုမင်းမြတ်ဆီက မားမားအခြေအနေ မကောင်းတော့ဘူး " အမြန်ပြန်လာပါ "ဆိုတဲ့ ပြောစကားအဆုံး ဧည့်ခံပွဲက လူတွေ မမြင်အောင် စိတ်တွေလျော့ချလို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝိုင်းထဲက နေရောင်ကျဲကျဲကျရောက်နေသော ဝါးရုံပင်အောက် အသိစိတ်ပျောက်နေသူ ။
မိခင်ဆိုတဲ့ အရာမျိုးက အစားထိုးမရနိုင်သည်မို့ နေခဲ့ပါအတန်တန်ပြောရက် ငြင်းပယ်ပြီး သားငယ်မျက်နာနဲ့ စိတ်နှစ်ခွကို ဟန်ချက်ထိမ်းနေသူကို ကြည့်ပြီး သနားစိတ်ဝင်မိတာအမှန်။ ဧည့်ခံပွဲမှ ထထွက်ပြေးသွားသော သူနောက်အမှီလိုက်လာရင်း အံ့ကိုတင်းတင်းကြိတ်နေတဲ့သူကို ပွေ့ဖက်ထားမိတော့ စီးကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေကြောင့် ကိုယ်ပါစိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြီ ။
ငိုနေလို့မထူးတဲ့အရာမို့ အမြန်ဆုံး ရန်ကုန်ပြန်နိုင်ဖို့ မနက်အစော ကတည်းက အစ်ကိုမင်းမြတ် လွတ်လိုက်သော jet ကို စောင့်ပြီး အိမ်ပြန်ရန် သာ စိတ်လော ဖို့နိူးဆော်ရအုံးမည်။
" ခု..... ကျွန်တော်တို့ မားမားဆီသွားကြမယ်လေ...နော်"
" အင်း...အင်း..ကိုကို စိတ်ခဏ လွတ်သွားလို့ပါ ...သားငယ်ရော...ဦးဇင်းကို အကြောင်းစုံလျှောက်တင်ပြီး ကိုယ်တို့ ပြန်ကြအောင်နော် "
ရန်ကုန်ဖုန်းရလို့ ထင်ရဲ့ ။
အနားကိုအပြေးတပိုင်းလာနေသော အစ်ကိုသက်ပိုင်သည်လည်း ပျက်ယွင်းသော မျက်နာနှင့်။
" ရဲရင့်.....မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား "
"ငါ...အားချင်း ရန်ကုန်ဆင်းမယ် သက်ပိုင်၊ ဒီက အလှုကိစ္စ မင်းတို့ဆီ လက်လွဲ အပ်ခဲ့ရမှာပဲ သက်ပိုင်၊ ကူညီပါအုံး"
" ပြော စရာ မလိုဘူး ကွာ...သွား....သွား...အားတင်းပါ သူငယ်ချင်းရာ "
" အင်း...."
" ငါတို့လည်း မကြာပါဘူးကွာ..ပြန်လာမယ်"
" အေးပါ...."
" ငါတို့ ပြန်မယ်နော် ဝင်းထက် ဦးဇင်းဆီက ပြန်လာခဲ့ပြီ ကျန်တာ ကြည့်လုပ်ပေးနော် ..သားသား လာ "
" ဘယ်လဲဟင် ပါးပါး...သားသားတို့ အလှူ မပီးသေးဘူးလေ "
"ဖိုးဖိုးကြီး က ..ရန်ကုန် ပြန်လာအုံးတဲ့သားသားရဲ့ ခု အကြိုတွေ လာနေပြီလေ "
" ဟုတ်လား ပါးပါး ၊ သားသားကို လွမ်းလို့လားဟင် ..ဖွားဖွားရော နေကောင်းပြီလား "
" အင်း သားငယ် ၊ ဒယ်ဒီတို့ ရန်ကုန်ပြန်ကြမယ်နော် "
" ဟုတ် ဒယ်ဒီ"
" သားငယ်ပစ္စည်းတချို့ပဲ ယူခဲ့..ကလေးငယ်၊ ကျန်တာ သက်ပိုင်တို့ကြည့်ယူခဲ့လိမ့်မယ် Jet ကဆင်းနေပြီ ကိုလင်းပါတယ် ကလေး.."
" ဟုတ်...ဟုတ် ပြီးပြီရယ် "
အလောသုံးဆယ်ဖြင့် စတစ်အကျီ်အဖြူလေးကို အပြာရင့်ရောင်ယောပုဆိုးလေး ဆင်တူဝတ်ဆင်ထားသော မိသားစုလေး ၊ သားငယ်ကိုပွေ့ချီ၍ နောက်မှအပြေးလာနေသောကလေးငယ်ကို ကားတံခါးဖွင့်၍ ကြိုနေမိသည်။ ရင်ထဲကမီးတောင်သည်လည်း ပေါက်ကွဲလုလု ၊ မာတာမိခင်ဟုသည် ကိုယ့်အတွက်အဖိုးမဖြတ်နိုင်စရာမို့ ငိုကြွေးခြင်းမမည်လည်း မျက်ရည်တို့က တသွင်သွင်စီးကျနေပြီ။ သားငယ်ကို ကားပေါ်ပွေ့တင်ပြီး ကလေးငယ်စောင့်ကြိုနေချိန် ဝန်းကျင်က အရာအားလုံးက တိတ်ဆိတ်လျှက် ရင်ထဲမှာအပူတွေက လျှံထွက်နေသည့်အလား မျက်နှာပင်ညိုးနွမ်းစေပြီ။
" သားတို့ကို စောင့်နေပါ မားမား "
တိတ်တဆိတ်ရေရွတ်ခြင်းသာ တက်နိုင်သူမို့ Jack လွတ်လိုက်သည့် Jet ဆင်းရာ အနီးစပ်ဆုံး နေရာကိုခပ်သွက်သွက်မောင်းနှင်မိသည်။
အမောကရော ပြေးလာရသည့်အရှိန် ၊ မားအတွက် စိုးရိမ်မူတို့ပေါင်းစပ်ပြီး ကားမောင်းသူကိုကြည့်မိတော့ တည်ငြိမ်ခြင်းကင်းတဲ့ မျက်ဝန်းတွေထဲက ကြောက်လန့်ခြင်းတွေအထင်းသားမြင်နေရသည်။ တစ်ဆက်ဆက်တုန်နေသော နုတ်ခမ်းပါးတွေကို မတည်ငြိမ်၊ လိူက်ဖိုမောနေသော ရင်ဘတ်သည်ကား နိမ်တခါ မြင့်တလှည့် ။
မမြဲသော အနိစ္စတရားကို သိရက်နဲ့ ရင်မဆိုင်နိုင်ဟန် ၊ မောပမ်းခြင်းကို ရင်မှာတည်ပြီးမိခင်အတွက်စိုးရိမ်သောကတွေသာ စိတ်ဇောနေရသည်။
" အဆင်ပြေမှာပါ ၊ ခင်များ သတိကပ်ပါအုံး "
ကိုယ်တိုင်မောင်နှင်ခြင်းကို ခွင့်မပြုဘဲ အသိအစ်ကိုတစ်ယောက်ကိုသာ မောင်းနှင်စေသည့် သောကတွေနဲ့ ရန်ကုန်ပြန်ခရီး။
ကားပြတင်းပေါက်ကိုသာ ငေးပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်တောင်းဆုပြုရင်း တုန်လူပ်နေသည့် သူကို ကြည့်ပြီး ကိုယ်တိုင်ပင် စိုးရိမ်ပူပင်မူများခဲ့ပြီ။
သားငယ်ကို ရင်ခွင်ထဲပိုက်ပြီးညာဘက်လက်လေးဖြင့် တုန်လူပ်နေသူအား ဆုပ်ကိုင်၍ အားပေးမိသည်။ အနည်းငယ် ပူပင်ကင်းပါစေ ။
" အင်း ကိုယ် ပြေတယ် ၊ ကလေးငယ် သားကို အဝတ်လဲဖို့ ထည့်လာသေးလား "
ကားထဲ သားငယ်အတွက် ပစ္စည်းတချို့ ရှိနေမလားဆိုပြီး တောင်မြောက်ရှာဖွေနေမိသည်။
စတစ်အဖြူရောင်လက်ရှည်လေးကို ခေါက်ပေးထားပြီး အပြာရောင်ယောပုဆိုးလေးဆင်မြန်းထားသည့်သားကို ကြည့်ပြီး ဝမ်းနည်းစိတ်ကပိုတိုးလာမိပြီ။
တင်းခံထားသမျှကို အံ့ကြိတ်၍ သားငယ် ပါးလေးကိုသာ အသာအယာပွတ်သပ်ပေးမိသည်။
" ဒယ်ဒီ "
" ဗျ "
" မငိုပါနဲ့ "
" အင်း ...ဒယ်ဒီမငိုဘူး "
" ဒယ်ဒီ ဝမ်းနည်းရင် သားသား ဖက်ထားပေးမယ် ..."
" ဟုတ်ပါပြီဗျာ....ကျေးဇူးပါသားသားရာ"
" ရတယ်...ရတယ်ရယ်....ဒယ်ဒီက သားသားဒယ်ဒီမို့လေ..."
အဟက် ....
သားငယ် အသိပေးမှ ကျနေသောမျက်ရည်တို့ကို သုတ်မိသည်။
အားပေးနေသော သားငယ်လက်သေးသေးလေးကို ဆွဲယူ၍ နူတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဖွဖွ အနမ်းပေးမိသည်။
ကိုယ်ဆီ လာရန် လက်လှမ်းနေသော သားကို ကလေးဆီမှတဆင့် ပွေ့ယူ၍ရင်ခွင်ထဲ မြုပ်နေအောင် ဖက်ထားမိသည်။
" သားငယ်လေးအတွက် ဖြစ်ဖြစ်မားမား စောင့်နေပေးပါ "
" အဆင်ပြေပါမှာ ခင်များစိတ်လျော့ပါအုံး"
သားငယ်ကို နှစ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး ထိတ်လန့်နေသူအား ပုခုံးလေး ပုတ်ပြီးအားပေးမိသည်။
" ကိုယ် ပြေအောင် အတက်နိုင်ဆုံး ထိမ်းပါ့မယ် "
မြို့ပြင်ပ ကွင်းပြင်တစ်နေရာက ရပ်ထားသော Jet နှင့် အိမ်တော်က လူယုံတချို့ ။
Jet ကိုမြင်ပြီး အံ့ဩနေသော သားငယ်အမေးကိုပြန်မဖြေနိုင်သေး သားငယ်ကို ပွေ့ချီ၍ ကိုလင်းရှိရာ မြန်ဆန်သော ခြေလှမ်းတို့ဖြင့် ။
" မား အခြေအနေ "
" သခင်လေးကို စောင့်နေပါတယ် "
" အင်း "
အထုပ်လေး ဆွဲ၍ လူပ်တုပ်တုပ်ဖြင့် လာနေသောကလေးငယ်ကို ရပ်စောင့်ပြီး လူယုံတချို့ရဲ့ အလေးပြုခေါင်းညိမ့်ခြင်းကို တုန့်ပြန်သော သားငယ်ပါးပါး။
"ကိုလင်း သားငယ်ကိုနေရာပေးနှင့် "
သားကို ကိုလင်းဆီလွဲပေးပြီး ကလေးငယ်ဆီက အထုပ်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ နီရဲနေသော လက်သေးသေးလေးကို ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ နေရောင်အရှိန်ဖြင့် မျက်နှာကို မော့ကြည့်နေသော ကလေးကို တစ်ခဏ ထွေးပွေ့ပြီး အပေါ်တက်ရန် အသိပေးမိသည်။
" အမြင့် မကြောက်တက်ဘူးမို့လား "
" အင်း နည်းနည်းတော့...."
"ကိုယ်ရှိတယ်လေ ..သွားရအောင်နော်"
" ဟုတ်"
ပြန်လည်ဆုပ်ကိုင်လာသော လက်လေးကို အသာ ပွတ်သပ်၍ အားဖြည့်ပေးမိသည်။ Jet ပေါ်မှ အသံစာစာဖြင့်ခေါ်နေသောသားကို တစ်ချက်ပြုံးပြရင်း ကလေးအဖလေးကို လက်ဆွဲကာ အပူသောကတွေနှင့် အိမ်အပြန်ခရီးကိုစတင်ရန် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
——————————————————————————————————————
ကျယ်ပြန့်လှသော ဟန်သာအိမ်တော်၏ နောက်ဘက် ခြံဝင်းအတွင်း Jet ကိုဆင်းစေပြီး အိမ်အတွင်းသို့ အပြေးလေးလှမ်းနေမိသည့်ခြေထောက်တွေက တုန်ရီခြင်းတွေကြောင့် တိကျတဲ့ ခြေအချတို့မှားယွင်းခဲ့ပြီ။ ကိုလင်းက သားငယ်ကို ချီ၍ နောက်ကလိုက်ပါလာသောအခါ အထုပ်လေးတွေကို လူယုံတချို့ဆီ လွဲအပ်နေသော ကျွန်တော်ကလေးငယ်ကို လှည့်ကြည့်ပြီးစောင့်နေရပြန်သေးသည်။
စောင့်နေမှန်းသိသာ၍အပြေးလေး လှမ်းနေသော ကလေးငယ်က ယောပုဆိုးလေးကြောင့် တစ်နေသလို အနည်းငယ် မ, ၍ လျှောက်နေသောကြောင့် ဖဝါးနုနုအောက်က ကတ္တီပါ ဖိနပ်အပြာလေးက ထင်းလို့ ။
" ခင်များ ပြေရဲ့လား "
နီရဲနေသော မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ခေါင်းလေးညိမ့်ပြီးဖြေနေသူအား လက်မောင်းလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဘေးဖက်ကနေအားပေးနေမိသည်။ အထိတ်ထိတ်အလန့်လန့်ဖြင့်ကြောက်လန့် နေသူက မြင်မကောင်းအောင် ပြိုလဲနေပြီ။
ကိုလင်းကိုယ်ပေါ်ကနေ ကိုယ်တွေကိုလှည့်ကြည့်နေသော သားငယ်ကို ခပ်ပြုံးပြုံးသာ ဆက်ဆံ၍ ကိုလင်းကိုသာ စောင့်ရှောက်ပေးရန်မှာကြားခဲ့သည်။
အိမ်အောက်ထပ် ပေါ်တီရှေ့ခြေချမိတော့ မမဧကရီနှင့် များပြားလှသော အိမ်အကူများက ခေါင်းငုံ့၍ ကြိုဆိုနေကြသည်။ မိကပ်ရောင်စုံလိမ်းခြယ်ခြင်း ကင်းမဲ့နေတဲ့ မမဧကရီမျက်နှာက အပြုံးအရယ် မတွေ့ရသောကြောင့်ပို၍ သောက တိုးရပြန်ပြီ။
" မမ ...."
" လာ မောင်လေးတို့ကို စောင့်နေတာ ..ခရီးပမ်းလာကြသေးလား "
" ဟင်းအင်း....မားကရော ..."
မမလက်ကလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီးအပေါ်ထပ်ကို အလောတကြီးတက်သွားသူ ကျောပြင်ကြီးကို ငေးကြည့်မိရင်း မမဆီက အဖြေကိုသာ စောင့်နေမိသည်။
" မောင်လေးတို့ကိုစောင့် နေတယ် "
" ဗျာ..."
" ပါးပါး.."
မမနဲ့ အပေါ်ထပ် တက်မယ်ခြေလှမ်းတော့ ပုဆိုးစလေးကို လာဆွဲသော သားငယ်ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးပြမိသည်။
" သားသားက ဦးဦးဆီ ခဏ နေပေးနော် ပါးပါးက ဖွားဖွားဆီ သွားတွေ့ရမယ် သားရဲ့ "
သားငယ်အနီး ဒူးတုပ်ထိုင်ချပြီး သားသားဆံစလေးတွေကို ပွတ်သပ်၍ နားလည်အောင်ချော့မော့နေမိသည်။ သားငယ် ဘေး ရပ်နေသော ကိုလင်းသည်လည်း မျက်နှာမကောင်းလှ။
" ဟုတ်ကဲ့ပါ..ပါးပါး "
ခေါင်းညိမ့်၍ ဖြေနေသော သားငယ်သည်ကား အားလုံးကိုနားလည်နေသလို အသံစာစာလေးသည်ကင်းမဲ့လျှက် အပေါ်ထပ်ဆီ မော့ငေးနေသည်။
မမကို အချက်ပြ၍ အပေါ်ထပ် ရှိနေသော သားအဖွားအခန်းဆီသို့လေးလံနေသော ခြေလှမ်းတွေဖြင့် ။
အခန်းကျယ်ကြီးအလယ်က ဆေးပိုက်များစွာ အကူအညီဖြင့် ရူသွင်းခြင်းကို လုပ်ယူနေရသော မားမား၊ သားငယ်အပေါ် ပျက်ကွက်ခဲ့သည့် တာဝန်တွေကို ကျေအောင်ဆပ်ချင်သည်ဟု မကြာခဏ ပြောဆိုတက်သော မားမား ။
အရွယ်မလွန်ခင် မရဏတရားကို ရင်ဆိုင်တွန်းလှန်နေသော မားမားက သတိမပျက်သေးခင် မျက်စိမဖွင့်ဘဲ မှေးနေသည်။ ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းများစွာက ဘေးဘက်က စီတန်းရပ်နေကြပြီး အပါးက မားကုတင်ဘေးက ခုံပေါ်ထိုင်ပြီး ခေါင်းညိမ့်ပြ၍ နူတ်ဆက်သည်။
မားကုတင်ဘယ်ဘက်မှာ ထိုင်နေသော မားမားညီမများနှင့် သားနှစ်ယောက် ။
ပျက်ယွင်းနေသော ခံစားချက်ကိုဖုံးကွယ်၍ ဆယ်ယောက်ထက်မနည်းသော လူအုပ်ကြီးသည်ကား စကားတို့တိတ်ဆိတ်နေသည်။
အပါးဘေး ခုံလွတ်ပေါ်ထိုင်ပြီး မားမား ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ မနေ့ကတည်းက ဖောက်ပြန်လာသော ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်ခံနိုင်ခြင်းမရှိသည့်အလျှောက် ဘယ်အချိန် ရူသွင်း/ရူထုတ် လုပ်ငန်းစဉ်ကို ရပ်ဆိုင်းမလဲ စောင့်ကြည့်နေတဲ့ လူအုပ်ကြီးက စက္ကန့်အလိုက် ရင်မောနေမိပြီ။
တဖြေးဖြေး အားယူ၍ ဖြေးညင်းစွာဖြင့်လာသော မားမျက်ဝန်းတွေက ပကတိတည်ငြိမ်စွာဖြင့် ပတ်လည်က လူအများကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်ဆီကို ရည်ရွယ်ဦးတည်နေသော မျက်ဝန်းတွေက သက်သေမို့ ' အပါးစကားအရ ရှေ့တိုး၍ 'မားလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။
" မား..."
အသက်ရူပိုက်ဖြင့် ရူသွင်းနေရတဲ့မားမားက မျက်တောင်ခတ်၍သာ ဖြေကြားခဲ့သည်။
ဘယ်သူ့မှမထင်မှတ်ထားတဲ့ ထိုလူလက်ကိုတဖြေးဖြေး ယူ၍ ကျွန်တော်လက်ပေါ်ထပ်၍ အပေါ်ကနေ ခပ်ဖွဖွ ပုတ်ပေးသည့်မားကို ဝေ့ဝဲနေသော မျက်ရည်အိုင်ထဲကနေ မော့ကြည့်မိသည်။
မားရဲ့ ဆန္ဒလေးလား မားမားရယ်။
ခေါင်းကိုတဆက်ဆက် ညိမ့်၍ မားကို ကတိပေးနေမိသည်။ မိခင်နေရာ ကိုယ်ချင်းစာတက်ခဲ့လို့မားဆန္ဒတွေပြည့်ဝပါစေရမယ်...မားရယ်။
ဘယ်ချိန်ကတည်းက သားငယ်ကို အခေါ်လွတ်ထားသည်မသိသည့်ကျွန်တော်က အခန်းတံခါးဆီက သားငယ်ကိုပွေ့၍ ဝင်လာသော ကိုလင်းကို မြင်မှ သိရသည်။
အပါးပေါင်ပေါ် ချ၍ ခေါင်းညိမ့်ပြပြီးထွက်သွားသော ကိုလင်း ။
အပါးပေါင်ပေါ်ကနေ မားမားကိုစိုက်ကြည့်နေသော သားငယ်က အရာအားလုံးကိုနားလည်သည့်နှယ်တိတ်တိတ်လေး ငြိမ်နေသည်။
စတစ်လက်ရှည်အဖြူရောင်လေးကို ခရမ်းရောင်ယောလုံခြည် ကြိုးရူံ့ပုဆိုးလေး ဆင်ယင်နေတဲ့သားငယ်ကို ကိုလင်းက အဝတ်လဲမပေးထားသေး။
သားငယ်ကိုစိုက်ကြည့်နေသည့်မား၏မျက်ဝန်းတွေက ပျော်ရွှင်ခြင်းလား ၊ ဝမ်းနည်းခြင်းလား မသိစေရဘဲမျက်ဝန်းထောင့်ဆီက မျက်ရည်ကြည်တို့ စီးဆင်းခဲ့သည်။
နူးညံ့သော wet tissue လေးဖြင့်ခပ်ဖွဖွ သုတ်ပေးနေသည့် အစ်ကိုမင်းမြတ်။
မျက်နှာပျက်ယွင်းနေသည့် ဘေးက သားငယ်ဒယ်ဒီလက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်၍ အားပေးနေမိသည်။
မိသားစုဝင်တိုင်းကို တစ်ချက်ကြည့်ရူ့ပြီး ဝင်လေထွက်လေ အပေါ်ကိုသာ အာရုံစူးစိုက်ထားသည့်မား၏ အသက်ရူသံလေးက တဖြေးဖြေးငြိမ်ကျသွားသည်ကို မျက်ရည်အိုင်တွေကြားက ရင်သပ်မောစွာ ကြည့်နေသောမိသားစုများ၏ အံ့ဩမူတွေကို အထင်းသားမြင်နေရသည်။
တီ~ ခနဲကျသွားသော ဘေးက နှလုံးခုံစက်၏မော်နီတာပေါ်က မျဉ်းဖြောင့်လေးကသာ မားမား၏ အသက်ဝိဉာည်ချုပ်သွားသည်ကို သက်သေပြနေသည်။
" မား...မားမား....."
" မား!!!!!"
အံ့ဩစွာ စိုက်ကြည့်နေပါသော မိသားစုဝင်တွေကြားက ဘေးကထိုလူ၏ အော်သံစူးစူးတို့ကြောင့်သတိပြန်ဝင်လာ၍ ဘေးကမိသားစုတွေက ဖယ်ရှားပြီး အနီးကပ်ဆရာဝန်သမားတော်တွေက စမ်းသပ်မူကိုတရစပ် ပြုလုပ်ကြသော်လည်း ခေါင်းခါ၍သာ တုန့်ပြန်ကြပြန်သည်။
သားငယ်ကို ပွေ့ချီထားသော အပါးကို ခေါင်းဆောင်ဆရာဝန်သမားတော်တွေက တန်းစီ၍ အရိုအသေပြုပြီး ဟန်သာဘုရင်မ၏နောက်ဆုံးထွက်သက် အချိန်နာရီအတိအကျပြောစွာ အခန်းပြင်ဘက် အစီအရီထွက်သွားကြသည်။
ဘာမှမသိသေးသည့်သားငယ်က မားမား၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို လူပ်၍ အော်ဟစ်ငိုနေသော ထိုလူကိုကြည့်ပြီး ဒယ်ဒီ!!!ဟူသော အမည်ကို အဆက်မပြတ်ရွတ်၍ မျက်ရည်ကြနေပြန်သေးသည်။ အပါး လည်ပင်းကို ဖက်၍ လည်ပင်းတွေကြား ခေါင်းစိုက်၍ နှပ်တရူံရူံဖြင့်ငိုနေသော သားငယ်ကို အပါးက နောက်ကျောလေးပွတ်သပ်၍ အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်ပြီး ဝရံတာမှန်ပြတင်းဘေး ဘယ်ညာလျှောက်၍ ချော့နေမိသည်။
အခန်းတွင်းက အော်ငိုသံတို့ တချက်တချက်လွင့်ပျံ့လာလျှင် အခန်းဆီကို လက်ညိုးထိုး၍ သွားခိုင်းစေသူမြေးငယ်ကို နွမ်းလျနေတဲ့ စိတ်အစဉ်ကြားက ချော့မော့ပြော၍ အိမ်တော်၏ စာကြည့်ခန်းတွင် ဟန်သာအုပ်စုကြီး၏ လုပ်ပိုင်ခွင့်ရ ရှေ့နေများစွာကို စုစည်းခိုင်းစေမိသည်။ အိမ်တော်သခင်မ ဘဝနတ်ထံပြောင်းလဲသွားသည်ကို အများသူငါကိုအသိပေးရန် ဖြစ်သည်။
နာရေးအခန်းအနားကိုအိမ်တော်သခင်မ၏ ယုံကြည်ရာ ဘာသာရေးထုံစံအတိုင်း ဘာသာရေးဘုရားကျောင်းမှာ တခမ်းတနား ကျင်းပမည်ဖြစ်ကြောင်းကိုပါ သတင်းထုတ်ပြန်စေမိသည်။
ငိုရိူက်မူများ၍ ပေါင်ပေါ်ကမဆင်းဘဲ လည်ပင်းကိုဖက်၍ အိပ်ငိုက်နေသော မြေးငယ်ကို ဟန်သာအုပ်စုကြီး၏ ရှေ့နေတွေရှေ့ ချော့နေမိသည့် ဥက္ကကြီး။
" မား....မားမား...သားကိုကြည့်ပါအုံး မားရယ် ...."
မား၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ဖက်၍ ငိုနေသော ထိုသူကို ဘေးကနေ ကျောသပ်၍ အားပေးမိသည်ကိုယ်တိုင်သော်လည်း ကျေကွဲရပြန်ပြီ။
မားမားက သူ့မြေးငယ်ကိုသိပ်ချစ်ရှာတာ ။
ပါးပါးသားလေး အဖွားမေတ္တာငတ်မွတ်ရပြန်ပြီ တွေး၍ ယူကျိုးမရ နှမျောတသခြင်းများ။
မား၏ လက်ကလေးကို ကိုင်၍ တိတ်တဆိတ် ငိုကြွေးနေသော အစ်ကိုမင်းမြတ်ကိုလည်း မမက အားပေးနှစ်သိမ့်နေရပြန်သည်။ သံယောဇဉ်ကြီးကြတဲ့မိသားစုတွေလို့ အမည်တပ်လိုက်သည်။
" သားကြီးတောင်းပန်ပါတယ် မားမားရယ် "
မား၏ လက်ခုံလေးကိုမလွတ်တမ်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး မား၍ မှေးမိတ်နေသော မျက်နာကို စူးစိူက်ကြည့်၍ တစ်ခွန်းတည်းသော စကားတွေ အမြဲမပြတ်ရွတ်နေသော အစ်ကိုမင်းမြတ်။
အော်ဟစ်ငိုယိုသံတို့က အချိန်ကာလတစ်ခုအရောက်ပင်ပမ်း နွမ်းကျလာသော စိတ်တို့ကြောင့် မတ်တပ်ရပ်ဖို့ပင် ယောကျာ်းကြီးတွေတန်မဲ့ အိမ်သူသက်ထားတွေရဲ့ ဖေးမ တွဲခေါ်မူတွေဖြင့် အနီးနားက ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်စေပြီး တူညီသော လားရာတစ်ခုတည်းကိုသာကြည့်၍ လက်နှစ်ဖက်ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ပြီး အသံတိတ်ကျေကွဲနေသော ဟန်သာ မင်းသားနှစ်ပါး။
#မမအတွက် vote ပေးခဲ့ဖို့မမေ့နဲ့နော်
#Take care all
(ကိုယ့်အားပေးတဲ့🇫🇷 အသင်းက ဗိုလ်လုပွဲ မှာ ကျန်ခဲ့လို့ ငိုရပြီလေ...၂၀၂၂ကမ္ဘာဖလားပွဲစဉ်တစ်လျှာက်လုံး ပြိုင်ဖက်အသင်းတွေကို အနိုင်ယူလာခဲ့သမျှ Final ကျမှ လွဲချော်ခဲ့ရတယ်။ World Cup 2018ကတည်းက ပြင်သစ်အသင်းကိုပဲ တစ်စိုက်မတ်မတ်အားပေးလာခဲ့တာ အမ်ဘာပေ၊ ဂျရူး၊ ဂရေ့စမန်း၊ ဒမ်ဘီလီ....စသည့်ပြင်သစ်အကျော်အမော်တွေရဲ့ ကစားကွက်တွေကြား ရင်ခုန်လိုက်မောရင်း....မနေ့ညက ငိုချလိုက်ရတယ်....... ကိုယ့်Idol MBAPPE ခြေစွမ်းတွေက အံ့မခန်းမို့ ပယ်နတီမှာ ရူံးခဲ့ရပေမယ့် အများကြီးစိတ်ဖြေနိုင်သေးတာ.....💙🇫🇷။
(အကြောင်းအရာတစ်ခုခုပေါ် စိတ်နစ်ပြီးထားတက်လို့ မမက မျက်ရည်လွယ်သူမျိုး)

ချစ်ခြင်းတို့က (၇၀)ဇာတ်သိမ်းပါ ချစ်သောတို့ရေ ...မမ ဇာတ်သိမ်းထိ ဆက်တိုက်တင်ပေးမှာမို့........let's vote and follow me)
——————————————————————————————————————-
"ဗ်ာ...အပါး..."
(..............)
" သား...ခုခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့မယ္ အပါး...."
ဟန္သာ၏ကိုယ္ပိုင္ Jet ျဖင့္ ကိုလင္းဦးေဆာင္ကာ ကေလးငယ္တို႔ နယ္ၿမိဳ႕ေလးဆီ လာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အပါးကေျပာျပခဲ့သည္။ အမွားမွား အယြင္းယြင္း ျဖင့္ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ရီလိူက္ေမာကာ ေရွ႕ဘက္စူးစူးရွိအရာရာတိုင္းဟာ ဗလာအတိုင္း ဘာဆိုဘာမွ မျမင္ရဘဲ တုန္ရီေနေသာ ခႏၶာကိုယ္က ခ်က္ခ်င္း အားေတြေလ်ာ့က်ကာ ေခြယိုင္လုလု ၊ အနားရွိ ပစၥည္းအရာမ်ား၏ အမ်ိဳးအမည္ကို မသိမ ျမင္ေတာ့စြာ ေမွာင္မိုက္က်သည့္အလား ၊ တစ္ခ်ိန္က ထိခိုက္ဖူးေသာ ေျခေထာက္က မ်က္ခနဲနာက်င္စြာ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေတြ ယုတ္ေလ်ာ့ကာ ေခြယိုင္ေနသည့္ကြၽန္ေတာ္ကို လက္ေသးေသးတစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဖးမေနသူက ျမတ္နိုးရသည့္ အမ်ိဳးသားငယ္။
ေႂကြက်လဳဆဲဆဲ မ်က္ရည္ေတြႏွင့္ အနားရွိကေလးငယ္ လက္ကေလးကို တုန္ရီစြာဆုပ္ကိုင္ရင္း ကေလးငယ္ ကို လိူက္ေမာတုန္ရီစြာ ၾကည့္ေနမိသည္။
" မား.....မားမား..အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ဘူး ...ကေလး...ကိုယ္...."
"ဗ်ာ....ခင္မ်ား...စိတ္ထိမ္းပါအုံး..ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခု ျပန္ၾကမယ္ေလ ...."
" အင္း...."
ကေလးငယ္ေရွ႕ ထိုင္ခ်ကာ မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ကာ တုန္ရီစြာရိူက္ငိုေနမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ပုခုံးထက္ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ေနေသာ ကေလးငယ္ကို ေမာ့မၾကည့္အား ၊ ရွိသမွ်အင္အားေတြအကုန္စုစည္းကာ ငိုခ်မိသည္ကား အေဖ၏ အလႉေတာ္ ဧည့္ခံခန္းမအနီးအနား ။ မ်ားျပားစြာေသာ ဧည့္ပရိသတ္ေတြလည္း ေမာ့မၾကည့္အား အရာရာဟာ အမွားမွား အယြင္းယြင္းၿပိဳပ်က္စြာ၊ ျပာလဲ့ေနေသာ ေကာင္းကင္ျပာကို မ်က္ရည္အိုင္ေတြၾကား ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အျဖဴေရာင္ ပိတ္ကားျပင္ကလြဲ ဗလာနတၳိ။ မာတာမိခင္ဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ျဖင့္ ထိုက္တန္ခဲ့ေသာ မားကို ဘယ္လိုမွ ဆုံ႐ူံးမခံနိုင္။ ကိုယ့္အမွားေၾကာင့္ ကေလးငယ္လည္း မိခင္ဆုံး႐ူံးခဲ့ရဖူးသူမို႔ ဘယ္ေလာက္နာက်င္ရမလဲ သိျမင္နိုင္ခဲ့ၿပီ။
ကိုယ္တိုင္အသုံးမက်မဴေတြေၾကာင့္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ေသာ တာဝန္မ်ား၊ နာက်င္မူမ်ား ၊ ဆုံး႐ူံးမူမ်ားေၾကာင့္ ရင္ထဲ တင္းခံကာ မြန္းၾကပ္ေနသည့္ ခံစားမူဆိုးမ်ားႏွင့္ ဆုံး႐ူံးရမည္သိေသာ နာက်င္မူေတြက ရွိသမွ်အားအင္ကို ခ်ိဳ႕တဲ့ေစသည္။ ေျခအစုံရပ္လို႔ ေကာင္းကင္ကို မ်က္နာမူေနေသာလည္း မ်က္ဝန္းထဲက မ်က္ရည္ၾကည္မ်ားသာ စီးဆင္းေနသည္။
ေဘးအနားဝယ္ ကေလးငယ္ရွိေသးတယ္အသိနဲ႕ လက္ခုံႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြကိုဖယ္ခ်ကာ ကေလးငယ္ လက္ကေလးကို အသာဆုပ္ကိုင္မိသည္။
" ကေလး....."
သားငယ္ ဘယ္ဆီမွာမသိ၊ သက္ပိုင္တို႔ကို ဘယ္လိုေျပာရမလဲမေတြးမိေတာ့ဘဲ ဆက္ကာဆက္ကာ ငိုေနမိသည္ကား မာတာမိခင္ဆုံး႐ူံးရမွာ ေၾကာက္ေသာ စိတ္တစ္ခုတည္း။
" ခင္မ်ား အဆင္ေျပရဲ႕လား "
" ကိုယ့္ကို ခဏေလာက္ ဖက္ထားေပးနိုင္မလား? "
ဖုန္းကို လက္က ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ပ်က္ယြင္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ နီရဲလာေသာမ်က္ဝန္းေတြေၾကာင့္ အလန့္တၾကား ထၿပီး သူဆီကို ေလွ်ာက္သြားရင္း အမွားမွားအယြင္းယြင္းေျခလွမ္းေတြနဲ႕သူက ေတာင္၊ ေျမာက္၊ ဝဲ၊ ယာမသိသလို နာက်င္မူေတြကို ထိမ္းမထားနိုင္ဘဲ ငိုခ်ေနသည္။
အစ္ကိုမင္းျမတ္ဆီက မားမားအေျခအေန မေကာင္းေတာ့ဘူး " အျမန္ျပန္လာပါ "ဆိုတဲ့ ေျပာစကားအဆုံး ဧည့္ခံပြဲက လူေတြ မျမင္ေအာင္ စိတ္ေတြေလ်ာ့ခ်လိဳ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝိုင္းထဲက ေနေရာင္က်ဲက်ဲက်ေရာက္ေနေသာ ဝါး႐ုံပင္ေအာက္ အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနသူ ။
မိခင္ဆိုတဲ့ အရာမ်ိဳးက အစားထိုးမရနိုင္သည္မို႔ ေနခဲ့ပါအတန္တန္ေျပာရက္ ျငင္းပယ္ၿပီး သားငယ္မ်က္နာနဲ႕ စိတ္ႏွစ္ခြကို ဟန္ခ်က္ထိမ္းေနသူကို ၾကည့္ၿပီး သနားစိတ္ဝင္မိတာအမွန္။ ဧည့္ခံပြဲမွ ထထြက္ေျပးသြားေသာ သူေနာက္အမွီလိုက္လာရင္း အံ့ကိုတင္းတင္းႀကိတ္ေနတဲ့သူကို ေပြ႕ဖက္ထားမိေတာ့ စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ ကိုယ္ပါစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရၿပီ ။
ငိုေနလို႔မထူးတဲ့အရာမို႔ အျမန္ဆုံး ရန္ကုန္ျပန္နိုင္ဖို႔ မနက္အေစာ ကတည္းက အစ္ကိုမင္းျမတ္ လြတ္လိုက္ေသာ jet ကို ေစာင့္ၿပီး အိမ္ျပန္ရန္ သာ စိတ္ေလာ ဖို႔နိူးေဆာ္ရအုံးမည္။
" ခု..... ကြၽန္ေတာ္တို႔ မားမားဆီသြားၾကမယ္ေလ...ေနာ္"
" အင္း...အင္း..ကိုကို စိတ္ခဏ လြတ္သြားလို႔ပါ ...သားငယ္ေရာ...ဦးဇင္းကို အေၾကာင္းစုံေလွ်ာက္တင္ၿပီး ကိုယ္တို႔ ျပန္ၾကေအာင္ေနာ္ "
ရန္ကုန္ဖုန္းရလို႔ ထင္ရဲ႕ ။
အနားကိုအေျပးတပိုင္းလာေနေသာ အစ္ကိုသက္ပိုင္သည္လည္း ပ်က္ယြင္းေသာ မ်က္နာႏွင့္။
" ရဲရင့္.....မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား "
"ငါ...အားခ်င္း ရန္ကုန္ဆင္းမယ္ သက္ပိုင္၊ ဒီက အလႈကိစၥ မင္းတို႔ဆီ လက္လြဲ အပ္ခဲ့ရမွာပဲ သက္ပိုင္၊ ကူညီပါအုံး"
" ေျပာ စရာ မလိုဘူး ကြာ...သြား....သြား...အားတင္းပါ သူငယ္ခ်င္းရာ "
" အင္း...."
" ငါတို႔လည္း မၾကာပါဘူးကြာ..ျပန္လာမယ္"
" ေအးပါ...."
" ငါတို႔ ျပန္မယ္ေနာ္ ဝင္းထက္ ဦးဇင္းဆီက ျပန္လာခဲ့ၿပီ က်န္တာ ၾကည့္လုပ္ေပးေနာ္ ..သားသား လာ "
" ဘယ္လဲဟင္ ပါးပါး...သားသားတို႔ အလႉ မပီးေသးဘူးေလ "
"ဖိုးဖိုးႀကီး က ..ရန္ကုန္ ျပန္လာအုံးတဲ့သားသားရဲ႕ ခု အႀကိဳေတြ လာေနၿပီေလ "
" ဟုတ္လား ပါးပါး ၊ သားသားကို လြမ္းလို႔လားဟင္ ..ဖြားဖြားေရာ ေနေကာင္းၿပီလား "
" အင္း သားငယ္ ၊ ဒယ္ဒီတို႔ ရန္ကုန္ျပန္ၾကမယ္ေနာ္ "
" ဟုတ္ ဒယ္ဒီ"
" သားငယ္ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ပဲ ယူခဲ့..ကေလးငယ္၊ က်န္တာ သက္ပိုင္တို႔ၾကည့္ယူခဲ့လိမ့္မယ္ Jet ကဆင္းေနၿပီ ကိုလင္းပါတယ္ ကေလး.."
" ဟုတ္...ဟုတ္ ၿပီးၿပီရယ္ "
အေလာသုံးဆယ္ျဖင့္ စတစ္အက်ီ္အျဖဴေလးကို အျပာရင့္ေရာင္ေယာပုဆိုးေလး ဆင္တူဝတ္ဆင္ထားေသာ မိသားစုေလး ၊ သားငယ္ကိုေပြ႕ခ်ီ၍ ေနာက္မွအေျပးလာေနေသာကေလးငယ္ကို ကားတံခါးဖြင့္၍ ႀကိဳေနမိသည္။ ရင္ထဲကမီးေတာင္သည္လည္း ေပါက္ကြဲလုလု ၊ မာတာမိခင္ဟုသည္ ကိုယ့္အတြက္အဖိုးမျဖတ္နိုင္စရာမို႔ ငိုေႂကြးျခင္းမမည္လည္း မ်က္ရည္တို႔က တသြင္သြင္စီးက်ေနၿပီ။ သားငယ္ကို ကားေပၚေပြ႕တင္ၿပီး ကေလးငယ္ေစာင့္ႀကိဳေနခ်ိန္ ဝန္းက်င္က အရာအားလုံးက တိတ္ဆိတ္လွ်က္ ရင္ထဲမွာအပူေတြက လွ်ံထြက္ေနသည့္အလား မ်က္ႏွာပင္ညိုးႏြမ္းေစၿပီ။
" သားတို႔ကို ေစာင့္ေနပါ မားမား "
တိတ္တဆိတ္ေရ႐ြတ္ျခင္းသာ တက္နိုင္သူမို႔ Jack လြတ္လိုက္သည့္ Jet ဆင္းရာ အနီးစပ္ဆုံး ေနရာကိုခပ္သြက္သြက္ေမာင္းႏွင္မိသည္။
အေမာကေရာ ေျပးလာရသည့္အရွိန္ ၊ မားအတြက္ စိုးရိမ္မူတို႔ေပါင္းစပ္ၿပီး ကားေမာင္းသူကိုၾကည့္မိေတာ့ တည္ၿငိမ္ျခင္းကင္းတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြထဲက ေၾကာက္လန့္ျခင္းေတြအထင္းသားျမင္ေနရသည္။ တစ္ဆက္ဆက္တုန္ေနေသာ ႏုတ္ခမ္းပါးေတြကို မတည္ၿငိမ္၊ လိူက္ဖိုေမာေနေသာ ရင္ဘတ္သည္ကား နိမ္တခါ ျမင့္တလွည့္ ။
မၿမဲေသာ အနိစၥတရားကို သိရက္နဲ႕ ရင္မဆိုင္နိုင္ဟန္ ၊ ေမာပမ္းျခင္းကို ရင္မွာတည္ၿပီးမိခင္အတြက္စိုးရိမ္ေသာကေတြသာ စိတ္ေဇာေနရသည္။
" အဆင္ေျပမွာပါ ၊ ခင္မ်ား သတိကပ္ပါအုံး "
ကိုယ္တိုင္ေမာင္ႏွင္ျခင္းကို ခြင့္မျပဳဘဲ အသိအစ္ကိုတစ္ေယာက္ကိုသာ ေမာင္းႏွင္ေစသည့္ ေသာကေတြနဲ႕ ရန္ကုန္ျပန္ခရီး။
ကားျပတင္းေပါက္ကိုသာ ေငးၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ေတာင္းဆုျပဳရင္း တုန္လူပ္ေနသည့္ သူကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ပင္ စိုးရိမ္ပူပင္မူမ်ားခဲ့ၿပီ။
သားငယ္ကို ရင္ခြင္ထဲပိုက္ၿပီးညာဘက္လက္ေလးျဖင့္ တုန္လူပ္ေနသူအား ဆုပ္ကိုင္၍ အားေပးမိသည္။ အနည္းငယ္ ပူပင္ကင္းပါေစ ။
" အင္း ကိုယ္ ေျပတယ္ ၊ ကေလးငယ္ သားကို အဝတ္လဲဖို႔ ထည့္လာေသးလား "
ကားထဲ သားငယ္အတြက္ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ ရွိေနမလားဆိုၿပီး ေတာင္ေျမာက္ရွာေဖြေနမိသည္။
စတစ္အျဖဴေရာင္လက္ရွည္ေလးကို ေခါက္ေပးထားၿပီး အျပာေရာင္ေယာပုဆိုးေလးဆင္ျမန္းထားသည့္သားကို ၾကည့္ၿပီး ဝမ္းနည္းစိတ္ကပိုတိုးလာမိၿပီ။
တင္းခံထားသမွ်ကို အံ့ႀကိတ္၍ သားငယ္ ပါးေလးကိုသာ အသာအယာပြတ္သပ္ေပးမိသည္။
" ဒယ္ဒီ "
" ဗ် "
" မငိုပါနဲ႕ "
" အင္း ...ဒယ္ဒီမငိုဘူး "
" ဒယ္ဒီ ဝမ္းနည္းရင္ သားသား ဖက္ထားေပးမယ္ ..."
" ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ....ေက်းဇူးပါသားသားရာ"
" ရတယ္...ရတယ္ရယ္....ဒယ္ဒီက သားသားဒယ္ဒီမို႔ေလ..."
အဟက္ ....
သားငယ္ အသိေပးမွ က်ေနေသာမ်က္ရည္တို႔ကို သုတ္မိသည္။
အားေပးေနေသာ သားငယ္လက္ေသးေသးေလးကို ဆြဲယူ၍ ႏူတ္ခမ္းေလးျဖင့္ ဖြဖြ အနမ္းေပးမိသည္။
ကိုယ္ဆီ လာရန္ လက္လွမ္းေနေသာ သားကို ကေလးဆီမွတဆင့္ ေပြ႕ယူ၍ရင္ခြင္ထဲ ျမဳပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားမိသည္။
" သားငယ္ေလးအတြက္ ျဖစ္ျဖစ္မားမား ေစာင့္ေနေပးပါ "
" အဆင္ေျပပါမွာ ခင္မ်ားစိတ္ေလ်ာ့ပါအုံး"
သားငယ္ကို ႏွစ္ေနေအာင္ဖက္ထားၿပီး ထိတ္လန့္ေနသူအား ပုခုံးေလး ပုတ္ၿပီးအားေပးမိသည္။
" ကိုယ္ ေျပေအာင္ အတက္နိုင္ဆုံး ထိမ္းပါ့မယ္ "
ၿမိဳ႕ျပင္ပ ကြင္းျပင္တစ္ေနရာက ရပ္ထားေသာ Jet ႏွင့္ အိမ္ေတာ္က လူယုံတခ်ိဳ႕ ။
Jet ကိုျမင္ၿပီး အံ့ဩေနေသာ သားငယ္အေမးကိုျပန္မေျဖနိုင္ေသး သားငယ္ကို ေပြ႕ခ်ီ၍ ကိုလင္းရွိရာ ျမန္ဆန္ေသာ ေျခလွမ္းတို႔ျဖင့္ ။
" မား အေျခအေန "
" သခင္ေလးကို ေစာင့္ေနပါတယ္ "
" အင္း "
အထုပ္ေလး ဆြဲ၍ လူပ္တုပ္တုပ္ျဖင့္ လာေနေသာကေလးငယ္ကို ရပ္ေစာင့္ၿပီး လူယုံတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အေလးျပဳေခါင္းညိမ့္ျခင္းကို တုန့္ျပန္ေသာ သားငယ္ပါးပါး။
"ကိုလင္း သားငယ္ကိုေနရာေပးႏွင့္ "
သားကို ကိုလင္းဆီလြဲေပးၿပီး ကေလးငယ္ဆီက အထုပ္ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲယူကာ နီရဲေနေသာ လက္ေသးေသးေလးကို ဆုပ္ကိုင္မိသည္။ ေနေရာင္အရွိန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ကေလးကို တစ္ခဏ ေထြးေပြ႕ၿပီး အေပၚတက္ရန္ အသိေပးမိသည္။
" အျမင့္ မေၾကာက္တက္ဘူးမို႔လား "
" အင္း နည္းနည္းေတာ့...."
"ကိုယ္ရွိတယ္ေလ ..သြားရေအာင္ေနာ္"
" ဟုတ္"
ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္လာေသာ လက္ေလးကို အသာ ပြတ္သပ္၍ အားျဖည့္ေပးမိသည္။ Jet ေပၚမွ အသံစာစာျဖင့္ေခၚေနေသာသားကို တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပရင္း ကေလးအဖေလးကို လက္ဆြဲကာ အပူေသာကေတြႏွင့္ အိမ္အျပန္ခရီးကိုစတင္ရန္ အမိန့္ေပးလိုက္သည္။
က်ယ္ျပန့္လွေသာ ဟန္သာအိမ္ေတာ္၏ ေနာက္ဘက္ ၿခံဝင္းအတြင္း Jet ကိုဆင္းေစၿပီး အိမ္အတြင္းသို႔ အေျပးေလးလွမ္းေနမိသည့္ေျခေထာက္ေတြက တုန္ရီျခင္းေတြေၾကာင့္ တိက်တဲ့ ေျခအခ်တိဳ႕မွားယြင္းခဲ့ၿပီ။ ကိုလင္းက သားငယ္ကို ခ်ီ၍ ေနာက္ကလိုက္ပါလာေသာအခါ အထုပ္ေလးေတြကို လူယုံတခ်ိဳ႕ဆီ လြဲအပ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္ကေလးငယ္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီးေစာင့္ေနရျပန္ေသးသည္။
ေစာင့္ေနမွန္းသိသာ၍အေျပးေလး လွမ္းေနေသာ ကေလးငယ္က ေယာပုဆိုးေလးေၾကာင့္ တစ္ေနသလို အနည္းငယ္ မ, ၍ ေလွ်ာက္ေနေသာေၾကာင့္ ဖဝါးႏုႏုေအာက္က ကတၱီပါ ဖိနပ္အျပာေလးက ထင္းလို႔ ။
" ခင္မ်ား ေျပရဲ႕လား "
နီရဲေနေသာ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ ေခါင္းေလးညိမ့္ၿပီးေျဖေနသူအား လက္ေမာင္းေလး ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေဘးဖက္ကေနအားေပးေနမိသည္။ အထိတ္ထိတ္အလန့္လန့္ျဖင့္ေၾကာက္လန့္ ေနသူက ျမင္မေကာင္းေအာင္ ၿပိဳလဲေနၿပီ။
ကိုလင္းကိုယ္ေပၚကေန ကိုယ္ေတြကိုလွည့္ၾကည့္ေနေသာ သားငယ္ကို ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးသာ ဆက္ဆံ၍ ကိုလင္းကိုသာ ေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္မွာၾကားခဲ့သည္။
အိမ္ေအာက္ထပ္ ေပၚတီေရွ႕ေျခခ်မိေတာ့ မမဧကရီႏွင့္ မ်ားျပားလွေသာ အိမ္အကူမ်ားက ေခါင္းငုံ႕၍ ႀကိဳဆိုေနၾကသည္။ မိကပ္ေရာင္စုံလိမ္းျခယ္ျခင္း ကင္းမဲ့ေနတဲ့ မမဧကရီမ်က္ႏွာက အၿပဳံးအရယ္ မေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ပို၍ ေသာက တိုးရျပန္ၿပီ။
" မမ ...."
" လာ ေမာင္ေလးတို႔ကို ေစာင့္ေနတာ ..ခရီးပမ္းလာၾကေသးလား "
" ဟင္းအင္း....မားကေရာ ..."
မမလက္ကေလး ဆုပ္ကိုင္ၿပီးအေပၚထပ္ကို အေလာတႀကီးတက္သြားသူ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ေငးၾကည့္မိရင္း မမဆီက အေျဖကိုသာ ေစာင့္ေနမိသည္။
" ေမာင္ေလးတို႔ကိုေစာင့္ ေနတယ္ "
" ဗ်ာ..."
" ပါးပါး.."
မမနဲ႕ အေပၚထပ္ တက္မယ္ေျခလွမ္းေတာ့ ပုဆိုးစေလးကို လာဆြဲေသာ သားငယ္ကို ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးျပမိသည္။
" သားသားက ဦးဦးဆီ ခဏ ေနေပးေနာ္ ပါးပါးက ဖြားဖြားဆီ သြားေတြ႕ရမယ္ သားရဲ႕ "
သားငယ္အနီး ဒူးတုပ္ထိုင္ခ်ၿပီး သားသားဆံစေလးေတြကို ပြတ္သပ္၍ နားလည္ေအာင္ေခ်ာ့ေမာ့ေနမိသည္။ သားငယ္ ေဘး ရပ္ေနေသာ ကိုလင္းသည္လည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းလွ။
" ဟုတ္ကဲ့ပါ..ပါးပါး "
ေခါင္းညိမ့္၍ ေျဖေနေသာ သားငယ္သည္ကား အားလုံးကိုနားလည္ေနသလို အသံစာစာေလးသည္ကင္းမဲ့လွ်က္ အေပၚထပ္ဆီ ေမာ့ေငးေနသည္။
မမကို အခ်က္ျပ၍ အေပၚထပ္ ရွိေနေသာ သားအဖြားအခန္းဆီသို႔ေလးလံေနေသာ ေျခလွမ္းေတြျဖင့္ ။
အခန္းက်ယ္ႀကီးအလယ္က ေဆးပိုက္မ်ားစြာ အကူအညီျဖင့္ ႐ူသြင္းျခင္းကို လုပ္ယူေနရေသာ မားမား၊ သားငယ္အေပၚ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည့္ တာဝန္ေတြကို ေက်ေအာင္ဆပ္ခ်င္သည္ဟု မၾကာခဏ ေျပာဆိုတက္ေသာ မားမား ။
အ႐ြယ္မလြန္ခင္ မရဏတရားကို ရင္ဆိုင္တြန္းလွန္ေနေသာ မားမားက သတိမပ်က္ေသးခင္ မ်က္စိမဖြင့္ဘဲ ေမွးေနသည္။ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းမ်ားစြာက ေဘးဘက္က စီတန္းရပ္ေနၾကၿပီး အပါးက မားကုတင္ေဘးက ခုံေပၚထိုင္ၿပီး ေခါင္းညိမ့္ျပ၍ ႏူတ္ဆက္သည္။
မားကုတင္ဘယ္ဘက္မွာ ထိုင္ေနေသာ မားမားညီမမ်ားႏွင့္ သားႏွစ္ေယာက္ ။
ပ်က္ယြင္းေနေသာ ခံစားခ်က္ကိုဖုံးကြယ္၍ ဆယ္ေယာက္ထက္မနည္းေသာ လူအုပ္ႀကီးသည္ကား စကားတို႔တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
အပါးေဘး ခုံလြတ္ေပၚထိုင္ၿပီး မားမား ကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ မေန႕ကတည္းက ေဖာက္ျပန္လာေသာ ခႏၶာကိုယ္က ေတာင့္ခံနိုင္ျခင္းမရွိသည့္အေလွ်ာက္ ဘယ္အခ်ိန္ ႐ူသြင္း/႐ူထုတ္ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ရပ္ဆိုင္းမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးက စကၠန့္အလိုက္ ရင္ေမာေနမိၿပီ။
တေျဖးေျဖး အားယူ၍ ေျဖးညင္းစြာျဖင့္လာေသာ မားမ်က္ဝန္းေတြက ပကတိတည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ ပတ္လည္က လူအမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ဆီကို ရည္႐ြယ္ဦးတည္ေနေသာ မ်က္ဝန္းေတြက သက္ေသမို႔ ' အပါးစကားအရ ေရွ႕တိုး၍ 'မားလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။
" မား..."
အသက္႐ူပိုက္ျဖင့္ ႐ူသြင္းေနရတဲ့မားမားက မ်က္ေတာင္ခတ္၍သာ ေျဖၾကားခဲ့သည္။
ဘယ္သူ႕မွမထင္မွတ္ထားတဲ့ ထိုလူလက္ကိုတေျဖးေျဖး ယူ၍ ကြၽန္ေတာ္လက္ေပၚထပ္၍ အေပၚကေန ခပ္ဖြဖြ ပုတ္ေပးသည့္မားကို ေဝ့ဝဲေနေသာ မ်က္ရည္အိုင္ထဲကေန ေမာ့ၾကည့္မိသည္။
မားရဲ႕ ဆႏၵေလးလား မားမားရယ္။
ေခါင္းကိုတဆက္ဆက္ ညိမ့္၍ မားကို ကတိေပးေနမိသည္။ မိခင္ေနရာ ကိုယ္ခ်င္းစာတက္ခဲ့လို႔မားဆႏၵေတြျပည့္ဝပါေစရမယ္...မားရယ္။
ဘယ္ခ်ိန္ကတည္းက သားငယ္ကို အေခၚလြတ္ထားသည္မသိသည့္ကြၽန္ေတာ္က အခန္းတံခါးဆီက သားငယ္ကိုေပြ႕၍ ဝင္လာေသာ ကိုလင္းကို ျမင္မွ သိရသည္။
အပါးေပါင္ေပၚ ခ်၍ ေခါင္းညိမ့္ျပၿပီးထြက္သြားေသာ ကိုလင္း ။
အပါးေပါင္ေပၚကေန မားမားကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာ သားငယ္က အရာအားလုံးကိုနားလည္သည့္ႏွယ္တိတ္တိတ္ေလး ၿငိမ္ေနသည္။
စတစ္လက္ရွည္အျဖဴေရာင္ေလးကို ခရမ္းေရာင္ေယာလုံျခည္ ႀကိဳး႐ူံ႕ပုဆိုးေလး ဆင္ယင္ေနတဲ့သားငယ္ကို ကိုလင္းက အဝတ္လဲမေပးထားေသး။
သားငယ္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည့္မား၏မ်က္ဝန္းေတြက ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းလား ၊ ဝမ္းနည္းျခင္းလား မသိေစရဘဲမ်က္ဝန္းေထာင့္ဆီက မ်က္ရည္ၾကည္တို႔ စီးဆင္းခဲ့သည္။
ႏူးညံ့ေသာ wet tissue ေလးျဖင့္ခပ္ဖြဖြ သုတ္ေပးေနသည့္ အစ္ကိုမင္းျမတ္။
မ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းေနသည့္ ေဘးက သားငယ္ဒယ္ဒီလက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္၍ အားေပးေနမိသည္။
မိသားစုဝင္တိုင္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ူ႕ၿပီး ဝင္ေလထြက္ေလ အေပၚကိုသာ အာ႐ုံစူးစိုက္ထားသည့္မား၏ အသက္႐ူသံေလးက တေျဖးေျဖးၿငိမ္က်သြားသည္ကို မ်က္ရည္အိုင္ေတြၾကားက ရင္သပ္ေမာစြာ ၾကည့္ေနေသာမိသားစုမ်ား၏ အံ့ဩမူေတြကို အထင္းသားျမင္ေနရသည္။
တီ~ ခနဲက်သြားေသာ ေဘးက ႏွလုံးခုံစက္၏ေမာ္နီတာေပၚက မ်ဥ္းေျဖာင့္ေလးကသာ မားမား၏ အသက္ဝိဉာည္ခ်ဳပ္သြားသည္ကို သက္ေသျပေနသည္။
" မား...မားမား....."
" မား!!!!!"
အံ့ဩစြာ စိုက္ၾကည့္ေနပါေသာ မိသားစုဝင္ေတြၾကားက ေဘးကထိုလူ၏ ေအာ္သံစူးစူးတို႔ေၾကာင့္သတိျပန္ဝင္လာ၍ ေဘးကမိသားစုေတြက ဖယ္ရွားၿပီး အနီးကပ္ဆရာဝန္သမားေတာ္ေတြက စမ္းသပ္မူကိုတရစပ္ ျပဳလုပ္ၾကေသာ္လည္း ေခါင္းခါ၍သာ တုန့္ျပန္ၾကျပန္သည္။
သားငယ္ကို ေပြ႕ခ်ီထားေသာ အပါးကို ေခါင္းေဆာင္ဆရာဝန္သမားေတာ္ေတြက တန္းစီ၍ အရိုအေသျပဳၿပီး ဟန္သာဘုရင္မ၏ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ အခ်ိန္နာရီအတိအက်ေျပာစြာ အခန္းျပင္ဘက္ အစီအရီထြက္သြားၾကသည္။
ဘာမွမသိေသးသည့္သားငယ္က မားမား၏ ခႏၶာကိုယ္ကို လူပ္၍ ေအာ္ဟစ္ငိုေနေသာ ထိုလူကိုၾကည့္ၿပီး ဒယ္ဒီ!!!ဟူေသာ အမည္ကို အဆက္မျပတ္႐ြတ္၍ မ်က္ရည္ၾကေနျပန္ေသးသည္။ အပါး လည္ပင္းကို ဖက္၍ လည္ပင္းေတြၾကား ေခါင္းစိုက္၍ ႏွပ္တ႐ူံ႐ူံျဖင့္ငိုေနေသာ သားငယ္ကို အပါးက ေနာက္ေက်ာေလးပြတ္သပ္၍ အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္ၿပီး ဝရံတာမွန္ျပတင္းေဘး ဘယ္ညာေလွ်ာက္၍ ေခ်ာ့ေနမိသည္။
အခန္းတြင္းက ေအာ္ငိုသံတို႔ တခ်က္တခ်က္လြင့္ပ်ံ့လာလွ်င္ အခန္းဆီကို လက္ညိုးထိုး၍ သြားခိုင္းေစသူေျမးငယ္ကို ႏြမ္းလ်ေနတဲ့ စိတ္အစဥ္ၾကားက ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာ၍ အိမ္ေတာ္၏ စာၾကည့္ခန္းတြင္ ဟန္သာအုပ္စုႀကီး၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရ ေရွ႕ေနမ်ားစြာကို စုစည္းခိုင္းေစမိသည္။ အိမ္ေတာ္သခင္မ ဘဝနတ္ထံေျပာင္းလဲသြားသည္ကို အမ်ားသူငါကိုအသိေပးရန္ ျဖစ္သည္။
နာေရးအခန္းအနားကိုအိမ္ေတာ္သခင္မ၏ ယုံၾကည္ရာ ဘာသာေရးထုံစံအတိုင္း ဘာသာေရးဘုရားေက်ာင္းမွာ တခမ္းတနား က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုပါ သတင္းထုတ္ျပန္ေစမိသည္။
ငိုရိူက္မူမ်ား၍ ေပါင္ေပၚကမဆင္းဘဲ လည္ပင္းကိုဖက္၍ အိပ္ငိုက္ေနေသာ ေျမးငယ္ကို ဟန္သာအုပ္စုႀကီး၏ ေရွ႕ေနေတြေရွ႕ ေခ်ာ့ေနမိသည့္ ဥကၠႀကီး။
" မား....မားမား...သားကိုၾကည့္ပါအုံး မားရယ္ ...."
မား၏ ခႏၶာကိုယ္ေပၚဖက္၍ ငိုေနေသာ ထိုသူကို ေဘးကေန ေက်ာသပ္၍ အားေပးမိသည္ကိုယ္တိုင္ေသာ္လည္း ေက်ကြဲရျပန္ၿပီ။
မားမားက သူ႕ေျမးငယ္ကိုသိပ္ခ်စ္ရွာတာ ။
ပါးပါးသားေလး အဖြားေမတၱာငတ္မြတ္ရျပန္ၿပီ ေတြး၍ ယူက်ိဳးမရ ႏွေမ်ာတသျခင္းမ်ား။
မား၏ လက္ကေလးကို ကိုင္၍ တိတ္တဆိတ္ ငိုေႂကြးေနေသာ အစ္ကိုမင္းျမတ္ကိုလည္း မမက အားေပးႏွစ္သိမ့္ေနရျပန္သည္။ သံေယာဇဥ္ႀကီးၾကတဲ့မိသားစုေတြလို႔ အမည္တပ္လိုက္သည္။
" သားႀကီးေတာင္းပန္ပါတယ္ မားမားရယ္ "
မား၏ လက္ခုံေလးကိုမလြတ္တမ္း ဆုပ္ကိုင္ၿပီး မား၍ ေမွးမိတ္ေနေသာ မ်က္နာကို စူးစိူက္ၾကည့္၍ တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားေတြ အၿမဲမျပတ္႐ြတ္ေနေသာ အစ္ကိုမင္းျမတ္။
ေအာ္ဟစ္ငိုယိုသံတို႔က အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအေရာက္ပင္ပမ္း ႏြမ္းက်လာေသာ စိတ္တို႔ေၾကာင့္ မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ပင္ ေယာက်ာ္းႀကီးေတြတန္မဲ့ အိမ္သူသက္ထားေတြရဲ႕ ေဖးမ တြဲေခၚမူေတြျဖင့္ အနီးနားက ဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္ေစၿပီး တူညီေသာ လားရာတစ္ခုတည္းကိုသာၾကည့္၍ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ၿပီး အသံတိတ္ေက်ကြဲေနေသာ ဟန္သာ မင္းသားႏွစ္ပါး။
#မမအတြက္ vote ေပးခဲ့ဖို႔မေမ့နဲ႕ေနာ္
#Take care all
(ကိုယ့္အားေပးတဲ့ အသင္းက ဗိုလ္လုပြဲ မွာ က်န္ခဲ့လို႔ ငိုရၿပီေလ...၂၀၂၂ကမၻာဖလားပြဲစဥ္တစ္လွ်ာက္လုံး ၿပိဳင္ဖက္အသင္းေတြကို အနိုင္ယူလာခဲ့သမွ် Final က်မွ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရတယ္။ World Cup 2018ကတည္းက ျပင္သစ္အသင္းကိုပဲ တစ္စိုက္မတ္မတ္အားေပးလာခဲ့တာ အမ္ဘာေပ၊ ဂ်႐ူး၊ ဂေရ႕စမန္း၊ ဒမ္ဘီလီ....စသည့္ျပင္သစ္အေက်ာ္အေမာ္ေတြရဲ႕ ကစားကြက္ေတြၾကား ရင္ခုန္လိုက္ေမာရင္း....မေန႕ညက ငိုခ်လိဳက္ရတယ္....... ကိုယ့္Idol MBAPPE ေျခစြမ္းေတြက အံ့မခန္းမို႔ ပယ္နတီမွာ ႐ူံးခဲ့ရေပမယ့္ အမ်ားႀကီးစိတ္ေျဖနိုင္ေသးတာ.....။
-