Save me
I kept looking at him silently typing on my laptop while periodically reading the papers he was holding. I just find myself smiling every time he frowns as if he doesn't understand what he's doing. There were times when he would stop for a moment and look away as if he was thinking about something. I don't know if I'll be happy with what he's doing or annoyed because I'm not sure if he really knows that job. Saka ko lamang malalaman iyon pag natapos na siya.
"Having a hard time, huh?" I finally approached him ngunit hindi man lang ako tinapunan ng tingin nito.
"I'm almost done here. After this, can you take me to a restaurant?" Tanong niya sa 'kin nang hindi pa rin ako tinitingnan.
Napataas ang kilay ko dahil sa sinabi niya.
"And why would I do that?"
Huminto ito sa ginagawa niya at tumingin sa 'kin. Nanliit ang mga mata nito sa 'kin at siya naman ang tumaas ang kilay. Halos ikatawa ko ang itsura niyang 'yon.
"Hindi mo man lang ba ako papakainin pagkatapos nito?" Manghang tanong niya sa 'kin.
Nakagat ko ang ibabang labi ko upang pigilan ang pagsungaw ng ngiti ko. Iniwas ko ang tingin ko sa kaniya at umupo sa kaharap niyang upuan. I can see the buildings around the city dahil nasa pinakataas ng building na ito ang opisina ko.
"Hindi ka pa ba kumain bago ka pumunta rito?" Hindi ko na napigilang tanong sa kaniya.
He continued what he was doing and shrugged his shoulder.
"I'm tired of eating alone in my house. Ilang taon ko nang ginagawa iyon. The first I ate with someone is that time I brought you into my house and Lynne suddenly came," kaswal na sinabi niya sa 'kin.
Naalala ko kung ano ang tinutukoy niya. Iyon 'yong araw na sa sobrang gulo ng utak ko ay halos makatulog na ako sa sementeryo dahil doon ko lang nailalabas lahat ng itinatago kong sakit. Talaga palang seryoso siya sa sinabi niyang 'yon. Akala ko ay nagbibiro lang siya.
"Really? May pamilya ka pa, Kiel. Bakit hindi ka umuwi sa kanila? Tita Liza needs you," I stated while still staring at him.
Muli, hindi ito tumingin sa 'kin at nanatiling seryoso sa ginagawa niya. Nangunot na naman ang noo niyang 'yon kaya napakagat ako sa ibabang labi ko sa pag-aakalang naiirita na siya sa dami ng tanong ko.
"The Lims have only two months to give you an appointment for the eventual transfer of A&S to them. Anong balak mong gawin dito?" Seryoso niyang tanong sa 'kin, nanatili ang tingin niya sa screen ng laptop ko.
Hindi ako sumagot dahil sa totoo lang ay ubos na ang naiisip kong paraan para isalba ang kompanya. Ang huling alas ko na lang sana ay ang Centerfire ngunit nasira pa dahil kay Henry De Ocampo. Hindi ko na alam ang gagawin ko.
Maya-maya pa, tuluyan na itong bumaling sa 'kin ng tingin. Huli na para iiwas ko pa ang tingin ko sa kaniya dahil nahuli na niya iyon.
"Uhm . . ."
"Itutuloy mo ba?" Marahan niyang tanong sa 'kin.
Napakurap ako nang mabilis sa tanong niyang 'yon. Hindi ako sigurado sa kung anong tinutukoy niya kaya kinunutan ko na lamang siya ng noo.
Lumambot ang ekspresyon nito habang nakatingin sa 'kin.
"Mapipigilan natin ang pag lipat nito sa mga Lim kung itutuloy mo ang kaso kay Dad." He managed to tell me kahit alam kong nahihirapan siyang banggitin ang salitang iyon.
Iniwas ko ang tingin sa kaniya at marahas na bumuntong-hininga.
"On process na ang kaso ng Dad mo. Nakausap ko na ulit si Lex tungkol dito at sinabi ko na rin ang isa pang text message na natanggap ko noong nakaraang araw." Paliwanag ko sa kaniya.
"Text message? May natanggap ka ulit? Anong sabi? Puwede ko bang makita?" Sunod-sunod na tanong niya sa 'kin kaya napatingin na naman ako sa kaniya.
Saglit na tumingin pa ako sa kaniya bago ko kinuha ang cellphone ko. Ipinunta ko iyon sa inbox at hinanap ang text message na iyon. Nang makita ko ay binigay ko sa kaniya.
Nakatingin lang ako sa kaniya habang binabasa niya iyon. Nakita ko ang pagkunot ng noo niya at sumunod ay ang galit na ekspresyon nito bago muling bumaling sa 'kin.
"May pinagsusupetsahan ka na ba tungkol sa tinutukoy ng sender na 'to?" May halong galit na tanong niya.
Biglang pumasok sa isip ko si Calix at ang narinig kong usapan nila ni Eleanor nang araw na 'yon. Hindi ko alam kung puwede ko bang sabihin iyon sa kaniya. Alam kong hindi maganda ang estado nila ngayon ni Calix dahil sa nakaraang engkwentro nilang dalawa. Alam ko rin na nag suntukan sila dahil nang huli kong makita si Calix ay basag ang mukha nito samantalang ang kay Kiel ay punit lang ang labi at kilay.
Marahas akong bumuntong-hininga at tumayo na. Kinuna ko sa kamay niya cellphone ko at tinalikuran na siya.
"Hindi ko pa kayang isipin na may magtatraydor na naman sa 'kin lalo na't malapit sa 'kin. Isa pa, hindi naman tayo sigurado kung totoo ang sinasabi ng taong 'yan." Tamad na sagot ko sa kaniya na ang tinutukoy ay ang sender ng text message na iyon.
Bumalik ako sa table ko at inilapag doon ang tasa ng kape ko na wala nang laman. Nang humarap ako ay halos mapatalon ako sa gulat nang sumalubong sa harapan ko si Kiel. Halos nakayuko na ito habang nakatingin sa 'kin. Talaga namang yuyuko siya habang kausap ako dahil napakatangkad nito at hanggang dibdib lamang niya ako.
"K-Kiel . . ." I called him out of the blue.
Hindi siya kumibo. Nanatili siyang nakatingin sa 'kin habang namumungay ang mga mata niya. He suddenly raised his hand to caress my hair down to my cheek. I could feel how he gently caressed my cheek with just his thumb. He seemed to be touching it thoroughly, so I could almost close my eyes. That hold of his on me almost weakened me.
"Do you still take care of yourself? Do you drink a lot of water? Are you still eating well? You are so pale." He softly asked me while still caressing my cheek.
Ramdam ko na naman ang matinding pagkalabog ng dibdib ko dahil sa ginagawa niya at sa mga sinabi niya. Hindi talaga ako handa sa bawat mangyayari na ganito kaya hindi agad ako nakasagot sa mga tanong niya. Na kung tutuusin ay madali lang naman ang sagot sa mga tanong na iyon, ngunit dahil hindi ko na maalala kung kailan ba ako huling kumain nang maayos ay hindi ko mabigyan kaagad ng sagot iyon.
"I . . . Uhm . . ."
"Just do what you want and need to do, but please, take care of yourself. Ask for help, Acel. I'm here. Kung nahihirapan ka na ay tawagan mo ako. Sabihin mo sa 'kin lahat." He halted and look at me intently.
Nakita ko kung paano gumalaw ang mga mata niya upang tingnan ang kabuuan ko. Maya-maya pa, bigla na lamang bumagsak ang buhok niya kaya humarang iyon sa mga mata niya. Wala sa sariling itinaas ko ang kamay ko upang ayusin ang buhok na humarang sa magaganda niyang mga mata.
"Your ponytail." I told him, tinutukoy ang tali niya sa buhok na ang hula ko ay naputol.
Sumungaw ang maliit na ngiti nito. Hindi niya binitiwan ang tingin ko. Maya-maya pa, marahan niyang pinasadahan ng kamay ang buhok niyang 'yon upang mapunta sa likod ng ulo niya. Napaangat ang labi ko dahil sa ginawa niya.
The way he ran his hand through his hair seemed like a beautiful sight to me. He looks like a model of a well-known brand, only the camera is missing.
"Acel, pakiusap, sabihin mo sa 'kin ang lahat." Pagpapatuloy niya saka ako marahang hinapit patungo sa kaniya.
Ramdam ko ang mariin niyang paghalik sa ulo ko.
"I know how hard everything has been for you ever since but please, just tell me everything and I will help you. Gagawin ko ang lahat."
Humigpit ang yakap niya sa 'kin. Gusto ko ring higpitan ang yakap ko sa kaniya ngunit hindi ko magawa. I wanted to tell him-please, save me-but my lips were too stubborn. Hindi ko na kaya, Kiel. Tulong . . .
The night on that same day, nakipagkita ako kay Calix sa paborito naming lugar. Doon kami laging pumupunta after a long day dahil talaga namang nakakapagpagaan ng loob ang lugar na iyon. Ngunit iba ang pakiramdam ko ngayon. Hindi na katulad ng dati na magaan.
Nahuli akong dumating kaysa sa kaniya. Nadatnan ko siyang may kausap sa cellphone niya kaya nanatili ako sa likuran niya. Medyo malayo ako sa pwesto niya ngunit dinig na dinig ko pa rin ang boses niya at ang mga sinasabi nito sa kausap niya.
"Makikipagkita ako sa kaniya ngayon. I will explain to her everything she needs to know-"
Naputol ang sasabihin niya, tila kinontra ng kausap niya.
Nagsimula nang manginig ang mga kamay ko habang pinapakinggan ko iyon. Alam kong ako ang tinutukoy niya. Alam ko rin kung sino ang kausap niya. Alam ko na iyon ngunit hindi ko pa rin malaman kung tungkol saan ang sinasabi niya.
"Fuck it! I don't care, Mari! Wala na akong pakialam sa mangyayari sa 'kin. Siya na lang ang iniisip ko ngayon- no! She needs to know everything! She doesn't deserve this! Alam kong maiintindihan niya ako- putangina!" He yelled in despair.
Nagulat pa ako sa biglaang pagmumura niya. Hindi niya ginagawa iyon. Ngayon ko lamang siya narinig magmura at tila galit na galit ito sa kausap niya.
Yes, Calix, I will definitely understand you in any way pero hindi ko matatanggap 'yan kung ano man 'yan.
Maya-maya pa, tumahimik na siya. Nakita ko rin ang paglagay nito ng cellphone sa bulsa niya. Ilang saglit pa akong nanatili sa kinatatayuan ko upang kalmahin ang sarili ko bago tuluyang lumapit sa kaniya. Nang sandaling makita niya ako ay akmang yayakapin niya ako ngunit napaatras kaagad ako. Pain is written all over his face, so I looked away from him.
"Kumusta ka na?" Panimula niya at iginiya ako upang maupo.
Nanghihina akong umupo sa tabi niya habang lumilipad ang isip ko. Siya ba ang tinutukoy sa text message na iyon? Kung gano'n, anong tinatago niya sa 'kin?
"I'm fine, Calix. May gusto ka bang sabihin sa 'kin?" Diretso kong tanong sa kaniya dahil ayoko nang patagalin pa ito.
Kasabay ng pagkirot ng dibdib ko ay ang paghuli ko ng tingin niya. Kitang-kita ko ang pagbalot ng konsensya sa mga mata niya kaya halos matawa ako.
Para saan iyon?
"Just tell me everything I need to know para matapos na ito," mariin kong sambit sa kaniya.
Mabilis na umangat ang tingin niya sa 'kin. His bloodshot eyes focused on me na halos mapaatras ako dahil doon.
"W-what do you mean? Tatapusin? Ano ang tatapusin?" Sunod-sunod niyang tanong sa 'kin habang sinusubukan pang abutin ang kamay ko ngunit panay ang iwas ko sa kaniya.
Mariin akong pumikit at lakas-loob na sinabi ang mga nasa isip ko.
"This! Us, Calix! Ano pa ba ang tatapusin? Hindi na kita maintindihan. Hindi na kita maramdaman. Hindi na kita makilala-"
"Dahil ano? Dahil bumalik na ang Kiel na iyon sa buhay mo? Kaya gano'n na lang kadali sa'yo ang itapon ako?" He said, cutting me off.
Napaawang ang bibig ko nang makita ko ang kakaibang galit sa mga mata niya. Parehong-pareho iyon ng galit na nakita ko noong una niya akong sinaktan. Tila mas malala pa nga yata ngayon kaya nakaramdam kaagad ako ng takot para sa sarili ko.
"Alam mong hindi iyon ang dahilan," mariin na sagot ko sa kaniya.
Suddenly, he laughed. An evil one. Biglang hindi ko na siya makilala. Tila ibang Calix ang nasa harapan ko ngayon. Hindi ko na makita ang Calix na nakilala ko noon. O ito talaga ang totoong Calix Laxamana?
"Huwag mo akong gawing tanga! Alam kong ang lalaking 'yon lang ang dahilan. Alam kong gumagawa ka na lang ng dahilan para iwan ako! Para hiwalayan ako!" Sigaw niya kaya napatayo na ako.
Kasabay ng matinding pagkalabog ng dibdib ko ay ang pagtayo rin niya.
"Stop fucking yelling at me!" I almost screamed.
Ramdam ko ang pag-init ng sulok ng mga mata ko nang sabihin ko iyon. Pakiramdam ko ay hindi ko kayang ipagpatuloy ito dahil hindi niya tinatanggap ang mga sinasabi ko.
"You lied to me! You hurt me physically! You and Eleanor has a plan on me na hanggang ngayon ay hindi mo pa rin masabi sa 'kin! Iyon ang dahilan! Hindi si Kiel kaya huwag mo siyang idamay rito!" Hindi ko na napigilang sigaw sa kaniya.
Sa pangalawang pagkakataon ay tumawa ito kaya lalong napanting ang tainga ko. Marahas niyang hinilamos ang mukha niya at nagpakawala ng malulutong na mura.
"Really, huh? Iyon lang ba talaga ang dahilan o baka nagkabalikan na kayo kaya gusto mo nang makipaghiwalay sa 'kin? Kaya ba ayaw mong magpagalaw sa 'kin dahil siya pa rin ang hinihintay mong-"
"How fucking dare you!" I shouted and let my hand land on his face.
Hindi ko na alam kung ano pa ang mararamdaman ko dahil sa inilalabas ng bibig niya. Pakiramdam ko ay unti-unti akong nandidiri sa kaniya na kahit ang tingnan siya ay hindi ko magawa.
"How dare you say that to me when you were the one who told me to-oh, God. I can't fucking take this. Hindi na kita makilala, Calix." Pasuko kong sinabi sa kaniya at akmang aalisan na sana siya roon ngunit marahas niya akong hinila pabalik.
Napangiwi ako dahil sa higpit ng hawak niya sa 'kin kaya marahas kong pinalis ang kamay niya.
"Hindi pa tayo tapos mag-usap," mariin niyang sambit sa 'kin at halos lamunin ako ng galit niya.
"Wala na tayong dapat pag-usapan pa. We're fucking done," nanggigigil na sambit ko sa kaniya at tinulak siya palayo sa 'kin.
"Wala kang pinagkaiba sa mga taong nanakit sa 'kin! You know what? Kiel is more fucking way better than you-"
Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang maramdaman kong halos humiwalay ang ulo ko sa katawan ko dahil sa sapak niya sa akin. Napahawak ako sa pisngi ko at ramdam ko ang matinding init doon. Tila saglit na nabingi rin ako at tanging diretsong linya lamang ang narinig ko sa saglit na minuto.
Tuluyan nang bumuhos ang mga luha ko. Nanginginig ang buong katawan ko nang bumaling ako sa kaniya ng tingin. Nakita ko rin ang gulat sa buong pagkatao niya. Umiling ako habang hawak ko pa rin ang bahagi ng pisngi ko na sinampal niya. Hindi na ako makapagsalita at makapag-isip. Ang tanging nasa isip ko na lang ay ang makaalis sa lugar na ito at makalayo sa kaniya.
"A-Acel . . . Fuck! I'm sorry . . ." He begged as he was trying to reach my hand kaya agad akong lumayo sa kaniya.
Bago pa man niya ako mahawakan ay mabilis na akong umalis sa lugar na iyon at bumalik sa kotse ko. Nang makapasok ako sa kotse ko ay saka ko lamang naramdaman ang paglabas ng mainit na likido mula sa ilong ko.