War
The war in Surigao Del Sur a decade ago ended so much lives. From the residents there kasama na ang mga army na ipinadala roon. Uncle Saldy almost lost his right hand because of that war. Nalaman ko iyon kay Levi nang minsang marinig niya ang mga magulang niyang nag-aaway noon. Uncle Saldy's weakest point was that fact. Na kung titingnan siya ngayon ay aakalain mong hindi ito kailanman nasaktan pero pakiramdam ko'y malalim pa itong pinagdaraanan. Lalo na nang malaman kong ayaw naman talaga nito pumasok sa military noong una at kalauna'y pumayag din.
"Henry De Ocampo? Patay na ang taong 'yon, hindi ba?" Gulat na tanong sa 'kin ni Lolo Samuel. Nakita ko pa ang pagtalim ng tingin nito.
Tuluyan na akong naupo sa upuang para sa 'kin habang nakatingin ang lahat sa 'kin.
"He's alive, Lolo. He came back at siya rin ang nagpapadala sa 'kin ng threats noong nakaraan." Walang atubiling sagot sa kaniya.
Bigla kong naalala ang text message na natanggap ko noong nakaraang araw. I tried calling that number but it was unreachable already kaya naman nireport ko agad iyon kay Lex. Alam kong sa iisang tao lang nanggagaling ang mga text message na iyon. Ngunit sino ang tinutukoy nitong malapit sa 'kin?
"Are you even sure of that, AJ? Imposibleng mabuhay ang taong 'yon sa gyera sampung taon na ang nakalilipas. I saw him exploded with that bomb." Uncle Saldy spoke, so I look at him.
Pinasadahan ko ng tingin ang lahat. Ito ang pangalawang beses na nagsama-sama ang lahat para sa isang dinner at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam ang dahilan. Bigla na lamang akong tinawagan ni Levi para pauwiin sa Casa de Acuzar na hindi ko na natanggihan. Zick is on his room already dahil kanina pa ito tulog.
"I'm sure, Uncle, dahil nakita ko siya mismo."
Hindi ko na napigilan ang sarili kong sabihin iyon. Bahala nang malaman nila na alam na ni Kiel ang tungkol sa anak ko. Alam ko namang malalaman din nila ang tungkol sa bagay na 'yon kalaunan.
Nakita ko kung paano natigilan ang lahat at tumutok ang tingin sa 'kin, especially Lolo Samuel and Kuya Roy. Si Mom ay nanatiling walang kibo at saglit na sinulyapan lamang ako.
"What? How?" Kuya Roy asked me.
Marahas akong bumuntong-hininga at mabilis na uminom ng tubig. I cleared my throat and looked away from them. Narinig ko pa ang pagtikhim ni Levi sa tabi ko kaya napatingin ako sa kaniya. His eyes were full of questions as well as everyone.
"I met him the other day with . . . Kiel." I almost whispered.
Narinig ko ang bayolenteng reaksyon ng lahat lalo na si Kuya at Uncle Saldy. Wala akong ibang kakampi ngayon dahil wala naman si Uncle Raul, tanging si Levi lamang ang alam kong maiintindihan ako.
"What? What do you mean by that?" Kuya Roy spoke.
"Kiel De Ocampo? The father of your child? Would you mind explaining things to us, Acel Jean?" Lolo Samuel said in his baritone voice.
Hindi pa ang ako nakakahugot ng hininga ay narinig ko na ang nakakairitang halakhak ni Uncle Saldy kaya napatingin ako sa kaniya. Nagpunas ito ng bibig saka uminom ng tubig at pagkatapos ay diretsong tumingin sa 'kin.
"Obviously, she's hanging out with that guy again. Hindi na ako magtataka kung malalaman natin ngayon na alam na ng lalaking 'yon ang tungkol sa anak niya," he said in his sarcastic voice.
Hindi ko alam kung bakit bigla akong nakaramdam ng iritasyon sa tinuran niyang 'yon. Sa kanilang tatlo nila Daddy, ito ang may pinakanakakainis na pag-uugali dahil pakiramdam ko'y mababa ang tingin niya sa lahat. Kaya naman hindi sila magkasundo ni Levi.
"Is it true? Kiel knows about Zick?" Levi asked me which made me look at him.
Napairap lamang ako sa kawalan habang pinipilit kong pakalmahin ang galit na umuusbong sa puso ko.
"Nalaman niya kaya wala na akong nagawa- "
"And you're dating him again? For what? For reconnection? Nakalimutan mo na ba ang ginawa ng lalaking 'yon sa 'yo at sa pamilya natin?" Mariing tanong sa 'kin ni Kuya kaya mabilis ang naging lingon ko sa kaniya.
Nakita ko ang paghawak ni Mom sa braso niya senyales na pinapakalma siya nito. Sana ako rin.
"I'm not, Kuya. Don't start, please." Mababa ang boses ko.
"Then why were you with him?"
"May dahilan ba dapat? He's still the father of my child and as far as I know, he is not the topic here. I was talking about his father who ordered everything, about all the killings and this fucking threats towards me. Nakikinig ba kayo sa 'kin?" I blurted out.
Ramdam ko ang pag-init ng sulok ng mga mata ko kaya mariin akong napapikit. Nakita ko ang isa-isang pag iwas nila ng tingin sa 'kin kaya natawa ako. Bumaling ako kay Lolo Samuel na nanatili lang nakikinig, tila nag o obserba lamang sa mga nangyayari.
"Buhay siya at sinabi niyang babalikan niya tayo. Sa anong dahilan? Ano na naman 'to? Akala ko ay alam ko na ang lahat tungkol sa history ng pamilyang 'to. Bakit nangyayari na naman 'to?" Sunod-sunod na tanong ko sa kaniya habang habol ko na ang hininga ko.
"AJ, calm down." I heard Levi whisper to me so I shook my head.
"Do you know what was happening here? I've received a series of death threats from the same person and it was Henry De Ocampo. I found out that he was the one who ordered someone to kill Daddy five years ago. It wasn't Kiel. May alam ba kayo tungkol sa bagay na 'to at hinayaan niyo lang na paniwalaan ko kung ano ang nalaman ko noon?" I asked everyone full of resentment.
But no one answered. My heart sank when no one answered me as if they are telling me the answer through their silence. Does the saying silence mean yes true? If so, this is not the answer I expected because I need some explanation dahil pakiramdam ko, naiiwanan na naman ako.
"Oh, well, as usual. This family has a lot of secrets and I'm not a part of it to know." Natatawa kong sambit sa kanila at padarag na binitiwan na ang kutsara't tinidor na hawak ko.
"Where are you going?" Mommy finally spoke, so I looked at her.
"Do you still need to know? I'm afraid, not. Just so you know . . ." I paused and looked at everyone.
"I was just asking because I'm scared. Not for myself but for my son Eizickiel. Kung noon hinayaan kong magbulag-bulagan ang sarili ko sa kasalanan ng pamilyang 'to sa mga De Ocampo, ngayon hindi na dahil natatakot ako para sa anak ko. Sana kayo rin." Pinal kong sambit sa kanilang lahat at iniwan na sila roon.
I did not cry that night pero ramdam ko kung paano unti-unti na namang nawawasak ang puso ko dahil sa mga posibilidad na naiisip ko. Na lahat ng nalaman ko noon, hindi totoo. O siguro may totoo sa mga 'yon, ngunit karamihan ay kasinungalingan lang. Alin sa mga 'yon ang kasinungalingan? At alin ang totoo?
"Are you free today? Lunch?" He asked me behind the line.
Tamad akong bumaling sa mga tambak na papeles sa table ko habang dinig ko ang mabigat na pag hinga niya sa kabilang linya. Bigla ko na namang naalala ang text message na natanggap ko noong araw na 'yon at ang mga narinig kong pinag-usapan nila ni Eleanor. I feel like everyone is lying to me now. Hindi ko na alam kung sino pa ang paniniwalaan ko.
"I have a lot of things to do, Calix. I'm sorry," Tamad na sinabi ko sa kaniya at marahas na bumuntong hininga.
"What about the later evening?" He asked again.
Nangunot ang noo ko dahil sa iritasyong nararamdaman ko. Padarag akong tumayo at tumungo sa labas. Nadatnan ko si Maurice na may kausap sa telepono kaya tinanguan ko lamang siya. Alam ko kasing OA ang babaeng ito kapag nakikita ako.
"May pag-uusapan ba tayong importante?" Wala sa sarili kong tanong sa kaniya.
Huli ko na naisip ang bagay na 'yon kaya napakagat ako sa ibabang labi ko habang binabagtas ang daan patungo sa pantry.
"Wala naman. I was thinking of taking you on a date that's why I'm asking. Kailangan bang may importante tayong pag-usapan para lang makasama ka?"
I can hear so much pain in his voice when I heard that kaya agad akong sinuntok ng konsensya. Nang marating ko ang pantry ay kumuha lamang ako ng kape at bumalik din sa opisina.
"H-hindi naman. Marami lang talaga akong ginagawa at ayoko lang paasahin ka dahil hindi talaga ako sigurado. I'm sorry, Calix," I uttered with an apologetic voice.
"Are we still okay, Acel?" He suddenly asked which caught me off guard.
Agad kong hinanap ang sagot sa tanong niyang 'yon dahil hindi ako naging handa. Wala akong ibang iniisip nitong mga nakaraang araw kung hindi ang mga maliliit lamang na detalye na nalalaman ko. Paano ko iisa-isahing alamin ang lahat? Ni hindi ko na naisip ang tungkol sa aming dalawa dahil maging siya ay hindi ko na maramdaman. Sa sobrang gulo ng isip ko ay hindi ko na alam kung ano pa ang uunahin ko.
"I . . . don't know, Calix." I almost whispered to myself at mariing pumikit.
Nang sandaling dumilat ako ay saglit na nagulat pa ako dahil sa biglaang pagbuhos ng mga luha ko.
"I-I honestly don't know. I'm so confused and I'm having doubts about everything, towards everyone. I'm scared and I don't think it will help the both of us." I blurted and sob continuously.
Ramdam kong mahal ko pa siya. Miss na miss ko na siya pero sa tuwing maaalala ko ang ginawa niya at ang mga narinig ko mula sa kanila ni Eleanor ay hindi ko na siya matingnan sa paraang gusto ko. I've been cheated on before. It took me a long time to overcome it, ni hindi ko alam kung talaga nalagpasan ko na iyon. Hindi ko kaya 'to.
"Let's talk personally, Acel. I want to hold you."
Dinig ko ang pagsusumamo sa boses niya.
"I can explain everything to you. Let me come and talk to you tonight," he also added.
I heaved a sigh and nodded as if he can see me.
"Y-yeah, I think we really need to talk."
Iyon na ang huling sinabi ko sa kaniya bago ko tuluyang putulin ang tawag. I was about to start with my paper works when Kiel suddenly appeared in front of me kaya mabilis na pinalis ko ang mga luha ko.
"W-what are you doing here?" I asked him stuttering at agad na nag-iwas ng tingin sa kaniya.
Nakita ko sa gilid ng mga mata ko ang pag-upo niya at nanatili sa pagtitig sa 'kin kaya tiningnan ko na siya.
I raised a brow at him. "What do you want? Why are you here?"
"You cried." He stated which made me look away from him again. "Why?"
I immediately sipped on my coffee to clear my throat.
"Wala kang pakialam." I told him and opened my laptop.
"I will definitely find out why," he simply said to me kaya napailing na lamang ako.
"Why are you here? Hindi ka na konektado sa Centerfire at sa kompanyang 'to, a." Pag-iiba ko ng usapan at sinimulan na ang mga gagawin ko.
Narinig ko ang pagtikhim niya kaya simple ko siyang tiningnan. He's not in his formal attire ngunit nakasuot ito ng white polo na nakatupi ang dulo hanggang siko niya. Naka man bun pa rin at maaliwalas ang itsura, tila walang inaalala. Nanunuot din sa ilong ko ang napakasarap na pabango niyang 'yon. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay araw-araw itong nagiging disente sa paningin ko. Hindi tulad noon na mukha itong gago. He looks so matured in his own way. Sinasadya niya ba iyon?
"We're still connected that's why I'm here." Mayabang niyang sagot sa akin kaya halos matawa ako.
Tinutok ko ang tingin ko sa kaniya na prente nang nakaupo. Maya-maya pa bago pa ako makapagsalita ay bigla na lamang niyang kinuha ang kape ko at uminom mula roon.
"Hey! That's my coffee!" I hissed.
He chuckled at parang walang nangyaring binalik niya ang kape ko sa kaninang pwesto nito.
"Do you believe in an indirect kiss?"
Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. Agad akong naghanap ng pambato sa kaniya at binato iyon sa pagmumukha niya. Humalakhak lang ang lintik na si Kiel kaya inirapan ko siya.
"Stop disturbing me, De Ocampo. I have some lot things to do." Naiiritang sinabi ko sa kaniya at sinubukang paalisin na siya ngunit umiling lamang ito.
Bigla itong tumayo at namalayan ko na lamang na nasa likuran ko na siya. Ramdam ko ang pagyuko niya at ang pagpatong ng kanan niyang kamay sa table ko habang ang isang kamay ay nasa sandalan ng swivel chair ko.
"Do you need help? I'm honestly good at those," seryoso niyang sambit sa 'kin.
I blinked twice. I can feel his breath fanning my face. It smells like minty flavor, gaya noon.
Ramdam ko ang labis na pagkalabog ng dibdib ko dahil sa sobrang lapit niya sa 'kin. Hindi ko alam kung bakit ganito ang reaksyon ng sarili ko.
"I-I can manage, Kiel." I said to him stuttering kaya napapikit ako nang mariin.
"You're trembling," he stated and gently touched my face kaya napaigtad ako.
"S-stop."
"Relax, AJ. Let me help you, so you can rest early. Come," marahan niyang sinabi sa 'kin at hinawakan ako sa siko ko.
This man surely knows how to make me nervous and calm at the same time.