O an zaman durmuştu ve sadece ikimiz için akmıştı...
"Ö-özür dilerim Asel o zaman kendimde değildim. Ayrılamayız biz aptallık ettim"
"Herşeyi kendi isteğine göre yapamazsın"
O an çok sinirlenmiştim . Nasıl yani o istedi diye ayrılıp, barışamazdik devam
ettim.
"Nasıl yani karan . Sen istedin diye barışıp ayrılacak mıyız biz yani?"
"Üzgünüm bebeğim seni bir daha asla bırakmayacağım söz"
Sinirim geçmişti ben de onu çok özlemiştim zaten
"Söz mü? Bir daha ayrılmak yok"
"Söz asel'im söz" dedi
Barıştığımıza sevinmiştim en azından sevdiğim adam geri gelmişti
Biraz yürüyüş yapıp hasret giderdikten sonra ayrıldık. Biraz olsun mutlu olmuştum. Eve gittiğimde annem ve Sare ağlıyor babam ise çok üzgündü.
Şimdi ne olmuştu? Yoksa abim..
"Sare ne oldu abime bir şey mi oldu söyle çabuk!"
"Abla abim" deyip hıçkırarak ağlamaya devam etti.
"Söylesenize abime ne oldu?" Dedikten sonra annemin elinde bir kağıt gördüm.
Umarım düşündüğüm şey olmaz diye düşündüm hemen annemin elindeki kağıdı alıp okumaya başladım.
Annem babam sare'm asel'im .
Bu şehir beni çok bunaltıyor her yerde zehra'mı görüyorum bu yüzden buralardan gidiyorum beni merak etmeyin burada daha iyi olacağımı umuyorum
~Miran~
Mektubu okumamla gözlerimden yaşlar firar etti daha şimdi her şey yolunda giderken neden gene her şey üst üste geldiği anlamıyorum.
"Anne ne demek oluyor bu!
ne zaman gördünüz bu mektubu?"
"Baba bir şey söyleyin gidip getirelim abimi mektup yazarak gidemez."
Babam'ın ağzından sadece şu sözler döküldü.
"Olacağı varmış kızım bu saatten sonra gitme diyemeyiz hem onun için ve bizim için daha iyi olacak"
Hemen inkar ettim.
"Hayır baba böyle kaçarak olmaz hadi lütfen kalk abimi getirelim."
"Asel doğru söylüyor Ekrem gidip oğlumu getirelim "
Annemin de beni onaylaması ile babama baktım ama babam gene beni şaşırtmadı.
"Olmaz diyorum Zeliha burada kalıp ne yapacak konuyu kapatın artık"
Deyip odadan çıktı. Biliyorum o da üzülmüş ama babam bizim tercihlerimize saygı duyan birisi olduğu için karşı gelemiyor ne olursa olsun.
Annemler orada kalırken ben de odama doğru gidiyordum ki telefonuma mesaj geldi kimden geldiğine baktığımda karan'dan olduğunu anladım mesajda şöyle yazıyordu.
Karan: "Eve vardın mı sevgilim merak ettim."
Biraz olsun bu mesaj içimi ısıtmıştı daha fazla onu bekletmeden cevap verdim.
Asel: "Evet geldim ama-"
Karan: "Ama ne ne oldu asel iyi misin?"
Asel: "İyiyim iyiyim merak etme sadece eve geldiğimde iyi bir durumla karşılaşmadım."
Karan: "Ne oldu artık söyleyecek misin?"
Asel: "Abim bize mektup bırakıp gitmiş"
Karan: "Ne, ne demek gitmiş nereye?"
Asel: "Yurt dışına dayanamıyorum artık demiş mektupta ben abimsiz ne yapacağım Karan"
Karan: "Ben varım unuttun mu ne olursa olsun bütün zorluklara karşı beraber göğüs gerecez şimdi sen bunları düşünme git biraz dinlen olur mu asel'im."
Asel: "Ne olursa olsun tamam o zaman ben biraz dinleneyim sonra görüşürüz."
Karan: "Sonra değil"
Gördüğüm mesajla kaşlarımı çattım ne dediğini anlamadım bu yüzden hemen yazdım.
Asel: "Nasıl yani?"
Karan: "Sonra değil bir ömür boyu görüşeceğiz."
İçimden ya şapşik diye geçirirken günlerdir sesi soluğu çıkmayan iç sesim gene romantik anımızı bozdu. Buraya kalıbımı basarım bütün romantik anlarımızı iç sesten başka kimse bozamaz yani o derece.
İç ses: "neresi şapşik be bunu iğrenç bir soğuk espri yani neye sevindin anlamadım aselcimm"
Öf sen sus yemin ediyorum sinirlerimi bozuyorsun.
Daha fazla iç sesle uğraşmadan mesaja kalp atarak WhatsApp'tan çıktım.
Odama girdim biraz duş alsam iyi olacak kendimi toparlamam lazımdı bu yüzden hemen duşa girip suya istediğim sıcaklığa ayarlayarak banyo yapmaya başladım.
🦋
🦋
🦋
Karan'ın anlatımıyla
Asel'le barıştığım için biraz rahatlamıştım. Ona nasıl bu haksızlığı yaptığımı bilmiyorum. Ama ablamın acısı hala kalbimde.
Odama gidip tişörtümü çıkardım ve kendimi yatağa attım böyle yatabiliyordum 10 dakika sonra babamın ortağının kızı olan ve benim de çok sevdiğim çocukluk arkadaşım beyza'nın sesi geldi.
"Karan ben geldim"
Geldiğine sevinmiştim onunla laf dalaşına girmeyi seviyordum onunla uğraşıp biraz olsun rahatlayabilirdim.
"Hoş geldin cadı" ona böyle seslendiğinde çok sinirleniyor ve onu sinirlendirmek hoşuma gidiyordu.
"Bana cadı deme demedim mi ben sana Karann."
Evet amacıma ulaşmıştım sinirlenmişti aslında onu aselle tanıştırmak istiyordum eminim iyi anlaşırlardı daha ikisi de birbirini tanımıyordu. Her neyse şimdi sıra onu sinir etmekte diye düşünüp devam ettim.
"Tamam cadı "
"Ya sabır hala cadı diyosun farkında mısın?"
"Ya ne yapayım sana cadı dışında bir şey yakıştıramıyorum"
"İyi o zaman ben de sana öküz mü demeliyim çünkü sana bu kelime dışında bir şey yakıştıramıyorum öküz Karan"
Tam bir şey diyecekken üstümde bir şey olmadığını fark ettim beyza'nın yeni fark edip utandığını görünce güldüm ve hemen üstümü giydim atışmalarımıza devam ederken kapı çaldı evde kimse yoktu babam iki günlüğüne şehir dışına gitmişti ve annem babamın gitmesini fırsat bilerek o da iki günlüğüne kafasını biraz olsun dağıtmak için teyzemlere gitmişti yani kimseyi beklemiyordum hemen kapıyı açmaya gittim.
"Kim bu Karan birini mi bekliyordun?"
"Yok cadı beklemiyordum gidip bakayım"
Derken Beyza da arkamdan geliyordu kapıyı açtım da aseli karşımda gördüm çok sevinmiştim ama bir anda karşımda görünce şaşırmıştım.
"Hoş geldin asel'im gelsene"
Aselin gözü beyza'ya takılmıştı morali bozulmuş gibiydi.
"Hoş bulduk Karan kimsenin olmayacağını söylemiştin kim bu?"
"Evet Karan kim bu?" Dedi beyza
Buyrun cenaze namazına...
Bu bölümü yazarken çok heyecanlıydık arkadaşlar umarım beğenirsiniz sizleri çok seviyoruz lütfen düşüncelerinizi paylaşmayı unutmayın öpüldünüz🤗❣️
Beğenip yorum yapmayı unutmayın 💜