Hi! We've come this far! This will be the last POV of our dear Hollis.
New beginning
Hindi ako magkandaugaga sa pagkilos. Ate Sofia is preparing everything na kailangan ni Hope sa simbahan. I'm taking a bath right now dahil isang oras na lang ang mayroon kami. It's Hope's christening today.
April 14, 2021.
Everyone is busy. Ang iba ay nasa reception at inaasikaso ang lahat doon para na rin sa mga bisita. We decided to do her christening after my birthday. Naisip kong hindi na iyon kailangan pang patagalin. Gusto kong iharap ang anak ko sa Diyos para mabasbasan niya ito. Tross is fine with that at ganono din ang buong pamilya namin.
Alas nueve ng umaga ang call time sa simbahan at alas otso na ngayon. Alam kong gahol na talaga ako. Nauna ko kasing asikasuhin si Hope para naman hindi na ako mahirapan mamaya.
I put light makeup on my face. Iyong babagay lang sa morena kong mukha. I also decided to cut my hair short. Blunt bob with curtain bangs. It made me look younger and elegant at my age. Ginawa ko na rin as a start of a good life.
Mabilis kong nakumpleto ang sarili. Nagsuot lang ako ng kulay puting wrap dress. I partnered it with a nude two-inch sandals. Pinagmasdan ko ang sarili sa harap ng salamin. I spray myself with latest edition perfume na regalo pa sa akin ni Hiraya. I didn't know that I am friend with a big time perfumer.
Narinig ko ang pagbunghalit ng iyak ni Hope. Mga ilang sandali lang, hindi pa ako tuluyang nakakalabas ng walk-in-closet ay tumahik na muli ang labas. Naabutan ko roon si Tross na karga-karga ang anak namin at inaaalog-alog para lang tumigil.
"Daddy's here," he whispered, which I also heard.
"Mommy! Our baby Hope is bored already..." his sweet voice captured my heart.
"Narito na po si Mommy," I said as I approached them.
Nilingon naman ako ni Tross. I saw how his eyes twinkled a bit. Humalik ito sa akin.
"Masisira ang lipstick ko," paninita ko sa kaniya nang matatatluhan niya na ako sa halik.
He grinned at me. "Marunong akong maglagay," mayabang niyang sambit.
Hinampas ko ang balikat niya. I softly took Hope in my arms. Tross is putting his necktie on.
"Kumpleto na raw ba ang mga Ninang at Ninong?"
I scanned my phone. Sobrang daming mensahe roon na hindi ko naman mabuksan pa at hawak-hawak si Hope.
"Kumpleto na. My parents and yours are inside the chapel already. We should get going," anito.
Kasunod nga namin si Ate Sofia. Gamit namin ang sasakyan ni Tross na Rolls Royce. Narito ako sa front seat at kalong si Hope. She's wearing white dress. I made sure na hindi 'yon sobrang init para naman hindi siya mairita at mag-iiyak sa simbahan mamaya. Kumpleto naman siya sa gatas kaya hindi rin problema kung magugutom ito mamaya.
We arrived at the church at eight fifty five. Limang minuto na lang. Mabuti na lamang at nakaabot kami. Sinalubong agad kami ng mga Ninong at Ninang. I spotted half of the Del Rico Clan here. Ang ilan din sa kamag-anak namin ay narito.
"She's asleep?" si Mama noong makalapit.
Umiling ako. Kanina pa dilat na dilat si Hope. Ang sabi nila ay nakakakita na ito kahit papaano at nakakarinig. Siguro ay nakikiramdam na rin sa paligid.
"Napakaganda naman ng apo ko..." Papa kissed Hope on her cheek.
They took her from me pero ibinalik din naman. Nang magsimula na ang misa ay naging tahimik din naman ang anak ko. Nagsimula na nga lang siyang mag-iiyak noong babawtismuhan na ng tubig sa kaniyang ulo. Magkahalong tawa at iyak ng mga naroon at miski na rin kami.
Here we are, in His temple. Buong pamilya. Ako at si Tross, miski ang anak namin. Parang sasabog ang puso ko sa saya. I silently prayed for more happy moments with my husband and child. Ganoon na rin ang pamilya naming dalawang mag-asawa.
Nagkaroon ng picture taking pagkatapos noon. Sa loob at sa loob ng simbahan. Halos kalahatan yata ng kuha sa amin ay umiiyak si Hope.
When we finished taking pictures ay nagtungo kami kela Father at sa ilan pang tauhan ng simbahan para magpasalamat. Ang sabi ko ay gusto ko silang kasama sa reception para doon ay makapagsalo-salo. Kaya lang, busy daw si Father. Nagpadala na rin naman ako ng pagkain para sa kanila at iyon na lang ang kanilang tinanggap.
We went to one of my family's hotel. Doon gaganapin ang reception. Marami din ang bisita roon kaysa sa mga kasamahan namin. Nandoon talaga even the family friends at iyong mga imbitado ng mga magulang namin.
"Happy christening, baby Hope," ani Kelly nang makalapit sa amin.
She's holding Callum on her arms. My brother, Crowell, approached us.
"Ako na..." Kinuha nito si Callum sa asawa.
"Nasaan si Tross?" ang kapatid ko. Iginala niya ang mata.
"Naroon sa mga pinsan niya. Galing ako roon at naisipan lang na libutin ang mga bisita."
Tumango ito sa naging turan ko. Kelly come with me at sinamahan ako sa pagpapasalamat sa mga bisita roon. Sa dami ng nakausap, hindi ko na rin matandaan kung sino ang sino.
We went to my brother's circle. Tumayo agad ang dalawa para salubungin kami.
Hinalikan nila si Hope pero sinita ko rin agad.
"Uminom na yata kayo ng alak," sambit ko.
"We didn't. Mamaya pa," depensa agad ni Carden.
Crosson doesn't really care. Malapit naman siya sa akin at wala rin naman akong naamoy na alak sa kaniya. I saw Giovanni approached us, too.
"Hi, baby. I'm your Ninong," anito.
"Gusto mo bang hawakan?"
Nanlaki ang mata niya. Their circle started chanting.
"Pagkakataon mo na, Gio. Para kunwari nahawakan mo na rin ang anak mong ipinaako sa iba!"
Kani-kaniyang tawanan ang nasa lamesa nila. I was shocked of what I heard but I didn't show it to him. Nanatili ang ngiti ko at dahan-dahang inilipat si Hope sa kaniyang bisig.
"Baka mahulog..." usal niya.
Nawalan ng kulay ang kaniyang mukha. Isang dahilan iyon upang lalo pa siyang tudyuhin ng mga kaibigan. Nangingiti na rin ako sa tuksuhan nila.
Isang tapik sa aking balikat ang nagpabaling ng tingin ko sa may likuran. The Delicante brothers are there. Si Zohan ay kasama pa rin ang parehong babaeng ipinakilala niya sa akin. Si Zath... wala ng kasama.
Mabilis ko siyang nilapitan nang makita ang putok na bahagi ng labi niya.
"Napaano ka?" Nag-aalang tanong ko.
Bumuntong-hininga siya at ngumiti sa akin.
"I miss you. Baka ilaglag na ni Giovanni ang anak mo..." He said. He's trying to get away with it.
Hindi naalis ang tingin ko sa kaniya. Inginuso niya nang inginuso ang kaibigan na si Gio sa harap para lang maialis sa kaniya ang atensyon ko. Bumuntong-hininga ako at napailing.
"Sige, Kuya. Hindi na kita kukulitin. But to let you know, I hate seeing you like this," pahayag ko bago tumalikod.
I know he's been dealing with something since my birthday came. Alam na alam ko dahil nababalitaan ko kay Mama Aida ang pagiging balisa nito. Minsan nga ay hindi na rin makausap ni Mama. He's been missing from important family gatherings.
I asked Zohan about it but he just shrugged. Ang sabi niya, hindi rin nagkukwento si Zath sa kanila. Lumipat pa nga ng condo ito para lang makaiwas.
Ipinahawak ko sa dalawa ang anak ko. Pinabantayan muna para makalapit ako sa mga kamag-anak namin. Mama's twin sister is here. Si Tita Sonia at ang asawa nito na si Tito Frank. Nagulat ako ng malaman na narito ang dalawang anak niya. Matagal na palang nakabalik ng bansa.
Ryco and Raleen. They're one of my closest cousin. Patakbong lumapit sa akin si Raleen at binigyan ako nang mahigpit na yakap. I'm on my cousin's table now.
"I miss you, Hollis! Dalawang taon na kaming narito! Mabuti naman at okay ka na. We visited you at the hospital. Hindi na nga lang kami bumalik because we can't bear to seeing you in that situation," madamdaming pahayag nito.
His twin brother stops her from getting more dramatic. Natawa ako nang hampasin niya ito at irapan.
Ryco just grinned and hugged me, too.
"I miss you. I'm glad you're okay now."
Compared to his twin, Ryco is much more serious. Parang ngingiti lang ito sa mga ka-close niya pero sa iba ay hindi. It's very unlike his sister, Raleen. Ito naman iyong kayang makibagay sa lahat. She's an extrovert. As in lahat nakakausap kahit hindi kakilala.
"I miss you, too, guys. Mag-bonding tayo kapag free kayo, ha?"
Nagkwentuhan pa kami roon bago ako umalis. Some of our cousin tried talking to me, too. Kahit papaano, magaan ang pakiramdam kong nilisan ang table nila.
Ang huling table na pinuntahan ko ay ang sa mga pinsan ni Tross. Nanggaling na ako sa mga ito kanina. They spotted me and called Tross.
I saw Troi beside him. They are seriously talking about something.
Nilapitan ko ang asawa ko. He waited for me at ganoon din ang iba roon na malapit. Sa kaniya.
"Where's our daughter?" salubong niya sa akin.
"I let my brothers took care of her. How are you?" I asked.
I smiled at Troi. Napansin kong naroon din ang anak niya sa kaniyang tabi. Sa kaliwa naman niya ay ang isang babaeng malikot ang mga mata. Nahanap ko ang tingin niya. She smiled a bit but that's all. Troi took the opportunity to introduce us.
"This is my wife, Ate..."
He usually calls me that. Kahit ilang beses ko nang binawalan.
"She's Rolly. Love, this is Ate Hollis..."
The woman throw her deadliest look to Troi before she looks at me with softness in her eyes. She extended her hand to which I accepted.
"Nice meeting you, Rolly. You have a unique name," I muttered.
She nodded and smiled at me.
"And so are you, Ate Hollis..."
"I hope you're enjoying the party," I told her when she started roaming her eyes around.
Parang inip na inip na talaga siya. The Express in her eyes tells me that she came here only because she's been dragged here. Siguro, si Troi ang gumawa.
Tinapik ko ang balikat ni Tross para pakawalan ako. Lumapit ako kay Rolly. She looks tensed but she managed to hiding it with her cold demeanor.
"Ayos ka lang?" nag-aalala kong tanong.
Tumango siya, dalawang sunod.
"I am. I'm just really not into parties..." She chuckled awkwardly.
I wanted to make her feel better kaya naman I started telling her that I am also like her.
"Ayos lang naman. Ganoon din ako noon. Kaya lang, hindi maiiwasan. Sobrang excited ko kasing mapabinyagan ang anak ko," natatawa kong sambit.
"Hindi ko siya maipakilala sa iyo kasi I left her with my brothers," pagpapatuloy ko pa.
Her lips pressed into thin line.
"Ayos lang. I'm not fond of kids naman. I don't think I'll enjoy it, too..."
Nagulat ako roon. Mukha namang napansin niya. I didn't know that.
"I'm sorry. I didn't mean to offend you," she nervously said.
I shook my head. I guess she's really just not into kids?
"You don't have to worry. There is nothing offending about not being fond of kids. That's you," I said and smiled.
Para namang naging kampante siya nang sabihin ko 'yon. A small hand held the hem of my dress. Nang lingunin ko ay ang anak ni Troi iyon. Agad akong yumuko at sinapwat siya.
"Hi, baby. How are you?" nakangiti kong sambit.
He doesn't talk. He's mute. Hindi naman nasabi sa akin ni Tross ang dahilan kasi hindi ko na rin tinanong. I don't think I have the rights to be noisy of Troi's life. As far as I remember, he has a wife. Kung dala niya ang babaeng katabi niya ngayon sa isang family gathering katulad nitong okasyon ngayon, I think she is his wife. And the mother of this child.
"Tarian... did you miss me?" I sweetly asked the kid.
He smiled at nodded. Hinawakan nito ang pisngi ko tapos ay inilapit ang ulo sa akin para ako ay patakan ng halik sa pisngi. Lumapad ang ngiti ko. Troi came to us.
"Tarian, mabibigatan na si Tita Hollis sa iyo," anito.
Umiling naman ako.
"Ayos lang," sambit ko habang ibinibigay na nga si Tarian sa ama.
"I'm glad you're not busy, Troi. Nakarating ka. Iyong isa niyong kapatid hindi ko pa nakikita."
Natawa at nailing ang kausap. I felt my husband hand on my waist.
"You wouldn't like meeting him, Ate. You might get scared." Humalakhak siya pagkasabi.
"Stop calling me Ate. Mas matanda ka sa akin, Troi," sambit ko.
Ngumuso siya at kumindat sa asawa ko.
"Paggalang na rin. Kuya is older than me of about five minutes," anitong nakangisi sa kapatid.
My husband planted a kiss on my head.
"Let him be. Dapat lang na igalang ka nila..."
Nangiti na lang ako at tumango. Ilang minuto pa kaming nanatili roon bago naisipang lakarin pa uli ang ilang bagong dating na bisita.
The party successfully ended. Masaya naman ang lahat. Hope received so much gifts. Ang iba nga ay insurance pa. Labis-labis naman ang pasasalamat ko para roon. We came home at three in the afternoon. Pareho kaming pagod na pagod mag-asawa.
Alas sais ng gabi nang magising kaming dalawa. Hope is still asleep. Nagpasya akong magluto ng hapunan. Tross on the other hand is doing something about business on his office.
"Ma'am, Kare-kare?" Ate Letty asked.
Tumango ako. Ate Sofia is with Hope. Para na rin makapagpahinga siya roon sa loob ng kwarto. Kasa-kasama kasi namin siya kanina sa simbahan at sa reception. I tried bringing Ate Letty but she said she'd like to look after our house.
"Natutuwa talaga ako, Ma'am, na okay na okay na po kayo."
Nilingon ko siya. Naghahanda siya ng mga plato. Ngumiti ako.
"Ako rin naman. Salamat po at hindi niyo kami iniwan."
"Siyempre, Ma'am. Lagi nga namin kayong kinakamusta sa Mama ninyo. Hindi na po namin ginugulo si Sir kasi alam namin na pagod din siya at problemado pa."
Inilapag ko ang sandok na hawak. Kinuha ko naman ang lagayan ng kanin at sumandok muli.
"Kasama ho ba kayo noong inilibing ho si Lucian?"
Sunod-sunod siyang tumango.
"Ay, opo, Ma'am! Grabe ang iyak namin noon. Ang gwapo ng anak niyo at talaga pong hindi kami makapaniwala noong umuwi si mother ninyo rito at ipinahayag ang balita," dire-diretsong kwento nito.
Tumango-tango ako.
"Masaya na rin ang anak ko sa itaas, Ate Letty. Siguro ay mas masaya siyang makita kami ng ama niya na nagpupursiging magpatuloy sa buhay."
"Ay, sinabi mo pa, Ma'am. Sigurado po iyan. Lagi po kayong iga-guide ni baby Lucian."
Sa ganoon lang umikot ang usapan namin. We called Tross and Ate Sofia. Tulog na tulog pa rin naman si Hope kaya malaya kaming nakakilos at nakakaing magkakasabay.
That night, inilipat ko na ang anak namin sa kwarto. Siyempre, kapag umiyak ay aasikasuhin ko siya rito. Hindi naman mapamerwisyo si Hope. Miminsan lang siya gumigising sa gabi. Kadalasan ay diretso ang kaniyang tulog.
I went to the bathroom to clean myself. Maghahanda na rin sa pagtulog. I am tempted to dip myself in the bathtub pero baka biglang magising si Hope. Nagdesisyon akong quick shower na nga lang. I was humming when I felt a presence behind me.
Nilingon ko ito. Tross is naked just like me. Umirap ako.
"Hindi pwede, ha. Baka magising bigla si Hope," pangunguna ko.
I heard him smirked. Kinabig ako nito pasandal sa kaniya. Pareho na kaming nababasa ng tubig mula sa shower.
Naglandas ang kamay niya sa dibdib ko. He tilted my head so he could have access on my lips. He captured my breast and pinch my nipple which earned a gasp from me. It's his access to put his tongue inside my mouth. He nibbled my tongue in a slow rhythm.
I remembered Hope so I was drawn back. Umiwas ako sa halik niya. Bumagsak iyon sa panga ko.
"Si Hope..." usal ko.
Tumatakas na sa bibig ko ang kamunduhan.
"She's still asleep. Give me this," he murmured.
He made me face him and continue his mission. He drown me with his kisses until I finally lost my reason to stop him. Nagpaubaya ako. His kisses trailed down. He massaged my breast with both his hands and mouth. He went down to my womanhood and showered it with love.
"Ah... baby..." I moaned as he started playing with my sensitive buds.
My hips is circling in so much pleasure. Not after I got my release with the use of his expert tongue and skillful fingers, he goes up and kissed my nape. He placed himself in my entrance and slowly entered me until he full me with his member.
"Hmmm.... More, baby. More..." I begged.
I'm longing for his touch. For his gentle love and rough thrust.
"I fucking miss this," I heard him say between pants.
I cannot say any more words because of too much anticipation. I am nearing climax. My walls are tightening which made him more aggressive of his thrust. My moans filled the bathroom as I reach my peak.
Pants and sound of his body clashing on me is what I heard next.
"Let's do it again," hirit pa niya.
Hinampas ko siya sa balikat pero hindi na ganoon kalakas iyon dahil hinang-hina pa rin ako.
"Si Hope," pagpapaalala ko sa kaniya.
Umangat ang sulok ng labi niya.
"Hindi iyan magigising. Just tone down your moan," he said like it's the normal thing to say.
Umikot ang mata ko at hinabol siya ng kurot sa tagiliran. Dumagundong ang halakhak niya sa loob ng banyo.
"Let's just have another honeymoon outside the country, hmmm?" pangungulit niya pang muli.
Nailing lang ako bago ay iniwan ko na siya roon at nag-diretso sa walk-in-closet para magdamit. He continue bugging me about it.
I am staring at our lugages. Nasa airport kaming dalawang mag-asawa at patungong Switzerland. Tross really did pushed his idea of our honeymoon. Umikot ang mata ko dahil hindi natanggal ang ngisi niya.
"We'll be in peace for one week," he reasoned out.
I just grimaced.
"Peace mo mukha mo, Tross! Gusto mo lang maka-solo," sambit ko na umani ng halakhak sa kaniya.
Tumayo ako at naglakad na palayo nang makita ang flight steward ng private plane ni Tross, wala akong hinatak kahit isa sa lugage. Bahala siya diyan!
"I won't tire you with those lugage. Sa ibang bagay kita papagurin," aniya nang makapasok na kami sa private plane.
Nanggigigil ko siyang kinurot muli. He doesn't look like he's hurt by that. Lalong nakakainis na hindi. Bumaling ako sa bintana at doon pinatakas ang ngiti sa labi. This is so much for a new beginning.