«Πες μου είμαι βιαστικός!»έλεγε
«Γιατί με αποφεύγεις;»τον ρώτησα
«Δεν σε αποφεύγω Νατάσσα,πρέπει να φύγω.»απάντησε βιαστικά ενώ πήγε να τοποθετήσει το κράνος του ξανά.
«Άρη μην δουλευόμαστε μεταξύ μας,ξέρουμε τι έγινε εκείνο το βράδυ.»του ομολόγησα
Περίμενα πολύ ανυπόμονα την απάντηση του.
«Πω-πως θυμάσαι;»με ρώτησε με απορία.
Αυτό είναι το θέμα μας;
«Μας είδε ο Πάνος.»
«Κοίταξε Νατάσσα...είχα πιεί και εγώ λίγο,ήταν λάθος θέλω απλά να το ξεχάσουμε και να είμαστε φίλοι όπως πριν.»
Αυτή ήταν η απάντηση του.
«Ναι σωστά...ήταν λάθος ας το ξεχάσουμε.»παραμύθιαζα τον εαυτό μου.
«Τα λέμε!»μου χαμογέλασε και έφυγε.
Προσπαθούσα να κρατήσω τον εαυτό μου και να μην βουρκώσω μπροστά του.Ώστε λάθος...ήταν λάθος.Και να μείνουμε φίλη όπως πριν; Δηλαδή ήμασταν φίλη; Δηλαδή να μείνουμε φίλη; Θεέ μου ποσό χαζή ήμουν.Καθόμουν και πίστευα.
ARHS
Σκεφτόμουν αν η απάντηση που της είπα ήταν σωστή η συμπεριφέρθηκα σαν βλάκας.Είχα πιει; Σοβαρά τώρα; Τι είπα; Δεν-δεν ξέρω είμαι μπερδεμένος στο κάτω κάτω είναι η αδερφή του κολλητού μου δεν γίνεται.Αλλά είναι τόσο διαφορετική,την πάτησα άσχημα; Μπα εγώ;
NATASSA
Άρχισα να περπατάω προς το σπίτι.Έβγαλα τα κλειδιά μου από την τσέπη μου και άνοιξα την πόρτα.Η μητέρα μου ήταν στο σαλόνι έτοιμη να φύγει για την δουλειά της και ο Στέφανος έλειπε.
«Γεια σου αγάπη μου...τι έχεις χλωμή σε βλέπω»μου έλεγε ανχωμένη.
«Όχι μαμά όλα καλά.»της απάντησα για να μην ανησυχεί.
«Σίγουρα παιδί μου; Μήπως έγινε κάτι στο σχολείο;»επέμενε χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου.
«Όχι βρε μαμά μην ανησυχείς.»
«Καλά πάντως έχει έτοιμο φαΐ να φας,πρέπει να φύγω.»και μου έδωσε ένα τρυφερό φιλί στο μάγουλο.
Την αποχαιρέτησα και κλείστηκα στο δωμάτιο μου.Πήρα αγκαλιά το μαξιλάρι μου,άρχιζα να βουρκώνω.Την έχω πατήσει άσχημα μαζί του τελικά.Σκεφτόμουν ξανά και ξανά.Δίκιο είχε τελικά ο Πάνος και ας δεν ήθελα να τα ακούσω όλα αυτά που μου έλεγε.
Σταμάτησα τα κλάματα,δεν θα βοηθήσει σε κάτι το κλάμα,δεν αλλάζει κάτι.Διέκοψαν της σκέψεις μου ένα τηλεφώνημα.Ήταν η Ελένη.
«Έλα τι κανείς;»έλεγε ενδιάθετη.
«Καλά μια χαρά»
«Θα βγούμε σήμερα με τα παιδιά έτσι.»με ρώτησε
Γαμώτο το ξέχασα εντελώς,αποκλείεται να πάω δεν θέλω να αντικρίσω τον Άρη και να δει πως είμαι.
«Ε μπα μωρέ εγώ δεν θα έρθω έχω διάβασα.»
Ψέμματα.Έχω διάβασμα; Καλύτερη δικαιολογία δεν μπορούσα;
«Καλά έλα γειά»και έκλεισε γρήγορα το τηλέφωνο.
Πέρασε λίγη ώρα.Ο Στέφανος δεν είχε έρθει ακόμα είχε γυμναστήριο και ήξερα ότι θα έρθει πιο μετά.Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι,δεν περιμένω κανέναν σκέφτηκα.Περίεργη πήγα να ανοίξω την πόρτα.
«Ελένη; Τ-τι κανείς εδώ δεν βγήκες με τα παιδιά;»την ρώτησα.
«Κόψε αυτά σε εμένα και καλά έχεις διάβασμα κάτι έγινε τελείωνε λέγε.»μου είπε φουντωμένη και μπούκαρε μέσα.
Είχα ξεχάσει ότι η Ελένη με ξέρει τόσο καλά.
Έκατσε αναπαυτικά στον καναπέ και περίμενε να της μιλήσω.Μετά από λίγο της τα είπα όλα.Για το φιλί,για την συζήτηση με τον Άρη όλα.Εκείνη είχε μείνει με το στόμα ανοιχτώ.
«Λάθος; Ο παπάρας.»άρχιζε να λέει.
«Έλα βρε Νατασσακι μου,μην στεναχωριέσαι,να πω τώρα ότι δεν θα έλεγα;»συνέχισε και με πήρε μια αγκαλιά.
Η Ελένη έμεινε μαζί μου,δεν με άφησε ούτε ένα λεπτό μόνη μου.Ξαφνικά έσκασε ειδοποίηση από το κινητό της,εκείνη χαμογελούσε και άρχιζε να πληκτρολογεί στο κινητό της.
«Βρε βρε ποιός είναι;»την ρώτησα και πήγα κοντά στο κινητό της για να δω αυτό το μήνυμα που την έκανε τόσο να χαμογελάσει.
«Ο Κώστας»είπε χαμογελαστή με το που είπε το όνομα του.
«Και τι σου λέει;»
«Μου είπε να με δει λίγο μιας ακυρώθηκε με τα παιδιά.»
«Αχ τέλεια σε πόση ώρα θα βρεθείτε;»την ρώτησα ενθουσιασμένη.
«Πας καλά; Του το ακύρωσα θα κάτσω μαζί σου.»
«Ελένη τελείωνε και πήγαινε δεν είμαι μωρό.»
«Όχι είπα όχι θα μείνω εδώ.»επέμενε
«Δεν θα το ξανά πω έτσι και αλλιώς θέλω να ρίξω μια μάτια στο διάβασμα.»
«Σίγουρα;»
«Ναι τελείωνε θα αργήσεις.»
«Αχ τι να κάνω,είμαι καλή;»μου έλεγε αγχωμένη φτιάχνοντας τα μαλλιά της.»
«Κούκλα είσαι άντε πήγαινε.»
«Παω πάω φιλάκια.»και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.
HELEN
Έφυγα μέσα στο άγχος από το σπίτι της Νατάσσας και πήγαινα γρήγορα προς το πάρκο που είχαμε δώσει συνάντηση με τον Κώστα.Τον είδα από μακριά περίμενε με ένα όμορφο χαμόγελο.Τον πλησίασα με έκανε μια αγκαλιά και μύριζα ταυτόχρονα το πολύ έντονο άρωμα του.
Έπειτα καθίσαμε στο πάρκο,άρχιζα να του μιλάω εκείνος με άκουγε καταφατικά αλλά δεν απαντούσε απλά με κοιτούσε έντονα στα μάτια.Σε κάποια φάση με αρπάζει και με φιλάει.Φιλάει τόσο ωραία...
Μετά ξαφνικά απομακρύνεται.
«Ελένη θέλω να μιλήσουμε.»
Κρύος ιδρώτας με διαπερνά και η καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή,μα τι να θέλει να μου πει.
«Κοίταξε μου αρέσεις τρέλα και θέλω να είμαστε μαζί...αν θες βέβαια γιατί μπορεί να μην θες σοβαρά πράγματα αυτήν την περίοδο...αλλά εγώ βλέπω πολύ τον εαυτό μου σοβαρά μαζί σου.»
Οι κραυγές ενθουσιασμού στο μυαλό μου έκαναν πάρτυ.
«Ναι φυσικά και θέλω.»του απάντησα
Εκείνος μου χαμογέλασε και πήγε τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου.Μείναμε στα φιλία,φιλιόμασταν μέχρι να νυχτώσει.
«Πρέπει να φύγω»του είπα όταν πια είχε βραδιάσει.
«Θα σε πάω εγώ!»μου απάντησε.
Με πήγε μέχρι την πόρτα του σπιτιού μου,μου έδωσε ένα τελευταίο φιλί,με καληνύχτισε και έφυγε.Ανέβαινα της σκάλες μέσα στην τρελή χαρά ήμουν τόσο ευτυχισμένη.