KEZIAH's POV
"Keziah sandali!" hindi ko siya pinakinggan at nagpatuloy lang ako sa paglalakad. It's almost midnight, I think she'll probably be there anytime soon.
"Keziah!"
"don't you dare follow me!" wala sa sariling singhal ko sa kanya.
"but ke-
"I said don't! can't you understand?" I cut her off, I can't stand her anymore.
"g-galit ka ba? diba diba magkabati na tayo?" nauutal na tanong niya. Why did she suddenly ask? Is it even important?
"I'm not and we're not" nagpatuloy na ako sa paglalakad, I hope she's not following, it will be dangerous for her.
"h-ha? Naglaro pa nga tayo kanina eh" aiish!
"I'd rather be alone than being with you or anyone else" I mean it. Nasanay akong mag –isa kaya this is no big deal for me.
"k-keziah" hinarap ko siya, I saw tears flowing into her eyes. Why is she crying?
"leave me alone" tumalikod na ulit ako.
"you're joking right?" fine.
"I'm serious, get lost"
Nagpatuloy na ako sa paglalakad at naramdan kong hindi na siya sumusunod. I sigh, finally. Dumiretso ako sa sapa kung saan kami magkikita. I'll open again the portal in order for her to finally get across here. I hope my body won't react like before. Or else this won't be successful. I let the water feel my body, I raised my two hands in the air and close my eyes.
"crossing thy path, let the hades come above" I casted.
Biglang may namuong liwanag, nawala ang tubig sa sapa at naging isang napakalaking water portal ang nabuo.
"keziah" there, I heard her cold voice. Binuksan ko ang mga mata ko at nakita ko ang isang napakagandang babae sa harap ko. She looks so young and blank. Wala kang makikitang emosyon sa mga mukha niya. Just like mine. Bigla naman akong natauhan. Anong ginagawa ko dito? I'm at Taziah's room earlier!
Tiningnan ko ang babaeng nasa harap ko. S-sino siya?
"Kamusta ka mahal kong apo?"hinawakan niya ang pisngi ko at hinalikan iyon. Nagtindigan ang lahat ng balahibo ko sa ginawa niya.
"I'm fine, who are you?" walang emosyong sabi ko. I somewhat feel strange, parang mali lahat ang nangyayaring ito
"oh" and the hinawakan niya yung buhok ko. Then again I feel something strange came into my head.
"I have something to give you" I suddenly uttered. What the hell am I saying?
"what is it?"
Parang kusang gumalaw ang katawan ko at ibinigay sa kanya ang kwintas na ginagawa ko kanina. What is happening to me? I can't even control my own body! I stared at her and she just smirked at me.
"so sweet of you my darling, can you wrapped this here?" inilahad niya ang braso niya at kusa na namang gumalaw ang katawan ko para isuot yun sa kanya.
"I'll keep this safe, thank you so much"
Pinagmasdan niya yung kwintas na naging bracelet at saka tumingin saakin straight to the eye.
"but now, I need to meet your family" w-what?
"h-huh?"
"oh, you got company here" di niya ako pinansin at napatingin siya sa likod ko. di ko maigalaw ang katawan ko para lumingn kaya iniharap niya ako sa tinitingnan niya. And there I saw her.
"t-taziah" bigla akong kinabahan, anong ginagawa niya dito?
"l-lola" a-anong sabi niya?
"ako nga apo, ang tagal din nating hindi nagkita" binitawan niya ako at lumapit kay Taziah, gusto ko man siyang pigilan ay hindi ko magawa, hindi ko maigalaw ang katawan ko. anong nangyayari saakin?
"K-keziah, anong ginawa mo?" naluluhang sabi ni Taziah. Parang gimbal na gimbal siya nakikita niya ngayon. Punong puno ng takot ang kanyang mga mata habang nakatingin saakin.
"I didn't do anything wrong" mahinang bulong ko, wala akong alam sa nagawa ko. hindi ko alam.
"of course she didn't, cause I did" sabi nung babae na tinawag ni Taziah na lola.
"hinayaan mong matunton niya tayo!" sigaw ni Taziah saakin. bigla naman siyang sinakal nung babae
"shh, marami ka ng sinasabi darling" mas hinigpitan niya pa iyon at may narinig akong napaaray sa likod ko.
"inang reyna, masakit" I heard a male voice
"I'm sorry Sayriel, I forgot that you two are connected" who is he? Agad niyang binitawan si Taziah na napahandusay sa lupa.
"let's go Keziah, let's meet my other apo and your mother" gusto kong umurong, pero wala akong lakas para gawin yun. I feel numb.
"K-keziah no!" I heard Taziah shout, but I can't do anything.
"Sayriel, hold her" sabi nung babae sa Sayriel.
"bitiwan mo ako Papa!" p-papa?
"shh, Taziah wag kang mangealam dito!" I heard that man dissed her. P-papa? You mean she's our father? Why is he under this woman's power?
"KEZIAH!"
"T-taziah" nahihirapang sabi ko. Naramdaman ko namang humigpit ang hawak niya saakin.
"don't mind her my dear"
"w-what did you do to me?"
Di niya ako pinansin at bigla kaming napunta kaagad sa loob ng bahay namin, nakita kong gulat na gulat si Kuya at mama na ngayon ay hinahalughog ang buong bahay.
"k-keziah" gulat na gulat na sabi ni mama pagkakita saamin.
"hello Krystal, ang tagal din nating hindi nagkita" nakangising sabi niya kay mama, nakita ko naman sa mukha ni mama ang takot pati na din kay kuya.
"A-Anastasia" untal niyang wika.
"oh, you still remember me?"
"where's the other kid?"
Nagkatinginan naman si kuya at mama. Tapos biglang nagpalabas si mama ng kung anong kapangyarihan sa kanyang kamay at pinatama sa direksyon namin. Pero nakailag siya at hinila ako.
"Keziah!" gulat na gulat na sabi ni mama nung hindi ako umilag. I can't even move.
"ou can't harm me, where is he?"
"Kenneth!" sigaw ni mama at bigla na lang akong napapikit nung may naramdaman akong humigit saakin. pagmulat ko. Buhat-buhat na ako ni kuya habang tumatakbo.
"oops, where do you think you're going?" napatigil kami dahil biglang sumulpot sa harap namin si Anastasia. Bigla namang pumikit si kuya at naramdaman kong lumipat kami ng direksyon.
"kiel takbo!" lumabas bigla si kiel sa kwarto kaya hinigit namin siya.
"Kiel! Magtago kayo!" ibinaba kaming dalawa ni kuya sa basement.
"anong nangyayari?" tanong ni Kiel.
"diyan lang kayong dalawa, wag na wag kayong aalis" di siya pinansin ni kuya at itinago kami sa isang cabinet.
"k-kuya" utal na sabi ko.
"yes?"
"s-si mama" nanginginig kong sambit.
"w-wag kang mag-alala Keziah" hinalikan niya ang aking noo.
"wag kayong gagawa ng ingay" umalis na siya
"k-kiel" yakap ko sa kanya.
"why are we hiding here?" naguguluhan niyang tanong.
"It's my fault, I'm so sorry" naiiyak kong sagot. Ako ang may kasalanan ng lahat ng ito. Kung hindi dahil saamin ay hindi kami matutunton. Kung hindi dahil sa katangahan ko hindi aabot sa ganito.
"what have you done?" nakakunot noo niyang sabi.
"I let her come here" tuluyan na akong napaiyak.
"shh. Don't cry, everything will be fine soon" inalo niya ako. what will happen next?
"where's Taziah" bigla naman akong natauhan nung binanggit niya ang pangalan ni Taziah. Kelangan ko siyang iligtas!
"wait Keziah saan ka pupunta?!" tumakbo na ako papalabas ng cabinet. Kelangan ko siyang makita, baka kung ano na ang ginawa sa kanya! Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag may nangyaring masama sa kanya.
"kelangan kong iligtas si Taziah!"
"mapapahamak ka!" hinigit niya ako at niyugyog "mag-isip ka ng diretso Keziah! Itinago tayo ni kuya para sa kaligtasan natin! Nakikipaglaban silang dalawa ni mama para lang maligtas tayo tapos anong gagawin mo? Ipapahamak mo ang sarili mo?"
"pero si Taziah!"
"shh, she'll be fine, let's trust them,ililigtas nila si Taziah" pilit niya akong hinila pabalik ng cabinet. Pero nagulat kami nung may biglang sumulpot sa harap namin.
"nagkasama na din tayo mga anak ko"
There I saw Taziah's unconscious body towards Sayriel's shoulder.
"isasama ko na kayo"
"kiel, RUN!"
—-
Bluejii<3