NATASSA
Το πρωί ξύπνησα με εναν πονοκεφάλο.Δεν θυμόμουν τίποτα,πότε ήρθα πώς ήρθα πραγματικά σαν η χθεσινή βραδιά να έχει σβηστεί από το μυαλό μου.Ανοίγω τα μάτια μου και δίπλα μου βλέπω την Ελένη να κοιμάται.Σκέφτηκα ότι λογικά θα κοιμούνται όλοι.
Πήγα στην κουζίνα να πιώ νερό,ακουμπούσα το κεφάλι μου που πηγαίνε να σπάσει.
«Να φανταστώ έχεις πονοκέφαλο ε;»
Ακούω απο πίσω μου και γυρνάω και είναι ο Άρης.
«Ναι.»απάντησα απλά.
«Και...θυμάσαι τίποτα;»
«Όχι η αλήθεια είναι.»του απάντησα.
«Α οκ...ε πάω λίγο και ένα τσιγάρο έξω.»μου είπε και σηκώθηκε και βγήκε εξω.
Μύγα τον τσίμπησε αυτόν;
Τέλος πάντων δεν δίνω σημασία ξανά πάω στο δωμάτιο να ξυπνήσω την Ελένη.
«Ελένη...Ελένη»της έλεγα ψιθυριστά και την σκουντούσα για να ξυπνήσει.
«Μμμ.»μου μουρμούρισε ενώ ακόμα δεν είχε ανοίξει τα μάτια της.
«Να σου πω μαζί ήρθαμε το βράδυ; η με τα παιδιά;»
«Εσύ ήρθες με τον Άρη νομίζω.»μου είπε και γύρισε πλευρό για να συνεχίσει τον ύπνο της.
Τον Άρη??
«Που κολλάώ εγώ με τον Αρη;...ξυπνά όμως»της έλεγα για να ξυπνήσει μπας και συνεννοηθούμε.
«Πωω τι;»
«Κάντο μου λίγο λιανά.»
«Θυμάμαι ότι εσείς με τον Άρη εξαφανίστηκατε σε κάποια φάση και υπέθεσα ότι θα σε γυρίσει αυτός σπίτι ποιό νωρίς.»άρχιζε να μου εξηγεί.
«Μα καλά δεν θυμάσαι τίποτα;»με ρωτάει.
«Όχι...»ειπά αφηρημένη προσπαθώντας να θυμηθώ κάτι.
Λες να ρωτήσω τον Άρη γιατί με πήγαινε σπίτι;μην έκανα καμία γκάφα μεθυσμένη;
«Και ο Πάνος και ο Στέφανος σε πήραν πολλές φορές τηλέφωνο αλλά μετά από ότι κατάλαβα τους πήρε ο Άρης.»συνέχισε
Δεν μπορώ να καταλάβω.
«Τελός πάντων πάμε κάτω να ξυπνήσουμε και τους άλλους;»είπα
«Χμμ έχω μια ιδέα.»είπε η Ελένη με ένα σατανικό χαμόγελο.
Άρπαξε ένα ποτήρι νερό και πήγαμε πάνω στα αγόρια.Με το 3 άρχισε να τους ρίχνει νερό.
«Πάτε καλά;»λεει ο Στέφανος ενώ πετάχτηκε από το κρεβάτι λούτσα.
«Καλημέρα ηλιαχτίδες!»λέγαμε με την Ελένη γελώντας.
«Α για να σου πω.»λεει ο Κώστας και αρπάζει την Ελένη και αρχίζει να την γαργαλαει.
«Άντε πάμε να κάνουμε πρωινό να φάμε τίποτα.»είπε ο Στέφανος και έτριψε τα χέρια του πεινασμένος.
Πήγαμε στην κουζίνα και ξεκινάμε να φτιάχνουμε κρέπες.
«Μα που είναι ο Άρης;»ρώτησε ο Στέφανος.
«Να με.»απάντησε με το που ήρθε μέσα.
«Ελα ρε φιλέ»
«Άντε καθίστε να απολαύσουμε το δημιούργημα.»
«Μμμ της πετύχαμε.»είπε ο Πάνος μασουλώντας.
«Το βράδυ τι λέτε να κάνουμε;»
«Όχι πάντως κλαμπ ακόμα πονάει το κεφάλι μου από χθες.»
[...]
«Άντε κορίτσια ελάτε μια ώρα!»μας φώναζαν τα αγόρια βιαστικά για να φύγουμε.
Θα πάμε στην περιοχή μια βραδινή βόλτα.Όταν πια είμασταν έτοιμες με την Ελένη φύγαμε.Καθίσαμε σε μια ωραία θέα.
«Νατάσσα να σου μιλήσω λίγο;»με ρώτησε ο Πάνος και απομακρύνθηκαμε.Φαινόταν νευρικός,απο χθες το βράδυ στο κλαμπ δεν μιλήσαμε.
«Ναι πες μου.»απάντησα.
«Πως το κοβείς Νατάσσα; σου φαίνεται ωραίο εγώ να έχω πεθάνει απο την αγωνία μου που εξαφανίστηκες ξαφνικά και εσύ να κάθεσαι να φιλιέσαι με τον Άρη;»
Ορίστε;
«Τ-τι λες ρε Πάνο;»απάντησα σοκαρισμένη.
«Σας είδα Νατάσσα μην κάνεις την ανήξερη.»
«Δεν έχω καταλάβει τίποτα απόλυτος μπορείς να τα πάρεις όλα απο την αρχή;»
Εκείνος αναστέναξε και πέταξε κάτω τελειωμένο του τσιγάρο...
«Χθές το βράδυ επειδή αγχώθηκα μήπως έχεις πάθει τίποτα έφυγα από το κλαμπ και ήρθα προς το σπίτι για να σε βρω...»
«Παρακάτω;»
«Παρακάτω σας είδα με τον Άρη και αφού κατάλαβα ότι είσαι καλά γύρισα πίσω.»
«Δε- δεν θυμάμαι τίποτα.»
«Κοψε με αυτόν Νατάσσα,θα παίξει μαζί σου και φαντάσου να ερχόταν ο Στέφανος εκείνη την ώρα φίλος του αδερφού σου είναι.»συνέχιζε να μου λέει.
«Εππ μπύρες!»φώναζε μέσα στην χαρά ο Κώστας κρατώντας στα χέρια του της μπύρες.
Εγώ με τον Άρη?.Δεν μπορώ να το πιστέψω εγώ φιλιόμουν με τον Άρη;
Ήμουν αφηρημένη και σκεφτόμουν όταν με απόσυγκέντρωσε ο Κώστας.
«Ε Νατάσσα ακούς;»
«Ε;... ναι ναι ακούω.»
«Το πιστεύεται τώρα ότι πάλι σχολείο;»είπε ο Στέφανος πίνοντας μια γουλιά απο την μπύρα του.»
«Τόσο γρήγορα...»
«Κανονίστε φέτος να μείνετε με το ζόρι περάσατε φέτος.»και κοίταξα τον Πάνο.
«Ναι να ναι καλά η λίγο φυσική που έμαθα.»
[...]
Μετά απο τόσο καιρό το ξυπνητήρι μου άρχησε να χτυπά.Πέρασαν κιόλας οι μέρες που φύγαμε από της διακοπές μας και σήμερα ξανά η πρώτη μέρα στο σχολείο.Τα μάτια μου ανοιγόκλειναν καθώς έπεφτε πάνω στο πρόσωπο μου ο ήλιος.
Τεντώθηκα και πήγα να ξυπνήσω τον Στέφανο,εκείνος κοιμόταν βαριά οπότε τον σκουντούσα και του έλεγα να ξυπνήσει.
«Στέφανε ξυπνά θα αργήσουμε.» του επαναλάμβανα
«Τώρα τώρα.»
Ντύθηκα και κάλεσα τον Πανό.
«Καλήμερα Πανούλη» τσιριχτά με το που το σήκωσε.
«Σου χω πει να μην με λες έτσι με εκνευρίζει.»απάντησε νευρικά
«Θα έρθεις να πάμε σχολείο;»
«Ναι έρχομαι!»και το έκλεισε.
Χτύπησε το κουδούνι οπότε κατέβηκα της σκάλες του δωματίου γρήγορα για να ανοίξω.Ο Στέφανος καθόταν στην κουζίνα τρώγοντας ένα μήλο.
«Δεν μπορείς να ανοίξεις αμάν δίπλα είσαι!»του έλεγα.
«Ποιος έρχεται επίσκεψη πρωινϊατικα δεν περιμένω κανέναν.»μου απαντούσε μασουλώντας.
«Νατασσάκι μου»μου είπε η Ελένη με το που άνοιξα την πόρτα και με έκανε μια αγκαλιά.
«Εμείς πάμε περιμένει και ο Πάνος κάτω...Εσύ δεν θα έρθεις;»ρώτησα τον Στέφανο.
«Θα έρθουμε πιο μετά με τα παιδιά »είπε αδιάφορα.
Κούνησα το κεφάλι μου και φύγαμε με την Ελένη για να βρούμε τον Πάνο που μας περίμενε. Χαιρετηθήκαμε και ξεκινήσαμε να περπατάμε προς το σχολείο.
Φτάσαμε στην πόρτα του σχολείου,στο προαύλιο είχαν μαζευτεί ιδή μερικά παιδιά.Περιμέναμε στο συνηθισμένο παγκάκι να έρθουν και οι υπόλοιποι.
Με τον Άρη δεν έχουμε μιλήσει απο εκείνη την μέρα και θέλω να του μιλήσω.
Μετά από λίγο ήρθαν τα παιδιά ο Στέφανος,ο Κώστας και ο Άρης.Τους χαιρέτησα όλους,όλοι μου απάντησαν εκτός απο τον Άρη που με αγνόησε και συνέχισε να περπατάει μπροστά.
Μα τι στο καλό ίχνος σημασία δεν μου δίνει; τι άλλαξε;
Οι φωνές στο κεφάλι μου με είχαν αποσυγκέντρωση για τα καλά.Οτάν χτύπησε το κουδούνι,καιρό είχα να ακούσω τον ήχο του.
Αυτή η πρώτη μέρα τελείωσε,άρπαξα την τσάντα μου και βγήκα προς την καγκελόπορτα,εκεί έξω ήταν ο Άρης πάνω στην μηχανή βάζοντας το κράνος του έτοιμος να φύγει.
Δεν γίνεται θα του μιλήσω.Πήρα μια βαθιά ανάσα...
«Άρη Άρη.»φώναζα για να τον προλάβω.
Εκείνος έβγαλε το κράνος του,τίναξε τα μαλλιά του κουνώντας το κεφάλι του με την απορία και περιμένοντας να συνεχίσω.