<Unicode>
Warning: This part contains sexual contents
#Don't read under 18
ပူလောင်ပြင်းပြတဲ့ အနမ်းကြမ်းတို့ အဆုံးသတ်သွားချိန်မှာ နီယို၏ မျက်ဝန်းများက မြူခိုးလေးတွေ ရစ်သိုင်းသလို ရီဝေနေခဲ့သည်။
နိမ့်ချည်မြင့်ချည် လှုပ်ခတ်နေသော ရင်အစုံဟာလည်း လှိုင်းထန်သည့် ပင်လယ်ပြင်လို့ ဆော့ကစားနေလေသည်။
လှပသည့် ပုလဲလုံးလေးတွေကို မွေးမြူပေးတဲ့့ ကမာကောင်လေးတွေလို အထိမခံတဲ့ကောင်လေးက လည်တိုင်ကျော့ကျော့ထံ နှုတ်ခမ်းတို့ဖြင့် နမ်းရှိုက်လိုက်တိုင်း တွန့်ကွေးသွားသည့် ခန္ဓာကိုယ်လေးက သူ၏အောက််မှာ ယိမ်းနွဲ့နေလေသည်။
~ဟင့်!~
တိုးညင်းလှသော ညည်းညူသံလေးမှတစ်ဆင့် သွေးရောင် သန်းနေသော ပန်းပွင့်လေးကို ငုံခဲမိလေသည်။
နူးညံ့သည့် အထိအတွေ့နှင့် ရူးသွပ်စေနိုင်သည့် အပြုအမူဟာ ကောင်လေးကိုလှုပ်ခတ်စေနိုင်သလို မော့ကျန်းကိုလည်း ရစ်မူးစေနိုင်သည်။
ထိုအပြုအမူများကြောင့်ပဲ အချိန်ခဏအကြာမှာ နှစ်ယောက်သား ခန္ဓာကိုယ်တွေက ပူးကပ်သွားပြီး အနက်ရှိုင်းဆုံးအထိ ဆက်နွယ်သွားကြတယ်။
သေးငယ်သော လမ်းကြောင်းထဲ တစ်ခါထက် တစ်ခါပိုမိုတိုးဝင်လိုက်တိုင်း ကောင်လေးက သူ၏ခါးထက် ချိတ်တွယ်လာရင်း မော့ကျန်းကို မှီခိုလာတယ်။
"ဟ့! ဒေးဗစ် မြန်မြန်လေး"
တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေတဲ့ ကောင်လေးက ပခုံးထက် ခေါင်းတိုးရင်း တောင်းဆိုလာသည့်အခါ မော့ကျန်းက သူ၏ လှုပ်ရှားမှု့တွေကို မြန်ဆန်လိုက်တယ်။
ခဏအကြာမှာေတာ့ တိုးညှင်းသည့် ညည်းသံလေးတွေ ထုတ်လွှတ်နေသည့် ကောင်လေးထံမှ ပြီးမြောက်ခြင်းတို့ ထွက်ပေါ်လာသလို မော့ကျန်းကလည်း သူ၏ အဆုံးစွန်သော အရာအားလုံးကို ကောင်လေးထံ ထုတ်လွှတ်လိုက်တော့သည်။
ပက်လက်ကလေး လဲလျောင်းရင်း အမောဖြေနေသော ကောင်လေးကို မော့ကျန်းကကြည့်ရင်း အရင်ကထက် ပိုပိုချစ်မြတ်နိုးလာသလို ခံစားရတယ်။
မြတ်နိုးမှု့တွေဖြင့် ငေးကြည့်နေသည့် မော့ကျန်း၏ အကြည့်တွေကို သတိထားမိဟန် ကောင်လေးက လှည့်ကြည့်လာကာ အတောက်ပဆုံးပြုံးလေသည်။
ကောင်လေး၏ အပြုံးတွေကြားမှာ မော့ကျန်းက ရစ်မူးသွားရင်း သေးသွယ်သော ခါးထက်ဖျစ်ညစ်ရင်း အနမ်းပေးသည့်အခါ ကောင်လေးကလည်း အနမ်းနွံ့ထဲ နောက်တစ်ဖန် စီးမြောလာလေသည်။
နမ်းရှုပ်သံတွေနဲ့ ပင်သက်ရှိုက်သံတွေက အခန်းအတွင်း ပျံ့လွင့်လာသည်နှင့်အမျှ ရင်းနှီးလွယ်သည့် ခန္ဓာကိုယ်တွေက နောက်တစ်ဖန်ဆက်နွယ်သွားပြီး အချစ်ခရီးထဲ တိုးဝင်ဖန်တီးနေကြတော့သည်။
-----------------------
"Boss ဟိုဘက်က တွေ့ဖို့လက်ခံလိုက်ပါပြီ"
အတွင်းရေးမှူး၏ စကားအဆုံးမှာ ဟယ်ရီက ချက်ချင်းပင် ထိုလူရှိရာနေရာကို လိုက်သွားမိတော့လေသည်။
ဟယ်ရီက တစ်ဖက်လူက တွေ့ဖို့လက်ခံလိုက်ပြီမို့ ညိှနှိုင်းလို့ ရမည်ဟု ထင်မိသည်။
သူ့ကားက ကြီးမားသည့် အိမ်ရှေ့၌ ရပ်လိုက်ပြီဆိုရင်ပဲ အိမ်ထဲမှ အနက်ရောင် ဝတ်စုံပြည့်ဖြင့် လူနှစ်ယောက် ထွက်လာပြီး.....
"Bossက အပေါ်မှာ စောင့်နေပါတယ်"
ဟုပြောကာ သူတို့နောက် လိုက်လာစေသည်။
ဟယ်ရီက တစ်ဖက်လူ ခေါ်ဆောင်ရာကို လိုက်သွားပြီး မကြာခင်မှာဘဲ အခန်းထဲ ဝင်ရောက်လာသော လူကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။
"ဟယ်ရီ အင်န်တီဂိုးရက်ပါ"
"ဒေးဗစ် စတိစ်ဝဲလ်"
"လာရင်းအကြောင်းအရင်းကိုလည်း သိနေလောက်ပြီဆိုတော့ စကားပုလ္လင်မခံတော့ဘူး Mr ေဒးဗစ် ကျွန်တော်ကို ရှယ်ယာတွေ ပြန်ရောင်းပေးလို့ရမလား"
မော့ကျန်းက ဇာတ်လိုက် အလျင်လိုနေသော ပုံစံကြောင့် လှောင်ရယ်လိုက်ရင်း.....
"တစ်ခုခုအထင်လွဲနေပြီနဲ့တူတယ် ရှယ်ယာတွေက ကိုယ့်အပိုင်မဟုတ်ဘူး"
"ဘာကို ဆိုလိုချင်တာလည်း ၊ စုံစမ်းတော့ ရှယ်ယာတွေက ခမ်ဗျားနာမည်နဲ့ပါ"
"မှားနေပြီ ကိုယ်က အမည်ခံပဲ တကယ်ရှယ်ယာတွေရဲ့ ပိုင်ရှင်က ကိုယ့်ရဲ့ ချစ်သူ"
ဟယ်ရီက တစ်ဖက်လူစကားကြောင့် အံြသနေစဥ် သူတို့အနားကို လျောက်လှမ်းလာသောလူကြောင့် လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။
တစ်ဖက်လူကို သူမသိပေမဲ့ သူအခုထိမှတ်မိနေတဲ့ မျက်ဝန်းများက တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် အလွန်တူညီနေခဲ့သည်။
မော့ကျန်းက ဇာတ်လိုက်၏ ယိုယွင်းနေသည့် မျက်နှာကိုသတိမထားမိဟန်ဖြင့်.....
"ဒါက မင်းတွေ့ချင်နေတဲ့ ရှယ်ယာတွေရဲ့ပိုင်ရှင် ကိုယ့်ချစ်သူ"
"Mr....."
"နီယို ဆဲလ်းရီးရက်ပါ"
နီယိုဆိုသည့် နာမည်ကြားလိုက်သည်နှင့် ဟယ်ရီကအလန့်တကြား ထရပ်လိုက််မိသည်။
"နီ...နီယိုလို့ ပြောလိုက်တာလား"
နီယိုက တစ်ဖက်လူ၏ ခြောက်ခြားနေသောပုံစံကို လှောင်ရယ်လိုက်ရင်း ဒေးဗစ်ကိုကြည့်လိုက်လေသည်။
မော့ကျန်းက ကောင်လေး၏ အကြည့်ကို သတိထားမိလိုက်သည်နှင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်လေသည်။
ထိုအခါမှာဘဲ ဟယ်ရီ၏ ဖုန်းသံကကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
နီယိုက အခု့ထိ သူ့ကိုကြည့်ပြီး အာရုံမရိုသည့် အစ်ကိုမမြည်သည့်လူကိုလှောင်ရယ်ကာ....
"အရေးကြီးကိစ္စထင်တယ် Mr ဟယ်ရီ ခမ်ဗျား ဖုန်းကိုင်လိုက်သင့်တယ်"
"ကိုယ် အားနာပါတယ်.."
ဟယ်ရီက ပြောရင်း အိမ်ရှေ့ထွက်ကာ ဖုန်းကိုဖွင့်လိုက်သည်။
"ဘာကိစ္စလည်း အိမ်တော်ထိန်းကြီး"
"သခင်လေး ၊ သခင်လေး လီယံကို ရှာမတွေ့တော့ဘူး "
"ဘာပြောလိုက်တယ်"
" အစောကထိတောင် သခင်လေးက ခြံထဲမှာရှိနေတာ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် အိမ်ထဲခဏဝင်သွားတဲ့အချိန် သခင်လေးကို မတွေ့တော့ဘူး ပြီးတော့ ခြံထဲက အစောင့်တွေကလည်း အကုန်ထိခိုက်ဒဏ်ရာရပြီး မေ့နေကြတယ်"
"အခုချက်ချင်း CCTVတွေကိုစစ်ဆေး ကျွန်တော် အခုချက်ချင်း ပြန်လာခဲ့မယ်!!!!"
ဟယ်ရီက ချက်ချင်းဖုန်းချပြီးသည်နှင့် မော့ကျန်းနှင့် နီယိုတို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီး အလောတကြီး ပြန်ထွက်သွားလေသည်။
-----------------------
လီယံက ကြောက်လန့်လွန်း၍ တဆတ်ဆတ်တုန်ရီနေလေသည်။
မွေးကတည်းက အခုချိန်ထိ တစ်ခါမှအခုကဲ့သို့ ဖမ်းဆီးမခံဘူးတာကြောင့် သူက ကြောက်လည်းကြောက်နေတဲ့အပြင် သတ်ခံရမည်ကိုလည်း ထိတ်လန့်နေသည်။
အဓိကက မှောင်မည်းနေသည့် ဂိုထောင်ကြီးထဲမှာ ပိတ်မိခံထားရတာကြောင့် အေးလည်းအေးနေကာ အသက်ရှုမဝသလိုပင် ဖြစ်လာလေသည်။
ဒါ့ကြောင့်သူက ကိုကို့ဆီက ပိုက်ဆံလိုချင်လို့ သူ့ကိုပြန်ပေးဆွဲတယ်ဟု ထင်မိကာ ကြံမိကြံရာပြောလေတော့သည်။
"ကျွန်.....ကျွန်တော့်ကို ဘာကြောင့် အခုလိုဖမ်းထားရတာလည်း ၊ အကယ်၍ ပိုက်ဆံလိုချင်လို့ဆိုရင် ခမ်ဗျားတို့ကိုဌားထားတဲ့လူတွေထက် ကိုကို့ ကပေးနိုင်တယ် ၊ ဒါ့ကြောင့် ကျွန်တော့်ကို လွှတ်ပေးပါ"
လီယံက သူပြောပြီးတာတောင် နည်းနည်းမှ မလှုပ်သည့် လူတွေကြောင့် အကြံအိုက်နေစဥ် သူ့ရှိရာအခန်းထဲ လူတစ်ယောက်ဝင်လာလေသည်။
"ငါ့လူတွေက မင်းဆီကပိုက်ဆံလိုအပ်နေတယ်ထင်နေလား"
"ခမ်...ခမ်ဗျားက ဘယ်သူလည်း ၊ ကျွန်တော် ခမ်ဗျားအပေါ် ဘာအမှားလုပ်မိလို့ ကျွန်တော်အပေါ် အခုလိုလုပ်ရတာလည်း ၊ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ကအမှားလုပ်မိရင်တောင် ခမ်ဗျားကျွန်တော့်ကို အခုလိုဖမ်းလို့မရဘူး အကယ်၍ ကိုကိုသာသိရင် ခမ်ဗျားတို့ ဒုက္ခရောက််မှာအသေချာပဲ"
မော့ကျန်းက ဇာတ်လိုက််မ၏ စကားကြောင့် လှောင်ရယ်လိုက်ရင်း...,..
"ငါသာရှာမတွေ့စေချင်ရင် သူက ငါတို့ကိုရှာတွေ့မယ်လို့ထင်လား"
လီယံက ဘယ်လိုမှဆက်စဥ်းစားလို့မရတော့သည်အခါ ခေါင်းထဲအတွေးတစ်ခုဝင်လာလေတော့သည်။
"ဒါဆို ခမ်ဗျား ကျွန်တော့်ကိုကြိုက်နေလို့ အခုလိုဖမ်းလာတာလား"
မော့ကျန်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အထင်ကြီးလွန်းလှသည့် ဇာတ်လိုက််မကြောင့် အကျယ်ကြီးလှောင်ရယ်မိသွားရသလို အနားက အစောင့်တွေပါ ရယ်ကြလေတော့သည်။
သူက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အထင်ကြီးလွန်းနေပြီဟု ပြောမယ်ဆိုယုံရှိသေးချိန် သိုးမွေးအနွေးထည် အဖြူရောင်နှင့် ကောင်လေးက ဂိုထောင်ထဲသို့ လျှောက်လှမ်းလာလေသည်။
တိတ်ဆိတ်နေသောလရောင်အောက်၌ ထွက်ပေါ်လာေသာ ငန်းဖြူလေးတစ်ကောင်လို ကျော့ရှင်းသည့် အသွင်အပြင်နှင့် အဆင့်အတန်းရှိသည့် ကောင်လေးက အနားသို့ရောက်လာသောအခါ မော့ကျန်းက ချက်ချင်းပင် ကောင်လေးအနားရောက်သွားလေတော့သည်။
နီယိုက သူ့အနားသို့ရောက်လာသည့် မော့ကျန်းကိုတစ်လှည့် သူတို့နှစ်ယောက်အားကြည့်နေသည့် လီယံကိုတစ်လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း မျက်လုံးတစ်ချက်အဝေ့မှာ.....
"ဒေးဗစ် ခမ်ဗျားက သူ့ကိုသဘောကျနေတာလား"
မော့ကျန်းက ကောင်လေး၏စကားကြောင့် စိတ်ကူးယဉ်ဆန်နေသည့် လီယံကိုမုန်းတီးစွာကြည့်လိုက်ရင်း သူ၏ချစ်သူ ကောင်လေးအား တင်းကြပ်စွာသိုင်းဖက််လိုက်သည်။
"ကိုယ် မင်းကိုဘယ်လောက်ချစ်လည်း သိရဲ့သားနဲ့ကွာ"
နီယိုက ဒေးဗစ်၏စကားကြောင့် သဘောကျဟန် ရယ်လိုက်သည်။
ထို့နောက်် သူက လီယံကိုကြည့်ကာ.....
"ဘာကြောင့် မင်း ဒီကိုရောက်နေလည်းဆိုတာ သိချင်နေတယ်မဟုတ်လား"
ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ်ပြသည့် လီယံမျက်နှာကိုငေးကြည့်ရင်း နီယိုက......
"ငါကိုယ်တိုင်လည်း သိချင်မိသား ငါ့ရဲ့ချစ်လှစွာသော အစ်ကိုကြီးက ဘာကိုရွေးချယ်မလည်းဆိုတာ"
လီယံက အစ်ကိုကြီးဆိုသည့် စကားကြောင့် ငြိမ်ကျသွားလေသည်။
အစ်ကိုကြီး ၊ ဘယ်ကအစ်ကိုကြီးလည်း။
"ခမ်ဗျား ဘယ်သူ့ကိုပြောနေတာလည်း"
သို့သော် သူ့မေးခွန်းကိုတစ်ဖက်လးက ပြန်မဖြေဘဲ လှပစွာပြုံးလိုက်ရင်း......
"လီယံ ငါတို့ကစားကွင်းသွားကြမလား"
--------------------
တစ်ဖက််မှာ ဟယ်ရီက ခေါင်းနောက််မတတ်ရှာဖွေနေရသည်။
သူမရှိတုန်း ပြန်ပေးဆွဲရလောက်တဲ့အထိ ရူးမိုက်တဲ့လူ ဘယ်သူလည်းဆိုတာ အလွန်ပင်သိချင်နေမိသည်။
ပြီးတော့ သူ့ခန့်ထားတဲ့လူတွေကို မေ့သွားအောင် လုပ်နိုင်သည်အထိ တိုက်ခိုက်ရေးကျွမ်းကျင်နေပုံကိုကြည့်ကည ရတတ်မအေးဖြစ်နေရသည်။
သူမည်သူကိုမှ မပြစ်မလုပ်ထားချေ။
သို့သော် ဘာကြောင့် ယခုကဲ့သို့ သူ့ကိုတိုက်ခိုက်နေတဲ့လူရှိနေရတာပါလိမ့်။
"သခင်လေး!!"
"ဘာကိစ္စလည်း အိမ်တော်ထိန်းကြီး"
"သခင်လေး ဒါကိုကြည့်သင့်တယ်"
ဟယ်ရီက အိမ်တော်ထိန်းလက်ထဲက စာရွက်ကိုဖတ်ရှုလိုက်သည်။
တဖြေးဖြေးတွန့်ကျိုးလာတဲ့ မျက်ခုံးတန်းတွေရဲ့ပုံစံက ဟယ်ရီကိုအဆုံးစွန်ထိ ဖိအားပေးစေနိုင်သည်။
ထိုသို့ သခင်ေလးဖြစ်သူ၏ပုံစံကိုကြည့်ကာ....
"ဘယ်သူကများ အဲနှစ်တုန်းက အကြောင်းအရာကို သိနေရတာပါလည်း သခင်လေး..."
သူက စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် ဟယ်ရီအားကြည့်ကာ....
"သေဆုံးသွားပြီဖြစ်တဲ့ သခင်ကြီးတောင် ဒီကိစ္စကို စုံစမ်းလို့မရနိုင်ခဲ့ဘူး ဒါကိုဘယ်သူကများ"
ဟယ်ရီက အိမ်တော်ထိန်းပြောသည်ကို ဆက်နားမထောင်တော့ပဲ ခြေေထာက်တို့ခွင်ကျသွားလေသည်။
ထိုချိန် သူ့မျက်စိထဲပေးမြင်လာသည်က မနက်က သူ့ကို မထီတရီအပြုံးဖြင့် ပြုံးပြနေသော ကောင်လေးတစ်ယောက်ပင်။
သူက လက်ထဲကစာရွက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ရင် အသက််မဲ့နေသလို ရေရွတ်လေသည်။
"အဲတာ သူပဲ..."
"သခင်လေး မဖြစ်နိုင်တာ သူက..."
"သူ ပြန်ရောက်လာပြီ ၊ ကျွန်တော် သွားရမယ် ၊ အခု လီယံအဖမ်းခံရတဲ့ကိစ္စက သူသေချာပေါက်သိနေမှာ"
အတွေးနှင့်ထပ်တူ ဟယ်ရီက စာရွက်ထဲကနေရာကို ကားစက်နိုးကာ ထွက်သွားလေတော့သည်။
--------------------
(10.9.2022)
Love you all
Shwe ye
အဖိုးဆုံးသွားတော့ အဲစိတ်နဲ့ ရွေရည်လည်း ဖျားသွားလို့ upပေးဖို့ နောက်ကျသွားတာပါ တောင်းပန်ပါတယ် ဒါ့ကြောင့် အခုလောလောဆယ် အရင်ရေးထားတဲ့အပိုင်းလေးနဲ့ wallထဲမှာ ဟိုးအရင်ကတည်းက တင်ပေးမယ်ဆိုပြီး ရေးထားတဲ့ oneshotတစ်ပုဒ်ကို အမြည်းလေးဖတ်ပြီး စောင့်ပေးကြပါနော်
<Zawgyi>
Warning: This part contains sexual contents
#Don't read under 18
ပူေလာင္ျပင္းျပတဲ့ အနမ္းၾကမ္းတို႔ အဆုံးသတ္သြားခ်ိန္မွာ နီယို၏ မ်က္ဝန္းမ်ားက ျမဴခိုးေလးေတြ ရစ္သိုင္းသလို ရီေဝေနခဲ့သည္။
နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ လႈပ္ခတ္ေနေသာ ရင္အစုံဟာလည္း လႈိင္းထန္သည့္ ပင္လယ္ျပင္လို႔ ေဆာ့ကစားေနေလသည္။
လွပသည့္ ပုလဲလုံးေလးေတြကို ေမြးျမဴေပးတဲ့့ ကမာေကာင္ေလးေတြလို အထိမခံတဲ့ေကာင္ေလးက လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ထံ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ျဖင့္ နမ္းရႈိက္လိုက္တိုင္း တြန္႔ေကြးသြားသည့္ ခႏၶာကိုယ္ေလးက သူ၏ေအာက္္မွာ ယိမ္းႏြဲ႕ေနေလသည္။
~ဟင့္!~
တိုးညင္းလွေသာ ညည္းညဴသံေလးမွတစ္ဆင့္ ေသြးေရာင္ သန္းေနေသာ ပန္းပြင့္ေလးကို ငုံခဲမိေလသည္။
ႏူးညံ့သည့္ အထိအေတြ႕ႏွင့္ ႐ူးသြပ္ေစႏိုင္သည့္ အျပဳအမူဟာ ေကာင္ေလးကိုလႈပ္ခတ္ေစႏိုင္သလို ေမာ့က်န္းကိုလည္း ရစ္မူးေစႏိုင္သည္။
ထိုအျပဳအမူမ်ားေၾကာင့္ပဲ အခ်ိန္ခဏအၾကာမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ခႏၶာကိုယ္ေတြက ပူးကပ္သြားၿပီး အနက္ရႈိင္းဆုံးအထိ ဆက္ႏြယ္သြားၾကတယ္။
ေသးငယ္ေသာ လမ္းေၾကာင္းထဲ တစ္ခါထက္ တစ္ခါပိုမိုတိုးဝင္လိုက္တိုင္း ေကာင္ေလးက သူ၏ခါးထက္ ခ်ိတ္တြယ္လာရင္း ေမာ့က်န္းကို မွီခိုလာတယ္။
"ဟ့! ေဒးဗစ္ ျမန္ျမန္ေလး"
တဆတ္ဆတ္ တုန္ရီေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ပခုံးထက္ ေခါင္းတိုးရင္း ေတာင္းဆိုလာသည့္အခါ ေမာ့က်န္းက သူ၏ လႈပ္ရွားမႈ့ေတြကို ျမန္ဆန္လိုက္တယ္။
ခဏအၾကာေမွာတာ့ တိုးညႇင္းသည့္ ညည္းသံေလးေတြ ထုတ္လႊတ္ေနသည့္ ေကာင္ေလးထံမွ ၿပီးေျမာက္ျခင္းတို႔ ထြက္ေပၚလာသလို ေမာ့က်န္းကလည္း သူ၏ အဆုံးစြန္ေသာ အရာအားလုံးကို ေကာင္ေလးထံ ထုတ္လႊတ္လိုက္ေတာ့သည္။
ပက္လက္ကေလး လဲေလ်ာင္းရင္း အေမာေျဖေနေသာ ေကာင္ေလးကို ေမာ့က်န္းကၾကည့္ရင္း အရင္ကထက္ ပိုပိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးလာသလို ခံစားရတယ္။
ျမတ္ႏိုးမႈ့ေတြျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနသည့္ ေမာ့က်န္း၏ အၾကည့္ေတြကို သတိထားမိဟန္ ေကာင္ေလးက လွည့္ၾကည့္လာကာ အေတာက္ပဆုံးၿပဳံးေလသည္။
ေကာင္ေလး၏ အၿပဳံးေတြၾကားမွာ ေမာ့က်န္းက ရစ္မူးသြားရင္း ေသးသြယ္ေသာ ခါးထက္ဖ်စ္ညစ္ရင္း အနမ္းေပးသည့္အခါ ေကာင္ေလးကလည္း အနမ္းႏြံ႕ထဲ ေနာက္တစ္ဖန္ စီးေျမာလာေလသည္။
နမ္းရႈပ္သံေတြနဲ႔ ပင္သက္ရႈိက္သံေတြက အခန္းအတြင္း ပ်ံ႕လြင့္လာသည္ႏွင့္အမွ် ရင္းႏွီးလြယ္သည့္ ခႏၶာကိုယ္ေတြက ေနာက္တစ္ဖန္ဆက္ႏြယ္သြားၿပီး အခ်စ္ခရီးထဲ တိုးဝင္ဖန္တီးေနၾကေတာ့သည္။
-----------------------
"Boss ဟိုဘက္က ေတြ႕ဖို႔လက္ခံလိုက္ပါၿပီ"
အတြင္းေရးမွဴး၏ စကားအဆုံးမွာ ဟယ္ရီက ခ်က္ခ်င္းပင္ ထိုလူရွိရာေနရာကို လိုက္သြားမိေတာ့ေလသည္။
ဟယ္ရီက တစ္ဖက္လူက ေတြ႕ဖို႔လက္ခံလိုက္ၿပီမို႔ ညိှႏႈိင္းလို႔ ရမည္ဟု ထင္မိသည္။
သူ့ကားက ႀကီးမားသည့္ အိမ္ေရွ႕၌ ရပ္လိုက္ၿပီဆိုရင္ပဲ အိမ္ထဲမွ အနက္ေရာင္ ဝတ္စုံျပည့္ျဖင့္ လူႏွစ္ေယာက္ ထြက္လာၿပီး.....
"Bossက အေပၚမွာ ေစာင့္ေနပါတယ္"
ဟုေျပာကာ သူတို႔ေနာက္ လိုက္လာေစသည္။
ဟယ္ရီက တစ္ဖက္လူ ေခၚေဆာင္ရာကို လိုက္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ အခန္းထဲ ဝင္ေရာက္လာေသာ လူကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။
"ဟယ္ရီ အင္န္တီဂိုးရက္ပါ"
"ေဒးဗစ္ စတိစ္ဝဲလ္"
"လာရင္းအေၾကာင္းအရင္းကိုလည္း သိေနေလာက္ၿပီဆိုေတာ့ စကားပုလႅင္မခံေတာ့ဘူး Mr ေဒးဗစ္ ကြၽန္ေတာ္ကို ရွယ္ယာေတြ ျပန္ေရာင္းေပးလို႔ရမလား"
ေမာ့က်န္းက ဇာတ္လိုက္ အလ်င္လိုေနေသာ ပုံစံေၾကာင့္ ေလွာင္ရယ္လိုက္ရင္း.....
"တစ္ခုခုအထင္လြဲေနၿပီနဲ႔တူတယ္ ရွယ္ယာေတြက ကိုယ့္အပိုင္မဟုတ္ဘူး"
"ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တာလည္း ၊ စုံစမ္းေတာ့ ရွယ္ယာေတြက ခမ္ဗ်ားနာမည္နဲ႔ပါ"
"မွားေနၿပီ ကိုယ္က အမည္ခံပဲ တကယ္ရွယ္ယာေတြရဲ႕ ပိုင္ရွင္က ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္သူ"
ဟယ္ရီက တစ္ဖက္လူစကားေၾကာင့္ အံြသေနစဥ္ သူတို႔အနားကို ေလ်ာက္လွမ္းလာေသာလူေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။
တစ္ဖက္လူကို သူမသိေပမဲ့ သူအခုထိမွတ္မိေနတဲ့ မ်က္ဝန္းမ်ားက တစ္စုံတစ္ေယာက္ႏွင့္ အလြန္တူညီေနခဲ့သည္။
ေမာ့က်န္းက ဇာတ္လိုက္၏ ယိုယြင္းေနသည့္ မ်က္ႏွာကိုသတိမထားမိဟန္ျဖင့္.....
"ဒါက မင္းေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့ ရွယ္ယာေတြရဲ႕ပိုင္ရွင္ ကိုယ့္ခ်စ္သူ"
"Mr....."
"နီယို ဆဲလ္းရီးရက္ပါ"
နီယိုဆိုသည့္ နာမည္ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ဟယ္ရီကအလန္႔တၾကား ထရပ္လိုက္္မိသည္။
"နီ...နီယိုလို႔ ေျပာလိုက္တာလား"
နီယိုက တစ္ဖက္လူ၏ ေျခာက္ျခားေနေသာပုံစံကို ေလွာင္ရယ္လိုက္ရင္း ေဒးဗစ္ကိုၾကည့္လိုက္ေလသည္။
ေမာ့က်န္းက ေကာင္ေလး၏ အၾကည့္ကို သတိထားမိလိုက္သည္ႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေလသည္။
ထိုအခါမွာဘဲ ဟယ္ရီ၏ ဖုန္းသံကက်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာေလသည္။
နီယိုက အခု႔ထိ သူ့ကိုၾကည့္ၿပီး အာ႐ုံမ႐ိုသည့္ အစ္ကိုမျမည္သည့္လူကိုေလွာင္ရယ္ကာ....
"အေရးႀကီးကိစၥထင္တယ္ Mr ဟယ္ရီ ခမ္ဗ်ား ဖုန္းကိုင္လိုက္သင့္တယ္"
"ကိုယ္ အားနာပါတယ္.."
ဟယ္ရီက ေျပာရင္း အိမ္ေရွ႕ထြက္ကာ ဖုန္းကိုဖြင့္လိုက္သည္။
"ဘာကိစၥလည္း အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး"
"သခင္ေလး ၊ သခင္ေလး လီယံကို ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး "
"ဘာေျပာလိုက္တယ္"
" အေစာကထိေတာင္ သခင္ေလးက ၿခံထဲမွာရွိေနတာ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ထဲခဏဝင္သြားတဲ့အခ်ိန္ သခင္ေလးကို မေတြ႕ေတာ့ဘူး ၿပီးေတာ့ ၿခံထဲက အေစာင့္ေတြကလည္း အကုန္ထိခိုက္ဒဏ္ရာရၿပီး ေမ့ေနၾကတယ္"
"အခုခ်က္ခ်င္း CCTVေတြကိုစစ္ေဆး ကြၽန္ေတာ္ အခုခ်က္ခ်င္း ျပန္လာခဲ့မယ္!!!!"
ဟယ္ရီက ခ်က္ခ်င္းဖုန္းခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ ေမာ့က်န္းႏွင့္ နီယိုတို႔ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အေလာတႀကီး ျပန္ထြက္သြားေလသည္။
-----------------------
လီယံက ေၾကာက္လန္႔လြန္း၍ တဆတ္ဆတ္တုန္ရီေနေလသည္။
ေမြးကတည္းက အခုခ်ိန္ထိ တစ္ခါမွအခုကဲ့သို႔ ဖမ္းဆီးမခံဘူးတာေၾကာင့္ သူက ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ေနတဲ့အျပင္ သတ္ခံရမည္ကိုလည္း ထိတ္လန္႔ေနသည္။
အဓိကက ေမွာင္မည္းေနသည့္ ဂိုေထာင္ႀကီးထဲမွာ ပိတ္မိခံထားရတာေၾကာင့္ ေအးလည္းေအးေနကာ အသက္ရႈမဝသလိုပင္ ျဖစ္လာေလသည္။
ဒါ႔ေၾကာင့္သူက ကိုကို႔ဆီက ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔ သူ့ကိုျပန္ေပးဆြဲတယ္ဟု ထင္မိကာ ႀကံမိႀကံရာေျပာေလေတာ့သည္။
"ကြၽန္.....ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာေၾကာင့္ အခုလိုဖမ္းထားရတာလည္း ၊ အကယ္၍ ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔ဆိုရင္ ခမ္ဗ်ားတို႔ကိုဌားထားတဲ့လူေတြထက္ ကိုကို႔ ကေပးႏိုင္တယ္ ၊ ဒါ႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊတ္ေပးပါ"
လီယံက သူေျပာၿပီးတာေတာင္ နည္းနည္းမွ မလႈပ္သည့္ လူေတြေၾကာင့္ အႀကံအိုက္ေနစဥ္ သူ့ရွိရာအခန္းထဲ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာေလသည္။
"ငါ႔လူေတြက မင္းဆီကပိုက္ဆံလိုအပ္ေနတယ္ထင္ေနလား"
"ခမ္...ခမ္ဗ်ားက ဘယ္သူလည္း ၊ ကြၽန္ေတာ္ ခမ္ဗ်ားအေပၚ ဘာအမွားလုပ္မိလို႔ ကြၽန္ေတာ္အေပၚ အခုလိုလုပ္ရတာလည္း ၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကအမွားလုပ္မိရင္ေတာင္ ခမ္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကို အခုလိုဖမ္းလို႔မရဘူး အကယ္၍ ကိုကိုသာသိရင္ ခမ္ဗ်ားတို႔ ဒုကၡေရာက္္မွာအေသခ်ာပဲ"
ေမာ့က်န္းက ဇာတ္လိုက္္မ၏ စကားေၾကာင့္ ေလွာင္ရယ္လိုက္ရင္း...,..
"ငါသာရွာမေတြ႕ေစခ်င္ရင္ သူက ငါတို႔ကိုရွာေတြ႕မယ္လို႔ထင္လား"
လီယံက ဘယ္လိုမွဆက္စဥ္းစားလို႔မရေတာ့သည္အခါ ေခါင္းထဲအေတြးတစ္ခုဝင္လာေလေတာ့သည္။
"ဒါဆို ခမ္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကိုႀကိဳက္ေနလို႔ အခုလိုဖမ္းလာတာလား"
ေမာ့က်န္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးလြန္းလွသည့္ ဇာတ္လိုက္္မေၾကာင့္ အက်ယ္ႀကီးေလွာင္ရယ္မိသြားရသလို အနားက အေစာင့္ေတြပါ ရယ္ၾကေလေတာ့သည္။
သူက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးလြန္းေနၿပီဟု ေျပာမယ္ဆိုယုံရွိေသးခ်ိန္ သိုးေမြးအေႏြးထည္ အျဖဴေရာင္ႏွင့္ ေကာင္ေလးက ဂိုေထာင္ထဲသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းလာေလသည္။
တိတ္ဆိတ္ေနေသာလေရာင္ေအာက္၌ ထြက္ေပၚေလာသာ ငန္းျဖဴေလးတစ္ေကာင္လို ေက်ာ့ရွင္းသည့္ အသြင္အျပင္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းရွိသည့္ ေကာင္ေလးက အနားသို႔ေရာက္လာေသာအခါ ေမာ့က်န္းက ခ်က္ခ်င္းပင္ ေကာင္ေလးအနားေရာက္သြားေလေတာ့သည္။
နီယိုက သူ့အနားသို႔ေရာက္လာသည့္ ေမာ့က်န္းကိုတစ္လွည့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အားၾကည့္ေနသည့္ လီယံကိုတစ္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္း မ်က္လုံးတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ.....
"ေဒးဗစ္ ခမ္ဗ်ားက သူ့ကိုသေဘာက်ေနတာလား"
ေမာ့က်န္းက ေကာင္ေလး၏စကားေၾကာင့္ စိတ္ကူးယဉ္ဆန္ေနသည့္ လီယံကိုမုန္းတီးစြာၾကည့္လိုက္ရင္း သူ၏ခ်စ္သူ ေကာင္ေလးအား တင္းၾကပ္စြာသိုင္းဖက္္လိုက္သည္။
"ကိုယ္ မင္းကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လည္း သိရဲ႕သားနဲ႔ကြာ"
နီယိုက ေဒးဗစ္၏စကားေၾကာင့္ သေဘာက်ဟန္ ရယ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္္ သူက လီယံကိုၾကည့္ကာ.....
"ဘာေၾကာင့္ မင္း ဒီကိုေရာက္ေနလည္းဆိုတာ သိခ်င္ေနတယ္မဟုတ္လား"
ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ္ျပသည့္ လီယံမ်က္ႏွာကိုေငးၾကည့္ရင္း နီယိုက......
"ငါကိုယ္တိုင္လည္း သိခ်င္မိသား ငါ႔ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာ အစ္ကိုႀကီးက ဘာကိုေရြးခ်ယ္မလည္းဆိုတာ"
လီယံက အစ္ကိုႀကီးဆိုသည့္ စကားေၾကာင့္ ၿငိမ္က်သြားေလသည္။
အစ္ကိုႀကီး ၊ ဘယ္ကအစ္ကိုႀကီးလည္း။
"ခမ္ဗ်ား ဘယ္သူ့ကိုေျပာေနတာလည္း"
သို႔ေသာ္ သူ့ေမးခြန္းကိုတစ္ဖက္လးက ျပန္မေျဖဘဲ လွပစြာၿပဳံးလိုက္ရင္း......
"လီယံ ငါတို႔ကစားကြင္းသြားၾကမလား"
--------------------
တစ္ဖက္္မွာ ဟယ္ရီက ေခါင္းေနာက္္မတတ္ရွာေဖြေနရသည္။
သူမရွိတုန္း ျပန္ေပးဆြဲရေလာက္တဲ့အထိ ႐ူးမိုက္တဲ့လူ ဘယ္သူလည္းဆိုတာ အလြန္ပင္သိခ်င္ေနမိသည္။
ၿပီးေတာ့ သူ့ခန္႔ထားတဲ့လူေတြကို ေမ့သြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည္အထိ တိုက္ခိုက္ေရးကြၽမ္းက်င္ေနပုံကိုၾကည့္ကည ရတတ္မေအးျဖစ္ေနရသည္။
သူမည္သူကိုမွ မျပစ္မလုပ္ထားေခ်။
သို႔ေသာ္ ဘာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ သူ့ကိုတိုက္ခိုက္ေနတဲ့လူရွိေနရတာပါလိမ့္။
"သခင္ေလး!!"
"ဘာကိစၥလည္း အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး"
"သခင္ေလး ဒါကိုၾကည့္သင့္တယ္"
ဟယ္ရီက အိမ္ေတာ္ထိန္းလက္ထဲက စာရြက္ကိုဖတ္ရႈလိုက္သည္။
တေျဖးေျဖးတြန္႔က်ိဳးလာတဲ့ မ်က္ခုံးတန္းေတြရဲ႕ပုံစံက ဟယ္ရီကိုအဆုံးစြန္ထိ ဖိအားေပးေစႏိုင္သည္။
ထိုသို႔ သေခင္လးျဖစ္သူ၏ပုံစံကိုၾကည့္ကာ....
"ဘယ္သူကမ်ား အဲႏွစ္တုန္းက အေၾကာင္းအရာကို သိေနရတာပါလည္း သခင္ေလး..."
သူက စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ဟယ္ရီအားၾကည့္ကာ....
"ေသဆုံးသြားၿပီျဖစ္တဲ့ သခင္ႀကီးေတာင္ ဒီကိစၥကို စုံစမ္းလို႔မရႏိုင္ခဲ့ဘူး ဒါကိုဘယ္သူကမ်ား"
ဟယ္ရီက အိမ္ေတာ္ထိန္းေျပာသည္ကို ဆက္နားမေထာင္ေတာ့ပဲ ေေျခထာက္တို႔ခြင္က်သြားေလသည္။
ထိုခ်ိန္ သူ့မ်က္စိထဲေပးျမင္လာသည္က မနက္က သူ့ကို မထီတရီအၿပဳံးျဖင့္ ၿပဳံးျပေနေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပင္။
သူက လက္ထဲကစာရြက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ရင္ အသက္္မဲ့ေနသလို ေရရြတ္ေလသည္။
"အဲတာ သူပဲ..."
"သခင္ေလး မျဖစ္ႏိုင္တာ သူက..."
"သူ ျပန္ေရာက္လာၿပီ ၊ ကြၽန္ေတာ္ သြားရမယ္ ၊ အခု လီယံအဖမ္းခံရတဲ့ကိစၥက သူေသခ်ာေပါက္သိေနမွာ"
အေတြးႏွင့္ထပ္တူ ဟယ္ရီက စာရြက္ထဲကေနရာကို ကားစက္ႏိုးကာ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
--------------------
(10.9.2022)
Love you all
Shwe ye
အဖိုးဆုံးသြားေတာ့ အဲစိတ္နဲ႔ ေရြရည္လည္း ဖ်ားသြားလို႔ upေပးဖို႔ ေနာက္က်သြားတာပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါ႔ေၾကာင့္ အခုေလာေလာဆယ္ အရင္ေရးထားတဲ့အပိုင္းေလးနဲ႔ wallထဲမွာ ဟိုးအရင္ကတည္းက တင္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ေရးထားတဲ့ oneshotတစ္ပုဒ္ကို အျမည္းေလးဖတ္ၿပီး ေစာင့္ေပးၾကပါေနာ္