CHAPTER 38
BUMABA SI ASHTON sa kaniyang saksakyan at naglakad palapit sa isang puntod.
Inilapag niya ang white roses na binili niya, lumuhod at umusal ng panalangin. Pagkatapos ay naupo sa damuhan at hinaplos ang puntod.
“Hello there, my baby.” May malungkot na ngiti ang kaniyang mga labi. “Hello there, my Gabby.” Hinaplos niya naman ang kabilang puntod na katabi ng isa. “How are you both? Masaya ba kayo kasama si God, hmm?” Pagkakausap niya sa dalawa.
“A year had passed, but i still blame myself for what happened, my babies. I'm so sorry. S-Sana...” His voice cracked, “sana kasama ko pa kayo. S-Sana magkakasama tayo.” Ashton look up on the sky, to avoid his tears to fall.
Masakit parin. Kahit anong gawin niya, hindi mawala-wala 'yung sakit sa puso niya.
Lagpas isang taon na ang nakalilipas, pero paulit-ulit na umuukil sa kaniyang isipan ang nangyari nuong gabi ng aksidente.
Ang gabing natagpuan niya ang sariling yakap yakap ang walang buhay niyang mahal. Ang huling mahigpit na yakap na naibigay niya kay Carisha.
Ashton sniffs but he still manage. Nagtagal siya ruon kinalaunan ay nagpaalam na rin siya sa dalawa dahil may pupuntahan pa siya.
He entered his car and drove it to his company. Mabilis naman siyang nakarating dahil maaga pa at mahina pa naman ang traffic.
His secretary meet him in the reception, he called Jake earlier. “Good morning, boss.” Jake greeted him.
Ashton nodded, “read my schedule.” Utos niya rito.
“Uhm, well, you only have 2 appointments today. 3 pm with Mr.Alessandro Dellisoli and 5 pm with Jasper Morrison.” Mabilis na sagot nito.
For the second time, Ashton nodded and leave Jake when he entered his private elevator. In just a minute, he reach his office.
He sat at his swivel chair and opened his laptop. Ashton was busy typing when someone knocked.
“You may come in.” May kalakasang aniya.
The door opened and a one stewardess came. His lips secretly formed into 'o', what is she doing here?
Sandamukal ang mukha ng babae hanggang sa nakalapit sa lamesa niya.
Ibinalik niya ang tingin sa laptop, “what can i do for you, Ms.Ligas?” Malamig niyang tanong ngunit sa isipan niya ay gusto niyang murahin si Alessandro. That f-cker! Siya ang sumasalo sa mga kalokohang pinag-gagawa nito!
Huminga ng malalim ang dalaga, tila pinapakalma ang sarili. “May i have Alessandro's number, Mr.Guerrero?” Tanong nito, ngunit halata naman na hindi nito tatanggapin kung tatanggi siya.
But h-ll, he can't! Bw-sit talagang Dellisoli 'yon! Ashton shrugs his shoulders off, “why would i give you his number? It's personal.” He said, his eyes are still on the screen of his laptop, busy.
Tumalim ang mata ng babae sa kaniyang harapan, “because your dimwit friend is annoying me and i need to talk to him right now!”
Bahagya siyang napaigtad sa ginawa nitong pagsigaw. Napakamot siya sa nuo, naririndi siya sa kaharap.
If he just don't know what's happening between these two, this woman would probably get fired for shouting infront of him.
Sighing, he get his cellphone and look for Alessandro's personal number saka isinulat iyon sa isang papel at binigay rito, bahala ang loko makipag-bangayan sa amazonang kaharap niya.
“You may now go, iniisturbo mo ako.” Ashton said rudely. Tumaas ang kilay niya nang irapan siya nito at nagmamartsang lumabas sa opisina niya.
‘That's much ruder though.’ Aniya sa isipan at iiling-iling nalang.
He's ready to watch Alessandro deal with this woman, sa dinamirami naman kasi ay sa amazona pa nahulog.
Shaking his head and laughting at his friend's future state, he continued working. Kailangan niyang umuwi bago magtanghali.
Napainat nalang si Ashton nang matapos na siya sa ginagawa at akmang tatayo na ng malakas at pwersahang bumukas ang pintuan ng opisina at iniluwal niyon si Alessandro.
“Why did you give her my personal number?! Kinukulit na ako ng amazona!” Inis nitong sabi sa kaniya at pasalampak na naupo sa sofà.
Nagkibit balikat lang siya at kinuha ang coat na nakasabit sa kaniyang swivel chair, “find my care.” Aniya saka lumabas ng opisina at iniwan ang nagwawalang si Alessandro.
PAGKAPASOK na pagkapasok ni Ashton sa bahay ay rinig na niya ang tilian at tawanan sa likod-bahay.
Iiling-iling siyang nagtungo ruon.
“Ma,” he called Carisha's mother's attention. The lady look at him instantly and smile.
“Buti naman at nakauwi ka na. Kanina pa tanong ng tanong sa 'yo itong dalawa.” Nakangiting sabi nito sa kaniya.
Binalingan niya naman ang dalawa niyang anak na hindi pa marunong maglakad at natutumba pa. Nilapitan niya ang dalawa at hinalikan sa mga noo.
“Thank you for taking care them today, Ma. Isasama ko po sila mamaya sa meeting ko with Alessandro.” Aniya sa ginang.
Tumango ito, “oh siya. Magluluto lang ako ng tanghalian. The usual ba?”
Napatigil sandali si Ashton at kalaunan ay napatango rin, “the usual, Ma.”
Nang makaalis ang ginang ay naupo siya sa carpeted floor at nakipaglaro sa makukukit ng anak.
“How are you, my babies? Hmm?” Ashton asked, even he knows they won't answer him.
The two didn't speak but made this bubble in their mouth. Uhh, so cute.
He was caressing their hair while they are leaning on his broad chest, “do you miss your sisters? I visited them this morning. Hindi ko na kayo sinama, may trabaho kasi si Daddy pagkatapos.” Pagkausap niya sa dalawa.
Tumango-tango ang mga ito na parang naiintindihan siya at umalis sa kandungan niya at nanggulo na.
Ashton laugh heartedly when Art fell on his knees and helped by Aki. Wala namang ginawa si Ashton kundi panuorin ang napakulit niyang nga bulinggit at alalayan.
Articoli Guerrero, Akillo Guerrero and Aviere Guerrero, ang napagusapan nila ni Carisha na nga pangalan para sa mga anak nila nuong magkasama pa sila.
A sad smile formed onto his lips, only if baby Aviere survived...
Ashton heard a siren of Ambulance, the nurses and rescuers immediately carry Carisha to the stretcher and put her inside the ambulance van.
Parang nawawala ang utak ni Ashton ng oras na 'yon. Parang lumulutang siya dahil sa nangyari.
“This hospital, Sir. We'll wait for you there.” Ani isang babaeng nurse sa kaniya at sinarado na ang van.
Maybe without hearing his friends calling him, hindi siya agad makakapunta sa hospital dahil hindi siya makagalaw. Hindi siya makaimik. Halos hirap siyang mapakurap at ang tibok ng puso niya ay humihigpit.
“Babe...” Mahinang anas niya.
After getting back the consciousnes, tears started falling from his again again.
Ginalabog, tinulak at sinipa niya ang saradong pintuan ng ER, “let me in! Let me in! Let me see my fianceé! F-ck you! Open this door! Let me in! D-mn it! F-ck!” Pagwawala niya sa labas ng ER, but no one opened the door.
He keeps on kicking and punching the door and screaming, until someone drag his both arms.
“Stop it, Guerrero! They are operating her to live! Sit and wait! Pray if you want to! Hindi 'yung nagwawala ka dito sa labas ng ER!” Saway sa kaniya ni Bene.
Inilingan niya ang kaibigan, his mind were filled of different kinds of scenario, “no! I want to be with my baby! Let me go, f-ck! I don't to just stay here and wait! I can't stay here and let them! I don't want to lose my Carisha! Bene! Rigor! D-mn it, let me go!”
“No! Stop the f-ck you're doing! Hindi ka nakakatulong sa fianceé mo!” Malakas na sigaw ni Rigor sa kaniya.
Nanghihinang napasalampak si Ashton sa sahig at napahagulgol. Hindi niya kaya... Hindi niya makayanan ang sakit.
He patiently waited there. He didn't leave. He didn't move. He prayed there, asking God to let his babies and love live.
Mabilis pa sa alas-kwatrong tumayo siya nang lumabas ang isang doctor pagkatapos ng hindi niya mabilang na oras.
“H-Hw's my babies? H-How's my fianceé? A-Are they okay? Is the o-operation successful?” Umaasang agad niyang tanong. Nanginginig ang mga kamay niya pati ang boses, sobra siyang kinakabahan.
The doctor smiled at him sadly, and Ashton didn't know what to react. “W-What do you mean?” Mahinang sabi niya, nawawalan ng lakas.
Sa likod nito ay may lumabas na dalawang nurse na may tinutulak at duon ay may dalawang maliliit na baby.
A happy smiled crept his lips and look up, “thanks God! Thank you, God! Oh my God, my babies...” Mabilis niyang nilapitan ang dalawa at marahang hinaplos ang pisngi.
Tumutulo ang luha niya dahil sa saya. ‘Thanks God they are safe.’
But Ashton forehead knotted when he noticed something, “where's my baby girl?” Kunot nuong bumaling siya sa doctor. “Where's my baby girl? Nasaan ang babaeng anak ko?” Sunod-sunod niyang tanong sa doctor.
Napatungo ito bago nagsalita, “the third baby didn't survive, together with your fianceé.”
Those words... Those words killed him over and over again. Those words were poison...
“Anak, kain na. The lunch is ready!” Tawag sa kaniya ng Mommy ni Carisha.
Mabilis niyang pinunasan ang mga luha at tumayo buhat ang dalawa, “yes, Ma, we're coming!” Aniya at nagtungo na sa Dining room.
PRETTY IN DARK|PID