Δεν ήξερε τι να πει, στεκόταν μαγκωμένη και περίεργη να τον παρατηρεί. Στράφηκε όμως η μορφή του εξαίσιου, κραταιού και συναρπαστικού άντρα για να την δει και να της πει: « Διαφέρουμε εμείς και οι κόσμοι μας, χαριτωμένο μου κοριτσάκι. Δεν ξέρω πόσα σκοτάδια και ελλείψεις φωτός επικρατούν και κρύβονται στη ψυχή μου. Το δικό σου κόσμο εκείνον της αγάπης δεν τον εκτιμώ επειδή δεν μπορώ να τον πλησιάσω και να τον αγγίξω. Θα σε συμβούλευα να απομακρυνθείς από τη μεριά και τον κόσμο μου. Όμως αν αποφασίσεις να με προσεγγίσεις και να ταιριάξεις να ξέρεις πως αυτός ο εσωτερικός κόσμος και όλος ο εξωτερικός που με περικλείει, θα σε ραγίσει και θα σε σπάσει. Πολύ πιθανόν και να σε τρομάξει και να σε κάνει να τρέξεις αλαφιασμένη. Θα περιμένω την απόφαση σου »
Δύο κόσμοι.
Διαφέρουν οι κόσμοι τους. Ο άντρας περιβάλλεται από έναν κόσμο μεγαλείου, πλούτου, ισχύς, εξουσίας, κυνισμού και...κάτι σκοτεινού, μοιραίου, επικίνδυνου που κρύβει και δεν δείχνει σε όλους αυτή τη πλευρά που εμφανίζεται μόνο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή: το βράδυ. Το κορίτσι περιβάλλεται από τον κόσμο της ένδειας, της αγαθοσύνης, της ανιδιοτέλειας αλλά και της μάχης για τη επιβίωση στη σκληρή ζωή που την υπέβαλλε το πεπρωμένο όταν της στέρησε τους πιο σημαντικούς της ανθρώπους: τους γονείς της. Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι ο κόσμος της εσωκλείει και την αγάπη. Αυτό που δεν υπάρχει στο κόσμο του άντρα που συναντά απρόσμενα και ερωτεύεται.
Πως σας φαίνεται το παρακάτω σύντομο κεφάλαιο; Να αναμένετε τη συναρπαστική συνέχεια του σκοτεινού και ταυτόχρονα γλυκερού παραμυθιού ανάμεσα στον Βικέντιο και την Ίριδα όταν καταφέρω να αναπτύξω την ιστορία. Δύο ψυχές τόσο παράλληλες και τόσο μοναδικές που αξίζουν να συναντηθούν και να συνδεθούν. Θα τα καταφέρουν;