Gelmezse gelmesin.Çok üzüldüm gerçekten.Ayrıca savaşı sevmemin tek nedeni sonunda zafer olmasıdır.Oğuzcan'a karşı kaybetme ihtimalim üniversite sınavında Türkiye 1.si olma ihtimalimden daha az.Hem o arkadaşlarıyla kalamaz aynı odada.Ona bir tek ben katlanabilirim.Düşüncelerimden arındıktan sonra odaya girip pijamalarımı giydim.Oğuzcan'ın ne zaman geleceğini çok merak ediyorum doğrusu.Fazla dayanabileceğini zannetmiyorum.Pijamalarımı giyindikten sonra yorganın altına girip televizyonu açtım.Hep Oğuzcanla beraber izlediğimiz programı izlemeye başladım.Ne diyorum ya ben?! Ayrılık sonrası bunalım gibi takılmam çok saçma.En sonunda kurtuldunm işte.İnşallah hep arkadaşlarıyla kalır.Tabi bana rahat vereceğini hiç sanmıyorum.Yorganın altındayken sehpaya uzanıp telefonumu aldım.Her zamanki gibi çevrimiçiydi.Zaten çevrimiçi olmamasını beklemiyordum.İçimden gerçekten gelip gelmeyeceğini sormakla geldi.Ama bu ilşk adım demek.Ve ben ilk adımı atmayacağım.Kaybetmeyeceğim.Televizyonu kapatıp hayal kurmaya başladım.Sonra zaten uykuya dalmam uzun sürmedi.
...
Sabah uyanınca koridorlarda asılı olan geri sayım araçları aklıma geldi.Acaba kaç gün kaldı sınava?Çünkü ders çalışma programımı sıkılaştırmassam gerçekten her hangi bir yeri kazanamayacağım.Kalkıp üzerimi giyindim.Artık banyoda giyinmeme gerek yoktu.Nasıl olsa yalnızım.Üzerimi giyindikten sonra hafif bir makyaj yapıp çıktım.Geri sayım aracında''Son 23'' yazıyordu.Ne yani?!Sadece 23 gün mü kaldı?Zamanın bu kadar hızlı geçtiğini bilmiyordu.Okula girince Surya'yla karşılaştım.
-Oğuzcan sabahın yedisinde geldi.Neden bu kadar erken geldi?Sen mi uyandırdın?Sinirli gibiydi.
-Sen neden buradaydın ki o saatte?
-Ders çalışmaya başladım sabahları.
-Vay be!Bir ben mi çalışmıyorum ders!Neyse Oğuzcan'ı bilmiyorum.
-Nasıl yani?Aynı odada kaldığın insanı nasıl bilmezsin ya?!
-Off!Hiç sorma.Sigara olayından sonra olaylar koptu.
Surya ile konuşmamız bitince sırama oturdum.Oğuzcan ders boyunca arkasını dönüp durdu ama en fazla 2-3 kere göz göze geldik.Tenefüs olunca yanıma geldi.İşte ilk zafer!
-Ee bensiz ne yaptın dün?
-Hiç,yani güzel geçti.Normal işte.
-Uyuyabildin mi?
-Evet.Neden ki?
-Ben uyuyamadım.
Uyuyamamış!Buçocuk gerçekten salak.Sanki normalde Akşam 9'da yatıyor.
-Kimde kaldın?
Off!Hayır.Merak etmemen lazım Zeynep!
-Duygu'da.
-Ha,iyi.
-Ne oldu?
-Hiç bir şey.Sigara içtin mi?
Of!Neden soruyorsam?!Güldü...
-İçmedim.
-Komik mi?
-Komik.
-Neden?
-Çünkü güya nefret ettiğin kişiyi merak ediyorsun.
Of!Gerçekten,of!
-Tamam,çok komikmiş.Aferin!
-Ama madem bu kadar merakediyorsun söyleyeyim.İçmedim.
-Emin misin?
-Kesinlikle.
İyi bari.İçmemiş.Sanane Zeynep sanane!
-Biraz ara mı versek?
-Neye?
-Şu aramızdaki kötü havaya.
-Pes mi ediyorsun?
-Hayır.Ama bu gece de uyuyamazsam 48 saat olacak.48 saat düşmanın için bile çok fazla.Sen iyi birisin.
-Peki.Neden uyuyamıyorsun ki?
Bir süre duraksadıktan sonra konuştu.
-Odaya alışmışım,o yüzden yani.
-Tamam o zaman Suryaların odasına giderim sen kal rahat rahat işte.Ara da vermemiş oluruz.
Gülümsedim.O da sahte bir gülümsemeyle karşılık verdi.
-Sorun değil kalabilirsin.
-Yok yok.Sen de anahtar var zate.Ben giderim akşam.
-Of!Tamam.Odanın içindeki şeylere de alışmışım.
-Yastık falansa al onları da.
-Hayır.Canlı varlıklara da alışmışım.Zorlama Zeynep!
Of!Söyle bitsin.Neyin inadı bu?
-Bizim odada bitki hayvan varmıydı ya?Aa,doğru.Pencerenin önünde ki çiçekler.Unutmuşum.E,onları da al.
-Komik değilsin.
-Biliyorum neyse bitkiyi bırakırım ben Duygu'na!
Yine saçmalamaya başladın Zeynep.Sevgili tribi atma bari.
-Of Zeynep!Sana alışmışım.Oldu mu?
-Oldu.Tamam,2-3 gün ara verelim.Sen kendini alıştır biraz diğer odalara da!
''Odalar'' ı vurgladıktan sonra yemekhaneye gittim.Peşimden ayak seslerinin sesi kesilmeyince arkamı döndüm.Oğuzcan!
-Ne oldu?
-Bir şey olmadı.Yemekhaneye gidiyoruz işte.
-İyi,tamam.
Duyguların masasına oturtukdan sonra yemeğimizi yemeye başladık.Aslında bu kızı o kadar da çok sevmiyorum.İlginç bir rahatsızlık veriyor bana.Oğuzcan ona çok değer veriyor.Hiç kimseye vermediği kadar değer veriyor.Duygu ve Oğuzcan çocukluk arkadaşıymış.Duygu küçükken Oğuzcan'a aşıkmış.Iyy!Nasıl bir zihniyet bu?!Bu çocuktan kim hoşlanır ki?
Son 4 derste akıp gitti.Odaya girip Oğuzcan gelmeden üzerimi değiştirdim.Oğuzcan geldiğin de şaşkınlığımı gizleyemedim çünkü bu saatlerde elinde poşetlerle gelmezdi.
-Onlar ne?
-Abur cubur.
-Sen beni şişmanlatıp psikolojimi mi bozmak istiyorsun?
-Aa,çok ayıp.Ara verdik.Bir şey yapmam.İstersen yeme!
-Azıcık cipsten bir şey olmaz herhalde ya?!Film mi izleyeceğiz?
-Evet.
-Adı ne?
-Dabbe.
-Oğuzcan saçmalama.Sen sinema olayını hatırlamıyorsun herhalde.
-Hatırlıyorum.
-Of!O zaman neden izliyoruz?
-Bence bu sefer hiç korkmayacaksın.
-İzlemeyeceğim için korkmayacağım tabiki.
-İzleyeceksin.Zaten gideceğim 2 gün sonra.
-Of!Tamam.Ama korkarsam kapatacağız.Söz mü?
-Zeynep korku filmi bu!Korkman gerekiyor.
-Tamam ,aşırı çok korkarsam o zaman?
-Tamam,söz.
Filmi açtıktan sonra yorganın altına girdik.Filmi izlerken bir kaç sahnede çığlık attım.Ve bir kaç kez yanlışlıkla sarıldım.Ama ikimiz de çaktırmadık. Film bittikten sonra uyuma moduna geçtik.
-Rüyanda beni görmeyi unutma.
Nasıl göreceksem onu bu filmden sonra..
-Unutur muyum hiç?
Korkuyorum aslında.Oğuzcan ışıkları kapatınca yorganı kafama kadar çektim.Sürekli dualar ederek kendimi rahatlatmaya çalıştım.Sonunda uykuya daldım.
...
Sabah uyandığımda Oğuzcan başımda bekliyordu.
-Günaydın.
-Günaydın.
-Neden başımda bekliyorsun?
-Sıkıldım.
-Sıkılınca uyuyan insanları mı izlersin?
-Zorlama Zeynep!
Ayağa kalkıp banyoya gittim.Pijamalarımı çıkartıp üzerimi giyindim.Çıktığımda Oğuzcan elinde telefonuyla kapıda dikiliyordu.
-Çok yavaş hazırlanıyorsun.
-Nereye gidiyorsun?
-Kahvaltıya.
-Tamam,görüşürüz.
-Sen de geliyorsun.
-Peki.Bekle iki dakika o zaman.
Şaşkınlığımı gizleyerek kapıdan çıktım.Sınav stresi her geçen gün artıyor.Daha çok bastırıyor. Aslında çok çalıştım,neden böyle olduğunu bilmiyorum.Ben bunları düşünürken çok sevimli deniz kenarında bir restoranta geldik.Etrafta çiçekler vardı.Temiz havayı içime çekerken Oğuzcan'ın sesiyle ona yöneldim.
-Sevdin mi burayı?
-Evet.Çok sevimli bir yer.
Masa dolduğunda iştahım açıldı.Ve tüm oburluğuyla Zeynep karşınızda!
...
Açık hava çarptı herhalde.Uykum geldi benim.
-Oğuzcan uykumgeldi benim.Gidebilir miyiz?
-Hemen mi?
-Evet,çok uykum var benim.
-Uykun mu var?Daha yeni kalktık.
-Var işte.Hadi!
-Of!Peki.
Restorantan kalktıktan sonra bugünün cumartesi olduğu yeni geldi aklıma.Bugün ders çalışmamız lazım.Acaba yarın gidecek mi Duygu'nun odasına?!Gerçekten merak ediyorum.Aslında yarın da ders çalışırken yanımda olsa fena olmaz.Sonra sabah sabah uykum tekrar bastırınca uykuya daldım.
...
Uyanır uyanmaz saate baktım.1 saat uyuyabilmişim.Ozi telefonuyla birlikteydi yine!Ben onları hiç rahatsız etmeyeyim en iyisi.
Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım.Uykumun tekrar açılması gerekiyor.Sonra üzerimi değiştiripkantine kahve almaya gittim.Oğuzcan'a da kahve aldıktan odaya çıktım.Elimde iki tane kahve olmasından dolayı kapıyı açamadım.Kapıyı tekmeleyince uzun süre bekletip açtı.
Daha sonra ders çalışmaya başladık.İlk dakikalarda Oğuzcan sürekli oflayıp pufladı ama sonra alıştı.Yine Oğuzcana bir çok konu anlattıktan sonra beynim patlayacak gibi oldu.Ben de kantine gidip abur cubur aldım.Oğuzcan yine oflamaya puflamaya başlayınca dayanamadım.
-Of!Oğuzcan şurada kaç gün kalmış sınava hala ofluyorsun ya!
-Biliyorumama sen çok fazla abartıyorsun!
-Abartmıyorum.Sen fazla rahatsın.Kendine gel biraz.Senin için söylüyorum.
-Sen de rahat olsan iyi olur bence.
-Ben sen değilim.
-Olma da zaten.
Hala rahat olmaktan bahsediyor ya!Bu rahatlığı devamederse hiç bir yeri kazanamayacak.Sadece yardım etmek istiyorum ama anlamak istemiyor.Peki,kendi bilir!!!
-Of,peki!Çalışalım ama bana trip atma.Zaten yarın gideceğim.
-Çalışmak istemiyorsan çalışma Oğuzcan!Kendi geleceğin.
-Zeynep ne yaparsan yap kazanamayacağım zaten.Özel üniversiteye gideceğim.
-Peki,o zaman beni engelleme.
-Zaten engellemeye çalışmıyorum.
O garip bakışımdan sonra tekrar konuştu.
-Tamam tamam.Hadi gel,çalışalım.
Tekrar çalışmaya başladık.Başım şişti ama olsun.Ben emeklerimin karşılığını alacağıma inanıyorum.Ders çalışırken Oğuzcan bir anda ayaklandı.
-Ben sigara içmeye gidiyorum.
-Oğuzcan!
-Zeynep çok bunaldım.
-Bir tanecik o zaman.
-Of!Tamam.
O giderken arkasından öylece bakakaldım.Belki diğer dünyada işe yarar ona yardım etmem.Yatağa uzanıp telefonuma baktım.Whatsapp'tan bir sürü bildirim vardı.Surya'dan,Buse'den,Mete'den...
Ne?Mete'den mi?!Hemen mesajı açtım.7 dakika önce atmış.Mesajda şunlar yazıyordu:
''Konuşmamız lazım,kantine gel.''
Bence son bir şansı herkes hak eder.Hemen hafif bir makyaj yapıpkapıyı açtım.Kapıyı açınca karşımda Oğuzcan'ı gördüm.
-Nereye gidiyorsun?
-Iı,şey.
-Ne?
-Mete ile konuşacağım.
-Akıllanmadın mı sen hala küçük kız?
-Son birşansı herkes hakeder.
-O hiç bir şeyi haketmiyor.İçeri!
-Sana mı soracağım!
-Sonra ben topluyorum seni ordan burdan ama.
-İyi ki korudun bir kere.Keşke korumasaymışsın.
-Zeynep öyle demek istemedim.
-Aferin sana!
Onu itip çıkmaya çalıştım ama beni bir anda içeri itti beni.
-Ya ne yapıyorsun?
-Oraya gideceksin ve seninle eğlenecekler.Anlamıyor musun?
-Of!Olmuyor işte.Kurtulamıyorum.Sen görmüyor musun bunu?
-Bu kadar aşıksın diye onun oyuncağı olmana izin vermeyeceğim.
-Ya sen kimsin de izin vermiyorsun?!
-Sence kimim?
-İstenmeyen bir oda arkadaşı...
-Hayır,değilim.Emin ol değilim...
Umarım beğenirsiniz.Oy ve yorum atmayı unutmayın...