"Gyu"
"Ruby!!!!"
နင်ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလည်း။ "
" ဘာလာလုပ်ရမှာလည်း gyuရဲ့...
နင့်ကိုလာတွေ့တာပေါ့....ငါကသတိရလို့လာတာကို...ဘာလည်း gyuနင်က ငါ့ကိုသတိမရတာလား။ "
"မနေ့ညကတွေ့ပြီးသွားပြီလေ။ "
"အဲ့လောက်အချိန်လေးနဲ့ ငါကအလွမ်းပြေမယ်ထင်နေလို့လား။ "
-rubyကပါးစပ်ကလည်းပြော၊ လက်နှစ်ဖက် gyuပုခုံးပေါ်ထောက်ကာ မှီထားသည်။ ထိုအချိန်တော့ taehyunဒေါသတစ်ချက်ထွက်သွားသည်။ yeonjunတို့ကလည်း မျက်နှာပျက်သွားကြသည်။ -
"အော်...တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ။
အမနာမည်က Yoon Rubyတဲ့....beomgyuရဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းပေါ့.....အွန်း.....သူငယ်ချင်းများလား။ သူရဲ့အချစ်ဦးလို့ပြောရမလား။ gyuငယ်ငယ်ကလေ အမကိုအရမ်းသဘောကျခဲ့ပြီး အမတို့အကြာကြီးတွဲခဲ့ကြတာ...အထက်တန်းပြီးတဲ့အထိလား။ လက်ထပ်ကြမယ်လို့တောင်ထင်ခဲ့ကြတာတဲ့လေ။ ဟားဟား.."
"စကားအပိုတွေလျှောက်ပြောမနေဘဲ လိုရင်းကိုသာ ပြောလိုက်...."
"မရှိပါဘူး....သူငယ်ချင်းတွေမတွေ့တာကြာလို့ လာနှုတ်ဆက်တာ....။ "
"Ruby....
နင် ထွက်သွားလိုက်ပါလား။
ဒီနေရာမှာ နင်ကိုကြိုဆိုမဲ့လူမရှိဘူး။ "(yeonjun)
"Wae? Wae?
ဘာလို့ငါကိုအဲ့လောက်ထိရန်မူနေရတာလည်း ယောန်ဂျွန်းရဲ့....ငါကိုပြန်တွေ့ရတာဝမ်းမသာဘူးလား။ "
"အေး ဝမ်းမသာဘူး။
Gyuလည်းဝမ်းသာမယ်မထင်ဘူး...hyunjinတွေ့ရင်တော့ နင့်ကို သတ်မိတော့မယ်ထင်တယ်။ "
"နင်တို့က ငါ့ကိုအဲ့လောက်မုန်းနေကြတာလား။
ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ခင်ခဲ့ ချစ်ခဲ့ကြတာကို...."
"အေးလေ....
ငယ်ငယ်လေးကတည်းက နင်က ရွံစရာလေးကိုး....။
အမြဲတမ်း gyuကိုဆို အနိုင်ကျင့်ခဲ့ပြီး ခိုင်းစ.....တော်ပြီ...တော်ပြီ။ yoon ruby နင်ထွက်သွားတော့။ "
"ရန်သူတွေကျလို့ gyuကတောင် ခွင့်လွှတ်ပေးထားတာကို....ဘာလည်း ယောန်ဂျွန်း....နင်က အလယ်တန်းကတည်းက gayနေတယ်ဆိုတာ သူငယ်ချင်းတွေသိသွားလို့လား။ "
"YOON RUBY!!!!!!!"
"Yeonjun စိတ်ထိန်း....."
-soobinက လက်ကိုဆွဲလိုက်ကာ တားသည်။
yeonjunဒေါသထွက်နေတာကို သူမြင်တာ ဒါဒုတိယအကြိမ်ဖြစ်သည်။ -
"မဆိုးပါဘူး...
အဲ့အချက်က နင့်ဒေါသကို ပြန်ဆွပေးနိုင်သေးတာဘဲ။ "
"ဒီမှာ...အစ်မ
ကျွန်တော်တို့အတန်းတက်ရတော့မှာမလို့ ခွင့်ပြုပေးပါဦး။ beomgyu shi၊ yeonjun shiသွားကြတာပေါ့။ "
လေးယောက်စလုံး
-felixကစကားကိုဖြတ်ပြောပြီးမှ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပထုတ်လာခဲ့သည်။ အငယ်လေးတွေကလည်းအလိုက်သိစွာ အိတ်တွေယူပြီး ထထွက်သွားသည်။ အမDa binကလည်း ပုခုံးကိုတိုက်ပြီးထွက်သွားလိုက်သည်။ ထိုနေရာတွင်တော့ Yoon Rubyတစ်ယောက်တည်း မတ်တပ်ရပ်ကာ အံကြိတ်ရင်းကျန်ခဲ့သည်။ -
.
.
.
-သူတို့အကုန်လုံး အတန်းချိန်မရှိသော taehyun၏အတန်းထဲသို့ဝင်ကာ taehyunဘေးနားဝင်ထိုင်နေလိုက်ကြသည်။ -
"ငါ့သူငယ်ချင်းတို့အဆင်ပြေနေကာမှ ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့ ဆေးဆိုးပါး(ပန်း)ရိုက်မျက်နှာကြီးနဲ့ မိန်းမထွက်လာရတယ်လို့..."
"အဲ့အမျိုးသမီးကဘယ်သူလည်း။ "
"အာ....ငယ်ငယ်တုန်းကသူငယ်ချင်းပါ။
သူကြောင့်နဲ့ ကျွန်တော်တို့သုံးယောက်လုံးပြဿနာတက်ဖူးတယ်။ သူနဲ့တစ်ယောက်မှမတည့်ကြဘူး။ "
"သူက ငယ်ငယ်က ကျွန်တော်ကြိတ်သဘောကျခဲ့ရတဲ့ ကောင်မလေးပါ။ အချစ်ဦးဆိုလည်းဟုတ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အမုန်းရဆုံးလူတစ်ယောက်ဖြစ်နေတော့လည်း ဘာလုပ်ရတော့မှာလည်း။ အရမ်း မထိတထိပြောတတ်တာ။ ခုနက yeonjunကိုပြောသွားတာဘဲကြည့်လေ...။"
"တော်သေးတာပေါ့...
felix hyungဝင်ထိန်းလိုက်ပေလို့..."
"ခင်ဗျားကလည်း စိတ်လိုက်မာန်ပါ လျှောက်မလုပ်နဲ့။ ဒေါသကိုထိန်းမှပေါ့ဗျ...။ "
"ဆူဘင်း သူ့ကိုလွှတ်ထားသင့်တယ်ထင်တယ်...။
ယောန်ဂျွန်းက အရင်ကတည်းကအဲ့ကိစ္စကို ထိခိုက်မခံဘူး။ "
"ထိခိုက်မခံဘူးဆိုတာထက် အဲ့ဒါငါ့ဘဝနဲ့ငါဘဲလေ....အဲ့မိန်းမနဲ့ဘာဆိုင်လို့လည်း။ တစ်ကျောင်းလုံးသိအောင်လည်း သူဘဲလုပ်ခဲ့တာ။ အဲ့တုန်းက ငါဘယ်လောက်ရှက်ခဲ့ရလည်း။ "
"အခုတော့များ လမ်းလယ်ခေါင်တောင် သူများကိုစော်ကားသွားပြီးတော့..."
-ယောန်ဂျွန်းမကြားအောင် တိုးညှင်းစွာ ရေရွတ်လိုက်သည်။ -
"အော်.... ဒါနဲ့ အမမနက်က Resultသွားကြည့်တာ ။
Preပြထားတဲ့ Top(5)အထဲမှာ Royal loveလေးပါတယ်။ ဒီလိုအချိန်မှာ ဒါရိုက်တာက ပျောက်နေတာတော့ စိတ်မကောင်းစရာဘဲ။ "
"Ahn Juhoကိုဆက်ကြပါဦး...။
မချစ်သော်လည်းအောင့်ကာနမ်းပေါ့..."
"သူ့အိမ်ငါသိတယ်...နေ့ခင်းငါသွားလိုက်မယ်။ "
"မရဘူး.... မသွားရဘူး။
ဆူဘင်း....ငါစိတ်မချဘူး။ "
"အတူသွားကြမှာပါ....စိတ်မချရင်လိုက်ခဲ့ပေါ့"
"ဟုတ်သားဘဲ...အဲ့ဒါကောင်းတယ်။ "
"ဟုတ်တယ်... ဟုတ်တယ်။
အတူတူသွားကြမယ်။ "
"အွန်း...လိပ်စာသိတာသေချာတယ်နော်။ "
"ဒါပေါ့.... "
- ထို့ကြောင့်စိတ်မချသော်လည်း yeonjunခေါင်းညိမ့်လိုက်ရသည်။ -
"Taehyun na!!
အများကြီးလန့်သွားတယ်မလား။ စိတ်မပူပါနဲ့တော့"
"ကျွန်တော်ကရပါတယ် gyu hyungရဲ့။
အဆင်ပြေတယ်....hyungသာဘေးနားရှိနေသေးရင် ကျွန်တော်အတွက်အားလုံးကဘာမှပြောစရာမဟုတ်ဘူး။ "
"ဝေါ့...အော့...အော့....
"အတွဲတွေများ မသိတုန်းဘဲကောင်းတယ်။ သိရင် နည်းနည်းလေးပိုပြလိုက်ရမှ...စိတ်ပျက်စရာတွေ...ဟွန့် "
"မင်းတို့ကလည်းကွာ...
ရက်ရက်စက်စက် အဲ့လိုမပြောပါနဲ့။ "
"ပြောမှာဘဲ...ပြောမှာဘဲ ။
မပြောစေချင်ရင် ငါတို့ရှေ့ ပူးထိုင်မနေနဲ့။ "
"Gyu hyungပြောပါဦးဗျာ။
ကျွန်တော့်ကို ဖိပြောနေကြတယ်။ "
"Hyunလေးဘာမှမဖြစ်ဘူး... hyunလေးဘေးမှာ ဒီက အကိုတစ်ယောက်လုံးရှိတယ်။ အဆုံးထိကာကွယ်ပေးသွားမှာ။ "
"အမယ်လေး...Choi Beomgyuရယ်။
သွာကြပါတော့....မကြားချင်ဘူး မကြားချင်ဘူး ။ "
-သူတို့အကုန်လုံး ထပြောင်ပြသော yeonjunကိုကြည့်၍ အူတက်ကြရပြန်သည်။ တစ်နေ့တာကနည်းနည်းလေးတော့ စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းခဲ့ပေမဲ့ ပျော်ပါတယ်။-
.
.
.
-beomgyu အိမ်ပြန်လမ်းတွင် ကားပေါ်မှာ taehyunနှင့်စကားပြောပြီး ဖြေးဖြေးလေးလှိမ့်လာသည်။ အိမ်နားရောက်ခါနီးကျမှ hyunက ဖုန်းချသွားသည်။ သူလည်း ဖုန်းလေးပြန်ချကာ အိမ်ရှေ့၌ ကားထိုးရပ်လိုက်သည်။ -
"သား ပြန်လာပြီလား "
"အွန်း..."
"ဟဲ့ ဂယူ.... နင်က အန်တီ့ကို ဘယ်လိုတွေပြောနေတာလည်း။ အမေကိုများ အွန်းတဲ့....ဟုတ်လို့ပြန်ဖြေရင် နင်အိမ်ထောင်ကျမှာမလို့လား။ "
-စူးစူးဝါးဝါးအသံကြောင့် beomgyuဧည့်ခန်းထဲလှည့်ကြည့်မိသည်။ နေ့ခင်းက နဂါးမYoon Ruby....-
"နင်အပူမပါဘူး။
ကိုယ်ကိစ္စကိုယ်လုပ်စမ်းပါ...နင့်မှာအိမ်မရှိဘူးလား။
ဘာလာလုပ်ပြန်တာလည်း။ "
"အန်တီ....ပြောပါဦး ။ "
"Ommaထမင်းစားဖို့ခေါ်ထားတာ။
မိသားစုထမင်းလက်ဆုံစားချင်လို့..."
"သူကမိသားစုမှမဟုတ်တာ။ "
"အခုမဟုတ်လည်း နောက်ဖြစ်လာမှာပေါ့"
-ကျစ်....ဇာတ်လမ်းကစလာပြန်ပြီ။
အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေ....-
"ကျွန်တော်သွားနားတော့မယ်။
ထမင်းကို နှစ်ယောက်သားဘဲစားလိုက်ကြပါ။ "
-ommaကို ဦးညွှတ်ပြီး rubyကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ လှေကားကိုတက်သွားလိုက်သည်။ -
"Choi Beomgyu....
Ommaကိုဒေါသမထွက်စေချင်ရင် ခြေလက်ဆေး အဝတ်စားလဲပြီး အောက်မှာထမင်းလာစားနော်။ သမီးလေးRubyနဲ့ ommaစောင့်နေမယ်။ "
-ဟ....!!!!
မလွန်ဆန်နိုင်ပြန်တဲ့ ချိုသာသလိုထင်ရတဲ့ အမိန့်သံမျိုး။ -
"ဟုတ်...ကျွန်တော်ခဏနေပြန်ဆင်းလာခဲ့မယ်။ "
"သားလေးက လိမ္မာလိုက်တာ။
ဆင်းခဲ့နော်...ommaတို့ထမင်းစားစောင့်နေမယ်။ "
-beomgyuအပေါ်တက်သွားတော့ rubyက beomgyu ommaရဲ့ လက်ကိုတွဲကာ ထမင်းစားခန်းထဲဝင်သွားသည်။ beomgyu ommaကလည်း rubyလက်ကိုပြန်ကိုင်ပြီး သမီးအရင်းကဲ့သို့ပုံစံမျိုးဆက်ဆံနေသည်။ -
-beomgyuရေချိုးပြီးပြန်ဆင်းလာတော့ rubyနဲ့ ommaက ထမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်စောင့်နေသည်။ သူလည်း ommaနားဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ထမင်းစားရန်ပြင်သည်။ -
"ကြည့်ပါဦး အခုလို မိသားစုလိုမျိုး စုံစုံလင်လင်စားရတာဘယ်လောက်တောင်ကောင်းလိုက်မလည်း။ rubyလည်း နောက်အားရင်လာစားနော်။ "
"ဟုတ် အန်တီ"
"ဘာအန်တီလည်း....သားငယ်လေးခေါ်သလိုမျိုး ommaလို့ဘဲခေါ်ပေါ့။ "
"အဲ့လိုရတယ်လား။
ဒါဆို Ommaလို့ဘဲခေါ်မယ်နော်။ "
"ဟုတ်ပါပြီ သမီးလေးruby"
"စားလို့ပြီးပြီ။
အရင်ထသွားနှင့်ပါ့မယ်။ "
"ဘာမှလည်းသိပ်မစားပါလား gyuရယ်။
Rubyခွံ့ကျွေးရမလား။ "
"လူကိုပိုပြီး စာချင်စိတ်မရှိအောင် မလုပ်ဘဲနဲ့ ဒီတိုင်း ထမင်းကိုတိတ်တိတ်လေးစားပြီး ပြန်တော့...။ ငါသွားပြီ"
- ထမင်းစားပွဲဝိုင်းကနေထလာခဲ့လိုက်သည်။ -
"Gyuကသမီးကို တော်တော်စိတ်နာသွားတယ်ထင်တယ် အန်တီ...အာ Ommaရယ်...။ "
"စိတ်မပူပါနဲ့ သမီးရယ်။
သမီးနဲ့သားငယ်လေးနဲ့အဆင်ပြေအောင်လို့ ommaတစ်ယောက်လုံးရှိပါသေးတယ်။ သမီးလိုအပ်တာရှိရင်သာပြောနော်။ "
"ဟုတ် omma"
.
.
.
-Beomgyu အခန်းထဲရောက်တော့ အိပ်ရာပေါ်တွင်လှဲလိုက်ကာ ဖုန်းကိုဖွင့်ကြည့်မိသည်။ Wallpaperက taehyunအပြုံးလေးကို ကြည့်မိသည်။ ပြီးမှတွေ့မိတာ ဒိုင်နိုကမ္ဘာငယ်လေးရဲ့ Missed callတွေ။ -
"Hello....
ဗျာ့....hyunလေးဖုန်းကိုမကိုင်စရာလားဗျာ။
အောက်မှယထမသ်းစားနေလို့ မသိလိုက်တာ။ "
"သေချာပါတယ်နော်...
တစ်ခြားမိန်းမနဲ့ရှိနေတာမလား။ သိနေတယ်နော် Choi Beomgyu ....ခင်ဗျားကြီး မဟုတ်တာလုပ်လို့ကတော့ စိစိညှပ်ညှပ်ကျေအောင် ထောင်းဖြစ်ပြီးအမှုန့်လုပ်ပစ်မယ်။ "
"အဟား....hyunလေးကချစ်စရာလေးဗျာ။
ကမ္ဘာငယ်ကလွဲရင် ကိုယ့်မှာ ဘယ်သူရှိသေးလို့လည်း။ "
"နေ့ခင်းက ဟိုမိန်းမ..."
"Hyunလေး...စိတ်မပူပါနဲ့....ခွဲမသွားသိလျက်နဲ့..."
"သိတော့သိပေမဲ့.... ကျွန်တော်က...
"Hyunလေး...တစ်ခုပြောပြရဦးမလား။ "
"ဘာကြီးလည်း gyu hyung"
"ဟောဒီက Gyu hyungကလေ Hyunလေးမရှိတဲ့ကမ္ဘာကြီးမှာမှ တစ်ယောက်တည်းရှင်သန်ရမယ်ဆိုရင် ရူးတောင်သွားမလားဘဲ။ "
"Hyunလေးမရှိတော့ ဘယ်သွားနေလို့လည်း...
အခုကတည်းက ခွဲဖို့စဥ်းစားနေတာမဟုတ်ပါဘူးနော်။ "
"ဟားဟားဟားဟား.....
Hyunလေးရယ်အခုမှ ကိုယ်တို့သက်တမ်းက နှစ်ပတ်ကျော်ကျော်ဘဲရှိသေးတာကို ကိုယ်ကအဲ့လိုတွေးပါ့မလားဗျာ။ "
"နှစ်ပတ်ကျော်ကျော်မို့ မတွေးသေးတာပေါ့...နောက်ဆိုတွေးမဲ့သဘောမှာရှိနေတာပေါ့...ဟုတ်လား။ မဟုတ်တာတော့ မဟုတ်သေးဘူးနော် အကိုဂယူ..."
"ကဲ....ကိုယ့်ဒိုင်နိုပေါက်လေးက ရစ်တတ်လာပြီဘဲ။ "
"ဘာလည်း....အခုကတည်းက ငြိုငြင်နေပြီလား။ "
"စိတ်ကြိုက်ရစ်ပါလို့ပြောနေတာ..."
"ဒါဆို နောက်များများဆက်ရစ်နိုင်အောင် အိပ်ပါတော့မယ်။ "
"အိပ်ပါတော့ဗျာ...ချစ်တယ် ကိုယ့်သည်းငယ်လေး"
"ပိုချစ်တယ် အကိုဂယူ...။ "
- သည်းငယ်လေးနဲ့ တီတီတာတာတွေပြောကာ ဖုန်းချပြီး စောင်ခြုံကာ အိပ်ရာဝင်ခဲ့သည်။ -
.
.
.
"မောနင်း ဘောမ်...."
"ထူးထူးဆန်းဆန်း မင်းက မနက်ခင်းအချိန်ပိုအတန်းလာတက်နေရတယ်လို့...felixဆိုရင်တောင်ဘာမှပြောမှာမဟုတ်ဘူး။ "
"ပြောမနေပါနဲ့ beomgyu ရယ်။
Yeonjun က ကျွန်တော်မရောက်ခင်မနက် 6:50ကျော်ကျော်လောက်ကတည်းကရောက်နေတာ။ ကျွန်တော်တောင် 7:00မှရောက်တာကို..."
"အဲ့ဒါပြောတာလေ....အတန်းက 7:30စတာဆိုတော့ ထူးဆန်းတယ် ။ မင်းဘာဖြစ်လာတာလည်း"
"ဒီနေ့ Ahn Juhoအိမ်ကို သွားရမှာလေ။ "
" ရှိပါ့မလား။ "
"ဒီကောင် အိမ်မှာပုန်းနေတာကလွဲရင် မဖြစ်လောက်ပါဘူး။ ဘာလို့ဆို ငါတို့နဲ့ ပရောဂျက်မပြီးမချင်း သူဒီကနေထွက်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ နူနားကတစ်ခါတည်းချုပ်ထားတာ။ သွားကြည့်ရင်သိလိမ့်မယ်။ "
-သူတို့လည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ဆရာဝင်အလာကိုဘဲစောင့်နေလိုက်သည်။ -
.
.
.
"အာညော် ငါ့စွာစိလေး။ "
"အွန်း....လာပြီလား။ "
"တစ်ခြားလူတွေရော"
"Kaiက hyunjin hyungနဲ့ အပြင်ထွက်သွားတယ်။
ဟိုအတွဲကတော့ hyung သိတဲ့အတိုင်း ကြက်တူရွေးတွေ တစ်တီတူးတွေ လုပ်နေမှာပေါ့။ "
(အမယ်...hyungဆိုပါလား။)
"အော်..."
"အချိန်မရှိဘူး...မြန်မြန်သွားမယ်။ "
-စွာစိက လက်ထဲကမုန့်ကို ပါးစပ်ထဲအတင်းထိုးထည့်ကာ သူပုံစံအတိုင်း ရှေ့ကဦးဆောင်သွားလေသည်။ သူတို့စထွက်တော့ဘဲ ညနေလေးနာရီ...။ ပုံမှန်အတန်းချိန်ထိ အကုန်တက်ကာ သွားခဲ့ကြမလို့ ထိုအချိန်ဖြစ်သွားသည်။ -
-မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် busစီးလာပြီးတော့ ရပ်ကွက်တစ်ခုသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ သူတို့နေသည့်နေရာနှင့်ဆိုရင်တော့ တော်တော်ဝေးသည်။ -
-ရပ်ကွက်ထဲကတွေ့သမျှလူတိုင်းကိုလမ်းမေးကာ မိနစ်သုံးဆယ်လုံးလုံးလမ်းလျှောက်သွားရသည်။ ခဏကြာတော့ ဂျောင်နည်းနည်းကျတဲ့ အိမ်ခန်းလေးတစ်ခုကိုရောက်လာခဲ့သည်။ -
"ဒီနေရာဟုတ်ရဲ့လား။ "
"အွန်း....ဟုတ်တယ်။
75/B ဂယောင်းဒုံရပ်ကွက်။ "
တင်းတောင်....ဒင်းတောင်....
"Ahn Ju...."
"မအော်နဲ့...ထွက်လာမှာမဟုတ်ဘူး။ "
-soobinကဖုန်းထုတ်ပြီး ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ -
"ဟယ်လို binလေးက ကိုယ့်ဆီကိုဖုန်းဆက်တာလား။"
"ကျွန်တော်အပိုတွေမပြောချင်ဘူး ။
အိမ်ရှေ့တံခါးခဏလာဖွင့်ပေးပါ။ ကျွန်တော်တို့ရောက်နေတယ်။ "
"အခုလာပြီ.... "
-ဖုန်းဆက်ပြီး နှစ်ဆယ်စက္ကန့်လောက်ကြာတော့ အိမ်တံခါးပွင့်လာသည်။ -
"Binလေး..."
"Yeonjunပြောလိုက်ပါ..."
-ထို့ကြောင့် soobinရှေ့တွင် yeonjunကာရပ်ကာ စကားစလိုက်သည်။ -
"ကျက်သရေမရှိတာပြန်တွေ့ရလို့ ဝမ်းမသာပါဘူး။
ဒါပေမဲ့ အဖွဲ့ရဲ့ ပရောဂျက်ပြီးမြောက်အောင်လုပ်ဖို့ ဒါရိုက်တာကိုလိုပါတယ်။ Top(5)ထဲလည်းပါနေပြီမလို့ နောက်နေ့ winnerရွေးရင် ဒါရိုက်တာရော၊ Script writer ရော Actor Actress တွေရောစုံနေမှရမှာ ။ ရှိတာမှ လူလေးဆယ်ယောက်ကို ခင်ဗျားကမလာတော့ ဘာသွားလုပ်ရမှာလည်း။ နောက်နေ့ကစပြီး ပရောဂျက်ပြီးတဲ့အထိ ခင်ဗျားကျောင်းတတ်ရက်မှန်ပေးပါ။ အဲ့ဒီနောက်မှခင်ဗျားဘာသာ ဆေးဘဲသုံးသုံး ကျောင်းဘဲထွက်ထွက် သေဘဲသေသေ ဂရုမစိုက်ဘူး။ ခင်ဗျားထက် ကျုပ်တို့ နောက်နှစ်အတန်းအတွက်အမှတ်တွေက အရေးကြီးတယ်။ "
"ကောင်းပါပြီ... ငါလာခဲ့မယ်။
Da bin Noonaကိုရော ပြောလိုက်ပါ။ "
"ဒါဆိုခွင့်ပြုပါဦး... "
"အိမ်ရောက်မှတော့ ဝင်သွားပါဦးလား binလေး"
"နေပါစေ...ရပါတယ်။
သွားလိုက်ပါဦးမယ်...."
-soobinငြင်းနေသည်မလို့ အရှေ့ကိုကြိုရောက်နေသော yeonjunကလှည့်ကြည့်နေသည်။ -
-soobinသွားမယ်လုပ်သော်လည်း Ahn Juhoက သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုလာထိသည်။ ကိုင်တော့မလိုလုပ်သည်ဆိုလျှင်ပိုမှန်မည်။ သူလည်းကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ လက်ကိုရုတ်လိုက်ကာ ခြေနှစ်လှမ်းသုံးလှမ်းလောက်ဆုတ်သွားခဲ့သည်။ -
"အာ....တောင်းပန်ပါတယ်...
သွားမယ်ဆိုသွားတော့လေ။ "
-binလေးက သူ့ကိုတော်တော်ကြောက်သွားတာဘဲ။ -
-ဘာမှပြန်မပြောမိဘဲ yeonjunရှိရာသို့သာပြေးလာခဲ့သည်။ -
"ဘာဖြစ်သွားသေးလည်း စွာစိ"
"ဟင့်အင်း... သွားရအောင်။
မိုးရွာတော့မယ်ထင်တယ်။ "
"အွန်း"
-သူတို့လွယ်အိတ်ကို ဟန်ပါပါပြန်လွယ်လိုက်ရင်း ရပ်ကွက်ထဲကနေပြန်ထွက်လာကြသည်။ busကားဂိတ်ကိုရောက်တော့ မိုးကစရွာလာသည်။
အချိန်အခါမဟုတ်တဲ့မိုးဘဲ...သတိပေးထားခြင်းလည်းမရှိ မိုးလေဝသခန့်မှန်းချက်လည်းမရှိ။ -
"ကားလာနေပြီ..."
-yeonjunပြောတော့ သူကးလမ်းမကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ busအပြာရောင်လေးက သူတို့ရှိရာ ကားဂိတ်လေးသို့ ဆိုက်ရောက်လာသည်။ ထီးလည်းမပါသေးတာမလို့ လွယ်အိတ်ကိုသာ ဆောင်းပြီးထွက်မယ်ကြံတုန်း ယောန်ဂျွန်းက သူ့အပေါ်ထပ်ဂျင်းအင်္ကျီကို ချွတ်ကာ သူအပေါ်ကိုပါ လာဆောင်းပေးသည်။ လှည့်ကြည့်မိတော့ တက်တော့လေ ဆိုတဲ့ပုံစံမျိုးဖြင့် မေးငေါ့ပြသည်။ -
-သူလည်းခေါင်းပြန်ငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား ဂျင်းအင်္ကျီအထူကြီးကို အုပ်မိုးကာ busပေါ်တက်လိုက်သည်။ ပိုက်ဆံထည့်ပြီးတာနဲ့ busရဲ့နောက်ဆုံးခုံသို့သွားထိုင်လိုက်သည်။ -
"ခုနက သေချာမလုံလို့လား။
ခင်ဗျားစိုကုန်ပြီ...အိမ်ရောက်ရင် ခေါင်းသေချာသုတ်.... ကြားလား။ "
"အွန်း..."
-လူကြီးလေးတစ်ယောက်လိုမှာနေသော စွာစိကိုကြည့်ပြီးပြုံးမိပြန်သည်။ ဒီလအတွင်း စွာစိကြောင့်ပြုံးမိရတာ အကြိမ်ပေါင်းမရေတွက်နိုင်တော့။ -
"Soobin...
ငါ့ကိုသာပြောနေတာ မင်းလည်းစိုနေတယ်မလား။
ဆံပင်တွေစိုနေတာငါကတော်သေးတယ်။ မင်းကနေမကောင်းဖြစ်တော့မှာ။ "
"ပါးစပ်ပုတ်ကြီးနဲ့..."
Yeonjun POV:
-ရန်တောင်ပြန်တွေ့နေသေးတော့ အားရှိသေးပုံဘဲ။
ဆံပင်ရေစိုနေရင်ဖျားမှာစိုးလို့ ခွင့်မတောင်းဘဲ ရေစိုနေသောဆံပင်များကို လက်ဖျားလေးနဲ့ ဖွဖွလေးခါပေးလိုက်သည်။ ခါလိုက်သည့်အရှိန်ကြောင့် ရေစင်ကာ ဖွာထွက်လာသော ဆံပင်လေးတွေက နှဖူးပေါ်တွင်ဝဲပြီးကျနေသည်။ -
Soobin POV:
-ဆံပင်ရေစိုနေလို့ ကိုယ့်ဘာသာကိုသုတ်မလို့ ပြင်နေတုန်း yeonjunက သူ့ခေါင်းကိုလာကိုင်ပြီး ရေခါပေးနေသည်။ မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူနဲ့ eye contact ဖြစ်ကာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ရှေ့ဆံပင်ရေစိုထားသောကြောင့် ထိုနေ့က yeonjunကလည်း တော်တော်လေးကြည့်လို့ကောင်းနေသည်။ -
"အာ...ရပါတယ်။
ကိုယ့်ဘာသာကို သုတ်လိုက်မယ်။ "
-သူတို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ရှက်သွားကြသည်။ မျက်နှာလွဲပြီးထိုင်နေခဲ့သည်။ -
ကျွိ.....။
-ကားဘရိတ်အုပ်လိုက်သော်ကြောင့် လျှောက်လမ်းနဲ့တည့်တည့်ထိုင်နေသော soobinက အရှေ့သို့ယိုင်ပြီး ပြုတ်ကျသည်။ ကြမ်းပြင်ထိတော့မရောက်လိုက်။ အနောက်ဘက်ပြန်ကပ်သွားချိန်မှာတော့ ခုနကထိုင်နေသော ထိုင်ခုံလို မာမာတောင်တောင်ကြီးမဟုတ်တော့...အိအိစက်စက်လေးဖြစ်သည်။ သေချာကြည့်မှ yeonjun ပေါင်ပေါ်တွင်ဖြစ်သည်။ -
-အဖြစ်မှာ ကားဘရိတ်အုပ်လိုက်သော်ကြောင့် soobinပြုတ်ကျစွားချိန်တွင် yeonjunမြင်လိုက်ကာ ခါးကနေလှမ်းဖမ်းပြီးဘေးတိုးကာ ဆွဲခဲ့သောကြောင့် အနောက်သို့ပြန်ယိုင်ချိန်တွင် သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ soobinရောက်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ -
-soobinလည်း yeonjunပေါင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေပြီး yeonjunကလည်း soobinခါးကို မလွှတ်ပေးသေးချေ။ -
"ဟို...ဖယ် ဖယ်တော့လေ။ "
-သူလည်းထိုမှသတိလည်ကာ လက်လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ -
"ခရီးသည်တွေကိုတော့အားနာပါတယ်။
အခုကားက စက်ပျက်သွားတာကြောင့် အရှေ့ကမှတ်တိုင်ကို ဆင်းပြီး အဲ့မှာ နောက်ကားစောင့်စီးပေးကြပါ။ တောင်းပန်ပါတယ်ဗျ။ "
-လူတွေကလည်း တစ်ယောက်တစ်ပေါက် အော်ကာ ကားပေါ်မှဆင်းသွားကြသည်။ Soobinနှင့် yeonjunလည်း ဆင်းခဲ့ကြသည်။ -
"Yeonjun ဒီနားမှာ ထီးဝယ်လို့ရတာမရှိဘူးလား။ "
"ထီးကတော့ဝယ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး....ဒီမှတ်တိုင်က ခေါင်လို့ ဘယ်သူမှမဆင်းကြဘူး။ ဒီနားမှာက.......တည်းခိုခန်းတွေဘဲရှိတာလေ။ "
"အဟွန်း...
နေဝင်မိုးချုပ်တော့မှာဆိုတော့ အပြင်မှာအိပ်ကြရအောင်။ မိုးကအခုတိတ်ပေမဲ့ ပြန်ရွာဦးမယ်ထင်တယ်။ "
"အိမ်ကိုပြောလေ...ငါကအိပ်နေကြ။ "
"ပြောစရာလူမရှိပါဘူး။
ပိုက်ဆံပါတယ်မလား။ "
"အပြည့်ဘဲ...ကတ်ရော အရွက်ရော"
"အွန်း...
စျေးသက်သာတစ်ခုခုစုံစမ်းပြီးမှ တည်းကြတာပေါ့။"
"ကောင်းပြီ။ "
-သူတို့လည်း နီးစပ်ရာ တည်းခိုခန်းတွေကို လိုက်လံမေးကြည့်ခဲ့သော်လည်း အကုန်ပြည့်နေသည်။ မိုးကလည်းစရွာလာခဲ့သည်။
"အကုန်ပြည့်နေတယ်တဲ့....
ဒီနေ့ကျမှလူတွေကအိပ်လိုက်ကြတာ။ "
"ဒီနားက အိမ်တစ်အိမ်ကိုအကူညီတောင်းရမှာပေါ့။ "
-သူတို့လည်းရပ်ကွက်ထဲသို့ အမြန်ဝင်သွားကာ အဆင်ပြေလောက်မယ်ထင်သော အိမ်ကိုလိုက်ရှာကြည့်ရတော့သည်။ ကံကောင်းချင်တော့ အန်တီကြီးတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ -
"အဒေါ်ကြီး...အန်တီရေ..."
"ဘာကိစ္စရှိလို့လည်း။ "
"ကျွန်တော်တို့ အန်တီအိမ်မှာ တစ်ညတည်းလို့ရမလားလို့ပါ။ ကျွန်တော်တို့က.... "
"ရတာပေါ့....
မင်းတို့ကြည့်ရတာ လူရည်သန့်လေးတွေပါ။
မိုးရွာနေတာမလို့ မြန်မြန်ဝင်ကြ။ "
- မွေးကတည်းက ပါလာသော ရုပ်ရည်ဓာတ်ခံလေးကိုပြေးကျေးဇူးတင်မိသွားသည်။ -
"မင်းတို့ ဒီဘက်အခန်းမှာနေလို့ရတယ်။
အိမ်ငှားတွေပြောင်းသွားတာမကြာသေးလို့ နည်းနည်းတော့ရှုပ်နေတယ်။ ခဏဝင်နေနှင့်ကြ။ လဲဝတ်ဖို့အဒေါ်သားအင်္ကျီတွေပေးမယ်။ "
"ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
-အဒေါ်ကြီးကခေါင်းတစ်ငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ဝင်သွားသည်။ -
"ဆူဘင်း... မင်းဖြစ်ရဲ့လား။ "
"ရပါတယ်..."
"မင်းကြည့်ရတာ ဖြူဖက်ဖြူရော်နဲ့...နေမကောင်းဖြစ်ချင်နေလို့လား။ "
"မဟုတ်ပါဘူး...
ဒီတိုင်း ပြေးရတာမောသွားလို့ပါ။ "
"အော်...သက်လုံးမကောင်းလိုက်တာ။
နှလုံးရောဂါသည်ကျလို့..."
-ဆူဘင်းဘာမှ ဆက်မပြောတော့ဘဲ တိတ်သွားပြန်သည်။ -
-ခဏကြာတော့ အဒေါ်ကြီး ပြန်ရောက်လာပြီး ခေါင်းသုတ်ဖို့အဝတ်တွေနဲ့ လဲဖို့အင်္ကျီတွေလာပေးသွားလေသည်။ -
-soobinက shirtအဖြူလေးနဲ့ အားကစားဘောင်းဘီအနီလေးကို လဲဝတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော်ကတော့ hoddieအနက်ရောင်နဲ့ ဘောင်းဘီအပွကြီးနှင့်ပင်။ -
-နာရီကြည့်တော့ 7:00ထိုးတော့မည်ဖြစ်သည်။ သူ့အဖေဆီဖုန်းဆက်ပြီးတာနဲ့ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ အထဲရောက်တော့ အိပ်ရာခင်းပြီး စောင်တောင်ခြုံပြီးအိပ်နေသော ဆူဘင်း။ သေချာပါတယ်....မိုးမိပြီး ဖျားတော့မှာ။ -
-သူလည်းဆူဘင်းဘေး ဝင်လှဲနေလိုက်ကာ နှဖူးပေါ်လက်တင်စဥ်းစားနေခဲ့သည်။ နေ့ခင်းက busကားအကြောင်း။ -
-တွေးမိလေ သဘောကျလေ ပြုံးမိလေ ခိုးရီမိလေ သတိထားမိလေ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူလည်းအိပ်ရန်သာဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး မျက်စိပိတ်ကာ စောင်ခြုံလိုက်တော့လေသည်။ -
.
.
.
-ညဘက် နှစ်နာရီထိုးလောက်တွင် မိုးကအသည်းအသန်ပြန်ရွာလာပြန်သည်။ ခေါင်မိုးသို့ရိုက်ခတ်သံများကြောင့် ယောန်ဂျွန်းနိုးလာခဲ့သည်။ ထိုအကြောင်းအရင်းတစ်ခုတည်းကြောင့်တော့မဟုတ်။ ဘေးနားတွင်အိပ်နေသော ဆူဘင်းက ညီးသံထွက်ပေါ်လာကာ အသားထိမိတော့ပူနေသည်။ ထို့ကြောင့်နှဖူးကို လျင်မြန်စွာစမ်းကြည့်မိတော့ အဖျားအရမ်းတက်နေပုံရသည်။ ကိုယ်တွေက မီးခဲထပ်တောင်ပူနေသည်။ ချွေးတွေကလည်း ထွက်နေပြီး ရှိုက်သံတွေပါထွက်လာသည်။ -
"မဖြစ်တော့ဘူး....ဆေးရုံသွားရမှာမဟုတ်ဘူးလား။ "
-သူလည်းအလျင်စလိုဘဲ ဖုန်းကိုထုတ်ကာ hyunjinဆီလှမ်းဆက်တော့လေသည်။ သို့သော် hyunjinကစက်ပိတ်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် ဘောမ်ဂယူကိုသာဆက်ရတော့သည်။ -
"ဂယူလား...ကားမြန်မြန်ယူပြီး ထွက်လာခဲ့...။
ဆူဘင်းအပြင်မှာငါနဲ့အတူအိပ်ရင်း ဖျားနေလို့။ "
"ဟာ....ဘယ်ကသာ....မိုးမိပြီးဖျားတာ။
ငါအနှောင့်အသွား လွတ်အောင်ပြောတာဘဲ...ထားစမ်းပါကွာ။ မင်းသာမြန်မြန်လာခဲ့...ငါလိပ်စာပို့ပေးမယ်။ အဝတ်အပိုတစ်စုံပါယူခဲ့စမ်းပါကွာ။ "
-သူလည်းလိပ်စာပါပို့ပေးလိုက်ပြီး ဆူဘင်းဘေးနားသွားထိုင်နေလိုက်သည်။ ခုနကက ရထားသော သဘက်အဝတ်ကို ရေစွတ်ပေးကာ နှဖူးပေါ်တင်ထားပေးရသည်။ ပေးထားသောအဝတ်ကပါ ချွေးစိုနေပြီးသားမလို့ ဂယူလာမှသာလဲပေးကတော့မည်။ -
*FOREVER*
ကတိအတိုင်းလာခဲ့ပါပြီ😗😗
#jerry