လူဆိုးကောင် (completed)

You are reading

Fan Fiktion

ကျူးလစ်ဝါလေးတစ်ခက်နဲ့ မောင့်အချစ်ကိုရည်ညွှန်းမယ်...။

jikook kookmin romace yaio

🤍အပိုင်းရှစ်🤍

4.7K 408 42

Af AyeMon687

(Unicode)

(လူဆိုးကောင်)

လူတွေက အချစ်ကို အမျိုးမျိုးအဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ကြတယ်။တစ်ချို့က ရယူခြင်း..!တစ်ချို့က ပေးဆပ်ခြင်း..!။ရယူခြင်းတွေ ပေးဆပ်ခြင်းတွေလာပြောနေရအောင် ရင်ထဲကနှလုံးသားနဲ့လောင်းကစားလုပ်နေတာမဟုတ်ဘူး။

တကယ်တော့အဖြေကနှစ်မျိုးပဲရှိတယ်။
ချစ်တဲ့လူကို အဆုံးရှုံးခံမလားနဲ့ အပိုင်သိမ်းမလား။

မောင်ကတော့ ရှင်းတယ်။မင်းအတွက်ပေးဆပ်ပြီး မောင့်အချစ်အတွက် မောင်ထိုက်သင့်သမျှ အကုန်ပြန်ယူမှာ။မင်းချစ်သည်ဖြစ်စေ မချစ်သည်စေ မောင်ချစ်နေရင် မင်းဟာမောင့်ချစ်သူပဲ။

* * * * * လူဆိုးကောင် * * * * *

ရေချိုးရင်းနဲ့ တစ်လတ်စတည်းခေါင်းလျှော်လာပုံရသော မောင်က ရေစိုစိုဆံပင်တွေကိုလက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ထိုးဖွပစ်ပြီး မှန်ကြည့်နေသလို၊ဒေါက်တာကိုဘယ်လိုပိုးပန်းရမလဲအကြံထုတ်နေခဲ့ပြန်တယ်။

မောင့်အဖြစ်က ပတ်ခ်ဂျီမင်က ဘယ်ဆီနေမှန်းမသိဘူး မောင့်အချစ်နဲ့တည့်ပါ့မလား?လို ဖြစ်နေပြီ။မောင့်ဂျီမင်နဲ့အသက်ဆက်နေရတဲ့ဘဝမို့ မောင် အဲ့လောက်ထိကိုချစ်တယ်။....။

* ဘာလဲ! အင်္ကျီတွေကဘာလို့အဖြူတွေချည်းဖြစ်နေရတာလဲ။ *

စတစ်ကော်လံအဖြူတွေနဲ့ Formalရှပ်အဖြူတွေကြောင့် မောင့်စိတ်လေး တိမ်မည်းတွေဖုံးသွားရသည်။ဘီဒိုတစ်ခုလုံးသာ ဇောက်ထိုးဖြစ်သွားမည်၊မောင့်စိတ်ကို စိတ်တိုင်းကျစေတာမျိုးတစ်ထည်လေးတောင်မတွေ့ခဲ့မိဘူး။

ဘီဒိုတစ်ခုလုံးမှာ စတိုင်ပန့်အနက်တွေနဲ့
ထိုအဖြူရောင်ရှပ်တွေချည်းပဲမို့ မောင်ဟာအလွန်အမင်းကိုစိတ်ရှုပ်သွားဟန်ရှိကာ
မျက်ခုံးတန်းတွေကို လိုတာထက်ပိုကျုံ့ပစ်လေပြီး ခုတင်ပေါ်သို့ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးပစ်ထိုင်ချကာ ဖုန်းဆက်ဖို့လုပ်တော့တယ်။

* မေမေ...သားပစ္စည်းတွေ ပို့ပေးလိုက်ဦး။ဒါပဲဗျာ ဒါပဲဒါပဲ သားမအားဘူး *

သားလိမ္မာလေးပါ။ဘုရားစူးသားလိမ္မာလေး။ဂျီတိုက်ဖို့ကလွဲရင် မိဘတွေကိုရှိတယ်လို့တောင်ထင်တာမဟုတ်။သူသိတာ ပတ်ခ်ဂျီမင်ကို ဘယ်လိုဖွန်ကြောင်ရမလဲ?ပတ်ခ်ဂျီမင်အနားဘယ်လိုကပ်ရမလဲပဲ သူသိတာပါ။

အခုလည်းကြည့်ဦး။အိမ်ပြောင်းပြီးလို့ အိမ်သစ်မှာတောင် တစ်ညအိပ်ပြီးသွားပြီ၊ရုံးတက်မယ့်အဝတ်အစားတွေကလွဲရင် ဘာဆိုဘာတစ်ခုမှသယ်လာခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ဒါတောင် မကောင်းတတ်လို့ ကိုယ့်အထုတ်ကိုယ်ဆွဲဆင်းလာတယ်ပြောရမလားပဲ။

တစ်ချိန်ကုန် ဒေါက်တာ့ကိုရူးနေရတာနဲ့ စားဖို့မေ့ အိပ်ဖို့မေ့!။ဒေါက်တာနဲ့ပတ်သတ်လာရင် အဲ့လောက်ထိကို အခြေအနေဆိုးနေတာပါ။

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ဒီေကနေ့မနက်ပိုင်းတွင် ဟန်ဆောင်းဆေးရုံရှိဆရာဝန်းများအားလုံးနှင့်ဆေးရုံအုပ်ကြီးတို့သီးသန့်အစည်းအဝေးလုပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။စီနီယာ၊ဂျူနီယာလိုက်ပြီး နေရာသတ်မှတ်ထိုင်ခဲ့ကြရပေမယ့် ဒေါက်တာပတ်ခ်ကတော့
ဒေါက်တာကင်၏ကျေးဇူးနဲ့ရှေ့ဆုံးတန်းမှာထိုင်ခွင့်ရခဲ့ပါသည်။

ဆေပညာအကြောင်းတွေကို အချင်းချင်း
ပြန်ဖလှယ်တဲ့ညှိနှိုင်းမှုစကားဝိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်မို့ ဒေါက်တာကင်သည် သူနှင့်အတူ တွဲလုပ်နေတဲ့ပရောဂျက်ပါအချက်အလက်များကိုတင်ပြရာတွင် သူ့အစား ဒေါက်တာပတ်ခ်ကိုပဲ စင်ပေါ်တက်စေခဲ့၏။

* ဒေါက်တာပတ်ခ် ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆက်ပြီးတင်ပြပေးပါ *

* အာ...ဟုတ်ကဲ့။တောင်းပန်ပါတယ် *

အမူအရာတွေကိုထိန်း၍ပြောနေသော်ငြား
မျက်နှာဥဥလေးဟာ တစ်ချက်တစ်ချက်ဆို
ခပ်ရဲရဲလေးဖြစ်သွားရသည်။သူရှက်နေတာ။ဘာကြောင့်ဆို အစည်းအဝေးခန်းထဲမှာရှိနေတဲ့လူဆိုးကောင်ကြောင့်လေ။

ရေသန့်ဗူးလာပို့တာကိုအကြောင်းပြပြီး နောက်ဆုံးတန်းမှာခပ်တည်တည်ဝင်ထိုင်နေသလို အပြုံးမျက်နှာကြီးနဲ့ဒေါက်တာပတ်ခ်စကားပြောနေတာကို တစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်နေခဲ့ပါသည်။

ေဖြာင်း......!။

တင်ပြမှုဆုံးသည်နှင့်ပြန်ရလာမယ့် ရီအက်ရှင်ကို မျှော်လင့်နေမိသည့်တိုင် စီနီယာမှလွဲလို့ မည်သူမျှ လက်ခုပ်မတီးပေးကြပါဘူး။သဘောကျကြောင်းကို ခေါင်းငြိမ့်ပြရုံမှလွဲလို့ တုံ့ပြန်မှုတွေဟာပြန်ရမလာခဲ့ပေ။နည်းနည်းတော့ကသိကအောက်ဖြစ်ရပေမယ့် အဆင်ပြေနေပါသေးတယ်။

* ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း!!! *

စီနီယာရဲ့လက်ခုပ်သံကိုတောင် လွှမ်းသွားရတဲ့အထိ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ကို လက်ခုပ်တီးပေးလာခဲ့သည်။ပြေးမကြည့်နဲ့ ဘယ်သူမှမဟုတ်ဘူး။နှစ်ယောက်ထပ်မရှိနိုင်တော့တဲ့ တစ်မိုးအောက်လူဆိုးကောင်ပါ။

အင်္ကျီလက်တွေပါပင့်ပြီး လက်ပြုတ်ကျတော့မည့်အလား တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ကိုလက်ခုပ်တီးပေးနေခဲ့ရင်း သူတစ်ယောက်တည်းပဲ ပြုံးဖြီးနေခဲ့ပါသည်။ခန်းမထဲမှဆရာဝန်တွေမှာလည်း ခပ်ကြောင်ကြောင်မျက်နှာပေးတွေနဲ့ပြိုင်တူ
လှည့်ကြည့်နေခဲ့ကြသည့်အထဲတွင်
စီနီယာနမ်ဂျွန်းနဲ့ဒေါက်တာပတ်ခ်ကိုယ်တိုင်ပင် ပါဝင်၏။

* ဘာလုပ်နေကြတာလဲ။လက်ခုပ်တီးကြလေ။တင်ပြသွားတာ ဒီလောက်ကောင်းတာကို အသိအမှတ်မပြုပေးကြတော့ဘူးလား။လုပ်ပါ တီးကြစမ်းပါ ကျယ်ကျယ်လေး *

မောင်ဟာ သူကိုယ်တိုင်လည်း လက်ခုပ်တီးမပြတ်သလို မျက်နှာထားတင်းတင်းကြီးနဲ့ အစည်းအဝေးခန်းထဲကဆရာဝန်တွေကိုတောင် ဆရာပြန်လုပ်လိုက်သေးသည်။

" ဒီအရူးကတော့ ဘယ်ကိုလာပြီး မဆင်မခြင်တွေလုပ်နေပြန်တာလဲမသိဘူး။ "

ဒေါက်တာပတ်ခ်ဟာ မျက်နှာရဲရဲလေးနဲ့ခေါင်းလေးကိုဆတ်ခနဲငုံ့ချလေပြီး ပစ်ပစ်နှစ်နှစ်ကို
ဝေဖန်ဆဲဆိုပြန်သည်။သူရှက်ရပါတယ်။ဘယ်ကိုလာပြီး မဆင်မခြင်တွေလာလုပ်နေတာလဲလို့ မေးမေးပြီး ဒင်းရဲ့ငယ်ထိပ်ကိုနာနာခေါက်ပစ်ချင်လိုက်တာပဲသိတော့တယ်။

* ဖြောင်း ဖြောင်းးးတော်တယ် ဒေါက်တာပတ်ခ်!တင်ပြမှုဟာ ထင်ထားတာထက်ကို သိပ်တော်ပါတယ် *

ခေါင်းလေးငုံ ဇတ်ကလေးကိုအသာပုပြီး
ရှက်ရွံနေရတုန်းရှိသေး ဆေးရုံအုပ်ကြီးဟာသူကိုယ်တိုင်ပင် လက်ခုပ်ထတီးပေးပြီး ချီးမွမ်းလာခဲ့တာကြောင့် သူ့မှာဘယ်လိုနေလို့နေရမယ်မှန်းမသိတော့။အခုတော့လည်း ခန်းမတစ်ခုလုံးသည် လက်ခုပ်သံတွေနဲ့ညံစီလျှက်ရှိ၏။

အရူးကောင်..!ရှက်စရာကောင်းခဲ့ပေမယ့်
ဒီတစ်ခါတော့ဖြင့် မင်းကို ကျေးဇူးတင်ရပါတယ်...။

ဒေါက်တာပတ်ခ််မှာမူ ပီတိတွေရင်မှာပိုက်ပြီး
ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့သာယာနေခဲ့သလောက် မသာယာနိုင်သူတွေမှာလည်းရှိနေခဲ့ပါသည်။တစ်ခြားသူတွေတော့ မဟုတ်!စီနီယာနမ်ဂျွန်းနဲ့မောင်ပဲ ဖြစ်သည်။

မောင်သည် ဘယ်နှယ့်ရှိစသလဲ သဘောဖြင့် စီနီယာကိုမျက်ခုံးပင့်ပြလာသလို စီနီယာကလည်းခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြန်ရယ်ပြခဲ့သည်။နှစ်ယောက်သားရဲ့အကြည့်တွေဟာ စူးရှပြတ်သားနေခဲ့ပြီး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး စိန်ခေါ်တောင်းနေကြသလိုပါပင်။

ပြီးနောက်တွင်တော့ စီနီယာသည်ဒေါက်တာ့အနားကို တိုးသွားခဲ့ပြီး တစ်စုံတစ်ခုကိုကပ်ပြောလိုက်သည်နှင့် ဒေါက်တာဟာရှက်ပြုံးလေးပြုံးလေးနဲ့အတူ ခေါင်းညိတ်လက်ခံခဲ့သည်။

မျက်စိရှေ့မှာမြင်နေရတာတွေက တော်တော်လေးကို အချိုးမကျတာမို့မောင်ဟာ သူ့ပါးစောင်ကိုပေါက်ထွက်လုမတတ် လျှာနဲ့ထိုးကလော်လိုက်ရင်း ခက်ခက်ထန်ထန်ပဲစိုက်ကြည့်နေခဲ့ပါတယ်။သေချာသည်ကတော့ မည်သူကမျှလျှော့ပေးကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ကစားပွဲတစ်ခုကိုစမိပြီဆိုရင် အနိုင်နဲ့အရှုံးနှစ်ခုထဲက တစ်ခုကိုသေချာပေါက်လက်ခံရမယ်ဆိုပေမယ့်ေမာင်ကတော့ မင်းလူကြီးကိုနိုင်မှဖြစ်မယ်ထင်တယ်။

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ဂျူတီချိန်ပြီးသွားတာတောင် ခွဲစိတ်ခန်းထဲကမထွက်ခဲ့ရတဲ့ ဒေါက်တာပတ်ခ်ခမျာ ပင်ပန်းရလွန်းလို့ ထမင်းပင် စားလို့မဝင်ခဲ့။ထို့ကြောင့် နွမ်းနယ်နေပြီဖြစ်တဲ့ခန္ဓာနှင့်စိတ်ကိုတစ်ခဏအနားပေးမည်ဟုဆိုကာ ဆေးရုံ၏Root Topသို့ ရောက်ရှိနေခဲ့သည်။

မျက်ဝန်းလေးတွေကိုမှိတ်ချထားသလိုလေပြည်၏ကျီစယ်ရာနောက် သူ့စိတ်ကိုရွက်လွင့်ပေးခဲ့သည်။သူ့အနားဆီတိုးကပ်လာတဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ခြေသံခပ်စိပ်စိပ်ကြောင့် မျက်လုံးတွေဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်နှင့်ဦးစွာမြင်လိုက်ရတာက ခပ်အေးအေးလီမွန်တီးတစ်ခွက်ပါ။

* ဟင်! *

ကမ်းပေးနေတဲ့သူက မောင်ဖြစ်နေခဲ့၍ ဒေါက်တာသည်မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့
မော့ကြည့်ရုံသာကြည့်လာခဲ့ပြီး အအေးခွက်ကိုလက်မခံခဲ့ပေ။

* ပင်ပန်းနေတာကို ယူလိုက်ပါဗျာ မောင့်ကို
မရွဲ့နဲ့ *

နှစ်ခါ ပြောစရာမလိုလိုက်ပါ။လက်သေးသေးလေးတွေက လီမွန်တီးဗူးလေးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး အရသာခံ၍ သောက်နေခဲ့ပြီ။

မျက်နှာနုနုဥဥလေးကို တစ်ကမ္ဘာလို့မှတ်ယူထားပုံနှင့် မောင်ဟာ အမြတ်တနိုးငေးကြည့်နေခဲ့တယ်။ယင်းနောက် မောင့်လက်တွေဟာအငြိမ်မနေစွာဖြင့် ဒေါက်တာလှှလှလေးရဲ့ ဂုတ်ပိုးကိုထိတွေ့လာခဲ့သည်။

မောင့်ဆီကနေ ရုတ်ချည်းဆန်ဆန် အထိအတွေ့ခံလိုက်ရတာဖြစ်လို့ ဒေါက်တာ၏ကိုယ်ငယ်လေးမှာ ဆတ်ခနဲတုန်သွားရပြီး ဂုတ်ပိုးပေါ်က မောင့်လက်ချောင်းရဲ့အထိအတွေ့တွေကိုတိမ်းရှောင်ပစ်ကာထိုင်နေရာမှထရပ်လိုက်ပါတော့သည်။

* အသားမယူနဲ့လို့ သတိပေးထားပြီးသားနော် လာမထိနဲ့ ရွံလွန်းလို့ *

* မောင် နှိပ်ပေးချင်လို့ပါ*

* မလိုပါဘူး *

* မောင်အကြမ်းဖက်ရမလား?မင်းငြိမ်ငြိမ်
နေပေးမလား?မင်းရွေး...အကြမ်းဖက်ဆို မောင့်အာသီသပြေတဲ့အထိ နမ်းပစ်ဦးမှာနော်။မောင့်စိတ်တိုင်းကျ တစ်ဝကြီးနမ်းပစ်မှာ...။မင်းဆုံးဖြတ် မောင်ကမင်းသဘောတိုင်းလိုက်နာရန် အသင့်ပဲ *

ခရုခွံလုံးလုံးလေးပမာ ကိုယ်ငယ်လေးကို
ဖွတ်လေပြီး တရွေ့ရွေ့ဆုတ်ခွာဖို့ပြင်နေပြန်တာမို့ထုံးစံအတိုင်း ရွေးချယ်ခိုင်းမိပြန်တယ်။ဒေါက်တာနဲ့ပတ်သတ်လာရင် အခုလို မောင့်စိတ်တိုင်းကျ အတင်းအကြပ်ရွေးချယ်ခိုင်းရတာကိုလည်း ခုံခုံမင်မင်ရှိပါတယ်။

မျက်ဝန်းအိမ်ကျဥ်းကျဥ်းလေးရဲ့အမုန်းမျက်ဝန်းတွေဟာ မောင့်ထံသို့ တည့်တည့်မတ်မတ်ကြီးကျရောက်နေသလို အံကြိတ်ထားပြီး နာနာကျဥ်းကျဥ်းနဲ့ကိုစိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။

* မင်း မင်း!!လူညစ်ပတ်ကောင် *

* အင်း မောင်ကလူညစ်ပတ်။ *

လက်ကောက်ဝတ်လေးမှနေ ခပ်တင်းတင်း
ဖိကိုင်လိုက်ပြီး နေရာမှာပြန်ထိုင်စေခဲ့ရင်း
ဂုတ်ပိုးနုနုလေးကို တယုတယနှိပ်ပေးတဲ့အခါ
ချစ်ရသူလေးသည် မျက်ဝန်းလေးများမှိတ်ချပေးခဲ့ပါတယ်။သက်ရှိအရုပ်လှလှလေးဟာမြတ်နိုးချင်စရာကောင်းလွန်းလို့ မောင်အမြတ်တနိုးနဲ့ပဲ ငေးကြည့်ခွင့်ရချင်ခဲ့ရုံပါ။

* အကြောတွေများ တင်းနေလိုက်တာကွာ
ဘယ်လိုလဲ မောင်နှိပ်ပေးတာကောင်းတယ်ဟုတ် *

* အရူးစကားတွေ!မင်းအားကြီးနဲ့အတင်း
ဖျစ်ညှစ်နေပြီးတော့ ဒီမှာလည်ပင်းကျိုးတော့မယ် *

သဘောကျနေရဲ့သားနဲ့ ဗြောင်ငြင်းချင်နေသူလေးကို သဘောတကျနဲ့ပဲစိုက်ကြည့်နေမိပါသည်။အအေးပိုက်ကို အစုပ်မပြတ်သလို
ဇိမ်ခံတာလည်းမပြတ်ချင်ရှာတဲ့ ဒေါက်တာကြီးကျယ်လေးကြောင့် မောင့်မှာခပ်ဟဟပဲ ရယ်ချလိုက်မိတော့၏။

ရင်ထဲမှာ ဖွတ်ထားပစ်ချင်တဲ့အထိ မောင့်ရဲ့ချစ်သူလေးဟာ သဘောတကျနဲ့ချစ်ပေးချင်စရာလေး။မောင်..မင်းနဲ့မှချစ်တတ်ခဲ့တာ။မင်းမလိုချင်တဲ့ မောင့်ရင်ခုန်သံတွေကို ခေါင်းမာမာနဲ့ပဲ မောင်ပေးအပ်ချင်တယ်။
မောင့်အချစ်တွေရောပေါ့...။

* ဂျူတီချိန်တွေဆက်နေတော့ ပင်ပန်းရတယ်မလား *

မျက်နှာလေးကို တစိမ့်စိမ့်ရှု့ရင်းမေးနေခဲ့သူမှာသာ အရူးဖြစ်ကျန်ရလိမ့်မည်။ဒေါက်တာကတော့ တစ်ချက်လေးတောင်လှည့်မကြည့်လာပါဘူးဗျာ။မောင့်အပေါ်ဆို ရက်စက်လိုက်တာ..။

* ပင်ပန်းတယ်ဆိုပေမယ့် မင်းမစွန့်လွှတ်နိုင်ဘူးမလား။အဲ့လိုပဲ မောင်လည်းမင်းကိုချစ်ရတာပင်ပန်းနေပြီ ဒါပေမယ့် မောင်ဘယ်တော့မှ လက်လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူးဂျီမင် *

အရေးမရအဖက်တွေလာပြောနေပြန်ပြီလားဆိုတဲ့အကြည့်လေးနဲ့ မောင့်ဂျီမင်ကစူပုတ်ပုတ်လေးလှည့်ကြည့်လာသလို နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးသည်လည်း ချက်ချင်းပင်စူတက်လာခဲ့ပြီး မျက်ခုံးလေးတွေကိုပါ တွန့်ပြရှာသေး၏။

* နားငြီးလိုက်တာ အခု ဘာတွေပြောနေတာလဲ...ဝေးဝေးသွားစမ်းပါ မလာခဲ့နဲ့ *

* ဝေးဝေးသွားလို့မရတော့ဘူး။မောင် မင်းအပေါ်မေတ္တာရှိနေကြောင်း ရင်ဖွင့်ပြနေတာလေ၊နားထောင်လက်စနဲ့ အဆုံးထိနားထောင်ပေးလိုက်တော့ကွာ *

* ဒီမှာဂျွန်ဂျောင်ကု ငါအကျွမ်းကျင်ဆုံးအလုပ်ကဓားကိုင်ရတာပဲ မင်းသိလား...
လျှာရှည်မနေပဲပြန်လိုက်တော့ *

ပြောချင်တာက မင်းလျှာအဖြတ်မခံချင်ရင် ပါးစပ်ပိတ်နေလိုက်တော့ဆိုတဲ့သဘော။ခြိမ်းခြောက်တာကို ချစ်ဖို့ကောင်းအောင်လုပ်ပြရသလား မောင့်ဂျီမင်ရယ်။

* ချစ်စကားလေးတွေပြောပါရစေဦး *

နားနားကိုကပ်ပြီးပြောလာတဲ့စကားကြောင့် မောင့်ဂျီမင်ခမျာ ကြက်သီးလေးတွေပင်ထရသည်။ချွဲပျစ်အီဆင်းနေတဲ့လေသံဟာ လူကို ရင်တုန်စေတာထက်ပိုမလားပဲ။မောင့်ဂျီမင်ဆိုရှက်ရလွန်းလို့ မျက်နှာလေးဆို ပန်းဆီရောင်လေးသန်းလျှက်ရှိတယ်။

* ဘာလို့ အရမ်းကပ်နေတာလဲ။ဟိုဘက်တိုးဦးလေ *

* ဟင့်အင်း မောင်ကကပ်ချင်သေးတာကို *

ရှက်ရွံရွံမျက်နှာလေးက အနေရခက်နေပုံလေးနှင့် မျက်နှာလွှဲသွားပစ်သည့်တိုင် မောင်ကတော့ ခပ်ပြုံးပြုံးလေးပဲစိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။အကြည့်တစ်ချက်မလွှဲခဲ့သလို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း တစိမ့်စိမ့်ချစ်နေခဲ့ကာ တစ်စိမ့်စိမ့်အရူးရင့်နေခဲ့တဲ့ပုံဖြင့် ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်လေးငေးလို့ကြည့်နေခဲ့တယ်။

* မကြည့်နဲ့လေ မကြိုက်ဘူး!ရွံစရာကောင်းအောင်လို့ အဲ့လိုစိုက်မကြည့်နဲ့ *

* ဘာလို့လဲ မောင့်ကိုရှက်လို့လား *

* အရှက်ကိုမရှိဘူး။ရိသဲ့သဲ့စကားတွေထပ်ပြောကြည့် မင်းကိုပိုမုန်းမိတော့မယ် *

* မုန်းပေါ့ မင်းမုန်းလည်း မောင်ဂရုမစိုက်ဘူး။ဘယ်တုန်းကရော မင်းမောင့်ကို ချစ်ခဲ့ဖူးလို့လဲ။မင်းဘက်ကပိုမုန်းလေ မောင့်ဘက်ကပိုချစ်မိလေပဲ *

* ငါမင်းကိုမုန်းလိုက်တာ *

မုန်ယိုနေတဲ့သားရဲတစ်ကောင်လိုမျိုး သတ်တော့ဖြတ်တော့မတတ်စိုက်ကြည့်လာခဲ့ပြီး
ပြောလာတဲ့စကားက မောင့်ကိုမုန်းလိုက်တာတဲ့။မောင်ရင်မနာရဘူးလို့များ အထင်မှားနေသလား။

မောင်ကတော့အစွန်းဆုံထိ ချစ်လိုက်ရတာ။မောင့်အသိဉာဏ်ထဲ မင်းတစ်ယောက်တည်းပဲရှိဖူးတာ မောင့်ဂျီမင်။မောင်ရင်နာအောင်လို့ ပြောထွက်တတ်တဲ့ မင်းနှုတ်ခမ်းလေးကို အပြစ်ကြီးကြီးမပေးရက်လို့ မောင့်ကိုမောင်
စိတ်တိုလိုက်တာ။

ပြွတ်...။

* မုန်းတယ်လို့ထပ်ပြောဦးလေ။တစ်ခွန်းပြော ရင် မောင်တစ်ခါအနမ်းမယ် *

နှုတ်ခမ်းလေးကို အပြစ်မပေးရက်လို့နဖူးနုနုလေးကိုပဲ မောင်နမ်းပစ်ခဲ့တယ်။မင်းကတော့ပိုမုန်းနေတော့မှာပဲ။ဒါပေမယ့် မောင်ဂရုစိုက်နေမှာမဟုတ်ဘူး။

* ဘာလုပ်တာလဲ မဆင်မခြင်တွေငါ့အသားကိုလာမထိပါနဲ့ဆို*

ရုတ်တရပ်အနမ်းခံလိုက်ရတာလည်းပါမယ်
ရှက်နေတာကြောင့်လည်းပါမယ် ဒေါက်တာလှလှလေးခမျာ ဘာဆိုဘာမှလက်တုံ့မပြန်နိုင်ခဲ့ပါ။အနားကိုမတရားကပ်နေတဲ့ရင်ခွင်တစ်စုံကို တွန်းထုတ်ပစ်ရုံသာတတ်နိုင်ခဲ့သည်လေ။

အရှက်သည်းလွန်းနေတဲ့ မျက်ဝန်းလှလှလေးတွေက မောင့်မျက်ဝန်းတွေကိုရင်ဆိုင်နိုင်စွမ်းမရှိခဲ့ပါဘူး။ထိုလွှဲဖယ်သွားတဲ့အကြည့်လေးတွေကြောင့် မောင့်မှာ မောင့်ဂျီမင်ကို သဘောကျတဲ့စိတ်၊ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ ခပ်ဖွဖွပြုံးမိသွားခဲ့ပါသည်။

နဖူးလေးကို တံဆိပ်ခတ်မိတာတောင် ဒီလိုလေးချစ်စရာကောင်းအောင်ရှက်ပြနေတာ။
မောင်မကျူးကျော်ရ!ဆိုပြီး ဆိုင်းဘုတ်ကပ်ထားတဲ့ မင်းနှုတ်ခမ်းလွှာနုနုကိုသာ မောင်ထိတွေ့ပစ်မယ်ဆို မင်းရှက်လွန်းလို့ တစ်ကိုယ်လုံးနီစွေးနေမလားပဲဗျာ။

* မင်းပြန်တော့! *

* မောင့်ကိုမနှင်ပါနဲ့ *

ပြန်ခိုင်းတော့လည်းမပြန်!ပေတေပြီးကပ်နေတာကို မုန်းလွန်းလို့ ထားပစ်ခဲ့တော့လည်းမရ။ကိုယ့်အင်္ကျီစကို ဖမ်းဆွဲထားပုံက မူကြိုကလေးစတိုင်နဲ့။

* မနှင်ဘူး မနှင်ဘူး!ဒီမှာတစ်ယောက်တည်းထိုင်နေခဲ့ *

* ဘာဖြစ်လို့လောရတာလဲကွာမောင့်အနားနေပေးစမ်းပါ *

* မနှောက်ယှက်လို့မရဘူးလား မင်းဒီလိုဆက်လုပ်နေမယ်ဆို ဒီဆေးရုံကနေ ငါထွက်သွားရလိမ့်မယ် ဂျွန်ဂျောင်ကု *

* မင်းသဘောပဲလေ...အဟက်!မောင်ကတော့ မင်းနောက်ဆက်လိုက်နေဦးမှာပဲ။ပြေးလွတ်ဖို့
မင်းမစဥ်းနဲ့အချစ် မင်းရှိရာမှာမောင့်ရှိနေမယ်
အိုကေ *

* ဘာမှမအိုကေဘူး !။မင်းကြောင့် ငါရှက်လို့...ငါ့ကို တစ်ယောက်တည်းလွှတ်ထားပေးလို့မရဘူးလား*

အဟုတ်ပင်ရှက်ရပါတယ်။လူကို သူ့အပိုင်လေးလိုမျိုး လုပ်ချင်တိုင်းလာလုပ်နေတာကိုလည်း တစ်စက်လေးမှမကြိုက်ပါဘူး။အဆိုးဆုံးကတော့ လူရှေ့သူရှေိ့လည်းမရှောင် သူ့အပြုအမူတွေက ရဲတင်းလွန်းတာပါပဲ။

* မင်းရှက်ပေမယ့် မောင်ကတော့မရှက်ပါဘူး။ပြောကြပါစေအချစ်ရယ် အမှန်တွေပြောကြတာကို ဘာရှက်စရာလိုမလဲ *

* ဘာကိုအမှန်လဲ မင်းနဲ့ငါကဘာဆိုင်တာကြလို့!!အနေသာကြီးကိုဝေးဝေးမှာနေလိုက်တော့လား *

* ဆိုင်တယ်လေ မောင်နဲ့မင်းက ချစ်သူတွေ။မောင်တို့က သိပ်ဆိုင်တာပေါ့ *

* မင်းကိုချစ်ပါတယ်လို့ ငါ့ပါးစပ်က မပြောဖူးဘူးနော်။မျက်နှာပြောင်တိုက်နေတာကို ဘယ်အချိန်မှ မင်းရပ်မှာလဲ *

မခိုးမခန့်လေးပြုံးပြနေရှာတဲ့ မောင့်မျက်နှာကို စုတ်ပြုတ်ထွက်အောင် ကုတ်ပစ်လိုက်ချင်တဲ့ဒေါက်တာလှလှရဲ့ ခံစားချက်တွေသည်မျက်နှာပေါ်မှာပါ ထပ်ဟပ်နေရတဲ့အထိတွေနှစ်ယောက်ကြားက အခြေအနေတွေမှာထင်ထားတာထက်ဆိုးဝါးလွန်းနေပြီ။

* မောင်ဘယ်မှာမျက်နှာပြောင်တိုက်လို့လဲ။မောင်ကမင်းကိုချစ်တယ် မင်းကတော့မောင့်ကိုမူနေတုန်း!ရပါတယ်လေမောင်ချစ်ဖို့ပဲလိုတာမို့ သေသည်အထိ မင်းကမောင့်ရဲ့ချစ်သူ မောင့်အပိုင်လေး *

ေတွ့လား စကားပြောတာကိုက တင်တင်စီးစီးနဲ့!လူကိုတကယ်ချစ်တာမဟုတ်ပါဘူး။သူ့အတ္တတွေအတွက် အနိုင်လိုချင်ရုံတစ်ခုတည်းနဲ့ ပါးစပ်အရသာခံပြီးပြောနေတာကို ယုံကြည်ပေးရမယ်တဲ့လား။

* မရိုင်းစိုင်းနဲ့ ငါ့ကိုမင်းပိုင်စရာလား *

* ဒါဆိုဘယ်သူကပိုင်တာလဲ ဟိုဆရာဝန်လူကြီးလား *

* ဖြစ်စရာလား ငါ့ကိုယ်ငါပဲပိုင်တယ် ဘယ်သူမှမပိုင်ဘူး *

ရှက်ရွံစွာဖြင့် မောင့်ကို ငေါက်ငမ်းပစ်တယ်။

* အဟွန်း...။ပိုင်ရှင်မရှိသေးဘူးဆိုပါတော့။
ဒါများလွယ်လွယ်လေး မောင်ကပိုင်အောင်လုပ်ယူလိုက်မှာပေါ့အချစ်ရဲ့။ပိုင်ရှင်ရှိနေလည်း မောင်ကဂရုစိုက်လိမ့်မယ်လို့မင်းထင်မနေနဲ့ဦးနော်...မောင့်ရင်ခွင်ထဲရောက်လာပြီးရင် ဘယ်တော့မှပြန်ထွက်သွားခွင့်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး။မောင့်အချစ်တွေ ရင်ခုန်သံတွေနဲ့ခင်ဗျားလေးဖမ်းချုပ်ထားတော့မှာဗျ *

* တဏှာရူး...!!မင်းကတော်တော်လေးကို နှာထလွန်နေတဲ့ တဏှာကောင်ပဲ *

* ဟုတ်ပါ့ဗျာ မောင်က တဏှာကောင်...
မင်းစွပ်စွဲတာ သိပ်မှန်တယ်။ဘာလို့ဆို မောင် မင်းကိုတဏှာရူးတော့မလို့လေ *

* ငါ့အနားကပ်မလာနဲ့နော် *

အနားကပ်လာတဲ့မောင့်ကို ကြမ်းတမ်းစွာ တွန်းထုတ်ပစ်သည်။မျက်နှာထားတင်းတင်းလေးနဲ့မောင့်ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်တွေကို ရိုက်ပုတ်လိုက်သေးတာမို့ မောင့်မှာပြုံးစိစိမျက်နှာပေးတစ်ခုနဲ့ အရိုက်ခံပေးနေရတယ်။

ကြည့်ဦး။ရန်ဖြစ်နေတာနဲ့ဘယ်နားကများတူနေလို့လဲ။

ပြီးနောက်မှာတော့ မောင်ဟာ မောင့်ဂျီမင်မထင်မှတ်ထားတာတစ်ခုကို ပြုမူခဲ့ပါသည်။အဲ့ဒါသည် ဒေါက်တာ၏ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ဆွဲဖက်ပစ်လိုက်တာဖြစ်ပြီး တစ်ဆတ်တည်းဆိုသလိုသူ့ခေါင်းကို ရင်ခွင်သေးသေးထဲအပ်ချပစ်ကာရင်ခွင်၌ခေါင်းတိုးဝင်ရင်း ချွဲနေခဲ့ပါသည်။

* ဘာ ဘာလုပ်တာလဲ *

ဒေါက်တာ့မှာ ကြောင်စီစီဖြစ်ရကာ အထိတ်တလန့်ဖြင့် ရင်ခွင်ထဲကကိုယ်လုံးထွေးထွေးကြီးကို တွန်းထုတ်ပစ်လာပါတော့သည်။မောင်ကလည်း မရမကဆွဲဖက်ထားလိုက်တာများ လွှတ်ပေးမယ့်လမ်းမရှိ။

* ပွတ်ပေး *

* ဘာကိုပွတ်ပေးရမှာတုန်း မင်းလာပြီး မယုတ်ကမ်းနဲ့ *

ထိုအခါ မောင်ဟာ မျက်မှောင်ကုပ်ပြီးမော့ကြည့်လာခဲ့တယ်။

* အတွေးကချော်ပြန်ပြီ။မောင့်ခေါင်းကို ပွတ်ပေးစမ်းပါကွာ *

* ရူးသွားပြီလား *

* အင်း ရူးနေပြီ မင်းလက်ကလေးရဲ့ယုယမှုကို မောင်ခံစားချင်လွန်းလို့ ရူးနေပြီ။ပွတ်ပေးစမ်းပါကွာ လိမ္မာပါတယ် *

ထုံပေပေလေးငြိမ်နေသည့်ဒေါက်တာ၏လက်ကလေးတစ်ဖက်ကို
ဆွဲယူလိုက်ရင်း သူ့ခေါင်းပေါ်တင်ပေးရပြီး
တကယ့်ကို ပါပီပေါက်လေးအလား ချွဲနေတော့တာပါပဲ။

* မောင်အကြမ်းမဖက်ချင်ဘူး..။တစ်ခါပဲ
ပွတ်ပေး ဒါဆိုမောင်အေးအေးဆေးဆေးပြန်ပေးမယ်။မဟုတ်ရင်တော့ မောင်ဒီနေရာမှာပဲပြသနာရှာပစ်မယ် *

မောင့်စကားကြောင့် ဒေါက်တာရဲ့မျက်ခုံးလေးတစ်ဖက်မှာပင့်တက်သွားခဲ့ရပြီး ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လားလို့မောင့်ကို ငုံ့ကြည့်လာခဲ့တယ်။

* မင်းကတိ မင်းတည်မှာလား *

ဒီမျက်နှာရူးက ပြောရင်ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်တတ်တာကို သူသာလျှင်အသိဆုံးမို့ မြန်မြန်ပြန်အေးရော သဘောနှင့်လက်ခံပေးလိုက်ရတယ်။

* မောင့်အချစ်က လိမ္မာရဲ့သားနဲ့။မောင့်အပေါ်ဆို နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်ဂျစ်တိုက်လိုက်ရမှနော် မောင့်ချစ်မွှေးလေးက *

ရှုံရှုံမဲ့မဲ့မျက်နှာလေးကို မြင်နေပါလျက်နဲ့ သဘောတကျပဲငေးကြည့်နေမိပါသည်။
ရင်ထဲက စေတနာမပါမှန်းကိုလည်းသိ၏။
ဒါနဲ့တောင် မောင်ရှေ့ဆက်တိုးနေတာဘာကြောင့်လို့ မင်းထင်လဲ?မောင် မင်းကိုသိပ်ချစ်မိသွားလို့လေ။

* သိပ်ချစ်နေပြီဗျာ ပြန်ချစ်ပေးလို့မရဘူးလားဟင် မင်းသာပြန်ချစ်ပေးမယ်ဆို မောင်လိမ္မာပါ့မယ် *

မောင့်စကားကြောင့်ဆံနွယ်ပျော့ပျော့လေးတွေထဲ တိုးဝင်နေမိတဲ့လက်ချောင်းလေးတွေမှာ တန့်သွားခဲ့ရ၏။

* ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ။မောင့်ဂျီမင် ပွတ်ပေးဦးလေ *

အတင်းအကြပ်အနိုင်ယူနေလို့ စိတ်မပါလက်မပါဘဲ ထိုးဖွပေးလိုက်ရတာမှန်ပေမယ့်
သူကိုယ်တိုင်က သဘောကျမိခဲ့၍
ထပ်ခါထပ်ခါပွတ်ပေးနေမိခဲ့တယ်။

မောင့်စကားတွေနဲ့ မောင့်ရဲ့ဆံနွယ်တွေကိုသဘောကျနေမိတဲ့ သူ့စိတ်ကို အရှက်ရလွန်းလို့ လက်လေးတွေကိုအမြန်ရုတ်ပစ်လိုက်ရတဲ့အထိပေါ့။အဲ့လောက်ထိကို သူပျော်ဝင်သွားခဲ့မိတာ။

* စိတ်ကူးယဥ်နေမယ့်အစား ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဖြစ် ကြေးစားဖိုက်တာပဲဖြစ်ဖြစ်သွားလုပ်နေလိုက်ပါတော့လား *

* မလုပ်ချင်ဘူး မောင်ကမင်းရဲ့ကလေးလေးပဲလုပ်ချင်တာ *

* အရူး ! *

မောင်ဆွဲထားတဲ့ကြားကနေ မရမကထွက်ပြေးသွားခဲ့ပြန်ပါပြီ။မောင်တော့
မင်းကိုချစ်ရလွန်းလို့ မောင့်အပိုင်လေးအဖြစ်ပဲ သိမ်းထားလိုက်ချင်တော့တယ်။ထပ်ပြီးထွက်ပြေးခွင့်လည်းမပေးနိုင်တော့ဘူး။မောင် အပိုင်လိုချင်ပါတယ်မောင့်သေးသေးလေးရယ်။

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ဒေါက်တာ၏မျက်နှာလေးမှာ ကြည်ကြည်လင်လင်လေးဖြင့် ဘာအနှောက်အယှက်နဲ့မှမတွေ့ရသေးဘူးထင်တယ်။နားကြပ်ကိုလက်တစ်ဖက်ကကိုင်ထားရှာပြီး
တစ်ဖက်ကဆေးရုံမှတ်တမ်းဖိုင်တစ်တွဲဖြင့်။

သို့သော် အေးချမ်းမှုတွေသည်ကြာကြာမခံတတ်ပါဘူး။လှေကားတွေပေါ်သို့ ခြေလှမ်းကျဲစိပ်စိပ်ကြီးများနှင့်တက်လာပါသော ဂျွန်ဂျောင်ကုကိုမြင်လိုက်ရရုံရှိသေး ဒေါက်တာခမျာအပျက်ပျက်အယွင်းယွင်းမျက်နှာလေးနှင့်် ဘယ်ပြေးလို့ပြေးရမယ်မှန်းမသိခဲ့ပါ။

ချစ်စရာကောင်းလွန်းလှသည့် ဒေါက်တာရဲ့ခြေထောက်လေးများဟာဆိုရင်ဖြင့် ကြမ်းပြင်မှာခုန်စွခုန်စွဖြစ်ရတဲ့အထိကို သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေရှာသည်။ယင်းနောက်တွင်တော့ တစ်ဖက်ခြမ်းက ကော်ရစ်တာအချိုးနောက်သို့ အမြန်ပြေးပုန်းလိုက်ရပြီးအသက်ပင်မရှုရဲခဲ့။

* ဒီမှာဆရာမ ဒေါက်တာပတ်ခ် ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ *

* ကျွန်မတို့ဘယ်သိပါ့မလဲ *

* မဟုတ်သေးပါဘူးဗျာ။ခုဏကပဲ မြင်လိုက်သေးတာကို မျက်စိမှားတာများလား *

* ဟုတ်မှာပေါ့...ရှင်မျက်လုံး တိမ်စွဲချင်နေပြီထင်တယ်။မပေါ့ဆနဲ့နော် ဆရာဝန်နဲ့သေချာပြပြီးကုသဦး *

* ခင်ဗျားတို့ပဲ တိမ်စွဲ!ကျွန်တော်တော့ မကုတော့ဘူး ...ကျွန်တော့်အစား နေရတာတကာလျှာရှည်လွန်းတဲ့ခင်ဗျားတို့သာ ခံတွင်းဆရာဝန်နဲ့သွားပြလိုက် ဟုတ်ပြီလား~*

ဂျွန်ဂျောင်ကုအတွက် တစ်လောကလုံးမှာ
ပတ်ခ်ဂျီမင်တစ်ယောက်တည်းကသာ အသက်ရှိတဲ့ပုံပါပဲ။စွာသွားလိုက်တာများ နှုတ်ခမ်းကတစ်တောင်လောက်ထော်လို့။
မောင့်စိတ်နဲ့မတွေ့ရင် မောင့်တုံ့ပြန်မှုဟာ အဲ့လိုပါပဲ နည်းနည်းလေးတော့ရိုင်းတယ်။

စီနီယာတွေ ဘာတွေလည်း နားမလည်ပါဘူး။
ဆရာမတွေပါမချန် အကုန်လုံးကိုပတ်စွာခဲ့ပြီးထွက်သွားခဲ့သူမှာတော့ လေလေးတစ်ချွန်ချွန်နဲ့ လက်ထဲမှာလည်းကျူးလစ်လေးတစ်ခတ်ကိုကိုင်ထားသေးတယ်။

* တော်သေးတာပေါ့ ပြသနာမရှာဘဲအေးအေးဆေးဆေးပြန်သွားပေးလို့ *

အကွယ်ကြားလေးမှာငြိမ်နေခဲ့ရပါသောဒေါက်တာပတ်ခ်ဟာတော့ ရင်ဘတ်လေး
တဖိဖိဖြင့် ပုန်းနေရာမှာထွက်လာနိုင်ခဲ့ပြီ။

ကျူးလစ်ပန်းတွေကိုကြောင်းပြပြး ကိုယ့်ရုံးခန်းထဲကိုဝင်ဝင်ချလာတတ်တာက တစ်ခါနှစ်ခါတည်းလားလို့ ကြာတော့တကယ်စိတ်ညစ်ရပါတယ်။သူချစ်တာက ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်လို့မခံစားစေရဘူး။သူ့အချစ်က ဆေးလိပ်ငွေ့လို့ပဲ လူကိုမွန်းကြပ်သွားစေတယ်လေ။

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ညတောင်တော်တော်နက်နေပြီကို ဂျွန်ဂျောင်ကုပြန်သွားလောက်ပြီမလား။ဒီအချိန်အထိ ဂျွန်ဂျောင်ကု ရန်ကိုကြောက်လို့ ဂျူတီချိန်ပြီးသွားတာတောင် အိမ်မပြန်ရဲသေးတာပဲ ကြည့်!!။အပြင်မှာဂျွန်ဂျောင်ကုမရှိတော့တာသေချာမှ ရုံးဆင်းဖို့လုပ်တော့သည်။

လက်ဆွဲအိတ်လေးထဲ သက်ဆိုင်ရာပစ္စည်းတွေပစ်ထည့်ရင်း သိမ်းနေတုန်းရှိသေး၊သူ့အိတ်ကလေးမှာ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ဆွဲ လုခြင်းကိုခံလိုက်ရပြီးနောက် စားပွဲပေါ်ကမြင်မြင်သမျှပစ္စည်းတိုင်းမှာ အိတ်ထဲပြီးစလွယ်ထိုးထည့်ခြင်းခံရတော့သည်။

အခန်းထဲအကြမ်းပတမ်းဝင်ချလာသူက လုပ်ချင်ရာတွေလျှောက်လုပ်နေပြီး မျက်နှာကြီးကိုလည်းသုန်မှုန်ထားလိုက်တာများ ကြောက်စရာကောင်းအောင်ခက်ထန်ထားသေးတယ်။ဘာတွေဖြစ်လာပြန်တာလဲ?ပြူးပြူးပြဲပြဲနဲ့ဘာတွေကို အလိုမကျဖြစ်ရပြန်ပြီလဲ။

* ဂျွန်ဂျောင်ကု!မင်းဘာလုပ်တာလဲ *

* မင်းဂျူတီပြီးပြီမလား ပြန်မယ် *

* ဒါဘာလုပ်တာလဲလို့ မေးနေတယ်လေ *

* တိတ်တိတ်နေဂျီမင် မောင် မင်းကိုစိတ်ဆိုးနေတာနော် *

စိတ်ဆိုးနေတာ?သူက ငါကိုစိတ်ဆိုးနေတယ်ပေါ့လေ။ရာရာစစတွေ သူလိုကောင်ကများ
တစ်ပြန်တစ်စီးနဲ့ လူကိုအော်ငေါက်ပစ်လာသေးတာ။အံဩရလွန်းလို့ နှစ်စက္ကန့်လောက် အသက်ရှုရပ်ချင်သွားတယ်။

* ဘာလို့မောင့်ကို ရှောင်နေတာလဲဟမ်။မင်းကတော့ လွယ်လွယ်လုပ်ရက်နိုင်ပေမယ့်
မောင့်မှာတော့ရူးမတတ်ဖြစ်ခဲ့နေရတာကို မင်းသိရဲ့လားပတ်ခ်ဂျီမင် မင်းမသိနိုင်ပါဘူး *

* မသိလဲလာပြောမနေနဲ့တော့လေ နားငြီးတာမို့ထွက်သွားပေးစမ်းပါ *

* ထွက်သွားပေးမယ် ကျေနပ်ပြီလား!အေး...မောင့်တစ်ယောက်တည်းတော့ မပြန်နိုင်ဘူး မင်းပါပြန်လိုက်ခဲ့ရမယ် *

ဂျီမင်နည်းတူ ဂျောင်ကုဟာလည်းသူ့ထက်မလျော့သောလေသံမာမာနဲ့ပြန်အော်ခဲ့၏။

* ဂျွန်ေဂျာင်ကု!ဒီလို အတင်းအကြပ်လုပ်တာကို ငါအမုန်းဆုံးပဲ *

* မင်းဘယ်တုန်းကရော မောင့်ကိုချစ်ခဲ့ဖူးလို့လဲ။အချိန်ကိုပြန်ကြည့်ဦး ည၁၁နာရီထိုးတော့မယ် မင်းမြင်လား။ မင်းမောင့်ကိုရှောင်ချင်တာတစ်ခုတည်းနဲ့တော့ ခေါင်းမမာချင်စမ်းနဲ့။ပေတေပြီးဘယ်အချိန်ထိပုန်းနေနိုင်မှာမို့လို့လဲ။မောင့်လက်ထဲကမင်းပြေးလွတ််လို့ထင်နေတာလား..?ထင်ရင်မင်းလွတ်အောင်ပြေးကြည့်လိုက်လေ *

* ငါကလည်းမင်းရဲ့ ယုတ်မာတတ်တဲ့အဲ့လိုသောက်ကျင့်တွေကို မကြိုက်တာရှင်းပြီလား။ငါ့အချစ်ကို ပြန်ရဖို့သေတောင်မျှော်လင့်မနေနဲ့ *

* ဒါမောင့်ကိုစိန်ခေါ်လိုက်တာလား။ရတယ်။အချစ်တွေပေးတုန်းမှာ ပြန်မချစ်ရင်!မောင်ကတော့ မင်းအချစ်ကိုဓားပြတိုက်ယူသင့်ရင်ယူရမှာပဲ။ဆက်ပြီးမူနေဦးမယ်ဆို
မောင်အကြမ်းနည်းသုံးရလိမ့်မယ် *

* အယုတ်တမာကောင်!မင်းကိုမုန်းတယ် *

* အခုမုန်းတယ်လို့ပြောလိုက်တာလား?
မဟုတ်မှ...မောင့်ဆီက အနမ်းလိုချင်လား *

မောင်ဟာ ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ရယ်လေပြီးတစ်လှမ်းချင်းရှေ့တိုးလာကာ ပခုံးနုနုလေးတွေအပေါ်လက်ယှက်တင်ပစ်ရင်း မျက်လုံးချင်းဆုံဖို့ကြိုးစားသည်။ထိုအခါ ဂျီမင်၏
မျက်နှာနုလေးမှာ တစ်မုဟုတ်ချင်းပင်ရဲတက်လာခဲ့ပြီး အပျက်ပျက်အယွင်းယွင်းမျက်နှာလေးဖြင့် ခေါင်းလေးကိုဆတ်ခနဲလွှဲရှာသည်။

ဝိုင်းဖန့်ဖန့်မျက်ဝန်းအိမ်ထဲမှာတော့ မျက်ရည်စတွေဟာ အပြည့်အမောက်နေရာယူထားခဲ့ပါပြီ။ဂျီမင်ရဲ့မျက်ရည်စတွေကိုမြင်ရတာလောက် ရင်နာစရာပိုကောင်းတာမောင့်မှာ
မရှိတော့ပါဘူး။ဂျီမင်ငိုမှာကို မောင်အမုန်းပဲ။

* မောင် တောင်းပန်တယ်။မောင်မှားသွားတယ်ခွင့်လွှတ်ပေး ။မင်းကိုအော်တာမဟုတ်လို့ ဝမ်းမနည်းပါနဲ့ *

ခေါင်းငုံပြီးတောင်းပန်ရမယ်ဆိုလည်း
မောင်ကတော့ ဝန်လေးနေမှာမဟုတ်ပါဘူး။ပခုံးပေါ်ကလက်တွေကို ဖြေလျော့ပေးလိုက်ပြီး ချစ်ရတဲ့ပါးမို့မို့လေးထက်က မျက်ရည်စတွေကိုဖယ်ရှားပေးဖို့ လက်လှမ်းခဲ့မိတယ်။

ဒါပေမယ့် ချစ်သူလေးကတော့ ခြေလှမ်းတွေကိုနောက်ဆုတ်ပစ်ရင်း အထိအတွေ့တွေကိုရှောင်ရှားပစ်ခဲ့တယ်လေ။ဒီအနေအထားကိုအားမလိုအားမရဖြစ်ခဲ့ရပေမယ့် ထပ်ပြီးဝမ်းနည်းအောင်မလုပ်ချင်တော့၍ ချစ်ရသူအလိုကျပဲ မောင်သာလျှင်အရင်ဆုံးလက်လျှော့ခဲ့လိုက်ပါတော့၏။

အခန်းပြင်ကိုထွက်ပေးခဲ့သည့်တိုင် ဒေါက်တာရဲ့လက်ဆွဲအိတ်ကလေးကိုတော့ အမိအရသယ်ခဲ့ရင်းပေါ့။

ကားပါကင်ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာထိုးရပ်ထားတဲ့ မောင့်ကားဆီသွားရမယ့်အစား ဒေါက်တာ
အစွာလေးသည် မောင့်လက်ထဲကအိတ်ကိုဖြတ်ခနဲလာဆွဲလုသွားခဲ့ပြီး သူ့ကားပေါ်သို့ခပ်လုံးလုံးလေးဖြင့် ပြေးတတ်သွားလေကာတစ်ရှိန်ထိုးမောင်ထွက်သွားခဲ့ပါသည်။

* မောင်နဲ့အတူတူပြန်ကြမယ်လေ...ဟေး
ပတ်ခ်ဂျီမင် မောင်လိုက်ပို့ပေးပါမယ်ဆို *

လမ်းလယ်ခေါင်က မောင့်ကိုဖြတ်မတိုက်ပစ်ခဲ့တာပဲ ကံကောင်းတယ်လို့မှတ်ရပါလိမ့်မယ်။အော်ချင်ရာတွေအော်ပြီး ကျန်နေခဲ့ရတဲ့မောင့်မှာသာ အရူးကြီးဖြစ်ရလို့။

မောင်ဟာလည်း တစ်စက္ကန့်တောင် အကျောမပေးခဲ့ပါ။ကားပေါ်ပြေးတက်လိုက်ရင်း ပြိုင်မြိုင်းတစ်ကောင်လို ဒုန်းစိုင်းမောင်းလေကာ မျက်ခြေပျက်မခံဘဲ ထပ်ကြပ်မကွာလိုက်ပါတော့သည်။...............။

* * * * * * * * * * * * * * * * *

ဂျီမင်နေတဲ့ ကွန်ဒို၏မြေအောက်ကားပါကင်ထိကို မောင့်ကားဟာ ထက်ကြပ်မကွာလိုက်လာခဲ့တာပါ။သူ့အပိုင်နေရာလိုမျိုး ပါကင်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုးလိုက်တဲ့ မောင့်ရဲ့ကားမှာ
တခန့်တငြားပင်ရှိ၏။

ဒေါက်တာလေးသည်ကတော့ လက်ဆွဲအိတ်ကို ကျစ်နေအောင်ဆွဲထားလေပြီးနောက်ကိုတောင် တစ်ချက်လှည့်ကြည့်မနေတော့ဘဲ
ဓာတ်လှေကားရှိရာဆီသို့ သုတ်ခြေတင်ပြေးသည်နှင့် မောင်ဟာလည်း ရွှေစွန်ညိုကြီးလို လက်ကားယားခြေကားယားနဲ့ပြေးလိုက်ခဲ့ပါသည်။

မောင့်ဂျီမင် ကံကောင်းတယ်ပြောရမလား?မောင်တစ်ယောက် ဓာတ်လှေကားအပြင်မှာ
ကျန်နေခဲ့ရသည်လေ။ထိုအခါမှပဲ ဂျီမင်ခမျာစိတ်အေးသွားခဲ့ရပြီး လက်သေးသေးများနှင့် ရင်ဘတ်ကိုအသာဖိလေကာ ကြည်ကြည်နူးနူးလေးပြုံးလိုက်ရှာတော့တယ်။

ဤသို့နှင့် ဓာတ်လှေကားပွင့်သွားပြီးနောက် အခန်းရှိရာကိုလျှောက်သွားလိုက်ပေမယ့်...

* မောင့်ကို ဒီလိုမျိုးထားပစ်ခဲ့လို့ရကြေးလား *

နောက်ပါးဆီက ထွက်လာတဲ့ရင်းရင်းနှီးနှီးအသံကြောင့် ခြေလှမ်းတွေမှာတုံခနဲတန့်သွားရလျှက်..၊ထပ်ပြီးမြင်လိုက်ရတဲ့မျက်နှာတစ်ခုကြောင့် နေရာမှာတင်မူးမေ့လဲချင်ရတဲ့အထိ စိတ်ရှုပ်သွားရတော့တယ်။

* မင်းဘယ်အထိ ဆက်လိုက်နေမှာလဲ *

* ဗျာ?မောင့်လမ်းကို မောင်သွားနေတာပါသေးသေးလေးရယ် သဘောထားသေးသိမ်လိုက်တာ *

* မင်းမပြန်နိုင်သေးဘူးလား ကိုယ့်အိမ်ကိုပြန်တော့လေ။ဒီလို လျှောက်လိုက်နေရအောင်မင်းမှာနေစရာမရှိတာတော့မဖြစ်နိုင်ပါဘူး *

*စွပ်စွဲလိုက်တာဗျာ မောင်နှလုံးသားလေးနာကျင်ရအောင်လို့ စိမ်းကားလွန်းတယ်ကွာ *

* ငါကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြောနေတုန်း
မင်းပြန်ရင်ပြန်နော် မဟုတ်ရင်ဒီတိုက်ကလုံခြုံရေးကို ငါခေါ်ပစ်မှာ *

* ဘယ်သူ့ကိုဆွဲထုတ်မလို့လည်း ဒါမောင်အိမ်လေ *

ဂျွန်ဂျောင်ကုရဲ့ မောင့်အိမ်ဆိုပြီး မျက်လုံး
ဝေ့ကစားပြမှုနောက်တွင်တော့ ဂျီမင်ခမျာ
အံအံဩဩဖြစ်ရတဲ့အထိပါပဲ။ဘယ်ကိုလာပြီး မောင့်အိမ်နေတာလဲ!အရှက်ကိုမရှိဘူး မျက်နှာပြောင်တိုက်ရဲလိုက်တာ။

* ဘာကိုမောင့်အိမ်လဲ အရှက်ကိုမရှိဘူး ဒါငါ့အိမ် *

* အာရီဂူး!အရမ်းကြွားတယ်နော်...အဲ့ဖက်က အခန်း၄၀၁က မင်းအခန်းမှန်း မောင်သိပြီးသား။မင်းအခန်းနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်က
ဟော့ဒီ အခန်း၄၀၂ကမှ မောင့်အခန်း *

* ဘာ...!!ဘာပြောလိုက်တယ် အခုဘာပြောလိုက်တာလဲ မဖြစ်နိုင်တာ *

* မဖြစ်နိုင်ဘူးမလား။မောင်လည်း အခုထိ အိမ်မက်မက်နေတယ်လို့ပဲထင်နေတာ။
မင်း မောင့်ကိုကိုက်ကြည့်ပါလား..ဒါဆိုအိမ်မက် ဟုတ်မဟုတ် မောင်တို့သိသွားမယ်လေ။နေဦး... ကိုက်ရင်လည်ပင်းကိုပဲကိုက်နော်..မင်ပေးတဲ့မာကင်ရာ မောင်ရဖူးချင်လို့။နာအောင်ကိုက်လည်းရတယ်....*

ဂျိန်းးး!! ။

စကားဆုံးအောင်ေတာင် နားထောင်မပေးတဲ့အပြင် လျို့ဝှုက်နံပါတ်ကိုအမြန်ရိုက်ထည့်လေကာ အခန်းထဲပြေးဝင်သွားသူလေးကြောင့်မောင့်မှာ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်ရသည်။

* ဂျီမင်...မောင့်ကို အိမ်ထဲအလည်မခေါ်တော့ဘူးလားဟင်။အိမ်နီးနားချင်းတွေပဲကို မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ် ကော်ဖီတစ်ခွက်လောက်မတိုက်ချင်ဘူးလား *

မောင့်ဂျီမင်က ချောင်းကြည့်ပေါက် မှန်ဘီလူးငယ်လေးမှတစ်ဆင့် အပြင်ကိုချောင်းကြည့်လိုက်ကာ မျက်ခုံးတွေကိုတွန့်ပစ်လိုက်သည်။

အခုထိမသွားသေးဘဲနဲ ကိုယ့်အိမ်တံခါးကိုကျောမှီထားပြီး ပေတေတေလုပ်နေပြန်တဲ့သူ့ကို အမြင်ကပ်လှပါ၏။သိပ်မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာများ တစ်လောကလုံးမှာ
သူ့လောက်မုန်းချင်စရာကောင်းတဲ့လူတောင်သူ့လောက်မုန်းဖို့ကောင်းမယ်မထင်....။

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

(ဖတ်ပေးကြသူတွေကို ကျေးဇူးတင်ရပါသည်။ )

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

(Zawgyi)

(လူဆိုးေကာင္)

လူေတြက အခ်စ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးအနက္ဖြင့္ၾကတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕က ရယူျခင္းတဲ့!တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့လည္း ေပးဆပ္ျခင္းတဲ့...!ဘယ္လိုေတာင္ ေပါက္ကရဆန္လိုက္တဲ့ အေပါစားသတ္မွတ္ခ်က္ေတြလဲကြာ။

ရယူျခင္းေတြ ေပးဆပ္ျခင္းေတြ လာေျပာေနရေအာင္ ေလာင္းကစားလုပ္ေနတာမွမဟုတ္ဘဲ။ ဦးေႏွာက္ကျဖဳတ္ဦးေႏွာက္ေလးေတြနဲ႕ တယ္လည္းကဗ်ာဆန္ခ်င္ေနၾကသကိုး။ခ်စ္တမ္းကစားပြဲဟာ အေလ်ာ္အစားသိပ္ျပင္းလြန္းတယ္ ေမာင့္ေသးေသးေလးရဲ႕။

အဆုံးရႈံးခံမလား?အပိုင္သိမ္းမလား?ႏွစ္ခုပဲရွိတယ္ေလကြာ အဟက္...!။

ေမာင္ကေတာ့ ရွင္းတယ္။မင္းအတြက္ေပးဆပ္ၿပီး ေမာင့္အခ်စ္အတြက္ ေမာင္ထိုက္သင့္သမွ် အကုန္ျပန္ယူမွာ။မင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ မင္းရဲ႕အခ်စ္ မင္းနဲ႕သက္ဆိုင္သမွ် အားလုံး အားလုံးကိုေမာင္ပဲပိုင္ဆိုင္ရေစမယ္။

မင္းခ်စ္သည္ျဖစ္ေစ မခ်စ္သည္ေစ
ေမာင္ ဂ႐ုစိုက္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။အေရးႀကီးတာက ေမာင့္ဘက္ကခ်စ္ေနရဖို႔ပဲ။အဲ့ဒီေတာ့ကြာ ဒီကစားပြဲမွာေမာင္ခ်စ္မိသြားတဲ့အတြက္ ေမာင္ရႈံးခဲ့ရတယ္။

ေမာင္ခ်စ္ေနရင္ မင္းဟာေမာင့္ခ်စ္သူပဲ။ျငင္းဆန္ခြင့္မရွိလို႔ ျပန္ခ်စ္ဖို႔သာ မင္းေတြးထား ပတ္ခ္ဂ်ီမင္...။ေကာင္းေကာင္းေျပာလို႔မရရင္ အၾကမ္းဖက္နည္းသုံးၿပီး ျပန္ခ်စ္ခိုင္းရလိမ့္မယ္ေနာ္။

အဟြန္း...၊မင္းမခ်စ္လည္းေမာင္က ဂ႐ုကို
မစိုက္တာဗ်ာ။

ေပးဆပ္တာေတြရယူတာေတြ လုပ္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ေ႐ႊျပည္ေအး တရားေဟာၿပီးလည္း ေမတၱာေတြ က႐ုဏာေတြ မုဒိတာေတြ ေမာင္လုပ္ေနမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ဇယားရႈပ္လြန္းလို႔။အဲ့အစား ေမာင္ကမင္းကိုရေအာင္ယူျပမွာ။

ဓါးျပတိုက္တယ္ဆိုေတာ့လည္း တိုက္တယ္ေပါ့။ေမာင့္အခ်စ္က မၾကမ္းတမ္းဘူး
မဆြိလြန္းဘူး။မင္းလန့္ေအာင္ပဲ ေမာင္ခ်စ္ျပမွာ။ဓားျပတိုက္ၿပီးပဲခ်စ္ရရ မင္းကိုေမာင္ဓားျပတိုက္သင့္ရင္တိုက္ရလိမ့္ ေသးေသးေလးရယ္။

ေမာင္ မင္းအခ်စ္နဲ႕မင္းဘဝကိုဓားျပတိုက္ၿပီးယူရေတာ့မယ္ပုံပဲ။ျပန္ခ်စ္ေပးစမ္းပါကြာ။တကယ္ပဲ ပိစိေလးေတာင္ခ်စ္ေပးလို႔
မရဘူးလား။စိတ္ပုတ္လိုက္တာဗ်ာ။မင္းအျမင္မွာေမာင္က ခ်စ္ဖို႔မေကာင္းလို႔မ်ားလားဟင္။ေမာင္ဆိုးလို႔ျပန္မခ်စ္တာမလား။

အခုထိ ေမာင္ၿငိမ္ေနေသးတာက မင္းလုပ္ခ်င္ရာေလးေတြလုပ္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္ရာေလးေတြဖန္တီးပါေစဦးဆိုၿပီးေတာ့ ေမာင္လက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ရတာ ပတ္ခ္ဂ်ီမင္။
ေမာင့္ကို ျပန္မခ်စ္ၾကည့္ မင္းကိုခိုးေျပးျပမယ္။

ပိုပိုကမ္းမတက္လာနဲ႕ ေမာင္ကလူေကာင္းမဟုတ္ေတာ့ မင္းဘဝနဲ႕အခ်စ္ကိုဓားျပတိုက္မိေတာ့မွာ...။ေမာင္အခ်စ္ဟာ ဓားျပဆန္ေပမယ့္ မင္းကိုေတာ့သိပ္ခ်စ္ရတာပါ။အေရာင္စုံ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္လူေတြၾကားထဲကေန ေမာင္ကေထြးဖက္ေပးထားခ်င္႐ုံပါဗ်ာ။

ေမာင္ဟာ ေရခ်ိဳးၿပီးခါစမို႔ မွန္တင္ခုံေရွ႕မွာ
ပဲမ်ားရင္းနဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္ေနခဲ့တယ္။ေရစိုစိုဆံပင္ေတြၾကား လက္အသာထိုးရင္းဖြျပန္တယ္။မခ်ိဳမခ်ဥ္ၿပဳံးေလးနဲ႕ စိတ္ကူးေတြထဲ႐ြက္လြင့္ရင္း တစ္႐ြာတစ္ခ်ီေဆာက္ေနေလသတဲ့။

ပတ္ခ္ဂ်ီမင္ကဘယ္ဆီေနမွန္းမသိဘူး ေမာင့္အခ်စ္နဲ႕တည့္ပါ့မလား?လို႔စိုးရိမ္ေနခဲ့ရသား။
ကြယ္ရာမွာေတာ့ ေလႀကီးေလက်ယ္ေတြေျပာတတ္လိုက္တာမ်ား သူ႕ဟာနဲ႕ေတာ့ဟုတ္ေနပါရဲ႕။ေလက်ယ္သလိုမ်ိဳးအတည္တက်ဖြင့္ေျပာခဲ့မယ္ဆို အခုေနခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနခဲ့တာ ၾကာေလာက္ေရာေပါ့။

ေမာင္ဟာေလ ေလႀကီးေလက်ယ္သိပ္ေျပာလြန္းတဲ့ ေမာင္ေလအိုးေလးပါပင္...။

ေမာင့္ေဒါက္တာေလးေရွ႕မွာ ၾကည့္ေကာင္းေနေအာင္ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ေနဦးမွဆိုၿပီး အဝတ္ဘီဒိုႀကီးကို ဘန္းခနဲဖြင့္ကာအျပဴး
အၿပဲရွာပုံေတာ္ဖြင့္ျပန္ပါသည္။ေမာင္ၾကည့္ေကာင္းေနမွ မင္းကျပန္ႀကိဳက္မွာမလား?

အဲ့ေတာ့မင္းေရွ႕မွာ ေမာင္ၾကည့္လို႔ေကာင္း
ေနေစရမယ္ ဟြန္းဟြန္း...!ပဲမ်ားနိုင္ဖို႔ဆို ေမာင္လွေနဖို႔လွတယ္။ဟုတ္တယ္ မင္းလူႀကီးထက္ ေမာင္ပိုေခ်ာေနမွ မင္းက ေမာင္ရဲ႕အေခ်ာအလွေတြျမင္ၿပီး ပစ္ေႂကြသြားမွာေလ။

သို႔ေသာ္ ဘီဒိုတစ္ခုလုံးတြင္ ခ်ိတ္ထားတဲ့အကၤ်ီေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေမာင့္မွာစိတ္တိုင္း
မက်ေတာ့ပါ။

* wait! ဘာလို႔အကၤ်ီေတြက အျဖဴေတြခ်ည္းျဖစ္ေနရတာလဲ...ဒါေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး
ေတာ္ေတာ္ေလးကိုလြဲေနၿပီ *

စတစ္ေကာ္လံအျဖဴေတြနဲ႕ Formalရွပ္အျဖဴေတြခ်ည္းပဲ ရွိေနတာကြ။ငါဘာစိတ္ကူးနဲ႕
ဒါေတြကို သယ္လာခဲ့တာလဲလို႔။

ဘီဒိုတစ္ခုလုံးမွာ စတိုင္ပန့္အနက္ေတြနဲ႕
ထိုအျဖဴေရာင္ရွပ္ေတြခ်ည္းပဲမို႔ ေမာင္ဟာအလြန္အမင္းကိုစိတ္ရႈပ္သြားဟန္ရွိသည္။
မ်က္ခုံးတန္းေတြကို လိုတာထက္ပိုက်ဳံ႕ပစ္ေလၿပီး ခုတင္ေပၚသို႔ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးပစ္ထိုင္ခ်ကာ ဖုန္းဆက္ဖို႔ျပင္ေနခဲ့တယ္။

* ေမေမ...သားပစၥည္းေတြ ပို႔ေပးလိုက္ဦး။ဒါပဲဗ်ာ ဒါပဲဒါပဲ သားမအားဘူး *

သားလိမၼာေလးပါဗ်ာ ဘုရားစူးသားလိမၼာေလး။ဂ်ီတိုက္ဖို႔ကလြဲရင္ မိဘေတြကိုရွိတယ္လို႔ေတာင္ထက္တာမဟုတ္။သူသိတာ ပတ္ခ္ဂ်ီမင္ကို ဘယ္လိုဖြန္ေၾကာင္ရမလဲ?ပတ္ခ္ဂ်ီမင္အနားဘယ္လိုကပ္ရမလဲပဲ သူသိတာပါ။

အဝတ္ေတြမပါလာရေအာင္ သူကဘယ္ကိုေရာက္ေနလို႔လဲ?ေျပာရမယ္ဆို သူမေန႕ညကမွ အိမ္အသစ္ကိုေျပာင္းလာတာပါ။႐ုံးတက္ဖို႔
ဝတ္စုံေတြမွလြဲ ဘာတစ္ခုမသယ္လာရေသးဘူးေလ။လူေတာင္ ရွိေနေသးတာေတာင္ကံေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရမယ္...၊!

တစ္ခ်ိန္ကုန္ ေဒါက္တာေလးကို႐ူးေနရတာနဲ႕ စားဖို႔ေမ့ အိပ္ဖို႔ေမ့ရတဲ့အထိ။ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ေမတၱာရွိေၾကာင္းေတြျပလိုက္ရတာ သူမွသူ႐ူးရတဲ့အထိေတြ...ေမာင့္ပိစိေလးကေတာ့ေလစိမ္းေတာင္လွည့္မတိုက္ပါဘူးဗ်ာ။

တကယ္ေနစိမ့္လြန္းတဲ့ စိမ္းကားရက္သူေလး..ဒါေပမယ့္လည္း သိပ္ခ်စ္ရပါတယ္။သိပ္ၿပီးကိုေမတၱာရွိလြန္းလို႔ ရင္ခုန္သံေတြ ျပန္ထပ္တူက်ေပးရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ေမာင့္ေသးေသးေလးရယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ပဲေႂကြးရဖို႔ေနေနသာေတြ႕ကရာ Formalရွပ္တစ္ထည္ပဲ ေကာက္စြပ္လိုက္ရေတာ့တယ္ေလ။အလိုမက်၍ရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးမ်က္ႏွာႀကီးကိုလည္း
စူပုတ္ထားရင္းေပါ့။

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ဒီေန႕ကေန႕မနက္ပိုင္းတြင္ ဟန္ေဆာင္းေဆး႐ုံရွိဆရာဝန္းမ်ားအားလုံးႏွင့္ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးမွာ သီးသန့္အစည္းအေဝးလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။မည္သည့္က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းအကူမွ်မပါခဲ့ဘဲနဲ႕ ဆရာဝန္မ်ားနဲ႕သာ သီးသန့္ေပါ့။

နိုင္ငံျခားက တကယ့္ပါရဂူႀကီးေတြလည္း
ထိုေဆြးေႏြးပြဲကို တက္ေရာက္ေပးၾကခဲ့၏။
စီနီယာေတြ ဂ်ဴနီယာေတြခြဲၿပီးရာထူးအလိုက္ထိုင္ခဲ့ၾကရတယ္။ေဒါက္တာပတ္ခ္ကေတာ့
စီနီယာနမ္ဂြၽန္းေက်းဇူးနဲ႕ေရွ႕ဆုံးတန္းမွာထိုင္ခြင့္ရခဲ့႐ုံသာမက စီနီယာနမ္ဂြၽန္းနဲ႕ေဘးခ်င္းကပ္ရပ္ေတာင္ထိုင္ခြင့္ရခဲ့ပါေသးတယ္။

ေဆပညာအေၾကာင္းေတြကို အခ်င္းခ်င္း
ျပန္ဖလွယ္တဲ့ညွိႏွိုင္းမႈစကားဝိုင္းပဲဆိုပါေတာ့။စီနီယာနမ္ဂြၽန္းနဲ႕အတူ တြဲလုပ္ေနတဲ့ပေရာဂ်က္၏အေသးစိတ္အခ်က္အလက္ကို
တင္ျပရာတြင္လည္း စီနီယာဟာသူ႕အစား ေဒါက္တာပတ္ခ္ကိုပဲ စင္ေပၚတက္စကားေျပာေစခဲ့၏။

ေျပာရမယ္ဆို အခြင့္အေရးေပးတဲ့ သေဘာပဲေပါ့။အလားအလာေကာင္းေတြမ်ားစြာရွိတဲ့ထူးခြၽန္ဆရာဝန္တစ္ဦးေပမို႔ ရာထူးႀကီးပိုင္းပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ထိေတြ႕ေစခ်င္တာ ရင္းႏွီးလြယ္ေစခ်င္မွန္း သိသိသာသာရွိလွပါတယ္။ေစတနာေတြဟာ အံမခန္းျဖစ္ရတဲ့အထိပါပဲ။

ေဒါက္တာပတ္ခ္တစ္ေယာက္တို႔ ဒီပေရာဂ်က္အေပၚတြင္ သိပ္ကိုစိတ္အားထက္သန္ေနသည္မွာ မ်က္လုံးၾကည္ၾကည္ေလးေတြပင္ အေရာင္ေတာက္ေနခဲ့၏။သို႔ေပတိ အားတတ္သေရာေလးတင္ျပေနပါေသာအသံေလးမွာ တိခနဲရပ္သြားခဲ့ၿပီး မ်က္ဝန္းမ်ားက
ေတာ့ ခန္းမ၏ေနာက္ဆုံးတန္းတြင္သာ မွီတင္းလ်က္။

* ေဒါက္တာပတ္ခ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆက္ၿပီးတင္ျပေပးပါ *

* အာ...ဟုတ္ကဲ့။ေတာင္းပန္ပါတယ္ *

အမူအရာေတြကိုထိန္း၍ေျပာေနေသာ္ျငား
မ်က္ႏွာဥဥေလးဟာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ဆို
ခပ္ရဲရဲေလးျဖစ္သြားရွာေလသည္။သူရွက္ေနတာပဲ။ဘာေၾကာင့္ဆို မိန့္မိန့္စားစားႀကီးၿပဳံးၾကည့္ၿပီး လက္ပိုက္ကာရပ္ၾကည့္ေနေလသူ တစ္ဦးတည္ေသာ လူဆိုးေကာင္ေၾကာင့္ပါပဲ။

ေရသန့္ဗူးလွယ္ေပးၿပီးရင္ ျပန္ေတာ့ေပါ့။
အခုဟာက မဟုတ္ေသးဘူး။မ်က္ႏွာပူရေအာင္လို႔ အဲ့အ႐ူးရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြက ပိုပိုလြန္လာေနၿပီ။နံရံကို ပခုံးတစ္ဖက္နဲ႕မွီထားေလၿပီးလက္ပိုက္ၿပီးကို လူကိုလာစိုက္ၾကည့္ေနတာက ဘာသေဘာလဲ။အရွက္ရေအာင္လို႔ ၿပီတီတီေတြလုပ္ေနျပန္ပါၿပီ။

သူ႕ေၾကာင့္ စကားေတြထစ္ အမွားေတြလုပ္မိေနတာကို သိသိရက္နဲ႕သူျပန္ထြက္မသြားေပးဘူး။ဒီလိုျဖစ္ေနတာကိုသူ႕အတြက္ရယ္စရာတစ္ခုလို႔ မွတ္ထားသလားပဲဟင္။
ေလွာင္ၿပဳံးႀကီးနဲ႕ေကာင္ကို မုန္းလိုက္ရတာ။

* ေျဖာင္းးး *

တင္ျပမႈဆုံးသည္ႏွင့္ျပန္ရလာမယ့္ ရီအက္ရွင္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနမိသည့္တိုင္ စီနီယာမွလြဲလို႔ ဘယ္သူကမွလက္ခုပ္မတီးေပးၾကပါဘူး။
သေဘာက်ေၾကာင္းကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပ႐ုံမွလို႔ တုံ႕ျပန္မႈေတြဟာျပန္ရမလာခဲ့ေပ။နည္းနည္းေတာ့ကသိကေအာက္ျဖစ္ရေပမယ့္ အဆင္ေျပေနပါေသးတယ္။

* ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း!!! *

စီနီယာရဲ႕လက္ခုပ္သံကိုေတာင္ လႊမ္းသြားရတဲ့အထိ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ကို လက္ခုပ္တီးေပးလာခဲ့သည္။ေျပးမၾကည့္နဲ႕ ဘယ္သူမွမဟုတ္ဘူး။ဟိုေကာင္မ်က္ႏွာ႐ူးပါပဲ။

အကၤ်ီလက္ေတြပါပင့္ၿပီး လက္ျပဳတ္က်ေတာ့မည့္အလား တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႕ကိုလက္ခုပ္တီးေပးေနခဲ့ရင္း သူတစ္ေယာက္တည္းပဲ ၿပဳံးၿဖီးေနခဲ့ပါလိမ့္မည္။ခန္းမထဲမွဆရာဝန္ေတြမွာလည္း ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ႕ၿပိဳင္တူလွည့္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကတာေပါ့။ထိုအထဲမွာ
စီနီယာနမ္ဂြၽန္းနဲ႕ေဒါက္တာပတ္ကိုယ္တိုင္ပင္ ပါဝင္၏။

* ဒီအ႐ူးကေတာ့ ထင္တိုင္းလာႀကဲေနျပန္ၿပီ...အရွက္ခြဲရမွ စားဝင္အိပ္ေပ်ာ္သလား
ေသနာရဲ႕ *

ေဒါက္တာပတ္ခ္ဟာ မ်က္ႏွာရဲရဲေလးနဲ႕ေခါင္းေလးကိုဆတ္ခနဲငုံ႕ခ်ေလၿပီး ပစ္ပစ္ႏွစ္ႏွစ္ကို
ေဝဖန္ဆဲဆိုျပန္သည္။သူရွက္ရပါတယ္။ဘယ္ကိုလာၿပီး မဆင္မျခင္ေတြလာလုပ္ေနတာလဲလို႔ ေမးေမးၿပီး ဒင္းရဲ႕ငယ္ထပ္ကိုနာနာေခါက္ပစ္ခ်င္လိုက္တာပဲသိေတာ့တယ္။

* ေျဖာင္း ေျဖာင္းးးေတာ္တယ္ ေဒါက္တာပတ္ခ္!တင္ျပမႈဟာ ထင္ထားတာထက္ကို သိပ္ေတာ္ပါတယ္ *

ေခါင္းေလးငုံ ဇတ္ကေလးကိုအသာပုၿပီး
ရွက္႐ြံေနရတုန္းရွိေသး ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးဟာသူကိုယ္တိုင္ပင္ လက္ခုပ္ထတီးေပးၿပီး ခ်ီးမြမ္းလာခဲ့တာေၾကာင့္ သူ႕မွာဘယ္လိုေနလို႔ေနရမယ္မွန္းမသိေတာ့။အခုေတာ့လည္း ခန္းမတစ္ခုလုံး လက္ခုပ္သံေတြညံစီလ်က္။

အ႐ူးေကာင္...ဘာေတြလာလုပ္သြားမွန္းကို
မသိဘူး။ရွက္စရာေကာင္းခဲ့ေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ မင္းကို ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္...။

ေဒါက္တာပတ္ခ္္မွာမူ ပီတိေတြရင္မွာပိုက္ၿပီး
ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးနဲ႕သာယာေနခဲ့သေလာက္ မသာယာနိုင္သူေတြမွာလည္းရွိေနခဲ့ပါသည္။တစ္ျခားေတာ့ မဟုတ္!စီနီယာနမ္ဂြၽန္းနဲ႕ေဂ်ာင္ကု
ပဲျဖစ္ခဲ့ပါ၏။

ေမာင္သည္ ဘယ္ႏွယ့္ရွိစသလဲ သေဘာျဖင့္ စီနီယာကိုမ်က္ခုံးပင့္ျပလာကာ မခိုးမခန့္ေလးၿပဳံးျပရွာတယ္။စီနီယာကလည္းခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ျပန္ရယ္ျပရင္းႏွင့္ေပါ့။ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕
အၾကည့္ေတြဟာ ဓားျပတ္ႏွစ္စင္းလိုပင္ စူးရွျပတ္သေနခဲ့ၿပီး စိန္ေခၚေတာင္းေနၾကသလိုပါပင္။

ၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ စီနီယာသည္ေဒါက္တာပတ္ခ္အနားကို တိုးသြားခဲ့ၿပီး တစ္စုံတစ္ခုကိုကပ္ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ ေဒါက္တာပတ္ခ္ဟာ
ရွက္ၿပဳံးေလးၿပဳံးၿပီး ေခါင္းညိတ္လက္ခံခဲ့သည္ေလ။

မ်က္စိေရွ႕မွာျမင္ေနရတာေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကို အခ်ိဳးမက်တာမို႔ေမာင္ဟာ သူ႕ပါးေစာင္ကိုေပါက္ထြက္လုမတတ္ လွ်ာနဲ႕ထိုးကေလာ္လိုက္ရင္း ခက္ခက္ထန္ထန္ပဲစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ေသခ်ာသည္ကေတာ့ မည္သူကမွ်ေလွ်ာ့ေပးၾကမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။

ကစားပြဲတစ္ခုမွာ ၿပိဳင္ဘက္ရွိေနမွ ပို၍ကစားလို႔ေကာင္းမွာ။အနိုင္နဲ႕အရႈံးႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုကိုေသခ်ာေပါက္လက္ခံရမယ္ဆိုေပမယ့္
ေမာင္ကေတာ့ မင္းလူႀကီးကိုနိုင္မွျဖစ္မယ္ထင္တယ္။

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ဂ်ဴတီခ်ိန္ၿပီးသြားတာေတာင္ ခြဲစိတ္ခန္းထဲကမထြက္ခဲ့ရတဲ့ ေဒါက္တာပတ္ခ္ခမ်ာ ပင္ပန္းရလြန္းလို႔ ထမင္းေတာင္သြားမစားနိုင္ေတာ့တဲ့အထိပါပဲ။႐ုံးခန္းမွာထိုင္ေနရတဲ့အခ်ိန္ထက္
ခြဲခန္းဝင္ေနရတဲ့အခ်ိန္က ပိုမ်ားေနတာမဟုတ္ဘူးလား။

တစ္ေန႕ကို၂၄နာရီရွိရင္ ၁၄နာရီေလာက္က ဓားကိုင္ၿပီးခြဲစိတ္ေနရတာမို႔ ေသြးသံရဲရဲကလိစာေတြကို ျမင္ပါမ်ားၿပီး ၾကာေတာ့ထမင္းပင္ၿမိဳမခ်နိဳင္ေတာ့အထိကို စိတ္ေတြပင္ပန္းရပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ျဖင့္ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး ေတြးမိသား။တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ပခုံးေပၚမွီခိုခ်လိဳက္ရင္း ကမာၻႀကီးရဲ႕တစ္ေနရာရာမွာ
တိတ္တဆိတ္ျဖင့္ပဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွင္သန္သြားခ်င္တဲ့အထိကို ကိုယ့္စိတ္ေတြမွာေအးခ်မ္းမႈရခ်င္ပါတယ္။

အခုကေတာ့ ေဒါက္တာပတ္ခ္တစ္ေယာက္တည္း ေခါင္းမိုးထပ္မွာ ေလညွင္းခံေနခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့။ေလျပည္ေတြက်ီစယ္ရာေနာက္ကို ဆံႏြယ္ေလးေတြက တလြင့္လြင့္ႏွင့္ေလ။သူ႕အနားဆီတိုးကပ္လာတဲ့တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ေျခသံခပ္စိပ္စိပ္ေၾကာင့္ မွိတ္ခ်ထားသည့္မ်က္ခြံေလးေတြမွာ တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ရတဲ့အထိပါပဲ။

* ဟင္! *

မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ဦးစြာျမင္လိုက္ရတာက ခပ္ေအးေအးလီမြန္တီးတစ္ခြက္ကိုပါ။ကမ္းေပးေနတဲ့သူကေတာ့ မည္သူမွ်မဟုတ္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုသာျဖစ္ေနခဲ့သတဲ့။ေဒါက္တာလွလွသည္မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႕ျပန္ေမာ့ၾကည့္လာခဲ့ၿပီး အေအးခြက္ကိုလက္မခံခဲ့။

* ပင္ပန္းေနတာကို ယူလိုက္ပါဗ်ာ ေမာင့္ကို
မ႐ြဲ႕နဲ႕ *

ဒီမ်က္ႏွာ႐ူးေျပာသလို အဟုတ္ပင္ ပင္ပန္း
ေနရပါတယ္။ကိုယ္ဖြင့္ေျပာမွ သိတာထက္အလိုက္တသိရွိတာပဲ သေဘာက်လွသူမို႔
ဒီတစ္ေတာ့ျဖင့္ ဒီေကာင့္ရဲ႕ေစတနာကိုလက္ခံေပးလိုက္ပါ့မယ္။ဘာေတြႀကိတ္ႀကံေနသလဲမသိေပမယ့္ ဒီအတိုင္းေစတနာတစ္ခုလို႔ပဲ မွတ္ယူလိုက္လို႔ျဖစ္တယ္မလား။

ႏွစ္ခါေတာင္ေျပာစရာမလိုလိုက္ပါ။လက္ေသးေသးေလးေတြက လီမြန္တီးဗူးေလးကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး အရသာခံေသာက္ေနခဲ့ၿပီေလ။
ပိုက္ကိုစုပ္လိုက္တိုင္းမွာ စူထြက္လာတတ္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းဖူးေတြကို ႏူးႏူးညံညံထိေတြ႕ပစ္ခ်င္တာပဲသိေတာ့တယ္ဗ်ာ။

မ်က္ႏွာႏုႏုဥဥေလးကို တစ္ကမာၻလို႔မွတ္ယူထားပုံႏွင့္ အျမတ္တနိုးေငးၾကည့္ေနခဲ့၏။
ၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ သူ႕လက္ေတြဟာအၿငိမ္မေနစြာျဖင့္ေဒါက္တာလွွလွေလးရဲ႕ ဂုတ္ပိုးကိုထိေတြ႕လာခဲ့သည္။

႐ုတ္ခ်ည္းဆန္ဆန္ထိေတြ႕ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ မည္မွ်ထိ ထိတ္လန့္သြားရမလဲ
ေျပာမေနပါနဲ႕ေတာ့!ကိုယ္ငယ္ေလးမွာ ဆတ္ခနဲတုန္ရတဲ့အထိပင္။ဂုတ္ပိုးေပၚက လက္ေတြၾကားမွေန တိမ္းေရွာင္ပစ္ၿပီးထိုင္ေနရာမွထရပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။

* အသားမယူနဲ႕လို႔ သတိေပးထားၿပီးသားေနာ္ လာမထိနဲ႕ ႐ြံလြန္းလို႔ *

* ေမာင္ ႏွိပ္ေပးခ်င္လို႔ပါ*

* မလိုပါဘူး *

* ေမာင္အၾကမ္းဖက္ရမလား?မင္းၿငိမ္ၿငိမ္
ေနေပးမလား?မင္းေ႐ြး...အၾကမ္းဖက္ဆို ေမာင့္အာသီသေျပတဲ့အထိ နမ္းပစ္ဦးမွာေနာ္။ေမာင့္စိတ္တိုင္းက် တစ္မုန္းနမ္းပစ္မွာ...။မင္းဆုံးျဖတ္ ေမာင္ကမင္းသေဘာတိုင္းလိုက္နာရန္ အသင့္ပဲမို႔ *

ခ႐ုခြံလုံးလုံးေလးပမာ ကိုယ္ငယ္ေလးကို
ဖြတ္ေလၿပီး တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ဆုတ္ခြာဖို႔ျပင္ေနျပန္တာမို႔ထုံးစံအတိုင္း ေ႐ြးခ်ယ္ခိုင္းမိျပန္တယ္။ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက် အတင္းအၾကပ္ေ႐ြးခ်ယ္ခိုင္းရတာကိုလည္း ခုံခုံမင္မင္ရွိပါတယ္။

မ်က္ဝန္းအိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရဲ႕အမုန္းမ်က္ဝန္းေတြဟာ ကိုယ္ထံသို႔ က်ေရာက္ေနလ်က္။အံကေလးကိုႀကိတ္ၿပီး နာနာက်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့၏။

* မင္း မင္း!!လူညစ္ပတ္ေကာင္ *

* အင္း ေမာင္ကလူညစ္ပတ္ မေကာင္းတဲ့ေကာင္ ေက်နပ္ၿပီလား *

လက္ေကာက္ဝတ္ေလးမွေန ခပ္တင္းတင္း
ဖိကိုင္လိုက္ၿပီး ေနရာမွာျပန္ထိုင္ေစခဲ့ရင္း
ဂုတ္ပိုးႏုႏုေလးကို တယုတယႏွိပ္ေပးတဲ့အခါ
ခ်စ္ရသူေလးသည္ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားမွိတ္ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။သက္ရွိအ႐ုပ္လွလွေလးဟာျမတ္နိုးခ်င္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ ေမာင္အျမတ္တနိုးနဲ႕ပဲ ေငးၾကည့္ခြင့္ရခ်င္ခဲ့႐ုံပါ။

* အေၾကာေတြမ်ား တင္းေနလိုက္တာကြာ
ဘယ္လိုလဲ ေမာင္ႏွိပ္ေပးတာေကာင္းတယ္ဟုတ္ *

* အ႐ူးစကားေတြ!မင္းအားႀကီးနဲ႕အတင္း
ဖ်စ္ညွစ္ေနၿပီးေတာ့ ဒီမွာလည္ပင္းက်ိဳးရေတာ့မယ္ *

သေဘာက်ေနရဲ႕သားနဲ႕ ေျဗာင္ျငင္းခ်င္ေနသူေလးကို သေဘာတက်နဲ႕ပဲစိုက္ၾကည့္ေနမိပါသည္။အေအးပိုက္ကို အစုပ္မျပတ္သလို
ဇိမ္ခံတာလည္းမျပတ္ခ်င္ရွာတဲ့ ေဒါက္တာကိုႀကီးက်ယ္ေလးေၾကာင့္ ေမာင့္မွာခပ္ဟဟပဲ ရယ္ခ်လိဳက္မိေတာ့၏။

ရင္ထဲမွာ ဖြတ္ထားပစ္ခ်င္တဲ့အထိ ေမာင့္ရဲ႕ခ်စ္သူေလးဟာ သေဘာတက် ခ်စ္စရာေလးပဲကြာ။ေမာင္ေတာ့ မင္းေၾကာင့္နဲ႕႐ူးေနပါၿပီ။

လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနရသေ႐ြ႕ ေအာင္ပြဲခံေနဦးမွာပါပဲ။အထူးသျဖင့္ ေမာင္ကမင္းနဲ႕ပတ္သတ္လာရင္ ပိုတစ္ဇြတ္ထိုးဆန္ခ်င္တတ္တယ္ဗ်ာ။မင္းမလိုခ်င္တဲ့ ေမာင့္ရင္ခုန္သံေတြကို ေခါင္းမာမာနဲ႕ပဲေမာင္ေပးအပ္ခ်င္တယ္။

မင္းကေတာ့ မလိုခ်င္လည္း တစ္ဝက္ေလာက္ေတာ့ ကူသယ္ေပးဦးမွေပါ့။ဒီအခ်စ္ေတြကို ေမာင္ထမ္းထားရတာ သိပ္ေလးလြန္းေနၿပီမို႔ မင္းကေတာ့ကူသယ္ေပးလို႔ မရဘူးလားဟင္။ေမာင့္ကို ျပန္ငဲ့ၾကည့္ေပးစမ္းပါဦးဗ်ာ...။မင္းကိုျမတ္နိုးမိတဲ့ ေမာင့္အခ်စ္ေတြ ေမတၱာေတြမွ ဒီရင္နဲ႕မဆန့္မၿပဲပဲ။

* ဂ်ဴတီခ်ိန္ေတြဆက္ေနေတာ့ ပင္ပန္းရတယ္မလား *

မ်က္ႏွာေလးကို တစိမ့္စိမ့္ရႈ႕ရင္းေမးေနခဲ့သူမွာသာ အ႐ူးျဖစ္က်န္ရလိမ့္မည္။ေဒါက္တာပတ္ခ္ကေတာ့ တစ္ခ်က္ေလးပင္လွည့္မၾကည့္လာသလို ဖုတ္ေလတဲ့ငါးပိရွိတယ္လို႔ေတာင္
မထင္မွတ္ခဲ့။

* ပင္ပန္းတယ္ဆိုေပမယ့္ မင္းမစြန့္လႊတ္နိုင္ဘူးမလား။အဲ့လိုပဲ ေမာင္လည္းမင္းကိုခ်စ္ရတာပင္ပန္းေနၿပီ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ဘယ္ေတာ့မွ လက္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူးဂ်ီမင္ *

ပင္ပန္းလြန္းလို႔ နားေအးပါးေအးတစ္ေယာက္တည္းလာထိုင္ေနပါတယ္ဆိုမွ အေရးမရအဖက္ေတြလာေျပာေနျပန္ပါၿပီ။
ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးခမ်ာ ခ်က္ခ်င္းပင္စူတက္လာခဲ့ၿပီး မ်က္ခုံးေလးေတြကိုပါ တြန့္ရွာေသး၏။

* နားၿငီးလိုက္တာ မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲဟမ္...ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲလို႔ *

* ေမတၱာရွိေနေၾကာင္း ရင္ဖြင့္ျပေနတာေလ
နားေထာင္လက္စနဲ႕ အဆုံးထိနားေထာင္ေပးလိုက္ေတာ့ကြာ *

* ဒီမွာဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု ငါအကြၽမ္းက်င္ဆုံးအလုပ္ကဓားကိုင္ရတာပဲ မင္းသိလား...
လွ်ာရွည္မေနပဲျပန္လိုက္ေတာ့ *

ေျပာခ်င္တာက မင္းလွ်ာအျဖတ္မခံခ်င္ရင္ ပါးစပ္ပိတ္ေနလိုက္ေတာ့ဆိုတဲ့သေဘာ။ပညာရွိၿပီသလွပါေပတယ္ ေမာင့္ခ်စ္သူရယ္။

* ခ်စ္စကားေလးေတြေျပာပါရေစဦး *

နားနားကိုကပ္ၿပီးေျပာလာတဲ့စကားေၾကာင့္ ၾကက္သီးပင္ထရတဲ့အထိ။ခြၽဲပ်စ္အီဆင္းေနတဲ့ေလသံဟာ လူကို ပိုၿပီးရင္တုန္ေစရပါတယ္။ဘာေတြႀကံစည္ဖို႔ႀကိဳးစားေနသလဲ
မသိေပမယ့္ ဒီလိုအေနအထားႀကီးကိုေတာ့
တကယ္မႀကိဳက္လွပါဘူး။ပိုးစိုးပက္စက္ေကာလ္လႊတ္မွကို ျဖစ္ေတာ့မွာ။

အၿပီအျပင္ေကာလ္ပစ္မယ္ဆိုၿပီး သူရွိရာဘက္ကို မ်က္ႏွာအလွည့္တြင္ အရမ္းကပ္ထားတဲ့မ်က္ႏွာအေနအထားေၾကာင့္
ႏွစ္ေယာက္သားမွာ ႏွာေခါင္းခ်င္းပင္ခလုတ္တိုက္ခဲ့ရပါၿပီ။ေဒါက္တာပတ္ခ္ခမ်ာ ရွက္႐ြံ
ရလြန္းလို႔ မ်က္ႏွာေလးဆို နီခနဲရဲခဲနဲ...။

* ဘာလို႔ အရမ္းကပ္ေနတာလဲ ဟိုဘက္တိုးေလ *

* ဟင့္အင္း ေမာင္ကကပ္ခ်င္ေသးတာကို *

ရွက္႐ြံ႐ြံမ်က္ႏွာေလးက အေနရခက္ေနပုံေလးႏွင့္ မ်က္ႏွာလႊဲသြားပစ္သည့္တိုင္ ေမာင္ကေတာ့ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလးပဲစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။အၾကည့္တစ္ခ်က္မလႊဲခဲ့။တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း တစိမ့္စိမ့္ခ်စ္ေနခဲ့ကာ တစ္စိမ့္စိမ့္အ႐ူးရင့္ေနခဲ့တဲ့ပုံျဖင့္ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ေလးေငးေနၾကည့္ေနခဲ့ပါ၏။

* မၾကည့္နဲ႕ေလ မႀကိဳက္ဘူး ႐ြံစရာေကာင္းေအာင္လို႔ အဲ့လိုစိုက္မၾကည့္နဲ႕ *

* ဘာလို႔လဲ ေမာင့္ကိုရွက္လို႔လား *

* အရွက္ကိုမရွိဘူး!ရိသဲ့သဲ့စကားေတြထပ္ေျပာၾကည့္ မင္းကိုပိုမုန္းမိေတာ့မယ္ *

* မုန္းေပါ့ အဟက္...!ေမာင္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ဘယ္တုန္းကေရာ မင္းေမာင့္ကို ခ်စ္ခဲ့ဖူးလို႔လဲ။မင္းဘက္ကပိုမုန္းေလ ေမာင့္ဘက္ကပိုခ်စ္ရေလပဲ *

* ငါမင္းကိုမုန္းလိုက္တာ *

မုန္ယိုေနတဲ့သားရဲတစ္ေကာင္လိုမ်ိဳး သတ္ေတာ့ျဖတ္ေတာ့မတတ္စိုက္ၾကည့္လာခဲ့ၿပီး
ေျပာလာတဲ့စကားက ေမာင့္ကိုမုန္းလိုက္တာတဲ့။ေမာင္ရင္မနာရဘူးလို႔မ်ား ထင္ေနသလားဟင္။

ေမာင္ကေတာ့အစြန္းဆုံထိ ခ်စ္လိုက္ရတာ။႐ူးမတတ္ေမ့မတတ္ထိ မင္းကိုေမာင္သိပ္ခ်စ္ရတာပါဗ်ာ။ေမာင္ရင္နာေအာင္လို႔ ေျပာထြက္တတ္တဲ့ မင္းႏႈတ္ခမ္းေလးကို အျပစ္ႀကီးႀကီးမေပးရက္လို႔ ေမာင့္ကိုေမာင္
စိတ္ဆိုးမိတယ္သိလား။

* ႁပြတ္စ္...*

* မုန္းတယ္လို႔ထပ္ေျပာဦးေလ။တစ္ခြန္းေျပာ တစ္ခါအနမ္းခံရမယ္မွတ္ *

ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အျပစ္မေပးရက္လို႔နဖူးႏုႏုေလးကိုပဲ ေမာင္နမ္းပစ္ခဲ့တယ္။မင္းကေတာ့ပိုမုန္းေနေတာ့မွာပဲ။ဒါေပမယ့္ ေမာင္ဂ႐ုစိုက္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။

* မင္းဘာလုပ္တာလဲ မဆင္မျခင္ငါ့အသားကိုလာမထိနဲ႕ေနာ္ *

႐ုတ္တရပ္အနမ္းခံလိုက္ရတာလည္းပါမယ္
ရွက္ေနတာေၾကာင့္လည္းပါမယ္ ေဒါက္တာလွလွေလးခမ်ာ ဘာဆိုဘာမွမတုံ႕ျပန္နိုင္ခဲ့ပါ။အနားကိုမတရားကပ္ေနတဲ့ရင္ခြင္တစ္စုံကို တြန္းထုတ္ပစ္႐ုံသာတတ္နိုင္ခဲ့သည္ေလ။

အရွက္သည္းစြာ မ်က္ႏွာေလးရဲရဲနဲ႕ေမာင့္မ်က္ဝန္းေတြကိုရင္မဆိုင္နိုင္ခဲ့ျပန္။ေမာင္ဟာလည္း မေခလွသူမို႔ ႏူးႏူးညံညံေလးကိုမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကည့္မိရင္း အလြတ္စြဲရသည္အထိ ပုံရိပ္ေလးကိုမွတ္တမ္းယူေနခဲ့ပုံျဖင့္။

နဖူးေလးကို တံဆိပ္ခတ္မိတာေတာင္ ဒီလိုေလးခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ရွက္ျပေနတာ။
ေမာင္မက်ဴးေက်ာ္ရ!ဆိုၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ကပ္ထားတဲ့ မင္းႏႈတ္ခမ္းလႊာႏုႏုကိုသာ ေမာင္ထိေတြ႕ပစ္မယ္ဆို မင္းရွက္လြန္းလို႔ တစ္ကိုယ္လုံးနီေစြးေနမလားပဲေနာ္။

ခ်စ္လိုက္ရတာ ေမာင့္အသက္ကေလးရယ္။သိပ္ခ်စ္ေနၿပီဗ်ာ...။

* မင္းျပန္ေတာ့! *

* ေမာင့္ကိုမႏွင္ပါနဲ႕ *

ျပန္ခိုင္းေတာ့လည္းမျပန္!ေပေတၿပီးကပ္ေနတာကို မုန္းလြန္းလို႔ ထားပစ္ခဲ့ေတာ့လည္းမရ။ကိုယ့္အကၤ်ီစကို ဖမ္းဆြဲထားတယ္ေလ။

* မႏွင္ဘူး မႏွင္ဘူး!တစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့ *

ေဒါက္တာလွလွဟာထပ္ၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ႀကံ႐ြယ္ျပန္သည္။ေမာင္ဘက္ကေတာ့ အလြတ္ေပးမယ့္ပုံမရွိပါဘူး။အလွေလးနည္းတူ သူပါမ်က္ခုံးေတြကို က်ဳံ႕ထားရွာၿပီး စိတ္ရႈပ္ေနရသည့္ဟန္ပန္နဲ႕ တကယ့္ကိုအဆန္းတၾကယ္ေတြပါေလ။

* ေနပါဦး ဘာျဖစ္လို႔ေလာရတာလဲဟင္
ေမာင့္အနားေနေပးစမ္းပါ *

* မေႏွာက္ယွက္လို႔မရဘူးလား မင္းဒီလိုဆက္လုပ္ေနမယ္ဆို ဒီေဆး႐ုံကေန ငါထြက္သြားရလိမ့္မယ္ေနာ္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု *

* မင္းသေဘာပဲေလ...အဟက္!ေမာင္ကေတာ့ မင္းေနာက္ဆက္လိုက္ေနဦးမွာပဲ။ေျပးလြတ္ဖို႔
မင္းမစဥ္းနဲ႕အခ်စ္ မင္းရွိရာမွာေမာင့္ရွိေနမယ္
အိုေက *

* မအိုေကဘူး !ရွက္လို႔ပါကြာ ငါ့ကြယ္ရာ
ငါ့အတင္းေျပာၾကမွာကို အရွက္ဆုံးပဲ *

အဟုတ္ပင္ရွက္ရပါတယ္။လူကို သူ႕အပိုင္ေလးလိုမ်ိဳး လုပ္ခ်င္တိုင္းလာလုပ္ေနတာကိုလည္း တစ္စက္ေလးမွမႀကိဳက္ပါဘူး။အဆိုးဆုံးကေတာ့ လူေရွ႕သူေရွိ့လည္းမေရွာင္ သူ႕အျပဳအမူေတြက ရဲတင္းလြန္းတာပါပဲ။

ဒီေဆး႐ုံပရဝုဏ္အတြင္းမွာဆို ကြၽန္ေတာ္ဟာ နာမည္တစ္လုံးနဲ႕ရပ္တည္ေနရတဲ့လူ။အမ်ားက ေလးစားအားက်ရတဲ့ဆရာဝန္္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါလ်က္နဲ႕ ဒီေကာင္ေၾကာင့္ပဲအရွက္ေတြရခဲ့ရတာ ခဏခဏရွိေနၿပီေလ။

* မင္းရွက္ေပမယ့္ ေမာင္ကေတာ့မရွက္ပါဘူး။ေျပာၾကပါေစအခ်စ္ရယ္ အမွန္ေတြေျပာၾကတာကို ဘာရွက္စရာလိုမလဲ *

* ဘာကိုအမွန္လဲ မင္းနဲ႕ငါကဘာဆိုင္တာၾကလို႔ အေနသာႀကီးကိုေဝးေဝးမွာေနလိုက္ေတာ့ေလ *

* ဆိုင္တယ္ေလ ေမာင္နဲ႕မင္းက ခ်စ္သူေတြပါဗ်ာ... သိပ္ဆိုင္တာေပါ့ *

* ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္လို႔ တစ္ခါေလးေတာင္မေျပာဖူးဘူးေနာ္ မ်က္ႏွာေျပာင္လာတိုက္ေနတာကိုရပ္တန္းကရပ္လိုက္ေတာ့ *

မခိုးမခန့္ေလးၿပဳံးျပေနရွာတဲ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာကို စုတ္ျပဳတ္ထြက္ေအာင္ ကုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္တဲ့ေဒါက္တာလွလွရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြသည္မ်က္ႏွာေပၚမွာပါ ထပ္ဟပ္ေနရတဲ့အထိေတြ။မ်က္ႏွာပ်က္သြားလိုက္တာမ်ား ဟန္မေဆာင္နိုင္စြာကို တကယ္ပင္သိသိသာသာေပါ့။

လူယုတ္မာ႐ုပ္နဲ႕ ၿပီတီတီလာရယ္ျပေနတာကို ငါမုန္းလိုက္တာ။လူကိုအနိုင္က်င့္လို႔ရေနတယ္ဆိုၿပီး ပိုပိုအသားယူလာတဲ့အယုတ္တမာေကာင္ကို မုန္းရလြန္းလို႔ ဒီတစ္သက္အမုန္းေတြပ်က္ျပယ္ပါ့မလားပဲ။

* ဟင္ ေမာင္ဘယ္မွာမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္လို႔လဲကြာ။ေမာင္ကမင္းကိုခ်စ္တယ္ မင္းကေတာ့ေမာင့္ကိုမူေနတုန္း!ရပါတယ္ေလ
ေမာင္ခ်စ္ဖို႔ပဲလိုတာမို႔ ေသသည္အထိ
မင္းကေမာင့္ရဲ႕ခ်စ္သူ ေမာင့္အပိုင္ေလး *

ေတြ႕လား စကားေျပာတာကိုက တင္တင္စီးစီးနဲ႕!လူကိုတကယ္ခ်စ္တာမဟုတ္ပါဘူး။သူ႕အတၱေတြအတြက္ အနိုင္လိုခ်င္လို႔ ပါးစပ္အရသာခံေျပာေနတာကို ငါကေႂကြေပးရမယ္တဲ့လား...ဟာသေတြ။

* မရိုင္းစိုင္းနဲ႕ ငါ့ကိုမင္းပိုင္စရာလား *

* ဒါဆိုဘယ္သူကပိုင္တာလဲ ဟိုဆရာဝန္လူႀကီးလား *

* ျဖစ္စရာလား ငါ့ကိုယ္ငါပဲပိုင္တယ္ ဘယ္သူမွမပိုင္ဘူး *

ရွက္႐ြံစြာျဖင့္ ေအာ္ထုတ္ေပးမိတယ္။မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ္ခ်ီပစ္ရင္း ပိုင္ရွင္ကင္းမဲ့ေၾကာင္း
သူျပန္ေျပာခဲ့မိတယ္။

* အဟြန္း...။ပိုင္ရွင္မရွိေသးဘူးဆိုပါေတာ့။
ဒါမ်ားလြယ္လြယ္ေလး ေမာင္ကပိုင္ေအာင္လုပ္ယူလိုက္မွာေပါ့အခ်စ္ရဲ႕။ပိုင္ရွင္ရွိေနလည္း ေမာင္ကဂ႐ုစိုက္လိမ့္မယ္လို႔မင္းထင္မေနနဲ႕ဦးေနာ္...ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာၿပီးရင္ ဘယ္ေတာ့မွျပန္ထြက္သြားခြင့္ျပဳမွာမဟုတ္ဘူး။ေမာင့္အခ်စ္ေတြ ရင္ခုန္သံေတြကိုဖမ္းခ်ဳပ္ထားမွာဗ် *

* တဏွာ႐ူးႀကီး...မင္းကေတာ္ေတာ္ေလးကို ႏွာထလြန္ေနတဲ့ တဏွာေကာင္ပဲ *

* ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ ေမာင္က တဏွာ႐ူးႀကီး...မင္းစြပ္စြဲတာ သိပ္မွန္တာေပါ့။ဘာလို႔ဆို ေမာင္ မင္းကိုတဏွာ႐ူးေတာ့မလို႔ေလ *

* အီး ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္ ငါ့အနား
မလာနဲ႕ေနာ္ ေဝးေဝးသြားႏွာဗူး *

အနားကပ္လာတဲ့ေမာင့္ကို တြန္းထုတ္ပစ္သည္။မာနအက်ခံၿပီးထြက္ေတာ့မေျပးပါဘူး။ေၾကာက္ေနရင္ေတာင္ ေၾကာက္ေနပါတယ္လို႔ဘယ္ေတာ့မွ ထုတ္ျပမွာမဟုတ္လို႔
မ်က္ဝန္းက်ဥ္းေလးေတြနဲ႕ေမာ့ၾကည့္လာခဲ့ၿပီး
အၾကည့္ခ်င္းစုံလိုက္ပုံမွာ စိန္ေခၚေတာင္းေနသေယာင္ေယာင္။

ထိုႏွစ္ေယာက္္မွာ ရန္ျဖစ္ေနတာနဲ႕မတူေတာ့ပါဘူး။အခ်စ္ခ်င္းၿပိဳင္ ဘယ္သူနိုင္က်ီစယ္ေနၾကသလားလို႔ပါ။မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းေလးနဲ႕ ေမာင့္ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ေတြကို ရိုက္ပုတ္လိုက္ေသးတာေေလ။ေမာင္ကေတာ့ သေဘာေတြက်ၿပီးရင္း က်ခဲ့ရင္း ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးမ်က္ႏွာေပးတစ္ခုနဲ႕။

ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ေမာင္ဟာမထင္မွတ္ထားတာတစ္ခုကို လွစ္ခနဲျပဳမူခဲ့လိုက္ပါသည္။အဲ့ဒါသည္ကေတာ့ ေဒါက္တာေလး၏ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို ဆြဲဖက္ပစ္လိုက္တာပါပဲ။

ၿပီးကာမွ တစ္ဆတ္တည္းဆိုသလိုသူ႕ေခါင္းကိုပါ ရင္ခြင္ေသးေသးထဲအပ္ပစ္လိုက္သည္ေလ။ရင္ခြင္ေသးေသးေလးထဲေခါင္းမွီထားေလကာ မရမကတိုးဝင္ရင္း ခြၽဲေနခဲ့ပါသည္။

* ဘာ ဘာလုပ္တာလဲ *

ေဒါက္တာလွလွေလးကေတာ့ ေၾကာင္စီစီျဖစ္ရကာ အထိတ္တလန့္ျဖင့္ ရင္ခြင္ထဲကကိုယ္လုံးေထြးေထြးႀကီးကို တြန္းထုတ္ပစ္လာပါေတာ့သည္။ေမာင္ကလည္း မရမကဆြဲဖက္ထားလိုက္တာမ်ား လႊတ္ေပးမယ့္လမ္းမရွိ။

* ပြတ္ေပး *

* ဘာကိုပြတ္ေပးရမွာတုန္း မယုတ္ကမ္းနဲ႕ေနာ္ *

ထိုအခါ ေမာင္ဟာ မ်က္ေမွာင္ကုပ္ၿပီးေမာ့ၾကည့္လာခဲ့တယ္။

* အေတြးကေခ်ာ္ျပန္ၿပီ။ေမာင့္ေခါင္းကို ပြတ္ေပးစမ္းပါကြာ *

* ႐ူးသြားၿပီလား *

* အင္း႐ူးေနၿပီ မင္းလက္ကေလးရဲ႕ယုယမႈကို ေမာင္ခံစားခ်င္လြန္းလို႔ ပြတ္ေပးစမ္းပါကြာ လိမၼာပါတယ္ *

ထုံေပေပေလးၿငိမ္ေနသည့္ေဒါက္တာ၏လက္လွလွေလးတစ္ဖက္ကို
ဆြဲယူလိုက္ရင္း သူ႕ေခါင္းေပၚတင္ေပးရွာ၏။တကယ့္ကို ပါပီေပါက္ေလးအလား ခြၽဲေနေတာ့တာပါပဲ။

* ေမာင္အၾကမ္းမဖက္ခ်င္ဘူးေနာ္ တစ္ခါပဲပြတ္ေပး ဒါဆိုေမာင္ေအးေအးေဆးေဆးျပန္ေပးမယ္။မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေမာင္ဒီေနရာမွာ
ျပသနာရွာရလိမ့္မယ္ *

* မင္းကတိမင္းတည္ေပးမွာလား *

သူ႕စကားေၾကာင့္ ေဒါက္တာလွလွရဲ႕မ်က္ခုံးေလးတစ္ဖက္မွာ ပင့္တက္သြားခဲ့ရၿပီး ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ျပန္ငုံ႕ၾကည့္ရွာတယ္ေလ။
ဒီမ်က္ႏွာ႐ူးက ေျပာရင္ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္တတ္တာကို သူသာလွ်င္အသိဆုံးမို႔ ျမန္ျမန္ျပန္ေအးေရာ သေဘာႏွင့္လက္ခံလိုက္ရေတာ့၏။

* ေမာင့္အခ်စ္က လိမၼာရဲ႕သားနဲ႕ကြာ ေမာင့္အေပၚဆို နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ဂ်စ္တိုက္လိုက္ရမွ *

ရႈံရႈံမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေနပါလ်က္နဲ႕ သေဘာတက်ပဲေငးၾကည့္ေနမိပါသည္။
ရင္ထဲက ေစတနာမပါမွန္းကိုလည္းသိ၏။
ဒါနဲ႕ေတာင္ တစ္ဇြတ္ထိုးဆန္ေနမိတုန္းဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ေမာင့္ဂ်ီမင္?မင္းေတြးၾကည့္္စမ္းပါလား။ေမာင္ မင္းကိုသိပ္ခ်စ္လို႔ေလ။

* သိပ္ခ်စ္ေနၿပီဗ်ာ ျပန္ခ်စ္ေပးလို႔မရဘူးလားဟင္ မင္းသာျပန္ခ်စ္ေပးမယ္ဆို ေမာင္လိမၼာပါ့မယ္ *

ေမာင့္စကားေၾကာင့္ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြထဲ တိုးဝင္ေနမိတဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြမွာ တန့္သြားခဲ့ျပန္၏။

* သေဘာက်ေနတယ္မလား ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲ ပြတ္ေပးဦးေလ *

အတင္းအၾကပ္အနိုင္ယူေနလို႔ စိတ္မပါလက္မပါဘဲ ထိုးဖြေပးလိုက္ရတာမွန္ေပမယ့္
သူကိုယ္တိုင္က သေဘာက်မိခဲ့၍
ထပ္ခါထပ္ခါပြတ္ေပးေနမိခဲ့တယ္။

ေမာင့္စကားေတြနဲ႕ ေမာင့္ရဲ႕ဆံႏြယ္ေတြကိုသေဘာက်ေနမိတဲ့ သူ႕စိတ္ကို အရွက္ရလြန္းလို႔ လက္ေလးေတြကိုအျမန္႐ုတ္ပစ္လိုက္ရတဲ့အထိေပါ့။အဲ့ေလာက္ထိကို သူေပ်ာ္ဝင္သြားခဲ့မိတာ။

* စိတ္ကူးယဥ္ေနမယ့္အစား ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ျဖစ္ ေၾကးစားဖိုက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္သြားလုပ္ေနလိုက္ေတာ့ ဟုတ္ၿပီလား *

* မလုပ္ခ်င္ဘူး ေမာင္ကမင္းရဲ႕ကေလးေလးပဲလုပ္ခ်င္တာပါဆို *

* အ႐ူး ! *

ေမာင္ဆြဲထားတဲ့ၾကားကေန မရမကထြက္ေျပးသြားခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ေမာင္ေတာ့
မင္းကိုခ်စ္ရလြန္းလို႔ ေမာင့္အပိုင္ေလးအျဖစ္ပဲ သိမ္းထားလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ထပ္ၿပီးထြက္ေျပးခြင့္လည္းမေပးနိုင္ေတာ့ဘူး။ေမာင္ အပိုင္လိုခ်င္ပါတယ္ေမာင့္ေသးေသးေလးရယ္။

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ေဒါက္တာပတ္ခ္၏မ်က္ႏွာေလးမွာ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေလးျဖင့္ ဘာအေႏွာက္အယွက္နဲ႕မွမေတြ႕ရေသးဘူးထင္တယ္။နားၾကပ္ကိုလက္တစ္ဖက္ကကိုင္ထားရွာၿပီး
တစ္ဖက္ကေဆး႐ုံမွတ္တမ္းဖိုင္တစ္တြဲျဖင့္။

သို႔ေသာ္ ေအးခ်မ္းမႈေတြသည္ၾကာၾကာမခံတဲ့ပုံပါပဲ။ေလွကားေတြေပၚသို႔ ေျခလွမ္းႀကီးမ်ားႏွင့္တက္လာပါေသာ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုကိုျမင္လိုက္ရ႐ုံရွိေသး ေဒါက္တာပတ္ခ္ခမ်ာအပ်က္ပ်က္အယြင္းယြင္းမ်က္ႏွာေလးႏွင့္။

ဒီေကာင့္ကို ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္ပါတယ္။ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုမွ အစြယ္ၿဖဲျပေနတာတဲ့တူမေနဘူးလား။ေအးေအးေဆးေဆးေနဖို႔ကိုမရဘူး တစ္ခ်ိန္ကုန္လိုက္ရႈပ္ေနေတာ့တာ။

စၾကၤလမ္း၏တည့္တည့္မွာ ငူငူေငါင္ေငါင္ပဲရပ္ေနခဲ့မိၿပီး ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းပင္
မသိေတာ့။ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလွသည့္
ေဒါက္တာရဲ႕ေျခေထာက္ေလးမ်ားဟာဆိုရင္ျဖင့္ ၾကမ္းျပင္မွာခုန္စြခုန္စြျဖစ္ရတဲ့အထိကို သတိလက္လြတ္ခဲ့ရေလသည္။

ယင္းေနာက္တြင္ေတာ့ ေဒါက္တာပတ္ခ္သည္
တစ္ဖက္ျခမ္းက ေကာ္ရစ္တာအခ်ိဳးေနာက္သို႔ အျမန္ပင္ေျပးပုန္းလိုက္ရၿပီး
အသပ္ပင္မရႈရဲခဲ့ပါ။တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျခင္းနီးကပ္လာေသာ ေျခသံတရွပ္ရွပ္ေၾကာင့္ ရသမွ်ေသာတရားစာေတြကို႐ြတ္လိုက္ရၿပီး
မ်က္လုံးႀကီးကိုစုံမွိတ္ထားလိုက္ရပါသည္။

* ဒီမွာဆရာမ ေဒါက္တာပတ္ခ္ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ *

* ကြၽန္မတို႔ဘယ္သိပါ့မလဲ *

* မဟုတ္ေသးပါဘူး ခုဏကေလးတင္
ျမင္လိုက္ေသးတာကို ငါမ်က္စိမွားတာမ်ားလား *

* ဟုတ္မွာေပါ့...ရွင္မ်က္လုံး တိမ္စြဲခ်င္ေနၿပီထင္တယ္ မေပါ့ဆနဲ႕ေနာ္ ဆရာဝန္နဲ႕ေသခ်ာျပၿပီးကုသဦး *

* ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ တိမ္စြဲ!ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ မကုေတာ့ဘူး ...ကြၽန္ေတာ့္အစား ေနရတာတကာလွ်ာရွည္လြန္းတဲ့ခင္ဗ်ားတို႔သာ ခံတြင္းဆရာဝန္နဲ႕ျပသင့္ေနၿပီလို႔မထင္ဘူးလား *

ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုအတြက္ တစ္ေလာကလုံးမွာ
ပတ္ခ္ဂ်ီမင္တစ္ေယာက္တည္းကသာ အသက္ရွိတဲ့ပုံပါပဲ။စြာသြားလိုက္တာမ်ား ႏႈတ္ခမ္းကတစ္ေတာင္ေလာက္ေထာ္လို႔။
ေမာင္ရဲ႕သည္းသည္းလႈပ္မႈေတြကိုသူနာျပဳဆရာမေတြပါ အျမင္ကပ္ရတဲ့အထိကို သူ႐ုပ္ပ်က္လြန္းေနခဲ့တာပါ။

အားတိုင္းယားတိုင္း သူတို႔ေဒါက္တာဆီလာလာၿပီးဖြန္ေၾကာင္ေနတာကို ၾကည့္မရေတာ့လို႔ဘုေတာလႊတ္မိေပမယ့္ ဟိုကသူတို႔ကိုျပန္စြာသြားခဲ့တယ္ေလ။ဆရာမေတြခမ်ာ ရန္လုပ္ခံလိုက္ရတာကို အံအားေတြသင့္ၿပီး
ပါးစပ္အေဟာင္းနဲ႕ ေငးက်န္ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ေတြေပါ့။

* ေတာ္ေသးတာေပါ့ ျပသနာမရွာဘဲေအးေအးေဆးေဆးျပန္သြားေပးလို႔ *

အကြယ္ၾကားေလးမွာၿငိမ္ေနခဲ့ရပါေသာေဒါက္တာပတ္ခ္ဟာေတာ့ ရင္ဘတ္ေလး
တဖိဖိျဖင့္ ပုန္းေနရာမွာထြက္လာနိုင္ခဲ့ၿပီေလ။

စီနီယာေတြဘာေတြလည္း နားမလည္ပါဘူး။
ဆရာမေတြပါမခ်န္ အကုန္လုံးကိုပတ္စြာခဲ့ၿပီးထြက္သြားခဲ့သူမွာေတာ့ ေလေလးတခြၽန္ခြၽန္နဲ႕ လက္ထဲမွာလည္း က်ဴလစ္ဝါေလးတစ္ခတ္ကိုကိုင္ထားေသးတာေပါ့။

အဲ့က်ဴလစ္ကို ဘယ္သူေပးေနသလဲမသိခ်င္ေတာ့ပါဘူး။လမ္းႀကဳံေပးလိုက္တာခ်ည္းအေၾကာင္းျပကာ ကိုယ့္႐ုံးခန္းထဲကိုဝင္ဝင္ခ်လာတတ္တာမ်ား တစ္ခါႏွစ္ခါတည္းမွမကေတာ့ဘဲ။အခ်ိန္ကိုမွန္လို႔။

ၾကာေတာ့တစ္ကယ္စိတ္ညစ္ရတယ္ေလ။
သူခ်စ္တာက ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္လို႔မခံစားေစရဘူး။မသိရင္ တမင္သပ္သပ္ႀကီးကို လိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတာနဲ႕ တူမေနဘူးလား။

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ညေတာင္ေတာ္ေတာ္နက္ေနၿပီကို ဟိုအ႐ူးျပန္သြားေလာက္ၿပီမလား။ျပန္သြားၿပီထင္တယ္ ဒီအခ်ိန္ထိေစာင့္ေနရေအာင္ သူကအ႐ူးမွမဟုတ္ဘဲ။အာရီဂူး!ငါ့ဘဝကလည္း
ေန႕ခ်င္းညခ်င္းကို ဝရမ္းေျပးဘဝေရာက္သြားရတာတဲ့လား။

ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု ရန္ကိုေၾကာက္လြန္းလို႔ ဂ်ဴတီခ်ိန္ၿပီးသြားတာေတာင္ မျပန္ေသးဘဲနဲ႕႐ုံးခန္းဆက္ထိုက္ေပးေနရတာပဲၾကည့္။အဲ့ေလာက္ထိကိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေကာင္မို႔ ငါေသေလာက္ေအာင္ ရင္တုန္ရပါတယ္။

ေဆး႐ုံမွာ ညပိုင္းတာဝန္က်သဴေတြမွလြဲအားလုံးဟာ႐ုံးဆင္းကုန္ၿပီမို႔လို႔ တိတ္ဆိတ္သင့္သေလာက္ေတာ့တိတ္ဆိတ္ေနပါၿပီ။လိုက္ကာအျပာေရာင္ေလးကိုလွပ္၍အျပင္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ရွာ၏။ဓားျပေကာင္ရဲ႕ကား
မရွိေတာ့တာ ေသခ်ာမွပဲ႐ုံးဆင္းဖို႔ျပင္နိုင္ေတာ့တယ္။

မ်က္ႏွာေလးက ႐ႊင္႐ႊင္ပပေလးျဖင့္အိမ္ျပန္ဖို႔ေျခလွမ္းေတြမွာ တက္ႂကြေနခဲ့ၿပီဆိုပါေတာ့။လက္ဆြဲအိတ္ေလးထဲ သက္ဆိုင္ရာပစၥည္းေတြပစ္ထည့္ရင္း သိမ္းေနတုန္းရွိေသး သူ႕အိတ္ကေလးမွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ဆြဲလုျခင္းကိုခံလိုက္ရေတာ့သည္။

ေျပးမၾကည့္နဲ႕ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုအျပင္ဘယ္သူမွမဟုတ္ဘူး။ငါ့ကို စိတ္ဒုကၡေပးဖို႔နဲ႕ေႏွာက္ယွက္ဖို႔ လူျဖစ္လာသလားပဲ...ဟူး။

တံခါးကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖြင့္ဝင္လာခဲ့ၿပီး
ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႕ လုပ္ခ်င္ရာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနခဲ့့ျပန္တယ္။စားပြဲေပၚတြင္
ရွိရွိသမွ်ေသာပစၥည္းအားလုံးကို အၾကမ္းပတမ္းပင္အိတ္ထဲထိုးထည့္ပစ္လိုက္ပုံမွာ တကယ့္ကိုအလ်င္စလိုနိုင္ေနပုံႏွင့္။

မ်က္ႏွာႀကီးကိုလည္းသုန္မႈန္ထားလိုက္တာမ်ား ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ခက္ထန္ထားေသးတယ္။ဘာေတြျဖစ္လာျပန္တာလဲ?ျပဴးျပဴးၿပဲၿပဲနဲ႕ဘာေတြကို သူ႕စိတ္အလိုမက်ျဖစ္ရျပန္ၿပီလဲ။

ေဒါက္တာပတ္ခ္ခမ်ာ အံအံဩဩမ်က္ႏွာေလးနဲ႕ သတိမွကပ္ေသးရဲ႕လားမသိ။လူဆိုးေကာင္လက္ထဲပါသြားေသာ သူ႕လက္ဆြဲအိတ္ကေလးကို မရမလိုက္ျပန္လိုက္လုရင္း စိတ္လြတ္လက္လြတ္ေအာ္ထုတ္ပစ္လာခဲ့သည္။

* ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု!မင္းဘာလုပ္တာလဲ *

* မင္းဂ်ဴတီၿပီးၿပီမလား ျပန္မယ္ *

* ဒါဘာလုပ္တာလဲလို႔ ေမးေနတယ္ေလ *

* တိတ္တိတ္ေနဂ်ီမင္ ေမာင္ မင္းကိုစိတ္ဆိုးေနတာေနာ္ *

စိတ္ဆိုးေနတာ?သူက ငါကိုစိတ္ဆိုးေနတယ္ေပါ့ေလ။ရာရာစစေတြ သူလိုေကာင္ကမ်ား
တစ္ျပန္တစ္စီးနဲ႕ လူကိုေအာ္ေငါက္ပစ္လာေသးတာ။အံဩရလြန္းလို႔ ႏွစ္စကၠန့္ေလာက္ အသက္ရႈရပ္ရတဲ့အထိပဲ။

စိတ္ဆိုးျခင္းဆိုး ငါကဆိုးရမွာမဟုတ္ဘူးလား။လူကို သူ႕အပိုင္ေလးလိုမ်ိဳးထိကပါးရိ႕ကပါးေျပာတဲ့ဒဏ္ကိုႀကိတ္မွိတ္ခံေနရတာမွ
ကိုယ္ခ်င္းမစာမနာ သူ႕မို႔အဲ့အေပါက္ႀကီးကေျပာထြက္ရဲေသးတယ္ေနာ္။

လူၾကားထဲလည္းလူၾကားထဲတစ္မ်ိဳး
လူကြယ္ရာလည္းလူကြယ္လည္းတစ္မ်ိဳး ေႏွာက္ယွက္ခံေနရတာက ငါမဟုတ္ဘဲ သူျဖစ္ေနတာမ်ားလား။အဲ့လိုေတြေျပာထြက္တတ္တဲ့ပါးစပ္ကို အပ္ခ်ည္နဲ႕နာနာထိုးခ်ဳပ္ပစ္ခ်င္တဲ့အထိပဲ ဟြင္း!။

* ဘာလို႔ေမာင့္ကို ေရွာင္ေနတာလဲဟမ္။မင္းကေတာ့ လြယ္လြယ္လုပ္ရက္နိုင္ေပမယ့္
ေမာင့္မွာေတာ့႐ူးမတတ္ျဖစ္ခဲ့ေနရတာကို မင္းသိရဲ႕လားပတ္ခ္ဂ်ီမင္ မင္းမသိနိုင္ပါဘူး *

* မသိလဲလာေျပာမေနနဲ႕ေတာ့ေလ နားၿငီးတာမို႔ထြက္သြားေပးစမ္းပါ *

* ထြက္သြားေပးမယ္ ေက်နပ္ၿပီလား!ေအး...ေမာင့္တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မျပန္နိုင္ဘူး မင္းပါျပန္လိုက္ခဲ့ရမယ္ *

ဂ်ီမင္နည္းတူ ေဂ်ာင္ကုဟာလည္းသူ႕ထက္မေလ်ာ့ေသာေလသံမာမာနဲ႕ျပန္ေအာ္ခဲ့၏။စားပြဲခုံကိုပါ လက္ေဇာင္းနဲ႕ရိုက္ခ်ပစ္လိုက္တာမို႔ ထြက္လာတဲ့ဆူညံသံေတြမွာ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲရရင္း။

ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္႐ုံးခန္းေလးကို ေလေပြေမႊ႕ေနသလိုမ်ိဳး သူ႕စိတ္ႀကိဳက္ ၾကမ္းရမ္းပစ္ဖို႔အထိ ေမာင္ဟာအားတင္လာခဲ့ပါတယ္။ေဒါက္တာလွလွေလးကေတာ့ ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ကပ္ရပ္ေနခဲ့ရွာၿပီး ကိုယ္လုံးေလးကိုဖြတ္ထားခဲ့တယ္ေလ။

အေတာ္ေလးကို လန့္သြားခဲ့မွာပဲ။ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုရဲ႕ အၾကမ္းအရမ္းေတြနဲ႕အစိမ္းသက္သက္ႀကီးမဟုတ္ေသာ္ျငားလည္းပဲ ဒီလိုမ်ိဳးထိေတာ့တိုက္ရိုက္ႀကီးမႀကဳံဖူးပါဘူး။ၿပီးေတာ့ ဒီေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဂ်ာင္ကုဟာသူ႕အေပၚဆို ဖူးဖူးမႈတ္မတတ္သည္းလြန္းေနခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား။

အသံလုံအခန္းျဖစ္ေနလို႔သာေပါ့ မဟုတ္ရင္ေဒါက္တာပတ္ခ္တို႔ မနက္ျဖန္အတင္းတုတ္ျခင္း ေခါင္းစီးပိုင္းမွာထိပ္ဆုံးကပါလာမွာေသခ်ာပါတယ္။

* ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု!အဲ့လိုအတင္းအၾကပ္လုပ္တာကို ငါအမုန္းဆုံးပဲ *

* မင္းဘယ္တုန္းကေရာ ေမာင့္ကိုခ်စ္ခဲ့ဖူးလို႔လဲ။အခ်ိန္ကိုျပန္ၾကည့္ဦး ည၁၁နာရီထိုးေတာ့မယ္ မင္းျမင္လား။ မင္းေမာင့္ကိုေရွာင္ခ်င္တာတစ္ခုတည္းနဲ႕ေတာ့ ေခါင္းမမာစမ္းနဲ႕ကြာ။ေပေတၿပီးဘယ္အခ်ိန္ထိပုန္းေနနိုင္မွာမို႔လို႔လဲ ေမာင့္လက္ထဲကမင္းလြတ္မွာလားဟမ္
ထင္ရင္မင္းလြတ္ေအာင္ေျပးၾကည့္လိုက္ *

* ငါကလည္းမင္းရဲ႕ ယုတ္မာတတ္တဲ့အဲ့လိုေသာက္က်င့္ေတြကို မႀကိဳက္တာရွင္းၿပီလား။ငါ့အခ်စ္ကို ျပန္ရဖို႔ေသေတာင္ေမွ်ာ္လင့္မေနနဲ႕ *

* အဟက္...!ေမာင့္ကိုစိန္ေခၚလိုက္တာလား
ရတယ္ေလ အခ်စ္ေတြေပးတုန္းမွာ ျပန္မခ်စ္ရင္! ေမာင္ကေတာ့ မင္းအခ်စ္ကိုဓားျပတိုက္ယူသင့္ ယူရမွာပဲ။ဆက္ၿပီးမူေနဦးမယ္ဆို
ေမာင္အၾကမ္းနည္းသုံးရလိမ့္မယ္ *

* အယုတ္တမာေကာင္!မုန္းလိုက္တာ *

* အခုမုန္းတယ္လို႔ေျပာလိုက္တာလား?
မဟုတ္မွ...ေမာင့္ဆီက အနမ္းလိုခ်င္လို႔ ဉာဏ္ဆင္လိုက္တာမ်ားလား *

ေမာင္ဟာ ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ရယ္ေလၿပီးတစ္လွမ္းခ်င္းေရွ႕တိုးလာကာ ပခုံးႏုႏုေလးေတြအေပၚလက္ယွက္တင္ပစ္ရင္း မ်က္လုံးခ်င္းဆုံဖို႔ႀကိဳးစားျပန္ေလသည္။ထိုအခါ ဂ်ီမင္၏
မ်က္ႏွာႏုေလးမွာ တစ္မုဟုတ္ခ်င္းပင္ရဲတက္လာခဲ့ၿပီး အပ်က္ပ်က္အယြင္းယြင္းမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ေခါင္းေလးကိုဆတ္ခနဲလႊဲရွာသည္။

ဝိုင္းဖန့္ဖန့္မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာေတာ့ မ်က္ရည္စေတြဟာ အျပည့္အေမာက္ေနရာယူထားခဲ့ပါၿပီ။ဂ်ီမင္ရဲ႕မ်က္ရည္စေတြကိုျမင္ရတာေလာက္ ရင္နာစရာပိုေကာင္းတာေမာင့္မွာ
မရွိေတာ့ပါဘူး။ဂ်ီမင္ငိုတာကို သူအမုန္းပဲ။

* ေမာင္ ေတာင္းပန္တယ္ကြာ ေမာင့္ေဒါသကိုမထိန္းနိုင္လိုက္ဘူး။မင္းကိုေအာ္တာမဟုတ္လို႔ ဝမ္းမနည္းပါနဲ႕ *

သူလြန္သြားမွန္းသိတာမို႔ ေခါင္းငုံၿပီးေတာင္းပန္ရမယ္ဆိုလည္း ေမာင္ကေတာ့ ဝန္ေလးေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ပခုံးေပၚကလက္ေတြကို ေျဖေလ်ာ့ေပးလိုက္ၿပီး ခ်စ္ရတဲ့ပါးမို႔မို႔ေလးထက္က မ်က္ရည္စေတြကိုဖယ္ရွားေပးဖို႔ လက္လွမ္းခဲ့မိတယ္။ဒါေပမယ့္ သူ႕ခ်စ္သူေလးကေတာ့ ေျခလွမ္းေတြကိုေနာက္ဆုတ္ပစ္ရင္း အထိအေတြ႕ေတြကိုေရွာင္ရွားပစ္ခဲ့တယ္ေလ။

ေမာင့္မွာသာ ဒီအေနအထားကိုအားမလိုအားမရျဖစ္ခဲ့ရေပမယ့္ ထပ္ၿပီးဝမ္းနည္းေအာင္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့၍ ခ်စ္ရသူအလိုက်ပဲ သူသာလွ်င္အရင္ဆုံးလက္ေလွ်ာ့ခဲ့လိုက္ပါေတာ့၏။အခန္းျပင္ကိုထြက္ေပးခဲ့သည့္တိုင္ ေဒါက္တာရဲ႕လက္ဆြဲအိတ္ကေလးကိုေတာ့ အမိအရသယ္ခဲ့ရင္းေပါ့။

ကားပါကင္ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာထိုးရပ္ထားတဲ့ ေမာင့္ကားဆီသြားရမယ့္အစား ေဒါက္တာ
အစြာေလးသည္ ေမာင့္လက္ထဲကအိတ္ကိုျဖတ္ခနဲလာဆြဲလုသြားခဲ့ၿပီး သူ႕ကားေပၚသို႔ခပ္လုံးလုံးေလးျဖင့္ ေျပးတတ္သြားေလကာတစ္ရွိနထိုးေမာင္ထြက္သြားခဲ့ပါသည္။

* ေမာင္နဲ႕အတူတူျပန္ၾကမယ္ေလ...ေဟး
ပတ္ခ္ဂ်ီမင္ ေမာင္လိုက္ပို႔ေပးပါမယ္ဆို *

လမ္းလယ္ေခါင္က ေမာင့္ကိုျဖတ္မတိုက္ပစ္ခဲ့တာပဲ ကံေကာင္းတယ္လို႔မွတ္ရပါလိမ့္မယ္။ေအာ္ခ်င္ရာေတြေအာ္ၿပီး က်န္ေနခဲ့ရတဲ့ေမာင့္မွာသာ အ႐ူးႀကီးျဖစ္ရလို႔။

ေမာင္ဟာလည္း တစ္စကၠန့္ေတာင္ အေက်ာမေပးခဲ့ပါ။ကားေပၚေျပးတက္လိုက္ရင္း ၿပိဳင္ၿမိဳင္းတစ္ေကာင္လို ဒုန္းစိုင္းေမာင္းေလကာ မ်က္ေျခပ်က္မခံဘဲ ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္ပါေတာ့သည္။...............

ဂ်ီမင္ေနတဲ့ ကြန္ဒို၏ေျမေအာက္ကားပါကင္ထိကို ေမာင့္ကားဟာ ထက္ၾကပ္မကြာလိုက္လာခဲ့တာပါ။သူ႕အပိုင္ေနရာလိုမ်ိဳး ပါကင္ကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထိုးလိုက္တဲ့ ေမာင့္ရဲ႕ကားမွာ
တခန့္တျငားပင္ရွိ၏။

ေဒါက္တာေလးသည္ကေတာ့ လက္ဆြဲအိတ္ကို က်စ္ေနေအာင္ဆြဲထားေလၿပီးေနာက္ကိုေတာင္ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္မေနေတာ့ဘဲ
ဓာတ္ေလွကားရွိရာဆီသို႔ သုတ္ေျခတင္ေျပးရွာပါေတာ့သည္။

ဒါကိုျမင္သည္ႏွင့္ ေမာင္ဟာလည္း ေ႐ႊစြန္ညိုႀကီးလိုပင္ လက္ကားယားေျခကားယားနဲ႕ကို ေျပးလိုက္ခဲ့ပါ၏။ကံေကာင္းတယ္ပဲေျပာရမလား ေမာင္တစ္ေယာက္ဓာတ္ေလွကားအျပင္မွာက်န္ခဲ့ရၿပီ မဟုတ္ဘူးလား။

ထိုအခါမွပဲ ဂ်ီမင္ခမ်ာစိတ္ေအးသြားခဲ့ရၿပီး လက္ေသးေသးမ်ားႏွင့္ ရင္ဘတ္ကိုအသာဖိေလကာ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလးၿပဳံးလိုက္ရွာေတာ့တယ္ေလ။ေတာင္ခနဲ ပြင့္သြားတဲ့ဓာတ္ေလွကားေၾကာင့္ သက္ျပင္းထပ္ခ်လိဳက္ရင္း
အခန္းရွိရာဆီသို႔ ေျခလွမ္းေတြကိုဦးတည္လိုက္ေတာ့၏။

* ေမာင့္ကို ဒီလိုမ်ိဳးထားပစ္ခဲ့လို႔ရေၾကးလား *

ေနာက္ပါးဆီက ထြက္လာတဲ့ရင္းရင္းႏွီးႏွီးအသံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြမွာတုံခနဲတန့္သြားရၿပီး ေခါင္းေလးကိုဆတ္ခနဲလွည့္ပစ္ရွာတယ္။ထိုအခါတြင္မူ ျမင္လိုက္ရတဲ့မ်က္ႏွာတစ္ခုေၾကာင့္ ေဒါက္တာေလးခမ်ာတေစၦသရဲျမင္ရသလိုမ်ိဳး မူးေမ့လဲခ်င္ရတဲ့အထိ
စိတ္ရႈပ္သြားရတာေတာ့အမွန္ပဲ။

ဘယ္အထိလိုက္ေႏွာက္ေနဦးမွာလဲ?ဒါေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို တရားလြန္လြန္းအားႀကီးသြားၿပီ။ေႏွာက္ယွက္မယ္ဆိုလဲ limitတစ္ခုေလာက္အထိပဲ ေႏွာက္ယွက္မွေပါ့။အခုဟာကဘယ္လိုမွကိုသည္းမခံေပးနိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ေၾကာက္တယ္ဆိုတာမွန္ေပမယ့္ ေနရာတိုင္းေတာ့ ေၾကာက္ေပးေနမွာမဟုတ္ဘူး။ေယာက်ာ္းခ်င္းပဲ မင္းေတာင္အစြယ္ထုတ္ျပရဲရင္ ငါကဘာလို႔အစြယ္သိမ္းထားရဦးမလဲ။

* မင္းဘယ္အထိ ဆက္လိုက္ေနမွာလဲ *

* ဗ်ာ?ေမာင့္လမ္းကို ေမာင္သြားေနတာပါေသးေသးေလးရယ္ သေဘာထားေသးသိမ္လိုက္တာ *

ေအာင္မာ!သူကမ်ား တစ္ျပန္တစ္စီးေျပာရတယ္ရွိေသး။အခုဘယ္သူက ဘယ္သူ႕ကိုသေဘာထားေသးသိမ္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္တာလဲ။ဒါေပါ့ သူခိုးက လူျပန္ဟစ္တယ္ဆိုတာ ဒီေကာင့္ကိုေျပာတာေလ။

* မင္းမျပန္နိုင္ေသးဘူးလား ကိုယ့္အိမ္ကိုျပန္ေလ မင္းမွာေနစရာမရွိတာေတာ့မျဖစ္နိုင္ပါဘူး မင္းဘာေတြႀကံစည္ေနတာလဲဟမ္ *

*စြပ္စြဲလိုက္တာဗ်ာ ေမာင္ႏွလုံးသားေလးနာက်င္ရေအာင္လို႔ စိမ္းကားလြန္းတယ္ကြာ *

* ငါေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာေနတုန္းမွာ မင္းျပန္ရင္ျပန္ေနာ္ မဟုတ္ရင္ဒီတိုက္က လုံၿခဳံေရးကို ငါေခၚရလိမ့္မယ္ *

* ဘယ္သူ႕ကိုဆြဲထုတ္မလို႔လည္း ဒါေမာင္အိမ္ေလ *

ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုရဲ႕ ေမာင့္အိမ္ဆိုၿပီး မ်က္လုံး
ေဝ့ကစားျပမႈေနာက္တြင္ေတာ့ ဂ်ီမင္ခမ်ာ
အံအံဩဩျဖစ္ရတဲ့အထိပါပဲ။ဘယ္ကိုလာၿပီး ေမာင့္အိမ္ေနတာလဲဟမ္!အရွက္ကိုမရွိဘူး မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ရဲလိုက္တာ။

* ဘာကိုေမာင့္အိမ္လဲ အရွက္ကိုမရွိဘူး ဒါငါ့အိမ္ *

* အာရီဂူး!အရမ္းႂကြားတယ္ေနာ္...အဲ့ဖက္က အခန္း၄၀၁က မင္းအခန္းမွန္း ေမာင္သိၿပီးသား ...မင္းအခန္းနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က
ေဟာ့ဒီ အခန္း၄၀၂ကမွ ေမာင့္အခန္းဟုတ္ၿပီလား *

* ဘာ...!!ဘာေျပာလိုက္တယ္ အခုဘာေျပာလိုက္တာလဲလို႔ မျဖစ္နိုင္တာ *

* မျဖစ္နိုင္ဘူးမလား။ပထမက ေမာင္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အိမ္မက္မက္ေနတာလားလို႔ထင္ခဲ့မိေသးတာ ေမာင့္ေသးေသးေလးရဲ႕။မင္းကို စိတ္မခ်တာနဲ႕ပဲေမာင္စုံစမ္းၾကည့္ေလာက္ေတာ့ မင္းနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အခန္းက ပြဲစားအပ္ထားတာကို ေမာင္သိခဲ့ရတယ္ေလ...ဒါနဲ႕ပဲ အၿပီးေငြေခ်ၿပီး မရရေအာင္ဝယ္ခဲ့မိတယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကဖူးစာပါပုံပဲသိလား။မင္းနဲ႕နီးဖို႔အခြင့္အေရးကို ေမာင္အခ်ီႀကီးရလိုက္တာပဲၾကည့္ေတာ့ *

" ဂ်ိန္းးး!! "

စကားဆုံးေအာင္နားေထာင္ေပးမေနေတာ့ဘဲ
လ်ိဳ႕ဝႈက္နံပါတ္ကိုအျမန္ရိုက္ထည့္ေလကာ အခန္းထဲေျပးဝင္လိုက္ရေတာ့သည္။ရင္တုန္ရလြန္းလို႔ ႏွလုံးေရာဂါပင္ ရေတာ့မလားမသိပါဘူး။တဒိတ္ဒိတ္အခုန္ျမန္ေနပါေသာ ဝဲဘက္ရင္အုံတစ္ေနရာကို အသာဖိလိုက္ရင္းစိတ္ၿငိမ္ဖို႔ အေတာ္အသင့္ႀကိဳးစားယူရမယ္ထင္တယ္။

* ဂ်ီမင္...ေမာင့္ကို အိမ္ထဲအလည္မေခၚေတာ့ဘူးလားဟင္။အိမ္နီးနားခ်င္းေတြပဲကို မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္မတိုက္ခ်င္ဘူးလား *

ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ မွန္ဘီလူးငယ္ေလးမွတစ္ဆင့္ အျပင္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိျပန္တယ္။အခုထိမသြားေသးဘဲနဲ ကိုယ့္အိမ္တံခါးကိုေက်ာမွီထားၿပီး ေပေတေတလုပ္ေနျပန္တဲ့သူ႕ကို အျမင္ကပ္လွပါ၏။သိပ္မုန္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာမ်ား တစ္ေလာကလုံးမွာ
သူ႕ေလာက္မုန္းခ်င္စရာေကာင္းတဲ့လူေတာင္သူ႕ေလာက္မုန္းဖို႔ေကာင္းမယ္ထင္....။

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

(ဖတ္ေပးၾကသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ရပါသည္။

ဒီၾကားထဲမေရးျဖစ္တဲ့ရက္ေတြမွာ နည္းနည္းဟသြားေတာ့ ပေလာ့ကသိပ္အဆင္မေျပျဖစ္သြားရင္ နားလည္ေပးပါေနာ္။ဒီစာေရးသူကအားနာရပါတယ္။See you next part👀
ထပ္ၿပီးမၾကာေစရေတာ့ပါဘူး။ )

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

Fortsæt med at læse

You'll Also Like

Overprotective Mafia Brothers [ BTS FF] Af My fictional World

Fan Fiktion

574K 20.8K 96

The story is about the little girl who has 7 older brothers, honestly, 7 overprotective brothers!! It's a series by the way!!! 😂💜 my first fanfic...

ကျိန်စာသင့်သတို့သား Af ကိုးလေး

Fan Fiktion

5K 544 9

ကျွန်တော်သာအရိပ်လေးဖြစ်ခဲ့ရင်သံသရာအဆက်ဆက်Jiminနောက်ကိုဇွတ်လိုက်နေမိအုံးမှာ Start Date~ Jan20 End Date~???

သားငယ် Af ThiThi PyaeAung

Fan Fiktion

37.3K 2.4K 9

လေပြည်လေးတစ်ချက်တိုးဝေ့ခိုက် ကိုယ်အသက်ရှူသံတွေ ဆိတ်ငြိမ်သွားတဲ့အချိန်ထိ ကိုယ့်မှာ မင်းမှ မင်းပါဘဲ သားငယ် ..... လပွေညျလေးတဈခကြျတိုးဝေ့ခိုကျ ကိုယျအသကျရ...

Mine? || Lando Norris Af Juria131199

Fan Fiktion

770K 17.4K 46

In wich a one night stand turns out to be a lot more than that.