Agad akong tumayo at bumalik sa loob ng banyo para ayosin ang sarili. Namumula ang mukha ko dahil sa pagkakasampal ni Paris sa akin kanina. Siguro magiging pasa nanaman ito.
Napabuntong hininga nalang ako dahil parang wala na talagang magandang nangyari sa buhay ko simula sa araw na 'yon.
"Bakit ang tagal mo?" Tanong sa akin ni August ng makabalik ako.
"And what happened to your face?" Gulat nitong tanong, napansin parin pala n'ya.
"W-wala, ayos lang ako" alam kong hindi ko s'ya nakumbinsi pero mas pinili nalang n'yang manahimik.
Napalibot naman ako ng aking tingin at napahinga nalang ako ng maluwag ng mapansing wala siya dito. Mabuti narin 'yon.
Gusto ko ng umuwi pero nakita kong nag e-enjoy pa si August kaya nanahimik nalang ako dito sa aming inuupuan habang tinitingnan ang mga tao na nagsasayaw. Kita ko sa mga mata nila ang kasiyahan, agad naman akong napaiwas ng tingin at pinaglaruan nalang ang aking mga daliri dahil nakaramdam ako ng kaunting inggit habang pinagmamasdan sila na malaya at nagagawa ang gusto nila, mayroon din akong nakita na kasama nila ang kanilang mga pamilya at nagtatawanan pa. Nababalot ng inggit ang aking puso dahil kahit kailan ay hindi ko naramdaman iyon sa pamilya ko.
Agad akong naalarma ng maramdaman ko ang isang malamig na malagkit na tumapon sa akin. Agad akong napatayo dahil sa gulat at tiningnan ang may gawa no'n, at dahil do'n ay nakuha namin ang attention ng mga tao.
Para akong basang sisiw dahil sa ginawa nito.
"Oh sorry, sadya" sabay tawa habang may mapangutyang tingin sa akin.
Walang iba kundi si Amber at kasama nito ang mga kaibigan n'ya.
"B-bakit mo 'yon ginawa?" tanong ko dito, pinagtititigan narin kami ng mga tao dahil sa biglaan kong pagtayo.
"Sabihin na natin na dahil gusto ko, bakit may magagawa ka ba?" Nakataas kilay nitong saad.
Sasagot na sana ako ng marinig ko ang bulungan ng mga tao. Hindi ko rin mahagilap si August dahil nagpaalam ito sa akin na pinatawag s'ya ng lola nila.
"Hala diba 'yan yung babae na nakapatay sa fiancé ni Paris"
" She looks familiar"
" Hala what happened"
" Bagay lang naman sa kanya 'yan dahil kung hindi dahil sa kanya ay hindi namatay ang magiging manugang ng mga Galligher"
" tama and I heard buntis daw si Messy ng maaksidente"
Dahil sa sobrang kahihiyan ay umiiyak nalang ako at dali-daling tumakbo palabas sa bahay na iyon.
"A-aray" mahina kong daing ng tumama ako sa isang bagay habang tumatakbo. Hindi ko napansin na may tao pala dahil sa nanlalabo kong paningin dahil sa luha.
Agad akong tumingin dito at sumalubong naman sa akin ang madilim n'yang mukha.
"I told you, you don't belong here, a trash like you doesn't belong here" malamig nitong saad bago ako nilampasan.
Parang piniga naman ang puso ko dahil sa sama ng loob. Agad akong nagpatuloy sa pag takbo at sakto namang nakasalubong ko si August. Ngumiti ito sa akin pero agad ring nawala at naging seryoso ng makita ang itsura ko.
"W-what happened?" Ngunit imbis na sagutin ay nilagpasan ko ito.
Umiiyak ako habang tumatakbo gusto ko ng makaalis sa lugar na ito. Narinig ko pa ang pagtawag ni August sa likod ko ngunit hindi ko ito pinansin.
"H-hey" agad akong napatigil ng mahawakan nito ang kamay ko.
Agad akong napayakap dito at hindi mapigilang mapahagulhol.
"W-what happened?" Ramdam ko ang pag aalala sa boses nito.
"P-please I wa-nna g-o h-ome" nahihirapan kong saad at hindi ko na namalayan pa kung ano pa ang kasunod na nangyari dahil biglang dumilim ang paningin ko mabuti nalang at nasalo ako agad ni August.
AGAD akong nagising dahil sa lamig na aking naramdaman, sobrang bigat rin ng pakiramdam ko. Napatingin ako sa pinto ng bigla itong bumukas at bumungad sa akin ang hindi maipintang mukha ni August.
"Salamat naman bakla at nagising kana" may pag-aalalang ani nito at umupo sa tabi ko.
"N-nasaan ako?" Nahihirapan kong sambit dahil ramdam kong namamalat ang lalamunan ko. Agad naman akong binigyan nito ng tubig.
"Andito ka sa bahay, nawalan ka kasi ng malay noong isang araw pa. Amelle magsabi ka nga ng totoo, may hindi kaba sinasabi sa akin?" agad akong napaiwas ng tingin dahil ramdam kong seryoso na ito. Hindi rin ako makapaniwala na dalawang araw akong tulog.
"W-wala a-ayos lang ako"
"For God's sake Amellean, halos patayin mo ako sa pag-aalala tapos sasabihin mong ayos kalang?" Medyo tumaas na ang boses nito.
Ayaw ko s'yang madamay.
" S-sorry, I didn't mean to shout you" mahina nitong saad at niyakap ako. Bigla namang tumulo ang luha ko dahil sa gianwa n'ya.
"P-pagod n-na ako, August" napansin kong nagulat pa s'ya dahil sa sinabi ko pero agad ring nakabawi.
"B-bakit?" Hindi ako umimik sa tanong n'ya bagkus ay nag-iwas lang ako ng tingin dito.
"Hays we will talk kapag maayos kana, kumain ka muna dahil kagabi kapa mataas ang lagnat" napatingin naman ako sa orasan at gano'n nalang ang gulat ko ng makitang alas dyes na ng umaga.
May pasok pa ako.
Napansin naman nito ang pagka taranta ko.
"Hey chill up, tumawag na ako sa university mo at ipinaalam ko na sa mga professors mo na may sakit ka" hindi naman iyon ang inaalala ko kundi si P-paris, paniguradong malalagot nanaman ako kapag hindi ako pumasok.
Sinubukan kong tumayo pero agad ring napabalik ng upo ng biglang umikot ang paningin ko
"Sabi naman kasing magpahinga eh, kumain ka muna at magpahinga ka, alam mo ba na dalawang araw kang walang malay at ano'ng meron d'yan sa mga pasa mo?"
Kung noon natatakpan ko pa kay August ang tungkol sa mga pasa ko, pero ngayon alam kung nagdududa na ito.
"I wanna rest" mahina kong saad, alam kong narinig n'ya iyon dahil narinig ko ang buntong hininga nito.
"I'll leave your food here, kainin mo 'yan at magpahinga ka, pindutin mo lang itong intercom kapag nay kailangan ka. Sa library lang ako" mahina naman akong napatango. Alam kong ramdam n'ya na umiiwas ako sa mga tanong n'ya.
Malungkot akong nakatingin sa likod nitong paalis. Sorry August.
Umalis na si August at hindi ko alam kung ilang minuto akong naka tunganga, hindi ko mawari na ilang araw pala akong walang malay. Agad kong kinuha ang pagkain na dala ni August kanina at agad iyong kinain dahil ramdam ko ang matinding pagka gutom pagktapos kung kumain ay ininom ko muna ang gamot na ibigay ni August at nagpahinga, gusto ko nalang munang magpahinga at kalimutan ang possibleng mangyari pagbalik ko sa university. Masyadong pagod ang utak ko kakaisip sa mga nangyayari.
Deserved ko ba talagang humantong sa ganito ang buhay ko, gano'n ba kalaki ang naging kasalanan ko para parusan ng panginoon ng ganito? Hindi ko namalayan na umiiyak nanaman ulit ako. Pa ulit-ulit nalang kasi, gusto ko ng sumuko sa lahat.
Pagod na pagod na ang utak ko kakaisip ng paraan para mapatawad ako ng pamilya ko at ni Paris.
Dahil sa sobrang pag-iisip ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako, nagising nalang ako ng marinig ko ang boses ni August. Medyo gumaan narin ang pakiramdam ko dahil sa gamot na binigay n'ya.
"Kumain kana" saad nito at ipinatong sa maliit na mesa na katabi ng kama ang dala n'yang pagkain.
"M-maraming salamat August ah, tatanawin ko itong utang na loob sa'yo" hindi ko alam kung saan ako ngayon kung hindi ko nakilala si August na s'yang tanging kaibigan ko lang.
Nakakahiya dahil naabala ko pa talaga s'ya dahil sa kalagayan ko.
"Babawi nalang ako pag magaling na ako"
"Sus ano kaba bakla magpagaling ka nalang d'yan at ng lumakas ka" saad nito at tinulungan akong maupo.
Ngumiti naman ako dahil sa kabaitan nito, balang araw ay makakabawi rin ako sayo August.