ჯონგუქის POV:
მთელი ღამე თეთრად გავათენე, მიკვირს ეს ბიჭი ასეთი მოკლე როგორაა? საწოლში ვერ მოვერგე...ბევრი წრიალლის გამო ვეღარ მოვისვენე და ავდექი ჯერ მხოლოდ 6 საათი იყო გავედი სამზარეულოში და წყალი დავლიე შემდეგ კი ლიზას ოთახში შევედი მაინტერესებდა ეძინა თუ არა და რას ვხედავ?...იუჯინს სხეულზე აკვროდა ხელები კი მის კისერზე ჩამოედო და ტკბილად ეძინა იუჯინი კი წელზე მოხვეოდა და ხელში მისი დუნდულები ეჭირა...ესენი ნამდვილად და ძმა არიან? მივედი და ხელები გავაშვებინე ისევ საწყის პოზაში დაბრუნდნენ კიდევ განვაცალკევე და ისევ.
კიდევ ერთხელ უნდა მომეშორებინა ერთმანეთს როცა...
- ხო კარგი რა იქნა ვახ! - თქვა იუჯინმა და გადაბრუნდა.- რა მომესწრო დაძმაზე ეჭვიანობენ!...ან მოიცა...ჰეი!- წამოიძახა, სახეზე ეშმაკური ღიმილი აიკრა და წარბები აათამაშა.
- შენი სიფათი რას მივაწერო?- ვკითხე და თვალები მოვჭუტე.
- მასწავლებელს მოსწავლე შეუყვარდა! - თქვა ხელები პირზე აიფარა და ისევ საწოლზე დაეცა.
- რაებს ბოდიალობ? გირჩევ ადგე და სუპერმარკეტში წამოხვიდე ლიზის რამე გემრიელი უნდა მოვუმზადო და სახლში არაფერი გაქვს...მისმინე თუ არ ჭამ ვერ გაიზრდები.- ჩემს ნამიოკს მიხვდა და ბალიში მესროლა მე კი ავიცილე.
სწორედ ამ დროს გადაბრუნდა ლიზა და მოკლე კაბაში საცვალი გამოუჩნდა...თვალები ორივეს გაგვიფართოვდა...იუჯინმა თვალები აატრიალა და საბანი დააფარა...შუა ზაფხულში... ლიზამ ერთი ღრმად ამოისუნთქა და საბანი 'დაწრიხლა' იუჯინმა ერთი ტრაკზე შემოარტყა და ისევ დააფარა.
ახლა ამან რა ქნა?
- ახლა რა გააკეთე? - ვუთხარი და დოინჯი შემოვირტყი
- რა? შენ უნდა გკითხო ჩემს დას სად შევეხები? - თვალები მოჭუტა და შემომხედა...ლიზამ ისევ გადაიძრო.-
გოგო რა დღეში ხარ? აქ მგონი კაცებიც ვართ და შენ კიდე წამოჭიმულხარ საბანი მაინც დაიფარე!- უთხრა და კიდევ ერთხელ დააფარა საბანი.
- რა შემილაგე არ მინდა ეს საბანი!- თვალები დაჭყიტა ლიზამ და მის ძმას ერთი უთავაზა.
- ხოდა ეგრე თუა რამე ნორმალური ჩაიცვი! - ვდგავარ და ახლა ვუყურებ ამათ კინკლაობას.
- გეყოფათ! - დავიღრიალე რის გამოც ორივეს ყურადღება მივიპყარი
- მოიცა შენზე გაბრაზებული არ ვიყავი? - თქვა ლიზამ და თვალები მოჭუტა.
- უკვე აღარ! - ვუთხარი და წარბები ავათამაშე.
- ცდები!- კაბა შეისწორა და ოთახიდან გავიდა.
- მოიცა რატომ იყო გაბრაზებული?- ცერა თითი ყელთან მიიტანა და ყელის გამოჭრის იმიტაცია გააკეთა.
- არაა შენი საქმე!- ვუთხარი და გასასვლელად შევტრიალდი როცა...
- მოგკლავ! - მომაძახა და უცებ ჰოპლა და შენს ზურგე აღმოჩნდა.
- გამიშვი იდიოტო! - იმხელაზე ვიღრიალე ოთახში ლიზა შემოვარდა.
- აქ რა მესამე მსოფლიო ომი მომიწყვეთ? გაგიჟდით? იუჯინ ეს ვიციი რომ ვერაა და შენ რა დაგემართა? - მოიცა ახლა ამან გამაბანძა? მაცადე შენ!
წამებში იუჯინის ზემოთ მოვექეცი.
- აი ცოდვილი რომ იყავი ვიცოდი მაგრამ პიდარასტიც თუ იყავი არ ვიცოდი! - თქვა ლიზამ და ხელები პირზე აიფარა.
- რა პიდარასტი თავი რამეს ხოარ მიარტყი?- ვუთხარი იუჯინს მოვშორდი და ლიზას მივუახლოვდი.
- მოიცადეთ! მე დაგტოვებთ!- თქვა იუჯინმა და ოთახიდან გავარდა თან კარიც მოგვიხურა.
- ეს ნამდვილად შენი ძმაა? - ვკითხე მან კი მხრები აიჩეჩა ხელები გადააჯვარედინა და ტუჩები გაიბზუა.
- რა გინდა? - მკითხა და ამომხედა მე კი კუთხეში მივიმწყვდიე და მის გარშემო ხელები შემოვაწყვე?
- წეღან რა დამიძახე? - ვკითხე და ყური მივუშვირე მან კი ჩამჩურჩულა.
- პიდარასტი მაგრამ ნაბიჭვარი გამომრჩა! - ყურში სექსუალური ხმით ჩამჩურჩულა.
- იცი ყველანაირად ვცდილობ არ გაკოცო მაგრამ ხშირად იმდენს ტლიკინებ რომ სხვა გზა არ მაქვს! - თავი მის კისერში ჩავრგე მან კი სუნთქვას აუხშირა.
- რა გინდა ჩემგან? ის არ გეყო რომ ამდენი ხანი მატყუებდი? მე სათამაშო კიარ ვარ! - თქვა და თავი ჩახარა თვალიდან კი ცრემლი ჩამოუგორდა.
- რით ვერ გაიგე რომ მე გართობისთვის არ მინდიხარ? ასეთი რთულია დაიჯერო? - მისი თავი ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩავხედე.
- რისთვის გინდივარ? - ხელები სახიდან მომაშორებინა და გვერდით გაიხედა.
- იმისთვის არა რაც შენ გგონია... მე უბრალოდ...მე..- 'ახლა რა უნდა ვთქვა სიტყვებს ვერ ვპოულობ ' ნერვიულად კეფა მოვიფხანე.
- შენ? - ლეკვის თვალებით შემომხედა.
- უბრალოდ იმიტომ რომ მიყვარხარ!- არ ვიცი ამხელა გამბედაობა საიდან მეყო მაგრამ ამ ყველაფერს რომ გულწრფელად ვამბობდი ეს დანამდვილებით ვიცოდი.
- რა?- სიცილი აუტყდა.
- რამე სასაცილო ვთქვი? - ცოტა გულნატკენი ხმით ვკითხე.
- გაიღვიძე რეალობაში! გარეთ გაიხედე რამდენი გოგოა ყველა ჩემზე გამხდრები და ლამაზე არიან მე ერთი უბრალო ლიზა ვარ და მე ვერავინ შემიყვარებს...დედაჩემსაც არ ვუყვარვარ... სიყვარული არ არსებობს ეს უბრალოდ ილუზიაა რომლითაც ადამიანი ერთობა მეორე დღეს კი ჰოპ და აღარ არის შენი „სიყვარული”.- მითხრა და გაიღიმა მისი ამ ღიმილს უკან კი დიდი ტკივილი იმალებოდა...ამას ვხვდებოდი.
- რატომ ხარ სამყაროს მიმართ ასე განწყობილი? რადგან შენზე ძალადობა სცადეს ეს იმას არ ნიშნავს რომ ყველა ბიჭი ეგეთი ნაბიჭვარია...- 'ეს არ უნდა მეთქვა' ჩემს ნათქვამზე კიდევ ერთხელ ჩამოუვარდა ცრემლი მან კი უბრალოდ ძალიან ჩქარა მოიწმინდა.
ლიზას POV:
ძალადობა.
ძალადობა.
ძალადობა.
ახლა ყველაზე მეტად რისი გაგონებაც არ მინდოდა ის გავიგე თან იმ ადამიანის პირიდან ვისიდანაც ყველაზე ნაკლებად მოველოდი.
ჩემი სუსტი წერილი იპოვა ახლა კი ამით მანადგურებს.
- ვერ გიტან!- ვუთხარი ოთახიდან გამოვიქეცი და სააბაზანოში შევიკეტე.
ტირილი დავიწყე და კარებთან ჩავიმუხლე.
ვუყვარვარ? ეტყობა როგორც...რა სულელი ვარ ეს ნაბიჭვარი როგორ შემიყვარდა? დიახ შემიყვარდა ის ადამიანი შემიყვარდა რომელიც ყველაფერს ასმაგად მტკენს...რატომ ვარ ასეთი უბედური? რა დავაშავე ისეთი რომ 18 წლის ასაკში ასე ვისჯები? მე ხომ ჯერ ახლა უნდა დავიწყო ცხოვრებით ტკბობა...მაგრამ ხელოსანს თოჯინების თლის დროს ერთი მაინც შემოატყდება ხელში...მეც ზუსტად ის თოჯინა ვარ.
კარებთან მოვარდნენ ჯონგუქიც და იუჯინიც და ბრახუნი დაიწყეს.
- ლიზ ჩემო პატარავ რა მოგივიდა კარგად ხარ? - იუჯინის მზრუნველი ხმა გავიგე.
- ლიზა კარი გააღე! - მისი ხმის გაგონებაზე უფრო ავტირდი.
- გოგოს რა უქენი? - კარგად მესმოდა იუჯინის გაღიზიანებული ხმა.
- მე უბრალოდ...- გავიგე ჯონგუქის დაბნეული ხმა.
ავტორის POV:
იუჯინმა ჯონგუქს საყელოში ჩააფრინდა და კიდევ ერთხელ გაუმეორა.
- ლიზას რა უქენი?- ბიჭის თვალებში დიდი ცეცხლი ირეკლებოდა.
- უბრალოდ ვუთხარი რომ მიყვარს და ცხოვრებისთვის სხვა თვალით შეეხედა.
- და ამის გამო გამოიკეტა სააბაზანოში და ქვითინებს?
- მე უბრალოდ მტკივნეული მოგონება გავახსენე.- ბიჭმა თავი ჩახარა.
იუჯინმა ისევ კარებს მივარდა და კაკუნი დაიწყო.
- ლიზა უბრალოდ ხმა გამეცი..- ბიჭი კაკუნს არ წყვეტდა.
- უბრალოდ მარტო მინდა ყოფნა! - ნაწყენი ტონით თქვა გოგომ.
- და საჭიროა აქ გამოიკეტო? - ბიჭმა როგორც კი გოგოს ხმა გაიგო ცოტა დაწყნარდა.
- ასე მინდა!- თქვა გოგომ და ცრემლები მოიწმინდა.
იუჯინმა ბიჭს მიუბრუნდა.
- სალაპარაკო გვაქვს! - უთხრა და მისაღებში დაასკუპა. - დაიწყე ყველაფერი მოყევი! - ბიჭმა სერიოზული სახე მიიღო თითები კი ერთმანეთში ახლართა.
- ერთხელ როცა ლიზა სკოლაში მიმყავდა შეუძლოდ გახდა და უკან დავაბრუნე...აფთიაქში წავედი რომ წამლები მომეტანა და როცა დავბრუნდი ლიზას ყვირილი მომესმა მის ოთახში როცა ავედი დავინახე რომ ვიღაც მახინჯი არსება მის გაუპატიურებას ცდილობდა.- ერთი ღრმად ამოისუნთქა ბიჭმა და ისევ გააგრძელა.- სწრაფადვე მოვაშორე ლიზას სხეულს და ცემა დავუწყე ამასობაში კი ლიზამ გონება დაკარგა და გაითიშა.- ბიჭს თავი ძირს ჰქონდა ჩახდილი და თვალებ დახუჭული ყვებოდა ამბავს.
- მოიცა...როდის მოხდა? - ეკითხება გაოგნებული იუჯინი.
- 3-4 დღის წინ.
- რატომ გაახსენე ეს როცა იცი რომ ეს მისთვის მტკივნეულია? თუ გიყვარს რატომ ტკენ?
მათ ლაპარაკში კი სააბაზანოდან ლიზა გამოვიდა მოწესრიგებული იყო და ოთახში შევიდა.
ტანსაცმელი გამოიცვალა ნაცრისფერი იუჯინის ჰუდი ეცვა და ასევე ნაცრისფერი ჯინსის შორტები ჰუდი თავზე წამოეხურა და ხელები ჯიბეში ჩაეწყო.
მთელი ამ დროის განმავლობაში თავის თავს უმეორებდა „ მე ძლიერი ვარ! ” და იუჯინის გვერდით სავარძელზე დასკუპდა.
- ამდენი ხანი რას აკეთებდი?- ეკითხება იუჯინი.
- ჩემს საქმეს! - ცივად უთხრა ლიზამ და პულტს დააფრინდა ჯონგუქს ყურადღებასაც არ აქცევდა თითქოს ის სულ არ არსებობდა.
- იუჯინ ხვალ სკოლაში წამიყვან? ზოგიერთების თვის ჭკუა მაქვს სასწავლებელი...თან დიდი ხანია რაც ვაცდენ მასწავლებლებს ალბათ ტვინი დასვენებული ექნებათ ჩემს გარეშე მაცადონ მაგათმა თუ სათითაოდ არ დავატოვებინო სკოლა მე ლიზა არ ვიყო! - ლიზას სიტყვების წარბ აწეული იუჯინი პირღია უყურებდა.
- შენ და სკოლა? ისე ხშირად გამოიკეტე სააბაზანოში შენზე დადებითად მოქმედებს.- ამის თქმა და ლიზას ერთი თავში წამორტყმა ერთი იყო.
- მე წაგიყვან! - ხმა ამოიღო ჯონგუქმა.
ლიზამ დააიგნორა.
- მე წაგიყვან თქო!- გაიმეორა კიდევ ერთხელ ბიჭმა.
ისევ დააიგნორა.
- მე წაგიყვან მეთქი!- იმხელა ხმაზე დაიღრიალა იუჯინი შეხტა და ლიზას არანაირი ემოცია არ ჰქონია.
- ტონს დაუწიე! - ცივად მიუგო ლიზამ.
- შენ გოგო ცოტა...- ჯონგუქმა საჩვენებელი თითი საფერთქელთან მიიტანა და დაატრიალა.
- დებილი მე კი არა შენ ხარ! - უთხრა ლიზამ და ტელევიზორს შეაცქერდა.
' დამშვიდდი ჯონგუქ არ მისცე ამ ტვინის ჭიას რომ ნერვები დაგაგლიჯოს!' ყმეორებდა თავის თავს.
- რა გიჟივით ჩურჩულებ? - ირონიით გახედა გოგომ.
ჯონგუქმა ამდენ დამცირებას ვეღარ გაუძლო და გოგოს მაჯაში ჩააფრინდა ოთახში შეიყვანა და კარები გადაკეტა.
- რის მიღწევას ცდილობ? - იღრიალა ბიჭმა.
- შენ ხომარ გაუბერე? გასაღები მომეცი!- შეჰყვირა ლიზამ.
- ტონი აკონტროლე! - შეუღრინა ბიჭმა.
- თორემ რას იზამ? - ხელები გადააჯვარედინა გოგომ.
- რას ვიზამ და ამ 8 სართულიდან გადავხტები და თან გაგიყოლებ!- ხელით ფანჯრისკენ მიუთითა.
- ფსიქოპატი ხარ?
- რატომ არ გესმის ჩემი? რატომ არ გინდა დაიჯერო ის რომ შეიძლება ადამიანს შეუყვარდე? ასეთი რთულია?- ჯონგუქის სიტყვებზე ლიზა გაშტერდა თავში ის მოგონება ამოუტივტივდა როცა დედამისს სწორედ ამ სიტყვებს ეუბნებოდა ის კი არაფრად აგდებდა ახლა სწორად თავისი თავი დედამისის ადგილზე წარმოიდგინა ' ნუთუ მეც მისნაირი ვარ?' თავის თავს კითხა და ჯონგუქს შეხედა.
- მე...- ხელის კანკალით შეიცურა თმებში ხელი.
- რა მოხდა? - თვალებში შეაცქერდა ჯონგუქი.
- არა მე მისნაირი არ ვარ! - იღრიალა გოგომ და ტირილი დაიწყო.- მე მესმის შენი! მე მას არ ვგავარ! - ჩაიკეცა გოგო და ახლა ტირილს უფრო უმატა.
- ლიზა კარგად ხარ? - გოგონას სახე ხელებში მოიქცია ბიჭმა.
- არა არ ვარ! იმიტომ რომ შენ არ გესმის ჩემი! შენი აზრით როცა 18 წელი უსითბოდ იზრდები და შემდეგ ვიღაც გეუბნება რომ უყვარხარ მარტივია?
მარტივია გჯეროდეს სიყვარულის? და რა მოხდება მეც რომ შემიყვარდე? მერე ვინმე ჩემზე უკეთესი რომ იპოვო და მიმატოვო მერე სად უნდა წავიდე? რომიმაგდო როგორც ზრდასრულმა ადამიანმა თავისი ბავშვობის თოჯინა მერე?- გოგოდ ნათქვამზე ბიჭს სიცილი აუტყდა.
- სულელო ამის გეშინია? - ღიმილით კითხა ბიჭმა.
- რამე სასაცილო ვთქვი? - გაღიზიანდა გოგო.
- მე შენ არ მიგატოვებ მთავარია მითხრა რომ გიყვარვარ და უჩინარს გაგიჩენ! - უთხრა და გულში ჩაიკრა.
- მიყვარხარ.- ხმადაბლა თქვა გოგომ მაგრამ ბიჭის ყურამდე მაინც მიაღწია.
- მოიცა კიდევ გაიმეორე! - დაბნეული ხმით უთხრა ბიჭმა.
- არ ვაპირებ! - თქვა გოგომ.
- ძალიან ძალიან გთხოვ!- ბიჭმა საყვარელი თვალებით შეხედა.
- მე უკვე ვთქვი! - გოგომ საყვარლად დაბზიკა ტუჩები.
- ეგრე ნუ აკეთებ! - ჯონგუქმა ლიზას ყელში თავი ჩარგო და ჩასჩურჩულა.
- რატომ ვითომ? - უთხრა და სხეულიდან მოიშორა.
- იმიტომ რომ თავს ვერ ვაკონტროლებ მინდება რომ გაკოცო.- უკტხრა და კიდევ ერთხელ აეკრო სხეულზე მაგრა ახლა უკვე გოგო კუთხეში მიიმწყვდია.
- ძაან ნუ გათამამდები! - გოგომ თავის დაძვრენა სცადა მაგრამ ამაოდ.
- ანუ გიყვარვარ არა? - უთხრა და მასთან უფრო დაიწია.
- რა?... ჰალუცინაციები დაგეწყო? - გოგომ ირონიულად ჩაიცინა.
- კი თუ არა? - უფრო მიუახლოვდა გოგოს ტუჩებს.
- ჰეი გაჩერდი! - გოგომ ხვანცალი დაიწყო.
- პასუხი მინდა! - ხელები წელზე შემოხვია და უფრო მიიკრო.
- გეყოფა! - ხელების გაშვება სცადა მაგრამ ბიჭის ზორბა სხეულს ვერ მოერია.
- ვერ გამექცევი პატარავ უბრალოდ მითხარი პასუხი კი ან არა.- ბიჭმა ყურს უკან დაასუნთქა.
- კ.კი! - ღრმად ამოისუნთქა და მოეშვა.
- ესეიგი გიყვარვარ? - თვალებში დააჩერდა გოგოსგან კი მხოლოდ თავის დაქნევა მიიღო.
ბიჭმა გოგოს დიდ მარწყვისფერ ტუჩებს ნაზად დაეწაფა გოგოს არ გაკვირვებია მოელოდა და რატომღაც ესიამოვნა კიდევ ხელები ბიჭის კეფაზე შემოაწყო და ნება მისცა უფრო კარგად გემრიელად ეკოცნა.
ბიჭს მის ქმედებაზე გაეღიმა მაგრამ როცა ლიზა აჰყვა გამიკვირდა კიდეც ყოველთვის ამის ინიციატივს მან იჩენდა შემდეგ კი ლიზასგან სულ ჩხუბს იღებდა ახლა კი მის ხელებში ლიზა თავისი ნებითაა მოქცეული და მის ტუჩებს აგემოვნებს.
ლიზას POV:
მისთვის ბევრჯერ მიკოცნია უფრო სწორად უკოცნია მაგრამ ახლა რატომღაც თავი ვერ შევიკავე და მეც ავყევი ეს ძალიან მწყუროდა...აქამდეც უკოცნია მაგრამ ასეთი გემრიელი არცერთხელ არ ყოფილა.
ხელებს მის თმებში დავასრიალებდი ის კი წელზე ხელებს მისრიალებდა.
წელზე ხელი მაგრამ მომხვია და წამოწია ისერომ კოცნა არ შეუწყვეტია მე კი მის თეძოებზე ფეხები შემოვხვიე ამ დროს კი იუჯინი შემოვარდა ოთახში რის გამოც კოცნა გავწყვიტეთ პირველად არ მესიამოვნა ჩემი ძმის ნახვა.
- ოოო მაპატიეთ გააგრძელეთ მე ხელს არ შეგიშლით! - თქვა და ოთახიდან გაქრა.
- მეგონა მცემდა.- ქოშინით თქვა ჯონგუქმა.
- მეც...- ისე ვუთხარი რომ თვალი კარისთვის არ მომიშორებია...მცხვენოდა იმის რაც ახლა გავაკეთე.
- შემომხედე! - მითხრა მკაცრი ტონით მე კი მის წელს ფეხები წამებში გავუშვი და ჩამოვხტი მისი სხეულიდან.
- მე...ის...მე..- ენა დამება არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა.
- რატომ არ მიყურებ...მოიცა შენ რა გცხვენია? - მითხრა და სიცილი დაიწყო მე კი ავწითლდი.
- აქ არაფერია სასაცილო! - შევუბღვირე და ისევ ტუჩები დავბზიკე ეს უკვე ინსტიქტურად მომდის როცა ვბრაზდები.
- ჰმ...მე რა გითხარი? ააა კიდევ თუ გინდოდა გეთქვა არაა საჭირო ამით მიმახვედრო.- თქვა და ხელები ჩემს ნიკაპ ქვეშ ამომიდო და მისკენ შემახედინა.
- მოკეტე! - ვუყვირე და ოთახიდან გამოვვარდი მისაღებში შევედი და რას ვხედავ?... ჩემი იდიოტი ძმა პოპკორნით ხელში მზის სათვალით მიყურებს და იღიმის გეგონება კინოშია.
- აბა ქორწილი როდის არის? - ამბობს იუჯინი და ეშმაკურად იღიმის რის გამოც ჩემთაგან ერთ „ მოკრძალებულ” მუშტს იღებს.
- არა...რა...ბავშ...ვობაშ..ი ეს ჩხ...უბ.ი არ უნ...და მესწა...ვლე..ბინა შენ...თვის!- ამბობს და თავის გატეხილ ცხვირს ხელებს უსმევს და ამოწმებს ხომარ გადავუღუნე.
-ჰმ...ქორწილი? - გამოდის ოთახიდან ჯონგუქი და მხარზე ხელს მხვევს მე კი „შენ შიგ ხომ არ გაქვს?“ სახით შევხედე.
- რა ქორწილი? გაგიჟდით? - ჯონგუქს ხელს ვაშვებინებ და გაკვირვებული ვუყურებ.
- რა ქორწილიდა ვინაიდან უკვე ურთიერთობაში ვართ...ამიტომ ქორწილზე უნდა ვიფიქროთ.- ამბობს და წარბებს ათამაშებს.
- ოოო ღმერთო რა ურთიერთობაზეა საუბარი? - დაბნეული ვუყურებ მათ.
- რა ურთიერთობაზე და უკვე შეყვარებულები ვართ შენც გიყვარვარ მეც მიყვარხარ ეს იმას ნიშნავს რომ ერთად ვართ! - როგორც კი თქვა ტაში შემოჰკრა.
- ოიმე არ გამიკვირდა რაებს ბოდავენო და რაც შეეხება არანაირი ჩვენ არ არსებობ და არც შეყვარებულები ვართ! - ისევ ჰუდი წამოვიფარე თავზე და დივანზე ჩამოვჯექი ცოტა ხანში კი ჯონგუქი მომიჯდა და მხარზე მომეწება.
- კარგი მე უნდა წავიდე! - თქვა იუჯინმა და ადგილიდან გაქრა.
- მცხელა! - ვუთხარი და მას გავხედე მას კი პატარა ბავშვივით ჩასძინებოდა.
ისეთი საყვარელი იყო რომ არ შემეძლო გამეღვიძებინა მომინდა რომ მეკოცნა მაგრამ შემეშინდა რომ გავაღვიძებდი ჩემს მხარზე ჰქონდა თავი ჩამოდებული ვიფიქრე რომ ასე მოუხერხებელად იქნებოდა ამიტომ ხელი შემოვხვიე და სხეულზე მივიხუტე მან კი ხელები მაგრად შემომხვია.
- ლიზ...- თვალები დაჭყიტა და ამომხედა.
- რა გინდა?- ვუთხარი ისე რომ ტელევიზორისთვის თვალი არ მომიშორებია.
- შეგიძლია უბრალოდ მაკოცო? - ბაჭიის თვალებით ამომხედა და ტუჩებზე ენა გადაისვა.
- ძაან ხომარ გათამამდი? მადლობა თქვი რომ ჩემთან ყოფნის უფლებას გაძლევ.- მაგრამ ვუთხარი მან კი ჰულნატკენად თავი ჩახარა.
- კარგი ხო...- თვალები გადავატრიალე და მას შევხედე მან კი საყვარლად გაიღიმა თავისი ბაჭიის კბილები გამოაჩინა.
ტუჩები გამობზიკა მე კი ნაზად წამიერად ვაკოცე მან კი ისე უცებ შემომხვია ხელები სახეზე და ღრმა კოცნაში ისე ჩამითრია რომ ვერაფერი ვერ გავიგე.
როცა გონს მოვედი მივხვდი რომ ახლა გული წამოვიდოდა და ჩქარა მოვიშორე ტუჩებიდან.
- ჩემი მოკვლა გინდა? - ვკითხე და ხველა დავიწყე.
- რა ვქნა გემრიელი ხარ.- თქვა და უფრო მომეკრო წელზე.
- წეღან კიღამ გამგუდე და ახლა გინდა რომ გამჭყლიტო? - უფრო მაგრამ მომეხვია.
- იმიტომ რომ მიყვარხარ.- ეს რომ მითხრა თითქოს ჩემს გულში რაღაც თბილი სითხე ჩაიღვარა ისეთი საყვარელი იყო რომ მინდოდა კიდევ მეკოცნა მაგრამ მერიდებოდა ნუ მე მისნაირი მაგარი არ ვარ რომ ეს გავაკეთო.
- დაიძინე თუ არადა მოგიწევს ადგე!- ამის თქვა და მისი ვითომ ხვრინვა ერთი იყო ამაზე ორივეს გაგვეცინა პატარა ბავშვს გავდა.
ცოტა ხანში მისმა ტელეფონმა დარეკა მან კი ადგა ცოტა არ იყოს მეწყინა.
- კარგი დავიტოვებ! - თქვა და ტელეფონი გათიშა.- ლიზა ბავშვები გიყვარს? -კითხა და ტელეფონი გვერდზე მიაგდო ისევ ჩემთან უნდოდა დაწოლა მაგრამ მე ავდექი.
- კი...მერე? - სამზარეულოში შევედი და მაცივრიდან ბანანის რძე ავიღე.
- ჰოსოკმა დარეკა სადღაც არის წასასვლელი და მისი დის შვილის დატოვება მიწევს... გვიწევს.- თქვა და ეგრევე ჩემსკენ გამოექანა მე კი შემეშინდა არ დამჯახებოდა და ამიტომ გავიწიე.
- რას აკეთებ?- ვკითხე და საწრუპი ბოთლში ჩავასე.
- ბანანის რძე სად იპოვე? - ლეკვის თვალებით შემომხედა.
- მეზობელთან...სად უნდა მეპოვნა მაცივარში.- ვუთხარი და წამოვარტყი.
- მეც მინდა...- საყვარლად შემომხედა.
- აიღე.- მაცივრისკენ ვანიშნე.
- შენთან ერთად მინდა რომ დავლიო.-დაიკრიჭა და მისი ბაჭიის კბილები გამოაჩინა.
- შენ ძაან ხოარ...- დასრულება არ მაცადა რომ უკვე ბანანის რძეს წეუპავდა. - ჰეი...
- აჰ...რა გემრიელია - წამებში გამოწრუპა.
- ეგ მგონი ჩემი იყო...- ხელები გადავაჯვარედინე.
- შენი და ჩემი რამ გაყო რადგან უკვე შეყვარებულები ვართ ყველაფერი საერთო გვაქვს! - თქვა თუ არა წამებში სამზარეულოდან გაქრა.
- შეყვარებულები არა იხვის ტოლმა ვაზის ფოთოლში! - მივაძახე და შუა თითი ვუჩვენე.
- მაგ თითის გამო დაისჯები! - სამზარეულოში დაბრუნდა და თან სერიოზული სახით.
- შემეშინდა! - ცოტა არ იყოს მართლა შემეშინდა.
წამებში მაგიდაზე შემომსვა ფეხები გამაშლევინა და ჩემს შორის მოთავსდა.
- რას აკეთებ?- ვკითხე უემოციო სახით.
- რაა და შეყვარებულს ვაწვალებ!- წელზე ხელები შემომხვია ახლა მგონი.... რაც არ მინდა იმას ვიზამ ( კვერცხებში ამოდებას გულისხმობს)
- ჰეი რა შეყვარებული? იუჯინივით მიყვარხარ მაგრამ იუჯინი ასეთ რამეებს არ აკეთებს.- მაგიდიდან ჩამოსვლა ვცადე მაგრამ ვინ გაცდის? ისევ უკან აღმოვჩნდი.
- საქმე იმაშია რომ მე არც იუჯინი ვარ და არც შენი ძმა მე შენი მასწავლებელი ვარ! - ცოტა მეკლო და ვაფეთებდი.
- რისი მასწავლებელი ხარ? - ირონიით ვუთხარი.
- მე ყველა მასწავლებელისგან განსხვავებული ვარ...მე არ გასწავლი არც მათემატიკას არც კორეულს და არც ქიმიას....მე შენ გასწავლი სექსუალურ განათლებას! - აი ახლა კი მოთმინების ფიალა ამევსო და ამოვარტყი შთამომავლობაში.
ძირს დაეცა და კვნესოდა...რა სექსუალურია ეს ნაბიჭვარი.
კარზე ზარია მივდივარ და...
- ლიზ...- ჰოსოკი მთელი ძალით მეხუტება ბავშვი კი დებილივით გვიყურებს.
- ბიძია ჰოსოკ შეყვალებული თუ გყავდა ლატომ ალ ვიცოდი? ელთან გძინავთ? ელთმანეთს კოსნით? - თქვა და სიცილი დაიწყო.
- ხედავ ლიზა ეს არის ჯიმინის ეფექტი!- ამბობს და თავსა აქნევს.
- ვაიმეე რა საყვარელია! - ბავშვს ვეცი და კოცნა დავუწყე მას კი ეღუტუნებიდა და კისკისებდა კარებთან კი დაჭმუჭნული სახით მოვიდა ჯონგუქი.
- ვაიმე ბავშვმა ბავშვი ნახა! - მაჯავრებს ჯონგუქი მე კი უბრალოდ ვიკიდებ.
- ბოდიშს გიხდით რომ შეგაწუხეთ ალბათ ხვალ ამდროისთვის წავიყვან...მადლობა და კარგად! - მე გადამეხვია ჯონგუქს კი ზედაც არ შეხედა და წავიდა.
- თქვენს შორის რა ხდება? - მეკითხება 'მეკაიფები' სახით ჯონგუქი.
- არაფერი ისეთი...და რომც იყოს შენ რა? - მივხვდი რომ გაღიზიანებოდა და არც შევმცდარვარ ხელი დამავლო და ოთახში შემათრია.
- ცეცხლზე ნავთს ნუ ასხამ! - კუთხეში მიიმწყვდია და ხელი უფრო მაგრად მომიჭირა.
- აუჩ...მტკივა ცოდვილო გამიშვი!- ფართხალი დავიწყე მან კი ხელი გამიშვა მის სხეულზე ამაკრო და თავი ჩემს კისერში ჩარგო.
- ნუ ცდილობ რომ გამაბრაზო...- ყურში გამომწვევად ჩამჩურჩულა და სველი კოცნების დატოვება დაიწყო.- რადგან უკვე ჩემი ხარ! - ეს თქვა თუ არა ისევ განაგრძო კოცნა მე კი გაშტერებული სახით ვიყავი მაგრამ უცებ....
- შენი? მე ჩემ თავს ვეკუთვნი! - მივხვდი რომართლა უკვე ზედმეტი მომდიოდა მაგრამ სიტყვებს უკან ვერ წავიღებ აი ამიტომ უნდა დაფიქრდე რას ამბობ.
- ეგ ჩემამდე იყო ახლა კი შენ! ჯეონ ჯონგუქს ეკუთვნი ეს კარგად დაიმახსოვრე! - მის სიტყვები როცა გავიგე ცოტა არ იყოს შემეშინდა როგორ შეიძლება ადამიანს ასე უცებ ეცვლებოდეს სახე წეღან ანგელოზი იყო ახლა კი ჩემს წინ დემონი დგას.
ჯონგუქი ისევ განაგრძობდა კოცნას მე კი კედელზე ატუზული ვიყავი როცა...
- სად ხალთ? - შემოდის ოთახში ბაჯბაჯით ბექიონი ( ბავშვს ბექიონი ქვია )
ჯონგუქს ჩქარა ვცილდები და ბავშვთან გავრბივარ.
- აქ ვარ ხომ არ შეგეშინდა? - ბავშვს თმებს ვუჩეჩავ.
- დეიდა ლიზა ბიძია ჰოსოკი სად გიყვარს? აქ? თუ აქ? - ხელი ჯერ გულთან მომიტანა შემდეგ კი კუჭთან მე კი მის ამ საქციელზე ჩამეცინა.
- შენს დეიდა ლიზას სულაც არ უყვარს ჰოსოკი მას მე ვუყვარვარ შენ ბიძიაზე სიმპატიურიც ვარ და ლამაზიც ლიზა ჩემია და არა შენი ბიძიის ის ჩემთან წვება და ჩემთან...- მივხვდი რისი თქმაც უნდოდა და პირზე ხელი ავაფარე ბავშვს ვერ არჩევს რადგან ჯერ თვითონ ბავშვია.
- მოკეტე! რაც ჯერ არ მომხდარა და არც მოხდება არაა საჭირო რომ ბავშვთან თქვა! - ვუღრიალე და ერთი თავშიც წამოვარტყი.
- მისმინე ბიძია ჰოსოკი სენზე ლამაზია და სენსგან განსხვავებით საყვალელიაა...უჟმულო! - თქვა და ტუჩები დაბზიკა ზუსტად ისე როგორც მე ვაკეთებ.
- უჟმური არა? ხოდა დღეს მარტო დაიძინებ! - ჯონგუქმა ენა გამოუყო.
- მე ლიზასთან დავიძინებ...სენ მალტო დალცები და საელთოდ ლიზა ცემია!- ახლა ბექიონმა გამოუყო ენა და ჩემს ზურგს უკან დაიმალა.
_-_-__-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-__-_-_-_-_-_-_
აკოცააააა 🥳🥳🥳🥳
მეც მინდა ვიღაცამ მაკოცოს🙄
მაგრამ არ მყავს ეგ ვიღაცა 😑
I am lonely!
მიყვარხართ ❤️🦋
ნეტავ ბიჭებს იმიტომ არ მოვწონვარ რომ ბიჭის მანერები მაქვს?🙄
ან იქნებ მოვწონვარ? 😑
100 000 000$ რომ გადამიხადოთ კაბას არ ჩავიცვამ და იქნა🙄
მიყვარხართ ❤️🦋