Ben Miray. 17 yaşındayım.İstanbul Kadıköyde yaşıyorum. Sahile yakın bi evde yaşiyorum. Yakın dediğimde 15-20 dakikalık bi yürüyüş mesafesi:))
Okulum evime 10 dakikalık bi yer.
Kardeşim. Canım kankam Umay ve Almirayla aynı sınıftayız. Umayla 10 yıldan uzun zamandır tanışıyoruz Almiyayla ise 5 yıl oldu.
Hepsini birbirinden çok severim. Ama Umayla daha yakınım. Çünkü o benim her şeyimi bilir. Almiya daha umursamaz olduğu için çok umursamıyor.
Umay Almiyaya göre daha duygusal.
Elinde olsa ailemi öldürecek. Beni bu hayattan kurtaracak ama gücü yetmiyor.
Ailem ise...
Annem yıllar önce babamdan boşanmış. Kendisi İstanbulun diğer ucunda oturuyor. Babamdan kaçmak için...
Babam annemden boşandıktan hemen sonra başka bi kadınla evlendi. Ondan bi kardeşim var. Onu da aldattı tabi boşandilar. Kardeşimsimin adi Can .
Babam bi kadından bi kadına...
En sonunda Betülle evlendi yani üvey annem
Betülün babamla evlenmeden önce 2 çocuğu varmış. Büyük olan benimle aynı yaşta. Adı Sinan. Ortanci ise kız Berfin benden 4 yaş küçük. Çok fena. Eskiden Berfinle aynı odada yatardik. Ama Berfin beni odasından istemeyince beni çatikatina attılar. Orada kalmaya başladım. Odayı kötüydü. Ama kendimce guzelleştirdim. Ayda yılda işime ayıracak bi şey yapıyor.
Ne yapalım burada şükür. :((
Biraz da kendimden bahsederim. Uzun düz sarı saçlarım var. Kocaman yeşil gözlerim varmiş. Gözlerimin yeşil olduğunu ortaokulda hoşlandiğim
bi çocuk söylemişti. O zamana kadar yeşil olduğunu bilmiyordum.
Çünkü aynaya bakmıyordum. Kendimi çirkin bulurdum ama o çocuk çok güzel olduğumu söylerdi. Kırık olan özguvenim. Biraz olsa onarılmaşti. Ailem hep çirkin olduğumu söylerlerdi. Aynaya hiç bakmazdım. O günden sonra kendime daha çok bakmaya başladım bakabildikçe. Farkına vardımki: Kim ne derse desin. İnsan kendine bakmalı. Başkası için değil kendisi için bakmalı. Düzenli spor yapmaya başladım. Güçlendim. Ama ne kadar güçlenirsem güçlenerim hep o adam ...