Kabanata 13: Call
HINDI pa rin nakakauwi si Kaeton sa loob ng halos tatlong araw. Inip na inip na ako sa islang ito, sa totoo lang.
Furthermore, I drew nearer to his three friends. Despite the fact that it doesn't appear like it, I feel like I belong to them.
Sa bawat oras na mag-aaway si Callum at Avery, natututo na akong makipagsabayan sa kanila at makitawa. Pero si Chaos, minsan lang sila kausapin, bad mood pa palagi. Pero nag-uusap din kami nang masinsinan sa tuwing nagkakasalubong.
"I have a gift, Avery," I smiled at her.
Nangunot ang noo niya sa akin pero bago pa siya makapagbigay ng ibang reaksiyon ay kaagad na nanlaki ang mata niya nang nilabas ko ang swimsuit na gawa sa yarn. It's so comfortable to wear.
Mag bo-bonfire kami mamayang tatlo. Wala si Kaeton ngayon. Sabi ko nga, mag video call na lang pero ayaw niya raw. Gusto niya kapag kaming dalawa lang, ayaw niyang naririnig ang mga boses ng kaibigan niya.
Bakit kaya boss pa ang tawag kung kaibigan din lang naman niya? Ang sungit kasi ng lalaking ito. Mamaya nga, itatanong ko.
Sobra akong excited, actually, kakantahan ko sila mamaya! Excited na excited na ako! Maliban kay Prudence, wala pang nakakarinig sa boses ko. Hindi rin kasi ako madalas kumanta sa harap ng mga tao, sa banyo lang at sa kuwarto ko lang.
I'm shy to showcase my talent. This is my hidden talent, to hide my talent.
"Wow!" punong puno ng pagkamangha ang kaniyang mata. "Thank you!"
She immediately hugged me so firmly. I was shocked too.
I smiled sweetly. I became so comfortable to her. I like her. I like her to become my friend.
"Ganda talaga! Thank you so much! Mahal kita Madame!" natutuwang aniya sa akin.
I just smirked.
"Ang ganda ng mga gawa mo, ah? Nakita ko sketching mo. . . ang professional! Manghang mangha talaga ako, I mean, matagal na akong nakakakita ng mga sketching pero about sa design mo kahapon na gown, natulala ako kaagad kasi hindi ko inaakalang kaya mong gumawa ng ganoong kagandang sketching?! The best ka talaga! Paano pa kaya pag tinahi mo na? You did it perfectly, Madame!"
Hindi ako natigil sa pag ngiti hangga't hindi sumasakit ang panga ko. Sa buong buhay ko, ngayon lang nag-init ang puso ko dahil sa sinabi niya about sa design and sketching. Thank you, Avery. I feel special.
You made my heart happy.
"Miss Charm, ganda ng mga works mo. Kaya pala in love si Boss, talented ka naman pala! Wala nang iba pang hahangarin!"
I pouted. In love si Kaeton sa akin? Manhid ba ako?
Chaos chuckled while shifting his face on me. He spoked. "Yeah, ang ganda mo. . ." namamaos na aniya. "I mean. . . ng mga sketching at design. . . you are a great designer."
I blinked as I gulped down my saliva.
He's praising me. . . good to know.
He's being talkative when I am the topic. What are you doing, Chaos? Why are you being like that? It's not like I sensed something but. . . he's kinda strange.
"Talaga? Thank you sa inyo!" nginitian ko na lang sila.
Pero nang bumaling ako kay Chaos, hilaw na ang aking ngisi.
Kaeton's in love with me. And Chaos. . . damn! Stop your freaking nonesense theory, Charm! He doesn't like you. Chaos doesn't like you. He is just a friend of Kaeton.
I should stop thinking those things. Mabait lang siya sa akin. Huwag mong lagyan ng malisya. Please. . . please. Mahirap mag assume.
"Madame, naghanda ako ng mga foods. Boys! Tulungan niyo akong ilipat sa labas 'tong mga ito! Malapit nang mag gabi, oh?! Sige na naman!"
"Noted, Ms. Mendez!"
Hindi nagsalita si Chaos. Tahimik lang siya habang tumutulong sa mga kaibigan niya. Sumunod ako sa kanila at tumulong na rin para mapadali.
Nakaupo na kami ngayon at katabi ko si Avery. Nasa tapat lang kami ng Mansiyon pero malapit sa pangpang. There are banderitas and delights all around us, especially on the tree.
Punong puno ng mga pagkain sa gilid namin at sa gitna naman ang sinisindi nilang apoy. Si Avery, busy sa sariling ginagawa, ang boys din ay busy. Samantalang ako, nakatulala lang sa papalubog na araw.
Manghang mangha ako sa sunset na ito. Ang ganda sobra. . . kahit na araw-araw naman akong nakakakita ng ganito, hindi ko pa rin maiwasang hindi mamangha. Natutulala ako dahil sa kagandahang naidudulot sa aking sistema.
I can see the soft lapping of the waves on the seashore as the sun is about to sunset, and I can also glimpse the sunlight reflected in the vast ocean. I was even more impressed by the area's serenity as it gleamed. Matahimik at tanging tawanan lang namin ang naririnig.
I wish Kaeton is here.
I sighed and looked at them again. May apoy na rin sa wakas. Biglang napatulala ako ro'n.
Although water, which is placid on the seashore and in the seas, is a sign of enthusiasm, fire shines for heat. Ang yelo ay sumisimbolo sa lamig. . . sa lamig ng pagmamahal. The breeze screams as it moves through the air, guided by the melody of rustling branches. . . at paghangin ng mga nagsisilipadang buhangin sa lupa.
"May tanong ako. . ." sabi ng ngumunguyang si Avery. "Bakit ka palaging busangot, Chaos? Iyong totoo, may anger issue ka or trip mo lang magalit sa amin?" bumungisngis siya.
Oo nga. Napapansin ko rin na palagi siyang nagsusungit sa kaniyang mga kaibigan.
He just shrugged. "I just want to be alone. Maingay kasi kayo. . . I like Kaeton better. He's silent."
He likes Kaeton?! Yown!
"Eh? Ano kami? Hindi mo ba kami gusto?!"
"Gusto siyempre. But Kaeton is. . ." hindi niya natuloy ang kaniyang sasabihin at nanahimik na lamang.
"Duga! Ako, walang gusto sa inyo! Bet ko lang kayong asarin! Wala akong favorite sa inyo. Pantay-pantay lang kayo! Mga kuya!!!" natutuwang aniya.
She's the youngest, samantalang ang tatlo, siguro kaedad lang din ni Kaeton? At itong ding Avery, mas matanda naman ng isa o dalawang taon sa akin o baka nga kaedad ko lang siya!
"Ako may tanong ako!" singit ko.
Excited na napaharap sa akin si Avery. Mukhang hinihintay ang itatanong ko.
"Paano kayo nagkakilala lahat?"
Napatuwid sila ng upo at tumutok sa akin. Mukhang seryoso ang kanilang sasabihin. Handa naman akong makinig at isa pa, kuryuso lang talaga ako.
"Simula bata kami, sa pamilya na kami ni Kaeton lumaki."
Huh?!
"His family adopted us."
Us?!
"Lahat kayo?! Totoo?" gulat na tanong ko.
"Yes, Madame. Sa bahay ampunan lang naman kami dati. . . pero bumisita ro'n ang parents ni Boss Kaeton dati at kinuha kami."
"Hmm," Callum. "Si Avery lang dapat ang kukuhanin, may reason eh. Wala na raw silang anak na babae. . . ewan ko ba kay Mama kung ano'ng nangyari sa anak na babae. Si Kaeton lang naman ang anak niya noon. Pero nakita ako ni Mama! Inampon ako dahil sa kaguwapuhan ko!"
"Same with me," Chaos laughed.
Nagulat ang dalawa sa kaniya.
"Ampota! Marunong ka naman palang tumawa?!"
"Hindi na siya bugnutin, uy. . ." they teased him.
Nawala tuloy ang malapad niyang ngiti kasabay ng paghupa ng kaniyang tawa.
Nakinig lang ako nang nakinig sa kanila.
"I was only five years old when they adopted me," si Callum. "Same with Chaos. Pareho kami ng edad samantalang si Avery, four years old siya noon."
One year age gap lang pala kami ni Avery, huh?
"At seven years old naman si Boss Kaeton!"
So it makes sense now.
"Alam niyo Madame, kaya 'Boss' ang tawag namin sa kaniya dahil sobrang bossy niya! Totoo ito! No lies!"
The two boys agreed at her. I am too.
"May I ask if he's good back then?"
Natahimik ang tatlo. Oh no. Hindi ko dapat iyon tinanong. They seems uneasy.
"O-Oh, sorry. Ibahin na lang tanong, uhm-"
Avery cut me off.
"He was good. . . at the same time, no," she shook her head.
"He's always angry with us," Callum chuckled. "Nakakahiya nga minsan, lahat ng want namin sa buhay binibigay ng parents niya! Ang nasa isip namin noong tatlo, baka kaya galit si Kaeton dahil ayaw niya sa amin? Ayaw niya kami?"
"It tooks almost years when we've became friends!"
"After years, he became protective. At lumipas na ang taon, ganoon pa rin naman hanggang ngayon. . . he loves us."
Hindi ko alam na ganoon pala ang kaganapan sa buhay nila!
"What about you, Madame? Where's your parent? Paano kang napadpad dito?"
Sa tanong ni Avery, biglang uminit ang aking pisnge. Bakit nga ba? Dahil sa sama ng loob ko kay Mommy, malamang.
"Uh, my Mommy hates me," napakamot ako sa batok ko. "And naglayas ako!"
Nanlaki ang mata nilang tatlo.
"What?!"
I nodded slowly. "Uh, oo. I have so many reasons din like. . . uhm. . . nasasakal ako sa sobrang higpit? I never tried to be friends with my schoolmates because my Mommy was always mad at me. Mad about everything I want in life. . ."
They listened so I continued explaining.
"She loathe me so much. Gusto niya na maging Engineer ako, eh ayaw ko iyon! Hindi ko pangarap 'yon! So after years, I went to decide to take my wants. Hindi ko siya sinunod sa pagkuha ng kurso ko. And guess what? I am a designer now because I followed my dream. . . but she will only allow me to be a designer if I work to her company, so I did. . . but she never compliment my sketching or works. . . instead, she likes my cousin even more than me. . ."
I'm not sure yet if she's really my cousin or she is the biological daughter and I am a totally stranger to them. It hurts. . . it hurts the most.
"Your mommy was being harsh to you."
I know.
I coughed and bit my lower lip after.
"She hates me. My whole life. My entire life. Ganoon ba ang Nanay sa mga anak nila?" I smiled sadly. "Pinaghihigpitan at nagagalit kapag. . . hindi nasunod ang pangarap niya para sa akin? Pero may iba akong pangarap, eh. Hindi ko siya sinunod, ayon, nagalit tuloy!"
I laughed while tears falling off my cheeks. I immediately wiped it.
"Masakit siyempre. At ang ginawa niyong birthday party para sa akin at ang mga handaan? Never ko pang na-experience iyon sa buong buhay ko," I chuckled. "Maski cake pala! Kayo lang nagparanas sa akin no'n!" natutuwang ani ko pero punong puno ng luha sa mata.
Akala ko talaga na magiging normal lang ang birthday ko noong araw na iyon. Hindi pala. Pero nasayahan ako doon nang sobra-sobra.
"M-Maski ang pagkanta sa a-akin? H-Hindi ko pa rin n-nararanasan," walang hinto lang luha ko sa pisnge. "Noong araw lang din na iyon kaya sobra akong nagpapasalamat sa inyo. Finally, I experienced it with a good memories," I almost whispered.
I looked at Chaos, tutok na tutok ang atensiyon niya sa akin.
"Pero s-siyempre. . . si Mommy, ayaw na ayaw niyang hindi nasusunod ang gusto niya. Alam niyo iyong feeling na masakit ang lalamunan? Ganoon! Sa tuwing nagagalit siya sa akin, ganoon ang nangyayari sa akin! Kahit na gusto kong lumaban o sumagot. . . napapangunahan ako ng sakit ng lalamunan ko," pinihig ko ang aking ulo at yumuko.
Hindi sa nagpapaawa ako sa kanila pero sa buong buhay ko, wala pa akong napagkuwentuhan ng hinanakit ko. Sa kanila pa lang. Kahit si Prudence, hindi niya iyon alam. Nahihiya rin kasi ako magsabi.
Ngayon lang ako nagkaroon ng lakas na loob. Alam ko namang mapagkakatiwalaan ko sila banda rito.
Napaangat ako bigla ng tingin dahil tumayo si Avery. Akala ko aalis siya pero hindi. Pumunta siya sa tabi ko at saka ako niyakap nang mahigpit.
"You are a brave woman, Charm," she whispered.
Ngumiti ako at ginantihan siya ng yakap. Napatawa kaming dalawa dahil doon. Naglakas ang yakap namin at ngumiti na lamang ako.
Tama na 'yon. . . hindi na muna ako mag ku-kuwento. Baka maiyak ulit ako!
Mabilis na nagbago ang aming topic at siyempre puro tawanan na lang ang kapalit. Pati si Chaos, he was also laughing.
"Wow! Kakanta raw si Charm!" sigaw ni Avery matapos niyang marinig ang bulong ko.
Pero nang mapabaling ang atensiyon nila sa akin, mabilis na nagbago ang desisyon ko. Hindi na lang pala! Saka na lang! Nawalan ako bigla ng lakas!
"A-Ah, no! No! Joke lang 'yon!" tawa ko.
I want Kaeton to hear my voice first.
I want him first. . . to hear it.
Avery raised her eyebrow. "Duga nito! Madame!"
Natatawa ako habang umiiling sa kanila. Hindi talaga, ayaw ko talaga, saka na lang!
Madilim na at nasisiguro kong lalong gumanda ang paligid dahil sa mga Delights na nakapalibot sa buong mansiyon at puno. It lookes awesome.
"Sandali lang, may gagawin lang ako, ah? Doon muna ako sa may puno, gusto ko mapag-isa," ngiti ko.
Kaagad namang tumango ang dalawa.
I shifted my gaze to Chaos who was now looking at me intently. I blinked. His lips was parted.
"Saan ka pupunta?" he mouthed at me. Hindi iyon napansin ng dalawa.
Tinuro ko ang puno sa kaniya.
"Doon lang," I mouthed too.
Nang tumalikod ako sa kanila at tumayo ay nagmadali na akong pumunta sa gawing puno. May bakal na upuan doon kaya mabilis akong umupo.
Sa gilid ng mansiyon ito nakapuwesto kung saan punong puno ng mga Lights sa paligid. Halos kuminang ang aking mata sa dami no'n.
Kaagad kong binuksan ang Iphone na hawak ko at nagpunta sa conversation namin ni Kaeton. Kaagad akong nag message ro'n.
Kaeton:
Hey.
He didn't seen it. Matagal. . . matagal na matagal akong naghintay. Sobrang tagal. Halos ten minutes, inip na inip ako.
Tagal, ah?
Nambababae ba siya?
Dahil sa tagal niya mag reply, nag scroll pa ako ng mga old messages niya. At hindi nga ako nagkamali, may mga babae nga!
Margaret:
Hi.
Sungit, pansinin mo naman ako Nick.
Nick?! Nicklaus?! I gritted my teeth while reading her chats.
Nag scroll pa ako hanggang sa makita kong nagreply si Kaeton sa message niya.
Margaret:
Hmpp. You blocked me again? Buti in-unblock mo na ako? :0
Margaret changed your nickname to 'Nick'
Nick:
Inutusan lang ako ni Mama dahil may pinapatanong. She was asking me if you already talked to your daddy?
Margaret:
Yes! Yes!
At hindi na nag-reply si Kaeton doon. Marami pa rin namang message iyong Margaret pero sa halos dalawang taon na pangungulit ng babae, hindi na siya nag-reply ulit. Puro seen lang at minsan, iniignore lang, base sa sinabi ng babae.
Margaret:
Hmpp. Hindi mo na naman ako pinapansin :<
Mabilis akong napairap. Pabebe effect.
Nainis ako kaya nag back ako at naghanap ng panibagong babae sa kaniyang account. Napataas ako ng aking kilay dahil nagre-reply siya rito!
Wow.
Elara:
Mr. Valeros. I'd like to follow up what we had discussed last week. It seems like my companions didn't comprehend it all.
Mr. Valeros:
Come to my office. I'll give you an envelope to memorize it all.
Elara:
Thank you. ;)
Elara:
By the way, coffee, Sir?
Mr. Valeros:
No thanks. I'm busy.
Elara:
Busy observing someone, eh?
Mr. Valeros:
What do you mean?
Elara:
Sorry but I saw the 'girl' videos on your laptop. I accidentally saw it. Hmm, your daughter, sir?
Huh?! May anak na si Kaeton?! What just the fucking hell.
Kinabahan ako bigla at nag scroll pa nang nag scroll upang mabasa ang susunod niyang sasabihin.
Mr. Valeros:
Obviously not.
Elara:
Who is she, then?! Who was that little girl?
Mr. Valeros:
None of your business.
Elara:
Sungit mo po, Sir. -_-
Nakangiwi ako buong oras sa pagbabasa ng kanilang conversation. Hindi niya anak ang babae pero sino ba kasing babae iyon? Bata raw. Ah, baka si Avery ang tinutukoy since bata siya noong pinaampon sa kanila.
Okay, it makes sense now. Ma-issue lang talaga ang babaeng ito.
Ag scroll pa ako nang nag scroll. Hindi ako tumitigil. . . gustong gusto ko alamin lahat ng mga nakaka interact niyang mga babae. Baka kasi may ano. . . at mahanap ko ang ex niya. Pero hindi ko iyon alam. . . hindi ko alam ang pangalan.
Zarya:
I like you, Niky.
I suddenly shut my eyes when I read his nickname made by her. What a fucking jejemon.
Zarya:
Uy. Uy. Pansinin mo naman ako!
Kailan lang itong chat ng babae. Mga last week siguro.
Zarya:
You love Charm so much no? I'm jealous, Niky. Avoid her please. You made my heart feel so heavy.
He wasn't responding at all.
Zarya:
I envy Charm. I wish I was her.
And then, he did.
Niky:
Stop your bullshits. She's the blueprint. You can't be her, she's better than anyone else. Fuck off.
Wow?! Bigla akong napangisi.
Zarya:
Charm?! No. I heard she's talentless. Just pretty but not even smart.
Niky:
She's smart and I love her.
Zarya:
I bet, Chloe is even better.
What the hell?! How did she know me? How did she know Chloe?!
Niky:
I don't care and who the hell is that monkey?
Zarya:
Charm's cousin. She's prettier that Charm! Promise! If you can't like me, then, kay Chloe ka na lang! She's my schoolmate. Very beautiful lady.
Niky:
You mean Charm? Beautiful lady? Yes. Charm is more pretty.
Zarya:
Are you angry? Bakit, makikipag bardagulan ka ba sa akin, huh?
Niky:
To defend Charm? Yes. I will.
Zarya:
Are you a detective, right? Why not get some information about Chloe? She's good at everything you know.
Niky:
Charm can do everything too.
Zarya:
Why comparing? You have favoritism!
Niky:
Because Charm is my long time favorite.
Niky:
I didn't compare both of them. I just find Charm as a diamond and gold.
Zarya:
Come on! Chloe is even gold!
Niky:
You mean, rock? She's just a rock to me. Nothing's special.
Ang daming chats, ah?! Halos malibang ako sa kakabasa. Wow lang. Nang mag back ako ay kaagad kong napansin ang convo namin ni Kaeton.
May iba siyang ginagamit na account. Duda rin ako do'n eh. Pero itong main account madalas na gamit niya. Tss.
Nicklaus:
Charm. Good evening. What are you doing?
Nicklaus:
Hey. Have you eaten already?
Nicklaus:
I miss you.
Ganoon ang kaniyang nickname sa conversation namin upang hindi ako malito.
Kaya imbes na mag-reply, I called him. He immediately answered it.
"Charm! Finally! You called!"
"Yeah, yeah. . ."
"I didn't called you earlier, I just thougt you're busy eating, hmm."
I grinned. "No. I'm not busy. I was actually bored here. Slight."
"Because your routine were always the same every day. Why not excercise?"
"Me? No! I'm too lazy to do that!"
Mahina lang ang aking boses ngunit malakas ang kalabog ng aking dibdib.
"Where are you?" tanong ko. "It's already late."
"I'm staying at my condo, Charm."
"Oh. . . sa Manila?"
"Yes. . ."
I pouted. I miss City. I wanna go back there. I'm thirsty for it.
"Uh, what are you doing?" I asked.
"Lying at my bed while conversing with you."
Sinandal ko ang aking likod sa malamig na lamesa at napaangat ng tingin sa kalangitan.
"Can't sleep?" tanong ko.
Malakas ang kalabog ng aking dibdib at halos nanunuyo na ang aking lalamunan.
"Hmmm. . ."
Dinama ko ang malakas na pagkalabog ng aking dibdib. Tuluyan na ba akong nahuhulog o sadyang ganito lang kapag bored? Nah. Wala lang ilang linggo ang pagtitira ko rito at magkakagusto ako kaagad sa kaniya?!
"I can sing a song. . . for you," I bit my lower lip while saying those words.
Narinig kong nalaglag ang phone na hawak niya sa unan. Hindi kasi kami naka open camera, naka off lang. Sadyang call lang talaga.
"Y-Yes. . . please, baby," he begged like a child.
I let out a deep breathe. Alam kong handa na ako. Gusto ko ito. Ang marinig ang boses ko ng taong gusto ako ng sobra.
Tumikhim ako at kinalma ang aking sarili. Nagsimula ako sa pagkanta sa simula, sa unang parte at chorus. Hanggang nasa bandang kalagitnaan na ako.
"I ain't gonna cry, no," I smiled while singing. "And I won't beg you to stay. . . If you're determined to live boy. . ."
I'm happy while singing.
"I will not stand on your way. . . but inevitably. . . you'll be back again. . ." I licked my lower lip fastly. "'Cause you know in your heart, babe. . . our love will never end, no. . ."
"You'll always be a part of me. . . I'm part of you indefinitely. . ."
I simply grin while singing. With the ocean directly across from me, my voice blends in with the cool breeze. Masyadong mahangin at pakiramdam ko ay lumulutang ako sa ulap habang kumakanta.
Hindi ko maiwasang hindi matuwa o matawa. galak na galak ako.
"I love you, Charm. . ." namamaos na aniya sa akin.
"P-Pahinga ka na muna. Galing ka yata sa training. . . s-sleep well. . ."
I instantly dropped the call off.
Hindi ko na hinintay ang susunod niyang sasabihin dahil sa kaba ko.
I brushed my hand against my chest. It was pounding so loudly that it almost cause my heart attack.
Pero bago pa ako makatayo ay lumingon ako sa likuran at nahaganip ng paningin ko si Chaos na ngayon ay nakatayo sa aking likod. He was looking at me. . . darkly.
_____
Sorry. Kahapon sana ud pero nakatulog ako. Bumawi ako ngayon kaya triple ud. Hehe :8