បន្ទាប់ច្រើនថ្ងៃហើយថេហ្យុងនៅតែមិនដឹងខ្លួនដដែលធ្វើអោយគ្រប់គ្នាបារម្មណ៍ជាខ្លាំងពិសេសគឺប្ដីរាងតូចតែម្ដង ជុងហ្គុកនៅមើលថែថេហ្យុងមិនត្អួញត្អែរមួយមាត់នោះទេធ្វើអោយអ្នកស្រីគីមស្រលាញ់ពេញចិត្តគាត់គិតថាគាត់និងសោកស្ដាយបើសិនជាគាត់មិនផ្ដល់ឪកាសកែរខ្លួនអោយបុរសដ៏ល្អដូចជាជុងហ្គុកនេះ
ស្រពពេលយប់គ្រប់គ្នានាំគ្នាទៅសម្រាកអស់នៅតែជុងហ្គុកប៉ុណ្ណោះដែលនៅជូតខ្លួននិងជូតដៃជើងអោយថេហ្យុងស្រាលក្នុងចិត្តនឹកដល់ក្មេងស្លូតរបស់នាយដែលពីមុនចូលចិត្តនិយាយនិងសើចច្រើនគេប្រែស្ងប់ស្ងាត់ជុងហ្គុកពិបាកចិត្តស្ទើរថប់ដង្ហើមរាល់ថ្ងៃត្បិតថានាយសប្បាយចិត្តពេលក្បែរថេហ្យុងទោះគេមិនមានស្នាមញញឹមក៏ដោយតែរាល់ពេលដែលជុងហ្គុក
ញញឹមចេញមកវាជាស្នាមញញឹមខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះក្នុងចិត្តនាយស្ពាយវិប្បត្តិសារីជាប់ខ្លួនមិនលែង ក៏លួចសន្យានិងខ្លួនឯងថានិងធ្វើអោយថេហ្យុងត្រឡប់ទៅជាក្មេងរីករាយដូចមុន គេពិតជាចង់ទទួលអារម្មណ៍
take care ពីក្មេងនេះម្ដងទៀត
#Morning
រាងតូចថេហ្យុងកំពុងតែអង្គុយមើលទៅជុងហ្គុកដែលគេងនៅគ្រែរក្បែរគេនោះទាំងស្ងៀមស្ងាត់គេបានភ្ញាក់យូហើយហើយគ្រូពេទ្យក៏ចូលមកមើលរួចរាល់ទាស់តែថាជុងហ្គុកមិនក្រោកប្រហែលជាហត់ណាស់ហើយទើបគេងមិនឮអ្វីអញ្ចឹង ប្រហែលជាមួយសន្ទុះជុងហ្គុកក៏ចាប់ផ្ដើមបើកភ្នែកឡើង
"ហឹម..."នាយពុតខ្លួនហើយក៏ងៀកមើលទៅគ្រែ
ថេហ្យុងក៏ឃើញរាងតូចអង្គុយមើលមកខ្លួនតែជុងហ្គុកគិតថានាយស្រមៃដូចរាល់ដងប៉ុណ្ណោះទើបជ្រើសរើសមិនខ្វល់និងដើរទៅបន្ទប់ទឹកដោយថេហ្យុងនៅមើលមុខនាយភ្លឺសៗ
"*ហើុុយ..បានហើយឈប់ស្រមៃអាគុក*"រាងក្រាសនិយាយក្នុងចិត្តបិទភ្នែកហើយងៀកមើលថេហ្យុងម្ដងទៀតរាងតូចនៅតែមើលមកដដែល ធ្វើអោយរាងក្រាសចាប់ផ្ដើមភ័យនាយដើរចេញទៅក្រៅហើយបើកទ្វាចូលវិញក៏ឃើញថេហ្យុងនៅអង្គុយកន្លែងដើម
"*គាត់កើតអី*"រាងតូចកំពុងតែអង្គុយមើលកាវិកា
ប្លែកៗរបស់លោកប្ដីខ្លួនហើយថីនិងបើកទ្វាចេញចូលអើតមើលមុខគេមិនដាក់ភ្នែក
"ថេយ៍ជាអូនពិតមែនហ្ហេ?"ជុងហ្គុកក៏បើកទ្វាពីខាងក្រៅអើតកសួរសក់កន្រ្ទឹងកន្ទឹងមុខដូចទន្សាយអញ្ចឹង
"បងកើតអី"ថេហ្យុងក៏សួរទៅនាយ
"ថេយ៍....ជាអូនពិតមែន..ផឹប!!..បងស្មានតែបងស្រមៃ"ដោយឃើញថាច្បាស់ការហើយនាយក្រាសក៏រត់ទៅអោបថេហ្យុងស្អិតបញ្ជាក់ពីចិត្តដែលនឹករលឹកគេគេង8ថ្ងៃហើយនាយតែងតែស្រមៃឃើញគេរហូតព្រោះនឹកពេក
"ថេយ៍គ្រាន់តែគេងហេតុអីអោប"រាងតូចអត់និងឆ្ងល់មិនបានគេគេងហើយងើបមកធម្មតាសោះហេតុអីក៏អោបធ្វើដូចនឹកណាស់
"ហាស..ត្រូវហើយអូនគ្រាន់តែគេងប៉ុណ្ណោះមកពីបងស្រលាញ់អូនពេកទើបអោបនិងណា"ជុងហ្គុកក៏រៀងភ្ញាក់គ្រាន់តែគេងហ្ហេ?? ប្ដីបារម្មណ៍ទឹកភ្នែករហែមរហាមរាល់ថ្ងៃគេថាគេគ្រាន់តែគេង
"សឺត..ជុបៗ..ហិហិ អូនឃ្លានទេ"រាងក្រាសក៏ចាប់បឺតភរិយាក្មេងរួចស្ញេញចេញធ្មេញទន្សាយនិងបង្វែររឿង
"ហឹម.ម.."ថេហ្យុងង៉ក់ក្បាល ទើបជុងហ្គុកប្រញាប់ប្រាប់ដំណឹងប្រាប់ដល់អ្នកដែលបារម្ភថេហ្យុងទាំងអស់ពួកគេក៏សប្បាយចិត្តនេះជាដំណឹងល្អសម្រាប់ពួគគេ
ហេតុអីទើបនាំគ្នាសប្បាយចិត្តថ្នាក់នេះព្រោះគ្រូពេទ្យថាថេហ្យុងប្រសើរច្រើនណាស់ព្រោះរយៈពេលជិត3ខែមកនេះមានអ្នកមើលថែដឹកដល់ផ្លូវចិត្តគេក៏ប្រសើរឡើងគេអាចនិងមានភាគរយច្រើននៃឪកាសដូចដើមវិញ។
#Night
ពេលយប់មេឃរាងត្រជាក់បន្តិចជុងហ្គុកក៏បានរុញរទេះរបស់ថេហ្យុងមកលេងនៅខាងក្រៅវាចៃដន្យមែនទេនដែលអគាមន្ទីពេទ្យនៅក្បែរបង្គោលណាមស៊ាន
អាចមើលឃើញវាពីចម្ងាយថេហ្យុងនិងជុងហ្គុកហាកមានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយព្រោះតែចិត្តរបស់ពួកគេគិតដូចគ្នា ទាំងពីនាក់សម្លឹងមើលទៅកន្លែងដែលជុងហ្គុកធ្លាប់សារភាពសុំរាងតូចធ្វើសង្សារ
"អូនចាំកន្លែងនោះបានទេ"ជុងហ្គុកបន្ទន់ជង្គុងចង្អុសួរទៅកាន់កន្លែងដែលពួកគេកំពុងតែមើល
"ចាំបាន"ថេហ្យងបែមើលមកមុខនាយ
"ថ្ងៃនោះអូនខ្លាំងស្អាតណាស់បងមើលឡើង
ភ្លឹកនរ"ជុងហ្គុក
"ជុងក៏សង្ហារដូចគ្នាពេលបងកាន់ផ្កាជាច្រើនមក"ថេហ្យុងនិយាយបណ្ដើរមើលមុខនាយបណ្ដើរ
"អូ!!អូនអាចចាំបាន"ជុងហ្គុកភ្ញាក់ផ្អើលថេហ្យុងនិយាយបានច្រើនពាក្យថែមទាំងចាំរឿងបានទៀត
"ហឹម.."ថេហ្យុងងក់ក្បាល
"អញ្ចឹងចាំពាក្យសន្យាដែលបងធ្លាប់បានប្រាប់ទេ"ជុងហ្គុក
"បងថានិងនិពន្ធចម្រៀងនិងច្រៀងអោយថេយ៍ស្ដាប់"រឿងអីដែលថាចាំមិនបានអានុសារវរីគ្រប់យ៉ាងដកជាប់ក្នុងខួរក្បាលគេជានិច្ច
"តែបងមិនធ្វើតាមសន្យាថេយ៍ខឹងបងទេ"ជុងហ្គុកអោនមុខចុះសួរទៅកាន់ថេហ្យុងពីមុនគេមិនបានចង់ចាប់អារម្មណ៍ថាធ្វើវាអោយក្លាយជាកាពិតនោះទេ
"ថេយ៍មិនខឹងបងទេថេយ៍មិនខឹងជុងដាច់ខាត"ថេហ្យុង
"សឺត...បងអគុណដែលមិនខឹងបងអូនចាប់ពីពេលនេះទៅបើបងនិយាយហើយបងនិងធ្វើវាអោយបានបងមិនសន្យាទេតែអូនចាំមើលចុះ"ជុងហ្គុក
"ហឹម..."ថេហ្យុងក៏ង៉ក់ក្បាលរួចជុងហ្គុកក៏
អោបថេហ្យុងជាប់ទ្រូងរាងតូចលួចញោចស្នាមញញឹម
តិចៗមិនអោយអ្នកណាឃើញគេពិតជាស្រលាញ់
ជុងហ្គុកខ្លាំងណាស់គេមិនប្រកាន់ខឹងទេទោះនាយធ្វើខុសមួយពាន់ដងទៀតក៏ដោយក៏គីមថេហ្យុងនៅតាមលុបបំបាត់កំហុសនាយ តែគេមិនអាចញញឹមបានដោយសារតែរឿងកូនក្នុងចិត្តស្ដាយជីវិតតូចដែលកើតចេញពីក្ដីស្នេហារវាងគេនិងជុងហ្គុកស្ទើរគ្រាំទ្រូង បើគេនៅវិញពេលនេះពោះគេបាន5 6 ខែអីហើយ តែទោះជាគេមានសព្វនាមជាមនុស្សឆ្កួតតែក្នុងចិត្តមិនដែលភ្លេចពាក្យថាថេយ៍ស្រលាញ់ជុងនោះទេ គ្រាន់តែគេមិននិយាយប្រាប់នាយតាមទម្លាប់របស់មនុស្សនិយាយតិចនិងអៀនប្រៀន
#Skip
ស្រពពេលដែលប្អូនជិតរៀបការជីឡាក៏កំពុងតែមមាញឹកបញ្ចប់ការងារដើម្បីមានពេលទំនេរខ្លះថ្ងៃនេះនាងចុះមកចម្ការផ្លែរឈើដើម្បីមកពិនិត្យមើលផ្លែឈើដោយផ្ទាល់ ប៉ុន្តែមិនមែនមកតែឯងទេគឺមានម្រេងគង្វាល់ខ្លះមកតាម
"បងជី.."សម្លេងកម្លោះម្នាក់បន្លើពីក្រោយខ្នងជីឡា
"ស្អី!!"ជីឡាបែទៅឆ្លើយទាំងមុខងាប់
"បងនិយាយអោយពិរោះបន្តិចមិនបានទេហ្អេ??"
កម្លោះ ហូសុកពេបមាត់តិចៗ
"ពិរោះអស់ប៉ុណ្ណឹងហើយ មើស!! ថយចេញ"ជីឡាបានកៀរនាយកម្លោះនិងអោនទៅបេះStraberry
"បើបងបានខ្ញុំធ្វើជាគូណាធានាថាខ្ញុំមិនអោយបង
លំបាកអញ្ចឹងទេ"ត្រូវហើយរយះពេលប៉ុន្មានមកនេះ
ហូសុកចេញប្រតិប្តិការតាមញ៉ែរជីឡាតែដូចជាគ្នាឃើញកោះត្រើយសោះ
"នេះ!! សីុទៅកុំមាត់អត់ប្រយោជន៍"ជីឡាញ៉ុក straberry ពេញមាត់នាយកម្លោះរួចក៏បែចេញមកញញឹម តាមពិតគេញាត់ straberry អោយនាយគឺដើម្បីបន្លប់អៀនប៉ុណ្ណោះ
"ហើយកាងារអីរបស់ឯងបានមកទីនេះ "បន្ទាប់ពីញញឹមរួចជីឡាបែមកធ្វើមុខងាប់ហីៗដដែល
"ខ្ញុំមកធ្វើការ"ហូសុក
"ឯងមានអាកាសយាន្តឋាននៅកណ្ដាលចម្ការនេះ?ក្រុមហ៊ុនឯងហោះហើរនៅទីនេះមេនទេ?"ជីឡា
"ការងារខ្ញុំនោះគឺមកតាមយកបេះដូងរបស់បង"ហូសុកនិយាយទាំងញញឹមជឿជាក់ថែមទាំងធ្វើដៃជាបេះដូងសើចលិបភ្នែកតែពេលបើកភ្នែកមកវិញជីឡាដើរឆ្ងាយបានមួយយ៉ោចទៅហើយ
"បងជី...បងព្រមធ្វើសង្សាខ្ញុំទៅខ្ញុំនិងនាំបងហោះហើរជុំវិញពិភពលោក"ហូសុកស្រែកពីចម្ងាយផ្អើលអស់
កម្មករ
"ឆឺស..ក្មេងឆ្កួតនេះ"នាងក្រមុំលួចញញឹមតិចៗនាងធ្លាប់តែញ៉ែគេមុនតែពេលគេញ៉ែអញ្ចឹងដូចអាមិចៗទេតែនាងអៀនខ្លាំងណាស់ឬបេះដូងនាងអាចស្រលាញ់មនុស្សប្រុសបានតែនាងមិនធ្លាប់ដឹង? បើបែបនិងមែនល្អណាស់នាងមិនចង់អោយម៉ាក់របស់គេកាន់តែពិបាកចិត្តនិងនាងនោះទេត្រឹមជីមីនម្នាក់គាត់ក៏បានធ្វើចិត្តធ្ងន់ណាស់ហើយ។
To be continue .........
write by steemeeraa🐝❤