Hi!
Para sa'yo ang chappy na ito.
Palagi ka kasing nag-vo-vote sa mga chapters.
Salamat talaga ah!
Keep safe:))))
THIRD PERSON POV
Pagkarating na pagkarating nila Mhor at Jhoy sa bahay nito ay agad na sinalubong ng yakap ni Mang Claudia ang alaga nito. Hindi kasi ito nakadalaw sa ospital dahil walang maiiwan na magbabantay sa bahay nila.
Nagulat naman si Jhoy at marahan na umatras at umalis sa pagkakayakap sa yaya nito. Isang nasasaktang tingin naman agad ang ibinigay ni Manang Claudia sa alaga.
"Manang, she has amnesia. Hindi pa po tayo maaalala ni Jhoy ngayon."-ang pagpapaliwanang ni Mhor sa naging asal ni Jhoy sa kanyang yaya.
"She is your Yaya when you're still a kid and I decided to take her with us para may makasama ka dito sa bahay kapag nasa trabaho ako." -ang sabi naman ni Mhor kay Jhoy.
Isang tango at pilit na ngiti naman ang isinukli ni Jhoy sa Yaya niya.
"Ahh, Manang, will going upstairs now, kailangan na din kasing magpahinga ni Jhoy."-sabi ni Mhor kay Manang Claudia.
"Ahh, sige Sir."-ang sabi nito at tinilungan si Mhor sa mga dala-dalang gamit nito. Naunang umakyat si Manang Claudia sa hagdan. Aakyat na din sana si Mhor kaya lang napansin nito na hindi nakasunod sa kanya ang asawa niya.
"Jhoy."-untag nitong tawag sa asawa.
"Let's go." -ang aaya nito kay Jhoy.
Naiilang naman na lumapit si Jhoy at tinanggap ang kamay ni Mhor na nakalahad. Mahigpit naman itong hinawakan ni Mhor at inalalayan siya sa pag-akyat.
"Ang gentleman naman niya."-those are the words that Jhoy told herself.
She can't hide the admiration towards this man. She can't even imagine how it is to be his wife. Ngayon palang kasi nito mararamdaman dahil ngayon palang sila magsasama na silang dalawa lang.
=====
Pagpasok nila wala na si Manang Claudia, nagpaalam na kasi ito sa kanila at kung may kailangan man sila ay tawagin nalang daw ito.
Nasa pintuan pa nga lang ay iginala na agad ni Jhoy ang paningin niya at tumigil ito sa napakalaking litrato na nasa ibabaw ng kama nila.
She looked at it intently, trying to absorb what she sees. She could see a happy couple. Looking at each other and didn't know na kinunan pala sila nang litrato. It's a stolen shoot!
A perfect stolen shoot!
Cause it was able to capture the moment. The moment where you could see the love in their eyes. The woman was wearing a beautiful wedding gown, and she's holding a boutique of white roses with white orchids that hangs on the boutique. Ang ganda-ganda nito.
She's smiling beautifully to the man in front of her. Napadako naman agad ang tingin ni Jhoy sa lalaki.
One word to describe the man.
PERFECT!
Kahit na alam nito na walang taong perpekto, pero dahil sa larawan na nakikita nito, nasabi niyang perfect ito. He's eyes were sparkling with love and admiration to the woman. He was also holding the woman's chin and his other hand was on the back of the waist of the woman.
Just a beautiful sight to behold!
But what caught Jhoy's attention was the woman really looks the same with her. Agad din nitong hinawakan ang mukha niya at napatingin sa vanity mirror na malapit dito.
"I was the woman in the picture!"-ang sabi ni Jhoy .
"Yes you are!"-nagulat ito sa boses na narinig at agad na napalingon sa likod niya.
And there, the man that she saw in the picture.
Nahihiyang tumungo naman si Jhoy. Hindi kasi nito alam kung ano ang isasagot sa sinabi nito. Inaamin din niya medyo naiilang siya sa sitwasyon nila. Naiilang in the sense na hindi niya alam kung papaano ilulugar ang sarili.
Alam nito na siya ang asawa nang lalaking kaharap pero hindi naman niya maalala kung papaano siya naging asawa nito kaya hindi siya makakilos ng maayos.
"Just use the CR first, lalabas lang ako sandali."-ang sabi ni Mhor bago dito at dahan-dahan na tumalikod sa asawa.
Natuwa naman si Jhoy sa narinig. Parang ang asiwa lang kasi na may kasama kang lalaki sa isang kwarto. Oo at buntis na siya pero hindi naman siguro siya masisisi.
=====
Pumasok si Mhor nung nasigurong tulog na ang asawa nito. Sinadya niya talagang lumabas kanina. Halata naman kasi na naiilang sa kanya si Jhoy. Naiintindihan niya naman ito eh.
Kaya lang hindi nito maiwasan na hindi malungkot at masaktan. Oo! Walang kasalanan si Jhoy dito pero naiinis lang siya sa sarili na kailangang mangyari pa ang mga bagay na ito.
Kung tutuusin mas may maraming masasamang loob na walang habas kung pumatay jan, bakit ang asawa niya pa na walang kasamaan na tinataglay.
Marahan na lang na lumapit si Mhor sa nakahigang si Jhoy. Nakatalikod ito sa kanya. Noon, tumatalikod lang si Jhoy sa pagtulog sa kanya kapag masama ang loob nito o di kaya ay nag-away sila. Pero ngayon, nakatalikod ito sa kanya dahil hindi na siya nito nakikilala.
Malakas na napabuntong-hininga si Mhor at humiga nalang. Gusto niyang yakapin ang asawa niya pero alam niyang kalabisan na ito sa sitwasyon nila ngayon.
============
Naglalakad-lakad si Jhoy sa park ng exclusive subdivision kung saan sila nakatira. Wala lang, gusto lang nitong makapag-isip-isip sa mga nangyayari.
Hindi pa din kasi nito halos ma-absorb lahat ng mga nangyayari.
Masaya naman siya sa nakikitang respeto ni Mhor para sa kanya. kagabi hindi gumagawa nang aksyon na siyang ikakasama nang loob niya. Oo! Asawa niya si Mhor, pero hindi pa siyang handa na pumunta sa sitwasyon na iyon.
Hindi pa!
"AARAY!"-ang sigaw ni Jhoy. May bumangga kasi sa likuran niya kaya muntik na siyang mapasubsob buti nalang at maagap din ang nakabangaan niya at nahawakan siya nito para mabalanse at hindi matumba.
"MAG-INGAT NAMAN PO KAYO! BUNTIS AKO!"-ang sigaw pa din ni Jhoy. Natakot din kasi ito para sa batang nasa sinapupunan niya. Sa nangyaring aksidente lang muntik na daw itong mawala sa kanila, tapos ngayon naman manganganib na naman ang buhay nito?
"Ay naku sorry talaga miss." -hining paumanhin ng isang matangkad na lalaki.
Mas matangkad pa ito kay Mhor pero mas maitim ang kulay ng balat nito. Naka-skin-head din ito at base sa nakikitang suot ni Jhoy mukhang galing lang ito sa paglalaro nang basketball.
Pawis na pawis kasi ito at halata sa suot na jersey.
"Okay, pero mag-ingat na po kayo sa susunod. Baka makapatay na po kayo niyan sa pagiging tanga niyo!"-ang matatalim na sabi ni Jhoy sa lalaki. Naiinis kasi ito. Ang laki-laki ng daan tapos mabangga pa talaga siya nito.
Ano ba?
Wala ba itong mga mata?
O sadyang pakawala lang ito.
"Grabi ka naman Miss. Hinabol ko lang naman kasi nang salo tong bulang binato nung kaibigan ko. Kaya lang hindi ko na-kontrol yung galaw ko at nabunggo kita." -pagpapaliwanag naman nito.
Isang tango nalang ang ginawang pagsagot ni Jhoy at mag-uumpisa na sanang maglakad ng pigilan siya nung lalaki sa paghawak sa braso niya.
Agad naman na tiningnan ito ni Jhoy at tinaasan ng isang kilay.
"Ahhh.."-ang sabi nito habang kinakamot yung ulo batok niya. Parang nahihiya sa kung ano man ang sasabihin kay Jhoy.
"Pwede ba mister kung wala kang sasabihin, mauna na ako sa'iyo."-halatang naiinis na sabi ni Jhoy dito.
"Teka..Ano.. Pwede ko bang malama ang pangalan mo?"
============
VOTE
COMMENT
FAN
============