DANIEL POV
Alam niyo yung parang sasabog ang utak ko kung sa kakaisip kong saan ko hahanapin ang nawawala kong asawa. Damn where the hell she is.
I cant think properly knowing my wife was missing, Oo alam kung galit siya, Oo alam kong nagtatampo siya. Pero sana naman sagutin niya kahit isa man lang sa mga tawag ko. God nag aalala ako
Di ko rin naman pwede ipa bluter na nawawala siya kasi wala pang 24 oras ng nawala siya Damn. I keep on dialling her number baka sakaling sagutin niya na ngayon ang tawag
"Shit" I said with frustration, Talagang naiinis na ako hah, pano kung umalis na naman siya at iwan ako. yun pa naman ang lagi niyang ginagawa
"SHIT" I curse again at tinapon ang cellphone sa kama, ng mapansin ko ang pagpihit ng doorknob ng kwarto namin
"Dad" Tawag sakin ni AJ
"Go back to sleep son" I said
" She's In the Main Hotel of BHR" Sabi ni AJ, napatingin lang ako sa kanya
"And most probably she is in the Penthouse" Sabi niya
Pano nalaman ni AJ na nandoon ang Mommy niya tinawagan ba siya nito
"If you'll ask me how come I know where she is right now" Sabi ni AJ
"The Answer is this" Sabay pakita sakin ng cellphone niya
"Did she call you" Tanong ko umiling lang siya
"I track her phone using GPS Dad"AJ
Bakit di ko naisip yun kanina. Ano pa ba ang aasahan ko di nga ako makapagisip ng tama diba.pano ko kaya maiisip yun.
"Thanks son" Sabi ko and Tap his head
"Go back to sleep I'll just go and get your mom" Ako
Mabuti na lang talaga nagkaroon ako ng anak na kagaya ni AJ. Maparaan at matalino. I get the key of my car at bumaba na ako alam kong mahabang paliwanagan to. Hay nako bat ba ang matampuhin ng asawa ko.
KATHRYN POV
The moment I entered the Pent house of the main hotel of BHR . I end up crying.
Bat ba ako umiiyak kasi naman dapat umuwi na lang kasi ako. Pero ag umuwi naman ako makikiata ng lalaking yun na umiiyak ako dahil sa pangbabaleawala niya sakin. Di tama ang desisyon ko na dito muna ako kailangan kung isalba ang pride ko
I felt take for granted for what he did. I have all the rights to feel this way. Asawa niya.
That Man Forget that I am his wife. Asawa niya ako pero di niya ako tinawagan for two days and worst di man lang siya nagpakita sakin kanina basta-basta lang siyang umalis na parang wala siyang asawa na naghihintay sa kanya.
NAKAKAINIS!
Bat ko ba to iniisip marahas kong pinahid ang mga luha ko ng biglang maalala na i.check ang cellphone ko.
Pagtingin ko sa screen ng cellphone ko. Bat di niya pa to pinasabog. 97 misscalls. Bat di niya na lang ginawang 10 ngayon tatawag-tawag siya di ba ayaw niya akong makita, tinapon ko ang cellphone sa may kama at pumasok sa banyo.
Alam kong nag aalala sya pero may karapatan naman akong mag inarte di ba. mag iinarte na muna ako ngayon baka bukas kakausapin ko na siya pero ngayon Bahala na muna siya sa buhay niya
Naligo na muna ako. pagkatapos nag bihis na ako. May mga damit naman ako dito sa Pent house ako lang naman kasi ang gumagamit nito dito kasi ako minsan mag freshen-up pag may mga over times at late meetings ako bago umuwi kasi feeling ko ang lagkit ko na kaya naliligo muna ako bago umuwi.Pero ang problema ng lang puro corporate attire ang nandito.
Habang nag hahanap ako ng damit para isuot ko nakakita akong ng T-shirt ni Dan, ito yung dito muna siya natulog kasi may event dito sa hotel na di ako pwedeng umuwi eh. sabi niya dito na lang din siya kaya ito naiwan niya. Ito na lang ang isusuot ko para komportable total hanggang kalahatinaman ng legs ko kaya oaky na to. ako lang naman mag isa dito
I dialed the room service and order a food bigla kasi akong nagutom habang hinihintay ko na dumating room service umupo muna ako sa couch and turn on the T.V manunuod na lang muna ako ng T.V habang hinintay ang order ko
DING DONG
I heard the doorbell ringing I authomatically Stand-up and go in fornt of the door and open I guest this is the room service .
I guest Im right it is the room service
"Room Service maam" Sabi ng room boy
"Come in" I said and open the door widely para makapasok ang room boy.
Habang inaayos ng room boy ang mga pagkain na inorder ko pumunta muna ako sa bedside table kong saan nakalagay ag bag ko para kumuha ng pera para sa tip ng room boy habang kinukulikot ko ang wallet nakarinig ako ng isang pamilyar na boses na pailang ako
"You may leave now thank you" Sabi nung boses, tumalikod ako para makita yung may ari ng boses
I saw my Husband sa may door at binigyan ng 1000 ang room boy agad naman lumabas ang roomboy
What the hell his doing here, How come he know that im here sa pagkakaalam ko walang nakaka alam kung nasan ako ngayon . wala rin akong naaalalang may pinag sabihan akong dito ako pupunta ngayon. Even Julia didnt know that Im here, How in this world he knows that Im here
Nakatingin lang siya sakin from the tip of my hair to the tip of my toes, then from my toes he look up, sinundan ko ang kung saan siya naka tingin.Then realization hit me. Im only wearing his shirt. pumasok ang room boy dito na naka ganito lang ako. nakakahiya bat di ko na isipang mag robe. Nahilamos ko ang mga kamay ko sa mukha ko.
"Tsk"Siya
"Im starvin Lets eat" Sabi niya at hinila ako papunta sa may dining
Tahimik lang kaming kumakain. I dont want to talk to him. Di ba nga nagtamtampo parin ako
After eating dumiretso lang ako sa couch to continue watching T.V wala pa akong planong kausapin siya
"How was my wife" Tanong niya at tumabi sakin
"Thanks to GPS we was able to track were you are" Sabi niya niyakap ako. Dahil nga sa nag iinarte pa ako nagpupumiglas ako mula sa pagkakayakap niya sakin
"Im sorry babe kung kita natawagan noong nakaraang dalawang araw" Sabi niya at mashinigpitan ang pagkakayakap sakin
"Kasi--" I cut him
"Because Im not that important your son and the yaya of your princess and of course di ako kasing importante ng mga mahahalaga niyong pasyente sa hospital sino lang ba naman ako. ako lang naman ang ASAWA mo" Sabi ko na panagdiinan ang salitang asawa bumitaw siya sa pagkayakap sakin and kneeled in front of me while smiling. he cupped my face with his hand
"Halatang nagseselos ang pinak mamahal kong asawa" Sabi niya kung kanina ngumiti lang siya ngayon tawa na ang ginawa niya
"At ang masaklap pa niyan sa sarili niyang mga anak" Tatawa-tawang sabi niya inirapan ko lang siya di naman sa nagseselos ako sa mga anak ko. nakakainis kasi yung feeling na parang binabalewala ka.
"Babe Im really sorry kung di ako nag paramdam ng two days at sa di ako tumawag sayo kasi mahal kita" Sabi niya
Mahal bang binabalewala tinaas ko ang isa kong kilay
"Babe kasi pag tinawagan kita at narinig ko ang boses mo malamang mag pabook na ako ng ticket pauwi dito. e di ko natapos ang conference kailangan pa naman yun para ikagaganda ng image ng Hospital natin" Simula niya
"Di rin kita tinawagan dahil alam ko na miss na miss mo na ako tulad ng pagka miss ko sayo, pag nag usap tayo youll end up cryng and you know I hate seeing you cry or hearing your sobs parang pinatay mo na rin ako nun Im sorry" Sabi niya
""Kanina its urgent kahit gustong gusto na kitang mayakap at makita kailangan kong pumunta sa hospital kasi naaksidente ang isa naming doctor at kailangan na gawin ang operasyon doon sa pasyente kaya ako na lang ang gumawa ng operasyon niya" sabi niya
I felt guilty di naman pala ako binalewala ng Asawa ko. Im so much consumed with my own feelings.Napatulo tuloy ang luha ko
"Why are you crying" He wipes the tears of my face
"Kasi ang selfish ko" sabi ko
"Im sorry *sobs*" Ako at niyakap siya
"Kasasabi ko lang na ayaw kong nakikita na umiiyak ka pero umiiyak ka na naman" Dan
"I felt guilty nagtampo pa ako at nagalit wala naman kasing basehan lahat ng ipinagtampo at ikinagalit ko" Sabi ko habang nakayakap parin sa kanya
"Yeah dapat ngang maguilty ka" Sabi niya
"Just kiss me and your guilt will be flown away I promise" Sabi niya. Alangan namang mag inarte pa ako kaya hinalikan ko na siya.
sobra ko kayang namiss itong asawa ko