"Malalim yata ang iniisip mo at hindi mo naririnig mga pag tawag ko sayo." Saad ni aki kay takasugi na tulala habang nakatingin sa kung saan. Naupo rin ito sa tabi ni takasugi bago bumuntong hininga ng malalim.
Ilang minutong katahimikan ang namayani sa kanilang dalawa bago dinunggol ni takasugi ang braso ni aki para kunin ang atensyon nito. Napatingin naman si aki sakanya na may pagtatanong bago muling umiwas ng tingin dito.
Hindi naman agad nakapag salita si takasugi kaya napatingin ulit sa kanya si aki.
"Napakaseryoso mo naman? May sasabihin ka ba?" Kunwa'y seryosong tonong saad ni aki tumikhim naman si takasugi bago nag salita.
"Gaano mo ba kakilala noon si mitsui?" Biglaang tanong ni takasugi kay aki, bahagyang nagulat si aki sa biglaang pagbukas ng topic ni takasugi, biglaan kasi ang pagtatanong nito at tungkol pa kay mitsui ang pag uusapan nila.
Tila nag isip muna si aki ng sasabihin bago napatingin kay takasugi upang bigyan ng buong atensyon.
"Hmm. Dalawang taon palang ang nakakalipas nang magkakilala kami. So hindi ko pa siya ganon kakilala, naikwento ko na rin naman sainyo ang nangyari noon diba? At kung paano niya sinabi noon kay tetsuo na ginagamit niya lang ako." Kibit balikat na saad ni aki, na parang hindi siya interesado pang sagutin ang anumang itatanong ni takasugi kung kay mitsui lang din ang pag uusapan nilang muli.
"bakit nga pala bigla mo nalang natanong ang bagay na yan?" Tanong naman ni aki pabalik. Wala naman siyang maisip na ibang dahilan kung bakit biglaan nitong natanong iyon, unless...
"Wala lang, kasi palagi nalang siyang galit kay sakuragi di'ba? Gusto ko lang malaman kung ano bang klaseng tao si mitsui noon at kung paano siya nag bago?" Sagot ni takasugi na kinatango naman ni aki. Napaisip din sa bagay na iyon si aki bago muling inalala ang mga araw na magkasama pa sila ni mitsui. Palagi naman kasi nitong kasama ang mga kaibigan niya, ni hindi nga niya alam kong may mga magulang pa ba ito dahil wala namang itong nababanggit sakanya noon.
"Well, masasabi ko namang mabuti siyang kaibigan at karamay sa lahat ng bagay, kung hindi ko lang siguro nalaman na ginagamit niya lang ako baka hanggang tanga pa rin ako." Saad ni aki na natatawa na rin sa mga sinasabi niya. It's a fact, but knowing god ilalayo talaga nila tayo sa posibleng taong makakapanakit sa atin kaya siguro maagang ipinaalam sakin ang gagawin ni mitsui.
Natigilan si aki sa mga iniisip at sa mga pinag sasabi niya ngayon kay takasugi. Ano pa ba kasi ang punto ng pag uusap naming ito? Matagal na rin namang tapos iyon.
"pasensya na kung nagtanong pa ako. Nacurious lang talaga ako sa ugali niya." Saad ni takasugi na kinatango naman ni aki.
"Ayos lang, tapos na rin naman iyon. Oo nga pala, nakita mo ba si sakuragi kung nasaan?" Tanong ni aki
umiling naman si takasugi sakanya bilang sagot, hindi niya naman kasi talaga nakita si sakuragi dahil nakaupo na ito magmula ng lumabas sila para magpahangin.
"Nasaan naman kaya ang taong iyon, ilang minuto nalang ay magsisimula na ang second half." anas ni aki bago tumayo at nagpaalam kay takasugi na hahanapin si sakuragi.
Sa kabilang banda naman kung saan nakatayo si rukawa ng mag isa, nakita siya ni haruko kaya nilapitan niya ito upang kausapin.
"rukawa?" Mahinhin ang boses na tawag ni haruko. Napatingin naman si rukawa kay haruko ng walang emosyon bago tumango dito bilang pag bati rin sa presensya nito.
"Bakit?" Tanong ni rukawa ng hindi nag abalang tignan ito. Naramdaman niya ang pag lapit ni haruko sa tabi niya kaya bahagya siyang lumayo dito. Nagulat doon si haruko kaya napapahiyang umiwas siya dito ng kaunti. Nanahimik silang dalawa habang nakikipag pakiramdaman kong sino ang unang magsasalita.
But knowing rukawa, alam ni haruko na hindi ito mag sasalita ng una kaya nilakasan niya ang kanyang loob at siya na mismo ang unang nag salita. Balak niya lang naman kasing kamustahin ang mga ito maging si sakuragi ngunit hindi naman niya alam kong nasaan si sakuragi kaya si rukawa nalang ang nilapitan nito.
"kamusta kana?" Tanong ni haruko sa nahihiyang boses. Ngumisi si rukawa bago tumingin kay haruko ng nang aasar, iwan ba ni rukawa kung bakit ganito nalang ang nararamdaman niyang pagka inis sa kausap niya ngayon. Or dahil alam niya na noon na may gusto ito sakanya.
"Heh, bakit mo pa kailangan tanungin kong nakikita mo namang ayos lang ako." Sagot ni rukawa na ikinahiya naman ni haruko na todong ikinapula ng mukha nito. Nawala ang lakas niyang mag salita pa dahil sa way ng pagsagot nito sakanya.
"P-Pasensya na sa pagtatanong ko, bilang dating kakilala mo na rin kaya ako nangangamusta ngayon." Saad ni haruko na hindi na alam kong ano ang sunod na gagawin, mag stay ba o aalis nalang sa kinatatayuan niya.
"Ano ba talaga ang plano ng team niyo sa kaibigan ko?" Seryoso ang boses na tanong ni rukawa na kinabigla naman ni haruko. Wala siyang mahanap na isasagot sa tanong nito dahil kahit siya ay walang ideya sa sinasabi nito ngayon sakanya.
Hindi niya kasi maintindihan kong ano ba ang sinasabi nitong plano?
"Wala kaming plano sa kung sino man yang kaibigan na tinutukoy mo. Kung ano man ang ikinagagalit mo, siguro naman labas na ako doon." Saad ni haruko na mahinahon paring nakikipag usap kay rukawa. Ngumisi si rukawa bago tinignan si haruko na may inis na kasama.
"Tss. Noon pa man hindi na maganda trato niyo kay sakuragi e. Oo aaminin ko ganon din ako, pero nung lubos na naunawaan ko ang nararamdaman niya doon ako nag sisi kong bakit nagawa ko pa yon sakanya." Saad ni rukawa kay haruko na bahagyang nagulat sa sinabi nito.
"Hindi masamang tao ang kuya takenori ko, nabulag lang din siya sa akalang galit din siya kay sakuragi. Huli ko na rin iyong nalaman ngunit wala naman na akong magagawa pa." Sagot ni haruko kay rukawa
"Alam mong sayo lang kumakapit si sakuragi 'nong mga panahong iyon. Ngunit wala ka kung kailan kailangan ka rin niya. Alam mo ba maging ang tinuring niyang kaibigan iniwan din siya dahil sa magaling niyong kateammates na si mitsui." Doon tuluyang nagulat si haruko sa nalaman niya.
"Kaya ba hindi ko na nakikita pang muli sila mito dahil ba sinasabi mong si mitsui ang may kagagawan non? Pero wala naman kinalaman si kuya doon, kung meron man panigurado akong pinag sisisihan niya na yon." Pagliligtas nito sa kapatid na si takenori.
"Bakit ba kasi hindi niyo nalang tantanan si sakuragi? Bakit kailangan niyo pang iungkat ang nakaraan niya para lang makita niyo siyang nasasaktan? Hindi niyo ba alam na death anniversary ng ama niya bukas. At ito siya ngayon sobrang nahihirapan na naman dahil ipinaalala na naman ni mitsui kung gaano siya kawalang magawa noong inatake ang tatay niya." Saglit na natahimik si rukawa sa inilahad niya kay haruko na nakayuko na dala ng sari saring emosyong nararamdaman.
"Wala na siyang kasama noon, pero mas dumoble iyong nararamdaman niya ngayon na sakit dahil ipinaparamdam ni mitsui iyon sakanya. Tutal, ikalawang manager ka naman ng team shohoku, bakit hindi mo kaya subukan na pagsabihan iyang si mitsui." Sarcastic na saad ni rukawa bago iniwanan doon si haruko na sobrang napapahiya na sa kanyang ikinasasadlakang sitwasyon.
"im sorry, kahit ako hindi ko rin naman akalain na may pinag dadaanan na hirap si sakuragi." Bulong na saad ni haruko at wala sa sariling naglakad palayo.
Nasa loob na ng locker room area ang team okaido maliban nalang kay sakuragi na marahil hanggang ngayon ay nagpapalamig pa ng ulo. Nag usap usap na rin naman sila tungkol sa gagawin nila para sa second half tanging si sakuragi nalang ang hindi nakakaalam ng gagawin nila. Nang biglang bumukas ang pintuan at iniluwa non si sakuragi na wala na namang emosyong tinungo ang locker nito, basang basa rin ito ng pawis kaya marahil ay kukuha ito ng pamunas.
"Sakuragi? Uminom ka muna ng tubig o kainin mo muna itong niluto kong honey lemon." Umatungal si takasugi sa narinig
"Anong ikaw ang nagluto niyan, ako ang nagpakapagod na dalhin yan dito e." Pinagtaasan naman siya ng kilay ni aki kaya napapakamot na sumimangot si takasugi sakanya
"Dinala mo lang pero si tita parin ang nag prepared para sayo." Sagot ni aki na kinatawa naman ng lahat dahil ito mismo ang umamin na hindi talaga siya ang nagluto nito.
"Haha. Huli ka ngayon, mang angkin ka ulit ng luto ng iba." Pang aasar pa na saad takasugi kaya inis na binato siya ni aki ng tubig na hawak.
"Pwede bang manahimik kayo." Saad ni sakuragi na kinatulos ng lahat dahil napaka lamig na naman ng boses nito. Napatingin din ito kay takasugi at aki kaya napaiwas sila ng tingin.
"C-chill lang pre, pinapagaan lang naman namin ang tensyon." Saad ni takasugi ngunit hindi naman iyon naging sapat para mawala ang masamang pagkaka titig sakanya ni sakuragi.
Kinuha naman ni rukawa ang dala ni aki at ito mismo ang kumain non, nagulat pa sila sa ginawa nito dahil nakatingin na si sakuragi ng masama dito.
"Ano? Aangasan mo rin ako, gunggong." Saad ni rukawa sabay irap nito kay sakuragi. Napasinghap sila ng hawakan ni sakuragi si rukawa balikat para patigilin sa paglalakad.
Akala ng lahat ay mag babangayan ang dalawa at magagalit si sakuragi ngunit hinila lang pala nito si rukawa para kunin ang honey lemon na nakalagay sa tupperware.
"Tss. Gunggong ka rin, sakin ito ibinigay wag kang assuming." Sagot ni sakuragi bago kinuha sa kamay ni rukawa ang tupperware bago malakas na tinulak si rukaw palayo.
napabuntong hininga naman silang lahat bago tinignan si sakuragi na sinisimulan ng kainin ang honey lemon.
Akala nila mananahimik na ang lahat at mag hihintay nalang ng tatlong minuto para sa pag uumpisa ng second half ng magsalita si sakuragi.
"Pakiusap, sakin niyo ipasa ang bola. Lalamangan ko sila hanggat hindi pa nauubos ang oras." deklarasyon na saad ni sakuragi na kinatinginan ng lahat.
"Gunggong. Nandito rin ako, tutulong sayo. Anu pa't tinawag tayong dalawa best duo kung pababayaan kitang gawin ang lahat ng mag isa." Napangisi naman ang lahat sa narinig, natahimik si sakuragi at pagkaraan ay napangisi din sa sinaad ni rukawa.
"Okay. Mananalo tayo ngayon at sa susunod pa na laban na darating sa atin." Saad ni takasugi na sumingit sa usapan ng dalawa.
Naghiyawan naman ang lahat kaya lumakas na ang kanilang loob para tapusin ang laban ng walang pino problema kay sakuragi.
******
(a/n: sana magustuhan niyo kahit lame. Dami kong pinag daan ngayong araw kaya medyo lame kung babasahin, pero salamat parin po sainyong lahat. Sobrang na appreciated ko po ang mga ginagawa niyong votes and comments. Maging sa silent readers po.)