DAINE's POV
I was now sitting on Taehyung's lap while his arms were wrapped around my waist and his chin was laid on my shoulder.
He told me the reason why he called me to come and it's because he doesn't want me to be with Calvin and Jeremiah's and he has trust issues.
As he said those words his hug went tighter and my heart went wild again.
There's also these so called "butterflies" in my stomach.
Taehyung didn't let me go and as much as i want to get away from him, something's holding me back and doesn't want me to escape this moment.
It can't be possible that my heart flutters for the person i used to hate.
I wasn't prepared to where might this feeling lead.
Taehyung: Am i making you uncomfortable?
He suddenly asked.
I don't know how to answer that question because honestly, i am very comfortable on his embrace.
I just felt that in a while.
"No, not at all."
Buong tapang kong pag-amin at natahimik naman siya.
Taehyung: Can i ask you something?
Tanong nito at mukhang seryoso ang itatanong niyang iyon saakin.
"Sure,what is it?".
I asked,he was silent for while looking for the urge to state his question.
Taehyung: Do you regret agreeing to this arrangement? Please be honest.
Natigilan naman ako sa itinanong niyang iyon.
He didn't sound demanding asking me that question but i felt pressure.
His voice were deep but soft and i can tell that he really wants to know my answer for that question.
I have realized a lot of things about him as i get to know him well,he proved a lot things to me like he wasn't the guy which i think he is.
He was the perfect opposite of what i think of him as that person i used to hate on the first time that i met him.
Taehyung: It's Okay if you don't want to answer the question...i understand.
Aniya at tila iniisip na hindi ko talaga sasagutin ang tanong niya.
Siguro panahon na rin para sabihin ko sakanya ang mga pagbabagong naramdaman ko habang tumatagal ang pagsasama namin.
"Ang totoo niyan ayoko talaga sa makasama ka sa umpisa palang,iniisip ko na ang unfair para saakin na ipagkasundo nalang ng basta-basta at sa tao pang kinaaayawan ko.You know how much i hated you since the day i met you, when our parents decided to make us live on the same roof...i hated you more..."
Pahayag ko dahil iyon ang totoong nasa isip ko sa simula palang.
I want to be honest about how i feel and think towards him because there's no point of lying just for his feelings.
Sa pagkakasabi ko ng mga salitang iyon ay unti-unting humihigpit ang pagkakayakap niya sa bewang ko.
"As time and days goes by, I've get to know you even more.I've been stuck to that belief that you are this rude, jerk, annoying asshole and a person that doesn't care about other people.What I didn't know is that you're the opposite of what i think about you.You are not numb and actually cares about others... narealize ko na masyado kitang hinusgahan dahil sa mga pag-uugaling ipinapakita mo sakin and I'm sorry for that."
Napatingin ako sakanya at sobrang lapit ng mga mukha namin sa isa't-isa dahil nasa bandang balikat ko ang ulo niya.
Malamlam ang mga mata niya at malalim, his eyes also has the duality of being feirce and sharp but can also be pure and gentle.
We stared at each other for a while and his eyes were looking straight into mine.
He was slowly leaning close to me and i know what exactly he was trying to do so i moved backwards to distance myself from him.
Umiwas naman siya ng tingin saakin at bumaling sa harap.
Taehyung: Me too, I've realized a lot of things about you, you're the kindest person I've ever met and no matter how much i annoy you before,you still takes care of me,kapag nalalasing ako o nagkakasakit...i really appreciate those things you've done for me kahit na lagi kong pinakukulo ang dugo mo.
Aniya at ngumiti saakin.
Hindi ko rin napigilan ang pag ngisi ko dahil sa huling sinabi niya.
Lagi naman niya talagang pinakukulo ang dugo ko eh pero hindi ko naman siya pwedeng hayaan nalang sa mamatay sa sakit o magsuka sa kung saang sulok ng bahay.
"Yes i hated you before but that doesn't mean I'll put your health at risk just because i hate you for being a jerk."
Pahayag ko naman at hindi napawi ang ngiti sa labi nito.
Taehyung: Am i the worst?
Natatawang tanong nito saakin.
"Yep definitely."
Taas noong sagot ko at natawa na rin.
Sang Won: Abah!!! Ano ito?
Nagulat naman kami ni Taehyung sa biglang pagsulpot ni Sang Won.
Tatayo na sana ako sa pagkakaupo sa kandungan niya nang bigla naman akong pinigil ni Taehyung at hinigpitan ang pagkakayapos sa bewang ko.
Nahiya tuloy ako at hindi makatingin kay Sang Won na nasa harap namin.
Baka kung ano ang isipin ng babaeng ito eh.
Taehyung: Naglalambingan kami bakit? Makikisali ka?
Nang-aasar na sagot naman ni Taehyung at ipinatong pa ang baba sa balikat ko.
Napaangat naman ako ng tingin kay Sang Won na abot tenga ang ngiti.
Sang Won: Is my ship sailing?
Nasasabik nitong tanong.
"Pinagsasabi mo?".
Tanong ko naman sakanya at itinaas ang isang kilay ko.
Sang Won: Kanina ko pa kayo tinitingnan, nakalimutan niyo yata na andun lang ako at nag-aayos ng tent.
Aniya sabay itinuro ang mga nakatayo ng tents sa gitna ng field.
Taehyung: Bumalik ka na dun!
Utos naman ni Taehyung na naiirita na kay Sang Won.
Inirapan lang naman siya ni Sang Won.
Sang Won: Naku! Hindi ako na inform na may pa fiance privilege pala si Mr.President.Iba ang pinagawa ng tent eh.
Pang-aasar naman ni Sang Won saamin.
"We're friends,kung ano-ano pinagsasabi mo eh."
Katwiran ko naman at baka sakaling mabali ko ang iniisip ng isang Park Sang Won tungkol saamin.
Sang Won: Sa simbahan din naman ang tuloy ninyo kahit ano pang sabihin niyo.
Aniya at tila ba siguradong-sigurado sa sinasabi niyang iyon.
Natahimik naman kaming dalawa ni Taehyung sa sinabi niyang iyon.
Napaisip naman ako sa sinabi niyang iyon.
Sang Won: We need your assistance Mr.President kaya kung pwede ay pakawalan mo muna iyang kaibigan ko at tulungan kami doon.
Baling naman ni Sang Won kay Taehyung at nahulma nanaman ang iritadong ekspresyon sa mukha ni Taehyung.
Sinubukan ko namang tumayo mula sa pagkaka-kandong kay Taehyung at pinakawalan na nga niya ako.
Tumayo naman siya pagkakaupo at inayos ang damit nito.
Taehyung: Badtrip!
Inis nitong saad at nauna nang maglakad papunta sa mga nag-aayos ng tents habang kami naman ni Sang Won ay nakasunod lang.
Sang Won: Ibang klase ang friendship ninyo ha!
Pang-aasar nito saakin at sinunod pa ang tagiliran ko.
Ngumiti lang ako sakanya at umiwas sa mga panunundot niya.
"Magkaibigan nga lang talaga kami."
Bakit ba kasi ayaw maniwala ng bruhang ito saakin eh totoo naman ang sinasabi ko.
Napatingin naman ni Sang Won saakin at napangisi.
Sang Won: Friends don't look at friends that way.
Pabulong nitong saad sabay turo kay Taehyung na nasa unahan lang namin.
Sang Won was trying to say something with those words which confused me.
Hindi na ako nagsalita pa ngumiti nalang sakanya saka nagpatuloy sa paglalakad.
Nakarating na nga kami sa Tents.
Tumulong ako kay Sang Won sa pag-assemble ng mga mesa habang si Taehyung naman ang nagsasabi kong saan ito ilalagay.
Hindi ko naman nakita ang Vice President na si Catherine.
Isn't she suppose to be here along with Taehyung?
Time Skips.....
Sang Won: Last na yan,ingat ka ha!
Paalala naman saakin ni Sang Won at inabot ang tarpaulin na kung saan nakalagay ang pangalan ng booth.
Umakyat na ako step ladder para maikabit ito.
Hawak naman ni Sang Won ang hagdan para magdagdag suporta dito.
Taehyung: Get down there!
Nagulat ako ng biglang sumigaw si Taehyung sa maawtoridad na tono at sa sobrang gulat ay nawalan ako ng balanse sa hagdan.
Kinabahan ako dahil paalog-alog ako sa hagdan at ihinanda nalang ang sarili sa pagbagsak sa lupa pero imbis na bumagsak sa lupa ay naramdaman kong may sumalo saakin.
Idinilat ko ang mga mata ko at agad napatingin sa taong sumalo saakin,it was Taehyung.
Ibinaba niya ako at napatingin ako sakanya, iritado ang tingin nito saakin at nagsasalubong ang kilay niya.
Taehyung: Ayos ka lang?
Tanong nito saakin at tumango naman ako.
Taehyung: Let them do that,stop putting yourself in danger.
Pangangaral nito saakin na para bang tatay o nanay ko.
"S-sige."
Saad ko at inabot kay Sang Won ang tarpaulin.
Sang Won: Ayieee?
Napatingin naman kaming dalawa ni Taehyung kay Sang Won na nakangiti saaming dalawa.
Taehyung: Ikaw magkabit niyan,mabuti nang ikaw mahulog huwag lang ito.
Pang-aasar naman niya kay Sang Won at itinuro ako dito.
Inirapan lang naman siya ni Sang Won at umakyat na sa hagdan.
Taehyung: You okay?
Nag-aalalang tanong nito saakin.
"I'm fine, thanks for that".
Nagpasalamat ako sabay ngumiti sakanya.
Sang Won: Hoy! Tama na yan! Ang landi na ninyomg dalawa,hawakan niyo itong hagdan!
Inis sa sigaw naman saamin ni Sang Won at napatawa nalang din kami ni Taehyung at hinawakan na ang hagdan na pinapatungan niya at ikinabit na niya ang tarpaulin.
Sang Won: Sa kabila naman.
Ani ni Sang Won at inilipat naman namin ni ang hagdan at umakyat muli siya para ikabit ang kabilang bahagi ng tarpaulin.
Nang matapos ikabit ni Sang Won ang huling tarpaulin ay natapos na rin sa wakas ang mga tents,may mga mesa at upuan na ang lahat ng mga ito.
Umalis naman sandali si Taehyung para tingnan at usisain ang nga tents.
Kasama ko parin si Sang Won sa tent at parehong nagpapahinga at nakaupo sa mga stool.
"Nga pala,bat hindi ko nakikita si Catherine? Di ba dapat nandito rin siya ngayon?".
Hindi ko na napigilan ang pagka-kuryuso at nagtanong na ako.
Sang Won: Nandito siya kanina tumutulong din pero bigla nalang nawala eh.
Sabi naman ni Sang Won at tumango lang ako.
Sang Won: You know what, I don't like her.
Pagpapatuloy naman ni Sang Won at agad naman akong napatingin sakanya at binigyan ng nangunguwestiyon na tingin.
"Bakit? Mukha naman siyang mabait tsaka napaka ayos niyang tingnan".
Pahayag ko naman base sa impresyon ko kay Catherine nung una ko siyang makita.
Napabuntong hininga naman si Sang Won at napatingin saakin at parang may gustong sabihin.
Sang Won: Tama ka naman, she's almost perfect physically kaya naman andaming lalaki dito sa Hanyang at kahit sa ibang university ang lumilinya para sakanya pero wala naman akong naririnig o nalalaman na malandi iyang si Catherine, she came from a noble family of politician's and that's why she's so careful about her image.
Pagsasalaysay naman ni Sang Won.
"Ganun naman pala eh, bakit parang may ibig sabihin yung mga tinginan mo sakin?".
Biro ko naman sakanya at muli siyang napabuntong hininga..
Sang Won: She's head over heels for Taehyung.
Napaurong naman ako sa sinabi ni Sang Won at bigla nalang akong nakaramdam ng inis.
Napaawang naman ng kaunti ang bibig ko at tila natulala.
Hindi ko talaga naisip iyon nung una dahil wala naman akong napansin na ginawa niya kay Taehyung para sabihin na may gusto siya rito, unlike other girls na magpapa-pansin talaga.
Sang Win: O diba natameme ka,Wala ka pa dito at si Taehyung ay may gusto na yun kay Taehyung dahil nga sa kilalang model at endorse yang si Taehyung.Palihim kaya yang nagpapansin kay Taehyung nung lumipat yun dito at tuwang-tuwa yan nung lumipat si Taehyung dito.
Dagdag pa ni Sang Won at mas lalo lang uminit ang dugo ko sa hindi malamang dahilan.
"Naging "EX" ba ni Taehyung yan?".
Lakas loob kung tanong at nilinaw talaga nag salitang "EX".
Sang Won: Uhm no,hindi niya pinatulan yan.Nagtataka nga ako kung bakita hindi eh.
"Baliw! Ba't ka naman magtataka eh mas hindi nga ako naniniwala na hindi niya yan pinatulan,sa ganda ba naman nun."
Sabi ko naman.
Hindi naman talaga ako naniniwala na hindi siya pinatulan ni Taehyung dahil na'kay Catherine na ang talino at ganda.
Sang Won: Hindi nga talaga! Pero alam mo feeling ko tumigil na yan kakapapansin kay Taehyung dahil nga sa nandito ka na.
Aniya at abot tenga ang mapang-asar na ngiti nito.
"Baka consistent parin,hindi lang nagpapahalata?".
Sabi ko naman.
Sang Won: Di natin alam,pero ang kapal naman ng mukha niya kung magpapapansin parin siya kay Taehyung kahit alam niyang nandiyan ka na noh!
Mataray na saad ni Sang Won agad ko namang tinakpan ang bunganga niya dahil napapalakas ang pagsabi niya nito.
"Keep it down, baka marinig tayo."
Paalala ko naman sakanya at inalis ang kamay ko sa bibig niya.
Sang Won: She won't understand anyways.
Pagmamayabang naman niya.
Natahimik naman kami saglit matapos ang usapan na iyon.
Kung totoo ngang hindi siya pinatulan ni Taehyung dati mas lalo naman siguro ngayon.
Atsaka kung patuloy parin siya pagpapa-pansin kay Taehyung------Bakit ba ko iniisip ang mga ganito eh hindi naman ako threatened sa babaeng yun, she's got the looks to be a man's ideal girl but i got my fist here with me.
Sang Won: Nga pala,may gagawin ka pa ba? Samahan niyo naman ako.
Pag-aaya naman niya.
Umiling naman ako sakanya.
"Wala naman na,saan ba?."
Tanong ko.
Sang Won: Sa Mall mamimili ng materials para sa booth namin.
"Si Travis,kasama mo siya diba?".
Sang Won: Yup,pero wala siya ngayon dito naghanap siya ng mga art pieces na ididisplay para booth namin kaya ako na ang mamimili.
Sabi naman niya.
"Sige,samahan ka namin".
Taehyung: Where?
Bigla namang sumulpot si Taehyung at pumasok sa tent.
"Sa Mall, mamimili daw ng materials para sa booth".
Taehyung: Tara.
Nagulat naman ako nang agad siyang sumang-ayon at nagtinginan naman kaming dalawa ni Sang Won.
Akala ko kasi hindi siya sasama o magpapapilit pa.
Tumayo naman si Sang Won sa pagkakaupo at kinuha ang bag nito.
Sang Won: Tara na.
Aniya at tumayo naman ako at isinukbit ang bag sa balikat ko at lumakad na kami paalis.
Nasa parking area na kami at hindi parin humihiwalay si Sang Won saamin.
Taehyung: O ba't nakabuntot ka pa saamin? Hanapin mo na sasakyan mo at magkita nalang tayo sa Mall.
Sabi naman ni Taehyung sakanya.
Sang Won: Wala akong kotse noh! Pinapalitan ko yung gulong,bukas pa uuwi yun.
Mataray nitong saad kay Taehyung.
Taehyung: Di ko na problema yun noh.
Sabi naman ni Taehyung sakanya.
"Nag commute ka lang papunta dito?."
Tanong ko naman at tumango siya bilang sagot.
Sang Won: Yup,kaya sige na nasaan na ang kotse mo?
Tanong naman niya kay Taehyung na naiinis sakanya.
"Sakanya ka na makisabay kasi isang helmet lang ang dala ko eh.".
Sabi ko naman kay Sang Won at tumango siya saakin.
Taehyung: Ayoko nga.
Pagtanggi nito.
Pinalo naman ni Sang Won ang braso ni Taehyung sa inis rin dito at napaaray naman ang isa.
Sang Won: Anong hindi!
Bulyaw nito kay Taehyung.
Taehyung: Makikisakay ka lang mananakit ka pa! Bahala ka diyan.
Iritadong sabi nito kay Sang Won sabay pamulsa at lumakad na sa direksyon kung saan nakaparada ang sasakyan niya.
Napangiwi naman at napanguso si Sang Won dahil dito.
"Ba't mo ba kasi sinaktan?".
Natatawang tanong ko kay Sang Won.
Hindi talaga silang dalawa nagkakasundo at hindi ko rin alam kung bakit inis sila sa isa't-isa.
Sang Won: Eh ayaw akong isabay eh!
Katwiran naman niya sabay hampas ng paa sa kinatatayuan niya.
Taehyung: Hoy Park!!! Sasabay ka ba o iiwanan kita?
Sigaw naman ni Taehyung mula sa tapat ng kotse niya at nakatingin sa direksyon namin.
"Sige na, baka magbago pa isip eh."
Sabi ko naman kay Sang Won at ngumiti ito saakin.
Sang Won: Sige, I'll see you later.
Aniya at agad tumakbo ng mabilis papunta sa sasakyan ni Taehyung at hindi ininda nag suot nitong stiletto heels.
Lumakad na rin ako papunta sa Ducati ko para makaalis na.
LOTTE MALL
Nakarating na nga kami sa Mall at sabay-sabay na kaming pumasok.
Dumeretso kami sa stationary and supplies department.
Taehyung: Ano ba yung bibilhin mo dito?
Tanong naman ni Taehyung kay Sang Won.
Sang Won: I have the list here.
Aniya at kinuha sa bag nito ang pahabang papel na listahan ng mga bibiilhin niya.
"Tulungan na kita mag hanap."
Sang Won: Sige,ikaw na maghanap nito.
Sabi niya at hinati nang pahalang ang listahan at inabot saakin ang kalahati.
"Okay sige,Tara na."
Sabi ko sabay tumango sakanya at hinigit ang braso ni Taehyung para samahan ako maghanap,nagpatianod lang naman siya saakin.
Sinimulan na naming hanapin ang mga nasa listahan at tinutulungan naman ako ni Taehyung....pinilit ko siyang tulungan ako dahil nakakahilo maglibot dito sa buong department store mag isa.
Time Skips.....
We got all the things on the list and finally we're heading to the counter.
Nakakahilo maglibot at maghanap ng mga bagay-bagay sa loob nang napakalaking department store na ito.
Pumila na agad kami pagdating sa counter at sakto namang dumating rin si Sang Won kaya magkasunod kami sa pila.
Sang Won: Did you got it all?
Tanong nito saamin.
"Yup,all of it."
Sagot ko naman sabay tumango sakanya.
Taehyung: Hurry up, I'm starving.
Ani ni Taehyung at akmang lalakad paalis pero hinigit ko ang braso niya dahilan para mapahinto naman siya.
"Where are you going?."
Tanong ko sakanya.
Taehyung: I'll go order some food upstairs, balikan ko nalang kayo dito.
Aniya at binitawan ko naman ang braso niya at umalis na ito.
Ako na ang susunod sa pila kaya isa-isa ko nang inilapag ang mga laman ng cart ko.
Matapos ang ilang sandali ay natapos na rin kami ni Sang Won sa counter at lumabas na kami ng department store dala ang mga pinamili namin.
Dalawang bag lang naman ang dala namin at tig-isa kami ni Sang Won.
Sang Won: Nasaan na si Taehyung? Akala ko ba babalikan niya tayo?
Tanong naman ni Sang Won habang iginagala ang mata sa paligid.
"I'll call him."
Kinuha ko ang cellphone sa bag at hinanap ang pangalan niya sa contacts at agad tinawagan.
OTP
Taehyung: Are you done?
Tanong nito saakin.
"Yup, we're here outside the store."
Taehyung: Bababa ako hintayin niyo nalang ako diyan.
Ani nito sa kabilag linya.
"Okay sige."
Sagot ko at binaba na ang tawag.
Sang Won: Asan na siya?
Tanong naman ni Sang Won saakin.
"Nasa taas,pababa na rin siya dito para sunduin tayo."
Ani ko kay Sang Won.
Makalipas ang ilang sandali ng paghihintay ay natatanaw ko na si Taehyung pababa ng escalator at nagtagpo ang mga tingin namin.
Naglakad naman ito papunta sa direksyon namin kay inaya ko na si Sang Won na salubungin nalang si Taehyung.
Taehyung: Tara sa taas, I've ordered lunch for us.
Aniya at sabay na kaming sumakay ng escalator papunta sa itaas.
Pagdating namin sa itaas ay iginaya naman kami ni Taehyung papunta sa restaurant na kakainan namin.
Pumasok na kami sa loob at tumungo sa mesa namin kung saan nakahanda na ang pagkaing inorder niya para saaming tatlo,umupo naman na kami para kumain na.
Time Skips
Tapos na kaming kumain at inuubos nalang namin ang aming mga inumin.
Sang Won: Nga pala Daine, Kamusta naman yung preparation niyo para sa booth? Ano ba yung mga lulutuin niyo?
Tanong naman saakin ni Sang Won at binasag ang katahimikan namin sa mesa.
Patuloy lang naman siya sa paghigop sa pineapple juice drink niya.
"We went shopping for our ingredients earlier,we just came up with basic desserts like Macaroons, Muffins,Pie, Doughnuts and we will have lemonade as drinks."
Sabi ko sabay humigop ng lime iced-tea sa baso ko.
Sang Won: Saan niyo naman lulutuin?
Tanong naman muli niya.
"Well....Calvin insisted to let us use their kitchen at Helion's Casa."
Tumango naman Sang Won sa sinabi kong iyon.
Sang Won: Maganda naman talaga ang restaurant nila Calvin, and it's one of the best here in Seoul known for it Skyline view.
Pagmamalaki naman ni Sang Won.
"A skyline view? It has a skyline view?."
Tanong ko dahil wala namang nabanggit si Calvin na may skyline view ang Helion's o baka naman hindi niya sinabi.
Mataas na building kasi ang place ng Helion's kaya naman posible na may Skyline view ito sa pinakataas.
Natahimik naman si Sang Won sa tinanong ko at tila ba nagulat din sa ibinulgar niya.
Sang Won: Ah-yeah...it has a skyline view on the Highest floor.
Ani ni Sang Won at tila balisa ito at humigop ng juice sa baso niya.
Napatitig naman ako sa biglang pag-iba ng ihip ng hangin sakanya at napansin niya ang pagtingin ko.
Huminto siya sa pag-inom at napabuntong hininga at hinarap ako.
"What's wrong?."
Nagtatakang tanong ko.
Sang Won: Calvin's my ex.
Sang Won revealed and my jaw just dropped at that moment.
It all made sense! That's why she knows about Helion's skyline view.
Calvin might took her out on a date at their restaurant and gave her the chance to see the skyline view.
What a revelation!!!
Taehyung: Close your mouth.
Sabi naman ni Taehyung saakin at tinapik ang ilalim ng baba ko na ikinagulat ko naman at agad isinara ang nakaawang kong bunganga.
"Hala dai! Seryoso?!'.
Hindi makapaniwalang tanong ko naman kay Sang Won at bahagya naman siyang tumango.
Napatakip ako ng bibig at pinipigilan ang pagtili ko sa sobrang tuwa.
I can't believe this! I'm speechless! Damn!
Sang Won: Tuwang-tuwa teh?
Pang-aasar naman saakin ni Sang Won.
"Bakit wala lang nabanggit?".
Tanong ko naman na nasa tono ng paninisi.
Sang Won: Need pa ba? Eh ang tagal na nun noh.
Katwiran naman niya at inubos na ang laman ng baso niya.
I'm not even surprised if they did dated each other before,Sang Won's beauty is above average, she's smart and has a nice personality.
Calvin on the other hand is the standard ideal man, he's also smart and not to mention his jaw dropping features.
"Hindi ba uso balikan sainyo?."
Biglang tanong ko naman na ikinatawa naman ng nananahimik na si Taehyung kaya naman sinamaan siya ng tingin ni Sang Won.
Sang Won: Nope, besides it's been almost a year since we broke up and we're better this way.
Aniya at ngayon ko lang nakita si Sang Won na ganito sa seryoso kung magsalita.
"Well, mukhang in good terms naman kayo,magkasama pa nga kayo sa council...okay na yun."
I said trying to lift up the mood.
A smile escaped Sang Won's lips after that.
Taehyung: Nangabit ba?
Taehyung asked out of nowhere which made Sang Won and i look at him in an instant.
I looked at Sang Won and she was still smiling like she's fine with what Taehyung has said.
Sang Won: Hindi noh,mukha lang PB o FB yun pero mabait yun.
Depensa naman ni Sang Won at nakangiti parin.
Taehyung: Hindi halata.
Sabi naman ni Taehyung na abala parin sa cellphone nito.
Sang Won: We broke up because he needs to prioritize some other things.That time his Dad wants him to study culinary and business administration abroad only for one semester because his Dad thinks that he'll be more knowledgeable if he was going to study abroad so he made his choice.But I'm okay with it, though it hurt me but i respect and fully understand his decision.
Paliwanag naman ni Sang Won at tinatago sa isang ngiti ang emosyon nito.
Matagal na silang hiwalay pero alam kong hindi ganun ka dali para sakanya ang magkwento tungkol doon.
Natahimik naman ako at maging si Taehyung ay napatingin na rin kay Sang Won.
Napansin kong blangko ang ekspresyon ni Taehyung at tila natigilan ito hindi ko sigurado kong dahil sa sinabi ni Sang Won o may iba pang rason.
"Okay,ayoko na pag-usapan."
Sabi ko naman at itinaas ang dalawang kamay at napatawa naman nito si Sang Won.
Sang Won: Let's pay na nga lang.
Napatayo naman si Taehyung na ikinagulat naman namin ni Sang Won.
He walked towards the counter to pay for our lunch.
Nagtinginan naman kami ni Sang Won at nagkibit balikat siya saakin.
Bumalik na si Taehyung sa pagkatapos may bayad at tumayo naman kami ni Sang Won sa mga kinauupuan namin at kinuha na ang mga shopping bags at kanya-kanya na kami ng bitbit nito.
Taehyung: Let's go.
Ani ni Taehyung at bahagyang ngumiti at lumakad na kaming tatlo palabas ng restaurant.
We're walking through the hallways heading to the exit of the Mall.
Nang makalabas nang Mall ay may nahagip akong isang pamilyar na tao sa parking area sa tapat lang nang entrance.
Kinalabit ko naman si Taehyung na nasa tabi ko lang at agad naman siyang napatingin saakin.
Taehyung: What?
Tanong niya saakin at tinuro ko ang direksyon ng taong pamilyar na nahagip ng tingin ko at napatingin naman siya rito.
"Is that Jungkook?".
Tanong ko naman sakanya at tiningnan nang maigi ang taong naka bucket hat na sa tingin ko ay si Jungkook.
He's wearing a cap which was almost covering his face but i still can recognize him.
Taehyung: What was that bunny doing here?
Nagtatakang tanong naman ni Taehyung.
Sang Won: That's him?
Tanong din ni Sang Won habang nakatingin da direksyon ng taong inaakala naming si Jungkook.
"Lapitan natin?.'
Suhestiyon ko naman.
Mukhang paalis lang nang lalaking ito.
Bago pa man ako makalakad sa direksyon nito ay nauna na si Sang Won na lumapit dito.
Nanatili lang naman kaming nakatayo ni Taehyung at nakatingin sa direksyon niya.
Taehyung: Ohh~Persmob(first move).
Ani naman ni Taehyung at tila ba nang-aasar.
Humarap naman ang lalaki kay Sang Won ng makalapit siya at hindi nga ako nagkamali...si Jungkook nga iyon.
Nag-usap sila sandali at itunuro naman kami Sang Won kaya naman napatingin si Jungkook sa direksyon namin at kumaway ako't ngumiti sakanya.
Si Taehyung naman ay nanatili lang nakatayo at nakatingin sa direksyon nila.
Maya-maya pa ay lumakad silang dalawa palapit saamin ni Taehyung.
Taehyung: What are you doing here?
Tanong naman sakanya ni Taehyung pagkalapit nito.
Jungkook: Nothing.
Nakangisi ito nang sumagot.
Taehyung: Liar, don't you have class?
Jungkook: Our exam's done so definitely we're preparing for the end-sem activities.
May end-sem activities din pala sila,ano-ano kaya yung mga gagawin nilang activities?.
Taehyung: Haven't answered my question yet.
Taehyung said in a serious tone which made Jungkook sighed in defeat, doesn't have a choice but to tell the truth.
Jungkook: Fine! I came to see some jersey designs for the team, sport fest's coming so i want us prepared.
Ani ni Jungkook at kinindatan pa si Taehyung.
Taehyung: I'll be on the bleachers.
Sabi naman ni Taehyung na walang kabuhay-buhay.
Jungkook: Liar.
Pang-aasar din ni Jungkook kay Taehyung at ginaya ang sinabi kanina sakanya.
Inirapan lang naman siya ni Taehyung.
Napatingin naman saakin si Jungkook at ngumiti naman ako sakanya.
Jungkook: Hi Daine,what brings you here?
Tanong nito saakin.
"I accompanied Sang Won to buy the materials she needed for their booth."
Sabi ko at ipinakita ang shopping bag sa dala ko.
Tumango lang naman si Jungkook.
Taehyung: Let's go, I'll be dropping Sang Won home.
Pag-aaya naman ni Taehyung na umalis.
Jungkook: You'll take her home? Where's your car?
Tanong nito kay Sang Won.
Sang Won: Apparently the tire's flat so i have to send it to the workshop.
Pag-amin naman ni Sang Won.
Jungkook: Oh is that so,if you want you can come with me... I'll drop you home if you want.
Suhestiyon naman nito kay Sang Won.
Taehyung: Take her.
Bigla namang sumabat si Taehyung at pinaningkitan naman siya ni Sang Won ng mata.
Jungkook: Sure,is that fine with you?
Tanong naman nito kay Sang Won at may napansin akong kakaibang ekspresyon sa mukha ni Sang Won
Namumula yata ang kaibigan ko sa pahatid ni Mayor.
Tumango naman si Sang Won kay Jungkook at bakas ang magkahalong tuwa at hiya sa mukha nito.
Taehyung: Let's go.
Ani si Taehyung at inabot ko naman ang shopping bag kay Sang Won pero nauna itong kunin saakin ni Jungkook at sa bilis niyang aksyon ay bahagya niyang nahawakan ang kamay ko pero agad niya namang ibinaba sa hawakan ng shopping bag ang kamay at kinuha na saakin ang shopping bag.
Jungkook: We'll go ahead?
Paalam naman niya.
Sang Won: Salamat sa inyong dalawa also for the treat Taehyung-ieee.
Ani ni Sang Won at nagpa-cute sa huli kay Taehyung na ikinatirik naman ng mata nito sa inis.
Kailangan kaya magkakasundo ang dalawang ito? Hayy.
"You're always welcome wonie,go ahead take care okay."
Sabi ko naman sa kanilang dalawa ni Jungkook.
Jungkook: Don't worry I'll drop her off safely.
Pagsisiguro naman ni Jungkook sabay ngumiti saakin.
Taehyung: Let's go...
Taehyung suddenly hooked his arms around my waist.
I nodded at him and turned to Sang Won and Jungkook once again.
"We'll go ahead."
Paalam ko sa kanila at lumakad na din sila papunta sa direksyon kung saan nakaparada ang sasakyan ni Taehyung.
Alam kong tuwang-tuwa si Sang Won ngayon dahil makakasama niya si Jungkook...kahit hindi niya sabihin ko ilang beses pa niyang itanggi ay alam ko at nakikita ko na gusto niya si Jungkook.
Nang marating na kung saan nakaraparada ang mga sasakyan namin ay kanya-kanya na kami ng sakay at napagdesisyunan ni Taehyung na bumalik na muna kami sa University dahil may gusto lang siyang linawin sa adviser namin sa council.
End of DAINE's POV
Time Skips
TAEHYUNG's POV
We're back here at the University because i just want to clarify something about the school fair happening on friday.
About that incident earlier,my eyes were quick enough to notice that accident happened between Jungkook and Daine.
I was aware that it was just an accident but i felt something on my chest when i saw that.
We are now currently walking at the hallway approaching the office.
Daine: Ano pa kaya yung end-sem activities natin noh?
Tanong naman ni Daine saakin.
"Well...sports fest is already on the list as we all know,yung iba siguro kailangan pa pag-usapan ng council".
Sagot ko naman sakanya at tumango naman siya saakin.
Daine: May tanong ako,na curious lang kasi ako.
Aniya ulit kaya naman napatingin ako sakanya at bakas nga sa mukha nito ang pagka-kuryuso.
"What is it?".
Tanong ko naman sakanya.
Daine: Why'd you take the Kissing booth out of the list? Pwede namang lagyan ng rules yun na bawal ang pilitan atsaka maganda yun sa mga couples dito sa School.
Sabi naman niya.
Hindi ko inasahan na iyon ang itatanong niya dahil ang buong akala ko at hindi ito tungkol sa booths.
I remembered why i took that kissing booth on the list.
I looked at her and we stopped walking for a moment even though we're already infront of Office door.
"Are you even aware of how many guys in this university were dying to get you?.
I asked her which confused her even more.
Daine: Uhmm-No?
Hindi siguradong sagot naman niya saakin.
"Ayokong may biglang maglista sayo dun at ipares sa kung sino-sinong tukmol lang, tapos hahatakin ka papunta sa booth at ipalapa sa ka iba.You don't have any idea what i can do to them when that happens."
Paliwanag ko sakanya at natahimik naman siya sa sinabi ko.
Naiinis ako kapag naiisip ko ang ganun.
Daine: Chill! I was just asking.
Aniya at ngumiti saakin na medyo naiilang.
"Well I've already answered your question."
Sabi ko at ngumiti nang bahagya sakanya at binuksan na ang pinto ng office at nauna siyang pumasok sa loob habang nakasunod ako.
Pumunta kami sa opisina ng adviser na nasa tapat lang nang student council room.
At maswerte ako dahil nandito siya at hindi ko na kailangang maghintay pa.
"Good afternoon Ms.Han".
Daine: Good afternoon Ms.Han.
Sabay naming bati ni Daine at yumuko para magbigay galang.
Ms.Han: Good afternoon to the both you,what brings you here?
Tanong niya saamin at itunuro ang dalawang upuan sa harap ng mesa niya,telling us to sit down which Daine and I did.
"I just wanted to ask about the other upcoming activities we have...Also you forgot to tell us what time will the opening of booth start."
Pagsisimula ko naman.
Ms.Han: Oh yes! I'm so sorry for that,I can't believe i totally forgot about it.
She said when she finally came to realize it.
I just noticed it when we we're having a meeting,she forgot to tell us the time.
Tahimik lang naman kami Daine habang napapaisip ang adviser namin na si Ms.Han.
Ms.Han: Okay,we will have a meeting tomorrow morning at the same usual time.I'll tell the rest via email tonight...Also to answer your question earlier,the faculty still have to finalize the upcoming events and after that we will gather you for a meeting.
Paliwanag naman ni Ms.Han at tumango naman ako sakanya.
"Noted Ms.Han...thank you for your time "
Pagpapasalamat ko sabay tumayo at yumuko muli sa harap niya.
Tumayo naman si Daine at ganun din ang ginawa.
Ms.Han: Thank you for reminding me Mr.Kim.
Tumango muli ako sakanya at bahagyang ngumiti.
I hooked my arm around Daine's waist and lead our way out of the office.
Time skips
We've arrived at the apartment and immediately went to change our clothes.
I sat on the long couch still inside my closet and only wearing my sweatpants,still shirtless.
Wala akong masyadong ginawa kanina pero pakiramdam ko ay babagsak ang katawan ko ano mang oras,i felt really tired.
Huminga ako ng malalim para mabawasan ang masamang pakiramdam.
Maya-maya pa ay may kumatok sa pintuan ng walk in closet ko at alam kong si Daine lang iyon.
Daine: Taeh?
Tawag nito saakin mula sa labas.
"Yeah?".
Daine: What do you want me to cook for dinner?
Tanong nito mula sa labas parin.
Napangiti naman ako nang di oras dahil dito,kakatapos lang naming mananghalian tapos hapunan na agad yung iniisip niya.
Hindi ba talaga marunong magpahinga ang babaeng ito?.
"Come in."
Ani ko naman at binuksan naman niya ang pinto pero nang makita ako at agad naman niyang isinara muli ang pinto.
Nagulat yata siya?
Napatingin naman ako sa sarili ko at naalalang hindi ko pa pala naisusuot ang damit ko.
I smirked and smiled at the same time as i wore my plain latte colored t-shirt.
"You can come in now."
Sabi ko naman at dahan-dahan naman niyang binuksan ang pinto at pumasok na.
I sat comfortably on the couch, wide spreading my legs and looked at her.
Mukha naman siyang naiilang.
Daine: Ah-uhm...ano,kasi...
Nauutal naman ito at hindi masabi ang nasa isip niya.
Nakatingin lang ako sakanya at inaantay ang sasabihin niya.
She seems tensed, what's up with her?
"Ayos ka lang ba?".
Tanong ko naman sakanya dahil para siyang napako sa kinatatayuan niya at nababalisa na kung ano.
Hindi naman maipirme ang mga mata nita at kung saan niya ito ibinabaling na parang may iniiwasan.
Tumayo naman ako mula sa couch at lumapit sakanya at sinapo ang noo at leeg niya.
"Your temperature's fine...pero parang namumula ka ya---."
Tinapik naman niya ang kamay ko na ikinagulat ko naman at tinakpan niya ang pisnge niya.
Is she blushing?!
Oh Damn!
Napangiti naman ako ng maisip ko iyon...i really did made her blush!
Daine: It's kindda hot in here.
Aniya at akmang lalakad paalis pero agad kong hinigit ang braso niya kaya naman napahinto siya.
Nakayuko naman siyang humarap saakin habang ako naman ay nakangisi sakanya.
I've never seen her this red before and i actually can't believe that i made her blush without even doing anything.
"Look at me."
Utos ko naman sakanya at nanatili siyang nakayuko at nakapikit sabay umiling saakin.
Daine: No!
Aniya sabay umiling at nanatiling nakapikit.
Natawa naman ako dahil para siyang bata.
Yung pisnge niya ang namumula pero pikit siya ng pikit.
"Bakit ka ba pikit ng pikit diyan,eh naman yung mata mo yung namumula".
Sabi ko at hindi napigilang matawa sakanya.
Agad naman siyang napatingin tingin saakin at naniningkit ang mga mata nito sa batid kong naiinis na.
Daine: Tuwang-tuwa ka naman!
Iritadong saad nito sabay inalis ang braso sa pagkakahawak ko.
Hindi ko naman pinansin ang pagtataray niya at patuloy lang sa pagngisi.
Sinamaan niya naman ako ng tingin at pinaikot nanaman ang dalawang mata niya.
"Bakit? Masama bang maging masaya dahil sayo?".
Natahimik naman siya at sa agad nag-iba ang ekspresyon ng mukha niya.
Naglaho ang mataray na ekspresyon rito at naging blangko sa isang iglap at kasabay nun ay ang pag-iwas niya ng tingin saakin.
Napawi naman ang ngiti sa labi ko nang makita ko siyang ganun ang naging reaksyon.
Daine: Labas muna ako saglit.
Aniya at akmang aalis pero hinigit kong muli ng marahan ang braso niya kaya siya napahinto.
"May problema ba?".
Tanong ko sakanya sa malumanay na tono.
Umangat siya ng tingin saakin at nagtagpo ang mga mata namin.
Daine: W-wala naman.
Aniya at umiling saakin.
End of TAEHYUNG's POV
NEXT MORNING
DAINE's POV
Maaga akong nagising nagbihis at naligo.
Paglabas ko ng walk in closet ay nadatnan ko siyang natutulog parin sa kama na ipinagtaka ko naman.
Usually kasi pagkagising ko ay sumusunod kaagad siyang bumangon pero ngayon nakaligo na ako't nakabihis pero nakahilata parin siya.
Lumapit naman ako sa higaan para gisingin na siya dahil baka matulog nalang ito buong araw, papasok pa naman ito ngayon.
I bend my upper body to meet his height and started to tap his shoulder to wake him up.
"Taeh,wake up."
Ani ko habang tinatapik ang balikat niya pero hindi siya nagising dito o kahit gumalaw manlang.
"Uyy! Taehyung! Gising na!."
Nilakasan ko na ang boses ko para marinig na niya talaga.
Tinodo ko na ang pagyugyog sa balikat niya.
Tingnan ko lang kong hindi pa siya magising.
Hindi ko siya tinigilan sa kakayugyog hanggang sa hindi siya magising.
Makalipas ang ilang sandali ay paunti-unti siyang gumalaw at umungol dahil sa naabala ko ang tulog niya.
Tumagilid siya at tumalikod saakin para ipagpatuloy ang pagtulog.
Napabuntong hininga naman ako dulot nang kaunting inis dahil ang hirap niyang gisingin.
"Gising na Taehyung!!!."
Sigaw ko malapit sa tenga niya at napabalikwas naman siya sa gulat dahil dito.
Taehyung: Arhggg!
He groaned in pain as he held onto his head with both of his hands.
Nakaramdam naman ako nang pag-aalala kaya naman agad ko siyang tiningnan.
"Hey,you okay? Sorry kung ginulat kita."
I asked him and apologized for what i did.
May tyansa na sumakit talaga ang ulo ng isang tao kapag ito ay biglang nagising at napabangon mula sa pagtulog at dahil sa ginawa ko kaya sumakit ang ulo ni Taehyung.
Nakahawak parin siya sa ulo niya,also he was still hissing in pain.
"Sorry talaga Taeh..."
I sincerely apologized to him.
Taehyung: It's okay, it's not your fault.
Aniya habang napapangiwi dahil sa sakit na nararamdaman nito.
"No it's really my fault, I'm really sorry,kung hindi kita binigla sa paggising eh di hindi sumakit yang ulo mo."
Pag-amin ko naman dahil kasalanan ko naman talaga iyon.
Taehyung: It's not your fault okay,pag sinabi kong hindi~hindi.Just get me some water please?
He sounded so gentle as he said those words and assured me that it wasn't really my faul even though it really is my fault.
I felt so guilty at the moment.
Tumango nalang ako sa kanya at dali-daling lumabas nang kuwarto para kumuha ng tubig at agad namang bumalik at iniabot ko sakanya ang baso.
Naubos niya ang isang baso sa isang inom at pagkatapos at pinakiramdaman muna ang sarili habang ako ay nakatayo lang sa harap niya at nag-aalala sa lagay niya.
"Okay ka na ba?".
Nag-aalalang tanong ko naman sakanya.
Umangat siya ng tingin saakin at ngumiti sabay tumango.
This man is literally fooling me with those soft and sweet smile...i know he wasn't fine, he's not okay.
Taehyung: Go ahead, I'm fine now don't worry.
Aniya saakin kasabay nun ay ang isang malambot na ngiti at sinisigurado nitong ayos lang talaga siya.
"Sige,maligo ka na rin may pasok ka pa."
Sabi ko nalang sakanya.
Taehyung: You're kidding me! It's Saturday today.
Napatingin naman ako sakanya at hindi ko alam kung matatawa ba ako sa sinabi niya o kung magugulat.
"Uhm~no, it's Thursday today."
Malumanay kong sabi sakanya at dahil doon ay natigilan siya't natahimik at para bang may iniisip.
Hindi ko na rin alam kong ano ang iisipin ko dahil doon, normal lang din naman sa tao na maging makakalimutin lalo na sa kung anong araw na ba.
Ganun din naman ako minsan.
"I'll just go prepare breakfast."
Paalam ko naman sakanya at lumakad na ako palabas nang kuwarto.
Dumeretso ako sa kusina at hindi parin mawala sa isip ko ang nangyaring iyon.
I've been putting so much issue regarding on Taehyung forgetting about today's date.
Knowing him for quite a long while,he doesn't seem to be a forgetful person.
----Okay stop it Elaisah! Normal lang yun.
I let out a deep sighed and tried to not think about it.
I walked straight to the fridge to find something to cook for breakfast.
End of DAINE's POV
TAEHYUNG's POV
As soon as Daine left to get me some water i immediately took my supplement on the drawer and took a few tablet and put it on my mouth.
Daine came back with a glass of water and gave it to me so i drank it.
This is not the first time I've experienced this pain for consecutive days and worst was i tend to forget things and stuff sometimes like what happened earlier.
I fixed the bed and went straight to the bathroom for shower.
I don't like it whatever is this that's happening to me.
After taking a shower I changed into my uniform,fixed my self and backpack along with my phone and car key's,made sure that i won't forget something.
I went out and headed to the dining area.
The table was already set with breakfast and Daine was already sitting on her usual spot while waiting for me.
I walked towards the table and sat.
Daine: Okay ka na ba?
Tanong naman niya saakin at nag-aalala parin.
Ngumiti ako at tumango sakanya.
"I'm fine now, it's just a common headache normally happens when you wake up in the morning".
Pahayag ko at sana ay makumbinsi siya.
Hindi naman na siya sumagot pa ay nagsimula nang lagyan ng pagkain ang plato niya.
Daine: Kumain na nga lang tayo, you've better drink the some pain reliever after breakfast okiee?
Pagpapa-alala niya saakin na parang nanay ko at hindi ko naman mapigilang mapangiti dahil dito.
"Noted Ma'am".
I said jokingly and started eating.
Breakfast was done and we just finished washing the dishes like we always do after eating and before leaving.
Daine: I'll just go get my keys,i forgot it.
Aniya at lalakad na pabalik sa kuwarto.
"Ihahatid na kita."
Sabi ko bago pa siya makalakad papuntang kuwarto.
Napalingon naman siya't napatingin saakin.
Daine: Ano?
"Ihahatid na kita sabi ko tsaka susunduin."
Pag-uulit ko naman sakanya.
Napaangat naman siya ng kilay saakin at nangunguwestyon ang ekspresyon nito.
"I'm driving you there, no more complains."
I said with finality and she didn't even talked back.
Speechless i say.
Daine: Sure?...
I took my backpack and wore it on my back and so as she did to her sling bag.
We walked towards the door and left the apartment.
OTW
We're on the road on our way to Calvin's restaurant, I don't know how to get there so Daine was just telling me where to turn.
Daine: Do you think this fair will be successful?
Tanong niya naman saakin.
"Yeah,i mean why not...i know students will enjoy this fair they've waited for this".
Sabi ko naman sakanya.
Alam kong magiging successful ang fair bukas dahil paniguradong madami ang magpa-participate dito.
Daine: Have you received any emails yet regarding to the fashion week?
Tanong naman ulit niya saakin at agad naman akong umiling.
Hinihintay ko nga rin ang email tungkol doon dahil walang nakakaalam kong ano ang susunod na aktibidades ng University at baka maituon din ito sa fashion week show ng bench.
It'll be a total hustle for Daine and I.
"Not yet, have you?."
Umiling naman siya saakin.
Daine: Well sana naman hindi sumabay na susunod na school activity natin.
Aniya at napabuntong hininga.
"If that happens, I'll be forced to use my president card to adjust the date."
Sabi ko at ngumiti narinig ko naman siyang tumawa ng bahagya.
Daine: We'll see about that.
Aniya habang nakangiti parin, napatingin ako sakanya at nagtama nanaman ang mga mata namin,pareho kaming nakangiti sa isa't-isa and because of that i felt my heart beating non-stop.
Makalipas ang ilang sandali at tumuro naman siya na harapan at sinasabing ituon ko ang atensyon sa pagmamaneho kaya naman agad akong lumihis nang tingin sakanya at nag-pokus sa pagmamaneho.
Hindi ko naman maalis at mapigilan ang pagngiti ko.
End of TAEHYUNG's POV
DAINE's POV
We have arrived at Helion's Casa at Calvin's restaurant.
Taehyung insisted to drive me here and i don't know what has gotten into him.
I can drive myself all the way here but he insisted so i didn't argue with him anymore.
Hinayaan ko nalang siya atsaka para tipid na rin sa gasolina.
Lumabas siya nang sasakyan at pinagbuksan ako ng pinto saka naman ako lumabas.
Inilibot nito ang mata sa buong lugar na para bang inuusisa ang bawat sulok nito habang ako naman ay nakatingin lang sakanya.
Taehyung: Not bad, this place looks nice.
He complemented and nodded in satisfaction.
"Yup it is, let's go inside."
I said with excitement as i hooked my hands around his arm and slightly pulled him heading to the entrance,he then just followed.
He opened the door for us and just as we enter i saw Jeremiah walking towards us already wearing his apron.
The sleeves of his black polo was rolled up to his elbow which made him thrice hotter than the first time i saw him.
These kinds of style really raises your standard's bar high.
Jeremiah: Oh~Hi guys!
Taehyung cleared his throat on purpose which took me back down to earth.
I was just stunned to see Jeremiah in his outfit and that's it i was dumbfounded for awhile.
I bet Taehyung noticed it.
"Ha?."
Tanging nasabi ko dahil inaamin ko naman na medyo kumalas sa katawan ko ang One-fourth nang wisyo ko.
Taehyung: Hakdog.
Pabulong na saad ni Taehyung at inaasar ako at napatingin naman ako kay Jeremiah na nakatayo parin sa harap namin.
Ngumiti ako sakanya para hindi ako mapaghalataan.
"Hey jere,good morning."
Bati ko sakanya at ngumiti naman siya saakin.
Taehyung: Harap-harapan ka nang nagtataksil sakin ngayon ah,akala mo siguro di ko nakita yun.
He murmured and his jaw were clenched.
I put myself together to hide my smile because of what he was saying about it.
Of all the words that he could use why is it "NAGTAKTAKSIL"?.
Napatingin naman ako kay Jeremiah na tila naiilang saaming dalawa kaya naman muli akong ngumiti sakanya.
"Where's Calvin?."
Tanong ko naman kay Jeremiah.
Jeremiah: He's already in the kitchen, I'll just go get my phone I forgot it on my car.
Aniya at nagpaalam ko umalis, tumungo ako sakanya at lumakad na siya palabas.
Ibinaling ko muli ang tingin kay Taehyung na nakatitig na pala saakin.
Naniningkit ang mga mata nito at parang galit na tila lalapain ako ano mang oras.
Hindi ko naman mapigilang mapangiti dahil dito sa reaksyon niya.
Inis na inis ang mukha nito habang nakatingin saakin.
Taehyung: Ang landi mo noh.
Natawa na nga ako ng tuluyan dahil sa sinabi niya saakin.
Imbis na ma offend ako ay hindi na nangyari dahil sa inaaasal niya ngayon.
Para kasi siyang jowa na nagseselos,pero hindi naman kami so kaibigan na nagseselos nalang.
"Is my fiance jealous?."
I said jokingly in a sweet and soft voice and wide smile which made him plaster a cringe look on his face.
Taehyung: I am.
Seryosong sabi niya at paunti-unting nabura ang malawak na ngiti sa labi ko.
Parang wala nang kasamang biro ang pagkakasabi niya nun,o baka ako lang talaga ang nag-iisip na nagbibiro pa siya.
"Why so serious naman kasi."
Pabirong saad ko kahit naiilang ako dahil sa sobrang seryoso niya kung tumingin saakin.
Taehyung: I'll go ahead,tawagan mo nalang ako kapag magpapasundo ka na.
Walang emosyon nitong sabi at dahan-dahang inalis ang kamay ko sa pagkakahawak sa braso niya at tumalikod na paalis.
Naguguluhan naman ako habang nakatayo lang habang nakatingin sakanya.
Baka nga seryoso talaga siya at hindi na nagbibiro, he's not a good joker.
Okay i messed up.
"Taehyung!."
Pagtawag ko naman sakanya at napahinto naman siya sa paglalakad.
"Mas pogi ka parin,i may not be vocal about your looks but you had an ethereal beauty which will always keep my eyes locked on you."
I said without hesitation because that is what i really think of him when i tend to look at him and admire his facial features.
I often compliment him on my thoughts about how ethereal his beauty really is and i get it why he was confident about it at nagiging "Hambog" minsan, it's only because it was really something to be proud of.
Taehyung: Apology accepted.
Aniya at kumaway saakin pero hindi ito humarap at saka siya nagpatuloy sa paglalakad palabas ng restaurant.
Nakahinga naman ako ng maluwag dahil nawala na ang guilt ko sa kakaisip na baka na offend ko siya.
Baka isipin niya na puro biro nalang ang iniisip ko tungkol sa mga sinasabi at ginagawa niya.
Calvin: Hi pretty lady.
A playful and sweet voice approached me and i know it was Calvin Thompson because he's the only one who have been calling me that way.
I turned to him with a smile.
"Hi! Good morning."
I greeted him.
Jeremiah: Eyyy...
Jeremiah came holding his phone and i wasn't still not over of the way he looks.
Calvin: We're all here so i guess we can start now?
Ani ni Calvin at pareho naman kaming tumango ni Jeremiah sa pag-sang ayon sakanya.
Tumungo na kami nang kusina at nakahanda na ang lahat nang mga gagamitin namin simula sa mga ingredients na naka bukot na ayun sa pagagamitan nito at ang mga cooking materials.
I was impressed by this set up and of course as Calvin said, their restaurant's cooks are here to help us and there were five of them.
There kitchen is so big that we can actually move around and i like it.
Calvin: Okay so shall we start now?
Calvin asked.
Jeremiah: Sure I'm excited.
Ani ni Jeremiah at tumango naman ako sa pag-sang ayon sakanya.
Calvin: Let's go this.
Sabi naman ni Calvin sabay abot saakin nang kulay itim na apron at kinuha ko naman iyon sakanya.
"Thank you "
Itinabi ko naman ang bag ko saka isinuot na ang apron na katawan at itinali ang sa bandang bewang nito at saka ko naman sumunod na itinali ang buhok sa.
I went to the large white table on the center of the kitchen where all of the things we needed are placed.
Calvin: Nice figure you got there.
Calvin said while staring at me,His complement made me look at myself and there i noticed that i tied it a bit tight which showed my curves.
"Ohh.."
I felt shy for a while because of the way he was staring at me but not in a perverted way, he seems to be very amazed by it.
Jeremiah: Let's start, I'll go for the Doughnuts.
Sabi naman ni Jeremiah at nakapuwesto na sa harap ng ingredients nang doughnuts.
Calvin: Why not we group ourselves first, there's nine of us here.
Calvin's idea was good so i agree with him.
"Okay, sure."
Calvin: Chef.Clint and Lia will be on Jeremiah,Chef.Tom and John will be on my side and Chef.Diana and Jane will be on your side Daine.
Calvin did the groupings and I'm so happy that I'm teamed up with two ladies, I'm actually fine with men if ever but I prefer to be with girls because technically we share the same thoughts sometimes and get along with each other.
The chef's went to our sides depending on whom they we're teamed up.
When Chef.Diana and Lia came to me i gave them a soft and sweet smile and they did the same to me.
They both have the foreign look and i can clearly tell that they aren't koreans and i think they were just in their 30's because they look so young.
Calvin: Okay so Jeremiah will do the Doughnuts and I think I'll go with the muffins.
"Then we'll do the pie's,the macaroons are easy to make so let's just set that aside first."
Sabi ko naman at sa tingin ko at sang-ayon naman sila.
Jeremiah: Yup, let's do this.
Jeremiah was so excited for this so we already started doing the work.
We've been busy mixing ingredients and molding dough at the same time but it wasn't really that hard because of the chef's help.
I've never done baking in while so I'm enjoying this thing.
Time Skips
The Doughnuts are already done and we're just waiting for it's toppings to dry so it'll be good on sealing later on.
The pie's are cooking on the oven and the Muffins.
We needed to use to oven on their kitchen upstairs because it won't all fit in the oven here.
The chef's made the work fast and they're really doing such a great job.
Now we are making macaroons and we're almost done.
Calvin: Do you hear something?
Tanong naman ni Calvin habang gumagawa ng macaroons.
Napatingin naman ako sakanya at nakinig nang maayos dahil sa tanong niya.
Jeremiah: Someone's phone was ringing.
Sabi naman ni Jeremiah at pinakinggan ko naman nang maayos kung meron nga talagang tumutunog
Nang marinig ko ang ringtone ay napagtanto kong cellphone ko iyon.
Agad akong tumigil sa paggawa at pinuntahan kung saan nakalagay ang bag ko at kinuha naman ang cellphone ko.
Si Taehyung ito na tumatawag.
I let out a deep sigh and answered the call.
OTW
"Yes po?."
Taehyung: What are you doing there now?
Tanong naman niya saakin.
"Ano pa ba,eh di nagluluto na.".
Sagot ko naman.
Taehyung: How was it?
He asked again.
"We're almost done here."
Simpleng sagot ko.
Taehyung: Good.
Aniya at biglang pinatay ang tawag---the fvck?!
Ano nanaman kaya ang problema nang Alien na ito at parang wala nanaman sa modo.
Ibinalik ko ang cellphone sa bag at bumalik na sa mesa kung saan kami gumagawa.
Time Skips
Inilalagay na nila Calvin ang mga doughnuts sa mga airtight containers at ganun din ang muffins at pie's, inaantay nalang naming maluto ang macaroons.
Calvin: Let's stop for a while, I'm hungry.
Sabi naman ni Calvin at patapong umupo sa stool.
Basa siya nang pawis at pagod na pagod...lahat naman kami ay pagod at gutom na rin dahil ilang oras na din kaming nagtatrabaho at nangangalay na ang mga kamay ko sa kaka-masa nang harina.
Jeremiah: This is the last set let's just finish this.
Ani ni Jeremiah at tinulungan ko na siya para mailagay na sa airtight container ang huling iilang doughnuts.
Nanatili namang nakaupo si Calvin dahil sa pagod.
Matapos ang ilang sandali ay natapos na naming ilagay sa airtight container ang doughnuts.
Itinabi namin ito ni Calvin kasama ang iba pang desserts na nasa airtight containers din.
"We're done!."
Masayang saad ko at napaupo na stool katabi ni Calvin dahil sa pagod na rin.
Calvin: I've never been tired and exhausted like this.
Aniya habang nakayuko at hinihilod ang batok.
Jeremiah: If you didn't ask them for help, you'll get even worse.
Sabi naman ni Jeremiah at tinutukoy ang mga chefs na tumulong saamin.
Calvin: Yeah, thanks guys you did a great job.
He thanked the chefs and gave them a thumbs up.
"Thank you so much for helping."
I stood up from the stool and bowed at them.
The three of us wouldn't have done this fast if they didn't help.
They just smiled at me and nodded.
Calvin: You can go now, we'll take care of the rest.
Utos naman ni Calvin sa kanila sa maayos na tono at nagsilabas naman sila nang kusina at umalis na.
Jeremiah: Let's go outside, I'll order some food.
Pag-aaya naman ni Jeremiah sabay ipinatong sa mesa ang apron na kakahubad lang niya.
Tumayo naman si Calvin at lumabas na kaming tatlo at agad umupo sa isa sa mga mesa dahil kaming tatlo lang naman ang tao sa loob.
Calvin: I already did order some lunch for us.
Calvin was sitting comfortably on the curve couch that were sitting and throws his head backwards.
He looks so exhausted.
"Are you okay Cal?."
Tanong ko naman kay Calvin.
Calvin: I'm okay,just a bit tired but I'll be fine.
Aniya at nanlalambot ang boses.
Jeremiah: He'll be fine didn't worry about him.
Sabi naman ni Jeremiah.
Tumayo naman si Calvin sa pagkakaupo at tumungo sa reception counter.
May kinuha ito at lumihis naman ako kaagad nang tingin sakanya nang bigla siyang maghubas nang damit.
Magpapalit yata siya nang damit.
Ilang saglit pa ay may napansin akong pamilyar na kotseng pumarada sa labas sa parking area dahil tanaw ko ito mula sa glass window wall nang restaurant.
Just as the owner of the car went out i knew it was Taehyung.
He was carrying a paper bag and was heading to the entrance door of the restaurant
He opened the door and walked inside he immediately looked for me and our eyes locked.
Calvin: Oh Hi Taeh!
Bati naman sakanya ni Calvin at sabay kaming napatingin ni Taehyung sakanya pero wala parin itong damit kaya umiwas kaagad ako nang tingin.
Taehyung: Hello,WEAR YOUR SHIRT!
Kalmado ang pagkakasabi ni Taehyung nang unang salita pero biglang umangat ang boses niya sa huling tatlong salita na ikinagulat naman ni Jeremiah a nakaupo sa tabi ko at napalingon sa direksyon ni Taehyung.
Jeremiah: Eyy V.
Pagbati naman ni Jeremiah at tumango lang si Taehyung sakanya nang isang beses at lumakad ito papunta saamin sa mesa.
Inilapag nito ang dalang paper bag sa lamesa at napatingin naman ako rito.
"What's this?."
Tanong ko sakanya at inusisa ang laman nang paper bag.
Taehyung: I brought you lunch.
Aniya at nakangiti nang bahagya saakin.
Mga pagkain nga ang laman nang paper bag kaya naman lubos akong natuwa dahil kanina pa ako nagugutom.
He bought me buttered lobsters,my fave!!!
I took all tupperwares out of the paper bag as i was excited to eat them all.
"Thank you Love!".
I stood up and gave him a quick peck on his cheek and seated after that.
I can't stop smiling because of the food that he brought me.
He literally bought me five different meals.
Calvin: Lunch is here!
Sabi naman ni Calvin habang dala ang dalawang paper bag na sa tingin ko at pagkain din na ipinadeliver niya.
Inilapag niya ito sa mesa namin.
Taehyung: Hey Thompson!
Pagtawag naman ni Taehyung kay Calvin sa malamig at baritonong boses.
Napatingin naman si Calvin sakanya nang nakangiti.
Calvin: Yes Kim Taehyung?
Pabirong sagot naman nito kay Taehyung at naningkit naman ang mata nito.
Taehyung: Be aware that there's a lady here,go to the restroom if you wanted to change your shirt.Don't put your body on display.
Paalala nito at nagtinginan naman kaming dalawa ni Jeremiah na nakikinig lang.
He sounded to intimidating in the way that he was saying those words towards Calvin yet Calvin's smile didn't fade.
Calvin: Sorry about that.
Tanging nasabi niya habang nakangiti parin.
Isang nakakailang na katahimikan ang sumunod doon.
Taehyung: I'll go ahead, enjoy your lunch.
He said as he placed a peck on my left cheek which wasn't expecting,and just like that my heart won't stop pounding and wildin' again.
He smiled at me and walked heading towards the door and left.
I felt my cheeks heating up so i tried to distract myself by opening the food he brought me.
Calvin: Let's eat!
Ani ni Calvin at tumango naman ako sakanya.
Jeremiah: Thanks for the treat Aussie boy.
Sabi naman ni Jeremiah at nagsimula nang kumain.
Time Skips
We've put the macaroons on the airtight containers and were finally done!
Calvin: Finally! It's done.
Masayang saad ni Calvin sabay nag-unat nang katawan.
Jeremiah: I'll probably sleep when i got home.
Ani ni Jeremiah na pagod rin.
Natutuwa lang ako dahil sa natapos na rin kami at handa na bukas para sa school fair.
Tinanggal ko naman ang apron ko at itinabi ito saka inalis ang gloves sa kamay at nagpunas.
Naayos na namin mga containers nang bawat desserts at nakabukod ito ayun sa uri.
Pagod man ako pero masaya rin dahil sa natapos na rin sa wakas.
I am so excited for tomorrow.
"We did a great job today."
Sabi ko naman sakanila.
Jeremiah: Yup! I'm excited for tomorrow.
Nakangiting saad ni Jeremiah.
Calvin: So do i,I guess we can go now after all we're already done here.
Alam kong gusto nang magpahinga ni Calvin dahil gaya namin ay pagod na siya at kanina pa siya nagrereklamo.
"Yeah,we should rest for the big day tomorrow."
Dagdag ko naman.
Jeremiah: Let's go?
Calvin and I nodded at Jeremiah as I took my bag and the three of us went out of the kitchen.
We headed out of the restaurant so i took my phone and called Taehyung,it didn't took a second and he already picked it up.
Ang bilis naman yata.
OTP
Taehyung: Are you done there?
Tanong niya mula sa kabilang linya at may naririnig akong mga boses na tila may mga ginagawa at abala.
"Oo kakatapos lang,may ginagawa ka ba?".
Usisa ko naman sakanya.
Taehyung: We're putting some decorations on the booth tents, sunduin na ba kita diyan?.
"Sana,pero kung busy ka pwede naman akong mag taxi nalang papunta diyan."
Sabi ko naman dahil baka busy siya ayaw ko namang abalahin pa.
Taehyung: No,wait for me I'll pick you up.
Aniya at binabaan nanaman ako nang tawag.
Literal na maginoong bastos.
Napabuntong hininga naman ako.
Calvin: Where's Taehyung? Isn't he picking you up?
Tanong naman ni Calvin saakin matapos isarado ang restaurant.
"He's on the way here."
Sagot ko at ngumiti sakanya.
Jeremiah: I'll go ahead guys, I'll see you tomorrow at school.
Paalam naman ni Jeremiah saamin.
Calvin: Sure bro but you've better help with the food tomorrow.Be here early.
Paalala naman ni Calvin sakanya at tumango naman ito at pabirong sumaludo pa.
Jeremiah: Yes Sir,bye Daine.
Ngumiti naman ako sakanya at kumaway.
Tumakbo naman siya papunta sa sasakyan niya at umalis na.
Si Calvin naman ay nanatili sa tabi ko.
"Aren't you leaving too?".
Tanong ko naman sakanya at gaya nang lagi niyang ginagawa ay ngumiti lang ito saakin.
Calvin: You know, it's not that nice for a man to leave a girl alone in an empty place.
Aniya at napahawak pa sa batok nito at batid kong nahihiya.
"I can take care of myself Cal and i know you're you can go."
I wanted to be considerate to him because i know he was tired and been wanting to go home since earlier.
Calvin: No it's okay, Taehyung might kill me when something happens to you because i left you here alone.
Sabi naman niya at ngumiti nalang ako sakanya.
Makalipas ang ilang sandali ay natatanaw ko nang papasok ang kotse ni Taehyung.
Si Calvin naman ay nakatayo lang sa tabi ko at abala sa cellphone niya.
Masasabi kong mabait siya at sadyang maharot lang magsalita kung minsan, I'm sure he had been a good boyfriend when He and Sang Won was still together.
Taehyung parked his car and went outside of it and looked into our direction.
"Taehyung's here Cal."
Sabi ko naman kay Calvin at napatigil ito sa pagce-cellphone at napatingin da direksyon ni Taehyung.
Calvin: Let's go.
Lumakad na kaming dalawa papunta kay Taehyung na naghihintay sa tapat nang kotse niya.
Nang makalapit kami ay seryoso naman ang mukha ni Taehyung gaya nang laging ekspresyon nito kapag kaharap si Calvin.
"Thanks for the company Cal, I'll see you tomorrow."
He smiled at me and nodded.
Calvin: No problem,see you tomorrow.
Aniya at lumakad na papunta sa kung saan niya ipinarada ang kotse niya.
Wala namang kibo si Taehyung at pinagbuksan nalang ako ng pinto sa front passenger seat.
Pumasok ako at ganun din siya.
He started the engine as soon as he got inside the car and drove us away.
It was an eerie silence while we're on the road.
I was glancing at him from the car's rearview mirror.
Taehyung: How's your day?
Nagsalita naman siya at hindi ko iyon inaasahan.
Hindi kasi siya yung tipo na magsisimula nang topic sa isang nakakabinging katahimikan dahil gawain ko iyon dati.
"It was fun and tiring at the same time."
Pag-amin ko habang nakangiti at sumusulyap sakanya.
Taehyung: Ihahatid nalang kita sa apartment.
Aniya kaya napatingin naman muli ako sakanya.
"No it's okay,daan tayo sa university gusto kong makita ang decorations sa tents at tumulong na rin."
Sabi ko naman.
Kahit gusto kong magpahinga na ay ayaw ko siyang abalahin atsaka gusto kong tumulong sa pag decorate sa booth tents at para maayos na rin mismo ang mismong tent namin.
Taehyung: The last time na nasobrahan ka sa pagod bumaba ang blood sugar mo at hinimatay ka diba? Ang pinaka ayaw ko sa lahat ay ang pinag-aalala ako kaya sa ayaw mo't sa gusto ay ihahatid kita sa apartment at magpapahinga ka dun,babalik nalang ako sa University pagkahatid ko sayo.
Paliwanag niya at hindi ko na nagawang humirit pa o mag salita tungkol dito.
Bawal naman talaga akong mapagod nang husto at ma stress dahil iyon ang nagiging dahilan kung bakit bumababa ang blood sugar ko at hinihimatay ako bigla.
Ilang beses na rin akong hinimatay at alam kong lubos kong pinag-aalala si Taehyung dahil dun.
To be continued......
©lavien_liu