Unicode
အခန်း(၃၉၀) - အကြီးအကျယ် ရန်ဖြစ်ကြခြင်း
"အားဂျင်, စိတ်လျော့"
လန်ဂျီရွှယ်သည် ထိန်းချုပ်မှု လွတ်ကင်းလုနီးပါး ဖြစ်နေသည့် ဟွမ်ဖူဂျင်အား ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချသည်။
"အားဂျင်, မင်း နတ်ဆိုးသားရဲ အင်္သေချေ တောအုပ်ထဲ ရောက်ပြီးသား ဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားလိုက်မိဘူး"
"မထင်ထားလိုက်မိဘူး? ဒါမှမဟုတ် ကျွန်တော်က ခင်ဗျားအပေါ် တကယ့်ကို စိတ်ရင်းမှန်ပါတယ် ဆိုတဲ့ အဖြစ်ကို လုံးဝ မယုံချင်တာ မဟုတ်ဘူးလား?"
ဟွမ်ဖူဂျင်သည် မှားယွင်းခံထားရသည့် လေသံဖြင့် ငိုချလုနီးပါး ဖြစ်နေသည်။
"ခင်ဗျားက နတ်ဆိုးသားရဲ အင်္သေချေ တောအုပ်ထဲကို တစ်ခြားသူတွေရဲ့ ဖိအားပေးမှုကြောင့် ဝင်လာခဲ့ရတာတောင် ကျွန်တော့်ကို ပြောပြချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒ မရှိသေးဘူး။ အဆုံးကျတော့ ကျွန်တော့်ကို ခင်ဗျားရဲ့လူတွေထဲက တစ်ယောက်လို့တောင် စဉ်းစားမိသေးရဲ့လား? ကျွန်တော်က ခင်ဗျားကို ကျွန်တော့်ရဲ့ နှလုံးသားကိုတောင် တူးထုတ်ပြီး ပေးထားပြီးနေပြီ ဘာများ ထပ်လိုချင်နေသေးတာလဲဗျာ?"
လန်ဂျီရွှယ်က ဆွံ့အနေမိပြီး တစ်နည်းနည်းနဲ့ ဟွမ်ဖူဂျင်အား မကြည့်ရဲဖြစ်နေကာ သူ့အမြင်အာရုံက တုန်ယင်နေရင်းဖြင့် တစ်ခြားနေရာ တစ်ခုအား အကြည့်လွှဲရင်း ပြန်ဖြေလေသည်။
"မင်းက ဒီကို ဒီအတိုင်းကြီး ပြေးချလာတာ, ကျန်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စကြီးတွေကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းဖို့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ?"
ဟွမ်ဖူဂျင်က အော်ဟစ်တော့သည်။
"အဲ့ဒီသောက်ကိစ္စတွေကို လုပ်ချင်တဲ့သူ ဝင်လုပ်လိမ့်မယ်။ အဲ့ဒီလူတွေက ကျွန်တော် အဝေးရောက်နေတဲ့ အချိန်မှာ ခင်ဗျားကို ဖယ်ရှားဖို့ လုပ်ရဲတယ်။ အဲဒါက သူတို့ကို့ စွမ်းအားကြီးလာစေမှာ မို့လို့လား? သူတို့က သူတို့လုပ်ရပ်ရဲ့ အစပျိုးမှုတွေ ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားနေမှုတွေ နိုင်ထက်စီးနင်း လုပ်ဆောင်မှုတွေအပေါ် လုပ်နိုင်စွမ်း ရှိကြတယ် မဟုတ်ဘူးလား? အရှုပ်အထွေးတွေကို သူတို့ဘာသာ ကိုယ်တွယ် ဖြေရှင်းပါစေပေါ့။ ငါ, ဟွမ်ဖူဂျင်က သောက်ကျိုးနည်းကို ! သောက်ဂရုမစိုက်ဘူးကွ!"
လန်ဂျီရွှယ်ကတော့ ဟွမ်ဖူဂျင်အား ရူးသွပ်စွာ ဒေါသပေါက်ကွဲပြနေသည့် ကလေးငယ်တစ်ယောက်ကို ကြည့်သလိုသာ ကြည့်နေပြီး ခေါင်းကိုက်မှုတစ်ချို့ ခံစားလိုက်ရသော်လည်း ရင်ထဲတော့ ခံစားသွားမိသည်။
"အားဂျင်, ဒီကိစ္စက မင်းထင်ထားသလို မဟုတ်ဘူး"လန်ဂျီရွှယ်က သူ့နှဖူးအား ဖိထားရင်း နူးညံ့စွာ ပြောသည်။
"ကျွန်တော်ထင်သလိုမဟုတ်ဘူး, ဒါဆို ဘာလဲ?" ဟွမ်ဖူဂျင်က အလွန်အမင်း ဒေါသထွက်နေသည်။
"သူတို့က ကျွန်တော့ကို လှည့်စားဖို့အတွက်နဲ့ ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ကို လက်ထပ်ထိမ်းမြားပြီး ကလေးယူခွင့်ပေးခဲ့တယ်တဲ့ ပြီးတော့ မင်္ဂလာဆောင်ကျရင် ဧည့်ခံပွဲရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအနေနဲ့ ပြန်လာခဲ့လိမ့်မယ်လို့တောင် ပြောသေးတာ။ ဖွီး! သူတို့ ဒီထက်ပိုပြီး ပေါက်ကရဆန်တဲ့ စကားတွေ ပြောလို့ ရဦးမလား!?"
လန်ဂျီရွှယ်ရဲ့ မျက်စံများက အနည်းငယ် ပြောင်းလဲသွားပြီး တိတ်တဆိတ် မျက်လွှာချသွားခဲ့သည်။
ဟွမ်ဖူဂျင်သည် ထိုပုံစံအား မြင်သောအခါ ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားတော့လေသည်။ သူက လန်ဂျီရွှယ်အား အချိန်အတော်လေး ကြာသည်အထိ စိုက်ကြည့်နေပြီးမှ မယုံကြည်နိုင်စွာ ပြောလာခဲ့သည်။
"စီနီယာအစ်ကိုကြီး, ခင်ဗျားတကယ်ပဲ အဲ့ဒီလိုမျိုး အလေးအနက် တွေးထားခဲ့တယ်လို့တော့ မပြောနဲ့နော်"
လန်ဂျီရွှယ်က ခေါင်းညိတ်ပြလာသည်။
"ငါတကယ်ပဲ အဲ့ဒီလို ပြောခဲ့တယ်"
ဟွမ်ဖူဂျင်မှာတော့ မိုက်မဲတဲ့ လက်သီးနဲ့ အထိုးခံလိုက်ရသလိုပင်
"ဘာလို့လဲ?"
လန်ဂျီရွှယ်က သက်ပြင်းချသည်။
"မင်းက မငယ်တော့ဘူး, ပြီးတော့ ဟွမ်ဖူမိသားစုထဲက အခြေအနေကိုလည်း သဲသဲကွဲကွဲ မသိပြန်ဘူး။ ဟွမ်ဖူမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်ကျက်သရေကို ထိန်းသိမ်းဖို့ တစ်ခုတည်းသော နည်းလမ်းက ပိုင်မိသားစုနဲ့ ပေါင်းစည်းလိုက်ဖို့လေ"
ဟွမ်ဖူဂျင်ရဲ့ အသံက တုန်ယင်နေပြီး အံကို တင်းတင်းကြိတ်ကာ ပြောလာသည်။
"အဲ့ဒါနဲ့ပဲ ကျွန်တော့်ကို စတေးလိုက်ဖို့ အဖေ့ကို အဆိုပြုလိုက်တယ်ပေါ့?"
လန်ဂျီရွှယ်က သူ့ကိုယ်သူ အဆင်သင့်ပြင်လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေသည်။
"အဲ့ဒါက စတေးခံတယ်လို့ သတ်မှတ်လို့ မရဘူးလေ။ ပိုင်မိသားစုရဲ့ သခင်မလေး ပိုင်ဟဲစုက ပိုင်မိသားစုခေါင်းဆောင် ပိုင်ရိချန်ရဲ့ အနှစ်သက်ဆုံး ဆက်ခံသူပဲ။ ပိုင်မိသားစုမှာ သခင်လေး မရှိသေးတဲ့အပြင် ပိုင်မိသားစုရဲ့ ခေါင်းဆောင်ကလည်း ပိုင်ဟဲစုသာ လက်ထပ်လိုက်တာနဲ့ ပိုင်ဟဲစုကို ချက်ချင်း သခင်လေးနေရာပေးမယ်လို့ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကတိပေးထားဘူးတယ်။ ပိုင်မိသားစုက ဟွမ်ဖူမိသားစုကို ကူညီပေးဖို့ အရာအားလုံး လုပ်ပေးမှာ။ သြဇာအာဏာရှိတဲ့ မိသားစုပဲဖြစ်ဖြစ် ဂိုဏ်းတွေကပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပိုင်မိသားစုကိုတော့ မျက်နှာသာပေးကြတာပဲ "
"အဲ့ဒီတော့ ဟွမ်ဖူမိသားစုရဲ့ ဂုဏ်ကျက်သရေက ခင်ဗျားနဲ့ ဘာများ သက်ဆိုင်နေလို့လဲ?"
ဟွမ်ဖူဂျင်သည် လန်ဂျီရွှယ်အား ဖြစ်ညှစ်ပြီး သတ်ပစ်ချင်နေသည်။
"ခင်ဗျားရဲ့ နှလုံးသားထဲမှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ လက်ထပ်ခြင်းက ခင်ဗျား နှစ်သက်သလို တန်ဖိုးဖြတ်လို့ရတဲ့ ဈေးနှုန်းတစ်ခုပဲလား? ဟွမ်ဖူမိသားစုက ခင်ဗျားကို စားဖို့သောက်ဖို့ နှစ်အနည်းငယ် ပေးခဲ့တာနဲ့ပဲ ငယ်ငယ်ကတည်းက မိသားစုအပေါ် ကူညီဖို့ အသေစိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားတယ်။ ကျွန်တော်ကျတော့ အစပိုင်း နှစ်နှစ်မှာ ခင်ဗျားကို အနိုင်ကျင့်ခဲ့တာကလွဲရင် ကျန်တဲ့ အနှစ် နှစ်ဆယ်မှာ ခင်ဗျားကိုပဲ ဂရုစိုက်ပြီး ခင်ဗျားကိုပဲ အာရုံစိုက်ထားတဲ့အပြင် နေရာတိုင်း ခင်ဗျားကိုပဲ ပထမနေရာမှာ ထားခဲ့ပြီး ခင်ဗျားအပေါ်မှာပဲ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား? လန်ဂျီရွှယ်, တကယ်ပဲ ခင်ဗျားရဲ့ နှလုံးသားကို တူးထုတ်ပြီး ကျောက်တုံးနဲ့များ လုပ်ထားတာလားလို့ ကြည့်ချင်တယ်!"
ဟွမ်ဖူဂျင်သည် ၎င်းက သည်းခံဖို့ အလွန်အမင်း ခက်ခဲသည်ဟု ခံစားနေရသည်။ လန်ဂျီရွှယ်က သူ့ကို ညီငယ်လေးအဖြစ်၊ ဂိုဏ်းတူဂျူနီယာ အဖြစ်သာ အမြဲတမ်း သဘောထားပြီး သူ့အပေါ်ထားသည့် စိုးရိမ်မှုနှင့် ယုံကြည်မှုက အချစ်ရေးနဲ့ အမြဲတစေ မသက်ဆိုင်ကြောင်း သူသိသည်။
သူစောင့်နိုင်တယ်, လန်ဂျီရွှယ်နဲ့အတူ ဒီအတိုင်း ဆက်ပြီး သွားဆိုလည်း သွားနိုင်တယ်။ ဒီအတွက်လည်း ဟိုးတုန်းကတည်းက ကိုယ့်ကိုကိုယ် အဆင့်သင့် ပြင်ထားပြီးသား။
ဒါပေမဲ့ သူ့ကို ဟွမ်ဖူမိသားစုရဲ့ အကျိုးအတွက် တစ်ခြားသူတွေဆီ တွန်းပို့ပေးနေတဲ့ လန်ဂျီရွှယ်ကိုရော သူဘယ်လိုများ လက်ခံနိုင်မှာလဲ?
ဟင့်အင်း, ဒီလိုဖြစ်လို့ မရဘူးလေ, လန်ဂျီရွှယ်က ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီလိုလူမျိုး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ?
ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒါကြောင့်သာ မဟုတ်ဘူးဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ် သူ့အဖေနဲ့ သူ့ဆရာ နှစ်ယောက်လုံးက လန်ဂျီရွှယ်ကို ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားအောင် ပစ်မှတ်ထားကြမှာလဲ?
ဟွမ်ဖူဂျင်သည် ရူးသွပ်စွာဖြင့် ဝမ်းနည်းကြေကွဲကာ အသည်းများ ကွဲကြေနေပုံပင်။ လန်ဂျီရွှယ်ကို ညှစ်သတ်ချင်သည့် ဆန္ဒကိုပင် မထိန်းချုပ်နိုင်လုနီးပါး ဖြစ်နေသည်။
လန်ဂျီရွှယ်ရဲ့ မျက်နှာက ဖြူဖျော့နေသော်လည်း ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်နေပါစေ သူ့မျက်လုံးများထဲမှာတော့ တုန်လှုပ်ခြင်း အလျင်းမရှိခဲ့။
"အားဂျင်, ငါ့နှလုံးသားက တကယ့်ကို ကျောက်တုံးနဲ့ လုပ်ထားတာ။ မင်းရဲ့ အချိန်တွေကို ငါ့အပေါ် ဆက်ပြီး မဖြုန်းတီးနဲ့တော့"
ဟွမ်ဖူဂျင်က အသက်ကို ပြင်းပြင်း ရှုလိုက်ပြီး စိတ်ပျက်အားငယ်မှု အနည်းငယ်ဖြင့်ပြောလာသည်။
"ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျား အန္တာရယ် ကြုံတဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်တော့်ဆီက အကူအညီ လှမ်းတောင်းတုန်းပဲ။ အဲ့ဒါကိုရော ဘယ်လိုရှင်းပြမှာလဲ?"
"အဲ့ဒါက တစ်ရက်လောက် ပိုစောင့်ချင်ယုံအပြင် မပိုဘူး, အကယ်၍ နတ်ဆိုးသားရဲ အင်္သေချေ တောအုပ်ရဲ့ အတားအဆီးသာ ပွင့်နေခဲ့မယ်ဆိုရင် မှတ်ဉာဏ်တစ်ချို့ကို ချန်ထားရစ်နိုင်လိမ့်မယ် ဒါအကုန်ပဲ" လန်ဂျီရွှယ်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး စကားဆက်သည်။
"အားဂျင်, ငါက ဒီလိုမျိုး သွေးအေးပြီး နှလုံးသားမဲ့တဲ့ လူတစ်ယောက်ပါ။ မင်းလည်း ငါ့ကို ဒီနေ့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်မှာပဲ, အခုချိန်ကစပြီး မင်းရဲ့ စွမ်းအားတွေကို ငါ့အပေါ်မှာ မဖြုန်းတီးနဲ့တော့။ ငါက မင်းငါ့အပေါ် ဆက်ဆံတဲ့ပုံစံနဲ့ မထိုက်တန်ပါဘူး"
ဟွမ်ဖူဂျင်က လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်လိုက်ပြီး တစ်ကျွတ်ကျွတ်အသံများပင် မြည်လာသည်။
"မထိုက်တန်ဘူး? ခင်ဗျားက ဒီလိုလူမျိုးဖြစ်နေမယ်လို့ ကျွန်တော် မယုံဘူး"
လန်ဂျီရွှယ်က ပြန်ပြောသည်။
"မင်းက ကိုယ့်တိုင် မျက်လုံးနဲ့မြင်နေပြီး ကိုယ်တိုင် ကြားနေရတာတောင် မယုံဘူးဆိုတော့ ဘယ်အတိုင်းအတာထိ ခေါင်းမာနေဦးမှာလဲ?"
ဟွမ်ဖူဂျင်ရဲ့ မျက်နှာက ဒေါသနဲ့ နီရဲနေသည်။
အကယ်၍ သူတို့ ဒီအတိုင်းသာ ဆက်သွားနေမယ်ဆိုရင် နှစ်ယောက်သား ရန်ထဖြစ်နိုင်လောက်သည်။
ယန်ထျန်းဟန်က နှစ်ချက်လောက် ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး ဝင်ပြောလိုက်ရတော့လေသည်။
"ဒါက.....ကျွန်တော်တို့ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စတွေကို အရင်ဖြေရှင်း ပြီးမှ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ကိစ္စတွေကို ဖြေရှင်းရင်ရော ဘယ်လိုလဲ, မဟုတ်ရင် ကောင်းကင်မှောင်ထဲအထိ ရန်ဖြစ်နေလည်း အသုံးဝင်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ ပြီးတော့လည်း ဒီပတ်ဝန်းကျင်က တော်တော်လေး အန္တာရယ်များတယ်။ အဲ့ဒီ နွယ်ပင်တွေ ဘယ်အချိန် ပြန်ရောက်လာမလဲ မသိနိုင်ဘူး"
ဟွမ်ဖူဂျင်က ရုတ်တရက် လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ထိုလူများရှိကြောင်းကို အခုမှ သိသွားပုံရသည်။
"မင်းက ဘာလို့ ဒိမှာ ရှိနေတာလဲ?"
ဟွမ်ဖူဂျင်ရဲ့ အမူအယာက မီးသွေးခဲလို မည်းမှောင်နေသည်။
"......"
ယန်ထျန်းဟန်မှာတော့ ချက်ချင်းပင် ဆွံအသွားရှာတော့သည်။
၎င်းသည် သွမ့်ယွီယန်က သစ်သီးကို ခွဲလိုက်သည့် သူဖြစ်ပြီး ထိုမြင်ကွင်းအား အမူအယာမဲ့နေသည့် မျက်နှာဖြင့် ကြည့်ကာ ဝင်ပြောသည်။
"ခင်ဗျားတို့ ဆက်ပြီး ရန်ဖြစ်နေဦးမှာလား? ကျွန်တော်ကတော့ ဒီလို ပွဲမျိုးကို ကြည့်ရတာ အထူးတလှယ် ကြိုက်တယ်နော်"
ယွမ်ထျန်းဝမ်က ပြောသည်။
"မကြည့်တာ ပိုကောင်းလိမ့်မယ်"
"ဘာလို့လဲ?"
"ကိုယ်ဝန်ဆောင်ပညာရေးအတွက် အကျိုးမရှိဘူး"
ယွမ်ထျန်းဝမ်က မျက်နှာသေဖြင့်သာ ပြန်ပြောသည်။
သွမ့်ယွီယန်: "......"
ဟွမ်ဖူဂျင်ရဲ့ အမူအယာကတော့ ပိုမိုပြီး နက်မှောင်သွားရလေသည်။
ထိုအုပ်စုကတကယ့်ကို ဒီမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကိစ္စတွေက အရေးကြီးတယ်လို့ သံသယမဝင်ကြဘူး
လန်ဂျီရွှယ်သည် အမြဲ ဂုဏ်သိက္ခာရှိစွာနေပြီး ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးအား တစ်ခြားသူများကို ပေးမြင်ရခြင်းကို မနှစ်သက်ပေ။ ဟွမ်ဖူဂျင်ရဲ့ ထွက်ပေါ်လာမှုက ရုတ်တရက် ဖြစ်လွန်းပြီး သူ့ကို ကြိုတင် ပြင်ဆင်ခွင့်မပေးပဲ တစ်ခြားသူများရဲ့ ဖြစ်တည်မှုကို ခဏတာ မေ့သွားစေခဲ့တာကြောင့်သာ မဟုတ်ဘူးဆိုရင် သူဘယ်လိုလုပ် တစ်ခြားသူတွေကို သူ့ဘေးမှာ ရပ်ပြီး ဒီလိုခက်ခဲတဲ့ အခြေအနေကို ကြည့်နေခွင့် ပေးမှာလဲ။
လန်ဂျီရွှယ်က သူ့စိတ်ထဲမှာ ပြင်ဆင်ထားရင်း ပြောလိုက်သည်။
"မင်းတို့အားလုံးကို ဒီလိုဟာသမျိုးမြင်ခွင့် ပေးမိတဲ့အတွက် စိတ်မကောင်းပါဘူး"
ဟွမ်ဖူဂျင်က နှာမှုတ်လိုက်ပြီး ဝန်ချင်းရဲ့ ဓားလက်ကိုင်ရိုးအား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ လင်ရွှမ်းဇီအား မျက်လုံးများ မှေးကျဉ်း၍ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ယွမ်ထျန်းဝမ်နဲ့ သွမ့်ယွီယန်ဘက် လှည့်သွားပြီး မေးလိုက်သည်။
"မင်းတို့က ရောင်စုံခူမြက်နဲ့ ရေခဲနှလုံးသားရေကြာပန်းကို လာရှာကြတာလား?"
သွမ့်ယွီယန်က မေးသည်။
"ခင်ဗျား ဘယ်လိုသိလဲ?"
ဟွမ်ဖူဂျင်က ပြန်ပြော၏။
"ယွမ်မိသားစုက စာဝိညာဉ်နှစ်တုံးလိုမျိုး ကြီးမားတဲ့ ဆုလာဘ်ကိုတောင် ပေးခဲ့တာလေ။ ဒီအကြောင်းကို တိုက်ကြီးငါးတိုက်က ဘယ်သူကများ မသိလို့လဲ? အရင်တစ်ခေါက် သြဇာညောင်းတဲ့ မိသားစု မဟာမိတ်တွေ့ဆုံပွဲမှာတုန်းကတောင် ယွမ်မိသားစုရဲ့ အိမ်ထောင်ဦးစီး သခင်မက ဆက်တိုက်ပြောနေတာ လက်ရှိ ယွမ်မိသားစုဆီမှာ စာဝိညာဉ်တစ်ကောင်တောင် မရှိဘူး ဆိုပြီး"
ယွမ်ထျန်းဝမ်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး အမူအယာပြောင်းလဲမှုမရှိပဲ ပြန်ဖြေသည်။
"တကယ့်ကို တစ်ကောင်မှ မရှိဘူး။ အဲ့ဒီ စာဝိညာဉ်နှစ်တုံးလုံးကို ကျူပ်ပါးပါးက သူ့ခန်းဝင်ပစ္စည်းတွေထဲက ထုတ်ယူလာတာဆိုတော့ သေချာပေါက် ယွမ်မိသားစုနာမည်အောက်မှာ မရှိဘူးပေါ့။"
ဟွမ်ဖူဂျင်: "......"
မင်းတို့က လူတွေရဲ့ လည်ပင်းထဲကို ယုတ္တိဗေဒတွေ အတင်းအကြပ် သွတ်သွင်းနေတာပဲ!
ဂျီယွန်ဝေက ဖျန်ဖြေဖို့ ဝင်လာသည်။
"ဘာအကြောင်းကြောင့်များ သခင်လေး ဟွမ်ဖူက ဒီကို ရောက်လာရတာလဲ?"
ဟွမ်ဖူဂျင်က လန်ဂျီရွှယ်အား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့ခေါင်းအား တစ်ခြားဘက် လှည့်သွားတော့သည်။
အဖြေက မပြောပဲလည်း သိနိုင်သည်။
လင်ရွှမ်းဇီက မျက်ခုံးအနည်းငယ် ပင့်ကာ ပြောလာ၏။
"ကြည့်ရတာ ဟွမ်ဖူသခင်လေးက ကြီးမြတ်တဲ့ နတ်ဆိုး-စည်းတံဆိပ် အခင်းအကျင်းအကြောင်း လုံးဝ မသိပုံပဲ"
ဟွမ်ဖူဂျင်က ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် ပြန်ကြည့်ပြီး မေးသည်။
" ကြီးမြတ်တဲ့ နတ်ဆိုး-စည်းတံဆိပ် အခင်းအကျင်းက ဘာလဲ?"
လန်ဂျီရွှယ်က သက်ပြင်းချလေသည်။
သူက ဟွမ်ဖူဂျင်အား မပါဝင်စေချင်တာကြောင့် သူဒီကို လာမယ့် ကိစ္စအား တစ်ချိန်လုံး ဖုန်းကွယ်ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ လူတွေက ဖုန်းထားပေမယ့် ကောင်းကင်ဘုံက ဖော်ထုတ်မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့မိ။ အဆုံးမှာတော့ သူ့အတွေးများက မှားယွင်းနေဆဲသာ။
လင်ရွှမ်းဇီက ထင်သားပဲ ဆိုတဲ့ အမူအယာကို ထုတ်ဖော်လာသည်။
"ခင်ဗျားက ဘာမှ မသိပဲနဲ့ ကျုပ်တို့နောက်က လိုက်လာသေးတယ်နော်"
ယန်ထျန်းဟန်က ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလေး သက်ပြင်းချပြီး ခေါင်းလေး တစ်ခါခါ လုပ်နေသည်။
"ကမ္ဘာကြီးကို မေးလိုက်ချင်တယ် ; အချစ်က ဘာလဲ? လို့ပေါ့။ အဲ့ဒါက လူတွေကို အတူတူ အသက်ရှင်ပြီး အတူတူ သေဆုံးဖို့ သင်ကြားပေးတယ်"
"အချစ်က တကယ့်ကို လူတွေရဲ့ ဦးနှောက်ကို သယ်ထုတ်သွားတာပဲ။ အခုတော့ သူက ခေါင်းပေါ်က ဗောက်လေးတစ်ခုပဲ ဖြစ်သွားပြီပေါ့ " သွမ့်ယွီယန်က ကျွတ်တစ်သပ်သပ် လုပ်နေသည်။
"တကယ်တော့ သူက တော်တော်လေး အစွဲအလမ်း ကြီးနေရုံပါပဲ"
ချင်းကျူတစ်ယောက်တည်းသာ သူ့အစား စကားကောင်းပြောပေးသည်။
ရှောင်းလင်ဖုန်းက ချက်ချင်းပင် အခွင့်အရေးအား အရယူကာ အနားလျှောက်လာပြီး ချင်းကျူကို ပြောလာ၏။
"ကျူကျီလေး, တကယ်တော့ ငါ့ရဲ့ စွဲလမ်းမှုက သူ့ထက်အများကြီး ပိုသာတယ်"
ချင်းကျူ: "......"
ယန်ထျန်းဟန်က ပြောပြန်သည်။
"ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီမှာလာပြီး ခင်ဗျားရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဇာတ်လမ်းကို လာဖန်တီးနေရတာလဲ?!"
ဟွမ်ဖူဂျင်: "......"
ဒီလူတွေရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ သူ့ကို မစင်ကိုတောင် နားမလည်တဲ့ ငတုံးတစ်ကောင်လို မြင်နေတယ်လို့ ဘယ်လိုလုပ် ခံစားနေရတာပါလိမ့်?
မဟုတ်သေးဘူး, ဘယ်လိုသောက်ကိစ္စတွေ ဖြစ်နေတာလဲ?
သူတို့အားလုံး နတ်ဆိုးသားရဲ အင်္သေချေ တောအုပ်ထဲ ရောက်လာကြတာက လျှို့ဝှက်ချက်ကို သိထားကြလို့ ဖြစ်နိုင်တာလား?
တကယ်တော့လည်း ဟွမ်ဖူဂျင်က တကယ့် ငတုံးတစ်ကောင် မဟုတ်ဘူးလေ။ လူတိုင်းရဲ့ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ သဘောထားကို သူတို့ရဲ့ စကားလုံးတွေထဲက ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အဓိပ္ပါယ်တွေကနေ ချက်ချင်းတွေ့ရှိသွားတော့သည်။
ဟွမ်ဖူဂျင်က လန်ဂျီရွှယ်အား လှည့်ကြည့်ပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ မေးသည်။
"စီနီယာအစ်ကိုကြီး, အဆုံးသတ်မှာ ခင်ဗျားဘာလို့ ဒီကို လာရတာလဲ? ဒီမှာ ဘယ်လို လျှို့ဝှက်ချက်မျိုး ရှိနေလို့လဲ?"
လန်ဂျီရွှယ်က ခါးသက်သက် အပြုံးတစ်ခုအား ဖြစ်ညှစ်ထုတ်လိုက်သည်။
"ဒီနေရာက အကြာကြီးနေဖို့ မသင့်တော်ဘူး, မြန်မြန်လုပ်ပြီး လမ်းပေါ် ပြန်တက်ကြတာပေါ့, လမ်းပေါ်ရောက်မှ မင်းကို အကုန်လုံး ပြောပြပေးမယ်"
ဟွမ်ဖူဂျင်သည် လန်ဂျီရွှယ်က သူ့အပေါ် ကစားခဲ့ခြင်းအား စိတ်ထဲမှာ မကျေမနပ် ဖြစ်နေသေးသော်လည်း သူသည် အချစ်နဲ့အမုန်းတစ်ခုပဲ နှလုံးသားထဲမှာ ရှိတဲ့သူတစ်ယောက် မဟုတ်ပေ။ ဟွမ်ဖူဂျင်က လက်ရှိအခြေအနေအား အကဲဖြတ်လိုက်ပြီး လန်ဂျီရွှယ်အပေါ်ထားသည့် သူ့ဒေါသကို ယခုအချိန်မှာနှလုံးသား အောက်ခြေသို့သာ တွန်းပို့လိုက်ရပြီး အေးစက်စက် မျက်နှာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"သွားကြတာပေါ့"
လန်ဂျီရွှယ်က လင်ရွှမ်းဇီနဲ့ တစ်ခြားသူများအား ကြည့်လိုက်သည်။
"ငါတို့မှာ သားရဲ မရှိဘူး"
လင်ရွှမ်းဇီက ယန်ထျန်းဟန်အား ကြည့်ကာ ပြောလိုက်၏။
"အားဟန်, ငါနဲ့အတူတူ လာစီး"
ယန်ထျန်းဟန်က စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့်ပင် ချက်ချင်း ယူနီကွန်းပေါ်က ခုန်ဆင်းလိုက်ပြီး လင်ရွှမ်းဇီ၏ နောက်ဘက်သို့ ခုန်တက်၍ သူ့ခါးကို လက်နှစ်ဖက်လုံးဖြင့် သိုင်းဖက်ထားလိုက်ကာ လင်ရွှမ်းဇီ၏ ပုခုံးပေါ်သို့ မျက်နှာအပ်ထားလိုက်သည်။ အသွင်အပြင်က အလွန်ရင်းနှီးနေ၏။
ဒါကိုမြင်တော့ ဟွမ်ဖူဂျင်သည် ချက်ချင်း ထိတ်လန့်သွားမိသည် ။
"မင်းတို့ ညီအကိုနှစ်ယောက် ဒီအခြေအနေက ဘယ်လိုလဲ။"
ယန်ထျန်းဟန်က မဖုန်းကွယ်ထားရုံတင်မကပဲ ချက်ချင်းကို အမွှန်းတင်ပြီး ပြောလိုက်သေးသည်။
"ကျွန်တော်နဲ့ ကျွန်တော့် အစ်ကိုကြီးနဲ့က အခု အတူတူ ဖြစ်နေပြီ အဲ့ဒါကြောင့် ခင်ဗျားရဲ့ စီနီယာအစ်ကိုကြီးကို မျက်လုံးဒေါက်ထောက်ကြည့်ထား, ကျွန်တော့အစ်ကိုကြီးနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ဆက်မတွေးစေနဲ့"
လန်ဂျီရွှယ်က အနေခက်သည့် အပြုံးလေးဖြင့် ယူနီကွန်းပေါ် ခုန်တက်လိုက်ပြီး ယန်ထျန်းဟန်ကို လှမ်းပြောသည်။
"မင်းငါ့ကို နားလည်မှု လွဲနေမှာပဲ စိုးရတယ်။ ငါ မင်းရဲ့ အစ်ကိုကြီးပေါ်မှာ မသင့်တော်တဲ့ အတွေး တစ်ခုလေးတောင် မရှိပါဘူး။ ငါတို့က အရင်ဘဝမှာ အချင်းချင်း သိခဲ့တယ်လို့ ခံစားနေရရုံ သက်သက်ပဲ အဲ့ဒါကြောင့် ငါ့စကားတွေက ပိုပြီး ရည်ရွယ်ချက်ရှိပုံရသွားတာပါ"
ထိုစကားများ ထွက်လာတဲ့အချိန်မှာ ယန်ထျန်းဟန်ရော ဟွမ်ဖူဂျင်ပါ နှစ်ယောက်လုံး တစ်ပြိုင်နက်တည်း သွေးအန်ချင်စိတ် ပေါက်သွားကြသည်။
ဟီးဟီးဟီး, အချင်းချင်း အရင်ဘဝမှာ သိခဲ့တယ်, ဒါကို မသင့်တော်တဲ့ အတွေးလို့ မတွက်သေးဘူးပေါ့လေ?
ဟွမ်ဖူဂျင်က အပြုံးတု တစ်ခုဖြင့် ပြန်ပြောလာ၏။
"ဒါဆို စီနီယာအစ်ကိုကြီး, ခင်ဗျားနဲ့ လင်ဆိုတဲ့ မျိုးရိုးနဲ့လူက ကြိုတင်သတ်မှတ်ထားတဲ့ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှုကြီးကို ဆက်လုပ်ဖို့ အစီအစဉ် ရှိလား?"
လန်ဂျီရွှယ်က ခေါင်းညိတ်ပြသည်။
"ဖြစ်နိုင်ပါတယ်"
ဟွမ်ဖူဂျင်က အံကို တင်းတင်းကြိတ်လိုက်ပြီး လန်ဂျီရွှယ်၏ နောက်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ သူ့ခေါင်းကို လန်ဂျီရွှယ်၏ ပုခုံးကြားထဲ မြှုပ်နှံလိုက်ရင်းဖြင့် မပြင်းထန်သော်လည်း ဖွဖွလေးလည်း မဟုတ်တဲ့ ကိုက်နည်းနဲ့ ကိုက်ချလိုက်သည်။
"တစ်ခါတစ်လေဆို ခင်ဗျားကို တစ်ကိုက်တည်းနဲ့ ကိုက်ပြီး သတ်ပစ်လိုက်ချင်တယ်"
လန်ဂျီရွှယ်က ရယ်လိုက်ရင်းဖြင့် ယူနီကွန်း၏ မြင်းဇာတ်ကြိုးအား ဆွဲလိုက်ကာ ရှေ့သို့တိုးသွားရင်း ပြန်ပြောလေသည်။
"မင်းရဲ့ နှလုံးသားထဲက အမုန်းတရားတွေက တစ်ချက်လောက် ကိုက်ပြီး သတ်လိုက်တာနဲ့ ဘယ်လိုလုပ် ပြေလျော့နိုင်မှာလဲ? တစ်ကြိမ်တည်းနဲ့ အားရပါးရ ကိုက်ပြီး သတ်လိုက်တာ ပိုကောင်းလိမ့်မယ်, အဲ့ဒါက မင်းနှလုံးသားကို သက်သာရာ ရသွားစေဖို့ တစ်ခုတည်းသော နည်းလမ်းပဲ"
သောက်ကျိုးနည်း, သူတကယ်ပဲ ဆွံအသွားမိပြီ!
ဟွမ်ဖူဂျင်: "......"
လင်ရွှမ်းဇီသည်လည်း သူ့ကြာပွတ်အား မြှောက်လိုက်ပြီး ယူနီကွန်းကို မောင်းလိုက်၏။
ဟွမ်ဖူဂျင်က ကလေးဆန်တဲ့ သရဲတစ်ကောင်ဖြစ်ပြီး လန်ဂျီရွှယ်သည်လည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မဟုတ်တဲ့ ကိစ္စတွေကို လုပ်ချင်နေပေမယ့် လင်ရွှမ်းဇီကတော့ အသက်ရှင်သန်ချင်သည့်စိတ်ဆန္ဒက အလွန်ခိုင်မာနေသည်။
"အားဟန်, ဘာကိုမှ နားလည်မှု မလွဲပါနဲ့" လင်ရွှမ်းဇီက စကားစသည်။
"ဘာကို နားလည်မှု လွဲရမှာလဲ?" ယန်ထျန်းဟန်က မျက်တောင်လေး ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်ဖြင့် ပြန်ပြောသည်။
"အခုမှပဲ ခံစားလိုက်ရတယ်, လူကြီးမင်းလန်က ဒီလိုပြောနေတယ်ဆိုတာ သခင်လေး ဟွမ်ဖူကို ဒေါသထွက်နေတာကြောင့်ပဲကိုး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်မှာ သူ့ကို အာရုံမစိုက်နဲ့နော်။ ပြီးတော့ သူ့ကို အစ်ကိုကြီး မျက်လုံးနဲ့ တစ်ချိန်လုံး မကြည့်နေရင် ပိုကောင်းမှာပဲ။ သူ့ဘက်က အစ်ကိုကြီးအပေါ် စိတ်ကူးတွေ ရှိနေရင်တောင် အဲ့ဒါသူ စိတ်အားထက်သန်နေတာကြောင့်မို့လို့ပဲ။ ကျွန်တော်ကတော့ ပြဇာတ်ကြည့်နေသလိုမျိုးပဲ သတ်မှတ်လိုက်မှာ"
လင်ရွှမ်းဇီမှာ မပြုံးပဲ မနေနိုင်တော့ပေ
"ငါဘယ်တုန်းက သူ့ကို တစ်ချိန်လုံး ကြည့်ခဲ့မိလို့လဲ?"
ယန်ထျန်းဟန်က 'ဟမ့်' ဆိုတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြန်ပြောသည်။
"အကယ်၍ အစ်ကိုကြီး အမှားတစ်ခုခု လုပ်မိရင် ပြန်ပြင် မဟုတ်ရင် ဘာအမှားမှ မလုပ်နဲ့။ဟွမ်ဖူမိသားစုရဲ သခင်လေးက လူတွေကို ပိုပြီး နှောင့်ယှက်ရင် ပိုကောင်းမယ်လို့တောင် ကျွန်တော် ထင်မိတယ် "
လင်ရွှမ်းဇီရဲ့ အပြုံးက ပိုလို့ကျယ်ပြန့်လာသည်။
"ဒီအချက်ကိုတော့ မင်းစိတ်ချထားလို့ရတယ်။ ဟွမ်ဖူဂျင်က သာမာန်ကာလျှံကာ စကားလေးလောက်နဲ့ လက်လျော့သွားမယ့် သူမျိုးမဟုတ်ဘူး"
သူ့အတိတ်ဘဝတုန်းက ပိုင်ဟဲစုကို ဟွမ်ဖူဂျင် လက်ထပ်လိုက်တာကလည်း ကြည့်ရတာ လန်ဂျီရွှယ်ဆီမှ ကင်းကွာမှုကြောင့် ဖြစ်လိမ့်မယ်။
ဟွမ်ဖူဂျင်က သူ့နှလုံးသားကို စုဆောင်းပြီး ထိုအမျိုးသမီးနဲ့ လိုက်ဖက်ညီစွာနေကာ ချစ်ခင် ကြင်နာသော ဇနီးမောင်နှံဖြစ်လာပြီး ကမ္ဘာကြီးနဲ့ ကင်းကွာတဲ့ နေရာတစ်ခုတွင် တိတ်တဆိတ် နေနေကြသည်ဟု လူများက ယုံကြည်ခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း လန်ဂျီရွှယ်၏ ဝိညာဉ်လွင့်ပျံသွားခဲ့ပြီး မြှုပ်နှံစရာနေရာပင် မရှိပဲ ပြန့်ကျဲကာ သေဆုံးသွားသည့် အချိန်မှာသာ ဟွမ်ဖူဂျင်၏ ရူးသွပ်သော အပြုအမူက သူ့ကိုစွန့်ပစ်ပြီး နာကျင်စေခဲ့သူကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဘယ်တော့မှမမေ့ကြောင်း လူများကို သိမြင်စေခဲ့သည်။
10.9.2022
==================
Next Episode
တိုက်ကြီးငါးတိုက်ရဲ့ စည်းတံဆိပ်
==================
Zawgyi
အခန္း(၃၉၀) - အၾကီးအက်ယ္ ရန္ျဖစ္ၾကျခင္း
"အားဂ်င္, စိတ္ေလ်ာ့"
လန္ဂ်ီရႊယ္သည္ ထိန္းခ်ဳပ္မွု လြတ္ကင္းလုနီးပါး ျဖစ္ေနသည့္ ဟြမ္ဖူဂ်င္အား ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်သည္။
"အားဂ်င္, မင္း နတ္ဆိုးသားရဲ အေသၤေခ် ေတာအုပ္ထဲ ေရာက္ျပီးသား ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ထားလိုက္မိဘူး"
"မထင္ထားလုိက္မိဘူး? ဒါမွမဟုတ္ က်ြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားအေပၚ တကယ့္ကို စိတ္ရင္းမွန္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အျဖစ္ကို လံုးဝ မယံုခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးလား?"
ဟြမ္ဖူဂ်င္သည္ မွားယြင္းခံထားရသည့္ ေလသံျဖင့္ ငိုခ်လုနီးပါး ျဖစ္ေနသည္။
"ခင္ဗ်ားက နတ္ဆိုးသားရဲ အေသၤေခ် ေတာအုပ္ထဲကို တစ္ျခားသူေတြရဲ႔ ဖိအားေပးမွုေၾကာင့္ ဝင္လာခဲ့ရတာေတာင္ က်ြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵ မရွိေသးဘူး။ အဆံုးက်ေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ကို ခင္ဗ်ားရဲ႔လူေတြထဲက တစ္ေယာက္လုိ႔ေတာင္ စဥ္းစားမိေသးရဲ႔လား? က်ြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားကို က်ြန္ေတာ့္ရဲ႔ နွလံုးသားကိုေတာင္ တူးထုတ္ျပီး ေပးထားျပီးေနျပီ ဘာမ်ား ထပ္လိုခ်င္ေနေသးတာလဲဗ်ာ?"
လန္ဂ်ီရႊယ္က ဆြံ႔အေနမိျပီး တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ဟြမ္ဖူဂ်င္အား မၾကည့္ရဲျဖစ္ေနကာ သူ႔အျမင္အာရံုက တုန္ယင္ေနရင္းျဖင့္ တစ္ျခားေနရာ တစ္ခုအား အၾကည့္လႊဲရင္း ျပန္ေျဖေလသည္။
"မင္းက ဒီကို ဒီအတိုင္းၾကီး ေျပးခ်လာတာ, က်န္ခဲ့တဲ့ ကိစၥၾကီးေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?"
ဟြမ္ဖူဂ်င္က ေအာ္ဟစ္ေတာ့သည္။
"အဲ့ဒီေသာက္ကိစၥေတြကို လုပ္ခ်င္တဲ့သူ ဝင္လုပ္လိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီလူေတြက က်ြန္ေတာ္ အေဝးေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားကို ဖယ္ရွားဖို႔ လုပ္ရဲတယ္။ အဲဒါက သူတို႔ကို႔ စြမ္းအားၾကီးလာေစမွာ မို႔လို႔လား? သူတုိ႔က သူတို႔လုပ္ရပ္ရဲ႔ အစပ်ိဳးမွဳေတြ ဂုဏ္ယူဝ့ံၾကြားေနမွုေတြ နုိင္ထက္စီးနင္း လုပ္ေဆာင္မွုေတြအေပၚ လုပ္နုိင္စြမ္း ရွိၾကတယ္ မဟုတ္ဘူးလား? အရွဳပ္အေထြးေတြကို သူတို႔ဘာသာ ကိုယ္တြယ္ ေျဖရွင္းပါေစေပါ့။ ငါ, ဟြမ္ဖူဂ်င္က ေသာက္က်ိဳးနည္းကို ! ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူးကြ!"
လန္ဂ်ီရႊယ္ကေတာ့ ဟြမ္ဖူဂ်င္အား ရူးသြပ္စြာ ေဒါသေပါက္ကြဲျပေနသည့္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို ၾကည့္သလုိသာ ၾကည့္ေနျပီး ေခါင္းကိုက္မွုတစ္ခ်ိဳ႔ ခံစားလိုက္ရေသာ္လည္း ရင္ထဲေတာ့ ခံစားသြားမိသည္။
"အားဂ်င္, ဒီကိစၥက မင္းထင္ထားသလို မဟုတ္ဘူး"လန္ဂ်ီရႊယ္က သူ႔နွဖူးအား ဖိထားရင္း ႏူးည့ံစြာ ေျပာသည္။
"က်ြန္ေတာ္ထင္သလိုမဟုတ္ဘူး, ဒါဆို ဘာလဲ?" ဟြမ္ဖူဂ်င္က အလြန္အမင္း ေဒါသထြက္ေနသည္။
"သူတို႔က က်ြန္ေတာ့ကို လွည့္စားဖို႔အတြက္နဲ႔ ခင္ဗ်ားက က်ြန္ေတာ့္ကို လက္ထပ္ထိမ္းျမားျပီး ကေလးယူခြင့္ေပးခဲ့တယ္တဲ့ ျပီးေတာ့ မဂၤလာေဆာင္က်ရင္ ဧည့္ခံပြဲရဲ႔ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအေနနဲ႔ ျပန္လာခဲ့လိမ့္မယ္လို႔ေတာင္ ေျပာေသးတာ။ ဖြီး! သူတို႔ ဒီထက္ပိုျပီး ေပါက္ကရဆန္တဲ့ စကားေတြ ေျပာလို႔ ရဦးမလား!?"
လန္ဂ်ီရႊယ္ရဲ႔ မ်က္စံမ်ားက အနည္းငယ္ ေျပာင္းလဲသြားျပီး တိတ္တဆိတ္ မ်က္လႊာခ်သြားခဲ့သည္။
ဟြမ္ဖူဂ်င္သည္ ထိုပံုစံအား ျမင္ေသာအခါ ရုတ္တရက္ အ့ံအားသင့္သြားေတာ့ေလသည္။ သူက လန္ဂ်ီရႊယ္အား အခ်ိန္အေတာ္ေလး ၾကာသည္အထိ စိုက္ၾကည့္ေနျပီးမွ မယံုၾကည္နုိင္စြာ ေျပာလာခဲ့သည္။
"စီနီယာအစ္ကိုၾကီး, ခင္ဗ်ားတကယ္ပဲ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး အေလးအနက္ ေတြးထားခဲ့တယ္လို႔ေတာ့ မေျပာနဲ႔ေနာ္"
လန္ဂ်ီရႊယ္က ေခါင္းညိတ္ျပလာသည္။
"ငါတကယ္ပဲ အဲ့ဒီလို ေျပာခဲ့တယ္"
ဟြမ္ဖူဂ်င္မွာေတာ့ မိုက္မဲတဲ့ လက္သီးနဲ႔ အထိုးခံလိုက္ရသလိုပင္
"ဘာလို႔လဲ?"
လန္ဂ်ီရႊယ္က သက္ျပင္းခ်သည္။
"မင္းက မငယ္ေတာ့ဘူး, ျပီးေတာ့ ဟြမ္ဖူမိသားစုထဲက အေျခအေနကိုလည္း သဲသဲကြဲကြဲ မသိျပန္ဘူး။ ဟြမ္ဖူမိသားစုရဲ႔ ဂုဏ္က်က္သေရကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းက ပိုင္မိသားစုနဲ႔ ေပါင္းစည္းလိုက္ဖို႔ေလ"
ဟြမ္ဖူဂ်င္ရဲ႔ အသံက တုန္ယင္ေနျပီး အံကို တင္းတင္းၾကိတ္ကာ ေျပာလာသည္။
"အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ က်ြန္ေတာ့္ကို စေတးလုိက္ဖို႔ အေဖ့ကို အဆိုျပဳလိုက္တယ္ေပါ့?"
လန္ဂ်ီရႊယ္က သူ႔ကိုယ္သူ အဆင္သင့္ျပင္လုိက္ျပီး ျပန္ေျဖသည္။
"အဲ့ဒါက စေတးခံတယ္လို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရဘူးေလ။ ပိုင္မိသားစုရဲ႔ သခင္မေလး ပိုင္ဟဲစုက ပိုင္မိသားစုေခါင္းေဆာင္ ပိုင္ရိခ်န္ရဲ႔ အနွစ္သက္ဆံုး ဆက္ခံသူပဲ။ ပိုင္မိသားစုမွာ သခင္ေလး မရွိေသးတဲ့အျပင္ ပိုင္မိသားစုရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ကလည္း ပိုင္ဟဲစုသာ လက္ထပ္လုိက္တာနဲ႔ ပိုင္ဟဲစုကို ခ်က္ခ်င္း သခင္ေလးေနရာေပးမယ္လို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ကတိေပးထားဘူးတယ္။ ပိုင္မိသားစုက ဟြမ္ဖူမိသားစုကို ကူညီေပးဖို႔ အရာအားလံုး လုပ္ေပးမွာ။ ၾသဇာအာဏာရွိတဲ့ မိသားစုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဂိုဏ္းေတြကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပိုင္မိသားစုကိုေတာ့ မ်က္နွာသာေပးၾကတာပဲ "
"အဲ့ဒီေတာ့ ဟြမ္ဖူမိသားစုရဲ႔ ဂုဏ္က်က္သေရက ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဘာမ်ား သက္ဆုိင္ေနလို႔လဲ?"
ဟြမ္ဖူဂ်င္သည္ လန္ဂ်ီရႊယ္အား ျဖစ္ညွစ္ျပီး သတ္ပစ္ခ်င္ေနသည္။
"ခင္ဗ်ားရဲ႔ နွလံုးသားထဲမွာ က်ြန္ေတာ့္ရဲ႔ လက္ထပ္ျခင္းက ခင္ဗ်ား နွစ္သက္သလို တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ရတဲ့ ေစ်းနွုန္းတစ္ခုပဲလား? ဟြမ္ဖူမိသားစုက ခင္ဗ်ားကို စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ နွစ္အနညး္ငယ္ ေပးခဲ့တာနဲ႔ပဲ ငယ္ငယ္ကတည္းက မိသားစုအေပၚ ကူညီဖို႔ အေသစိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတယ္။ က်ြန္ေတာ္က်ေတာ့ အစပိုင္း နွစ္နွစ္မွာ ခင္ဗ်ားကို အနုိင္က်င့္ခဲ့တာကလြဲရင္ က်န္တဲ့ အနွစ္ နွစ္ဆယ္မွာ ခင္ဗ်ားကိုပဲ ဂရုစိုက္ျပီး ခင္ဗ်ားကိုပဲ အာရံုစိုက္ထားတဲ့အျပင္ ေနရာတိုင္း ခင္ဗ်ားကိုပဲ ပထမေနရာမွာ ထားခဲ့ျပီး ခင္ဗ်ားအေပၚမွာပဲ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား? လန္ဂ်ီရႊယ္, တကယ္ပဲ ခင္ဗ်ားရဲ႔ နွလံုးသားကို တူးထုတ္ျပီး ေက်ာက္တံုးနဲ႔မ်ား လုပ္ထားတာလားလို႔ ၾကည့္ခ်င္တယ္!"
ဟြမ္ဖူဂ်င္သည္ ၎က သည္းခံဖို႔ အလြန္အမင္း ခက္ခဲသည္ဟု ခံစားေနရသည္။ လန္ဂ်ီရႊယ္က သူ႔ကို ညီငယ္ေလးအျဖစ္၊ ဂိုဏ္းတူဂ်ဴနီယာ အျဖစ္သာ အျမဲတမ္း သေဘာထားျပီး သူ႔အေပၚထားသည့္ စိုးရိမ္မႈႏွင့္ ယုံၾကည္မႈက အခ်စ္ေရးနဲ႔ အျမဲတေစ မသက္ဆုိင္ေၾကာင္း သူသိသည္။
သူေစာင့္နုိင္တယ္, လန္ဂ်ီရႊယ္နဲ႔အတူ ဒီအတုိင္း ဆက္ျပီး သြားဆိုလည္း သြားနုိင္တယ္။ ဒီအတြက္လည္း ဟိုးတုန္းကတည္းက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အဆင့္သင့္ ျပင္ထားျပီးသား။
ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ဟြမ္ဖူမိသားစုရဲ႔ အက်ိဳးအတြက္ တစ္ျခားသူေတြဆီ တြန္းပို႔ေပးေနတဲ့ လန္ဂ်ီရႊယ္ကိုေရာ သူဘယ္လိုမ်ား လက္ခံနုိင္မွာလဲ?
ဟင့္အင္း, ဒီလိုျဖစ္လို႔ မရဘူးေလ, လန္ဂ်ီရႊယ္က ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ဒီလိုလူမ်ိဳး ျဖစ္နုိင္မွာလဲ?
ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒါေၾကာင့္သာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ သူ႔အေဖနဲ႔ သူ႔ဆရာ နွစ္ေယာက္လံုးက လန္ဂ်ီရႊယ္ကို ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ ပစ္မွတ္ထားၾကမွာလဲ?
ဟြမ္ဖူဂ်င္သည္ ရူးသြပ္စြာျဖင့္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲကာ အသည္းမ်ား ကြဲေၾကေနပံုပင္။ လန္ဂ်ီရႊယ္ကို ညွစ္သတ္ခ်င္သည့္ ဆႏၵကိုပင္ မထိန္းခ်ဳပ္နုိင္လုနီးပါး ျဖစ္ေနသည္။
လန္ဂ်ီရႊယ္ရဲ႔ မ်က္နွာက ျဖဴေဖ်ာ့ေနေသာ္လည္း ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားထဲမွာေတာ့ တုန္လွုပ္ျခင္း အလ်င္းမရွိခဲ့။
"အားဂ်င္, ငါ့နွလံုးသားက တကယ့္ကို ေက်ာက္တံုးနဲ႔ လုပ္ထားတာ။ မင္းရဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ငါ့အေပၚ ဆက္ျပီး မျဖဳန္းတီးနဲ႔ေတာ့"
ဟြမ္ဖူဂ်င္က အသက္ကို ျပင္းျပင္း ရွဳလုိက္ျပီး စိတ္ပ်က္အားငယ္မွဳ အနည္းငယ္ျဖင့္ေျပာလာသည္။
"ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား အႏာၱရယ္ ၾကံဳတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ြန္ေတာ့္ဆီက အကူအညီ လွမ္းေတာင္းတုန္းပဲ။ အဲ့ဒါကိုေရာ ဘယ္လိုရွင္းျပမွာလဲ?"
"အဲ့ဒါက တစ္ရက္ေလာက္ ပိုေစာင့္ခ်င္ယံုအျပင္ မပိုဘူး, အကယ္၍ နတ္ဆိုးသားရဲ အေသၤေခ် ေတာအုပ္ရဲ႔ အတားအဆီးသာ ပြင့္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ မွတ္ဉာဏ္တစ္ခ်ိဳ႔ကို ခ်န္ထားရစ္နုိင္လိမ့္မယ္ ဒါအကုန္ပဲ" လန္ဂ်ီရႊယ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စကားဆက္သည္။
"အားဂ်င္, ငါက ဒီလိုမ်ိဳး ေသြးေအးျပီး နွလံုးသားမဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ မင္းလည္း ငါ့ကို ဒီေန႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္နုိင္မွာပဲ, အခုခ်ိန္ကစျပီး မင္းရဲ႔ စြမ္းအားေတြကို ငါ့အေပၚမွာ မျဖဳန္းတီးနဲ႔ေတာ့။ ငါက မင္းငါ့အေပၚ ဆက္ဆံတဲ့ပံုစံနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူး"
ဟြမ္ဖူဂ်င္က လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လုိက္ျပီး တစ္က်ြတ္က်ြတ္အသံမ်ားပင္ ျမည္လာသည္။
"မထိုက္တန္ဘူး? ခင္ဗ်ားက ဒီလိုလူမ်ိဳးျဖစ္ေနမယ္လို႔ က်ြန္ေတာ္ မယံုဘူး"
လန္ဂ်ီရႊယ္က ျပန္ေျပာသည္။
"မင္းက ကိုယ့္တိုင္ မ်က္လံုးနဲ႔ျမင္ေနျပီး ကို္ယ္တုိင္ ၾကားေနရတာေတာင္ မယံုဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္အတိုင္းအတာထိ ေခါင္းမာေနဦးမွာလဲ?"
ဟြမ္ဖူဂ်င္ရဲ႔ မ်က္နွာက ေဒါသနဲ႔ နီရဲေနသည္။
အကယ္၍ သူတို႔ ဒီအတုိင္းသာ ဆက္သြားေနမယ္ဆိုရင္ နွစ္ေယာက္သား ရန္ထျဖစ္နုိင္ေလာက္သည္။
ယန္ထ်န္းဟန္က နွစ္ခ်က္ေလာက္ ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္ျပီး ဝင္ေျပာလိုက္ရေတာ့ေလသည္။
"ဒါက.....က်ြန္ေတာ္တို႔ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြကို အရင္ေျဖရွင္း ၿပီးမွ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေတြကို ေျဖရွင္းရင္ေရာ ဘယ္လိုလဲ, မဟုတ္ရင္ ေကာင္းကင္ေမွာင္ထဲအထိ ရန္ျဖစ္ေနလည္း အသံုးဝင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ျပီးေတာ့လည္း ဒီပတ္ဝန္းက်င္က ေတာ္ေတာ္ေလး အႏာၱရယ္မ်ားတယ္။ အဲ့ဒီ ႏြယ္ပင္ေတြ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ေရာက္လာမလဲ မသိနုိင္ဘူး"
ဟြမ္ဖူဂ်င္က ႐ုတ္တရက္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ထိုလူမ်ားရွိေၾကာင္းကို အခုမွ သိသြားပုံရသည္။
"မင္းက ဘာလို႔ ဒိမွာ ရွိေနတာလဲ?"
ဟြမ္ဖူဂ်င္ရဲ႔ အမူအယာက မီးေသြးခဲလို မည္းေမွာင္ေနသည္။
"......"
ယန္ထ်န္းဟန္မွာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဆြံအသြားရွာေတာ့သည္။
၎သည္ သြမ့္ယြီယန္က သစ္သီးကို ခြဲလုိက္သည့္ သူျဖစ္ျပီး ထိုျမင္ကြင္းအား အမူအယာမဲ့ေနသည့္ မ်က္နွာျဖင့္ ၾကည့္ကာ ဝင္ေျပာသည္။
"ခင္ဗ်ားတို႔ ဆက္ျပီး ရန္ျဖစ္ေနဦးမွာလား? က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလို ပြဲမ်ိဳးကို ၾကည့္ရတာ အထူးတလွယ္ ၾကိဳက္တယ္ေနာ္"
ယြမ္ထ်န္းဝမ္က ေျပာသည္။
"မၾကည့္တာ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္"
"ဘာလုိ႔လဲ?"
"ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ပညာေရးအတြက္ အက်ိဳးမရွိဘူး"
ယြမ္ထ်န္းဝမ္က မ်က္နွာေသျဖင့္သာ ျပန္ေျပာသည္။
သြမ့္ယြီယန္: "......"
ဟြမ္ဖူဂ်င္ရဲ႔ အမူအယာကေတာ့ ပိုမိုျပီး နက္ေမွာင္သြားရေလသည္။
ထိုအုပ္စုကတကယ့္ကို ဒီျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိစၥေတြက အေရးၾကီးတယ္လို႔ သံသယမဝင္ၾကဘူး
လန္ဂ်ီရႊယ္သည္ အျမဲ ဂုဏ္သိကၡာရွိစြာေနျပီး ဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳးအား တစ္ျခားသူမ်ားကို ေပးျမင္ရျခင္းကို မနွစ္သက္ေပ။ ဟြမ္ဖူဂ်င္ရဲ႔ ထြက္ေပၚလာမွုက ရုတ္တရက္ ျဖစ္လြန္းျပီး သူ႔ကို ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ခြင့္မေပးပဲ တစ္ျခားသူမ်ားရဲ႔ ျဖစ္တည္မွုကို ခဏတာ ေမ့သြားေစခဲ့တာေၾကာင့္သာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ သူဘယ္လိုလုပ္ တစ္ျခားသူေတြကို သူ႔ေဘးမွာ ရပ္ျပီး ဒီလိုခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနကို ၾကည့္ေနခြင့္ ေပးမွာလဲ။
လန္ဂ်ီရႊယ္က သူ႔စိတ္ထဲမွာ ျပင္ဆင္ထားရင္း ေျပာလိုက္သည္။
"မင္းတို႔အားလံုးကုိ ဒီလိုဟာသမ်ိဳးျမင္ခြင့္ ေပးမိတဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး"
ဟြမ္ဖူဂ်င္က နွာမွုတ္လိုက္ျပီး ဝန္ခ်င္းရဲ႔ ဓားလက္ကိုင္ရိုးအား တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ လင္ရႊမ္းဇီအား မ်က္လံုးမ်ား ေမွးက်ဥ္း၍ ၾကည့္လုိက္ျပီးမွ ယြမ္ထ်န္းဝမ္နဲ႔ သြမ့္ယြီယန္ဘက္ လွည့္သြားျပီး ေမးလုိက္သည္။
"မင္းတို႔က ေရာင္စံုခူျမက္နဲ႔ ေရခဲနွလံုးသားေရၾကာပန္းကို လာရွာၾကတာလား?"
သြမ့္ယြီယန္က ေမးသည္။
"ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုသိလဲ?"
ဟြမ္ဖူဂ်င္က ျပန္ေျပာ၏။
"ယြမ္မိသားစုက စာဝိညာဥ္နွစ္တုံးလိုမ်ိဳး ၾကီးမားတဲ့ ဆုလာဘ္ကိုေတာင္ ေပးခဲ့တာေလ။ ဒီအေၾကာင္းကို တိုက္ၾကီးငါးတိုက္က ဘယ္သူကမ်ား မသိလို႔လဲ? အရင္တစ္ေခါက္ ၾသဇာေညာင္းတဲ့ မိသားစု မဟာမိတ္ေတြ႔ဆံုပြဲမွာတုန္းကေတာင္ ယြမ္မိသားစုရဲ႔ အိမ္ေထာင္ဦးစီး သခင္မက ဆက္တုိက္ေျပာေနတာ လက္ရွိ ယြမ္မိသားစုဆီမွာ စာဝိညာဥ္တစ္ေကာင္ေတာင္ မရွိဘူး ဆိုျပီး"
ယြမ္ထ်န္းဝမ္က ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ျပီး အမူအယာေျပာင္းလဲမွုမရွိပဲ ျပန္ေျဖသည္။
"တကယ့္ကို တစ္ေကာင္မွ မရွိဘူး။ အဲ့ဒီ စာဝိညာဥ္နွစ္တုံးလံုးကို က်ဴပ္ပါးပါးက သူ႔ခန္းဝင္ပစၥည္းေတြထဲက ထုတ္ယူလာတာဆိုေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ယြမ္မိသားစုနာမည္ေအာက္မွာ မရွိဘူးေပါ့။"
ဟြမ္ဖူဂ်င္: "......"
မင္းတို႔က လူေတြရဲ႔ လည္ပင္းထဲကို ယုတၱိေဗဒေတြ အတင္းအၾကပ္ သြတ္သြင္းေနတာပဲ!
ဂ်ီယြန္ေဝက ဖ်န္ေျဖဖို႔ ဝင္လာသည္။
"ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မ်ား သခင္ေလး ဟြမ္ဖူက ဒီကို ေရာက္လာရတာလဲ?"
ဟြမ္ဖူဂ်င္က လန္ဂ်ီရႊယ္အား တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ျပီးေနာက္ သူ႔ေခါင္းအား တစ္ျခားဘက္ လွည့္သြားေတာ့သည္။
အေျဖက မေျပာပဲလည္း သိနုိင္သည္။
လင္ရႊမ္းဇီက မ်က္ခံုးအနည္းငယ္ ပင့္ကာ ေျပာလာ၏။
"ၾကည့္ရတာ ဟြမ္ဖူသခင္ေလးက ၾကီးျမတ္တဲ့ နတ္ဆိုး-စည္းတံဆိပ္ အခင္းအက်င္းအေၾကာင္း လံုးဝ မသိပံုပဲ"
ဟြမ္ဖူဂ်င္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ ျပန္ၾကည့္ျပီး ေမးသည္။
" ၾကီးျမတ္တဲ့ နတ္ဆိုး-စည္းတံဆိပ္ အခင္းအက်င္းက ဘာလဲ?"
လန္ဂ်ီရႊယ္က သက္ျပင္းခ်ေလသည္။
သူက ဟြမ္ဖူဂ်င္အား မပါဝင္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ သူဒီကို လာမယ့္ ကိစၥအား တစ္ခ်ိန္လံုး ဖုန္းကြယ္ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လူေတြက ဖုန္းထားေပမယ့္ ေကာင္းကင္ဘံုက ေဖာ္ထုတ္မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ့မိ။ အဆံုးမွာေတာ့ သူ႔အေတြးမ်ားက မွားယြင္းေနဆဲသာ။
လင္ရႊမ္းဇီက ထင္သားပဲ ဆိုတဲ့ အမူအယာကို ထုတ္ေဖာ္လာသည္။
"ခင္ဗ်ားက ဘာမွ မသိပဲနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ေနာက္က လိုက္လာေသးတယ္ေနာ္"
ယန္ထ်န္းဟန္က ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလး သက္ျပင္းခ်ျပီး ေခါင္းေလး တစ္ခါခါ လုပ္ေနသည္။
"ကမာၻၾကီးကို ေမးလုိက္ခ်င္တယ္ ; အခ်စ္က ဘာလဲ? လို႔ေပါ့။ အဲ့ဒါက လူေတြကို အတူတူ အသက္ရွင္ျပီး အတူတူ ေသဆံုးဖို႔ သင္ၾကားေပးတယ္"
"အခ်စ္က တကယ့္ကို လူေတြရဲ႔ ဦးေနွာက္ကို သယ္ထုတ္သြားတာပဲ။ အခုေတာ့ သူက ေခါင္းေပၚက ေဗာက္ေလးတစ္ခုပဲ ျဖစ္သြားျပီေပါ့ " သြမ့္ယြီယန္က က်ြတ္တစ္သပ္သပ္ လုပ္ေနသည္။
"တကယ္ေတာ့ သူက ေတာ္ေတာ္ေလး အစြဲအလမ္း ၾကီးေနရံုပါပဲ"
ခ်င္းက်ဴတစ္ေယာက္တည္းသာ သူ႔အစား စကားေကာင္းေျပာေပးသည္။
ေရွာင္းလင္ဖုန္းက ခ်က္ခ်င္းပင္ အခြင့္အေရးအား အရယူကာ အနားေလွ်ာက္လာျပီး ခ်င္းက်ဴကို ေျပာလာ၏။
"က်ဴက်ီေလး, တကယ္ေတာ့ ငါ့ရဲ႔ စြဲလမ္းမွုက သူ႔ထက္အမ်ားၾကီး ပိုသာတယ္"
ခ်င္းက်ဴ: "......"
ယန္ထ်န္းဟန္က ေျပာျပန္သည္။
"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ဒီမွာလာျပီး ခင္ဗ်ားရဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္လမ္းကို လာဖန္တီးေနရတာလဲ?!"
ဟြမ္ဖူဂ်င္: "......"
ဒီလူေတြရဲ႔ မ်က္လံုးထဲမွာ သူ႔ကို မစင္ကိုေတာင္ နားမလည္တဲ့ ငတံုးတစ္ေကာင္လို ျမင္ေနတယ္လို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ခံစားေနရတာပါလိမ့္?
မဟုတ္ေသးဘူး, ဘယ္လိုေသာက္ကိစၥေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ?
သူတို႔အားလံုး နတ္ဆိုးသားရဲ အေသၤေခ် ေတာအုပ္ထဲ ေရာက္လာၾကတာက လွ်ိဳ႔ဝွက္ခ်က္ကို သိထားၾကလို႔ ျဖစ္နုိင္တာလား?
တကယ္ေတာ့လည္း ဟြမ္ဖူဂ်င္က တကယ့္ ငတံုးတစ္ေကာင္ မဟုတ္ဘူးေလ။ လူတိုင္းရဲ႔ ပုံမွန္မဟုတ္တဲ့ သေဘာထားကို သူတို႔ရဲ႔ စကားလုံးေတြထဲက ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြကေန ခ်က္ခ်င္းေတြ႕ရွိသြားေတာ့သည္။
ဟြမ္ဖူဂ်င္က လန္ဂ်ီရႊယ္အား လွည့္ၾကည့္ျပီး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ေမးသည္။
"စီနီယာအစ္ကိုၾကီး, အဆံုးသတ္မွာ ခင္ဗ်ားဘာလို႔ ဒီကို လာရတာလဲ? ဒီမွာ ဘယ္လို လွ်ိဳ႔ဝွက္ခ်က္မ်ိဳး ရွိေနလို႔လဲ?"
လန္ဂ်ီရႊယ္က ခါးသက္သက္ အျပံဳးတစ္ခုအား ျဖစ္ညွစ္ထုတ္လုိက္သည္။
"ဒီေနရာက အၾကာၾကီးေနဖို႔ မသင့္ေတာ္ဘူး, ျမန္ျမန္လုပ္ျပီး လမ္းေပၚ ျပန္တက္ၾကတာေပါ့, လမ္းေပၚေရာက္မွ မင္းကို အကုန္လံုး ေျပာျပေပးမယ္"
ဟြမ္ဖူဂ်င္သည္ လန္ဂ်ီရႊယ္က သူ႔အေပၚ ကစားခဲ့ျခင္းအား စိတ္ထဲမွာ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနေသးေသာ္လည္း သူသည္ အခ်စ္နဲ႔အမုန္းတစ္ခုပဲ နွလံုးသားထဲမွာ ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပ။ ဟြမ္ဖူဂ်င္က လက္ရွိအေျခအေနအား အကဲျဖတ္လိုက္ျပီး လန္ဂ်ီရႊယ္အေပၚထားသည့္ သူ႔ေဒါသကို ယခုအခ်ိန္မွာနွလံုးသား ေအာက္ေျခသို႔သာ တြန္းပို႔လိုက္ရျပီး ေအးစက္စက္ မ်က္နွာျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။
"သြားၾကတာေပါ့"
လန္ဂ်ီရႊယ္က လင္ရႊမ္းဇီနဲ႔ တစ္ျခားသူမ်ားအား ၾကည့္လုိက္သည္။
"ငါတို႔မွာ သားရဲ မရွိဘူး"
လင္ရႊမ္းဇီက ယန္ထ်န္းဟန္အား ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္၏။
"အားဟန္, ငါနဲ႔အတူတူ လာစီး"
ယန္ထ်န္းဟန္က စိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ပင္ ခ်က္ခ်င္း ယူနီကြန္းေပၚက ခုန္ဆင္းလိုက္ျပီး လင္ရႊမ္းဇီ၏ ေနာက္ဘက္သို႔ ခုန္တက္၍ သူ႔ခါးကို လက္နွစ္ဖက္လံုးျဖင့္ သိုင္းဖက္ထားလုိက္ကာ လင္ရႊမ္းဇီ၏ ပုခံုးေပၚသို႔ မ်က္နွာအပ္ထားလိုက္သည္။ အသြင္အျပင္က အလြန္ရင္းနွီးေန၏။
ဒါကိုျမင္ေတာ့ ဟြမ္ဖူဂ်င္သည္ ခ်က္ခ်င္း ထိတ္လန႔္သြားမိသည္ ။
"မင္းတို႔ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ ဒီအေျခအေနက ဘယ္လိုလဲ။"
ယန္ထ်န္းဟန္က မဖုန္းကြယ္ထားရံုတင္မကပဲ ခ်က္ခ်င္းကို အမႊန္းတင္ျပီး ေျပာလိုက္ေသးသည္။
"က်ြန္ေတာ္နဲ႔ က်ြန္ေတာ့္ အစ္ကိုၾကီးနဲ႔က အခု အတူတူ ျဖစ္ေနျပီ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားရဲ႔ စီနီယာအစ္ကိုၾကီးကို မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ထား, က်ြန္ေတာ့အစ္ကိုၾကီးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ဆက္မေတြးေစနဲ႔"
လန္ဂ်ီရႊယ္က အေနခက္သည့္ အျပံဳးေလးျဖင့္ ယူနီကြန္းေပၚ ခုန္တက္လိုက္ျပီး ယန္ထ်န္းဟန္ကို လွမ္းေျပာသည္။
"မင္းငါ့ကို နားလည္မွု လြဲေနမွာပဲ စိုးရတယ္။ ငါ မင္းရဲ႔ အစ္ကိုၾကီးေပၚမွာ မသင့္ေတာ္တဲ့ အေတြး တစ္ခုေလးေတာင္ မရွိပါဘူး။ ငါတို႔က အရင္ဘဝမွာ အခ်င္းခ်င္း သိခဲ့တယ္လို႔ ခံစားေနရရံု သက္သက္ပဲ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါ့စကားေတြက ပိုၿပီး ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိပုံရသြားတာပါ"
ထိုစကားမ်ား ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ယန္ထ်န္းဟန္ေရာ ဟြမ္ဖူဂ်င္ပါ နွစ္ေယာက္လံုး တစ္ျပိဳင္နက္တည္း ေသြးအန္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားၾကသည္။
ဟီးဟီးဟီး, အခ်င္းခ်င္း အရင္ဘဝမွာ သိခဲ့တယ္, ဒါကို မသင့္ေတာ္တဲ့ အေတြးလို႔ မတြက္ေသးဘူးေပါ့ေလ?
ဟြမ္ဖူဂ်င္က အျပံဳးတု တစ္ခုျဖင့္ ျပန္ေျပာလာ၏။
"ဒါဆို စီနီယာအစ္ကိုၾကီး, ခင္ဗ်ားနဲ႔ လင္ဆိုတဲ့ မ်ိဳးရိုးနဲ႔လူက ၾကိဳတင္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ရင္းနွီးက်ြမ္းဝင္မွဳၾကီးကို ဆက္လုပ္ဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိလား?"
လန္ဂ်ီရႊယ္က ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
"ျဖစ္နုိင္ပါတယ္"
ဟြမ္ဖူဂ်င္က အံကို တင္းတင္းၾကိတ္လုိက္ျပီး လန္ဂ်ီရႊယ္၏ ေနာက္မွာ ဝင္ထုိင္လုိက္ကာ သူ႔ေခါင္းကို လန္ဂ်ီရႊယ္၏ ပုခံုးၾကားထဲ ျမွုပ္နွံလိုက္ရင္းျဖင့္ မျပင္းထန္ေသာ္လည္း ဖြဖြေလးလည္း မဟုတ္တဲ့ ကိုက္နည္းနဲ႔ ကိုက္ခ်လိုက္သည္။
"တစ္ခါတစ္ေလဆို ခင္ဗ်ားကို တစ္ကိုက္တည္းနဲ႔ ကိုက္ျပီး သတ္ပစ္လုိက္ခ်င္တယ္"
လန္ဂ်ီရႊယ္က ရယ္လုိက္ရင္းျဖင့္ ယူနီကြန္း၏ ျမင္းဇာတ္ၾကိဳးအား ဆြဲလုိက္ကာ ေရွ႔သို႔တိုးသြားရင္း ျပန္ေျပာေလသည္။
"မင္းရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲက အမုန္းတရားေတြက တစ္ခ်က္ေလာက္ ကိုက္ျပီး သတ္လုိက္တာနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ ေျပေလ်ာ့နုိင္မွာလဲ? တစ္ၾကိမ္တည္းနဲ႔ အားရပါးရ ကိုက္ျပီး သတ္လုိက္တာ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္, အဲ့ဒါက မင္းနွလံုးသားကို သက္သာရာ ရသြားေစဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ"
ေသာက္က်ိဳးနည္း, သူတကယ္ပဲ ဆြံအသြားမိျပီ!
ဟြမ္ဖူဂ်င္: "......"
လင္ရႊမ္းဇီသည္လည္း သူ႔ၾကာပြတ္အား ေျမွာက္လုိက္ျပီး ယူနီကြန္းကို ေမာင္းလိုက္၏။
ဟြမ္ဖူဂ်င္က ကေလးဆန္တဲ့ သရဲတစ္ေကာင္ျဖစ္ျပီး လန္ဂ်ီရႊယ္သည္လည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မဟုတ္တဲ့ ကိစၥေတြကို လုပ္ခ်င္ေနေပမယ့္ လင္ရႊမ္းဇီကေတာ့ အသက္ရွင္သန္ခ်င္သည့္စိတ္ဆႏၵက အလြန္ခိုင္မာေနသည္။
"အားဟန္, ဘာကိုမွ နားလည္မွု မလြဲပါနဲ႔" လင္ရႊမ္းဇီက စကားစသည္။
"ဘာကို နားလည္မွု လြဲရမွာလဲ?" ယန္ထ်န္းဟန္က မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္ျဖင့္ ျပန္ေျပာသည္။
"အခုမွပဲ ခံစားလိုက္ရတယ္, လူၾကီးမင္းလန္က ဒီလိုေျပာေနတယ္ဆုိတာ သခင္ေလး ဟြမ္ဖူကို ေဒါသထြက္ေနတာေၾကာင့္ပဲကိုး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္မွာ သူ႔ကို အာရံုမစိုက္နဲ႔ေနာ္။ ျပီးေတာ့ သူ႔ကို အစ္ကိုၾကီး မ်က္လံုးနဲ႔ တစ္ခ်ိန္လံုး မၾကည့္ေနရင္ ပိုေကာင္းမွာပဲ။ သူ႔ဘက္က အစ္ကိုၾကီးအေပၚ စိတ္ကူးေတြ ရွိေနရင္ေတာင္ အဲ့ဒါသူ စိတ္အားထက္သန္ေနတာေၾကာင့္မို႔လို႔ပဲ။ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ျပဇာတ္ၾကည့္ေနသလိုမ်ိဳးပဲ သတ္မွတ္လိုက္မွာ"
လင္ရႊမ္းဇီမွာ မျပံဳးပဲ မေနနုိင္ေတာ့ေပ
"ငါဘယ္တုန္းက သူ႔ကို တစ္ခ်ိန္လံုး ၾကည့္ခဲ့မိလို႔လဲ?"
ယန္ထ်န္းဟန္က 'ဟမ့္' ဆိုတဲ့ အသံေလးနဲ႔ ျပန္ေျပာသည္။
"အကယ္၍ အစ္ကိုၾကီး အမွားတစ္ခုခု လုပ္မိရင္ ျပန္ျပင္ မဟုတ္ရင္ ဘာအမွားမွ မလုပ္နဲ႔။ဟြမ္ဖူမိသားစုရဲ သခင္ေလးက လူေတြကို ပိုျပီး ေနွာင့္ယွက္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ေတာင္ က်ြန္ေတာ္ ထင္မိတယ္ "
လင္ရႊမ္းဇီရဲ႔ အျပံဳးက ပိုလို႔က်ယ္ျပန္႔လာသည္။
"ဒီအခ်က္ကိုေတာ့ မင္းစိတ္ခ်ထားလို႔ရတယ္။ ဟြမ္ဖူဂ်င္က သာမာန္ကာလွ်ံကာ စကားေလးေလာက္နဲ႔ လက္ေလ်ာ့သြားမယ့္ သူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး"
သူ႔အတိတ္ဘဝတုန္းက ပိုင္ဟဲစုကို ဟြမ္ဖူဂ်င္ လက္ထပ္လိုက္တာကလည္း ၾကည့္ရတာ လန္ဂ်ီရႊယ္ဆီမွ ကင္းကြာမွုေၾကာင့္ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ဟြမ္ဖူဂ်င္က သူ႔နွလံုးသားကို စုေဆာင္းျပီး ထိုအမ်ိဳးသမီးနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီစြာေနကာ ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာေသာ ဇနီးေမာင္နွံျဖစ္လာျပီး ကမာၻၾကီးနဲ႔ ကင္းကြာတဲ့ ေနရာတစ္ခုတြင္ တိတ္တဆိတ္ ေနေနၾကသည္ဟု လူမ်ားက ယံုၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လန္ဂ်ီရႊယ္၏ ဝိညာဥ္လြင့္ပ်ံသြားခဲ့ျပီး ျမွုပ္နွံစရာေနရာပင္ မရွိပဲ ျပန္႔က်ဲကာ ေသဆံုးသြားသည့္ အခ်ိန္မွာသာ ဟြမ္ဖူဂ်င္၏ ရူးသြပ္ေသာ အျပဳအမူက သူ႔ကိုစြန႔္ပစ္ၿပီး နာက်င္ေစခဲ့သူကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ေၾကာင္း လူမ်ားကို သိျမင္ေစခဲ့သည္။
10.9.2022
==================
Next Episode
တိုက္ၾကီးငါးတိုက္ရဲ႔ စည္းတံဆိပ္
==================