NGAYON ang ikatlong araw nang pagkakaburol sa ina ni Aloha. Simula nang iburol ang Inay nito ay puro nalang iyak ang ginawa nito. Sa tatlong araw na pagkakaburol ng nanay nito ay ang mabilis din nang pagbaba ng timbang ito. Dahil sa ang hirap pakainin ang dalaga. Kung kakain man ito ay isang kutsara lamang ay umaayaw na ang dalaga. Dahilan para lumabis ang pag-aalala rito ng binata.
Hindi ganoon karami ang nakikipaglamay. Sa katunayan ay sa gabi lamang ang mga ito dahil sa may trabaho kinaumagahan. Bukas ang panghuling lamay. Wala naman silang hihintayin kaya wala ng dahilan pa para patagalin ang libing.
Galing si Wyatt sa kusina. Kumuha siya nang makakain ng dalaga. Nilapitan niya ang dalaga saka inilagay ang pagkain sa katabi nitong upuan. Tulala lamang ang dalaga na nagbabantay sa ina.
“Baby, kumain ka muna. Nangangayayat ka na. Ang bilis bumagsak ng katawan mo. Hindi ka kasi kumakain nang maayos,” sabi ni Wyatt habang hinihimas-himas ang balikat ng dalaga na tulalang nakatingin litrato ng ina na nakapatong sa ibabaw ng kabaong.
Hindi man lang ito tumugon sa kaniya.
“Baby, hey! Eat up. You need to eat so you could have an enough energy,” nag-aalalang aniya.
“Ayaw kong kumain,” walang ganang tugon ng dalaga, kaya nalungkot si Wyatt.
“Pero kailangan mong kumain. Pinababayaan mo ang sarili mo. Sa tingin mo matutuwa si Inay sa nakikita niya?” mahinahong sambit niya.
“Huwag mo ngang ipasok si Inay sa usapan.” With that Aloha stood up then went to her room, living him with a sad face.
Wala siyang nagawa kung hindi ang sundan na lamang ito. Nang maabutan niya ito roon, kaagad niyang napansin ang pagtaas-baba ng balikat ng dalaga na ang mukha ay nakasiksik sa unan. She was crying again. With a worried face, Wyatt walks went to Aloha’s direction. When he already at her bed, he sat at the space then he touches Aloha’s back. Hinimas-himas niya ang likod ng dalaga.
“Ilabas mo lang ‘yan, baby. Just tell me if you want to eat. I am willing to serve your food. Just don’t give me a cold treatment. Nasasaktan kasi ako. I knew that you’re hurting. I understand where you’re coming from, but please, huwag kang maging cold sa akin. Parang sinasakal kasi ako kapag binibigyan mo ako ng cold treatment.” He stopped his hand from rubbing her back then stood up. “Magpahinga ka muna. Ako muna magbabantay kay Inay,” he said then started to walk going out Aloha’s room.
Nang nasa tapat na siya ng kabaong ay umupo siya sa kaninang inupuan ni Aloha, para bantayan ang ina ng dalaga na nasa loob ng kabaong, walang buhay.
KAHIT NA inaantok na ang binata dahil sa kulang-kulang din ang tulog niya dahil binabantayan niya ang dalaga. Nagugulat siya kapag nalalaglag ang ulo niya nakapatong sa likuran ng upuan, nakakaidlip kasi siya. Kaya naman tumayo siya at saka naglakad papunta sa kusina para tumimpla ng kape. Hinihilot niya ang kaniyang sintido nang sumakit ito, habang naglalakad siya patungo sa kusina.
Nang nasa kusina na siya ay kaagad siyang kumuha ng tasa saka lumapit sa lamesa kung saan naroon ang kape at asukal. May tambak din doon ng iba’t-ibang pagkain tulad ng mga biscuits at tinapay na ibinibigay sa mga nakikiramay. Gusto niya lamang ay ang mag-kape, iyon lang. Para mawala o mabawasan man lang ang antok na kaniyang nararamdaman. Nang sa gayun ay hindi siya makaidlip habang nagbabantay.
NANG MATAPOS siyang magtimpla ng kaniyang kape ay binibit niya ang tasa papunta ulit sa upuan sa tabi ng kabaong habang dahan-dahang sumimsim ng kape nang matapos niyang ihipan iyon. Naging tuloy-tuloy ang pagsimsim niya sa kaniyang kape na matapang. Kaunti lang ang nilagay niyang asukal kaya lasang-lasa ang pait ng kape, pero wala iyon sa kaniya kasi ganoong lasa ng kape ang talagang gustong-gusto niya.
Agad na nabuhay ang kaniyang dugo at nawala na rin ang kaniyang antok nang maubos niya na ang kaniyang kape. Tumayo siya para ilagay ang tasa sa kusina na kaagad din namang natapos kaya bumalik na siya sa tabi ng kabaong at nagbantay nang muli.
BANDA ALAS SINGKO Y MEDYA nang magising si Aloha dahil naramdaman niya ang pagkalam ng kaniyang sikmura. Kaagad siyang bumangon at sinuot ang kaniyang tsinelas saka humihikab na naglakad patungo sa labas ng kaniyang k’warto. Hinawi niya ang kurtinang nakaharang doon saka tuluyang lumabas.
Pagkalabas niya ay kaagad na nakita niya ang binata na nakapatong ang ulo nito sa kaniyang hita. Nilapitan niya ito at doon niya nalaman na tulog ito.
“Wyatt, gising. Doon ka na lumipat sa kuwarto ko. Ako naman ang magbabantay,” aniya habang yinuyugyog ang balikat ng binata para magising ito.
Ungol lamang ang isinagot nito sa kaniya kaya sa muli ay ginising niya ang binata. “Wyatt, hoy! Lumipat ka na roon sa aking kuwarto. Doon mo na ipagpatuloy ang pagtulog para maging komportable ka at nang hindi sumakit iyang leeg mo.”
Gumising ang binata saka dahan-dahang itinaas ang kaniyang mukha saka kinusot-kusot ang kaniyang paa gamit ang kaniyang hinlalaki.
“Sorry, nakaidlip ako. Two hours lang pala ang epekto ng kape sa akin.” Pagpa-paumanhin ng binata nang matapos niyang kusutin ang kaniyang mata.
“Lipat ka na roon sa kuwarto ko. Ako naman ang magbabantay. Hmmm... sorry kasi naantok ka pa ng dahil sa akin,” ani Aloha saka umupo sa katabi ng upuan kung saan nakaupo si Wyatt.
“Nah, it’s fine. Don’t you ever think na nahihirapan ako, okay. I want it. And I’m enjoying this.” He faced her then smiled at her. “Basta para sa ‘yo, kaya ko.” He cupped her face then he kissed her forehead.
Parang may humaplos sa puso ng dalaga dahil sa sinabi ng binata kaya kahit ayaw niyang ngumiti ay wala siyang nagawa nang kumurba ang kaniyang labi at bumuo nang isang matamis na ngiti para sa binatang kaharap niya.
“Ipagpatuloy mo muna ang iyong pagtulog. Siguradong antok at pagod ka na rin, kaya matulog ka ulit. Ako na ang bahala rito,” nakangiting saad ng dalaga.
Natuwa naman ang binata sa kaniyang nakikita. He’s happy because he saw that the girl he love just give him a genuine smile. Na hindi niya nakita sa mga nakalipas na araw dahil sa pagkamatay ng ina nito.
“Nawala na ang antok at pagod ko kasi nariyan ka na. You’re my rest, my medicine, and my energy. If you’ll just let me, will you be my universe and my everything?” Wyatt said then smiled at Aloha again that made her face turns red. She was blushing and can’t find a words to be uttered.
Parang masasagot ko nang wala sa oras itong baliw na lalaki. Bulong niya sa kaniyang isipan.
Mahal niya ang binata pero hindi pa ito ang tamang oras para sagutin ito. May tamang oras para doon. At kung sasagutin niya man ito, gusto niya ay kakaiba. Hindi iyong mag-o-oo lang. May naglalaro sa utak niya kaya napapangisi siya pero hindi niya pinapahalata sa binata iyon. Sigurado siyang iyon ang pinaka-unique na paraan sa pagsagot sa panliligaw ng taong mahal niya.
“Nagugutom ako. Puwede kuhanan mo ako ng pagkain?” ani Aloha habang hinihimas-himas ang kaniyang tiyan kung saan kumakalam ang kaniyang sikmura. Tumunog iyon kaya napatawa ang binata dahilan para dumagundong ang kaniyang puso. Sa isip-isip niya ay hinahawakan niya ang kaniyang panty. “Shit naman! Tawa pa lang makalaglag panty na, lalo na ang ngiti nito. Saka ang katawan nito ay nakakabasa sa gitna,” bulong niya. Hindi iyon maririnig ng binata dahil animong kumebot lang ang labi ng dalaga sa paningin ng binata.
“Sure. Dadamihan ko na. Siguraduhin mo na uubosin mo ah? Nangangayayat ka na eh,” nakangisi saad ng binata dahil kahit papaano ay kakain na ito.
“Promise.” She smiled.
With that, Wyatt stood up then walks going to kitchen to get Aloha her food. He has a smiling face, dahil ang dalaga na mismo ang humingi nang makakain nito. Hindi na siya namilit pa para kumain ito.
Nang makuhanan niya ng pagkain ang dalaga ay kaagad na niya itong dinala rito.
“Salamat,” nakangiting saad ng dalaga nang iabot sa kaniya ni Wyatt ang kaniyang pagkain.
“You’re always welcome. Ubusin mo ‘yan. Masarap ‘yang ulam. Adobong atay. Lalo pa ‘yang sasarap, kasi masarap ang nagluto.” He smirked.
“Oo na lang. Parang babagyo yata sa lakas ng hangin,” she then laughed.
“I’m just stating the fact, baby. You can’t deny it. Because even you... tasted how delicious I am. If you’ll still deny it, then mapipilitan akong magpatikim ulit sa ‘yo para maniwala ka kung gaano ako kasarap. I’m the delicacy that you wouldn’t wanting to forget, baby,” he said while his lips forming a curve.
“Ang kahalayan mo talaga. Sa harap ng kabaong ni Inay. Wala talagang pinipiling lugar iyang kahalayan mo ano?” ani Aloha saka itinuon na ang atensyon sa pagkain dahil sa naramdamang nag-iinit na naman ang kaniyang pisngi.
Kung dati nahihiya pa si Aloha na makipag-usap sa binata, ngayon ay hindi. Simula nang kainin at makuha ng binata ang ka-birhin-nan niya, naging komportable na siya dito kahit nasa paligid niya ito o malapit sa kaniya ang binata. Hindi niya lang mapigilan na pamulahan ng pisngi sa tuwing inaatake ang binata ng kahalayan nito. At sa tuwing may mga senaryong naglalaro sa kaniyang isip sa tuwing nasa tabi niya ito. Katulad nang nasa ibabaw niya ito at mabilis siyang binabayo, at kinakain ng binata ang kaniyang kaselanan.
Wyatt cleared his throat then clicked his tongue. Saka ito nagsalita, “Finish your food, baby. Lalabas muna ako sandali. Baka kasi hindi ako makapagpigil ay mabuhat kita papasok sa iyong kuwarto at pagsaluhan ang gabing Ito. Malamig pa naman,” he said as he gave the pitcher with water and a glass, then left Aloha with her jaw dropped.
Buti na lang hindi pa nakakasubo si Aloha kasi kung nagkataon, nabulanan sana siya.
“Ang halay talaga!” she whispered while looking at Wyatt who was currently walking outside. “May araw ka rin sa akin!” she uttered then started to eat.