Translator : Jinnie Grace
အပိုင်း(၅) : ပျက်စီးကိန်း (ခ)
__________
"အဲ့ဒီကျောက်စိမ်းပြားတွေက အပိုင်းအတော်သေးတယ်။ ခုနက ဘေးပတ်ပတ်လည်ကိုလိုက်ကြည့်တော့ တိရစ္ဆာန်အရိုးတွေလည်းတွေ့သေးတယ်။ ကြည့်ရတာ ဒီနေရာက အနောက်ကျိုးမင်းဆက်ရဲ့ သင်္ချိုင်းမြေပဲဖြစ်ရမယ်"
"ငါတော့ သင်္ချိုင်းမဖြစ်နိင်ဘူးထင်တာပဲ။ သူ့ရဲ့မြေမျက်နှာပြင်အနက်က သင်္ချိုင်းတစ်ခုရဲ့အနက်မဟုတ်ဘူး။ ဒီနေရာက သင်္ချိုင်းဟုတ်ဟုတ် မဟုတ်ဟုတ် ဒီ ကျောက်စိမ်းပြားတေဦု ရှာတွေ့တာနဲ့တင် ဒီနေရာမှာ ကမ္ဘာကြီးကို အံ့အားသင့်သွားစေနိုင်လောက်တဲ့ ရှာဖွေတွေ့ရှိမှုကြီး ရှိမယ်ထင်တယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် ငါတို့ဒီနေရာမှာ အဆောက်အဉီးဆောက်ခွင့် ပေးလို့မရဘူး"
"အဟုတ်ပဲ။ ဒီနေရာမှာ ဆောက်လုပ်ရေး သေချာပေါက်ဆက်မလုပ်သင့်ဘူး"
နေ့တစ်ဝက်လောက်နားထောင်တာတောင် အဲ့ဒီအဖိုးကြီးတွေ အသုံးမ၀င်တဲ့ ကျောက်ပြားတွေနဲ့ပတ်သတ်ပြီးပြောနေတာတွေကို ယွင်ရုန်နားမလည်ဘူး။ အခုမြေကြီးထဲမြုတ်နေတဲ့ အဲ့ဒီ ကျောက်စိမ်းပြားတွေက လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းသုံးထောင်က လူသားတွေ ချမ်းသာဖို့ ငြိမ်းချမ်းဖို့ ဆုတောင်တဲ့အခါ အသုံးပြုခဲ့တဲ့ဟာတွေပဲ။
တကယ်တော့ သူမမှာ အဲ့ဒီကျောက်စိမ်းတုတွေနဲ့ပတ်သတ်ပြီး သုံးစရာမရှိဘူး။ တန်းချိုးတောင်တစ်ခုလုံးမှာ အဲ့လိုကျောက်ပြားတွေ ဘယ်နှခုပျံ့နှံ့နေမယ်မှန် သူမလည်းမသိဘူး။ လူသားတွေအဲ့ကျောက်စိမ်းပြားတွေ ဆက်သသ မသသ စိတ်ရင်းအမှန်နဲ့ဆုတောင်းတွေကိုတော့ သူမ လျစ်လျူရှုမှာမဟုတ်ဘူး။
ဒါပေမယ့် သူမ သူတို့ပြောတာတွေနားမလည်လည်းပြဿနာတော့မရှိပါဘူး။ နောက်ထပ် ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ဖုိ့မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့ စကားကို ယွင်ရုန်ကြားသွားပြီလေ။ မနေ့ကရောက်လာတဲ့ ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်သားတွေကို ဆက်မလုပ်ဖို့ ဒီအဘိုးကြီးတွေက ကာကွယ်နိုင်တယ်ဆိုရင် ဒီကျောက်ပြားတွေ သူတို့ဆီပေးလိုက်ရလည်း ယွင်ရုန်စိတ်မရှိဘူး။
သူမကိုယ်သူမ အရမ်းရက်ရောနေတယ်လုိ့ ခံစားနေရပြီ။ ဘယ်လိုပဲနေနေ အဲ့ကျောက်စိမ်းပြားတွေကိုလည်း သူမ မကြိုက်ပါဘူး။
အဲ့လိုတွေးမိတော့ ယွင်ရုန်တစ်ယောက် တောင်အောက်ကို မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန်ဆင်းပြီး ပြောင်းလဲသွားတဲ့လူတွေအကြောင်းကို စူးစမ်းဖို့မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ သူမ ပိုက်ဆံမြန်မြန်ရှာပြီး တောင်ကိုဝယ်ချင်နေပြီ!
ဒီလိုနဲ့ တန်းချိုးတောင်နဲ့အနီးဆုံးဟိုင်ရှီကို ယွင်ရုန်ရောက်လာခဲ့တယ်။ သူမ ပတ်ပတ်လည်ကိုလျှောက်ကြည့်နေရင်း အရမ်းထူးဆန်းပြီး သိချင်စရာကောင်းတဲ့ခံစားချက်ကို ခံစားရတယ်။ နှစ်ပေါင်းသုံးထောင်ကြာအပြီးမှာ လူ့လောကက ဒီလောက်ထိတိုးတက်သွားမယ်လို့ သူမ မထင်ခဲ့မိဘူး။ အရင်က လူသားဆိုတာ ထောင်ဂဏန်းသာသာလောက်ပဲရှိခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ လမ်းတစ်ခုလုံးလူတွေအပြည့်ပဲ။ ပြီးတော့ မကောင်းဆိုးဝါးတွေ သရဲတွေကိုလည်း မမြင်ရတော့ဘူး။
အဲ့အစား ထူးဆန်းတဲ့အရာတွေရဲ့ ဖျော်ဖြေတာကိုပဲ ခံစားရတယ်။ အစကနေ အဆုံးထိ ပိုက်ဆံရှာရမယ်ဆိုတာကိုတော့ ယွင်ရုန်မမေ့ခဲ့ဘူးပေါ့။ သူမတဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်သွားရင်း မြို့လယ်ခေါင်မှာ သူ့အစီအစဉ္နဲ့သူ ပိုက်ဆံရှာဖို့ပြင်နေတဲ့လူတွေကိုပဲအရင်ဆုံးသွားတွေ့တယ်။
ဟိုင်ရှီရဲ့လူစည်ကားဆုံး စီးပွားရေး ရပ်ကွက်တစ်ခုမှာ လီချွယ့်ဇီက သစ်ပင်အောက်မှာ ပုဝါစအဝါရောင်ကိုခင်းနေတယ်။ အခုက ပိတ်ရက်ဆိုတော့ လူသွားလူလာက အရင်ကထက်များတယ်။ အထူးသဖြင့် သူအစောကြီးလာပြီး နေရာကောင်းကိုယူထားတာလေ။ ဒီပိတ်ရက်၂ရက်မှာပိုက်ဆံရှာရတာက ပုံမှန်ရုံးဖွင့်ရက် ၅ရက်လုံးမှာရှာရတဲ့ပိုက်ဆံနဲ့ ညီမျှတယ်ဆိုတာကို သူသိတယ်။
ပုဝါပေါ်မှာ ကြေးအကြွေစေ့တွေ၊ သံလိုက်အိမ်မြောင်တွေနဲအဝါရောင် အဆောင်လက်ဖွဲ့တွေကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု စီနေအောင်ခင်းတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကော်နဲ့ကပ်လာတဲ့ မုတ်ဆိတ်အတုကြီးကိုလည်း လက်နဲ့သပ်နေလိုက်သေး။ သူ စီးပွားရေးစလို့ရပြီ။
ယွင်ရုန်လည်း လူသွားလမ်းဘေးကနေလျှောက်သွားလိုက်ပြီး လီချွယ့်ဇီ ကိုအဝေးကနေကြည့်နေလိုက်လေရဲ့။ သူ ပစ္စည်းတွေခင်းလို့အပြီးမှာပဲ သူ့နားလေးကနေ မိန်းမငယ်တစ်ယောက်ဖြတ်လျှောက်သွားတယ်။ လီချွယ့်ဇီစကားနည်းနည်းပြောလိုက်တော့ မိန်းမငယ်က အစိမ်းရောင်စက္ကူတစ်ရွက်ထုတ်ပေးပြီး သူ့ဆီကိုကမ်းပေးလိုက်တာပေါ့။ ပြီးတော့ ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ပဲ အဝါရောင်အဆောင်ကို ယူသွားပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။
အဲ့ဒါ ယွမ်၅၀ဆိုတာ ယွင်ရုန်သိတယ်။ သူ ဝူစုန့်ရာရဲ့ မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာမြင်လိုက်တယ်လေ။
"မိန်းကလေး မင်းရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်ရတာ မင်းမှာ စိတ်ကူးယဉ် ဆန်တဲ့ဆက်ဆံရေးကို တွေ့ရတယ်။ မင်း အတန်းဖော်ကို ၀န်ခံတော့မလို့မလား?"
"အဲ့ကိစ္စက ချောချာမွေ့မွေ့ဖြစ်မယ်လို့တော့မမြင်မိဘူး။ အဲ့အတန်းဖော်ကလည်းမင်းကိုကြိုက်ပေမယ့် နောက်တစ်ယောက်က နှောက်ယှက်နေသေးတယ်မလား? ဘာလို့ ဒီအချစ်အဆောင်အဝါရောင်လေးကို ဝယ်ပြီးသိမ်းမထားရတာလဲ? ဒီအဆောင်က အရမ်းအသုံးဝင်တယ်။ ဒါကိုဝယ်သွားတဲ့စုံတွဲတွေအကုန် အဆင်ပြေကြတယ်။
ဒီလိုနဲ့ သူယွမ်၅၀ရသွားပြန်ပြီ။ ကြည့်ရတာ ပိုက်ဆံရှာတာ မခက်ဘူးပဲ။
ဒါပေမယ့်အဲ့လူပြောသမျှက မှားနေတာလေ။ သူပြောတော့ မိန်းကလေးရဲ့မျက်နှာမှာ နွေဉီးအရောင်တွေထွက်နေလို့ အချစ်ရေးတစ်ခုရှိနေတယ်လုိ့ပြောပေမယ့် သူမရဲ့ အသက်ရှူနှုန်းက ကမောက်ကမနဲ့မို့ အဲ့ဒီဆက်ဆံရေးက လက်ထပ်ရလောက်တဲ့ ဆက်ဆံရေး မဟုတ်ဘူး။ ကြည့်ရတာ ကံတရားက သူတို့ကို ဆုံဆည်းစေပေမယ့် အတူပေါင်းဖက်ဖို့ကံတော့ ပါမလာဘူး။
လက်ထက်တယ်ဆိုတာ ကောင်းကင်ဘုံက သတ်မှတ်ပေးထားတာ။ သာမန်အချစ်အစီအရင်အဆောင်တစ်ခုက အဲ့ဒါကို ပြောင်းလဲမပစ်နိုင်ဘူး။ မဟုတ်ရင် အရာအားလုံး ရှုပ်ကုန်လိမ့်မယ်။
ယွင်ရုန်ခေါင်းကိုယမ်းလိုက်တယ်။ ဒီလူရဲ့ပါးစပ်က အရင်လူတွေကိုပြောသလို တစ်ခုမှ အမှန်တွေထွက်မနေဘူး။
သူမ ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းငုံ့နေတဲ့ လီချွယ့်ဇီဆီ လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ သူ့ရှေ့မှာ ရှေးခေတ်အ၀တ်အစား ခပ်ညစ်ညစ်ကို ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို သူတွေ့လိုက်ရတာပေါ့။ မိန်းကလေးကြည့်ရတာ အသက်ပြည့်သေးပုံမပေါ်ဘူး။ မျက်လုံးလေးတွေက ကြည်လင်တောက်ပနေလေတော့ ရိုးသားဖြူစင်မှုအသွင်ကိုဆောင်နေတော့တယ်။
စိတ်ထဲမှာတော့ သူကြိတ်ပျော်သွားတာပေါ့။ ဒီလိုမိန်းကလေးတွေက လိမ်လို့အကောင်းဆုံးပဲလေ။ စကားနည်းနည္းေပြာလိုက်တာနဲ႔ ပိုက်ဆံကို လိုလိုချင်ချင်ပးလိမ့်မယ်။
အဲ့လိုေတွးရင်း လီချွယ့်ဇီတစ်ယောက် သူ႔မုတ်ဆိတ်ေမွးအတုကြီးကို ဟန်ပါပါနဲ႔ သပ်ရင်း ယွင်ရုန့်ကို အကဲခတ်လိုက်တယ်။
"မိန်းကေလး မင်းရဲ့ တတိယမျက်လုံးက စွမ်းအားတွေလျော့နည်းနေတယ်။ နှစ်ရက်အတွင်းမွာပဲ ေဘးဒုက္ခကြီးကြီးတစ်ခုနဲ႔ကြုံရမွာ ကျုပ်စိုးမိတယ်။
"ေဘးဒုက္ခ?"
ယွင်ရံုက မက်ျေမွာင်ႀကံဳ႔ရင်း လီချွယ့်ဇီကို လွမ်းကြည့်တယ်။
"ကျွန်မတကယ် ဒုက္ခေရာက်မယ်လို႔ ရှင်မြင်တာလား?"
သူမကေတာ့ ရယ်ချင်နေမိပြီ။ ဒီလူက သူမကို လိမ်ဖို႔ကြိုးစားနေတာပဲ။
"အဟုတ်ပဲ မိန်းကေလး။ ဒီေန့ ကျုပ်မင်းကို ေကာင်းေသာရည်ရွယ်ချက်နဲ႔ သတိေပးတာပါကျုပ်စကားကိုနားမေထာင်ရင် ကျုပ်လည်းဘာမှလုပ်မေပးႏိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျူပ်က ဝိဇ္ဇာတစ်ပိုင်းဆိုေတာ့ မမှန်တာကိုပြောဘူး။ သံုးရက်ကြာစေရဘူး။ မင်း ေသွးနဲ႔ပတ်သတ်တာ ခံစားရလိမ့်မယ်"
သူ႔စကားေကြာင့် ယွင်ရုန်စိတ်ပူသွားတဲ့ပံုစံကို သူမြင်လိုက်ရပြီ။ သူအရမ်းကိုကျေနပ်သွားေတာ့တာေပါ့။
သူမနေနိုင်ေတာ့ပဲ ဒီထက်ပိုဆိုးတာကိုေပြာလိုက်ေတာ့တယ်။ ဒီလိုမိန်းမပျိုေလးတွေက နညိးနည်းေခြာက်တာနဲ႔ေကြာက်ပြီး အကုန်ယံုေတာ့တာပဲ။
"ဒီကိုေရာက်တာ မင်းအတွက် ပထမဆံုးထင်တယ်။ ဒီနေရာမွာကျုပ်ကိုမသိတဲ့သူကိုမရိွဘူး။ မင်းကို ဗေဒင်တွက်ေပးမယ်ေလ။ ငယ်လည်းငယ်ေသးေတာ့ ရှေ့ဆက်ရမယ့်လမ်းက ရှည်လျားတယ်။ အခုချိန်မွာ တ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင် မင်းေနာင်တရနေမွာ"
လီချွယ့်ဇီက အတည်ေပါက်ကြီးကို ေတာ်ကီတွေလွှတ်နေပြီ။
ယွင်ရုန်က မျက်ေတာင်ေလးခတ်လိုက်ပြီး သူ မမျှော်လင့်ထားတဲ့စကားတွေကို ပြန်ေပြာလိုက်တယ်။
"ရှင်ဒီေလာက် ေတာ်နေတတ်နေရင် ဘာလို႔ကိုယ့်ဘ၀ကိုယ်မတွက်တာလဲ? ကျွန်မမြင်တာေတာ့ ရှင့်ပုခံုးေပါ်မွာ အားပြင်းပြင်းမီးေတာက်တွေ တွေ့နေရတယ်ရှင့်။ အနီေရာင်ေသွးေကြာမျှင်ကလည်း မျက်ခုံးရဲ့ ထိပ်ကို မကြာခင်ေရာက်ေတာ့မယ်။ နှစ်တစ်ဝက်ေတာင်မကူးဘူး ေသွးနဲ႔ပတ်သတ်တဲ့ေရာဂါက ရှင့်ဆီမွာဖြစ်တော့မွာ။ ရွင် အဲ့ဒါကိုေရှာင်ႏိုင်ရင်ေတာင် အနာဂတ်မွာ ေထာင်ကျမှာကိုေတာ့ စိုးရိမ်ရတယ်ရှင်"
______
ZAWGYI
Translator : Jinnie Grace
အပိုင္း(၅) : ပ်က္စီးကိန္း (ခ)
__________
"အဲ့ဒီေက်ာက္စိမ္းျပားေတြက အပိုင္းအေတာ္ေသးတယ္။ ခုနက ေဘးပတ္ပတ္လည္ကိုလိုက္ၾကည့္ေတာ့ တိရစာၦန္အ႐ိုးေတြလည္းေတြ႕ေသးတယ္။ ၾကည့္ရတာ ဒီေနရာက အေနာက္က်ိဳးမင္းဆက္ရဲ႕ သခ်ႋဳင္းေျမပဲျဖစ္ရမယ္"
"ငါေတာ့ သခ်ႋဳင္းမျဖစ္နိင္ဘူးထင္တာပဲ။ သူ႔ရဲ႕ေျမမ်က္ႏွာျပင္အနက္က သခ်ႋဳင္းတစ္ခုရဲ႕အနက္မဟုတ္ဘူး။ ဒီေနရာက သခ်ႋဳင္းဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ဒီ ေက်ာက္စိမ္းျပားေတဦု ရွာေတြ႕တာနဲ႔တင္ ဒီေနရာမွာ ကမာၻႀကီးကို အံ့အားသင့္သြားေစႏိုင္ေလာက္တဲ့ ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈႀကီး ရွိမယ္ထင္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ဒီေနရာမွာ အေဆာက္အဉီးေဆာက္ခြင့္ ေပးလို႔မရဘူး"
"အဟုတ္ပဲ။ ဒီေနရာမွာ ေဆာက္လုပ္ေရး ေသခ်ာေပါက္ဆက္မလုပ္သင့္ဘူး"
ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္နားေထာင္တာေတာင္ အဲ့ဒီအဖိုးႀကီးေတြ အသုံးမ၀င္တဲ့ ေက်ာက္ျပားေတြနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးေျပာေနတာေတြကို ယြင္႐ုန္နားမလည္ဘူး။ အခုေျမႀကီးထဲျမဳတ္ေနတဲ့ အဲ့ဒီ ေက်ာက္စိမ္းျပားေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းသုံးေထာင္က လူသားေတြ ခ်မ္းသာဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ ဆုေတာင္တဲ့အခါ အသုံးျပဳခဲ့တဲ့ဟာေတြပဲ။
တကယ္ေတာ့ သူမမွာ အဲ့ဒီေက်ာက္စိမ္းတုေတြနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး သုံးစရာမရွိဘူး။ တန္းခ်ိဳးေတာင္တစ္ခုလုံးမွာ အဲ့လိုေက်ာက္ျပားေတြ ဘယ္ႏွခုပ်ံ႕ႏွံ႔ေနမယ္မွန္ သူမလည္းမသိဘူး။ လူသားေတြအဲ့ေက်ာက္စိမ္းျပားေတြ ဆက္သသ မသသ စိတ္ရင္းအမွန္နဲ႔ဆုေတာင္းေတြကိုေတာ့ သူမ လ်စ္လ်ဴရႈမွာမဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ သူမ သူတို႔ေျပာတာေတြနားမလည္လည္းျပႆနာေတာ့မရွိပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ဖုိ႔မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ စကားကို ယြင္႐ုန္ၾကားသြားၿပီေလ။ မေန႔ကေရာက္လာတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္သားေတြကို ဆက္မလုပ္ဖို႔ ဒီအဘိုးႀကီးေတြက ကာကြယ္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ဒီေက်ာက္ျပားေတြ သူတို႔ဆီေပးလိုက္ရလည္း ယြင္႐ုန္စိတ္မရွိဘူး။
သူမကိုယ္သူမ အရမ္းရက္ေရာေနတယ္လုိ႔ ခံစားေနရၿပီ။ ဘယ္လိုပဲေနေန အဲ့ေက်ာက္စိမ္းျပားေတြကိုလည္း သူမ မႀကိဳက္ပါဘူး။
အဲ့လိုေတြးမိေတာ့ ယြင္႐ုန္တစ္ေယာက္ ေတာင္ေအာက္ကို ျမန္ႏိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ဆင္းၿပီး ေျပာင္းလဲသြားတဲ့လူေတြအေၾကာင္းကို စူးစမ္းဖို႔မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူမ ပိုက္ဆံျမန္ျမန္ရွာၿပီး ေတာင္ကိုဝယ္ခ်င္ေနၿပီ!
ဒီလိုနဲ႔ တန္းခ်ိဳးေတာင္နဲ႔အနီးဆုံးဟိုင္ရွီကို ယြင္႐ုန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူမ ပတ္ပတ္လည္ကိုေလွ်ာက္ၾကည့္ေနရင္း အရမ္းထူးဆန္းၿပီး သိခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ကို ခံစားရတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းသုံးေထာင္ၾကာအၿပီးမွာ လူ႔ေလာကက ဒီေလာက္ထိတိုးတက္သြားမယ္လို႔ သူမ မထင္ခဲ့မိဘူး။ အရင္က လူသားဆိုတာ ေထာင္ဂဏန္းသာသာေလာက္ပဲရွိခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ လမ္းတစ္ခုလုံးလူေတြအျပည့္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြ သရဲေတြကိုလည္း မျမင္ရေတာ့ဘူး။
အဲ့အစား ထူးဆန္းတဲ့အရာေတြရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖတာကိုပဲ ခံစားရတယ္။ အစကေန အဆုံးထိ ပိုက္ဆံရွာရမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ယြင္႐ုန္မေမ့ခဲ့ဘူးေပါ့။ သူမတျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလွ်ာက္သြားရင္း ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ သူ႔အစီအစၪၷဲ့သူ ပိုက္ဆံရွာဖို႔ျပင္ေနတဲ့လူေတြကိုပဲအရင္ဆုံးသြားေတြ႕တယ္။
ဟိုင္ရွီရဲ႕လူစည္ကားဆုံး စီးပြားေရး ရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ လီခြၽယ့္ဇီက သစ္ပင္ေအာက္မွာ ပုဝါစအဝါေရာင္ကိုခင္းေနတယ္။ အခုက ပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ လူသြားလူလာက အရင္ကထက္မ်ားတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူအေစာႀကီးလာၿပီး ေနရာေကာင္းကိုယူထားတာေလ။ ဒီပိတ္ရက္၂ရက္မွာပိုက္ဆံရွာရတာက ပုံမွန္႐ုံးဖြင့္ရက္ ၅ရက္လုံးမွာရွာရတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔ ညီမွ်တယ္ဆိုတာကို သူသိတယ္။
ပုဝါေပၚမွာ ေၾကးအေႂကြေစ့ေတြ၊ သံလိုက္အိမ္ေျမာင္ေတြနဲအဝါေရာင္ အေဆာင္လက္ဖြဲ႕ေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု စီေနေအာင္ခင္းတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ေကာ္နဲ႔ကပ္လာတဲ့ မုတ္ဆိတ္အတုႀကီးကိုလည္း လက္နဲ႔သပ္ေနလိုက္ေသး။ သူ စီးပြားေရးစလို႔ရၿပီ။
ယြင္႐ုန္လည္း လူသြားလမ္းေဘးကေနေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး လီခြၽယ့္ဇီ ကိုအေဝးကေနၾကည့္ေနလိုက္ေလရဲ႕။ သူ ပစၥည္းေတြခင္းလို႔အၿပီးမွာပဲ သူ႔နားေလးကေန မိန္းမငယ္တစ္ေယာက္ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတယ္။ လီခြၽယ့္ဇီစကားနည္းနည္းေျပာလိုက္ေတာ့ မိန္းမငယ္က အစိမ္းေရာင္စကၠဴတစ္႐ြက္ထုတ္ေပးၿပီး သူ႔ဆီကိုကမ္းေပးလိုက္တာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာနဲ႔ပဲ အဝါေရာင္အေဆာင္ကို ယူသြားၿပီး ထြက္သြားေတာ့တယ္။
အဲ့ဒါ ယြမ္၅၀ဆိုတာ ယြင္႐ုန္သိတယ္။ သူ ဝူစုန႔္ရာရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္ထဲမွာျမင္လိုက္တယ္ေလ။
"မိန္းကေလး မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရတာ မင္းမွာ စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္တဲ့ဆက္ဆံေရးကို ေတြ႕ရတယ္။ မင္း အတန္းေဖာ္ကို ၀န္ခံေတာ့မလို႔မလား?"
"အဲ့ကိစၥက ေခ်ာခ်ာေမြ႕ေမြ႕ျဖစ္မယ္လို႔ေတာ့မျမင္မိဘူး။ အဲ့အတန္းေဖာ္ကလည္းမင္းကိုႀကိဳက္ေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေႏွာက္ယွက္ေနေသးတယ္မလား? ဘာလို႔ ဒီအခ်စ္အေဆာင္အဝါေရာင္ေလးကို ဝယ္ၿပီးသိမ္းမထားရတာလဲ? ဒီအေဆာင္က အရမ္းအသုံးဝင္တယ္။ ဒါကိုဝယ္သြားတဲ့စုံတြဲေတြအကုန္ အဆင္ေျပၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သူယြမ္၅၀ရသြားျပန္ၿပီ။ ၾကည့္ရတာ ပိုက္ဆံရွာတာ မခက္ဘူးပဲ။
ဒါေပမယ့္အဲ့လူေျပာသမွ်က မွားေနတာေလ။ သူေျပာေတာ့ မိန္းကေလးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ေႏြဉီးအေရာင္ေတြထြက္ေနလို႔ အခ်စ္ေရးတစ္ခုရွိေနတယ္လုိ႔ေျပာေပမယ့္ သူမရဲ႕ အသက္ရႉႏႈန္းက ကေမာက္ကမနဲ႔မို႔ အဲ့ဒီဆက္ဆံေရးက လက္ထပ္ရေလာက္တဲ့ ဆက္ဆံေရး မဟုတ္ဘူး။ ၾကည့္ရတာ ကံတရားက သူတို႔ကို ဆုံဆည္းေစေပမယ့္ အတူေပါင္းဖက္ဖို႔ကံေတာ့ ပါမလာဘူး။
လက္ထက္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းကင္ဘုံက သတ္မွတ္ေပးထားတာ။ သာမန္အခ်စ္အစီအရင္အေဆာင္တစ္ခုက အဲ့ဒါကို ေျပာင္းလဲမပစ္ႏိုင္ဘူး။ မဟုတ္ရင္ အရာအားလုံး ရႈပ္ကုန္လိမ့္မယ္။
ယြင္႐ုန္ေခါင္းကိုယမ္းလိုက္တယ္။ ဒီလူရဲ႕ပါးစပ္က အရင္လူေတြကိုေျပာသလို တစ္ခုမွ အမွန္ေတြထြက္မေနဘူး။
သူမ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခါင္းငုံ႔ေနတဲ့ လီခြၽယ့္ဇီဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ သူ႔ေရွ႕မွာ ေရွးေခတ္အ၀တ္အစား ခပ္ညစ္ညစ္ကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို သူေတြ႕လိုက္ရတာေပါ့။ မိန္းကေလးၾကည့္ရတာ အသက္ျပည့္ေသးပုံမေပၚဘူး။ မ်က္လုံးေလးေတြက ၾကည္လင္ေတာက္ပေနေလေတာ့ ႐ိုးသားျဖဴစင္မႈအသြင္ကိုေဆာင္ေနေတာ့တယ္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူႀကိတ္ေပ်ာ္သြားတာေပါ့။ ဒီလိုမိန္းကေလးေတြက လိမ္လို႔အေကာင္းဆုံးပဲေလ။ စကားနည္းနၫ္းေျပာလိုက္တာနဲ႔ ပိုက္ဆံကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ပးလိမ့္မယ္။
အဲ့လိုေတြးရင္း လီခြၽယ့္ဇီတစ္ေယာက္ သူ႔မုတ္ဆိတ္ေမြးအတုႀကီးကို ဟန္ပါပါနဲ႔ သပ္ရင္း ယြင္႐ုန္႔ကို အကဲခတ္လိုက္တယ္။
"မိန္းေကလး မင္းရဲ႕ တတိယမ်က္လုံးက စြမ္းအားေတြေလ်ာ့နည္းေနတယ္။ ႏွစ္ရက္အတြင္းမြာပဲ ေဘးဒုကၡႀကီးႀကီးတစ္ခုနဲ႔ႀကဳံရမြာ က်ဳပ္စိုးမိတယ္။
"ေဘးဒုကၡ?"
ယြင္ရံုက မက္်ေမြာင္ႀကံဳ႕ရင္း လီခြၽယ့္ဇီကို လြမ္းၾကည့္တယ္။
"ကြၽန္မတကယ္ ဒုကၡေရာက္မယ္လို႔ ရွင္ျမင္တာလား?"
သူမကေတာ့ ရယ္ခ်င္ေနမိၿပီ။ ဒီလူက သူမကို လိမ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာပဲ။
"အဟုတ္ပဲ မိန္းေကလး။ ဒီေန႔ က်ဳပ္မင္းကို ေကာင္းေသာရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ သတိေပးတာပါက်ဳပ္စကားကိုနားမေထာင္ရင္ က်ဳပ္လည္းဘာမွလုပ္ေမပးႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ဴပ္က ဝိဇၨာတစ္ပိုင္းဆိုေတာ့ မမွန္တာကိုေျပာဘူး။ သံုးရက္ၾကာေစရဘူး။ မင္း ေသြးနဲ႔ပတ္သတ္တာ ခံစားရလိမ့္မယ္"
သူ႔စကားေၾကာင့္ ယြင္႐ုန္စိတ္ပူသြားတဲ့ပံုစံကို သူျမင္လိုက္ရၿပီ။ သူအရမ္းကိုေက်နပ္သြားေတာ့တာေပါ့။
သူမေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ဒီထက္ပိုဆိုးတာကိုေျပာလိုက္ေတာ့တယ္။ ဒီလိုမိန္းမပ်ိဳေလးေတြက နညိးနည္းေျခာက္တာနဲ႔ေၾကာက္ၿပီး အကုန္ယံုေတာ့တာပဲ။
"ဒီကိုေရာက္တာ မင္းအတြက္ ပထမဆံုးထင္တယ္။ ဒီေနရာမြာက်ဳပ္ကိုမသိတဲ့သူကိုမ႐ိြဘူး။ မင္းကို ေဗဒင္တြက္ေပးမယ္ေလ။ ငယ္လည္းငယ္ေသးေတာ့ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္လမ္းက ရွည္လ်ားတယ္။ အခုခ်ိန္မြာ တ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ မင္းေနာင္တရေနမြာ"
လီခြၽယ့္ဇီက အတည္ေပါက္ႀကီးကို ေတာ္ကီေတြလႊတ္ေနၿပီ။
ယြင္႐ုန္က မ်က္ေတာင္ေလးခတ္လိုက္ၿပီး သူ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့စကားေတြကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
"ရွင္ဒီေလာက္ ေတာ္ေနတတ္ေနရင္ ဘာလို႔ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္မတြက္တာလဲ? ကြၽန္မျမင္တာေတာ့ ရွင့္ပုခံုးေပၚမြာ အားျပင္းျပင္းမီးေတာက္ေတြ ေတြ႕ေနရတယ္ရွင့္။ အနီေရာင္ေသြးေၾကာမွ်င္ကလည္း မ်က္ခုံးရဲ႕ ထိပ္ကို မၾကာခင္ေရာက္ေတာ့မယ္။ ႏွစ္တစ္ဝက္ေတာင္မကူးဘူး ေသြးနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ေရာဂါက ရွင့္ဆီမြာျဖစ္ေတာ့မြာ။ ႐ြင္ အဲ့ဒါကိုေရွာင္ႏိုင္ရင္ေတာင္ အနာဂတ္မြာ ေထာင္က်မွာကိုေတာ့ စိုးရိမ္ရတယ္ရွင္"