I went down to see Simon if what were he doing. I found him cooking, Naglakad ako patungo sakanya at tinignan siya ni busy sa pagluluto.
"Marunong ka pala mag luto?" Biro ko, tumingin siya saakin na nakasimangot.
"Not really, can you help me flip this egg its so hard?" Natawa ako sakanya at kinuha ang spatula na hawak niya. I flip the egg and i can see that he was amazed.
"Why is it easy for you lovie?" He pouted like a kid. Mas natawa pa ako sakanya.
"Because I'm used to it?, It's easy Si" He held my waist and pulled me to his chest. Inoff ko na ang stove kasi luto na naman ang itlog.
"Simon, let go kasi kukunin ko si zaliah sa itaas baka gising nayon" nalahawak ako sa dibdib niya nang hinigpitan niya ang paghawak ng bewang ko.
"Can we stay like this for awhile?" He said in a sweet tone wala na akong magawa kung hindi pumayag kasi gusto ko rin.
Ilang oras kami magkayakap nang marinig naming umiyak si zaliah, dali dali kaming umakyat ni Simon at binuksan ang pinto namin.
Lumapit kami sakanya na umiiyak.
"Baby, why are you crying?" I asked she stopped crying and hugged me.
"Mommy, i had a nightmare" she sobbed again and hugged me tighter.
"What was your dream baby?" Simon asked she looked at simon.
"I dreamed of mommy, she left us and she was gone i cried daddy because i don't want mommy to be gone" she stated. Natahimik ako trying not to cry infront of them.
Hindi pa ata talaga ako ready na iwan ang anak ko sa mundong to, she would be heartbroken pag nawala na ako.
I hold her face,to face me. "Baby, Mommy won't leave you alright. Mommy will be here in your side." She smiled and kissed my cheeks.
"Promise me you won't leave us?" I took a glance at simon who's already silently crying, binalik ko ang tingin ko sa anak ko.
"Baby," I sight." Mommy, can't promise you that." Sumimangot siya at umupo sa hita ko.
"Why mommy, you don't love us anymore?" Umiling ako sa sinabi niya, tears began coming through my eyes.
"It's not like that baby, I love you two" Sasabihin ko na sakanya ang sakit ko kasi kung hindi ko pa sasabihin sakanya baka magtatanong pa siya palagi.
"Do you wan't mommy to tell you something?" She nodded and bite her hands.
"Mommy is sick baby, that's why i can't promise you. I could be gone anytime in this world but always remember that mommy is still in your heart and your side even tho you can't see me i'm there by yourside." She cried again, i wiped her tears.
"Baby, I wan't to be brave not just cry because if you keep on crying mommy will be sad you wan't that?" Umiling siya at sumandal sa dibdib ko.
"I don't want you to be sad mom, I-I will be brave" i smiled.
I know you will....
"Let's stop crying, kakain na tayo" saad ko para tumigil na ang iyakan dito sa kwarto.
"What's for brekies mommy?" She asked, brekies tawag niya sa breakfast which is cute.
"Your favorite eggies" sumigla siya at ngumiti i pinched her cheeks and kissed it.
"Okay let's go down baby" binuhat na ni simon si zaliah.
Tatayo na sana ako pero nakaramdam ako ng sakit sa buong katawan ko napa upo ako ulit sa kama at hinawakan ang bewang ko hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon. Sumasakit ang mga parte ng katawan ko.
"S-simon tulong!" Tinawag ko siya kasi lumala ang sakit sa katawan ko. Tinignan niya ako at komonot ang noo niya.
"What happend?!" Binaba niya si zaliah at lumuhod saakin.
"Shawn! Shawn!" Tawag niya kay shawn dali daling tumakbo si shawn sa kwarto namin at tinignan kami.
"A-anong nangyare?!" Natataranta niyang tanong lumapit siya saamin at binuhat si nathalie na umiiyak ulit.
"Ang sakit!" Napapikit ako sa sakit ng buong katawan ko.
"Shawn dalhin mo si zaliah sa kwarto mo dali!, ako na bahala sa asawa ko" sigaw niya.
"Sige!" Lumabas na sila sa kwarto. Napahawak ako sa kamay ni Simon ng mahigpit.
"Dalhin na kita sa hospital!" Tumango ako, he picked me up and carried me in a bridal style.
Sinakay niya na ako sa kotse niya at nagmaneho na.
"Bilisan mo Si!, hindi ko na mapigilan ang sakit!" He silently cursed.
Mamatay naba ako ngayon?...
"Were almost there kumapit ka please!" Sigaw niya.Lumuha na ako.
Nang makadating na kami sa hospital ay agad na sinalubong kami ng mga doctor at nurses sa labas. Pinahiga nila ako sa hospital bed at pinasok ako sa loob.
Tinititigan ko lang si simon na umiiyak habang dinadala nila ako papunta sa OR. Napahawak ako sa railings sa kama kasi mas lumala pa ang sakit ng katawa n ko ng hina ako ng hinarangan ng mga nurses si Simon.
Diko na kaya hangang dito nangaba to?..
"Saan masakit ma'am?!" Tanong ng isang doctor.
"Buong katawan ko sumasakit!" Sigaw ko at pumikit.
"Okay!"
Nilipat nila ako sa isa pang higaan at tinangal ang damit ko. Nagulat sila sa mga pasa ko.
"Lumalala na yung mga pasa doc!" Sabi ng isang nurse dali dali nila akong pinasuot ng hospital gown at pinahiga ako ulit.
Tinupokan nila ako sa ibang parte ng katawan ko. Tinurokan nila ako ng pampatulog, saka akong dahan dahan pumikit.
Kayo na bahala saakin....
Flashback memories.....
"This bracelet love symbolize that I will always be with you till the day we die. I promise to walk this life with you forever"
"Hangang sa pumuti na ang buhok natin love mamahalin paden kita ng iternal i promise you that...."
"Mommy, I love you"
"I love you Tam...Forever will be"
"I'am happy to announce husband and wife..."
"Mommy look turtles!"
"Good night daddy, good night mommy"
"Why are you the cutest baby?"
"You're more beautiful..."
"Promise me you're not leaving us"
"Promise mommy i will make daddy happy always..."
___________________
Unti unti kong minulat ang mata ko, dahan dahan kong ginalaw ang ulo ko ng mapansin na may nakahawak sa kamay ko. I smiled seeing simon beside me.
Sobrang nanghihina na ako at sobrang pagod. Ang putla ko na, na para bang gusto ko ng magpahinga.
Ginalaw ko ang kamay ko, napatingin saakin si Simon at tumayo mas lumapit siya saakin at niyakap ako.
I smiled. "Si..." panimula ko, he hummed as a respond.
"Can i rest now?" Mahina kong sabi konot noo-ng tumingin saakin si Simon. Hindi ko na talaga kaya gustong gusto ko ng magpahinga pero bago ako magpaalam gusto mo magpaalam mo na sakanya.
"W-what do you mean love?" Kinuha niya ang kamay ko at nilagay sa pisngi niya.
"I wan't to rest now love...Pagod na ako..." i stated lumuha kaming dalawa.
"N-no please, don't say that please" napaupo siya sa upuan.
"Gustuhin ko man love na manatili pa dito sa mundo at sainyo pero pagod na ako..." tumahimik siya at umiyak sa kamay ko.
"Wag kanang umiyak please....I hate seeing you crying love." Pinunasan ko ang luha niya pero kahit pinupunasan ko ang luha niya bumabagsak paden luha niya.
"Love listen to me for the last time" he looked at me and nodded.
"Ito lang ang masasabi ko, I'am so so grateful in my life having a good husband and to our daughter zaliah, Alagaan mo siya parati watch her grow love..." pumapatak na ang luha ko. " love tandaan mo toh...kahit wala na ako sa tabi mo nandiyan ang anak natin para sayo tatabihan ka, at kahit wala na ako sa tabi mo nasa puso mo ako palagi diba?" Tumango siya.
"I love you...." hinawakan ko ang kamay niya.
"I love you too...." i smiled.
Dahan dahan kong pinikit ang mga mata ko.
Dont leave me please!
Dont leave us! Please!
Doc! Doc!
Ang huli kong rinig kay simon.
Tuluyan na akong pumikit....
Mahal ko kayo....
The end..........
__________________________
Thank you guys for reading my book!
Alam kong madami sainyo ang nasaktan.
Comment kayo guys kong nagustohan niyo story ko.
Again ty!