Chapter 19. အိမ်ပြောင်း နေခြင်း
မိုင်နဲ အိမ်ပိုင်ရှင်ကို ထိုးတာကြည့်ပြီး ရှဲ့စန်း အံ့သြမှင်သက်နေခဲ့သည်။ သူ(အိမ်ပိုင်ရှင်)က မိုင်နဲ နဲ့ အရွယ်အစားအတူတူလောက် ရှိပေမယ့် သူရဲ့ ထိုးနှက်ချက်တွေကို မိုင်နဲက ကာကွယ်နိုင်နေပြီး သူကတော့ သူ့ကိုယ်သူတောင် မကာကွယ်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ မိုင်နဲ အေးစက်စွာနဲ့ အိမ်ပိုင်ရှင်ကို အပေါ်ကနေ အောက်ကို ကန်ချလိုက်တော့ အရိုက်မခံရအောင် ရှောင်နေတဲ့ ရှဲ့စန်းရှေ့ကို လိမ့်ပြီး ပြုတ်ကျလာခဲ့သည်။
မိုင်နဲ အောက်ဆင်းလာတာမြင်တာနဲ့ အိမ်ပိုင်ရှင်က မြေကြီးပေါ်ကနေ ထလိုက်ပြီး နံရံကိုမှီကာ
" တကယ်လို့ မင်း ငါ့ကို ထပ်ထိလာမယ်ဆိုရင် ငါရဲခေါ်လိုက်မှာနော် "
မိုင်နဲ အောက်ကို ဆင်းလာပြီး တစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ လက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီး မျက်နှာကို ထိုးချလိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ တစ်ချက်ကန်လိုက်သေးသည်။
မိုင်နဲ ထပ်လုပ်တော့မှာ မြင်လိုက်တော့ လက်မောင်းလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး
" မင်း ထပ်ထိုးမယ်ဆိုရင် တစ်ခုခု ဖြစ်သွားလိမ့်မယ် "
လူကို ထိုးနှက်နေချိန်မှာ မိုင်နဲ မျက်လုံးတွေက အေးစက်နေသည်။ သူ့လက်တွေက ရက်စက်ပြီး စာနာမှု ကင်းမဲ့နေသည် ။ ရှဲ့စန်း စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်သွားသည်။ သူက ဒီလူနဲ့ ဗီလိန်ဘော့စ်က တစ်ယောက်တည်းပဲလို့ ခံစားလိုက်ရသည်။
မိုင်နဲ သူ့ကို လှည့်ကြည့်လာပြီး အပေါ်အောက် ကြည့်ကာ သူအဆင်ပြေတာမြင်မှ မျက်နှာ အမူအယာနည်းနည်းလျော့သွားသည်။ သူ အိမ်ပိုင်ရှင်ကို သတိပေးလိုက်သည်။
" တကယ်လို့ အနာဂတ်မှာ သူ့ကိုတွေ့ရင် ရှောင်ဖြစ်အောင် ရှောင်သွား "
အိမ်ပိုင်ရှင်က နာကျင်နေတဲ့အတွက် ဘာမှပြန်မပြောခဲ့ဘူး၊ အဲ့ဒါကြောင့် မိုင်နဲ က
" ငါပြောတာ မကြားဘူးလား "
" ဟုတ်ကဲ့ ၊ ကြားပါတယ် " အိမ်ပိုင်ရှင် တစ်ကိုယ်လုံး ခိုက်ခိုက်တုန်နေသည် ။ ဒီလူငယ်လေးက ငယ်တဲ့ပုံပေါ်ပေမယ့် စာနာစိတ် ကင်းမဲ့လွန်းသည်။
သူက Dအဆင့်ပဲရှိတဲ့ ဆက်နွယ်သားရဲပိုင်ရှင် ဖြစ်ပြီး, တစ်ခါတစ်ရံ ခရစ်ယာန် ဘုန်းတော်ကြီး တာဝန်ထမ်းဆောင်သည်။ သူက မတိုက်ခိုက်နိုင်ပေမယ့် ဘယ်လို အမ ရှေ့မှာဖြစ်ဖြစ် သူက အရမ်းသန်မာနေပေမယ့် ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အထီးတွေရှေ့မှာဆို တကယ် ခွန်အားမဲ့သွားသည်,။ ကျောင်းပြီးခါနီးအချိန်ဆိုတော့ ငှားရမ်းတဲ့အကြံကို တမင်သုံးပြီးတော့ ရိုးရိုး အမ တစ်ယောက်ကို အမိဖမ်းဖို့ ကြံခဲ့သည်။ သူ့ကို အပိုင်ချုပ်ပြီးတော့ သူ့အတွက် များများရအောင် လုပ်ခဲ့သည်။
ဒီ အမကို စွမ်းအားကြီးတဲ့ အထီးက ကာကွယ်ပေးထားတဲ့အတွက် အဲ့ဒီအကြံကို သူထပ်ပြီးသုံးလို့မရတော့ဘူး၊
မိုင်နဲက ရှဲ့စန်းလက်ထဲမှာ ဘာမှမတွေ့မိတော့
" မင်းရဲ့ ခရီးဆောင်အိတ် ဘယ်မှာလဲ "
ရှဲ့စန်းက ကို့ရို့ကားယားနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။
" ငါ ပြေးနေတုန်း လမ်းတစ်ဝက်မှာ လွှတ်ပစ်ခဲ့လိုက်တာ "
အဲ့ဒါက အရမ်း ရှက်ဖို့ကောင်းတာပဲ၊ အနိုင်ကျင့် ခံရပြီး ညီအစ်ကိုက လာကယ်ပေးရတယ်လို့, ၊ သူ့ မျက်နှာ ဘယ်နားသွားထားရမလဲ ၊
မိုင်နဲက လှောင်ပြောင်ခြင်း မရှိပဲ " ဘယ် အထပ်မှာလဲ "
ရှဲ့စန်း ခဏလောက် တွေးလိုက်ပြီး , " ၅လွှာ ဒါမှမဟုတ်ရင် ၆လွှာ "
မိုင်နဲ အိမ်ပိုင်ရှင်ကို ကြည့်လိုက်သည်၊ သူက ရှဲ့စန်း ဒီမှာ မနေဖြစ်တော့ဘူးဆိုတာ မသေချာပေ၊ ဒါပေမယ့် သူ့နှဖူးမှာ ချွေးပြန်နေပြီး မျက်နှာက နီရဲနေတာမြင်တော့ သူ့ကို ပြောလိုက်သည် ။
" ငါ နောက်က လိုက်ခဲ့ "
သူ ရှဲ့စန်းကို ခေါ်ပြီး ၆လွှာကို ဓါတ်လှေကား စီးသွားပေမယ့် ခရီးဆောင်အိတ်ကို မတွေ့ခဲ့ချေ။ ၅လွှာကို ပြန်သွားကြည့်တော့ နောက်ဆုံးမှာတွေ့လိုက်ရသည်။
ရှဲ့စန်း အိတ်ကို ဆွဲပြီး မိုင်နဲနောက်ကနေ လိုက်ကာ အဆောက်အဦးကနေ ထွက်လာလိုက်သည်။သူက
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် " ပြောပြီး ထပ်ပြောလိုက်သည်။
" မင်းဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိတာလဲ, ငါက ဒီမှာ အဟွတ်...အဟွတ်... ဒုက္ခရောက်နေတယ်ဆိုတာ "
မိုင်နဲ့ သူ့ ဘယ်ဘက်လက်ကို ညွှန်ပြပြီး ," မင်း ငါ့ကို ဆက်သွယ်ခဲ့တာ "
" ဟမ်..." ရှဲ့စန်း ကြောင်သွားပြီး , သူ့လက်ကို မြှောက်လိုက်တော့ ဆက်သွယ်မှုမပြတ်သေးတာ တွေ့လိုက်ရပြီး ဖုန်းချလိုက်သည် ။ ရှက်ရွံ့စွာဖြင့်
" ငါ ရဲခေါ်လိုက်မှာလို့ ပြောလိုက်တဲ့အချိန် မတော်တဆ နှိပ်လိုက်မိတာလို့ ထင်တယ် "
အချိန်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူထပ်ပေါင်း ပြောလိုက်သည်
" တစ်ခြားအိမ်ကို သွားကြည့်ဖို့ အချိန်ရောက်နေပြီ။ ငါ အခု သွားရတော့မယ်။ ခုနက အတွက် ကျေးဇူးတင်တယ်နော်။မနက်ဖြန် ညစာ ဝယ်ကျွေးမယ် "
သူ ပြုံးလိုက်ပြီး လက်ယမ်းပြကာ ထွက်သွားဖို့ ပြင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ မိုင်နဲက သူ့ပုခုံးကို လှမ်းဆွဲလာပြီး
" မသွားနဲ့ "
ရှဲ့စန်း တောက်ပတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ သူ့ကို လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည် ။ မိုင်နဲက
" ငါ့နေရာမှာ အရင် နေလိုက်တော့၊ အခုက အရမ်းနောက်ကျနေပြီ "
ရှဲ့စန်း အပြုံး လျော့ကျသွားသည်။ အဲ့ဒီ့ အဓိပ္ပါယ်က သူ မနက်ဖြန် အခန်းရှာဖို့ လိုသေးတာလား၊ ဒုတိယအတွေးက သူ မနက်ဖြန် အလုပ်ဆင်းဖို့လိုပြီး နောက်ကျမှ ပြန်လာရမှာ ၊အဲ့ဒါဆိုရင် အခန်းရှာဖို့ အချိန်မရှိတဲ့အတွက် သူ အဲ့ဒီမှာပဲ ဆက်နေရလိမ့်မယ်။
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်" လို့ ရှဲ့စန်းပြောလိုက်ကာ သူ့နားရွက်နား အထိ လက်မြှောက်လိုက်ပြီး
" မင်းကို အနှောင့်အယှက် မဖြစ်အောင် တိတ်တိတ်လေး နေပါ့မယ် "
မိုင်နဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး , မိုင်နဲနေရာကို သူတို့ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ မိုင်နဲ ရှဲ့စန်းနေရမယ့် အခန်းကို ညွှန်ပြလိုက်ပြီး " မင်းရဲ့ ပစ္စည်းတွေထားပြီးရင် ညစာစားဖို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့ "
ရှဲ့စန်း ခံစားသွားရပြီး မိုင်နဲ ပုခုံးကို ဆွဲကာ ပုတ်လိုက်သည်။
" ညီအစ်ကို ၊မင်းက အရမ်း ကြင်နာတာပဲ "
ပြီးတဲ့နောက်မှာ သူ့အိတ်ကို ဆွဲကာ အခန်းထဲ ဝင်သွားခဲ့သည်။
မိုင်နဲ ညာဘက် ပုခုံးပေါ်မှာရှိတဲ့ သူ့လက်ကရတဲ့ အနွေးဓါတ်လေးကိုပဲ ခံစားလိုက်မိသည်။ သူက လူတွေနဲ့ ထိတွေ့ဆက်ဆံမှု မရှိခဲ့ပေမယ့် သူအခု ခံစားလိုက်ရတာက စိတ်ပျက်ဖို့မကောင်းပါဘူး ။
ရှဲ့စန်းနေတဲ့ ပထမဆုံးညမှာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အေးအေးဆေးဆေးပဲ ရှိနေခဲ့သည်။ မိုင်နဲ သူ အခန်းထဲဝင်သွားတာကို ကြည့်နေပေမယ့် ညစာစားပြီးနောက်မှာ သူ ပြန်ထွက်မလာတော့ဘူး ၊၊
ရှဲ့စန်း ရေချိုးလိုက်ပြီး အခန်းထဲမှာ ငရုတ်ပင်ကို လေ့ကျင့်ပေးနေခဲ့သည်။ သူနဲ့ ငရုတ်ပင်က အသံထွက်ပြီး ဆက်သွယ်စရာ မလိုတဲ့အတွက် တစ်ချိန်လုံး တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။
နောက်တစ်နေ့မနက် ရှဲ့စန်းစောစောထလိုက်ပြီး အသားနှစ်တုံးကြော်ကာ မနက်စာ လုပ်လိုက်သည်။
မိုင်နဲ မျက်နာသစ် ဆေးကြောပြီး ထွက်လာတဲ့အချိန်မှာ ရှဲ့စန်းရဲ့အပြုံးနဲ့ နှုတ်ဆက်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။
" မင်း အခု မနက်စာစားလို့ ရပြီနော်၊ ဒီနေ့ စာမေးပွဲ ရှိတယ် မဟုတ်လား "
မိုင်နဲ ခဏလောက် ကြည့်နေပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် , " နောက်ဆုံးနေ့ " သူ စားပွဲဆီ လမ်းလျှောက်လာပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။
သူ ထိုင်ချလိုက်တာနဲ့ အဖြူရောင် စာတန်းလေး ရှဲ့စန်း မျက်စိရှေ့ ပေါ်လာသည် , (စွမ်းအင် 1, total 1 )
ရှဲ့စန်း အပြုံးတွေ ပိုတောက်ပလာပေမယ့် နည်းနည်း စိတ်ရှုပ်သွားသည်။ မိုင်နဲက စားတောင်မစားရသေးတဲ့ အတွက် သေချာတာက အရသာရှိလို့ စွမ်းအင်ပြန်ပေးတာ မဟုတ်ဘူး ၊ အဲ့ဒါဆို ဘာအတွက်လဲ၊ အဲ့ဒါ တစ်ယောက်ယောက်က သူ့အတွက် မနက်စာ လုပ်ပေးတာကြောင့်လား ?
အဲ့ဒါ အရမ်းမလွယ်လွန်းဘူးလား? စွမ်းအင် ၁၀ ရှိတဲ့သူတွေက တကယ် လေးစားထိုက်တယ်လို့ တိတ်တိတ်လေး တွေးလိုက်သည်။ သူ့အတွက် စွမ်းအင် ယူရတာ အရမ်းလွယ်နေလို့ပင်။
သူ့မနက်စာ သူစားပြီးတဲ့အချိန်မှာ မိုင်နဲ သူ့ပန်းကန်ဆေးလိုက်သည်။ သူ့လက် ဆန့်ထုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ခဏရပ်ကာ တစ်ခုခုစဥ်းစားနေပြီးနောက် ရှဲ့စန်းကို ကြည့်ကာ ပြောလာသည်။
" မနက်စာက စားသောက်ဆိုင်တွေထက် အရသာရှိတယ် "
ရှဲ့စန်း သူ့ကို သေချာစိုက်လိုက်ပြီး အစကတော့ နည်းနည်းကြောင်သွားပေမယ့် နောက်တော့ ရယ်ရုံကလွဲပြီး မတတ်နိုင်ခဲ့ဘူး။
" ချီးကျူးတာကို ကျေးဇူးတင်ပေမယ့် မင်း အမြဲတမ်း ချီးကျူးစရာ မလိုပါဘူး "
မိုင်နဲ မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး " ဒါက စကားလုံး တစ်ချို့ပါပဲ၊ အဲ့ဒါက မင်းကိုပျော်စေမယ်ဆိုရင် ပြောသင့်ပါတယ် "
ရှဲ့စန်း ရုတ်တရက် နှလုံးခုန်နှုန်း နည်းနည်းမြန်သွားပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
" မင်းက အရမ်းကောင်းတာပဲ "
မိုင်နဲ ပြုံးသွားခဲ့သည်။ သူက ချောပြီးသား ဆိုပေမယ့် ပြုံးလိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့ဆီကနေ အကြည့်လွှဲဖို့ ခက်သည်။မိုင်နဲက ပန်းကန် ဆက်ဆေးနေပြီး
" မင်းတစ်ယောက်ပဲ အဲ့လိုထင်တာပါ "
ရှဲ့စန်း သူ့နောက်ကျောကို ကြည့်လိုက်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ ပြန်ဝင်သွားကာ မတတ်နိုင်ပဲ ပြောလိုက်မိသည်။
" အဲ့ဒါ သူတို့က မသိလို့ပါ၊ မင်းက အရမ်းကောင်းတာ "
မနက်စာစားပြီးတဲ့နောက်မှာ သူတို့က သပ်သပ်စီ သွားခဲ့ကြသည်။ မိုင်နဲက စာမေးပွဲအတွက် ကျောင်းကို သွားခဲ့ပြီး ရှဲ့စန်းက ပြုစုစောင့်ရှောက်ရေးစင်တာမှာ အလုပ်လုပ်ဖို့ သွားခဲ့သည်။
ရှဲ့စန်း အလုပ်လာကြောင်း ကဒ်ဖြတ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ ယန်ရွှင်စီ သွားပြီး အချိန်ပို ဆင်းဖို့ သွားပြောလိုက်သည်။ ယန်ရွှင်က သူစာမေးပွဲ ပြီးသွားတဲ့အကြောင်း သိပြီးနောက်မှာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
" မင်း ဒီအပတ် လုပ်ကြည့်လို့ရတယ်။ မင်းက ငယ်သေးတယ်ဆိုပေမယ့် နေ့တိုင်း အချိန်အကြာကြီး အလုပ်လုပ်မှာကို သည်းမခံနိုင်ဘူး ။နောက် အပတ်မှာ စောင့်ကြည့်ရမယ် "
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်, မန်နေဂျာ ယန် " ရှဲ့စန်း သူ့ ရည်မှန်းချက် ပြည့်သွားတဲ့အတွက် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။
သူ့အလုပ် ဆက်လုပ်ခဲ့ပြီး ရှုပ်ထွေးလွန်းခဲ့သည်။ သွားဖို့လိုတဲ့ နေရာတိုင်း သူသွားခဲ့ရပြီး စင်တာရဲ့ တည်ဆောက်ပုံကို မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ ရင်းနီးသွားခဲ့သည်။ စင်တာကို အမ ဆက်နွယ်သားရဲနဲ့ အထီး ဆက်နွယ်သားရဲဆိုပြီး အဓိက ၂ပိုင်း ခွဲထားခဲ့သည်။
ဌာန ၂ခုစလုံးရဲ့ ဝန်ထမ်းရေးရာဌာနက အတူတူပဲ ဖြစ်ပေမယ့် အမ ဆက်နွယ်သားရဲ ဝန်ထမ်း အများစုက အမတွေ ဖြစ်ပြီး, အရွယ်ရောက်လာတဲ့ ဆက်နွယ်သားရဲတွေကို သေချာ ဂရုတစိုက် စောင့်ရှောက်ပေးနေရချိန်မှာ အထီး ဆက်နွယ်သားရဲဌာနက ဝန်ထမ်း အထီးအများစုက သန်မာတဲ့ ဆက်နွယ်သားရဲတွေကို သန်မာတာ ကြည့်ပြီး နားထောင်ပေးရသည်
ရှဲ့စန်း အလုပ် ဧရိယာက အမဆက်နွယ်သားရဲ ဘယ်ဘက်ခြမ်းမှာ ကန့်သတ်ထားသည်။ တစ်နေ့ထဲမှာ ဆက်နွယ်သားရဲ မျိုးစုံတွေ့ခဲ့ရပြီး အကုန်လုံးက ချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်။ သူတို့ ပိုင်ရှင်တွေက နူးညံ့ သိမ်မွေ့ပြီး စိတ်ခံစားချက် ဆတ်ဆတ်ထိမခံ ဖြစ်တတ်တာကြောင့် သူတို့ဆီက စွမ်းအင်ကို လွယ်ကူစွာ ရရှိနိုင်သည်။
ရှဲ့စန်း ဒီအလုပ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်ကျေနပ်မှု ရခဲ့ကာ တစ်မနက်ထဲမှာတင် စွမ်းအင် ၅ခု စုဆောင်းနိုင်ခဲ့သည်။ အားလုံးပေါင်း ၆ခု ရနေပြီ ဖြစ်သည်။
သူ နေ့လည်စာစားပြီး စနစ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ငရုတ်ပင် ညာဘက်မှာရှိတဲ့ ကွက်လပ်ပုံသဏ္ဌာန်မှာ ပေါ်နေတဲ့ နံပါတ်က ၆/၁၀၀ ပြနေသည်။ အဲ့ဒီ အဓိပ္ပါယ်က နောက်အပင်တစ်ပင်ရဖို့ စွမ်းအင် ၉၄ခုလိုသေးသည်။
စနစ် မျက်နှာပြင်က စွမ်းအင်သုံးဖို့ မလိုခဲ့ပေ။
ရှဲ့စန်း နေ့လည်စာဘူးထဲက အသားကို ကြည့်လိုက်ပြီး တစ်လုတ်ထဲနဲ့ အပြီးသတ်လိုက်သည်။ ဆားကလွဲပြီး ဘာမှမပါတဲ့အသားကို ရက်အနည်းငယ် စားလိုက်ရတာ သူ့အတွက် တကယ်ခက်ခဲသည်။
သူ ငရုတ်ပင်ကို အစားအစာအတွက်နဲ့ လဲစရာမလိုပေ။ အဓိက အရေးကြီးတဲ့ အပိုင်းကို ဖြတ်ပစ်လိုက်ရုံနဲ့တင် ရနိုင်သည်။
နေ့လည်စာဘူးကို အမြန်ပစ်လိုက်ပြီး နေ့လည် နားချိန် တစ်နာရီကို အိပ်ဖို့အတွက် အချိန်ယူလိုက်သည်။
နေ့လည်ပိုင်းမှာ သူ့ခေါင်းက ငရုတ်သီးအနံ့, ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင် နဲ့အစပ် နယ်ထားတဲ့အမဲသား, အပြင် တစ်ခြားအရာတွေ သူ့ခေါင်းထဲမှာပြည့်နေခဲ့သည်။ သူပိုပြီး စဥ်းစားလေလေ ပိုပြီး စားချင်လေပဲ ဖြစ်သည်။ သူ တကယ်စားနိုင်ဖို့ အလုပ် ပိုကြိုးစားမှရလိမ့်မယ်။
သူ ဆွေးနွေးတဲ့ အခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ အချိန်မှာ သူ့ကို တခြားအခန်း သွားဖို့ ပြောလာခဲ့သည်။ အခန်းထဲမှာ လူ ၃ယောက်ရှိနေပြီး စောင့်ရှောက်သူ ရှောင်ခယ်၊ နားရွက်တို ယုန်သားရဲပိုင်ရှင် မစ္စတာလင်း နဲ့ အရပ်ရှည်ပြီး သန်မာတဲ့ လူက မစ္စတာလင်းရဲ့ ခါးကို ဖက်ပြီး ရပ်နေသည်။
မစ္စတာလင်းက ရှဲ့စန်းကို မြင်တာနဲ့ ပြုံးပြလာပြီး " ဆရာရှဲ့၊ အာပေ့က ဆေးထိုးပြီးတာနဲ့ နေပြန်ကောင်းလာခဲ့တယ်၊ဒီနေ့က ကုသဖို့အတွက် နောက်ထပ်ဆေး လာထိုးတာပါ "
ရှဲ့စန်းက ပြုံးလိုက်ပြီး, " ကောင်းပါတယ်၊ အဲ့ဒါက သူ့ကို မြန်မြန်ပြန်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးလိမ့်မယ် "
သူစကားပြောနေတုန်းမှာပဲ ရုတ်တရက် စာတန်းက သူ့ရှေ့မှာ ပေါ်လာခဲ့သည်။ ( စွမ်းအင်, 1, total 9)
အခန်းထဲမှာရှိတဲ့ လူသုံးယောက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ရှောင်ခယ်နဲ့ မစ္စတာလင်းရဲ့ စွမ်းအင်က အပြည့်ရှိနေပြီး အရပ်ရှည်တဲ့လူ တစ်ယောက်ကပဲ 7/8 ဖြစ်နေသည်။
သူ ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ အရပ်ရှည်တဲ့လူနဲ့ အကြည့်ခြင်း ဆုံမိသွားသည်။အဲ့ဒီ့လူက ပြုံးနေတဲ့ပုံ မပေါ်ပေမယ့် သူ့အသံက ညင်သာနေသည်။
" အဲ့ဒီနေ့တုန်းက မင်းအကူအညီကြောင့်ဆိုတာ ဟောင်(မစ္စတာလင်း) ပြောလို့ ကိုယ်သိခဲ့ရတယ်၊ ကျေးဇူး အများကြီးတင်ပါတယ်နော် "။
လင်းဟောင် သူမျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်ပြီး လေးနက်နေတဲ့ လူရဲ့မျက်နှာကို တို့ထိလိုက်ပြီး " အဲ့ဒီ့နေ့တွေတုန်းက ရှောင်အာကြောင့် အခြေအနေမကောင်းခဲ့ဘူး, ခင်ဗျားကို စိတ်ပူအောင် လုပ်မိသွားတယ် "
" မင်း အဆင်ပြေတယ် ဆိုရင် ကိစ္စမရှိပါဘူး " တုန်နေအောင်ချစ်တာက အဲ့ဒီလူရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာအပြည့် ပေါ်နေခဲ့သည်။
ရှဲ့စန်း ဘေးမှာ ရပ်နေပြီး အံ့သြနေသည်။ သူ ကူညီခဲ့တာက မစ္စတာလင်းဖြစ်တဲ့အတွက် မစ္စတာလင်းကပဲ သူ့ကို စွမ်းအင်ပြန်ပေးလိမ့်မယ် ထင်ခဲ့တာ ၊ ဒီ အဓိပ္ပါယ်က စွမ်းအင်အရင်းအမြစ်ကို ရမယ့်နေရာက သူ ကူညီလိုက်တဲ့ လူတစ်ယောက်တည်းနဲ့ မကဘူးပေါ့ ၊အဲ့ဒါက အဲ့ဒီလူရဲ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ ဆွေမျိုးတွေဆီကလည်း ရနိုင်တယ်ပေါ့ ၊
အဲ့ဒီလိုဆိုရင် စွမ်းအင်စုဆောင်းတဲ့ အရှိန်က ပိုပြီး မြန်လာလိမ့်မယ်။
ရှဲ့စန်း အပျော်လွန်နေပြီး အာပေ့ကို ဆေးထိုးတဲ့နေရာမှာ ရှောင်ခယ်ကို ကူညီလိုက်သည်။ အာပေ့က ကောင်းကောင်း ပူးပေါင်းပေးခဲ့ပြီး သူ့အမွှေးတွေကို ရှဲ့စန်း ပွတ်သပ်တာ ခွင့်ပြုပေးထားသည်။ ဆေးထိုးပြီးတဲ့ အချိန်မှာ လင်းဟောင်က အာပေ့ကို ဖက်လိုက်ပြီး ,
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ပြန်ကောင်းသွားရင် ရေချိုးဖို့ ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ပြန်လာခဲ့ပါ့မယ် "
ရှဲ့စန်း စွမ်းအင် ထပ်ရခဲ့ပြီး ဆေးခန်းက ပြန်မယ့်လူကို အပြုံးလေးနဲ့ လိုက်ပို့လိုက်သည်။
အလုပ်ဆင်းတဲ့ အချိန်မှာ ၅နာရီခွဲရှိနေပြီး အချိန်ပိုက ၆နာရီခွဲမှ စဆင်းရမှာဖြစ်တဲ့အတွက် ထမင်ဘူး မြန်မြန်ယူပြီး မြန်မြန်စားလိုက်သည်။ ပြီးနောက်မှာ နားနေခန်းထဲဝင်ပြီး အိပ်လိုက်သည် ။
ခဏအိပ်တော့မယ့်အချိန်မှာ အချိန်ပို ဆင်းတဲ့အကြောင်း မိုင်နဲကို မပြောရသေးဘူးဆိုတာ သတိရသွားသည်။ သူ ထလိုက်ပြီး မအိပ်ခင် မိုင်နဲကို စာပို့လိုက်သည်။
နာရီဝက်လောက် အိပ်ပြီးတဲ့အချိန်မှာ သူနိုးလာခဲ့သည်။ မတော်တဆမှု တစ်ခုရှိနေပြီး သူ့အကူအညီလိုနေခဲ့သည်။
ရှဲ့စန်း ဆေးခန်းရောက်သွားတဲ့ အချိန်မှာ အချက်အလက်တွေကို ကြည့်လိုက်သည်။ B အဆင့် ငှက်အမျိုးအစား ဆက်နွယ်သားရဲနှစ်ကောင်က လေထဲမှာ တွေ့နေခဲ့သည်။ တစ်ကောင်ချင်းစီက ပိုင်ရှင်ရှိပြီး လမ်းပိတ်ကာ အချင်းချင်း ရန်ဖြစ်နေကြသည်။
ရလဒ်ကတော့ နှစ်ဖက်စလုံး ဒဏ်ရာတွေရကုန်ပြီး မြေကြီးပေါ်ကို ပြုတ်ကျလာခဲ့ကာ အစာစားပြီး လမ်းလျှောက်နေတဲ့ အမွှေးရိတ်ထားတဲ့ ခွေးနှစ်ကောင်ပေါ် ကျသွားခဲ့သည်။ ခွေး၂ကောင်မှာ တစ်ကောင်က ဥာဏ်ကောင်းပြီး ချက်ချင်းထပြေးခဲ့သည် ။အဲ့ဒါကြောင့် အတောင်ပံနဲ့ ရိုက်မိရုံကလွဲပြီး ဒဏ်ရာ ဆိုးဆိုးရွားရွား မရခဲ့ပေ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့က ရန်ဖြစ်နေတဲ့အတွက် ဘယ်သူမှ အနားကပ်ခွင့်မပေးခဲ့ဘဲ ဆက်ဟောင်နေခဲ့သည်။
ရှဲ့စန်း ပြောစရာမဲ့သွားသည်။ B အဆင့် ငှက် ဆက်နွယ်သားရဲက အဲ့လောက်ကြီးစရာလိုလို့လား ၊ကောင်းကင်က အကျယ်ကြီးပါ ။ဘာဖြစ်လို့ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း မနေနိုင်ရတာလဲ ။
အမွှေးရိတ်ထားတဲ့ ခွေးနှစ်ကောင် ပိုင်ရှင်တွေက မျက်လုံးတွေ နီရဲနေပြီး စောင့်ရှောက်သူ ရှောင်ထုရဲ့ အင်္ကျီလက်တွေကို ဆောင့်ဆွဲနေကြသည်။
" ငါတို့ ဘာလုပ်ရမလဲ,သူတို့ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားနိုင်လား "
ဆေးရုံ ကုတင်ထောင့်မှာတော့ အမွှေးရိတ်ထားတဲ့ ခွေး၂ကောင်က တစ်ကောင်နဲ့ တစ်ကောင် ကပ်ကာ " ဝုတ်ဖ်,ဝုတ်ဖ်,ဝုတ်ဖ်....."
အဲ့ဒါ အထိတ်တလန့် ဖြစ်နေတဲ့ အသံပဲ.....
__________________________________________
ဖတ်ပေးတဲ့ သူနဲ့ voteပေးသူ အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့် 😊😊😊
15. 7.22
Zawgyi version
Chapter 19. အိမ္ေျပာင္း ေနျခင္း
မိုင္နဲ အိမ္ပိုင္ရွင္ကို ထိုးတာၾကည့္ၿပီး ရွဲ႕စန္း အံ့ၾသမွင္သက္ေနခဲ့သည္။ သူ(အိမ္ပိုင္ရွင္)က မိုင္နဲ နဲ႕ အ႐ြယ္အစားအတူတူေလာက္ ရွိေပမယ့္ သူရဲ႕ ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြကို မိုင္နဲက ကာကြယ္နိုင္ေနၿပီး သူကေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူေတာင္ မကာကြယ္နိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ မိုင္နဲ ေအးစက္စြာနဲ႕ အိမ္ပိုင္ရွင္ကို အေပၚကေန ေအာက္ကို ကန္ခ်လိဳက္ေတာ့ အရိုက္မခံရေအာင္ ေရွာင္ေနတဲ့ ရွဲ႕စန္းေရွ႕ကို လိမ့္ၿပီး ျပဳတ္က်လာခဲ့သည္။
မိုင္နဲ ေအာက္ဆင္းလာတာျမင္တာနဲ႕ အိမ္ပိုင္ရွင္က ေျမႀကီးေပၚကေန ထလိုက္ၿပီး နံရံကိုမွီကာ
" တကယ္လို႔ မင္း ငါ့ကို ထပ္ထိလာမယ္ဆိုရင္ ငါရဲေခၚလိုက္မွာေနာ္ "
မိုင္နဲ ေအာက္ကို ဆင္းလာၿပီး တစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ လက္ကိုျမႇောက္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ထိုးခ်လိဳက္သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ တစ္ခ်က္ကန္လိုက္ေသးသည္။
မိုင္နဲ ထပ္လုပ္ေတာ့မွာ ျမင္လိုက္ေတာ့ လက္ေမာင္းလွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး
" မင္း ထပ္ထိုးမယ္ဆိုရင္ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ "
လူကို ထိုးႏွက္ေနခ်ိန္မွာ မိုင္နဲ မ်က္လုံးေတြက ေအးစက္ေနသည္။ သူ႕လက္ေတြက ရက္စက္ၿပီး စာနာမႈ ကင္းမဲ့ေနသည္ ။ ရွဲ႕စန္း စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္သြားသည္။ သူက ဒီလူနဲ႕ ဗီလိန္ေဘာ့စ္က တစ္ေယာက္တည္းပဲလို႔ ခံစားလိုက္ရသည္။
မိုင္နဲ သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္လာၿပီး အေပၚေအာက္ ၾကည့္ကာ သူအဆင္ေျပတာျမင္မွ မ်က္ႏွာ အမူအယာနည္းနည္းေလ်ာ့သြားသည္။ သူ အိမ္ပိုင္ရွင္ကို သတိေပးလိုက္သည္။
" တကယ္လို႔ အနာဂတ္မွာ သူ႕ကိုေတြ႕ရင္ ေရွာင္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္သြား "
အိမ္ပိုင္ရွင္က နာက်င္ေနတဲ့အတြက္ ဘာမွျပန္မေျပာခဲ့ဘူး၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ မိုင္နဲ က
" ငါေျပာတာ မၾကားဘူးလား "
" ဟုတ္ကဲ့ ၊ ၾကားပါတယ္ " အိမ္ပိုင္ရွင္ တစ္ကိုယ္လုံး ခိုက္ခိုက္တုန္ေနသည္ ။ ဒီလူငယ္ေလးက ငယ္တဲ့ပုံေပၚေပမယ့္ စာနာစိတ္ ကင္းမဲ့လြန္းသည္။
သူက Dအဆင့္ပဲရွိတဲ့ ဆက္ႏြယ္သားရဲပိုင္ရွင္ ျဖစ္ၿပီး, တစ္ခါတစ္ရံ ခရစ္ယာန္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္သည္။ သူက မတိုက္ခိုက္နိုင္ေပမယ့္ ဘယ္လို အမ ေရွ႕မွာျဖစ္ျဖစ္ သူက အရမ္းသန္မာေနေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အထီးေတြေရွ႕မွာဆို တကယ္ ခြန္အားမဲ့သြားသည္,။ ေက်ာင္းၿပီးခါနီးအခ်ိန္ဆိုေတာ့ ငွားရမ္းတဲ့အႀကံကို တမင္သုံးၿပီးေတာ့ ရိုးရိုး အမ တစ္ေယာက္ကို အမိဖမ္းဖို႔ ႀကံခဲ့သည္။ သူ႕ကို အပိုင္ခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ သူ႕အတြက္ မ်ားမ်ားရေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။
ဒီ အမကို စြမ္းအားႀကီးတဲ့ အထီးက ကာကြယ္ေပးထားတဲ့အတြက္ အဲ့ဒီအႀကံကို သူထပ္ၿပီးသုံးလို႔မရေတာ့ဘူး၊
မိုင္နဲက ရွဲ႕စန္းလက္ထဲမွာ ဘာမွမေတြ႕မိေတာ့
" မင္းရဲ႕ ခရီးေဆာင္အိတ္ ဘယ္မွာလဲ "
ရွဲ႕စန္းက ကို႔ရို႔ကားယားနဲ႕ ေျပာလိုက္သည္ ။
" ငါ ေျပးေနတုန္း လမ္းတစ္ဝက္မွာ လႊတ္ပစ္ခဲ့လိုက္တာ "
အဲ့ဒါက အရမ္း ရွက္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ၊ အနိုင္က်င့္ ခံရၿပီး ညီအစ္ကိုက လာကယ္ေပးရတယ္လို႔, ၊ သူ႕ မ်က္ႏွာ ဘယ္နားသြားထားရမလဲ ၊
မိုင္နဲက ေလွာင္ေျပာင္ျခင္း မရွိပဲ " ဘယ္ အထပ္မွာလဲ "
ရွဲ႕စန္း ခဏေလာက္ ေတြးလိုက္ၿပီး , " ၅လႊာ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ၆လႊာ "
မိုင္နဲ အိမ္ပိုင္ရွင္ကို ၾကည့္လိုက္သည္၊ သူက ရွဲ႕စန္း ဒီမွာ မေနျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ မေသခ်ာေပ၊ ဒါေပမယ့္ သူ႕ႏွဖူးမွာ ေခြၽးျပန္ေနၿပီး မ်က္ႏွာက နီရဲေနတာျမင္ေတာ့ သူ႕ကို ေျပာလိုက္သည္ ။
" ငါ ေနာက္က လိုက္ခဲ့ "
သူ ရွဲ႕စန္းကို ေခၚၿပီး ၆လႊာကို ဓါတ္ေလွကား စီးသြားေပမယ့္ ခရီးေဆာင္အိတ္ကို မေတြ႕ခဲ့ေခ်။ ၅လႊာကို ျပန္သြားၾကည့္ေတာ့ ေနာက္ဆုံးမွာေတြ႕လိုက္ရသည္။
ရွဲ႕စန္း အိတ္ကို ဆြဲၿပီး မိုင္နဲေနာက္ကေန လိုက္ကာ အေဆာက္အဦးကေန ထြက္လာလိုက္သည္။သူက
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ " ေျပာၿပီး ထပ္ေျပာလိုက္သည္။
" မင္းဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သိတာလဲ, ငါက ဒီမွာ အဟြတ္...အဟြတ္... ဒုကၡေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ "
မိုင္နဲ႕ သူ႕ ဘယ္ဘက္လက္ကို ၫႊန္ျပၿပီး ," မင္း ငါ့ကို ဆက္သြယ္ခဲ့တာ "
" ဟမ္..." ရွဲ႕စန္း ေၾကာင္သြားၿပီး , သူ႕လက္ကို ျမႇောက္လိုက္ေတာ့ ဆက္သြယ္မႈမျပတ္ေသးတာ ေတြ႕လိုက္ရၿပီး ဖုန္းခ်လိဳက္သည္ ။ ရွက္႐ြံ႕စြာျဖင့္
" ငါ ရဲေခၚလိုက္မွာလို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ မေတာ္တဆ ႏွိပ္လိုက္မိတာလို႔ ထင္တယ္ "
အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူထပ္ေပါင္း ေျပာလိုက္သည္
" တစ္ျခားအိမ္ကို သြားၾကည့္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။ ငါ အခု သြားရေတာ့မယ္။ ခုနက အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္။မနက္ျဖန္ ညစာ ဝယ္ေကြၽးမယ္ "
သူ ၿပဳံးလိုက္ၿပီး လက္ယမ္းျပကာ ထြက္သြားဖို႔ ျပင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ မိုင္နဲက သူ႕ပုခုံးကို လွမ္းဆြဲလာၿပီး
" မသြားနဲ႕ "
ရွဲ႕စန္း ေတာက္ပတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႕ သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္လာခဲ့သည္ ။ မိုင္နဲက
" ငါ့ေနရာမွာ အရင္ ေနလိုက္ေတာ့၊ အခုက အရမ္းေနာက္က်ေနၿပီ "
ရွဲ႕စန္း အၿပဳံး ေလ်ာ့က်သြားသည္။ အဲ့ဒီ့ အဓိပၸါယ္က သူ မနက္ျဖန္ အခန္းရွာဖို႔ လိုေသးတာလား၊ ဒုတိယအေတြးက သူ မနက္ျဖန္ အလုပ္ဆင္းဖို႔လိုၿပီး ေနာက္က်မွ ျပန္လာရမွာ ၊အဲ့ဒါဆိုရင္ အခန္းရွာဖို႔ အခ်ိန္မရွိတဲ့အတြက္ သူ အဲ့ဒီမွာပဲ ဆက္ေနရလိမ့္မယ္။
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" လို႔ ရွဲ႕စန္းေျပာလိုက္ကာ သူ႕နား႐ြက္နား အထိ လက္ျမႇောက္လိုက္ၿပီး
" မင္းကို အႏွောင့္အယွက္ မျဖစ္ေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး ေနပါ့မယ္ "
မိုင္နဲ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး , မိုင္နဲေနရာကို သူတို႔ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ မိုင္နဲ ရွဲ႕စန္းေနရမယ့္ အခန္းကို ၫႊန္ျပလိုက္ၿပီး " မင္းရဲ႕ ပစၥည္းေတြထားၿပီးရင္ ညစာစားဖို႔ ျပန္ထြက္လာခဲ့ "
ရွဲ႕စန္း ခံစားသြားရၿပီး မိုင္နဲ ပုခုံးကို ဆြဲကာ ပုတ္လိုက္သည္။
" ညီအစ္ကို ၊မင္းက အရမ္း ၾကင္နာတာပဲ "
ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ႕အိတ္ကို ဆြဲကာ အခန္းထဲ ဝင္သြားခဲ့သည္။
မိုင္နဲ ညာဘက္ ပုခုံးေပၚမွာရွိတဲ့ သူ႕လက္ကရတဲ့ အႏြေးဓါတ္ေလးကိုပဲ ခံစားလိုက္မိသည္။ သူက လူေတြနဲ႕ ထိေတြ႕ဆက္ဆံမႈ မရွိခဲ့ေပမယ့္ သူအခု ခံစားလိုက္ရတာက စိတ္ပ်က္ဖို႔မေကာင္းပါဘူး ။
ရွဲ႕စန္းေနတဲ့ ပထမဆုံးညမွာ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ရွိေနခဲ့သည္။ မိုင္နဲ သူ အခန္းထဲဝင္သြားတာကို ၾကည့္ေနေပမယ့္ ညစာစားၿပီးေနာက္မွာ သူ ျပန္ထြက္မလာေတာ့ဘူး ၊၊
ရွဲ႕စန္း ေရခ်ိဳးလိုက္ၿပီး အခန္းထဲမွာ င႐ုတ္ပင္ကို ေလ့က်င့္ေပးေနခဲ့သည္။ သူနဲ႕ င႐ုတ္ပင္က အသံထြက္ၿပီး ဆက္သြယ္စရာ မလိုတဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိန္လုံး တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ ရွဲ႕စန္းေစာေစာထလိုက္ၿပီး အသားႏွစ္တုံးေၾကာ္ကာ မနက္စာ လုပ္လိုက္သည္။
မိုင္နဲ မ်က္နာသစ္ ေဆးေၾကာၿပီး ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ရွဲ႕စန္းရဲ႕အၿပဳံးနဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းခံလိုက္ရသည္။
" မင္း အခု မနက္စာစားလို႔ ရၿပီေနာ္၊ ဒီေန႕ စာေမးပြဲ ရွိတယ္ မဟုတ္လား "
မိုင္နဲ ခဏေလာက္ ၾကည့္ေနၿပီး ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္ , " ေနာက္ဆုံးေန႕ " သူ စားပြဲဆီ လမ္းေလွ်ာက္လာၿပီး ထိုင္ခ်လိဳက္သည္။
သူ ထိုင္ခ်လိဳက္တာနဲ႕ အျဖဴေရာင္ စာတန္းေလး ရွဲ႕စန္း မ်က္စိေရွ႕ ေပၚလာသည္ , (စြမ္းအင္ 1, total 1 )
ရွဲ႕စန္း အၿပဳံးေတြ ပိုေတာက္ပလာေပမယ့္ နည္းနည္း စိတ္ရႈပ္သြားသည္။ မိုင္နဲက စားေတာင္မစားရေသးတဲ့ အတြက္ ေသခ်ာတာက အရသာရွိလို႔ စြမ္းအင္ျပန္ေပးတာ မဟုတ္ဘူး ၊ အဲ့ဒါဆို ဘာအတြက္လဲ၊ အဲ့ဒါ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႕အတြက္ မနက္စာ လုပ္ေပးတာေၾကာင့္လား ?
အဲ့ဒါ အရမ္းမလြယ္လြန္းဘူးလား? စြမ္းအင္ ၁၀ ရွိတဲ့သူေတြက တကယ္ ေလးစားထိုက္တယ္လို႔ တိတ္တိတ္ေလး ေတြးလိုက္သည္။ သူ႕အတြက္ စြမ္းအင္ ယူရတာ အရမ္းလြယ္ေနလို႔ပင္။
သူ႕မနက္စာ သူစားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ မိုင္နဲ သူ႕ပန္းကန္ေဆးလိုက္သည္။ သူ႕လက္ ဆန႔္ထုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခဏရပ္ကာ တစ္ခုခုစဥ္းစားေနၿပီးေနာက္ ရွဲ႕စန္းကို ၾကည့္ကာ ေျပာလာသည္။
" မနက္စာက စားေသာက္ဆိုင္ေတြထက္ အရသာရွိတယ္ "
ရွဲ႕စန္း သူ႕ကို ေသခ်ာစိုက္လိုက္ၿပီး အစကေတာ့ နည္းနည္းေၾကာင္သြားေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ ရယ္႐ုံကလြဲၿပီး မတတ္နိုင္ခဲ့ဘူး။
" ခ်ီးက်ဴးတာကို ေက်းဇူးတင္ေပမယ့္ မင္း အၿမဲတမ္း ခ်ီးက်ဴးစရာ မလိုပါဘူး "
မိုင္နဲ မ်က္ခုံးပင့္လိုက္ၿပီး " ဒါက စကားလုံး တစ္ခ်ိဳ႕ပါပဲ၊ အဲ့ဒါက မင္းကိုေပ်ာ္ေစမယ္ဆိုရင္ ေျပာသင့္ပါတယ္ "
ရွဲ႕စန္း ႐ုတ္တရက္ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္း နည္းနည္းျမန္သြားၿပီး သက္ျပင္းခ်လိဳက္သည္။
" မင္းက အရမ္းေကာင္းတာပဲ "
မိုင္နဲ ၿပဳံးသြားခဲ့သည္။ သူက ေခ်ာၿပီးသား ဆိုေပမယ့္ ၿပဳံးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ဆီကေန အၾကည့္လႊဲဖို႔ ခက္သည္။မိုင္နဲက ပန္းကန္ ဆက္ေဆးေနၿပီး
" မင္းတစ္ေယာက္ပဲ အဲ့လိုထင္တာပါ "
ရွဲ႕စန္း သူ႕ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ျပန္ဝင္သြားကာ မတတ္နိုင္ပဲ ေျပာလိုက္မိသည္။
" အဲ့ဒါ သူတို႔က မသိလို႔ပါ၊ မင္းက အရမ္းေကာင္းတာ "
မနက္စာစားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူတို႔က သပ္သပ္စီ သြားခဲ့ၾကသည္။ မိုင္နဲက စာေမးပြဲအတြက္ ေက်ာင္းကို သြားခဲ့ၿပီး ရွဲ႕စန္းက ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးစင္တာမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ သြားခဲ့သည္။
ရွဲ႕စန္း အလုပ္လာေၾကာင္း ကဒ္ျဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ယန္႐ႊင္စီ သြားၿပီး အခ်ိန္ပို ဆင္းဖို႔ သြားေျပာလိုက္သည္။ ယန္႐ႊင္က သူစာေမးပြဲ ၿပီးသြားတဲ့အေၾကာင္း သိၿပီးေနာက္မွာ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
" မင္း ဒီအပတ္ လုပ္ၾကည့္လို႔ရတယ္။ မင္းက ငယ္ေသးတယ္ဆိုေပမယ့္ ေန႕တိုင္း အခ်ိန္အၾကာႀကီး အလုပ္လုပ္မွာကို သည္းမခံနိုင္ဘူး ။ေနာက္ အပတ္မွာ ေစာင့္ၾကည့္ရမယ္ "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္, မန္ေနဂ်ာ ယန္ " ရွဲ႕စန္း သူ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ျပည့္သြားတဲ့အတြက္ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသည္။
သူ႕အလုပ္ ဆက္လုပ္ခဲ့ၿပီး ရႈပ္ေထြးလြန္းခဲ့သည္။ သြားဖို႔လိုတဲ့ ေနရာတိုင္း သူသြားခဲ့ရၿပီး စင္တာရဲ႕ တည္ေဆာက္ပုံကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ ရင္းနီးသြားခဲ့သည္။ စင္တာကို အမ ဆက္ႏြယ္သားရဲနဲ႕ အထီး ဆက္ႏြယ္သားရဲဆိုၿပီး အဓိက ၂ပိုင္း ခြဲထားခဲ့သည္။
ဌာန ၂ခုစလုံးရဲ႕ ဝန္ထမ္းေရးရာဌာနက အတူတူပဲ ျဖစ္ေပမယ့္ အမ ဆက္ႏြယ္သားရဲ ဝန္ထမ္း အမ်ားစုက အမေတြ ျဖစ္ၿပီး, အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ ဆက္ႏြယ္သားရဲေတြကို ေသခ်ာ ဂ႐ုတစိုက္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနရခ်ိန္မွာ အထီး ဆက္ႏြယ္သားရဲဌာနက ဝန္ထမ္း အထီးအမ်ားစုက သန္မာတဲ့ ဆက္ႏြယ္သားရဲေတြကို သန္မာတာ ၾကည့္ၿပီး နားေထာင္ေပးရသည္
ရွဲ႕စန္း အလုပ္ ဧရိယာက အမဆက္ႏြယ္သားရဲ ဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာ ကန့္သတ္ထားသည္။ တစ္ေန႕ထဲမွာ ဆက္ႏြယ္သားရဲ မ်ိဳးစုံေတြ႕ခဲ့ရၿပီး အကုန္လုံးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသည္။ သူတို႔ ပိုင္ရွင္ေတြက ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕ၿပီး စိတ္ခံစားခ်က္ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ ျဖစ္တတ္တာေၾကာင့္ သူတို႔ဆီက စြမ္းအင္ကို လြယ္ကူစြာ ရရွိနိုင္သည္။
ရွဲ႕စန္း ဒီအလုပ္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ေက်နပ္မႈ ရခဲ့ကာ တစ္မနက္ထဲမွာတင္ စြမ္းအင္ ၅ခု စုေဆာင္းနိုင္ခဲ့သည္။ အားလုံးေပါင္း ၆ခု ရေနၿပီ ျဖစ္သည္။
သူ ေန႕လည္စာစားၿပီး စနစ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္။ င႐ုတ္ပင္ ညာဘက္မွာရွိတဲ့ ကြက္လပ္ပုံသဏၭာန္မွာ ေပၚေနတဲ့ နံပါတ္က ၆/၁၀၀ ျပေနသည္။ အဲ့ဒီ အဓိပၸါယ္က ေနာက္အပင္တစ္ပင္ရဖို႔ စြမ္းအင္ ၉၄ခုလိုေသးသည္။
စနစ္ မ်က္ႏွာျပင္က စြမ္းအင္သုံးဖို႔ မလိုခဲ့ေပ။
ရွဲ႕စန္း ေန႕လည္စာဘူးထဲက အသားကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး တစ္လုတ္ထဲနဲ႕ အၿပီးသတ္လိုက္သည္။ ဆားကလြဲၿပီး ဘာမွမပါတဲ့အသားကို ရက္အနည္းငယ္ စားလိုက္ရတာ သူ႕အတြက္ တကယ္ခက္ခဲသည္။
သူ င႐ုတ္ပင္ကို အစားအစာအတြက္နဲ႕ လဲစရာမလိုေပ။ အဓိက အေရးႀကီးတဲ့ အပိုင္းကို ျဖတ္ပစ္လိုက္႐ုံနဲ႕တင္ ရနိုင္သည္။
ေန႕လည္စာဘူးကို အျမန္ပစ္လိုက္ၿပီး ေန႕လည္ နားခ်ိန္ တစ္နာရီကို အိပ္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ယူလိုက္သည္။
ေန႕လည္ပိုင္းမွာ သူ႕ေခါင္းက င႐ုတ္သီးအနံ႕, ဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္ နဲ႕အစပ္ နယ္ထားတဲ့အမဲသား, အျပင္ တစ္ျခားအရာေတြ သူ႕ေခါင္းထဲမွာျပည့္ေနခဲ့သည္။ သူပိုၿပီး စဥ္းစားေလေလ ပိုၿပီး စားခ်င္ေလပဲ ျဖစ္သည္။ သူ တကယ္စားနိုင္ဖို႔ အလုပ္ ပိုႀကိဳးစားမွရလိမ့္မယ္။
သူ ေဆြးႏြေးတဲ့ အခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႕ကို တျခားအခန္း သြားဖို႔ ေျပာလာခဲ့သည္။ အခန္းထဲမွာ လူ ၃ေယာက္ရွိေနၿပီး ေစာင့္ေရွာက္သူ ေရွာင္ခယ္၊ နား႐ြက္တို ယုန္သားရဲပိုင္ရွင္ မစၥတာလင္း နဲ႕ အရပ္ရွည္ၿပီး သန္မာတဲ့ လူက မစၥတာလင္းရဲ႕ ခါးကို ဖက္ၿပီး ရပ္ေနသည္။
မစၥတာလင္းက ရွဲ႕စန္းကို ျမင္တာနဲ႕ ၿပဳံးျပလာၿပီး " ဆရာရွဲ႕၊ အာေပ့က ေဆးထိုးၿပီးတာနဲ႕ ေနျပန္ေကာင္းလာခဲ့တယ္၊ဒီေန႕က ကုသဖို႔အတြက္ ေနာက္ထပ္ေဆး လာထိုးတာပါ "
ရွဲ႕စန္းက ၿပဳံးလိုက္ၿပီး, " ေကာင္းပါတယ္၊ အဲ့ဒါက သူ႕ကို ျမန္ျမန္ျပန္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးလိမ့္မယ္ "
သူစကားေျပာေနတုန္းမွာပဲ ႐ုတ္တရက္ စာတန္းက သူ႕ေရွ႕မွာ ေပၚလာခဲ့သည္။ ( စြမ္းအင္, 1, total 9)
အခန္းထဲမွာရွိတဲ့ လူသုံးေယာက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရွာင္ခယ္နဲ႕ မစၥတာလင္းရဲ႕ စြမ္းအင္က အျပည့္ရွိေနၿပီး အရပ္ရွည္တဲ့လူ တစ္ေယာက္ကပဲ 7/8 ျဖစ္ေနသည္။
သူ ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ အရပ္ရွည္တဲ့လူနဲ႕ အၾကည့္ျခင္း ဆုံမိသြားသည္။အဲ့ဒီ့လူက ၿပဳံးေနတဲ့ပုံ မေပၚေပမယ့္ သူ႕အသံက ညင္သာေနသည္။
" အဲ့ဒီေန႕တုန္းက မင္းအကူအညီေၾကာင့္ဆိုတာ ေဟာင္(မစၥတာလင္း) ေျပာလို႔ ကိုယ္သိခဲ့ရတယ္၊ ေက်းဇူး အမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ေနာ္ "။
လင္းေဟာင္ သူမ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေလးနက္ေနတဲ့ လူရဲ႕မ်က္ႏွာကို တို႔ထိလိုက္ၿပီး " အဲ့ဒီ့ေန႕ေတြတုန္းက ေရွာင္အာေၾကာင့္ အေျခအေနမေကာင္းခဲ့ဘူး, ခင္ဗ်ားကို စိတ္ပူေအာင္ လုပ္မိသြားတယ္ "
" မင္း အဆင္ေျပတယ္ ဆိုရင္ ကိစၥမရွိပါဘူး " တုန္ေနေအာင္ခ်စ္တာက အဲ့ဒီလူရဲ႕ မ်က္လုံးထဲမွာအျပည့္ ေပၚေနခဲ့သည္။
ရွဲ႕စန္း ေဘးမွာ ရပ္ေနၿပီး အံ့ၾသေနသည္။ သူ ကူညီခဲ့တာက မစၥတာလင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ မစၥတာလင္းကပဲ သူ႕ကို စြမ္းအင္ျပန္ေပးလိမ့္မယ္ ထင္ခဲ့တာ ၊ ဒီ အဓိပၸါယ္က စြမ္းအင္အရင္းအျမစ္ကို ရမယ့္ေနရာက သူ ကူညီလိုက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္တည္းနဲ႕ မကဘူးေပါ့ ၊အဲ့ဒါက အဲ့ဒီလူရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြဆီကလည္း ရနိုင္တယ္ေပါ့ ၊
အဲ့ဒီလိုဆိုရင္ စြမ္းအင္စုေဆာင္းတဲ့ အရွိန္က ပိုၿပီး ျမန္လာလိမ့္မယ္။
ရွဲ႕စန္း အေပ်ာ္လြန္ေနၿပီး အာေပ့ကို ေဆးထိုးတဲ့ေနရာမွာ ေရွာင္ခယ္ကို ကူညီလိုက္သည္။ အာေပ့က ေကာင္းေကာင္း ပူးေပါင္းေပးခဲ့ၿပီး သူ႕အေမႊးေတြကို ရွဲ႕စန္း ပြတ္သပ္တာ ခြင့္ျပဳေပးထားသည္။ ေဆးထိုးၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ လင္းေဟာင္က အာေပ့ကို ဖက္လိုက္ၿပီး ,
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ျပန္ေကာင္းသြားရင္ ေရခ်ိဳးဖို႔ ရက္အနည္းငယ္အတြင္း ျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္ "
ရွဲ႕စန္း စြမ္းအင္ ထပ္ရခဲ့ၿပီး ေဆးခန္းက ျပန္မယ့္လူကို အၿပဳံးေလးနဲ႕ လိုက္ပို႔လိုက္သည္။
အလုပ္ဆင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၅နာရီခြဲရွိေနၿပီး အခ်ိန္ပိုက ၆နာရီခြဲမွ စဆင္းရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ထမင္ဘူး ျမန္ျမန္ယူၿပီး ျမန္ျမန္စားလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္မွာ နားေနခန္းထဲဝင္ၿပီး အိပ္လိုက္သည္ ။
ခဏအိပ္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ပို ဆင္းတဲ့အေၾကာင္း မိုင္နဲကို မေျပာရေသးဘူးဆိုတာ သတိရသြားသည္။ သူ ထလိုက္ၿပီး မအိပ္ခင္ မိုင္နဲကို စာပို႔လိုက္သည္။
နာရီဝက္ေလာက္ အိပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူနိုးလာခဲ့သည္။ မေတာ္တဆမႈ တစ္ခုရွိေနၿပီး သူ႕အကူအညီလိုေနခဲ့သည္။
ရွဲ႕စန္း ေဆးခန္းေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ အခ်က္အလက္ေတြကို ၾကည့္လိုက္သည္။ B အဆင့္ ငွက္အမ်ိဳးအစား ဆက္ႏြယ္သားရဲႏွစ္ေကာင္က ေလထဲမွာ ေတြ႕ေနခဲ့သည္။ တစ္ေကာင္ခ်င္းစီက ပိုင္ရွင္ရွိၿပီး လမ္းပိတ္ကာ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ေနၾကသည္။
ရလဒ္ကေတာ့ ႏွစ္ဖက္စလုံး ဒဏ္ရာေတြရကုန္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚကို ျပဳတ္က်လာခဲ့ကာ အစာစားၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ အေမႊးရိတ္ထားတဲ့ ေခြးႏွစ္ေကာင္ေပၚ က်သြားခဲ့သည္။ ေခြး၂ေကာင္မွာ တစ္ေကာင္က ဥာဏ္ေကာင္းၿပီး ခ်က္ခ်င္းထေျပးခဲ့သည္ ။အဲ့ဒါေၾကာင့္ အေတာင္ပံနဲ႕ ရိုက္မိ႐ုံကလြဲၿပီး ဒဏ္ရာ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား မရခဲ့ေပ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔က ရန္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္သူမွ အနားကပ္ခြင့္မေပးခဲ့ဘဲ ဆက္ေဟာင္ေနခဲ့သည္။
ရွဲ႕စန္း ေျပာစရာမဲ့သြားသည္။ B အဆင့္ ငွက္ ဆက္ႏြယ္သားရဲက အဲ့ေလာက္ႀကီးစရာလိုလို႔လား ၊ေကာင္းကင္က အက်ယ္ႀကီးပါ ။ဘာျဖစ္လို႔ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း မေနနိုင္ရတာလဲ ။
အေမႊးရိတ္ထားတဲ့ ေခြးႏွစ္ေကာင္ ပိုင္ရွင္ေတြက မ်က္လုံးေတြ နီရဲေနၿပီး ေစာင့္ေရွာက္သူ ေရွာင္ထုရဲ႕ အကၤ်ီလက္ေတြကို ေဆာင့္ဆြဲေနၾကသည္။
" ငါတို႔ ဘာလုပ္ရမလဲ,သူတို႔ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားနိုင္လား "
ေဆး႐ုံ ကုတင္ေထာင့္မွာေတာ့ အေမႊးရိတ္ထားတဲ့ ေခြး၂ေကာင္က တစ္ေကာင္နဲ႕ တစ္ေကာင္ ကပ္ကာ " ဝုတ္ဖ္,ဝုတ္ဖ္,ဝုတ္ဖ္....."
အဲ့ဒါ အထိတ္တလန့္ ျဖစ္ေနတဲ့ အသံပဲ.....
__________________________________________
ဖတ္ေပးတဲ့ သူနဲ႕ voteေပးသူ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင့္ 😊😊😊
15. 7.22