Unicode
Flash back
yg: မောင် မင်းစိတ်ကိုထိန်းစမ်း။
V: ဟင့်အင်း အချစ် သူတို့က မောင့်ရဲ့ ဖိနစ်ငှက်တွေကိုဖမ်းထားတာလေ
yg: ထောင်ချောက်ဖြစ်နေလိမ့်မယ်မောင်။
V: မောင် တို့က ဂရုစိုက်ရမှာလား။ ရာရာစစ မောင့်ရဲ့ ဖိနစ်ငှက်တွေကိုလာထိတာလေ။
yg: ငါရအောင်ကယ်ပေးပါမယ်ကွာ။ မောင် မင်းစိတ်လက်မာန်ပါ တအားမလုပ်နဲ့နော်။ဒီမှာငြိမ်ငြိမ်ထိုင်နေကြားလား။ငါ နမ်ဂျွန်တို့နဲ့ သွားတိုင်ပင်လိုက်ဦးမယ်။
yg ထွက်သွားပြီးမကြာခင်။
အောင့်တက်လာတဲ့ ထယ်ယောင်းရဲ့ ရင်ဘတ်။
ဖိနစ်ငှက်တွေဆိုတာ မီးနတ်ဘုရားရဲ့ အသည်းအသက်တွေမို့ သွေးကြောခြင်းဆက်နွယ်မှုရှိပြီးသားပင်။အောင့်တက်လာတဲ့ နှလုံးအခြေအနေအရ မိမိရဲ့ ဖိနှစ်ငှက်ပေါင်းများစွာ အသက်အန္တရာယ်နဲ့ ရင်ဆိုင်နေပြီမှန်း သိသာစေသည်။ ဘယ်သူတောင်းစားနတ်ဆိုးက မိမိရဲ့ ဖိနှစ်ငှက်တွေကို နှိပ်စက်နေပြီလဲမသိ။တော်ရုံတန်ရုံဆို မိမိရဲ့ နှလုံးက အောင့်လာစရာအကြောင်းမရှိပေ။
သည်းမခံနိုင်တော့တဲ့အဆုံး နှလုံးသွေးကြောကို အာရုံခံပြီးနောက် ဖိနစ်ငှက်တွေဆီလိုက်သွားလိုက်သည်။
yg: ဟင် မောင် ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ။တောက် အတန်တန်တားထားရက်နဲ့ကွာ
RM: အကိုတော် ဘာမှမပူနဲ့။ ကျွန်တော်တို့လိုက်သွားကြမယ်လေ
ယွန်ဂီတို့ နတ်ဆိုးဂူထဲလည်းရောက်ရော မေ့နေတဲ့ ထယ်ယောင်းကို တွဲထားတဲ့ ပန်းနတ်ဘုရားမကြောင့် ယွန်ဂီ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်သည်။
ခပ်မြန်မြန်ပဲ ချန်းဟွာ လက်ထဲက ထယ်ယောင်းကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး
yg: မင်းက ဘယ်လိုလုပ်ဒီဂူထဲရောက်နေတာလဲ
" ကျွန်မကိုနောက်မှ မေးပါ။အခုလောလောဆယ် tae ကို သတိရလာအောင်အရင်လုပ်ရမှာလေ။ "
ယွန်ဂီလည်း ဆက်ပြောမနေတော့ဘဲနဲ့ ထယ်ယောင်းကို သယ်လို့ နန်းဆောင်ဆီ ပြန်လာခဲ့တော့သည်။
yg: မင်းက ငါတို့ နန်းဆောင်ထိ ဘာလိုက်လုပ်တာလဲ။
" ဟို ထယ့်ကို စိတ်မချလို့လိုက်လာတာလေ "
yg: ဒါ ငါယောက်ျား ။ ငါသူ့ကို လည်ပင်းညှစ်မသတ်ဘူး စိတ်ချ။ မင်းပြန်တော့
ချန်းဟွာ မပြန်ဘဲ အင်တင်တင်လုပ်နေတုန်း
ကျွတ် ကျွတ်
yg: ဟင် မောင် သတိရလာပြီလား
အလောတကြီး မေးနေတဲ့ ယွန်ဂီကို လစ်လျူရှုပြီး နောက်က ချန်းဟွာကို သာကြည့်နေတာကြောင့် ယွန်ဂီ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်သည်။
yg: မောင် ငါမေးနေတယ်လေ အဆင်ပြေ..
V: ကျစ် နားငြီးလိုက်တာ
yg: ဘာ မောင် မင်းငါ့ကိုဘယ်လိုပြောလိုက်တာ
v: နားငြီးတယ်လို့ပြောလိုက်တာလေ ။ခေါင်းကိုက်နေပါတယ်ဆို ခင်များအသံကြားရတာ ပိုစိတ်ရှုပ်တယ်။ထွက်သွား
yg: မောင် မင်း
" မြေနတ်ဘုရားရယ် ထယ်က ခေါင်းကိုက်နေလို့နေမှာပါ။ ကျွန်မဘဲ ထယ့်ကို ပြုစုပေးလိုက်မယ်လေ"
yg: မင်းအပူမပါဘူး ထွက်သွား
v: မင်ယွန်ဂီ ခင်များဘာမှ ချန်းဟွာကို အော်စရာမလိုဘူး။ ကျွန်တော်ခင်များကို ထွက်သွားခိုင်းနေတယ်လေ မကြားဖူးလား
ယွန်ဂီ ထယ်ယောင်းကို မယုံနိုင်သလိုကြည့်ပြီးတော့ မျက်ရည်ဝဲပြီးအခန်းထဲကထွက်သွားသည်။
နောက်ပိုင်းမှာလဲ
Jm: မျောက်နတ်ဘုရား အလှလေးဖျားနေတယ်တဲ့
v: အဲ့ဒါ ငါနဲ့ဘာဆိုင်လဲ။ နတ်ဆေးသမားတော် ခေါ်လိုက်လေ။ နတ်ဘုရားဖြစ်ပြီးတော့ ပျော့ညံ့လိုက်တာ စိတ်ကုန်စရာ
jm: မျောက်နတ်ဘုရား မင်းအလှလေးကို ဘယ်လိုတွေဆက်ဆံနေတာလဲ
v: ကျစ် ငါ့ရှေ့မှာ သူ့အကြောင်းလာမပြောနဲ့ကွာ
" အရှင် "
ဂျီမင် ထယ်ယောင်းနဲ့စကားပြောနေတုန်း ထွက်လာတဲ့ ချွဲပျစ်နေတဲ့အသံကြောင့် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။
v: ဟွာ လာပါဦး ။ကိုယ် လွမ်းနေတာ
ဆန့်တန်းပေးထားတဲ့ ထယ်ယောင်းရဲ့ လက်တွေကြား အလိုက်သင့်ဝင်လာတဲ့ချန်းဟွာ
" ဟွန့် အရှင် ကလည်း ပိုပြီး "
Jm: တောက်စ် ထယ်ယောင်း မင်းက အလှလေးကိုကျ ဂရုမစိုက်ဘဲ ဒီ ခွေးသေးပန်း မကို မတရားတွေဂရုစိုက်နေတာပေါ့
" ဟင့် အရှင်"
V: တော်စမ်း ဂျီမင် မင်း ဟွာ့ကို ဘာမှပြောစရာမလိုဘူး။မင်းကိုမင်း ဘာထင်နေလို့လဲ။မင်းက ကြင်ရာတော်အဆင့်ဘဲရှိသေးတယ်။ငါတို့လို နတ်ဘုရားတွေနဲ့ တန်းတူလို့ထင်မနေနဲ့။
Jm: မင်း
ခွပ်
jk: ထယ်ယောင်း မင်းကိုငါ အကိုတော့်မျက်နှာကြောင့်သည်းခံနေတာနော်။လွန်မလာနဲ့။ ငါမိုးကြိုးနတ်ဘုရားရဲ့ကြင်ရာတော်က မင်းပြောချင်တိုင်းပြောလို့ရတဲ့သူမဟုတ်ဘူး။
" ဟင် အရှင် နာသွားပြီလား။ လာ ဟွာ ဆေးထည့်ပမယ်နော်။"
v: ရတယ် ဟွာ။ ဒီမှာ ဂျောင်ကု မင်းလူကအရင် ငါ့ဟွာလေးကိုအရင် စော်ကားတာ။နောက်တစ်ခါ မင်းလူမင်းထိန်းထား။ ဟွာလေးကို ပြောရင် ငါငြိမ်ခံနေမှာမဟုတ်ဘူး။လာ သွားမယ် ဟွာ
jk: သွား မင်းတို့ဒီနေရာမှာ ဆက်နေရင်လည်း ငါလည်းအန်မိတော့မယ်။
ဟင့်
jk: သည်းငယ် မငိုနဲ့ တိတ် တိတ်။ဒီကောင် စိတ်ရူးထနေတာ
jm: ဟင့် မျောက်နတ်ဘုရား က အလှလေးကိုလည်း ဂရုမစိုက် မစိုက်တော့ဘူး။ အင့် အလှလေး ခမျာ ငိုနေရှာတာ
jk: ဟင် အကိုတော်ကလား
jm: အင်း သည်းငယ် အလှလေးကို ဆေးတိုက်မို့သွားတော့ အလှလေးက အခန်းထဲမှာတစ်ယောက်တည်းကြိတ်ငိုနေတာ အင့်
jk: တောက်စ် ဒီကောင် တစ်ခုခုဖြစ်နေတာနေမှာ။ ကိုယ်ဒီကိစ္စကို သေသေချာချာစုံစမ်းမယ်။
RM: ထယ်ယောင်း မင်းဘယ်လိုလုပ်ရပ်မျိုးကိုကျူးလွန်လိုက်တာလဲ။
v: ဘာလဲဗျာ
rm: မင်းနတ်ဆိုးအရှင်ဆီက ကြာပန်းဖြူလေးကို အတင်းလုတယ်ဆို။ အဲ့ကြာပန်းဖြူလေးက သက်ရှိဆိုတာမင်းမသိဖူးလား။ဟမ် နောက်နှစ်အနည်းငယ်နေရင် လူပုံပြောင်းတော့မှာကွ။မင်းကွာ
V: အခုမှ လူမပြောင်းသေးတာ ။အလကား ပန်းလေးတစ်ပွင့်ကို
RM: အေး အဲ့ပန်းလေးကို နတ်ဆိုးအရှင် ဘယ်လောက်မြတ်နိုးလဲမသိဖူးလား ဟမ်
V: ကျစ် ဘာလဲ။အဲ့တော့ နတ်ဆိုးအရှင်က မကျေနပ်ဖူးတဲ့လား။
RM: အခုချက်ချင်း ငါ့လက်ထဲကို အဲ့ပန်းပြန်အပ်
V: မရှိတော့ဘူး။ဟွာလေး အစီအရင်လုပ်ဖို့လိုတယ်ဆိုလို့ပေးလိုက်ပြီ
RM: မင်း အခုငါ နတ်ဆိုးအရှင်ကို ဘယ်လိုမျက်နှာပြရတော့မှာလဲကွာ
V: မကျေနပ်ရင်စစ်ခင်းလိုက်ရုံဘဲပေါ့
RM: မင်း စစ်မက်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ လွယ်တယ်ထင်နေလား။မလိုအပ်ဘဲ အသက်တွေဆုံးရှုံးတယ်ကွ
V: ကျစ် ဒီဘာမဟုတ်တဲ့ ပန်း လေးအတွက်များ
နမ်ဂျွန်ကတော့ ရှေ့ကလူကိုကြည့်ပြီးခေါင်းကိုသာ ခါရမ်းလိုက်တယ်။
ပြီးတော့ တစ်ခုခုကို စဉ်းစားမိသွားဟန်။ ထယ်ယောင်း ဝတ်ရုံကို ဆွဲဖြဲပြီး ရင်ဘတ်နားကိုကြည့်လိုက်တယ်။
ထယ်ယောင်းကအတင်းရုန်းကန်နေတာကြောင့် အစွမ်းနဲ့မနည်းထိန်းနေရသည်။
V: ဘာလုပ်တာလဲ
နမ်ဂျွန်ကတော့ ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးလိုက်ပြီး
RM: တစ်ခုခုကိုအတည်ပြုစရာလေးရှိယုံပါ။အခုအတည်ပြုပြီးသွားပြီဆိုတော့ ငါသွားပြီ။
နမ်ဂျွန်ထွက်သွားတာနဲ့ အခန်းနောက်ကချောင်းကြည့်နေတဲ့ ချန်းဟွာက လက်သီးကိုတင်းတင်းစုပ်လိုက်သည်။
" ကျစ် အချိန်မရှိတော့ဘူး။ မင်ယွန်ဂီကို မြန်မြန်ရှင်းပစ်မှရမယ် "
ဘာ❗❗
Jhope: ဒါဆို ယောက်ဖတော်က
RM: ဟုတ်တယ် ပြုစားခံထားရတာ
Jk: ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်လဲ။
RM: တကယ်တော့ ဒီအစီအရင်က တားမြစ်ထားတာ။ ပြုစားတဲ့သူဘက်ကလည်း ပြန်ပေးရမယ့် အရင်းအနှီးကြီးတယ်။လွယ်လွယ်နဲ့ မပျက်နိုင်ဘူး
Jin: ဟင် အဲ့ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။အချိန်တအားကြာသွားရင် ယွန်ဂီအတွက်မကောင်းဘူးလေ
RM: လှုံ့ဆော်ပေးရမယ်
ဟမ်+3
RM: အချစ်ကြိုးအဆိပ်က ဆန့်ကျင်ဘက်နိယာမလိုဘဲ။သိပ်ချစ်လေ သိပ်မုန်းလေ။ ဒါကြောင့်ထယ်ယောင်းက အကိုတော့်အသံကိုတောင် မကြားချင်လောက်အောင်ဖြစ်နေတာလေ။ အဆိပ်ပြေဖို့ဆိုရင် အကိုတော့်အတွက် သိပ်ကိုအန္တရာယ်များလွန်းတယ်။အဆုံးထိပြောရရင် ထာဝရပျောက်ကွယ်သွားနိုင်တယ်။အကိုတော်ကိုယ်တိုင် စတေးခံမှရမှာ။
JK: ဒါမဖြစ်နိုင်ဘူး။ညီတော်တို့ အကိုတော်ကို အဆုံးရှုံမခံနိုင်ဘူး
RM: အဲ့ဒါကြောင့် နောက်တစ်နည်းကိုမနည်းစဉ်းစားနေရတာ
နမ်ဂျွန်တို့မသိလိုက်တာက ဒီအကြောင်းတွေကို ခိုးနားထောင်နေတဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်အကြောင်း
ပန်းနတ်ဘုရားမအဆောင်တော်
အဆောင်ထဲကိုတလှမ်းချင်း အေးအေးဆေးဆေး ဝင်လာတဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်
yg: ဘယ်လို သတ္တိနဲ့များ ငါ့လူကို ပြုစားရဲတာလဲ
" ရှင် ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ "
yg: အဟက် မင်းကထာဝရရှင်သန်ရတာ ပင်ပန်းနေပြီထင်တယ်။
" တောက်စ် "
ယွန်ဂီ လက်ကိုလေထဲမြှောက်လိုက်တာနဲ့ ချန်းဟွာ အဝေးကိုလွင့်သွားသည်။
ပြင်းလွန်းတဲ့အရှိန်ကြောင့် နံရံနဲ့တိုက်မိပြီး ပြန်ပင်မထနိုင်တော့ပေ။
V: ဟွာ
" အရှင့် ဟင့် "
V: တောက်စ် မင်ယွန်ဂီ
ယွန်ဂီကတော့ ကြိုသိနေတဲ့အလား ခပ်ပြုံးပြုံပင်။
ထယ်ယောင်း ယွန်ဂီရဲ့အပြုအမူကြောင့် ဒေါသထွက်သွားပြီး လက်သုံးတော်ဓားကို ဆင့်ခေါ်ကာ ယွန်ဂီ ထံပြေးသွားလိုက်သည်။
ယွန်ဂီက မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အသင့်စောင့်နေဟန်။ ဓားက ယွန်ဂီ ရင်ဘတ်နားရောက်ခါနီး ရုတ်တရက်ရပ်တန့်သွားသည်။
ယွန်ဂီ မျက်လုံဖွင့်လိုက်တော့ ထယ်ယောင်းက မျက်ရည်ဝဲနေပြီး ဓားကိုရှေ့ဆက်မတိုးနိုင်ဘဲရှိနေသည်။
V: မဖြစ်ဘူး
အဲ့အချိန်ရုတ်တရက် ယွန်ဂီ ရင်ဘတ်ထဲနစ်ဝင်သွားတဲ့ဓားကြောင့် ထယ်ယောင်း အာခေါင်ခြစ်အော်လိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းဓါးကိုင်ထားတဲ့လက်ကို အနောက်က တွန်းလိုက်တဲ့ ပန်းနတ်ဘုရာမ ချန်းဟွာကြောင့် ဓားက ယွန်ဂီ ရင်ဘတ်ထဲ တစ်ဆုံးထိနစ်ဝင်သွားသည်။
ယွန်ဂီကတော့ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့
"စောင့်နေမယ် မောင် "
တဖြည်းဖြည်း အမှုန်လေးတွေအဖြစ်ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ ယွန်ဂီ ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် ထယ်ယောင်းအရူးတစ်ယောက်လိုအော်ငိုမိသည်။
V: အချစ် အချစ်ရယ် မောင့်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့
" ဟား ဟား ဟား အရှင် အခုဆို ဟိုကောင်မရှိတော့ဘူး။ ဟွာနဲ့အရှင်နှစ်ယောက်တည်း အတူတူနေလို့ရတော့မယ်"
ချန်းဟွာရဲ့ စကားအဆုံးတစ်ကိုယ်လုံး မီးတောက်တွေနဲ့ ဖုံးလွှမ်းလာပြီး နီရဲတောက်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့
V: မင်းလို မိန်းမယုတ်မျိုးက အချစ်နဲ့ ငါ့ကိုခွဲရဲတယ်ပေါ့
လက်ထဲက မီးတောက်ငယ်လေးကို ချန်းဟွာဆီ ပစ်လိုက်တယ်။
အတွင်းကလီစာတွေထဲက လှိုက်တက်လာတဲ့ ပူလောင်မှုကြောင့်ကြမ်းပြင်ပေါ်လူးလိမ့်နေတဲ့ ချန်းဟွာ
V: မင်းသေလို့မရသေးဘူး ချန်ဟွား ။မင်းအတွက် အပြစ်ဒဏ်ကိုအချစ်ပြန်လာမှစီရင်ခိုင်းမယ်။အခုလောလောဆယ် မင်းကလီစာတွေအကုန် တမြေ့မြေ့လောင်ကျွမ်းနေတာကိုခံစားလိုက်ပါဦး ဟား ဟား
" အချစ်အားလုံး မောင့် အပြစ်တွေပါ။မောင်ကျေနပ်အောင်လိုက်ချော့မှာမလို့ မောင့်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါ အချစ်ရယ် "
end
V : အချစ်မောင့်ကိုအနားအကပ်မခံသေးဘူးလား
yg: အပြစ်ပေးချိန်တိုးသွားချင်လား
V: သုံးနှစ်တောင်ရှိနေပြီလေ အချစ်ရယ် ဟင့် မောင် မောင်က အချစ်ကိုလွမ်းနေပါပြီဆို
အတိတ်တွေအားလုံး ပြန်သတိရပြီးကတည်းက အချစ်က ညီတော်တို့ နန်းဆောင်မှာ သွားနေပြီး သူ့ကို အထိမခံပေ။အပြစ်ပေးချိန်က သုံးနှစ်ခွဲ။
V: မောင်လေ အချစ်ကို မြင်သာမြင်ပြီးမကြင်ရတော့ မောင့် နှလုံးတွေ စုပ်ပြတ်နေပါပြီ အချစ်ရယ် ဟင့်
yg: စုပ်ပြတ်ရုံမက ပြုတ်ဘဲကျကျ အပြစ်ပေးကာလ မပြီမချင်းငါ့နားမလာနဲ့ကြားလား
V : အချစ်ရေ အချစ်ရေ
နောက်ကနာမည်ကို တဖွဖွရွတ်လို့လိုက်နေတဲ့ ထယ်ယောင်းကြောင့် အကုန်လုံးနားငြီးနေပြီဖြစ်တယ်။
အခုဆိုရင် ကောင်းကင်နန်းတော်တစ်ခွင် အရင်က စပ်ဆလူး သည်းသည်းလှုပ် ကင်ထယ်ယောင်းကို ပြန်တွေ့ရပြီဖြစ်လို့ ဝမ်းသာပေမယ့် မျက်စိနှောက်လွန်းလို့ ယွန်ဂီကို ပြန်ခွင့်လွှတ်ပေးရန်ဝိုင်းပြောလာကြတော့သည်။
the end
နောက်ပိုင်း extra လေးတွေရေးပေးမှာပါနော်။နည်းနည်းတော့စောင့်ရမယ်ရှင့်😁
Zawgyi
Flash back
yg: ေမာင္ မင္းစိတ္ကိုထိန္းစမ္း။
V: ဟင့္အင္း အခ်စ္ သူတို႔က ေမာင့္ရဲ႕ ဖိနစ္ငွက္ေတြကိုဖမ္းထားတာေလ
yg: ေထာင္ေခ်ာက္ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ေမာင္။
V: ေမာင္ တို႔က ဂ႐ုစိုက္ရမွာလား။ ရာရာစစ ေမာင့္ရဲ႕ ဖိနစ္ငွက္ေတြကိုလာထိတာေလ။
yg: ငါရေအာင္ကယ္ေပးပါမယ္ကြာ။ ေမာင္ မင္းစိတ္လက္မာန္ပါ တအားမလုပ္နဲ႕ေနာ္။ဒီမွာၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ေနၾကားလား။ငါ နမ္ဂြၽန္တို႔နဲ႕ သြားတိုင္ပင္လိုက္ဦးမယ္။
yg ထြက္သြားၿပီးမၾကာခင္။
ေအာင့္တက္လာတဲ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ရင္ဘတ္။
ဖိနစ္ငွက္ေတြဆိုတာ မီးနတ္ဘုရားရဲ႕ အသည္းအသက္ေတြမို႔ ေသြးေၾကာျခင္းဆက္ႏြယ္မႈရွိၿပီးသားပင္။ေအာင့္တက္လာတဲ့ ႏွလုံးအေျခအေနအရ မိမိရဲ႕ ဖိႏွစ္ငွက္ေပါင္းမ်ားစြာ အသက္အႏၲရာယ္နဲ႕ ရင္ဆိုင္ေနၿပီမွန္း သိသာေစသည္။ ဘယ္သူေတာင္းစားနတ္ဆိုးက မိမိရဲ႕ ဖိႏွစ္ငွက္ေတြကို ႏွိပ္စက္ေနၿပီလဲမသိ။ေတာ္႐ုံတန္႐ုံဆို မိမိရဲ႕ ႏွလုံးက ေအာင့္လာစရာအေၾကာင္းမရွိေပ။
သည္းမခံနိုင္ေတာ့တဲ့အဆုံး ႏွလုံးေသြးေၾကာကို အာ႐ုံခံၿပီးေနာက္ ဖိနစ္ငွက္ေတြဆီလိုက္သြားလိုက္သည္။
yg: ဟင္ ေမာင္ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ။ေတာက္ အတန္တန္တားထားရက္နဲ႕ကြာ
RM: အကိုေတာ္ ဘာမွမပူနဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လိုက္သြားၾကမယ္ေလ
ယြန္ဂီတို႔ နတ္ဆိုးဂူထဲလည္းေရာက္ေရာ ေမ့ေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းကို တြဲထားတဲ့ ပန္းနတ္ဘုရားမေၾကာင့္ ယြန္ဂီ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕လိုက္သည္။
ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ခ်န္းဟြာ လက္ထဲက ထယ္ေယာင္းကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး
yg: မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ဒီဂူထဲေရာက္ေနတာလဲ
" ကြၽန္မကိုေနာက္မွ ေမးပါ။အခုေလာေလာဆယ္ tae ကို သတိရလာေအာင္အရင္လုပ္ရမွာေလ။ "
ယြန္ဂီလည္း ဆက္ေျပာမေနေတာ့ဘဲနဲ႕ ထယ္ေယာင္းကို သယ္လို႔ နန္းေဆာင္ဆီ ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
yg: မင္းက ငါတို႔ နန္းေဆာင္ထိ ဘာလိုက္လုပ္တာလဲ။
" ဟို ထယ့္ကို စိတ္မခ်လိဳ႕လိုက္လာတာေလ "
yg: ဒါ ငါေယာက္်ား ။ ငါသူ႕ကို လည္ပင္းညွစ္မသတ္ဘူး စိတ္ခ်။ မင္းျပန္ေတာ့
ခ်န္းဟြာ မျပန္ဘဲ အင္တင္တင္လုပ္ေနတုန္း
ကြၽတ္ ကြၽတ္
yg: ဟင္ ေမာင္ သတိရလာၿပီလား
အေလာတႀကီး ေမးေနတဲ့ ယြန္ဂီကို လစ္လ်ဴရႈၿပီး ေနာက္က ခ်န္းဟြာကို သာၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ ယြန္ဂီ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕လိုက္သည္။
yg: ေမာင္ ငါေမးေနတယ္ေလ အဆင္ေျပ..
V: က်စ္ နားၿငီးလိုက္တာ
yg: ဘာ ေမာင္ မင္းငါ့ကိုဘယ္လိုေျပာလိုက္တာ
v: နားၿငီးတယ္လို႔ေျပာလိုက္တာေလ ။ေခါင္းကိုက္ေနပါတယ္ဆို ခင္မ်ားအသံၾကားရတာ ပိုစိတ္ရႈပ္တယ္။ထြက္သြား
yg: ေမာင္ မင္း
" ေျမနတ္ဘုရားရယ္ ထယ္က ေခါင္းကိုက္ေနလို႔ေနမွာပါ။ ကြၽန္မဘဲ ထယ့္ကို ျပဳစုေပးလိုက္မယ္ေလ"
yg: မင္းအပူမပါဘူး ထြက္သြား
v: မင္ယြန္ဂီ ခင္မ်ားဘာမွ ခ်န္းဟြာကို ေအာ္စရာမလိုဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ခင္မ်ားကို ထြက္သြားခိုင္းေနတယ္ေလ မၾကားဖူးလား
ယြန္ဂီ ထယ္ေယာင္းကို မယုံနိုင္သလိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ မ်က္ရည္ဝဲၿပီးအခန္းထဲကထြက္သြားသည္။
ေနာက္ပိုင္းမွာလဲ
Jm: ေမ်ာက္နတ္ဘုရား အလွေလးဖ်ားေနတယ္တဲ့
v: အဲ့ဒါ ငါနဲ႕ဘာဆိုင္လဲ။ နတ္ေဆးသမားေတာ္ ေခၚလိုက္ေလ။ နတ္ဘုရားျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ့ညံ့လိုက္တာ စိတ္ကုန္စရာ
jm: ေမ်ာက္နတ္ဘုရား မင္းအလွေလးကို ဘယ္လိုေတြဆက္ဆံေနတာလဲ
v: က်စ္ ငါ့ေရွ႕မွာ သူ႕အေၾကာင္းလာမေျပာနဲ႕ကြာ
" အရွင္ "
ဂ်ီမင္ ထယ္ေယာင္းနဲ႕စကားေျပာေနတုန္း ထြက္လာတဲ့ ခြၽဲပ်စ္ေနတဲ့အသံေၾကာင့္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္သည္။
v: ဟြာ လာပါဦး ။ကိုယ္ လြမ္းေနတာ
ဆန႔္တန္းေပးထားတဲ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ လက္ေတြၾကား အလိုက္သင့္ဝင္လာတဲ့ခ်န္းဟြာ
" ဟြန႔္ အရွင္ ကလည္း ပိုၿပီး "
Jm: ေတာက္စ္ ထယ္ေယာင္း မင္းက အလွေလးကိုက် ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ဒီ ေခြးေသးပန္း မကို မတရားေတြဂ႐ုစိုက္ေနတာေပါ့
" ဟင့္ အရွင္"
V: ေတာ္စမ္း ဂ်ီမင္ မင္း ဟြာ့ကို ဘာမွေျပာစရာမလိုဘူး။မင္းကိုမင္း ဘာထင္ေနလို႔လဲ။မင္းက ၾကင္ရာေတာ္အဆင့္ဘဲရွိေသးတယ္။ငါတို႔လို နတ္ဘုရားေတြနဲ႕ တန္းတူလို႔ထင္မေနနဲ႕။
Jm: မင္း
ခြပ္
jk: ထယ္ေယာင္း မင္းကိုငါ အကိုေတာ့္မ်က္ႏွာေၾကာင့္သည္းခံေနတာေနာ္။လြန္မလာနဲ႕။ ငါမိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားရဲ႕ၾကင္ရာေတာ္က မင္းေျပာခ်င္တိုင္းေျပာလို႔ရတဲ့သူမဟုတ္ဘူး။
" ဟင္ အရွင္ နာသြားၿပီလား။ လာ ဟြာ ေဆးထည့္ပမယ္ေနာ္။"
v: ရတယ္ ဟြာ။ ဒီမွာ ေဂ်ာင္ကု မင္းလူကအရင္ ငါ့ဟြာေလးကိုအရင္ ေစာ္ကားတာ။ေနာက္တစ္ခါ မင္းလူမင္းထိန္းထား။ ဟြာေလးကို ေျပာရင္ ငါၿငိမ္ခံေနမွာမဟုတ္ဘူး။လာ သြားမယ္ ဟြာ
jk: သြား မင္းတို႔ဒီေနရာမွာ ဆက္ေနရင္လည္း ငါလည္းအန္မိေတာ့မယ္။
ဟင့္
jk: သည္းငယ္ မငိုနဲ႕ တိတ္ တိတ္။ဒီေကာင္ စိတ္႐ူးထေနတာ
jm: ဟင့္ ေမ်ာက္နတ္ဘုရား က အလွေလးကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္ မစိုက္ေတာ့ဘူး။ အင့္ အလွေလး ခမ်ာ ငိုေနရွာတာ
jk: ဟင္ အကိုေတာ္ကလား
jm: အင္း သည္းငယ္ အလွေလးကို ေဆးတိုက္မို႔သြားေတာ့ အလွေလးက အခန္းထဲမွာတစ္ေယာက္တည္းႀကိတ္ငိုေနတာ အင့္
jk: ေတာက္စ္ ဒီေကာင္ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာေနမွာ။ ကိုယ္ဒီကိစၥကို ေသေသခ်ာခ်ာစုံစမ္းမယ္။
RM: ထယ္ေယာင္း မင္းဘယ္လိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးကိုက်ဴးလြန္လိုက္တာလဲ။
v: ဘာလဲဗ်ာ
rm: မင္းနတ္ဆိုးအရွင္ဆီက ၾကာပန္းျဖဴေလးကို အတင္းလုတယ္ဆို။ အဲ့ၾကာပန္းျဖဴေလးက သက္ရွိဆိုတာမင္းမသိဖူးလား။ဟမ္ ေနာက္ႏွစ္အနည္းငယ္ေနရင္ လူပုံေျပာင္းေတာ့မွာကြ။မင္းကြာ
V: အခုမွ လူမေျပာင္းေသးတာ ။အလကား ပန္းေလးတစ္ပြင့္ကို
RM: ေအး အဲ့ပန္းေလးကို နတ္ဆိုးအရွင္ ဘယ္ေလာက္ျမတ္နိုးလဲမသိဖူးလား ဟမ္
V: က်စ္ ဘာလဲ။အဲ့ေတာ့ နတ္ဆိုးအရွင္က မေက်နပ္ဖူးတဲ့လား။
RM: အခုခ်က္ခ်င္း ငါ့လက္ထဲကို အဲ့ပန္းျပန္အပ္
V: မရွိေတာ့ဘူး။ဟြာေလး အစီအရင္လုပ္ဖို႔လိုတယ္ဆိုလို႔ေပးလိုက္ၿပီ
RM: မင္း အခုငါ နတ္ဆိုးအရွင္ကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရေတာ့မွာလဲကြာ
V: မေက်နပ္ရင္စစ္ခင္းလိုက္႐ုံဘဲေပါ့
RM: မင္း စစ္မက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ လြယ္တယ္ထင္ေနလား။မလိုအပ္ဘဲ အသက္ေတြဆုံးရႈံးတယ္ကြ
V: က်စ္ ဒီဘာမဟုတ္တဲ့ ပန္း ေလးအတြက္မ်ား
နမ္ဂြၽန္ကေတာ့ ေရွ႕ကလူကိုၾကည့္ၿပီးေခါင္းကိုသာ ခါရမ္းလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ တစ္ခုခုကို စဥ္းစားမိသြားဟန္။ ထယ္ေယာင္း ဝတ္႐ုံကို ဆြဲၿဖဲၿပီး ရင္ဘတ္နားကိုၾကည့္လိုက္တယ္။
ထယ္ေယာင္းကအတင္း႐ုန္းကန္ေနတာေၾကာင့္ အစြမ္းနဲ႕မနည္းထိန္းေနရသည္။
V: ဘာလုပ္တာလဲ
နမ္ဂြၽန္ကေတာ့ ခပ္မဲ့မဲ့ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
RM: တစ္ခုခုကိုအတည္ျပဳစရာေလးရွိယုံပါ။အခုအတည္ျပဳၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ငါသြားၿပီ။
နမ္ဂြၽန္ထြက္သြားတာနဲ႕ အခန္းေနာက္ကေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ ခ်န္းဟြာက လက္သီးကိုတင္းတင္းစုပ္လိုက္သည္။
" က်စ္ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး။ မင္ယြန္ဂီကို ျမန္ျမန္ရွင္းပစ္မွရမယ္ "
ဘာ❗❗
Jhope: ဒါဆို ေယာက္ဖေတာ္က
RM: ဟုတ္တယ္ ျပဳစားခံထားရတာ
Jk: ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္လဲ။
RM: တကယ္ေတာ့ ဒီအစီအရင္က တားျမစ္ထားတာ။ ျပဳစားတဲ့သူဘက္ကလည္း ျပန္ေပးရမယ့္ အရင္းအႏွီးႀကီးတယ္။လြယ္လြယ္နဲ႕ မပ်က္နိုင္ဘူး
Jin: ဟင္ အဲ့ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။အခ်ိန္တအားၾကာသြားရင္ ယြန္ဂီအတြက္မေကာင္းဘူးေလ
RM: လႈံ႕ေဆာ္ေပးရမယ္
ဟမ္+3
RM: အခ်စ္ႀကိဳးအဆိပ္က ဆန႔္က်င္ဘက္နိယာမလိုဘဲ။သိပ္ခ်စ္ေလ သိပ္မုန္းေလ။ ဒါေၾကာင့္ထယ္ေယာင္းက အကိုေတာ့္အသံကိုေတာင္ မၾကားခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနတာေလ။ အဆိပ္ေျပဖို႔ဆိုရင္ အကိုေတာ့္အတြက္ သိပ္ကိုအႏၲရာယ္မ်ားလြန္းတယ္။အဆုံးထိေျပာရရင္ ထာဝရေပ်ာက္ကြယ္သြားနိုင္တယ္။အကိုေတာ္ကိုယ္တိုင္ စေတးခံမွရမွာ။
JK: ဒါမျဖစ္နိုင္ဘူး။ညီေတာ္တို႔ အကိုေတာ္ကို အဆုံးရႈံမခံနိုင္ဘူး
RM: အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္နည္းကိုမနည္းစဥ္းစားေနရတာ
နမ္ဂြၽန္တို႔မသိလိုက္တာက ဒီအေၾကာင္းေတြကို ခိုးနားေထာင္ေနတဲ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
ပန္းနတ္ဘုရားမအေဆာင္ေတာ္
အေဆာင္ထဲကိုတလွမ္းခ်င္း ေအးေအးေဆးေဆး ဝင္လာတဲ့တစ္စုံတစ္ေယာက္
yg: ဘယ္လို သတၱိနဲ႕မ်ား ငါ့လူကို ျပဳစားရဲတာလဲ
" ရွင္ ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ "
yg: အဟက္ မင္းကထာဝရရွင္သန္ရတာ ပင္ပန္းေနၿပီထင္တယ္။
" ေတာက္စ္ "
ယြန္ဂီ လက္ကိုေလထဲျမႇောက္လိုက္တာနဲ႕ ခ်န္းဟြာ အေဝးကိုလြင့္သြားသည္။
ျပင္းလြန္းတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ နံရံနဲ႕တိုက္မိၿပီး ျပန္ပင္မထနိုင္ေတာ့ေပ။
V: ဟြာ
" အရွင့္ ဟင့္ "
V: ေတာက္စ္ မင္ယြန္ဂီ
ယြန္ဂီကေတာ့ ႀကိဳသိေနတဲ့အလား ခပ္ၿပဳံးၿပဳံပင္။
ထယ္ေယာင္း ယြန္ဂီရဲ႕အျပဳအမူေၾကာင့္ ေဒါသထြက္သြားၿပီး လက္သုံးေတာ္ဓားကို ဆင့္ေခၚကာ ယြန္ဂီ ထံေျပးသြားလိုက္သည္။
ယြန္ဂီက မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး အသင့္ေစာင့္ေနဟန္။ ဓားက ယြန္ဂီ ရင္ဘတ္နားေရာက္ခါနီး ႐ုတ္တရက္ရပ္တန႔္သြားသည္။
ယြန္ဂီ မ်က္လုံဖြင့္လိုက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းက မ်က္ရည္ဝဲေနၿပီး ဓားကိုေရွ႕ဆက္မတိုးနိုင္ဘဲရွိေနသည္။
V: မျဖစ္ဘူး
အဲ့အခ်ိန္႐ုတ္တရက္ ယြန္ဂီ ရင္ဘတ္ထဲနစ္ဝင္သြားတဲ့ဓားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း အာေခါင္ျခစ္ေအာ္လိုက္သည္။
ထယ္ေယာင္းဓါးကိုင္ထားတဲ့လက္ကို အေနာက္က တြန္းလိုက္တဲ့ ပန္းနတ္ဘုရာမ ခ်န္းဟြာေၾကာင့္ ဓားက ယြန္ဂီ ရင္ဘတ္ထဲ တစ္ဆုံးထိနစ္ဝင္သြားသည္။
ယြန္ဂီကေတာ့ ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႕
"ေစာင့္ေနမယ္ ေမာင္ "
တျဖည္းျဖည္း အမႈန္ေလးေတြအျဖစ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ယြန္ဂီ ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းအ႐ူးတစ္ေယာက္လိုေအာ္ငိုမိသည္။
V: အခ်စ္ အခ်စ္ရယ္ ေမာင့္ကိုမထားခဲ့ပါနဲ႕
" ဟား ဟား ဟား အရွင္ အခုဆို ဟိုေကာင္မရွိေတာ့ဘူး။ ဟြာနဲ႕အရွင္ႏွစ္ေယာက္တည္း အတူတူေနလို႔ရေတာ့မယ္"
ခ်န္းဟြာရဲ႕ စကားအဆုံးတစ္ကိုယ္လုံး မီးေတာက္ေတြနဲ႕ ဖုံးလႊမ္းလာၿပီး နီရဲေတာက္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕
V: မင္းလို မိန္းမယုတ္မ်ိဳးက အခ်စ္နဲ႕ ငါ့ကိုခြဲရဲတယ္ေပါ့
လက္ထဲက မီးေတာက္ငယ္ေလးကို ခ်န္းဟြာဆီ ပစ္လိုက္တယ္။
အတြင္းကလီစာေတြထဲက လွိုက္တက္လာတဲ့ ပူေလာင္မႈေၾကာင့္ၾကမ္းျပင္ေပၚလူးလိမ့္ေနတဲ့ ခ်န္းဟြာ
V: မင္းေသလို႔မရေသးဘူး ခ်န္ဟြား ။မင္းအတြက္ အျပစ္ဒဏ္ကိုအခ်စ္ျပန္လာမွစီရင္ခိုင္းမယ္။အခုေလာေလာဆယ္ မင္းကလီစာေတြအကုန္ တေျမ့ေျမ့ေလာင္ကြၽမ္းေနတာကိုခံစားလိုက္ပါဦး ဟား ဟား
" အခ်စ္အားလုံး ေမာင့္ အျပစ္ေတြပါ။ေမာင္ေက်နပ္ေအာင္လိုက္ေခ်ာ့မွာမလို႔ ေမာင့္ကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ အခ်စ္ရယ္ "
end
V : အခ်စ္ေမာင့္ကိုအနားအကပ္မခံေသးဘူးလား
yg: အျပစ္ေပးခ်ိန္တိုးသြားခ်င္လား
V: သုံးႏွစ္ေတာင္ရွိေနၿပီေလ အခ်စ္ရယ္ ဟင့္ ေမာင္ ေမာင္က အခ်စ္ကိုလြမ္းေနပါၿပီဆို
အတိတ္ေတြအားလုံး ျပန္သတိရၿပီးကတည္းက အခ်စ္က ညီေတာ္တို႔ နန္းေဆာင္မွာ သြားေနၿပီး သူ႕ကို အထိမခံေပ။အျပစ္ေပးခ်ိန္က သုံးႏွစ္ခြဲ။
V: ေမာင္ေလ အခ်စ္ကို ျမင္သာျမင္ၿပီးမၾကင္ရေတာ့ ေမာင့္ ႏွလုံးေတြ စုပ္ျပတ္ေနပါၿပီ အခ်စ္ရယ္ ဟင့္
yg: စုပ္ျပတ္႐ုံမက ျပဳတ္ဘဲက်က် အျပစ္ေပးကာလ မၿပီမခ်င္းငါ့နားမလာနဲ႕ၾကားလား
V : အခ်စ္ေရ အခ်စ္ေရ
ေနာက္ကနာမည္ကို တဖြဖြ႐ြတ္လို႔လိုက္ေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ အကုန္လုံးနားၿငီးေနၿပီျဖစ္တယ္။
အခုဆိုရင္ ေကာင္းကင္နန္းေတာ္တစ္ခြင္ အရင္က စပ္ဆလူး သည္းသည္းလႈပ္ ကင္ထယ္ေယာင္းကို ျပန္ေတြ႕ရၿပီျဖစ္လို႔ ဝမ္းသာေပမယ့္ မ်က္စိေႏွာက္လြန္းလို႔ ယြန္ဂီကို ျပန္ခြင့္လႊတ္ေပးရန္ဝိုင္းေျပာလာၾကေတာ့သည္။
the end
ေနာက္ပိုင္း extra ေလးေတြေရးေပးမွာပါေနာ္။နည္းနည္းေတာ့ေစာင့္ရမယ္ရွင့္😁