ဧဝရတ္တို႔ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီး တာနဲ႔
ေၾကညာေတြျပန္လက္ခံၿပီး ဆုေပးပြဲေတြတက္
ေနရတာေၾကာင့္ ခ်စ္သက္နဲ႔သိပ္မေတြ႔ျဖစ္ေပ။
" ကိုခ်စ္ ဒီေန႔ဘာအစီစဥ္က်န္ေသးလဲ"
" အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုဘဲက်န္ပါတယ္ "
" အေရးမႀကီးရင္ဖ်က္လိုက္"
"ဖ်က္လို႔မရေတာ့ဘူး သူတို႔ကေရာက္ေနၿပီ
မင္းသားကိုေစာင့္ေနၾကတာ"
" က်စ္ "
ဧဝရတ္လဲ အဝတ္စားလဲၿပီးတာနဲ႔အင္တာဗ်ဳး
လုပ္မည့္အခန္းသို႔သြားလိုက္သည္။
" မင္းသားေရာက္လာၿပီးလား ႂကြပါ"
" အင္း လိုရင္းကိုဘဲေမးပါ က်ေတာ္သြားစရာ
႐ွိေသးတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီး က်မတို႔လဲသိခ်င္တာေလးနဲနဲဘဲ
ေမးမွာပါ"
" စေတာ့ "
' ဟုတ္ကဲ့ ပထမဆံုးေမးခ်င္တာကေတာ့
ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းက ဧဝရတ္တို႔နယ္ဘက္သြား
တယ္လို႔သိရတယ္ေနာ္ ခ်စ္သက္မင္းေမာင္တို႔
မိသားစုဇာတိကိုသြားတာလား'
'ဟုတ္တယ္ '
' ေဆြျပမ်ိဳးျပသြားတာလား ဒါမွမဟုတ္ ကိစၥ
တစ္ခုခုေၾကာင့္လား'
' ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ပါ ဘဲ '
' မင္းသမီး ေမဖူးငံုပြင့္ေပ်ာက္ေနတာကို
ၾကားမိတယ္မလား အဲ့ဒါတြက္ဘာေျပာခ်င္
လဲမသိဘူး'
' ငါနဲ႔ဆိုင္လို႔လား '
' အာ..ဟုတ္ကဲ့ပါ ေနာက္ၿပီး မင္းသမီးေပ်ာက္တဲ့
အခ်ိန္က... '
' အေရမရအဖက္မရေတြဘဲေမးေနမယ္ဆိုရင္
ဒီမွာဘဲရပ္လိုက္ပါ ၿပီးေတာ့မင္းကရဲမဟုတ္
သလိုငါကလဲတရားခံမဟုတ္ဘူး အႏုပညာ
ေမာင္ႏွမခ်င္းေျပာကေအာင္လဲ သူနဲ႔ငါမရင္း
ႏွီးသလို သူမ်ားကိစၥလဲငါစိတ္မဝင္စားဘူး
ဂ်ာနယ္မွာေရးခ်င္သလိုထည့္ေရးငါေစာက္ဂ႐ု
မစိုက္ဘူး'
ဧဝရတ္လဲ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ထိုအခန္းထဲက
ထြက္လာလိုက္သည္။
" ကိုခ်စ္ ဧည့္သည္ေတြကိုေသ...ေသ...ခ်ာ...ခ်ာ
ဧည့္ခံၿပီးမွျပန္ပို႔လိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့ "
ဧဝရတ္လဲ ကားေသာ့ဆြဲကာ အေမာေျပေလး
႐ွိရာသို႔ထြက္လာလိုက္သည္။
တစ္ဖက္တြင္
📱ဟုတ္ကဲ့ပါ မဂၤလာေဆာင္ကေနာက္လပထမပတ္မွာမလား okok ရတယ္ေလ
စရံကိုေတာ့ က်ေတာ့အေကာင့္ထဲဘဲထည့္
လိုက္ပါ see you 📱
ခ်စ္သက္လဲဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ အခုပ္ဆက္လုပ္
ေနလိုက္သည္။
ေဒါက္ေဒါက္
"ဝင္ခဲ့ပါ "
" အသက္ အလုပ္မ်ားေနတာလား"
" အဲ ကိုကိုလာမယ္ဆိုႀကိဳမေျပာဘူး "
" အ့ံဩသြားေအာင္ေလ "
" ခနေစာင့္အလုပ္ေတြလက္စသတ္လိုက္အံုး
မယ္"
"Ok ေအးေဆးလုပ္ "
ဧဝရတ္လဲ ဆိုဖာေပၚထိုင္ၿပီးဖုန္းၾကည့္ေနလိုက္
သည္။၁၅မိနစ္အၾကာတြင္ ခ်စ္သက္တစ္ေယာက္ လက္ေတာ့ပိတ္ၿပီး ဧဝရတ္နားဝင္ထိုင္လိုက္
သည္။
" ပင္ပန္းလုိက္တာ "
" လာပါအံုး ကိုယ္ႏွိပ္ေပးမယ္"
ဧဝရတ္လဲခ်စ္သက္မ်က္ႏွာအားလက္ႏွင့္ပင့္
ယူကာမ်က္ခံုးေတြကိုႏွိတ္နယ္ေပးလိုက္သည္။
" မြ "
" ကိုကိုေနာ္ "
" အခြၽဲေလး ကိုကိုတို႔အျပင္မွာေန႔လည္စာထြက္
စားရေအာင္ "
"အြင္း ပင္လယ္စာစားခ်င္တယ္"
"ေကာင္းၿပီး သြားၾကမယ္ "
ခ်စ္သက္တို႔ႏွစ္ေယာက္လက္တြဲကာ ရံုးခန္း
ထဲမွထြက္လာလိုက္ၾကသည္။ ကားေပၚတြင္
ေတာ့ခ်စ္သက္က ဧဝရတ္လက္ေမာင္းအမွီကာ
လုိက္ပါလာသည္။
"ကြၽီ "
"အ... ကိုကိုဘာလို႔႐ုတ္တရက္ႀကီးရပ္လိုက္
တာလဲ"
" ဟိုမွာ"
ခ်စ္သက္လဲ ကိုကိုျပသည့္ေနရာအားၾကည့္
လိုက္ေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္က ျခင္းေလး
တစ္ခုကိုအမိႈက္ပံုနားခ်ၿပီး ျခင္းေလးထဲက
လႈပ္စိလႈပ္သိျဖစ္ေနတဲ့အရာေလးအားထုတ္
ကာအမိႈက္ပံုထဲပစ္ထည့္လိုက္သည္။
"အမေလး!! ကိုကို အဲ..အဲ့ဒါကေလးေလး
မဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ ၾကည့္ရတာ ခုမွေမြးထားတာ
ထင္တယ္ "
"သြား...သြားရေအာင္ကေလးေသသြားလိမ့္
မယ္"
ခ်စ္သက္တို႔လဲ ထိုအမ်ိဳးသမီးထြက္သြားတာနဲ႔.အမိႈက္ပံုထဲက ကေလးထံသြားလိုက္သည္။
ကေလးကအမိႈက္ေတြထဲလႈပ္စိလႈပ္သိျဖင့္
မ်က္လံုးေတာင္မပြင့္ေသးဘဲငိုရန္ျပင္ေနတာ
ေၾကာင့္ခ်စ္သက္လဲေကာက္ခ်ီလိုက္သည္။
"ကိုကို ကေလးကေသးေသးေလးဘဲ
လေတာင္ေစ့ရဲ႕လားမသိဘူး"
"ေဆးရံုေခၚသြားရေအာင္ အသက္"
ခ်စ္သက္က ကေလးကိုအေႏြးထည္နဲ႔ထုတ္ၿပီး
ကားေပၚေခၚလာကာေဆးရံုသို႔ထြက္လာလိုက္
ၾကသည္။
" ကေလူကခုမွေမြးထားတာပါ လမေစ့ေသး
ဘဲေမြးထားတာနဲ႔တူတယ္ "
" ဟုတ္မယ္ထင္တယ္ ေဒါက္တာ "
" ကေလးက က်န္းမာပါတယ္ ခမ်ားတို႔က
ကေလးမိဘေတြလား"
ဆရာဝန္အေမးေၾကာင့္ခ်စ္သက္တို႔တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္သည္။ဧဝရတ္
ကလဲခ်စ္သက္အၾကည့္ကိုနားလည္တာေၾကာင့္
"ဟုတ္တယ္ ကေလးရဲ႕မိဘေတြဘဲ "
ဆရာသန္ကသူတို႔အားမယံုသလိုၾကည့္လာ
သည္။
" ေကာင္းပါၿပီ အျပင္မွာခနေစာင့္ေနပါ"
ခ်စ္သက္တို႔လဲအခန္းျပင္ထြက္လာလိုက္သည္။
"ကိုကို "
" ဟင္ အသက္"
" ကေလးေလးကိုခ်စ္သက္နဲ႔ကိုကို႔သားေလး
မျဖစ္ေမြးရေအာင္ "
"အသက္သေဘာ "
" နာမည္ဘယ္လိုေပးမလဲ ဟင္ "
" အသက္ေလးသေဘာ"
" ဧဝရတ္မင္းေမာင္ဆိုရင္ေရာ"
"အသက္ေက်နပ္ရင္ရၿပီ "
"ဟိဟိ အသက္တို႔ကလက္မထပ္ရဘဲကေလး
ရသြားၿပီး ဟိဟိ"
တဟိဟိနဲ႔ေပ်ာ္ေနတဲ့အသက္ေၾကာင့္ ဧဝရတ္
လဲအသက္ေခါင္းေလးအားပုတ္ကာျပံဳးလိုက္
သည္။ ေဆးကံုတြင္ ကေလးေမြးစာရင္းအား
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နာမည္နဲ႔လုပ္လိုက္ၾကသည္။
အိမ္တစ္အိမ္၏ဧည့္ခန္းထဲတြင္ အႏွီးထုပ္ေလး
တစ္ခုကစားပြဲေပၚတြင္႐ွိေနၿပီးပတ္ပတ္လည္
တြင္လူ၆ေယာက္ထိုင္ေနသည္။လူေသးေသး
ေလးႏွစ္ေယာက္ကအႏွီးထုပ္ေလးအား ျပဴးျပဲ
ကာၾကည့္ေနသလိုအသက္ႀကီးႀကီးလူႏွစ္ေယာက္ထဲမွတစ္ေယာက္ကေတာ့ခါးေထာက္ကာ
အေ႐ွ႕ကသားျဖစ္သူအားၾကည့္ေနသည္။
" ေျပာပါအံုး ဒါကဘာေလးလဲ"
"လူေလးေလ ပါးပါးရဲ႕ ပါးပါးရဲ႕ေျမး အဟိ"
" ဒီကတံုးေတာ့ငါတီးထည့္လိုက္ရ "
" သားဆံပင္ေပါက္ေနၿပီေလ ပါးပါးကလဲ"
" ဘယ္က ကေလးကိုေခၚလာတာလဲ႐ွင္းအခု"
ဧဝရတ္က
"ဒီလိုပါ ပါးပါးသားကေလးကကြၽန္ေတာ္တို႔
ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ကေလးပါဒီေန႔ဘဲအေမြစား
အေမြခံအျဖစ္ေမြးစားလိုက္တာ"
"ဟုတ္တယ္ပါးပါး သားေလးနာမည္ကိုေတာင္
ေပးၿပီးၿပီး ဧဝရတ္မင္းေမာင္တဲ့ လွတယ္မလား"
" ငါေနာ္ ဟင္းဟင္း "
ျမင့္ျမတ္မင္းေမာင္ က ဧဝရတ္အား
" ကယ္ သားဧဝရတ္ ဒယ္ဒီတို႔ကို႐ွင္းျပအံုး
ဘယ္လိုျဖစ္လာလဲဆိုတာ"
"ဟုတ္ "
ဧဝရတ္လဲအစဆံုး႐ွင္းျပလိုက္ေတာ့မိဘႏွစ္ပါ
လံုးသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
" ေကာင္းၿပီေလ မင္းတို႔သေဘာဘဲ
ငါတို႔ေျမးအျဖစ္လဲလက္ခံတယ္ ၿပီးေတာ့
မင္းတို႔ဘယ္ေတာ့မဂၤလာေဆာင္မလဲ"
"ဗ်ာ"²
" မ ဗ်ာနဲ႔ သားႀကီးက၂၀ထဲဝင္ေနၿပီဆိုေပ
မယ့္ ဧဝရတ္က၃၀နားကပ္ေနၿပီေလ လက္ထပ္
ၾကေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဒယ္ဒီတို႔ေန႔ေကာင္းရပ္သာ
ေရြးလိုက္ပါလား ခနအခုဘဲေရြးမယ္"
ခ်စ္သက္က ျပကၠဒိန္သြားယူကာ ရက္ရာဇာကို
ၾကည့္လိုက္သည္။
" မနက္ျဖန္ရက္ရာဇာဘဲ ဒယ္ဒီမနက္ျဖန္သား
လင္ယူရင္ေကာင္းမလား"
ဧည့္ခန္းထဲမွလူမ်ား - "...."
" မဂၤလာေဆာင္ကို ဆြစ္ဇလန္မွာတစ္ခါ
ဘန္ေကာက္မွာတစ္ခါ ရန္ကုန္မွါတစ္ခါ
ရြာမွာတစ္ခါေဆာင္မယ္ မေကာင္းဘူးလား"
အိုးကသားျဖစ္သူအားျဖစ္ေစာင္းထိုးကာ
" မမ်ားလြန္းဘူးလား သား"
" မဂၤလာခနခနေဆာင္ေတာ့ခနခနမဂၤလာဦးရတာေပါ့"
"အဟြတ္ အဟြတ္ "
ဧဝရတ္ကေခ်ာင္းေတြထဆိုးကုန္ၿပီး ျမင့္ျမတ္က
ေနရခက္စြာမီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ထထြက္သြားလိုက္
သည္။အိုးကေတာ့ သားျဖစ္သူနားရြက္အား
ဆြဲကာ
" ေတာ္ေတာ္ ဦးခ်င္ေနတယ္ေပါ့ ရြအံုးမလား"
"အားး ပါးပါးလႊတ္ ကိုကိုကယ္ပါအံုး ကိုကို႔
အသက္ေလးအႏုၾကမ္းစီးခံေနရတယ္"
ခ်စ္သက္အားၾကည့္ကာ ကေလးႏွစ္ေယာက္က
တခ္ခ္ရယ္ေနၿပီးဧဝရတ္က ပါးပါးနဲ႔ခ်စ္သက္
ၾကားဗ်ာမ်ားေနေတာ့သည္။
———
Uni
ဧဝရတ်တို့ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီး တာနဲ့
ကြေညာတွေပြန်လက်ခံပြီး ဆုပေးပွဲတွေတက်
နေရတာကြောင့် ချစ်သက်နဲ့သိပ်မတွေ့ဖြစ်ပေ။
" ကိုချစ် ဒီနေ့ဘာအစီစဉ်ကျန်သေးလဲ"
" အင်တာဗျူးတစ်ခုဘဲကျန်ပါတယ် "
" အရေးမကြီးရင်ဖျက်လိုက်"
"ဖျက်လို့မရတော့ဘူး သူတို့ကရောက်နေပြီ
မင်းသားကိုစောင့်နေကြတာ"
" ကျစ် "
ဧဝရတ်လဲ အဝတ်စားလဲပြီးတာနဲ့အင်တာဗျုး
လုပ်မည့်အခန်းသို့သွားလိုက်သည်။
" မင်းသားရောက်လာပြီးလား ကြွပါ"
" အင်း လိုရင်းကိုဘဲမေးပါ ကျတော်သွားစရာ
ရှိသေးတယ်"
"ဟုတ်ပါပြီး ကျမတို့လဲသိချင်တာလေးနဲနဲဘဲ
မေးမှာပါ"
" စတော့ "
' ဟုတ်ကဲ့ ပထမဆုံးမေးချင်တာကတော့
ပြီးခဲ့တဲ့ရက်ပိုင်းက ဧဝရတ်တို့နယ်ဘက်သွား
တယ်လို့သိရတယ်နော် ချစ်သက်မင်းမောင်တို့
မိသားစုဇာတိကိုသွားတာလား'
'ဟုတ်တယ် '
' ဆွေပြမျိုးပြသွားတာလား ဒါမှမဟုတ် ကိစ္စ
တစ်ခုခုကြောင့်လား'
' ကိစ္စတစ်ခုကြောင့်ပါ ဘဲ '
' မင်းသမီး မေဖူးငုံပွင့်ပျောက်နေတာကို
ကြားမိတယ်မလား အဲ့ဒါတွက်ဘာပြောချင်
လဲမသိဘူး'
' ငါနဲ့ဆိုင်လို့လား '
' အာ..ဟုတ်ကဲ့ပါ နောက်ပြီး မင်းသမီးပျောက်တဲ့
အချိန်က... '
' အရေမရအဖက်မရတွေဘဲမေးနေမယ်ဆိုရင်
ဒီမှာဘဲရပ်လိုက်ပါ ပြီးတော့မင်းကရဲမဟုတ်
သလိုငါကလဲတရားခံမဟုတ်ဘူး အနုပညာ
မောင်နှမချင်းပြောကအောင်လဲ သူနဲ့ငါမရင်း
နှီးသလို သူများကိစ္စလဲငါစိတ်မဝင်စားဘူး
ဂျာနယ်မှာရေးချင်သလိုထည့်ရေးငါစောက်ဂရု
မစိုက်ဘူး'
ဧဝရတ်လဲ ပြောပြီးသည်နှင့်ထိုအခန်းထဲက
ထွက်လာလိုက်သည်။
" ကိုချစ် ဧည့်သည်တွေကိုသေ...သေ...ချာ...ချာ
ဧည့်ခံပြီးမှပြန်ပို့လိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ "
ဧဝရတ်လဲ ကားသော့ဆွဲကာ အမောပြေလေး
ရှိရာသို့ထွက်လာလိုက်သည်။
တစ်ဖက်တွင်
📱ဟုတ်ကဲ့ပါ မင်္ဂလာဆောင်ကနောက်လပထမပတ်မှာမလား okok ရတယ်လေ
စရံကိုတော့ ကျတော့အကောင့်ထဲဘဲထည့်
လိုက်ပါ see you 📱
ချစ်သက်လဲဖုန်းချပြီးတာနဲ့ အခုပ်ဆက်လုပ်
နေလိုက်သည်။
ဒေါက်ဒေါက်
"ဝင်ခဲ့ပါ "
" အသက် အလုပ်များနေတာလား"
" အဲ ကိုကိုလာမယ်ဆိုကြိုမပြောဘူး "
" အံ့ဩသွားအောင်လေ "
" ခနစောင့်အလုပ်တွေလက်စသတ်လိုက်အုံး
မယ်"
"Ok အေးဆေးလုပ် "
ဧဝရတ်လဲ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီးဖုန်းကြည့်နေလိုက်
သည်။၁၅မိနစ်အကြာတွင် ချစ်သက်တစ်ယောက် လက်တော့ပိတ်ပြီး ဧဝရတ်နားဝင်ထိုင်လိုက်
သည်။
" ပင်ပန်းလိုက်တာ "
" လာပါအုံး ကိုယ်နှိပ်ပေးမယ်"
ဧဝရတ်လဲချစ်သက်မျက်နှာအားလက်နှင့်ပင့်
ယူကာမျက်ခုံးတွေကိုနှိတ်နယ်ပေးလိုက်သည်။
" မွ "
" ကိုကိုနော် "
" အချွဲလေး ကိုကိုတို့အပြင်မှာနေ့လည်စာထွက်
စားရအောင် "
"အွင်း ပင်လယ်စာစားချင်တယ်"
"ကောင်းပြီး သွားကြမယ် "
ချစ်သက်တို့နှစ်ယောက်လက်တွဲကာ ရုံးခန်း
ထဲမှထွက်လာလိုက်ကြသည်။ ကားပေါ်တွင်
တော့ချစ်သက်က ဧဝရတ်လက်မောင်းအမှီကာ
လိုက်ပါလာသည်။
"ကျွီ "
"အ... ကိုကိုဘာလို့ရုတ်တရက်ကြီးရပ်လိုက်
တာလဲ"
" ဟိုမှာ"
ချစ်သက်လဲ ကိုကိုပြသည့်နေရာအားကြည့်
လိုက်တော့ မိန်းမတစ်ယောက်က ခြင်းလေး
တစ်ခုကိုအမှိုက်ပုံနားချပြီး ခြင်းလေးထဲက
လှုပ်စိလှုပ်သိဖြစ်နေတဲ့အရာလေးအားထုတ်
ကာအမှိုက်ပုံထဲပစ်ထည့်လိုက်သည်။
"အမလေး!! ကိုကို အဲ..အဲ့ဒါကလေးလေး
မဟုတ်လား"
"ဟုတ်တယ် ကြည့်ရတာ ခုမှမွေးထားတာ
ထင်တယ် "
"သွား...သွားရအောင်ကလေးသေသွားလိမ့်
မယ်"
ချစ်သက်တို့လဲ ထိုအမျိုးသမီးထွက်သွားတာနဲ့.အမှိုက်ပုံထဲက ကလေးထံသွားလိုက်သည်။
ကလေးကအမှိုက်တွေထဲလှုပ်စိလှုပ်သိဖြင့်
မျက်လုံးတောင်မပွင့်သေးဘဲငိုရန်ပြင်နေတာ
ကြောင့်ချစ်သက်လဲကောက်ချီလိုက်သည်။
"ကိုကို ကလေးကသေးသေးလေးဘဲ
လတောင်စေ့ရဲ့လားမသိဘူး"
"ဆေးရုံခေါ်သွားရအောင် အသက်"
ချစ်သက်က ကလေးကိုအနွေးထည်နဲ့ထုတ်ပြီး
ကားပေါ်ခေါ်လာကာဆေးရုံသို့ထွက်လာလိုက်
ကြသည်။
" ကလေူကခုမှမွေးထားတာပါ လမစေ့သေး
ဘဲမွေးထားတာနဲ့တူတယ် "
" ဟုတ်မယ်ထင်တယ် ဒေါက်တာ "
" ကလေးက ကျန်းမာပါတယ် ခများတို့က
ကလေးမိဘတွေလား"
ဆရာဝန်အမေးကြောင့်ချစ်သက်တို့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြည့်လိုက်သည်။ဧဝရတ်
ကလဲချစ်သက်အကြည့်ကိုနားလည်တာကြောင့်
"ဟုတ်တယ် ကလေးရဲ့မိဘတွေဘဲ "
ဆရာသန်ကသူတို့အားမယုံသလိုကြည့်လာ
သည်။
" ကောင်းပါပြီ အပြင်မှာခနစောင့်နေပါ"
ချစ်သက်တို့လဲအခန်းပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။
"ကိုကို "
" ဟင် အသက်"
" ကလေးလေးကိုချစ်သက်နဲ့ကိုကို့သားလေး
မဖြစ်မွေးရအောင် "
"အသက်သဘော "
" နာမည်ဘယ်လိုပေးမလဲ ဟင် "
" အသက်လေးသဘော"
" ဧဝရတ်မင်းမောင်ဆိုရင်ရော"
"အသက်ကျေနပ်ရင်ရပြီ "
"ဟိဟိ အသက်တို့ကလက်မထပ်ရဘဲကလေး
ရသွားပြီး ဟိဟိ"
တဟိဟိနဲ့ပျော်နေတဲ့အသက်ကြောင့် ဧဝရတ်
လဲအသက်ခေါင်းလေးအားပုတ်ကာပြုံးလိုက်
သည်။ ဆေးကုံတွင် ကလေးမွေးစာရင်းအား
သူတို့နှစ်ယောက်နာမည်နဲ့လုပ်လိုက်ကြသည်။
အိမ်တစ်အိမ်၏ဧည့်ခန်းထဲတွင် အနှီးထုပ်လေး
တစ်ခုကစားပွဲပေါ်တွင်ရှိနေပြီးပတ်ပတ်လည်
တွင်လူ၆ယောက်ထိုင်နေသည်။လူသေးသေး
လေးနှစ်ယောက်ကအနှီးထုပ်လေးအား ပြူးပြဲ
ကာကြည့်နေသလိုအသက်ကြီးကြီးလူနှစ်ယောက်ထဲမှတစ်ယောက်ကတော့ခါးထောက်ကာ
အရှေ့ကသားဖြစ်သူအားကြည့်နေသည်။
" ပြောပါအုံး ဒါကဘာလေးလဲ"
"လူလေးလေ ပါးပါးရဲ့ ပါးပါးရဲ့မြေး အဟိ"
" ဒီကတုံးတော့ငါတီးထည့်လိုက်ရ "
" သားဆံပင်ပေါက်နေပြီလေ ပါးပါးကလဲ"
" ဘယ်က ကလေးကိုခေါ်လာတာလဲရှင်းအခု"
ဧဝရတ်က
"ဒီလိုပါ ပါးပါးသားကလေးကကျွန်တော်တို့
နှစ်ယောက်ရဲ့ကလေးပါဒီနေ့ဘဲအမွေစား
အမွေခံအဖြစ်မွေးစားလိုက်တာ"
"ဟုတ်တယ်ပါးပါး သားလေးနာမည်ကိုတောင်
ပေးပြီးပြီး ဧဝရတ်မင်းမောင်တဲ့ လှတယ်မလား"
" ငါနော် ဟင်းဟင်း "
မြင့်မြတ်မင်းမောင် က ဧဝရတ်အား
" ကယ် သားဧဝရတ် ဒယ်ဒီတို့ကိုရှင်းပြအုံး
ဘယ်လိုဖြစ်လာလဲဆိုတာ"
"ဟုတ် "
ဧဝရတ်လဲအစဆုံးရှင်းပြလိုက်တော့မိဘနှစ်ပါ
လုံးသက်ပြင်းချလိုက်သည်။
" ကောင်းပြီလေ မင်းတို့သဘောဘဲ
ငါတို့မြေးအဖြစ်လဲလက်ခံတယ် ပြီးတော့
မင်းတို့ဘယ်တော့မင်္ဂလာဆောင်မလဲ"
"ဗျာ"²
" မ ဗျာနဲ့ သားကြီးက၂၀ထဲဝင်နေပြီဆိုပေ
မယ့် ဧဝရတ်က၃၀နားကပ်နေပြီလေ လက်ထပ်
ကြတော့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒယ်ဒီတို့နေ့ကောင်းရပ်သာ
ရွေးလိုက်ပါလား ခနအခုဘဲရွေးမယ်"
ချစ်သက်က ပြက္ကဒိန်သွားယူကာ ရက်ရာဇာကို
ကြည့်လိုက်သည်။
" မနက်ဖြန်ရက်ရာဇာဘဲ ဒယ်ဒီမနက်ဖြန်သား
လင်ယူရင်ကောင်းမလား"
ဧည့်ခန်းထဲမှလူများ - "...."
" မင်္ဂလာဆောင်ကို ဆွစ်ဇလန်မှာတစ်ခါ
ဘန်ကောက်မှာတစ်ခါ ရန်ကုန်မှါတစ်ခါ
ရွာမှာတစ်ခါဆောင်မယ် မကောင်းဘူးလား"
အိုးကသားဖြစ်သူအားဖြစ်စောင်းထိုးကာ
" မများလွန်းဘူးလား သား"
" မင်္ဂလာခနခနဆောင်တော့ခနခနမင်္ဂလာဦးရတာပေါ့"
"အဟွတ် အဟွတ် "
ဧဝရတ်ကချောင်းတွေထဆိုးကုန်ပြီး မြင့်မြတ်က
နေရခက်စွာမီးဖိုချောင်ဘက်ထထွက်သွားလိုက်
သည်။အိုးကတော့ သားဖြစ်သူနားရွက်အား
ဆွဲကာ
" တော်တော် ဦးချင်နေတယ်ပေါ့ ရွအုံးမလား"
"အားး ပါးပါးလွှတ် ကိုကိုကယ်ပါအုံး ကိုကို့
အသက်လေးအနုကြမ်းစီးခံနေရတယ်"
ချစ်သက်အားကြည့်ကာ ကလေးနှစ်ယောက်က
တခ်ခ်ရယ်နေပြီးဧဝရတ်က ပါးပါးနဲ့ချစ်သက်
ကြားဗျာများနေတော့သည်။
———