Malawak ang ngiti ko habang nakatingin sa aking hawak. I've waited for this and I know that I'm ready.
Sigurado akong matutuwa sila sa sasabihin ko. Saktong sakto dahil bukas ang championship game ni Lorcan at sigurado akong mananalo siya. Actually, three weeks ko na ng malaman 'to, pinilit ko talagang itago kahit mahirap dahil naghihintay ako ng tamang pagkakataon para sabihin at alam kong bukas na 'yon.
I know that it's the biggest gift I can give to him. To Them.
Naisip ko ang ginawa ko. Alam kong mali at masakit pero hindi ko kaya, hindi ko kayang may magbago sa'min.
Agad akong tumayo at nilagay sa bag ang hawak. I looked at the mirror and smiled. I should buy a box for it. Agad akong lumabas at sumakay sa sasakyan ko bago imaneho papunta sa mall.
Nang makarating ay agad akong dumiretso sa isang store at maiging pumili ng lalagyan. Pinili ko ang isang blue box na may gold ribbon.
Agad akong napangiti, bagay na bagay 'to.
Bumili pa 'ko ng ilang kailangan ko bago napagpasyahang umuwi sa bahay. Hindi muna ko tutuloy sa condo dahil kailangan ko 'tong ihanda. Baka makita pa nila kung doon ako gagawa.
Malawak ang ngiti habang nilalagay ko ang stick sa loob. Kasama ang isang litrato. "I'm excited to give this to them.."
Bigla naman akong napatigil habang nakatingin sa hawak na picture. Bigla ko siyang naalala at hindi ko maiwasang malungkot.
Ilang taon na.. Where are you? I'm still waiting..
If he's here, I know that he'll be glad too. Naalala ko kung paano niya sabihin na gustong gusto niya 'to at handa siya.
Okay na 'ko, napatawad ko na siya. Kailangan ko lang ng time na mag-isip kasi kahit alam kong kahit ganoon, masakit talaga sa part ko lahat lahat.
I thought Tita, Deon's mother is so kind and generous but she's not. That hurts me because I treat her like my mother. Yung pag-aalaga ng isang ina, sa kaniya ko naramdaman.
Matapos kong ayusin lahat ay hinanda ko ang isang maroon v-neck fitted dress na susuotin ko.
Kinabukasan ay agad akong nag-ayos. Naligo ako ng maaga at naghanda. I just put a light make-up on my face. Hinayaan kong nakalugay ang medyo mahaba kong buhok, inayos ko ang pagkakaladlad nito upang makita ang gray highlights at para mas maganda ang pagkakakulot nito sa dulo.
Nang masiguradong maayos na ay sinunod ko ang bag. I put all of my needs there including the most important thing I need to bring. Saktong pagtapos ko ay may kunatok na sa pinto.
Agad akong sinalubong ni Darsen. I kissed his lips. "Sakto ah?" Saad ko rito.
He chuckled and brushed my hair using his hand. Agad akong napasimangot doon. "Of course, I don't want you to wait Babi.."
Napailing nalang ako bago siya niyayang umalis dahil baka ma-late pa kami.
Kalahating oras bago magsimula ang laban ng makarating kami doon. Agad kaming pumunta kung nasaan si Lorcan. I'm smiling widely when I approach him but it seems like he's not in the mood. I don't know why.
.
"Baby," I called him. Hindi niya ko narinig kaya mas lalo pa 'kong lumapit at basta na lamang siyang niyakap sa likod.
Nagulat ito at agad na humarap sa'kin. I immediately kiss him and smiled. "Good luck!"
Napansin ko ang pagtitig niya sa'kin. May iba. Hindi siya ganito tumingin. Bakit parang may problema siya?
"Are you okay?" Marahang tanong ko rito.
Mukhang natauhan siya at tsaka ngumiti ngunit hindi umabot 'yon sa mga mata niya. "I'm okay,"
Tatanungin ko pa dapat siya ngunit hindi ko na tinuloy. Mas mabuting kausapin ko siya mamaya tutal parang ayaw niya rin sabihin.
Binalik ko ang malawak kong ngiti. I pinched his cheeks. "After your game, I'll give you something.."
Napaangat naman ang kilay nito. "A gift?" Kuryosong tanong niya kaya tumango ako.
"My biggest gift.."
Bago kami umalis ay niyakap ko siya. Bumalik rin kami agad sa pwesto namin dahil magsisimula na. Kita ko siya ngayon habang hinahawi ang kaniyang buhok. Nakasandal ito sa itim niyang motor. Umikot ang mga mata niya at nang makita niya 'ko ay kita ko ang malamlam niyang ekspresyon sa mukha.
He mouthed something. Hindi ko 'yon nakuha kaya pinaulit ko sa kaniya.
And what I read on his lips is 'Im sorry'
My forehead creased. I asked him why but he didn't respond. Sumakay na ito sa kaniyang motor at sinuot na rin ang kaniyang helmet bago maghanda.
Hindi ko alam pero dahil sa ginawa niya ay kinabahan ako. Bakit siya nag s-sorry? Ang huli kong pagkakatanda ay hindi kami nag-away.
Lorcan, what are you thinking?
Nagbilang na sila at ng pumutok ang signal ay mabilis na nawala sila sa kanilang pwesto. Sinundan ko siya ng tingin. May hindi ba siya sinasabi? Ano bang problema?
Nagpatuloy ang laban. Mahaba ang track field kaya hindi ko na siya makita. Nakatingin na lamang ako sa screen na nasa taas para malaman kung nasaan na sila.
Bawat segundong lumilipas ay ibang kaba ang hatid sa'kin non. Yumuko ako at hinawakan ang box na nasa bag pa rin.
"He's not in focus." I heard Darsen said. Napaharap ako sa kaniya bago tignan muli ang monitor.
Nakikita ko siyang minsan ay bumabagal at magulo ang pagliko. Ibang-iba sa dati niyang mga laro.
Nanatili ang mata ko roon. "May problema ba siya?" Tanong ko.
"I don't know, wala naman siyang nasabi sa'kin.." saad nito na ikinatango ko.
Napahinga 'ko ng maluwag ng makitang malapit na sila matapos. Natatanaw ko na sila at lahat sila ay nakatodo na ang bilis dahil finish line na.
I looked at him, nasa pang tatlo siya pero unti-unti na niya itong nalalampasan hanggang sa maging una na ito. Ilang metro na lang bago matapos at tumingin siya sa direksyon kung nasaan ako.
At kasabay noon ang biglang pagsigawan ng mga tao. Napatayo ako at sobrang kaba ang naramdaman ng makitang nawalan siya ng balanse at bumangga sa barrier.
"Oh m-my.." I can't say a word. Agad akong tumakbo pababa. Wala akong pakialam kahit na maraming nakaharang at nakatingin na sa'kin ngayon.
"N-no.." nanginginig ang labi ko habang nakatingin pa rin sa kaniya na patuloy sa pag-ikot ikot ang motor. Tumalsik na siya sa gilid at hindi siya tumatayo.
Nagsimulang magtuluan ang mga luha sa mga mata ko. Nang makarating sa baba ay may humarang sa'kin pero hinawi siya ni Darsen at sinabi niyang tumuloy na 'ko.
I ran as fast as I can until I reached him. Agad ko siyang dinaluhan at inilagay ang ulo nito sa aking hita. I can't suppress my sobs while waking him up.
"L-Lorcan, Open y-your eyes.." I said with my trembling voice. Kitang kita ko kung paano umagos ang masaganang dugo mula sa kaniyang ulo. Narinig ko na rin ang papalit na ambulance.
I gently tapped his cheek. "Y-you're scaring me.. Open y-your goddamn eyes!"
"Ma'am, tabi po kayo,"
May nagtabi sa'kin at agad rin nilang dinaluhan si Lorcan. May mga tinignan silang bago isakay sa stretcher na dala.
Sinabi ng isa sa'kin kung saan silang hospital. Hindi raw kasi ako wpede sumabay sa kanila dahil bibigayn nila ng first aid sa loob ng ambulance si Lorcan.
Bago siya ipasok ay nakita kong nagmulat siya ng kaunti ng kaniyang mga mata. He looked at me with no emotions in his eyes.
Ibang iba..