"You know nothing, Libero . . ." I whispered.
Kunot na kunot ang noo ko habang nakatingin sa kaniya. Pagkagulo kung bakit niya inungkat ang mga tapos nang nangyari. Yes, it happened. I fell in love with the man who almost ruined myself. Hindi ko rin alam kung paano ito nangyari at hindi ko man lamang ito inasahan.
He watched me being harassed, he was mistaken. He's a jerk and heartless. After he knew everything, he punished my grandfather. He's sorry about what he had done and he did everything just to punish my grandfather in his own way. Sabihin ninyo nga, ganito na ba ako kababaw magpatawad? Hindi pa ba sapat lahat nang 'yon para patawarin siya?
Miski tuloy ngayon ay kinukwestiyon ko na ang sarili ko. Ganoon ba ako kabait para intindihin lahat nang nangyari at patawarin si Evan?
"I know nothing?" he chuckled, "I know how he broke you, Hara. Hindi siya magiging magandang impluwensiya sa anak mo. Magiging demonyo lang din ang anak mo-"
I cocked my head and chuckled. Ramdam ko ang umahon na galit sa dibdib ko nang marinig na idinamay niya na ang anak ko.
"My son is already a devil by itself, Libero." I replied, "and you can't deal with it because you're just nothing but a mortal. He can even kill you in just one snap. Watch your words."
Umawang ang labi niya. Hindi niya makapaniwalang itinuro ang anak ko sa loob at tumawa.
"You will let your son grew up with that vampire?" halakahak niya. "He's not good! Are you insane? Jesus, paano mo nagawang patawarin ang lalaki na 'yan?"
"Ikaw, ano bang nangyayari sa'yo? Bakit mo inuungkat lahat? Grabe, Libero, years have passed na! Selos pa rin pinaiiral mo! Evan and I are now parents, natapos na lahat at napag usapan na tapos ikaw, hindi ka pa rin nakakamove-on. Mas malala ka pa sa'kin!" gulong gulong sabi ko.
I felt Evan's presence on my back. He snaked his arm on my waist and pulled me a bit away from Libero. Libero's eye glared at Evan's arm. Mas lalong humigpit iyon at dinikit pa ang katawan ko sa kaniya.
"I may be bad," imik ni Evan. "I may be ruthless. But, love is really a poison. I fell in love with the woman I hate the most. With the woman who I want to ruin because of business matters. With the woman who I'm disgusted with because she is just easily thrown by her family, thinking that she's nothing important."
Libero's jaw clenched.
"I am ready to face the consequences and punishments you want to do to me if you're not still contented with what I've done . . ." bumigat ang paghinga ni Evan. "I am ready to prove that I regretted all I had done so stupidly before."
"We don't need to punish you, moron. It won't erase the memories of what you've done to her in our mind," mahinang tawa ni Libero.
Natahimik ang buong paligid dahil sa matagal na hindi pagsagot ni Evan. I felt his thumb caressed and encircling on my arm, calming me.
"I'll allegate what you've said. I'm bad," malamig na sabi ni Evan. "But you can't do anything to get my wife and child away from me. Alam nating lahat na narito, may gusto ka sa asawa ko. Truth hurts but I am the real father of her son. She chose me after all and I'll prove to her that she won't regret it. She won't regret choosing me over you. Over all the men who praised her."
Tiningala ko si Evan. Nakatingin ito kay Libero habang nagsasalita at kalmado lamang at itsura.
"She won't experience what she experienced from the past. She will be loved by me, forever."
Muli kong nilingon si Libero. Nakaiwas siya ng tingin at nag-iigting ang panga habang nakatingin sa kung saan.
I felt how my cheeks blushed. There are a lot of people listening on our backs, it is my family.
"Kung ungkatan pala ng nakaraan ang daan mo para paghiwalayan kami, handa akong humingi ng tawad sa kan'ya, sa inyo at sa kung sino pa araw araw. Basta tandaan mo, hindi mo kahit kailan makukuha sa akin ang mag - ina ko," anito. "Magkakamatayan tayo."
"Evan," tigil ko. "Tama na 'yan." I said to him and pulled his arm a bit.
Yumuko si Evan at tiningnan ako. He gave me a small smile. Maya maya pa ay inilabas niya ang wallet niya. He grab a paper money on it, halos libuhin niya iyong inabot kay Libero.
"For the damage that caused of my wife," inilagay niya iyon wa bulsa ng polo ni Libero. "Tago mo, baka manakawan ka."
Bahagya kong kinurot ang braso niya. Mama is watching us! Pumihit na kami pabalik sa loob kahit ang mga mata nila ay nasa amin. My eyes darted on Paris. Nang makita siya ni Evan ay muli niyang nilingon si Libero na tila may naalala.
"Anyways, I didn't raped and killed Donna. She's not a mistress," he smiled. "She's a victim. She is your victim."
Mama caressed Paris’ hair. Tiningnan ko si Evan nang may pagtataka kagaya ng mga Manalo.
Tumawa si Libero. "What are you talking about?"
"Kilala mo si Michael, tatay ni Paris. Kaibigan mo 'yon, 'di ba?" tanong ni Evan. "Planado ninyo nga ang nangyari kay Donna. I raped her? Or you helped her to be raped?"
"Dos Santiago, ano bang sinasabi mo?" tanong ni Lorenzo. "My brother isn't like that. Mabait na bata 'yan."
Hinarap ni Evan si Lorenzo at ang mga kapatid nito. I looked at Libero with widened eyes. Siya, gulat at tila 'di alam ang sasabihin.
"He helped Michael to move, Lorenzo. Na-picturan nga 'ko niyan kasama si Donna sa pool kahit hindi ko naman ginusto 'yon. He posted it on Instagram so my wife could see it and she'll get mad at me. He mean to broke us that time. Gusto niya si Hara, gustong gusto niya."
"Binabaliktad mo lang ang tunay na nangyari, Evan," Libero said.
"Mrs. Manalo, your son helped Michael to drug Donna. They set up everything even copying my clothes that night. Nasa CCTV na hawak ni Donna 'yong footage na kita si Libero. He's the one who helped Michael to carry Donna inside the unit. Lumabas siya ro'n at umalis na parang walang nangyari. Michael is obsessed with Donna and Libero is obsessed with Hara." mahaba niyang turan.
Suminghab ako at akmang susugurin muli si Libero nang pigilan ako ni Leonardo.
"How dare you?!" sigaw ko sa kanya.
"L-Libero? Is that true?" mama asked. "Is that true, anak?"
Isang pagkabasag ng kung ano ang narinig namin. Lazaro walked closer to us and gave Libero a punch. Napaupo sa sahig si Libero dahil doon at nanatiling nakaiwas ng tingin sa amin.
"Hindi ka pinalaking gago sa pamilya na 'to, Libero!" sigaw ni Lazaro. "Tang ina, halos kaya mong pumatay ng tao dahil lang sa babae!"
"Why? Don't you?" Libero cocked his head and looked up on Lazaro.
Muling nakasagot nang sipa si Libero. Evan held my arm and nodded at Leonardo. Nanginginig ang katawan ko sa galit kay Libero ngayon. Para bang gusto ko siyang saktan nang paulit ulit, mawala lamang ang galit ko at kumalma ako.
"The CCTV footage is currently on my hands. Dapat nga noon pa lamang ay kinasuhan na kita kaso hinintay ko pang bumalik ang mag-ina ko nang malaman niya rin ito. She is also a victim of you. You backstabbed everyone, Libero."
Hindi ako lubos makapaniwala habang nakatingin sa kaniya. I can't even see the Libero I knew in his eyes. He's not the Libero I knew anymore. The Libero I knew has a soft side and can understand anyone. The Libero in front of us is now full of jealousy and madness in his eyes.
Nanlilisik iyon at tila hindi matanggap na inilalaglag siya sa harap ng kaniyang pamilya. Mula kanina sa panliliit kung paano siya tumingin at pagsalitan ako, napuno na nang ang dibdib ko. The disgusted emotion he gave to me is now coming back to him.
"H-hindi ka naman ganiyan, Libero . . ." Hindi makapaniwalang sabi ni mama. "We never taught you how to be bad. Lahat ng atensyon at gusto mo ibinigay namin sa'yo, anak. Anong nangyari sa'yo?"
"Mom, I'm sorry-"
"Hindi! Wala akong anak na ganiyan! I did not took care of a boy, I took care of a man!"
Libero looked at me with his begging eyes. Umiling ako nang may disguto sa mukha at galit.
"Can we have at least one copy of the footage?" Leonardo asked Evan.
"It's still here on my phone," lumingon si Evan at bumuntong hininga. "I'm sorry for ruining your child's party-"
"It doesn't matter now," Leonardo replied. "Let's talk in my office. Lazaro, come with us."
Hinarap ko si Evan nang may pag aalala sa mga mata. Baka mamaya mapunta sa hindi magandang usapan ang pag uusap na iyon.
He cupped both my cheeks and kissed my forehead.
"We'll just gonna talk about the crime," he whispered. "Uuwi na tayo mamaya, huwag kang mag aalala. Hindi tayo magtatagal dito."
I nodded and watched him tapped the children's head. Sinundan ko siya ng tingin papunta sa hagdan kung saan ang daan papunta sa opisina ni Leonardo.
Si Libero, hinila ni Lazarus at ilang kapatid nito sa isang kuwarto upang kausapin at doon muna patigilin. Dahil nga nanlalambot din siya sa nangyayari ay wala na siyang nagawa.
I looked at mama with fear in my eyes. Nakakakapit sa akin ang mga bata habang nakatingin sa amin ang tatlong babae at si mama.
"Ma, pasensya na po sa gulo-"
"Hindi, anak . . .Hindi kayo nanggulo, lumapit kayo rito," hikbi niya. "It's my son who did a trouble, anak. It's not you, wala kang kasalanan." she said while hugging me.
I hugged her tight as how she hug me. Ramdam ko ang lungkot ni mama dahil sa nangyari sa ugali ni Libero. I sob on her shoulders like a baby and saying sorry.
"I didn't mean to make him like this . . ." I sob, "I knew from the first, he liked me but I didn't know this would happen. Ma, I'm sorry . . ."
"It is not your fault nga," may galit at tampo na sa boses niya. "Nasa anak ko na ang problema, siya na ang may problema, hindi ikaw. We both didn't expect this. Not just the both of us but our whole family. Aaminin ko, I am disappointed with my own son . . ."
Nagtama ang tingin namin ni Tanya. She smiled at me, a comforting smile. I smiled back. Nang maghiwalay kami sa pagkakayakap ay ngumiti rin sa akin si mama.
"Justice will be served to everyone, you don't need to worry."
"What are you talking about, ma?" I whispered and wiped my tears.
Nag iwas siya ng tingin sa akin, "tatawagan ko ang asawa ko, ibabalita ko ito. My son should be jail in-"
"Ma," putol ko. "S-sigurado ka bang gagawin mo 'yan?"
Like, I can't believe it. Mama will jail her own son. I mean, it's the right thing to do naman pero I didn't expect na gagawin talaga niya ito. Anak niya iyon. Parang walang pag aalinlangan niyang sinabi na ipakukulong niya ang anak.
"This is the best thing I can do for my son and for everyone, Hara. Kung pababayaan ko ang anak ko na malaya at alam kong gumawa siya ng mali ay hindi rin naman ako mapapanatag. He helped the rapist to rape a woman. It's like he raped her too because he became the way of crime."
Lumambot ang tingin ko kay mama. I squeezed her hand and thanked her.
"I love you, mama," sabi ko.
Hinawakan niya ang isa kong pisngi gamit ang isang palad niya at ngumiti, "I love you too. I love all of you and I will deal with anything just for your sake. Believe me, I'm doing this so he could be okay. Babalik sa atin ang Libero na kilala natin."
I nodded at watched her walked away. Gusto niyang mapag isa at gusto rin siguro niyang tawagan si papa. Nanghihina akong naupo sa couch at nilingon ang mga bata na naglalaro na.
Hinilot ko ang sentido ko at napahilamos sa mukha ko. Mara caressed my back and the two of them gave me a water.
"Thank you," tinanggap ko ang isang baso ng tubig at lumagok doon.
"Haba naman ng hair mo," mahinang tawa ni Tanya. "May tribrid ka na, may mga Manalo pang nagkagusto sa'yo."
Mahina akong tumawa at inilapag ang baso sa mesa. Alejandra chuckles. Nagtagal ang titig ko sa kaniya. Malaki talaga ang tiyan niya at mukhang mahirap iyon ianak.
"Paano mo ilalabas 'yan? Bata na o itlog muna?" tanong ko ngunit nagtawanan sila.
Lumabi ako at natawa na rin. Ibon kasi sila, e.
"Bata na, siyempre . . ." sagot ni Alejandra.
I nodded. "Adarna kayo, 'di ba?"
"Yeah . . . " sagot ni Tanya. "Bilang ba lamang kami at iisa na lamang ang isang may purong dugo. Sa pagkaalam namin, tinutugis siya ng mga Mulawin."
Nagkatitigan kaming dalawa. The Phoenix that they're talking about maybe the Phoenix that Kevin is hunting too. Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin na kaibigan ko ang tumutigis sa kalahi nila dahil baka magalit sila.
"Sanggol pa lang ang adarna na 'yon noong mawala siya sa poder ng kaniyang mga magulang," sabi ni Mara. "Siya ay kapinsan namin dahil anak siya ng kapatid ng aking Ina na namatay rin dahil sa isang labanan. Ang Ama naman niya'y wala na rin."
"Siguro sa bilang ko . . ." napaisip si Alejandra. "Nasa 17 pa lang siya ngayon o 18, bata pa!"
Tumango muli ako. Last four years, sabi ni Kevin at trese pa lamang ang Adarna na iyon. Posible ngang dalaga na ang Adarna ngayon.
"Pero nagkaroon kami ng balita sa kan'ya dati, e," kamot batok na sabi ni Tanya. "Taylor Havanah Fujiwara ang pinangalan sa kaniya ng kumupkop sa kaniya."
Natigilan ako at nawala ang ngiti. Pati sila ay natigilan sa naging reaksyon ko.
"F-Fujiwara?" paninigurado kong tanong. Talagang nasa isa siyang malakas na angkan kung ganoon!
Lumabi si Mara, "oo! 'Yong mafia mafia keneme sa Japan! Kaya hindi na namin siya hinanap, ih. Baka madeds kami." hagikgik niya.
Tumawa si Tanya, "at saka, hindi kami nambubulabog sa taong may maayos nang buhay. Kung kukunin namin siya sa poder ng mga Fujiwara, wala naman siyang mapapala sa amin. Maayos na ang pamumuhay niya roon. Kung papakielaman namin siya ay mas malaki pa ang tsansa na mamatay kami kaysa makuha siya."
"Pero nasa maling mga kamay s'ya . . ." sabi ko, "mafias aren't safe."
"But she's already a mafia, we can't deal with it. She's already one of them," mahinang sabi ni Alejandra.
"Mga Mulawin na lamang ang may kailangan sa kaniya," imik ni Mara. "Sa pagkaalam ko, magaling pumatay ang Adarna na 'yon."
Kabado akong tumawa. Yeah, she's scary. Pasalamat na lang ako na hanggang ngayon ay buhay pa rin si Kevin mula sa paghahanap niya sa Adarna na iyon. Mas bata pa naman sa kaniya iyon at tiyak na mas malakas sa kan'ya.
In the books, Phoenix is so powerful na. Paano na kaya sa totoong buhay, hindi ba?
Pare-pareho kaming tumayo nang matanaw sina Evan na papalapit na muli. Si Lazaro ay nanatili sa isang sulok habang may kausap sa isang telepono.
"Anong pinag usapan n'yo? Kumusta ang pag uusap?" tanong ko nang makalapit siya.
He dropped a kiss on my forehead and whispered, "I'll file a case. Manalo elders agreed."
"Mama too . . ." I whispered back. "She wants Libero in jail."
Sumingit si Leonardo habang hinahaplos ang tiyan ng asawa, "well, kung ako rin ang tatanungin ay iyon din naman ang sasabihin at gagawin ko. He needs to learn."
Bumuntong hininga ako. Nilingon ko ang kuwarto na pinagmumulan ng boses ni Kento na nagmumurang pabiro. I agree, he needs to. Baka lumala pa ang ugali niya at makapatay na talaga siya.
Evan checked his wrist watch, "baka abutin kami ng gabi sa daan, p'wede na ba kaming umuwi, pare?"
Leonardo checked the clouds outside and nods. "Oo! Nako, may mga bata nga pala kayong kasama. Saglit, magbalot kayo ng handa, marami roon, e. Sayang, baka mapanis."
While the maids are packing the foods, nagpunta ako kay mama para magpaalam. Nang pababa na ako sa hagdan matapos magpaalam kay mama ay nagkasalubong kami ni Lazaro.
Tumigil siya sa harapan ko at nakipagtitigan sa akin.
"U-uuwi na nga pala kami. May mga bata kasi kaming kasama, wala kaming mga dalang gamit para mag overnight dito . . ." sabi ko habang nakatingin sa kaniya.
Bumigat ang paghinga ko nang hindi siya umimik. I bit my lower lip. My hands started to tremble because of nervous.
"Bye-"
"Give me a hug," putol niya. "Hug me before you go."
Natigilan ako ngunit dahan dahang tumango. I came closer to him and hugged him tightly. He hugged me back and caressed my hair.
"I'm sorry for treating you cold a while-"
"I understand, Lazaro," sagot ko habang nakayakap. "I'm sorry."
Nang humilay kami sa pagkakayakap ay bumuntong hininga siya at nagkamot batok. I chuckled and slightly pinched his arm.
"Ikaw, ha . . ." biro ko, "naging crush mo pala ako!"
He chuckled, "no, I loved you."
Bahagyang napawi ang ngiti ngunit hindi ko hinayaang maalis iyon. Mabuti na lamang ay maayos ayos pa ang ugali ni Lazaro kaysa kay Libero! Haha!
"Uhm," imik ko nang tumahimik kami pareho. "M-Marami pa namang chix d'yan, sa bars, sa malls, marami!"
Tumawa siya. "I rather tire myself with my work."
Humagikgik ako at muling tinampal ang braso niya. I heard Orpheus called me so I quickly said bye to him and came at Orpheus.
Hawak hawak nito ang kamay ni Paris at nakabag na rin pareho. Handa na silang umalis. Inayos ko ang buhok ni Paris ang natuon ang pansin sa hawak ni Orpheus. Paris isn't holding back, Orpheus is the one who's holding Paris' wrist.
"Mummy, sabi ni Gio may cake sila . . ." Orpheus whispered, "I wanna eat cake."
"Anak, aalis na tayo," tawa ko. "For sure may balot naman na ibibigay sina Tito for us. Sa bahay mo na lang kainin, ha?"
Orpheus nodded. "Si Paris, gusto raw n'ya ng chocolate -"
"Hindi naman!" sabat ni Paris. "Orpheus, stop!"
Inosente siyang nilingon ni Orpheus, "you said it earlier when Gio mentioned the cake! Sabi mo you want chocolate!"
Pinigilan ko na sa pagsigaw si Orpheus at baka mamaya maging away na. Maya maya pa naman ay isinakay na ni Evan ang mga bata sa kotse. Iilan lamang sa mga Manalo ang nakalabas upang panoorin kami umalis. Si Kento, wala rin.
Si mama nasa teresa naman sa second floor at kumakaway sa amin. I waved back before I got in the car. I put my seat belt on and turned my gaze at Evan.
"Babe," he suddenly called while driving.
"Yeah?" I asked and turned off my phone. I focused all my attention on him.
Kumunot ang noo ko nang paalunin niya ang kilay niya habang may ngisi siya sa labi. Mukhang nagyayabang na naman ang lalaking 'to. What is up?
"Ang angas ng lines ko kanina, 'no?" mayabang niyang sabi, "pogi ko siguro sa scene na 'yon. Dapat pala pina-record ko kay Kento."
"What?" tawa ko, "hindi kaya."
Kumunot ang noo niya habang nagmamaneho. "Maangas kaya!"
I cocked my head and laughed.
"No!" tawa ko. "It's cringe kaya! Hindi mo mailalayo sa'kin ang mag - ina ko, magkakamatayan tayo." malakas na tawa ko.
© cullenvictoria
Instagram: cullenvictoria_wattpad