Barangay Series #2 : Evan Dos Santiago

Kabanata 40

"Demogorgon Orpheus!"

Marahas kong binuksan ang kuwarto ng dalawang taong gulang kong anak matapos makita ang isa sa mga katulong namin na umiiyak at dala dala ang mga kagamitan nito habang palabas ng mansyon.

 

Ilan ilan nang katulong at taga-alaga kay Orpheus ang umaalis nang umiiyak at nagmamakaawa na umalis na sa bahay na ito dahil daw sa anak ko. Hindi naman ako naniniwala doon dahil mukhang mabait naman ang anak ko't tuwing itinatanong ko sa kaniya ang lahat ng gusto ko malaman ay sinasabi niya ang totoo. He's also looks innocent and a good boy.

Bumalagda sa akin si Orpheus na nakadapa sa kama't umiiyak. He's hugging his favorite spongebob pillow while sobbing. Nakasuot pa ito ng pajama na pinantulog niya kagabi. Spongebob din iyon. Spongebob is his favorite, akala kasi niya ay isa itong cheese.

"Orpheus. . ." I called and sat beside him.

"Mummy," he sob and came near to me. Naupo siya sa kandungan ko habang hawak ang kaniyang unan at sumubsob sa dibdib ko. He hugged my waist using his small arms.

Hinaplos ko ang itim niyang buhok. Malago iyon at gusto ko pa sanang pahabain kagaya ng buhok ni Hercules. My son got his grandmother and father's features. Ang ugali naman niya ay isang mabait na bata. Iyakin at gusto palagi ng yakap.

Tiningala niya ako. I met his pure red and shining eyes. Namumula ang ilong nito at ang pisngi.

"Yaya Doday hit me with a slipper," sumbong niya. "Mummy, s-she told me that I'm bad."

My eyes fill of concern after hearing his words. Sinapo ko ang magkabila niyang pisngi at hinalikan ang noo nito. Lalo siyang umiyak kaya't niyakap ko ito.

 

"Saan ka pinalo? Bakit ka pinalo ni Yaya Doday?" malambing kong tanong sa kaniya.

Umiling siya, "I never did something bad, mum. I was just asking for a milk but she yelled at me and said that I need to get it on my own and I don't need to ask for it to her. Sabi niya, matuto raw akong kumilos gamit ang sarili kong mga paa at kamay."

Kumunot ang noo ko habang nakatitig sa mga mata niya. Tila ba hindi ako makapaniwala roon . Kayang sabihan ng katulong ang mga salitang iyon sa dalawang taong gulang na batang wala pa ganoong kaalam alam sa mundo?

"Really, baby? Yaya Doday said that?" hindi makapaniwalang sabi ko.

Bago lang naming katulong si Yaya Doday, halos wala pa nga siyang isang linggo rito sa bahay. Kaka-hire ko pa lamang sa kaniya dahil iisa lang ang katulong dito sa bahay. Hindi p'wede sa isang linggo na walang umaalis kaya't palagi dapat akong may reserba na papalit sa kanila. Nagtatrabaho na kasi ako sa kumpanya ni Mamita. Paminsan-minsan ay busy ako.

Dinala kami rito ni Mamita sa Bicol dahil dito nakatayo ang main branch niya. Malayo sa Batangas kung nasaan ang mga kapamilya namin. She just decided to go far away with them after she caught dad kissing his new girlfriend on his own kingdom. Naroon si Mamita noon at hinihintay umuwi si dad sa palasyo ngunit ang kinalabasan, siya ang nasaktan. Ready na sana siya pero nangyari pa iyon.

 

Ibig sabihin ay alam na ni dad na buhay si Mamita matapos niyang makita si Mamita sa trono niya, dalawang taon na ang nakakalipas.

 

Imagine that she's sitting on dad's throne, waiting for him to come home but she just ended up caughting him kissing his new girlfriend infront of her. That's a pain.