ရေနံဆီများသုတ်လိမ်းထား၍ပြောင်လက်နေသောသစ်သားပြည်ထောင်နှစ်ထပ်အိမ်ကြီးသည်အလွန့်အလွန်ကျယ်ဝန်းကာခမ်းနားလှပေ၏။
ထိုအိမ်ကြီး၏အပေါ်ထပ်ရှိ ဧည့်ခန်းထဲတွင်မှူ မြို့အုပ်ထွန်းရှိန် ဆိုသူကားခြေချိတ်ထိုင်ကာဈေးကြီးသောယမကာကိုပုလင်းလိုက်ကိုင်ဆောင်ကာမေ့သောက်နေသော်ငြား ရီဝေဝေတဏှာမျက်ဝန်းများသည်ကား သူ၏အရှေ့ရှိကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ပုဆစ်တုတ်ထိုင်ကာတုန်ယင်နေသောကောင်ငယ်လေးထံတွင်သာရှိ၏။
ထိုကောင်လေး သည်ဖြူဖြူဥဥလေးနှင့် ပိုးလိုဥကာမွေးထားသည်မှန်းသိသာလှပါသည်။
သူကြီးတို့များသူ့သားလေးကိုအတော်အနုအယွထားပုံပင်။လူကောင်လေးသေးညှပ်လွန်းသည်မို့ အသက်တစ်ဆယ့်ကိုးနှစ်ဆိုတာယုံနိုင်ဖွယ်ပင်မရှိ။မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းနှင့်ပါးမို့မို့လေးများ။ ကြောက်စိတ်ကြောင့်တစ်သိမ့်သိမ့်တုန်နေသောပုခုံးသားများနှင့်ကြောက်စိတ်ကိုတွန်းလှန်ကာဒေါသဖြင့်ဖိကိုက်ခံထားရသော အောက်နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေး။တစ်ကိုယ်လုံးစုန်ဆန်ကြည့်လျှင်ထိုကောင်လေးသည်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆက်ဆံပစ်ချင်စရာလေး။
ရုတ်တရပ်အတွေးထဲဝင်လာသည်ကအပိုအလိုမရှိပါးပါးလှပ်လှပ်ခန္ဓာကိုယ်လေးနှင့် အစ်မလုပ်သူနည်းတူလှပသော မြတ်လင်းရိပ် ဟူသည့်
ကောင်လေး။ထိုကောင်လေးကအစ်မကိုကာကွယ်ဖို့ရာသူ့ကိုလှည့်စားလို့မိန်းကလေးဟန်ဝတ်ဆင်ကာကပြသည်တဲ့လေ။
*ဟား ဟား
ထွန်းရှိန်တွေးရင်းခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်လိုက်မိသည်။လိမ်လို့ရမတဲ့လား?သူကရောမသိရှိမတဲ့လား?သိလျက်နဲ့လှလွန်းလို့သိမ်းပိုက်ချင်လို့မသိဟန်ဆောင်နေခဲ့ရာမှ ဟိုလန်ဒန်မျက်နှာဖြူကောင်ကကြားဖြတ်လုယူသွားသည်မို့ ပြန်တွေးကြည့်တိုင်းဒေါသထွက်စရာ။
*တောက်
*ခလွမ်း
ထွန်းရှိန်သည်လက်ထဲရှိဘိလပ်ပြည်မှလက်ဆောင်ရသောဈေးကြီးလွန်းသောယမကာပုလင်းကိုမြင်နေရသောသစ်သားတိုင်စောင်းဆီသို့ပစ်ပေါက်လိုက်ရာ တိုက်ဆိုင်စွာပင်ထက်ပိုင်းကွဲသွားသောပုလင်းကွဲစသည် ထိုင်နေသောကောင်ငယ်လေး၏ပုခုံးတစ်ဖက်သို့စိုက်သွားရှာသည်ကိုတော့ ထွန်းရှိန်သတိမထားမိတော့ချေ။
*အ့
ဝေးသော် ထိုမျှသာအသံပြုနိုင်တော့သည်။လက်သီးကိုကျစ်နေအောင်ဆုတ်ထားမိရာ လက်၏တင်းအားကြောင့်ပုခုံးထက်မှသွေးများစီးကျကာပိုမိုအောင့်မျက်နာကျင်ပါသည်။
" ထစမ်း "
ဝေး ၏လက်ကောက်ဝတ်ကိုတင်းကြပ်စွာဆုတ်ကိုင်ကာအကြမ်းပတမ်းဆွဲထူခံရပြန်သည်။
နာကျင်နေသောပုခုံးကြောင့်မျက်ရည်များပင်လုလု။သူလည်းယောက်ျားကိုယ်လည်းယောက်ျားပဲပြန်ခုခံတိုက်ခိုက်လိုသော်ငြားခန္ဓာကိုယ်အရွယ်အစားကွာခြားမှုကြောင့် ဝေးမတတ်နိုင်ပါချေ။ဝေး ခြေထောက်ကိုအားပြုကာခြေစုန်ကန်၍ငြင်းဆန်မိသည်။လက်ဖဝါးကြီးထဲမှလက်ကောက်ဝတ်ကိုလှည့်ထုတ်မိသည်။
" လွှတ် ကျွန်တော်မလိုက်ဘူး လွှတ် ဟင့် ကျွန်တော့်ကိုလွှတ် "
ဝေး သည်သာမာန်ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ထပ်အားနည်းသည်။အလှကြိုက်သော ဝေး သည်ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်လိုပြုမူနေထိုင်သော်ငြား စင်စစ်ယောက်ျားတစ်ယောက်လိုသန်မာစေရန်တော့မကြိုးစားချင်ပါ။ဝေး ဟာနုနုယွယွလှလှပပသာနေချင်ခဲ့ပါသည်။
" ဘုန်း "
" အ့ "
အကြမ်းပတမ်းဆွဲခေါ်မှုကြောင့်နီးစပ်ရာအခန်းတစ်ခုအတွင်းသို့ ဝေး ပါလာခဲ့ရသည်။ထို့နောက် အိပ်ယာတစ်ခုပေါ်သို့ပြင်းထန်စွာတွန်းလှဲခံရပြန်၏။ပြန်ကုန်းထသော်လည်းဒဏ်ရာကြောင့်သွေးတစ်စိမ့်စိမ့်ထွက်သောပုခုံးကိုတင်းကြပ်စွာဆုတ်ကိုင်ခံလိုက်ရသည့်အပြင် အိပ်ယာထပ်ကျောကပ်စေပြန်သည်။
" ဟင့်အင်း "
ခါးအထက်ခွတက်လာကာအုပ်မိုးခံလိုက်ရပြီးနောက် ဝေး ၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထံသို့ချည်းကပ်လာသည်ကြောင့် ခေါင်းကိုဘယ်ညာရမ်းခါကာငြင်းဆန်နေမိ၏။
" တောက် ဒီငါ ိုးမသားလေးကတော့ "
" ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း "
ဝေး ၏ပါးပြင်နုနုလေးနှစ်ဖက်သည် ထိုလူကြီး၏ပြင်းထန်စွာရိုက်ချက်များကြောင့်လက်ငါးချောင်းအရာများထင်ကျန်နေမည်မှာမလွဲ။
" ဗြိ "
နံ့သာရောင်ရှပ်လက်တိုကိုရင်ဘက်နေရာမှဆွဲဖြဲလိုက်ချိန်မြင်လိုက်ရသောဖြူနုနုအမွှေးအမျှင်ကင်းကင်းရင်ဘက်ကလေး။
ထွန်းရှိန် မျက်စိရှေ့မှအလှတရားလေးးကိုအတော်ကြာမယုံနိုင်စွာစူးစိုက်ကြည့်၍မျက်စိအရသာခံနေမိသည်။ဖြူနုနေသောရင်ဘက်ကလေး ၏ပွင့်ချပ်ကလေးနှစ်ချပ်ကိုကြည့်ကာလျှာတသပ်သပ်။ထွန်းရှိန် တို့ကံဇာတာမကျသေးပေ။အလှလေး တစ်ယောက်ကိုလက်လွှတ်လိုက်ရသော်ငြား ဖြူဖြူနုနုလေးကိုရပြန်သည်။
ထွန်းရှိန် ၏အသွေးအသားများပူလောင်လာရကာ ဈေးကြီးလှသောထိုင်းပိုးထည်ပုဆိုးအောက်မှ ညီငယ်လေးသည်ထောင်မတ်နေလေပြီ။ပွင့်ချပ်ညိုညိုလေး စီခေါင်းငုံ့လိုက်ချိန် သူ့အောက်မှကောင်လေးသည်သူ့ခေါင်းကိုနဖူးနဲ့ပစ်တိုက်ပြန်သည်။
" ဟာ တောက် ငါ ိုး "
" ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း "
ပြင်းပြင်းထန်ထန်ရိုက်ချက်များအပြီးတွင်နဂိုအားနည်းလှ သောခန္ဓာကိုယ်ကြောင့်မေ့မျောကာ ဝေး ၏အမြင်အာရုံသည်မှောင်အတိပင်။
×××
ကြားနေရသောဘိလပ်ဘာသာဖြင့်သီချင်းသံများကြောင့် မြတ်လင်းရိပ် အလွန်စိတ်ရှုပ်နေမိသည်။
လန်ဒန်မှရောက်လာသော သူ့ရဲ့ဧည့်သည်တွေရှိသည်မို့ မြတ်လင်းရိပ် ကိုအခန်းထဲကထွင်မလာနဲ့ဟုရာဇသံပေးထား၏။သူ့ရဲ့ ကြီးမြတ်လှပါသောလူမျိုးတို့ကြားထဲတွင် မြတ်လင်းရိပ် ကိုထုတ်ဖော်ပြချင်ပုံမရှိပေ။မထုတ်ပြချင်နေပေါ့ မြတ်လင်းရိပ် ကလည်းသူတို့နဲ့မပတ်သတ်ချင်ပေါင်။
သို့သော်အနားမှာအတင်းအကြပ်ထားစေခံရတဲ့အပြင် အရာမဝင်သည်ကိုပါခံစားရတော့ အမည်မသိခံစားချက်လေးဟာ ရင်ထဲတစ်စို့လာကာ မျက်ရည်ပင်ဝဲချင်ချင်။သူနဲ့သူ့အသိုင်းအဝိုင်းကြားမြတ်လင်းရိပ် အတွက်ရာနေရာမရှိပေ။
ပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့်ခြံအကျယ်ကြီးထဲပြုလုပ်နေသောစားသောက်ပွဲကိုတစ်ခဏမျှအကြည့်ရောက်မိစဉ် ရွှေဝါရောင်ဆံကေသာကောက်ကောက်လေးများနှင့်အမျိုးသမီးလေးရယ် ထိုအမျိုးသမီးလေးနှင့်ဖက်၍ကနေသော လူသားရယ် ဆီအကြည့်ရောက်မိစဉ်အဘယ်ကြောင့်ရယ်မသိ မြတ်လင်းရိပ် ရင်ထဲတင်းကျပ်လာ၏။
ဆိုင်သူရှိပါလျက် မြတ်လင်းရိပ် ကိုအနားတွင်ခေါ်ထားကာအဘယ်အကြောင်းကြောင့်
ချူပ်ေနှာင်ထားရသနည်း။မြတ်လင်းရိပ် ထိုနှစ်ဦးထံမှအကြည့်လွှဲကာကောင်းကင်ပေါ်မော့ကြည့်မိသည်။မျက်လုံးလှန်ကာမော့ကြည့်ရလို့ထင်ပါရဲ့ မျက်ရည်တစ်စက်ဟာပါးပြင်ပေါ်အဖော်မဲ့စွာကျဆင်းလာပြန်သည်။လပြည့်ဝန်းကိုကြည့်ကာ ဖေဖေ နဲ့ အစ်မ ကိုသူလွမ်းသည် ထို့အပြင် ကိုအောင်မောင်း ကိုလည်းလွမ်း၏။
အရင်ကဆိုလပြည့်နေတိုင်း ဖေဖေ နဲ့ ကိုအောင်မောင်း ဟာအိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်တွင်အဖန်ရည်သောက်ရင်းစကားစမြည်ပြောကြတိုင်း အစ်မ နဲ့ သူကဘေးတွင်ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ကာယောင်တောင်တောင်ကြည့်နေကြမြဲ။စကားဝိုင်းမရှည်ကြာစေရန် ဇာတ်ပွဲအမှီသွားရရေးအတွက် အစ်မ ကဖေဖေ့ ကိုဆွဲထားကာ သူကတော့ကိုအောင်မောင်း ကိုလှည်းသွားထုတ်ဖို့ဂျီကျမြဲ။
ကိုအောင်မောင်း ဟာမိဘမဲ့တစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အပြင်ဆွေမျိုးမရှိသူမို့ မြတ်လင်းရိပ် တို့မိသားစုအပေါ်အလွန်တွယ်တာ၏။သမီးပျိုရှိနေသည်ကြောင့် ဖေဖေ့ ကိုနားလည်စွာ ဦးရီးလို့ခေါ်သော်ငြား မေမေ့ ကိုတော့ အမေ ဟုခေါ်တတ်သည်။မေမေ ဟာလည်းသားကြီးလို့ခေါ်၏။
ကိုအောင်မောင်း နှင့်ညီအစ်ကိုရင်းပမာကြီးပြင်းခဲါရသောမြတ်လင်းရိပ် သည် အရွယ်ရောက်သည်နှင့်အမျှ ကိုအောင်မောင်း ၏သူ့အပေါ်ထားသောစိတ်တို့ကိသိပါသည်။သို့သော်မသိဟန်ဆောင်ခဲ့၏။ကိုအောင်မောင်း ဟာသူ့အစ်ကိုတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အပြင်မျိုးတူယောက်ျားမဟုတ်ပေဘူးလား။
အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်ပမာ သူအားကိုးပါသည်။သာအခက်အခဲကြုံတိုင်းရောက်လာတတ်သည် ကိုအောင်မောင်း ဟာအခုများတော့ရောက်မလာနိုင်ပေ။လာခဲ့ပါက ' ကိုအောင်မောင်းနောက်ကျလိုက်တာ ' ဟုဂျီကျစွာပြောမိလျင် ကိုအောင်မောင်ဟာလည်း ' တောင်းပန်ပါတယ်သခင်လေးရယ် ' ဟူ၍စနောက်လိမ့်မည်။
မြတ်လင်းရိပ် သူ၏အစ်ကိုကြီး ကိုတမ်းတမိပါ၏....
*ဒုန်း
ကျယ်လောင်စွာမြည်ဟီးလာသောတံခါးဖွင့်သံကြောင့် မြတ်လင်းရိပ် ၏ကိုယ်လုံးလေးတစ်ချက်တုန်သွားရသည်အထိ။ပြတင်းပေါက်ကိုကြည့်နေရာမှအနောက်လှည့်အလုပါကျောပြင်မှထိတွေ့ခံစားလိုက်ရသောအနွေးဓာတ်နှင့်ခါးတစ်ဝိုက်တင်းကျပ်စွာထွေးဖက်လာသော လည်သာအင်္ကျီအနက်နှင့်လက်နှစ်ဖက်ကြောင့် မနေတတ်စွာကိုယ်လုံးလွန့်ရုန်းမိတော့ပိုတင်းကျပ်စွာဖက်တွယ်ခံရသည့်အပြင်ပုခုံးပေါ်မှေးတင်လာသောမေးစေ့ချွန်ချွန်ကြောင့် နားရွက်ဖျားသို့ဝင်လေထွက်လေ လေငွေ့နွေးနွေးကျီစယ်ပြန်တော့ မနေတတ်သည့်အပြင် ပါးနှစ်ဖက်လုံးပူတက်လာရတာ မြတ်လင်းရိပ် ပင်။
" ကိုယ့် အနားကထွက်သွားဖို့အကြံထုတ်နေတာဆိုရင်တော့ ရပ်တန်းကရပ်လိုက် Umbra ဒီအခြေအနေအထိမထိရက်မကိုင်ရက်ကြည့်နေခဲ့တာဟာ လုံလောက်ပြီမဟုတ်လား "
ပြောလည်းပြော မြတ်လင်းရိပ် ၏ခပ်သေးသေးလက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်မှနေ၍ခန္ဒာကိုယ်အားသူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖက်သို့အကြမ်းပတမ်းဆွဲလှည့်ပြန်သည်။ မြတ်လင်းရိပ် ကတော့တစ်ဖက်သို့သိသိသာသာမျက်နှာလွှဲထား၏။နံဟောင်နေတဲ့ ယမကာ အနံ့တွေနဲ့ တစ်ချက်တစ်ချက်ယိုင်သွားသောသူသည် မြတ်လင်းရိပ် ကိုညှို့ရီစွာစိုက်ကြည့်နေသည်မှာ ရီဝေဝေပေမို့မနေတတ်ပါ။
ထို့ထပ် ကိုယ့်အားမထော်တရော်တွေလုပ်လာလျင်ဒေါသထွက်စွာမုန်းမိလိမ့်မည်။အောက်နှုတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်ကာသူကိုယ့်အပေါ်မလွန်ကျူးစေဖို့ဆုတောင်းမိသည်။
*မမုန်းချင်တော့ဘူးခင်များရယ်ကျုပ်အပေါ်မကျူးလွန်စမ်းပါနဲ့
" ကိုယ့် ကိုပဲကြည့်စမ်းပါ Umbra ကိုယ့်အနားမှာပဲနေမယ်မလား အမြဲ အမြဲလေ Umbra "
ဗမာစကားသံသည်ဝဲတဲတဲနှင့်မို့နားမလည်နိုင်ရှိနေသည့်အပြင် တုန်ယင်လှိုက်ခါနေသောအသံကြောင့် ဘာဆိုဘာမှမနားမလည်ပါ။ဝါကျင်ကျင်မီးရောင်သည် မြတ်လင်းရိပ် ၏အမြင်အာရုံကိုဝေဝါးအောင်ပြုလုပ်နေသည်မို့ သူ့မျက်ဝန်းပြာပြာ၏ထောင့်စွန်းမှ အရည်လဲ့လဲ့လေးတို့ကို အမှတ်တမဲ့သာမြင်ရသည်။
*သူငိုနေတာလား မဖြစ်နိုင်တာ မဖြစ်နိုင်တာတွေပါ မြတ်လင်းရိပ် ရယ်သူ့လိုလူကငိုမတဲ့လား
" Latin >> မင်းကတော့ကိုယ့်အနားမှနေပေးပါ မင်းတစ်ယောက်ကတော့ ကိုယ့်ကိုချစ်ပေးပါလား Umbra ရယ် "
" ဘုတ် "
" အို အမေ့ "
အကောင်းတိုင်းကြီးရှိ နေရာမှမြတ်လင်းရိပ် ၏ အရိုးပေါ်အရေတင်နေသောပုခုံးတစ်ဖက်ပေါ်သို့ သူ့ ရဲ့ခေါင်းကဘုတ်ကနဲပြိုကျလာသည်။ပါးစပ်မှလည်းနားမလည်နိုင်သည့် ဘိလပ်ဘာသာစကားများကိုတတွတ်တွတ်ရေရွတ်နေသည်မှာ သတိမဲ့စွာပင်။သူ၏ပုခုံးကျယ်ကျယ်နှင့်လက်မောင်းကြီးကိုကိုင်ကာလှုပ်၍သတိပေးသော်ငြား တုံ့ပြန်သံမကြားရပေ။
" ဒီမယ် ဂျွန်ကီလ်ဇာ ဒီမယ် သတိထားစမ်း "
လှုပ်မရ ပြုမရ ဒီအခြေအနေတွင် သူ၏ကျားကိုးစီးစားမကုန် ခန္ဒာကိုယ်ကြီးအား အဘယ်လိုများ အိပ်ယာပေါ်တင်ရမည်နည်း။ထို့နောက်အချိန်ကြာအောင်ရပ်နေမိကာသတိဝင်လိုဝင်ငြားနှိုးခဲ့ပါသည်။ ဂျွန်နသန် ကတော့အိပ်မောပင်ကျလို့။ ကိုယ့် မှာတော့ခြေထောက်တွေထုံကြင်လာပြီမို့သူ၏အပါးတော်မြဲအာရင်မ် ကိုအသံပြဲနှင့်အော်ခေါ်ကာ အိပ်ယာပေါ်ရွှေ့ကူခိုင်းရသည်။
*ခက်လိုက်ဂျွန်ကီလ်ဇာရယ် ခင်များနဲ့တော့ ခက်လိုက်တာ
အိပ်နေတဲ့အချိန်ဟာအပစ်ကင်းဆုံးဆိုသောစကားကို မြတ်လင်းရိပ် လက်ခံလိုက်ပါသည်။
အနဲငာ်တွန့်ကုတ်နေသော မျက်ခုံးတို့ကိုလက်ချောင်းလေးဖြင့်ဖြည်နှိပ်ပေးကာကာ နှဖူးပေါ်ရှိကပိုကရိုဆံကေသာရှည်များကိုဖယ်ရှားပေးမိတော့ ထွက်ပေါ်လာသောမျက်နှာလေးသည်ကြည်သာစွာ။ဖြူလွန်းသောအသားအရည်လေးလည်းရှိသည်။နှာတံချွန်ချွန် နှင့် သေသပ်ပါးလှပ်လှသောနှုတ်ခမ်းမှာလည်းပနံသင့်သည်။
မြတ်လင်းရိပ် သတိဝင်ချိန်တွင် သူ၏မျက်နှာကိုလက်ညှိုးလေးဖြင့်ထိတွေ့နေမိတာပင်။လက်ကိုပြန်ရုတ်ကာတစ်ဖက်သို့စောင်းလှည့်၍ ထိုသူကိုကျောပေးအိပ်စက်လိုက်သည်။မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ကာအိပ်စက်ခြင်းသို့ခရီးအပြင်းနှင်မိသည်။
ရင်ဘက်ထဲမှအခုန်လွန်သာအကောင်ကိုလစ်လျူရှုလိုက်ပြီ။
*ဆိုင်သူရှိနေတယ်မြတ်လင်းရိပ်ဒုသနသောကိုကျူးလွန်လေမလို့လားကွ
ကိုယ့်ကိုကိုယ့်အကြိမ်ကြိမ်သတိပေးရင်းအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
အိပ်မပျော်ခင် ဂျွန်ကီလ်ဇာ တတွတ်တွတ်ရေရွတ်နေသောစကားလုံးလေးကိုသာ မြတ်လင်းရိပ် နားလည်ခဲ့လျှင်သနားဂရုဏာသက်မိမှာတေယ့အမှန်တင်။စိတ်ပျော့လွန်းပြီးအယုံလွယ်တဲ့မြတ်လင်းရိပ် လေးက သနားသည်ထပ်ပိုကာ ဂျွန်ကီလ်ဇာ အားသံယောဇဉ်ထားရန်ဆုံးဖြတ်လိမ့်မည်။
ဂျွန်ကီလ်ဇာ ဆိုခဲ့သောစကားများသည် မြတ်လင်းရိပ် ကိုသာပထမဦးဆုံးပြောခဲ့ခြင်းပေ။သူ့စိတ်ထဲရှိနေသည်မို့ အမှန်ပြောခဲ့ခြင်းပေ။သူမြတ်လင်းရိပ်ကိုသူ့အနားတွင်သာနေစေချင်သည်။
အာရင်မ် သည် သူ၏အခန်းထဲပြန်ရောက်သည်အထိ သခင်ကြီး ရွတ်နေသောစကားများကိုပြန်ကြားယောင်ကာ ခေါင်းအတွင်တွက်ခါမိသည့်အပြင် သခင် ထိုကောင်လေးအပေါ်ဒီ့ထပ်ပိုသံယောဇဉ်မတွယ်စေလိုပါ။ဒီကောင်လေးသည်လည်း သခင့်အနားကထွက်သွားချင်နေသည်မဟုတ်လား။
သူ ၏သခင်အပေါ် ကံကြမ္မာကရက်စက်လွန်းသည်။သခင် ချစ်ရပါသည့် လူတိုင်းသည် သခင့် ကိုသူတို့အနားတွင်မနေစေချင်။သူတို့သည်လည်းသခင့်ကိုခါးခါးသီးသီးဆက်ဆံ၏။သခင့်အကြောင်းတွေးရင်း သခင်ရေရွတ်ခဲ့သောစကားလုံးကိုပြန်ကြားတိုင်းခေါင်းတခါခါသက်ပြင်းချရုံသာသူတတ်နိုင်ပါသည်။ခေါင်းမာလွန်းတဲ့သခင်ဟာ သူ့အပေါ်မချစ်တဲ့နောက်ထပ်တစ်ယောက်ကို သူ့အနားရှိစေချင်နေပြန်ပါပြီတဲ့လေ။
*ကိုယ့်အနားမှာနေပေးပါလား Umbra ရယ်
*ကိုယ့်ကိုချစ်ပေးပါလား အချစ်ရယ်
ဟူးး အာရင်မ်သက်ပြင်းချကာမျက်လုံးစုံမှိတ်၍အိပ်စက်ရန်ပြုလိုက်သည်။အတွေးထဲမှာတော့ ခက်လိုက်တာသခင်ရယ် သနားစရာကျုပ်ရဲ့ခင်ရယ် ဟုသာတွေးနေမိတော့သည်။
×××
Umbra....
ချစ်သော ' အာရီယာ ^^
အရေးအသားကရုတ်တရပ်ကြီးပြင်သလိုဖြစ်သွားလို့တောင်းပန်ပါတယ်...ကိုယ် ဒီလိုရေးရတာပိုအားသာလို့ပါ...တိုတိုလေးရေးပေးချင်ပေမယ့် အဲ့လိုရေးရတာကို ကိုယ်တိုင်လည်းအားမရဖြစ်လို့ပါ .... အခုကျတော့လည်းလက်ပိုညောင်းပါတယ် အရှည်ကြီးမှ ကြယ်တစ်ပွင့်တည်း ပေးပါ!
ေရနံဆီမ်ားသုတ္လိမ္းထား၍ေျပာင္လက္ေနေသာသစ္သားျပည္ေထာင္ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီးသည္အလြန႔္အလြန္က်ယ္ဝန္းကာခမ္းနားလွေပ၏။
ထိုအိမ္ႀကီး၏အေပၚထပ္ရိွ ဧၫ့္ခန္းထဲတြင္မွဴ ၿမိဳ႔အုပ္ထြန္းရိွန္ ဆိုသူကားေျခခ်ိတ္ထိုင္ကာေဈးႀကီးေသာယမကာကိုပုလင္းလိုက္ကိုင္ေဆာင္ကာေမ့ေသာက္ေနေသာ္ျငား ရီေဝေဝတဏွာမ်က္ဝန္းမ်ားသည္ကား သူ၏အေရ႔ွရိွၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ပုဆစ္တုတ္ထိုင္ကာတုန္ယင္ေနေသာေကာင္ငယ္ေလးထံတြင္သာရိွ၏။
ထိုေကာင္ေလး သည္ျဖဴျဖဴဥဥေလးႏွင့္ ပိုးလိုဥကာေမြးထားသည္မွန္းသိသာလွပါသည္။
သူႀကီးတို႔မ်ားသူ႔သားေလးကိုအေတာ္အႏုအယြထားပံုပင္။လူေကာင္ေလးေသးၫွပ္လြန္းသည္မို႔ အသက္တစ္ဆယ့္ကိုးႏွစ္ဆိုတာယံုႏိုင္ဖြယ္ပင္မရိွ။မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းႏွင့္ပါးမို႔မို႔ေလးမ်ား။ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္တစ္သိမ့္သိမ့္တုန္ေနေသာပုခံုးသားမ်ားႏွင့္ေၾကာက္စိတ္ကိုတြန္းလွန္ကာေဒါသျဖင့္ဖိကိုက္ခံထားရေသာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းလံုးလံုးေလး။တစ္ကိုယ္လံုးစုန္ဆန္ၾကၫ့္လ်ွင္ထိုေကာင္ေလးသည္ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းဆက္ဆံပစ္ခ်င္စရာေလး။
ရုတ္တရပ္အေတြးထဲဝင္လာသည္ကအပိုအလိုမရိွပါးပါးလွပ္လွပ္ခႏၶာကိုယ္ေလးႏွင့္ အစ္မလုပ္သူနည္းတူလွပေသာ ျမတ္လင္းရိပ္ ဟူသည့္
ေကာင္ေလး။ထိုေကာင္ေလးကအစ္မကိုကာကြယ္ဖို႔ရာသူ႔ကိုလွၫ့္စားလို႔မိန္းကေလးဟန္ဝတ္ဆင္ကာကျပသည္တဲ့ေလ။
*ဟား ဟား
ထြန္းရိွန္ေတြးရင္းေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္လိုက္မိသည္။လိမ္လို႔ရမတဲ့လား?သူကေရာမသိရိွမတဲ့လား?သိလ်က္နဲ႔လွလြန္းလို႔သိမ္းပိုက္ခ်င္လို႔မသိဟန္ေဆာင္ေနခဲ့ရာမွ ဟိုလန္ဒန္မ်က္ႏွာျဖဴေကာင္ကၾကားျဖတ္လုယူသြားသည္မို႔ ျပန္ေတြးၾကၫ့္တိုင္းေဒါသထြက္စရာ။
*ေတာက္
*ခလြမ္း
ထြန္းရိွန္သည္လက္ထဲရိွဘိလပ္ျပည္မွလက္ေဆာင္ရေသာေဈးႀကီးလြန္းေသာယမကာပုလင္းကိုျမင္ေနရေသာသစ္သားတိုင္ေစာင္းဆီသို႔ပစ္ေပါက္လိုက္ရာ တိုက္ဆိုင္စြာပင္ထက္ပိုင္းကြဲသြားေသာပုလင္းကြဲစသည္ ထိုင္ေနေသာေကာင္ငယ္ေလး၏ပုခံုးတစ္ဖက္သို႔စိုက္သြားရွာသည္ကိုေတာ့ ထြန္းရိွန္သတိမထားမိေတာ့ေခ်။
*အ့
ေဝးေသာ္ ထိုမ်ွသာအသံျပဳႏိုင္ေတာ့သည္။လက္သီးကိုက်စ္ေနေအာင္ဆုတ္ထားမိရာ လက္၏တင္းအားေၾကာင့္ပုခံုးထက္မွေသြးမ်ားစီးက်ကာပိုမိုေအာင့္မ်က္နာက်င္ပါသည္။
" ထစမ္း "
ေဝး ၏လက္ေကာက္ဝတ္ကိုတင္းၾကပ္စြာဆုတ္ကိုင္ကာအၾကမ္းပတမ္းဆြဲထူခံရျပန္သည္။
နာက်င္ေနေသာပုခံုးေၾကာင့္မ်က္ရည္မ်ားပင္လုလု။သူလည္းေယာက္်ားကိုယ္လည္းေယာက္်ားပဲျပန္ခုခံတိုက္ခိုက္လိုေသာ္ျငားခႏၶာကိုယ္အရြယ္အစားကြာျခားမႈေၾကာင့္ ေဝးမတတ္ႏိုင္ပါေခ်။ေဝး ေျခေထာက္ကိုအားျပဳကာေျခစုန္ကန္၍ျငင္းဆန္မိသည္။လက္ဖဝါးႀကီးထဲမွလက္ေကာက္ဝတ္ကိုလွၫ့္ထုတ္မိသည္။
" လႊတ္ ကြၽန္ေတာ္မလိုက္ဘူး လႊတ္ ဟင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလႊတ္ "
ေဝး သည္သာမာန္ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ထပ္အားနည္းသည္။အလွႀကိဳက္ေသာ ေဝး သည္ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္လိုျပဳမူေနထိုင္ေသာ္ျငား စင္စစ္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လိုသန္မာေစရန္ေတာ့မႀကိဳးစားခ်င္ပါ။ေဝး ဟာႏုႏုယြယြလွလွပပသာေနခ်င္ခဲ့ပါသည္။
" ဘုန္း "
" အ့ "
အၾကမ္းပတမ္းဆြဲေခၚမႈေၾကာင့္နီးစပ္ရာအခန္းတစ္ခုအတြင္းသို႔ ေဝး ပါလာခဲ့ရသည္။ထို႔ေနာက္ အိပ္ယာတစ္ခုေပၚသို႔ျပင္းထန္စြာတြန္းလွဲခံရျပန္၏။ျပန္ကုန္းထေသာ္လည္းဒဏ္ရာေၾကာင့္ေသြးတစ္စိမ့္စိမ့္ထြက္ေသာပုခံုးကိုတင္းၾကပ္စြာဆုတ္ကိုင္ခံလိုက္ရသၫ့္အျပင္ အိပ္ယာထပ္ေက်ာကပ္ေစျပန္သည္။
" ဟင့္အင္း "
ခါးအထက္ခြတက္လာကာအုပ္မိုးခံလိုက္ရၿပီးေနာက္ ေဝး ၏ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးထံသို႔ခ်ည္းကပ္လာသည္ေၾကာင့္ ေခါင္းကိုဘယ္ညာရမ္းခါကာျငင္းဆန္ေနမိ၏။
" ေတာက္ ဒီငါ ိုးမသားေလးကေတာ့ "
" ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း "
ေဝး ၏ပါးျပင္ႏုႏုေလးႏွစ္ဖက္သည္ ထိုလူႀကီး၏ျပင္းထန္စြာရိုက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္လက္ငါးေခ်ာင္းအရာမ်ားထင္က်န္ေနမည္မွာမလြဲ။
" ၿဗိ "
နံ႔သာေရာင္ရွပ္လက္တိုကိုရင္ဘက္ေနရာမွဆြဲၿဖဲလိုက္ခ်ိန္ျမင္လိုက္ရေသာျဖဴႏုႏုအေမႊးအမ်ွင္ကင္းကင္းရင္ဘက္ကေလး။
ထြန္းရိွန္ မ်က္စိေရ႔ွမွအလွတရားေလးးကိုအေတာ္ၾကာမယံုႏိုင္စြာစူးစိုက္ၾကၫ့္၍မ်က္စိအရသာခံေနမိသည္။ျဖဴႏုေနေသာရင္ဘက္ကေလး ၏ပြင့္ခ်ပ္ကေလးႏွစ္ခ်ပ္ကိုၾကၫ့္ကာလ်ွာတသပ္သပ္။ထြန္းရိွန္ တို႔ကံဇာတာမက်ေသးေပ။အလွေလး တစ္ေယာက္ကိုလက္လႊတ္လိုက္ရေသာ္ျငား ျဖဴျဖဴႏုႏုေလးကိုရျပန္သည္။
ထြန္းရိွန္ ၏အေသြးအသားမ်ားပူေလာင္လာရကာ ေဈးႀကီးလွေသာထိုင္းပိုးထည္ပုဆိုးေအာက္မွ ညီငယ္ေလးသည္ေထာင္မတ္ေနေလၿပီ။ပြင့္ခ်ပ္ညိုညိုေလး စီေခါင္းငံု႔လိုက္ခ်ိန္ သူ႔ေအာက္မွေကာင္ေလးသည္သူ႔ေခါင္းကိုနဖူးနဲ႔ပစ္တိုက္ျပန္သည္။
" ဟာ ေတာက္ ငါ ိုး "
" ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း "
ျပင္းျပင္းထန္ထန္ရိုက္ခ်က္မ်ားအၿပီးတြင္နဂိုအားနည္းလွ ေသာခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ေမ့ေမ်ာကာ ေဝး ၏အျမင္အာရံုသည္ေမွာင္အတိပင္။
×××
ၾကားေနရေသာဘိလပ္ဘာသာျဖင့္သီခ်င္းသံမ်ားေၾကာင့္ ျမတ္လင္းရိပ္ အလြန္စိတ္ရႈပ္ေနမိသည္။
လန္ဒန္မွေရာက္လာေသာ သူ႔ရဲ့ဧၫ့္သည္ေတြရိွသည္မို႔ ျမတ္လင္းရိပ္ ကိုအခန္းထဲကထြင္မလာနဲ႔ဟုရာဇသံေပးထား၏။သူ႔ရဲ့ ႀကီးျမတ္လွပါေသာလူမ်ိဳးတို႔ၾကားထဲတြင္ ျမတ္လင္းရိပ္ ကိုထုတ္ေဖာ္ျပခ်င္ပံုမရိွေပ။မထုတ္ျပခ်င္ေနေပါ့ ျမတ္လင္းရိပ္ ကလည္းသူတို႔နဲ႔မပတ္သတ္ခ်င္ေပါင္။
သို႔ေသာ္အနားမွာအတင္းအၾကပ္ထားေစခံရတဲ့အျပင္ အရာမဝင္သည္ကိုပါခံစားရေတာ့ အမည္မသိခံစားခ်က္ေလးဟာ ရင္ထဲတစ္စို႔လာကာ မ်က္ရည္ပင္ဝဲခ်င္ခ်င္။သူနဲ႔သူ႔အသိုင္းအဝိုင္းၾကားျမတ္လင္းရိပ္ အတြက္ရာေနရာမရိွေပ။
ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ၿခံအက်ယ္ႀကီးထဲျပဳလုပ္ေနေသာစားေသာက္ပြဲကိုတစ္ခဏမ်ွအၾကၫ့္ေရာက္မိစဉ္ ေရႊဝါေရာင္ဆံေကသာေကာက္ေကာက္ေလးမ်ားႏွင့္အမ်ိဳးသမီးေလးရယ္ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးႏွင့္ဖက္၍ကေနေသာ လူသားရယ္ ဆီအၾကၫ့္ေရာက္မိစဉ္အဘယ္ေၾကာင့္ရယ္မသိ ျမတ္လင္းရိပ္ ရင္ထဲတင္းက်ပ္လာ၏။
ဆိုင္သူရိွပါလ်က္ ျမတ္လင္းရိပ္ ကိုအနားတြင္ေခၚထားကာအဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္
ခ်ူပ္ေႏွာင္ထားရသနည္း။ျမတ္လင္းရိပ္ ထိုႏွစ္ဦးထံမွအၾကၫ့္လႊဲကာေကာင္းကင္ေပၚေမာ့ၾကၫ့္မိသည္။မ်က္လံုးလွန္ကာေမာ့ၾကၫ့္ရလို႔ထင္ပါရဲ့ မ်က္ရည္တစ္စက္ဟာပါးျပင္ေပၚအေဖာ္မဲ့စြာက်ဆင္းလာျပန္သည္။လျပၫ့္ဝန္းကိုၾကၫ့္ကာ ေဖေဖ နဲ႔ အစ္မ ကိုသူလြမ္းသည္ ထို႔အျပင္ ကိုေအာင္ေမာင္း ကိုလည္းလြမ္း၏။
အရင္ကဆိုလျပၫ့္ေနတိုင္း ေဖေဖ နဲ႔ ကိုေအာင္ေမာင္း ဟာအိမ္ေရ႔ွကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚတြင္အဖန္ရည္ေသာက္ရင္းစကားစျမည္ေျပာၾကတိုင္း အစ္မ နဲ႔ သူကေဘးတြင္က်ံဳ႔က်ံဳ႔ေလးထိုင္ကာေယာင္ေတာင္ေတာင္ၾကၫ့္ေနၾကၿမဲ။စကားဝိုင္းမရွည္ၾကာေစရန္ ဇာတ္ပြဲအမွီသြားရေရးအတြက္ အစ္မ ကေဖေဖ့ ကိုဆြဲထားကာ သူကေတာ့ကိုေအာင္ေမာင္း ကိုလွည္းသြားထုတ္ဖို႔ဂ်ီက်ၿမဲ။
ကိုေအာင္ေမာင္း ဟာမိဘမဲ့တစ္ေယာက္ျဖစ္သၫ့္အျပင္ေဆြမ်ိဳးမရိွသူမို႔ ျမတ္လင္းရိပ္ တို႔မိသားစုအေပၚအလြန္တြယ္တာ၏။သမီးပ်ိဳရိွေနသည္ေၾကာင့္ ေဖေဖ့ ကိုနားလည္စြာ ဦးရီးလို႔ေခၚေသာ္ျငား ေမေမ့ ကိုေတာ့ အေမ ဟုေခၚတတ္သည္။ေမေမ ဟာလည္းသားႀကီးလို႔ေခၚ၏။
ကိုေအာင္ေမာင္း ႏွင့္ညီအစ္ကိုရင္းပမာႀကီးျပင္းခဲါရေသာျမတ္လင္းရိပ္ သည္ အရြယ္ေရာက္သည္ႏွင့္အမ်ွ ကိုေအာင္ေမာင္း ၏သူ႔အေပၚထားေသာစိတ္တို႔ကိသိပါသည္။သို႔ေသာ္မသိဟန္ေဆာင္ခဲ့၏။ကိုေအာင္ေမာင္း ဟာသူ႔အစ္ကိုတစ္ေယာက္ျဖစ္သၫ့္အျပင္မ်ိဳးတူေယာက္်ားမဟုတ္ေပဘူးလား။
အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ပမာ သူအားကိုးပါသည္။သာအခက္အခဲႀကံဳတိုင္းေရာက္လာတတ္သည္ ကိုေအာင္ေမာင္း ဟာအခုမ်ားေတာ့ေရာက္မလာႏိုင္ေပ။လာခဲ့ပါက ' ကိုေအာင္ေမာင္းေနာက္က်လိုက္တာ ' ဟုဂ်ီက်စြာေျပာမိလ်င္ ကိုေအာင္ေမာင္ဟာလည္း ' ေတာင္းပန္ပါတယ္သခင္ေလးရယ္ ' ဟူ၍စေနာက္လိမ့္မည္။
ျမတ္လင္းရိပ္ သူ၏အစ္ကိုႀကီး ကိုတမ္းတမိပါ၏....
*ဒုန္း
က်ယ္ေလာင္စြာျမည္ဟီးလာေသာတံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ ျမတ္လင္းရိပ္ ၏ကိုယ္လံုးေလးတစ္ခ်က္တုန္သြားရသည္အထိ။ျပတင္းေပါက္ကိုၾကၫ့္ေနရာမွအေနာက္လွၫ့္အလုပါေက်ာျပင္မွထိေတြ့ခံစားလိုက္ရေသာအေနြးဓာတ္ႏွင့္ခါးတစ္ဝိုက္တင္းက်ပ္စြာေထြးဖက္လာေသာ လည္သာအက်ႌအနက္ႏွင့္လက္ႏွစ္ဖက္ေၾကာင့္ မေနတတ္စြာကိုယ္လံုးလြန႔္ရုန္းမိေတာ့ပိုတင္းက်ပ္စြာဖက္တြယ္ခံရသၫ့္အျပင္ပုခံုးေပၚေမွးတင္လာေသာေမးေစ့ခြၽန္ခြၽန္ေၾကာင့္ နားရြက္ဖ်ားသို႔ဝင္ေလထြက္ေလ ေလေငြ့ေနြးေနြးက်ီစယ္ျပန္ေတာ့ မေနတတ္သၫ့္အျပင္ ပါးႏွစ္ဖက္လံုးပူတက္လာရတာ ျမတ္လင္းရိပ္ ပင္။
" ကိုယ့္ အနားကထြက္သြားဖို႔အႀကံထုတ္ေနတာဆိုရင္ေတာ့ ရပ္တန္းကရပ္လိုက္ Umbra ဒီအေျခအေနအထိမထိရက္မကိုင္ရက္ၾကၫ့္ေနခဲ့တာဟာ လံုေလာက္ၿပီမဟုတ္လား "
ေျပာလည္းေျပာ ျမတ္လင္းရိပ္ ၏ခပ္ေသးေသးလက္ေမာင္းေလးႏွစ္ဖက္မွေန၍ခႏၵာကိုယ္အားသူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖက္သို႔အၾကမ္းပတမ္းဆြဲလွၫ့္ျပန္သည္။ ျမတ္လင္းရိပ္ ကေတာ့တစ္ဖက္သို႔သိသိသာသာမ်က္ႏွာလႊဲထား၏။နံေဟာင္ေနတဲ့ ယမကာ အနံ႔ေတြနဲ႔ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ယိုင္သြားေသာသူသည္ ျမတ္လင္းရိပ္ ကိုၫွို႔ရီစြာစိုက္ၾကၫ့္ေနသည္မွာ ရီေဝေဝေပမို႔မေနတတ္ပါ။
ထို႔ထပ္ ကိုယ့္အားမေထာ္တေရာ္ေတြလုပ္လာလ်င္ေဒါသထြက္စြာမုန္းမိလိမ့္မည္။ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုဖိကိုက္ကာသူကိုယ့္အေပၚမလြန္က်ူးေစဖို႔ဆုေတာင္းမိသည္။
*မမုန္းခ်င္ေတာ့ဘူးခင္မ်ားရယ္က်ဳပ္အေပၚမက်ူးလြန္စမ္းပါနဲ႔
" ကိုယ့္ ကိုပဲၾကၫ့္စမ္းပါ Umbra ကိုယ့္အနားမွာပဲေနမယ္မလား အၿမဲ အၿမဲေလ Umbra "
ဗမာစကားသံသည္ဝဲတဲတဲႏွင့္မို႔နားမလည္ႏိုင္ရိွေနသၫ့္အျပင္ တုန္ယင္လိႈက္ခါေနေသာအသံေၾကာင့္ ဘာဆိုဘာမွမနားမလည္ပါ။ဝါက်င္က်င္မီးေရာင္သည္ ျမတ္လင္းရိပ္ ၏အျမင္အာရံုကိုေဝဝါးေအာင္ျပဳလုပ္ေနသည္မို႔ သူ႔မ်က္ဝန္းျပာျပာ၏ေထာင့္စြန္းမွ အရည္လဲ့လဲ့ေလးတို႔ကို အမွတ္တမဲ့သာျမင္ရသည္။
*သူငိုေနတာလား မျဖစ္ႏိုင္တာ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြပါ ျမတ္လင္းရိပ္ ရယ္သူ႔လိုလူကငိုမတဲ့လား
" Latin >> မင္းကေတာ့ကိုယ့္အနားမွေနေပးပါ မင္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေပးပါလား Umbra ရယ္ "
" ဘုတ္ "
" အို အေမ့ "
အေကာင္းတိုင္းႀကီးရိွ ေနရာမျွမတ္လင္းရိပ္ ၏ အရိုးေပၚအေရတင္ေနေသာပုခံုးတစ္ဖက္ေပၚသို႔ သူ႔ ရဲ့ေခါင္းကဘုတ္ကနဲၿပိဳက်လာသည္။ပါးစပ္မွလည္းနားမလည္ႏိုင္သၫ့္ ဘိလပ္ဘာသာစကားမ်ားကိုတတြတ္တြတ္ေရရြတ္ေနသည္မွာ သတိမဲ့စြာပင္။သူ၏ပုခံုးက်ယ္က်ယ္ႏွင့္လက္ေမာင္းႀကီးကိုကိုင္ကာလႈပ္၍သတိေပးေသာ္ျငား တံု႔ျပန္သံမၾကားရေပ။
" ဒီမယ္ ဂြၽန္ကီလ္ဇာ ဒီမယ္ သတိထားစမ္း "
လႈပ္မရ ျပဳမရ ဒီအေျခအေနတြင္ သူ၏က်ားကိုးစီးစားမကုန္ ခႏၵာကိုယ္ႀကီးအား အဘယ္လိုမ်ား အိပ္ယာေပၚတင္ရမည္နည္း။ထို႔ေနာက္အခ်ိန္ၾကာေအာင္ရပ္ေနမိကာသတိဝင္လိုဝင္ျငားႏိႈးခဲ့ပါသည္။ ဂြၽန္နသန္ ကေတာ့အိပ္ေမာပင္က်လို႔။ ကိုယ့္ မွာေတာ့ေျခေထာက္ေတြထံုၾကင္လာၿပီမို႔သူ၏အပါးေတာ္ၿမဲအာရင္မ္ ကိုအသံၿပဲႏွင့္ေအာ္ေခၚကာ အိပ္ယာေပၚေရႊ့ကူခိုင္းရသည္။
*ခက္လိုက္ဂြၽန္ကီလ္ဇာရယ္ ခင္မ်ားနဲ႔ေတာ့ ခက္လိုက္တာ
အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဟာအပစ္ကင္းဆံုးဆိုေသာစကားကို ျမတ္လင္းရိပ္ လက္ခံလိုက္ပါသည္။
အနဲငာ္တြန႔္ကုတ္ေနေသာ မ်က္ခံုးတို႔ကိုလက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ျဖည္ႏိွပ္ေပးကာကာ ႏွဖူးေပၚရိွကပိုကရိုဆံေကသာရွည္မ်ားကိုဖယ္ရွားေပးမိေတာ့ ထြက္ေပၚလာေသာမ်က္ႏွာေလးသည္ၾကည္သာစြာ။ျဖဴလြန္းေသာအသားအရည္ေလးလည္းရိွသည္။ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ ႏွင့္ ေသသပ္ပါးလွပ္လွေသာႏႈတ္ခမ္းမွာလည္းပနံသင့္သည္။
ျမတ္လင္းရိပ္ သတိဝင္ခ်ိန္တြင္ သူ၏မ်က္ႏွာကိုလက္ၫွိုးေလးျဖင့္ထိေတြ့ေနမိတာပင္။လက္ကိုျပန္ရုတ္ကာတစ္ဖက္သို႔ေစာင္းလွၫ့္၍ ထိုသူကိုေက်ာေပးအိပ္စက္လိုက္သည္။မ်က္လံုးကိုစံုမိွတ္ကာအိပ္စက္ျခင္းသို႔ခရီးအျပင္းႏွင္မိသည္။
ရင္ဘက္ထဲမွအခုန္လြန္သာအေကာင္ကိုလစ္လ်ူရႈလိုက္ၿပီ။
*ဆိုင္သူရိွေနတယ္ျမတ္လင္းရိပ္ဒုသနေသာကိုက်ူးလြန္ေလမလို႔လားကြ
ကိုယ့္ကိုကိုယ့္အႀကိမ္ႀကိမ္သတိေပးရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
အိပ္မေပ်ာ္ခင္ ဂြၽန္ကီလ္ဇာ တတြတ္တြတ္ေရရြတ္ေနေသာစကားလံုးေလးကိုသာ ျမတ္လင္းရိပ္ နားလည္ခဲ့လ်ွင္သနားဂရုဏာသက္မိမွာေတယ့အမွန္တင္။စိတ္ေပ်ာ့လြန္းၿပီးအယံုလြယ္တဲ့ျမတ္လင္းရိပ္ ေလးက သနားသည္ထပ္ပိုကာ ဂြၽန္ကီလ္ဇာ အားသံေယာဇဉ္ထားရန္ဆံုးျဖတ္လိမ့္မည္။
ဂြၽန္ကီလ္ဇာ ဆိုခဲ့ေသာစကားမ်ားသည္ ျမတ္လင္းရိပ္ ကိုသာပထမဦးဆံုးေျပာခဲ့ျခင္းေပ။သူ႔စိတ္ထဲရိွေနသည္မို႔ အမွန္ေျပာခဲ့ျခင္းေပ။သူျမတ္လင္းရိပ္ကိုသူ႔အနားတြင္သာေနေစခ်င္သည္။
အာရင္မ္ သည္ သူ၏အခန္းထဲျပန္ေရာက္သည္အထိ သခင္ႀကီး ရြတ္ေနေသာစကားမ်ားကိုျပန္ၾကားေယာင္ကာ ေခါင္းအတြင္တြက္ခါမိသၫ့္အျပင္ သခင္ ထိုေကာင္ေလးအေပၚဒီ့ထပ္ပိုသံေယာဇဉ္မတြယ္ေစလိုပါ။ဒီေကာင္ေလးသည္လည္း သခင့္အနားကထြက္သြားခ်င္ေနသည္မဟုတ္လား။
သူ ၏သခင္အေပၚ ကံၾကမၼာကရက္စက္လြန္းသည္။သခင္ ခ်စ္ရပါသၫ့္ လူတိုင္းသည္ သခင့္ ကိုသူတို႔အနားတြင္မေနေစခ်င္။သူတို႔သည္လည္းသခင့္ကိုခါးခါးသီးသီးဆက္ဆံ၏။သခင့္အေၾကာင္းေတြးရင္း သခင္ေရရြတ္ခဲ့ေသာစကားလံုးကိုျပန္ၾကားတိုင္းေခါင္းတခါခါသက္ျပင္းခ်ရံုသာသူတတ္ႏိုင္ပါသည္။ေခါင္းမာလြန္းတဲ့သခင္ဟာ သူ႔အေပၚမခ်စ္တဲ့ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ကို သူ႔အနားရိွေစခ်င္ေနျပန္ပါၿပီတဲ့ေလ။
*ကိုယ့္အနားမွာေနေပးပါလား Umbra ရယ္
*ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေပးပါလား အခ်စ္ရယ္
ဟူးး အာရင္မ္သက္ျပင္းခ်ကာမ်က္လံုးစံုမိွတ္၍အိပ္စက္ရန္ျပဳလိုက္သည္။အေတြးထဲမွာေတာ့ ခက္လိုက္တာသခင္ရယ္ သနားစရာက်ဳပ္ရဲ့ခင္ရယ္ ဟုသာေတြးေနမိေတာ့သည္။
×××
Umbra....
ခ်စ္ေသာ ' အာရီယာ ^^
အေရးအသားကရုတ္တရပ္ႀကီးျပင္သလိုျဖစ္သြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္...ကိုယ္ ဒီလိုေရးရတာပိုအားသာလို႔ပါ...တိုတိုေလးေရးေပးခ်င္ေပမယ့္ အဲ့လိုေရးရတာကို ကိုယ္တိုင္လည္းအားမရျဖစ္လို႔ပါ .... အခုက်ေတာ့လည္းလက္ပိုေညာင္းပါတယ္ အရွည္ႀကီးမွ ၾကယ္တစ္ပြင့္တည္း ေပးပါ!