၄ နှစ်ခန့်ကြာသော် ~~~
အချိန်နာရီစက်ဝန်းကြီးက နွေ ၊ မိုး ၊ ဆောင်း ဥတုသုံးပါစလုံး၌ စည်းချက်ကျကျလည်ပတ်နေပြီး ရပ်တန့်နေခြင်းမရှိခြေ ။ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပင် ၄ နှစ်သာဆိုတဲ့ကာလကြီး ကုန်ဆုံးလို့သွားလေသည် ။
အချိန်ကာလတွေပြောင်း ရာသီတွေပြောင်းလဲသွားပေမဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့နှလုံးသားထဲက တစ်စုံတစ်ယောက်ပြန်အလာကို စောင့်မျှော်နေတဲ့စိတ်ကတော့ ပြောင်းလဲမသွားခဲ့ပေ ။
" ဒီနှစ်ရဲ့ အထူးချွန်ဆုံးနဲ့ အအောင်မြင်ဆုံး ထိပ်တန်းစားရင်းဝင် Yမြို့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော လုပ်ငန်းရှင်ကြီး Mr.ဧကရာဇ်မောင်ကို ဖိတ်ခေါ်ပါတယ် "
ထိပ်တန်း Tv လိုင်းတစ်ခုရဲ့ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်နေတဲ့ အစီအစဉ်တစ်ခုဖြစ်တဲ့ ' အနာဂတ်ရဲ့ကြယ်ပွင့်လေးများ ' အစီအစဉ်မှာ ဖိတ်ကြားခံထားရတဲ့ သခင်ကြီး ဧကရာဇ်မောင်ဟာ စင်မြင့်ထက်သို့ ခန့်ညားစွာဖြင့် လျှောက်လှမ်းလို့လာသည် ။ ထိုအစီအစဉ်ဟာ မျိုးဆက်သစ်လူငယ်တွေရဲ့ ပြိုင်ဆိုင်လိုစိတ် ပြင်းပြစေရန်အတွက် ရှေ့ဆောင်လမ်းပြ ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးတွေရဲ့ နည်းပေးညွှန်ကြားမှုတွေနဲ့အတူ ပြိုင်ပွဲတွေယှဉ်ပြိုင်ရသည့်အစီအစဉ်တစ်ခုဖြစ်သည် ။
ဒီအပတ်ပြိုင်ပွဲ၌ ဧကရာဇ်မောင်ဟာ ဒိုင်တစ်ယောက်အဖြစ် ပါဝင်ပေးရပြီး လူငယ်တွေကို သင်ပြပေးကာ ယှဉ်ပြိုင်ပွဲတွေကို အဆုံးအဖြတ်ပေးရမည့် အထူးဧည့်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။
အချိန်တွေပြောင်းလဲလာတာနဲ့အမျှ ကမ္ဘာကြီးဟာ ခေတ်မှီဖွံ့ဖြိုးလာပြီး အဆင့်အတန်းခွဲခြားမှုတွေလျော့ကျဖို့အတွက် ' အနာဂတ်ကြယ်ပွင့်လေးများ ' အစီအစဉ်က ပတ်ဝန်ကျင်မှာရှိတဲ့ ထက်မြတ်တဲ့လူငယ်တိုင်း ဝင်ပြိုင်ခွင့်ပေးထားသည် ။ သာမာန်လူတန်းစားနဲ့ အဆင့်မြင့်အတိုင်းအဝိုင်းကလူတွေ ထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံရပြီး အောင်မြင်မှုအတွက် အားပြိုင်ရသည့်အစီအစဉ်တစ်ခုလဲဖြစ်သည် ။
" ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်က အနိုင်ရရှိခဲ့တဲ့ လူငယ်တွေ စင်မြင့်ပေါ်သို့တက်ရောက်ပေးပါ "
MC ရဲ့ညွှန်ကြားချက်အပြီးမှာ လူငယ်လေးတွေဟာ တက်ကြွစွာဖြင့် ဧကရာဇ်မောင်ရပ်နေတဲ့ စင်ပေါ်တက်လာကြပြီး အပြင်မှာတွေ့ရဖို့ ခဲရင်းလှတဲ့ အထူးပုဂ္ဂိုလ်ကြီးအား မျက်တောင်မခပ်တန်းကြည့်နေကြသည် ။ အရှေ့မှာရပ်နေတဲ့လူက သူတို့အတွက် အတုယူဖွယ်ကောင်းလှသည့် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးဖြစ်နေသည် ။
ဒီနေရာမှာ လူငယ်တွေအားလုံး အယ်ဖာ ဘီတာ အိုမီဂါ မိန်းမ ယောက်ျား မရွေးပါဝင်နိုင်ပြီး လူတန်းစားမရွေး ကြိုးစားလျှင်အောင်မြင်မှုတို့နဲ့အတူ အမြင့်ကိုတက်လှမ်းဖို့ လက်ကမ်းပေးသည့်နေရာတစ်ခုလဲဖြစ်သည် ။ အရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ ဧကရာဇ်မောင်ဆိုသူက သူ့ဘဝအမှန်ကို အားလုံးရှေ့မှာ ထုတ်ဖော်ပြီးနောက် အရိုးသားဆုံးနဲ့ ကြိုးစားပြီး အောင်မြင်မှုကို ရရှိလာသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။
လွန်ခဲ့တဲ့ ၄ နှစ်မတိုင်ခင်က ထိုဧကရာဇ်မောင်ဆိုတဲ့လူဟာ စိတ်ဓာတ်တွေကျပြီး သူ့ရဲ့ဘဝမှန်နဲ့ စွန့်ပြစ်ခံခဲ့ရပုံတွေကို ထုတ်ဖော်ပြောကြားလာသည် ။ သူပိုင်ဆိုင်သမျှ အရာအားလုံးကိုလဲ တစ်နေ့မှာ ပိုင်ရှင်အမှန်ကို ပြန်ပေးမည်ဟု ပြောလာခဲ့သည် ။ သို့ပေမဲ့သူဟာ ဘယ်အရာကိုမှ လက်လျော့ဖို့မတွေးပဲ မျှော်လင့်ချက်လေး မြူမှုန်မျှသာရှိနေရင်တောင်မှ ကြိုးစားကာရှေ့ဆက်ခဲ့သည် ။
သူဟာလူတွေအားလုံးအတွက် အထောက်အကူပြုပေးနိုင်တဲ့ ပရောဂျက်ကြီးကို အောင်မြင်စွာတည်ဆောက်နိုင်ခဲ့သည် ။ ၂ နှစ်သာအတွင်းမှာ မြို့အတွင်း၌ အလုပ်လက်မဲ့လူဦးရေလျော့ကျလာပြီး လူအများရဲ့ နေရေးထိုင်ရေးအဆင်ပြေလာခဲ့သည် ။
အကြောင်းက လူတွေမစဉ်းစားဖူးတဲ့ လှပတဲ့မြို့လေးတစ်မြို့ကို ဖန်တီးကာ ဈေးသက်သာတဲ့ အိမ်ယာများစွာဖန်တီးထားပြီး အနားမှာအရန်သင့်အလုပ်ရရှိစေဖို့ စက်ရုံများပါတည်ဆောက်ရန်အတွက် နိုင်ငံခြားကုန်သယ်တွေနဲ့ပါဆက်သွယ်ပေးထားသည် ။ ဒီလိုနဲ့ လူအများအတွက် အထောက်အကူဖြစ်ခဲ့သည် ။
ခုဆို ထိုမြို့လေးအား ' ပန်းဝင်္ကပါမြို့တော် ' ဟုအမည်ပေးထားပြီး ဝင်မိယုံနဲ့ပြန်မထွက်ချင်လောက်တဲ့အထိ သာယာလှပကာ လူတိုင်းရဲ့စိတ်ကိုဖမ်းစားနိုင်ပြီး နေထိုင်သူတိုင်း စိတ်ရွှင်လန်းစေသည် ။ ထိုမြို့လေးရဲ့ နာမည်အကြီးဆုံးနေရာက မြို့ရဲ့အလယ်က မီးပွိုင့်မရှိတဲ့အဝိုင်း ဖြစ်ပြီး ထိုနေရာရောက်ရင် လူတိုင်းဟာ ခနမျှရပ်ပြီးမှ ရှေ့ဆက်ကြ၍ မီးပွိုင့်မလိုပဲ အသိတရားစည်းလုံးမှုတွေနဲ့ လမ်းကိုသွားလာကြသည် ။
ပန်းမြို့တော်ဆိုတဲ့အတိုင်း နေရာတိုင်းမှာ ပန်းတွေပွင့်နေပြီး မြို့ရဲ့မြောက်ဘက်စွန်းက ပန်းဥယဉ်ဟာတော့ မြို့တွင်းကလူတွေတင်မက မြို့ကြီးပေါ်ကလူတွေပါ အပန်းဖြေလာကြလေ့ရှိသည်။ မြို့ကိုစတင်တည်ထောင်ပြီး ၂ နှစ်အတွင်းမှာ စတင်ဖွင့်လှစ်ကာ ၃ နှစ်အတွင်းမှာတော့ စတင်စည်ကားလို့နေသည် ။
ရာသီဥတုက မိုးကောင်းလွန်း၍ ရေမြောင်းတွေထဲကရေတွေကို မြို့နဲ့မိုင်အနည်းငယ်ဝေးတဲ့နေရာမှာ ဆည်တည်ဆောက်ထား၍ အနီးအနားမှာဟင်းသီးဟင်းရွက်ပင်တွေကို သဘာဝအတိုင်းစိုက်ပျိုးနိုင်သည် ။ ထို့ကြောင့် အစားအစာတွေကလက်ဆက်ကာ လူသားတွေအတွက် ကျန်းမာရေးနဲ့လဲညီညွတ်လှသည် ။ ဟင်းသီးဟင်းရွက်စိုက်ခင်းတွေကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကလဲ စိမ်းဆိုလမ်းဆန်းကာ လေကောင်းလေသန့်တွေရရှိတဲ့နေရာတစ်ခုလဲဖြစ်သည် ။
ယခုအချိန်မှာ မြို့ကိုစတင်ဖွင့်လှစ်ပြီး လူတွေနေထိုင်တာ ၂ နှစ်ပြည့်သွားပြီဖြစ်သလို ထိုနေရာရဲ့ပိုင်ရှင် သခင်ကြီးဧကရာဇ်မောင်ဟာ အချမ်းသာဆုံးနဲ့ လူတွေရဲ့အားကျချစ်ခင်မှုကို အရရှိဆုံးလူတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့သည် ။ ဧကရာဇ်မောင်ကို ယုံကြည်ပြီး ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူတွေက နိုင်ငံတွင်းတင်မက ပြည်ပနိုင်ငံများထိပါတိုးလာကြပြီး ခုဆို ပြည်ပထိပါနယ်မြေချဲ့ထွန်မှုကို ပြုလုပ်လာနိုင်ခဲ့သည် ။ ဧကရာဇ်မောင်ရဲ့ လုပ်ဆောင်မှုတိုင်းက လူတွေကိုဘေးမဖြစ်စေပဲ လူတွေအတွက်အထောက်အကူပြုကာ အမြတ်အစွန်းများစွာရရှိမည်မှန်း ယုံကြည်ထားကြသည် ။ ဒါကြောင့်လဲ ဧကရာဇ်မောင်ဟာ အားလုံးရဲ့ယုံကြည်လေးစားကာ အတုယူဖွယ်လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေသည် ။
အစီအစဉ်ရဲ့ပြိုင်ပွဲအပြီးမှာတော့ အနိုင်ရရှိတဲ့လူငယ်တွေကို ဧကရာဇ်မောင်က စိတ်ခွန်အားဖြစ်စေမဲ့စကားတွေပြောကြားပေးခဲ့သည် ။
" မင်းတို့ရဲ့ဝါသနာ မင်းတို့ရဲ့ရွေးချယ်မှုတိုင်းက မင်းတို့ရဲ့နှလုံးသားထဲကလာတာမို့ ဘေးလူရဲ့စကားကိုနားမယောင်ပဲ မင်းတို့အကောင်းဆုံးလုပ်နိုင်ရမယ် … မင်းတို့လုပ်ရပ်တွေကမှားနေတယ်ဆိုရင် မင်းရဲ့နှလုံးသားကို မှားနေတဲ့အကြောင်းပြောပြပြီး အမှန်ကိုရှာဖွေနိုင်ရမယ် … ဒါမှအနာဂတ်ရဲ့အတောက်ပဆုံးကြယ်တစ်ပွင့်ဖြစ်လာမှာ … အဓိကက မင်းနှလုံးသားကနေဖြစ်ချင်တဲ့အရာကိုမင်းသိနေဖို့ပဲ … ဝါသနာတိုင်းကအဖိုးတန်တယ် … အောင်မြင်မှုကလူကိုမရွေးဘူး … လူကသာအောင်မြင်မှုကိုရွေးချယ်ရမှာ … မင်းရွေးချယ်တဲ့လမ်းကို မင်းအကောင်းဆုံးလုပ်ဆောင်နိုင်ရင်အောင်မြင်မှုကိုမင်းရရှိလိမ့်မယ် "
အစီအစဉ်အပြီးမှာ လူတိုင်းရဲ့ပါစပ်ဖြားက ချီးကျူးသံတွေ ဆူညံစွာထွက်ပေါ်လာပြီး စင်မြင့်ထက်ကလူအား နတ်ဘုရားသဖွယ်ကြည့်နေကြသည် ။ လူငယ်မိန်းမပျိုလေးတွေရဲ့ပါးစပ်ဖြားမှာလဲ ဧကရာဇ်မောင်ဟာ ပြောစမတ်သွင်လောက်တဲ့ လူတစ်ဦးဖြစ်လို့နေသည် ။
" ဝါး … သခင်ကြီးကအရမ်းမိုက်တာပဲ … TV ထဲမှာတောင် ဒီလောက်ထိ ဆွဲဆောင်မှုရှိနေတာ တကယ်ဆို ရုပ်ရှင်မင်းသားလုပ်သင့်တယ် … သူကငါ့ရဲ့ Idol ပဲ "
" သခင်ကြီးက ခုချိန်ထိတစ်ယောက်ထည်း နေနေတုန်းပဲလား … သူ့ပုံစံအတိုင်းဆို အဆင့်မြင့်ဆိုမီဂါတွေကို ခေါင်းခေါက်ပြီးရွေးချယ်လို့ရတာတောင် ထားသွားတဲ့လူကိုမျှော်နေတုန်းပဲ … နှမြောဖို့ကောင်းလိုက်တာ "
" နင်တို့ဘာသိလို့လဲ … သခင်ကြီးက လွန်ခဲ့တဲ့ ၄ နှစ်က စိတ်ရောဂါကို အချိန်အကြာကြီး ကုသမှုခံယူခဲ့ရတယ်လို့ပြောဖူးတယ် … သူပြောတာက သူ့ရဲ့စိတ်ရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေတဲ့လူက သူ့နှလုံးသားထဲကလူတဲ့ … သူသေတဲ့ထိတစ်ခြားလူကို ရွေးချယ်မှာမဟုတ်လောက်ဘူး "
" ဘုရားရေ … အဲ့လိုဇာတ်လမ်းတွေရှိခဲ့တာလား … ထားသွားတဲ့လူကဘယ်လိုလူမျိုးလဲ သိချင်လိုက်တာ "
" အဲ့လူက လူတွေရှေ့သိပ်မထွက်လို့ မြင်ရဖို့ခက်တယ် … အရင်သခင်ကြီးဟောင်းရဲ့မြေးတဲ့ … သူ့ပုံတွေကိုမဖြန့်ဖို့ ခုသခင်ကြီးကအမိန့်ထုတ်ထားတယ် … ဒါကြောင့် ဘယ်သူမှသူ့နှလုံးသားထဲကအလှလေးကို မြင်တွေ့ခွင့်မရကြဘူးလေ "
" အရမ်းမိုက်တာပဲ … အချစ်ရဆုံးသူကို ဒီလောကမှာ ကိုယ်တစ်ယောက်ထည်းပဲကြည့်ခွင့်ရှိမယ် အဲ့လိုမျိုးလား … အား "
" ပြီးတော့ သူတို့မှာ ကလေးလေးတောင်ရှိတယ်တဲ့ "
" ဒါဆို သခင်ကြီးကိုမရမှတော့ သခင်လေးကိုပဲမှန်းရတော့မှာပေါ့ ခုဆိုဘယ်အရွယ်လောက်ရှိနေပြီလဲ "
" အဲ့ဒါတော့မသိဘူး သခင်ကြီးကသူ့မိသားစုအကြောင်း ဘယ်မီဒီရာကိုမှအမေးမခံဘူး ဖော်ပြမိရင်လဲ အဲ့မီဒီရာတွေကို ထုတ်ပြစ်နိုင်တဲ့အင်အားရှိတော့ ဘယ်မီဒီရာကမှမစွန့်စားရဲဘူးလေ "
" မိုက်လိုက်တာ သူ့နှလုံးသားထဲကလူကို အပြည့်အဝကာကွယ်ထားတာပဲ ဘယ်လောက်တောင် အားကိုးချင်စရာကောင်းတဲ့အယ်ဖာလဲ "
အတိတ်ကဝမ်းနည်းစရာအဖြစ်နဲ့ အဆုံးသတ်ခဲ့ရတဲ့ ဧကရာဇ်မောင်ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းဟာ ခုချိန်မှာ လူငယ်တွေရဲ့ပါးစပ်ဖြားမှာ ရေဗန်းစားနေတဲ့ အားကျစရာအချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုတ်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားလေသည် ။ နှစ်တွေကြာလာသည်နှင့်အမျှ ဧကရာဇ်မောင်ရဲ့ ပြောင်းလဲသွားသည့်အရာတွေက အပြောအဆို အမူအကျင့် လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားတွေအားလုံးပါဝင်ပြီး ရုပ်ရည်ကတော့ အဓိကပြောင်းလဲသွားသည့်အရာတစ်ခုပင် ။
အသက် ၂၇ နှစ်အရွယ်ကနေစလို့ စိတ်ရောဂါကုထုံး ကုသဖို့အတွက် ၂ နှစ်နီးပါအချိန်ယူလိုက်ရပြီး အလုပ်ကိစ္စနဲ့ကုသမှုတွေအပြီးမှာ ခန္ဓာကိုယ်ကျန်းမာသန်စွမ်းဖို့အတွက် Gym အမြဲကစားပြီး စိတ်တည်ငြိမ်အောင်ကြိုးစားခဲ့သည် ။ အားအင်ပြည့်ဝခြင်းက စိတ်ကိုပို၍လန်းဆန်းစေသလို ခန္ဓာကိုယ်အား ကြွက်သားတွေနဲ့လှပစေပြီး စိတ်ကျန်းမာရေးကုထုံးအတွက်လဲအသုံးဝင်သည် ။
ကုသစဉ်ပထမလတွေက ဧကရာဇ်မောင်အား သူ့ရဲ့အိမ်တော်ထံသို့ ယံယံကိုယ်တိုင်အထူးသီးသန့် လာရောက်ကုသပေးပြီး လုပ်ငန်းတွေကို ဇွဲကလာရောက် ခွဲဝေလုပ်ကိုင်ပေးသည် ။ ဧကရာဇ်မောင်စိတ်တွေတည်ငြိမ်ကာ ပုံမှန်လုပ်ကိုင်လာနိုင်ချိန်ရောက်မှ ဇွဲကဂျပန်သို့အပြီးတိုင်ထွက်ခွာသွားသည် ။
၂ နှစ်ခန့်ကြာချိန်မှာ ဧကရာဇ်မောင် ကျန်းမာရေးအရှင်း ပျောက်ကင်းသွားပြီမို့ အသက်အရွယ်ကြီးရင့်ပြီဖြစ်တဲ့ ဦးလေးမြတ်အား ယာယီလက်ထောက်လုပ်ကိုင်ပေးရာကနေအနားယူစေပြီး မူလအိမ်တော်ထိန်းနေရာသို့ ပြန်လည်ခန့်အပ်လိုက်သည် ။ ဧကရာဇ်မောင်ရဲ့ လက်ရှိလက်ထောက်ဟာ အသက် ၂၈ အမျိုးသားဘီတာတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံများစွာရှိပြီး ဧကရာဇ်မောင်အပေါ်တွင်လဲ ယုံကြည်လေးစားကာ သစ္စာရှိသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။
ဧကရာဇ်မောင်ရဲ့ လက်ရှိအသက်က ၃၁ နှစ်ဖြစ်ပေမဲ့ ငယ်ရွယ်နုပျိုပြီး အရင်ကထက်လန်းဆန်းတက်ကြွကာ ချောမောခန့်ညားသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။ အရပ်က ၁၈၉ cm ( 6'2" ) ရှိပြီး လူတိုင်းကမော်ဖူးရသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အပြင် ခန္ဓာကိုယ်က ကြွက်သားအပြည့်နဲ့ခန့်ညားထည်ဝါကာ အခန်းအနားပွဲတွေတက်ရောက်လျှင် အားလုံးရဲ့အလယ်မှာထင်းကနဲမြင်တွေ့နိုင်သည့်လူတစ်ဦးဖြစ်သည် ။ ကျန်းမာရေးပြန်လည်ကောင်းမွန်ပြီးနောက် သူဟာတစ်ခြားလူတစ်ယောက်ပမာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည် ။
ပန်းရောင်စုံတွေပွင့်လန်းနေတဲ့ အိမ်တော်အတွင်း အနီရောင်ကားလေးကိုခြံရံထားတဲ့ အနက်ရောင်ကားတန်းကြီးဝင်ရောက်လာပြီး အလယ်ကအနီရောင်ကားပေါ်ကနေ ခန့်ညားသည့်အမျိုးသားဆင်းလာသည် ။ သခင်ကြီးပြန်ရောက်လာပြီမို့ အိမ်တော်အတွင်းရှိ အစေခံအားလုံးက ဦးညွှတ်ကာ အရိုသေပေးလိုက်ကြသည် ။ ထိုထဲတွင် ဦးလေးမြတ်ပါ ပါဝင်ပြီး ဦးလေးမြတ်က ပြန်လည်ဦးမော့လာကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည် ။
" သခင်ကြီးဧကရာဇ်မောင် … အိမ်တော်ကနေ ကြိုဆိုပါတယ် "
" ရပြီ … အားလုံးကို့အလုပ်ကိုလုပ်ကြ "
ထိုအခါမှ လူစုကွဲသွားကြပြီး ဦးလေးမြတ်သာကျန်နေတော့သည် ။ ဦးလေးမြတ်ဟာ သခင်လေးကုမုဒြာရဲ့ကြီးပြင်းလာပုံကို အနီးကပ်ကြည့်ကာ စောင့်ရှောက်လာခဲ့သူတစ်ဦးဖြစ်သလို ယခုသခင်လေးဧကရာဇ်မောင်ရဲ့ ပြောင်းလဲလာပုံကိုလဲ အနီးမြင်တွေ့ခွင့်ရသူဖြစ်သည် ။
သခင်လေးဧကရာဇ်မောင်က ယခင်ကထက်တည်ငြိမ်လာပြီး ပေါ့ပါးလန်းဆန်းနေကာ အားလုံးရဲ့အကြည့်ကိုဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့အလှတရား ချောမောခန့်ညားမှုတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည် ။ သို့ပေမဲ့ သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ လူတစ်ယောက်ကို မျှော်လင့်တကြီးရှာဖွေနေတဲ့ အရိတ်အယောင်တွေအမြဲရှိနေပြီး အိမ်တော်ကိုပြန်ရောက်လာတိုင်း လွမ်းစွတ်နေတဲ့ မျက်နှာအမူအယာတွေကပြောင်းလဲမသွားပေ ။
" သခင်ကြီး … ဒီတစ်ခေါက်ရော ရှာတွေ့ခဲ့လား "
" ကျွန်တော် နိုင်ငံခြားကမြို့ပေါင်းစုံမှာ တစ်လစီနေပြီးရှာပြီးပြီ … ခုထိအရိတ်အယောင်တောင်မတွေ့ရဘူး … သူတကယ်ပဲ ကျွန်တော့ကိုမတွေ့ချင်တော့ဘူးထင်တယ် "
" အဲ့လိုမတွေးပါနဲ့ … ခုသခင်ကြီးရဲ့သတင်းတွေက နေရာတိုင်မှာပြန့်နေတော့ သခင်လေးဒါကိုမြင်ပြီးသခင်ကြီးပြောင်းလဲသွားတာသိလောက်မှာပါ "
" အင်း … သူတွေ့ပါစေလို့ပဲဆုတောင်းရမယ် … ဒါနဲ့ဦးလေးမြတ် ကျွန်တော်မရှိတုန်း ပြင်ဦးလွင်ကအိမ်ကိုသွားပြီး စောင့်သေးလား "
" စောင့်ပါတယ် … သခင်လေးမုဒြာနဲ့သားလေးရဲ့အခန်းတွေအားလုံး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားတယ် "
" အရုပ်အသစ်တွေရော ဝယ်ထည့်သေးလား … သားလေးကခုဆို ၄ နှစ်ပြည့်ပြီးပြီ … နောက်တစ်ခါသွားရင် စာလေ့ကျင့်ဖို့အတွက် အက္ခရာစာအုပ်နဲ့လေ့ကျင့်ခန်းတွက် လိုအပ်တာတွေသွားထားလိုက် … ကစားစရာအသစ်ထွက်တာတွေပါယူသွား … ကျွန်တော်ဒီကအလုပ်တွေပြီးရင် အဲ့ဒိအိမ်မှာ သွားအနားယူဦးမယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်လေး "
ဦးလေးမြတ်ဟာ လှေကားထစ်တွေကနေ အပေါ်သို့တက်သွားသည့် ဧကရာဇ်အား ငေးကြည့်နေမိသည် ။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေက ဧကရာဇ်မောင်ဟာ အလုပ်ကပြန်ရောက်တိုင်း အိမ်တော်တစ်လျှောက် ကုမုဒြာအား အသည်းအသန်အော်ခေါ်ပြီးရှာဖွေနေတတ်သည် ။ အိပ်ယာနိုးထလာတိုင်း မုဒြာရဲ့နာမည်ကိုရေရွတ်နေတတ်ပြီး သူ့အားဝေရာဝစ္စပြုပေးတဲ့အိမ်ဖော်က မုဒြာမဟုတ်၍ အခန်းအပြင်တွန်းထုတ်ပြစ်ခဲ့သေးသည် ။ အဲ့ဒိနောက် ဦးလေးမြတ်ကိုယ်တိုင်ပဲ ဧကရာဇ်မောင်အား အနီးကပ်ပြုစုပေးခဲ့ရသည် ။
ပြင်ဦးလွင်ကအိမ်တော်မှာဆိုရင် ဧကရာဇ်မောင်က ကလေးတစ်ယောက်ပမာ ခြုံလေးထဲမှာ ခွေခေါက်ကာထိုင်နေပြီး မုဒြာလာအခေါ်ကိုစောင့်နေတတ်သည် ။ သူ့ကိုယ်မှာခြင်တွေကိုက်နေတာတောင် ဂရုမစိုက်ပဲ အမှောင်ထဲမှာထိုင်နေတတ်၍ နောက်ဆုံး ဦးလေးမြတ်က ဘေးကနေပြုစုရင်း စောင့်ပေးခဲ့ရသည် ။
ခုတော့ဧကရာဇ်မောင်ရဲ့စိတ်က စဉ်းစားဆင်ချင်နိုင်စွမ်းရှိလာကာ မုဒြာကိုထိုင်မစောင့်တော့ပဲ အပြင်မှာထွက်ရှာလေတော့သည် ။ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ နိုင်ငံခြားသို့သွားလျှင် တစ်လလောက်ကြာတတ်ပြီး ရောက်ရာနေရာမှာ ရှာဖွေသည် ။ သို့ပေမဲ့ ခုချိန်ထိ ဘာသတင်းမှမရရှိခဲ့ပေ ။ ခုချိန်ထိ ဧကရာဇ်မောင်ဟာ နည်းနည်းလေးမှ ဇွဲလျော့မသွားပဲ ရောက်ရာအရပ်မှာ အမြဲတမ်းရှာဖွေနေခဲ့သည် ။
ဧကရာဇ်မောင် အိမ်တော်မှာနေတဲ့ရက်နည်းလာပေမဲ့ သူဖန်တီးထားတဲ့ သူ့ရဲ့အိမ်လေးကိုတော့ ဦးလေးမြတ်အား အမြဲသန့်ရှင်းပေးကာစောင့်ရှောက်ဖို့ မှာထားသည် ။ ခုဆိုထိုအိမ်လေးမှာ လူတွေနေနေသလိုမျိုး ပစ္စည်းတွေပြည့်နေပြီး ကလေးလေးအတွက်ကစားစရာတွေလဲ အသက်အရွယ်အလိုက်ဝယ်ပေးထား၍ ဆိုင်တစ်ခုထက်ပင်စုံလင်ပြီး ပြည့်နေလေပြီ ။
ဧကရဇ်မောင် အခန်းရှေ့ရောက်တော့ ခနမျှရပ်တန့်လိုက်ပြီးမှ တံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်သည် ။ နှစ်တွေကြာလာခဲ့ပြီမို့ လွမ်းစွတ်နေတဲ့အငွှေ့အသက်လေးဟာ လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားလေပြီ ။ သို့ပေမဲ့ သူ့အာရုံတွေထဲကမှတ်ဉာဏ်တွေဟာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကို ရှိနေသေးသည် ။ ဧကရာဇ်မောင် အခန်းထဲဝင်လာတော့ သူ့ရဲ့အရှေ့မှာ ပြုံးပြီးကြည့်နေတဲ့လူသားလေးအား ပြုံးပြလိုက်သည် ။
" မုဒြာ … ကိုယ်ပြန်ရောက်ပြီ "
ထိုလူသားလေးရဲ့အပြုံးတွေက တည်ငြိမ်ပြီးပြောင်းလဲမသွားပေ ။ ဧကရာဇ်က တဖြေးဖြေးအနားသို့ တိုးကပ်သွားပြီး ထိုလူရဲ့ပါးလေးအားနမ်းလိုက်သည် ။ အနံ့အသက်မရှိအေးဆက်ကာမာကြောနေပေမဲ့ အနားမှာရှိနေတယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်လေးတွေးထားတာမို့ ဧကရာဇ်မောင်ပြုံးနေဆဲပင် ။ ထိုအရာက မုဒြာရဲ့ရုပ်ပုံဖြစ်ပြီး နံရံအားကပ်ထားကာ ဧကရာဇ်မောင် တတိရတိုင် အမြဲငေးကြည့်နေတတ်သည် ။ ဧကရာဇ်မောင်က မုဒြာရဲ့ရုပ်ပုံပေါ် ခေါင်းမှီလိုက်ပြီး …
" မုဒြာ … ကိုယ်ဒီနေ့လူတွေအများကြီးရှေ့မှာ မိန့်ခွန်းပြောခဲ့တယ် … မင်းကိုယ့်ကိုမြင်နိုင်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ် … မင်းသိလား မင်းပြောသလိုလောကကြီးကိုမြင်နိုင်ဖို့ အတောင်ပံဖြန့်ပြီး ပျံသန်းကြည့်လိုက်တော့ လှပတဲ့ကမ္ဘာတစ်ခုကို ကိုယ်တွေ့ခဲ့ရတယ် … အဲ့ဒိကမ္ဘာကြီးမှာ အတောင်မစုံသေးတဲ့ငှက်ငယ်လေးတွေရှိတယ် … ကိုယ်လဲကိုယ့်တုန်းကခံစားခဲ့ရသလို စိတ်တွေလှောင်ပိတ်ခံရပြီး လမ်းမှားမသွားစေဖို့ သူတို့ကိုဆုံးမပေးနိုင်ခဲ့တယ် … မင်းရဲ့ကျေးဇူးတွေကြောင့် ကိုယ်အခုလို လူတွေအပေါ်အကူအညီဖြစ်စေတဲ့ လူကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့ပြီ … ကိုယ်အခုလိမ်မာနေပြီမို့ မင်းပြန်လာပါတော့ကွာ "
ဧကရာဇ်မောင်က မုဒြာရဲ့ကိုယ်ပွားလေးဖြစ်တဲ့ ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးအား အမြဲကိုယ်နဲ့မကွာဆောင်ထားပြီး သတိရတိုင်း စာအုပ်ထဲကသူတို့ရဲ့အမှတ်တရတွေကို ဦးနောက်ထဲဆွဲကျန်နေအောင်ဖတ်လေ့ရှိသည် ။ စာအုပ်ကိုဖတ်မိတိုင်း ငိုတလှည့်ရယ်တစ်လှည့်နဲ့ ရိုးသွားသည်ဟူ၍မရှိပေ ။
ညအိပ်လျှင်လဲ ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေး ဘေးမှာချထားကာ ကုမုဒြာအနားမှာရှိနေတယ်ရှိတဲ့အသိလေးနဲ့အိပ်ဆက်ပြီး အမြဲအိမ်မက်ထဲမှာ မုဒြာကိုမြင်တွေ့ခွင့်ရကာ အရင်ကလိုအိမ်မက်ဆိုးတွေလဲ မမြင်မတ်တော့ပေ ။ ကုမုဒြာထွက်ခွားသွားခြင်းက ဧကရာဇ်မောင်အတွက် အခြေအနေကောင်းတွေ အများကြီးဖြစ်ပေါ်လာစေခဲ့သည် ။
*
*
*
အလုပ်ကိစ္စဆွေးနွေးဖို့အတွက် ဧကရာဇ်မောင် ရုံသို့ရောက်လာသည် ။ ရုံးရဲ့တည်နေရာက အဖိုးရဲ့လက်ထပ်ကတည်းကဖြစ်ကာ အဆောက်အဦးတွေကအရမ်းကြာမြင့်နေပြီမို့ ပုံစံအနည်းငယ်ပျက်ရွံ့နေ၍ နေရာသစ်ပြောင်းဖို့ပါ စီစဉ်ကြသည် ။ ရုံးဝန်ထမ်းတွေအတွက်ပါ အဆင်ပြေမဲ့နေရာကိုရှာဖွေကြသည် ။
" သူဌေး … နေရာသစ်ကိစ္စ ရွေးချယ်ထားတဲ့နေရာရှိလား "
" သက်မောင် … အဲ့ဒါကိုမင်းပဲစီစဉ်လိုက် "
သက်မောင်က ဧကရာဇ်ရဲ့လက်ထောက်ဖြစ်ပြီး လုပ်သက် ၃ နှစ်ရှိလေပြီ ။ သူကအလုပ်ကြိုးစားသလို မျက်နှာရွှင်သူမို့ လူချစ်လူခင်ပေါကာ အလုပ်ထဲကလူတွေက မောင်သက်ဟုနောက်ပြောင်ကာခေါ်ကြသည် ။ သက်မောင်သူဌေးရုံးခန်းကနေထွက်လာတော့ ဝန်ထမ်းမလေးတွေက စိတ်ဝင်တစားဖြင့် မေးကြသည် ။
" ကိုမောင်သက် သူဌေးကဘယ်နေရာကိုရွေးချယ်မယ်လို့ပြောလဲ "
" တည်နေရာအတွက် ငါ့ကိုအပ်လိုက်တယ် … မင်းတို့နေချင်တဲ့နေရာရှိရင်ရွေးထား … မဲများတဲ့နေရာရွေးပြီး သူဌေးကိုတင်ပြပေးမယ် "
အားလုံးကလဲပျော်ရွှင်ကာ နေရာအသီးသီးရွေးချယ်ကြသည် ။ ထိုထဲမှာ ' ပန်းဝင်္ကပါ ' ဆိုသည့်နာမည်ပါနေ၍ သက်မောင်ကမေးလိုက်သည် ။
" ဒါကသူဌေးရဲ့မြို့တော်မဟုတ်လား … လှပေမဲ့အဲ့နေရာက ရုံးချုပ်အတွက်တော့အဆင်မပြေလောက်ဘူး … ဧည့်သည်တွေအတွက်လာဖို့ခက်တယ် … သူဌေးကလဲအမြဲခရီးထွက်နေတော့ အရေးကြီးကိစ္စနဲ့ ပြန်လာရတဲ့အခါ သူဌေးရဲ့အိမ်တော်နဲ့ရုံးကအတော်လေးဝေးသွားမှာမို့ လက်ခံမှာမဟုတ်ဘူး "
" နှမြောစရာပဲ … အဲ့နေရာမှာသာရုံးရှိရင် အခန်းကိုဈေးသက်သက်သာသာနဲ့ငှားပြီး အလုပ်ကိုနီးနီးလေးလုပ်ခွင့်ရမှာကို … ခုနေနေတဲ့နေရာကကျဉ်းပြီးဈေးလဲကြီးသေးတယ် "
" ဟုတ်တယ် … အဲ့နေရာက ပတ်ဝန်းကျင်ကသာယာပြီးလှပတယ် … လေကောင်းလေသန့်လဲရတယ် … အစားအစာတွေကလက်ဆက်တော့ ကျန်းမာရေးနဲ့လဲကိုက်ညီတယ် … ဒီမှာလောက်လဲဈေးမကြီးဘူး "
" ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အဲ့ဒါမင်းတို့ရဲ့ကိစ္စလေ … သူဌေးကမင်းတို့အဆင်ပြေဖို့တွေးပေးရမှာလား ရှယ်ယာဝင်လုပ်ငန်းရှင်တွေအဆင်ပြေဖို့တွေးပေးရမှာလား "
အားလုံးကလဲ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးမို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေကြသည် ။ ထိုစဉ်သူတို့အနားသို့အမျိုးသမီးတစ်ဦးရောက်လာသည် ။ သူမကမန်နေဂျာအသစ်ဖြစ်ကာ အိမ်ထောင်ရှိအမျိုးသမီးဖြစ်ြပီး သဘောကောင်းသူလဲဖြစ်သည် ။ သူ့သမီးလေးက TV ထဲမှာ ဧကရာဇ်မောင်ကိုတွေ့ပြီး အလွန်နှစ်သက်၍ သမီးလေးသဘောအတိုင်း လက်ဆောင်ပစ္စည်းလေးတွေယူလာခဲ့သည် ။
" အတွင်းရေးမှူးကိုသက်မောင် … အထဲမှာ သူဌေးရှိနေလား "
" အော် ညီမကလျာပါလား … သူငယ်ချင်းရဲ့မွေးနေ့ကနေပြန်ရောက်လာပြီလား "
" ဟုတ်တယ် … မနေ့ညကပဲပြန်ရောက်တာ … ဒီနေ့သူဌေးရုံးကိုလာတယ်ကြားလို့လေ ညီမသမီးလေးက သူကြိုက်တဲ့မုန့်လေးတွေကို သူဌေးအတွက်ပါ လက်ဆောင်ပေးခိုင်းနေလို့ရှင် "
ဝန်ထမ်းမလေးတစ်ယောက်က သူမလက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ပုံးလေးကိုကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည် ။
" အမ … အဲ့ဒါ ပန်းကလေးကွတ်ကီးနဲ့ကိတ်မျိုးစုံဆိုင်ကလား "
" ဟုတ်တယ် … ညီမလဲသိနေတာလား "
" သိတာပေါ့ … အဲ့ဆိုင်ကမုန့်တွေက အရမ်းစားကောင်းပြီးဈေးလဲသက်သာတယ် … လူတန်းစားမရွေးဝယ်စားနိုင်တယ်လေ … ဒါပေမဲ့သူကပြန်ရောင်းဖို့တော့ခွင့်ပြုမထားဘူး "
" ဟုတ်တယ် … စားဖို့အတွက်ပဲဝယ်လို့ရတာ … အွန်လိုင်းကနေမှာရင်တောင် ပို့ဆောင်ခကအခမဲ့နဲ့ အိမ်အထိလာပို့တယ် … အရမ်းတန်ပြီးအရမ်းလဲစားကောင်းတယ်လေ … အမသမီးလေးက အဲ့ဆိုင်ကမုန့်ကိုပဲမှာစားတာ "
မုန့်အကြောင်းပြောနေချိန် ရုံးခန်းထဲကနေ ဧကရာဇ်မောင်ထွက်လာသည် ။ သူကစုရုန်းနေတဲ့ သူ့ရဲ့ဝန်ထမ်းတွေနားရောက်တော့ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည် ။
" မင်းတို့ ဘာတွေဆွေးနွေးနေကြတာလဲ "
" သူဌေး … ကျွန်မသူဌေးအတွက် မုန့်လေးတွေလက်ဆောင်ယူလာခဲ့တယ် "
သူမက လက်ထဲက မုန့်ဘူးအား ဧကရာဇ်ထံပေးလိုက်သည် ။ ဧကရာဇ်ကလဲ မငြင်းဆိုပဲ လက်ခံလိုက်ပြီး အထဲကဘူးလေးအား ထုတ်ကြည့်လိုက်သည် ။ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတာက မုန့်ဘူးလေးပေါ်က ပမှတ်တံဆိတ်ဟာ အဖြူရောင်ပန်းပွင့်ပုံဖြစ်ပြီး ' ပန်းကလေး ' ဟု နာမည်ထိုးထားသည် ။
" ပန်းကလေး "
" ဟုတ်ပါတယ် … မုန့်ဆိုင်နာမည်က ပန်းကလေးပါ "
" ဘယ်မှာရှိတာလဲ "
" ပန်းဝင်္ကပါမြို့တော်မှာ "
" အဲ့မှာဒီဆိုင်နာမည်ကို တစ်ခါမှမကြားဖူးပါဘူး "
" အဲ့ဆိုင်ဖွင့်တာ နှစ်ဝက်လောက်တော့ရှိနေပြီ … သူဌေးဒီတစ်ခေါက်ခရီးသွားတဲ့အချိန်ကစဖွင့်တာမို့ မတွေ့မိတာဖြစ်မယ် … သူ့ရဲ့မုန့်တွေကစားကောင်းသလို ဈေးမကြီးပဲ လူတန်းစားမရွေးစားနိုင်လို့ မြို့ထဲထိပါနာမည်ကြီးတယ် … ပြီးတော့ပြန်ရောင်းခွင့်လဲမပြုထားဘူး … မှာသမျှကိုလဲ ပို့ခမယူပဲအိမ်အရောက်ပို့ပေးတယ် … ကျွန်မသမီးလေးက သူဌေးအတွက်လက်ဆောင်ပိုဝယ်ဖို့ပြောနေလို့ ကျွန်မဝယ်လာခဲ့တာ … စားကြည့်ပါလား "
ဧကရာဇ်မောင်ဟာ သိချင်စိတ်ကထိန်းမနိုင်၍ အိမ်အထိယူမသွားတော့ပဲ ထိုနေရာမှာပဲ မုန့်ဘူးကိုဖောက်လိုက်ကာ စားကြည့်လိုက်သည် ။ အရာသာကအဆင့်မြင့်ကာ နိုင်ငံခြားမှာစားဖူးခဲ့တဲ့မုန့်တွေနဲ့ပင် အရသာတူနေသည် ။ ဒီလိုလက်ရာကောင်းတဲ့လူတစ်ယောက်က မြို့ငယ်လေးမှာ ဆိုင်သေးသေးလေးဖွင့်ပြီး ဈေးထက်ဝက်လျော့ကာ ရောင်းပေးနေတာကို ဧကရာဇ်မောင်နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေသည် ။ ဒီလက်ရာမျိုးက ဆိုင်အကြီးကြီးဖွင့်ပြီး ကိုယ်ပိုင်အမှတ်တံဆိတ်နဲ့ထုတ်လုပ်ရင်ကို အောင်မြင်နိုင်သည် ။
ထိုစဉ် ဘေးနားက ဝန်ထမ်းမလေးက ဖုန်းထဲကနေ တစ်စုံတစ်ရာအားကြည့်ကာ ပြုံးနေသည် ။ သူမက သူဌေးလဲ ထိုမုန့်ကိုကြိုက်နှစ်သက်တာမြင်တော့ ဖုန်းထဲက Vd တစ်ခုကိုပြလိုက်သည် ။
" သူဌေး ဒီမှာကြည့် … အဲ့ဒိပန်းကလေးရဲ့သားက မုန့်တွေကြော်ငြာနေတာ … အသက်က ၄ နှစ်ဆိုပေမဲ့ ငလည်လေး … စကားအရမ်းတတ်ပြီးချစ်ဖို့လဲကောင်းတယ် "
ဧကရာဇ်မောင် ဖုန်းထဲက Vd ထံအကြည့်ရောက်သွားတော့ သူ့နှလုံးအိမ်က လှုပ်ရမ်းကာ အံ့ဩသွားသည် ။ ကလေးငယ်လေးက မျက်လုံးနက်နက်နဲ့အကြည့်တွေကစူးရှနေပြီး မျက်နှာပေါက်က သူငယ်ငယ်ကနဲ့ဆင်တူနေသည် ။ မပီကလာပီကလာနဲ့ ပြောနေတဲ့ စကားသံလေးတွေက သူ့အားပျော်ရွှင်စေပြီး အမူအယာလေးတွေကချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းနေသည် ။ ဧကရာဇ်မောင်သိချင်စိတ်တွေက ပြင်းပြလာပြီး ထိန်းမထားတော့၍ မေးကြည့်လေတော့သည် ။
" သူတို့အကြောင်းတွေ သိသလောက်ပြောပြ … ဒီကလေးရဲ့မိဘတွေက ဘယ်သူတွေလဲ … သူတို့ဘယ်ကနေရောက်လာကြတာလဲ "
အားလုံးက သူဌေးရဲ့ထိုသို့စိတ်ဝင်တစားဖြစ်နေပုံကိုမမြင်ဖူးကြ၍ အံ့ဩသွားပေမဲ့ သိသမျှကို ရှင်းပြကြသည် ။
" ဒီ Page က စထောင်တာတစ်လလောက်ပဲရှိဦးမယ် … ဒါတောင်ဝယ်ယူသူတွေက ကလေးလေးချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းလို့ အတင်းတောင်းဆိုလို့သာ … ပန်းကလေးမုန့်ဆိုင်ပိုင်ရှင်က သူ့ရဲ့နာမည်တွေ သူ့မိသားစုမကြောင်းတွေ ဘာတစ်ခုမှဖော်ပြခြင်းမရှိဘူး … သူ့ပုံကိုလဲ အရိုက်မခံတဲ့အပြင် ဘယ်ဆိုရှယ်မှာမှတင်ခွင့်မပေးဘူး … တင်မိတဲ့သူကိုလဲ သူ့ဆိုင်ကနေ ရာသက်ပန်စားသုံးခွင့်ပိတ်မှာလို့ပြောထားတယ် … သူ့လိုသဘောကောင်းတဲ့လူကို ဘယ်သူမှမနှောက်ယှက်ချင်ကြဘူးလေ … အဲ့ဒါကြောင့်သူတို့အကြောင်းကသိဖို့ခက်တယ် … တစ်ချို့ကတော့ သူတို့ကနိုင်ငံခြားကနေ ပြောင်းလာတာလို့လဲပြောကြတယ် "
နောက်တစ်ယောက်က ဝင်ပြောလာသည် ။
" ကျွန်မသူငယ်ချင်းတစ်ယောက် အပြင်မှာတွေ့ဖူးတာတော့ ပိုင်ရှင်ကအရမ်းချောတာတဲ့ … ဓာတ်ပုံခိုးရိုက်ချင်ပေမဲ့ စိတ်ဆိုးမှာကြောက်လို့ မရိုက်ခဲ့ရဘူး … ပြီးတော့ ကလေးလေးကလဲ ခုဆိုလူချစ်လူခင်အရမ်းပေါနေပြီ … သူ့ရဲ့ Vd တိုင်းက သောင်းနဲ့ချီနဲ့ Like တွေရနေလို့ ဆယ်လီလို့တောင်ပြောလို့ရတယ် … ဒါပေမဲ့ ဆိုင်ရှင်က ကလေးရဲ့နာမည်လေးတောင်မပြောပြဘူး "
အတိအကျမသိရတော့ ဧကရာဇ်မောင် အနည်းငယ်တော့ မကျေမနပ်ဖြစ်မိသည် ။ ထိုစဉ် မန်နေဂျာအမက သူမသိသလောက် ပြောပြလာတော့သည် ။
" ကျွန်မသူငယ်ချင်းပြောတာတော့ ဆိုင်အနားကလူတွေက သူတို့ကို ပန်းကလေးနဲ့ကုကုလေးလို့ခေါ်ကြတယ်တဲ့ … ပန်းကလေးကဆိုင်ရှင်အမျိုးသားကိုခေါ်တာ … သူ့နာမည်အရင်းကို ဘယ်သူမှမသိကြလို့လေ … သူ့တို့မိသားစုအကြောင်းကိုလဲ ဘယ်သူမှတော့သိသိကျကျမသိကြဘူး … ဒါပေမဲ့သူ့ရဲ့ပုံကို ကျွန်မသူငယ်ချင်း အနောက်ကနေခိုးရိုက်ထားတာတော့ရှိတယ် "
မန်နေဂျာအမက သူမဖုန်းကိုထုတ်လိုက်ပြီး အထဲကပုံလေးတစ်ပုံကိုပြလိုက်သည် ။ ထိုပုံလေးထဲကလူဟာ ဆံပင်ဂုတ်ထိရှည်ပြီး တစ်ဝက်ကစည်းထားကာ လက်ထဲမှာ ကိတ်မုန့်လေးကိုင်ထားပြီးပြုံးကာကြည့်နေသည် ။ ဘေးတစ်ဆောင်းလေးမြင်နေရတာတောင်မှ အလွန်လှပနေသည် ။
ဧကရာဇ်မောင်က မျက်နှာအနည်းငယ်ပြူးကျယ်သွားပြီး ဖုန်းထဲကထိုလူရဲ့ပုံရိတ်လေးကို ထိတွေ့ကြည့်လိုက်သည် ။
" သူက ပန်းကလေးတဲ့လား … သူ့ရဲ့သားလေးက ၄ နှစ် … နိုင်ငံခြားကနေရောက်လာတာ … ပြီးတော့နာမည်အရင်းကိုတောင်လျှို့ဝျက်ထားလိုက်သေးတယ် "
" ဟုတ်တယ် … သူကရုပ်လေးချောပြီးအရမ်းဖော်ရွေတဲ့အပြင် စေသနာလဲကောင်းပေမဲ့ အရမ်းလျှို့ဝှက်တယ် … တစ်ချို့ကနတ်သားလေးလို့တောင် တင်စားထားကြတာ … ကံဆိုးတာက သူကရိုးရိုးသာမန်ဘီတာတစ်ယောက်ဖြစ်နေတယ် … အိုမီဂါသာဆိုရင် သန်မာတဲ့အယ်ဖာနဲ့တွေ့ပြီး ဒီထက်ကောင်းတဲ့ဘဝမှာနေနိုင်မှာ "
" ဘီတာ "
ဧကရာဇ်မောင် မျက်ခုံးကြုတ်သွားသည် ။
" ဟုတ်ကဲ့ သူကဘီတာပါ … အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ တစ်ယောက်ထည်းနေနိုင်တာပေါ့ … အိုမီဂါဆို ဒီလိုလောကကြီးမှာအရမ်းလှတဲ့အိုမီဂါလေး တစ်ယောက်ထည်း ရှင်သန်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး "
ဧကရာဇ်မောင်က ဖုန်းကိုမန်နေဂျာမထံပြန်ပေးလိုက်ပြီး အေးဆက်စွာမေးလိုက်သည် ။
" သူ့ရဲ့လိပ်စာသိလား "
" ဟုတ်ကဲ့ … သူဌေးက ဘာလုပ်မို့လဲ "
" မင်းပေးတဲ့လက်ဆောင်က အရမ်းစားလို့ကောင်းတယ် … ငါစားချင်လာတဲ့အခါ မှာမလို့ သူ့ဆိုင်လိပ်စာနဲ့ဖုန်းနံပါတ်လေးပြောပြနိုင်မလား "
" ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် "
နောက်တစ်နေ့ရောက်တော့ အလုပ်တွေကိုတောင် ပြစ်ထားခဲ့ကာ ဧကရာဇ်မောင်တစ်ယောက် ပန်းကလေးရဲ့ဆိုင်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည် ။
…………………………………………………………………………………
To Be Continued ……
၄ ႏွစ္ခန႔္ၾကာေသာ္ ~~~
အခ်ိန္နာရီစက္ဝန္းႀကီးက ေႏြ ၊ မိုး ၊ ေဆာင္း ဥတုသုံးပါစလုံး၌ စည္းခ်က္က်က်လည္ပတ္ေနၿပီး ရပ္တန႔္ေနျခင္းမရွိေျခ ။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပင္ ၄ ႏွစ္သာဆိုတဲ့ကာလႀကီး ကုန္ဆုံးလို႔သြားေလသည္ ။
အခ်ိန္ကာလေတြေျပာင္း ရာသီေတြေျပာင္းလဲသြားေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲက တစ္စုံတစ္ေယာက္ျပန္အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့စိတ္ကေတာ့ ေျပာင္းလဲမသြားခဲ့ေပ ။
" ဒီႏွစ္ရဲ႕ အထူးခြၽန္ဆုံးနဲ႕ အေအာင္ျမင္ဆုံး ထိပ္တန္းစားရင္းဝင္ Yၿမိဳ႕ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး Mr.ဧကရာဇ္ေမာင္ကို ဖိတ္ေခၚပါတယ္ "
ထိပ္တန္း Tv လိုင္းတစ္ခုရဲ႕ တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္ေနတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ' အနာဂတ္ရဲ႕ၾကယ္ပြင့္ေလးမ်ား ' အစီအစဥ္မွာ ဖိတ္ၾကားခံထားရတဲ့ သခင္ႀကီး ဧကရာဇ္ေမာင္ဟာ စင္ျမင့္ထက္သို႔ ခန႔္ညားစြာျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းလို႔လာသည္ ။ ထိုအစီအစဥ္ဟာ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြရဲ႕ ၿပိဳင္ဆိုင္လိုစိတ္ ျပင္းျပေစရန္အတြက္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြရဲ႕ နည္းေပးၫႊန္ၾကားမႈေတြနဲ႕အတူ ၿပိဳင္ပြဲေတြယွဥ္ၿပိဳင္ရသည့္အစီအစဥ္တစ္ခုျဖစ္သည္ ။
ဒီအပတ္ၿပိဳင္ပြဲ၌ ဧကရာဇ္ေမာင္ဟာ ဒိုင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ပါဝင္ေပးရၿပီး လူငယ္ေတြကို သင္ျပေပးကာ ယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲေတြကို အဆုံးအျဖတ္ေပးရမည့္ အထူးဧည့္သည္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။
အခ်ိန္ေတြေျပာင္းလဲလာတာနဲ႕အမွ် ကမာၻႀကီးဟာ ေခတ္မွီဖြံ႕ၿဖိဳးလာၿပီး အဆင့္အတန္းခြဲျခားမႈေတြေလ်ာ့က်ဖိဳ႕အတြက္ ' အနာဂတ္ၾကယ္ပြင့္ေလးမ်ား ' အစီအစဥ္က ပတ္ဝန္က်င္မွာရွိတဲ့ ထက္ျမတ္တဲ့လူငယ္တိုင္း ဝင္ၿပိဳင္ခြင့္ေပးထားသည္ ။ သာမာန္လူတန္းစားနဲ႕ အဆင့္ျမင့္အတိုင္းအဝိုင္းကလူေတြ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆုံရၿပီး ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ အားၿပိဳင္ရသည့္အစီအစဥ္တစ္ခုလဲျဖစ္သည္ ။
" ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က အနိုင္ရရွိခဲ့တဲ့ လူငယ္ေတြ စင္ျမင့္ေပၚသို႔တက္ေရာက္ေပးပါ "
MC ရဲ႕ၫႊန္ၾကားခ်က္အၿပီးမွာ လူငယ္ေလးေတြဟာ တက္ႂကြစြာျဖင့္ ဧကရာဇ္ေမာင္ရပ္ေနတဲ့ စင္ေပၚတက္လာၾကၿပီး အျပင္မွာေတြ႕ရဖို႔ ခဲရင္းလွတဲ့ အထူးပုဂၢိဳလ္ႀကီးအား မ်က္ေတာင္မခပ္တန္းၾကည့္ေနၾကသည္ ။ အေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့လူက သူတို႔အတြက္ အတုယူဖြယ္ေကာင္းလွသည့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္ေနသည္ ။
ဒီေနရာမွာ လူငယ္ေတြအားလုံး အယ္ဖာ ဘီတာ အိုမီဂါ မိန္းမ ေယာက္်ား မေ႐ြးပါဝင္နိုင္ၿပီး လူတန္းစားမေ႐ြး ႀကိဳးစားလွ်င္ေအာင္ျမင္မႈတို႔နဲ႕အတူ အျမင့္ကိုတက္လွမ္းဖို႔ လက္ကမ္းေပးသည့္ေနရာတစ္ခုလဲျဖစ္သည္ ။ အေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ ဧကရာဇ္ေမာင္ဆိုသူက သူ႕ဘဝအမွန္ကို အားလုံးေရွ႕မွာ ထုတ္ေဖာ္ၿပီးေနာက္ အရိုးသားဆုံးနဲ႕ ႀကိဳးစားၿပီး ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိလာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္မတိုင္ခင္က ထိုဧကရာဇ္ေမာင္ဆိုတဲ့လူဟာ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ၿပီး သူ႕ရဲ႕ဘဝမွန္နဲ႕ စြန႔္ျပစ္ခံခဲ့ရပုံေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားလာသည္ ။ သူပိုင္ဆိုင္သမွ် အရာအားလုံးကိုလဲ တစ္ေန႕မွာ ပိုင္ရွင္အမွန္ကို ျပန္ေပးမည္ဟု ေျပာလာခဲ့သည္ ။ သို႔ေပမဲ့သူဟာ ဘယ္အရာကိုမွ လက္ေလ်ာ့ဖို႔မေတြးပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ျမဴမႈန္မွ်သာရွိေနရင္ေတာင္မွ ႀကိဳးစားကာေရွ႕ဆက္ခဲ့သည္ ။
သူဟာလူေတြအားလုံးအတြက္ အေထာက္အကူျပဳေပးနိုင္တဲ့ ပေရာဂ်က္ႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာတည္ေဆာက္နိုင္ခဲ့သည္ ။ ၂ ႏွစ္သာအတြင္းမွာ ၿမိဳ႕အတြင္း၌ အလုပ္လက္မဲ့လူဦးေရေလ်ာ့က်လာၿပီး လူအမ်ားရဲ႕ ေနေရးထိုင္ေရးအဆင္ေျပလာခဲ့သည္ ။
အေၾကာင္းက လူေတြမစဥ္းစားဖူးတဲ့ လွပတဲ့ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ကို ဖန္တီးကာ ေဈးသက္သာတဲ့ အိမ္ယာမ်ားစြာဖန္တီးထားၿပီး အနားမွာအရန္သင့္အလုပ္ရရွိေစဖို႔ စက္႐ုံမ်ားပါတည္ေဆာက္ရန္အတြက္ နိုင္ငံျခားကုန္သယ္ေတြနဲ႕ပါဆက္သြယ္ေပးထားသည္ ။ ဒီလိုနဲ႕ လူအမ်ားအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ခဲ့သည္ ။
ခုဆို ထိုၿမိဳ႕ေလးအား ' ပန္းဝကၤပါၿမိဳ႕ေတာ္ ' ဟုအမည္ေပးထားၿပီး ဝင္မိယုံနဲ႕ျပန္မထြက္ခ်င္ေလာက္တဲ့အထိ သာယာလွပကာ လူတိုင္းရဲ႕စိတ္ကိုဖမ္းစားနိုင္ၿပီး ေနထိုင္သူတိုင္း စိတ္႐ႊင္လန္းေစသည္ ။ ထိုၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ နာမည္အႀကီးဆုံးေနရာက ၿမိဳ႕ရဲ႕အလယ္က မီးပြိုင့္မရွိတဲ့အဝိုင္း ျဖစ္ၿပီး ထိုေနရာေရာက္ရင္ လူတိုင္းဟာ ခနမွ်ရပ္ၿပီးမွ ေရွ႕ဆက္ၾက၍ မီးပြိုင့္မလိုပဲ အသိတရားစည္းလုံးမႈေတြနဲ႕ လမ္းကိုသြားလာၾကသည္ ။
ပန္းၿမိဳ႕ေတာ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ေနရာတိုင္းမွာ ပန္းေတြပြင့္ေနၿပီး ၿမိဳ႕ရဲ႕ေျမာက္ဘက္စြန္းက ပန္းဥယဥ္ဟာေတာ့ ၿမိဳ႕တြင္းကလူေတြတင္မက ၿမိဳ႕ႀကီးေပၚကလူေတြပါ အပန္းေျဖလာၾကေလ့ရွိသည္။ ၿမိဳ႕ကိုစတင္တည္ေထာင္ၿပီး ၂ ႏွစ္အတြင္းမွာ စတင္ဖြင့္လွစ္ကာ ၃ ႏွစ္အတြင္းမွာေတာ့ စတင္စည္ကားလို႔ေနသည္ ။
ရာသီဥတုက မိုးေကာင္းလြန္း၍ ေရေျမာင္းေတြထဲကေရေတြကို ၿမိဳ႕နဲ႕မိုင္အနည္းငယ္ေဝးတဲ့ေနရာမွာ ဆည္တည္ေဆာက္ထား၍ အနီးအနားမွာဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ပင္ေတြကို သဘာဝအတိုင္းစိုက္ပ်ိဳးနိုင္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ အစားအစာေတြကလက္ဆက္ကာ လူသားေတြအတြက္ က်န္းမာေရးနဲ႕လဲညီၫြတ္လွသည္ ။ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္စိုက္ခင္းေတြေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကလဲ စိမ္းဆိုလမ္းဆန္းကာ ေလေကာင္းေလသန႔္ေတြရရွိတဲ့ေနရာတစ္ခုလဲျဖစ္သည္ ။
ယခုအခ်ိန္မွာ ၿမိဳ႕ကိုစတင္ဖြင့္လွစ္ၿပီး လူေတြေနထိုင္တာ ၂ ႏွစ္ျပည့္သြားၿပီျဖစ္သလို ထိုေနရာရဲ႕ပိုင္ရွင္ သခင္ႀကီးဧကရာဇ္ေမာင္ဟာ အခ်မ္းသာဆုံးနဲ႕ လူေတြရဲ႕အားက်ခ်စ္ခင္မႈကို အရရွိဆုံးလူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့သည္ ။ ဧကရာဇ္ေမာင္ကို ယုံၾကည္ၿပီး ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံသူေတြက နိုင္ငံတြင္းတင္မက ျပည္ပနိုင္ငံမ်ားထိပါတိုးလာၾကၿပီး ခုဆို ျပည္ပထိပါနယ္ေျမခ်ဲ့ထြန္မႈကို ျပဳလုပ္လာနိုင္ခဲ့သည္ ။ ဧကရာဇ္ေမာင္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈတိုင္းက လူေတြကိုေဘးမျဖစ္ေစပဲ လူေတြအတြက္အေထာက္အကူျပဳကာ အျမတ္အစြန္းမ်ားစြာရရွိမည္မွန္း ယုံၾကည္ထားၾကသည္ ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဧကရာဇ္ေမာင္ဟာ အားလုံးရဲ႕ယုံၾကည္ေလးစားကာ အတုယူဖြယ္လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ေနသည္ ။
အစီအစဥ္ရဲ႕ၿပိဳင္ပြဲအၿပီးမွာေတာ့ အနိုင္ရရွိတဲ့လူငယ္ေတြကို ဧကရာဇ္ေမာင္က စိတ္ခြန္အားျဖစ္ေစမဲ့စကားေတြေျပာၾကားေပးခဲ့သည္ ။
" မင္းတို႔ရဲ႕ဝါသနာ မင္းတို႔ရဲ႕ေ႐ြးခ်ယ္မႈတိုင္းက မင္းတို႔ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲကလာတာမို႔ ေဘးလူရဲ႕စကားကိုနားမေယာင္ပဲ မင္းတို႔အေကာင္းဆုံးလုပ္နိုင္ရမယ္ … မင္းတို႔လုပ္ရပ္ေတြကမွားေနတယ္ဆိုရင္ မင္းရဲ႕ႏွလုံးသားကို မွားေနတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပၿပီး အမွန္ကိုရွာေဖြနိုင္ရမယ္ … ဒါမွအနာဂတ္ရဲ႕အေတာက္ပဆုံးၾကယ္တစ္ပြင့္ျဖစ္လာမွာ … အဓိကက မင္းႏွလုံးသားကေနျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာကိုမင္းသိေနဖို႔ပဲ … ဝါသနာတိုင္းကအဖိုးတန္တယ္ … ေအာင္ျမင္မႈကလူကိုမေ႐ြးဘူး … လူကသာေအာင္ျမင္မႈကိုေ႐ြးခ်ယ္ရမွာ … မင္းေ႐ြးခ်ယ္တဲ့လမ္းကို မင္းအေကာင္းဆုံးလုပ္ေဆာင္နိုင္ရင္ေအာင္ျမင္မႈကိုမင္းရရွိလိမ့္မယ္ "
အစီအစဥ္အၿပီးမွာ လူတိုင္းရဲ႕ပါစပ္ျဖားက ခ်ီးက်ဴးသံေတြ ဆူညံစြာထြက္ေပၚလာၿပီး စင္ျမင့္ထက္ကလူအား နတ္ဘုရားသဖြယ္ၾကည့္ေနၾကသည္ ။ လူငယ္မိန္းမပ်ိဳေလးေတြရဲ႕ပါးစပ္ျဖားမွာလဲ ဧကရာဇ္ေမာင္ဟာ ေျပာစမတ္သြင္ေလာက္တဲ့ လူတစ္ဦးျဖစ္လို႔ေနသည္ ။
" ဝါး … သခင္ႀကီးကအရမ္းမိုက္တာပဲ … TV ထဲမွာေတာင္ ဒီေလာက္ထိ ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနတာ တကယ္ဆို ႐ုပ္ရွင္မင္းသားလုပ္သင့္တယ္ … သူကငါ့ရဲ႕ Idol ပဲ "
" သခင္ႀကီးက ခုခ်ိန္ထိတစ္ေယာက္ထည္း ေနေနတုန္းပဲလား … သူ႕ပုံစံအတိုင္းဆို အဆင့္ျမင့္ဆိုမီဂါေတြကို ေခါင္းေခါက္ၿပီးေ႐ြးခ်ယ္လို႔ရတာေတာင္ ထားသြားတဲ့လူကိုေမွ်ာ္ေနတုန္းပဲ … ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ "
" နင္တို႔ဘာသိလို႔လဲ … သခင္ႀကီးက လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္က စိတ္ေရာဂါကို အခ်ိန္အၾကာႀကီး ကုသမႈခံယူခဲ့ရတယ္လို႔ေျပာဖူးတယ္ … သူေျပာတာက သူ႕ရဲ႕စိတ္ေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစတဲ့လူက သူ႕ႏွလုံးသားထဲကလူတဲ့ … သူေသတဲ့ထိတစ္ျခားလူကို ေ႐ြးခ်ယ္မွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး "
" ဘုရားေရ … အဲ့လိုဇာတ္လမ္းေတြရွိခဲ့တာလား … ထားသြားတဲ့လူကဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ သိခ်င္လိုက္တာ "
" အဲ့လူက လူေတြေရွ႕သိပ္မထြက္လို႔ ျမင္ရဖို႔ခက္တယ္ … အရင္သခင္ႀကီးေဟာင္းရဲ႕ေျမးတဲ့ … သူ႕ပုံေတြကိုမျဖန႔္ဖို႔ ခုသခင္ႀကီးကအမိန႔္ထုတ္ထားတယ္ … ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူမွသူ႕ႏွလုံးသားထဲကအလွေလးကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္မရၾကဘူးေလ "
" အရမ္းမိုက္တာပဲ … အခ်စ္ရဆုံးသူကို ဒီေလာကမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထည္းပဲၾကည့္ခြင့္ရွိမယ္ အဲ့လိုမ်ိဳးလား … အား "
" ၿပီးေတာ့ သူတို႔မွာ ကေလးေလးေတာင္ရွိတယ္တဲ့ "
" ဒါဆို သခင္ႀကီးကိုမရမွေတာ့ သခင္ေလးကိုပဲမွန္းရေတာ့မွာေပါ့ ခုဆိုဘယ္အ႐ြယ္ေလာက္ရွိေနၿပီလဲ "
" အဲ့ဒါေတာ့မသိဘူး သခင္ႀကီးကသူ႕မိသားစုအေၾကာင္း ဘယ္မီဒီရာကိုမွအေမးမခံဘူး ေဖာ္ျပမိရင္လဲ အဲ့မီဒီရာေတြကို ထုတ္ျပစ္နိုင္တဲ့အင္အားရွိေတာ့ ဘယ္မီဒီရာကမွမစြန႔္စားရဲဘူးေလ "
" မိုက္လိုက္တာ သူ႕ႏွလုံးသားထဲကလူကို အျပည့္အဝကာကြယ္ထားတာပဲ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အားကိုးခ်င္စရာေကာင္းတဲ့အယ္ဖာလဲ "
အတိတ္ကဝမ္းနည္းစရာအျဖစ္နဲ႕ အဆုံးသတ္ခဲ့ရတဲ့ ဧကရာဇ္ေမာင္ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းဟာ ခုခ်ိန္မွာ လူငယ္ေတြရဲ႕ပါးစပ္ျဖားမွာ ေရဗန္းစားေနတဲ့ အားက်စရာအခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုတ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားေလသည္ ။ ႏွစ္ေတြၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ဧကရာဇ္ေမာင္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲသြားသည့္အရာေတြက အေျပာအဆို အမူအက်င့္ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္နဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြအားလုံးပါဝင္ၿပီး ႐ုပ္ရည္ကေတာ့ အဓိကေျပာင္းလဲသြားသည့္အရာတစ္ခုပင္ ။
အသက္ ၂၇ ႏွစ္အ႐ြယ္ကေနစလို႔ စိတ္ေရာဂါကုထုံး ကုသဖို႔အတြက္ ၂ ႏွစ္နီးပါအခ်ိန္ယူလိုက္ရၿပီး အလုပ္ကိစၥနဲ႕ကုသမႈေတြအၿပီးမွာ ခႏၶာကိုယ္က်န္းမာသန္စြမ္းဖို႔အတြက္ Gym အၿမဲကစားၿပီး စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့သည္ ။ အားအင္ျပည့္ဝျခင္းက စိတ္ကိုပို၍လန္းဆန္းေစသလို ခႏၶာကိုယ္အား ႂကြက္သားေတြနဲ႕လွပေစၿပီး စိတ္က်န္းမာေရးကုထုံးအတြက္လဲအသုံးဝင္သည္ ။
ကုသစဥ္ပထမလေတြက ဧကရာဇ္ေမာင္အား သူ႕ရဲ႕အိမ္ေတာ္ထံသို႔ ယံယံကိုယ္တိုင္အထူးသီးသန႔္ လာေရာက္ကုသေပးၿပီး လုပ္ငန္းေတြကို ဇြဲကလာေရာက္ ခြဲေဝလုပ္ကိုင္ေပးသည္ ။ ဧကရာဇ္ေမာင္စိတ္ေတြတည္ၿငိမ္ကာ ပုံမွန္လုပ္ကိုင္လာနိုင္ခ်ိန္ေရာက္မွ ဇြဲကဂ်ပန္သို႔အၿပီးတိုင္ထြက္ခြာသြားသည္ ။
၂ ႏွစ္ခန႔္ၾကာခ်ိန္မွာ ဧကရာဇ္ေမာင္ က်န္းမာေရးအရွင္း ေပ်ာက္ကင္းသြားၿပီမို႔ အသက္အ႐ြယ္ႀကီးရင့္ၿပီျဖစ္တဲ့ ဦးေလးျမတ္အား ယာယီလက္ေထာက္လုပ္ကိုင္ေပးရာကေနအနားယူေစၿပီး မူလအိမ္ေတာ္ထိန္းေနရာသို႔ ျပန္လည္ခန႔္အပ္လိုက္သည္ ။ ဧကရာဇ္ေမာင္ရဲ႕ လက္ရွိလက္ေထာက္ဟာ အသက္ ၂၈ အမ်ိဳးသားဘီတာတစ္ေယာက္ျဖစ္ကာ လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကဳံမ်ားစြာရွိၿပီး ဧကရာဇ္ေမာင္အေပၚတြင္လဲ ယုံၾကည္ေလးစားကာ သစၥာရွိသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။
ဧကရာဇ္ေမာင္ရဲ႕ လက္ရွိအသက္က ၃၁ ႏွစ္ျဖစ္ေပမဲ့ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳၿပီး အရင္ကထက္လန္းဆန္းတက္ႂကြကာ ေခ်ာေမာခန႔္ညားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။ အရပ္က ၁၈၉ cm ( 6'2" ) ရွိၿပီး လူတိုင္းကေမာ္ဖူးရသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အျပင္ ခႏၶာကိုယ္က ႂကြက္သားအျပည့္နဲ႕ခန႔္ညားထည္ဝါကာ အခန္းအနားပြဲေတြတက္ေရာက္လွ်င္ အားလုံးရဲ႕အလယ္မွာထင္းကနဲျမင္ေတြ႕နိုင္သည့္လူတစ္ဦးျဖစ္သည္ ။ က်န္းမာေရးျပန္လည္ေကာင္းမြန္ၿပီးေနာက္ သူဟာတစ္ျခားလူတစ္ေယာက္ပမာ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ေလသည္ ။
ပန္းေရာင္စုံေတြပြင့္လန္းေနတဲ့ အိမ္ေတာ္အတြင္း အနီေရာင္ကားေလးကိုၿခံရံထားတဲ့ အနက္ေရာင္ကားတန္းႀကီးဝင္ေရာက္လာၿပီး အလယ္ကအနီေရာင္ကားေပၚကေန ခန႔္ညားသည့္အမ်ိဳးသားဆင္းလာသည္ ။ သခင္ႀကီးျပန္ေရာက္လာၿပီမို႔ အိမ္ေတာ္အတြင္းရွိ အေစခံအားလုံးက ဦးၫႊတ္ကာ အရိုေသေပးလိုက္ၾကသည္ ။ ထိုထဲတြင္ ဦးေလးျမတ္ပါ ပါဝင္ၿပီး ဦးေလးျမတ္က ျပန္လည္ဦးေမာ့လာကာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္ ။
" သခင္ႀကီးဧကရာဇ္ေမာင္ … အိမ္ေတာ္ကေန ႀကိဳဆိုပါတယ္ "
" ရၿပီ … အားလုံးကို႔အလုပ္ကိုလုပ္ၾက "
ထိုအခါမွ လူစုကြဲသြားၾကၿပီး ဦးေလးျမတ္သာက်န္ေနေတာ့သည္ ။ ဦးေလးျမတ္ဟာ သခင္ေလးကုမုျဒာရဲ႕ႀကီးျပင္းလာပုံကို အနီးကပ္ၾကည့္ကာ ေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္သလို ယခုသခင္ေလးဧကရာဇ္ေမာင္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲလာပုံကိုလဲ အနီးျမင္ေတြ႕ခြင့္ရသူျဖစ္သည္ ။
သခင္ေလးဧကရာဇ္ေမာင္က ယခင္ကထက္တည္ၿငိမ္လာၿပီး ေပါ့ပါးလန္းဆန္းေနကာ အားလုံးရဲ႕အၾကည့္ကိုဆြဲေဆာင္နိုင္တဲ့အလွတရား ေခ်ာေမာခန႔္ညားမႈေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္ ။ သို႔ေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ကို ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးရွာေဖြေနတဲ့ အရိတ္အေယာင္ေတြအၿမဲရွိေနၿပီး အိမ္ေတာ္ကိုျပန္ေရာက္လာတိုင္း လြမ္းစြတ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာအမူအယာေတြကေျပာင္းလဲမသြားေပ ။
" သခင္ႀကီး … ဒီတစ္ေခါက္ေရာ ရွာေတြ႕ခဲ့လား "
" ကြၽန္ေတာ္ နိုင္ငံျခားကၿမိဳ႕ေပါင္းစုံမွာ တစ္လစီေနၿပီးရွာၿပီးၿပီ … ခုထိအရိတ္အေယာင္ေတာင္မေတြ႕ရဘူး … သူတကယ္ပဲ ကြၽန္ေတာ့ကိုမေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ "
" အဲ့လိုမေတြးပါနဲ႕ … ခုသခင္ႀကီးရဲ႕သတင္းေတြက ေနရာတိုင္မွာျပန႔္ေနေတာ့ သခင္ေလးဒါကိုျမင္ၿပီးသခင္ႀကီးေျပာင္းလဲသြားတာသိေလာက္မွာပါ "
" အင္း … သူေတြ႕ပါေစလို႔ပဲဆုေတာင္းရမယ္ … ဒါနဲ႕ဦးေလးျမတ္ ကြၽန္ေတာ္မရွိတုန္း ျပင္ဦးလြင္ကအိမ္ကိုသြားၿပီး ေစာင့္ေသးလား "
" ေစာင့္ပါတယ္ … သခင္ေလးမုျဒာနဲ႕သားေလးရဲ႕အခန္းေတြအားလုံး သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ထားတယ္ "
" အ႐ုပ္အသစ္ေတြေရာ ဝယ္ထည့္ေသးလား … သားေလးကခုဆို ၄ ႏွစ္ျပည့္ၿပီးၿပီ … ေနာက္တစ္ခါသြားရင္ စာေလ့က်င့္ဖို႔အတြက္ အကၡရာစာအုပ္နဲ႕ေလ့က်င့္ခန္းတြက္ လိုအပ္တာေတြသြားထားလိုက္ … ကစားစရာအသစ္ထြက္တာေတြပါယူသြား … ကြၽန္ေတာ္ဒီကအလုပ္ေတြၿပီးရင္ အဲ့ဒိအိမ္မွာ သြားအနားယူဦးမယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္ေလး "
ဦးေလးျမတ္ဟာ ေလွကားထစ္ေတြကေန အေပၚသို႔တက္သြားသည့္ ဧကရာဇ္အား ေငးၾကည့္ေနမိသည္ ။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြက ဧကရာဇ္ေမာင္ဟာ အလုပ္ကျပန္ေရာက္တိုင္း အိမ္ေတာ္တစ္ေလွ်ာက္ ကုမုျဒာအား အသည္းအသန္ေအာ္ေခၚၿပီးရွာေဖြေနတတ္သည္ ။ အိပ္ယာနိုးထလာတိုင္း မုျဒာရဲ႕နာမည္ကိုေရ႐ြတ္ေနတတ္ၿပီး သူ႕အားေဝရာဝစၥျပဳေပးတဲ့အိမ္ေဖာ္က မုျဒာမဟုတ္၍ အခန္းအျပင္တြန္းထုတ္ျပစ္ခဲ့ေသးသည္ ။ အဲ့ဒိေနာက္ ဦးေလးျမတ္ကိုယ္တိုင္ပဲ ဧကရာဇ္ေမာင္အား အနီးကပ္ျပဳစုေပးခဲ့ရသည္ ။
ျပင္ဦးလြင္ကအိမ္ေတာ္မွာဆိုရင္ ဧကရာဇ္ေမာင္က ကေလးတစ္ေယာက္ပမာ ၿခဳံေလးထဲမွာ ေခြေခါက္ကာထိုင္ေနၿပီး မုျဒာလာအေခၚကိုေစာင့္ေနတတ္သည္ ။ သူ႕ကိုယ္မွာျခင္ေတြကိုက္ေနတာေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ပဲ အေမွာင္ထဲမွာထိုင္ေနတတ္၍ ေနာက္ဆုံး ဦးေလးျမတ္က ေဘးကေနျပဳစုရင္း ေစာင့္ေပးခဲ့ရသည္ ။
ခုေတာ့ဧကရာဇ္ေမာင္ရဲ႕စိတ္က စဥ္းစားဆင္ခ်င္နိုင္စြမ္းရွိလာကာ မုျဒာကိုထိုင္မေစာင့္ေတာ့ပဲ အျပင္မွာထြက္ရွာေလေတာ့သည္ ။ အလုပ္ကိစၥနဲ႕ နိုင္ငံျခားသို႔သြားလွ်င္ တစ္လေလာက္ၾကာတတ္ၿပီး ေရာက္ရာေနရာမွာ ရွာေဖြသည္ ။ သို႔ေပမဲ့ ခုခ်ိန္ထိ ဘာသတင္းမွမရရွိခဲ့ေပ ။ ခုခ်ိန္ထိ ဧကရာဇ္ေမာင္ဟာ နည္းနည္းေလးမွ ဇြဲေလ်ာ့မသြားပဲ ေရာက္ရာအရပ္မွာ အၿမဲတမ္းရွာေဖြေနခဲ့သည္ ။
ဧကရာဇ္ေမာင္ အိမ္ေတာ္မွာေနတဲ့ရက္နည္းလာေပမဲ့ သူဖန္တီးထားတဲ့ သူ႕ရဲ႕အိမ္ေလးကိုေတာ့ ဦးေလးျမတ္အား အၿမဲသန႔္ရွင္းေပးကာေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ မွာထားသည္ ။ ခုဆိုထိုအိမ္ေလးမွာ လူေတြေနေနသလိုမ်ိဳး ပစၥည္းေတြျပည့္ေနၿပီး ကေလးေလးအတြက္ကစားစရာေတြလဲ အသက္အ႐ြယ္အလိုက္ဝယ္ေပးထား၍ ဆိုင္တစ္ခုထက္ပင္စုံလင္ၿပီး ျပည့္ေနေလၿပီ ။
ဧကရဇ္ေမာင္ အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ခနမွ်ရပ္တန႔္လိုက္ၿပီးမွ တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္သည္ ။ ႏွစ္ေတြၾကာလာခဲ့ၿပီမို႔ လြမ္းစြတ္ေနတဲ့အေငႊ႕အသက္ေလးဟာ လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားေလၿပီ ။ သို႔ေပမဲ့ သူ႕အာ႐ုံေတြထဲကမွတ္ဉာဏ္ေတြဟာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကို ရွိေနေသးသည္ ။ ဧကရာဇ္ေမာင္ အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ သူ႕ရဲ႕အေရွ႕မွာ ၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေနတဲ့လူသားေလးအား ၿပဳံးျပလိုက္သည္ ။
" မုျဒာ … ကိုယ္ျပန္ေရာက္ၿပီ "
ထိုလူသားေလးရဲ႕အၿပဳံးေတြက တည္ၿငိမ္ၿပီးေျပာင္းလဲမသြားေပ ။ ဧကရာဇ္က တေျဖးေျဖးအနားသို႔ တိုးကပ္သြားၿပီး ထိုလူရဲ႕ပါးေလးအားနမ္းလိုက္သည္ ။ အနံ႕အသက္မရွိေအးဆက္ကာမာေၾကာေနေပမဲ့ အနားမွာရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ေလးေတြးထားတာမို႔ ဧကရာဇ္ေမာင္ၿပဳံးေနဆဲပင္ ။ ထိုအရာက မုျဒာရဲ႕႐ုပ္ပုံျဖစ္ၿပီး နံရံအားကပ္ထားကာ ဧကရာဇ္ေမာင္ တတိရတိုင္ အၿမဲေငးၾကည့္ေနတတ္သည္ ။ ဧကရာဇ္ေမာင္က မုျဒာရဲ႕႐ုပ္ပုံေပၚ ေခါင္းမွီလိုက္ၿပီး …
" မုျဒာ … ကိုယ္ဒီေန႕လူေတြအမ်ားႀကီးေရွ႕မွာ မိန႔္ခြန္းေျပာခဲ့တယ္ … မင္းကိုယ့္ကိုျမင္နိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ … မင္းသိလား မင္းေျပာသလိုေလာကႀကီးကိုျမင္နိုင္ဖို႔ အေတာင္ပံျဖန႔္ၿပီး ပ်ံသန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လွပတဲ့ကမာၻတစ္ခုကို ကိုယ္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္ … အဲ့ဒိကမာၻႀကီးမွာ အေတာင္မစုံေသးတဲ့ငွက္ငယ္ေလးေတြရွိတယ္ … ကိုယ္လဲကိုယ့္တုန္းကခံစားခဲ့ရသလို စိတ္ေတြေလွာင္ပိတ္ခံရၿပီး လမ္းမွားမသြားေစဖို႔ သူတို႔ကိုဆုံးမေပးနိုင္ခဲ့တယ္ … မင္းရဲ႕ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ ကိုယ္အခုလို လူေတြအေပၚအကူအညီျဖစ္ေစတဲ့ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ … ကိုယ္အခုလိမ္မာေနၿပီမို႔ မင္းျပန္လာပါေတာ့ကြာ "
ဧကရာဇ္ေမာင္က မုျဒာရဲ႕ကိုယ္ပြားေလးျဖစ္တဲ့ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးအား အၿမဲကိုယ္နဲ႕မကြာေဆာင္ထားၿပီး သတိရတိုင္း စာအုပ္ထဲကသူတို႔ရဲ႕အမွတ္တရေတြကို ဦးေနာက္ထဲဆြဲက်န္ေနေအာင္ဖတ္ေလ့ရွိသည္ ။ စာအုပ္ကိုဖတ္မိတိုင္း ငိုတလွည့္ရယ္တစ္လွည့္နဲ႕ ရိုးသြားသည္ဟူ၍မရွိေပ ။
ညအိပ္လွ်င္လဲ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလး ေဘးမွာခ်ထားကာ ကုမုျဒာအနားမွာရွိေနတယ္ရွိတဲ့အသိေလးနဲ႕အိပ္ဆက္ၿပီး အၿမဲအိမ္မက္ထဲမွာ မုျဒာကိုျမင္ေတြ႕ခြင့္ရကာ အရင္ကလိုအိမ္မက္ဆိုးေတြလဲ မျမင္မတ္ေတာ့ေပ ။ ကုမုျဒာထြက္ခြားသြားျခင္းက ဧကရာဇ္ေမာင္အတြက္ အေျခအေနေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေပၚလာေစခဲ့သည္ ။
*
*
*
အလုပ္ကိစၥေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ ဧကရာဇ္ေမာင္ ႐ုံသို႔ေရာက္လာသည္ ။ ႐ုံးရဲ႕တည္ေနရာက အဖိုးရဲ႕လက္ထပ္ကတည္းကျဖစ္ကာ အေဆာက္အဦးေတြကအရမ္းၾကာျမင့္ေနၿပီမို႔ ပုံစံအနည္းငယ္ပ်က္႐ြံ႕ေန၍ ေနရာသစ္ေျပာင္းဖို႔ပါ စီစဥ္ၾကသည္ ။ ႐ုံးဝန္ထမ္းေတြအတြက္ပါ အဆင္ေျပမဲ့ေနရာကိုရွာေဖြၾကသည္ ။
" သူေဌး … ေနရာသစ္ကိစၥ ေ႐ြးခ်ယ္ထားတဲ့ေနရာရွိလား "
" သက္ေမာင္ … အဲ့ဒါကိုမင္းပဲစီစဥ္လိုက္ "
သက္ေမာင္က ဧကရာဇ္ရဲ႕လက္ေထာက္ျဖစ္ၿပီး လုပ္သက္ ၃ ႏွစ္ရွိေလၿပီ ။ သူကအလုပ္ႀကိဳးစားသလို မ်က္ႏွာ႐ႊင္သူမို႔ လူခ်စ္လူခင္ေပါကာ အလုပ္ထဲကလူေတြက ေမာင္သက္ဟုေနာက္ေျပာင္ကာေခၚၾကသည္ ။ သက္ေမာင္သူေဌး႐ုံးခန္းကေနထြက္လာေတာ့ ဝန္ထမ္းမေလးေတြက စိတ္ဝင္တစားျဖင့္ ေမးၾကသည္ ။
" ကိုေမာင္သက္ သူေဌးကဘယ္ေနရာကိုေ႐ြးခ်ယ္မယ္လို႔ေျပာလဲ "
" တည္ေနရာအတြက္ ငါ့ကိုအပ္လိုက္တယ္ … မင္းတို႔ေနခ်င္တဲ့ေနရာရွိရင္ေ႐ြးထား … မဲမ်ားတဲ့ေနရာေ႐ြးၿပီး သူေဌးကိုတင္ျပေပးမယ္ "
အားလုံးကလဲေပ်ာ္႐ႊင္ကာ ေနရာအသီးသီးေ႐ြးခ်ယ္ၾကသည္ ။ ထိုထဲမွာ ' ပန္းဝကၤပါ ' ဆိုသည့္နာမည္ပါေန၍ သက္ေမာင္ကေမးလိုက္သည္ ။
" ဒါကသူေဌးရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္မဟုတ္လား … လွေပမဲ့အဲ့ေနရာက ႐ုံးခ်ဳပ္အတြက္ေတာ့အဆင္မေျပေလာက္ဘူး … ဧည့္သည္ေတြအတြက္လာဖို႔ခက္တယ္ … သူေဌးကလဲအၿမဲခရီးထြက္ေနေတာ့ အေရးႀကီးကိစၥနဲ႕ ျပန္လာရတဲ့အခါ သူေဌးရဲ႕အိမ္ေတာ္နဲ႕႐ုံးကအေတာ္ေလးေဝးသြားမွာမို႔ လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး "
" ႏွေျမာစရာပဲ … အဲ့ေနရာမွာသာ႐ုံးရွိရင္ အခန္းကိုေဈးသက္သက္သာသာနဲ႕ငွားၿပီး အလုပ္ကိုနီးနီးေလးလုပ္ခြင့္ရမွာကို … ခုေနေနတဲ့ေနရာကက်ဥ္းၿပီးေဈးလဲႀကီးေသးတယ္ "
" ဟုတ္တယ္ … အဲ့ေနရာက ပတ္ဝန္းက်င္ကသာယာၿပီးလွပတယ္ … ေလေကာင္းေလသန႔္လဲရတယ္ … အစားအစာေတြကလက္ဆက္ေတာ့ က်န္းမာေရးနဲ႕လဲကိုက္ညီတယ္ … ဒီမွာေလာက္လဲေဈးမႀကီးဘူး "
" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အဲ့ဒါမင္းတို႔ရဲ႕ကိစၥေလ … သူေဌးကမင္းတို႔အဆင္ေျပဖို႔ေတြးေပးရမွာလား ရွယ္ယာဝင္လုပ္ငန္းရွင္ေတြအဆင္ေျပဖို႔ေတြးေပးရမွာလား "
အားလုံးကလဲ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူးမို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကသည္ ။ ထိုစဥ္သူတို႔အနားသို႔အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေရာက္လာသည္ ။ သူမကမန္ေနဂ်ာအသစ္ျဖစ္ကာ အိမ္ေထာင္ရွိအမ်ိဳးသမီးျဖစ္ၿပီး သေဘာေကာင္းသူလဲျဖစ္သည္ ။ သူ႕သမီးေလးက TV ထဲမွာ ဧကရာဇ္ေမာင္ကိုေတြ႕ၿပီး အလြန္ႏွစ္သက္၍ သမီးေလးသေဘာအတိုင္း လက္ေဆာင္ပစၥည္းေလးေတြယူလာခဲ့သည္ ။
" အတြင္းေရးမႉးကိုသက္ေမာင္ … အထဲမွာ သူေဌးရွိေနလား "
" ေအာ္ ညီမကလွ်ာပါလား … သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ေမြးေန႕ကေနျပန္ေရာက္လာၿပီလား "
" ဟုတ္တယ္ … မေန႕ညကပဲျပန္ေရာက္တာ … ဒီေန႕သူေဌး႐ုံးကိုလာတယ္ၾကားလို႔ေလ ညီမသမီးေလးက သူႀကိဳက္တဲ့မုန႔္ေလးေတြကို သူေဌးအတြက္ပါ လက္ေဆာင္ေပးခိုင္းေနလို႔ရွင္ "
ဝန္ထမ္းမေလးတစ္ေယာက္က သူမလက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ပုံးေလးကိုၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္သည္ ။
" အမ … အဲ့ဒါ ပန္းကေလးကြတ္ကီးနဲ႕ကိတ္မ်ိဳးစုံဆိုင္ကလား "
" ဟုတ္တယ္ … ညီမလဲသိေနတာလား "
" သိတာေပါ့ … အဲ့ဆိုင္ကမုန႔္ေတြက အရမ္းစားေကာင္းၿပီးေဈးလဲသက္သာတယ္ … လူတန္းစားမေ႐ြးဝယ္စားနိုင္တယ္ေလ … ဒါေပမဲ့သူကျပန္ေရာင္းဖို႔ေတာ့ခြင့္ျပဳမထားဘူး "
" ဟုတ္တယ္ … စားဖို႔အတြက္ပဲဝယ္လို႔ရတာ … အြန္လိုင္းကေနမွာရင္ေတာင္ ပို႔ေဆာင္ခကအခမဲ့နဲ႕ အိမ္အထိလာပို႔တယ္ … အရမ္းတန္ၿပီးအရမ္းလဲစားေကာင္းတယ္ေလ … အမသမီးေလးက အဲ့ဆိုင္ကမုန႔္ကိုပဲမွာစားတာ "
မုန႔္အေၾကာင္းေျပာေနခ်ိန္ ႐ုံးခန္းထဲကေန ဧကရာဇ္ေမာင္ထြက္လာသည္ ။ သူကစု႐ုန္းေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕ဝန္ထမ္းေတြနားေရာက္ေတာ့ ရပ္တန႔္လိုက္ၿပီး ေမးလိုက္သည္ ။
" မင္းတို႔ ဘာေတြေဆြးေႏြးေနၾကတာလဲ "
" သူေဌး … ကြၽန္မသူေဌးအတြက္ မုန႔္ေလးေတြလက္ေဆာင္ယူလာခဲ့တယ္ "
သူမက လက္ထဲက မုန႔္ဘူးအား ဧကရာဇ္ထံေပးလိုက္သည္ ။ ဧကရာဇ္ကလဲ မျငင္းဆိုပဲ လက္ခံလိုက္ၿပီး အထဲကဘူးေလးအား ထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာက မုန႔္ဘူးေလးေပၚက ပမွတ္တံဆိတ္ဟာ အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ပုံျဖစ္ၿပီး ' ပန္းကေလး ' ဟု နာမည္ထိုးထားသည္ ။
" ပန္းကေလး "
" ဟုတ္ပါတယ္ … မုန႔္ဆိုင္နာမည္က ပန္းကေလးပါ "
" ဘယ္မွာရွိတာလဲ "
" ပန္းဝကၤပါၿမိဳ႕ေတာ္မွာ "
" အဲ့မွာဒီဆိုင္နာမည္ကို တစ္ခါမွမၾကားဖူးပါဘူး "
" အဲ့ဆိုင္ဖြင့္တာ ႏွစ္ဝက္ေလာက္ေတာ့ရွိေနၿပီ … သူေဌးဒီတစ္ေခါက္ခရီးသြားတဲ့အခ်ိန္ကစဖြင့္တာမို႔ မေတြ႕မိတာျဖစ္မယ္ … သူ႕ရဲ႕မုန႔္ေတြကစားေကာင္းသလို ေဈးမႀကီးပဲ လူတန္းစားမေ႐ြးစားနိုင္လို႔ ၿမိဳ႕ထဲထိပါနာမည္ႀကီးတယ္ … ၿပီးေတာ့ျပန္ေရာင္းခြင့္လဲမျပဳထားဘူး … မွာသမွ်ကိုလဲ ပို႔ခမယူပဲအိမ္အေရာက္ပို႔ေပးတယ္ … ကြၽန္မသမီးေလးက သူေဌးအတြက္လက္ေဆာင္ပိုဝယ္ဖို႔ေျပာေနလို႔ ကြၽန္မဝယ္လာခဲ့တာ … စားၾကည့္ပါလား "
ဧကရာဇ္ေမာင္ဟာ သိခ်င္စိတ္ကထိန္းမနိုင္၍ အိမ္အထိယူမသြားေတာ့ပဲ ထိုေနရာမွာပဲ မုန႔္ဘူးကိုေဖာက္လိုက္ကာ စားၾကည့္လိုက္သည္ ။ အရာသာကအဆင့္ျမင့္ကာ နိုင္ငံျခားမွာစားဖူးခဲ့တဲ့မုန႔္ေတြနဲ႕ပင္ အရသာတူေနသည္ ။ ဒီလိုလက္ရာေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္က ၿမိဳ႕ငယ္ေလးမွာ ဆိုင္ေသးေသးေလးဖြင့္ၿပီး ေဈးထက္ဝက္ေလ်ာ့ကာ ေရာင္းေပးေနတာကို ဧကရာဇ္ေမာင္နားမလည္နိုင္ျဖစ္ေနသည္ ။ ဒီလက္ရာမ်ိဳးက ဆိုင္အႀကီးႀကီးဖြင့္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္အမွတ္တံဆိတ္နဲ႕ထုတ္လုပ္ရင္ကို ေအာင္ျမင္နိုင္သည္ ။
ထိုစဥ္ ေဘးနားက ဝန္ထမ္းမေလးက ဖုန္းထဲကေန တစ္စုံတစ္ရာအားၾကည့္ကာ ၿပဳံးေနသည္ ။ သူမက သူေဌးလဲ ထိုမုန႔္ကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္တာျမင္ေတာ့ ဖုန္းထဲက Vd တစ္ခုကိုျပလိုက္သည္ ။
" သူေဌး ဒီမွာၾကည့္ … အဲ့ဒိပန္းကေလးရဲ႕သားက မုန႔္ေတြေၾကာ္ျငာေနတာ … အသက္က ၄ ႏွစ္ဆိုေပမဲ့ ငလည္ေလး … စကားအရမ္းတတ္ၿပီးခ်စ္ဖို႔လဲေကာင္းတယ္ "
ဧကရာဇ္ေမာင္ ဖုန္းထဲက Vd ထံအၾကည့္ေရာက္သြားေတာ့ သူ႕ႏွလုံးအိမ္က လႈပ္ရမ္းကာ အံ့ဩသြားသည္ ။ ကေလးငယ္ေလးက မ်က္လုံးနက္နက္နဲ႕အၾကည့္ေတြကစူးရွေနၿပီး မ်က္ႏွာေပါက္က သူငယ္ငယ္ကနဲ႕ဆင္တူေနသည္ ။ မပီကလာပီကလာနဲ႕ ေျပာေနတဲ့ စကားသံေလးေတြက သူ႕အားေပ်ာ္႐ႊင္ေစၿပီး အမူအယာေလးေတြကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းေနသည္ ။ ဧကရာဇ္ေမာင္သိခ်င္စိတ္ေတြက ျပင္းျပလာၿပီး ထိန္းမထားေတာ့၍ ေမးၾကည့္ေလေတာ့သည္ ။
" သူတို႔အေၾကာင္းေတြ သိသေလာက္ေျပာျပ … ဒီကေလးရဲ႕မိဘေတြက ဘယ္သူေတြလဲ … သူတို႔ဘယ္ကေနေရာက္လာၾကတာလဲ "
အားလုံးက သူေဌးရဲ႕ထိုသို႔စိတ္ဝင္တစားျဖစ္ေနပုံကိုမျမင္ဖူးၾက၍ အံ့ဩသြားေပမဲ့ သိသမွ်ကို ရွင္းျပၾကသည္ ။
" ဒီ Page က စေထာင္တာတစ္လေလာက္ပဲရွိဦးမယ္ … ဒါေတာင္ဝယ္ယူသူေတြက ကေလးေလးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔ အတင္းေတာင္းဆိုလို႔သာ … ပန္းကေလးမုန႔္ဆိုင္ပိုင္ရွင္က သူ႕ရဲ႕နာမည္ေတြ သူ႕မိသားစုမေၾကာင္းေတြ ဘာတစ္ခုမွေဖာ္ျပျခင္းမရွိဘူး … သူ႕ပုံကိုလဲ အရိုက္မခံတဲ့အျပင္ ဘယ္ဆိုရွယ္မွာမွတင္ခြင့္မေပးဘူး … တင္မိတဲ့သူကိုလဲ သူ႕ဆိုင္ကေန ရာသက္ပန္စားသုံးခြင့္ပိတ္မွာလို႔ေျပာထားတယ္ … သူ႕လိုသေဘာေကာင္းတဲ့လူကို ဘယ္သူမွမေႏွာက္ယွက္ခ်င္ၾကဘူးေလ … အဲ့ဒါေၾကာင့္သူတို႔အေၾကာင္းကသိဖို႔ခက္တယ္ … တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူတို႔ကနိုင္ငံျခားကေန ေျပာင္းလာတာလို႔လဲေျပာၾကတယ္ "
ေနာက္တစ္ေယာက္က ဝင္ေျပာလာသည္ ။
" ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အျပင္မွာေတြ႕ဖူးတာေတာ့ ပိုင္ရွင္ကအရမ္းေခ်ာတာတဲ့ … ဓာတ္ပုံခိုးရိုက္ခ်င္ေပမဲ့ စိတ္ဆိုးမွာေၾကာက္လို႔ မရိုက္ခဲ့ရဘူး … ၿပီးေတာ့ ကေလးေလးကလဲ ခုဆိုလူခ်စ္လူခင္အရမ္းေပါေနၿပီ … သူ႕ရဲ႕ Vd တိုင္းက ေသာင္းနဲ႕ခ်ီနဲ႕ Like ေတြရေနလို႔ ဆယ္လီလို႔ေတာင္ေျပာလို႔ရတယ္ … ဒါေပမဲ့ ဆိုင္ရွင္က ကေလးရဲ႕နာမည္ေလးေတာင္မေျပာျပဘူး "
အတိအက်မသိရေတာ့ ဧကရာဇ္ေမာင္ အနည္းငယ္ေတာ့ မေက်မနပ္ျဖစ္မိသည္ ။ ထိုစဥ္ မန္ေနဂ်ာအမက သူမသိသေလာက္ ေျပာျပလာေတာ့သည္ ။
" ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းေျပာတာေတာ့ ဆိုင္အနားကလူေတြက သူတို႔ကို ပန္းကေလးနဲ႕ကုကုေလးလို႔ေခၚၾကတယ္တဲ့ … ပန္းကေလးကဆိုင္ရွင္အမ်ိဳးသားကိုေခၚတာ … သူ႕နာမည္အရင္းကို ဘယ္သူမွမသိၾကလို႔ေလ … သူ႕တို႔မိသားစုအေၾကာင္းကိုလဲ ဘယ္သူမွေတာ့သိသိက်က်မသိၾကဘူး … ဒါေပမဲ့သူ႕ရဲ႕ပုံကို ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္း အေနာက္ကေနခိုးရိုက္ထားတာေတာ့ရွိတယ္ "
မန္ေနဂ်ာအမက သူမဖုန္းကိုထုတ္လိုက္ၿပီး အထဲကပုံေလးတစ္ပုံကိုျပလိုက္သည္ ။ ထိုပုံေလးထဲကလူဟာ ဆံပင္ဂုတ္ထိရွည္ၿပီး တစ္ဝက္ကစည္းထားကာ လက္ထဲမွာ ကိတ္မုန႔္ေလးကိုင္ထားၿပီးၿပဳံးကာၾကည့္ေနသည္ ။ ေဘးတစ္ေဆာင္းေလးျမင္ေနရတာေတာင္မွ အလြန္လွပေနသည္ ။
ဧကရာဇ္ေမာင္က မ်က္ႏွာအနည္းငယ္ျပဴးက်ယ္သြားၿပီး ဖုန္းထဲကထိုလူရဲ႕ပုံရိတ္ေလးကို ထိေတြ႕ၾကည့္လိုက္သည္ ။
" သူက ပန္းကေလးတဲ့လား … သူ႕ရဲ႕သားေလးက ၄ ႏွစ္ … နိုင္ငံျခားကေနေရာက္လာတာ … ၿပီးေတာ့နာမည္အရင္းကိုေတာင္လွ်ို႔ဝ်က္ထားလိုက္ေသးတယ္ "
" ဟုတ္တယ္ … သူက႐ုပ္ေလးေခ်ာၿပီးအရမ္းေဖာ္ေ႐ြတဲ့အျပင္ ေစသနာလဲေကာင္းေပမဲ့ အရမ္းလွ်ို႔ဝွက္တယ္ … တစ္ခ်ိဳ႕ကနတ္သားေလးလို႔ေတာင္ တင္စားထားၾကတာ … ကံဆိုးတာက သူကရိုးရိုးသာမန္ဘီတာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္ … အိုမီဂါသာဆိုရင္ သန္မာတဲ့အယ္ဖာနဲ႕ေတြ႕ၿပီး ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ဘဝမွာေနနိုင္မွာ "
" ဘီတာ "
ဧကရာဇ္ေမာင္ မ်က္ခုံးၾကဳတ္သြားသည္ ။
" ဟုတ္ကဲ့ သူကဘီတာပါ … အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲ တစ္ေယာက္ထည္းေနနိုင္တာေပါ့ … အိုမီဂါဆို ဒီလိုေလာကႀကီးမွာအရမ္းလွတဲ့အိုမီဂါေလး တစ္ေယာက္ထည္း ရွင္သန္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး "
ဧကရာဇ္ေမာင္က ဖုန္းကိုမန္ေနဂ်ာမထံျပန္ေပးလိုက္ၿပီး ေအးဆက္စြာေမးလိုက္သည္ ။
" သူ႕ရဲ႕လိပ္စာသိလား "
" ဟုတ္ကဲ့ … သူေဌးက ဘာလုပ္မို႔လဲ "
" မင္းေပးတဲ့လက္ေဆာင္က အရမ္းစားလို႔ေကာင္းတယ္ … ငါစားခ်င္လာတဲ့အခါ မွာမလို႔ သူ႕ဆိုင္လိပ္စာနဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ေလးေျပာျပနိုင္မလား "
" ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ "
ေနာက္တစ္ေန႕ေရာက္ေတာ့ အလုပ္ေတြကိုေတာင္ ျပစ္ထားခဲ့ကာ ဧကရာဇ္ေမာင္တစ္ေယာက္ ပန္းကေလးရဲ႕ဆိုင္သို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္ ။
…………………………………………………………………………………
To Be Continued ……