Tu Yan sonunda daha önce hissettiği tüm rahatsızlık belirtilerinin belirli bir izi olmayan hamileliğinden kaynaklandığını kabullendi.
Uykusuzluğu, sürekli rüya görmesi, iştahsızlığı ve Gu Chenbai'nin feromonlarının kokusunu alamazsa telaş içinde aklını kaybetmesi bu yüzdendi. Uyuyabilsin diye Gu Chenbai'nin gömleklerini çalmak için derisini bile kalınlaştırmıştı... Bütün bunlar sadece alışkanlıktan değil, daha çok fiziksel bağlardan dolayıydı.
Gu Chenbai'nin üreme boşluğuna gelmesine izin verdiği andan itibaren artık Gu Chenbai olmadan yaşayamazdı.
Gu Chenbai'ye şeker gibi yapışamayacak kadar utanmıştı ama gözleri her zaman onu takip ediyordu. Gu Chenbai'nin bulaşıkları yıkamasını ve kollarını sıvayıp güçlü kaslarını ortaya çıkarmasını izledi. Gu Chenbai'nin her hareketini açıkça gözlemledi. Gu Chenbai her zaman her şeyi ne aceleyle ne de yavaş yapardı, dikkatli ve ciddiydi. Kirli yağ lekeleriyle karşılaştığında kaşlarını çatardı. Baharat şişeleri de renk tonlarına göre düzenlenmeli, güzel ve temizce yerleştirilmeliydi.
Tu Yan, Gu Chenbai ellerini yıkamayı bitirip hafif bir kokuyla ona yaklaşana kadar sersemlemiş bir şekilde onu izledi. Sonra aniden kendine geldi.
Belirsiz bir şekilde bir şeylerin yanlış olduğunu hissetti ama bunu tarif edemiyordu.
Gu Chenbai ellerini sildi ve ona sordu, "Birkaç gün burada kalmamın bir sakıncası var mı?"
Tu Yan başını salladı. Tek istediği buydu.
"Seninle çok uzun zamandır ilgileniyorum," Gu Chenbai acı acı gülümsedi ve "Yalnız yaşaman konusunda endişelenmeden duramıyorum." dedi.
Tu Yan'ın kalbi yerinden oynadı, "Ben——"
Gu Chenbai Tu Yan'ın kafasına dokundu, saçını başının arkasına kadar okşadı ve nazik bir sesle konuştu: "Üzgünüm, benim hatam. Daha önce her şeyi kendim yapmamalıydım ve sana bir alışkanlık kazandırmamalıydım, şimdi uyum sağlamak için çok geç."
Tu Yan'ın kalbi tekrar yere çakılmadan önce hızla çarptı.
Gu Chenbai onu şımarttığına pişman olmuştu.
Özel takma adın ardından Gu Chenbai, Tu Yan'a bir koruyucu gibi verdiği sınırsız hoşgörüyü yavaş yavaş geri almaya başlamıştı.
"Bu birkaç gün daha önemli. Dikkatsiz olursan düşük yapma riskiyle karşı karşıya kalırsın, bu yüzden birkaç gün sana eşlik etmek ve vücuduna bakmana yardım etmek için burada kalsam iyi olur."
Gu Chenbai, kanepeye koymadan önce bir yastık ve yorgan çıkarmak için Tu Yan'ın dolabına gitti. Tu Yan, kalbi endişeyle çarparak sessizce kenardan izledi.
Gu Chenbai onunla yatmak istemiyor muydu?
Ayrıca Gu Chenbai, başka birinin çocuğuna hamile olduğuna kesinlikle inanıyordu bu yüzden ona iyi ve kibar davranması zaten oldukça yeterliydi. Onunla aynı yatakta olmaya nasıl istekli olabilirdi ki?
Günün yarısında Tu Yan’ın sayısız kez morali bozuktu. Gu Chenbai'nin soğuk tavrını görünce artık eskisi kadar üzgün değildi. Sadece kalbindeki asit yükselmiş ve iç organlarına sızmış, ağlayacakmış gibi hissetmesine neden olmuştu ama gözyaşı dökemiyordu.
Telefonunu çıkardı ve gezindi. Sıcak aramalardaki onunla ilgili haberlerin hepsi çoktan gitmişti. Hiçbir şey olmamış gibi temizlenmişlerdi.
Arama çubuğunu açtı ve kendi adını girdi, yalnızca birkaç ara sıra gerçek zamanlı weibo gönderisi vardı. Bazıları kapitalist gücün güçlü olduğunu söylerken, bazıları da görüşlerinin kötü olduğundan bahsediyorlardı. Sıcak arama göz açıp kapayıncaya kadar nasıl kaybolabilirdi? Ama hepsi sadece birkaç yankıydı.
"Bugünkü sıcak aramayla ilgilendiğin için teşekkür ederim." dedi Tu Yan.
"Gerek yok, küçük bir meseleydi."
"Ne kadar para harcadığını hesapla ve bana söyle, iade edeyim. Ayrıca babamın borcunu da teker teker ödeyeceğim, merak etme."
Çarşafları sermekte olan Gu Chenbai durdu ve gülümseyerek Tu Yan'a döndü, "Tamam, zaman bulduğumda hesaplayacağım."
Aslında söylemek gerekirse, hepsini nasıl ödeyebilirdi? Gu Chenbai ona ne verdiyse, Tu Yan bir ömür boyu geri ödeyemezdi.
Gu Chenbai kanepede yerini hazırladıktan sonra, gece neredeyse akşam 10'du. Tu Yan'a duş almasını söyledi. Tu Yan kıyafetlerini çıkarırken zihninde bir ışık parladı ve aniden ona bir şeylerin yanlış olduğunu düşündürdü ama ne olduğu konusunda net değildi.
Gu Chenbai, Tu Yan'ın karnındaki bebeğin bir başkasının olduğundan emin olmasına rağmen, Tu Yan'a çocuğun biyolojik babasının tam olarak kim olduğunu sormamıştı.
Gu Chenbai bu soruyu gerçekten umursamıyor olabilir miydi? Gerçekten Tu Yan tarafından cesareti mi kırılmıştı?
Ama bu soru hakkında net bir şekilde düşünemeden Gu Chenbai'nin oturma odasında telefonla konuştuğunu duydu. Tu Yan hemen duş başlığını kapattı ve çıplak bir şekilde kapıya koştu, kulak misafiri olmak için kulağını kapının aralığına dayadı.
"Mn, onunla ilgileniyorum."
"Sana az önce gönderdim, aldın mı?"
"Haha, elbette, birkaç gün içinde ikram yemeği düzenleyeceğim... Umarım Bayan Ruan bana o zaman katılma onurunu bahşeder."
Bayan Ruan... Gu Chaocheng'in bahsettiği Ruan Nanqing, Gu Chenbai'nin evinde ikindi çayı içen kişiydi.
Tu Yan'ın tüm vücudu bu konuşmayı dinledikten sonra buz gibi oldu, duşa geri dönerken titredi. Duş başlığını tekrar açtı. Başının üstünden sıcak su akarken, gözyaşları da suyla akıp gitti. Yürüyen bir ceset gibiydi. Duştan sonra havluyla kurulandı, pijamalarını giydi ve saçlarını taradı. Sonra banyonun kapısını açıp sessizce odaya yürüdü.
Gu Chenbai elinde bir tabletle kanepede oturuyordu ve dikkatle bir şeyler inceliyordu.
Birkaç dakika geçti, Tu Yan, banyoya yürüyen Gu Chenbai'nin ayak seslerini duydu. Duşunda tırabzan yoktu ve Gu Chenbai'nin yere düşeceğinden korkuyordu. Telefonunu kullanmaya cesaret edemedi, en ufak bir hareketi kaçırma korkusuyla kulaklarını dikip dinlemek için yatağın kenarına oturdu.
Fakat boşanmadan önceki geceyi düşündükçe düşünceleri bir oraya bir buraya savrulmaya devam etti.
O gece uyumamışlardı. Gu Chenbai ona arkasından sıkıca sarılıyordu. Gu Chenbai'ye sordu: Sana bir şans daha verilseydi, altı ay önce benimle yine de evlenir miydin?
Gu Chenbai: Hayır.
Tu Yan başını boş bir şekilde salladı ve şöyle dedi: Bu iyi.
Aslında boşanmadan önce Tu Yan ikilemdeydi. Ancak daha sonra Gu Chenbai'nin asıl niyetinin evlilik olmadığını söyleyen Gu Anne’nin sözlerine kulak misafiri oldu. Gu Anne ve Tu Feihong yanılmışlardı. Gu Chenbai'nin Tu Yan'ı sevdiğini düşünmüşlerdi ve bu yüzden Tu Yan'ı, Gu Chenbai'yle tüm eksikliklerini gidermesi için evlendirmeye karar vermişlerdi. Tu Yan için işleri çekilmez hâle getirmemek için ve ayrıca kimseden ilgi görmediği için üzülmesin diye Gu Chenbai evliliği elinden geldiğince kabul etmişti.
Gu Chenbai, Tu Yan ile bu konuyu hiç konuşmadı. Tüm sorumluluğu kendi üzerine aldı ve Tu Yan'ın bu zorunlu evlilik konusunda ona kabadayılık yapmasına izin verdi.
Gu Chenbai, Tu Yan'ın şimdiye kadar tanıştığı en tanrıça benzeri kişiydi.
Oysaki yeni bir hayata doğru yürüyebilirdi ancak hâlâ hamile eski kocası için endişeleniyor, gönüllü bir şekilde ona bakmak için kendini feda ediyordu.
Ne kadar aptalsın.
Tu Yan düşünürken aniden duş kapısının açılma sesini duydu; Gu Chenbai duş almayı bitirmişti. Tu Yan o anda bir karar verdi.
Kalktı, dolabına koştu, alt üst etti ve en altta bir pazen pijama takımı buldu. Bu pijama takımı temsilcisi olduğu bir firmadandı. Başta böyle sevimli bir markayı kendisi istememesine rağmen menajeri kabul etmişti. Tu Yan o kadar sinirliydi ki ölse de ölmese de onu giymek istemediği için öfkeye kapılmıştı. Daha sonra reklam fotoğraflarını çektikten sonra dolabına tıkıştırdı.
Şimdiyse onu giymek için inisiyatif alıyordu.
Beyaz pazenin dokusu kabarık ve yumuşaktı, kol bilekleri ve ayak bilekleri sıkıca gizlenmişti, bu onu gerçekten bir tavşan gibi gösteriyordu.
Tu Yan, Gu Chenbai'nin duş kapısını açtığını, sonra da uzanmak için kanepeye gittiğini gördü.
Elini karnına dokundu ve fısıldadı, "Küçük tavşancık, babanın kalması için bana yardım et, tamam mı? Kalması için bana yardım edebilirsen, gelecekte seni iki kat daha fazla seveceğim."
Bölüm Sonu.